Vreest geen Examen NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT ZATERDAG 12 JULI 1930 HN HET KRAAIENNEST Mr. Laurens Pieter van de Spiegel HISTORISCHE KRONIEK KERKELIJK LEVEN rilllll ALLERLEI 1111 GEKKE GESPREKKEN NUTTIGE WENKETT 1 Elders en hier. Pe Romeinsehe correspondent van de „Temps"- seint aan zijn blad i „Volgens de Italiaansehe cour-anten is de oogst dit jaar, ondanks het ongunstige voorjaar, meegevallen, zoo zelfs, dat de invoer van graan dit jaar nog minder- zal kunnen zijn dan het vorig jaar. Voor 1930'31 zal de tplermanente graan'cloim missie zich vooral richten opj aanmaedi' ging van den ^uitzaai van voorj.aarsgra<- nen. Die veldslag voor het graan moet met te meer kracht -worden voontgezot, daar de nieuwe Amerikaansche tarieven het noodig maken al het mpgelijke te doen om het land van de noodzakelijkheid van den invoer van grondstoffen te onthef fen. De prijzen, die de commissie uitdeelt, zijn voor het komende jaar van 1.700.000 op 2.300.000 lire gebracht.!" Zoo'n berichtje geeft te denken. .We zijn in 't geheel geen bewonderaars van Mussolini, omdat we niet houden van mensehen die tien personen ondersteboven loopen om er één op te helpen en die zoo graag voor flink doorgaan, dat zij altijd oogen opzetten als de houten leeuw uitj deu draaimolen, doch voor 't economisch inzicht van den Duce kunnen we ons pietje afhalen, pe Italiaansehe bodem is slechts hier en daar geschikt voor land* bouw cn voordien hing de yoeding Van het land voornamelijk af' van het buiten land. Mussolini Iwist het echter fe be werkstelligen, dat door aansporing en be looning de productiviteit zóó werd1 opge voerd,d at er slechts ^veinig graan, van elders meer noodig is pm de Italianen fca voeden. Een prachtig staaltje van orga nisatie-talent Hoe treurig steekt Nederland hierbij af iWij hebben -cultuurgronden in over vloed. Zonder eemige inspanning zoudlen wij geen korrel buitenlandsch graan noo dig hebben; en tóch wordt er hier voor millioenen guldens ingevoerd, terwijl men door de dwangmaatregelen van het bui tenland met de andere gebeeldlei geiwassen verlegen zit. In Italië blijdschap over overvloedige oogsten en hier propaganda (wijsheid van den kouden grond) voor productiebeper king, wat weer geen beletsel is om 'n milliard te besteden voor uitbreiding van den cultuurgrond Waaraan geen behoefte is, en vernietiging van de VisSdherij waar aan wél behoefte is. I 1 Het is bij ons een gekke boel.! UITKUiH. want er is een middel, dat U kalm houdt en waardoor Uw geest helder blijft. Mijnhardt's Zenuwtabletten behoeden U voor zenuwachtigheid. Ze zijn verkrijgbaar in kokers van 75 ct. bij Apoth. en Drogisten. oogen, een vredig tafereel van weiden em bossc-hen. Maar ik zag het niet. Ik dacht aan dat schitterend' vernis der beschaving dat een immer mogelijke gebeurtenis zoo gemakkelijk en zeker doet verdwijnen en dan springt het piorspronkelijk wilde beest, dat steeds op den loer ligt, weer te voor schijn, tot alles bereid. Ja, ongelukkige menschelijke vooruit gang, in naam waarvan de hoogepriestsrs der wetenschap, in jle vorige eeuw, zoo veel plechtstatige woorden hebben uitge sproken, gij: zij-t slechts een ijdel woord, gijl zijt een slang die zich in haar eigen staart bijt. Men kan dan pok best begrijpen dat in