PÖËS
EN
ON
Tl
merika
huis
ook
GREGAT1EI-
L E EN
e naar
rika-Lijn
De ongeziene wereld of het leven
na den dood.
v-
HE COURANT
een ge-
om Uw
brengen,
|i en oude
or nieuwe.
fct moment
ting in te
g: Philips-
lampen in
een assor-
bekende
[otterdam
Yerseke.
■•binding.
ZATERDAG 5 APRIL 1930
NIEUWE ZEEÜWSCHE COURANT
TWEEDE BLAD
feuilleton"'
De brief van den dood
i va» OVER DE GRENZEN
ONTSPANNINGSLECTUUR
nu
STSIUS (Vereeniging
OSCH, vraagt met
toestemming
jen. Schuldbekente-
ïgst van het bedrag
ite gaat in op den
k 1, OUDENBOSCH.
56744.
>t de
en
A. VAN BOVEN,
ii.'
De who riten lies eeuwigen Levens.
„Niets is het mijne Heer, en
„niets kan ik U geven, dan de
'„echo van Uw steml en den
„weerschijn van Uw Licht. De
„woorden, waarmee ik U aanbid,
„de namen, waarmee ik ,U noem',
alle goedheid, die van mijl
„uitgaat en alle lieilde, die tot U
„wederkeert, zijn een deel van
„U, in bruikleen ontvangen van
„U.
„Waarop dan zal ik roemen, o,
„God1, dan op een prompte echo
„gew-eest te zijn en een mettle
„weerkaatsing va,n Uw heerlij'kte
„Wezen!
„Geel1 mij' dan nog de reinheid
„en de kuischheid, de stille, in
wendig© klaarheid, die niet in
„mijl is; het liooge b'egeeren, het
„langzaam1 opgaan in U, het
„eindelijk volbloeid zijn, het vlek
keloos volnüaakt zijn, het stil
„zijn, het ademen in U.
„Breek mijl genadige Vader, als
„een voedzaam brood en verdeel
„mij! onder de broeders.
„En het liefst mocht ik dan ge-
„geven zijn» aan hen, die hmn
„spijs deelen met de Engelen en
„de vogelen, wier brood geweekt
„wordt in melkaa:n do jongsten
„onder de -broeders".
DE CHRISTUS.
Zijl» persoon.
In het midden der wereld-gesc'hie|d)emis
staat de stralende Christus-figuur, jn'aar
niet allen vallen H;em| met den Galiie-e.-
schen Vissoher te voet mtet de geloofs
belijdenis: Gij zijt de Christus, d-e Zoon
van den levenden God!
Met overmóedigen uitdagenden spot
houdt het moderne ongeloof stil voor den
Christus-Figuiur, niet om' Hem' te aanbid
den, maar om Hemt te loochenen.
Er zijn er ,die beweren: Christus heeft
nooit bestaan; heel zijn levensgaschiediEinis
is een schoonklinkende leugen, ©en fablel
zonder -eeoigfen grond van werkelijkheid.
Anderen durven niet Zij'm bestaan loo
chenen en zeggen: Zeker, 't kan zijp,
dat -er bijl 't begin van onze jaartelling
ergens in Judea, 'n Joodsch-e Rabbi heeft
geleefd, die droomde van een werelidl-her-
vorming, doch zich spoedig door Zijn on
tijdig idealisme ten gronde- heeft gericht,
want, Hijl werd door den Romeinsch-em
Landvoogd, Pontius Pilatus, tot-den kruis
dood veroordeeld, omld'at deze Zijm leer
gevaarlijk achtte voor -de orde en de rust
van -den Staat.
De afvallige Ernst Renan, stel-t ons in
zijp beruchte hoek„La vie de Jésuis",
■den Christus voor „als een m'an van groo-
te 'beteekenis, een Deteraar van hooge,
zeldzame wijsheid, -een Toonbeeld van
deugd en zedelijke grootheid, file door
de macht van Zijn woord en de kracht
van zijn jmponeerendeverschijiiiimg, aller
oogen tot zich trok. De war,mte innigheid,
die heel Zijn wezen uitstra,aldo, die mieidie-
deelzajne liefde ,die Zijn handel en wapdlel
kenschetste ,het .absolute vertrouwen, da,t
Hij wist in ta hoezemten, stempelden Hem
tot een gevierd' volks-profeet".
