üw~
TIE
RME
N...
n OUD
Goud
- GOES
VERBRUIK
Tweede Blad
U over
icontac-
unten
kunt U
g moeite
dat ge
komen.
kwartjes
stallateur
Iteker of
Iriewegs-
met be-
het U
zonder
aan Uw
:elf meer
en aan te
wens Uw
i-Combi-
sluiten.
)t U meer
leer ge-
SHE COURANT
ZATERDAG 28 DECEMBER 1929
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Christus Kerk.
x.
FEUILLETON
De brief van den dood
i van OVER DE GRENZEN
KERKNIEUWS
ONTSPANNINGSLECTUUR
Kloosterbalsem
\<s-
anneer gij door het lezen
.n een advertentie iets
of winkelier, zeg hem
gelezen in de „Nieuwe
niets en ons, zoowel als
gij er een dienst mede.
O
f 1,40 per flesch
fl;50 per flesch
Wijn) f 1,15 per flesch
fl,50 per flesch
fl,20 per flesch
fl,00 per flesch
f 1,60 per flesch
f 1,30 per flesch
f2,00 per flesch
f2,75 per flesch
f2,10 per flesch
f2,10 per flesch
ijn) fl,40 per flesch
.wijn) f 1,40 per flesch
f 1,40 per flesch
per 3/4 Liter f 1,75
per '/2 Liter fl,20
«4
Behalve de vier kent-eekanen dier Kerk,
welke zijn de eenheid, heiligheid, katho
liciteit en aposto-lioiteit, heeft de katho-i
lieke Kerk nog -andere -eigenschap-plan,
waaraan m|ém kam zien, dat zij de ware
Kerk van Christus is.
Hare wonderbare snelle verbreiding len
haar. -ehs'aan gedurende 19 eeuw-en- zeggen
ons zonneklaar, dat zijl vla-n goddelijke
oorsprong is.
J-ezus Christus sticht zijln Kerk jnlet
twaalf aiimie onwetende nfeoischen, uit de
armste klassen Van e.etn vo-lk, dat ver
acht is door alle natie's. Bij: ide-n kruis
dood waren Christus leerlingen Zoo gering
in aanbal, dat zij J-ezus niet hebben dur
ven verdedigen tegen de wraak rijper
vijanden, ja, zij- Zijl» zelfs zoo beangstigd,,
dat zij met gesloten deuren de toeko|mlst
afwachten.
,\V,anneer de apost-elem echter dien hei
ligen Geest ontvangen hebben en zao|doen-
de niet |meer handelden uit eigen bewe
ging en niet steunend op eigen imlemsehd-
lijk-e krachten maar geleid door den hei
ligen Geest en sterk en on-o-vlerwinindlijk
door diens hijst,and am- hot rijik Gads te
stichten, gaan ,z!ijl den strijd aanbinden;
tegen de imiaehten der wereld.
Maar was dit w,erk der a-postelem geen
utopie? een uitbtroeisel vlan Oostersch fa
natisme? Neen. De geschiedenis heeft ge»
leera', dat het werk was dat ging ver bo
ven de kracht en het talent van dejn
imensch; Hij' die dat plan ha-d o-ntworpen,
die hat zou d-oen uitvoeren, w-as -een Go-d.
De wereld kem-de bij; Christus koimlsfc
slechts een allerdwaaste en zelfs wreiadle
afgoderij. Hiet m-enschdoiml was sinds zijn
val een poel van ellende en lb:arba-.arsch-
heid en het zuchtte onder he-t gewicht
van zijn -eigeai dwaling, steeds voortge
stuwd door den geest van het kwaaclj zijn
tyran.
De wijsheid v;an Socrates, de welspre
kendheid van Plato, 't genie vaal Athe
ne of Bflmie w-as niet bij machte pni- -de
dwaasheid der heidpnsehe afgodendienst
at' to schaffen e-n den eerendi-enst vlan d-em
God des lichts daarvjoor in dja plaats te
stellen ev-e'ii|miin -als hot hum. gelukt is
de barbaarsche zieden te hervormen. H-et
leek daarotoi onibego-npein werk wat twla,alf
aitmie vdsschers gaan hieginpem.
Bij het vlall-cm van d-en a-vond, -ze-ide
Jez-us tot dte Zijluien„Laten wij he-t paleer
van G en-e-zareith oversteken". Toen zij nu
oviervoeren anieit schip, stak eensklaps ©eo
stormt op, zoodat h-at schoepje haast Ver
ging. B-ij- h-at dreigend gevlaar riepen ide
Vreesachtige leerlingen tot J-eau-sHeer,
help ons, wij! Vergaan."