elk land nog menschen opkomen die zich bij dat verraad der wetenschap niet neer leggen,d ie durven volhouden dat het heil bestaat, dooli dat het te vinden is enkel en alléén in Hem, die gezegd heeft: Bemint elkander 1 Elkaar beminnen, w'elk schooner le- vensvoorschrii't is. denkbaar? Is het een hersenschim alle volkeren uit te noodigen om aan de verwezenlijking mee te wer ken En als men aan dien roep geen gehoor geelt, wie zal de scheidsrechter van do toekomst wezen, zoo niet de ruwe kracht en de algeheele verwildering van die voor uitgang - Ten laatste zag ik ginds aan den ge zichtseinder al die kleine zwarte stippen, die ieder 2000 Kg. nuttigen ballast kun nen torsen, kleiner pn kleiner wlorden. V an d e S piegel Raadpensionaris van Holland. NHjl I [Van de Spiegel kon met voldoening op zijn vijfjarig ministerschap in Holland terugzien. .Wanneer hij den toestand in Holland van 1792 vergeleek met dien Van vijf jaar vroeger, dan had hij1 reden tot tevredenheid. Toch is het niet tie diepk'em, dat hij voldaan zal ge|w-eest zijn. Veed] was er verbeterd, maan- veel schneeuiwdle nog om verbetering. Bovendien moest de toestand Ider R-épiu- bliek hem ernstige bezorgdheid inboeze men. In het land was rust; doch het was met de rust, ontstaande uit algemeen© te vredenheid. Het was rustig, omdat het voor de onderliggende partij onmogelijk was, zich te verzetten. Maar da,arom be stond die partij nog wel; zij telde zelfs zeer vele aanhangers. D'e gebeurtenissen van 1787 cn vroeger waren niet enkiel oen stroovuur geweest, dat aanstjonds ge- bluscht was. Die wenschem naar verande ring waren diep ingeworteld. Men kon die wel een tijd onderdrukken, maar zij' ble ven bestaan. Ziehier énkele van die wen- schen: In plaats van de zeven van elkander nagenoeg onafhankelijke provinciën met het landschap- Drente en de Generaliteits landen zou er moeten zijn één staat met een centraal bestuur, dat genoegzaam ge Zonder twijfel, het moet zóó w-ezen. Maar toc-h, laat inij1 liever aan iets anders -denken! PIERRE L'EBMITE, 13 Juli 1793 werd Marat, .die tijdens de Fransche omwenteling zich met Bobespierre en anderen om zijn bloed dorstigheid zoo berucht had gemaakt, cloor Charlotte 'clorday om het leven ge bracht. - 14 Juli 1711 verdronk Johan, Wil lem Friso, Prins van Oranje, bij het overvaren aan den Moerdijk. 15 ,Juli 15 72 Werd de door den raadspensionaris bijeengeroepen vergade ring van <fe Staten te Dordrecht geopiend. Wel is waar had Alva, die in Hofand! was gekomen om d-e rust te herstellen, de Staten samengeroepen in den Haag, maar daara,a.n werd dloor geen van lien gehoor gegeven. De vergadering «i-klende den Prins van Oranje als Stadhouder over Holland cn Zeeland en btïlodfd© hom in id«n strijd tegen Alva te steunen. 16 Juli 1647 werd MassenieRe, die zich tijdens den opbtandl te Napels van arm visseher .had weten op] te werken tot de hoogste waardigheid ter dood veroor deeld en gefusileerd. 