r
Doorziiten
PUROL
zaterdag 31 mei 1930
nieuwe zeeuwsche courant
„Ik zie dat je een plan hebt. Kom,
vertol 't me gauw."
Mr. Laurens Prefer van de Spiegel
nieuwe zeeuwsci
IN HET KRAAIENN1
verdeeldheid gezien, die gem!e,ngde hu-
vel ijken veroorzaken, dat niets haar be
wegen kon niet een andersdenkende te
trouwen. Op dat punt wa.s zo Vast beslo
ten, maar ze voelde dat ze voel bidlden
moest om' standvastig te blijven. Op dezen
brief wederom' een weigerend' antwoord te
geven, was, alsof ze voor den tweeden
keer haar doodvonnis teekenon moest. Op
weg naai" do pastorie kwami ze langs de
lurk. Ze trad er binnen on knielde, neer
voor het Heilig Sacrament. Vurig bad' ze
om kracht en steiin. Op dat oogenblik)
scheen het leven jVlary zjeer zwaar. Ze
had het gevoel alsof ze kiezen moest
tusschen een kroon van rozen, en pen
doornenkroon. Aan don eenen kant pen
gemakkelijk, weelderig, plpiziorig leven
met: den man! dien ze liefhad, aan den
anderen kant een zwaar lev,en van offer
en arbeid, alleen, zonder, den man dien ze
beminde ooit. weer te zien. En toch, als
ze aan David dacht, voelde ze dat er altijd
een muur lien sc[heidan zou, want d|0
eenige duurzame, sterke band van den
godsdienst zou ontbreken. Zij zou nooit
zeker zijn dat. man en vrouw elkander we
derzijds steunden om langs den engten weg
den Hemel te bereiken. Eensklaps schoot
haar een gezegde in dat David' dikwijls
had geuit„men moet kinderen niet over
God ol godsdienst spreken; als ze tot de
jaren van onderscheid gekomen zijn, mo
gen ze zeU kiezen." Als hij dat zeide, had
ze zich telkens afgevraagd: zou zij ge
rechtvaardigd) zijn als ze wellicht de zalig
held van andere zielen er aan waagde':;
Nu, gekniefd voor het alta,ar, in Gods
waarachtige tegenwoordigheid, voelde, ze
dat onder die voorwaarden ze de kroon
van rozen niet zou durven kiezen. Z,e bad
geruimen tijd om in'et kracht haar kruis
te dragen en alvorens de kerk te verlaten
offerde ze aan God het zwaarste offer
dat ze Hem! schenken konze deed) voor
altijd afstand van David Ring, en vroeg
Jezus hem dan de gave des Geloofs te
schenken. Van dien dag af aan bad ze
eiken dag vurig dat alvorens te sterven,
David katholiek zou zijn. Gesterkt en
kalm verliet ze de kerk cn liep naar de
pastorie.
Pastoor Jozef Bcrton was een goede
veertiger, flij was groot, breed geschou
derd en hield' zich hooi recht. Als men
hem zag loopen had men hcim' voor een
krairg militair gehouden. Hij' was blond,
had sprekende, blauwe oogen en een knap
regclwatig gezicht. Onder zijn parochia
nen was hij zeer gezien en vooral de 'ar
men hielden veel van hem. Nooit drong
hij zijn gedachten of raad' op aanmatigende
wijze op, maar hp kwam altijd' frank en
vrij voor z'ijn opinie uit.. Ii'ij had dlo
arme, eenvoudige vissohershevolking lief
en zij, zoowel protestanten als katho
lieken. liepen voor hem1 door het vuur. Hij
bemoeide zich absoluut niet met de poli
tiek en zijn lievelingsspreuk was die van
den H. Franciscus van Sales: „Men vangt
meer vliegen mat één theelepel honing dan
met een vat azijn". De liefde zijlnep
parochianen berustte op onbegrensd,en eer
bied en vertrouwen. Me,er da;n eens lia,d
hij,a Is het op zee stormde, door zlijnhel
denmoed' en kranig en durf het leven van
zijn ïnedemensehen gered. De vissclhers
en zeelieden praatten graag over zijn moed,
onversaagdheid en edelmoedigheid. Waar
er een arme visschersw.eduwe of' weezen
waren te ondersteunen daar stond pastoor
Perton vooraan op de lijst. Hij was niet
rijk, maar had eenige middelen van zidli-
zelve en zijn liefste bezigheid was leed
te verzachten en nooden te lenigen.
Glimlachend trad Mary de eenvoudige
werkkamer van haar oom binnen en leg
de de brieven van haar zuster en tante
op zijn schrijfbureau. Hij zag bij 'n
eerste oogopslag dat ze had' geschreid,
maar zei er niets van. Toen hij' beide
b:..even had- gelezen, zeide hij„Wed,
Mary, wat zijn je plannen?"
Mary keek hem glimlachend aan en
antwoordde:
„In de eerste plaats moet ik '11 midldel
zoeken om m'n boterham te verdienen."
