n ALLERlËi M~1
ZATERDAG 15 NOVEMBER 1930
NIEUWE ZEEÜWSCHE COURANT
f IN HET KRAAIENNEST
I GEKKE GESPREKKEN j
Onze vermoorde moedertaal.
Onder dit opschrift klaagde omlalnigs
een medewerker Va® deint d)ftr groote bla
den als volgt: I
De tijd schijnt lang geleden dlatf men. op
onze regeeringsbuipeaui's op het schrijve®
van zuiver Nederlandsch prijs stelde eau
bijvoorbeeld de taalgeleerde Jtrof. Dia
Vries Nederkundlsche wletstekste® liet lad
deren.
In het antwoord va® dlen minister van
bilnnlenlandscho zake® llandhfouW op
vragen over intrekking v'an het vérbod
tot invoer van vee op doeree ent Oy'er-
flakkee leest men: „In afwöjchting hiervan
zal worden bevorderd dat invoer vta vee
onder bepaalde voorWaarden, ter voor
koming va® het inslepen vu® het mond
en klauw'zëer, ka® plaats vinden".
Wij laten d'aiar dat hier een overganke
lijk Werkwoord sleepem een „ie" te kort
komt, w'a,nt erger is dat hier .va® regee-
riugsWego een afschuwelijk Germanisme
gebruikt Wordt. Sleuiebe® einsolileppen hiept
in goed Hiollanldsch ziekte® overbrengen'.
Onze architecten doem het goede ouda
Woord gelijkvloers en gelijkvlofersdhe vter-
dieping tegenwoordig in den 'ban en spre
ken nu bij voorkeur van parterre, alsof dit
een uit het Pransch ontleend wloord was.
In het Franseh ktami het slechts een bloem
bed of parket en parterre in, dan1 schouw
burg beteekenein. De Duitschlars g^jbirui-
ken het echter bovendien; voor gelijk-
vloersche verdieping en dit is reden gpnoeg
om het klakkeloos nu ook 'in het Hod-
landsch over te nemen.
In het winkeliers-HoUamdsch doet nog
steeds zelfbinidler opgeld, ofschoon wij
onze dassen niet „binden", maar strikken.
En in hetzelfde jargon voert men dames
mantels „op zijdel"', in plaats van „met
zijde", hoe moeilijk z'ulk een kunstbewer
king voor de naaister ook moge lijken.,
Zoo kan men tot in 't oneindige door
gaan. Bepaald vermakelijk is het dlat za-
kjcnmenschemi die erg chic voor den dag
willen komen, hun artikelen aa®prijz>en
met het Wloord „chique", d)a,t tabakspruim
hfeteeklemt.
Minder grappig Was 't onlangs, dat
onze geheele volksvertegenwoordiging het
bij; de behandeling der pachtwetten tweja
of] meer zittingen heeft .gehad over cQa
Continuatie der pacht, terwijl inhuirings-
reiëht er toch 'U heel goed H]olLa(ndsch
woord voor is. Va® 't hoogescihool-gestoel-
ta tot gp de sportvelden aai® toe raffelt
ieder zijn abracadabra, a'f en de eenige
troost voor onze vermoorde moedertaal is,
dat er op liederavonde® nog wied eens
stoeltend-aiandioenltijk: over haar geZongen
wordt.
UITKIJK.
had mij er mee te belasten. Man kdn in
een drukte niet op dienstpersoneel ver
trouwen, en ik weet ook niet. wie heel
dien tijd wakker had kunneni' blijken, be
halve ik.
Heel veel scheelde, het niet, of hij'
was onder deze woorden ia slaap geval
len, maar als een waakhond werd hij wak
ker, toen op het laatste moment een ver
laat en onwelkom reiziger in de coupé
stapte, die hij gehoopt had 'voor zich al
leen te behouden. De indringer, een leven
dige vlug-uitziende kleine man, met e«n
gladgeschoren gelaat, en groote grijze
oogen, zag er heelemaal niet uit alsof' hij
een nrsdadiger was; maar t-oéh is het de
vc'ligste weg, wanneer men in, een koffer
op zijn knieën een fortuin bij zich heef't,
'tn iedereen te wantrouwen, en, John Hen
derson, die van plan was geweest w'a.t
te dutten, wenschte in stilte zijn mede
reiziger naar Patagon-ië. En hij] kon ook
niet anders dan met eenig gegrom anlti-
w eerden op zijn vriendelijke opmerking:
Nog juist gehaald. Ik was al half
bang, dat u vertrokken zcu rij® zonder
mij.
