Abdijsiroop
bonbons
Tweede Blad
ZATERDAG 25 JAttUARI 1930
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Christus Kerk.
FEUILLETON
ONTSPANNINGSLECTUUR
De brief van den dood
IN HET KRAAIENNEST
Iets Nieuws!
VOOR ONZE VROUWEN
XIV.
Da toekomst is voor den mensch een
ondoiorgroindbarm ai'groMcIt der grootste
duisternis, die alle r.atmlpam an tite.alingeu
in ziek kan verbergen, maar het ver
leden is voor ons zoo helder en door
zichtbaar als kristal.
In het vertelen ligt de oorsprong der
Kerk, de geschiedenis, haar strijd en
praai," en wij die gekomen zijn 16 eeuwen
11a de vervolgingen der Romeiascke kei
zers, wij: kannen, onmogelijk ontkennen
dal deze li) eeuwen van bestaan oen ba-
wijs zijn van den goddel'ijken oorsprong
der katholieke kerk.
Vandaag, morgen, over een maand, oen
jaar, misschien over duizend jaar, indien
het protestantisme dan nog zal bestaan,
zal men kunnen Zeggen: „Op dien- dag
op dat uur, waart gij te vVititemberg
Luther, gij priester en monnik, in uwe
hand droegt gij de buil© van den paus.1
Dat alles is nu voorbij, gij; rust thans in
uw graf, doch de Kerk leert juist het
zelfde als vro.eger.
Het verleden, de geschiedenis getuigt
luide voor de katholieke kerk.
Het gewei-I, de politiek, do scheuring
en ketterij hebben de katholieke kerk,
bestreden met oen kracht en volharding
waaronder elke andere macht zou be
zweken zijn. De Kerk is niet, alleen ni< t
ten ondergegaan maar de vijanden zijn
zich zelf te pletter geloopen tegen-de
steenrots. De katholieke ker,ca zpgt de
protestant Theodoras de Deze, is het
aanbeeld waarop alle hamers zijn stuk
geslagen.
God heeft toegestaan dat zijne Kerk
zoo werl bestreden en aangevallen, dat
«ij naar 'smeiischen oordeel den onder
gang steeds nabij was, opdat des te
meer zou blijken, dat zij door een god
delijke kracht wordt bijgestaan.
De apostel schreef in Zijn tweede brief
aan de Gorinlhiëvs„Wannier ik zwik
ben, dan eerst wordt ik sterk en wel
door de kracht van Christus". Zoo ook
spreeki de Kerk tegen h ire belagers.
Wanneer Voltaire de geschiedenis -dor
Kerk leest, dan roept hij uit „ik bon
gedwongen te bewonderen en te gelo-o-
con".
De katholieke kerk dwingt bewonde
ring af niet alleen omdat zij is blijven
bestaan, maar om haar zegenrijken av-
beid. Met en door de Kerk werd h, t
aardrijk hernieuwd, schrijft Mgr. Potters,
want overal waar ue Kerk den voet zette
bracht zij met het geloof ook ue ware
beschaving.
In-iit-n er de Kerk niet geweest w.is,
zegt Guezot, zou de wereld over zijn ge
leverd aan het puur materieel geweld.
De scepter der wetenschap, aldus de
Maislre behoort ajah Europa omdat zij
christelijk is geweest. Zij zou niet tot
die groote kennis en ontwikkeling zijn
gekomen indien zij niet met de st udl
der theologie begonnen was..
Montesquieu, die vol bewondering was
over de weldaden die de Kerk a,an de
menschheid gebracht heeft, riep ontroerd
uit: „lloe schoon is toch dat alles, da
godsdienst, die tot doel schijnt te hebben
ons een geluk te bewerken im. een ander
lev.en, maakt ons- reeds gelukkig hier op
aarde. Jammer genoeg dat de volken en
zij die ze besturen, dit maar a! te dik
wijls vergeten.
Voor de komst van Christus scheen
voor het grootste gedeelte der menschen
niets anders te zijn weggelegd dain ga
boren te worden, te werken en te sterv-ön
voor een klein getal door liet lot be
gunstigden.