17 Juli 1572 stelde Philips 'Mar- nix, lieer van St. Aldegond-e, die de ge volmachtigde was van Prins Willem I van de Staten van Holland en "Zeeland, welke te Dordrecht waren bijeengekomen, voor, dat er vrijheid Van godsdienst zoiu zijn voor B,oomschc-n en niet-Boomsöhen en dat daartoe door die overheid openbare kerken zouden worden iugeruimd! Over eenkomstig dit voorste lwerd een besluit genomen, dat evenwel reeds het volglemd jaar werd vernietigd diopj' Je uitvaardi ging van het verbod, dat die Boomsehe hun godsdienst in het openbaar zouden uitoefenen. I 18 Juli 1643 werd Johannes Camp* buys, die naderhand' de 15e gouverneur van Nederlandsch Indië zou worden, te Haarlem geboren. Daar hij van onbemid delde afkomst was, moest hij d]oo-r han denarbeid zijn kost verdienen, doch kroeg op- 20-jarigen leeftijd zulk eeu tegenzin in zijn beroept, dat hij! naar Indië vertrok, waar hij een baantje kreeg als klerk aan de geheime seclretarie te Batavia. Na daar in 13 jaar tijds verschillende ran gen te hebben dioorgeloopien, wérd hij voor 1671 tot 1675 driemaal naar J|ap|an ge zonden en werd daarop] secretaris van de Hooge Indische regeering. Hij was Baad van Inclië, toen in 1684 de Gouver neur-Generaal kwam te overlijden -en hij' tot diens opvolger werd gekozen, Welk© keuze in Holland terstond werd' bekrach tigd. De compagnie was in dien tijd in onecnigheid met vele Inndisöh© vorsten, die met elkaar oorlog voerden. Döch Camphuys wist met zijn schranderheid en voorzichtig beleid ,d-e zaken ,zjoo te leiden, dat de clompagnie geen scka'cte leed. Nadat hij zijln ambt to-tl 1690 had vervuld en hij z'ijta. ontslag had gevraagd' cn verkregen, droeg hij zijh functie over aan Willem van Oudslioorn, die jot zijn opvolger was benoemd. Hij' bracht de overige dagen van zijn leven door op, zijn landgoed buiten Batavia, waar hij! opi zijn 61en verjaardag, den 18en Juli 1695 Overleed. Camphuys muntte uit door zijn onkreukbare rechtvaardigheid; Wij' was ook een trouw beoefenaar van lite ratuur en geschiedenis. Veel liieaft hij dan ook gedaan tot het opsporen van de oudste geschiedenis over -onzen Oost, welke gegevens en bevindingen hij na- lie,t aan Bumphius, Kapher en Valen- tijn- i I I P U 'aIJ 19 Juli 1581 leden de Benneberg- schen een gedu-chten nederlaag nabij Gro ningen, welke, hen werd toegebracht door Norritz en Sonoy. DE H. BONAVENTURA. 14 Juli D-e II. Bonaventura w-erd in het jaar 1221 te Tosc'ana geboren. Toen hem op zijn vierde jaar ©en ernstige ziekte over viel, welke hem aan den rand van het graf bracht, nam zijn moeder haar toe vlucht tot -den toen nog levenden II. zag had. Het leger zou moeten behooren aan den geheelen staat, en betaald w-orden uit belastingen, door het geheel© land op eenparigen voet geheven. lte voorrechten van den ,adel in liet bestuur des lands zouden wordën afge schaft. 1 i I Het bestuur zou niet meer in ham-d-en zijn van enkele f'amiliën, en er moest -een einde aan komen, dat allen, die niet dén Hervormden Godsdjenst beleden, van al© openbare betrekkingen waren uitgesloten, maar alle burgers, onverschillig van wel ken Godsdienst, zouden gelijke rechten moeten hebben. Zulke wensehen vernietigt men niet, door hun de gelegenheid te benemen, zich te uiten. Integendeel, daardoor bewerkt)' men, dat de aanhangers van die beginse len zich verdrukt gevoelen. En zoo z'agen duizenden, waaronder vele ontwikkelde mannen, reikhalzend uit naar de gelegen heid om hunne wensehen in vervulling te doen gaan. Van het binncnlandsche be stuur hadden zij dat niet t'e verwachten: dan haddien de regenten-familiën haar eigen graf moeten delven. Maar hun oog