ding!
ing
VERKOUDEN
ABDU5IR00P
LUIEHUIS
at 257, Middelburg.
Kerkstraat 20, Goes.
Dekens.
Tompouce
ir Rijwielen, Fietslantaarns,
imachines, Bankschroeven
Derde Blad
Peluw en 2
f 29,00
i f 7,90
f 5,69
f 4,90
f 12,50
Ismede China-
is het adres
Is
j - Spekslagerij
IUNCK
olaas.
UWSCHE COURANT
ZATERDAG 16 NOVEMBER 19E9
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
S
82 - Middelburg
o Vleeschwaren.
aat 39
Goes
Zeldzaam aanbod.
Christus Kerk.
FEUILLETON
De brief van den dood
ONTSPANNINGSLECTUUR
Eersl alleen
AKKER'*
Voorde Borst
Boek en Blad
aat 18
t slechts f2.45;
broeden fantasferand,
(nop f 3.85
-S, alleen tijdens
»k f 0.95,
f2.25.
alle soorten
oorts.
ver zwaar, voor 20 gulden,
itten voor 10, 12,50 en 13
lijken. Overjassen, Bonkers
ring, aan prijzen beneden
facturen, Bedden, Dekens,
Onderdooien aan fabrleks-
Vi
Jezus C(hrieit|ufe, de heilige bij uitne
mendheid. Hij1 aan .Wien zelfs zijp., gt-ppt-
sto vijanden niet de kleinste feut .kón
den verwijlen, had bij ziijln venlolssdngsi-
werk een grpot doel voor oog.ein; n.l. den
mensch 'te redden, h,eni te ontttnekkén aan
de heerschappij1 der zonde;, hem terttgj te
voeren naar den wegl der genade en vlrijl-
heid, in één woord hem te heilliglen.
Christus wil dat zijine Hpuid, de Kerk,
heilig' is. De leeraar, der volkeren zegit in
zijn brief aan de christenen vap. Epfce&e:
„Christus heelt zijn leven gegevfen ami de
Kerk te beiliglen, opdat zijl voor Hepa)
zou kunnen verschijnen, zonder vlek', zon
der gebrek, heilig; en vol heerlijkheid.
En omdat de Kerk van Ctwetpa heilig
is geven de apostelen aapi hare leden den
naam' vap hejiig (1 Cor. I. 2), v|rieoden
Tan God (Eph. II. 19) of eenvoudig, „het
heiligt valk" (1 Petrus II. ,9)"
Het t;weede kenteekein, hetwelk door
den Zaligmaker aan zijne Kerk! werd
gegeven, en hiaar van allo amdene kerk)-
gienQ:Vtscfa.ppen onderscheidt, is hare hei
ligheid, blijkens da woorden uit'den eer
sten brief van den apostel Pietms: „Gij
zijt een uitverkoren geslacht, ae» heilig
volk".
De katholieke Kerk is heilig! in haar
stienter, haar leer, lip,,ar middelen en in
haar leden.
De katholieke Kerk is heilig, in haar
elichteT, van .Wien de Vader getuigde
dat het zjjn welbeminde Zoon was en
l)ie zelf zonder leugentaal kan zeggieu
„wees heilig! gelijk lk aelf heilig benf'.
Ook de protestanten noemen Christus
den stichter- hunner kerk' doch, maken, wij
eens een vergelijking tusschien de aeffsfe
verkondigers van het evangelie en eersitje
verspreiders der hervorming.
.Vergelijk eens Lubber met St. Pau'lus
oi' een heilige iWaihiibunolridxLSZij, die
Luthier op een lijn willen plaatsen met
de profeten, en zijne btaekem voor grond
regel der Kerk, zeiden de volgielingpn van
Calvijn, kunnen do goedkeuring niet heb
ben van Christus Kerk. Niemand spreekt
tegenwoordig meer van een heiligen.
Luther, Calvijn of ZwingjU.
De heiligheid der Kerk wprdlt ook' be
wezen door de heerlijkheid harer leer,
die dxn QhrAslusi tegen elke dwaling,
is gewaarborgd. Al hetgeen de katholieke
Kerk leent is heiligl, .ademt heiligheid,
brengt ons tut heiligheid. Al wat zijl tot
vorming der mtenschelijke zeden voor
schrijft geleidt tot heiligheid en heeft
ten doel om heiligen voort te Wremgen.
Dat de leer der Kerk heiligl is, zal wel
niemand ontkennen, die haar leer kient ein
een open oog| hééft voor de waarheid.