Wanneer de leer van het Evangelie
wordi verkondigt, z-egt Voltaire, verdween
de afgoderij en zijn afschuwelijke offers.
De slavernij werd afgeschaft en de wet
ten werden verbeterd. Men moet niet
denken dat dit alles ook de wetenschap
zou hebben veranlerd, want ook de
echte wetenschap werl gebracht aoor
■de Kerk.
Op het oogenblik dat Jezus ten hemel
opklom, sprak llij. tot zijne apostelen en
in hun persoon tot de Kerk: „Zie, Ik zal
met U zijti tot aan het einde der eeu-
wen".
Het lot der Kerk hangt dus niet af
van de aarische macht. Zij blijft bestaarf
te midden der orkanen.-die alles mede-
sleuren omdat haai bestaan is verzekerd
door Hem, die almachtig js en .getrouw
in zijne belofte.
Leest, zegt de heilige Au-g'ustiiius, w.
van de Kerk is voorspeld geworden, en
hoe dat ook in vervulling is gegaan.
Waarom zou dan de belofte dat de
Kerk zal' blijven beslaan tot het einde
dor eeuwen, ook niet in vervulling gaan?
Ja, ae katholieke kerk ,-zal blijven be
staan dooi alle eeuwen heen, ondanks
alle vervolging. Zij, die ge'.ooven, dat do
Kerk Zal vergaan, z'ijm geheel blind, zei
Jouffroy, want een ieder, die wil Zien,
zal1 bemerken dat zlij leeft, en krachtiger
is dan welk kerkgenootschap ook.
fr. STEPH. LODIERS, O. CIST
Nieuwkuijk.
("Wjor-dlt Vervolgd-)
do,or A. FIELDING.
(Nadruk Verboden).
62) 1
Pointer .deed het natuurlijk niet. Toen,
zijn kaken naar voren stekend, beant
woordde di Monti Zijn eigen vraag met do
woorden
„Het hangt heelemaal „van uw uithou
dingsvermogen af. Dit is een zeer int
ressant kasteel'. U kwam om het te on-
J«irzoeken en na te snuffelen, maar u. vipï
in een v'an ,1e oude khmers, dezelfde
kamer, waarin men ae viiouw vond, van
wie ik, mog niet zoolang geleden, op
Stillwater House vertelde. Maar, ik ver»
geet, aat het w-as, vio-or dat u ten tooneelb
verscheen. j
Eerg dit kleed zorgvuldig' weg, Guisep-
pe. Ik zal u helpen ,om het weer naar h-4
dakkamertje te brengen. En zeg dan maat
„a riyerderla" tegen mijnheer, want ik
ben bang", hier keerde di Monti zijn ver
wilderd gezicht nut een afschuwelijk >n
grijns naar Pointer, „dat je hem niet Ie-
vend terug zult zien. Je vindt waarschijn
lijk, wat C:ar'o van hem overlaat.''-
De dood in de auto
door F. S.
Di'. Adi'ons Weber, genees-, heeil- en
verloskundige te Mariënheim, een klein
stadje van 5000 inwoners, was een imlan
van middelbare lengte, ongeveer dje-rtig
jaar oud. Hij was een slanke, frissc-he
verschijning en hij; had eem init-eHigent
gcte'kht. Nog e-v'en had hij, de kranten
ingezien, terwijl hij reeds te bed lag.
Eindelijk draaidja hij het licht uit cm bleef
nog e.e;n paar raiiniuten wet open oogen in
de donkerte staren, alvorens liij zich be
haaglijk om,der de dekens uitstrekte. B,ui
ten gierde een, felle NaVeimlbeTsborin. Op
het inehtkastje tikte de- Wekker. Mat Veie!
lawaai ree,d ,eem motorrijder d(oor de stille
straat. Het j'-uikt 12 uiur.
Goddank, zoo djaeht de dokter, reeds
balt inge|dio|m|m!eM, c'pt deze dag weer
voorbij is. Want van 's mbrgems zeven
uur tot laat'in den a Vond was hij altijd
op de baan gaw-eest. Met zijn auto, was
hij, gereiden langs allerlei vluüo wegen, van
van hier naar daar, na,ar afgelegen hof
steden in verre, dorpen- Nu w-as hij ver
moeid, erg vermoeid. Hij sliep d|an ook
direct.
