cciinsverhooging.
LIKEURSTOKERS
rkoop
emde Jujubes
aveistioopastilles
en voorraden op
feuilleton
itiJFii?'1 te
HE COURANT
te Thieme,!
ZATERDAG 24 JANUARI 1931
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
De ongeziene wereld of het leven
na den dood.
en verkoudheid,
ihulte Thieme,
iddelburg
n.
II Januari a.s.
Was het zijn misdrijf?
HISTORISCHE KRONIEK
ONTSPANNINGSLECTUUR
VÉRKOUDHEID,
r, HEESCHHEID
r ons 50 cent.
Drogisterij
Huis (fmet de Roode
iren, Middelburg.
OEST, HEESCHHEID
per ons 24 cent.
Drogisterij
het Huis met de Roode
Pilaren, Middelburg.
nde 1 FEBRUARI a.s.
R LITER.
net 25 ct. de literkruik.
5 cent de flesch.
voor
sn
p. ons 10 ct.
(t p- ons 8 ct.
p. ons 12 ct.
p. ons 8 ct.
ham p. ons 16 ct.
p. ons 22 ct.
p. ons 18 ct.
p. blikje 18 ct.
p. pond 50 ct.
p. pond 45 ct.
p. pond 32 ct.
ct.
2 ct.
ortlng
vanaf 14 ct. p. pond.
2 pond 24 ct.
XXV.
De weg des Eienwigen Levens.
Met devotie aanlbid ik IJ, mijn yerkole)n|
Goé:
O, Jezus, tik vereer Uw vromen: mep.-
schekjke® wandel, maar dk aanbid, meie
Ulwe goddelijke Jiqer. Uw] haihg leven, en
leer te zamen zdjto imm.ers oBlafscheji%
iijk verbonden, daar Gij' UM laar hebt
gteleeïd, daar Gij UW tevte* hebt gier
leeraard, en pns lavjW mitdrukkeCfelk dfa
navolging vainijUlW tav'an, ais de ov.ergavp
aan Uw leer hebt op bet hart gebonde»
O, ja, Gij zijt Idia Weg, de Waarheid ,e(u
het Leven! Ui kfcn UW antwoord op dp
vraag!: „Wat moeten wij! doen om te
werken de [Werken Gods?'1 „Ptit is bei:
werk Gods, dat gij! gelooft in Hem, dien
Hij gezonden haeift.t' I
'Meen het gelooven vani Uwl leier jis
dus geen bijzaak, maar ook onze gp|adp
werken U ter navolging zijn 't /evpmninj.
Hulde en eerbied, aanbidding en d|ank
tij PDluld dan zMsvrome werker, dat
wij UW tevejn en wlerkRegRgheildj voigep
van verre^ zWakke WferÈertjes, >dji|e< wijl
zij»; gedoog dan Alwetende, dat wij' Uw
Godsteer beipen, kpprtmd g|ejijk kin
deren ten jdletele, 'als door iee»| spiegel
ziende naar iets raadsaeligs? j
(Uót Dr. Jlac. v. Gimnekemp Litanie vp»
Jiezus' Zjielegroothteid.) I
De goddelijke Vflnl^ in onpso ZiéRbrand!
Ja, dat Wias Wel een prachtig plan, w,at
de Schepper daar ondier dp wuivende pal
men van Eden met dien mensch had ver
wezenlijkt, toen er da eerste meinsch voor
Hem stontd in stralende schoonheid van
Irisscba levenskracht, d|a eierste mensch
met een onsterfelijk lichaam ew een otl-
sterlelijke zilel- Et® toch het iwias alsof
dit resui|taat den vrijgevige® Schpppe»
nog niet voldeed, wamt hiermee ,wlas wiel
zijin heerlijk plan verwiezemllijkt, ma»r niet
zijn grenzeloze lieifda uitgeput. Nieienl,
Hij zou aan de tooh reeds zoo, heerlijke
menschelijke natuur fiog iets toevoeglein,
iets van zij'n eigera diepste wezjen, iets zui
ver goïkWijks, iets dat dien mensch vfef-
heïfen zou verre buiten eb, boven de ge
schapen orde der natuur. Hij besloot demi
mensch te doen dleplem, in Zijn /eigen god
delijk, eindeloos (lavenut per haec diviiniae
naturae ©ffficiamini ponsortes, opdat wij
dteelgennohen zouidlani Jwiorden van Gods
natuur (2 IPfetrii- I4). Eerst hier pchfejr
den sluier van het lichaam OT d(a donkere
wolk van pns vljaesch, waar we Hleim
slechts zien als in e$ni doffe» spiegel, als
in een onbegrepen raadsel, om Hem hier
namaals, als bij' den dood' de sluiier vfllU
het lichaam Wordt opgeheven en de duis
tere Wolk van het vfeesch is iw]egg»trok-
ken te zien „Sicut est", zooals Jldj! is;
„factie .ad flateern" van, gezicht tot apnger
zicht (I Cor. XHI12) oog ini oog!
