STER.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
HUIS"
i.A. GOES
EEL-AVOND
acht
ucces
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
COURANT
:e stand
ttsloterij
'uari a.s.,
4. uitknippen-
■IEVE HEILIGEN
Zondagsontheiliging.
feuilleton
Was het zijn misdrijf?
Schrale huid
[~1 BUITENLAND j~|
azië
f! BINNENLAND 1~|
i
I bij de - algemqeme
Franische gebiede»
de zorgen, eeaier
u,wd welke echter
haar ejgem kinde-
H aapje bij aankom,^
Terdweniaa was e»
Igevonden; „Maurice-
Ls Lens, die zeek
It, Voor de Duitschc
Jinan. kwijt raakte,
I' in 1925 door zijm
Iwerd.
I dergelijke gevallen,
londerden twaalf!
nna Catharina Ma-
llouisiufi Theodorua
i.a. Maria Witkam,
[•ijn Kramer, 24 j.
Imamse, 24 j. jd,
Wilhelmus Schet-
fes To-rbijn, 63 'j.
na MeyerSimon
ht)g. van -"Cornelia.
fie; Christina ,Os9e-
olphaarfsdijk.
ahuwd: W. J. Jan-
|3 j. met Ma. Poort-
geb. y. Schelven, z„
dteeuse, wed. van 71.
D. Karreman, wedn,
73 j.N. du Bois,
1 Ml.
Geboren.: Jan Nico-
IM. Joosen en M. van
na, d. v. A. Rijk en
3ara Johanna, d. v
ise; Jacobus, z. v. D.
A. Marlens; Cornelia
I: en O. Remijn.
mes Balleur, 43 Ér.;
agen; M. Ettes, wed.
|in 2 Eietbruari.
9de lijst,
1
I'lO 6957 9697 19353
.0 9739 10748 14747
76
58 5951 7118 7158'
k2 15232 15789 15837
NUMMER 15
D0NDERDA8 5 FEBRUARI 1931
27^th JAARGANG
dit blad.
g om 8 uur.
X
BOUWMEESTER
van J. B. SCHUIL
[EESTER—KLUHN
atie-spel
jF BOUWMEESTER
pel van Raswinikoff.
ingesloten orga-
i nieMeden f1,00
ig der uitvoering
gmis.
it li/i ct. postzegel, te zenae
nd.
et keurig uitgevoerd
els, Pastoor. Inhoud 688 Map
per post f 4,50.
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES;
Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG, Markt 1 en 2; Telefoon No. 474.
Abonnementsprijs f 1.90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
Advertentiën van 1 tot 6 régels f 0.90, elke regel meer f 0.15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager
GROQTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT GELEZEN
IN ALLE KRINGEN
De regeering moet vVakein tegpn Zooi-
diagsontheiliging.
Maar sommige in ons vadpriandi schijl
nen be betwijfelen of' d'e pverhjejid hierin
niet te kort schiet en wiel steed's bewust
is van dien zwarten plicht, althans uit de
staatkundige gereformeerd© partij1 ga,an
er vaak stemmen o-p om haar bekend! te
maken, dat zij njanmia^l aangaande da na
leving van GodsWIet geoordeeld, zal wor
den. Zoo lazen ivij in de „Banier" van, 27:
Jan. dat het die roeping is dezer partij' de
overheid dit bekend te makien.
Zon- en feestdagen worden gevierd om
Gtod te danklen en te prijzen of Vlei om oen
gebeurtenis in d'e geheugenis te ..ïoejxfc
der geloovigen.
Door velen helaas Wordt de Zon- en
f'elestdhg niet gevierd als «en dag vóór
Godi maar als een dag, dE,e gelegenheid
geeft voor alle mogelijke uitspattingen.
Het Wordt voor veilen een dag v'an
sport en vermaak, Van gqldlvterbrassing
en ondeugd.
Maar mag men, omdat velen aldus d'en
dag des Hieeren ontheiligen, zeggen, dat
de regeering geen rekening houdt met
Gods Wet, maar zich /eenvoudig regelt
naar het publiek.
Wij dee'leu, hierin niet het oordeel vap
de „Bamiier". Dte godsdienst is onveran
derlijk omdat zij van God komt. D|e' re-
geerimg kan niet afWijken van harei
plichten maar van dien anderen kant moet
zij welwillend en toegevend zijn waar
zulks mogelijk 'is eia soms ook' vereischt
vbrdt.