Nog geen uur later begon de hond be
neden in de gang te blaffen,. De t'jekter
kwam- overeind zitten en hoorde het bel
len v-an de telefoon. Hij, trok het licht
aan en liep op- zi'n Harte Voe-ten naar
beneaen. „Hallo! mat dokter Webei'"! Ja,
Za laten een mensc-h ook geen enkele nacht
e.ens gerust slapen. Bij v-rouiw Ferdinands
wordt een kindje verwacht, 't is jam|mer,
t was op bed zoo lekker wanmi. De dok
ter gromde een beetje; hij: zou onmiddel
lijk koimlen. Eeningszins ruw legde hij
d,en hoorn weer op het telefoontoestel.
,,Ts er iets bijzonders aan de lian,t\
mijnheer de dokter riep de oude huis
houdster, mejuffrouw Marie, door een
spleet v'an de deur va-n haar kaïmer.
„Nee, ik imtoeit even naar Ferdinands
toe
De oude dienstbod^ zuchtte eens diep
en sloo-t de deur.
Een kwartier later heeft de dokter de
auto uit de garage gehaald: onhoorbaar
bijna suist de Motor. De lantaarns schij
nen fel in de,u nacht. Is het huis is het
licht uitgegaan. De dokter Voelt een kou
de rilling, de win,dl is scherp. Vlug was
hij, ingestapt en snel re,ed hiji weg. Hij
had' z'n kraag omhoog gezet- en terwijl hij
met- z'n rechterhand het stuur Vasthield,
zocht hij met de linkerhand naar c©ii si
ga ret.. Tusschen de 1-age- huizenrijen schoot
ao auto snel vooruit. Op den hoek van dia
straat stond een doffe lantaarn dfroef t,e
droo-men, dan was hij- reed|s op den groot-en
weg builen het dorp. Als snelle schadu
wpn vluchtten, de bloioimen voorbij: de
groote lantaarns boorden diep in den don
keren nacht. De dokter kende d|en Weg
van buiten. Anderhalf jaar Was hij, reeds
in'Mariënheim,: 't was nog wel zijn eerste
plaats, maar hij hoopte hier toch niet
voor altijd te blijven. Hij- had resells ge
solliciteerd naar een betrekking als ge
neesheer aan het groote Ziekenhuis in
Ne-uburg. Als hij daar benoemd werd},
dan ging hij tro-uwem. j
Automatisch ontweek hij! een paar kui
len m den weg, dan zou hij1 trouwen !m,eit
E,lleEen lucifer belichtte o.p,vla,m|mpnid
zijn vermoeid betrokken gelaat.
Even voorbij den kilojmieterpaal boog de
weg naar links. De wagen slipte ©ven ia
de scherpe bocht en schokt© o,ver ©en
slechten landweg.
Dan vermin,demde hij zijjn vaart ca d(ra,ai-
de langzaam' den hoek om', terwijl hij, cjptor
een groote plas reed, Zoo,dat het water
met een smak terzijde spetterde.
Toen kwam hij op den nieuwen w©g en
gal vol gas. De kilopveiterteller sidderde
naar tachtig, negentig. Het antwoord v'an
de directie Van het Ziekenhuis zou mor
genochtend Teeds mot d|a eerste post kun
nen komen. Ein daa over een w,eek of
vier. De dokter was innerlijk read's ver-
Pointer hoorde, de twee m .nnen sjou
wen met een kleed; daarna, ging de deur
in. de kamer boven hem dicht. Na eeni-
gen- tijd viel ook de zware buitendeur in
het slot en do auto snorde weg, door
de groene dreven.
Do gevangene keek naar de deur vau
zijn cel. Ze was zeer oud, maar toch nog
sterk genoeg pm het uit te houden, als
men alleen zijn handen hal, geen ander
gereedschap. Langzaam haalde hij zijn
sigarenkoker voor den dag. Het was een
korte, dikke koker, niet al te fraai van
1 orm. D; detective r aktcc.', p ekje a n
met Zijn duim en er kwami een" ondiep
vakje te voorschijn dat onzichtbaar tus
scben de vakj s van de sigaren gezetSn
had. Binnenin zat een plat glazen flesch-
je, een vijl, niet groot w dan een aagelvijl.
maar van zeer hard staal, een looper en
eenige andore nuttige gereed-schappen.