Den geschiedenis van 19 eeuwen legt aan
sebi.tt,arende getuigenis v,0|Or haar af. .Was
naar d'e stem' der kathojliekje Kerk altijd
gjeluistcrd en waren bar,e geblodein onder
houden dan zou gewis het wepeiditoonciel
thans niet zoo een droevig) aspect gevjen,
en nu nog, nu hat in all'es ;en bij! .allien
volkeren spaak' sdhijint t'e piullen loopiein,
zou de leer der kath. Kerk "alles kunnen
redden. I
Luther, Calvijn, Zwingli en d'e andere
verspreiders der hierviorming waren geen
heiligen, look van hun l'eer k'an m,en dat
niet Zeggfen.
Luther leerde, dat sinds Adam's val d|e
menschelij'ke Wil .niet vrij; is ctn dat God
niet cnk'ei het glpieide, maar gok! de zondie
bewerkte.
Calvijn verklaarde, dat God zlond'er op
giocde -rierken of zonde te letten, sotntnige
menschen tot d'e eeuwige zaligheid, andere
tot de eeuwigie verdoemenis heeft vbor.be-
stemd. Anderte hervormers hebben de
heiligheid van Het huwelijk' ontkend.
iWelke waren de vruchten vlan hun
leer
Zij" zelf zullen h'et ons zegigem. De
wereld, z'eglt Luther, wordt alle dagen
slechter dan h'et onder het pausdom' ge
weest is, en hij was gewloon te zegig'ein,
aat na de verkondiging Van zijn evan
gelie, d'e deugd was verdwenen, d|a giodsl-
vrueht Verloren en het geloof onstand
vastig was geworden.
Reeds kort na L.ufh'ers. prediking! ont
stond er in Duitsdiland een spreekwoord,
n.l. „Hodie luthlaraniee viiv|enus" d.i. „wij
zullen vandaag! eens op zïjln lui
leven'waarmede man te ki
geven dat d'en dag in
zou worden dooggtebrachlt
Het gfedrag van Lutjh'er, Jonr de. mpeste
hervormers nag'evolgd, was nu juist geen
34)
door A. FIELDING.
(Nadruk Verboden).
bewijs van dö heiligheid der nieuwe leer.
Heel sarcastisch Sdhireef BraSmius: „De
hervorming schijnt geen ander 'doel te
hébben dan monniken en ponnen in brui
degom en bruid t'e veranderen, on dit
groot tragedie zal eindigen, .als elke camtp
die, waarin n.l. ieder, Jiwwt in' het laatsit©
bedrijf"'. -
fr. STEPH. LOD1EBS, O. CIST
Nieuwkuijk.
(Wordt vervolgd.)
Harris had geen nieuwe feiten verno-
mien, maar hij' ver|beld'e Pointer, 'dat d,e
kolonel de volLe verantwoordelijkheid voor
mrs. Lame op zich nam. Hij .haid Harris
de verzekering gegeven, dat hij! omltrent
zijin da'm®-huishquiciElter de persoonlijke
aanbevelingen ontving van een da|m|e, bij'
wie zij eenigje jaren ypioir gezelschap ge
weest was en die mét haar 'lievenslangje
vriendschap slooit. Die da,mie was wijlen
m'rs. Seymour, wédmiwe van een vloorma-
ligien bisschop van Zanzibar.
Pointer had Mrs. Lame en Sitiella Scar
lett beiden zper opmlerkzaam ghdegasla-
g'en tijdens het omidprzodk. Eiein van haar
mhest een rol glespeeld hébben, iin dat g!®-
haimlzinnigle drama van DondemdlagavMnJ.
Een of allebei. Hij! Was 'getroffen .dloor
hot feit, dat ze beidèn 'zo®' precies heff-
ztdfae ver-feld haddendét de jonge vteonW
evenals de oudere, een h/ofudimg, aangeno-
m'en had van absoluut stilzwijgen. Zij
vertelden niets uit zichzelf en baar ant
woorden 'hielden alleen h)et noodiZakétijlklst®
Een avond vol verrassingen.
_(Sijiit'ark'laaisver belling.)
Leur is een klein plaatsje dii&ht bij'
Breda. - i.
in Leur wqapde tante Jo^ephla.
Ze was forsoh gebpiuwd als ©ein dragon
der, sterk en levenslustig. Ze hield v'an
aanpakken, tante Josiepha ein. ze baw-eies',
dat je tw-ae-en-izestig j'aiar kunltj zijn zon
der iets te marken van ond'«loimhk|wal'en.
Haar oog en waren niet bijster gped,
dat was het eenijgie, rnlaar dait kw,am niet
door haar leeftijd. .Welnee, ge was al
bij'ziend' toen ze twfetl© fïas.