Hij was de grootste mfaah-ts-concurremt
van Schriftgeleerden en P-harizaeën, zegt
hij verder en -alles zette Hiji op spel, doch
verloor 'den inzet en werd als Stia,aiU-
gevaarlijk© misdadiger ter dood veroor
deeld.
Doch al was Jezus van Nazareth vol
gens Renan niets im'eer dan een geiwoon
nienseh van buitengewone hoedanigheden.
Zijn «eredienst, zegt hij! verder, zal steeds
jong cn frisch blijden; Zijn levens-bericht
zal zonder ophouden tot sdhreiens toe
ontroeren; Zijn lijden en dood zullen de
edelste harten ver.taederen en al die eeu
wen zulten luide blijy-em verkondigen, dat
er onder de zonen der mlenschem niemand
grooter is -dat Jezus van Nazareth en nog
nooit een mensch gesproken heeft als Hij-
Volgens sommigen zelfs was Jqzus van
Nazareth niets anders dan een ziekelijke
Droopier en dweepzieke Phantast, die zich
liet kruisigen voor dwaze hersenschimlmem.
Ja, er zijn er zelf's ,diie H'ejml krankzin
nig hebben .verklaard!
.Volgens Lomtael was de Christus een
dioor A. FIELDEND.
(Nadruk1 verboden).
.92)
„Maar ik zou wel eens willen weten,
wie het lichaam,1 van Miss Ch-arteris van
het zomerhuis naar den zandkuil ver
voerd heeft", viel Cockburn op scherpen
toon in. „Vergeef imje mijn nieuwsgierigi-
•keid, maar als ik geen voldqende ophel
dering krijg over dat zc(W belangrijke
gev'al...."
Pointer keek verveeld ,en antwoordde:
„Daar zult ge zelf de maatregelen wel
voor genomen hebben, veronderstel ik."
„Ik?" kwam! Cockburn verwonderd. „Ik
zeg im'mers, dat ik niets van dat geval
afweet en dat ik opheldering d'aarora!-
trent eiseh. Ik zou durven zwieren, dat
het het werk van dien graaf' is, waaroni
wordt hij' dus niet
„Daar gaat het niet om)", merkte Poin
ter voorzichtig op,
„Wij hebben nu alleen ta maken m'et'
liet motief voor de misdaad', niet, waar
om het slachtoffer vervoerd: is."
De detective wendde zich ©v!en to-t djen
tommissaris en daarna weer tot Cockburn.
„En, zooals ik reeds zei, mijnheer, wa
kennen dat motief nu. Hiet was zuiver
hebzucht, de drang na.ar bet bezit Vian
rondtrekkende Esseër, dii-e ais specialist
voor vallende ziekten Palestina door
kruiste.
Volgens Edler von der Planitz was
Christus een Joodsche Vondeling, die door
Egyptische priesters werd opgevoed cn
later als Stichter van oen gehedim'zin-
nige Sekte optrad.
Het zou ons te ver voeren alle onbenul
lige dwaasheden op te somin-en, die het
'moderne ongeloof heeft uitgedacht cn in
dikke boeken verkondigd, qm' het bestaan
en de godheid van Christus te loochenen;
omi de Beeltenis van Jezus, die do eeuwen
tart, van haar voetstuk te stootlen.
Om liet bestaan van Jpzuis van Naza
reth te bewijzen,- kunnen wij' ons beroepen
op de Evangeliën, die wij! als historische
Boeken erkennen. Maar behalve de vier
Evangeliën zijn er nog andere historische
bronnen, die ons het werkelijk bestaan
van den Christus bevestigen.
Hcideuschc schrijvers Tacitus.
De eerste heidensche schrijver, die ons
in zijn werken over Jezus van Nazareth
spreekt, is de historicus Tacifu-s- Hij! wierd
geboren in het jaar 55 na Christus en
stierf in 120 na Christus.
Deze Tacitu-s schrééf o. a. die be-roeim'd'a
Annalen uit, waarin hijl de geschiedenis
verhaalt vanaf den dood van Keizer Au
gustus, 14 jaar na Christus, tot den dood
van Keizer Nero in 68 na Christus. In
dezen tijd nu leefde on stierf ooc J-elzuis
van Nazare-th.
