>T
lOES(Zeeland)
Tweede Blad
COURANT
ZATERDAG 7 MAART 1931
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
|0 fl. Witte Wijn.
)E VOS"
tten.
„Ik heb dorst!"
ik heb dorst, niet zoozeer lichamelijk,
zelfs niet uitsluitend naar uw medelijijjpn,
ik heb dorst naai- uw ziel, Mijn ge
roeid eigendom, waarvóór Mijn naamloos
lijden het losgeld is. Mensehanlkiud'Ik
wilde door Mijn lijden u dein beker van
genu de wijn aanbieden, een beker, rijker
van inhoud dan de oliekruik van de
weduwe uit Saretpta, een babeir, herligter
dan de heiligste) vaten in de,nf Joodschen
tabernakel.
feuilleton"
Was het zijn misdrijf?
ONTSPANNINGSLECTUUR
f IN HET KRAAIENNEST
mier om zeep
dan met een
machte zeep te
en vieze zeep-
/vordt verkocht
i, tegen vocht
art U rommel
rborgt U prima
t volle gewicht
raliteit volgens
idsch recept
&RV-
|feukelmarkt 79
verplichte eon-
kwartaal.
ima onversneden
eim en Pils, het
Prijzen hier
geachte publiek
n, in het pand
eilander, Manu-
ediening het ver
stoon 298
Het vijfde diM' zeven kruiswoorden
Sitio, ik heb dorst heeft een. eiigpnaar1-
ddge bekoring. Vooreerst om den, lierbfecarly-
ke» zin. Bij 'ti overwegen van Ghlnistiu.s'
lichamelijk lijden ^eeWi de gedachte aam
den hevigiem, brandenden ein bijjbemdein
dorst, welke jrls «en manometer steeds
hoqger spanning den laatste kgachbveaels
aarïtee'keut, naarmate die pijpen en uitput
ting al'geaneen'er wonden, reeds stof ganoeg
om 'n zieiamedelijd'en te krijgen met' dein
armen Lijder. Toéhi zijn zijl legio, dfe
bet g'eheele drama deZeir marteiLipgpn mat
sell "op zi'n fatsoenlijkst gesproken
ijskoude» bliik beschouwen, terwijl die
zelfde personen in onmacht vallen bij
't zien van zulike- gru.weldad'en, gepleegd
aan een dier
Maar daargelaten hiet lichamelijk
lijden overwegen we hier wederorf de
zielesmarten van Jezus, waarvan de woor-
dé®. „Ik heb dorst" aoo'n schrijnende
uitingzijin.
•Ik heb dorst
Waarin zal dré dorst, op de eerste
plaats bestaan hebben, tenzij, in een bran
dend verlangen naar liefde, naar mede
lijden. naar mede-leven, mede-staiiven
Van wie? Alleen van de Apostelen, de
leerlingen, de Galile.esc'liie Joden, de sol-
daten, de belangstellenden?.
Neen, Chiristiu.s meende te mogem reke
nen op ons, op erkenning van Uw en mijn
kant. op erkenning van 't geheel© mcnsch-
dam. Maar de ondankbar© wereld be
moeit zith mjet alles liever, dan met belt
kuis en den Gekruisigde, e,n daarom
voelde Jeizus dat onbeschrijfelijke wee
van een vader, die lijdt voor z'n kinderen
en in z'n bitterste lijdensphase, de een
zaamheid als een vloek op zich voelt.
Zóó'n Vader.... Hij!
Zulke kinderen wij
Ik hi?b dorst. Dit, is die vervulling van
het proletenwoord, hetwelk e,e,n vooraf
gaande schets geelt van de liaveind© schil
derij. op Calvarië: „Ik wacht ópl iemand,
die zoo droevig zo;u zijp als Ik, maar et
was niemand; en Ik zag er maar één, die
Mij zou troosten, maar Ik vond hem niet.
Om Mijn honger te stillen gat' men Mij
gal en toen Ik dorst had, reikte men Mij
azijn toe.
Maar ge hebt het niet gewild. 1
Gij Mijn g.enade, lk uwe lieiüedat
was mijn plan. En-ge'hebt! gelachen, om-
lat ik Mij voor u uitsloofde. Zijl ge toen
weggegaan? Neen. toen lk Mijn „Sitio
uit Waagde, gaall gij uiw antwoord:
„Daar!" Én Mijn. mo,nd brok samen van
den wrangen azijn.
Ja, mensehenkind, ge waart wel ge
meen 111 't kiezen van uw* symbool!