De trein had het station verlaten en
kwam op snelheid, en zij' hadden 'd|e voor
steden van Londen verlaten voor de
arder weer opnieuw sprak. En; hij' begon
met een ce.nigszins onaangename a,a,nko-
diging.
Wel, Mr. Henderson, u schijnt niet
zoo erg blij te Zij|n met. mijn gezelschap;.
Maar u zu.lt het toch moeten zijn, want ik
ben hier om op u te letten.
Op mij; letten, gromde John en fron
ste zijn wenkbrauwen. Zeer aangenaam.
Maar ik meen, dat ik' wel op mezelf kan
letten. Wie is u, als ik zoo vrij mag zdj'n?
Dat is in het geheel geen vrijheid,
zei de ander opgewekt, ik ben Inspec
teur Barnes van Scotland Yard. Lorid
Adstonbc rough heeft me per telegram
verzocht er op te letten, dat aan u en
deze leeren étui's niets zou overkom,en.
Een lichte blos trok over John Hender
son's verweerd gelaat. Het princiep om
niemand te vertrouwen kan heel goed zijln,
maar men kan niet, eischen, dat personen
van onbesproken eerlijkheid blijl zijn, als
het, op hen wordt toegepast, en het was
daarom heel menschelijk, dat Henderson
antwoordde: Ik begrijp' niet, welk let
sel his lordship meende, dat zoü kunnen
overkomen aan iets dat ik in bewaring
houd.
Natuurlijk begrijpt u, dat nie.t, gaf
zij® buurman met een gullen lach toehoe
zou een eerlijk man als u de dingen we
ten, die ik krachtens mijn beroep moet
weten. Kom, Mr. Henderson, u moei het
Lcrci Alston borough maar niet kwalijk
nemen, dat hij onvoo,rzichtigheidsmaatïe-
gelen nam, die hij mooit achterwege hiad
moeten laten. Alsof' juweelen van die
waarde van de eene, pita,als naar d,e arijdiere
vervoerd zouden kumnen worden, zon|dler
dat iedere beroepsdief' in Loridlui wr ach
ter zou toornen. En. weet u, heit is geen
schande, dat u niet opgewassen ben|t. tegen
een beroepsdief, laat staan als er tiweo
of drii» samenwerken.
Wat bedoelt u vroeg John heflliiig,
u noemt u zel'f' een jjvspecteuir van jnolitii'o,,
maar niets zegt me (lat u geen beroepis-
dief bent.
Ein veronderstel eens, dat ik het
was, Air. Henderson. Veronderstel eieus
da,t ik een bandiet was, die" enkele van
die diamanten van u weg, zou, willen ne
men zonder er .moeite mee to "heibhen.
Wat denkt u da®, daiti ik zou $0011?.
Dat kan ik natuurlijk niet zeggen.
Ik kan alleen maa-r zeggen, wat ik da*n
zou doen.
U zou beginnen met me neer te
slaan, niet? Wiel, u is sterk genoeg om me
voor t:wee weken bewusteloos itle, slaan.
Probeer het maar eens, als u wilt.
Meent u da.t?, vroeg de rentmeester,
verveeld door de vaderlijke manieren vlan
don ander.
Inspecteur Barnes knikte, John nam
niet eens de moeite om op; tie staan am
gaf een harden slag a,an de kussens tegen
over hem, die tot gevolg had, dat hij
moeite had om zijn eveniwicht tie beware®,
terwijl de niet getroffen inspecteur lachend
uitriep
Gaat u zoo maar door tolt u ver
moeid is. Het zal u helpen wakker te
blijven en ik wil wedden, dat u mijl niet
eenmaal zult raken tusschen hier en Bed
dington. U denkt er wel erg eenvoudig
over. Wanneer ik al niet lang geleiden
het ABC van zelfverdediging had ge
leerd, dan zou i.k nu niet mce,r in leven
rij®.
