hoolpakjes
LOO
achtkamer
■WIJNEN.
IREN en
Tweede Blad
Een bekeerling uit onze dagen.
CONCURRENT"
feuilleton
ZATERDAG 30 AUGUSTUS 1930
NIEUWE ZEEÜWSCHE COURANT
uur Telefoon 311
>NDER ELKAAR,
,L. Delft H 22, Middelburg
aatschappij van 1824,
GOEDEREN.
('s Bank te Goes,
jven goed!
Middelburg
iend
De gestolen goudmijn.
KERKELIJK LEVEN
HISTORISCHE KRONIEK
ONTSPANNINGSLECTUUR
—BOSCHHEIDEVENNEN
BOUWTERREINENGOEDE*
ERE HANDELSSCHOOL-
MUSEUM—ZWEM BASSIN-
NIZOEN
(rissende belegen
f 1,75
1,50
1-65
iro Porto
rsteiner (Rijnwijn)
hheimer
.mpagne Amiot 3,25
t Chaiidon demi sec 3,50
dsieck Monopole „4,75
Roger4,00
22235-44
>ls Likeuren en Oranjebitter
KZEE,
onderling als legen een
kt door
c'
intie.
18171-28
ruim gesorteerd zyn in
1 tegen uiterst concur-
reerende prijzen
JE FEEST-ARTIKELEN.
>bsstraat 46 - GOES
ijzersterke
:oo angstvallig mee
tegen een stootje.
ne stijging per maat.
fl,70. 22232-70
rvaardigd.
der autobussen).
autobussen bestemd,
ld:
—IX.
De nuntius, maar vnoral abt Japa-
sens sinnden voor een ondankbaar weirk
en bun werk werd niet steeds gewaar1-
ae-crd. Afgunstige tongen liebben soms
veel kwaaa gesticht.
Slechts heel langzaam vorderde het
onderzoek aangaande de geldigheid der
priester- en bisschopswijding van mgr.
yilatte.
Algemeen wordt aangenomen, dat men
de bisschopswijding niet kan ontvangen
of men moet eerst het priesterschap gel
dig ontvangen hebben.
Was mgr. Herzog. die J. R. Vilatte
priester wijdde, bisschop,?.
Om dit te kunnen bewijzen gaan wij
trie eeuwen terug in de geschiedenis.
Mgr. Antonius Barberini, een neef van
paus Urbanus VIII werd in 16-55 Boor
mgr. Ica noroio, bisschop gew'ijd. Mgir.
Barberini wijdde Le Tellier tot bisschop
en deze laatste gaf op last van Clemens 'I
in Sept. 1670 dei bisschopswijding aan
Boss-uet, die i-n 1671 bisschop was van
Meaux.
Bossuet wijdde mgr. Goyo-n de Matig-
non en deze Dominiru-s Variet tot bis
schop. Mgr. Variet stierf verzoend met
de Kerk in een Cisitercienseh-'abdij te
Rhijnwick. Mgr. Variet had successieve
lijk vier aartsbisschoppen van Ubtecht
gewijd. De. vierde welke in 1739 twas
benoemd, was Mgr. Meindaerts di:e veel
heeft bijgedragen tot de verspreiding van
de oud-katholieke kerk in Holland. In
ohroniologische volgorde, Inef'ffan wij in
Holland de volgende bisschoppen: Joh.
van Stiphout, Michael van Nieuwenhui-
7.en, Adrianus Broehman, Joh. van Rhijn,
GÜDertus de Jong, WMlibroaidus van Os,
Joh. Bon, Joh. van Santen, Hermanns
Heijkamp en Jozeph Rei'nkens. Deze laat
ste wijdde den 1ste Sept. 1876 Ed. Her
zog tot bisschop der oud-katholieken in
Zwitserland.
Eid. Herzog wijdde den 7en Juni 1885
Jozef Re.né Vilatte tot priester. Als ge
tuigen waren daarbij aanwezig de pastoor
van Rheinfelden, Dr. Schotter, en de
pastoor van Olten, M. O. Haslpr.
Op deze lijst van bisschopipen beriep
zich mgr. Vilatte om de .geldigheid van
zijne priesierwijiding te bevjjzen. Dit al
les bewees echter niet veel, want Rome
wilde weten of njgr. Herzog de macht
haa om priesters te wijden daar het zeier
twil'Jïelachtie -was. of deze prelaat zelf
geldig bisschop was .gewijld. Mgr. Vilatte
kon hiervoor geen bewijs ley oren.