Dezelfde voorwerpen zaten in Pointer's
linkerzool ..doch de sigarenkoker was nu
eenvoudiger. De knop van zfjn paraoluie
of wandelstok bevatte weer andere gore,el
schappen. De buikgordel, welken hij
droeg, was een rol van zijlen touw in
een keurig omhulsel. De lcnoopen van
zijn jas waren ook niet, wat ze schenen.
Pointer was stee-as op alles voorbereid.
En dat was noodig ook.
heugd, want hij is nog jong en hij- hoiudt
veel van EUa.
De stormwind huilt ein giert.
'Toen de wagen oVer ©en houten brug
restfl, klonk alles dof en hol. De bdoimien
wrongen zich draaiend en zwiepend! t,er
zijde. Toen de wolken vb,or ©en oogen
blik uiteengescheurd werden, stondf 'etan
b-leeke mianeschij'f in de donkere lucht.
Ongeveer honderd mieter voor cJ|e plaats
waar de weg rec-htoekig oimlboog, vlamden
plotseling de schijnwerpers v'an een an
deren auto. De doktesr gaf' signaal en v,er-
minderde dje viaai't van den w!a,gen. Hij
moest midden op djen, weg blijven rijden,
daar de b:a,a,n "ter.zijld(e versperd w,as -door
lange hoopen steenslag. Hij gaf nogmaals
signaal: de andere a,uto antw'om*c'(de. Toen
kwamen ze. langs elkaar, heel dicht, rake
lings langs elkaar; slechts een oogenblik,
een onderdeel van een seic-om-dje raakten de
wagens elkaar, de dokter rennjdje- uit alle
macht, hij Voelde een schok, het plotseling
remmen slingerde hem omhoog door die
Voorruit heen, over den radiator «n naast
do voorwielen bleef hij liggen. Eten oogen)
blik was hij Versuft, dan tastte hij; roet
z n handen naai' z'n ho-ad dije de schok
tegen de voorruit gebroken- had, ,en wat
hij toen Voelde. "Wat was er toch gaande,
hij v'o-elde een warm, vocht door zijjn hals
loepen.
Hij stond op en zag dat dia andere
auto mat lelie lichten tusschen de boa-
miemrijen in de Verte verdween. Hij!
vo'elde met z'n handen aan z'n gezicht:
in z n hals kreeg hij ineens -e-an stekende
pijn. Een glasscherf had heml gekw-etst,
zwaar gewond. Hatbloed liep o-v'er zijln
kleeren en op den grond. Hij' had) een
Zwaar gev'oel in zijn hoofd. Hij 'hojopte
nog dat de verwonding niet van ernstï-
gen aard zou zijn. Toen werd hij bang
en z'n tandem begonnen te klapperen.
Hij strompelde naar de auto, hst linker
spatbord was Van voren iets verbogen.
Toen dacht de, dokter: ik imioef naar
huis, want ik kan me zelf niet Verbin
den. Uit zijiu tasch roet inst.ru|men|ten nam
mj. 'n Zwachtel en sloeg die haa-stig ons
zijn hals. Snel zette hij; den jmiofor aan:
bij, liet omdraaien reed hij- bijmia. tegen een
boem-, toen gooide hij1 het stuur om' en
ïhieit vblle gas naar huis. i
t Was alsof de stor-ml nog 'feller raas
de. De booroen bogen zich diep naar alle
kanten. Dorre, takken en vogelnesten la
gen over den weg vei'sjiraid. De ,d{okt'ea'
zat voorover gebogen, terwijl hij roet
beide banden .het stuur orokleïn|clie.
