Vreest geen Examen
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
ZATERDAG 12 JULI 1930
HN HET KRAAIENNEST
Mr. Laurens Pieter van de Spiegel
HISTORISCHE KRONIEK
KERKELIJK LEVEN
rilllll ALLERLEI 1111
GEKKE GESPREKKEN
NUTTIGE WENKETT
1 Elders en hier.
Pe Romeinsehe correspondent van de
„Temps"- seint aan zijn blad i
„Volgens de Italiaansehe cour-anten is
de oogst dit jaar, ondanks het ongunstige
voorjaar, meegevallen, zoo zelfs, dat de
invoer van graan dit jaar nog minder- zal
kunnen zijn dan het vorig jaar. Voor
1930'31 zal de tplermanente graan'cloim
missie zich vooral richten opj aanmaedi'
ging van den ^uitzaai van voorj.aarsgra<-
nen. Die veldslag voor het graan moet
met te meer kracht -worden voontgezot,
daar de nieuwe Amerikaansche tarieven
het noodig maken al het mpgelijke te doen
om het land van de noodzakelijkheid van
den invoer van grondstoffen te onthef
fen. De prijzen, die de commissie uitdeelt,
zijn voor het komende jaar van 1.700.000
op 2.300.000 lire gebracht.!"
Zoo'n berichtje geeft te denken. .We
zijn in 't geheel geen bewonderaars van
Mussolini, omdat we niet houden van
mensehen die tien personen ondersteboven
loopen om er één op te helpen en die zoo
graag voor flink doorgaan, dat zij altijd
oogen opzetten als de houten leeuw uitj
deu draaimolen, doch voor 't economisch
inzicht van den Duce kunnen we ons
pietje afhalen, pe Italiaansehe bodem is
slechts hier en daar geschikt voor land*
bouw cn voordien hing de yoeding Van
het land voornamelijk af' van het buiten
land. Mussolini Iwist het echter fe be
werkstelligen, dat door aansporing en be
looning de productiviteit zóó werd1 opge
voerd,d at er slechts ^veinig graan, van
elders meer noodig is pm de Italianen fca
voeden. Een prachtig staaltje van orga
nisatie-talent
Hoe treurig steekt Nederland hierbij
af iWij hebben -cultuurgronden in over
vloed. Zonder eemige inspanning zoudlen
wij geen korrel buitenlandsch graan noo
dig hebben; en tóch wordt er hier voor
millioenen guldens ingevoerd, terwijl men
door de dwangmaatregelen van het bui
tenland met de andere gebeeldlei geiwassen
verlegen zit.
In Italië blijdschap over overvloedige
oogsten en hier propaganda (wijsheid van
den kouden grond) voor productiebeper
king, wat weer geen beletsel is om 'n
milliard te besteden voor uitbreiding van
den cultuurgrond Waaraan geen behoefte
is, en vernietiging van de VisSdherij waar
aan wél behoefte is. I 1
Het is bij ons een gekke boel.!
UITKUiH.
want er is een middel, dat U kalm houdt en
waardoor Uw geest helder blijft.
Mijnhardt's Zenuwtabletten behoeden U voor
zenuwachtigheid. Ze zijn verkrijgbaar in
kokers van 75 ct. bij Apoth. en Drogisten.
oogen, een vredig tafereel van weiden em
bossc-hen. Maar ik zag het niet. Ik dacht
aan dat schitterend' vernis der beschaving
dat een immer mogelijke gebeurtenis zoo
gemakkelijk en zeker doet verdwijnen en
dan springt het piorspronkelijk wilde beest,
dat steeds op den loer ligt, weer te voor
schijn, tot alles bereid.
Ja, ongelukkige menschelijke vooruit
gang, in naam waarvan de hoogepriestsrs
der wetenschap, in jle vorige eeuw, zoo
veel plechtstatige woorden hebben uitge
sproken, gij: zij-t slechts een ijdel woord,
gijl zijt een slang die zich in haar eigen
staart bijt.
