LLER
IPPER&Zn.
Middelburg
VERWORST
EGOES
iCHELS
IUIZEN
R U
tien -
ten molen
iAUWER"
ardsbargen (Belgie).
Uit het Wetboek der Vreugde.
SCHE COURANT
ZATERDAG 28 SEPTEMBER 1829
NIEUWE ZEEÜWSCHE COURANT
en nummer!
'ELLO
Izerhandel - GOES
sschool Voorhout
potheekbank
J RG.
17.800.000,
17.800.000,-
422.982,-
■N a 100%
FEUILLETON
De brief van den dood
KERKNIEUWS
ONTSPANNINGSLECTUUR
NS.
)ORTSTR. 24
Uw oogen gaan ver
koopt dan een goeden
GLAZEN bij
AAT 74
komen U aan Kuis
serde collectie.
verzorgde tafel.
leen
Jd
h,
lieven,
uw model,
gegeven."
30, GIRONUMMER 154050
Igatie van Onze Lieve
Pmarten.
et volledige vakopleiding
lisch en practisch.
srplannen «er inzage.
JVENAAT der Congregatie,
;evoelen voor het Klooster-
ït in het vak hnnner keuze,
hier of in China als Broeder
in.
i.Alg. Overste, Voorhout.
?ds voorhanden in alle
onze alleen-verkoopers
'eland
GOES,
vens gewaarborgd is een
te te verkregen. 19889-46
500,en f 100,
E18173-48
I. C. VAN DER MINNE.
Ik hen met mlijin haat
deer 't leven "(ega.au.
Hélèiic Swarth
HERFSiy KINDEREN.
E,r zijin inenschen die heel hun lieve
[even lang de vreugde als 't ware in
paicht hebhen; vaji die blijde zonne-kin-
denein, die altijd door 't leven gaan (met
'n la'ch our den mond en 'n lied op de
lippen, miet 'n stralend gezicht, waarop
de vreugde danst als huppelende kinde
ren om' 'n zingend orgel; Van die jube
lende zonne-lcinderen in wier stralende
oogen de Vreugde blinkt als 't, zonlicht
op de ruiten, op wier voorhoof A de b'lij-
neid glanst in lichtende letters; van drie
Zonne-kinderen die door 't leven gaan in
v'i'oolijke feeststemming als ware heel hun
levlen 'n onafgebroken feest, wier leVen "n
luid juichend lied is, die met hun hellen
Vreugde-lach zelfs op de donkerste gezich
ten nog 'n Vreugdestraal weten te toove.
ren! l
Helaas! 't aantal van die stralende
zonhe-kinderen is nog. veel te geriingl!
Er zijn nog. veel te veel van die som
bere grauwe herfst-kindejen, die altijid
in 't donker loopen en nooit naar de zon
zien; met den zwarten nacht in, hun
ocgen in een pud-manuen-huis;-stemjniiii.g
en* 'n begrafenis- of kerkhofbui, met 'n
donker gezicht als 'n landschap, waarover
nog nooit de zon beeft geschenen en :n
doi' hart zonder vreugde als 'n onbewoond
huis waarvan de vensters jaren gesloten
bleven; met stroef', somber voorhoofd als
do grijze, dikke lucht op in natten,
triesten herfstdag! Van dio nacht-wande
laars, die wel met de troostelooaa dich
teres Hélène Swarth kunnen zingen:
'k Ben met mijn haat door 't leven
gegaan!
Een mantel van purper had zij aan,
En onder dien mantel, 'n kleed van rouw,
Als 't slepend gewaad van een
weduwvrouw-
Ze droeg in de rechter 'n zwaje staf,
Daar sloeg ze de zomersche bloemen
mee af',
Die lieflijk ontloken langs heg en v'lieff
En die zij mij nimmer toch plukken liet!
O, die eeuwige klagers met hun grauwe
gezichten, sombere blikken en flonkere
ocgen, die altijd in de schaiduw loopen en
nooit 't licht willen zien; die altijd van
's morgens tot 's avonds achter, 't zelfde
sombere klaehtenorgel loopen en overal
hun vervelende afgezaagde klaalgdeunen
afdraaien! Die ongelukkige herfstkiinde-
ren, die zelf nooit lachen en ook anderen
niet kunnen zien lachein! Die rampzalige
onweersvogels, die ongeluksboden, die, al
trof hun nooit 'n ongeluk, altijd ongeluk
kig zijn!
O, helaas! de weTeld is zoo vol van die
beroeps-pessimisten, die lachen verleerd of
nooit geleerd hebben, die met hun, haat
dooT 't leven gaan in 'n kleed van rouw
als 'ts lepend geawaad van een weduiWf
vrouw!"