Welnu wa,t heeft deze vermaarde oud'9
Geschiedschrijver ons mi'edegeide-eild over
den Christus
Hij verhaalt ons o.,a. in zijm Annalen de
brand van Rom'e onder Keizer Nero.
De wree-tle wellusteling, die in da ge
schiedenis dein lugubereai naaiml Van Nero
draagt, had zij'n trotsc'ha Ke«zer-.stad
Rome aan vier hoeken in brand gestoken,
omdat hij' zich eens erg verveelde qn hij'
toch wel eens wat nieuws wilde aanschou
wen.
In zijn marmeren paleizen, waarin alle
schatten ctn kostbaarheden der gansche we
reld waren ondergebracht, werden i-ederen
dag nieuwe speleui, nieuwe wedstrijden
c-n nieuwe verimiakelijkheden georganiseerd,
om 'toch maar te vbldoetn aam d'a grillige
wispelturigheden van den inlachtigen Rp-
meinsehen Caesar. Maat wat gaf' deze
verl'ij'mde wellusteling ten slotte omi een
tooneel-stuk, dat den ondergang valn Troje
bezong; hijl snakte naar da volle wer
kelijkheid van zulk een schouwspel en
daarom- gaf hijl bevel aan Zijn lijfwacht
om heimelijk de trotsche Tiber-stad' a-am
vier hoeken in brand te steken. En als
dan van de veertien stadswijken er tien
in laaieneten vlamim'en-gloed opgaan, staat
Nero op de tinnen van zijin. Paleis dit
brandend schouwspel gade te slaan, ter
wijl de hqf-poëten het in v'erzen ver
eeuwigen. Maar zie, 't wanhopig gepeu
pel ioopit te zaui'em on eischt het leven
van den la,aghar-tige.n brandstichter.
Nero voelt het hachelijke van de toe
stand; hij stelt zijlu parken avter den
Tiber voor 't da-kloozo volk open, la,at
huisraad aanvoeren uit P'ssia en graan-
bedeelingen houden, om den Volks-moo-d
te lenigen, doch te v'-ergeefs! Noch vor
stelijke weldadigheid, zegt T|acitus, noch
reinigingsoffers ter eor.e van de goden,
kond-en die s-mladelijko verdenking weg
nemen, diat d-e brand' op 's Keizers bevel
was -aangestoken.
Om zich nu uit zijiu benarde positie
te redden, geteft Nero den Christenen die
schuld van den .brand, hetgeen ons de
Romeinsc-be Geschiedschrijver Tacitus, in
zijn Annalen aldus wiaergqcfit p
,,0-in' aa-n de verdenking te ontkomen,
„weies N«ro anderen als do schuldigen
„aan en leverde aan die meest uitgezochte
„straffen mlense-henover, di;a onder dan
„naam1 Van Christen-en hekemd stonden.
„Il'ij1, aan wiem Zij hnn naam' ontleenf-
„ih-ii, Christus, was ouder de rrgccring
„van Tiberius terechtgesteld daar den
„Landvoogd, Pontius Pilatus".
Hierop volgt oen beschrijving van de
nieuwe seote d:er Christenen e;n van de
straffen, die Nero hen laat ondergaan.
(Annalen 54-68).
Alkmaar. 0. VIS, Rector.
(Wordt vervolgd-)
meer geld, .en bet verlangen naar ge
heime mae'ht. Mi'. Bond kwam' gaande
weg bij u in de schuld te staan; n was
van plan te gelegener tij'd dat geld mat
woekerrente terug^ te eisc-hen. Ik geloof,
dat hij dankbaar wezen m'ag, dat we u
vöor dien tij'd gesnapt hebben. Uw vij
andig gevoel jegens di Monti is ook
te verklaren. Dat vindt zijn oorsprong
natuurlijk in de .anti-flom'miumistsche ge
zindheid van den graaf. Toch zon-dit ge
hom' een waarschuw,endien brief', dat ik
op weg was naar Italië, om' ljean' te ar
resteeren, in de hoop, :dat tn!e dan wel
iets overkomen zou. U oordeelde het lang
niet kwaad, als ik voor eenigen tijd van
de baan was."
„Eu tóch hebt ge een leelijken flater
gemaakt", hield Cockburn op verwaten
toon vol. Hij had' zijn vriendelijk mlasker
afgedaan, nu het lieim| tot niets meer
diende.