Ge hadit die misdaad kunnem herstellen,
want- Ik leed toch voor u 'tot Jein dood.
Ge hadt kunnen zeggen: „Uw do,od zal
mijn leven zijna'te de beulsknechten U
wanden, zal ik U zalven; was Calvarië
Uw folterplaats, mijn barlewiondng zal Uw
rustoord zijn. Maar dan moest ge naden
ken. u vernederen, dia aiiefewioode uitsnij
den. met die gewoonte brekenGe
vendt het voldoende, dat slechts weinigen
zoo deden. Alsof 't eeri persoonlijke op
vatting was! Leed Ik dan ook miot
voor u
Gelukkig, alle eeuwen hebben hun goe
de, brave Christenen gekend, die, hetzij, in
de wereld, hetzij; in 't klooster den ge
kruisigden Zaligmaker gelaafd en yer<-
kwikt hebben met den beker van liefd'o-
en nl'fërwij,n. We denken lijer aan cl©
actieve geestelijkheid, welke met lichaams-
en zielekrachten woekeren om de, geloo,
vigiein, aan hun zorgen toevertrouwd, te
leiden en te besturen; om de. zwakke zij
len te ondersteunen en de steiike lioogerop
te voeren; om de beproefden aan JbZus'
Hart te leggen en hen die meeir voorspoed
genieten, het oog pp den hemel te do.,m
behouden; om de heldhaftige.zaden, op: te
wekken tot beoefening van 't leekenapoSi
fcolaat enmaar willen wij. Bet onmoge
lijke: de sehoone, maar zware taak van
O - 36
Op ijeze woorden ontstond er onder die
aanwezige gasten een hevige verwarring
ae een lrep hie.r, de andere diaar, men
drcug op elkaar aan en Barnes zelf ge
raakte onder den voet, zoodat enkelen
over hem heen sfenuikeliden.
Do gastheer, die als sultan was ver
kleed en Barnes' steun herkende als van
(lengen,e. die riep, vond het earn# zijn te
genwoordigheid van geest terug, stond op
en draaide de uitgedoofde gasfldclhties weer
°F' i
Daardoor werd het eerste ©ogenblik de
zaak niet beter, wijl ieder door het plot-
seJ-mg hel. schitterend licht werf verblind.
Zoc' gingen tot groot verdriet van Bar
nes, nogmaals enkele kostbare minuten
engecruikt voorbij, ter-wijl' hiij zelf werk
genoeg had om op de been te komen. Kin-
ir ,ö^ïfikte h'i den, gastheer en, zeide:
„Mejuffrouw Bemsen is bestollen. Laat
niemand t huis verlaten en allen zich
aemasqueeren."
De heer Rawteto» haastte zich naar
ne leur, om die te sluiten, en de meeste
bezoekers groepeerden zich om Emtlae
emsen om haar te beklagen met Raar
verlies. Barnes zocht onmiddellijk waar
een echten zielzorger in enkele woorden
schetsen?,
We denken, vervolgens aan da con
templatieve, de beschouwende kloosteno-ri.
dien, ilie door gebed en arbeid Godlsbarm
hartigheid inu-oepeu over de bedoirvan wee
reldde orfen cler eeuwigdurende, aan
bidding; de paladijnen rond Gods troon,
die Cherubijnen en Serafijnen der aarde.
We denken hier eindelijk aan dia lita
nie. van heilige zielen ie de wereld
huisvaders, huismoeders, fabrieksarbeiders
en -arbeidsters, landbouwers, ambtenaren,
kantoorbedienden, enz. enz., woorden, dia
in onzle gedachitenigaug afte geestelijk©
elementen missen, maar die door plichts
betrachting en offergeest voor God even
geestelijk klinken als, en voor Hem go-
lijMiuidenul zijn met: belijder, apostel,
maagd, heilige, zalige
Zeker, ten opzichte van zulke zielen
durven wij het aanvan bovengenoemd
profetenwoord een andere lazing te geven,
niet over Ohiiustus-miskend, maar Chris
tus,-erkend.
„Ik wachtte op iemand, die zoo droe
vig zou zijn als Ik en er kwamen scha
ren mede,-lijders, die den Calvarieberg
bestegen vanuit Zuid ën Noord en Oost
en W«A en Ik zag uit- naar een, die Mij
zau troosten, en zij omringden Mijn kruis
en kusten Mijn wonden pnder woorden
van trouw en aanhankelijkheid. Om Mif
nen honger te stillen boden zij. Mij aan
hun. moeiten, hu.n zorgen, hun leed, hun
liefde-tot-Mijen toen Ik dorst had! reik
ten zij Mi de beker van bun geheel© over
gave aan Mijn wil: Mijn Goddelijk In
zicht".