Zoodat ales Wat nu in diep mysterie ini
Hem duistert met klaren blik dbor-'
schouwld wordt. Ziedaar het wonderlijk
mysterie van, de hleiligmakpnde ge|n|ade,
dat die 'hoogste bekroning, wjeird! vani het
heerlijk, goddelijk Scheppingsplan, de
goddelijke vonk, in omlze ziieile-brand, etejn
voorproef era waarborg tevens -v|a|m ons
eeu'wiig in God opgaan hiern|ama,als
Ziedaar het eeuwig Raadsbesluit van
de» Urie-eenigen God volledig verwezen
lijkt: de ousterfelijkei mensch, deelgenoot
van goddle-lïjk leven lem! Wezen. .Wone» |wij
i» gedachten )nbg even de plechtige ure
bij, waarin Gods uitbundig scheppings
plan 'ind at eerste mynschein-piaiar wlead
voltooid, em beluisteren 'wijl Hierbij1 de heer
lijk-schoon© redj van .Wiacht-E|ngal(en, d)i(9
Vonidel laat aingein::!
Wie kan zijn gretigh oog verzaden,'
Aan 't pae-r, ter bruiloftsfeest bpreitl,
Bekleet mé.t zuivere geiwaedem
V.an hemelsche Erfteohtvaerdjigheit
Giawaeden, niiet va»! vrou Natuure
Gibwrocht, neen zeker, neen, o, neen
Ue stóf van. 't, kleed is vtesl te puur»,
'En niet te vinden 'daar wie traan.
Dat kleed viel bun hen deel vak bovlen,.
De godtheit schorack dien bruiloftsschat
Hun beide uit liefdie in d'aertsohe hoven[.
Och dat geene aerdtshoit dit beklad',
Noch vuile vjeck het schfcnldie in 't praedjetni
Geen blanckheit mx>ge het hier bijl ha,'jlieni
TEGENZANG
Hees zuiverbeit sproot uit geanl zonipe;,
Djie dueghlijik opgaet voor 't gezicht,
Maer uiit (der hemellichte» bronme,
Eierste oirzaeck van al ,'t zichtbre licht.
Oe Godthcjit uit genu bdwOgerr
i8
„Alles ontdekt? Waarlijk?"
„Ja, hij weet wie de dief is en da,t Hij1
de steenen buiten den trein haelfit' viefr-t
stopt.
„Dat is kranig van u, mijnheer Bar
nes, het ontdekt te hebben. Maa,r tooh llara
de oplossing wel voor de hand: waar zou
J anders verborgen hebben; de trein
en de reizjgers zelf' zijn goed doorzocht."
Mijnheer Barnes, eeuigszins geprikkeld
door ae niet zeer waardeerendje wijze,
waarop Mdohel van zijn verondemstel-
^^gen sprak, wierp plotseling iets nieuws
ren^W1'/ dames en hee-
nen' stel«, u J'uweelein Jwe® kuu-
gen en WlT-Z! hedfnaa'1 ^erbqr-
gen en toch niet worden ontdekt!"
„u, zeg dat eens", riep Dora, vol oe-
't raamnie 66 ®e^add «n den tasoh uit
t raampje geworpen. Daarna deed hij,
wat elk zakkenroller zou kupnen,
Tot mdltheit, )w'ou zijn bealti bekleen
Op 't hoerelijksthiet alvermogen
Ite.t puick 'van' 's hemels'schat besteen
Aen 't menschdom ,bïjl hem uitgjekozelbi
Nn fwfjekan Zuiiverheit en geur
Van 'wlitte leliën eml roozen
Voor «feze bloem, nu |wjij!ckt' dia kfeur
Van bloemen, anl' alllie aai'dre stoffen
De go'dthei't heeft haer 'wit geitthoffbn.
