ZATERDAG 2 AUGUSTUS 1930
NIEUWE,ZEEUWSCHE COURANT
r IN HET KRAAIENNEST
KERKELIJK LEVEN
If DAVERENDE DINGEN "1
□I ALLERLE. IIP
I GEKKE GESPREKKEN j
jWi-e 'w'nrd'en wakker.
De poets die Frankrijk pms Je vorige
■week bakte, door onverhoeds |d!e invjoleir-
rechten op de voornaamste la'nidbóiuwpalo-
duicten te verhopgen etaj de all|erteei!)ijkste
streek, die het ondankbare p|uit&chlan|d
met het omgekochte (Finland uithaalde
om onze boter-cxport te vermoorden,
heeft de schaapskop die |de N-eldjeirlaiids'che
leeuw de laatste jaren droeg w|el wiat
grimmiger gemaakt, 't B|eest is .er door in
zijn voordeel .veranjsrö.
De algemeenen N-edleirlalnJsicheni zuivel-
bond heeft 'besloten die Dluitsdbe waiiem
zooveel mogelijk te boyebtten en heit
Centraal Bjureau uit het Nedetiialnjclsoh
Landhouwlclomité overweegt eenzolfdia
maatregel, wanneer de DPitsche pegeering
niet terugkomyt op haar minder waardige
(minderwaardig was mogelijk juister) hapi
delstruic'jes.
De verontwaardiging oWeir zulk onedel
gesjacher ten aanzien' van. ons land, dat
met milliarden D|uitschiandi te hulfp kwam,
heeft zich opk op .andere wijze geuit.
Onze volksvertegenwoordigers hebblep een
milde regen van schriftelijke ivtragan' op
de regeering laten dalen'. 'Het Eieirste Ka-
lid Blomjous behandelde meer speciaal
het Finsc'he geval, dat sterk sprekend
staaltje van hapdielsp.ollitiek-bederf. Het
Tweede Kamerlid v. d. HeuVtel1 wijddja
zijn aandacht laa'n' de tegenwoordige 'on
macht der regeering (aan hapldfen en voe
ten gebonden dbor "het vrijhapd'elstelsejl
om zich direct te verzetten tegen wille
keur en benadeeling en vroeg of zij, zoo
lang andere middelen haar (niet teg dienste
staan, niet genegen was pm industrieels
producten alleen te betrekken' van landen
die ons niet op unfaire manier dwarszit
ten. Zijn cjonfrater, dhr. Kortejihorst,
heeft er bij den minister-presiidjept ten
slotte op aangedrongen' om d'e noodiga
stappen te doen waardoor hot onmogelijk
wordt dat ons land' door zijn' eerlijkheid
de dupe vau 'd'e historie wórdt.
Zoo men ziet begint er iets it'e maren!
in ons slaperig volk. Die geesten blijken
Wakker te worden en tem verw|öer op
te staan. Alleen is het vreemd, dal Sda
linksch-gericihte Kamerleden -onbewogen
blijven 'bij het schromelijk' onrecht dat
ft buitenland ónze nijverheid' en land
bouw aandeftt. Hoe lang zullen' Lzij nog
behooren 'tot de c'ategprie lieden die Wor
den gekenschetst door de formule:; „Mijn'
naam is Haas en ik weet gerust van
niks" Moet misschien eerst de helft'
van ons volk tot den bedelstaf zijn ge
bracht J I
i UITKIJiKi.
wisten en we bleven op de -toppenOp
de toppen ja, en van daarboven.-,af' be
schouwden wc de lage valleien, waar de
kleine feitjes gebeuren. Non multa, sed
multum (niet velerlei, maar veel van e.en
ding); en de. l'lauwe rest zouden w-e later
wel te leeren krijgen, zoo mee® ik nu Ida.t
Janeke toen meende. Bn wijs ge-me-enfl,
Janeke!- I
In zake catechismus: wat we yenduren
en verduwen konden. Argumenten tegen
Pielagius en Jansenius, ft bewijs a si-
rouBaneo van Amselmus, probabele opi-
nie's? Ach neen! „Goed doen, kwaad
laten; één God, drie personen!..." Dat
was Hoofdzaak. Eu probab-rie ppinie's
renden de wereld niet. Daarbij', wie er
meer van wilde weten, daar woonde
in de buurt een oude kant,werkster, 'die
les gaf; en ik k-en een- Kanuntaik "die
in de schaduw van dit kantkussen, aa-n de
voeten van die bouteklopster, zooals P-au,-
lus aan de voeten van Gamaliel, de ele
menten opdeed van het theologische vak,
waarin zijn haantje nu koning kraait.