Hebt gij n.og iets om Jezus te vier-
kwikh-n
De Saïs van Miss Youghal
door RUDYARD KIPiLING.
(Er ;zijp menschep, djiezegg>eai, dat er
voor aein jaar of veertjg giepn romans
bestond(ep liu Indië:
Die mA?Jlschein, vergissjem zich.
Oins lfevleto b©v:at stelers zooiveel rojnans
als |we maar \viülie|n, effi ..soms nog meleir.
SUdckland (was bij- het politiecorps ein
niemand begreep hem. Men zei dan ook,
dat hij /sein zoaiderlSiig was, en liiot hem
Units Mggen. j
.Strickland; kon dat aan niemand' au-
dors wüj'ben, daA aan zichzelf.
Hij hield' pr de cigjeinaardige' .theorie op
na, dat jm Indië eien poÜtiebeamblpoven-
veel kan de Indiërs moet weten als zij}
zelf. (Wiejtnu, in geheiel Indië is slechts
een man, die zich uit kan gevjan vknor1 een
Hindoe of leèm Mohamedaain, juist zooala
hij dlat wil, tóf' voor een fakir oiff een
C'lramar. Hij ds een voorwerp vab eerbied
en vrees voor die juboiorlinglen, v(an de
Ghor Kathii af lot pan die Jama Musjid
toe. ^I©in gelooft, dlat hiji de macht hieeft
zich onzichtbaar te makejn, en zijn be
veleiu te djoen ujtvlo|e{e&n-<loor -een groot
aantal dtuiivels. Maar heeft hem dat ceaii-
ge gfinst veaizekerdi vlaai 'het bestuur'?
Absoluut imiet. Hij) 'ds nooit naar Simla
overgeplaatst, en 'zlijn naam js bijna on
bekend Jbij de Eirropeanjan.
Strifcklandl had dé dwaasheid, dien .mam
tot voorbeeld' to hemiep. Hij' bracht zijm
theorie, die iedjeren Epgelschmnn toen
.absurd Vond ip practijlk, een kwam pp
vuile ©p vieze plaataem, waar iemand met
zelfrespect gefen otiidlerzjoiekingeu gaat doiein
en dat allies tusscihen het jinbaorlin^ein-
gespuis. (Hij gaf -zichzlelf een apvpftkmg
die izleven jaren duurdb, en. hiji werf ej
niet meer om gewaardeerd.
Hij was voortdiirond lip fantee te mid
den dier dmlandérs, wat natuurlijk voor
iemand, met gezond verstand g$en i-eden
was om vertrouwlebjik met hem tei zijn:
Hij 'was weldra ingewijd in Snt Bhai,
te Alahabad, waar liijl taan zijn -vacanfi©
doorbracht. Hij leerf'e het hagjed'isspnt-
gezang van d(a kansas, en den dhns van
den HallirHuk, dio een .godsdiépstige
plechljigheidi is va» het meiest verwopder-
Jijlke soort. B'anittrfr iemand diem Halli-
Huk heeft leerlen dfennBen, en als hiji Weet
hoe, wanmfeer en waar dlLe, gedanst wórdt,
dan w'eat Mj1 iets Waar hij? trotsch opj kaW
zijn. Dan kent hij het karakter van dien
Himdloc door ie» dioor. j' j
Maar Strickland1 was niet trotsch, bos
wel hij ©ens te Jagadlhrii meegeholpanl had
t|e,n Idoodlen stiiier te vnrvEn, iets5l waar
eau Elngelschnran nooiit naar zoia dirrven
kijken. Hij klepdlo de taal va,n d© boeven
in de ehaïigars ;d»or ©n d|opr. Hij kadi eens
h&elemaal alleen een .paardiendiiieif van
E.usuïzai gevangiep bij Altrock. Hij' bleef
Ali-E.aha was gebleven, maar Iioe ver
wonderd was liij, toen hij ontdekte, dat
onder liet. masker niet Tba-uret, maar
een ander persoon vandaan kwam.
„Wie is u vroeg Jiij hjemi.
„Mijn naam is Fisher", antwoordde
oe man heel beleefd.
Barnes zag vierbaasd' op, maar gp-
voel.de^ tegelijk een Zettere voldoening,
oat zijn vermoedens zoo- bewaarheid wer
den, dat namelijk Fisihier eem mede.-
plicihtige van Tbpuret zou, zij'n.