Thans, na, -de neder daling van den
G.oest zijln zij.- nie-t im-eer heivlroasdl em
zull-an zij op heit woord vlan hun Moester
van wal steken en dwars te-gen den. brui
senden stroo(m| d-er alles-ni'ed'esleurenidla we
reldzee opvaren en hunne netten nitwe-it
p-en. „Gaat an- onderwijst alle vplken!"
Dat b-eVel van dien Meester zullen zij'
volbrengen.
•»Ziie dat is het groo-tste vten ,aJle mira
kels, zegt de heilige Johannes Chrysos-
ton:|us, het Wonid-er der wonjderen, d|at
die geheeie wereld samlelDstrootoit op het
woord Van "twaalf aiimja onwetende lie
den. De vlerkonidigers vian het evangelie
stejun-d-en nieit op de ono-Verwinnelijke le
gioenen- vlan Alexander of Caesar, die de
volk-eren slo-egem Imieit schrik en bewandel
ring em de naties aller landen, dieriten bui
gen naar hun wilneen die |m)a,nnen wanen
zacht etn Vreedzaalmi ails lalmimere-n, die hun
stem- niet zouden doen hoorem ondier lcI|o
h-evigste folteringen-, die hunn/o vijanden
hun zou-djen idloen ondergaan.
God beeft de hulp) Van keizers, konin
gen en de pnaehtheb'bers dezer aarde niet
noodig vpor zijn» plann-en wlant Hijl zegt
van zich zelf „Door Mij: heerschem do
Vorst-en'Ook zijn apostelen habben dein
ste-un 'dier imiachtig-an. dezer aarde niet
noodig, want Hijl zelf zal unlet he-n zijn
tot aan h-et einde der wereld, en Hij! zal
hen woord' en wijsheid geven, zegt St. Lu
cas, die al de tegenstanders ni-et zuilen
kunnen 'weerstaan of tegenspreken.
Het Christendom! vertoont zich -aan den
miensch als de bron- Van alle wa.arheiid,
geluk en schoonheid. Door haar Waarheid
bindt- 'zij die mfemsehen aan zich doo-r
het geloof; -als d-e bron vbn het ware ge
luk wordlt die miensch door d(e hoop tot
haar getrokken en- door haa.r schoonheid
ontsteekt 'zij in h-et h-art Van -den imiensch
do liefde, waardoor zij' hepii vbor zich wint
door A. FIELD ENG.
(Nadruk Verboden).
51) I
De hoofdintendant zopd Jimj weg, jn'et
de beloo-niug, dat hijl „iets" bij Mrs. Harris
mocht gaan halen. Hjjj had nog getracht
een nauwkeuriger beschrijving Van d-en
vreemdeling te krijgen, doch daartoe Was
Jiw niet in staat geweest.
„We heli-beu ooit geen; nadere beschrij
ving noodig", (m'erk-te Pointer o,p. Dat
„echo", dat Jim; den vreemdeling hoord/e
zeggen, was natuurlijk het Italiaamsche
woord vpor „hier Eekto-I Dit geval
is weer -een bewijs, voor wat w-e alreeds
welen, m-aar het verklaart toch -ook, waar
om de graaf zoo plotseling er van door
gegaan is."
„Zoodra. hij! hoorde dat het pendjant
gevonden- was, is hij- gevlucht!?' veron
derstelde Harris, terwijl hiji het kleinood
zorgvuldig in de brandkast wegborg. „Da
majoor vertelde mij', dat de graaf hem
Zaterdag als zijn wensch te "kennen had
gegeven, 'n flinke h-elooning uit te loiVen
voor dengene, die den steen terecht bracht.
Maandagochtend ec-hter bracht hij -majoor
en aan zich Verbindt.
De Koning der koningen heeft die Zwak
ke hulp der (menschep niot -noodig, oimi zijn
heiligen wil volmacht te zien, ö.p deze
aarde ge.lij-k in den hemel en w,anneer Hij
het zw:akke der aarde verkoos dm) zijh-e
Kerk te stichten dan is dit -te groo-ter be
wijs voor dein goddelijben oorsprong der
katholieke Kerk.
fr. STE-PII. LODIEKS, O. CIST
Nieuwkuijk.
(Wïondit vervolgd.)