ïen gevolge van diit feit stoind op de
rechte, beenigie neus van tamts oen, bril.
De ronde glazen waren gevat in ring'en
van schildpad. Tan,te imder bkjl Was
«en ondenkbare veHwiniing,; je kon net
zoo goed ondenstellen,, dat ze op een ge
geven moment haalr meus afschrpeföe en
naast zich neierlegde.
In Leur stond biet kleine, witgekalkte
huisje, waar zo veiMijf hield met C|en
ongetrouwde nicht, ,die de huishouding
deed. Want tante zelf was .e'em gkoipt d|0®'
van het jaar afwezig om1 bijl de familie te
logeer,en. Ze hield' van ïei^ein cm elke
keer, dat ze op de talrde banken, v:an een
derde-klas 'coupé neetfploftq, wlaö een, nieu
we verrukking. Voor haair- Dan, pbor|m|de
ze blij en monter 'door de heiv(etldan van
Noord-Brabaint, praatte di-uk mjeit haar
imédereizigens', onverschillig, of deze jrat
prettig; vonden of niet en .arriveerde op de
plaats van besiteanlminei met .een geizich|t
van: Daar ben ik wia|t ©en vierraissing
hèi
.Want tante Josep|bla schreef noodt van
te voren, dat ze kwaiml ze was 'er vian
■overtuigd, dat ieder haar kbimet als een
groot geluk beschouwde. Bedenklelijfce ge-
zichten duldde ze niet wie boos kieiek,
als 'ze zijn voordeur bimmemtraJd1, wish vian
te voren zeker, dat ze dubbel zoo lalng
zou blijven dan ze eerst vain plan w;as.
In Breda woonde een neef' van haar
met zijn vrouw e.n .drie bengels v:an jon
gens. Deze neef had midden in de stad
e.en druibeklan.te zaiak in ,suikeir]g|oed,
klontjesk'oiek en aanverwante artikelen,
Tante ging er altijd bleem. pp Sinter
klaasavond. Booze tongen bawieerdên, dat
ze cr dan een koele ivrijler 'vbn spiecul'aasi
verorberde en terugkeerde maar Leur
niet een broodtronijiniei vol spritsi, waar
van üc inhoud toerieikenid ,wais Vlooirl tbee-
visite's tot begin Jannari.
Daar zal wM iets yan waar zijn gle-
wees't. Hjet eenigste-, wat ik positóef zekter
weet is, dat tarat|e Josieipiha op. den 5©n
Decemlbier van hleifc vorig jaar, das avloinds
■om tien minuten ovter zeis, met oen gtroem
geruite omslagdolek en een .zwade, oulder-
wotsche paraiplu (zoo- «ein «Jie ivoten knop
jes a. d. uiteinden der baileiinen heeft)
gereed stond, [oim! aaln biet 'station Eitten-
Lour ,den hflemi naa)r Breda ba neunjen.
Hot Wias verbalZend donker buiten; 'de
mlaam was nieu,w on or viel ieen fijne mot-
regen. Nicht Jaantje, do hhishoudBier,
bracht tante wpg. 'Zie naiml 'elein. perron-
kaairtje, hie-lp zieken toaar een coupé
„niet rpokeni', 'kloek in deze Coupé of do
noodrem! aam,Wiazig 'was en oviertuig|cl|e
zich, dat 'dfe regulaibeur op „wanmf'
Stond.
„Ga naar huis miemsoh, ik kan meZelf
wiel redden", viel tantje Joseph® ten sloitte
uit.
„Twea izien 'miejer dan eian", zei de nicht.
„Bréda, 'Boxtel, 'Eindhoven", triep die
ccmducteur, die de ppntjeren kwarnl slui-
ton.
„Ik moet alleen inalar naar Breda.'',
merkte tante op.
Banggig! het portier eloeg dieiht.
„Schrijf nog even otf je goed bient over
gekomen", had de niöhlt bijna! gazagd,
m,aar ineens bedacht ze-, dat tante dien-
zelfden avond io(m! elf uur vtuiur zou terug
keer en.
„Ik ben benieuwd, of de vrijen v;an spe-
eulaais even bruin gebakkeen is ,als die
vórigio keer", imlolmpeldle tante, tpan d®
trein zich im boWegling, zatfle.