Hij liet den man eenvoudig staan, om
z,ijn achterdocht niet te doen blijken en
begaf zich paar Einiüe om tie kijken, iof
zij' in werkelijkheid verschrikt was, dan
wel, of zij blijken gaf, yan de zaak af te
weten. Als zij op de hoogte w;as geweeeti,
speelde zij haar rol meesteriijlk, want! zij'
zag er bleek uit en verweet in heftige
wooraen aan dé bedienden, die die deur
moesten bewaken, dat zij zoo slecht had
oen opgelet. t' j
Herwijt Barnes stond na- te denken,
wat- hem te doen stond, naderde- cDe gast
heer hem, vergezeld van Thauret, nu, in
gekleed eo-atuum.
„Mijnheer Barnes", zei de heer Riaw'V
ston opgewonden, hoe is het toch ge
beurd? Waarom hebt- u 't- niet verhin
derd
„Ik heb al mijn best gedaan, antwoord
de Barnes met een Zacht,,, „maar 'ik kon
recht opstaan ondier de» .preekstoel van
een moskee aan dia grens en heeft den
dienst hfjlgiewioionü als was hïf een mollak.
Zijn sterkst» stuk was, dbt hiji elf
tfa.gen doorbracht bij" eie» Sakir in d'e
tuineP 'v.an., Baba-Atal, te Amritsar, om
er (die draden "in1 handen te krijgen, 'die
moesten lejdiep tot dia ontdekking van
den tamordjelkaiu' 'in d'e geruchtmaklejnAe
zlaak van N;asiban- Maar men ztei, en niet
ten onrechte: .Waai'om blijft Strickland
niet op zijn bureau, zijn journaal' 'bij
houden, neicruten wervem4 en waarom
houidlt liij Izliph niet' rustig i'ni.pbiate van dia
ongeschiktheid van zijn superieuren aan
te toomeM?" De moiordziaak van Nasiibajn
gaf hem dan lopjlr heelema^ njjet nreer .aan
zien bij het bestuur:
Maar nadat zij|ir eerste woederaanval
voorbiji was, verv(Lel hij weer in zïjnl
oudie gie'wiaopte om de févciiiswijlze dier
inlanders na te ga,an. j.
In het voorbijlgaa» kuinii©p we wel z|eg-
geu, diat als jemanid smaak krijgt in deze
bezigheid,h ein dat bijblijft voor herf: zijn
leven. Het, is het mjecst aantrekkelijikfa
ter 'wiereld', zonder zélfs d'e liefde uit te
zonderen.- i
Zooals andere menschen ta|en diagPP
verlof (vtoeigen om z© in die bergen door
te brengen, zoo yroeg Strickland' v(erlof
voor wat hij noemde een' Hhiikar (Jepln
jacht): Hij bedticht 'dp vermomming, dia
hem het meest gleschikt ieck voor de om-
staindjig'hede'n, "dook onder in de bruinja
massa ein vierd|ween ér in voor een tijld:
Hij was een nog jonge man, met rus
tige mainieréu, en dippe huidskleur,! ma
ger mét .zwarte oogen, pn een prettig
kameraad, nis hij aan niiiets anders dlacht.
Het was ©en genot Strickland) ovpi' de
beschaving |va» de: inlanders te haoran
praten, zooals hij z(e gezien had'. Dp in
landers haatten Strickland, maap waren
bang voor hem. Hij wist ,eir teveel van.
Toen die Youghal's ,op den; jxist arni'
voerden werd .Strickland mei denzielf-
den ernst waarmee hij alle ,z aken belran-
deldle verliefÖ op miss Youghal, pn
na e,au|igen tijd werd izij ook op hetn1 ver
liefd, omdat hij! yoor (h.'&ar ,aen raadsel
ïblaeï
Toen ging Strickland1 aan de, ouders
om haar 1ra,nd vragen, maar mqvroiulw
Youghal jzeii, dat zij er niet in kon toe
stemmen dat haar dochter zou trouwen
met tem. Dé oudé Youghal vopgide
bij, diat de manieren van Strickland' hem
geen vertrouwen jnbopzemdten, en dat hij
z'ijn c),achter niet meer motsst schrijlveu
of spreken. I
In orde, deli Strickland.^ die de din
gen nfet izoo zwaar ppnam.
Hij liad een lang onderhoud met miss
Younghal.