Die jhpikere kinderen van den herfst,
voor wier donkere grauwe ziele-venster
altijd zwarte rouwgordijnen hangen die
alle licht en zonneschijn angstvallig ban
nen uit de kille koude kamers Van hun
hart, die iederen warmen handdruk iedje-
ren gullen blijden ljjtoh met 'n streng stijf
gebaar afwijzen als gold 't een misdaad'.
Die van hun ziel 'n kerkhof en. van hun
hart 'n sterfkamer gemaakt hehben! Aftme
vreugdelcoze ballingen in dit dal van
droefheid!
„In wier ziele-tuin de bonte Vogelen
niet meer zingen, maar angstig1 vluchten;
waarin de blijde wateren niet mleer rui*
söhen en de roode rozen stil verbleeken
bij 't koude, kille licht van den zonlooizen
dag!; waarin al de boomen jammeren om
de harde werkelijkheid en alle bloemón
dra verwelken, zoo gauw zo open gaan,."
(Dagboek mevr. Hartog).
O, zulke donkere herfstkrinderen Ver
woesten zpoveel reine vreugde voor zich
zeiven en anderen! Wie 't loven in z'm
verborgen hoekjes heeft bespied, hij heeft
wel dagelijks gezien en ondervinden, hoe
veel last en zorgen, hoeveel verdrietj en
ontevredenheid zulke donkere naturen onr
zich verspreiden.
Een vriendelijke groet, 'n warme hand
druk en gulle lach kan zoot ontzettend
veel bittere stonden verzoeten, zooveel
doffe uren (vergulden!
Neen ,niet die donkere grauwe herf'st-
kimderen zijn 't die 't loven, licht en zon-
nig maken want allen, zoeken wijl be
wust of onbewust de blijheid en dei Vrengj-
de. I)e vreugde: ziedaar 't mooie wonder
kind, dat wij (allen zoeken op alle weglen
13)
dóox A. FIELDING.
(Nadruk verboden).
van ons bestaan,. Overal waar zijf zich
vertoont, gaat 't licht vo,or haar uit en
trekken de dónkere schaduwplekken op de
harde gezichten op als nevels voor de
voorjaarszon en lacht de vreugde in pog.
en hart!
Dat mooie wonderkind gaat langs alle
wegen waarover mensohen gaan het
heet vreugde; en 't hjuppelt vroolijkj op
drukke werkdagen aan de zwarte hand
van den tevreden fabrieksarbeider, 't
Speelt in de bloemrijke weide aan de
voeten van den gerusten landman als 't
oogstlied schalt dooT de velden; 't speelt
zijn vToolijk kinderspel met de kinderen
op 't marktplein en klopt laohend op de
Verweerde ruitjes van 't lage hutje waakr
twee ouden Van dagen zich koesteren in
de eerste lente-zonnestralen en 't klinkt
op 't kleine dakkamertje van hetl vroor
lijke, levenslustige dienstmeisje, dat ex
de deuntjes van haar kinderjaren zingt,
het speelt op de herfetf'luit van den
keerenden herder en in da donkere smid
se rond 't kloppende aanbeeld schallen, z'n
v.roolijke wijsjes, 't Zit aan in brui
loft en feestzaal't klopt aan kloostert
poort en bid-cel en is er 'fc stralende
middelpunt in 't- enkele uurtje van ont
spanning. Z'n helle, lach, schalt door, al
de kamers van 't huis in 't groote gezin
waar zij de reine Vreugde, dirigeert.
Dat blijde lachende wonderkind is d!e
vreugde en heeft allen tot vriend, behalve
de donkere grauwe herfstkindqren, die- dje
blijheid verjagen en de vreugde vergal
len!
Alkmaar.
C. VIS, Rector.
Toch was de man van Scotland lYard
er binnen. Hij nam' bet kleed weg, dait
over het doocte meisje, lag uitgespreid.
Haar hoofd was recht op de kussens ge
legd en haar handen waren over elkaar
gekruist; overigens lag zij in dezelfde
houding, waarin zij gevonden ,werd.
v oorziohtig streek Pointer de zachte
haren op zij. De wond, die zich vertoonde
boven aan het hoofd, was niet' diep. He
detective nam1 een klein flesc'hje uit zijn
tasch. Aan de binnenzijde van da stop
zat een ijzerdraadje, aan welks uiteinde
een plukje gesteriliseerde waitten bevlee-
tigd was. Zachtjes wTeef' 'hij .piet' die
watten langfe de wond, slechts een1 ge-,,
deelte van den omtrek ervan aanrakend,
daar hij ook nog mpgelijke sporen voor
andere onderzoekers wilde overlaten. Daar
na bekeek' hij het plukje waitten Van "wat
dichterbij. Het leek wel, of er aarde
op zat^ en eenige kleine spikkeltjes, drie
door rijn yergroptglas gezien schilfegs
Op den I9en Zondag n;a Pinksteren.