Blok was de naam' van een baanwachter
in. Noch de jongere, noch d|® oudett]e
vrouw wilde i'ats' zeglgein, als ze njat pre
cies 'bagkepien, wat or m£t een vraag
'bedoeld 'werd. Toch ha-ddjen ze Cjerschil-
lend-e karakters. Miem zou dan look ver
ondersteld hebbjen, dat ze VKrschiiHend
reageerden. Poiniter rangsehiktp beid-en
onaer "het hoofd: „Tot alleis in staaft".
Doch „alles" bebeiek,enid|e dan b'ijl mirs. Lane
alles, waartoe z'iji zelf besloten w,as, na
voor.af nauwkeurig! de gjevlolgian overwo-
glen te h ebben. H!ad ze echter eciijmlaal htet
vaste 'vloioriiamlan, óm iefs te dqen, d'an zou
z;e 'onverzettelijk doorgjaan tolt 'hot eind.
Een gevaarlijk type mot betrekking tot
een misdaad. t"
Het „alles" bij Sibella Was van anderen
aard. Hot bedoekende bijl hlaar letterlijk'
alles, iedere daad, waartoe haar Vreielm-
cte persoonlijkheid te bewegen was. Als
més. Lame gevaarlijk kon w-eaeu door
haar energie, h'aar koelbloodigheid '®n
moed, dan k!o.n SjJbdla dat nog in, voel
erger mate zijln d-olor haar omber-ek'enbaar-
h:ei,d «n h-et stmieulon-d vuiur, diep in haar
binnenste. M-r&. Lame 1-eek' zeer Voorbe
reid, toen ze tegenover Pointer zat. Zijl
beantwoordde 'de Vragen mét m'eer 'be-
roidwillighieid, 'dan ze tijdens hot audjelr-
z'aek aniat mir. Gilch!rist betoomd) had. Docli
opzettelijk stelde do detective omgöv|eer
dezelfde vragen. 1 l j i
die dicht bijl h'et station Breidai wloopde.
Zijn huisje lag aan de lijin, dat wil zeggen,
do achterdeur kwalmi wit op het moestuin
tje, dat aan de spoorbaan glrenside. Dat
tuintje whs ,0|inirasher|d mat 'kippengaas
van een im'eter lioogj ien bovlattc d'rie rijten
IramlboZestruiken, b-enovieina fwee miagere
p-erebooimten. Tusechen die boomen spande
juifkoiuw Blok! de lijnen waaraan haar
wasch pe drogen hing. Dan stond er
nog -een bouwvallig houton sahUua'tje imtet
ccn duiventil op de dlajanjok.
B-lok bad -tw®e jpuglens vah twaalf en
veertien jaak, Htein an Adolf, in de wan
deling Dolf g-enaahnld. Verder oen dochter
van zev-en-tiein, die Mafcite haatte. In heit
gezin van Blok hadden de beidé jongens
met een aeklere spanning! de kbnisit van, 5
Decem-b-er verbeid. Ze zoud«n er n-amclijk
hun zus-ter eens tusBphen melm-en. Om
dit p-lan goed te -doen filagteu, had 'Dolf
een levensgroote pop; Van stroo ge(mlaakt,
over een gleraaimlbe vian bazemstelen cn
boon-estakém. Mo-eider Bdok-, mlede in het
gte-heiim' gtaamian, Laid eein pud® r°k en eien
versleten mantel aïlgiesitaan, een buwr-
vrouw, -die de g|eluk!kSg,e bieizitster v'an
twee hoed-en was, leende de laelijkste. Eien
sohoolvriend van Hein bleek een masker
te bezitten, afkomlslbilgl vain bCarnavals,
feest.
Met behulp van d-eze benoodigidbeden
was in d'e dag&n vóór St. Nioolaas- een
Hink' uit -de kluiten gewassen julfiftrOuw'
ontsta,on, die biji eeh-etaterlicht ,op eten af
stond 'bezien den indruk mlaakte van
„echt" te zijn. De jongens giingien zóó in
hun werk op, dat ze de stpooi- en kuis--
-gtenooté doopten .mét den dichterlijken
naalmi van Jannéke Ovleiridagl. Tijdens do
schooluren was- Jainn-eke ondergebracht in
de houten scliwiurze lagl languit p-p1 oen
zoldertje en als Marie iel- al epns een
emmer of een bezem, kwam1'balen, had ze
niét de imlimste geidaAte aan de spook-
aühitójg-e 'gestalte boven haar hoofd.
Hlaar 'kuiten verhoflglen, eien zilveren
armband cn een fleschje Eau de Co
logne, haar hart was van mlarsiepijh, haar
mivag; bcvatt.e een iwfcijtieb)oekje c-n een
paar wollen kousen.
