NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND HENDRIKSE Go's BANK, N.Ï. DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS DINSDAB 10 JUNI 1930 FEUILLETON De gestolen goudmijn. HANDEL EN LANDBOUW. I~l BUITENLAND AZIË CHINA ROEMENIË NUMMER 68 26s™ JAARGANG NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES; Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie. Bijkantoor MIDDELBURG, Markt 1 en 2; Telefoon No. 474. Abonnementsprijs f 1.90 per drie maanden, bij vooruitbetaling; Advertentiën van 1 tot 6 regels f 0.90, elke regel meer f 0.15; Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager GROOTE WAARDE VAN PUBLICITEIT WORDT GELEZEN IN ALLE KRINGEN V Naar lager belastingdruk. Wij leven in moeilijke tijden. In de ons omringende landen grijpt de werkloosheid in steeds grooteire mate omi zich heen, en een klein land als het onze kan i daar aan evenmin ontkomen. Er zijn vele omstandigheden (men denk® sléchts aan de uitvoerbclemmering), welke verschillende takken van ons volksbestaan ongunstig beïnvloeden, de beslaande werk gelegenheid! aantasten of uitbreiding daar van tegenhouden. In het Belang van duurzame volkswe) vaart is het een eerste vereischte, dat verdere kapitaalvorming bevorderd wordt. De groote oorlog heelt een groot deel van de rijkdommen, welke sedert 1870 waren verzameld, vernietigd. Daardoor zijn in de eerste plaats de volks- en middenklassen verarmd; juist die klas sen die voor een belangrijk deel moeten zorgen voor de kapitaalvorming, waarv'an het nieuwe geslacht zal moeiten leven. Slechts een langdurig tijdperk va.n vrede kan -een werkelijke verbetering brengen, kan nieuwe welvaart uitsjfreiden over de gansehe gemeenschap. Maar de vrede, die in alle tijden de beschermer is geweest van de volks- en middenklassen, kan er onmogelijk in sla gen de volksrijkdommen te herspellen, zoo lang de overheid blijft voortgaan, overal uitgaven en belastingen te verhooogen. Zelfs een schoolkind weet te vertellen, dat het volk veramnlt in de mate waarin ds overheid beslag legt op een grooter deel van het volksvermogen. De burgers mogen nog zoo onvermoeibaar werken, de oorlogs-ruïnes zullen nimimér hersteld worden, zoolang de nieuwe rijk'domimten door de overheid worden afgenomen. Sedert den oorlog is de belastingdruk zeer sterk toegenomen. Bij een totaal-in komen van f2380 millioen werd' in 1915 aan Rijksinkomsten- en Vermogensbelas tingen betaald rond f 33 millioenbij eer totaal inkomen in 1927 ad f5034 millioen werd aan dergelijke belastingen rond f 188 millioen geheven. Terwijl het totale volks- inknmen dus in dat tijdvak ruim! 2 maal zoo groot werd, werd het- bedrag, door hef Rijk aa,n belasting naar vermogen in inkomen geheven bijna 5% maal zoo groot. Waarbij niet vergeten mag worden, dat de progressie in de belastingen voor de hoogerc en hoogste inkomens, van Welke toch in de eerste plaats, de belang rijke kapitaalvorming moet komen, zeer verscherpt werd. Nu zijn in de laatste jaren eenige Rijks belastingen verlaagd. Van de hierboven voor 1927 opgesomde belastingen zijn ver vallen de opcenten op de Inkomstenbelas ting ten behoeve van het Leeningsionds, dei Inkomstenbelasting zelf is verlaagd en met 1 Mei j.l. verminderde het bedrag aan Verdeaigingsbelasting II geheven. Maar behalve de naar vermogen en in komen geheven belastingen moeten uit het totale