De R.-K. Kerk pleegt ook Inschikke
lijk en toegevend te zijn; zelfs gebeurt
het nitet zelden dat zij' (op tal van, punten
rekening houdt met de staatkundige toe
standen der tijden en afziet van haar
rechten.
Is echter alles, wat op Zondlag ge
schiedt, Zondagsonthejliging.
Zou men alleen bij1 $le staatkundige
gereformeerde partij Meten, Wat op Zon
dag mag en Wat niet mag, wat noodzake
lijk moet gebeuren, en 'wat kan uitgesteld
Iworden i I I 1
Bij de protlestantsche kerkgenootschap
pen djiie zich „gereformeerd?' noemen zijd
reeds vele op zich zelf staande- ker
ken, maar ik vrees, dat, nis de predikan
ten gaan ujtmaken wiat den Zondag ont
heiligt, hun aantal nog wjel met een dbzijh.
zal vermeerderd iwbrden.
Niet dlat zulk thieoretisch piet is vast
te stellen, maar gezien d|e toch rc|eds zoo
dikwijls voorkomend!© vertakking in het
protestantisme!, zouden (wij' nog moeten
j aiWaehten. of Zij dlit oou kunniem.
En als het hun gelukt zoudien zij dan
hunne meening willen opdringen- aan '3/10
van onze bewolking.
Dat zou geen bewijSs zijn van verdraag
zaamheid, waarmede men hier te lande
zoo gaarne manoeuvreert.
Wij willen die questie van extra treinen,
of goedkoopte fcr.qin.en op Zondag buiten
beschouwing laten, maar' het staatkundig
gereformeerd dagblad slechts herinneren
aan een algemeen erkend .principle .„Van
1 twee kWaden moet men het minste Inlezen"
In onze provincie gebeurt op Zon
dag Wel iets meer dan na/ar het huis dies
Heeren te gaan om naar het woord Gods
te luisteren) of thuis devoot den Bïjbiel te
lezen1. I i" j
De landwlegen en vooral de dijken zijn
i vaak méér 'dlaini schoone gtef.egenheldieini
om te Wandfelan en van Gods natuur te
genieten, dan zien tvij lieveT goedkoopte
treinien, zelfs op Zondag.
fr. STEPH LODDERS.
O. Cisti.
V De Belgische defensie
plannen.
De mteen&ng, dat de Belgische defensie-
plannen eerder •eie.n. be\ie|iligiiig dan een
ichterkant enveloppe schrijve11
23
Barnes stond verstomd; terwijl alles,
bewees, dat Mitchel de dief was, sprak
deze met ijver en overtuiging en blijk
bare oprechtheid, die het bijna geheel
onmogelijk maakten, hem voor een mis
dadiger aan te zien.
Hij haalde uit zijn z.ak het papier, dat
hij in de kleeren der vermoorde vrouw
haa gevonden, en hield het naast datgene,
wat aan Mitchel toebehoorde: „Kijk
maar", zei hij, ,,'t is hetzelfde schrift."
„Dat is merkwaardig", riep Mitchel
uit, en opstaande, zag hij' over Barnes'
schouder naar de heide lijsten, die volko
men overeenkwamen.
„U ziet, mijnheer Barnes, dat ik' u niet
vraag, het stuk in handen te mogen heb
ben, u mocht eens bevreesd zijn, dat ik
het zou verscheuren of behouden."
Barnes reikte het ham qver, zonder
iets te zeggen, en Mitchel bekeek het een
pcos aandachtig.
„jk ben het met u eens, mijnheer Bar
nes. n»t is hetzelfde 9chrift, maar ik
Degi'ijp volstrekt niet, hoe u aan die lijst
bedreiging voor joms land vormen, is teU
zeerste versterkt door hetgeteini dte laatste;
dagen naaxvonen kwam.
Het „Handelsblad yam AntWjerpen" had
geschreven, dat de militaire plannen VaP
de Belgische xegaerimg zijin goedgekeurd
door den Nefclterlandschen generalem' staif.
Dit blad grondde zijin opvatting blijkbaar
op 'n uit/lating van minister Da Broque-
ville, diiie Voor da commissie van nationale
verdiedigimg onlangs verklaarde dat er
overiteg tusscben d'e Belgische en N|e-
d'erlaaidscha militaire autoriteiten had!
plaats gehad.