Ook builen de R.-K. Kerk twijfelde
men niet alleen maar ontkenjde men be
slist dat do oud-katholiek mgr. Herzog,
werkelijk bisschop was. Mgr. Alvarez een
Jacobijnsch bisschop, die mgr. Vilatte bis
schop heeft gewijd, en zijlne coadjutores
Gregorius en Athanasius, erkenden mgr.
Herzog niet als bisschop en verklaarden
derhalve de priesterwijding van Jozef
René Vilatte als ongeldig en zij Wei
gerden hem tot bisschop te consacreeren
indien hij, zich niet bereid verklaarde Be
priesterwijding en al de voorafgaande
wijdingen opnieuw te ontvangen. Canon
800 van het kerkelijk wetboek, staat
toe dat iemand om te bewijzen, Bat hij
gevormd is een eed aflegt. Sommigen
hebben gemeend dat de Kerk in Bien
zelfden geest mgr. Vilatte ook een eed
zou laten afleggen en d'at daardoor het
bewijs zou geleverd zijln dat hij- het sacra
ment des priesterschaps geldig had ont
vangen. Rome kon echter met zoo Sets
geen genoegen nemen, want die eied zou
aileen zekerheid' kunnen geven, dat J. IR.
Viiatte priester was gewijd, doch daar
door kwam niet vast te sitaan dat hij- dit
sacrament ook geldig ontvangen had.
Men heeft nog op een andtere iwij-za ge
tracht licht te brengen in deze Buistere
zaak.
Men heeft in d'e geschiedenis der Kerk
naar een voorbeeld1 gezocht, waaruit blij
ken zou, dat iemand tot bisschop werd
gewijd zonder vooraf eerst het sacra
ment, des priesterschaps ontvangen to
hebben. Dit zou d'an als bewijs moeten
dienen dat de bisschopswijding ip-so facto
het priesterschap geeft. Bestond' etr zulk
een feit, dan kon het onderzoek paar
het priesterschap van mgr. Vilatte ver
vallen en had' men nog maar te achter
halen oi hij geldig bisschop was gewijd-
In de geschiedenis der Kerk zal men
echter zoo iets nergens vinid'en.
Indien de eerste wijding,niet geldig
was, dan zou men geneigd zijn Be tweede
voorwaardelijke priesterwijding, welke mgr.
62
Ib heb Miss Lottie Lane eens ge
zien. maar niet in den schouwburg. Ik
ontmoette haar, toen ze in de Row1 's mo-n-
gens paard reed.
Ik herinner het mij, zeide Lottie
haar glimlachend toeknikkend. U hebt
een prachtig paard en kunt uitstekend
rijden.
U °°b, antwoordde Kate glimlachend
ik ben blij u hier te ontmoeten.
Dank u, zei Lottie opgeruimd. Ze
had zich voorgenomen, Miss Hayden zoo
veel mogelijk te mijden, waarom wist ze
met. Maar nu ze dicht bij- haa,r was,
voelde ze zich .getrokken tot dat mooie
meisjf, dat bedroefd scheein en wier oogen
haar zoo openhartig en onschuldig tegeu-
bhkten. Ik hoop, dat u ook iets koopt
Ik ben bezig Mr. Wynton een pijp en een
paar prachtig met goud bewerkte pan-
3 te verkoopen, maar hij zegt geen
pijp noodig te hebben en zijln voeten lievei
frisch t,e houden.
- Wiees niet zoo onzinnig; koop te
da elljk, riep Lady Summers bevelend.
aarrX keek van de een naa^ de ander
Alvarez verricht heeft, voor geldig ts
houden.
Hel is echter opvallend dat mgr. Vi
latte om zijn priesterschap te. -bewijlzen,
zich nooit beriep op deze, tweede wijding,
doen altijd en uitsluitend op de wijldpnig
door mgr. Herzog.
Twijfelde mgr. Vilatte zelf ook aan de
geldigheid dezer tweede wijding, wij! wei
ten bet niet, doch als dit het geval was,
dan verviel natuurlijk ook zijln aanspraak
op den titel van bisschop.