I i
i i
Do Missiesta-tio te
Bietiploort. 1
lil het tijdschrift „Our Queen", diait' te
Melbourne in Australië verschijht, lezen
wij' over Pater O. van Westeiadei 'en zijn
missie in Z-Afrika; het volgen!dlei
Zeventien jiajar geleiden vroeg die regee
ring vla-n de Zuid-Afrikaansobe, Unie mis
sionarissen voor cn district in Naquam-a-
land. Daar woonden eenige honderden af-
stiaimmtelingen van Eiuropteanen en Hotten-
to-tten, larm en dom', zoiodalt z!ij[-steeds die
per wegzonken in steeds grooter gebrek
en nrtmoede, omdat hun alle geschiktheid
scheen te ontbreken, olmi het land te ont
ginnen en daar hun levensonderhoud te-
vinden. i i
In naaim-, mhar m-eer ook niet, .b-ehoior-
den zij1 tot de Nederl. Hervormde tK-erk,
imlaar deze trok zich Van die armen niets
aan. Toen ontfermde zich over hen dë
Apioeto'l. Viclaris van N-aqualmlaian/d, Mgr.
Samion, dia Pjalter van "Wiesteinde vroeg,
olmiftianr heen te gaan. I
In een Kanipsche kar o(p twee wielen
legde deze die 100 (Eng.) (mïj'len |a|f' door
het woestijiigebied naar de helml aange
wezen imissie.
De hoofden viap dat Voikj© begrootten
(helml, msiar vriendeüïjik vro-egen zij1 ham'
-eerst een proeï|p|reek Voor hen te houden.
Dat zou beslissen, 'of hijf,zic'h onder hen
niipcht vestigen.
Hij- imlocht bljjVën. Maar een woning
was er niet vbor helm). De-eprsta Zeslmiaan-
'den woonde hij' d'us ,o|pl of ionder zijn kar,
o'f in de open lucht. i
Een stuk grond werd helm! aangew©-
■zen, waar hiji dë noodige gebouwt-jesi 'zion
kunnen oprichten. Zelf architect en timi-
tnlcrm'ap en metselaar en smid1 en steen
bakker, wist hij"! in die 6 maanden kerk,
woonhuis en school op te richten. (Voor
een HoUm-dschen -bouwpastoor om! ja-
loersch ta worden I).
Maar het zou niet Gods werk zijn, als
er geen tegenwerking ware gekoimten. De
Hervormde Kerk had die stuinp-eirds aan
hun lot overgelajten, geen zendaling kun
nen vinden opi onder hen te werken, -m'aiar
'dg,t een Ka.tholiek missionaris het werk
aanpakte en sla.agde, dat was te erg!
.Wait de liefde niet vermbcht, dat' ver-
imdcht wol' de jaloezie.,
Pater v. W-asteinde werd voor dien
rechtbank aangeklaagd, dat Hij, dioor zich
cLflr te Vestigen inbreuk had gëmlaakt op
de voorrechten der Herv. Kealc.
De rechter te Majlimtesbiirg Vost 'wiel, dat
Pater van W-esteinde op verzoek van de
regeering, dus niet volle recht zicih daar
had gevestigd, tola,ar hij was alls Po-ntius
Piliatus, -die, of'sclioon hijl ,wist, d'at allieen
jaloezie den onschuldige Voor zijn recht
bank ibraeht, toch het ook den Joodsc'hen
priesters (hier den Hervo-i-jnldën jprfdiikan
ten) naar d-en zin wilde (mlaken. Zoodjat
zij1 verlof kregen olml d!a(ar ook een school
op te richten. f'
De schrijver Tiezëcht Pater Westeinde
12 jaar, nadat h'ij' die toissia w,as begon
nen. i
De Pater haalde Imlif laf ,a,an het diehtst-
bïjgelege.n spoorwegstation. Eerst een 50
Eng. (mijlen per automobiel, toen kwamen
wiji in View Bust. Daar Wachtten ons Zijn
kar en zijh paarden.
Den (anderen Imbrgen zeer vroeg gingen
wij opi reis en 's avonds tegen ',zonsond-er-
gang kwanten wij' ópi een plek, wëar de
Pater mij zeid'e: „Nog-2 (minuten en dan
zult gij! Bietpoort zien". Do weg m(a,aktë
een draai en daar zag ik, benoden mif in
het dial, het werk van Pater West-einde,
waaro jpihïj' trotsch kan Zij'n.
Een week Ja,ng was ik zïj-'n gast en be
wonderde Wat in 12 jaar wlas tot stand'
gekoimten onder Gods zegen.
Een bloeiende congregatie,, een uitste
kend werk -doende school.
Pater vü-n Westeindë heeft daar o-en
Imboie, maar arme inissie.
Armie m'enschen! Uit wat riet bouwen
zij hun hutten. Hjun voedsel 'Zijn ,,-asch-
k-oekjes", w|at deeg, dat zijl" in, heete asch
bakken. Ik -bezocht een van dë l'buiten-
Vaughan weer een b-ezo-ek o,m| te zeggen,
dat hij met liet uitloven. Van ,de belooning
liever wachten wou, to-t hij1 nadere berich
ten van zijn Vader ontvangen had."