Dit nu is niet Waar. Dergelijk overlag
of zoo'n bespreking heeft niet plaats go
had. Wel is het waar dat onze generale
staf in het militairisme onzer buren Zoqals
dat zich ini de jongste voornemens dep
reg,'éring uit, geen verme|erd(aring v'an
oorlogsgevaar vóór Nederland ziet m
generaal -Seyffardt, de cheifl van 'onzen
staf, machtigde de „N. R. Crfc." om het
publiek mede te daelera dat hijl a,an dija
plannen ,een zuiver defensievb strekking
toekent en dat hij ze oer ten voordetelel
dan ten nadepïe Van Neidterlapd1 -acht.
De kans op een Duitschen oanvai op
België en Frankrijk door ous land (af
gezien van de vraag, of te dien aanzien
niet buiten onze grenzen somWijlleju al te
pessimistische opvattingen gehuldigd wor
den) wordt daardoor zi. eerder vermin
derd dan v.qrmeevd'er'd.
Het gedeelte van onze pers dat dagten
lang op zijn hoofd stond om deze kWjéptie,
kan nu weer veilig probeeren om op haar
beenlen tusschen de Werkelijkheid tte staan.
i van OVER DE GRENZEN
De vlucht i t Siberië.
II.
Rus van geboorte, ben ik door de in
lijving van Bessarabië b'ij' ..Roieimenië ech
ter Rotemeensch onderdaan geworden. Ik
ben geboren jn 1901 te KechiemoW!; ons
gezin ttelde 12 kinderen, n.l. vijf jongens
en ze'ven meisjes. Mijn vader, die smid'
w'as, Wist het - door zijn vlijt iein spaar-
zaamhe idfzoover te brengen, dat hïf een
eigen smederij met vier knechts bezat.
Hij legd|e zich voornamelijk toe qp heit
vervaardigen dan hoefijzers, Waarin hij
zich een bijzondere bekwaamheid had
verWoryeui. Toen in 1917 de omWeptseling
uitbrak, was onze betrekkelijke welvaart
een aanlqidïng voor de opstandelingen p-m
hem als „burger" te .beschouwen. Dit
w'erd aanlle|iding om hem op de meiest gru
welijke Wijze om het leyeim te hremgten,
welk menschonteerend schouwspel ik met
eigen oogen moest aanzien. Het gebeurd|q
in 1918, dat „de Rood'en" zich met een
duivelscbe Wloede op hem wierpen!, pn
hem Vermoordden. Schijnbaar nog niet vólJ
daan, reten zij hem den buik met een
sabel open. Zijn ontwijd lichaam lieten
zij op straat liggen en gingen toen verder
om hun gruwelijke wandaden voort te
zetten. Zestig ahd'ere burgers van de staid
ondergingen eenzelfde lot. Mijn moedfer
stieri langzaam doot die vele ontberingen
in 1921, spoedig gevolgd door twtee broe
ders en vijl zusters, die pillen dien hon
gerdood stierven. Ik zelf' voedde mij' met
gras, boombladeilan!, ratten, muizen, hom-
dem en katten. Eten van mijn broers Wlerd
door de „Tchieka" aangehouden op het
oogenblik, dat hij miqel vervtoqrde najar
san naburig dorp. Hij w'erd van smok
kelhandel beschuldigd en voor vijf1 jaar
naar Salowsky verbannen, Wtear hij1 na
korten tijd overleed. Mijn Vierdfe broedfer
Werd met verschillende kamieradfen naar
Siberië gezonden. Hij zou n.l. bij1 de ver
kiezing van den voorzitter vten het uit
voerend comité een Woord met gevaarlijke
strekking hebben geuit. Over zijn lqt
heb Tk verder nooit meer iets vernomjen;.
Eiiindelijk wierden mijn twee andiere zus
ters, die. naaisters wlaren, op straat get
w'orpen, daar zij haar Woning aan epn
komt van mijn steenen."
„Begrijpt u dat niet Heb ik 'u dan
nog "iet gezegd, dat ik die gewonden
heb _n de kleerem dp-r vermoorde Ross
Mitchel
„Van Rose Mitchel?" Mitchel sprong
doodsbleek wordend, op. „U wilt dus
zeggen, dat de vrouw, die in den trein
bestolen werd, Rdse Mitchel was?,"
Deze verbazing, die zoo. geheel onge
veinsd was, bracht Barnes' veronderstel
lingen en berekeningen geheèl in da
war. Als hij niet wist, wie de bestolene
was geweest, kon hij zelf ook onmogelijk
de naad hebben begaan.