Het beste leek Ojml Jannekje pp te s|tellen
iu den tuin tusselhen de fraimlbozanstru|i-
ken. Dat zou Dplf doen. Als. zie dam gped
on wel in een nata,urlijikie houding! daar
stond, kén Hein in de Haimler zeglgm:
Ik geloof, dat er aan dé achterdeur wordt
geklopt. Gewoonlijk ging Marie .dan kij
ken, want een buurvTi'enidin kondigde pp
dézte.wij'ze m'oestal aan, dat ze haar iets
te vertellen had. Marie zou de deur
opendoen, naar buiten kijken en opeens
tegenover zich -eon vte.e|m|d® jufHofuiw be
speuren. Dat zou een, opiachud'diingl gewen
Ge,gil, bijna flauw vallen y[an den schrik
misschien en daarna als vergjoeding de
inwendige verrassingen.
De beid-e jongions stelden ,er ziéK veel
van voor en ook Imkieider laclhlte bij;het
vooruitzicht v'an de onitpiMftingj ."tussclhen
haar dochter en de strooien on/bekende.
Terwijl H;ein en Dolf in allo stilte Jan-
n-eke uit het schuurtje sleeptten, reisde
tanfe Joscplta 'op Breda -aan. D-e trein
was lang en mét h-et opg op- ontsporing,
had ze in de .allerlaatste diefje klasse wa
gon plaats genpimpn. In .«em hoekje zat
een slaperigp hianjialstreiziger, die mét een
schok klaar whldccr ewrid, /toen de trein
stils-tpnd.
„Zijn we cr al", Vrp®lg| tan|te.
„Breda", was hot antwoord, „hij!stopt
niet eerder."
„Dank u" en tantje opende mét een
resoluut giebaar de deur van de cpupé. Hju,l
wat ccn duisternis, allean hier en, daar ieen
liaht. H-et -staltion Breda z'ag|- 'ze niet,
,m-aav dat wias tie bagjrijpen, Want haar
coupé was de laatste en bleef d/uis epn eind
buiten het perron.
Tante J-osepjha s-tapte uit -em ooglein-
opgjenblikk'elijk, om in goen géval lang^ de
,,'Nou ,mo|u!" bro|m|de zte-, veel tijd hie'b
je hier ook niet zekér een paai' minuten
te laat."
Toch Was er iets- vreemds in de omge
ving. Dit w'as Breda, ongetwijfeld j-o
z-ag de lichten van de sfad'. Maar waar
was bét station?
Het lag niet tea- hoogte Van die plaats,
waai dte looomWd-ef zooev-en liad stilge
houden. En opeens werd holt t.ante dui-
atelijlk, dat z'e te vroeg 'was uitgestapt,
maar in elk geval toöh ZooV-eel dat ze nu
een h-eel -einj langjs de baan zou m|o,eten
loopon. De trein had alle/en ew-sn' gestopt,
cmidat h,et siglnaal op onwedlig sltomd'.
Tante, vastberaden als altijd, besloot
ooenbgiilk'k&lijkom' in g-eein gtewal langis de
rails te loop-en. Dat wasi te gevaarlijk
cr kon zoo dadelijk een tweede trein vol-
Rase was na het diner, dat met h-elt' oogt
op hiet c/oneiert ami half aqhjt p'laa|ts hajd-,
niet bl'ijtvem toevien. Mrs. Lan-e had haaf
niet 'meer gezien,, nadat ze da wponkam-elr
uaorgtekamten "was en bedankt h-ad voor
kloffie.
Ze veronideirs-teld-e^ dat Bose den avon-dl
d-oorbkacht op haar «igm1 k'amier, zooals
ze wel meer deed. Even wiérp Pointer in
het mïdden, dat de meid( haar geziie/n had
in haar g'rijze japon, Waarop Mrs. Lame
het vermoed-en uitsprak', dat heit meisje
het plan opgevat ml®1®9! hébben,, een
avon-dW-anJleling 'be maken in den tuin of
naar hlet d'orp.
Vervolgens Wij Sibell-a .verzocht, in
hét 'grapte, ruinn-e vertrek te k'amen. Zij:
had klaarblijkelijk ntets nieuws toe te
voegen 'aan Wat ze bij het oniderzotek
gezegd 'had.
Ten laatste vroeg Fjoiimter h'aaar, óf
Bo-se Ch'arberis nog onlangs i-efs Van. haar
vad'er 'gehoord had.