was gericht op; Frankrijk. Daar had de revolutie gezegepraald. D-e oudste en luis terrijkste troon van Europa lag verbrij zeld. En ruim ©ene maand nadat Van de Spiegel zijne bediening weder op zi-ch ge nomen had, den 21en Januari 1793, viel het hoofd van den goedigen, maar zwak ken Lodewijk XVI onder d'e guillotine. En reeds duizenden hoofden waren geval- Framiscus, Zij' 'beloofd© GbsI tevens, dat zij haar kind aan dien. dienst van God! zou wijden, in -d'e orde d'er Franciscanen, wan neer Bonaventura zoü| genezen. Dooi" d'e voorspraak van Franciscus genas dé-knaap, en tradr na een zeeT godsdienstige opvoe ding, in de djoor 'den heilige gestichte orde, Bonaventura vervolgde zijn studiën in de oi'de, maar schaamde zich niet tege lijkertijd d'e nederigste diensten in he,t Tiuis te verrichten; hij .verwierf' zich ook den geest van gebed. Toen hij' priester gewijd zou worsten, bereidde hij! zich door d'e strengste verstervingen voor en kreeg op 23-jarigen leeftijd' read's jurisdictie. De II. LoÜ'ewïjk IX van Frankrijpc, die met de.n heilige kennis maakte, toen hij' le-o.raar Weid aan d'e Sorbonne te Plarijs, toonde lvem een bijzondere hoogachting. Eveneens stond! hij, om zijh d'eugd en ge leerdheid bij zijjn eigen ordelingen en bij ellen Paus in hoog aanzien. In -1257 jv'ordl Bonaventura tot generaal van zijh ,-ordte gekozen, welk ambt hij! wel is waar met schroom aanvaardde, majr met zulk beleid heeft vervuld', idat men hem den tw'ecden orde-stichter noemt. Paus Grego- rius X verhief dezen heiligen leeraar in 1273 tot liet kardinalaat cn schonk hem tevens het bisdiom Alb-anio. In Flo rence werd Bonaventura door den Paus zelf' bisschop gewijd' en kreeg tegelijkertijd opdracht zich naar de kerkvergadering te Ly m te begeven. Nadat hij het Jicht van zijn wijsheid in zijn verdediging van d'e dogma's had laten glanzen, Werd hij hier doo-dolijk ziek. Uit da handen van den P.aus ontving hij die Laatste Sacramenten d'er (Stervendten. Met den blik op het kiuis gaf "Hij' de.n 15den 'Juli 1274 don geest en werd' door den Paus en d'e kerk vaders te Lyon begraven. De H. Bona ventura, die om zijn geleerdheid en rein heid gekarakteriseerd wordt als „doctor seraphitius" of „d'en serafijnschen leeraar" Werd door den Paus tot kerkleeraar uit geroepen. Hij' schreef een groot aantal boeken, waarvan de inh-o,u-d meestal de mystieke wegen behandelt. Door Leo Xllr -werd d-e TI. Bonaventura daarom „Vorst der Mystieken" genoemd. .Verzamelaars die misdadigers worden. iedere hartstocht voor liet verzamelen heeft zijn uitwassen, die in het ziekelijke kunnen ontaarden. Menig© verzamelaar heeft zich door zijn hartstocht voor het verzamelen geruineerd, ja, menigeen heeft van ongeoorloofde middelen gebruik ge maakt, om zich in het bezit te kunnen stellen van het zo-o zeer begeerde voor werp. Maar het gebeurt heel zelden, dat deze hartstocht tof ernstig© misdaden voert. Intussc'hen kennen we enkele voor beelden, zelfs in de stille wpreldl der Jjjibliophielen. Betrekkelijk onschuldig was nog 'Guil- gli'.m v Bruto Icilie Timoioeno Conté Libri Cacudci della Sommala (1803 tot 1869), een in zijn tijd beroemde geleerde, aan wion we o. m. een no-g thans zeer ge- waardccrd mathematisch-historisch werk hebben te danken, Reeds op den leeftijd van twintig