Men kan dan pok best begrijpen dat in
elk land nog menschen opkomen die zich
bij dat verraad der wetenschap niet neer
leggen,d ie durven volhouden dat het heil
bestaat, dooli dat het te vinden is enkel
en alléén in Hem, die gezegd heeft:
Bemint elkander 1
Elkaar beminnen, w'elk schooner le-
vensvoorschrii't is. denkbaar? Is het een
hersenschim alle volkeren uit te noodigen
om aan de verwezenlijking mee te wer
ken
En als men aan dien roep geen gehoor
geelt, wie zal de scheidsrechter van do
toekomst wezen, zoo niet de ruwe kracht
en de algeheele verwildering van die voor
uitgang -
Ten laatste zag ik ginds aan den ge
zichtseinder al die kleine zwarte stippen,
die ieder 2000 Kg. nuttigen ballast kun
nen torsen, kleiner pn kleiner wlorden.
V an d e S piegel
Raadpensionaris van Holland.
NHjl I
[Van de Spiegel kon met voldoening
op zijn vijfjarig ministerschap in Holland
terugzien. .Wanneer hij den toestand in
Holland van 1792 vergeleek met dien Van
vijf jaar vroeger, dan had hij1 reden tot
tevredenheid. Toch is het niet tie diepk'em,
dat hij voldaan zal ge|w-eest zijn. Veed] was
er verbeterd, maan- veel schneeuiwdle nog
om verbetering.
Bovendien moest de toestand Ider R-épiu-
bliek hem ernstige bezorgdheid inboeze
men. In het land was rust; doch het was
met de rust, ontstaande uit algemeen© te
vredenheid. Het was rustig, omdat het
voor de onderliggende partij onmogelijk
was, zich te verzetten. Maar da,arom be
stond die partij nog wel; zij telde zelfs
zeer vele aanhangers. D'e gebeurtenissen
van 1787 cn vroeger waren niet enkiel oen
stroovuur geweest, dat aanstjonds ge-
bluscht was. Die wenschem naar verande
ring waren diep ingeworteld. Men kon die
wel een tijd onderdrukken, maar zij' ble
ven bestaan. Ziehier énkele van die wen-
schen:
In plaats van de zeven van elkander
nagenoeg onafhankelijke provinciën met
het landschap- Drente en de Generaliteits
landen zou er moeten zijn één staat met
een centraal bestuur, dat genoegzaam ge
Zonder twijfel, het moet zóó w-ezen.
Maar toc-h, laat inij1 liever aan iets
anders -denken!
PIERRE L'EBMITE,
13 Juli 1793 werd Marat, .die
tijdens de Fransche omwenteling zich met
Bobespierre en anderen om zijn bloed
dorstigheid zoo berucht had gemaakt,
cloor Charlotte 'clorday om het leven ge
bracht. -
14 Juli 1711 verdronk Johan, Wil
lem Friso, Prins van Oranje, bij het
overvaren aan den Moerdijk.
15 ,Juli 15 72 Werd de door den
raadspensionaris bijeengeroepen vergade
ring van <fe Staten te Dordrecht geopiend.
Wel is waar had Alva, die in Hofand!
was gekomen om d-e rust te herstellen,
de Staten samengeroepen in den Haag,
maar daara,a.n werd dloor geen van lien
gehoor gegeven. De vergadering «i-klende
den Prins van Oranje als Stadhouder
over Holland cn Zeeland en btïlodfd©
hom in id«n strijd tegen Alva te steunen.
16 Juli 1647 werd MassenieRe, die
zich tijdens den opbtandl te Napels van
arm visseher .had weten op] te werken tot
de hoogste waardigheid ter dood veroor
deeld en gefusileerd.