„De eenige blunder in dsze glesahiedle-
nis is de noodelooze- moord op Stillwater,
zou ik denken", was het antwoord. „Was
Miss Rose niet gedood geworden, dan
zou de portefeuille miet het geheime do
cument -door den dokter of dje zuster
ongelezen naar Sofia terug gezonden zijn.
Niemand zou iets v.an den inhoud ver
moed hebben."
„Miss Charteris heeft True door haar ma
nier van doen misleid, toen ik liaar
op het platformi a.ansp-rak", zei Cockburn
op somberen, toon. „H,adi ze mij! wet
Het eomm u nis m'ein Amerika.
De communistische partij! van de Ver.
Staten alsook de „Liga voor de Vakver-
eenigingen" buiten de steeds toeinemleindb
werkloosheid, als gevolg van de imfn'er
slechter wordende economische toestanden,
op allerlei manieren uit. Zoo vorm'd'e de
„Liga voor de V.akvereenigingen", zooals
in de Europeesche landen, talrijke wterk-
loozencomités, welke de revölutiomiairo be
weging onder de werklooz-en, wier aantal
ongeveer zes millioen bedraagt, moet ver
spreiden en bevorderen. In Bridgeport
(Connecticut) trokken 400 werkloozen naar
liet raadhuis, om' ondersteuning te eisdhon.
Hetzelfde had plaats in Cleveland, waar
de politie duizenden w'erklooz-en, die h.e,t
raadhuis wilden bestormen, uit elkaar
moest jagen. Ook in Pbntiao (Michigan),
een oentrumi van de Amerikaansohe auto
mobielindustrie, waar ongeveer 2/s der
arbeiders werkloos zijn, voert het comité
steeds een ijverige aütie; 11 leiden van het
comité werden wegens ophitsing gearres
teerd. De grootste dembnstrati-e van werk
loozen vond plaats te Chicago, waar tien
duizend m'enschen demonstreerden ,en twee
duizend het raadhuis bestormden. Eerst
na een hef'tigen strijd gelukte hef d,o
politie om de orde te herstellen. Ook op
den Broadway te New :York vond! een
communistische demonstratie plaats. Een
demonstratie op het Union Square ta
New York, naar aanleiding van do begra
fenis van een bij! een relletje doodgeschoten
communist, kon door de sterke politie
macht worden verhinderd. Het krachtig
optreden der Mexiqaansche regeering tegen
de communisten in Mexico, is voor de
Amerik-aansche eomumnisten, niet alleen in
de Ver. Staten, mlaar ook in Buenos
Aires, Rio en Montevideo aanleiding ge
weest om! tegen de MaxiCaansch-e am
bassades en gezantschappen te .demonstreer
ren, w.clke betooging door do politie m|oest
worden ontbonden. In Mexico neemt men
aan, dat do comimunistcn niet .vreemd zijn
aan den aanslag op den president Ortiz
Rubio, kort m-a hot verbreken van de be
trekkingen tussc'hen de MexicaanSeh-e en
d-e Sovjetregeering. Op oen geheim) be
vel van d-e Mexioaansche regecring warden
vijf revolutionn-air-e Mexioaansche werk-
liedeii|| onder wie een lid van het Centra,al
communistische comité te Japa doodge
schoten, die deel liadldon genomfen aan i%(n
aanslag op den President. Na het bekend
worden van deze terechtstelling hadden
voor liet N ïtionaal paleis in de stad
Mexico van communistische zijde groote
protestvergaderingen plaats, welke dooi
de politie uit elkaar werden gejaagd.
Uit Rio Grande do. Sul (Brazilië) wórdt
gemeld, dat de communistische elementen
door verspreiding van opruiende geschrif
ten liet garnizoen dapr ter plaatse tracht
ten ojj te hitsen. De politie heeft h|£|t com
munistische hoofdkwartier van Porte Ale-
gre bezet en drie Oomim'unisten, onder wie
een R;us, gevangen genomen.