„Juist", sprak Pointer, op de neuzen
van zijn schoenen starend. „Dat werpen
van dien steen n-aar Jiim, is -net zo-oiets als
het vernielen. Van Miss Cha-rfceris' portret;
in diezelfde gamoodsstemtaing heeft hij
ock een paar steentjes o-p ha,ar doodskist
gegooid^ en heeft hij1 de bloie|mien Vertraph
die -zij' in het atelier droeg, en die ze vër-
lo-:r, teen ze do-or het venster naar buiten
Ulo-in-, of teen ze de gebreide japen over
de andere aa,mtrok. Ja, de graaf ha3
graag den steen terug, mlaar toch Was
hij er ook weer bang voor. Als hiji he|m!
-terug kon krijgen, zanjdea4 dat iaa.n het
licht kwam1, waar en waimneer hiji hem
weggeworpen had, dan. zo-u hij1 ham; graag
veilig en wel we-er in, Zijh bezit hëbb-em.
Zo - dra liat heiml ec-hteT duidelijk w-erd),
dat de ,man, wien hij er in zijh woelde
van Donderdagavond mee geniete, den
steen naar het politiëburea.ui kon brengen
in plaats van n-aar he;m<, bcslo-oit hij1, olm!
geen slapende honden wakker te Imiaken.
Daarom ook heeft hijl tijdens het onder
zoek, evenals daarnla,, vlolgehotud-an, dat
do steen niot van zo-o- groote Waarde was.
Niet van groote waarde, misschien, tnla.ar
van groot geviaar voor hami!,"
posten en Imbrkto ojpj hoe dë kinderen, in
<pil;aats van het vrije uurtje vi'oolijk te
spielen, StiO. tegen den Imluur gehurkt Zap
ten. „Armë kinderen, zei P,a,ter V. -Wiest
einde, „lioo kunnen zijl vrooilijk dijn, zij
zijn lallen, on-dervtoed".
Honderden mijlen in het rond is er geen
geneesheer, zooda,t d-e missionaris niet
alleen de geestelijke belangen zijner pa
rochianen hee'flt te Verzorgen, imiaar tege
lijk ook in hun -tijdelijken nood.mbet voor
zien en tevens ia! hun lichalmelïjkc kwa
len mbet genezen.
Op het oogenblik is de nood' er zeer
ho-og, iqmdait in 5 of 6' jaar daar geen
drupptel regen is gevallen. De grond is
uitgedroogd en dor, het vee is gestorven
viaji honger. De regeering van Z.-Afrika
heöipit, lm|a,ar laat Voor den missionaris
voeil te doen over.
To-t slot vertelt de schrijver, hoe d-ë
Aplost. Vicaris, Mgr. Simon, ook zelf in
zij-n residentie zijn „Kathedraal" bouwde.
Bij- da-t werk viel Mgr. tweetaaal Van den
steiger, gelukkig zonder liet leven er -bij-
in te schieten. Maar toch mloest hij1 een
poos rust h-ouiden. Dien rusttijd' gebruikte
hij olmi onderwijl de mteub-elen voor zijn
kerk te maken, altaar en 'preekstoel jujt
heult te snijden.
Majir hij imlhg toot Vreugde -pp! zijn werk
terugzien. Toen hij1 in dia-t land aankwam-
waren er ongeveer 100 katholieken, nu
heeft hij er ongeveer 10.000.
DE ONNOOZELE KINDEKEN.
28 Deoem-b-er.
In den Kersttijd vieren wiji het feest
van de on-n-o-o-zel-e kiinldëreii, die op beviel
van Herodes, ko-nimg van Juidla, t,e B-et-h-
leheim ctoor zijn safdat-en- weridëin verjn("-°ir.'l',
toen de koning bijzonderheden; vernam,
ovc-r de geboorte Van den, Messias. Ver-
to-oerd werden alle jongetjes die twee jaar
oud waren -of' jonger. Z-eer terecht ver
eert de Kerk hen als heiligen, omldat zij
d-e eersten wareh, die hun leven li-etenl
voer Christus, en De-zë o-ns imimfers He
belofte gaf: „Alwi-e zijn leven diml Mijj-
ne-utvville v-erliest, zal he-tzelvë we-dervinj-
d-e-n.He-t feest Werd al in de eerste -eeu
wen vaD he,t Christendoiml gevierd. Beeds
Origin-es en d-e II;. Cyprianus jniaa-kteii in
de' derde ee-uw mlelda-ng v-a-u d!i|t feesi. In
de tweede eeuw sprak ook reeds ld|3 iH'.