17 Juli 1572 stelde Philips 'Mar-
nix, lieer van St. Aldegond-e, die de ge
volmachtigde was van Prins Willem I
van de Staten van Holland en "Zeeland,
welke te Dordrecht waren bijeengekomen,
voor, dat er vrijheid Van godsdienst zoiu
zijn voor B,oomschc-n en niet-Boomsöhen
en dat daartoe door die overheid openbare
kerken zouden worden iugeruimd! Over
eenkomstig dit voorste lwerd een besluit
genomen, dat evenwel reeds het volglemd
jaar werd vernietigd diopj' Je uitvaardi
ging van het verbod, dat die Boomsehe
hun godsdienst in het openbaar zouden
uitoefenen. I
18 Juli 1643 werd Johannes Camp*
buys, die naderhand' de 15e gouverneur
van Nederlandsch Indië zou worden, te
Haarlem geboren. Daar hij van onbemid
delde afkomst was, moest hij d]oo-r han
denarbeid zijn kost verdienen, doch kroeg
op- 20-jarigen leeftijd zulk eeu tegenzin
in zijn beroept, dat hij! naar Indië vertrok,
waar hij een baantje kreeg als klerk aan
de geheime seclretarie te Batavia. Na
daar in 13 jaar tijds verschillende ran
gen te hebben dioorgeloopien, wérd hij voor
1671 tot 1675 driemaal naar J|ap|an ge
zonden en werd daarop] secretaris van
de Hooge Indische regeering. Hij was
Baad van Inclië, toen in 1684 de Gouver
neur-Generaal kwam te overlijden -en hij'
tot diens opvolger werd gekozen, Welk©
keuze in Holland terstond werd' bekrach
tigd. De compagnie was in dien tijd in
onecnigheid met vele Inndisöh© vorsten,
die met elkaar oorlog voerden. Döch
Camphuys wist met zijn schranderheid
en voorzichtig beleid ,d-e zaken ,zjoo te
leiden, dat de clompagnie geen scka'cte
leed. Nadat hij zijln ambt to-tl 1690 had
vervuld en hij z'ijta. ontslag had gevraagd'
cn verkregen, droeg hij zijh functie over
aan Willem van Oudslioorn, die jot zijn
opvolger was benoemd. Hij' bracht de
overige dagen van zijn leven door op,
zijn landgoed buiten Batavia, waar hij!
opi zijn 61en verjaardag, den 18en Juli
1695 Overleed. Camphuys muntte uit door
zijn onkreukbare rechtvaardigheid; Wij'
was ook een trouw beoefenaar van lite
ratuur en geschiedenis. Veel liieaft hij
dan ook gedaan tot het opsporen van de
oudste geschiedenis over -onzen Oost,
welke gegevens en bevindingen hij na-
lie,t aan Bumphius, Kapher en Valen-
tijn- i I I P U 'aIJ
19 Juli 1581 leden de Benneberg-
schen een gedu-chten nederlaag nabij Gro
ningen, welke, hen werd toegebracht door
Norritz en Sonoy.
DE H. BONAVENTURA.
14 Juli
D-e II. Bonaventura w-erd in het jaar
1221 te Tosc'ana geboren. Toen hem op
zijn vierde jaar ©en ernstige ziekte over
viel, welke hem aan den rand van het
graf bracht, nam zijn moeder haar toe
vlucht tot -den toen nog levenden II.
zag had. Het leger zou moeten behooren
aan den geheelen staat, en betaald w-orden
uit belastingen, door het geheel© land op
eenparigen voet geheven.
lte voorrechten van den ,adel in liet
bestuur des lands zouden wordën afge
schaft. 1 i I
Het bestuur zou niet meer in ham-d-en
zijn van enkele f'amiliën, en er moest -een
einde aan komen, dat allen, die niet dén
Hervormden Godsdjenst beleden, van al©
openbare betrekkingen waren uitgesloten,
maar alle burgers, onverschillig van wel
ken Godsdienst, zouden gelijke rechten
moeten hebben.
Zulke wensehen vernietigt men niet,
door hun de gelegenheid te benemen, zich
te uiten. Integendeel, daardoor bewerkt)'
men, dat de aanhangers van die beginse
len zich verdrukt gevoelen. En zoo z'agen
duizenden, waaronder vele ontwikkelde
mannen, reikhalzend uit naar de gelegen
heid om hunne wensehen in vervulling te
doen gaan. Van het binncnlandsche be
stuur hadden zij dat niet t'e verwachten:
dan haddien de regenten-familiën haar
eigen graf moeten delven. Maar hun oog
was gericht op; Frankrijk. Daar had de
revolutie gezegepraald. D-e oudste en luis
terrijkste troon van Europa lag verbrij
zeld. En ruim ©ene maand nadat Van de
Spiegel zijne bediening weder op zi-ch ge
nomen had, den 21en Januari 1793, viel
het hoofd van den goedigen, maar zwak
ken Lodewijk XVI onder d'e guillotine.