Sibella zei, dat haaar niahtj-e een aan-
gleteekenden brief van lieim1 ont|v|amig,en had
uit Italië. Dte brief was Domdeold-agf |je-
kom'en, juist terwijl de thee gebruikjt
werd. i
Kon zij' er een beschrijving) vlam geven;
Ja, <lte envelop-pe was lang en elmlal, met
roode lakken. Zijbevatte eon, scihlrij|v-ein
aan Rose en pog een auderen, gesloten
gen. In hét séhémlerdonkcr pudersteheiddie
z-e tuintjes en kleine huizen die hulzen,
lagen waarschijnlijk met hUnno voorzijido
aan oen w-eg), of «en stzraat maar de stad.
Hét verstandigste was-, e®n van de tuin
tjes door te loop-en -ein aan h-et huis1 ite
kloppen. I
Zoo gezegd zoo gedaan.
Tanite Joseph-a stak hlaiair piarapluie van
zwart satinet -een eind' in de hoogte .en
stapte met resoluul gebaar o.ver het kip
pengaas, dat den tuin van Blok' afsloot.
Ze struikelde over een paar koolstron
ken en strompelde de frambozen struik-en
in. W;aoht, daar stolid idmland bij de
achterdeur van het huis-.
„Ach, juffhoufw, "wilt u (nfij! uv'011 terecht
bïengen?" vroeg, tante aan Janncke.
Geen antwoord.
„Juiïróu-w riep tante wat harder, „ik
'ben te vroegl uitgestapt
Maar alles in d'en tuin bied' even be
wegingloos als het was.
„'Wel héb 'H van mij;n levlen, w-at kkm-
nen die s'tadam-ensdliem toch' Woldrigl doen."
s-nanwidte tante nijdig en mbbeeu gaf ze
Jann'ekte eem po-r met de paraplu, om' haar
aandacht te trekkén.
Wie beschrijft ecihter de grenzonlooz-e
verbazing vlam tante Josephla,, tóen Mt
mtensch tégenover h!aa)r zomdter e«n kik
m
Juist omdat verkoudheid zich zoo
onschuldig voordoet, is zij zoo gevaar
lijk. Vergeten wij toch nooit, dat zij
een ontsteking der slijmvliezen is en
dat reeds een simpele verplaatsing
dier ontsteking b.v. naar de stem
banden, de bronches of naar het slijm
vlies van de longen - en hoe gauw
gebeurt dat niet - haar veel ernstiger
maakt. Acute en chronische bronchi
tis, asthma, borstbenauwdheid zijn de
terecht gevreesde gevolgen van een
verwaarloosde verkoudheid. Maak de
genezing niet moeilijker en duurder
door met de juiste behandeling te
wachten. Begin bij het begin en verzorg
een eenvoudige verkoudheid dadelijk
met de versterkende, onschadelijke,
maar krachtig slijmoplossende
Per koker-.f 1.50, tZ75,14.50
te geven zoo lang, als ze Waai Voorovter
op d-en grond plofte.
Tegelijk ging d-e achterdeur open en
Marie stak haar hoofd naar buiten.
„O, o 1" gilde ze, „diaair staat iamland
!in d-en tuin."
Vanuit de hluisk'amör klonk een har
telijk' gelach. |j I 1 I I
„Breng h'aar maar bier!" riep Hein.
„Nee, nee, ik durf niét!" eekreeuwldte
Marie en atoi!mld-e spierwit Weer naar
binnen.
„Kom, klom," zusfe moeder Blók. „Zoo
■erg' zal het w-el niet zijln."
„is hot oen man of 'n vrpuw?" vlroeg
Dolf.
„Een lange juf'flrou|w," zei M-arie klap
pertandend v-ain angst.
Dolf cn Hein wissedidem 'm kiaipioogjte.
„Z-o-u het geen popi zijln lachte Dolf.
„Welnee!" rie.p Marie. „Ze kwajmf m-ali
een paraplu in de hanid naar mie toe."
„Dak sterk1!" En Hie-iin Mlde bijna
van zijn stoel vlam 't lachten. „Hielb je
rt'r een pa.naplu gegev-en?" ffluiiislterde hij
testen Dolf.
Toen gebeurde iats heel gteklgi.
De deur van de haimien ging eensklaps
rtp-en en tante J;osep|ha stanj: op den
drempel
„Daar is ze!" gildte Mario.
brief.
K-on zij zeggen Walt er criea gebeurde
Rose las het schrijven, deed hot weer in
d'e enveloppe «n fegje die op elelnige w«ek-
bladen ónjer d-e theetafel.