Epistel v'. d. H. Paulus tot de Bphezen.
IV. 23—28.
Broeders! wordt Vernieuwd naar den
geest van uw gemoed, en trekt den nieu
wen mensch aan, die naar God in recht
vaardigheid en ware heiilrigheid geschapen
is. Daarom! legt de leugentaal af; een
ieder spreke de waarheid mct#zij.nen naas
te; want wij rijn ledematen met elkander;
wordt gram, maar zondigt niet; do zon
ga niet onder voor .uwe graafschap. Ve,r-
leent den duivel geeno, plaats. Dje gesto
len heei't, stele niet meer, maap arbeide
liever, en werke iets goeds met, zijne
handen, opdat hij1 iets 'hetlbe omi. mede
te deelen dengene die gebrek lijdt.
Evangelie, Mattheus. XXII. 114.
In dien tijde sprak Jezus t,ot de Over-
priesters en Farizeërs in gelijkenissen,
en zeide: Het rijk der heuvelen is gelijk
ee.n koning, die voor zijnen zoon ©ene
bruiloft had aangericht. En hij zond zijne
knechten o,m! do genoodigden ter bruiloft
te roepen, en zij wilden niet, komten. Hi|
zond wcdpro,mi andere knechten, en hij
zeide: zegt don genoodig|denziet,, ik heb
mijn maal bereid; mijne ossen en, ge
meste beesten zijn geslacht en alles is
bereid; komt ter bruiloft. Maar zijl acht
ten het niet en gingen henen, de een naar
zijn landgoed en de ander, naar zijnen
koophandel; en de overigen namen zijine
knechten, en hen smadelijk behandelende,
doodden zij dezelven. Toen de koning tljit
hoorde, werd hij' Vergramd; 'hij zond zijne
legers en vernielde de moordenaars, en
stak hunne stad in brand. Toen zeide hij'
tot zijne knechten: do bruiloft is wel be
reid, maar de genoodigden waren niet
waardig. Gaat dan tot de uiteinden der
wegen en noodigt allen,, die gij, vindt, ter
bruiloft. En zjjne knechten gingen naar
de wagon, en noodigden allen die zij von
den, goeden en kwadenen dq bruiloft
werd vol gasten. Maar de 'koning lcwam
binnen om' de gasten te zien,, en zag daar
oenen menseh die geen bruiloftskleed aan
had. En. hij zeide hem1: vriend, hoe zijt
gij hier binnen gekomen zonder bruilofts
kleed? En hij, verstomde. Toen zeide de
koning aan de dienarenbindt he,ml han
den en Voeten en werpt hepn ju de uiterste
duisternissen, daar geween en geknars der,
tanden zal zijn. Want velen zijn geroepen
e,n weinigen uitverkoren.
'FEESTDAG VAN DEN H. MICHAEL.
29 September,
i De H. Mji'dbaël, vlan wien in biet Oude
en Niieuwe Testament geheel bijzonder
wuird't gesproken, wordt algemeen hls de
beschermheilige vlan d'e geheel,g Merk en
Van de (katholieken vereerd. Sedtert de vijtfl-
(de eeuw lis de '29ste September 'hem' pis
een 'bijzondere 'feestdag toegewijd'.
In 'het 'jalaa- 493 Werd' dat feest voor het
eerst «foor Paus Gellasius I gevierd, ter
van een rood,en bloemp,ot of dakpan bleken
te wezen. Hij sloot het flesehje weer,
voorzag het van een label ep deed het
in zijn tasch. Dan onderzocht hij" vlug
het 'gezicht ,en de kleeding van het meisje.
De schoenen hielden hem, eenige minuten
bezig. Zolen en hakken wezen ex op1,
dat Rose er mee- in y'oohtigen, zandigeD
grond geloopen had. O.p dien een of an
deren landwlejg, giste Pointer. Beide ve
ters waren los gestrikt ein zaten op zij
naar denzelfden kant. Hij nam! een stukje
aarde van den eenen hak, deed h'et in een
enveloppe en schreef daar iets op. Daarna
knipte hij van papier 'd'e zolen van de
schoenen na en borg dit in zijin zak. Een
kleine kneu,zing, ontdekte hij nog op eeo
van de armen. Hij veronderstelde, dat
iemand het meisje bij de polsen gegTeipien
en zoodoende dit blauwe plekje veroor
zaakt had, wat reeds eenige dagen te vo
ren gebeurd zou kunnen zjjn. Verder
vond Pointer onder beide handen, die zich
geopend hadden, nadat het lijk oip( het
rustbed was neergelegd, ©enige Verwelkte
twijgjes, ineengeschrompeld als theebla
deren in den ij,zigen greep van dein dooidi.