Ireneus van d-e onno-o-ze-le kinidëren, en
gaf hun d-en naaim1 van mlarteiar-en. Vol
gens de Grieken z-o.u lic-t getal der v-erji
-miaordë kinderen wel 1400 hebben bedra
gen. Dit ge-tal imoot ec-hter o-verdrev)3|n-,
zijh, daar het tö-eh ondënkbla-ar is, d'a.t er
j-n zo-o'n icfeine plaat,s a-ls. Bethleh-etal Was',,
zooveel jongetjes niet o.uder dan twee jaar
te vinde-n zo-ud-en geweest zijn. Naast de
grot in Bethlehemi, waar volgens de over
levering Christus werd geboren, toomt
im'en den reiziger, ee-n kapel, waar de jonge
-martelaren begra-ven, zouden zijh. In de
ni!i-Idleleeiuwe-n,-waren op s-o-.nmige pfau-ts-e-n;
op den dag der On-noozele Kiiïd^rcin,,
hooigsl eigenaardige gebruikten inge
voerd. Op dien dag waren dje koorkn-a-p-en
gewoon, «ml zieh een bisscho-p te kiezen.
Zijl bekleedden dezen imieit al die teeken-en
v(am! zijn. waiamd-igheid, eni bootsten daarbiji
de kerkgebruiken op spjobt-eind-e Wij-ze na.
De nie.uw gekozen bissc-hoip w-erd' door hen
met plechtigheid in een kerk gelleid, ter
wijl de kinderen te- zijnier eer liëd-eren zon
gen. Dez-e imisbruikem w-erd-en herhaalder
lijk, het krachtigst op do "kerkvergadering
van 1260, afgekeurd. In Frankrijk ble
ven zij nog lang voortduren, totid'at in
1444 een -ernstig vertoog van die Soori
bonne hieraan ©en -einde im|a,alate. De-topo-rdi
op de OnniOiOzel'O Kinider-en is do-or v-er-
scheide-no schilders op bat doek gebracht.
Een van de bekendste schilderijen, w,el-
ik o dez-e nitooidl v-oorsitel't, is dat van den
schilder Poussin.
Oud Poolsch Kerstverhaal.
Gonzend volksgewoel heerschte er in
de oude bisschopsstad Polllosk. In breedte
scharen golfde het Poo-lsdhe en Lithau-
sche vdlk rondWml .'t hisschopjp|elijk paleis
en den dom-. Do Sjagitste galtaten der Inlok
ken triüden nu in de lucht, ©n uit dë ven
sters en wijd opengeslagen ploortem van
den dwn- klonken feestelij'k dte kerhg.ez'aii-
gen, gedragen op de jubelende tonen dies
orgels den TcerkWa-arts spbedënJdlen, tegen.
God Zegene helml, zeid'a oen m'ap
uit het volk, we lis hijl nog j-omg, ta|a;ar
grijs in heiligheid, hij tolt nog geein
veertig .en bezit p(l het pWfflulml. Hijl vz'al
„Ik begrijp er nu alles vlan", sprak
Harris.
Even later werd Pointer opgeheld. Er
werd hem bericht, dat de kamers van ib
Monlii l&di-g waren,. Hij zelf en. Zijn be
diende waren er van do-or. O.ok ld(e bia-i
gage was verdwenen. Telkens waren er
eenige klee-dingstukk-en opgeztenden, oimi
uilgesto-oimd o-f gewasschen te worden, ver
scheidene paren schoenen waren naar den
schoenmaker gegaan en alles was op -een
andere plaats weer verzapneld en in nieiu-
ws koffers gepakt.
Nauwelijks had Pointer zieh van de te-
lei'oon afgewend, of hij werd opnieuw op
gebeld.
Hot was Mr. Gilchrist, die hemi spreken
wou, waarschijnlijk in, de1 hoedanigheid
van Coroner en raadsman vlan de feimalie
Oharleris beide. Mr. Gilchrist vertelde
het volgendej
„Ik wist dat ik in uw geest handelde,
door te trachten, miss Jones, de secreta
resse van professor Charteris te bereiken.
Ik ben er inderdaad in gesliaagdt Zijl is
juist van een tochtje in De-v-o-u terug
en was gisteravond in de club vlan flen
professor, opi- zij-n brieven na te zien. De
portier kent haar en weet, dat d-e profes^
sor haar ge.mlachtigd heeft ^im1, in geval
van dringende noodzakelijkheid;, zijn. brie
ven weg te halen.''
nog kahsedier worden en koningen, kun
nen kronen.
Jai, wie had iail kunnen flenkeh,.
antwoordde een tWeekle, die stillë kloos
terling, die Voor 'de wereld! niet deugde
cn nog ^minder voor den- handMlssfaÖ!.