De mensch, uiit lijf en ziiei bestaeinldle,
Tw*ee djaelen, ongel!|ijck vani aert,
Gevoelt geien stript, geen oivfarslaeinidë
Giefwlight:- want elck van beijf beWaert
Den evenueir. Di.eelnl wiil als d'and|eir.
Die reden onderwerpt zich Godt,
Het lijf de zilel^, 'wijs era schrandie».
Verloor de mensch dpes gaef,, diit lot,
Eira most hij: bij zijn kracht volhardleini,.
Natuur kom hem niet houdeni sta|ein.
Mem, zagh het bruiiloftskiLeieit aan flarde»!
Eiu al die Schoonheit gamjseh vergaien,
Diaar 'Gherubijlraen zelfs om biia|eickte»(
Nu ideckt /een ivblak: Van glams (fe
raaecktenl)
TEGENZANG.
Gelijick de ke;et en harpesnaeren,1,
Gespannc», op een zelve», toon, t
Een schoon geluit in d'ooren ba/erep,,
Dat Emiglan trekt uit hunnen troon,
Zoo baer td'eenstemmigheid! in 't paerep
Van lijf en ziqle, ajojiii een geitrouti,
Een lieffijckheit, jdia door alle aren
Die geesten streelt iem omlderhoudlt.
Dus leeft jd'e mensch gerust op d/aerdle(,
Gelïj'ck eeu GoÜt, in voille) vreught,
Och of Hei Godtheiiit hem' be(wia»rde
In een zelve lemite en jeught, i
Zoo kom. kfe bruiloft eeivig duunein.
Eer. bant verbilnt d'e twice natnuren.
Uiit' Vonlcfels „Adamf'X
Alkmaar. C. VIS.'
[Rector.
Wij maken ie» onze lieizers attemit op, dat
bovensta.an'd artikel vporloopig het laatste
is vam 'de» cyclus/., I
Te zijluer tijd z»l de zeer geiwlaa»
'd^erd'e schiij'vier Van, deze artikelenreeks
zijn schooueml apbeid tot verheffing van
ons aller geestelijk leyen voortzBitteiui.
REDACTIE-
V acantie-indrukken.
Scheiden tut Weh.
Mij!» vacantiiedagcinl !w|aren voorbij!
Op dez® aard'e is gqem; vo-lmuakt gelluk,
geen lonafgebrofca vreugde, afscheod' »ie-
mem valt z'wlaar, vooral na eemi pneittigle
vacaintielweek. Dlat is iaën der hardje wapr-
hedem, d'ie ieien iedler reeds lq^rd|a imi zijh
eerste laveinsjareni. I
Het Wlas er stil bijl station; die stilita
prikkelde dfe stlembandeu, vermoed ik1 Vapl
een Zetcmiwteche boy.
„Aan het strand,
Aan het stille strand
Daar worden breekbare hartjes geblroklen,
Ein de liefdosvUam vaak voorgoiad' ont
stoken"-
Of zong hij misschien om de aandacht
te trekken van een glundere schoone? jk
weet het njilet, want ik ben! nooit aterk
gcw'ecst in, 'die psychologie. Het was (wlefl
geen tenor of bariton! van naam, ma.ar zij'n
stem Was toch vol en, duidleüïjk en naar
het scheen zaer verleidend!, Wai»! een
Wach temde chauffeur begon het deunt je te
fluiten, een hepdie gebeurtenis, daar het
niet gemakkelijk in die machimbslpivein
op hun dreuneinde zitplaatslen epmig toe
ken van zielateVelnl is ta bespeuren.
Juist een week geled'en werd ik hier
afgehaald, dk moest nu hier wied/er af
scheid miemen. leider is op zijlu mani-ef
wiel eens philiosoof. Dian dag waarojp
iemand denkt, op dian' dag zegt Cousin,
doet hij' aan Wijsbegeerte, en mij' dunkt,
dat het zeer logisch Was gedacht toen
mijta. zuster bij Chat afschaid Zei:
„Dat is Wieder voorbij! Het leweni'Vkn
den mensch duurt maar tiwiela miilmufen;
om te lachen en éaa om te zuchtefr,
tenzij voor Ide Vro-ufwl dlie krijgt eien halvla
minuut er bij. Want midd'an, in .die mi
nuut sterft zij!''1 I j I
Waar zitten wij' vandaag over hom|djerd
jaar En plaatsen W'ij1 achter dlie - 10Q
mk>g een (nlulletjie, en nog één en nog ée|n!