Hij bpkeek' ae onder de microscoop. Do
blaadjes waren .vierwelkte WoemMaden en
geleken veel op, kleine witte rozen. Poin
ter had nogal verstand van bloemen en
.gelegenheid van de inwijding Van een
kerk op, 'dien berg Cargano, in het, konink
rijk Napel-s, qp wed'ken berg de 'aartsengel
was verschenen. De verschijning pf' open-
baning vlan dien H. iMidha.ël gaf' aanleiding
tot een .afzonderlijk 'feest, hetwelk opi den
8sten Meri wptd Vastgesteld. In vroeger
tijdien Werd het feest van den H. Midhlaël
■in 'vel© llandjen met groote plechtigheid
gevierd. Koning Ethelred van (Engelland
bepalalde in 1014, da t ieder, die den ver-
aischten leeftijd Ih'ad bereikt, drip d'agen
viofW' het feest Van den iaa-rtsengel op wa
ter en brood moest vasten. Als toeslpijz'o
mlcicht -men dulaihij slechts oenp'ge rauwe
cwortelen voegen. Voorts moest iedere ge-
Ioovige te 'biecht en Iter kerk galm on
met den puiester een (processie vau dri©
'dagen houden, iwla|a|iJbij Zoov'eel jteVensmiild-
delen utoesten wo-rden meegenoomien, als
vioor dpi'e da'gen benoodigd Waren. De pries-
etier imlciest echter toeziien, dat men geen
Vleesidh oifl wet gebruikte, dit moest afin
de «amen Worden uitgedeeld. D'e werklie
den en dwenstbciden mochten in die dlagem
nrilot tnleei" dan het noodzakelijkste werk
VecTiichten, tem einde op (Jie wijzte beter
d-'en M'ildhaëlsdlag te kunnen 'vieren. Vxiciagjer
Weird op den 29sten September de feest-
dlaig vla,n de H:. !E|n;gplen geviiierd, zboiaj® men
•u'i't die igfebeden v'an dien dlag nog kan zien.
De 'kerk heeft dü'it feest echter verplaatst
en diaairvcor la^ngewezen den eersten Zon
dag vhn September.
Het Fiasco van Los Amigos.
D,cor sir Arthuj.. Conan Doyle.
Het pijmlïjlk'e Kasoo, waa-rVan ik getuige
was en dlat ik' |u (in onderstaande regels
ga Vertellen, 'gefoeurdte 'n jlaiax oil yijf
en dertig geleden, in een tijd toon wij' d'e
geheimen der elecitri'cliteit nog miet Zoo
goed kenden ,als heden ten dlage.
Ik Was toentertijd' dokter in Los Amigfos
Califlcrnië. Gfijl hebt nlatuurlij'k Iv'an onz'e
stad gehoord1; imissc|hien weet igij ook wel,
dat Zij 'al vroeg een groote efedtrischiei
centrale had. De grootste v(ap heel Ameri
ka, iz'eide men in dlie diagen. Want pok heel
gloed juist klan Zijin geweest, mlaar het
was liaio'n gewoonte vlan pns, te beweren
dat alles in Los Amigos gyooter wap dsun
ërg'ens anders, behlalVe natuuriijk h'et
sterfteuijfer en de belastingen. Dri© Zijn
volgens d'e bewoners Van IDos Amigos
overal hooger dlan bijl pns!
Het geschiedde helaas wel eens, dlat in
locs Amigós een terdoodveroordeeld1© werd
tcafchtgesteld. Het 'gebeurd© door jhwrn- op
te hangen. Mllar toen Wij1 Vernamen, dat
m*sn in het Oosten des lands de m'isdiadli-
gers door eledtrociuitio terechtscfoldley vroe
gen Wij pns af of' dlaaptoe Vbor, pns, met
bet oog op: onze igroote elecltrisclh© cen
trale, ook geen aanleiding bestond. E,r Was
ma'ar één 'belZw;a;aTd'e elecitroic'uties' i:n
liet Oosten waren eenige m'alen dubieus
geweest. Niet sterk genoqg, p,mi die mï«-
dadigers caim'iddellrij'k te dooden; het wlos
nexdig geweedt, het eeni'g© malen opnieuw
te doen. Dit was een Verschrikkelijk' dring
Voor de' terdoodiVeroordeelden ©n eem pijn
lijke geschiedenis voor de reclhjtierllij'ek
madht.