jaar werd Libri professor in do mathematica te Pisa, verliet als poli tieke vluchteling zijn vaderland en werd in 1832 professor aan het College de France tc Parijs, waar hij weldra lji van het Instituut werd, ridder in het Legioen van Eer en inspecteur van het openbare onderwijs. Bovendien was h-iji een boeken liefhebber in gro-oten stijl en verwierf nis zoodanig uitnemende bibliografische kennis. Daaraan had' hij' het te danken, dat hij in 1841, benoemd werd tot secre taris van d-e commissie- voor de invonta- riseering van de handschriften -in d-e openbare bibliotheken van Frankrijk. Er werd een rechercheur tot zijn tuin man aangesteld. .Want graaf' Libri mis bruikte zijn betrekking om zich in liet bezit te stellen van kostbare handschrif ten en boeken. Maar daar bleef' hetjniet bij. In 1847 verkocht hijf zijn omvang rijke verzameling handschriften naar En geland en liet, hetzelfde jaar, te Parijs een groot deel van zijn bibliotheek in vei ling brengen. Vele van -deze -Ib-oeken droegen intusschen niet zorgvuldig -ver wijderde stempels van de Fransche bi bliotheken, waartoe ze hadden -behoord. En zoo trad men op tegen den geleerde, die intusschen naar Engeland ;was ge vlucht. De waarde van de door den graaf verduisterde boeken en manuscripten werd geschat op een waarde van 500.000 i'rs. Ion. En nog altijd bleef de guillotine voortdurend in werking. Ondertusschen waren de legers d'er Eran schen uitgetrokken, om de zegeningen der vrijheid ook aan andere volkeren te bren gen. lE-er het jaar 1792 ten einde was, waren zij meester in België. Ein het was te voorzien, dat zij izich niet dqor Id'e gi'ens palen zouden laten tegenhouden. Zóó stonden de zaken', toen .Van de Spiegel herbenoemd werd. D© b'ekomme,- ring over den hachelijlken toestand des Vaderlands had hem bewogen, nogmaals al zijlnc .krachten in te spannen om die gevaren af te wendën. Gelukkig bracht 1793 eenigc verande ring, -doordat die Fransche généraal D:u- maurier in België de nederlaag leed. In dien strijd stonden de beid'e zoons van den Stadhouder aan het hoofd eener Ne- derlandsche legerafdeeiing. -an hebben zich manmoedig gedragen. Doch in 1794 ruk- ftn de Franschein opjnieu'w aan en namen zij ook Staats-Vlaanderen en Staafe-Bra- bant (nu Zeeuwsch-Vlaanideren en Noord- Brabant), waarbij Sluis wederom eene belegering te doorstaan had. Overal wer dén de Fransc-hetn met gejuich ingehaald en danste men om den vrijheidsboom. Dan volgde d-e opvordering Van graan, hooi, stroo, ook van -paarden, voor het Erah- sche leger. Had men die paandien vo-or den oogst noodig, d'an moest de oogst maar (wjacliten. Be Franschén betaalden; met assignaten. Op vele plaatsen wterd het goede zilvergeld en goudgeld' in da Het proces duurd© 'jarenlang, daar Li bri, oio zich te Londen bevond en, een groot deel van zijn verzameling had mee genomen, zich goed wist te verdedigen en het bewijs van de verduisteringen vaak moeilijk was te leveren als een gevolg van de gebrekkige catalogiseering van de verscbilende bibliotheken. Maar ondanks alen werd hij in 1850 bijl verstek veroor deeld tot tien jaren gevangenisstraf, Li bri bleef in Engeland en Werd Bngelseh burger. Gedurende zijn oponthoud te Lon den van 1850 tot 1860 liet hijf e-en groot aantal, boekenveilingen houden. En