„Ja", zei ze, „als u me maar niet
verwaand vindt, want ik heb' twee koor-
hen op m'n boog".
Pastoor Berton riep lachend: „Wel, w,el,
if.an de S'piiegel te Middelburg
IX.
Al heel sterk kwami de partijschap van
Zierikzee uit, 'toen de stadhouder bij' zijn
bezoek aan Middelburg in den zomer van
1786 voor het eerst de zitting der Staten
van Zeeland' bijwoonde. De zes steden
hadden toen 67 afgevaardigden gezonden,
waarvan Zierikzee* één, zegge één, den
pensionaris Mr. Jacbb' van den Haute; de
andere steden gezamenlijk 66, dus gamijd1-
deld dertien. De stadhouder werd afge
haald door eene comlmissie van acht per
sonen, bij wie van eike stad een regen-
rend burgemeester, behalve natuurlijk van
Zierikzee, waarvan geen burgemeester
aanwezig was, en men zich dus mek een
pensionaris moest vergenoegen. Eigenaar
dig genoeg was diet pensionaris Mr. J.
van den Houte een schoonzoon, van Van
de Spiegel, wijl hij! met diens oudste doch
ter Cornelia Pietromella gehuwd was.
Onder de personen, die Goes bij deze
gelegenheid in de State® vertegenwoordig
den, bevond zich Laurens Jan van, de
Spiegel, oudste zoon van den raadpensio
naris.
To-en het geval van Elb'urg en Hattem
:n de Staten ter nprake kw"a,m, kon Zierik
zee geen woorden genoeg vinden, oml het
gebruik van troepen tegen da burger-s af
te keuren en den stadhouder te verwij
ten, dat hij dat gedaan hadofschoon hij
slechts gevolg gegeven had aan het ver
zoek dei' Staten van Gelderland. Maar
het toeval wilde da,t Zierikzee kont) daarna
zelf om. versterking der militie verzocht,
omdat er bij da landlieden op Schouwen
eene oproerige beweging gaande was.
Gelukkig was de rust binnen enkele dagen
daar bof' je bij!"
„Heusch waar, oom. Herinnert u zicili
dat u verleden jaar op 'n diner bij ons
was en we daarna komedie speelden
Weet u nog dat mijnheer en mevrouw X
er bij waren, allebei pracht-kathol Leken
Wel, hij is direoteur van 'n Londeusche
Schouwburg. Hij zei aan vader dat hij
verrukt was over m'n spel, dat ik meer
dan gewoon talent had, en dat hij wilde
dat ik bij zijn troep kwam, dan kon 'hij
eer met me inleggen."
Pastoor Berton keek heel ernstig, maar
zei niets.
„Mij,n tweede plan is 't volgendle: U
weet dat ik 'n goede, geschoolde stemi
heb o.n 'n uitstekendie methode van zingen
heb geleerd va,n Signor M. Ik kan dus
zangles geven en als concert-zangeres op
treden. Ik weet zeker dat Signor M. me
zat steunen en recommandeere®. Wolk
van de beide plannen zal ik volgen -
„Nichtje, m'n hoed af' voor je energie
cn ondernemingsgeest. Je twee da p'lan
vind) ik het beste. Je. bent jong 011
onbeschermd' en het teven aan het tooneel
is gevaarlijk. J e tweede plan is hest cn ik
zal er je, zooveel ik kan, in steunen
„U boni 'n schat van 'n oom!", riep
Mary opgetogen.
„Niet waar?", lachte de priester. „Ik
zal zclt a,an Signor M. schrijven en met
hem overleggen wat we voor je kunne®
doen. Eu nu d'e andere kinderen; wat
most daarmee gebeuren? Ik geloof dat 't
Florence volstrekt geien kwaad Zal doe®
een paar maanden naar tante Corrte, te
gaan, want ze is nog zoo kinderachtig en
'n paar moeilijke mlaanden zullen haar
verdiepen. Maar van den armlem kleine®
George moeten ze goen do,miné maken.
Natuurlijk is hij1 protestant en moei dat
blijven, tenzij' liij zelf' verlangt katholiek
te word'ea. A'ls je plan achter lukt, ga
je in Londen wonen, e® kon hij meegaan
en een goede dagschool bezioeken. Daar
kan ik wel voor zorgen."
„Dan moet er nog voor Reppie gezorgd
worden", z'ei Mary, „'fis een lief, harte
lijk kind. Ik hield ha,ar 't liefst bijl me
en dat plan van Betty bevalt me niet."
„Mij evenmin", antwoordde ha,ar oom.
„Als ik haar 'ns als dag-scholier Wij' Ide
Zusters deed Dal krijg ik in Londen wiel
gedaan voor verminderden prijs en als
je plan lukt, kan je dan 't volle'leergeld
betalen."
Mary was verrukt over alles wat haar
practische oom voorstelde en dankte hom
hartelijk voor zijn raad en hulp. Met een
verlicht hart ging ze naar huis terug.