De Zaak word door onzte eigen rechter
lijke autoriteiten besproken mot de dm-
gonieurs pitzer e'entrale cn doz'en Verze
kerden ons, dat Zoo, iets hun niet Zou
gebeuren. Als er ooit een groot boos
doener te L,os Amigos Jvhlgens de mo
derne m'anier Zou worden terechtgesteld
z©U hij de v|o]le lalag krijgen, dio men hlem
m,aiax' gtev'on ton. Hij zbu offl Zooi te Zeggen
worden getroffen dioor twlalalf .bliksems
teg'elljjk. De kracht vlam pile djina|mio.'s
'Zcu op hom geconcentreerd wtorclen en hlij
Zou, ja, Wat hij zo.u, dta,aroVer verSdhildeu
de meeningen. Hij yoi'pulv'er.d' wor
den, Zei de een; in rook! op gaan, meende
de ander; heelemlaail VerdWijnian, Jbdwielerdo
d-e derdie. In alle gevtalhij zem in eon tien
de van een seclonde feóó morsdiopd' zijn
als 'n dood m'ensdh ^pjujair Zijn kan. jEin zie,
te mid'den Van dek'e tlisoussie legde 1 de
politie d© hand' ojpi iDuchn 'Wiamea'.
Dun'clan iWi'axnei' wets de guootste boef',
schavuit, r,oover, Sdlilobbejiak etc. van heel
Califermië. Er wlais geen mjisdiaiad o-f Mj ihjoid
ze. 'bedreVen. Die politie an de "bavlolking
hadlden jaren lang paiar Ihëm uitgekeken;
ddze inet angst en beven, gene m'et Woie'de
en verbittering. -Hij had ItwWf! dioden
Verdiend en er ging een juiidhkreet door
Los Amigps, toeD Zijn arrestatie bekend
werd.
De stem! des volks eischte zijn dood en
Ze eischte d'ien op d© nieuwe Wijlzb: door
eleWtrociutie.
Warner-Zelf .achtte -zicjh blljkblaiar niet
walardig d;aarto,e, althans hlij' deed- twee
planten. Hij; zalg dan ook dadelijk, dat het
sleedoorn was. Daarna onderwiiefp hij' de
handen van het meisje aan een nauwkeu
rig onderzoek. Hij bemierkie. dat ze aan
den 'binnen- zoowel als aan dein buitenkant
met klein'e kratobels zatenze vertoonden
ev'enwiel geen sporen van zand. Ook d-e
nagels niet. Op ©en v,ap de, mouwen zal
de 'detective verder ©en smleertj© ggoene
verf. Hij wist, dat het mteisj'e haar verf
doos bij' zioh gehad had, doch daarin was
slechts waterverf. Dit leek meer op, olia-
v'erf of' zoo iets, Wat door ©en onderzoiek'
m'et eenige druppels benzine bewezen
Werd. Nu keerde hij voorziclhtigj hpfc roer-
looZe lichaam! om. In den rug van den
japon, even boven het middel, zak een
groote scheur. Op het eerste gezicht leek
het, in aanmerking .genomnen de, plaats
waar het meisje gevonden w-erd, of. bij' den
val de japon was blijven haken aan ©en
overhangenden tak of aan een uitsprin-
g'enden, puntigen steen. Doch" alweer
rbacht het vergrootglas uit, dat, ©f geen
twijfel bestond, o,f eenige draden waren
m'et een schaar doorgeknipt. Ook bl-eek'
het, dat een stuk van'die stof ter gjuotite
van eenig© vierkante decimeters verwij1
derd en de zijde gerafeld was.
Vervolgens wendde Pointer zich na,ar
de voorwerpen, die in de buurt van het
wanhopige pogingen tot ontvluchten, mlaair
tevergeefs. Het 'was een reuis jvhu 'n
kerel, m'et d'e m'aneu vlan een leeuw en ©en
golvenden balard. Zijn zaak "werd berecht
onder een enorme eensaitio cn het slot
Was, dlat hij werd ptvergeleVerd! aan de
dynamos -Van "de elec'triscfae centrale Van
L'os Amigos. i
D© elecltnooutie was het onderwerp der
besprekingen in een kleine dommfesie van
voorbereiding', iwalarvian men oiolk mlij, als
geneesheer, lid ha,d gemlaafet. Wij' wiaa"®!