Daar John niet van plan was aan een
uitnoodiging gevolg te geven, die hem van
zijn kracht en adem zou beroove®, ging
Mr. Barnes ver,dier
Neen, wiaarde. heer, wanneer "k u
zou willen berooven, dan zou ik daar
geen spoorwegcoupé voor uitkiezen; ik
zou op een betere gelegenheid wachten, e®
dan wel! dan zou ik het op een half
dozijn manieren kunnen do,en. .Hoe denkt
u hierover bijvoorbeeld
Als een kat sprong hij' op zijn mede
reiziger, zette zijn knieën in diens maag
streek en greep met zijn lenige Stfelrko
vingers diens snor.
Laat me tos! Laat me los, hijgde de
irüJpclooze reus, naar adeim snakkend.
Mr. Barnes liet hem los an ging weer
zitten.
Dat was maar bij wijze van demon
stratie, legde hij 'uit. Ik had uw snor
uit, uw lip kunnen trekke® gn dian zou u
niets meer he/bben kunnen doen. Kent u
iets van jiu-jitsu Wel, ik' zou, u zooveel
van lie trucs kunnen laten zien, waarover
u verbaasd zou staan. Mijn bedoeling,
Mr. Henderson, ging hij p,p ernstiger toon
verder, was alleen maan, u ervan te over
tuigen dat u tiegen dqze kerels weinig
zou Jiunnen do,en,, hoe stqrk u ook bent,
en O" e dapper u ook zou vechten bij' eien
gew'T.e kloppartij'.
Wtelke kerels?, vroeg John, zichtbaar
onder den indruk, maar nog .wantrou
wend en argwanend.
Dat is meer dan ik u kan zeggen,
omdat ik er nog niet zekeir van ban1.
VA aar ik wel zeker van ban, diat is, dat
ze u op het spoor zijn en dat er twee,
misschien wel drie zijn. Ik had geen tijld
meer om te kijken, of ze dn flpn Win
•.varen, maar ik geloof het niat, en ik hoop
ook van niet, want dan hebben za me
waarsühij'nldjik wel gezien. Heit'ïjkt me.
waarschijnlijker, d,at. ze met dan nacht
trein zullen komen en u zuilen volgen
naar het Black Hiorsa in Beddington.
Hoe bent u te weiten gekomen, jdat
ik in bet Black Horse zou overnachten?
vroeg de verwondende rentmeester.
Mr. Barnes, soehen zoo'n simpele -vraag
geen antwoord, waard te achten. Hiij' zei
alleen, dat hiji natunrlijk den macht in
hetzelfde hotst zou doorbrengen, en dat hij
hoopte in staat' te zij|n dien aanslag fa
verhinderen, dia zonder twijlflei gepleagldl
zou werden. Maar over het voorstel om
die plaatselijke politie in t|e lichtein mioest
hij, toch werkelijk lachen.
Wel ja, ik zou heel het plan verhin
deren en mij de kans laten verliezen oen
van de knapste mannen van hat vak te
orresteerem, die m,c al zoo, dikwijls door
vingers is geglipt. Dank u wel. Wanneer
ik wat van die dorpisagente®' noodig heb,
zal ik ze zeil wel gaan roepen, en dat
zal wel niet zijn voor morgenochtend of'
ik zou me sterk moete® vergissen. 'Ik
boud er van pm, mijin werk alleen {,e
doen, en hoewel ik niet ijldel ben, kan
ik toch wel vertellen, Mr. Hp®dioiriso,n.|
dat ik meestal succes heb.
Wat hij ook van zich Zelf' zei, uit het
gosprpk dat nu volgde, bleek wel, dat
•bescheidenheid niet zijn sterkste eigen
schap was. Maar hij: had wel een groot
aantal andere eigenschappen, die misschien
al? aanvulling va.n die eene ontbrekende,
ken dienen. Hij had gereisd in yele ]an-
den, naar het scheen e® hij: had diatfr
bijna alles geleerd;, wat er te leuren was,
omtrent de strategie en de taktiek van
Emgelsche en vreemde beroepsmisdadi
gers. Ook had "bijl hie® bevochte® mei
•hun eigen wapens e® hen ontelbare, ma
len verslagen. Dat Was volgens hem de
eenige weg. In geen enkel gevecht zou
brute kracht ooit kunnen opwegen tegen
wetenschap.
Men zegt, diat ze mij. de® dieven -
jager noemen, vertelde hij, en, ondar, ons,
ik heb dien naam eerlijk verdiend. Wan
neer bepaalde manschen zouden weten,
dat Sam Barnes vannacht in het Black
Horse zal zijm, dan zouden ze1 hun voor
nemen wel niet uitvoeren, jjdaar laa,t ze
maar doen, want het zal een mooi©
vangst worden.