Co rn-mu n i s t i s eh-e agitatie in
Z u i d-A f' r i k a.
liet Eugelsche coniimunistenblad „Dai
ly .Workerheeft zich naar aanleiding
van de Sovjet-Russische propaganda in
Eaigeland op cynische -wijze over den
Engelsch-en Minister van Buitenland'sche
Zaken, Henderson, uitgelaten. Den minis
ter -wordt -verweten, dat hij' het antwoord
der Sovjet-boodschappers in het Earlemient
eenvoudig verzwegen heeft, waarin wordt
uiteengezet, dat do Sovjetregqerin-g- zich
niet 'V-erantwóordelijh voelt, voor hqtgeen
dia communistische Internationale doot. De
Ziud-Ah'ikaansdi-a Minister yon Justitie
heeft er in het parleufent op gewezen,
dat d-e communistische optie in de Unie
da laatste zes mlaonden buitengewóón
sterk is toegenomlen. Sedert Oqtober 1928
zijn vele gelden in de Unie ver-djeleidi
cu mbmenteel staat praktisch elk iaboor-
l:ugen-organisatie onder Oomlm'unistischcn
invloed. Zoo zijn da Inlanidscha spoor-
wegaih-eiders in Zuid-Afrika een staking
'begonnende leiders, waaronder ook die
beruchte zwarte agitator Kadalie, wea--
den gavangen ganiom'en, daar zijl in hun
-redevoeringen de kaffers tot gewield togen
d-e blanken hadden opgezet. Do onlusten
konden echter door de politie spoedig
worden onderdrukt. Iu verband hiermiedle
wordt gemield, dat de oomm'unisten voor
nemens zijn om: iin liet midden v)an dit
jaar een groote neger-oonf'enentie 'b'ijlaen
te roepen, waarop alle kleui'lingen, die
misleid, dan zou deze blunder, zooals u
het noemt, niet gemaakt zijn. Ik ben
zeker wel do -eerste om! die begane fout te
betreuren. Maai' ze sprak zoo opgewon
den. Ik zelt' verlies niet gauw inijn kalmte,
doch ik was genoodzaakt, om spoedig te
besluiten. Ik was er zeker van ,dat ze
de lijst ontvangen en gel-ezen had. Onge
lukkig genoeg
Cockburn kon echter zijn zin niet vol
tooien. Op een sein van Pointer deed!
Harris, met een blik van voldoening in
de oogen, die niet bijl zijn waar-digh-eid|
paste, den moordenaar de handlhoeieiï aan.
Cockburn keek de kamer rond.
„Zal deze laatste .beleediging me niet
gespaard blijven?" zuchtte hij. „Moet ik
dus sterven in uw afschuwelijke boeien?
Doch ik heb u aardig oml den tuin geleid."
Harris duwde hem' op minder vri-enjdq-
lijke. wijze naar d-e deur. De aanwezigen
hoorden nog, hoe d-e mio-ordenaar verwen-
schingen uitte tegen den politiemlan.
Di Monti was de eerste, die da za-ak als
afgehandeld beschouwde -en opstond'.
„Mag ik veronderstellen, dat het uit
is, met liet spelletje, dat men met mij'
gespeeld heeft?" vroeg hij! zae-r beleefd.
In zijn stem klonk echter ingehoud-ein
woede.
:>Wc hebben niet mlet u gespeeld, graaf
di Monti was het rustige antwoord van
den detective. „H-et was noodzakelijk,
Cockburn niet te doen vermoeden, dat we
hem. verdachten. Hij! had op het Foreign
burgers zijn v!an dea Eingelschen Staat,
zullen -w-orden -aangespoord' omf zich bijl de
r-yvolutiiounaire beweging tegen die B-rit-
sc-he -en 'Amlerikaonsche staatkunde aan
te sluiten.
Men zi-et dat d-e oomfaiunisteu nergens
stil zitten. ''ill
Dat ook "wij1 paraat hlij'vbn!
De Kruiwagen
door Rosa Cortliauts-v. P]uijlenbnaek.
Henk Vermoleu was op w-eg naar huis.
Hij liep met gebogen hoofd', iu droeve go-
dachten verzonken. Het zoo lang ge
vreesde was gebeurd: hij stond! op straat.
Geen betrekking, geen toekomst. En dit
moest hij nu Mies, zijn vrouw meede,eleu.
Hij' had haar liet komende gevaar ver
zwegen, omdat zij', in haar toestand,
moest ontzien worden. Maar nu. Lang
zaam, voorzichtig zou hijl er haar van op
de hoogte moeten stellen.
