NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
HENDRIKSE Go's BANK, N.Ï.
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
DINSDAB 10 JUNI 1930
FEUILLETON
De gestolen goudmijn.
HANDEL EN LANDBOUW.
I~l BUITENLAND
AZIË
CHINA
ROEMENIË
NUMMER 68
26s™ JAARGANG
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES;
Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG, Markt 1 en 2; Telefoon No. 474.
Abonnementsprijs f 1.90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
Advertentiën van 1 tot 6 regels f 0.90, elke regel meer f 0.15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager
GROOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT GELEZEN
IN ALLE KRINGEN
V Naar lager belastingdruk.
Wij leven in moeilijke tijden. In de ons
omringende landen grijpt de werkloosheid
in steeds grooteire mate omi zich heen,
en een klein land als het onze kan i daar
aan evenmin ontkomen.
Er zijn vele omstandigheden (men denk®
sléchts aan de uitvoerbclemmering), welke
verschillende takken van ons volksbestaan
ongunstig beïnvloeden, de beslaande werk
gelegenheid! aantasten of uitbreiding daar
van tegenhouden.
In het Belang van duurzame volkswe)
vaart is het een eerste vereischte, dat
verdere kapitaalvorming bevorderd wordt.
De groote oorlog heelt een groot deel
van de rijkdommen, welke sedert 1870
waren verzameld, vernietigd. Daardoor
zijn in de eerste plaats de volks- en
middenklassen verarmd; juist die klas
sen die voor een belangrijk deel moeten
zorgen voor de kapitaalvorming, waarv'an
het nieuwe geslacht zal moeiten leven.
Slechts een langdurig tijdperk va.n vrede
kan -een werkelijke verbetering brengen,
kan nieuwe welvaart uitsjfreiden over de
gansehe gemeenschap.
Maar de vrede, die in alle tijden de
beschermer is geweest van de volks- en
middenklassen, kan er onmogelijk in sla
gen de volksrijkdommen te herspellen, zoo
lang de overheid blijft voortgaan, overal
uitgaven en belastingen te verhooogen.
Zelfs een schoolkind weet te vertellen,
dat het volk veramnlt in de mate waarin
ds overheid beslag legt op een grooter
deel van het volksvermogen. De burgers
mogen nog zoo onvermoeibaar werken,
de oorlogs-ruïnes zullen nimimér hersteld
worden, zoolang de nieuwe rijk'domimten
door de overheid worden afgenomen.
Sedert den oorlog is de belastingdruk
zeer sterk toegenomen. Bij een totaal-in
komen van f2380 millioen werd' in 1915
aan Rijksinkomsten- en Vermogensbelas
tingen betaald rond f 33 millioenbij eer
totaal inkomen in 1927 ad f5034 millioen
werd aan dergelijke belastingen rond f 188
millioen geheven. Terwijl het totale volks-
inknmen dus in dat tijdvak ruim! 2 maal
zoo groot werd, werd het- bedrag, door
hef Rijk aa,n belasting naar vermogen in
inkomen geheven bijna 5% maal zoo
groot. Waarbij niet vergeten mag worden,
dat de progressie in de belastingen voor
de hoogerc en hoogste inkomens, van
Welke toch in de eerste plaats, de belang
rijke kapitaalvorming moet komen, zeer
verscherpt werd.
Nu zijn in de laatste jaren eenige Rijks
belastingen verlaagd. Van de hierboven
voor 1927 opgesomde belastingen zijn ver
vallen de opcenten op de Inkomstenbelas
ting ten behoeve van het Leeningsionds,
dei Inkomstenbelasting zelf is verlaagd en
met 1 Mei j.l. verminderde het bedrag aan
Verdeaigingsbelasting II geheven.