Waarna bij over het onderwerp gjepa
woord meer sprak
In April gingen dfe Youghüifs naai
Simla. - i
In Jul'i nam Strickland drie maanden
vacantie voor „dringende persoonlijik|e
■'aangclegenhedjein.-' Hij sloot zijni huis,
lioewél niet één inlander hiet voor wat ter
weiieild ilamook ,zou gewaagd hebbeiu do
hand uit te steken naar iets, wat toebe
hoorde aan „S'ahib Eistrekinj", en ging
een van iz'ijii vrienden opzopkein, eeno-udien
schilder te Tarf TaralU.
Daar verloor men ieder spoor .van li.em
tot op den dag, waarop ©ein1 saïs, dlien ik
ontmoette (xp dé diligence van Simla- mij
eeto heel laigenaarfigen brief gaf, dien ik
hier laat volgieni. j
Beste "kerel.
Wil je .aan bretnger dezps een kist siga
ren mieegevjen, liefst Superior No. 1. Op
de club zul je de best© kunnen krijigen.
Ik izal ze wél lipt alen als ik wéér voor
dén dag kom, maar op het aoge'obMk leef
ik buiten ...d'a gemeenschap.
Beste groeten
E. STRICKLAND:
Ik 'zorgdte vaor twee kistjes sigaren
die ik met mijn groeten aan diep saïs
meégalf. i
Die saïs nu, diat was Strickland! en hij
Was in dienst bij dem ouden Youghal,
die hem de verzorging lrald! toevertrouwd
van het. Arabische paard v-a» miss Youg
hal. De arm© jongen leed' er onder, dkt
hij geen Elttgclsche s|igaar kon rookien
en wist, dat ik, 'wat ex ook 'Zbu, gebeuren,,
geen. woord! izöu loslaten, voordat de zaak
opgelost was.- i
E,em!igeiu tjjid) later he.goin miss Youg-
overal 'Waar rfj kfwfam te priateni over haar
model saïs de man, die ietfereu mor
gen v-roug opstonld om bloemen tb plukken
vopr op de ontbijttafel en die die hoeven
van haar paardi poetste, zfcorfs het oelrt
liet. niet voorkoni©». Ik heb edhter wel
gezien, hoe het' toeging."
„Hé, maar waarom hebt u den dief
dan niet gepakt?"
-.Ik heb het geprobeerd, maar zijn mc-
uejjilie.lrf.ige hield mij yaft."
„Welk cosifcuum droeg die man?"
„Hij was een wan de veertig roovers rui
heeft zij'n rol' goed gespeöldi."
„Is u nielt. mijlniheeu'. Barnes?" vroeg
Thauret. ,,0 juist, ik herken, u va,n onze
onhmiaetiimgen. II zegt, dat de dief een dier
veertig roavers was, ma,ar dan zo-u ik wel
willen, dat li die allen liet fo,uiilll.e©ran.
want ik zelf heb dak eo.stuura ge dragen e.n
zóu nieit graag u'u.iler een diergalijlkle 'ver
denking willen liggen
„Van zulk een beleedjgiinig a,an mij'n
gpslen wil ik volstrekt' niietts hioaren",
antwoordde de heer RjawMon levendig,,
bij'nia verontwaardigd:. „Dan wil ik noig
liever den gestolen steen betalen, dan de
gasten in mijin huis laten onderzoeken."
„U hebt vollooimen gialijik", zëi Barnes
en» Zag Thiauret met scherpen, ietwat, spot-
tenden blik aa.n, „hef Zou volkomen, nul,-
tc-loins zijn, de menisclhen te laten 'outfer,-
zoeken, daai-van ben ik overtuigd."
„Zooals u wilt", amttwoorfdé. Thauret en
voegde zieilr bij de groep, die Ernilie tnog
steeds omringde.
Barnes stelde nog een paar onderzoe
kingen in. Eersj overtuigde hij' zich, dat
.Eingclsche stalknecht gediaan Zou hebben.
Het factotum van diep a/a bier van
Miss lYoughai, was een juiWbel: Dullio
d-w.z Stniicklan'd kreeg ztijlnl be-
looniiug in dén vorm van diei prettige
dingen, die miss Youghal hem zci^ als zij
gingen paardrijden. Haar ouders wa/en
er Verrukt over, dlat zij' iifgeziijein had van
haar dwaze .nleiigrng voor den jongen
Strickland. Zij iZeidkSn', diat zij een goi&d
meisje iwlas.
•■Strickland ztei later, dat d'e twae maan
den, diie hij in dienstbaarheid doorbracht
do 'meest harde geestelijke lipsjianning
was, tdiie hij ooit te verduren krpeg.