Met iocd in de schoenen ging hij! de
trap op. Mies hoorde zij'n stap en opende
de de,ur.
„B-en je niet go-ed, Henk?" vroeg ze,
toen zij' hem. in het licht der lainp zag.
„Je ziet zoo bleek, vent."
Opeens, zonder haar «enigszins voor te
bereiden, stiet hij' met een snik uit:
„De zaak is failliet! Het personeel is
afgedankt
„Henk!" schrok ze. „Wat nu?"-
Hijl trok zijn schouders op,
„Ik, ik weet het niet, Mies". Toen, be
denkend, hoe onvoorzichtig hijl was en
spijt hebbende, omdat hij haar dat ver
driet niet had kunnen besparen, bemoe
digde hij: „Och! Ik zal weer wel gauw
een plaats vinden: ik heb' imlmers heel
goede getuigschriften."
Maar desniettegenstaande keken zijl el
kaar als verslagen aan. Angst en zorg op
hun gelaat; een groote, bange vraag in
de oogen.
Sinds dien dag s»tonci Henk uren bijl de
Arbeidsbeurs, hopende, dat hier of dp.nl-
e-en betrekking vrij' zou komen, of dat hij
een baantje zou 'krijgen. Alles zoal hij
aanpakken. Onverschillig wat. Maar er
waren zoov-eel werkloozen, die yó.ór heni
waren ingeschreven, dat hij! er telkens
overschoot.
Op e-en morgen ontmoette hij! zijn
vriend Stevens, die met' ham' op het,-!
zeilde kantoor werkzaam! was gewe,est,
en klaagde hem; zijn nood.
„Ik heb al zoo-v-eel aan advertenties
besteed, al zooveel op aanbiedingen ge
reflecteerd, niets, allemaal niets."
Eu men schrik dacht hij! weer aan de
naderende groote gebeurtenishjet geld
dat zij daarvoor b-espaard! hadden, raakba
op. „Jij' hebt nogal gauw -een plaats
gevonden," hernam H,enk. Stevens wei-
lelde zou hij het zeggen Toen sprak hij
„Dat komt, omdat ik e-en kruiwagen
had. Zonder kruiwagen is het mó.eilij'k,
ergens iets te krijgen,."
„Jij bent gelukkiger dan ik. Ik heb-,
spijtig genoeg, geen kruiwagen."
Nog -e-ens aarzelde Stevens. Zou hij!
het Henk aanraden? Toen begon hij;:
„Jij kunt ook dat geluk hebben. Ik
wil je wel eeu raad geven, maar, of'
je dien zult opvolgen? J.o vrouw is pro
testant. Jij! gaat w-el naar de kerk..."
„B;dd-en vroeg Henk eenigszins spot
tend -en minachtend.
„Als jij er zoo- ov-er denkt, dau hoef
ik niets m'eer te zeggen," bromde Ste
vens diep teleurgesteld.
„Nou, ja, ik kan best aannemen, dat
jij! daardoor geholpen bent, maar ik
Mijn huwelijk m'et een audersdlenk-endla",
„Toch zou ik het prob-eeren," raadde
Stevens. „Begin eens een noVeen ter eene
van d-e kleine Heilige T-eresia van hjCt
Kindje Jezus. Ik wed, dat zij! je helpt,
zooals zij mjij: deed. Zij was mijn krui
wagen. .Wel geen mooie benaming voor
zoo u lieve heilige," zei hijl miet ejen
glimlach, „maar ik beschouw haar aldus.
Doe het, kerel! Bid m'et vertrouwen on
geel' de hoop niet op. Gebed is nooit ver
loren," moedigde Stevens aan, terwijl hij
met -ee-n handdruk en een w-einsoh voor d]e
toekomst, afscheid nam.
„Ik zal het doen," besloot Henk, „maar
•ik zeg er niets van aan Mies, zij zou mij
niet begrijpen." Eiken mórgen, vooraleer
naar de Arbeidsbeurs te gaan, ging hij
ev c-n do kerk in en bad vurig ter qefe van
Teresi-a zijn noveen, haai' smMUkend' om
hulp, om' uitkomst. i
En telkens met nieuwen moed bëziield
Otfiee elk paspoort, welk Hij m-aar wilde,
kunnen bemachtigen. Hij werd Van dicht
bij gevolgd, eerst door insepteur .Watjts en
later door verschillende m'annen van p-ar-
ti-c.ulicre detective-bureaux.