Maar behalve de naar vermogen en in
komen geheven belastingen moeten uit het
totale volksinkomen o,ok betaald worden
alic andere directe en indirecte Rijksba-,
lastingen, benevens de door de gemleent»
•en provincie geheven belastingen. Wat
deze laatste betreft kan zeker, worden
aangenomen, dat de gezamenlijke provin
ciale en gemeentelijke belastingen over
het tijdvak van 1915 tot 1927 een be
langrijker stijging te zien geven dan van
één o,p ruim twee. Wat de RijksjbelasJ
tangen betreft, geven wij hier nog eenige
tijiers van de opbrengst van alle directe
■en indirecte belastingen volgens de staats
rekening over 1915 en 1927 aangevuld
met voorloopige cijfers over 1929. Voor
1927 en '29 zijn daarbij ook gerekend de
hellingen ten behoeve van het Leening-
ionds en het Wegenfonds. Voor 1929
hebben wij genomen de opbrengst volgens
de gepubliceerde Middelen staten over dat
jaar; de definitieve cdjefrs zullen hier-
27
Gejaagd als ze altijd was, ging ze naar
haar bureau en schreef de cheque. Zij
kon dit heel gerust doen, want z'e eves er
trotseh op, da|tl ze zoo'n grootte rekening
op de bank had. Even zag ze op, 'maar
keek hem niet aan.
Neen, dat was hef nie;t, antwoordde
ze kort. Het dolle paard, dat je Edward
.aanraadde te koopen, sloeg gisterenavond
opj hol; de disselboom brak en het rij,tui»
sloegj om.
Je hebt je toch niet bezeerd, vroeg
hij opgewonden Neen toch wa.ar Die
edelmoedige redjder ds zeker maar een
kleine toevoeging van den verslaggever?
Neen, toch niet, zei de Loitltie scherp.
Hij! werd niet gewond, zooals men be
weerd, maar wel werd hij over den grond'
geslingerd. Hij heef t een koene daad' ver
richt' ,en was hij er niet gaweesjt, dan lag
ik in het ziekenhuis.
Wat een verschrikkelijke gedachte! zei-
de Carrasford. Lieve Lottie! Ik wou, da,t
ik in 2ijn plaats geweesf was. Was hef
een gewone man?
-- Neen, hooor! zeide Lottie bi|ts. Hef
was een heer, Zeker zoo deftig als; jij[.
Lets in haar stem' deed Stanley Carras
ford zijn ooren spitsen.
Is het toch? Wie was hef? Hoe
van in totaal niet belangrijk afwijken.
De tot-aalopbrengst aan Rijksbelastingen
bedroeg in 1915 f'178 millioen; in 1927
1 593 millioen en in 1929 1614 mdUoen.
Een stijging dus van 1915 tot 1927 van
1 op 31/2-
Meer dan welk betoog ook overtuigen
deze enkele cijfers van de wensöhelijkheiid
van belastingverlaging ter bevordering van
tie economische opleving en in het belang
van de zoo noodige kapitaalvorming. In
derdaad, wij moeten in die richting verder.
De oelastingpolitiek moet er op gericht
zijn, het tekort da,t in de jaren sinds'den
oorlog de kapitaalvorming heeft gehad,
zoo snel mogelijk te doen verdwijnen. In
verschillende bedrijven, en met name in
don landbouw, heeft men met ernstige
moeilijkheden! te kam'pen; verlichting van
belastingdruk is zeker ook een van de
middelen, die zulke moeilijkhelden kan hel
pen overwinnen.
Vrede beteekent welvaart. Vrede 'kan
echter geen welvaart brengen zoolang de
cige.11 overheid' een belasting-politiek voert
welke de volkswelvaart tegenhoudt.
I VAN OVER DE GRENZEN
B ij het eeuwfeest van Algiers.
17 Juni a.s. zal het 100 jaar geleden
zijn, dat te Algiers de Eranschen voöl)
aan wal zetten in de kleine baai te EidSi
Femit'h, waar op bevel van Karei X,
koning van Frankrijk, de vlag van diat
land werd geplant. De reden waarom'
deze expeditie werd georganiseerd, was ge
legen in het feit, dolt een groot aantfal
roov.ers, die daar woonden, de zee in
orze streek onveilig maakten. De histo
rische beteekenis van deze herdenking
mocht niet ongemerkt voorbijgaan en
Frankrijk heeft al haar best gedaan de
via'ing zoo luisterrijk mogelijk te doen
zijn. President Doumergue is persoon
lijk naai' Algiers gereisd omi den wapen
schouw' te SidiFerruch mode te niaken.