Zondér in|oig d'e kloiirugheid' mjec' te tellen,
dlat Ide dochter van een der andere ^a-ïs
verliefd op hem werf e» hem met arseni
cum wildie vergeven, omdat hiji v'an haar
niets weten, iwildle, kostte heit hem de
grootste anoieiite om zij!n kalmte te be
waren ,als miss Youghall gilng paardirijdlen
in gezelschap van een man, dié haar het
hof wild© maken, en ats hij gedwongjejn
was om achter te rijden en hjctel het
gesprek te volgen.
Hij jnoest ook Zijin kalmtei bewaren,
toen hij .achterdochtig ondervraagd werd
door een politie-agent, ear dat kostte hem
graote moeiite toen hij' bleleedigd werf
dioor een Najnk, dien hij nog gedbild had
in het dorp Tssar Jang, en nog meel
moeite, toen hij: door eek onderofficier
uitgemaakt werd voor Zwijai, pmdat hij
niet -sn'el genoeg uitgeweken wtes
Maar dat levén brengt ook zijn vooz--
déelea mee,. Het gaf hem gelegenheid dé
zeden en .dievp/ïjien |van de sal's tot in den
grond toe te bestudeerenhiji wist er
voldbende, 'v;aa tejn Ide helft van, dp chamai-
bevolking van ,dlen P.undaih te doen vjer-
O:0/.dleelan pis dat nuttig zou zijn. Hij
werd ©eu van de grootia spelers van het
bikkelspei, waaraan alle jhampanis zich
overgaven, en ook e,en groot aantal sals,
terwijl zij 's avondls moeten wachten voor
het gouveTiiemeiirt of voor het theater.
Hij leerdfe tabak rooken, voor drije kwart
met koemest gemjengd en ljij profiteerde
van de omdiervinding v:an den grijzen Jjei-
madar, dlie deken was de sal's vain hit
gouvernement, en wiiiens (wóoirdjen Zeer vteel
waarde haddtep. .11
Hij Eag zeer veel dlimg|e», die hem ver
maakten ©in hij verklaart op Zijn e«sr, dlat
niemand /e©n juist idee kan hebben van
wat iS.imla eigenlijk is, wanineer hiji dit
niet op dteelfdc wijzle, heeft bekeken als
de .saïs. Hij ztei pok, dat men- op vetej.
jdaatsen hem van kant izou willen ma
ken, als hij' een boek schuepf over alles
wat hij. iwlist.
JOè hieschrijvijig, die Stricklatnd gaf van
zijn kwellïingem gedurendie (Je vochtige
nachten, as hij d'e, muziek hoorde én lich
ten zag van - „Bemmorei", als zijh Yloetiem
bevangen werdén 'door 'dtem lust om te
dansen ©n als hij dan zij'n hoofd' in een
panrféndlaken wiikkeldle, is zeer amusant.
Zoo diende, hij dtis trouw, zooalsi Jacob
voor Rachel djiemd© en ,zijh vacanfile wa»
bijna voorbij, toen dia hom barstte.
Hij had werkelijk zijn best gedanli om
zijn .kalmte te bewaren gjediurenjte dtejilliu't-
partijtjes «vnarovler uk gesprolreji lileb,
maar tenslotte kon hij niet meter:
lEen oudle, 'zeer deftige ongetrouwde
generaal begeljeiidldie miss Youghal eens
bij' een rut te paard', on ljiegon met haar
te praten op die manier van,,Jje bent
eigenlijk toog maar een bakvisch."
Lutloo-Steickland1 verdro|5g dit zoo lang
hij kon: Toeto nam lïij' d|en toom van het
paard van déu generaal en druktp -zich
mof 't grootste gemak van dé wea-eljdi jm
't Rngolsch uit, bem zeggand|e dat hiji
moest zorgen, dlat hij' wegkwam,, daar liij1
hem |gnd|ers naar don overkant vhn d(e)n
sloot izlou smijftear. i
Het 'volgend opgenblik begon miss
Youghal Ite huilen en' .Strickland! zag,
dat zijn Zaak oaihernoiepelijk verlonen was,
en dlat al kis aïgeloopen was:
Re generaal krdeg bijtnia. een flauwte
toen miss Youghal hem ondier veeil snik
ken het verhaal Vei'tfedJdje; .vlan Re ver
momming ©n v.an haai' vijgloiving tegen
de,n wil van haa-r oudiars.'