hij werd een specialist in het vervalSehen van „onbekende uitgaven". Hij stierf' in 1869 te Fiesole. Terwijl Libri een dief cn een verval," scher onder de bibliomanen was, hebben twee andere verzamelaars, die denzelfdlen hartstocht hadden, nog ergere misdaden geploegd. De eene was d-e magister J.o- hann Georg Tinius (17641840). De met een bijzonder gelie.ugen begaafd© magister had! eeu uitstekend© reputatie als leeraar, toen hij, in 1809, een jdaats kreeg to Ploserna in Saksen, Hij' had' een prachtige boekenverzameling, welke het geheele bo venhuis vulde. Maar Maart 1813 werd Tinius, tot grooto verbazing van de sad, gearresteerd, onder d-e beschuldiging da,t hij een roofmoord had gepleegd. Het is waar, Tinius heeft nooit bekend deze misdaad te hebben gepleegd, maar in den loop van het langdurige proces werd vastgesteld, dat de stille 'en Inensdhen- scnuwe man een koopman uit Leipzig, door middel van een snuifje had beroofd en zoo zwaar gewond, dat deze stierf'. Tinius Beroofde den man van 3000 thaler, Langen tijd bleven de opsporingen van den moordenaar zonder resultaat. Maar bij' een tweede poging tot roofmoord in Februari 1813 werd hij herkend. Lang zamerhand drongen geruchten door van andere 'misdaden door den leeraar ge pleegd. Hij zou n.l. in een postkoets met Behulp van verdoovende snuifjes de reizigers hebben beroofd. Met op deze wijze verkregen bedragen bevredigd© Ti nius zijn oneindig verlangen naar boe ken. welk verlangen vergezeld- ging met dat om als geleerde te schitteren. Hij zocht niet alleen zeldzame hoeken uit, maar kocht lieele bibliotheken op. Hij zou een bibliotheek hebben gehad- van 60.000 deelen. Hij werd in 1823 veroor deeld tot 12 jaar gevangenisstraf'. Een tijdgenoot van Tinius was de niet minder gevaarlijke boekengelc een Zekere Don Vincento, die eed heele boekerij van een klooster had- leeggestolen en daarmede een boekenwinkel oprichtte. Hij verkocht alleen zijn kostbaarheden als hij in noi-o-d verkeerde, nianir hij' schrikte voor geen middel terug om de verkochte zeldzame boeken weer in zijn bezit te krijgen, In 1836 werd de bibliotheek van een overleden advocaat geveild. B-ij die gelegenheid werd d'e oudé boekhan delaar Augustinus Patrox bezitter .van d"n zeldzame uitgave, Beeids in de vei- lingzaal vertoonde 'Don Yincente, die het niet kon verdragen, dat hem deze irari- 1 'it was ontgaan, teekenen van waanzin. In -de volgende weken evenwel werdén negen zeer geziene persoonlijkheden, die, zooals later werd vastgesteld, den winkel van Patrox hadden bezocht, vermoord, maar niet berooid. En Patrpx vond den dood bij een-plotseling uitgebroken brand, midden in den nacht. Toen herinnerde men zich het eigenaar dige gedrag van Don Yincente, na den verkoop van liet zeldzame hoek en bij een huiszoeking vond men hij hem het door Patrox verkregen unicum, Waarvoor tien menschen het leven hadden moeten laten. Don Vincente werd' gearresteerd en legde een bekentenis af. Die behan deling voor het gerecht gaf een merk el aardigen kijk op het zieieleven van dezen boekengek, vo.or wien een men - schenleven geen waarde had in vergelij king met een kostbaar boek. De ver dediger van Vinciente trachtte hem te roerden, door te zeggen, dat men een man, dia ongetwijfeld krankzinnig was, niet ter dood kon verooajdeelen. Toen bleek, dat het boek, waarvoor hij tien moor den had gepleegd, niet liet eenigei exem plaar was, dat nog 'bestond en d'at h-elt in -oen der groot© bibliotheken te Parijs was to vinden, zonk don Vineiemte ineen. Tot zijn terecjhtstelling klaagde liiji over liet ongeluk, dat hem had' getroffen, door dien hij d© w.aorlden herhaalde: „mijn exemplaar is 'geen unidum, mijn exem plaar is geen unicnim."