Van onze aiarde zijln WeU(ichü nog puin
hopen over. Waar zitten Iwijl db»?
Ja, die eeuWighieid' is lang. .Wij! zuipen
dat meemaken» l i
Hier zijlm [wij in da wachtkamer,totd]at
steenen in den zak van de pi|ge»ar&9.
Daar zocht zij ze naluuirldjik niet; zijl
miste haar taseh en zeilde bestolen te
zijn."
Barnes lette goed op, welke uitwerking
deze veronderstelling op Miitchel en Thau-
ret ,zou hebben, maar kon niets Ibespen-
ren of /zij waren onschuldig, of' zij!
hadden het niet zóó aangelegd.
Zij dachten ibeiden ongeloovig en Mit-
chel antwoordde
„Dat Ss (wel een beetje met de haren
er-bij gesleept, mijnheer Barnes, en hoe
zou bij dan weer in het Ibeziit van de ptee-
nen (zijn gekomen?"
„Door de v-rouw te vermoorden", ant
woordde de agent. Hij, lette weer nauw
keurig op, of' dit ook uitwerking Jiad,
maar het bleek met 't ge»-al te zijn. Bar
nes gevoelde een zekere teleurstelling (bij
dit mislukken ivan zijn pogingen om ach
ter de (waarheid te komen. Toch bleef één
ding onbegrijpelijk;waarom had Thamret
gebeefd, toen hij had gesproken van d«
mogelijkheid, de jjmweelen buitem de® brein
te verbergen?
„Kom, kom, mijnheer Barnes", izei Miit
chel, hem op den sahouder slaand, „djat
is toch al te gezocht. Bijhet opstellen
v'an die fheorie is ju niet izoo handijg pis
'bij (het ppsporep van Pettingijll. Ik izoiu-
tot ons Wordt geroepen „Instappen". Die
vogel kijkt uit naar een lak, da bij zo,ekt
naar een bloem, die stroom vliet hetejnl naar
dn zee, allleln zoeken hu» rustpuunt. Zoo
zoekt de mensch naar zijtai rustpunt,
God. Diiie rust zal die ziel viradiein im "dfeu
kemel, Wanneler dlin kleine stroom van
ons leven zal uiitWater;e(ui in den pcepan
dier eeulwligheid
't Is bestemd en 't staat gaschr^evle|n,,
sterven, eens .moet alle leivW,
't Wil' en 't zal
dat daar 'duurt ol" schijnt te dureni
t'w|i(iitig ja<ar of twintig urehl, 1
stervenl alü'''
Rusten ga en 't licht aianschouWen,
rusten ga en vredig bouW®
in dat land',
dat goeme ooriei oo(it upn rochte,
gieea verstand! 1
Het leven staat nfet stil. Als |wij jong
zijn dianke»! (w'ij er nisi aa®i ,en ia<is
oud ziijni (is het te laaf. i i
Schieiiden tut ;Weh. Het gevolg daarvan
w,as dat ik dent oogeublik lipd gcdla,evht
over dlie twten wOiondfetu „tijidl en 'eeuwigL
hciidl"' i 1
Het heeft mijl nooit vlerwiondjert, da-t die
kranten dagelijlks voJidk)e(ii|de oopie heb
ben. Men behodft maar oplettend! rond!
te zien om telkens iets anidgrs op tei mer
ken. Zagen uWb oogtemi niiet dikwijls iots,
(Waarvflin gij tl niilet het minste bewust
kij't Wnlke gordijnen hangen bijv. bij ,uw!
buurman- naast, of boviem of onder U-
Ik had giadurende mijd vaba/Uitte vdaL'
gezien en mc-lndg .beeld Wlas- in mijn gieiest
geprent, doch hoelang zou dat dimlelud
Zijn onzie persooinllijfce kaïiiniperingan pn
lOmdervindÈngen niet dikJwijls gcflijk aan
photograp'hajën/, die verbllgeklen. Hui bet
begiin leven zij m(e,t ons m,ep, dat hejwieeg-
lijllce leven, maar zij <v|erouIderen laingzaam
ein ten laatste zijlu hlet pog maar fllauwje
schalduWbeeldien van d,at «/elus zoo hoogst
bela|ngwiekkenld|e|.' 11
Ik m,am geen dleel aa»i de aoupégiepprek-
ken, doch lik dlac-ht toen, dat agn| beroemd,
schrijver toch |w'e IkgdKjk had, toleln, hij"
blejwieerd(e„ -dlat de mensohien Zijln als de
kikvorsche® in eep popi. E)ein iiedter pro
beert lu/ider en meer te kw>aken dam die
andere en tracht zij'n, diom hoofd iwht
h-ooger op te richteni uit het slootWatprl-i
En waarom |dle®k je? Misschien wel pm
beter dan Jie andlare de modiderpoelani van
die meraschetijka -saiuentevin!g te kunnen
overzi-an en o-m dilappr ,dja moerasdampen!