Eu wat te zeggen van het voornemen
tot moord. Acht uzelf gelukkig, dat
ge er slechts met een waiarsc'huwing afge
komen bent." i
„Gelukkig!" wierp- di Monti woedend
tegen. „Gelukkig 1 Bijl haar dood, zoowel
als bij haar lev§n heef't ze mij' ongeluk
gebracht!"
„U v-erdiende een flinke gevangenis
straf, graaf di Monti", vervolgde Pointer,
eenige papieren bij- elkaar zoeteend. „Wó
hebben echter h-et rechjt nief, u dia op
te leggen. Maar ik heb de v'aste over
tuiging, dat niemand kijn straf ontgaat, al
wordt di-e hem1 dan ook niet altijd) door Jo
wet voorgeschreven."
Il-et was, alsof Pointer in de naasto
toekomst lezen kon, alsof hij in gedachten
do verpletterde vliegmachine zag, aeier-
gesmakt op een gloeiende zandvlakte in
Tunis en alsof hij: wist, dat het verminkte
lichaam' van den vlieger, dat van di
Monti was.
Zond-er verder op of' om' te zi-en, veirliet
de graal' het vertrek. O'Connorr deed d|a
deur achter heml diaht.
Nadat ook de adderen, zeer ond|er den
indruk van het voorgevallene, heen ga-
gaan waren, mopperde de assistent-eoni-
missaj'is op ontevreden toon;
verliet hiji de kerk. Maar de dag ging
voorbij' zonder heml goed nieuws gebracht
te hebben. Henk telde d'e dagen, nu, nog
drie, -nog twee, vandaag is het de négen-
de, dus de laatste en nog niets. Zijl zal
mij! niet helpen. Natuurlijk luistert zij
niet naar mijl: Mies is protestant', ik had
niet met haar mogen trouwen. Teresia zal
mij piet helpen. Dwaas, die ik hen, om:
iets Van den hcmlel te verwachten. Gis
teren 'inbc'kt Stevens wel spreken ovletr
haar rozenregen, die ze zou laten ne(ea'-
Vallen, zooa-ls ze beloofd heeft. Mooie
belofte, dacht hiji 'met misprijizen.
Moedeloos sloeg hij' door den snijid|enden
wind de richting naar zijin woning in. Hij-
zag er tegen opi naar huis te gaan. Mi-es
zou weer vol ongeduld, hoop en vrees
wachten. Hij' kon haar bleek gezichtje
niet meer zien. Haar stilzwijgendheid,
haar geduldi-g gedragen l-eekf), voelde hij
als een verwijt. Ein in vertwijfeling mbm-
p-eide hiji;
„Teresia, hebt ge dan geen mledelijidien
Over .enkele weken zal ons kindje geboren
worden, ik zal geen geld hebben om
móeder en kind te kunn-ejn v-erzorgein.
Haat ge anijl soms, omdat ik Mies tot
vrouw nam'? Ik beloof Ui, indien ga mij
helpt, dat ik het kindje, als H-ejti een
meisje is, Trees je zal noam'en en het aal
laten doopqn in onze kierk."
Henk dwaalde yerder. Hij! wild|e nog
niet naai' huis gaan, omldat hij' Mies gqen
goed nieuws kon -brengen. Zond-er dat hij
er -erg in had, was hij! in h-et Villapark te
rechtgekomen -en schrikte o-p van een
auto, die rakelings helm) voortój'rend-e. Even
verder zag hijl stilhouden. Een haer in
bontjas stapte uit en betaalde den chauf
feur. De auto reied) weg en da hieiea'
in bontjas st-apto uit en betaalde den
chauffeur. De auto re^d weg en dn
heer stapte -een villa iu.
Rijk, zonder zorgen, dacht H-enk niet
zonder bitterheid.
„Huize Agnes", las hijl. „Licht, wiar-m,-
te, geld, rijkdom!," zette hiji zijn alleen
spraak voort. O-pieens werd -zijin aandacht
getrokken dó-or een portefeuille, dto tegen
den trottoirband fag. Hiji raapte za op en
gedreven door de gedachte: misschien zit
er geld in, gin-g hij' haastig verder.