/met /ans vieren en waren lalle vier be
noemd door den gemeenteratof. VooreieTat
J-csephM 'Connor, die man die do dynljmos
had ontworpenVervolgens Jpsulo|hl iW-osit-
mqlcott, de directeur der elect,rischo een-
trale. Verder ik', Zelf als de dokter mót
de grootste praktijk. En ten llaa,t-sit-e een
oude Duitscher, Peter Stulpnagel. Br wla.-
ren veel 'Duitsthers in jLoe Amigos en
men móest hen wel 'n beetje kennen jiti
dergelijke izaken Vh,n algemeen Welai^1. Zijl
hadlden Zonder miankeeren Peter Situlpp
nagel hls hun man aangewezen en dé
rahd had hem ook benoemd. Men beweer
de, dat 'hij! er 'heel w!at vlan iw'ist en dat
hij altijd' aan het scharrelen was met
batterijen en dlradén en schellenmaar
aangezien hij' nooit erg scheen op te
schieten cn men ncoit iets hoordé over
ontdekkingen of Zoo-iets, beschouwde mten
hem algemeen life een tmstlhladelijk'en zon
derling, die een stokpaardje had. ,Wij
drieën de ingenieur, de diredteur ©n ik
glimlachten, toen wij vernamen Welken
collega Wij' krqglen. Op de vergadering
van de 'cbmmissie nlamten wij' d,an ook' niet
Veel notitie van den ouden heer, drie ©en
beetje hardlhóorend' Wlas en pns -telkens
Zijn oorschelp, toekeerde oml ons beter te
verstafin. Hij luisterde ma,ar en nami
voorloopi'g evenmin deed alm de diiöclussie
als de persvertegenwoordigers, d'i© in, die
z'a'.il zjaten en Verslagen Van het bespro
kene malikten.
Wij -hadden niet vóel tijd' noodig om de
znlik te regelen. In New-York had men
een stroom gebruikt vhn twee-dluri'z'end volt
malu de misdladiger Was niet onmiddellijk
cüood geweest. Blijkbaar, d.us, Was een
stroom va.n twee-dluiztend volt biet vol
doende. Goed. Los Amigbs (zóu het dlan
beter deen dan New York'. P'e stro,olm'
zou ze emalal zóo- sterk zijn en dós' zbiu
ook de uitwerking Zes malal zóo sterk
z'ijh. Wat wlos loigisoher diaU dat? Diucan
Warner Zau 'n» troom vlan twaalf' duikend
Velt dbor Zijin lïjifl krijgen. 1
WSj drieën waren het dhpr spoedig oiv'er
eens gewerden en wilden reeds ontstaAn
."tin de 'vergadering te sluiten, toen Péter
Stulpnagei vlcor het eerst Zijta tmo-nd',op|eude.
iH-eeren, Zei hij', tiet 'kómt mij Voor,
dat giij op het gebied' der elac|tjrib|iiteif
'Zeer pnWetend z'ijt. Gij hebt' nog geen
elementaire kennis Van de uitwerking der
elciifcrische kradht op den mensch.
Wij stonden op, het punt dezó weer-
gólooze Vrijmoedigheid met een toornig
wóippd te beantwoorden, toen de dired
teur der centrale met zijn vinger aam het
voorhoollld tikte om aldus clementie te
pleiten Voor den ouden fiukkël.
Zendt gij, mijnheer, göo spjrak' hij
ironisch en uiit de Jhóogte, ons willen
uiteenzetten watpruit onz'e onwetendheid
blijkt
Zé blijkt uit het feit, d;at gij mlpar
klakkeloos 'aanneemt dat een groote dosis
eledtriciiteit deZel'l'dc .uitwerking'z!ou heb
ben als een kleine dosis. Acht gij' het niet
mógelijk', dat het resultaat heel anders zóu
kunnen z'ijh? hebt gij eenige proóflondier-
vindelijke erv'aring 'vlan de uitwerking van
zulke Zware schoikken
Dat is lalbs'oluuit niet noodig, putwloobi-
de de diredteur uit ile hoogte. M:en be
hoeft sleoihts Zijn verstand te gebruiken
om dc'zo z'alik goed in te zien. BeidWeD
mende middelen hebben óók' sterkéi-e uit
werking nalar gelang van de sterkte der
desig. Boo bij' voorbeeld, b'ij voorbeeld.
Whiskey, ihjielp d'e ingenieur hem
voort.
Juist whisktey. Dalar hebt gij' een
overtuigend voorbeeld. Bn nalar (ïnatogie.
Malar de cigenwijz'e nude Duitscher
schudde, h'et hcófld.
Uw argument deugt niet, zóide hij.