Wie was mgr. Alvarez?
Deze bisschop was een Portugeesch
priester, die in 1889 door mgr. Athana
sius, een Jacobijnsch bisschop, als gedele
geerde van den patriarch van denzelfden
ritus .te AntiochiS, tot bisschop was ge
wijd.
In 1886 hadden ongeveer 10000 katho
lieken op Ceylon en den Indoustan zich
van Rome losgescheurd en zich vereenigd
mei den Jacobijnsohen patriarch van An-
tiochië, mgr. Petrus Ignatius III.
Hun .eerste bisschop was mgr. Alva
rez, die. echter nooit door Rome bis
bisschop is erkend, zoodat, men natuur
lijk mgr. Vilatte niet als bisschop kon
erkennen. I
Dc Kerk, die steeds een goeide moeder
is, wilde zoovpel mogelijk tegemoet komen
en indien mgr. Vilatte maar een weinig
meegaande was geweest, zou elke moei
lijkheid spoedig zijn op-gelost.
Toen de heilige Vader van de commis
sie vernam dat zeer waarschijnlijk, het
onderzoek geen licht zou brengen, liet
Pius XI door abt Janssens aan mgr.
Vilatte zeggen, dat hij bereid was hem
door zijn gezant opnieuw voorwaardelijk
tot priester te wijden. Mg.r. Vilatte wei
gerde op dit voorstel in te gaan. Deze
handelwijze van den bekeerden' oud-katho-
iiekeln bisschop is voor ons niet te be
grijpen,i ndien men bedenkt, dat mgr.
Vilatte hierin wel in toestemde, toen
mgr Alvarez dit verlangde bij zijlne bis
schopswijding. Gedurende het proc'e.s was
de nuntius mgr. Ceretbi tot het kardina
laat verheven en naar Rome terug geroe
pen. Dc heilige Stoel liet de zorg voor
mgr. Vilatte aan Abt Janssens over.
Ofschoon de oud-katholieke bisschop
weinig op reis ging ontving hij" daarente
gen veel bezoek, meest vrienden uit het
Jansenistisch milieu, die in grootere re
latie stonden met hun vroegeren bisl-
seliop, dan ooit in de abdij is vermoed,
en van'wie® men veel tegenwerking kerft
ondervonden.
DE, H. RAYMONDUS.
31 Augustus
In Spanje, .het lanid waa.r zoovele hei
liger. het levenslicht zagen, is ook 1/1 e
11. Raymondus, bijgenaamd Nonat-us, om
streeks .1177 geboren. Reeds vroegtijdig
verloor de knaap zijn moeder, hetgeen
echter niet verhinderde, dat hij in Br
tamelijk ruwe omgeving, waarin hij'
leefde, zeer vroom bleef. Ja, zed'fls scheen
hij eenige neiging voor den geestelijken
staat aan den dag tie leggen, wamt zijn
vader zond hem, toen hij dit bemerkt
had en den jongen t-e vergeefs* tot
andere gedachten had p-robeerc® te brein
gen, weg uit zijn huis naar peh boer
derij, waar hij' feitelijk aan zijn lot werd
overgelaten. D-e hardheid van den- tegen
slag echter verbitterde- Raymondus niet;
integendeel groeide zijin godsvrucht zoo,
dat het meermalen gebeurde, dat hij,
terwijl hij1 de schapen hoedde in de
bergen, geheel i.n gebad verdiept was. In
dezen tijd ook ontwikkelde zich bij1 hem
ee.n groote godsvrucht, tot Mailia, die
naar d,e legende verhaalt R'en knaap
eens verscheen en hem zeiide: „Ik nwem
je aan als mijn kind.'' Spoedig trad'
Raymondus in die. door Petrus No-laS-
eus gestichte orde van „Maria, de Be
vrijding dier gevangen 'Slaven", waarbij
hij zich constitutioneel verplichtte tot
het aanvaarden vain die slavernij' in muil
voor die van een gevangene, die niet
anders dan op deze wijze kon worden
vrijgekocht.. Na enkele jaren vertrok ook
hij naar Afrika, en na veler honderdien
gevangenen 'te hebben vrijgekocht, aan
vaardde hij de boeien. In dien tip heeft
hij een apostolisch werk van buitenge
wone kwaliteit verricht, niet alleen door
zijn medegevangenen tot hooger geestelijk
leven op te wekken, maar ook door het
bckeeren van eenige Joden en Saracenen.