volksinkomen o,ok betaald worden alic andere directe en indirecte Rijksba-, lastingen, benevens de door de gemleent» •en provincie geheven belastingen. Wat deze laatste betreft kan zeker, worden aangenomen, dat de gezamenlijke provin ciale en gemeentelijke belastingen over het tijdvak van 1915 tot 1927 een be langrijker stijging te zien geven dan van één o,p ruim twee. Wat de RijksjbelasJ tangen betreft, geven wij hier nog eenige tijiers van de opbrengst van alle directe ■en indirecte belastingen volgens de staats rekening over 1915 en 1927 aangevuld met voorloopige cijfers over 1929. Voor 1927 en '29 zijn daarbij ook gerekend de hellingen ten behoeve van het Leening- ionds en het Wegenfonds. Voor 1929 hebben wij genomen de opbrengst volgens de gepubliceerde Middelen staten over dat jaar; de definitieve cdjefrs zullen hier- 27 Gejaagd als ze altijd was, ging ze naar haar bureau en schreef de cheque. Zij kon dit heel gerust doen, want z'e eves er trotseh op, da|tl ze zoo'n grootte rekening op de bank had. Even zag ze op, 'maar keek hem niet aan. Neen, dat was hef nie;t, antwoordde ze kort. Het dolle paard, dat je Edward .aanraadde te koopen, sloeg gisterenavond opj hol; de disselboom brak en het rij,tui» sloegj om. Je hebt je toch niet bezeerd, vroeg hij opgewonden Neen toch wa.ar Die edelmoedige redjder ds zeker maar een kleine toevoeging van den verslaggever? Neen, toch niet, zei de Loitltie scherp. Hij! werd niet gewond, zooals men be weerd, maar wel werd hij over den grond' geslingerd. Hij heef t een koene daad' ver richt' ,en was hij er niet gaweesjt, dan lag ik in het ziekenhuis. Wat een verschrikkelijke gedachte! zei- de Carrasford. Lieve Lottie! Ik wou, da,t ik in 2ijn plaats geweesf was. Was hef een gewone man? -- Neen, hooor! zeide Lottie bi|ts. Hef was een heer, Zeker zoo deftig als; jij[. Lets in haar stem' deed Stanley Carras ford zijn ooren spitsen. Is het toch? Wie was hef? Hoe van in totaal niet belangrijk afwijken. De tot-aalopbrengst aan Rijksbelastingen bedroeg in 1915 f'178 millioen; in 1927 1 593 millioen en in 1929 1614 mdUoen. Een stijging dus van 1915 tot 1927 van 1 op 31/2- Meer dan welk betoog ook overtuigen deze enkele cijfers van de wensöhelijkheiid van belastingverlaging ter bevordering van tie economische opleving en in het belang van de zoo noodige kapitaalvorming. In derdaad, wij moeten in die richting verder. De oelastingpolitiek moet er op gericht zijn, het tekort da,t in de jaren sinds'den oorlog de kapitaalvorming heeft gehad, zoo snel mogelijk te doen verdwijnen. In verschillende bedrijven, en met name in don landbouw, heeft men met ernstige moeilijkheden! te kam'pen; verlichting van belastingdruk is zeker ook een van de middelen, die zulke moeilijkhelden kan hel pen overwinnen. Vrede beteekent welvaart. Vrede 'kan echter geen welvaart brengen zoolang de cige.11 overheid' een belasting-politiek voert welke de volkswelvaart tegenhoudt. I VAN OVER DE GRENZEN B ij het eeuwfeest van Algiers. 