Bijl deze parade waren dezelfde wapen-
soorten vertegenwoordigd, welke voor 100
jaar aanwezig waren: Zousaven,. Senega-
leezen, jagers en tirailleurs. Ook werd
vorige maand een groote vlootparade ge
houden op de reedê te Algiers. De presi
dent minister Dumesnil en de voorzitters
van do Ka,mei' en den Senaat waren
hierbij aanwezig en volgden miefe belang
stelling het défilé dei' 66 oorlogsschepen
en der drie eskadrilles vliegtuigen. Te
gelijkertijd heeft men in Algiers in ver
schillende steden tentoonstellingen georga
niseerd, waarvan wij noemen de tentoon
stelling te Oran en die te Consjtautïne.
Deze gaven een beeld van den graan
bouw en wijncultuur in Algiers, terwijl
de tentoonstellingen .te Parijs en te Lyon
een meer historisch overzicht geven. De
eerste kolonisatie van Algiers begint ten
tijde der Phoeniciers, die Carthago sticht
ten en de grondslagen legden van het
later zoo machtige ,1'ijk. Omstreeks 146
kwamen de Romeinen met de Cartha,genen
in aanraking, doch het zou nog tot 46
duren, alvorens zij, na de expeditie van
Caesar, hun heerschappij zouden vestigen
en het land groot maken voor den wereld
handel. Maar met den val van het Ro-
m,einsdie rijk .ging ook het welvarend
Algiers ten gronde door de voortdurende
invallen der barbaren, welke omstreeks
430 plaats hadden. Vanaf dien tijd is
het land dooi' de onderlinge verdeeldheid,
der bevolking geheel versnipperd in een
menigte staatjes. In 1529 valt het land
in handen van de Turken, die tie bron van
bestaan voor een groot deel zioditen in de
zetrooverij en zich aldus verrijkten ten
koste van de Europeesche Staten. Om!
nier nu een eind' aan te maken, (besloot
hapoleon een inval te doen, doch zond
heette hij
Een ol ander voorgevoel, indien dit
woord niet te sterk is, noodÜakte Lottie
fcej liegen. Zij boog dieper over de ehèque
.en zeide onverschillig
Ik weet "het niejt. Hij is weggeloo-
pen. Praat er nou "maar niet langer
over. Ik ben half ziek van dat gepraat
en gezwets in de kranten. Hier heb je die
cheque. Ik hoop, dat die mij zooveel
winst opbrengt a-ls je zegt.
Carrasford; stak die cheque in zijn porte
feuille.
Zullen we, van middag ergens heen
gaan, Lottie? vroeg hij.
Neen, antwooord'de ze, na een korte
aarzeling. Ik moet van middag n^ar de
naaister, voegde ze er aan toe, terwijl ze
hare oogen neersloeg en een kleurtje haar
wangen bedekte, want ze vroeg zich. af,
of' Mr. Barry Wynton zijn belofte zou
houden en dezen middag haar zou komen
bezoeken.
Eat is jammer, zeide hij. Ik had van
middag graag een rijtoertje met je ge-
nnakL Maar, dat is v\.ar ook, j,e hebt me
nog niet gevraagd, wie die damie was,
.waarmede je me vanmorgen in de Row
hebt gezien.
i-h ja, dat ben ik heelemaal verge
ten, zeide Lott-ie en vertelde binnen vijf
minuten haar derde leugen. Wie was het
Wie ze ook is, he't is een beeldschoon
meisje. Ik geloof niet, dat ik haar vroe
ger ooit gezien heb.
te voren kapitein Boutin naar Algiers
om eenige gegevens te verzamielen, noo-
dig voor een goed overlegden inval. Hot
zou evenwel nog tot 1830 duren, eer dit
plan ten uitvoer kon worden gelegd; Ka-
rel X toch heeft toen, zooals meed^ ge
zegd, den aanval gecommandeerd. Het is
GOES
verstrekt credieten aan
Neemt gelden in deposito
tegen hooge rentevergoeding.
zeer juist van de koloniseerende Fran-
schen geweest van den beginne af alles
te zetten op den landbouw! en de wijn
cultuur, daar dit land zoo bij uitstek ge
schikt ds voor defe takken van welvaart.