Dit laatste was echter niet naa,r den
zin van enkele slavenmeesters, die hem
eerst- ter dood' veroordeelden, daarna gra
tie selionken, om hem tenslotte, toen hij
doorging met zijn missiewerk onder dc
en ernstig zeide hij:
U hebt gelijk, Lady Summers. Pak
ze maar in Miss Lane of moet ik z,e zoo
onder mijn arm meenemen?
Wiel nc.en, ik zal ze wel mee naar
huis- nemen: je kunt ze dan zelf' komen
halen, zei Lot-tiie haastig. Dan, als had ze
spilt over haar belofte, voegde ze eir vlug
aan toe, Mr. Wynton is zoo vriendelijk
nu en dan eens thee bij mij] te komen Brin
ken.
Dat is zoo, zeide Barry, die haar
verlegenheid bemerkte, Miss Lane, be
schouwt mij als een bevoorrecht pejrl-
soon... Hoe duur zij'n ze?, HemelsOhe
goedheid! 't Is tóch echt goud?
Ze zijn nog gopdkoop, antwoordde
Lolt.ie. Vindt u ook niet Lady S-um'-
m ers I
Natuurlijk, gaf de oude dame toe,
toen Barry een biljet van vijf pond op de
toonbank legde. Nu moet je Miss Hayden
en mij iets van denzelfde.n pirijjs geven, en
misschien wilt u zoo goed zijn het mee
naar huis te nemen en het ons te laten
haien.
Ja, zeide Kate opeens. Ik zou het
een groote eer achten om, eveinals Mr.
Wynton als een bevoorrecht persoon be
schouwd te worden.
Lottie kreeg oen kleur van blijdschap,
Sarac.enen, aan de gruwelijkste folterin
gen bloot te stellen. Eindelijk kwam Be
bevrijding. Dc klooster-oversten, diiie ten
zeerste begaan waren met het lot Van
Raymondus, zondien eindelijk eenjige van
zijn medebroeders-, om hem wlijl te koo
pen. hetgeen inderdaad geschiedde. H;e-t
succesvolle werk van Raymondus en diens
volhardende moed bij' zulk een laaien
arbeid waren infusschen noch te Rome,
noch in Spanje onbekend gebleven, zoo
dat de terugkeer van den heilige een
ware triomftocht werd, temeer, daar Pa.us
Gregorius IX hem den kardinaalshoed
had geschonken. Hier toonde de heilige
echter, wie hij was; want zoo spoedig
hij kon, trok hij' zich terug in het kloos
ter, waar hij nimmer iets wilde laten
merken van zijn hooge waardigheid, ma,air
zonder onderscheid leefde me-t zijn mi'dle-
broeders. Om zijn zeldzame deugd- echteir
en groote wijsheid wilde de Paus, d-at
kardinaal Raymondus in het Vaticaan
zou verblijven, waarom hij hem naair
Rome ontbood. D? gehoorzame Rnymoin-
du® ging, maar stierf reeds bij' B-e-n aan
vang van zijn reis te Cordova, in 1240.
De graven van deze stad verlangden,
dat Raymondus da,ar ter stede zou, wtxr-
den begraven, teTwijl de inwoners van
Barcelona, de stad, waar d-e heilige voor
zijn reis naar Afrika, leefde, echter hoop
ten, dat hij daa.r zou worden teaj atande
besteldbovendien uitten zijn medebroe
ders den wenscli, dat hij in het klooster
zijn laatste rustplaats zou vinden. Toen
heelt men naar echt middeleeuwsch
gebruik een ezel voor den wagem,
waarop liet. lichaam van den heilige was
opgebaard, gespannen en het dier den
weg laten aanwijzen. Deze voerde naar
de kapel, waar Raymondus in zijn jeugd
zooveel had gebeden, hier worden heiden
ten dage nog diens overblijfselen bewaard
en vereerd.