17 Juni a.s. zal het 100 jaar geleden zijn, dat te Algiers de Eranschen voöl) aan wal zetten in de kleine baai te EidSi Femit'h, waar op bevel van Karei X, koning van Frankrijk, de vlag van diat land werd geplant. De reden waarom' deze expeditie werd georganiseerd, was ge legen in het feit, dolt een groot aantfal roov.ers, die daar woonden, de zee in orze streek onveilig maakten. De histo rische beteekenis van deze herdenking mocht niet ongemerkt voorbijgaan en Frankrijk heeft al haar best gedaan de via'ing zoo luisterrijk mogelijk te doen zijn. President Doumergue is persoon lijk naai' Algiers gereisd omi den wapen schouw' te SidiFerruch mode te niaken. Bijl deze parade waren dezelfde wapen- soorten vertegenwoordigd, welke voor 100 jaar aanwezig waren: Zousaven,. Senega- leezen, jagers en tirailleurs. Ook werd vorige maand een groote vlootparade ge houden op de reedê te Algiers. De presi dent minister Dumesnil en de voorzitters van do Ka,mei' en den Senaat waren hierbij aanwezig en volgden miefe belang stelling het défilé dei' 66 oorlogsschepen en der drie eskadrilles vliegtuigen. Te gelijkertijd heeft men in Algiers in ver schillende steden tentoonstellingen georga niseerd, waarvan wij noemen de tentoon stelling te Oran en die te Consjtautïne. Deze gaven een beeld van den graan bouw en wijncultuur in Algiers, terwijl de tentoonstellingen .te Parijs en te Lyon een meer historisch overzicht geven. De eerste kolonisatie van Algiers begint ten tijde der Phoeniciers, die Carthago sticht ten en de grondslagen legden van het later zoo machtige ,1'ijk. Omstreeks 146 kwamen de Romeinen met de Cartha,genen in aanraking, doch het zou nog tot 46 duren, alvorens zij, na de expeditie van Caesar, hun heerschappij zouden vestigen en het land groot maken voor den wereld handel. Maar met den val van het Ro- m,einsdie rijk .ging ook het welvarend Algiers ten gronde door de voortdurende invallen der barbaren, welke omstreeks 430 plaats hadden. Vanaf dien tijd is het land dooi' de onderlinge verdeeldheid, der bevolking geheel versnipperd in een menigte staatjes. In 1529 valt het land in handen van de Turken, die tie bron van bestaan voor een groot deel zioditen in de zetrooverij en zich aldus verrijkten ten koste van de Europeesche Staten. Om! nier nu een eind' aan te maken, (besloot hapoleon een inval te doen, doch zond heette hij Een ol ander voorgevoel, indien dit woord niet te sterk is, noodÜakte Lottie fcej liegen. Zij boog dieper over de ehèque .en zeide onverschillig Ik weet "het niejt. Hij is weggeloo- pen. Praat er nou "maar niet langer over. Ik ben half ziek van dat gepraat en gezwets in de kranten. Hier heb je die cheque. Ik hoop, dat die mij zooveel winst opbrengt a-ls je zegt. Carrasford; stak die cheque in zijn porte feuille. Zullen we, van middag ergens heen gaan, Lottie? vroeg hij. Neen, antwooord'de ze, na een korte aarzeling. Ik moet van middag n^ar de naaister, voegde ze er aan toe, terwijl ze hare oogen neersloeg en een kleurtje haar wangen bedekte, want ze vroeg zich. af, of' Mr. Barry Wynton zijn belofte zou houden en dezen middag haar zou komen bezoeken. Eat is jammer, zeide hij. Ik had van middag graag een rijtoertje met je ge- nnakL Maar, dat is v\.ar ook, j,e hebt me nog niet gevraagd, wie die damie was, .waarmede je me vanmorgen in de Row hebt gezien. i-h ja, dat ben ik heelemaal verge ten, zeide Lott-ie en vertelde binnen vijf minuten haar derde leugen. Wie was het Wie ze ook is, he't is een beeldschoon meisje. Ik geloof niet, dat ik haar vroe ger ooit gezien heb. te voren kapitein Boutin naar Algiers om eenige gegevens te verzamielen, noo- dig voor een goed overlegden inval. Hot zou evenwel nog tot 1830 duren, eer dit plan