En reeds duizenden hoofden waren geval-
Framiscus, Zij' 'beloofd© GbsI tevens, dat
zij haar kind aan dien. dienst van God! zou
wijden, in -d'e orde d'er Franciscanen, wan
neer Bonaventura zoü| genezen. Dooi" d'e
voorspraak van Franciscus genas dé-knaap,
en tradr na een zeeT godsdienstige opvoe
ding, in de djoor 'den heilige gestichte
orde, Bonaventura vervolgde zijn studiën
in de oi'de, maar schaamde zich niet tege
lijkertijd d'e nederigste diensten in he,t
Tiuis te verrichten; hij .verwierf' zich ook
den geest van gebed. Toen hij' priester
gewijd zou worsten, bereidde hij! zich door
d'e strengste verstervingen voor en kreeg
op 23-jarigen leeftijd' read's jurisdictie.
De II. LoÜ'ewïjk IX van Frankrijpc, die
met de.n heilige kennis maakte, toen hij'
le-o.raar Weid aan d'e Sorbonne te Plarijs,
toonde lvem een bijzondere hoogachting.
Eveneens stond! hij, om zijh d'eugd en ge
leerdheid bij zijjn eigen ordelingen en
bij ellen Paus in hoog aanzien. In -1257
jv'ordl Bonaventura tot generaal van zijh
,-ordte gekozen, welk ambt hij! wel is waar
met schroom aanvaardde, majr met zulk
beleid heeft vervuld', idat men hem den
tw'ecden orde-stichter noemt. Paus Grego-
rius X verhief dezen heiligen leeraar
in 1273 tot liet kardinalaat cn schonk
hem tevens het bisdiom Alb-anio. In Flo
rence werd Bonaventura door den Paus
zelf' bisschop gewijd' en kreeg tegelijkertijd
opdracht zich naar de kerkvergadering te
Ly m te begeven. Nadat hij het Jicht van
zijn wijsheid in zijn verdediging van d'e
dogma's had laten glanzen, Werd hij hier
doo-dolijk ziek. Uit da handen van den
P.aus ontving hij die Laatste Sacramenten
d'er (Stervendten. Met den blik op het
kiuis gaf "Hij' de.n 15den 'Juli 1274 don
geest en werd' door den Paus en d'e kerk
vaders te Lyon begraven. De H. Bona
ventura, die om zijn geleerdheid en rein
heid gekarakteriseerd wordt als „doctor
seraphitius" of „d'en serafijnschen leeraar"
Werd door den Paus tot kerkleeraar uit
geroepen. Hij' schreef een groot aantal
boeken, waarvan de inh-o,u-d meestal de
mystieke wegen behandelt. Door Leo
Xllr -werd d-e TI. Bonaventura daarom
„Vorst der Mystieken" genoemd.
.Verzamelaars die misdadigers worden.
iedere hartstocht voor liet verzamelen
heeft zijn uitwassen, die in het ziekelijke
kunnen ontaarden. Menig© verzamelaar
heeft zich door zijn hartstocht voor het
verzamelen geruineerd, ja, menigeen heeft
van ongeoorloofde middelen gebruik ge
maakt, om zich in het bezit te kunnen
stellen van het zo-o zeer begeerde voor
werp. Maar het gebeurt heel zelden, dat
deze hartstocht tof ernstig© misdaden
voert. Intussc'hen kennen we enkele voor
beelden, zelfs in de stille wpreldl der
Jjjibliophielen.