Hij tuurde recht Vooruit naar den hei-
verlichten weg en hij durfde zelfs niet
•roet een hand naar z'ijh. hals Vo-elen' of
de zwachtel reeds nat werdj. Zijn hoofd
werd' zoo leeg. Hij' hoopte nog, dat do
Rireo niet diep zou zijn en dat het nog
goed zou ailoopen. Maar hij' voelde wel
dat hij veel bloed verloor. Zo-u z'ijin slag-
a uer geraakt zijn Als hij, n,og imjaar
thuis kon kopven. De huishoudster zou
msm, wel goed verbinden, dji© kon dat
heel goed. Hij, was he-el kalml, hij, had
wel veel erger wonden gezien en geheield.
Maar toen hij- plotseling iets o-v-er zijn
borst voelde strooim-en, overviel hem een
nieuwe angst. Het bloed liep dus nog
maar steeds verder. Ach Godl, laat mij
toch niet sterven, had hij, bij- zichzelf
gebeden, ik ben nog z'oo jong, ach God,
't. is miijm eerste plaats. i
Bij Je bocht reed hij, langzamer. De
wagen slingerde en schampte tegen een
telefoonpaal, zoo,dat de auto kra-akte.
Maar hij moert vooruit, naar huis. De
plassen op den weg geleken wel -o,pi on
heilspellende oogen als de lantaarns er
hun fel licht op wierpen. Het spioor Van
wagens en auto's die in 't slijk gereden
hadden, slingerde als een slamgcmpaar gril
lig over den weg. Ach ja., z''n Moeder
had het zoo, dikwijls gezegdj: Zorg imiaar
dat je niet verongelukt met den auto. Zij
had er een Voorgevoel van gehad'. Zij' liadl
altijd geztegd:. wees toch Voorzichtig en
rij'dt t-och niet te hard met d(at leelijko
ding. Zijn mloedter, zij, was altijd) zoo be
zorgd Voor he|mi. Zijn. a.uto danst en
springt op den weg. Heel z'ijn he|m|d
scheen nat te z'ijm en toen hij- av'em voor
over koog, spatte er een druppel donker
bloed op z'ijm bla-nke hand. Ach Go,o'|,
la-at me toch niet sterven, had hij, geroe
pen, ik ben toch een goed qmiensch en heb
nieimia-nd kwa-ad gedjaan.
v La-ngzaaimi rijden. Gevla-arlijke bocht. De
dokter Venminderdje zijln vaart niet meer
imc,t bevende handen gooidje hij, het stuur
om!, de wage-nsloeg bijna tegen, de hoornen
aan en raasde weer verder, huppelend;
o-ve.r den slechten, we,g. 't Was a-lsof de
boon.en langs den weg stonden te dlansen;
de stonm; had z'ijn hoedt r.eads lang
gewaaid en nu speelde dfe wind door zijn
In een. van de sigaren zat verder eari
kleine :zaag, in een ander, -eren drilboor, in
nog een andere ean handvatsdl D'o detec
tive maakte nu een gat in de deur en
schoof den giendel weg, door middel van
een, stalen lus, die voor dergelii'ks geval
len- gemaakt was. p-aarna begon hij aan
diè ho-ogere sluitingen. Er waren er vi r;
z'e moesten juist gesmeerd z'ijn, voor zijn
gevangenneming.' das. Het kostte Pointer
overigens niet veel moeite zich verdof te
bevripen en weiara stapte hij; den tuin in.
Gelukkig ha-a di Monti den hond goed in
do kamer boven Pointer's oei' opgesloten,
zoodat de detective nu geen last van ham,
had. lointer klom over het aardige ge-
smeei-ijiSeren bek, met h t gevoel, dat het
eigenlijk toch jammer was, dat men zich
zooveel moeite gegeven had, om hem op
te sluiten, terwijl hij zoo gemakkelijk ont
snapte.
Door den. weg te Volgen, waar hij jae
meeste afrukken v,an paardenhoeven
zag, kwam hij weldra in een gehucht,
waar hij- een rijpaard kon huren. Eenigen
tijd later trof hij in een grootere plaats
een garage aan en toen ging' jiet verder
gemakelijk genoeg'.