Tegen den tijd dat ze: in R,edld|ingt;on
aankwamen, was John Henderson veel
mender wantrouwend geworden ten op-
zakte van zijm gezel, en m,e.er geneigd
om de situatie welwillender te be.zicn dan
eerst. Al kon hij er zilelh uqg niet goied
m'o vereenige®, dat Lord Alstonborough
achteraf gemeend had hem te moofeln
laten beschermen, toch moest hij, toe
geven. dat de omstandigheden <Jï bescher
ming noodzakelijk maakten. Mr. Barnes
had nem laten zien. hoe snel hij over
vallen en gecihloro forme arjd kon wior-
len, en daarbij twijfelde bij er niet aa.n of
bij wel den gehaelen nacht wakker zou
kunnen blijven. De tweie mannen soupteur-
den samen, nadat John zich op zijn ka
mer was gaan verflrissühen, en een va®
hen zat spoedig te knikkebollen, niette
genstaande den woordenvloed! van djen an
der, die hoe- langer hoe levendiger 0®
interessanter wemd. Maar zijn waakzaam
heid werd opnieuw wakker, toen 'Mir.
Barnes zei: Het besta watl u nu doen
kuns, is naar bed gaa® en deze juweelen
aan mij te geven. Rij] mij zullen z,e, veili
ger zijn dan bij u, daar u veel ta ve,el
slaap hebt.
Nep.n, mijnheer, antwoordde John
krachtig, mijn orders luiden Rp étui's
voortdurend bij. me te houden, en dlie
orde,rs zal ik uitvoanén.
Mr. Barnes we®d eanigszins ongeduldig.
Ook hij, zoo herinnerde hiji dein hardnekki-
gen rentmeester, eraan, had orders on|l|va,n-
ger. voor welker goede uitvoering liij1 ver
antwoordelijk was. Hij! meende;, dat. hij
een zeker recht had om bevelen ïjit tie
de.elen en bet verlies van, de eigendommen
van Lord Alston borough zou on verim,ijlde-
lijk zijn. tenzij zijln plan uitgevoerd werd.
ke,nt de werkwijze, van deze kerels
absoluut niet. Het ligt voor de band, dat
ze. naar uw kamer komen, en het zou niet
goed zij.n. als ze daar oflwel mijl, ofwel' de
juweelen zouden vinden. Als ze mij, daar
zouden vinden,1 dan zou er niets te dden
zijn. Ze zouden zich verontschuldigen
omdat ze zich in de kamers vergist, had
den. Wanneer zij de' juweelen vinden,
dan zullen zij al lang weg zijlnvoor wij
het weten. Mijn berekening is, dat zij',
als ze de juweelen niet zullen vinden, u.
een revolver voor zullen houden en u
zullen vragen, wat u met die diamanten
gedaan hebt. U zegt dan, dab u ze achter
gelaten hebt bij. een vriend, die aan de
overzijde slaapt. En er zal heel wat
moeten gebeuren, willen wij ze dan niet
te pakken krijgen.
De inspecteur moest nog heel wat ar
gumenten gebruiken, maar tenslotte gaf
John toe.
Ik weet niet, of ik er wel goed aan
doe, zei hij, maar ik ben zoo ontzettend
slaperig. Ik kan geen vijf mintuen meer
wakker blijven.
Hij ging naar de deur, en liet de kost
bare étui's achter, maar op den drempel
bleef hij besluitloos staan. Neem me
niet kwalijk Mr. Barnes, zei hij(, ik wil u
absoluut niet beledigen, maar w,a,a,r ui
me toe overgehaald hebt lijkt', veel op een
truc, waarvan ik wel eens dieb gehoond.
Als a me nu ook eens enkele w aar devour-
werpen van u gaf...
Mr. Barnes lachte hartelijk. Ik ben
blij, dat u zich vannacht wilt belaste®
met. de zorg over mijn bezittimgianL Hieir
is mijn horloge, dat niet meer d|a® een paai'
tientjes wlaard zla 1 zijm, vrees ik, en hier
is mijn geld.