„Maar, mijnheer Mitchel", zei hij ein
delijk, „wist u dat dan werkelijk mtet
..Hoe zou ik dat hebben geweten?"
Br heersehte eenige minuten stilte.
De twee mannen waren blijkbaar in
ernstige gedachten'. Eendelijk' vatte Bar»
nes °en besluit:
..Mijnheer Mitchel, Ik achit mij: ver
plicht', u in hechtenis te nemen."
„Waaraan acht u mij dan nu nog
schuldig
„ik oordeel n schuldig aan den juwee-
lendieüstal en wellicht ook" aan den moord
op Rose Mitchel."
„Hebt u haast, mij mee te nemen?"
commissariss moestem afstaan Wat er van
haar is geWordlen, weet ik ook niet. d
ik toen nog be jong Was om aan eenlS^
politieke beweging deel te nemen, wiefd
het mij jianvanktelijk niet al te lastig ger
maakt. Alleen Was ik gedwongen de ver
schrikkelijke gebeurtenissen, Welke zien
in mij'n nabijheid afspelden aan te zien.
Als kind had ik eenigen tijd de school ui
Samara bezocht, doch daar die
toestand van mijn vader het met toahet,
dat ik mijn studies yerder voltooide, WVd
ik van school afgenomen om mijn vader
in de wicrkplaats behulpzaam te zijn iu
mijn vrije avonduren bestudeerd© ik vel
schillende talen, zoodat ik er bij1 het uit
breken van de omwenteling reeds eienigc1
machtig Was. Dit zou mij1 in de toekomst
zeer ten goede komen- Nadat "P1
1917 gedurende d'rde maanden het hert rn
handen had gehad, kwamen Lenin en
Trotzky met een gepantserdiem Wagen van
Duitschland naar St. Petersburg en stel
den zich aan het hoofd Van de opstande
lingen. In October van. datzelfde jap-1
barstte die terreur in zijn vollen omyang
uit. De barbaarschhedteto w'elke bo,vn
plaats vonden en sindsdien voortduren,
staan mij nog leyendlig voor den geest.
'Doodslag, plundering |an brandstichting
Waren aan d|e orde van den dag; moordejn
werdlen vooraf nauwkeurig geregeld, de
uitspattingen iep barbaarschhedten die
plaats hadden kunnen niet Worden be
schreven. Na de opruiming der Iront-
liinics 'en de overwinning der Roodten,
begon het „wettige" doodschieten.
Men stichtte de „Rechtbank der drie
Tchekistem", die in minder dan twtee uur
tijds diegenen veroordteelden, die nich
schuldig hadden gemaakt aan een der
volgeuidte misdrijven, zooals: het uiten
van een woord' van ontevredenheid, het in
zijin bezit hebhon van levensmiddelen, t
uitoefenten van een ambacht, een rijkq
ter hulp komlen, een bedlelaar pf een
arme beieed'igen, enz. Het grootst aaiitai
slachtoifers, dat in dien tijd' viel, waren
echbeT de menschen, die dioor hun vrien
dten of' kennissen wteren aangeklaagd. Om
hun gehechtheid aan het communisme
te betuigen pin zoodoende eigen leven te
reddwn,, beschuldigde' men elkaar de Re
geer,ding nadeel te hebben berokkend. Aan
stonds werd die beschuldigde aangehou
den, gevonnist en doodgeschoten. Den
volgendlen dag Was echter ue beurt aan.
den, aanklager, die dan door een, bloed
verwant van htet eerste slachtoffer Wqer
van sen anderen misdaad werd beschul
digd. En zoo ging het steeds door. Ook
mijn persoonlijke levensbeschrijving beWat
een lange en droeve periode, Waarin ik
o-root lichamelijk en zedelijk' lijden heb
°ekerd. Zoo als lik reeds eerder g-eeegd
heb, Wlerd ik door mijn jeugd' niet te veel
lasbig gevalbeini, maar daaraan alleen as
het toch niiet te danken, dat ik met Ver
moord hen geWterden. Na den dood^ van
mbn vader Verplichtte men mij, ayemüs
aemige andere jongens van mijn leeftijd',
in het Rood© 'leger, dat toen in oorlog
was met „D,= Witten?' dienst te nemen.