ten uitvoer kon worden gelegd; Ka- rel X toch heeft toen, zooals meed^ ge zegd, den aanval gecommandeerd. Het is GOES verstrekt credieten aan Neemt gelden in deposito tegen hooge rentevergoeding. zeer juist van de koloniseerende Fran- schen geweest van den beginne af alles te zetten op den landbouw! en de wijn cultuur, daar dit land zoo bij uitstek ge schikt ds voor defe takken van welvaart. Do graanbouw bestaat vooral in de stre ken, welke gelegen zijn op een hoogte van 300 tot 1200 meter, als het vroegere Mauretanie en Jifgurta, terwijl de lage re. streken en de kust voor graa,n en wijnoouw worden aangewend. De Fran- sche soldaten, die Algiers hebben ver overd, zijn tegelijk de eerste kolonisten geweest, die begonnen zijn den landbouw te doen herleven, want nadat deze hun tochten hadden gemaakt in Kabylie' en Constantino en zij de wapenen, hadden neergelegd, wijdden zij zich naar het voor meld van den lateren maarschalk By- gea-ud aan den landbouw. Door president Doumergue. is ter eere van dezen man «en monument onthuld 'te Bamfaroik, een plaatsje op ongeveer 30 K.M. afstand van Algiers gelegen, waar de eerste kolo nisten hun pionierswerk begonnen zijn. Om zich een denkbeeld te vormen van hetgeen het moederland' voor deze kolonie heeït gedaan, moet men nagaan, welken vooruitgang het land medettaakfe in den tijd', dat het stond onder de bescherming van Frankrijk, en welke de vorderingen zijn op economisch, staatkundig, intel lectueel en elk ander gebied. Daarbij client men echter dan nog rekening te hounen met het feit, dat liet eigenlijke veroveringswerk voortduurde tof 1870, zoodat vóór dien tijd niet veel aandacht kon worden besteed, aan het werk der beschaving. Maar sinds, 1848 is Algiers een Fran- sche oezitting, dus geen zelfstandige ko lome, maar een Fransche provincie, inge deeld in drie departementen, welke in jrinciep dooi' de Fransche ministers wor den bestuurd. De Fransche burgers in Algiers kiezen hun eigen afgevaardigden naar de Kamer. De begrooting, welke, in 1880 sloot met een eindbedrag van ruim 33 millioen francs, toonde voor 1930 een gewone uitgaven een bedrag van 903 millioen en aan buitengewone uitga ven een bedrag van ruim' 81/2 millioen. In Algiers wonen thans niet minder dan ó1/? millioen inboorlingen, terwijl dit aan tal bij de komst der Franschen naar schat ting 21/2 millioen bedroeg. Na de over winning op Abd.el-Kader waren er onge veer 50,000 Franschen in dit gebied, ter wijl nu van de 900.000 Europeanen, die in Algiers woonachtig zijn, ruim' 700.000 van Fransche origine zijn. Gaat men de verschillende steden na, dan kan men zien, hoc- deze eertijds zeer kleine en onbedui dende tot welvarende centra van industrie en handel zijn uitgegroeid. Bodfarik was bij de komst der Franschen nog slechts een I-nlandsche marktplaats in zeer on gunstige conditie, vanwege de moerassige omgeving. Toen hebben d'e Fransche sol daten de streek beplant- met eucalipl!u(s', den grond gedraineerd en steenen huiken Het is Miss. Hayden, de eenige dochter van een baron; Sir Felix Hayden heet hij. Je hebt haar natuurlijk nog nooit ontmoet .oimdat ze pas hier in de stad woont. Is het een vriendin van je? Ken je haai' goed vroeg Lottie, die toevallig hetzelfde vroeg, als Kate over Loittie gevraagd had. Ze zag Carrasford' nieuws gierig aan, zonder de minste jalouzie. Het was iets