Hij nam zijn portefeuille uit zijn, aak,
waarin enkele bankbiljetten waren:, en
haalde toen nog Wait klei® geld! voor den
dag: Drie en twintig pond) en vij'fltjiein'
shilling, zei hij nadat hij' het gold) opgeteld
lrad. Het is meer, da® ik daic'ht dat ik bij
me had, maar veel minder dan de Wlaiainle
va® de kleinste diiamapt, die u hebt. Maal
ais u er geruster door bent.
Dat ben ik, mijnheer, bekende Jbhn
vrij schaapachtig. Ik beschouw: dit als
een soort be'wijs dat u a|ani!mij(ni kant sta®|t,
want niemand, wie hij ook is, z:a,l zoo zijn
geld Weggooien. 1
Hij klom met zlwdre schreden de trap
op, ging naar zij® slaapkamer, sloot de
deur, deed er de grendels voor, ging to|e|®,
zonder zich te ontkleeden op 't bed lig
gen en sliep in minder dia® t-wleie minuten.
Hij beWloog zich niet meer voor dien
volgenden morgen, to,en een' heftig geklop
op de deur he,m uit! die® slaap wekte, 0®
hij ontdekte, dat het al volop diag whs.
Hij kwam overeind opendie die deur emi
stond tegenover djani commissaris van po
litie in uniform, vergezleld va® lerikeüla
agenten.
Wel, Mr. Henderson, begon de cbm-
missaris met wie® hij eemigszlins bekend,
was, u beat dit. keer er huisschen genomen.
Da.t had ik nooit vain u kumnen denken.
Uzelf laten bedriegien c® beroovlen door
een dief, va,n wie® iedler op heit /oprstc
gezicht had kunne® zien, dat het oen
bandiet wia,s. En u met dia® schat onder
uW' bloede. Wol, rils ik uiniet kanid'e als icirin,
matig man, dam zou ik hebba® gedacht
dat u dronken Wlas geweest.,
Wat is er van inspecteur Barnes ge
worden vroeg Jolen, dwiaas.
'Onzin UW spreken alleen dolet
iemand zich onmoozel voelen. En wlat uw
vriend aangaat, cfien: u gisteravond meege
bracht hebt, ik Wou, da,t ik wist. waar hij
'was. Bet ergste is. dat 'hij zeven ofl aieht
uur voorsprong op oin,s heeft. Wandeldle
gisteravond 200 kalm als maar kam het
hotel uit, met onder iedere® arm eon
étui, en zei aap dan. portier, da.t hij van
nacht, maar niet hier blééf. Hjet spijt me
voor u, Mr. Henderson, ma,ar da.t was
toeh ,al te dom va® u. lil
Van het begin af had' ik al vermoe
dens tegen hom, mompelde Jphm in ge
dachten. Maar hij was een prettige prater
en verbazend intelligent.
U hadt mogen w'anso'hem, diat u wat
van zijn intelligentie had gehad;, als ik
u dat mag zeggen. Alles, w!a,t ik u wiou
zeggen, is, da,t ik niet graag in Uw schoe
nen zou staan, als his lordsehip hiervan
hoort. Want ik denk, dat de diamanten
wel niet meer in hun houders zullen
%n-
O, zloo'n vaart zlal het niet loopen,
antwoordde John. lm hun houders zutlein
za nog Wel zijn, a,l rijlm ze niet moer in
hun étui's.
Hij knoopte z'ijin jas los en zijn vest en
hemd en een prachtig hialssiernaadi kWam
te voorschijn om John's bbotem, halster
wijl er hoe langer hoe meen sieradjen, voor
den dag kWiamen, naarmate hij zijn kkierem
verder los maakte.
Verduiveld beroerde dingen om op te
slapen, zei hij en toch hielden ze, ma
geen minuut, Wakker. Die kerel heiaft
slaappoeder in mijn bier gedaan, zegt, u?
Het verWondert me niets, maar het -Was
wlas niet nioodig gewteest, wtaPit ik zou to|olh
wel geslapen hebben. U ziet, ging hij
verder, dlat het mialair het beste Was, dalt ik
den veiligste® Weg koos; daarom ging ik
naar boven om me te wasaéhem voor het
souper, maakte toen de étui's open e®
hing alles om mijn lichaam zooals u ziet.