Ik weet niet of Janeke, in zij-n alge
meen on-derwijssysteèm, er een speciale
methodologie op nahield. Dit wel, dat
hij er al .de ondervipdingrijlkheid! van Hefl-
bart fc'ijze-tte, en den praktische» z-in van
Froebel, met het rijke hart van "Besta-
lozzi.
Hij zette er vooral tr,oef' bij!. Hij had
zijn wisje (rietje). En naar mijn schat
ting van nu, hij hield het met Pater
Poirters: y f ij.J
„Daar zachte meesters zijn ,daar .blijlft
een vuile •wonde"-
en met den Bijbel:
„Kastijding en tucht zijfn wijsheid -te
allen tijde.' -'(Eicel. 22).
„Die zijn zoon liefheeft, kastijdt -hem
dikwijls met de road's." (Epcl. -30).
En misschien had hij zelf', kind e-n
klein, het zóó meegekregen:
Zoo de jongens niet buigen met maniere,
zal de meester ze scherpelijk coiirigiere®
zoo de jongens niet schooinek-es schole gaan
zal de meester ze streng -en strafWijk slaan
zoo de jongens ouder de lesse mie,t zwijgen,
zullen z-e zeker, van 't wisseke krijgen.
En daar hebt ge weeral .de cyniciteit
van 't onderwijs: de kinderen - mogen niets
doen; de meester alles. En tiwaeiduizenjd'
jaren geleden kloeg Horatius reeds - over
zijn Janeke Orbilius plagosus: Drbilius
met de plak.... E-n lees nog Bilderdijk's
Schoolmeester.
O dat wisje! dat lang, venijnig, taai
ding, gladgepolitoird in zijn wreede-func
tie! Als wij' een woordje -spraken in 'do
klas, 't woordje was amper .gezegd of
Janeke stond e,r al bij met zijtn wisje!
en Janeke kende de anatomie va.n de
zachte, zeere plaatsen. En ik weeteeu
man, een zoo deftig burger -nu; «die
heelt eens op 'ne maandagmorgen -een
wisje-wasje meegekregen, dat het stof
eruit vloog. Niet ujt het - wisje. Stof en
tranen. E-n 't is misschien -toen, dat in
rfie-n burger de deftigheid' wefj ingei-
slagen. Wie weet 't Ligt hem somtijds
op zóó een klein plaatsje. -
En toch, daar waren er -altijd bijl
steenezels noemde ze Janeke -die zich
door geen wisjes lieten drillen. Eu al
ft geplak was erop verloren geslagen.
Ik leen zelf' nog een van die eteen|ez-els.
H-ij is leerlooier nu. The child is father
of the man.
Een als Janeke soms dan vastreed op
zoo een stuggen stij'ven steeëgen stae-ni-
ezel, dan liet liij' plots het terriebelie
woora les
„Daar!"
En „tiaar", dat was de verdoemenis!
Dame kenden we nog niet, maar we
kc-nden erger dan zijn hel!... „Daar!"
Daar!" dat was. in 'een hoek
van 't schoollokaal a.ehter epn houten
schutsel
„Daar!" dat was, achter dit
schutsel, de zoon van Meester Janeke,
die zat te schoenelappen.
-- Daar!" dat was, hij' 'dien schoen
lapper, omroer op de twee knieëin, 'in .ft
schoeniapsel, pek en peggen.
„Daar!" dat was, op de knieën
omhoog de twee handen, boven ft hóófd.
„Daar!" dat waren, in 'die| twee
hinden, twee schoenlees-tenen, waart ge
slerk genoeg, twee lapkeie®.
„Daar!" dat was, op eeln kinder
ziel, al de miserie en al de z-wa-rtziwiaue
wanhoop.
Inderdaad, daar zij'n op d(a aiapde enger
dingen dan Dante bezong in zij'n hel.