Do graanbouw bestaat vooral in de stre
ken, welke gelegen zijn op een hoogte
van 300 tot 1200 meter, als het vroegere
Mauretanie en Jifgurta, terwijl de lage
re. streken en de kust voor graa,n en
wijnoouw worden aangewend. De Fran-
sche soldaten, die Algiers hebben ver
overd, zijn tegelijk de eerste kolonisten
geweest, die begonnen zijn den landbouw
te doen herleven, want nadat deze hun
tochten hadden gemaakt in Kabylie' en
Constantino en zij de wapenen, hadden
neergelegd, wijdden zij zich naar het voor
meld van den lateren maarschalk By-
gea-ud aan den landbouw. Door president
Doumergue. is ter eere van dezen man «en
monument onthuld 'te Bamfaroik, een
plaatsje op ongeveer 30 K.M. afstand
van Algiers gelegen, waar de eerste kolo
nisten hun pionierswerk begonnen zijn.
Om zich een denkbeeld te vormen van
hetgeen het moederland' voor deze kolonie
heeït gedaan, moet men nagaan, welken
vooruitgang het land medettaakfe in den
tijd', dat het stond onder de bescherming
van Frankrijk, en welke de vorderingen
zijn op economisch, staatkundig, intel
lectueel en elk ander gebied. Daarbij
client men echter dan nog rekening te
hounen met het feit, dat liet eigenlijke
veroveringswerk voortduurde tof 1870,
zoodat vóór dien tijd niet veel aandacht
kon worden besteed, aan het werk der
beschaving.
Maar sinds, 1848 is Algiers een Fran-
sche oezitting, dus geen zelfstandige ko
lome, maar een Fransche provincie, inge
deeld in drie departementen, welke in
jrinciep dooi' de Fransche ministers wor
den bestuurd. De Fransche burgers in
Algiers kiezen hun eigen afgevaardigden
naar de Kamer. De begrooting, welke,
in 1880 sloot met een eindbedrag van
ruim 33 millioen francs, toonde voor 1930
een gewone uitgaven een bedrag van
903 millioen en aan buitengewone uitga
ven een bedrag van ruim' 81/2 millioen.
In Algiers wonen thans niet minder dan
ó1/? millioen inboorlingen, terwijl dit aan
tal bij de komst der Franschen naar schat
ting 21/2 millioen bedroeg. Na de over
winning op Abd.el-Kader waren er onge
veer 50,000 Franschen in dit gebied, ter
wijl nu van de 900.000 Europeanen, die
in Algiers woonachtig zijn, ruim' 700.000
van Fransche origine zijn. Gaat men de
verschillende steden na, dan kan men zien,
hoc- deze eertijds zeer kleine en onbedui
dende tot welvarende centra van industrie
en handel zijn uitgegroeid. Bodfarik was
bij de komst der Franschen nog slechts
een I-nlandsche marktplaats in zeer on
gunstige conditie, vanwege de moerassige
omgeving. Toen hebben d'e Fransche sol
daten de streek beplant- met eucalipl!u(s',
den grond gedraineerd en steenen huiken
Het is Miss. Hayden, de eenige
dochter van een baron; Sir Felix Hayden
heet hij. Je hebt haar natuurlijk nog
nooit ontmoet .oimdat ze pas hier in de
stad woont.
Is het een vriendin van je? Ken je
haai' goed vroeg Lottie, die toevallig
hetzelfde vroeg, als Kate over Loittie
gevraagd had. Ze zag Carrasford' nieuws
gierig aan, zonder de minste jalouzie.