Betrekkelijk onschuldig was nog 'Guil-
gli'.m v Bruto Icilie Timoioeno Conté Libri
Cacudci della Sommala (1803 tot 1869),
een in zijn tijd beroemde geleerde, aan
wion we o. m. een no-g thans zeer ge-
waardccrd mathematisch-historisch werk
hebben te danken, Reeds op den leeftijd
van twintig jaar werd Libri professor in
do mathematica te Pisa, verliet als poli
tieke vluchteling zijn vaderland en werd
in 1832 professor aan het College de
France tc Parijs, waar hij weldra lji van
het Instituut werd, ridder in het Legioen
van Eer en inspecteur van het openbare
onderwijs. Bovendien was h-iji een boeken
liefhebber in gro-oten stijl en verwierf
nis zoodanig uitnemende bibliografische
kennis. Daaraan had' hij' het te danken,
dat hij in 1841, benoemd werd tot secre
taris van d-e commissie- voor de invonta-
riseering van de handschriften -in d-e
openbare bibliotheken van Frankrijk.
Er werd een rechercheur tot zijn tuin
man aangesteld. .Want graaf' Libri mis
bruikte zijn betrekking om zich in liet
bezit te stellen van kostbare handschrif
ten en boeken. Maar daar bleef' hetjniet
bij. In 1847 verkocht hijf zijn omvang
rijke verzameling handschriften naar En
geland en liet, hetzelfde jaar, te Parijs
een groot deel van zijn bibliotheek in vei
ling brengen. Vele van -deze -Ib-oeken
droegen intusschen niet zorgvuldig -ver
wijderde stempels van de Fransche bi
bliotheken, waartoe ze hadden -behoord.
En zoo trad men op tegen den geleerde,
die intusschen naar Engeland ;was ge
vlucht. De waarde van de door den graaf
verduisterde boeken en manuscripten werd
geschat op een waarde van 500.000 i'rs.
Ion. En nog altijd bleef de guillotine
voortdurend in werking.
Ondertusschen waren de legers d'er Eran
schen uitgetrokken, om de zegeningen der
vrijheid ook aan andere volkeren te bren
gen. lE-er het jaar 1792 ten einde was,
waren zij meester in België. Ein het was
te voorzien, dat zij izich niet dqor Id'e gi'ens
palen zouden laten tegenhouden.
Zóó stonden de zaken', toen .Van de
Spiegel herbenoemd werd. D© b'ekomme,-
ring over den hachelijlken toestand des
Vaderlands had hem bewogen, nogmaals
al zijlnc .krachten in te spannen om die
gevaren af te wendën.
Gelukkig bracht 1793 eenigc verande
ring, -doordat die Fransche généraal D:u-
maurier in België de nederlaag leed. In
dien strijd stonden de beid'e zoons van
den Stadhouder aan het hoofd eener Ne-
derlandsche legerafdeeiing. -an hebben zich
manmoedig gedragen. Doch in 1794 ruk-
ftn de Franschein opjnieu'w aan en namen
zij ook Staats-Vlaanderen en Staafe-Bra-
bant (nu Zeeuwsch-Vlaanideren en Noord-
Brabant), waarbij Sluis wederom eene
belegering te doorstaan had. Overal wer
dén de Fransc-hetn met gejuich ingehaald
en danste men om den vrijheidsboom. Dan
volgde d-e opvordering Van graan, hooi,
stroo, ook van -paarden, voor het Erah-
sche leger. Had men die paandien vo-or
den oogst noodig, d'an moest de oogst
maar (wjacliten. Be Franschén betaalden;
met assignaten. Op vele plaatsen wterd
het goede zilvergeld en goudgeld' in da
Het proces duurd© 'jarenlang, daar Li
bri, oio zich te Londen bevond en, een
groot deel van zijn verzameling had mee
genomen, zich goed wist te verdedigen en
het bewijs van de verduisteringen vaak
moeilijk was te leveren als een gevolg
van de gebrekkige catalogiseering van de
verscbilende bibliotheken. Maar ondanks
alen werd hij in 1850 bijl verstek veroor
deeld tot tien jaren gevangenisstraf, Li
bri bleef in Engeland en Werd Bngelseh
burger. Gedurende zijn oponthoud te Lon
den van 1850 tot 1860 liet hijf e-en groot
aantal, boekenveilingen houden. En hij
werd een specialist in het vervalSehen
van „onbekende uitgaven". Hij stierf' in
1869 te Fiesole.