opvallends, dat nog nooit ■een vrouw haar geheele hart aan Sjjanley Carrasiord geschonken had. Een Franscïi filosoof heeft gezegd, dat het scilioone ge slacht door instinct geleid wórdt en in stinctmatig voelde iedere vrouw, evenals ook Kate, dat er iets vrecemds ami Stan ley Carrasford was, ze wisten niet wait, maar onbewust waren ze op hu,n hoede; z'iji was slim genoeg, Oni te begrijpen, da.t, indien Stanley Carrasford gehuwd was, hij haar geen geschenken meer zou ge ven, en misschien ook geen inlichtingen meer over de heurS. Ze wis,t dit wel niet zeker, maar het was toch Ea dus"wac'htte ze met spanning op zijn antwoord. Ik heb pas kennis met haar gemaakt zeide Carrasford. Reuze aardige men- sohen, een bekoorlijk meisje, die Miss Hayden. Dat vind ik ook, merkte Loittie vlug op, Za zag me strak aan, toen ik hater in da Row passeerde en ze lachte me vroo- lijk toe, alsof ze met mij, wilde spqeken. gebouwd; een uitgeibréide duituur van Zuidvruchten en tabak werd begonn'en, zoodat Bouiarik thans oen plaats is mat 15.000 inwoners, groote fabrieken en en trepots. Consitantine ,dat ten Oosten van Algiers ligt op1 een rotsachtige hoog vlakte, bezat in 1905 46.000 inwoners en in 1929 needs meer dan 100.000. Het moer Westelijk gelegen Oran telde in 1830 maar 9000 zielen, doch dit jaar zijn er reeds ongeveer 170.000. Algiers Zelf, dat in 1870 nog maar 40.000 inwoners bezat, heelt heden ten dage meer dan 300.000 inwoners en het gemeentebestuur ver wacht, dat dit getal zich in de komende tien jaar tot 500.000 zal uitbreiden. De handel heeft zidli eveneens zeer ^terk ontwikkeld. Frankrijk zorgt ook, dat het intellec tueel leven in 'Algiers voortgang maakt. Men kent hier zoowel de Inlandsche als Fransche school, waarheen de Arabieren naar eigen goeddunken hun kind'eren heen kunnen zenden. Boven d'e lagere scholen staan .de lycea s, terwijl het verder onder wijs wordt genoten op- de Staatsscholen, waar men dan verder kan worden voorbe reid tot ingenieur of officier. Aan de hoogescholen wordt tegenwoordig ook al menigmaal les gegeven in het Arabisch, terwijl de Mohamedaansc'he hogescholen het MohameidaanscSi recjit en den Molhame- daanschen godsdienst onderwijzen, om! al dus de geestelijkheid1 voor hun godsdienst oi' rechters voor het maatschappelijk l'even voor te bereiden. In d'e verschillende steden en dorpen zijn 550 sehol'en speciaal bestemd voor inlanders,; vete scholen zijn nog in aanbouw. In 1929 werden in to taal '16 nieuwe zeikenhuizen gebouwd, 7 ander,en werden uitgebreid. Ook voor wegenaanleg werden millioe- nen, besteed. De onderlinge verbinding m'et de ver schillende plaatsen in liet land wondt onderhouden door 4875 vrachtwagens en 569 autobussen. Aan spoorwegen heeft men tot nog toe reeds 5000 K.M. (Vol gens de. laatste gegevens werd' Algiers be zocht door 46.000 toeristen. Wat de toekomst brengen zal? Men kent de Fransche en Italiaansebe jalouzi ten opzichte van elkander. Men weet ook genoegzaam' van de plannen van Mus solini tot oen mogelijk herstel van de cude Bomieinsche heerschappij rond de Mid'dcllanidsche zee; zijn, oog was. reeds bij herhaling gevestigd' op de Noordkust van Afrika. De geschiedenis zal ook dan moeten leer'en wat de toekomst zal zijn van de thans bloeiende Fransche bezit ting Algiers. De troebelen in Rriftselrlndië. Naai' Reuter uit Calcutta meldt, zijin. den