De étui's zijn natuurlijk voor altijd wieg,
maar iets anders, dat Weg moest zij®, is
er nog. Inspecteur Bonnes (om hem zba
nog maar eens te noemen) gaf' zich vol
doende bloot, om mij' te late® ontdekken
dat hij een te handige hoéf voor mij1 wlas
om er tegen te kunnen veohltlen, als dat
noodig zbu zijn. Hij' hejeft de® n®ajm vah
den „diëvenjager"- zei hij me. Maar hij
Wlas wat te handig, toen hij oen medlenei-i
ziger er van overtuigde, dlat hij geem
dief was. Wat zou u denkenj dlat die
leeren étui's kosten,
Dat kan ik niet zeggen, Mr. Hender
son, zei de inspecteur vol bewondering,
maar ik denk, da.t z"e nieuw .niet meer dan
vijf of zes pond "kosteni
Zoodat er voor mij, zei Jlohn, over
blijft achttien pond en een horloge, "die
Mr. Blarnes zoo vriendelijk wias te geven
als béw'ijs va;n goe-de trouw. Miaar als hij
wil, kan hij zijn eigendommen terug kome®
halen, ofschoon ik hem voorloopig nog
niet verwacht.„O. Dl/'
Vacantie-indrukken.
Een vent af een Wief.
m
„Keg, Willly, als je een avond met
zóó een uitmoet Ij" klonk het lachend' ach
ter mij.,
Aardig gezegd, he, vind je niet? Op
zoo'n aardigheid! antwoordden wij in d'n
studententijd): „spuit 11 geoflt ook mod
der!' Nu zei ik het natuurlijk niet, maar
darht het maar; Want, denken staat vrij.
Soort zoekt soort.
Zulke jongedames wordt het Hof ge
maakt door maninenj die chic zijn, in' de
puntjes, vantaf het keurig smoking, den
fijnen das tot aan die goed-sluitendc-i schoe
nen. Zij mogen hunne Weeko hartjes
schenkel® aa;n heere®, die bij' elke feeste
lijke gelegenheid met een mjeasje schar
relen, dat het zloo nauW niet nelemt e® dlat
het van Zelf sprekend vinldt, dat bij' een
volgende gelegenheid' in haar plaats wcèr
een ander aan dia beurt is. Zoo'n moderne
leuke type is gewoonlijk de gaWenlchte
persoon voor den jangenma'n die, zloo
schreef een Amerikaamscbe schrijfster,
„het 'w'ijfje zoekt om' het wijfje".
Volgens mij, merkt Alphonse Da-udet
op. is het geheel natuurlijk dat een' gek
met een zbttininetje 'troUwtt. Wij zijn het
volkomen met hem eens, jammer dat het
niet veel belooft als zoo, twee elkaar „krij
gen" en het draagt in de toekomst ook
niet veel bij om de® naam van Zeela®d
ho,og te houden, of beter gezegd', omhoog
te werken, want zoo een schitterende
plaats neemt de provincie niet in in dia
statistieken va® gehoortem in Nederland.
De christelijke zed'eteer in het huwlelijk
heeft veel geleden in Ziejelanld), dit blijkt
uit de sterk doorgevoerde' kinderbeperking
in de provincie. De bevolking is er iïn
de laatste drie jaar verminderd met res
pectievelijk 428, 871 en 682 inwoners.
Onze provincie Zag in den jongsten tijd
zijn geboortecijfer dalen tot ongeveer die
helft; van het gemiddield getal vap de jas
ren 1840 tot 1880 en bereikte met 19.J|
geboorten per IOOO zielen in 1929 een
minimum-rectord.
Vergelijken 'w'ij een Zeeland met hiet
ovei'wegend katholieke Brabant.
Noord-Brabant (in 1928) 29 gehbortem
per 1000 zielen;
Zeeland (in 1928) 19.7 geboorten per
1000 ziele®-;
Noord-Birahant (in 1929) 29.2 gebboirtem
per 1000 zielen;
Zeeland (in 1929) 19.(3 geboorten; per
1000 zielen.
Uit bet verschil is Wel te Concludeercn
dat do christelijke moraal in het huwelijks
leven in Zeeland ernstig ontaard is.
Meisjes die op alle geoorloofde en on
geoorloofde middelen trachten: ta behagen,
die alles afl;nWc®dani om toch ma,ar gezien
on besproken te (wtordeinj, zÜj!n gioeirt scihoonb
vnou'w'cn in 'den. waren ziini dfes wiooird,s.