En soms toch, ook de „daar'Vibedrei-
ging mislukte; en daar zij'n oogenblildcen-
in dé geschiedenis, dat alle gezag inzinkt,
alle tucht slap valt, a,lle wisjes 'te
kort. Dan wordt inderdaad' 'het mensch-
uom aangetast va.n den geest der aiuar-
fhiië, heet uit de hel. Dit gebeurde gcf-
wconliik 's Zaterdags, wanneer de schoen
maker al eeus afwezig w-a,s. En ails
er zulk een wind van- bolsjewisme door
heen kop en klas opwaaide, da;n wisten ze
zó oest dat het verdoemd slecht afHoo;-
pen moest, maar... Quos Jupiter vult'
pevdere, dementat!De tenriebede
schoenmaker was uit en wie waren bijs
ter geslagen met zinneloosheid. En al
stonden wc nog maar pas een ma.msknie
hoog uit onze schoentjes, we waren in
staat om Meester Janeke, lijk Sint© Cas-
sianus, die aldus wreed'elij'k dooi- zijn
leerlingen werd behandeld, 'die polsem op
den rug te binden en hem levanid te vil
len. Goddank! zóóver hebben we ft nooit
gebracht!
Een als Meester Janeke dan ondervond
dat- hij geen baas bleef va.n 't jong sport,
aan klopte hij1, driemaal, met de barre
vuist op den keukenmuur. Dit was het
desperaat signaalde schreeuw in dén
nacht, het S-.O.S. van die vergaan in
tempeesten. Een signaal, almachtig, dat
geesten opriep! Want ecc-e! daar doemde,
zóó plots, op den -drempiel van d'e school
deur, de Wiraakgodinne op, in die gedjaanj-
te van Janeke's oudste ,zu,ster. Bn- u
zult nooit gelo.o-ven, als u, het niet ge
zien en vooral niet beleefd hebt, wat
kort spel de Juflf'rou.w speelde met de
bolsjewikigilde. Zoo raak en zoo- ge
zwind vielen de kletsen, juist waar ze
vielen, helaas! dat ge zoudt gepeinsd
bobbenMaar hoeveel lian.den heeft die
Juffrouw
Meermalen in 't latere leven liob ik aan
u gepeinsd, Juff'rou-w. Vooral, als we,
op humaniora, in de mythologie ft ka
pittel te beste kregen van de Erinyë-n,
ofte Furiën, ofte Wraakgodinnen. En
onze oude professor ''dicteerde„Ze zij'n
geboren uit dein nacht en de zwarte aar
de, en zij'n tein getalle van drie: AlleO-
lo, die nooit rust Tiaiphone, wreekster
van moord; Megaera," da jal-oersche. Zij
wreken e-llce misdaad en dit volgens liet
princiepoog voor oog, tand voor tand.
Zij worden afgebeeld als vrouwen met
strengen blik, serpenten in 't hair, vuuri
toortsen in de handen, enz
Maar in uw persoon, Juffrouw! k-T-e'-
ger. we de- drie godinnen te zaam in één
godin en dit zeg ik lio-eigenaamd niet
om u te vleien, Juffrouw
Nu vraagt de Tiezeir wellicht: maar
hebt ge dan in dein lange® duur van xlie
schooljaren niets dan smart bóleefid en
bitterheid des harten Nooit één drop
je plezier één zefïerke troost En is
uw allerlaagste onderwijs dan maar één
Odyssea gewee-st van aaneengeschakelde
plagen I
Neen toch. Daar waren in ft school
leven, den Hemel zij dank! zóó schoone
■dagen! en soms hing er zóóve-cl geluk
te stralen in de-n zo-npe-koepelAlzoo
b.v. hnngsehool houden, 't Is in 'de
leute. Germinal, mois qui fait monter la
sève aux ai-bres et la 'révolte- au coeuW
des mallieureux! (Germinal, maand die de
sappen doet stijgen in de boomen en d-e
opstandigheid in d-e harten dier ongeluk'-
kigen). D-e boomen botten, heel de na
tuur zet nieuw sap. 't Zigeunersbloed
ontwaaktjawielEjn dan gistte de
bekoring in uw hart om drie, vier vast
besloten en besliste kameraden in te lij'ven
e-n op Iliaden-avontupr uit te tedgen
naar de velden. Wiant de gansche natuur
lag open als één weidsch p-lein vol zon
en leute e-n bloemen en vogelenéén
groene zee met den ontelbren glimlach
van den ouden Aischulos!Bn laten
wij' toch maar, in 's he-mels naam, ve-ei
goeds getuigen van de school zelf, want
zij- 'is de eenige gelegenheid om haag'
school te ho-uden.