Terwijl Libri een dief cn een verval,"
scher onder de bibliomanen was, hebben
twee andere verzamelaars, die denzelfdlen
hartstocht hadden, nog ergere misdaden
geploegd. De eene was d-e magister J.o-
hann Georg Tinius (17641840). De met
een bijzonder gelie.ugen begaafd© magister
had! eeu uitstekend© reputatie als leeraar,
toen hij, in 1809, een jdaats kreeg to
Ploserna in Saksen, Hij' had' een prachtige
boekenverzameling, welke het geheele bo
venhuis vulde. Maar Maart 1813 werd
Tinius, tot grooto verbazing van de sad,
gearresteerd, onder d-e beschuldiging da,t
hij een roofmoord had gepleegd. Het is
waar, Tinius heeft nooit bekend deze
misdaad te hebben gepleegd, maar in den
loop van het langdurige proces werd
vastgesteld, dat de stille 'en Inensdhen-
scnuwe man een koopman uit Leipzig,
door middel van een snuifje had beroofd
en zoo zwaar gewond, dat deze stierf'.
Tinius Beroofde den man van 3000 thaler,
Langen tijd bleven de opsporingen van
den moordenaar zonder resultaat. Maar
bij' een tweede poging tot roofmoord in
Februari 1813 werd hij herkend. Lang
zamerhand drongen geruchten door van
andere 'misdaden door den leeraar ge
pleegd. Hij zou n.l. in een postkoets
met Behulp van verdoovende snuifjes de
reizigers hebben beroofd. Met op deze
wijze verkregen bedragen bevredigd© Ti
nius zijn oneindig verlangen naar boe
ken. welk verlangen vergezeld- ging met
dat om als geleerde te schitteren. Hij
zocht niet alleen zeldzame hoeken uit,
maar kocht lieele bibliotheken op. Hij
zou een bibliotheek hebben gehad- van
60.000 deelen. Hij werd in 1823 veroor
deeld tot 12 jaar gevangenisstraf'.
Een tijdgenoot van Tinius was de niet
minder gevaarlijke boekengelc een Zekere
Don Vincento, die eed heele boekerij
van een klooster had- leeggestolen en
daarmede een boekenwinkel oprichtte. Hij
verkocht alleen zijn kostbaarheden als hij
in noi-o-d verkeerde, nianir hij' schrikte
voor geen middel terug om de verkochte
zeldzame boeken weer in zijn bezit te
krijgen, In 1836 werd de bibliotheek
van een overleden advocaat geveild. B-ij
die gelegenheid werd d'e oudé boekhan
delaar Augustinus Patrox bezitter .van
d"n zeldzame uitgave, Beeids in de vei-
lingzaal vertoonde 'Don Yincente, die het
niet kon verdragen, dat hem deze irari-
1 'it was ontgaan, teekenen van waanzin.
In -de volgende weken evenwel werdén
negen zeer geziene persoonlijkheden, die,
zooals later werd vastgesteld, den winkel
van Patrox hadden bezocht, vermoord,
maar niet berooid. En Patrpx vond den
dood bij een-plotseling uitgebroken brand,
midden in den nacht.
Toen herinnerde men zich het eigenaar
dige gedrag van Don Yincente, na den
verkoop van liet zeldzame hoek en bij
een huiszoeking vond men hij hem het
door Patrox verkregen unicum, Waarvoor
tien menschen het leven hadden moeten
laten. Don Vincente werd' gearresteerd
en legde een bekentenis af. Die behan
deling voor het gerecht gaf een merk
el aardigen kijk op het zieieleven van
dezen boekengek, vo.or wien een men -
schenleven geen waarde had in vergelij
king met een kostbaar boek. De ver
dediger van Vinciente trachtte hem te
roerden, door te zeggen, dat men een man,
dia ongetwijfeld krankzinnig was, niet
ter dood kon verooajdeelen. Toen bleek,
dat het boek, waarvoor hij tien moor
den had gepleegd, niet liet eenigei exem
plaar was, dat nog 'bestond en d'at h-elt
in -oen der groot© bibliotheken te Parijs
was to vinden, zonk don Vineiemte ineen.