Spreek zoo (uie-t, ivieK de eerstei in
de rede, wij kooplieden vlan .Wilna, wij
voeren nog lalltij'd zijn naalml met fier
heid opi onz'e gildielijsten, hij is een hei
lige, mtear een heilige voortgekomen uit
onzen handelsstand.
De plechtigheid ging ten einde. D'e
aartsbisschop Josafat had, voor de eerste
njaal hekleed toet het pajliuim) bet
onderscheidingsteeken dier aartsbisschop
pen de plechtige offerande dter Mis
op'gedriagen. Dit viel voor in' het hartje
vjan den zoto-er. Die dag was voor dien
bisschop de schoonste en glansrijkste dien
hij''kende, sedert hij een hajlf jaar'geledien
he-t bestuur der kerk van Pölosk had
aanv'aard. - 1 I I f I
Toen 'de sterrenlichte naloht was ne-
dcrged'a.alÜ pv-er ide bissehoplstad en allen
in den slaap zorg en komtoter vergaten,
slooipi 'de vrolmle kerkvorst zij'n. kleine
huiskapel binnen, sloot dë deur en olpendie
dan het kostbare schrijn, waarin zijn
piajlliuan' rustte. Daarna knielde hïjf pedër
De ware oorzaak van die ellendige pijnen,
die ongeschikt maken voor eiken arbeid,
is nog weinig bekend. Maar de ervaring
heeft geleerd, dat masseeren met Akker's
Kloosterbalsem in slaat is, de pijn aanmer
kelijk te verzachten. Gij behoeft niet
oud te worden, voordat ge oud zijtl
3 „Geen goud
1 zoo goed"
en kuste toet eerbied de m|arnwbOjajnko
wollen strook. l i
Gegroet, wees duiZendtaaal gegroet,
o heilig .kleed, d(a,t Sint Petrus infij,
arme en onwaardige, van rijn graf toe
zendt spreek mij- met de woorden der
Apostels luide, vlan de -liefde tot Christus,
Vlan do liefde «fes herders, die .zijn
levën 'geeft voor z'ijme schapen, müak
toiiji los -vjan de wereld en geef imïj' db vrij
heid der reine, vlatolmendte 'liefde.
Aldus had de aartsbisschop! hïjf :pjn
pallium1 en God! heeft hem- Verhoord!.
't Is nu winter. H-et o-versneeiiwldte
Polosk bereid zich voor tot het 'b'ijWoneu
der Kerstnachtmis, welke dte aartspries
ter opdragen zal; dë piohti'fï-c'ale Hoog
mis zal den volgenden to'orgen do-or den
Bisschop- zeiven gezongen worden. In-
tusseheu ligt deze voor het kribje bijl
het altaar zij'ner huiskapel in overwe
ging neergeknield. Dun en armzalig is
het kleed, kfejt hami dlekt, ruw het' koord,
waarmee hij is omgord, handen en voe
ten zijn ontbloot en geheel Zijn lichaam
is half verstijfd van dte kou-die. Niet jdp
'kerkvorst, niet kfa voerder Vaal mlijter en
tetai' knieilt hier neder, slechts dë armie
verdienstellooZe Imtanseh.
Ac-hf uur is reeds geslagen.
Daar richt hij Zijh oog oji het .-ailtaur
en op het kistje, w,afirin hijl "rijn pallium!
piUa.cht te bewaren. Pjlotseling schiet een
herinnering bliksemsnel dbor zijn geest,
hij staat op en, Zijh blikken op| het
schrijn gevestigd houdend spreekt hij half
luide; 1
t)a-t was het, waaraan jhijh hart1
nog eenigortoate gehecht was. En nu
sta, ik Voor U, vrij „daarVan a-rm
arm en -lievë Jezus ik dank er U voor.
Jai waarlijk, 'de aartsbisschop Josafat
is heel ,arm. Hoe hij" dat is geworden?
Ongeveer vier weken geleden op
St. Andre-asdag is hij! iu processie
v[a-n uit den dom! getrokken naar het'
ouidste heiligdom der stad, waar de Lucias-
becltenis der Liev'e Vrouw troont. Met
heel zijn Vblk weende en 'Wa|d' hijl om1 af
wering der algemeen© ramp.
Een vroegtijdige, schrikkelijke vorst
■ingetreden en een kw-aad'aardige ziekte
[rok -door het land. De mens eken wer
den -door he vige hoofdpijn en en steken
overvallen en stierven binnen wëinig-e
dagen.