Meer dan eens, ach! viel >'t - plezier
ervan bedorven uit, want veldwachters en
schrik', boeren en slaag, water en nat,
thuiskomen en liegen, moeten ljggein.; p.f
s anderendaags, meester Janeke dat u
van onder 't strooien dak' zijh-er we,n|k(-
brac wen dwars in de ziel straalde en
zei: „Haagschool gehouden!"
En ge moest niet zeggen van: meen.!
Janeke las de zuivere waarheid op uw
gezicht-. j
En naast de dagen van "plezier, "daar
werden ook triomfdagen ingeluid. Als
ge b.v. uw A.B-.C, kende, al de letters
net uiteen, dan kreegt ge, uit het grauwt-
liune-n beurzeke van Janlekë twiee- goud-
geschuurde kopercenten. Dan regende 't
linantie; en, zei Janeke: als ge -die
twee centen nu xmaar sAoomekes sparen
wilde, dan hadt ge ze 'met de kermis
nog.
'k H-eb later pas bëgrep-en hoe door
en door Janeke gelijk had.
Nu zoo lange jaren, sinds is meester
Janeke dood. 'En zoo vast hoop ik, dat
O.L. H-e-er hem gezegd heeft: „Kom
binnen, Janeke!" Enge, serve hon-e!
Gij' hebt het licht van de waarheid opge
stoken in ft donkere brein van zoovele
kinderen! het vroegste begrip van tucht
gezaaid in heigrond van onbezqun-en'heid!
lammerzoetheid en lammergedweiezaamheid
geklopt in bokjeskarakters!... Kom bin
nen i 1 1
En als meester Janeke morgen oprees
van onder Üe do,o|dlen, ik ging er een
straat voor om, ja, om den ouden braven
te groeten -en de hand te drukken ui-t er
kentelijkheid -en dankbaarheid.
Maar ik zou 'ns kijken', instinktief', of
bij' zij'n (wisje niet bijlhad.
e. flee-rIokers b.j.
PETRUS BANDEN.
1 Augustus
Dit feest van Petrus bainde-n wórdf]
gevierd naar aanleiding 'van 'do wonder
volle bevrijding v'a'h item ,H', Petrus uit
zijn gevangenschap. In het jaar 41 na
Chr. werd Petrus «door Hero'des gevan
gen gezet, om hem na het Paasc'hfqept
terecht te stellen. H-orodus liet Petrus
door 16 soldaten bewaken', terwijl Petrus
bovendien zwaar geboeid' was. Te midd'er
nacht werd toen de gevangenis h-elder
verlicht en een -engel vprsdheen', aan Pe
trus. en beval hem op te staan en hem te
volgen. Tegelijkertijd yïel'dn) Petrus d'e
boeien van de han-dlem. Petrus vp-lgd'e den
Engel langs de wachten, die jn' een diepen
slaap waren verzqnken, en de deuren
van de gevangenis openden zich vanzelf,
Be engel kon aldus ongestoord' met Pe
trus de gevangenis Verlaten, veirgezeld'o
hem nog een straat ver en Verdween to-en
plotseling. Petrus kwam eerst itoe» -go-ed
tot het besef van "hetgeen geschied was
en ditnkta God voor zijn kbdvrijidiinlg.