Het was iets opvallends, dat nog nooit
■een vrouw haar geheele hart aan Sjjanley
Carrasiord geschonken had. Een Franscïi
filosoof heeft gezegd, dat het scilioone ge
slacht door instinct geleid wórdt en in
stinctmatig voelde iedere vrouw, evenals
ook Kate, dat er iets vrecemds ami Stan
ley Carrasford was, ze wisten niet wait,
maar onbewust waren ze op hu,n hoede;
z'iji was slim genoeg, Oni te begrijpen, da.t,
indien Stanley Carrasford gehuwd was,
hij haar geen geschenken meer zou ge
ven, en misschien ook geen inlichtingen
meer over de heurS. Ze wis,t dit wel niet
zeker, maar het was toch
Ea dus"wac'htte ze met spanning op zijn
antwoord.
Ik heb pas kennis met haar gemaakt
zeide Carrasford. Reuze aardige men-
sohen, een bekoorlijk meisje, die Miss
Hayden.
Dat vind ik ook, merkte Loittie vlug
op, Za zag me strak aan, toen ik hater in
da Row passeerde en ze lachte me vroo-
lijk toe, alsof ze met mij, wilde spqeken.
gebouwd; een uitgeibréide duituur van
Zuidvruchten en tabak werd begonn'en,
zoodat Bouiarik thans oen plaats is mat
15.000 inwoners, groote fabrieken en en
trepots. Consitantine ,dat ten Oosten van
Algiers ligt op1 een rotsachtige hoog
vlakte, bezat in 1905 46.000 inwoners en
in 1929 needs meer dan 100.000. Het
moer Westelijk gelegen Oran telde in 1830
maar 9000 zielen, doch dit jaar zijn er
reeds ongeveer 170.000. Algiers Zelf, dat
in 1870 nog maar 40.000 inwoners bezat,
heelt heden ten dage meer dan 300.000
inwoners en het gemeentebestuur ver
wacht, dat dit getal zich in de komende
tien jaar tot 500.000 zal uitbreiden. De
handel heeft zidli eveneens zeer ^terk
ontwikkeld.
Frankrijk zorgt ook, dat het intellec
tueel leven in 'Algiers voortgang maakt.
Men kent hier zoowel de Inlandsche als
Fransche school, waarheen de Arabieren
naar eigen goeddunken hun kind'eren heen
kunnen zenden. Boven d'e lagere scholen
staan .de lycea s, terwijl het verder onder
wijs wordt genoten op- de Staatsscholen,
waar men dan verder kan worden voorbe
reid tot ingenieur of officier. Aan de
hoogescholen wordt tegenwoordig ook al
menigmaal les gegeven in het Arabisch,
terwijl de Mohamedaansc'he hogescholen
het MohameidaanscSi recjit en den Molhame-
daanschen godsdienst onderwijzen, om! al
dus de geestelijkheid1 voor hun godsdienst
oi' rechters voor het maatschappelijk l'even
voor te bereiden. In d'e verschillende
steden en dorpen zijn 550 sehol'en speciaal
bestemd voor inlanders,; vete scholen zijn
nog in aanbouw. In 1929 werden in to
taal '16 nieuwe zeikenhuizen gebouwd, 7
ander,en werden uitgebreid.
Ook voor wegenaanleg werden millioe-
nen, besteed.
De onderlinge verbinding m'et de ver
schillende plaatsen in liet land wondt
onderhouden door 4875 vrachtwagens en
569 autobussen. Aan spoorwegen heeft
men tot nog toe reeds 5000 K.M. (Vol
gens de. laatste gegevens werd' Algiers be
zocht door 46.000 toeristen.
Wat de toekomst brengen zal? Men
kent de Fransche en Italiaansebe jalouzi
ten opzichte van elkander. Men weet
ook genoegzaam' van de plannen van Mus
solini tot oen mogelijk herstel van de
cude Bomieinsche heerschappij rond de
Mid'dcllanidsche zee; zijn, oog was. reeds
bij herhaling gevestigd' op de Noordkust
van Afrika. De geschiedenis zal ook dan
moeten leer'en wat de toekomst zal zijn
van de thans bloeiende Fransche bezit
ting Algiers.
De troebelen in Rriftselrlndië.
Naai' Reuter uit Calcutta meldt, zijin.
den derden Juni ernstige onlusten voorge
komen te Gheenaghat', «en dorp in het
Indische district Midnaplore. De dorpe
lingen vielen er twee onder-insplóetieurs
van politie en vier agenten aan en onknap
m'en hun deu niformen en waiptens. De
twee onder-inspfe-e'tleuii's WOrden Vermist,
een hunner moet gedood zijn.