Eep.póe en Georgo waren allebei erg in
hun sdhiik, toen ze hoorden wat hun Heer
oom had aangeraden, maar h'et duupdë!
eenige dagen alvorens Flossie kon bewo
gen worden naar haar tante te gaan. Een
delijk steunde ze er d,n toe, onder voorwaar
de dat ze thuis mocht konten als 'lil Jiaar
te zwaar viel.
Dien avond toen de kinderen naar bed
waren bleef' Mary op, om haar brieven te
beantwoorden. De twee eerste vielen haar
niet te zwaar. Zij bedankte haar tante
voor haar welwillend' voorstel betreffende
Florence en schreef', dat zij haar in de
volgende Weck zelf zou komen brengen.
Aan haar zuster antwoordde ze dat hun
oom een zeer verstandig en voordeel ig
voorstel had gedaan in verband met die
opvo-edingsplannc® voor Beppie en dat
ze daarom ge'en „misbruik" maken woui
van haar vriendelijke aanbieding.
De derde brief was oen z'warc beproe
ving voor haar. En toch moest "w
doorheen. Zij was ziclh volkomen bewust
hoeveel lcied haar antwoord' aan David
zcu berokkenen; en Mary vond het veel
erger degoen, die ze liefhad smart, aan te
doen, dan alleen te lijidem. Toch aarzelde
ze geen oogenblik. omdat zie overtuigd'
was goed te handelen. Zie schreef zeer
beslist, maar in de meest vriendelijke
bewoordingen.
Den volgenden morgen nam 'ze dien
brief mee naar de H. Misen in Iv-ereeni-
ging m,et de, Heilige Offerande offerde
ze God opnieuw het Zware kruis, dat zie
vrijwillig op zich naml voor de zaligheid
van een ziel. Toen Ze den brief' in de bus
wierp, besloot Mary er naar te trachten
zichzelf te vergeten en enkel voor Gods
meerdere 'e.er te levies door anderen bij te
staan cn te helpen. Wamt ze wislt zeer
-
in zoo verre hersteld, dat aan het ver
zoek geen gevolg behoefde gegeven fee
worden. Wat was het geval geweest Helt
bestuur van Zierikzee ha,dl het dragen va®
oranje en het geroep va;n „Oranje boven"
verboden. Dit verbod «gold ook voor de
uorpien waren daarmee in het geheel niet
omliggende dorpen. Maar de bewoners dier
ingenomen. Door het verbod weer in te
trekken werd! het gevaar voor oproer af
gewend.
In. Goes had, zoowel ;.n het bestuur als
onder de burgerij de partiji van de,11 stad
houder verre de overhand. To-clh waren
er wel patriotten, zooals trouwens overal
in den lande. Maar die. moesten zich kaLm
houden, wijl zij zoo ver in de minderheid
waren. Toch gedroegen zij zich blijkbaar
naar de meening der Oranjemannen niet
braaf genoeg. Wantj nadat reeds sedert
eenigen tijd' de stad i® gisting verkeerd
had, kwam' het in den avond van ,deu SOe®
Januari 1787 tot een oproer. De naaste
oorzaak was een krantenartikel, dat, naar
men meende, afkoim-stig was vain Jan de
W'nd, notaris e.ni procureur. Dien Dins
dagavond 30 Januari omstreeks zes uur
schoolde het volk samen voor diens wo
ning aan den Opril van de Groote Markt,
begon deuren en vensters stuk te slaan
on verder in huis ontzaglijke sclhade aan
te richten. Vandaar ging het naar da
woning va,n den Doopsgezinde® predikant
Abraham' Staal, secretaris van het Patri
ottisch Genootschap, wonende; aan de
Kaa:, waar dezelfde baldadigheden gapleegdl
worden. En nu men toch aan de® gang
was, achtte men het geraden, maar in
eens door te werken, e:n bij alle bekend!®
Keezen (dat Was de scheldnaam voor fle
patriotten Jeen bezoek te brengen. En
zoo is dienzelfden nacht aan niet minder
goed, dat haar jongere broers en zusters
allen steun van haar verwachtten door
een goed voorbeeld. Ze zou voortaan
haar leven aan hen wijdem in die overtui
ging dat God haar dezen plicht lia,d opge
legd. 1
III.
Een week later zaten Mary en Flo
rence in den trein on lelke seconde bracht
hau nader tot „Huize Rozenheuvel" wat
door Florence het „verbeteringshuis" ge
noemd werd. Ze zaten alleen in die coupé,
en waren in druk gesprek. Flonende was
beter gestemd, nadat ze oen langen brief
van Frans ontvangen haid, waarin hij
schreef dat hij! voorloopig geen vooruit
zicht, had oml naar Engeland' te komen,
maar dat zijn oudste broer, kolonel Sel
ders ,'cn zijn vrouw, in Mei naar Indië
kwamen en Flossy liun moest- vergezellen
dan konden ze dadelijk 11a ha.ar aa,nkom!st
daar trouwen. Mary, die wist, dat Flo
rence oprecht veel van Frans hield, vond
dit plan uitstekend. Daaraan schikte Flo
rence er zich in naar haai' tante te gaain,
want 't wa.s imlmers slechts voor luttele
maanden.