31 Augustus 1 6 6 7 werd de vrede
gesloten te Breda, welke een einde
.naakte aan den tweeden Engelsehen oor-
i:ig. In dezen oorlog verloor de Repu
bliek twee van haar dapperste zeehelden
Cornells cn Jan Eivertsen, maar behield
toch haar roem ter zee, daar de Ruyter
door zijn stoutmo-edigen tocht, naar Chat-
tain de Eingclschen noodzaakte vrede te
sluiten. Merkwaardig is in dit verband
het oordeel van een kunjd'ig Eingelsckman
over ons volk: „De Nederlanders o-veis-
treilen ons in wijsheid, kracht en moed
en in kennis van onze eigen iwateren,
waarom zij als ovérwinn,a.aifs uit den
strijd kwamen. Bij dézen vrede kiregen
wij Suriname, dat door Kklij'nszoan was
veroverd.
1 September 1712 werd te Am
sterdam de beroemde knstp'laatanijder Si
mon Erikke geboren. Ofschoon zijn vader
hem voor hpt. toq.pee'1. bestemde «n Be
jongen ook eenigen tijd o®|der diens lei
ding in den schouwburg te Amsterdam
speelde, verliet Fokke tenslotte toch heit
tonncei om zich o-nverdeeld aan de tee-
kon- en graveerkunst te wijden. H-ij
overtrof al spoedig hierin zijn meester
Philips en maakte zich de losse behan
deling van Callot en Luyken eigen. Na
een voor de kunst ze-er vruchtbaar (le
ven, stier! Fokke den lOen Augustus
1784. f
2 September 1772 werd door de
kabinetten van Rusll-and, Oostenrijk en
Duitschland het besluit genomen tot de
eerste verdeel-i.ng van Polen. Dit was
een gevolg van de hebzucht van Rusland,
waarin de beide andere staten niet wi-1-
ocn toestemmen als ook zij" hun (jieel
met kregen. Rusland kwam nuAin het
bezit van Wiit-Rusland, Pruisen van
IV'est-Pruisen en Oostenrijk verkreeg
Oost-Gallicië. Ofschoon de Poolsche adel
die zich in de Conferentie van Bar ver-
ecnigden en ook de koning, van het
land, Stanislaus Augustus, zich hier te
gen verzetten, stoorden de mogend-heidein
zicli hier niet aan en ging Be verdeeling
dan ook gewoon door.
3 September 1 5 22 werd Adiriaan
Fio rissen, die uit Utrecht afkomstig
was, te Rome tot Paus gekroond, waar
bij njjl den naam aannam van- jAd.rïanus
VI. Hij was te Utrecht geboren in 1459;
na zijn humanistische opvoeding,—werd
li ij ie Leuven benoemd tot professor in
de godgeleerdheid. Daarna was hij 'de
leermeester van Karol V en vervolgens
Bisschop van Tortosa. Hij zette, na zijin
pauskeuze alles erop de Curie te her
vormen en trachtte een groot Co-nciiilie
bijeen te roepen, hetgeen hem echter tuieit
gelukt i,s, daar hij reeds een jaa,r loiter
want ze wist, dat een bezoek van La,dy
Summers eu Kate een groote eier was.
Gaat u iederen dag rijden? vroeg
Kate, terwijl ze deed alsof ze iets uit
zocht j
Bijna iederen dag zei Lottie. U be
grijpt-, dat ik mij' zelf wel wat afwisseling
moet gunnen, ik werk zeer hand. Maar ik
ben uu bijna een geheele week nielt in. het
park geweest, mijn paard is geblesseerd.
Dat is jammer, zei Kate. Is het
hetzelfde, waarop ik u zag rijden, H,et
was een mooi paard.
U bedoelt, op den morgen, dat u
met Carrasibrd reed, zeid-e Lottie.
Ja, antwoordde Kate.
Lady Summers zag verirasit op.
Kent u Mr. Oarrasfórd zeide ze.
Lottie keek ontevreden. Onwillekeurig
voelde ze, dat ze zich op een gevaarlijk
terrein gewaagd had. Ja,, ze wist zeker,
dat het een zeer gevaarlijk terrein was.
O, ja, zeide ze. Ik heb hem weil
eens gesproken.
Misschien weet u, dat hij verloofd
is met Mies Hayden, zei Lady Summers.
Ik zal dit dingetje maar koopen, waarom
weet ik niet, misschien omdat de af
schuwelijkheid mijl er van aantrekt.