Wij werdien op straffe van vermoord te
wórden ingelijfd en gedwongen om in de
gelederen van hen, die onze oudiers had
den veTmoord, dienst te nemen. Wij deden
alsóf wij er ons bij neerlegden, maar op
zekeren avond, na eeniige roode soldaten
te hebben gedood, slaagden wij! er m te
ontvluchten. Htet Was een tragische vluc'bt
in den nacht. Kruipende door de bos-
schem, op ellebogen en knieën, kwamen
wij uitgeput in die linies der Witten aan,
diie ons ©veneens door geweld wildlen in
lijven. Al had ik nu persoonlijk een Vroes
voor 'dte roode soldaten, de moordenaars
van, mijn ouders «n de ïMeVen Van onZe
bezittingen, toch voe'.de ik er mets voor
om dienst te nemen bij- de Witten, die al
evenzeer alleritei barbaarschhedbn bedrci;
ven, d!aar dte oversten hun manschappen
den' vrijlen teugel lieten. Wanneer de, troe»
pen dier Witten zich van een stad' of
vroeg Mitchel bedaard.
„Waarom wilt u dat weten?"
".Omdat ik u nog graag twee vragen
zou willen stellen.
„Ga UW' gang."
„Vooreerst, hoe kunt u meemen, dat ik
den diefstal in den trein heb begaan; ik
oen toch goed gefouilleerd en er is bij
mij niets gevonden. En als dit de gasto
len iuveelen zijn, zooals u wilt *>e<we--
ren, dan moet ik niet enkel de steenen.
maar iok het éttui hebben verborgen.
Barnes zag in, dat deze omstandigheid
zijn mderstelling nog vrijwat onwaar
schijnlijker maakte, maar besloot vol te
honden om zoo achter de wa-arkeid te
komen.
Zooals u weet; zijn- alle reizigers door
zocht. De eerste w,as Thauret. Bij^ hem
werd niets gevonden. Maar hij "s in
Stamford uitgestapt en u is pas voorbij
dat station gefouilleerd. Nu is het (toch
heel goed mogelijk, dat u even Voorbij
Stamford het pakje uit het raampje
heeft geworpen ein dat hij toen t>s toe-
geiccpen om het mee te nemen.
„Dus u meent, dat wij medeplichtigen
zi'n'?Dan vergast u zich totaal, ik ken
oïen man ternauwernood.'
„U aebt zoo straks, toen mejuffrouw)
diorp hadden mlaester gemaakt, lieten de
oversten die plaats voor twtee of drie da
gen aan die manschappen over en dan ge-
beurdjen er onbeschrijfelijke misdaden. Ik
ontvluchtte cbus ook uit die legers dqr
Witten. Ongelukkigerwijze Was ik, even
als mij'n mcde-vluchtel'ingen bekemd, zoo
dat het er om ging uit de handen der sol
daten te blijven. Meermalen wlerd ik her
kend :en tegen den muur geplaatst om te
wtordten doodgeschotenechter heb ik al
tijd weten te ontvluchten. Als ik wterd!
aangehouden, berekende ,ik met grootje
koelbloedigheid het geschikte oogenhlild
om te ontvluchten. Zocdia ik ook' maar
de minste onoplettendheid' bijl mijn beulen
bespeurde, vluchtte ik in het nabijlzijhdte
huis, .kroop over die daken of langs de
vensters om mij" in d'e tuinen of in m*.
hondenhok te gaan verschuilen. Meer
malen heb ik mij' in toiletten en beerput
ten schuil gehouden; eens moest ik zoo
meer dan een dag met het halve lichaam
gedompeld blijven in de uitWierpselten. Om
al deze kwlelïïngen te doorstaan is wils
kracht en moed noodig en men mo,et het
levein liefhebben om te Wteierstaan aan dia
verschrikk|e(Iijikfe uren. Welke; ik in dien
tijd heb doorleefd. Twintigmaal slaagde
ik er .aldus in aan den db/od te .ofutsnappan'.
Sabejslag,en kon dk echter niet altijd! ver
mijden ieu mijn 'lichaam W(as geheel miet
Wtaden overdekt- Ken lange lijdensweg
met bijna nog misdadiger en verschrikkef-
lijker gruwelen stonden mij" en allen ech
ter nog tei Wtechten.