„J'-e moet aan tante veritelle® dat je
verloofd bent,, Flossy", zei Mary.
„Onzin", antwoordde Florence, „ik ben
zeker dat zie 't genre oude vrijster is. die
verlovingen uit die® booze vindt. Dan
moet jij 't haar maar zeggen."
„Best, Flossy, en luister nu 'ns goed.
Toe, doe jia best in die maanden, die je
bij tante bent, je in het huishouden te
bekwamen. Je weet, Frans is niet rijk en
je zult je handle® uit de mouwie® m'oete®
steken."
„Ja", zei Florence ootmoedig, „ik ben
onjractisch en dom. Maar weet. je Mary,
ik kan niets doen wat ik vervelend vind.
Ik ben niet zooals jij! J,ij' schijnt akelige,
nare d;ngen bij' voorkeur te doen. Vinidt
je dat heusch prettig?"
„Dat kan ik niet direct zegge®, maar
als 't onze plicht is, zit er niets 'anders
op." I
„Dat 's wat ik bedoel: Jij bent echt
goedToe, Mary, als je in de kerk
bent,, wil je dan ook voor mij bidldie®? He
wou heusch zoo graag goed worden maar
ik weet niet' hoe."
Mary kreeg tranen in de oogen en kuste
haar zuster hartelijk, terwijl ze zei: „Dat
beloof ik je, Heintje."
De trein verminderde zij® vaart cn
hield voor een klein stationnetje stil. Een
moo'e auio stond op de. meisjes te wach
ten. Een ernst'ge chauffeur vroeg naar do
repus van haar bagage cn zei dat een
wagen d:e zou komen hale®.- Toen z;e weg-
sulsacn zei Florence zenuwachtig
„Wat 'n serieuse man IHömlel, Mary,
als m'11 haar die maanden pilaar glad! blijft
z'.tteni Ik voel me nu al versteend."
„Lieve Flossy", lachte Maxy, „praat
toch geen on zien."
„O, wc naderen het „Verheteriingshius"
Ga rechtop zitten Mary, jonge mensclhc®
mogen niet leunen," riep Florence, spot
tend.
Fe werden in aem groote, oud'erwetsch
gemeubelde salon gelaten, waar tante
Corrie. hun zat op te wachten, 't Scheien,
dat hun voorkomen haar beviel, m'aar
ze wilde dat niet toonan e® hield' zich
stijf, toen de jonge mteisjes op de rustige
laciylijke manier, die haar kenmerkte, haar
begroetten.
J uffrouw Berton dineerde altijld precies
te zeven uur: later dineoren vond' ze
„wereldsch". E11 aangezien het nu acht
uur was, zei ze, dat de meisjes mfcfl-r
gauw moesten eten, doch dat zij in helt
salon bleef.
Toen zij bij, haar terugkwam, zat hun
tante voor den haard te breien. H,et 'was
bij negenen. Mary en Florence ware® erg
vermoeid en verlangde®; paar bed, maar
hun tante wemscihto nog walt te praten,
vooral met Mary, die slechts twee dagen
kon blijven. Dadelijk begon ze orov-er,
dat het toch' zoo bettnc u re ns w a a r dig was
dat Mairy Room'seh was geworden. Mary
had zic'h vast voorgenomen, om' de
oude- dame maan" te laten praten. Dus
babbelde tante Corrie een half uur aan
één stuk, voortdurend den Bijbel cn den
doming Dort erbij halend, tot die twice
nrisjes ,cir half' suf' van waren. Plotseling
vroeg ze aan Florence: „Waarom1 draag
jij dien ring?"
dan 58 woningen gewoed en vernield. De
officieren van het in de stad aanwezige
garnizoen verklaarden later, niéts te heb
ber, kunnen doen pm' het oproer te stui
ten. Het is mogelijk; maar wat de Prins-
gezinden dien nacht in Goes uitgehaald
hebben, is niet goed te praten met; ;te
spreken van de rumoerigheid' ter tijde;
liet was in één woord schandelijk.
Tot 1780 was het in de republiek
tamelijk gegaan. Men had wel twee par
tijen, die soms heftig tegenover elkander
stonden, maar over het algemeen was de
tweedracht niet erger dan in andere lan
den. Doch met den oorlog tegen Enge
land begon de ontevredenheid zich baan
te breken en wel zoodanig, dat eene
ineenstorting der staafs-instellinge® moest
gevreesd worden. Wanneer men hetgeen
door de Patriotten gezegd en geschreven
werd ontdoet van al den bluf' en jfe
overdrijving, dan blijkt het wel, dat ver
langens tot uiting kwamen, welker ver
vulling te wenschen geweest waren. Jam
mer genoeg was de vervulling dier wen
schen onmoogelijk door den re-geerings-
vornr der republiek. Een groote grief' i'm!-
mors bestond daarin, dat alle bestuurs-
plaatsen en alle goedl-betaalde betrekkin
gen inhanden warem va® enkele families.