Lottie kreeg een hoog roode kleur em
hare oogen fonkelden, toen ze het nieuws
den 14enS eptembe-r 1523 kwam te over
lijden. .'tl
4 öeptember 1596 werd Constant
Huygens, Heer van Z-uylichen, te- Den
Haag geboren. Van jongs af' interesseer
de hij zich voor de literatuur, waardoor
hij reeds vroegtijdig mooie verzen maak
te, „Momenta desultoris'' en „Korenbloe
men" zijn zeer bekende bundels van zlijln
liand. Hij fungeerde in 1662 als geheim
schrijver bijl de stadhouders en was i-n
1665 in de diplomatie werkzaam. Hij
overleed in 1697 in den ouderdom van
101 jaar. 1 i
5 September 1672 besloot de re-
gcering van Amsterdam haar posten
neaer te leggen. De Ruyter had (M-9
maanden tevoren een schitterende oyeir-
winning ter zee bevochten en kruiste
nu jangs de kusten om den vijandelijken
aanval at' te weren. Maiar de moedeloos
heid in den lanjie was- zoo groot-, dat men
li iet meer wist wat t'e doen. Amsterdam'!?
handel lag nu geheel stil en er waa
ge-en vooruitzicht, dat het in de toe
komst beter zou worden; hierin vonld
het gemeente-bestuur reden om zijn ambt
neer te leggen.
G September 1813 had de veld
slag bij Dennewits plaats tusschan den
kroonprins van Zweden en maarschalk
Ney.
's Konings Petekind.
Rij Dorius Wendelen was die Koning
peter geweest, 't Is maar om te zeggen
dat ze z'evem zonen hadden. Er was maar
één- dodhterken gekomen, het kleinp
blonde LieSbetje. .Wanneer we zeggen dat
de Koning peter was, dian is B-at natuur
lijk maar bij Wij-ze van spreken, want bij
de. geboorte van den zêvfendfen jongen, was
er geen Koixing in het dorp te zien ge
weest.
pe burgemeester ging mee naar He
kerk én stapte hoog en plechtig nevfems
dikke Wanuemoeike. Maar d'e kleine dik
kerd die over d'e doopvont gehouden w'ard
kreeg toch den naam van den koning
destijds Leopold en hij bezat, van z'ijn
derden levensdag af, een spaarboekje met
.een flink sommetje. Koning-iPeteiien had
hem dit gegeven, zei die mo(öder tegen de
'buern. 'Die som verpersoonlijkte in hare
oogen het geluk.
't Is van den hoogen stand', wist
zo tegen de kindlene® te vertellen. .Wa
zullen er nooit aan raken, 't Zal een
klepper worden, onze Lioptol!
-W endelen en zijne vrouw beklev'en die
kleinen, Wanneer ze hjem PjoUleke noemden'.
Heet zijn -peter Pollekle^of heet hij
Liopol! Ge moet 't jonk noemen lijk zijn
ppter'e! t i I i
Liopol Wendelen groeide op, in 'den
ihoop, w'eenend zijn eerste; levensjaar, kiruL
penei zijnt weede, vechtend van z'n der-,
den verjaardag af.
Geen enkel der Wendjelen sp'ealde op
een kloon, maar Liopol was de baas:
Groöte oogen zwart als git, glanzend van
levenslust, tintelend van .ingehouden leu
te, donker strenvelhaar, met pen kop-
pigrn weerhorstel op zijn yort'hoofd, brepd'
van sehoude-rs en een stevige broelc.
Hij groeide bl'eek-blonide Lesbjetjo ho
ven het hoofd, alhoewel Ze twlep jaar
ouder was dfin hij, en zijne vuisten' waren
sterk als van vfeel oudere burners.
(OnZe Liopol zal leien kle-ppler wordien
orakelde moeder.
Dat moet toch zoo maar zijn, wist
vader. Hij mag zijn peter 'toch geen
oneer aandoen
Krijgt hij ook een nieuwjaar van
zijn peter vroeg Liesbetjo zaflht.
Hij heeft zijn nieuwjaars allemajal
in eenen keer gehad, antwoordde moeder.
Maar ge kunt toch nooit Weten, 'k Heb
altijd hoorem zeggen, dat rijke menseheg
soms aardig k'tinnen doen. En op geld
moet zijn peter niet zien!