üp -een eenzame plaats bekeek liijl zijn
vondst. Verscheidene bankbriefjes lokten
hem1 aan. Hij duwde ze diep in h-et v,akjo
terug. Op -een kaartje stond vermeld:
Thomas Brekels, „Huize Agnes" Villa
park.
Vau dien heer ,dio zoo juist uit den
auto stapte, dacht hij. Rijk, zonder zor
gen Een dief zijn, nooit 1 hoe ook do
nood tot h-et hoogste gestegen is.
Hij keerde op zijn stappen terug cn
drukte op de schel van „H|ui-ze Agnes",
vro-eg de meid, mijnheer te mogen spreken.
Enkele minuten nudiein overhandigde
hij' Thomas B-rekels do portefeuille.
„Ja, die 'is van m!ij'," zei Brekels ver
ward. „Ik had ze nog niet gemist. Ik heb
er zoo juist een briefje van tien gulden
uitgenomen, om een chauffeur te betalen
en móet haar langs mijn zak gestoken
hebben i^rla.ats van er in." Hlijl bekqek
Henk, zag Zijn üniager gezicht en kale
kleeding. Arm, maar eerlijk als goud,
trok hij de conclusie. En heml hartelijk
dank zeggend, bood hij! lieml een briefje
van vijf en twintig gulden, dat H,enk
gretig aanvaardde.
Toen verontschuldigde hij: ziöh:
„Als de nood mij' niet dVrong, mijnheer,
zou ik dit weigeren, m'aar nuEijn
stem stokte en haastig wilde hij' zich
verwijderen. Maar Thom-as Brekels weer
hield hem! bij' den arhr ein zei:
„Door uw woorden geeft !u mlij' het
recht onbescheiden te zij'n. Vertel mij-
eens, wat u dwingt tot het aainicm-em. v(an
dit geld. Uw eerlijkheid! verbaast me, nu
ik vermoed, dat u geldzorgen hebt.",
Toen vertelde Henk zijn leed, vian zijm
vergeefs zoeken naar ©en nileiuwem werk
kring, en hoe zij'n huishouden ondermijnd
was.
Thom-as Brekels klopte hem' op den
schouder, zeggend:
„Kom morgen oml tien uur op mijn
kan toor. Hier is m'ijn adres. En zeg
-aan uw vrouwtje, dat u bij! mijl in 'betrek
king komt en dat ik u, om! te beginnen,
twee honderd vijftig gulden per miaancJ
zal betalen." -
Henk kon vah ontroering geen woord
uitbrengen. Hijl nam' da hand van zijn
weldoener en 'drukte die innig.
„Ga nu m-aar gauw naau huis," glim
lachte Brekels. -
Toen zei Henk opeens, stralend van
„Nu heeft Cockburn ons toch nog lae-
lijk te pakken. Voor het uur omj is, zal
hij eeu rustigen dood sterven. Hoe, voor
den duivel, kon jij 'zoo'n flater begaan?
Zoo n onhandigheid is niets voor jou!"
„Het is niet zoo erg, als u d-enkt, mijn
heer, antwoordde Pointer r.ustig. „Wij
merkten op, dat Mr. Cockburn ©v-en na
Miss Rose's dood een ring ging dragen.
Daarom onderzochten we dien ring na
tuurlijk den eersten keer, dat de yuistai'-
drukken genomen w-erden."
De detective had niet uitgelegd, djat
dit de eenige reden voor d(a bijlaenkom'sU
geweest was. Hij! vond, dat aelf's zijn
meerderen niet alles behoiefdlen te weten,
vóór den laatsten dag, voor d-e oplossing
van eenig geval dus.
„Nu was er op da tafel geen rui-milie
genoeg, waarom' de rinigen op dia plank
daar, neergelegd werdiem. In d|em wand
werd een paneel aangebracht, dat schui
ven kon, en terwijl do typisten in de
andere kamer een helsc'h lawaai maakten,
is vandaag de vergiftige parel door een
andere vervangen. Mr. Cockburn heef't
ten zwart glazen balletje, gevuld' m|et
gekruide zeep naar binnen gewerkt. Als
uijl de waarheid ontdekt, zou het me niets
verwonderen, of er volgt een hevige
scène."
En ook in dit opzicht had Pointer zich
niet vergist.
INDE.
V