In een zeer goede auto bereikte hij
Verona, waar een informatie van Bond
en, Cockburn hem ervan veiwittigde, dat
lange baren. Ellla,, liefste Ella, Wanneer
ime zoo eens zag zitten. Ja, 't w.as op een
avond in Juli, dlat wa elkaar voor bet
oersi, zagen en reeds aanstonds hadden
we elkander lief. De dokter kon haast
bijna, niets meer zien. Het felle licht
der lantaarns leek roeer ean vjage sehejmlei-
ring. 1-lij siddere'p over heel zijn lichaam.
Ach God, laat me toch thuis kouten.
Hij beet op z'ijn tanden, want hij voelde,
dat lree'l Zijn lichaaim' slap en looml werd.
Als bij nu zoru toe-gaVen, dan was hij1
verloren. Hij moest en hij zott thuis ko
men. Allerlei beelden .speelden h-elml voor
den geest. Zijn moe-der, een klein vrouiwb
tje met witte liaren, altijd Vriendelijk en
altijd even voorzichtig. Zijn Vader groot,
breed geschouderd!, buitengewoon .streng;
als kleine jongen w'as hij- altdjjd' bang vo,or
heit» geweest en hiji had nooit vlertirouwq-
lijk met hein- durven praten. Ellla m'etl
haar z'w'arte krullen zog er zoo lief' uit;
ja ze Wa? knap en zacht van aard.
Ha, hij na-deidie re.edji d-e eerste- "liuiizten
van het dorp. Nu impest hij rechts houden.
Er sprong oen kat pv'cr dein Weg. De
Ian.ta-D.rns stonden scheef, zij- wierpen linn
licht tegen de mliu'.en v'an de huiz'en.
j.a, liij was bijna thuis. Hij gaf signaal
opdat m-en hein1 h-ooren zou.
Thuis
Akker's
Abdijsiroop
Togen:
Hoost
Bronchitis
Verkoudheid
Influenza
Heeschheid
Keelpijn
Asthma
Buiten
AKKER's
Het is gelukt de van
ouds bekende Abdij
siroop te „stollen" tot
een gemakkelijk in
den zak mee te nemen
„bonbon", met be
houd van al de gene
zende bestanddeelen.
Alom verkrijgbaar.
60 cent per doos.
Hij stopte en de wagen stond stil. Do
dokter tiet zijn handen los v-an het stuur,
slap vielen ze tegem 'zij'n lichaaim-. Over
de uussens schoof hij naar het portier,
zocht naar d-en knop, drukte haai' nee-r,
zoodat de deur open klapte, 't Was alsof
zijn lichaam mpt ioiqd gev'uld 'wias. Hij
z-ig ni-ats mieer. Het ruischt-e he|mi in do
ooren: was dat d'e mlptor of de storinl? H,ij
voelde nog dat hij bewusteloos dlpeigde ta
worden. Ach God, laat me toch lev-en.
Ella...
Toen vie-1 hij- uit den wa-ge-n, imiet zijn
ftaiïd Voorover in een plas. De hond in
huis begon te janken en tegen de d'e|ur te
krabbelen. Maar toen werd hij' w-eer rus
tig en begon spoedig weer in te slapen.
De huishoudster had niets gehoord. H:aar
kamer lag in liet achterste gedeelte van
Het huis em 's nachts stopte er zoo
vaak eem auto en de hond 'blafte zoo
dikwijls. Met een rood verhit gezicht la.g
zij met open mlomd te slapen.
's Anderendaags 's-miorgens oim' zes uur
stond de a.uto va.ii dijn dokter nog toet
brandend© lantaarns Voor d|e deur vam zijn
buis: de imieaischen zagen echter het lichaam
niet dat in de sc'hai'low la.g en tceiri v'er-
mlor-dde niets ge-en kwaadj. Toen 't echter
lic.ih werd en de- melkboer kwam1, Vont)
men den dokter in e-em p-las M)oeld|, flood,
een roode Zwachtel dm| den hals, zijn
kleerc-nwaren blo-ed-idpflrc'jrenkt. De auto
zat vol schra-m-mten, de voorruit versplin
terd en het spatbord verbogen. Ojmi acht
uur kwam- de post mlet e©n .brief van- Ella.,
„lieve jongen, ik lie-b z'oo-'n heimwee naar
jou!' en zij' bracht ook het bericht dat
dokter Alfoms W.eber roeit ingang Van 1
Deóc|m|ber bemoc|mld was tot genaeshe,er-
directeur van het nieaijW-e groote zieken
huis te Neuiberg.