Dagelijks belegerden dr-omlm-en vën ar
men het poleis des bissehops en de 'kloos-
sters en schreiden om! Voedsel en Ver
warming. De goede herder had' reeds
Bijles opgeofferd, het laatste zilverwerk
zijjner gastentaftel, do laatste zilveren gesp
zijner schoenen en toen ook dat niet
toereikend bleek had hij geld opgenomten
en alles, alles verpia-nd. Ondertussohen wo-
_„Goed",a ntwoordde Pointer, want hij
wist wel, dat er geen plekje in de wtereid
meer onschendbaar is, da.n de pla,a-ts waar
do bileven bewaard worden in een club,
„Als u de,ze,n morgen om-strecks elf uur
even kom-en kunit", ging Mr. Gilchrist
verder, „dan zal zij' er wezen imiet de brie
ven. U wilt ze dan- misschien even na-
zien,
Stipt op tijd meldde Pointer zich bij
Coro-n-er aan,. Miss Jones bteefe een intel-
igenle vrouw te zijh Van middelbaren
leeltijd, die zich blijkbaar -alle moeite gaf
om- de belangen va.n den professor te be
hartigen.
Gilchrist overhandigde den 'deteeftivë een
brief imie-t de woorden
„Hier hebt -u eeai brief, dien de profes
sor gezonden heeft. Hij is geadresseerd
aan helmlzelf en gelakt. Hij zat ingesloten
in een andere enveloppe met hetzelfde- ad
res.
„U moet weten", legde miss JtKn.es uit,
zooals SibeJla -al eerder gedaan hald, „die
protessor zein-dit (mij1 dikwijls zijln- papieren
op deze wijze. Ik berg ze dan, precies
g.ooals ze zij-n, in zijin schrijfbureau, waar
zo meestal tot zijn terugko|m|sfc bewaard
blijven.
i oinler zag een. lange enveloppe, die
ianelyk erg gekreukt en bedjuilmteld was.
Men had ze blijkbaar in het Imddidem tfyub-
ken de ziekte en koude niet en diaaram
ha-d hij dié processie naar het wtmdier-
beel'd gehouden.
Als hij' nu voorschreed en onder ta?ar
nen God en rij'n lievë Moeder opt uit
komst sm'eekte voor rijn ongelukkig volk,
hield hij- plotseling st,apd. Elen vrouw,
in erbarmteliijke kleoding, huiverend' over
al haar 'lodtenlmaten van d-e gfiioeien)de
koorts, wierp- zich aian-rijin voeten neder.
H-a-ar handen en voeten waren üoodblauw
en opengesprongen v|an komde. H-et aan
gezicht wlas geél als Van een dood-e, maar
uit het brandand' oog, d'a-t riji star o-pi den
bisschop richtte, sp-rak 'Zulk een ontzet
tende ellende, da,t de h-eiliga geen schrede
voorwaarts vemuocht te zetten.
Ga, aanstonds naar mlijh huis, ^eide
hjül imiet innig inteldedijden tot die arm-e
vrouw, zoo kunt ge tac-h niet Mij-ven
leven.
En -als hij van den pl-eohtigen omgang
w-a,s teruggekeerd en d-e gansohe lijdiens-
geschiedenis der wediuWe ha(d 'aangehoord,
zwoer hij1: dëzë vrouw tmoet gij- heüpien
en ieder geoorloofd imiddel mhet gijl «laar-
toe .aanwenden.
Toen wlas heli» plotseling de ^gedaelite
jngeviallen: het piallium1. Eten oogenblik
overlegde hij' hij zichzelf', trad' zijn kapel
binnen en napii totet eerbied het kistjje
da.t Zij'n -laatste helm! zoo dierhhar .klei
nood b-evptte. Haastig, wierpl hiji zijn man
tel olm, borg den kosi)b,aren schat aan
zijn borst, eu ijldte naar buiten.
De grijze Levi daarbuiten aan de
gracht stond juist opi het pjun-ti zïjto win
kel te sluiten, toen dë k-erkviorst bin-1
nentr,a|d. I - i ill I I l 1
N-a, een korte inléiding Vervolgde liijr:
Levi, gij gaa,t door v-oor een IjkoI-
dënkend, rec'htsc'hajpten im|an van uw ge
loof en die r-oepl heeft miij? toU iu ge(-
vteerd. Ik heb allerdringendst tweehon
derd dluiéaiten moodig, Levi, die mloest gij
imliji in leen geven. - I i r 1
Levi sloeg (m|©t -beid'e haji-cfon tegien
zijn Voorhoofd en riep:
Laat ons unlet o-plan kaart jspel-en,
..allcrdoorllulehtigst heerHeel d'e wte-reld
weet, etait u geen steen oif! -plank Van
g-ansoh -uiw paleis Imloer toebehoort. Waar
op zou ik dus iets kunnen 1-eenec
Nu braieht de bisschop ,het kistje ie
voorschijn.