Niemand kon een openbaar ambt bcklee-
den, of hij moest zijn van „de ware
gereformeerde religie". Personen van elen
andere protestantsche richting, die voor
vele regenten niet onder behoefden- tie
doen in kennis, in ontwikkeling, ook fn
rijkdom, begonnen het onrechtmatige- dier
uitsluiting hoe langer hoe pijnlijker te
gevoelen als eene onrechtvaardigheid. Zoo
ook de Katholieken. Men kan in het
algemeen wel zeggen, dat alle Nederia®-
.ders buiten den Hervormde® godsdienst,
Zonnebrand en Stukloopen
van Huid en Voeten
verzacht en geneest
jPoos 30. Tube SO ct. Bij Apotb- O Drogistcnj
't Was haair verlovingsring en oen
geschenk van Firans. Flossy keek Mary
smeckend aan en deze kwam1 haair te hulp,
zeggende
„Ja, tante, ik had' u willen zeggen, dat
Flossy verloofd as met een besten, kra-
nigen 'jlcmgem-an. Hij is bij het leger.
Mijn vader wa.s zeer in zijn schik met
dc- verloving. Het plan is, dat Flossy
in Md -met zijn broer naar Indië komt
om daair te trouwen."
Juffrouw Berton h:ef' haar handen ten
hemel en riep: „BelachelijkI Idioot'. Moet
zooo'n schaap al trouwen? En met '11
soldaat Ik v-artrouw geen enkelen mili
tair: Toen ik een jong meisje was, ben
:'k ook met een mliftair verloofd geweest,
maar omdat ik h-elmi een standje gegeven
had, dat hij zijn hond op don Sab'batjh-
dag had gefloten, maakte hij liet af', Zeg
gend, dat ik te go-eld voor hem' was.
Later is hij met een papin getrouwd, dip
hem op den, dag dos Heeren l:et doen,
waar hij plezier in -had. Voor mlijl Was
't een geluk, en, lieve-, ik hoop 'dat jij
ook zoo gelukkig zult zijn, als je verlo
ving afiraakt."
Het was maar goed, dat juffrouw Ber
ton op dat OiOg-enblik haair breiwerk in
haair mandje opborg, en zo de gezicht,en
van haair niclhtj-es nie-t kon zi-en.
Toen Mairy vertrok, speet 't haar erg,
Florence in zoo'n saaie omgeving achtpr
te laten, doch' oir zat niet' ondiere op en
zij zelf' moest dadelijk beginnen om' liaair
plan ten uitvoer* te brengen. Den avondl
voordat ze naar Londen vertrokken, wan
delde Mairy -mot John op h'et strand. H-erfi
was, voor den tijd' v.a.n het jaar, -een pvar-
m-e avond en zij* gingen zitten om' nog eens
v-eirbrouwelijk te praten.
„Over een wepk", zei John, „zal ik
mijlen ver zijn", op zijn zeereis doelend.
„Ik zal je eirg missen, beste jongen,
m-aar -als mijn plan lukt dan wacht j-e bij
je terugkomst -een gezellig tehuis. Die ge
dachte geeft we moed."
„Arme Mary! 't Spijt me zóó, dat, net
nu je van 't leven moest gaan genieten, je
zoc haird .moet werken."
„Koinf John, bedank God liever, dat hij
m-e een talent heeft gegeven,, 0111 Jnlelfc Ziju
hulp -m'n boterham' inpe te verdienen."
„Li-eye zus, je kijkt altijd' naar de gooide
zijde van allies. Many, toe, za.l je eiken
dag voor me bidldien? Ik geloof dat het 'n
jongeman op disi rechten weg houdt als
Hij w-qefe, dat ergens in de wereld, éen
go-odp vrouw1 voor hew bidt."
„Wcrkielijk zei Mary. „Nou je kunt
ir zeker van zij 11 dat ik je no,oitverge
ten zal en ik hoop", zei ze aarzelend, „dat
ja zelf ook zult hidden,"
„Och, je wéét dat we niet godvruchtig
zijn opgevoed en heusch, ik ken geen
gebeden, ofschoon ik natuurlijk in het
Christendom) geloof."
„Maar John, je kent toclh het gebied des
Hoeren."
„Ja. Mary en diat bid' ik ook w.el."
„Wil je dieze twee gebeden ook loeren?"
vroeg Mary, -een boekje uit haar taschje
nemlend' en op het „W-e.es Gegroet" 011 de
„Akte van berouw" wij,zend.
„Dat beloof' ik j-o, zus. Ik zal ze eiken
dag bidlden. Ik ken ze echter niet, mag jk
het boekje houden?"
„Graag. John", zei Mary verheugd.
„O, kijk!", riep John, „dei Mis en het,
Lof, waar jij altijd' naar toe gaat, alaian er
ook in. Als ik, wanneer we aan land| zijn,
de kans heb. zal ik een Van je herken,
bezoeken, want- jouw geloof moet den
menscli goed maken, dat zie ik aan jou,
lieve Mary." Hij stak zijn a-rmj door den
hare terwijl h.iji zei: „Dit onder onsje heeft
me echt gelukkig gemaakt."