Jeze week een groote Fascistische mee
ding .gehouden zo-u, Worden. De straten-
waren voller -dan den yorigen dag en
overal z-ag men kleine secties van d-e Ca-
micie Nere, de zw "(hemden, m.t bun
stdande kuiven ais zw.artgeveier.da kaka-
to-es.
De Ital-iaanscbe soldaat loopt in zijn
nieuw-verworven of „verloste" vadertaal
even kalm rond ,als Tommy Atkins en met
even weinig bluf. De fascisten .editor,
zijn er op uil om inaruk te maken.
Zij waren in een vrooiijke gemoedsstem
ming ,en riepen elkaar hun eigenaardige-n
groet toe. Een troep Fascistische pal-
vinders stonden met el-kaar te praten, ma
gere, kleins Italiuansehe jongens w-areu
het, mn,ar zoo fel- a's terriers. Van de
huizen wapperden de vlaggen, da v;oo-
l!jke groen-wit- en roo-le yanen golvend
in den wind. Zelfs de oudei Arena, laak
vandab-g te herleven.
Pointer stond stil bij een ij-skarretje.
„Wat is er aan de hand vroeg hij.
D-e man lachte. ,;D-e Fascisten gev vn
rana.vonj een diner aan den lei-der van
-Ie nieuw-benoem-de- commissie tot on
derzoeking in Maj-ubaland. Zijn naam is
gepubliceerd". ,was liet antwoord, terwijl
een krant opengevouwen werd.
Op. de voorpagina, van de Liberia, zag
I Da held spreekt!
Maagdenjbuigjl Vergadering vo,u „de
Silaalbelim1", d-a Duitsche orga,nis;atie waiar-
m het overschot der Pruisische inilitai-
risten z'ich traoteert op pptten bier, dikke
dreigetofenten,bombiastisChen cWnlm'andeer-
toon, sahelgenaiminitel en mtedoill-esdragerijc
Ze z'jjh wiat netter voor 't oo-g, dan d©
m-amnen van „Weerwolf, Viking, brigade
Ehrhardt en dergelijke, die niet voor 'n
moord op ongewajpiende tegenstanders of
ontrouwe rotgenoioten terugsclixikken, doch -
inwendig drong d-e beschaving nog niet
door en bleven het ongeciviliseerde vech
tersbazen of pochers. 1
Voor deze edele schaar trad Zondag ex-
prins August Wilhelm1 van Pruisen ojp„
in 3}jh 'mboisten uniform, de pedante m-or
InoCle in den winkel vian 't oog, en snau,w-
stem: op volle kracht. I j
Voor dit ideaal van hopgcultuur st,almiP'
ten de staalhelmters in doldriest! enthou
siasme de hakkeu van hun lajwzen; de
norsclie bullebakken poogden te grituj
lachen van louter Wialhialla-gene-nchten.
Natuurlijk sprak |prins August Wilhelm'
van Pruisen. Niet over het nieuwe! boek
van Etm'il Ludwig, waarin het onaantast
baar vonnis wordt gestreken over de mis
dadige staats en krij'gslieden, die in Juli
1914 kunstmlatig en listig de! wereldoor
log uitlokten. Neen, ook deze p-rins houdt
niet Van historiehij sjmak heldëntaiaj
Hij zeide „zich innige verbonden te) voe
len ïntet het oude leger, hot grootstie- en
mooiste leger dat de wereld,- ooit gekend
heeft. De anülio-enen helden op heti .slag
veld gestorven, ^ijln gesneuveld ter ©ere
•etui dit leger eu van het Duitsche volk,
dat nu voor een groot deel dez-e h-elidien
verloochent. De ,jS|taalheIm!" moet waken
voor het voortbestaan van het' front, dat
de gewezen soldaten in katmlerartdscliap
fhebb-en opgericht, diat is de SitaaljheliM
verplicht aan jde Wannen vja,n 1^70 en van
,1914191:,8."j
Verheffend is zulk gedaas niet en toch
zuigt een tiende dieel van 't groot volk,
-zulke rimhaim nog voor nectar op.