Petrus spoedde zich naar het huis van
eenige van zijn leerlingen, en verteldn
aan hen wat hem was overkómen, hoe e.en
Engel was verschenen en zij ongehinv
der-d de gevangenis konden Verlaten. Bij
het aanbreken van- den morgen was er
in de gevangenis eengropte opschudding
-onder do beawkers, -daar hun gevangenia
was verdwenen. He.rodes liet op het be
richt -over de vadjwijniing Van Petrus dó
bewakers ombrengen. Een. hoofdman, idle
een nauwkeurig pnderzoek insteldta naaa:
betgeen was gebeurd, werdi pwtuigd dat
liier een wpnder was geschied,!. -Hij be
keerde zich tot het christelijke geloof
en bewaarde de kettin'gen waarmede Pie-i
trus was geboeid. In het jaar 439 bi-acht
Eudoxia, de gemalin van keizer Theodo-
sius, de twee kettingen van Jjeruzalem
naar Constantinopel en stuurde ze naar
haar dochter, gemalin yam, Keizer ïalenti-
nus III' te Rome. i 1 M M'
-Toen men de kettingen- liet zien aan
paus Sixtus III, liet deze die k'etfmged"
vergelijken met die, welke- (waren gebruikt
voor het boeien van- Petrus in den, k-en-kfetr
te Rome. Hierop -geschiedde een won'der,
want -de kettingen slqfen zich zelf aan
een tot een ketting. Ter herinnering aan
bouwen ter eere vainl den H', Pptrus in
dit wónder liet keizerin1 Budloxia een kieirk
banden, in welke kerk die ketting w,ordt
bewaard en daor 'de gelopvigen' in eiea'e
wordt gehoiiilden. In vroeger tijden schon
ken de Pause|h dikwijls kleine stukjes van'
deze ketting aan! versohUlendb Vorstin'.
Het stukje metaal "werd Jan aaHgebracht
aan oetn Kruis of in een.' gouden sleutel.
Iu 10 mjaialndtóii zestien jaar ouder
geworden.
Leeftijden, zooals spmmige menscheen in
dei oudheid bereikten, schijnen tegenwoor
dig niet meer te "bestaan. Toch sll-aat
men lie-den ten dage nog stom verbaasd
van dan hoogen ouderdom, welke somt
mign personen kunnen bcrejkén, tëa-wijil
zij dan nog over een buitengewone, vita
liteit schijnen te beslchikk-en. Nog pas
trof ons de- fabelachtige leeftijd van de
White Horse Eagle, die onlangs pus- land
met een bezoek kwam verepreiu. Nu zal
man zich wellicht afvragen, hoe is het
mogelijkdat iemand uit de achttiendie
e-euw thans nog i-n leven is. ;W|iji zij|ry
daarom eens op onderzoek uitgegaan en
laten hier onze wel zeer merkwaardige
ontdekkingen volgen. Als voorbeeld ne
men wij den Turk Zaro Agho, die den
aanvallige® leeftijd v.au 156 lentes zou
hebben bereikt. E-en correspondent van
de Morning Service ontmoette in Sep
tember van het vorig jaar een van de
portiers van het stadhuis të Constaniti-
nopel, die beweerde pas 140 jaar te
zijn e-n hoopte er nog heel wat jaartjes
aan toe te voegen. Een dergelijke: e(erbieli-
waardige grijsaard hebben wïjl, jeugdl-
menschen, ons volle vertrouwen te sichen-
keuergo werd door <le diverse, pers
agentschappen dit wonderlijk bericht
zonder wantrouwen als objectieve waar
heid de wereld ingebe,zemd. Maar nu
komt de droeve ontnuchtering, dat de
oude. heer ongewild li-et merken, op wielj-
ke ietwat ongewone wijze h'ijl y.ijin „da
gen telt". Wat geschiedde n.m. Eenige
maanden later vertelde e,en ander Emi-
gelsch blad, dat de jeugdige grijsaard
door een auto was aangereden e,n ernstig
gewond, tengevolge waarvan Iiij, over
leden was. E,n de diverse correspondent
schappen dc-r bladen dbhtten het hun
plicht om de- wereldpers van dit" bericht
telegrafisch komdsichap te doen. Men had
hier echter blijkbaar buiten den Waard
- ia casu de-n portier gerekend,
want toen men liet wondermensch van
zijn ove-rlijide-n in kennis stelde, lachtte
de moderne Methusalem en zeide: „Wiat?,
ik be-n pas „150" e-n ik 'zal p-rob-eereU
de 200 te lialen". En weer cirkelde dit
be-richt van den opeens 15(J-jarige via
de- persbureaus de aardb-ol rond. Maar
wat nog het mooiste is, Zaro schijnt z'n
woord te willen houden, want wat is