J vie vrou'w is bet sic'biooiirs4» waminiG'CT zijl zich
als vroUw' gedraagt. Schoone vraulwcn be
hoeven Wij niet te Zoeken; bij dancings of
in bioscloop, öp tennisveld ofl sporfpark.
Wanneer gij' een mooie vrouW, „een
schoonheid"' zoekt, 'gaat dia® Zegge® Wij'
met ..het Volk!", naar onze visschersdor-
]>en. waar Zeemansvrouwen, gefolterd door
hot wrangste leed, met starre oogeinl 1® do
donkere toekomst staren, die zij' zonden-
de,n steun van haar verdronken man, heb
ben te veroveren Voor die kinderen, dile om
brood schreien.
Schoone vrouWe® vindt men in de zie
kenhuizen, Waar moegawlaiakto verpleeg
sters, oneindig geduldig e® vol overgavla,
haar grootste vrouwelijk gevoel, d»t dier
dienende liefde, uitleven aan het bied der
patieinten.,
Mooie vroUw'on vindt men in de Volks
buurten, 'waar arbeidersvrouwen de® wor-
genden strijd pm het bestaan, dag in dag
uit, zonder klacht, doch met taaie vol
harding voeron. x
Een schoone vrouw is de afgesloofde
moeder, die tot laat in de® noieht Werklij
om haar kinderen, nietjes voor den dag te
laten kome®, terwijl hot lichaam toich o
zoo innig behoefte hoeft aam; de luttefp
ure.n rust, die demi na,cht scheiden! v,a® oen
nieuWon, grijze® armoe-dog.
Schoone vrouwen vindt men in do
mijnstreek, Waar heldinimen wonen, die
zich ioderen dag bedreigd wtota® dooir d,an
zlwarten dood, die op echtgenqotcn en
vaders loert.
Schoone vrouwhn ziet me® in oh'zte pol
ders, Waar meisjes hun Zwlakke ,k!ra|chten
aan'wende® om het dagelijksch brood te
verdienen en in hot moeizaam gevecht
van onzen materia,listisehen tijd slechts
geschraagd 'worden dooa' het groot ideaal
eens een eigien huisgezin' te stiehtdnt Hiaar
gestalte is misschien niet volmaakt in
„lijm"1, haar handen Zijn onjjetWijïeld hard
van het eelt va® den arbeid, maar op
haar Wangen schitteren do kleuren van
jong l'risch leven. Uit het gelaat;, dat
door kommer, leed en gebrek Werd ge
adeld, stralen tiWee oogen, die getuigen,
van een innig licht, ein zuiver schoone
Reilde.
Dat rijn meisjes wier taille prissdhie®
wat te breed en wier gang Wat te zW.aar
is, maar die zich te voornaam achten vooir
elk geflirt, voor elk misselijk bedrijf, die
den eerenaam „Vrouwf- wunsehen te be
houden. 1 1
fr. STEREI. LODIERS, O.Oist
I ISJaapwiuuM*
De opvallende verschijbing, d|at slijpen
de mensche® van hun legerstede opstaan
cnr ondloopen', Zondier te ontwaken, beeldt
in alle tijden aanleiding gogieve®, tot_groo-
tö ongerustheid 0® tot allerlei veronder
stellingen. Tegemlwloordig 'denkt diel gaUejas-
kimdigs wtereld er bert Wat rustiger over.
Do vraag oifl .We bijl slaapwandelen te
doen hebben 'met een ziekteverschijnsel,
is niet zoo gemakkelijk te Ixiaiitwoordon.
Het kan hier ee® verborgleinj vorm Van
epilepsie zijn, of oen ziekelijke storing
van de WterkZaOimheden van den gieest,
doch, in dia meeste gevalle® toornen slaap
wandelaars overigens 'geen ziektesymp-
tonien. 1
Het slaapWondelen heelft gewoonlijk bij
kinderen plaats 1 en vcrdlwijht in het alge
meen met het Vijftiende jaar. De toestand
komt vrijWel 'overeen met dien Van een
kind diat zWiaiau droomt. Het spreekt da®
ook vanzelf, dat de herinneringen apn lnat
wandelen in dien slaap volkome® verwtard
en onduidelijk zijn; De slaapwandelaar
maakt uiterlijk 'den indruk vu® 'n menseii
onder hypnose. Het gelaat is dial va®
iemand, die slaapdronken is. De oogen
zijn halfgeopend. In een hem volkome®
beleende omgeving gaat dé slaapwande
laar ook met gesloten oogen. Zieier opval
lend is de zekerheid, Waarmede dé sla
pende zich hdWeegt. H'ijl is daarbij in
staat dingen te doaa, die groote behendig
heid en kracht vereischen em die, onder
omstandigheden;, aam de handigheid van'
een gevelklimmer doon, denken.
iSlaapWandelein komt dikwerf 'bij' ver
schillende leden van één familie voor.