van d-e,ze besmieitte planeet te kumnen
inademen. I
De trein sneldja voorWtaarts.
Ik verliet Zelellan)d met zijn azuurehl
liemel, zij'n krijschende m,eeuiw|e|nl en zijin
groeirae wntshSh- I -'
Ik zag inlog eenmaal den oud|ein dorps
toren wiaarom vredjig de huizen stonldien,.
„Daar lis ;t, -dat moeidar zat i
-daar iis 't, -dat vader
vomtd d|ije hem arbeid m I i
herte bracht; (diaor
knilelldein wijj, |ki|n(d|epejn, j. I 'i
harvdiep te -gadjer, j
badiqn ,wijj, feléineini iein
grooten, 'te gaai-. 1
STEpH. LCXDIE-RiS,
i -D.Oist.
25 Janu ari 1-255 trachtte Willem,
graaf van Holland en Roomsoh Keizier
van Duitsehlamd, door zijn rijjke gaven
ae Friezen te winnen. Doeih Saerdema,
die de bedoelingen van den vo-rsit (Wel
vermoedde, de-eid hem verstaan, dat hij
z'i,» land in geen geval aan een vreemden
vorst zou prijsgeven, waarom hij „dan een
medaille liet slaan, waarop het inschrift
stond gegraveerd: vrijheid overwint het
goud. De Keizeir was hierover zoo ver
toornd, dat hij de Friezen in den winter
overviel ein eein „schitterend®" overwin
ning. op hen- behaalde,. Doch daar |de Kei
zer de vij-anden te ver wilde ochtervob
gen, geraakte hij, toen liijj do-o-r heit ijis
zakte, in handen van de. Friezen, die hem
doodden. De keizerlijke: troepen mo-esiten
daarop bij gebrek aa,n een aanvoerder,
terugtrekken.
26 Januari 1748 had te Den
Haag een conferentie: plaats van verschil
lende mogendheden, waarbij o. a. verte
genwoordigd waren: Engeland, Oosten
rijk, Sardinië, en de Nederlanden. De con
ferentie was uitgeschreven door Neder
land, teneinde met dei and'are mogend-
beden te beraadslagen, wa.t kon worden
gedaan om de vorderingen van Frankrijk
tegen te gaan.
27 Januari 1756 werd Wolfgang
dan nog (wel iets meer waarscliijhlliijjbs
weten."
„Maar mijnheer Mit-chel'", anlfwooiidde
Barnes, die izich niet de 1/o-ef1 '(wild® late»
afsteken, „al heb ik nu eens pen gewaag
de onderstelling gemaakt, daapuiit iv'olgt
niet,, dat ik geen under® de-nkbeieldiem heib.
[Wij 'defective! moeten de. izaken van pile
mogelijke (kanten beschouwen. Ik wed,
dat, ik (wel kan zeggen, wat- (uw denk
beeld is."
„Goed", antwoordde -M-itcheï, „ik neem
uw weddenschap pan, ik izal mijn denk
beeld op een st,uk papier schrijVem ten- als
u 't (raadt, noodig jk pit toit eeni goed
diner."
Mitchel' schrééf pets op de achterzijde
v'an een en-velojjpe en gaf idte 'daa,ropi
aa.n Dora.
„U meent", zei Barnes, „dat de - dief
eenvoudig den tasch mét d® jniwealan
aan ee» medeplichtige beeft pfge/geviein,
diie hem aa.n ee» t,e voren uf|gesprokpn
stat:®» heeft ontmoet."