Madame van don bui'gemeeslier gaf Li
opol alle jaren ''n nieuW costuum en zoo
kwam het, dat hij 't heerkeu werd ondicir
zijne broeders.
De anderen droegen diahalfversleten
kleederen van den grootieirjén broer Wan
neer deze er uitgieignoieidl was. .Wanneer
er wat te koopen, viel, dan whs het allejen
voor den grootste; (d'e tWeejdjei en de vtolgen
den namen over Van hun Voorganger. Zo
waren het- zoo gewoon en ze morden eir
niet om. Wanneer het den zjesdpn kWam,
was het meer da.n tot den dfaad op, d'an
was er haast geen herstellen mee gemoeid.
De ouderen noemden hem dan „onze lod-:
dermam". Het lodid-ermannekd was echfer
p,en goeie lubbe van ejen Ventje en op den'
vernam van Lady Summers. Z,e scheen
iets op een p-lan.k te zoeken; toen ze zie'h
echter weer omkeerde, was er niels aan
haar gelaat te bemeriken.
Kom, laten we gaan, Ka,te. W|e hou
den Miss Lane maar op. Er komen nog
andere klanten, die voor haar aflicht
winstgevender zijn.
Kate knikte glimlachend tegen Lotbio
en ging heen; Barry stond op het punt
li-aar te volgen, maar Lottjie riep: O,
help me toch met deze kist, Mr. Wryn-
lon en toe-n hij de kist op de too-nbank
gelild had, zeid-e ze zachtjes tegen Barry
Hier, neem je geld maar weer terug.
Je hebt toch niets a.an die prullen.
Ze schoof de banknoot van vijf poind
naar Banry, maar Barry gaf ze ha(ir
lachend weer terug.
't Is goed, Lottie, zei- hij. Maak je
maar geen zorg. Ik kan mij uu dez.e uitt-
gave wel veroorloven, want ik heb een
gelukje gehad.
Natuurlijk vertelde hij' haar dat zijln
salaris veel grooter geworden was.
Ixittie hechtte daar begrijpelijk zeer
veel waarde aan en hem lachend aan
ziende, zeide ze
Is 't waar.?. Ik ben blij het te hoo-
ren want je verdient het; en dit kan
van de meeste mannen niet gezegd
duur was hij aan lodders en scheuren zoo
gewoon, dat hij maar echt in Zijn element
was, wanneer hij met zijn vingers in ga*
tan kon wroeten. Achter loddermanneikfe
kwam dan, altijd flink in lie kleeren,
't pronte „Liopolke"(,
(De andere broers waren nirf, eenmaal
afgunstig, niets of niets. Hoorde het
niet zoo'? Gij z'ijt petekind van den Ko
ning of ge zijt het niet! Wanneer ter, in
het winkeltje van Polfien sehoone kous?
kens hingen of hel gekleurde woHeju
sloeikems dau kwameu ze thuis, buiten
adem van het harde loop-en.
Moeder, nu hangeu er bij Dollefie,
schoone dingen! DaarzOu ons Liopolke
schoon mee zijnt
Zoo kreeg Liopolke alleen warmie slo|ef-
kens, sportkousekens en oen wollen ou
derbroek.
Daar het petekind van dien Koning
een kwapoets en -eien boomkruiper was,
viel er ha-ast alle dagen eten scheur toe te
halau in broek en vest. Dan sloeg maer
der de handen saam en riep uit:
't Is „z'iinde" vau zKxj'n stof! 1
Het gebeurde ook' w'el, dat da an-dleren
klap-pe-n kregen, omdat Lioprf met ver^
hakkelde broek thuiskwam.
'Ziede gijlie niet uit uw oogen kaef
vader eu rolde groote oogen. Maar ziede
gijlie niet dat hij weer epie streek uit
haalt. Maar verbiedt et hem dan tochl
Liesbetje kwam er «jems tusschen met
heur fijn stemmetje:
'Zijne -peter moest zoo eietns op 't
onverwachts komen, nietwaar, vadertje?
Liopolke groeide op f
Zijn vier oudste broed-ers gingen reeds
alle dagetn me tden schaftzak op den
rug naar hum -We|rk. JDte vijfde, kvas met d'e
broer van moeder meegtegaan naiar Brus-i
sel. Hij was loopjongen in een drukkerij,
en daar hij 'n rap en snugger vemtjh
was, werd hij gaarne gezie-n dloor zijn
meesters.