(Wordt vervolgd.)
en gesprongen handen
genezen direct en blijven
heerlijk zacht en lenig met i
AKKER's
KLOOSTERBALSEM
bijt niet!
v^Geen goud
zoo goed."
RUSLAND
Dc toestand1 in Georgië.
Het Georgische persbureau te Geneva
maakt melding van leen telegram uit Ti-
ilis, dat toeniemende moeilijkheden met d©
levensmidldlelenvoorziening van dte voor
naamste steden en een plotselinge toshe)-
ming van de werkloosheid door de terug
roeping van alle functionarissen, die geen'
partijlid zijn, den toestand in Georgië
onhoudbaar gemaakt hebben. Verschillen
de Iteveinsmiiddelen ontbreken, of zijh er
schaarsch. Het bijhta. onlqetbare brood' is
gerantsoienleerd. De ontevredenheid zeil
zich om in een groote volksbeweging. Htet
tramsport is gedesorganiseerd door de de
moralisatie vam bet spoorwegpersoneel en
er gebeuren ontelbare ongelukken.
AMERIKA
Mussolini belctedigd.
Generaal-majoor Butler heeft die on
voorzichtigheid! gehad om in een rede
voering Mussolini te noemen „de diollla
hond van Europa". De Itafiaarischla ge
zant heeft hierop aan de Veneenigcte Sta
ten voldóeffling gevraagd. Butler Wterd' ges
schorst en is voor dleui krijgsraad gedaagd,
die zal .wtordepi gehouden aan de Scheeps
werf'te Philadelphia en aanvangen op 16
Febr., 's ochtemdte iom 10 uur. Sellers, ad-
vöcaat-gen/siraal bij, d'e marine, zal als aan
klager optrediem.
De behamdlelang der zaak zal openbaar
zijin, indien Butler daartegen geen be
zwaar maakt.
Dora hem wilde voorstellen, toch zel'f
gezegd, d'at u hein eerder hebt ontmoet, 'i
„Ja, aat is ook zoo', ik heb hem eens
in, een sociëteit geizien waar hij harts
tochtelijk speelde. Daarom vond ik het
vervelend, dat hij op zooi goeden voet
met mijn aanstaande schoonzuster saheon
te staan. Maar laat ons even van dien
diefetal afstappen en over den moord
spreken.
„Meent u werkelijk, dat ar iemand' op
aarae te vinden zo.u wieZein, in staat om,
ter wille van een weddenschap, een moord
te oegaan
„Alleen om die red'an niet, maar ]u
hebt -"kend. dat die vrouw u of tem min
ste uwe familie hinderlijk kon zijn. Toen
n dus hebt vernomen, dat zij' een woning
had gezocht in het huis waar uw aan-
staancf! woont, kunt u plotseling angstig
oi' oriftig zijn geworden en haar hybbten
genood
„Dus heb ik t wel begrepem; zij woon
de in hetzelfde huis als da familie Rem-
sen'?
„Och, kom, mijnheer, dat weet u qven-
goed als ik.
„U vergist zich werkelijk, mijnheer
Barnes, maar om nog eens öp de "ju-
weelen terug te komen. U meent, dat dit
Cornelius Vanderbilt Jr. van wiem
het Verhaal (afkomstig is, dlat de auto
va,n Mussolini sen kind had overreden em
de Duck? dat toen maar op den wteg had1
laten, liggen heeft zich laten omtvial!-
len, d'at hijl, indien d'e omstandigheden
daartoe mochteni ei'den, nog wiel eens hjefeJJ
w!at te Vertellen, zou kunnen, blij'kjen ta
hcbb'en. Vandterblilt heeft dit gezegd naar
aamileiding va.n sen berwiering van het
Italiaansehe diept, van buitenlamdsche za
ken, d!at n.l. Mussolini d'en jongen Vam-
derbilt nooit lontmotet had. Lafer hadden
de Italiaamsch© diplomaten ervan gemaakt,
dat Mussolini Vanderbilt maar heel kort
had gesproken.
„Zij halen al wat bakzqil", zeide Van
derbilt.
SPANJE
Kerk m revolutie.