Mary zei glimlachend: „Vergeet nooit,
lieve jongen, dat in alle leed on moeilijk
heden je op mijn gebed' en liefde kunt
rekenen."
Een week later vertrok het schip van
voor zoover zijl aan politiek deden, tot
de patriotten behoorden. En het. ongeluk
kigste was. dat de patriotten geene mid
delen bezaten om hun verlangens op wet
tige wijze in vervulling te doen gaan.
Want dan zouden degenen, die op het
kussen zat-en, vrijwillig afstand hebben
moeten do-en van al hun voorrechten.
En zóó 'belangloos i-s de m-ensch nu een
maal niet.
Het felst richtte® de patriotten hunne
aanvallen tegen stadhouder Willem V.
De betrekking van stadhouder was Zqer
lastig en -eischte een man van tneer 'd'an
gewone bekwaamheden. Hij was door de
Staten der provinciën aangesteld' van
deze had- hij zijne instruotiën ontvangen;
hij was e-en dienaar van de Staten; en Je
Staten, de souvereinen, zoo-als zij- zic'h
zoo gaarne noemden, gevoelden zich ook
als de heeren. Maar voor het volk was die
stadhouder -een vorst; hij 'bezat eien hoft
houding, en hij was vermaagschapt aan de
aanzienlijkste vorstenhuizen. Het volk
verwachtte van h-eml bescherming tiegen
de. willekeur -en de aanmatiging dier re
genten. In tijdien, dat di-e aanmatiging te
ondraaglijk werd. zooals in 1747, had' het
volk om een stadhouder geroepen, en de
rogenten, die op hunne zetels zaten fee hie
ven en te sidderen voor de woede der mle-
nigte, hadden grif' toegegeven omi een
stadhouder aan te stellen en dien eene
uitgebreide macht be schenken. Maar wa|t
het volk gehoopt ha-d1: wegneming van de
gebreken in het bestuur, dat was uitge
bleven. Integendeel, clie gebreken Ver
toonden zic'h ihoqr langer hoe duidelijker.
Elke provincie, was souverein. Men kan
in vele opzichte® wel zeggen, dat elke
stad souverein was. Een krachtig Cen
traal bestuur ontbrak geheel. Hqtl nemen
John en ging MaTy met George en B-ep*
pie na,ar Londen.
IV. I
Pastooir Berton hield' zijn belofte, en
schreef aan Signor M. en vroeg zijn
oordeel over Mary's plan. Dit lnid|de
zeeir gunstig. Hij schreef' dat Ze als oon-
cort-.zangeTes veel succes zou hébben en
hij haar overal zou aanbevelen, en ook
zanglessen bezorgen. Intussch-en zou hij
haa-r. gratis, nog las geven en hij twijfelde
er niet aan of ze ging ook f'inautieel, leen
schitterende toekomst) tegemoet. Mary
nam een vroegere gouvernante bij zidli 'in
huis, die haar vergezelde als ze op con
certen moest zingen, en vestigde zich in
»Hparte,meuten in het „Weafe end" van
Londen. Pastoor Berton stand haar mat
raad en dlaa|d' bij.
Toen ze nog niet lang in Londen woon
de, schreef tante Corrie a-an Maxy dat zij
heel tevreden ovpr Flossy was, want dat
deze heusch verstandig werd. Zij' zond
Ma-ry een kostbare bontjas mieb dc op
merking, „dat zij' er niet sterk uitzag en
die wa.r,me jas haar goed' zou doen." Flo
rence schreef vaak cn Ma.ry was erg blij
toen. ze merkte hoe Flossy haar Ijcst
deed om' goed te zijn. Juffrouw Barton
'behoo-rde tot -dia mienscji-en clie, als 't in
bun hoofd kom'fe, héél edelmoedig kunnen
zijn. Zij stoof soms heftig op als er Vijf
centen tekort waren, o.m' 't volgend® oogen
blik zonder aarzelen oen oadieau van hon
derden .guldens to gevien. Ze was in haar
hart heel blij om' dat ze oen vroolijk, jong
meisje- in huis had en toen ze mierkts dat
niets de opinie van Florence ov-ar Frans
kon veranderen, sloeg ze haar voor gron
dig het huishouden' te- 1-eerien. Florence,
d'ie liet leiV-en bij' haar tante erg saai
vond, nam- hefe als 'n verzetje aan -en'de
oude huishoudster vond een ijverige leer
ling in haar. Want Florence had' wel ver
stand, 'doch tot nog toe was 't niet genoeg
ontwikkeld. Zoo vloog er een half jaar
Vcerbij en de oude tante Corri-e was be
paald bedroefd, toen Florence vertrok. Ze
gaf haar een clhèque moe Van duiaend gul
den en zei schertsend„,J,e zult .mooie
klecren noodig hebben om1 dien dapperen
kapitein te -bekor-en; maar vergeet je oud-e
tante niet."