„Bravo, mijn-heel' Biairraes", idiep Dora
uit-. „U is werke/lij-k eem genie: dat staat
ook juiist op- de onvel'o-ppe,heb-t do
weddenschap gewonnen." i
„Ik ben ,u een diner schuldig, mijnheer
Barnes, en hét zal goed zij'n", (voegde
■Mitchel erbij! Q"[H-p#fS[it
Ama-deus Mozart te Salzburg geboren.. Hij
wais een kunstenaar bij- de gratie Gods,
aaa.r hi, reeds als kind een Beldzame-n
aanleg voor de muziek to-o-nde en reeds
op zeer jeugdigen Leeftijd veel op mu
ziek gebied presteerde. Nauwelijks 6 jaar
oud, werd hij a,a.n het hof te Weenen bijl
den keizer en de keizerin geïntroduceerd.
Mozart stierf op 41-jariige.n leeftijd in
het jaar 1798.
28 Januari 1547 overleed Hen
drik VIII van Engeland, de koninklijke
Blauwbaard in den ouderdom van 56
jaar. Deze vorat is 6 maal gehuwd ge
weest. Zijn eerste gemalin was Catha-
rina van Arragon, de moeder van de
la-tere Koningin Maria van Engeland,
van wie bij zich liet scheiden. Zij'n tweet
je gemalin, Anna Boleyn. de moeder
van de. wreedaardige Elizabeth, Heit hij
onthoefdende derde stierf bij- d'e- geboor
te van den troonopvolger E-duamd. Van
de vierde, Anna. van Kleef', liet hij zich
scheiden, terwijl zijln vij'fde echt,ge<n,oote
Catharina Howard, onthoofd werd. Slechts
zijm zesde echtgenoot® Catharina Parr
overleefde Hendrik. Als stichter van de
Engelsc-he Staatskerk, geniet Hendrik VIII
ook ricg 'n treurige reputatie.
29 Januari 1567 leverde Jean du
Bads, Raadsheer procureur-generaal van
aen Koning van Spanje-, in den Raad
van Beroerten, in tegeniwooiridigheid van
den Hertog van Alva» 80 punten van
oest-huldéging in. tegen Lamoraal, Graaf
van Egmorat.
3 0 Januari 1 648 werd- de vrede,
van Munster gesloten, waarmede de tach
tig-jarige oorlog was geëindigd. Philiips
lV van S-panje erkende hierbij de R;e-
jj-uib-liek der Veree-nigde Nedarlanid-ein als
een onafhankelijke mogendheid. D-e Re
publiek behield tevens al haar verovérin'-
gen, welke zij in België ën JLndië had
gemaakt en verkreeg 'het recht, om pp
het S-paansche Schiereiland handel te drij
ven.
31 Januari 1562 deed Nicolaas
van Nieuw-la.nd, eerste- bisschop van
Haarlem, zijn intrede in deze 'Stiad-.
Het dagelijksch brood.
Toen de metaalbewerker, Heintfti Bor-
man, hoorde, dat hij biji den- bestuurder
geroepen was, kreeg hij eein vaag voor
gevoel van een nakend onheil. Wel ne,en,
voor iets goeds kon dat niet zijn!
Het spijt me wel, zoo begc-n de
bestuurder al dadelijk, toen dë werk
man binnengetreden was, maar ik. zie
mij verplicht tegen de volgende veertien
dagen, ow werk op te zeggen. Wij hefoben
een zware crisis te doorworstelen- -en ik
he-b u gespaard zoo lang ik kón. Nd, ech
ter gaat het niet" langer meer.
Deze woorden pasten zoodanig in het
kader van zijn verwachtingen, da.t Henlri
niet eenmaal verrast opkeek. Hij wist
dat de zaak er niet ,goed yoorstond en
heih-aaldelik waren er reeds werklieden
afgedankt. Hij was nu aan de beurt.
Maar buiten ge,treden, was het of de
kalme zelfbekeersching, waarmede hij zijl»
vonnis aanhoord had, hem opeens verliet.
Een oogeublik draaide alle voor zijin
ocgen; zi,n hand zocht siteun in bet
ijle. De breed®, gemakkelijk® levens-baan,
waar anderen zoo zorgeloos over bollen,
üad hij nooit gekend. Hij was echter
gewend zich in- het onvermijdelijk® J»
schikken, en zijn kommer voor zich, alleen
te houden.
Een pijnlijk oogeublik maakte hij weer
door, toen hij bij! zij» thu'iskömst, zij'n
twee kleinste kinderen, jongetjes van drie
en vijf jaar, hun luide juichkreten aan
hieven vader, vader!net als iedere»
'dag.
De twee oudsten, ®en jonge» van. elf en
een meisje van dertien, schreven hun huis
werk.