D'e politie heeft Zaterdag moeten vu
ren op 1500 vrijwilligers te Balisai, in
het distriet Midnapioire. Naar Verluidt zijn
er vijftien gewonden.
De toestand in het district wordt ern
stig geacht. Er 'Zijn Versterkingen heen
gezonden.
Haiikou.
Ook uit liet! Zuiden wordt de centrale
ï'egeering te Nanking tamelijk ernstig' in
het nauw gebracht. Een Vorresplonidentj
Ik houd van haar.
Ja,? Ze is ook zeer bekoorlijk. Zp is
terlijk en e,en echt buitenkind, ja, ik zo'H
zeggen eigenlijk ,een beetje kinderlijk.
Dan moet ik zeker kennis rnlet haar
maken, zeide Lottie nadrukkelijk, dan is
zij een volmaakte bezienswaardigheid. Ik
heb allerlei soort vrouwen ontmloat, maar
nog nooit een die echt eenvoudig en nog
als het ware een kind was.
Mannen anders genoeg hè zeide hij
grijnslachend.
Ja, zeer velen zijn. zoo, antwoordde
ze. Maar wat bedoel je daar mee? vroeg
ze, en je kou zien dat ze kwaad 'Wierd1.
O, niets beleedigendg hoor, heusdli
niet, lieve Lotitie, antwoordde hij ernstig.
Jij bent in ieder geval niet een kin|d,
zeide ze en hare donkere oogen schotiemt
vuur. Het verkeerde in jou is juist, dait je
veel te geslepen bent. En je houdlt zieker
van dat meisje he; natuurlijk is ze schat
rijk.
Ontzaglijk rijk, zeide Carrasford
kalm; maar het zou geen doel hebben om
van haar veel te gaan houden, wjnt ze
is reeds met e.en jongen man verloofd. (Het
is nog wel niet publiek, maar ik 'hoorde
het toevallig.
Lottie knikte begrijpelijk, dacht eenige
oogenblikken na en zeide dan grijnslach
end, terwijl ze hare witte tanden liet zien;
Ik begrijp het al; dan he'b je het op
haar vader gemunt.
Wat ben je toch slim, Loitltiezeide
te Sjanghai van de Diaily Telegraph legü
uit dat de Zuidelijke opstandelingen drie
legers tegen de c'ent!r;ale negejeiring in het
Veldh ebben. Een daarvan rukt op' naar
Sjasi, een ecbnolmiesch belangrijk cen
trum afin den BoVem J|amgtise.
De tweedetl roep'enim'aoht bedreigt Han-
kou en Woetsjang; heti derde leger trekt
aan op Keoehiamg. D.e buitenlanders in
Hunk.au en natuurlijk ook de Chineesöbe
beVolking aldaar Verkeert in grootje an»st,
daar de troepten die Woetsjang en Ham-
kou bedreigen om hun woestheid berucht
zijn.
Een staatsgreep1 van prins Karei.
Pïins Karei, die indertijd om zJijta
■ergerlijk leven va,n dan troon Vervallen
Werd verklaard, is Vrijdagavond plotse
ling gn«jb een vliegmlaöhiine in Boiem'enië
meergestreOsem, waar hij' ondier de boeren
partij, die thans aan heit heiwind is, heel
wat aanhangers telt'. In genaraals-uni-
iorm trok hij daarop naar de kazerne
te Boekarest, waar de soldaten ziteh omi
hem schaarden. De autoriteiten liatein,
voor zoover ze niet overbluft waren, alles
lijdelijk 'begaan en zelfs de regent van
Roemenië, zijn broer Nicölaas, die voor
den ldeineln koning (zoon van Prins
Karei) regeerf, viel prins Karei bij.
Alleen de liberale partij! sdhijint in verzot te
willen kom'en. Doch aangezien haar an'aclht
goeddeels getaand is,, heeft de vrijmoe
dige prins, die ook weer op 'n verzoening
met zijn gewezen vrouw schijlnt aan te
sturen, weinig vam haar te vreazem.