het geval Op 18 Juli j.l. landde hij'
n.l. op Rhode Island waar hij, na door
-den gcueesheer onderzocht te zijn, in fla
Vercenigde Staten werd toegelaten. D-aar
zal liij krachtens het door hem gesloten
contract, e-en propagaudatocliü houden
voor de-n Amerikaanschen Bond tegen
alcoholgebruik. Daar deze man als Mol-
hamedaan nimmer alcoholische dranken
ge-nruikte, moet hij. als een levende -re
clame dienen voor de geheelonthouding
en wordt hij, op deze manier gebruikt
ais propagandist. D-e reclame echter
liet is van een algem-een-e bekemiilieiid
schijnt het met -cijfers niet al te nauw
te nemen. Men sla er onverschillig welk
binnen- of' buitenlanidscli blad maar op
naoveral staat te lezen, da,t Zaro Agha
-dia in September 1929. .nog .„pas" 140
jaar oud was, thans op eens e-e-n) 1561-
jarigen leeftijd 'is toebedacht. W]ijf schen
ken oude menschen natu,uirlijik' gaarma
wij zeiden liet daar straks r-eeds
ons volle vertrouwen, maar als wij, 'dan
eens op onze tien vingers natellen- van
September tot Juli, dan wijst onze .hu.isi
kalender in 10 maaniden nog geen '16
jaar'. Maar laten wij:ajlles met dea
mantel der liefde bedekken, en aan-neonien
dat de man met de huidige consternatie
op kalenderhervormingsgeb-ied ep geen
wijs meer uit wordt en .teneinde raad eii
een eigen tijdrekening op nahoudt en
zouden de persagentschappen misslchiep!
-dan zoo vriendelijk willen zijSn pn's dat
voortaan even erbij! te willen vertellen.
REIJNOUT.
Hei nieuwe unumtstclsel in 'China.
Nadat de Mexicaansche dollar de z.g.
„Mex" reeds vele jare,n uit het Ohi-(
neesclie muntstelsel verdjwe-11!6'11 is> za'i
thans ook d(e naam, van deze eens zod
geliefde munt, die zich tot nu, -toe in de
Ohineesche geljwereld gehandhaafd 'liad',
verdwijnen. -Wiant de Amerikaansche geld
magnaat Kemm-ern hee'ft die C'hiueescta
Regeering voorgesteld-, ook dan naam
„M'ex" definitief' af' te schaffen e,n evani-'
als andere lan;den iij plaats va,n Je zil
veren munten ook een goi^n. niumt als
munteenheid voor het land in te voeren.
Hij' stelde voor deze gouden munt de®
naam „Zon" te, geven. 'D-e geschiedenis
van dien Mexicaanscllien dollar haiteert
uit het jaar 1854.
De humor hij de volkeren.
Muziek is internationaal, wordt ge
zegd, is dat ook niet het geval met dan
humor. .Wja lachen over Amerikaansch-e,
Engelsche, Zlweedsjche, Jiddische, Saksi
sche. mopp-en, zond-er te1 b-emerkep, dat
ieder volk zijn eigen liumor heeft.
Wie geven hierbij epnige- voor.be,eildlep
Als een der beste moppen, voorbeeld
van Amerikaanschen geest, wer-d de vol
gende bij! een wedstrijd met e,an dier
eerste prijzen bekroond:
Ben inbreker breekt in in het huis
van een kampioein-hoks-eT.
De kampioen hoort d-en niet zeer han-
digen dief, gaat in de- kamer, pakt hem
en schudt hem zoo do-o-r elkaar, dat alle
bennen kraken, dat alles in zijln- lichaam
schijnt losgeraakt. En qin,delij|k roept de
üiei'„zoudt u, niet alstublieft de politie
willen roepen."
Nog 'typischer is deze:
Een man wor-dt in een straat van!
New'-York bewusteloos gevonden. Hij
wordt dadelijk naar een ziekenhuis ge(-
bracht en wordt ontkleed om onderzocht
te worden. Daar zie-t de ve,rple,e-gsteir dat'
een stuk bordpapier om den hals
«raagt. En daarop sta,at: „deel de-n ge
neesheer mee, dat dit qeoi geval van val
lende ziekte is en geep. blindedarmont
steking. Reeds tweemaal is mij; de blin.de
darm weggenomen".
Dan hebben we een Eingalscha mop:
E-en Epgelschman en eeu Amerikaan
twisten over de-n duu,r, duurzaamheid en
hol nut van een brandkast. De Eiugelsch-
man vortel-dehij: ,had eens e,ep kleine
kat in zijn brandkast gestopt, dan hout,
kolen, benzine en olie eromhepn laten
verbranden e-n door het vuup de kast
gloeiend gemaakt. Nadat de kast, was
afgekoeld wer-d ze geopend en "de kat
was gezond en monter.