Lod-dermam-neke zat in de hoogste klas
on Liopol, die veel vlugger van vferstand
was, volgde i-n dezelfde klas e-n haajld'a
nummer één.
Hij is veel te slim om te w'erklein, zied
moeder, met eem krop in d(e- keel, wanneer
ze liem za.g thuiskomen met zijn pak
boeken op zijn glunderen kop.
Natuurlijkantwoordde vade-r. Er
is geen kwestie van werkfen. hij- moiet
vcortleerèm,-|
Zou z'ijn peter er voor niks tus-
schemkomen? vroeg moeder schuchter.
Daarop: volgde het bitse antwoord! Van
den boer, hetwelke leien groote teleur
stelling liet doorschemeren:
Zijn petere.Zijn petemeiliet is
me een petere die Liopol diertien jaar laat
worden zonder er eens naar om fe .zien-
We konden hem Wel epns schrijven,
dat onze, Liopol eerst is?
Daar zal ik nog eens over denken.
Na eenige ooge.nblikken schoot hij uit:
Maar neen, verdoesje, hij heeft hem
niet willen kennen toen hij nog een snlot-
ter was, en nu Liopol een geleerde bol
gaat worden, moet hij zijn peter ook
niet willen kennen.
Liopol zal niks tekort komen, zijn broe
ders zullen voor hem werken.
Moeder riep-, op een schoenen Augus
tusdag dien-pastoor binnen, die er voorbij
kwam gewandeld, ter-wïjl hij zij'n bre
vier had.
D'e boer kwam ook uit de schuur ge
schoten en vader en moedler deeldlen hem
mede, wat ze zinnens waren ta doen met
l.ioj -jl.
'Hij mag al wfclrdein wat hij 'wil, mijin-
heeir pastoor. -Hij moet vooir niemand om
staan: p-astoor, doktoor, advocalatl Hij
heeft broers genoeg om voor hem zijn
leven lang te werken. -
Pastoor is misschien nog 't beste,
mijnheer pastoor vroeg moederkle'.
De pastoor moest even glimlachen.
Wat, zafgt hijj :ar zélf over, moed)arkiei?
.Vader gaf het antwoord:
-Niet veel! Hij zegt dat hij niet
voel goesting heeft om to leeren, maar
hij is toch geen jongen om te werkjem.
Wie zoo'n kop' heeft moet geietne weeren
in zijn handen krijgen, i
Maar als hij geen lust tot leeren)
voelt? Hij zou misschien een knap hand-,
werkman worden en verstandige, boie-ren
hebben we ook noodig.
Werkman, boerGij zijt het toch'
niet geworden, Mijnheer Pastoor.
We moeten daarbij nagaan of zijn'
karakter.i
Hebt gij op hem soms wat te zeg
gen? snauwde d'e boer.
Ja en neenl Leopold is een ikzuch
tige jongen «n niet gemakkelijk te han-
teeren. Hij leert goied, maan een over
vlieger is hij niet. Toch was hij de beste
van de Vlas. Maar Leopold'je -denkt toch
wordenWat ik zeggen- wil, Miss
Hayden is wel een aardi-g meisje, hé.?,
Zeker stemde Banry toe, die pro
beerde haar niets te laten be-marikem van
zijn verhouding tot Kate.
E® ze is dus verloofd' me.t Mr.
Cartasfoiid zeide Lottie, hem doordrin
gend aankijkend. Zlijln ze reeds lang ver
loofd.?, I
O, al heel langik weet het niet,
antwoordde Barry op zijn hoede voor
haar.
Nou, 't iis een goade keus, die Car-
rasford gedaan heef't, zei Lottie. Blijf
maar niet wachten; ga met je vrienden
mee. Ik spreek je immers van avond
nog. De andere menschen zouden onge
duldig wordien.
Inderdaad stonden veile menschen bij
haal' stand en keken ongeduldig naar
Barry; lachend nam hij zijin hoed af en
ging heen.
Hij had eigenlijk wel bij! Lottie kun
nen Dlijven staan, want- de twee andere
names waren reeds veTjdwenein; Kate
klaagde over hoofdpijn en Lady Sum
mers had haar thuis gebracht.
(Wordt vervolgd.}