Een meisje van acht,, dat het kinde-r-
vijffal volledigde, was reeds 'te bed', om
dat ze niet heel wel was.
Daar stapte vader eerst naartoe. De
■kleine sliep nog niet, glimlachte hem
zwakjes tegen en klaagde van pijn in
haar hoofd. Och kom, die zou morgen
wel over zijn, troostte vader, en mo-eder,
die ook bijl het bedje getreden- "was, bood-
haar een frisscben drank.
Bij den maaltijd betoonde vader minder
trek dan gewoonlijk en luisterde met af
wezigen blik naar de kinderen, die ovej
school vertelden.
Moeder had het dadelijk opze vroeg
of .er wat haperde.
Och, neen, vrouw, maar 'n mensch
Wi—
„Wol mijnheer Barn-es nog nen weddenc
schap wónnen y-roeg de Fran-Schman,
op zijn zachten en bedaarde» tóóm.
„Jawel", antwoordde Barnes koirtthf.
„W-elnu, iik wed, dat pis Jib gehqim
ooit oplost-, blijken zal, dat ge,en (uwar
theoriën juist was."
„Dóe weddenschap kam ik »iett aa».-
ga.an", zeide Barnes kajm; „omdat ik
zeker ben, dat wij de. methode, dóe iint-
derdaad gevolgd is, nog niet hebben ge
noemd."
„Kijk, hebt u nog een ander denk
beeld vro,eg Thaurat, schijnbaar l'uidh-
titg, maar in Werkelijkheid met- de ginoot-
ste belangstelling.
„Ja zeker en het goede, maar dk zeg
het liever ni-at."
„U hebt volkomen gelijk, mijjhheer Bar
nes", zei Emilie. „Om da (jvaarheid te
zeggen heb ik, die van, uw' scherpzinnig
heid heb gehoord, er geen oio-gemMik aan
gedacht, da.t u zoudt z'e.ggen, w'at u
wérkelijk dacht van de zaak, dat zou ook
heel vreemd zijn gewteest."
„W-at vreemd lijkt, kan toch heel ver
standig .zijn."
„Zoo is het oip 't oogeublik met mij ge
steld. Hét spijt mijj, mijlne heeren, maar
ik moet u verzoeken heen te gaan; wij
moeten juniavond »aar een bal én moie-
is al eens wat meer vermoeid!
D® s-tille huiselijke doening van zorgr -
zame vrouw, spelende ofl werkende kinde
ren, zou hij met zijin jobstijding nog niet
versteren.
Zwijgzaam verdiepte hij zich in het
dagblad, maar zijn oogen volgden niet, de
lettors, doch sta,arden droomemd' op een
enkele vraag die nu alles heheerschte
het. dagelijksch brood voor het gezin
Een enkele maal zocht, hij op de blad
zijde der aankondigingen naar wenkaan-
bieding, maar voor hem was er plets.
'Alles verliep in hu'is, ziooals de andere
dagen, doch er was een zekere gedffluktfi
stemming. Moeder kon het nog {niet
verklaren, maar toch was er iets.
Misschien was het om de ongesteld
heid van het meisje dacht 2lj bpe-ans.
Och kcm die zou morgen wel Over zij®.
't Ging nu dapper naar den laats,ten
dag m zi» post.
Thuis wisten ze nog niets. Hij h-ad tot
dan de. heimelijke hoop bewaard' iets te
vinden t egen dien tijd, doch daa-r viel niet
meer op te rekenen.
Het deed 'in buis wel vreemd "aan, dat
vader dikwijls later thuis kwam, minder
Sprak en er bekommerd uitzag.
De tenderen vergaten dat-echter spoe,-
aig weer, doch moeder voelde zoo dui
delijk de beklemming van een onheil flat
ze voorzag, maar niet gissan kon.
Nu kwam de eerste da,g van weakloos-
fteia. Lijk iedaren morgen stapte Heniri
óp -net sichocd'zak en drinkbus. Heit werd
een radeloaze jacht op werk.
Hier was de p-laats zoo pas ingenomen,
gmaer zou hij misschien later nog eena
kunnen terugkomen.
Hij ciacht a,an de Limburgsöhie mijn
streek, waar zelfs zooveel vreemdeHingein
hun brood tomen verdienen. Daadheen!