- o'penbare kassen opgevorderd én' kreeg men er assignaten, voor in de plaats, die opi verre na de waarde niet haidldlen, waar voor ze moesten Worden aangenomen, en weldra geheel waardeloos zouden 'wiordlen. Zoo-doende was ide vreugde in d'e bezette streken sppedig bekoeld. In de -eerste dagen van ,1795 rukten d|a Eranschen over het ijs d-e Beplubliek ver der in. Overal werden zij met gejuich ontvangen. D-e 'Patriotten hadden reedis gezorgd, dat er in d'e plaatsen, waar de Pranschen verschellen, een voorloopig be stuur kon optreden, om te verhoeden dat de Franschen-zelvem het bestuiur inhand-eai namen. '- j En zoo was -de weleer zoo- roemrueh-i t.ige Bepiubliek der Vereenigde Nederlan den van -den aardibo'dem verdjwenen, om plaats te maken v-oor 'de Bjataafsehe'. IRepu- bliek. Als een vermolmd gebouw was de oude regeeringsvorm inééngestort. Nu is het heel gemakkelijk, breed opi te gjeven van al de gebreken, Welke die'nl regee ringsvorm aankleefden, maar als men aan den anderen' kant in oogenschouw neemt, dat die Bepiubliek 'geen twe© milüioen inwoners telde, en men -gaat'sonsha Welke rol eene zoo kleine bevolking in die ge schiedenis gespeeld heieft, dan zal metol Nuyens gelijk moeten gevein, wanneer die zegt, -dat d-edadien onzer voomuld'ers mear dan een medelijd-e.nld sehould'ejopihalen ver dienen. j Merkwaardig genoeg is de geheel© om wenteling zonder bloedstorten afgeloop|en. D-E AMATEiUB-T.UINIBB. Vrouw: „Waar zijn 3ie witte houten paaltjes voor, George ?(-' George: „Daar staan de namen van de zaden op, die in den grond zijn gestopt.'- .Vrouw: ,,-0, dps zoogenaamde graf- ste-enen."- j 1 BIJ PARVENU'S. Bij de familie Spekman was, tot aller groote vreugde en trots, vtoor hetl eien-st een beroemd kunstkenner op bezoek. M-ern liet hem het huis zien en vestigde zijn aandacht o-p| de vele mooie en dure voor werpen, die in al hun prawht en praal uitgestald waren. Voor een schilderij bleef de gast plot seling stilstaan en riep] uit:, „Wel, wel, hier hebt u zoowaar een ouden meester hangen!"- I Waarop mevrouw Spekman, met een diepen blos van schaamte, zich veront schuldigde: „Ja, dat is zoo, maar Üte lijst is nog spiksplinternieuw.!^ DOORZIEN. i Een gevreesd examinator ontving eiens van een bezorgde moeder ©en dag vóór het examen een brief, waarin hem vrien- lijk werd verzocht toe'h een weinig reke ning te willen houden met „de bleuigheid van haar anders zoo- verstandigen en ijverigen jongen.'- Den volgenden dag was de eerste vraag, welke, aa,n dit sla-chtoffer van moederlijke teederhieidl Werd voorgelegd1 „Wel vriendje, in welk vak ben je nu het bleuigst ?"- ij i EEN BBAVfi VADER. Rec-hter: „Waarom steelt gij eigenlijk? Gij hebt het immers niet noodig?'2- Beklaagde; „Neem, maar mijn kinderen zouden het wél noodig kunnen hebben, en dan zouden ze Izielh als verzachtende omstandigheid opi erfelijke belasting kun nen beroepen !