derden Juni ernstige onlusten voorge komen te Gheenaghat', «en dorp in het Indische district Midnaplore. De dorpe lingen vielen er twee onder-insplóetieurs van politie en vier agenten aan en onknap m'en hun deu niformen en waiptens. De twee onder-inspfe-e'tleuii's WOrden Vermist, een hunner moet gedood zijn. D'e politie heeft Zaterdag moeten vu ren op 1500 vrijwilligers te Balisai, in het distriet Midnapioire. Naar Verluidt zijn er vijftien gewonden. De toestand in het district wordt ern stig geacht. Er 'Zijn Versterkingen heen gezonden. Haiikou. Ook uit liet! Zuiden wordt de centrale ï'egeering te Nanking tamelijk ernstig' in het nauw gebracht. Een Vorresplonidentj Ik houd van haar. Ja,? Ze is ook zeer bekoorlijk. Zp is terlijk en e,en echt buitenkind, ja, ik zo'H zeggen eigenlijk ,een beetje kinderlijk. Dan moet ik zeker kennis rnlet haar maken, zeide Lottie nadrukkelijk, dan is zij een volmaakte bezienswaardigheid. Ik heb allerlei soort vrouwen ontmloat, maar nog nooit een die echt eenvoudig en nog als het ware een kind was. Mannen anders genoeg hè zeide hij grijnslachend. Ja, zeer velen zijn. zoo, antwoordde ze. Maar wat bedoel je daar mee? vroeg ze, en je kou zien dat ze kwaad 'Wierd1. O, niets beleedigendg hoor, heusdli niet, lieve Lotitie, antwoordde hij ernstig. Jij bent in ieder geval niet een kin|d, zeide ze en hare donkere oogen schotiemt vuur. Het verkeerde in jou is juist, dait je veel te geslepen bent. En je houdlt zieker van dat meisje he; natuurlijk is ze schat rijk. Ontzaglijk rijk, zeide Carrasford kalm; maar het zou geen doel hebben om van haar veel te gaan houden, wjnt ze is reeds met e.en jongen man verloofd. (Het is nog wel niet publiek, maar ik 'hoorde het toevallig. Lottie knikte begrijpelijk, dacht eenige oogenblikken na en zeide dan grijnslach end, terwijl ze hare witte tanden liet zien; Ik begrijp het al; dan he'b je het op haar vader gemunt. Wat ben je toch slim, Loitltiezeide te Sjanghai van de Diaily Telegraph legü uit dat de Zuidelijke opstandelingen drie legers tegen de c'ent!r;ale negejeiring in het Veldh ebben. Een daarvan rukt op' naar Sjasi, een ecbnolmiesch belangrijk cen trum afin den BoVem J|amgtise. De tweedetl roep'enim'aoht bedreigt Han- kou en Woetsjang; heti derde leger trekt aan op Keoehiamg. D.e buitenlanders in Hunk.au en natuurlijk ook de Chineesöbe beVolking aldaar Verkeert in grootje an»st, daar de troepten die Woetsjang en Ham- kou bedreigen om hun woestheid berucht zijn. Een staatsgreep1 van prins Karei. Pïins Karei, die indertijd om zJijta ■ergerlijk leven va,n dan troon Vervallen Werd verklaard, is Vrijdagavond plotse ling gn«jb een vliegmlaöhiine in Boiem'enië meergestreOsem, waar hij' ondier de boeren partij, die thans aan heit heiwind is, heel wat aanhangers telt'. In genaraals-uni- iorm trok hij daarop naar de kazerne te Boekarest, waar de soldaten ziteh omi hem schaarden. De autoriteiten liatein, voor zoover ze niet overbluft waren, alles lijdelijk 'begaan en zelfs de regent van Roemenië, zijn broer Nicölaas, die voor den ldeineln koning (zoon van Prins Karei) regeerf, viel prins Karei bij. Alleen de liberale partij! sdhijint in verzot te willen kom'en. Doch aangezien haar an'aclht goeddeels getaand is,, heeft de vrijmoe dige prins, die ook weer op 'n verzoening met zijn gewezen vrouw schijlnt aan te sturen, weinig vam