Ein de ingiesloten brief, de bijlage
Kon zij' die ook' beschirijyien
Het was oen anjers langwierpige .«nve-
loppc, inlet Zwai'in lakken en oen naam er
op- geschr-evpn. Rose vlouwJIe -hielml dub
bel en barg hem: in h-aiar; tasahje va-n zil
veren schakels, d-ajt ze bij! zicfli had. Si
bella, 'daichit, dat en hje/t pdhrift en die maalm!
op- deze b'ij'la.ge vam Brtofosaor Chartieriö
zelf' waren, doch ze klotn- het niet miet
«ekerh-eid z-eggem. Zij' legjde verder uit,
dat baar oom de gtewoonte haj, dm1, al» hij
oji reis was alle zeer piersoonlijlké aamtee:-
'k'eningen e/n notities op te aenid-eo! in ver-
Zegelde en aan heun) zelf geadresseerde em-
veloppien. Mieestal sloot 'hij! ze in, briev,em
aa.n z'ij'n secretaris in de stad, maar een
enkelen kW aam Rose op Stillwater. Als
regel diende hot vergezellend!© krabbeltje
alleen om! te yrag|en, de «nvielop-po wteghe
beriiien -in een la svam ;z'ij|n schrijftafel bij
soortgelijke -epistels, waar ze dan bewaard
bleven 'tot zijin terugikojnlst. \OoIk!ge
beurde het echter wel, dat cr pen schrij
ven kwam-, om het niaar ecu .opgegtevlea
adres 'door te zenden. Ros® Rroegl zeer
veel zorg ytoor haar vader's corpesiponden-
Nu wa» het dte bejuirt aan de jongiesns oimi
Blom verbaasd te kijkten. v
Vader Blok, die tof dusver onverstoor
baar zijn pijp had zitten rodkem, zei
leukweig„Dat is een aardige SjnlteiiMaias!-
verrasshag' 'n, gpeie imlop".
,,'t is geen miop", smaulw|dte tante ver
ontwaardigd, „ik' bén, verdwaald."
„O, is u bïj, d|e verkeerde r?' vi-oejg
Blok. „Mjoet u hiernaast voor Sinter
klaas spelen?"
„Man hou m|e niet vpor dan gekl"
riep tante -dtaeigeind,
„Er is een vergissing im 't spel", sueto
mtoeder, l
Ein toen begomm/ein ze allclmjaal door.,ed«
kaar1 te praten, otal hiet raajsel op! te losl-
sen.
Toen werd de Strooien Jianneke uit d-en
tuin gehaaid en toen. bleek, flat fanto
uósep!h:a h-aiar neef had wiil«n \'-arr,asseia
en de jongens Marie, mlaar diat in wer
kelijkheid Janmeke tarnhe had veririast em
tante de heed-e fajmlilie Blok. (Enlfimi, tem
slotte was- 'het foteh glo-pd, wiant de avond
van 5 D-eeamlbei' is er pu, eenmaal vteor
om) to v-onrosseai en verrast te worden.
Dat zei Blok ook', toen 'hij een half uur
later tant-e Josepho bij ha|air neef dan
suikerbakker afleverde, waar de vrijér'
van speculaas haar reeds Waicliitte.
„Als het wintert.... (N-ed. Boekhuis,
(Óilburg). -
Meer noig dap. de eerste is dlezte winter-
bundel omtspann/i/ngSlectuiux van: de góede
soort. Vfl,nzelf(prekend ie Wijd!e Bamen-
atellir-g v|am d'eiZea bundel!, die voor iedier-
een bedoeld ijs, rekening|iglehoiu!den m'et
smia/ak en peil v!am ';d!gn dloorsneo-llezier.
Voor h,éél zwiaprwjiicJhltigo öritiek zö-u mis-
sdbfien ook d'ezte bundtel kunnen bez/wijktem,
schbon ook arisboclratem naar jden geest heel
wa,t bevOliiigs eruit kunnen opdiepen. Ner
gens echter is tegemoet gekomten a,an do
leesdrilft vlam 'n publiek, dat steevast z'n
o-ntspjajming; 'zbehf in d-e troebele efteeaj vaal
zoeterige aandioeinilijlkheid', lugubere drimi-
ncele sen&a|ti|ce, rillinglen en spanningen,
óf wtat dikes meer zijl Het ite altijd firisch.l
In dezten bundtel is een lofwaardige po
ging gedaan dóór tactische ifceulze van
romanfragmenten en naveilein, 't beste der
poptulaiilre genres en teVensl het Werk Van
onze „beste ka,thdliieka vertelfars, .ingang
to doen 'vtiinden. bij' een braedeire lezerskring.
,D|e bundel opent met 'n flijhz'innige v'er-
tellipg .uit het tev-'en vlap Jeanna d'Art,
een viao die Zachte, milde verhalen )uit
do romantische B-feer, die .alleen Ma|rio
Koenen wteet te sdheppon.