Inmiddels kwam! reads het baricht, dat
prins Karei ziah eigenmachtig toit' kaping
heeft uitgeroepen.
Do regeerdng heeft in deze daad berust
en ds afgetreden. Gemeld wopdt, dlatt het
in 't geheele land rustig is,
Hoe 'de terugkeer' Wierd,
v oorbar add.
Over den tegugkeer van Carol hoont
men in Roemeansèhe politieke kringen het
volgende. De. voorbereiding Werd door drie
verschillende kleine .groepen van zijn
aanhangers onafhankelijk van elkaar ge
voerd. Eein groot ecumlplot of een militaire
samenzwering bestond nooit en werjet ook
overbodig geac'ht, daar' de overtuiging be
stond, dat bij den terugkeer van den prinq
alles vanzelf zou gaan. Een der groepen
werd d'oor deu vro.egeren staabsaoclratlaxis
Manolescoe geleid, die onder het liberalem-
bewind wegens Carliftisehe propaganda
voor den krijgsraad e,ton.d. Tot dez'e groep
hoorde vooral overste Kreooek, die vroe
ger Oostenrijlcsch-Hongaarscih officier was
geweest, en ook majoor Niciotira.. Mano
lescoe reisde zes wieken geledten maar Pa
rijs en gaf vandaamit het afgesproken
wachtwoord van de stairltjberedd'heid v,an
den prins uit „ban gezond".
Intusscliem warein 'de agenten in Boeda
pest, Praag, Weenen en Münchem in do
weer. In Praag werd op kosten van den
prins oen vliegtuig gecharterd en een
Fransch piloot aangeworven. In Parijs
werlftc do daair verblijvende militaire atta
ché overste» Tutareianoa mauw mat prima
Carol samen. De comtnanldamt van het
■militaire vliegveld yan Klauseniburg, de
overste Dahintem, moes|t ,den prins aldaar
opwachten.;
De prins startte van Miimdhem per
vliegtuig, terwijl een fweede m'et overste
Krecoek vooruit-vloog, om de laatste vooi'-
bereidselan in Boekarest en Klausenburg
te treffen. Hij: heeft hét jinifodmi van
vlieger-generaal voor den prins naar Klau
souburg gebracht. Prins Carol mtoest we
gens motordefect, een noodlanding dcusn
bij Gross-Waodein, wa.ar de officieren van
de Klausenburger luchthaven, die hem!
in hun ongerustheid tegemoet gevlogen
waren, bereikten en jji de gedegenhleiid
hij glimlachend. Je hebt verbazend veel
aanleg» voooi' den handel; indien je een
man was, zou ik je gaarne tot mijn bond
genoot hebben. i I I *1
Dank je! zeide Lottie. Het zou het
eenige bondgenootschap' zijn, dat ik mat! je
zou willen aangaan, voegde ze er uitda»
gendj aan toe.
Zeg dat toch niet Loittie! en zachtjes
het klinkt vreeselijk, je weeit, hoe ik je
bemin.
Mijn beste jongen, zeide Lottie kort,
or is maar een persoon in do wereld, waar
ik van houd cn die heet Stanley Carras
ford.
Hij lachte -en sloeg zijn arm orq haan
lieen, maar toen hij' haar Wilde kussen,
trok ze snel haar hoofd terug; niet omdat
za. dat nou zoo erg vond, want da meeste
zangeressen en actrices beschouwen een
kus, zooals andere menschen een hand ge
ven. Maar vanmorgen wilde ze nou een
maal niet gekust worden. Ze herinnerde
zich levendig den eerbied in manieren en
toon, waarmede Barry "Wynton haar be-
handela had gisteravond. Hij' had hajar
niet willen kussen, ofschoon indien hij' het
gedaan had, ze hem het zeker zou (hebben
vtrgeven. Een valsehe munt herkent men
"makkelijker, wanneer men haar tegelijk
metl een echte laaf vallen. Zoo ook hier;
met Barry Wynton in haar gedachte kwa
men de valschheid en onoprechtheid van
Stanley Carrasford duidelijker uit.
(Wordt vervolgd)