Florence was .getroffen en verrast, dat
ze bij het afscheid echt 1-eed had van 't
eigenaardige oudje te scheiden, dat tranen
in dc oogen had toen z'e Floren-cie Golds
bosten zeg-en to-eWien-schte.
Kort daarop stierf tante Corrie. Haar
fortuin moest verdeeld worden tusschen
d'e Presbyterêobe Kerk en Florence, mlet
uitzondering van legaten, elk van ti-einduiJ
zend gulden aan John, Beppi-a en George.
Ze had 't niet over haar li'a-rt kunnen
verkrijgen Mary geld na te laten uit
angst dat haar geld de Katholieke Kerk
ten goede zou ko-m-en.
Ja-ren verliep-en. Florence was al lang
getrouwd en heel gelukkig. John had' ver
scheidene zeereizen gemaakt cn was een
uitstekend marine-officier. De gebeden van
Mary waren verhoord' en Beppie en G eorge
waren volgens hun eigen v-erlange® tot de
Kerk van Rome, overgegaan. Het ging
George uitstekend als eandidaat-noitaris op
een bekend notariskant-oor. Reppiie was
als onderwijzeres verbonden gebleven aan
do Zusterschool, waar ze als leerling ge
weest was, en hoopte binn-enko-rt er als
postulante in te treden.
Ma-ry oogstte het loon van haar offer
cn moed. Zc k,re-eg meer aanbiedingen
voor concerten dan ze aan kon nam-en -en
ze kon zelf den prijs vaststellen van
haar honorarium. Ze be-gon den dag altijd
met God ein sloeg nooit over naar -de H.
Mis te gaan. Ze was nu vijf-en-dertig, en
ofschoon de friselbhedd! van haar jon-ge-
meisjes-srhoonheiid er af' was. lag er op
haar mooi gezicht, zoo'n vredige, rustige
uitdrukking, dat haar ge laat overal de
aandacht trok. Ze had als concert-zang'cl
res -een anderen naam aangenomen en Zeen
weinig menschen wisten dat zij: de dochi
te.r was van den rijken mijlnlieer Berton.
Het was een der eerste concerten van
het seizoen. De zaal was geheel bezet en
Mary zon-g het „Ave- Maria." van Gounod.
Ze scheen met heel haar ziel te zingen pn
te vergeten dat ze voor het publiek stond.
Elk woord klonk als een innige béde. I®
de zaal hee-rscihte doodsehe stilte.
Een groote, knappe man, met zilvergrijs
van besluiten door de Staten-G-emeraal
ging herhaaldelijk met de grootste moei
lijkheden gepaard. E-en-e enkele provin
cie hield dikwijls het n-em'en van een be
sluit te.gen. Hetzelfde, kan men zeggen
van d'e Staten der provinciën, waar dik
wijls een enkele stadl het nemlen van eiein
besluit onmogelijk maakte. Ge-en wonder,
dat de ontevredenheid' ziclh hoe langer hoe
sterker uitte.
Elke partij rekend'e ter v-ervulling van
hare wenschen op buit'enlan-discli-e hulp:
de Prinsgezinde® op- Pruis'en en Engeland,
op Pruisen vooralde- Patriotten op Frank
rijk. Maar ook waren er, en tot h'en 'be
hoorde Van de Spiegél, die huiverden voor
de gevaren, waaraan d'e Republiek zidh
blootstel-de dbor de.- beslechting harer ge
schillen aan eerie sterke vreemde mo
gendheid op- te dragén. Want h-et moeat
-dan worden een'e beslechting mlet den
sterken arm der militairfe macht. In 1782,
toen de oorlog met Engeland ten einde
liep en ons land dus mocht hopen, wéér
e enigszins op zij n verhaal t'e kunne®
komen, schreef Van dé Spiegel: „Hoe
wenschelijk zoud'e 'h'et nu zijn, dat K-a-
genten, die hunne stem' zoo luide over
het verkéerd bestuur en over de inacti
viteit in -den laatsfen oorlog hébben ver-
lieven, d'e -handien aan hefe werk sloegen,
oml de Bepubiliek te genezen van de kwla-
len, die haar altoos inactief zulllen maken,
en die anders zoolang zullfen inkankeren,
totdat buiitenlandsche mogendheden een
einde maken aan on-te verdeeldheden, aan
onze fouten, m-aar tegelijk aan ons bestaan,
en wanneer het ta laat- zal blijken, dat
misbruik van vrijheid ons de. vrijheid lileeft
doen verliezlen."