Strickland was 'wioodlend', en niet zao.'n
Uloin tootje, op zich ziellf en nog moer; op
dien generaal, omdat dlie hlem tot deiZe
handtelwijiZa gedlwlongcn had1. Hij' zjei niets,
wilde zijn paard ©e® aframmeling geven,
maar hij trok heftig aan die teugels en
om tenminste' Aj'n woed© te kunnen
koelen
Maar toen die: generaal vold|o|einlde be-
groep, 'waar het over ging, toen' iiij' wist,
wie Strickland wns, begon lïij! gooi hard
te lachen, dal Zijn adiem hem bijna begaf)
hij' zat heen en waer te schuiven pp zijn
onder de gasten, die nu allen gedémas-
queerd waren, Mitiehel zidh niet bevond.
Vervolgens onderzocht hij, of' de ingang
van net huis steeds goed' bewaakt was
geweest en bemerkte tot zijn teleurstel
ling, dat dit ni-ef 't geval was. De be
dienden hadden ook getuige wiHen zijn
van de tableaiux-vivantis, zoodat de mo
gelijkheid besltoud, dat de dief' onopge
merkt het huis had verlaten.
Hij ging in een droefgeestige steimniiuig
naar den gastheer toe, Zeide heim, dlat
zijn tegenwoordigheid nutteloos was en
nam afscheid.
Toen hij op straat was, lowaon on
weerstaanbaar de gedaeh'te bij hem op,
dal Mitchell todh de dader moest zijn. -Hét
was brutaal om in zoo groot) gezelschap
zulk een diefstal tie bedrijven ein het was
bijna niet aam te nemen ,d'ait hiet door
een ander dian Mitichiel, die tooh' straffe
loos zou geweest zij'n, was beproefd. Hij
had het prachtig, overlegd, met aidhf ziek
te honden te Philadelphia. Maar waarom
bad zijn agent dan niet ontdekt, dal
hij 't hot'el had verlaten?.
Met den luehltspoorweg, die ook des
nachts een aantal treinen h-eeflt, was h,ij'
spoedig op zijn bureau, wa.ar hiij) tot zijn
verbazing den agent, vond, die met 'Mit-
ibel naar Philadelphia, was geweest.
„Wat moei jjj hier?,"
„Ik ben zeker, d'at Mitcbel in Newi-
Wakker geworden.
Vorige week heeft mr. Kniottenbelit de
algemeen© vurgia,dering van de centrale
Zeeland der liberale Staatspartij jbeaoob|t
en is daar, zöoals te voorzien/ was, alles
behalve vriendelijk omtviangein. De liber
rate landbouwers hebben dit Tweede Ka
merlid "bun o. i. gerechtvaardigde ontstem
ming. ondw den neu9 gewreven en Re
v 'orziitteir der veigadetinig hield een waar
requisitoir tegen hom. Dciz© zei vierkant
dat de liberale Kamerfedein nieit op. de
hoogte van de crisis in den landbouw
waren en dat het geweinecht was pirn 'tend}
bouwspecialilleiten bin,nen he;t partijvere
band 'd© Kamers: in. te brengen.
Mr. Knottenbelt heeft zich natuuirlijk
véivdedigd, zelfs kmajï verdeidigdl en uiit
zijn rede bleek viiAkomeiii zijln goedetiouw.
Mr. Knottenbelt is eenvoudig heit slacht
offer van den verblinden eienzijdigen vrijj-
handëfegeest en als stedeling meeir gevoe
lig voor dé belangen van importeurs, han
delaars en nevenbedrijven dan vpor die
van Re bejegen.
Mr. Knottenbelt zei o. m. dat het Tar-
we-wiefj© hem ate st,e:umregeli'ng niet be-
vrrfigdp omdat de hulp zooveel mogelijk
door de gemeenschap moeit wonden gq-
brarht en het geld ten goeide moet komen
aa.n hen d.;^ men steunen wil. De liberale
firacti© voplde dlaarpm ineeir voor eeh pro-
rJuetie-pivmie dau voior een menggëbod.
In het debat dat volgde, bleef den spT.
g'e.iQ eritiei bespaard, doch het leek i)n«
dat men d<p hoofdargument, van deu wef-
sipiekienden Vrijheidsbonder niet afdoende
weierlegd heeft. Zijn motief dat de u.an
dte iandbouw,ers te Yerlecnea Steun door
db g^heele gemeeaischap maat word'en ge
dragen heva.t misschien veeil stol voor ,ean
academisch twistg^sp-rek, maar mist een
zakelfken ondergrond. Immers wanneer
heit brood een weinig duurder wordt, wat
men van dp Tarwe-wet vre®st, dam komt.
dit toch ten lasir? va,n de gemecnscihap
evenals de samen'leivi.mg pro.fiteendo van
de h/oodprijsvierliaging. Wordt het brood
nl'eit diuurdier, welhu dan des 'te beter.