Tot zijn terecjhtstelling klaagde liiji over
liet ongeluk, dat hem had' getroffen, door
dien hij d© w.aorlden herhaalde: „mijn
exemplaar is 'geen unidum, mijn exem
plaar is geen unicnim."-
o'penbare kassen opgevorderd én' kreeg
men er assignaten, voor in de plaats, die
opi verre na de waarde niet haidldlen, waar
voor ze moesten Worden aangenomen, en
weldra geheel waardeloos zouden 'wiordlen.
Zoo-doende was ide vreugde in d'e bezette
streken sppedig bekoeld.
In de -eerste dagen van ,1795 rukten d|a
Eranschen over het ijs d-e Beplubliek ver
der in. Overal werden zij met gejuich
ontvangen. D-e 'Patriotten hadden reedis
gezorgd, dat er in d'e plaatsen, waar de
Pranschen verschellen, een voorloopig be
stuur kon optreden, om te verhoeden dat
de Franschen-zelvem het bestuiur inhand-eai
namen. '- j
En zoo was -de weleer zoo- roemrueh-i
t.ige Bepiubliek der Vereenigde Nederlan
den van -den aardibo'dem verdjwenen, om
plaats te maken v-oor 'de Bjataafsehe'. IRepu-
bliek. Als een vermolmd gebouw was de
oude regeeringsvorm inééngestort. Nu is
het heel gemakkelijk, breed opi te gjeven
van al de gebreken, Welke die'nl regee
ringsvorm aankleefden, maar als men aan
den anderen' kant in oogenschouw neemt,
dat die Bepiubliek 'geen twe© milüioen
inwoners telde, en men -gaat'sonsha Welke
rol eene zoo kleine bevolking in die ge
schiedenis gespeeld heieft, dan zal metol
Nuyens gelijk moeten gevein, wanneer die
zegt, -dat d-edadien onzer voomuld'ers mear
dan een medelijd-e.nld sehould'ejopihalen ver
dienen. j
Merkwaardig genoeg is de geheel© om
wenteling zonder bloedstorten afgeloop|en.
D-E AMATEiUB-T.UINIBB.
Vrouw: „Waar zijn 3ie witte houten
paaltjes voor, George ?(-'
George: „Daar staan de namen van de
zaden op, die in den grond zijn gestopt.'-
.Vrouw: ,,-0, dps zoogenaamde graf-
ste-enen."- j 1
BIJ PARVENU'S.
Bij de familie Spekman was, tot aller
groote vreugde en trots, vtoor hetl eien-st
een beroemd kunstkenner op bezoek. M-ern
liet hem het huis zien en vestigde zijn
aandacht o-p| de vele mooie en dure voor
werpen, die in al hun prawht en praal
uitgestald waren.
Voor een schilderij bleef de gast plot
seling stilstaan en riep] uit:, „Wel, wel,
hier hebt u zoowaar een ouden meester
hangen!"- I
Waarop mevrouw Spekman, met een
diepen blos van schaamte, zich veront
schuldigde: „Ja, dat is zoo, maar Üte
lijst is nog spiksplinternieuw.!^
DOORZIEN. i
Een gevreesd examinator ontving eiens
van een bezorgde moeder ©en dag vóór
het examen een brief, waarin hem vrien-
lijk werd verzocht toe'h een weinig reke
ning te willen houden met „de bleuigheid
van haar anders zoo- verstandigen en
ijverigen jongen.'-
Den volgenden dag was de eerste
vraag, welke, aa,n dit sla-chtoffer van
moederlijke teederhieidl Werd voorgelegd1
„Wel vriendje, in welk vak ben je nu
het bleuigst ?"- ij i
EEN BBAVfi VADER.
Rec-hter: „Waarom steelt gij eigenlijk?
Gij hebt het immers niet noodig?'2-
Beklaagde; „Neem, maar mijn kinderen
zouden het wél noodig kunnen hebben,
en dan zouden ze Izielh als verzachtende
omstandigheid opi erfelijke belasting kun
nen beroepen !['-
KIND-E-RBESCHOUWING. I.