haar te vreazem. Inmiddels kwam! reads het baricht, dat prins Karei ziah eigenmachtig toit' kaping heeft uitgeroepen. Do regeerdng heeft in deze daad berust en ds afgetreden. Gemeld wopdt, dlatt het in 't geheele land rustig is, Hoe 'de terugkeer' Wierd, v oorbar add. Over den tegugkeer van Carol hoont men in Roemeansèhe politieke kringen het volgende. De. voorbereiding Werd door drie verschillende kleine .groepen van zijn aanhangers onafhankelijk van elkaar ge voerd. Eein groot ecumlplot of een militaire samenzwering bestond nooit en werjet ook overbodig geac'ht, daar' de overtuiging be stond, dat bij den terugkeer van den prinq alles vanzelf zou gaan. Een der groepen werd d'oor deu vro.egeren staabsaoclratlaxis Manolescoe geleid, die onder het liberalem- bewind wegens Carliftisehe propaganda voor den krijgsraad e,ton.d. Tot dez'e groep hoorde vooral overste Kreooek, die vroe ger Oostenrijlcsch-Hongaarscih officier was geweest, en ook majoor Niciotira.. Mano lescoe reisde zes wieken geledten maar Pa rijs en gaf vandaamit het afgesproken wachtwoord van de stairltjberedd'heid v,an den prins uit „ban gezond". Intusscliem warein 'de agenten in Boeda pest, Praag, Weenen en Münchem in do weer. In Praag werd op kosten van den prins oen vliegtuig gecharterd en een Fransch piloot aangeworven. In Parijs werlftc do daair verblijvende militaire atta ché overste» Tutareianoa mauw mat prima Carol samen. De comtnanldamt van het ■militaire vliegveld yan Klauseniburg, de overste Dahintem, moes|t ,den prins aldaar opwachten.; De prins startte van Miimdhem per vliegtuig, terwijl een fweede m'et overste Krecoek vooruit-vloog, om de laatste vooi'- bereidselan in Boekarest en Klausenburg te treffen. Hij: heeft hét jinifodmi van vlieger-generaal voor den prins naar Klau souburg gebracht. Prins Carol mtoest we gens motordefect, een noodlanding dcusn bij Gross-Waodein, wa.ar de officieren van de Klausenburger luchthaven, die hem! in hun ongerustheid tegemoet gevlogen waren, bereikten en jji de gedegenhleiid hij glimlachend. Je hebt verbazend veel aanleg» voooi' den handel; indien je een man was, zou ik je gaarne tot mijn bond genoot hebben. i I I *1 Dank je! zeide Lottie. Het zou het eenige bondgenootschap' zijn, dat ik mat! je zou willen aangaan, voegde ze er uitda» gendj aan toe. Zeg dat toch niet Loittie! en zachtjes het klinkt vreeselijk, je weeit, hoe ik je bemin. Mijn beste jongen, zeide Lottie kort, or is maar een persoon in do wereld, waar ik van houd cn die heet Stanley Carras ford. Hij lachte -en sloeg zijn arm orq haan lieen, maar toen hij' haar Wilde kussen, trok ze snel haar hoofd terug; niet omdat za. dat nou zoo erg vond, want da meeste zangeressen en actrices beschouwen een kus, zooals andere menschen een hand ge ven. Maar vanmorgen wilde ze nou een maal niet gekust worden. Ze herinnerde zich levendig den eerbied in manieren en toon, waarmede Barry "Wynton haar be- handela had gisteravond. Hij' had hajar niet willen kussen, ofschoon indien hij' het gedaan had, ze hem het zeker zou (hebben vtrgeven. Een valsehe munt herkent men "makkelijker, wanneer men haar tegelijk metl een echte laaf vallen. Zoo ook hier; met Barry Wynton in haar gedachte kwa men de valschheid en onoprechtheid van Stanley Carrasford duidelijker uit. (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1930 | | pagina 1