De kardiinaal-aartsbisschop van Toledo,
primaat yam iSpanje, heqft aan de katho
lieke vafe'Vereenigingen tvtergunlning vpr-
lelcnd om, paar Belga uit Madrid seint,
zich met vrijj& syndicaten te ver.e>eniglem
ten iqindie. het uitbreken van eek reVolutia'
te Verhinderen, Welke de heilige behangen
van god!sd(ienst ©n Vaderland zou Vemie-
tigen
Een brief van Ghand'i aan Hek'
Onderkoning.
Mahatma Gandhi heeft' aan den Onder
koning een brief gezonden; Waarin hij;
dringend verzoekt, een officieel ondier-
zoek iiin te stellen naar 'n zestal gevallen'
van Wandaden Van d'e politie.
Als lebe Onderkoning 'dit verzoek' toer
staat, zal Ghand'i dit als diiidelïjk b&Wijs
van. den Wensoh naar Vrede erkennen ©n
stappen doen om het Gongrès te bewlegen
in het aanbod van MacDomalM: 'te treden.
Ghandli heelt besloten, tot aan de aan
komst van jde gedettegqerden,, diie naar
Londen zijn geiwjeest, te Allahabad ta
bSijVen_
Dc strijd tegen art. 177.
Red© van, Prof Berg.
Voor „Sainctus Augustinus" te Leidjen
sprak Maandagavond 'prof dr. C. C. Berg
hoogieeraar in de Jjavaansche taal en let
terkunde aan de Rijksuniversiteit aldaar,
over dien Strijd tegen art. 177, d'at den
missie-arbeid reglementeert. j
Alvorens tot behandeling Van zijin stel
lingen over te gaan, maakte spr. enkete
algemletepe opmerkingen en betoogde o.m.,
dat hij' im 't gebe.ejl geen bewonderaar is
van de geesteshouding, Waaruit de ges
Wraakte artt. 123 ien 177 zjjm voortge
komen.
Het 'idteaal der Hollanders in Indië is
langen tijd ge|w|eest en is nog dikwijls dia
„volle geldzakf' dn zoo, kort mogejiïjlkenl
tijd gevuld.
De be)wuste artikelen zijn voortgqvlaeidl
uit de volmaakte onverschilligheid v|ooir
het geestelijk leven dier Indloniesischte voli-
ken. Een onverscbilligheidi, 'w'aaxovter da
geschiedenis zalf iZal oordaeiem. Dóch d)a
tijd om onze fout van Vrolager te hexstejf-
leru is Verstreken en in die huidige totaal
verandjerde omstandigheden zou opheffing
van het artikel, na,ar sprekers mejaning
qeln even groote flout zijin, als Vro|eger
de afkomdiiging.
Hierna ging spr. ovler tot die uitwer
king van zijn stellingen en zegt ten aan
zien van zijn eerste, dat een vioüksgemteteln-
schap recht hleieft haar eigem cultuur te
beschermen, voorzoover djie cultuur njqfc
zedelijk slecht is en vooraooyter die rech
ten van buitenlanders niet door die ben
schermimg geschondten Morden.
Dc groote, cultureele beteiekemis van djei
volksgemeenschap ligt hierin, dat zijl Voor
een homogene d'e normen aangeeft èn
handhaaift van zedelijk goed1 en Zedelijk
klwlaad
ae gestolen kostbaarhedqn zijn, nietwaar
„Ja, aat meen ik niet, dat weqt ik."
„Maar als ik u het bewijs lever, dat
za 't n;et zijn, dan word ik toch zeker
niet gearresteerd."
„Natuurlijk niet."
„Dan zal ik vrij man blijven", zei
Mitcuel. „en al mijn best doen, om n ta
iieifen. om den moordenaar te vinden,
ik zal u bewijzen, dat deze kluis, waarin
u gezien hebt, dat de juWeelen gesloten'
waren, gedurende minstens veeirtien da
gen s geslopen geweest en de eleiutels in
bewaring bij de directie, zoodat ik (on
mogelijk hetgeen gisteren werd gastolen,
hlerm heb kunnen bergen. Dan zult 'u
toch wel overtuigd zijn, niet waar?"
„Ja. natuurlijk."
Mitchel duwde op den knop van een
elektrisch© schel en even daarna kwam
oep bediende binnen, dien hij vroeg, öen
chief té roepen.
Deze kwam.
„Mijnbeer Oharles, zou bet mij moge
lijk zijn, hier zondqr uw wéten t>jnn!en
te komen?"
(Wiordt vervolgd.)