['- KIND-E-RBESCHOUWING. I. Kleine Wimpie, die heel lang met groo te aandacht z'n tantle, die heel leelijk is, heeft aangekeken: „Mo-edter, als tante in deu heme leen engel wordt, zoudjeu wij zie- dan nog kunnen herkenndn' fP-'- MTSVERSTAND. otraatroaver„Heb je er 'n paar rijks daalders voor over, om 'n onschuldig le ven te redden?" Mijnheer: „Zeker! Maar ik geloof eigen lijk idet, dat Uw leven heelemaal onsoliul- is Straatroover„'t Mijne niet. Maar dat van jou!"- i TOUR [STEN-V FRONT WA A RDTGING. D; gids der kudde: Denk eens aan liecren en dames, dat deze ruïne aiog precies hetzelfde is als zevenhonderd jaar Amerikaansch tourist (verontwaardigd): En de eigenaar wil er zéker Wel niks aan laten doen! Zoodra er thee op uw tafellaken ge morst is, verspil dan niet eerst uw itïjd door den schuldige te kapittelen, maar bedek -de vlek meteen met zout. Laati het er een tijdje op liggen. Als het tafel laken dan gewasséhen wordt, zullen alle vlekken verdwenen zijn. Een hardnekkige roestvlek opi pietaal kan dikwijls verwijderd ijverden door te schuren met schuurpapier, dat in pe troleum gedrenkt is. I-n zeel' hardnekkige gevallen wikkelt men het geroeste deel in lappen in petroleum gedrenkt en laat dat zoo een paar dagen zitten. Verfvlekkcm van uW ruiten kunt ,u als volgt verwijderen. Maak een papje van puimsteenpoeder met gelijk© deelen terpentijn en olie. De vlekken hiermee wrijven, tot zij' verdwijnen. Daarna af- iwasschen met zeeplwat-er en na'w'rijven met branldkpiritus. i Een stofdoek neemt veel beter stoffi af (en verspreidt het niet) als er ©en paar druppels petroleum in getrokken zijn (bïj- voorbcelde en dag te voren erop] gespr-en- keld. I i j Een gebarsten ei kóken gaat heel goed, als men in het kokende water, waarin men het 'ei voorzichtig laat Zakken, een flinke scheut azijn doet. Natuurlijk zullen enkelen dergenien, die luin vaderland hadldati moeten ontvluch ten, lust gevoeld hebben om de Frausc'hen in het guillotineeren', zij het dan op] be scheiden schaal, na te volgen' en zoo doende thuis in praktijk te bréngen, walt zij in den vreemde voor huinne oogen had den zien gebeuren. Maar hun aantal wSis zoo onbeduidend, dat zij aan geene verwe zenlijking hunner plannen behoefden te denken. Eene voorname reden daarvan was wel, dat de misstanden in ons land op verre na niet zoo erg waren als in Frankrijk. Bij het inrukken der -Fra'n'sehen was het onmogelijk luin tegenstand te bieden. Be halve dat de hulp' dier bond'genooten (Oostenrijk, Pruisen ep Engeland) onvol doende was, werd 'd-e tegenstand' der Ne derlanders zelf verlamd, 'doordat een groot gedeelte der Nederlanders in d'e Ei-aPselien hunne reddende, vrienden zagen, die zij met groot gejuich inhaalden. Overal], wlaiar de Franschen verséhénen, toonde da be volking uitbundige hlijkén' van Vreugde. Niet, dat alle 'Nedertanldlers met Üi© komst ingenomen waren. Maar zij, die de vreemd© troepen in ons land met loedle oogen aanzagen, konden niets -anders dioen dan zich stil li-ouden. En -daarbij moet men wel bedenken (is het liiet Napjoleon, die dat gezegd heeft?) dat |ljien schreeuwers veel meer geluid voortbrengen dam' dui zend zwijgers. J I I L. DÉ- KOK Goes i (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1930 | | pagina 6