Met begeering glinsteren-da" oogon be
zichtigde Levi het, |m|a(ax hal'f teleurge
steld zeide hij1:, j - I 1 1 1
A-ls dla-ar niet iets heel 'ibijizöndërs
in is, van b-uiten is "het -geen twee
gulden Waiard. I
!- Voorzeker, [uptwoorilde Jpsafat ern
stig,, hier binnen ibevind zich het kost
baarste kleinood, datik bezit, imlijln ppl-
liuim. i
Is 'da-ar Ve-eil goud' aan en ,w-at voor
st-eenen? was Levi's vraag.
Het schrijn in de hapd houdjend her-
n-a|mi id-o bisschopj:
Het ipiallliujn is enkel Van, witte -wol
vta lammeren vervaardigd en draagt noch
go-ud noch edele steenen. Maar, het is
een kl-eedingstuk V.ap: den aartsbisschop,
-als imien u he-t heilig eplhodl oï( het heilig
borstschild v'an uwen h«X)gepriester in
$i'a»d ga'f) zoudt ge djan nog naar goud
of edelgesteenten vr,agen? i
E-n toen Levi die pjt langer zoo- mieer
getroffen w-erd «loor de dringendte- liefde,
flie uit de woordlen sp^ak, "hejni hoordé
Voortgaan:" I r
'IW-a-ardeer tooli eens het tvtertnou-
wen het hooge, da|t ik iu u gesteld hc-b
toen werd het helm1 onmogélïjk la,n-
ger te weerstaan. Geroerd' spirak hif;
Doorlutehtigst heer -aai'tsbissoho-p ik
ben wel een Jood, tola-an ik wil jmïjf
(toch niet Imloeilijlc da-arvöiox daten vin
den. Vertr-o-uwen tegen Vertrouwen, ik
■z-al u geven honflierd1.
-Tweehonderd dJujqaitein, Levi, twtee-
honderd, onderbrak hetmf de 'bisschop.
Wellnu, die -alpha Zegt mbet opk
ta-u zeggen 1tweehonderd d(an.
Blijde keerde dé -bisschqipi huisw;aprts
zorgde zoo spoedig mlpgëlijfe voor de we
duwe en sinds dien pyondi justte het
■JlajDliuto bijl Levi's scbattón.
En t»hans is het Kexstavéndl en (m)or-
gen is het plantifïöale hoogmis en ge
heel Polosk verheugt zich reeds in het
vooruitzicht den bëmlinderÉ (bissdhopl met
liet piajlllliuto1 bekleed; te zien. Maar hoe
die allgeto'eene verwachting niet te leur
te stellen? De kerkvoogd Mleef zieh op
die vr-a-ag ,het -antwóordl schuilldig. Eu
toch, ofmidjait hiji. zoo arm' jVas io, «Jgizten
na-cht, daarolm Verheugde hijl zi-öh die
heilige miet bovennatuurlijke "bfljijid-
sch-ap om deze gelijkheid1 rn-ot h-et armia
Kindje Van Bethleheim1-
Het negende uur is reeils geslai^sn
In het plaleis is aBes stil. Daar hoort
bel gevouwen. Verder was ze gezegeld
met zwart lak en geadresseerd' a-ain Pro-
lëssor H. Charteris.
„Vaar is de enveloppe, Wiaar deze in
zat?' vroeg de detective.
Miss Jones zoch in de papiermand en
haalde er het gevraagde uit.
Die -enveloppe «Iroeg het adres Van den
proiessor en zijn c-lub. Ze was verzonden
te Milaan, den-zelfden Vrijdag, d)ot Bose
vermoord gevënden werd. Hlet handschrift
op de buitenste en-velo-plpe was niet dat
van proiessor Charteris. Doch todss J-ones
wist daar een verklaring Voo-r. De profes
sor had slechte oo-gen en, was ied-ere Vijf
-minuten zij-n bril kwijlt. .Waarschijnlijk
had hij dus aan «len porSe-r van. zijn hotel;
of aan d-en kellner gevraagd, even het
adres op de enveloppe te schrijlVetu.
„Hcb-t u verder nog niets v-an profes
sor Charteris vernomen ?-" vlrpeg Pointer
aan -miss Jones.
Neen, dat had ze niet. Doch z,e Inlaakte
zieh over dit stilzwijgen nie-t in 't minst
ongerust. Ook Mr. Gilchrist na-m! het niet
zwaar op, hoewel de Waarschuwing in 'de
bladen, waarin den professor gevraagd'
werd, een telegra-mi te sturen, of ta schrij
ven, als hij onmogelijk naar Engeland te
rug kon keeren, hemt al bereikt toloestl
hebben,
("Wordt v-erviolgjd.).
■MÉMI