Verteld Wordt van een familie, watarin
het slaapwandelen veelvuldig voorkwam.
Het was een -hoogstaande familie, wier
lede®, lichamelijk en geestelijk, volkoman
gezond waren. De ouders waireni familie
van elkaar. Het Was bekend, dat bij' de
voorouders het slaapWandlelen wlas voor
gekomen. Blij alle leden vertoonde zich dit
eigenaardige verschijnsel. Op een' kejer
kwamen alle leden in, hun rtajap bij' el
kaar en zie ontwaakte®, tegelijk, door het
omvallen van een meubelstuk.
Nu mag niet Worden' geZegdl, dat de
neiging tot slaapWlamKlelen erfeËjk is. Do.dh
er Zijn overge'ërfde eigenschappen, die het
optreden van het slaapWandlelen begun
stigen.
Alle psychische en Rohamelïjlké gebeur
tenissen, die geschikt rij'n, den normalen
loop va,n den slaalp te beïnvloedlen, zij®
ook van invloed oip het otptredte® v'an het
slaapwandelen.
Zooals: al te voel voedsel gebruiken, al
t® gevulde maag, sterke geiestelijkle prik-
kclinge.®, angst voor straf, voor een exa
men of oen andere onnffln&ieniamo situatie.
GEEN BELETSEL.
Burgemeester: „Vriendje, geef me eens
uat vuur."
Arbeider (wir hem zij® plijlp geven):
„Dat kan je krijgen." 1
Burgemeester (door dat „je" verrast:
„Ik ben de nieuwe burgemeester."
ArbeiderDa's niemendalaansteken
mag ie- toeh.
IN STIJL.
Nerveuso dame: „Is de trein van 4.10
nog al een behoorlijke?"
Kruier: „De menschen babbelen' natuur
lijk wel eens, maar iets kwaads is ,er
toch feitelijk niet van te zogganf'
'TEGEN WOORDIG.
Vrouw tot echtgenoot, op wiens nteus
een wc?p is ga,am zitten,: „Blijf st.il rit
ten, schat! Ik loop gauW naar binnen en
haal de inseot(tadloodor.f''
AANBEVOLEN ADR,E|SSEN.
Kleermaker: „En hoe 't mrt de riek|e-
nimgeri,. mijnheer U is me va|n' het af'ge-
lcopen jaar nog tieni pukken schuldig.!"1
Klant: „Tien pakken;D|a,t kan niet!
11; heb er maar tlwee gehad.i"
Kleermaker: „J'aWel, mijnbeer. Miaar u
heeft mij nog bij1 drie van uW vriendleoi
aanbevolen 1"
WAT, DE, KEjUDKBNMEI'Di ZEI.
„Ik heb morgein oen dinier danéajnl',
Betsy. Doe daarom je best."
„Maar mevroüw, ik kan niet dansen I1'1
KRAS.
Do hoofdredacteur: „Mijnheer Jlapsem,
die uitdrukkingen Zijm WJat 0,1 te .duide
lijk. De uitdrukking ruW is te .ruw. Zeg
liever kras, dat, is niet zo® bras."
HIJ WAS- 'T ER, ME|E EEiNS.
Meneer Meijer Zat hij' zij® bartier ep
bemerkte met schrik, dat deze We|dleir
het 'w.as niet dé eerste beier e® „eentje
te veel" gehad had, misschien, wel méér
dan eentje! Toen hij onder het; mes kwant
duurde het d,an ook niet lang of hij had
een 'flinke sniee in da Wang te pakhwU
Woedend riep Meijer uit: „ppt heb j«
nu van dat eeuwige drinken
„Ja, meneer, zekér, daar wordt de huid
gevoelig van," Was het la|c|oraiekë ant
woord.