Maar dan zou hij zooveel schoon,e droo-
men moeten vaarwel zeggen; bet buisje
in de tuinwijk, dat zoo gezellig was en
waarvan hij eens hoopte eigenaar te woir-
aen, de school van zijn kindteren, waar zij!
zoo aan héchtten.
Des morgens bij het ontwaken, werd
h,et hem als een zwaar pak op het hart
geworpen en 's avonids laat maalde he,t
nog nn' zijn moeden giecst: geen werk! no,g
altijd niets!
En iedere» dag trekt hij weer op, loopt
stad en voorsteden,'af, eet zijn brood bui
ten op een bank ergens, of gaande op zijn
droeven zoekweg.
Hij komt thuis, tiendubbel vermoeid
tegen vroeger, en de vrouw meent dat 'hij
ziek is.
Maar hiu zegt dat het wel zal overgaan.
Bij den maaltijd bidt steeds het acht
jarig meisje met haar zilverig slem-
mekén luidop voor. En als een hulpi-
kr'eet snijdt het vader door 't hakt: „geef
o-ns heden ons dagelijksch brood".
Het schijnt h,em, of 't meisken heel
'nëur zielkeu legt 'in die vraaig om het
dageliksch brood.
En ait beeld van z-ijn biddend kind
raakt hij niet meer hwijjfc.
Öp zijn vergeefschen- tocht, voelt hij'
zich nu te moede, als een klein zwalk
schepsel te miBden van een gewéldige,
meedoi ge-nlcoze wereld. En werktuigelijk
prevelen zijn lippen! de kinderbede na en
uit zi;n nart welt biet op, innig en drin
gend: „geef ons heden ons dagelijksch
brood".
Als de nood raag pijnigenJier wordt
zoo overlegt hij bijl ziichztelven zou ik
bij mij'n broer eens kiïnmeu aankloppen.
Miel heeft welstand verkregen, door zijn
handel. Maar die vrouw van hem, die
hoogmiedige vrouw, die- smalend "op ons
neerziet, bij die iets vragen in leen, o,
(lat ,s ook cnverdraigelijk.
Het loopt zoo in de tweede week van
zijn -'.oeken en dwalen. Hijf is »u al ver
der en verder gegaan- Op een eenzame
baan staa.t eqn glimmende auto. Ee»heer,
die qr »itgestegen is, draait er onder
zoekend rond.
Binnen z'ttep 'n dame met een klein
meisje.
Henri staat eir -een poosje bij teil. De
heetr w eet wel wat er hapert, maar mist
handigheid om jhte werkje klaar te spe
len. Daar is wel een geriéflbakje, maair
het gereedschap hiaintqeren, dat is wat an
ders! I
Henri biedt .zijn diensten aa,n. 't. Be
hoort tot zijn vak, iwa,t daar ite dofln valt.
Hij vat Hink ,aan .en zelgt
Eein wefnig geduld en ge kunt. weer
verdejr rijden.
Ongeveer ee» kwartierltjie .arbeidt hij,
om 't klaar ite epejen.
De heer is zeer dankfoa,am -en, vraagt
hoeveel hij schuldig is.
Henri neemt zip moed in beide, handen
en zegt
Werken zou ik willen, meneer, ntij-n
ten met onze bleeding en kapsel Jaqgiin-
nen. U weet, iin de, groohe wereld"duupt
het toilet dikwijls nog langer dan hef
feest zeil!"
Door de aardig-wijmoedige wljjze, waar
op di't Werd gezegd, hinderde dleze oenigs-
zens ongewone handelwijze, diie geheel mat
Endlie's ferm karakter overeen kw'am,
niemand. F® Barnes vond het zeer aan
genaam, dat de tfwtee heeren met h®m
heengingen; hij had voor Mitchtel een
val opgesteld en hoopte 'nu twtee vogels
tegelijk iin 't met te kunnen kriij|g|en.
VI.
De heer Barnes beproeft hem
in de val ie laten loepen.
De heer Barnes had, nadat' hij des
morgens bij zijjm bezoek op M-iitehel's ha
mer bespeurd®, dat de knoop toch als
bewijsstuk niet, veel waa-rdie bezat, ee»
plan opgemaakt, waarvan, hij bel|aing)raj(ke
resultaten verwachtte. Hij had needs dik
wijls gezien, hoe halsstarrige misdadigers
hun bedaardheid ver toren, Wanneer zij
zich plotseling in tegenwoordigheid 'van
het slachtoffer bevonden.
(Wordt vervolgd.)!