Meer Iwuvaat biedt het argument dut
dte liberalen de voorkeur gave» aan i^e»
prcductie-jniemie boven een maniggebod.
De praktijk heeft hier immers geleerd, diat
bij (te tegenwoordige dumpingtactiiek van
l»st miitpnland de productie-premie. e©in
lajimidjltel is. E|en menggebod is veel Jloeh
treTfenifler, omdat, tegen welke belachelijke
prijzen Amerikanen, en Rusisen het graan
aan de importeurs afstaan, voor de Jjgatj.
ste. de verplichiting tot bijmengin'g blijft
ein zij dus da iniandsche rogge cjï tarwe
moe,t,en .aankoopen, al is die tweemaal
duurder dan dp uithcemache.
Hef verweer van den Vrijheidsbond is
trouwens bij voorbaat waardeloos ver
klaard, door heit- opkleden, van hun' eigen
afgevaardigden v. Rappand en Bierema,
die oils landbouwspceiald'teiten Wel degelijk
vóór liet Tarwe-we-tjie steurde.
Neen men mag het de. liberale Jbocuicn
niet kwalijk nemen, wanneer z'ij. .hun be
langen niet meer veiliig achten bij (te
mnerderiheid van hun aifgeivaardigdeni.
i 1 UITKIJ'K.
zad'el en viel bijjna Van zijn pa,aarf. Strick
land, zei liij-, verdiend© lipt Victoria-kruis
all oen cl omdiat hij de kleciren van een
saïs gedragep had:
Toen gilng hij ook telgen zichzelf to
keier en iz'ei, jdjat hiji zféker eepl aframmeling
verdiieind lrad, maar dat hij' te oud! w!a.s
om ize van Stricklandi te krijgen. Toen
uitte hij zijn bewondering tegenover miss
Youghal over haar vmdioofdé: i
Daarna barstte hij' in la,ch«i uit, en zcj
dat pajia Youghal eem dwaas w'as
Strickland' liet zij|n paard met rust en
zei, ïïat die generaal er beter aa» zóu
doen hem te helplem, als hij! de z'aak' toch
zoo opnam. I
Strickland kend©. het zWak van Youg
hal voor menschep met pein titel, dia
veel eervolle afkortingen achter hun naar
kunnen voegen en d'i|e ljooge jMStem be-
Zettem.' f j- "f I
Het heeft vqel weg van ©én' Aoo-
neclstuk, eei d^ gieineraal, ma,ar dirt doet
er aitet toe, ik zal me pr meei bemoeien!
om u een succes te bteaorgen', al was het
alleen maar om te ntkomen aa» d:ie vree-
selijke aframmeling, die ik vteriiemü heb.
Ga maar huis, mijnheer dié politiebfepmbteh
saïs, trek behoorlijke klporem aan en claii
zal lik .dem loudeln Youghal onder handen
neme». Miss Youghal, mag ik u verzoe
ken. langzaam na,ar huis te rijden en te
wachten
York is. Daarom ban ik gauw gekomen,
in de lio,op hem nog te vinden, ©n iin pik'
geval u te waairsch)U|weni."
„Je waarschuwing komt wat laat. Het
"is al gebe.urd. Waarom heb je niet gete-
legrapheerd?"
„Dat heb ;k gedaan,"
Barnes zag rond; ja, daar lag op den
lessenaar een telegram, ongeopend. Hat
was gelromên, toen hij juist naar-het feest
was gegaan.
„Ja, je hebt gelijk", zei Barnes knor
rig., „je hebt je best gedaan. Maar hoe
kom je op 't denkbeeld, dat l^ij' ,te
New-York is? Is "hij' niet ziek?"
„ik denk, da.t hiet een list) was om ©en
alibi te kunnen bewijzen. Ik heb in 't'
hotel een kam,er gevraagd naast dia van
„mijn vriend" Mitchrf. Die kreeg ik; gis
teravond maakt©' ik voorzichtig d(e tus-
Fc.il,inde-ur opener was niemand, ook hal
bed was onaange|re>,©rf. De vogel was ge
vlogen."
„Ga wear onmiddiellijk térug naar Phi
ladelphia en do© uw best orffl te ontdek
ken, wanneer MitcMel daar herugkeiarl:.
Hij zal e.r wel zoo spotedigi mogelijk zijn
en ziëk te bed gaan liggen. Alk "je me
een onweerspreekbaar bewijs van zijin af
wezigheid gisteravond brengt,, zal ik jie
50 dollars extra- géven. Haast, je".
(Wordt vervolgd.)