De vier mtillioen D-uitschers (niet één
millioen) die op het slagveld neergelegd
werden, vielen niet ter ©ere van een ver
heven zaak Maar voor de ergerlijke wille
keur van de roekelooze generale staven,
die -millioencol Iwerd'en -de gadlwlongen slacht
off ers v.an idipiktalatiek gekonkel en vorste-
ijjke onder-onsjes. 0|mlda,t het 'n red-elooz©
krijg was, w-ezen -en Wtijzeii nog steeds
alle verantwoordelijke personen dfe ver
antwoordelijkheid af.
Er is nog wiat: Prins August, treedt'
thans als salon- en vergaderingsh-eltl op,
'maar waar zat ixiji gedurende den porlog?
Kilometers achter het front in een bom
vrijen kelder. Noch -prins August, noch
'zijln zes broers, liep-en één scham|p(schot
op' hij 't Mooiste leger van de wereld'.
De- eenigste slag, die düor een zoon van
den keizer werd geleverd, w;aS in een
café, op 't gezicht van 'n Fransichen
officier, die dlaar niet oji verdacht was.
Heldentaal versmladen helden Van dit
kaliber nooit; voor den hel-dendood p-as-
•sen Ze echter; die is goed' voor hun, toe
hoorders. -
UIT K-IJK.
Een universiteit voir negerinnen.
.Wij im-ogen in moderne 'vredesVerlangen
verklaren diat rassenanilmlositeit tot het
verleden behoort, Ide werkelijkheid loochen»
straft onZe woorden, de bittere werkelijk
heid. zich tat z'ekere hoogte uitend in eigen
koloniën en, in veel sterker rnlate, in do
Engelsch-e koloniën en bovenal sterk in de
„damto-cra.tisoh-e" V-er. Sitaten van Noord-
Am'erika. wa,a-r na zMar-en strijd, wel oen
einde kwam- (a,an d-e slavernij1, maar niet de
gewezen slaaf plotseling .werd een gelijk
waardig mlensch.
In Parijs Imloge een negerin' triomfen
vieren als danseres, in Washington was
bet zelfs (bij Se vïjfjiaarlijksche btjteenkolmst
van den Int. Vrouwenraad niet Imlogelijk,
dat de negervrouwen Volkomlen als gelij'k-
waardigen mtedewerktcn aan die ontvangst
der vertegenwoordigsters van land-en txve-r
de geheel© wtereld; in diet Annlerikaansche
steden mterkt men ov-eral de zekere verach
ting waarmede hot zwarte ras wbrdt. be
schouwd.
Als roten dit weet kan het niet verwon
d-eren, dat -de negervrouw, die den dujbhie-
len strijld heeft te voeren als vrouw en als
negerin, slechts mtet, moeite ontwikkeiings-
ge-legenheid vindt. Op- de colleges der
-Pointer het portret van Cangrande di
Monti afgedrukt. Om den mond lag de
zelfde lioogharlige en wreede uitdrukking,
w-elfce de Selective er zo-o .dikwijls gezien;
had.
Pointer kocht de krant en ging een
café binnen, waar hij- bet bjaiil eens qp
zijn .gemak yviMe doorkijken. Hij- kón
zich niet weerhouden te lachen, toon hij
het artikel onder het portret las, want
va-u ral de nobele karakters, die Italië
ooit had voortgebracht, was di Monti
naar het scheen Je bloem. Ilct diner
te? ecre van dit beeld der volmaaktheid,
zou om acht uur beginnen in het oude
Palazzo -del Consiglio, het lioo-fdkwarteir
der 'Fascisten. Ilct was nu bijna, vijf
uur.
Verder l-ezend, z-ag Pointer, dat Can-
granite's naam ais leider der expeditie,
pas om half ürie uit Rome getelegrafeerd
was.
Geen wonder, dat di Monti op het Gas»
tella ietwat opgewonden was geweeS1;
Een woord, van den man van Scotland
Yard, en z:ijn droom was misschien voor
altijd verijdeld geworden.
((Wordit vervolgd.)