In den tijd, toen ik nog whiskey dronk'
bevond ik steeds, dat één g'l-rs m'ij opwekte,
malar dlait drie glozten mij huif' mankten
dus juist het tegendeel! Veronderstel
■nu eens, dót een njecitrische stroom' óók
zoo werkt, iwtat dlan
Wij barstten in lachen luit. De main
had nog bespottelijker begrippen fl'an wij
hadden verwladht
Wat dlan? hertaia-lde Peter Stuip-
'nagel.
Dat risiüo, hajiv'aard'en wij', zóide de
directeur.
m'eisje gevonden waren. Z,e l^gen op de
tafel. Daar was de portefeuille met een
schets van eenige ruïnes. De detective
raakte de teekening aan en voelde, dat zij
droog jvas, evenals de penseelen en de
stukjes verf. Het moest zeker ffl wel een
Week geleden zijn, dat ze vochtigwaren.
Daarna nam hij den hoed van parelg|rijd
vHt op, dien hij v^n binnen en vap, bniitiein
betastte en 'die ook dro,og| hjeek te zijh.
Verder vóelde alles, van Rose, vochtig
aan, tot zelfs heur haren, die, losgegaan
in gouden tressen tot op haar sdhojudiers
neervielen. Toen Pointer den hoed echter
grondiger onderzocht, vqpstraktein zijn ge
laatstrekken. De binnenjkant v'am heit
hoofddeksel zal vol bloedvlekken, hoewel
er aan den buitenkant geen sporen, vlan
bloed te zien waren, zicb zelf's geen deuk
vertoonde, die zou. kunnen wijzen op een
val. De hoed móest dus opgezet,1' zijn,
nadat het ongeluk gebeurd was. Dab
leed geen twijfel. Nadat al haar kleeren
doorweekt waren, nadat Zij. dooid was dus,
of tenminste bewusteloos.
Zoo had' Pointer nu reeds eenïgói p,ns
gewone dingen opgemeTlrt in Verband met
het geval, dat hij onderzocht en het was
zaak, om' ten spoedigste te trachten meer
dere gegevens te verzamelen. In zijh
vermómimiugj van Brown gingj de detee-
Ma'ar bedenk' toch, zloo ging Stuip-
nagel voort dat werklieden een dr,a;ad heb
ben aiangeraakt waarop slechts een piaar
honderd volt stond cn dat zrij op stag dood
zijn gqweest. Het is een algómoen bekend
feit. iEn toch, toen een stroom van twee
duizend vólt werd losgelaten op een mis
dadiger te New York, diuurde het een
poos voordat de mlon dood Was. Ziet gij
niet in d'at de "kleine dosis dooodelijker
is dan de groote i
De directeur der centrale stond op,.
Ik ben van, meening, mijne heeren,
zeide hij' met e'ij'n neus in de luclht, dat
dez'e disdussie lang genoeg' heeft geduurd.
Trouwens, het besluit is reeds genomen,
malor ik $4al het 'Voor de goede o(rde
nogmaals in stemming brengen, ijk stel
voor, dat DiucU.n W,arner a-s. Dinsdag
'zól wórden góeledtroc'uteerd door den vol
len stroom van onze dynamo's hetgeen on
geveer twaloli! dui'z'end vólt beteek'ent. .W'ie
is er vlo,or
Het besluit werd' genomen mét drie
stemmen tegen één en de voorzitter zlagdo
Peter Stulpnage'l toe, dlat feijn „tegón"
'zou worden alangeteekend in de notulen.
De sombere execjutie zou geschieden in
tegenwoordigheid ivan slechts een beperkt
getal personen. Onz'e ctoimmiiss'ie Vón vlior
was nlatuurlijk tegenwoordig en de beul
'zóu handelen nlajaronzte instructies. Voorts
waren hiainwez'ig de procureur, onder wiens
bevelen hét Vonnis Zou worden ulitgfévóerd,
de directeur der gevangenis, de prediktant
en drie persvertegenwoordigers. Het lo-
kalil, waarin wij war-on vergaderd, was een
klein bij'géblouW dór e'entrale. Het eenigu
meubilair, dlat er stomd, w|as de eledtrisclïe
steel. 'Voor dien stoel lag 'een miatialen
plaat, Waaraan een dikke, geïsoleerd©
diralid Was giehedh't. Boven den stoel hing
een andere draad. Die draad zou in aanra
king worden gébracht met een met'ilen
pin, drie uitstak' uit den helm, welken d»
veroordeelde ov'or 'Zijn hoofd 'zóu krijgen.
En zoodra de beul dien draad zou hebben
verbenden met do metalen pin, Zou Wiar-
nor's ©ogenblik gekomen ziju.