De Amerikaan knikte- met hoofd, spuw
de, stak een nieuw stuk' kaulwgummi'
in zijn mond èn antwoordde: hij! bad
eens ten haan in eep brandkast gestopt
en toen de kast gloeiend gemaakt. To-en
de kast werd geopendToen kraaide
de baan, zeide de Epgelschman... Neein,
vertelde de Amerikaan verd-eir: ,^fe haan
was stijf be-vrorep". j
Ook de Schotten houden van een mop.
H-un humor is verbonid-en met hun
bekende gierigheid en ziet er ongeveer
zoo uit: Op e»n stuk hout dreven, twee
matrozen, die schipbreuk hadden gelqdèp.
Toen riep 'de een in zijn angst: Als ik
gered word 'dan geef' ik.... „Stop met' 'je
geve-rij' riep de andere haastig, „wees
voorzichtig met ja beloften, ik geloof,
ik zie land". I i
Vervolgens een .Ziweqdschq mopDag-
mar en Gunnar gaan, voor "de eerstel
maal, over den Oceaan. map,r bij het
diner, in de eerste klasse, iver.telleln zij,
dat zij echte waterrattien zijln, em. dat
zeereizen iets alle,daagsch voor hein is.
Daar ziet Gunnar, in den middag die
reuaingsboeiien aan d-e verschansing en
vraagt den kapitein, in tegenwoordigheid
van de anderen: „Zeg kapitein, waatrvoor
dicucin toch autobanden op het water?"
Ecu beroemde Zweedschg geslchield-einis
is do volgende: i
Een jonge- man vindt geen plaats
meer in een vacantie-trein. Hij, .gaat
daarom bij den laatstein wagen sta,an en
roept met de stentorstem van een. spooi-
weg-beambteAllen uitstappen 1 De laat
ste wagen wordt afgekoppeld. Heel snel
is de wagen leeg en (Je jongeman heeft
nu plaats zooveel hij' wil. Hlijl gaat erg
op zijn gemak zitten en wacht op he#
vertrek Hij' ziet den stations-chef voorbij
slenteren en vraagt hem: „wanneer, gaap'
we weg?'-'
„Ah, bent u die slimme meneer, "die
do passagiers voor den gek hpelft gPJ
houden door te zeggen, dat de wagen
zou worden afgekoppeld?"
„Ja, dat ben ik," antwoordde lachend
-de jongeman.
„Nou, u. heeft uiw zin. Ben beambte
heeft u hooren r-oepen, dacht, dat u, écn
van de clipfs was en heeft de® wagep
eenvoudig losgemaakt. De trein is weg."
Hier nog e-en Saksisch.e mop
Twcei mannen zitten bij' een copclert;
ne eene heeft wat verstand van muziek,
-de andere hee-lemaal nie;t. 'Dq oefflia aegt:
„-een slechte ac|coustie-k is hier." De
anidera snuift en zegt: „Ik ruik niets."
Voor den joodschen humor geldt deze
geschiedenis als typisch:
T|wee Russische joden, ontmoetten el
kaar aan h-et station. „Waarheen gia jo?"
vroeg do een.
„Naar Krakau," antwoordde de- andiere.
vVlat ben je toch ©en groote leugei-
naar", glimlacht de perste. „Jij!-" wilt
mij, doen, ge-looven, dat j!ij| naar Lemberg
gaat, en je- '?egt dat je ga,a|fc naa,r Kra
kau. Maar ik weet precies, da,t jdji wel
naar Kr.aka.u gaja|t." M.1 I
Moderne Ricksliaj-koelies.
De Ricksha-koelies, die in 'het Dosten
nog altijd grootend-eels de rol vervullen
van onze taxi-chaufifeurs, beginnen, zich,
volgens een correspondent van, de Frank
furter Zieitung, ook te moderniseeren. JEien
koelie te Hongkong hee'flt zich een fiets
aangeschaft, die hij lusspheu de boomen
van zijn wagentje op eenvoudige ,wij'ze
vastgemaakt heeft, en de fietsende koelie
kreeg dadelijk vaste klanten, omdat hij1
hen veel sneller dan zijn Collega's op |da
plaats hunner bestemming kon brengen.