L. DE KOK.
i (Wordt Vegvtdgd). i
- „Nati
Het liberale „Handelsbladh
fatsoenshalve teruggetrokken vM
wende Avïo-'meetinggangersde
TLnf v d. Bilt drukte minister
in d'e Kamer de hand, na zijn Ve
K-an het genomen besluit, ma-ai de,
Rottei'damhicr" fulmineerde V o
blommen lang in Cidtuur-proz^
Si om' de cultuur met te be:
Zhts 'n tam gedeelte _Iafen vo
overigens zeldzaam diudéhjk d
mentaliteit van dit Wad ïllusferei
jj-e heer Vogt heeft het on
reldkundig gemaakt: „De. A.V
haar ongeluk toe te schrijven
Latholieken en éen anti-revolut
heeren Nolet, hoogleeraar te
Berger, burgemeester van yeiuo
brandi, hoogleeraar aan de Vrije
heit Het adVies vlan de,Ze heeren
den minister gevolgd" Geen w
■een hunner stille vennooten p
qui® in een der loges triomfeen
•was <de overwinning, wel niet d<
neming van het aantalj»cindm'el
B.O. maar door b'esnoeüng van
IV R O. naar wier minziek enz.l
zich verstoutten fee luisteren, a,ll
der sectarische omiroepvcreemgi]
aether doorlrweelt. Het is de tn
liet sectarisme en van den iitooc
van de kleinzielige jalcvuzie wel
oranl aan de Nederlandsche uitl
een goed deel van de reputatie
tmen, die z'ij thans in het binte
nieten. Een triomf, die gevierd vjj
'hen, die zich „nationaal" bij ui
(men o heeren Schokkin
de Bruine, D'uymher van Twisl
Dijk, om' van onze. katholieken fe
en die dit uitsluitend feoonen
zienlijke venrieerdering v)an 1
zenduren der S.'D'. A. P., di<
"hen een exempel van anti-lnation
anti-rev-olutionnairen vtain revol
■gezindheid is, en door een ku
bevordering van de belangstel
de buitenlandsehe uitzendingen,
de besnoeiing, van dc A. V. B.<
ireete gev'olg zal zijn. ZooZe-er ov
bii deze heeren. wier ge.hoorzar
minister B.eym-er is, de nat:
dachte.'l'
Het loont de moeite, dit stel
leden. Daar wordt eerst dankba)
gemaakt van een schending
heiimle besprekingen door
iVogt, oïn' cVen fijntjes te st'ohei
twee Katholieken en den eenen
in den vrijzinnige® Badioraad^
bierkaai durfden te vechten,
■krijgt „pater Perquin een lik
•en dan komt het lasterlijk pr
j aio-uzi e tegen den A.V. B.O. c
•richtte.
Er is niem'and onder ons, die
werk Van den A. V. R, O. niet. 1
len Zeker luisterden allen geWooi
naar den A. V. R. O. dan na-ar
A„ maar dit m-oclit, waar
arioest worden volgens de besta
.fen naar een billijke, dus ree'
fverdeeling van den zendtijd, g-
worden om' de socialisten,
deugdelijke cijfers bewezen li<
-vierde van ons volk uitmaken,
geven dan hun toekwam. Zou
fle -zin Van de „N. Bioitt. geda
-Han had men onwettig gehai
•cLoeld blad möge dit „nationaa
Wij idenken 01' anders ovter, e
•ier zeker Van zijn. dat het gehc
artikel van de „N. Rott." aÜeei
Is in zoo Verre er do nationale
In uitkomen.
haar, die vóór in de stalles z'a-
'heel in haa-r zang op en toen
nadat het lied' uit was, walt
-zeide. was het of hij uit een
waakte.
„Zingt die zangeres onder
naam?" was 't eerste wat hij
„Dat weet ik niet", anitwoo-i
der. „Ze trad voor '-t eerst, on
jaar geleden, op. Zij is een
Signor M. Mijn vrouw b'eweert
der schoonste- vrouwen is die
meet- heeft. Iemand vertelde
'katholiek is." He-t volgende il
gon en het gesprek werd' ol
Mary was zidh niet bewust,
avond onder haar gehoor was
Toen Ma-ry zidh in Lond-e
-meed ze veeleer de mlensdhen
hen zodht, want haar leven -v
tiruk en te vermoeiend, o-m' m
aan het hanale gezelscjhapslev.
van David Ring na. haar laa
miets meer gezien of gehoord, b
dat ze in een a.uto r,ee.d en 1
-plein zag staan, maar hij zag
Op zekeren avond' dat ze a
was, las ze in een katholieke
volgende: „Wij hooren nit goiet
de welbekende' rechtsgeleerde
iR.-'ng tot de Kerk van Rome
gaan." Het hart van Mary sdh
voor de volheid! van geluk
.lezen van dat bericht- haar d
Het scheen haa-r een dïoom1 to
gebed verhoor-d was. Dienzöl
schreef ze -eien brief aan pastooi
eenige, die haar geheiml kende.
Het seizoen was geëindigd ie:
eenige maanden vacantia. G
bijl een vriend' logeieren cn M
hoefte aan -rust had', besloot, c
bij Ellen aan zee te gaan log^
ze dan dicht bij haa-r Heeroo
Op een avond zat ze in de.
haar Oom- te wachten die b.
was geroepen. Toen hij binn
hij éen brief in zijn hand.
„Kom mee 'in m'n werkkam
moet je spreken. Ik had! van
willen komen."
De brief was van David I
pastoor Berton het adres van