■Ef heerschte een plechtige stilte it)
het executielókahl. 'Zoowel de ingenieur
als de directeur der fctentrlale Zagen wat
bleek en waren voortdurend h.an 'het mor
relen mot de dradon. Zehfe 'di.\ procu.reua"
was niet iop z'ijn g'emlakeen gewone hang'-
partij wlas tot diaiar aan toe, piaar dezó on
gehoorde vernietiging' wan vleestlW en'brioed
Was iets landers! Wat de drie persvertogen-
■w|( ptndligers a|anga|at, hun ig'ez'icllifen, wa
ren Zoo wit als hun copitftjloplicr. D'e eenige
d'ie hoegenalamd niet onder den indruk' ya,n
het (Oogienb'lik sdh'een te zrijn, Was Peter
Stulpnaigol. H'ij' liqpi mlaar heen en weer
met een glimlach om zijn (nond en een
tinteling in Zijn wogen. Hij' tvergót zich
zól'f zóo over, d'at hij eenige nilalen in een
luiden schaterlach uitbarstte en de pre
dikant imocst een ernstig- woord tot hem
spreken.
Hoe 'kunt gij lachen .in h'et lalange-
'z'hht des dcods, mijnheer Stulpnagei
vi'oeg hij op strengen toon.
Maiir de loude Duitscher bleef! pna|a,n-
dioenlifk.
- Als ik' indórdaiid in het p,angeziclht
de sdftods was, zóu ik niet lachen, lautwóor-
de h'ij. Malor omdat ik' fi'eelemaal niet in
het alangrtzicht dós doods ben kan ilf doen
Ava't ik Verkies.
Misschien zó,u er wel een fermeele woor
denwisseling zijn /ontstalen pis niet op
dat oogenblik de terdooidver,oordeelde d'oor
twee clipiers ware binnen geblrlacht. Hij
keek met onverschillig gezfickt offl E'ieh
heen, stapte nlaaj- den stoel en ging er re
soluut in 'z'iiten. Hij' kreeg de kap op het
h'oo'fld eii de beul najn den ónderen draad
in de hand.
Bón oogónblik was er een stilte on een
spanning, die mij' londrlapgtlijk schonen. Toen
ga'f' de procureur een teeken. De beul
bracht d© verbinding tot stand.
Jandorie! schreeuwde Warner.
Hij was uit dón stoel opgevlogen,
t.oe,n de stroom door Zijn licJhalam' ging.
Malar hij' wlas niet dood. Integendeel, Z'ijn
oogen glinsterden Veel lev'endigter dan
eerst. Er was nog een andere verandering.
Zij'n halir en ba,;ai'd waren ineens sneeuw
wit geworden. .Ma/or overigens igóenerlei
lecken van ouderdom. Zijn gezicht wlas
glanzend en 'Arisch lals dat Van een kind.
De procureur keek ons, cjümmissjeled'en
met een verwijtenden blik alan.
Ei" schijht iets niet 'in prde te ziij'n,
heeren, Zei hij a'fgemeten.
'Wij drieën keken elkalar |a|an. Peter
Stulpnagei stond er bij- met de blonden
in zijn Zakken en giechelde hiotorblaiar.
'Een tweed'e Schok', zóide rik.
Opnieuw bracht de beul de verbinding
tiv'e de kamer Weer uit, da deur aehtef
zich sluitend. ZondeT den waiclhtenden
Thornton ook maar met, een blik te ver
waardigen, stapte hij' weg.
Thornton begaf zich naar de plaats,
waar de auto stojid en weldra) voeg|le
Brown zich daar bij hem'.
„Zandkuil Zoo gaiuiw mogelijk en
liefst zonder gezien te worden."
Toen zij goed en wel onderweg waren,
vroeg hij, of Miss Charteris gen hoed
gedragen had, toen zij ge-vónden w-erd.
„Ja, een, grijs vilten", was hetl ant
woord. „De dokter nam! hem af, om' te
zien, of het hoofd ;ook letsel bekomen had. I
Hij bracht hem' naar zijn huis, in zijin
auto, tegelijk met de scliildersbenoodigid'-
heden." i jl
Vlak bij den kuil stapte Brown |uit
en Thornton wachtte. Hjj' voelde rneit
groote zekerheid, dat, wat er ook duisitef
mocht wezen in deze zaak en hoe menige
keeren ?ij misschien oponthoud zo.ud-en
hebben of niet op 't rechte pad zouden
wezen naar de oplossing er van, zij' toch
ongetwijfeld er .in slagen zouden, klaar
heid te brengen over' de wijze, waarop
Rose Charteris den Apod v;ond.
(Wordt vervolgd.)