De andere Ricksha-koelies waren met
(loze nieuwe methode niet in hun schik
en zij eischten, dat hun collega weer
zelf tusschen de wielen zou, gaan loopen
en de fiets afcchaff'en. Om hun a-rgpi-
menteu kracht bij te zetten vertelde ze
hem nog, dat hij 'door dergelijke nieu
wigheden de geesten zijner voorvaderen
verontrustte. De koelie liet zich c,ehteï
niet overbluffen, maar vertelde zijn col
lega's zijnerzijds, hoeveel meer ook zij
per dag konden verdienen d'oor aanschaf
fing van een fiets, en hoezeer za hup
eigen lichaamskrachten daarbij - konden
sparen. Tenslotte wist hij ook het ge
moedsbezwaar op te heffen, do,or hen
te vertellen, dat hij reeds met da ge|es|tan
zijner voorvaderen in verbinding was- ge
weest en zij zijln offers goedgunstig had
den aanvaard. De koelies begonnen na
te denken en lieten den voortvarepjen
collega althans ongemoeid, maar 's avonds
van denzelfden dag kochten zes koelies
in een winkell te Hongkong een fiets
en nu zijn er al meer dan honderd. Ook
in de andere chinees-che havenplaatsen,
heeft het voor-beeld spoedig navolging
gevonden en de rijwielhandelaren- maken
goede zaken,, omdat- zij nu ook de arme
koelies door het aflbetalingasysteem in
staat hebb-en gesteld, zich een piepa aan
-te schaffen,
TOUR DB FRANCE.
„Ken je die'n ma® niet, dien we net
v-oorbij reden? Ik haal hem iedesr jaar in).
Hij- is vijf jaar geleden dte Rjo(tadlq Van
Frankrijk begq'nlnqn'.'i i I - I
HOFFELIJK. I I M j MM
Mijnheer tot kamerbediehldla: James, na
morgen zal ik je dieh'ste® moetep' mis
sen. Ik wil voortaan alles zelf doem,
mijn eigein' wSj'a .opdrinken en mïj|n| si-:
garen .oprook'ón'.^ I i j i i l |ij
.VERZACHTENDE, OMSTANDIGHEID.
iRechter: „Als ik' l't -wel! heb, is dit
de vijfde persoon, Idien' iu- hebt o'yerneld'ep.'i
Beklaagde: „Par-djon, edelachtbare, de
vierde; een van hen. 'heb ik tweemaal
overreden."- j .li
AAN. -DE, DEUR. M M p j
-Oic'li, meneer, hebt misSchió®1 niet
een heel oud jasje voor mei?
Rentenier (goedig)Maar beste man,
is het jasje, dat je daar aanhebt, d'ap' mie#
oud genoeg
HEEL .WERKZAAM.
„Ahwel, van Slpome, ik geloof dat
ge een heel werkzame vrouiw hebt
■Van Sloome: „D:aar hedd'e -geen] ged'aeht
van, jóMgeu. Ziel's me keer: als ik' des
nachts om één uur thuis kóm, staat ze
nog- met h'-en bezem in 'r handen.
EEN. VLAAMSCHE MOP.
B-oer Gummels tot 'dokter, die hem
©en -oor aannaait, dat hem in een vecht
partij is afgerukt: „Maak maan niet -te
veel beslag, dokter, zoo wast moet het
er niet aan zitten, morgepp. is hef Cöog
Kermist" M M M M 'J
ZIJ .WIST HET. M Ml
In een kinderkamer zitteln' twee zusjes
haar schoolwerk te maken, terwijl de
huisnaaister druk bezig is de kleerep1 te
verstellen. I I
Het jongste meisje vraagt aan' haar
zusje: „Hansje, moet het la c'o-eur of
le 'Cioeur zijn
„Le ic|oe,ur,''- zegt J'ansje.
„Wij zeggen altijd likeur", zegt het
naaistertje. I
ZB KENDE HEM.
„Wordt ie weer bewusteloos, -dan geeft
u hem een lepel cognac."
„Dan juist Maar, dokter, hijl zoil
me dat nooit vergeven, als 'ik ft dan
pas deed.'-' M I M Mi i __l