In „Dte Wraak der Opperhoofden", 'n
aardig bedenksel van F. de Sinclair, be
loven ooz'e beng/els een genoeglijke Historie
waarin drie sdhaolvlelrken, dio hun hart
verpjand hébben aan dé .Wondeire wéreld
van Aiimaxd's Indianen-roimOns,: Id'o-eltref-
f'end wrinak! nemen op een fatterig séhool-
meestertje, Qiat hlen Jv'eirraden heeft.
,'Ecn 'der beste -bijdragen is ongetwijfeld
hot fragment uiit Heumlaa de Maris be
kende xiomaa „Het .Wassende Water", ?n
maAtiig bnofe ptoizla, waarin ops in forsého
trekken den c!aitas(aioph,a(len aard van 'n
Hollaindsctoe watersnood bijgebracht wordt
Geheel uprto-d!aite iö hiet psyclholo-gisohe
studietje vian -Willem Matsij'-s, naar aan
leiding vlan den Werel'iv'eroveiiaar Chaflley;
Ckapdiin en hét befaa|mde jmlannékte (m(ot
de drie spichtige h'aOi-tjete ppi rin schedel,
Ad'amson, de geniale dreatuur Van den
Zw'cedschen caricaturist O. Jacóbson.
J,an Niiieuiwenhuis construeerde 'n gees
tige deteetief-nov'elle, traditioneel! Van op
ziet, spa-nning. en be'MeimJming en goed' Van
stijl en kiafakterteekenjing'.
„Dé Freule vlag het Feodale JQaistecl"„
oen geestige Vertelling Van tot Brabant-'
sche, p-latfelamd .door 'Ant. poolen, ïs
een lindringende belichting vajn dé kLeine
dorpswereld, mot Z'n oprechte en eenvou-
diiige mentedhelijkheid, mét Ejncn .hulm|o.r
en i,ajkte karakteiristiék: 'geteekend.
En ten slotte: het minder gelukkige,
aandoenlijke dchetsje „Kfcakepiitje", dlat
z'eker geen apotheose beteektent in dézen
bundel, mjajar in zïjh .WrOzte mleeWalrigheid
he.t hartje Zal jrieten yan -vfe-le lezeressen.
D|i|t i's 't leenigje stukje, dlaf We lie/Ver; niet
gezli|en tod'dhn.
iWé Vermelden nog de mooile uitvoering
en veriudhting van deken bundel. Die
keuzle uiijt da teekeninlgjen vlan Bemblrandt,
Mflot, Vian Gomib, Mathi-eu Wiegmlau e.a.
heeft deken bundel, gezfle/n d'e prijk, tot
'n vloilikögesichienkk gemaakt.
He prijls /ajdi B 1,50 ób buitengewooni' Laag
te noemen.
E. S.
tie. Indien noch' de bijlage, noch' het
schrijven aan haarzelf terug geviondie®
waren, sinds haar Jood, dan zo-u Rosa
waarschijnlijk h'et eene doorgezonden heb
ben en het ander® veriscihe/urd', wamt! brie
ven 'bewaren deed' ze zelden. Sibella be
schreef h'et knabbeltje ais een half! velletje
wit papier 'mét ais toofld' den naam van
een hotel.
Nu h'iad Pointer Vrijfliatgjmlargén alle
pap/jertttfamri'en 'en vuilnisbakken, vlan Still
water 'House nagezocht in dp hoop,
waard'evoll-e 'gegevens 'te vinden. .Wel was'
hij 'in 'h'et bezit van de emyieloppe, doch
van dien 'brief aan Rose, of vlan d-e "bijlage
geen 'spoor! Hij moest overigens' be
kennen, dat 'Sibella zeer openhartig ,ov.er
alles gesproken had, terwijl mts. Lame
wel alles bevestigd®, toen ze nog eens
ondervraagd "werd, 'maar angstv'allig; zlongl
d'e, alleen 'te anifwoorden op wat ta|en 'haai 11/
vroeg en 'daarbij: mét grpote omiZicihiig|he,id jf
te Werk. 'ging.
Ook P.aul ha,d ongeveer liotzelfde tcjl
vertellen. 'AR-ean- 'de kolonel wendde «er I
vkAslagén ouWeteiidheid met het heelt I
g'eval v'oor.
Nauw'elijks had 'Sibella de p-oliti-ebeaim(b
ten verlaten, of di Mpnti werd aaugndiiend f
(Wordt Vervólgd.)
■mu
I
I