Kleine Wimpie, die heel lang met groo
te aandacht z'n tantle, die heel leelijk is,
heeft aangekeken: „Mo-edter, als tante in
deu heme leen engel wordt, zoudjeu wij zie-
dan nog kunnen herkenndn' fP-'-
MTSVERSTAND.
otraatroaver„Heb je er 'n paar rijks
daalders voor over, om 'n onschuldig le
ven te redden?"
Mijnheer: „Zeker! Maar ik geloof eigen
lijk idet, dat Uw leven heelemaal onsoliul-
is
Straatroover„'t Mijne niet. Maar dat
van jou!"- i
TOUR [STEN-V FRONT WA A RDTGING.
D; gids der kudde: Denk eens aan
liecren en dames, dat deze ruïne aiog
precies hetzelfde is als zevenhonderd jaar
Amerikaansch tourist (verontwaardigd):
En de eigenaar wil er zéker Wel niks
aan laten doen!
Zoodra er thee op uw tafellaken ge
morst is, verspil dan niet eerst uw itïjd
door den schuldige te kapittelen, maar
bedek -de vlek meteen met zout. Laati
het er een tijdje op liggen. Als het tafel
laken dan gewasséhen wordt, zullen alle
vlekken verdwenen zijn.
Een hardnekkige roestvlek opi pietaal
kan dikwijls verwijderd ijverden door te
schuren met schuurpapier, dat in pe
troleum gedrenkt is. I-n zeel' hardnekkige
gevallen wikkelt men het geroeste deel
in lappen in petroleum gedrenkt en laat
dat zoo een paar dagen zitten.
Verfvlekkcm van uW ruiten kunt ,u
als volgt verwijderen. Maak een papje
van puimsteenpoeder met gelijk© deelen
terpentijn en olie. De vlekken hiermee
wrijven, tot zij' verdwijnen. Daarna af-
iwasschen met zeeplwat-er en na'w'rijven met
branldkpiritus. i
Een stofdoek neemt veel beter stoffi af
(en verspreidt het niet) als er ©en paar
druppels petroleum in getrokken zijn (bïj-
voorbcelde en dag te voren erop] gespr-en-
keld. I i j
Een gebarsten ei kóken gaat heel goed,
als men in het kokende water, waarin
men het 'ei voorzichtig laat Zakken, een
flinke scheut azijn doet.
Natuurlijk zullen enkelen dergenien, die
luin vaderland hadldati moeten ontvluch
ten, lust gevoeld hebben om de Frausc'hen
in het guillotineeren', zij het dan op] be
scheiden schaal, na te volgen' en zoo
doende thuis in praktijk te bréngen, walt
zij in den vreemde voor huinne oogen had
den zien gebeuren. Maar hun aantal wSis
zoo onbeduidend, dat zij aan geene verwe
zenlijking hunner plannen behoefden te
denken. Eene voorname reden daarvan
was wel, dat de misstanden in ons land
op verre na niet zoo erg waren als in
Frankrijk.
Bij het inrukken der -Fra'n'sehen was het
onmogelijk luin tegenstand te bieden. Be
halve dat de hulp' dier bond'genooten
(Oostenrijk, Pruisen ep Engeland) onvol
doende was, werd 'd-e tegenstand' der Ne
derlanders zelf verlamd, 'doordat een groot
gedeelte der Nederlanders in d'e Ei-aPselien
hunne reddende, vrienden zagen, die zij
met groot gejuich inhaalden. Overal], wlaiar
de Franschen verséhénen, toonde da be
volking uitbundige hlijkén' van Vreugde.
Niet, dat alle 'Nedertanldlers met Üi©
komst ingenomen waren. Maar zij, die de
vreemd© troepen in ons land met loedle
oogen aanzagen, konden niets -anders dioen
dan zich stil li-ouden. En -daarbij moet men
wel bedenken (is het liiet Napjoleon, die
dat gezegd heeft?) dat |ljien schreeuwers
veel meer geluid voortbrengen dam' dui
zend zwijgers. J I I
L. DÉ- KOK Goes
i (Wordt vervolgd.)