nil allerle. in
r in het kraaiennest
gekke gesprekken
ZATERDAG 10 AUGUSTUS 1029
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Het v'erecihil deelen.
De Meeste koopan komen dooi'. lowen
en bieden telt stand', lazen we laatst.
De vertaopeir over vraagt wat, de kóo-
per biedt wat tnind'eir Ülan hijl .Van zins
is to geven en na veel of weinig1 been- en
weerge-praat glaiat Men er boe pVer bet
verschil te deelcn.
Zo-dat tto prijs, waarop- (idle Mooip wordlt
aangegaan, in het midd'en tarnt te liggen.
Dat gaat ©venwel niet alleen biji Tempen
en vertaopen zoo.
Br is niets, waarvan wijl Memsehen zoo
veel schijnen te houden als van 't ta'idjd'en.
Di,"i- beweren wij immers, dat niet al
leen de deugül maar ooh! die wa'aiheid
ligt.
.Wat over 'l algemeen wel een gemak
kelijke maar niet altoos eon mdoic stel
regel is.
Als het wAar is, dat dé d'eugvl en do
waarheid in het Midden liggen, d|am moet
men voor niets zoo oppassen als vloor
wat men do uitersten pleegt te noemen:
dan moet men erg d'e. kunst vorst aam van
te geven en te nemen.
Sommigen beweren zelfs, dat die kunst
zoo-al niet de eenig'sle d'an toch d'e voar-
naa'mtete levenskunst te.
Pas vooral op, beweren zij', Voor da
uitersten en dée dlaiainom ,zoo wMnïg mo
gelijk kwaad, nfaar ook Zooi weinig' mo
gelijk g'oed.
Maak u nooit erg druk', nocli vloor liet
een noo'h vOor Het ander.
'Spot niet mét den godsdienst, invaar
loop evenmin do kerk' plat.
(Werk een goede zaak niet. tegen, mlaar
ijver er ook niet al te zeer Voor.
Stem biji verkiezingen niet op de tegen
partij', maar wees evenmin propagandist
Voor de eigen pairtiji.
Maak geen misbruik van drank,, maar
bezondig U ook niet aan drankbestrij
ding; vermijd ld1® beidé uitersten en drink
rustig uw „matig!" glaasje.
Lees geen slechte boeken, ma-ai' wérk
ook niet mee aan de» verspreiding van-
goede. i
Doe niemand to kort, Maar b'ck'omlmer
U ook niet al 'te zéér xjm' het lol; vlan an-1
deren.
Wees, in één woord, niet grot' en .niet
i'ijn.
De Bijbel gebruikt 'een ander beeld' en
spreekt vian koud en war ml
En daar m'idlden tusschen ligt lauw.
Ma"ar liet l.auW-zijn wordt er allesb'e-
halve in aangeprezen.
Dat zal wel komen, omdat de. Bijbel
do d'eugidi en d,e waarheid niet glraag als
koopwaar behandeld' ziet.
Er zijn nu eenmaal dingen, waarlïij'
m'c-n niet te Veel moei) lotVen .en hiodein.
En niet ïe spoedig op liet vloorstel
moet ingaan om liet Verschil maar te
deelcn.
Voor,al niet, wanneer dat vloorstel dinar
eigen gemakzucht, worldt ingegeven.
UITKIJK.
iWerner maakte een galante Ibuigjing,
toen Karei binnentrad maar er gleed een
'boosaardig lgchja ove'r Zijn gelaat.
De keizer verzekerde 'liem opnieuw zijfn.e
hoogste welwillendheid, beloof de hymn gou
den .bergen en verpandde hem' ibet slot
Beilstein aan de Moezel. D'e „vriend" d'ie
met huichelachtige onderworpenheid na,ar
den woordenvloed van z'ijn h-oogen be
schermheer luisterde, knikte 'bij' alle be
loften ernstig en afgemeten, het Zwarte,
welverzloirgde hoofd, zonder ook maar piet
een enkel woord Kijlna ins:tem|m|iing te foo-
nen. Hij! was: er heimelijk blij over, felij'n
keizer hiier in verlegenheid! te zien cn
genoot thansi de Zoetheid' Van de langVer-
wae'h'te voldoening voor de vernederiimg
'die hem' eensi werd' aangedaan.
IDioor allerlei twlijffelï gekweld, want
h'ij1 Wist niet of Zijn bezoek eenig resultaat
Zom hebben, nam Karei eindelijk' afscheid'.
Oolc nu vernederde hij. zlie'h weer voor zijn
hoveling en kuste hein 'de aangebbden
rerihterlhand
Toen de lfeiZer vertrokken wits! schit
terde leedvermaak in de z'warte spleet
oogjes. van den sluwen man. Hij liet den
Zachten baard bedachtzaam' dioor de. slanke,
vinger?' glijden en stak, .goedgeluimd den
De onlusten te Goes In 1657.
II.
Om nog beter do gesteldheid', van does
te doen begrijpen, vjotgt hier eene afkon
diging, gedaan ,dlen 21 December; 1656,
waarbij mem in het oog' dient te houden,
dat de persoon, |d|i,e als dp verpesreoonlij;-
king vian alle tegenwerking kon be
schouwd worde®, |d'e baljuw Dajtk'ersowas.
N o-1 i f ie. at ie.
Bmrgeiiu'eesteirs en Schepenen der stadit
Goes doen woelen: Al,zoo Wij, ons eedt en
Agtshalv'em houden verp-ligt -omme d'e. ire-
geering-e dees-ea- staidt te behouden endft te
h-anthaven bij izoodaenige® luister, aen(zien
einde oprectigheit als die hij! onse Voor-
sact.cn vpo-rm'aels loffelijk te gehanteeait
on geh.antha.eift geweesten -vervolgens
voor zoo veel dezelve daer v'an zeldlert
«enige jaeren herwaerts rnagh wezen af
geweken ende vervallen,.. die wedler te
herstellen, en zoo. Veel doenelijk te .ver
beteren; moeten betuigen en verlklaieren
mot o,Vergxoiot« dno-eifheiit en,d'e hertenleiet
aengemërkt en bespeurt te hebben, gelijk
Wij nog' dagelijjks konnen be-mérken: .ende
in srvaringe feooimen, luo-e dat' v'eele qua-
lijk geaffectiomeerden, end'e mlensleheiv v;a,n
anmiaetige boet- cn sbaetiz'ucht, v|an de
welke Wij landersins niet d!a.n alle eene
ende respect haidjlten vlerwncht, zichf ko-o
verre k'oomën te vergeeten, dat zij; in
tegendeel nu v'eele maiend'en hebben- gear-
'beidt, ende als nocli arbea|dlen, en bezigh
zijn, dm' Burgemtacesters en Schepenen,
li.ae.ro wettige av'erdgheit, te brengen in
.kleimac/htingo ende achterdócht biji die Ge
meente, ov'en .als zoiuden d'eselve niiet
anders betrr^hten, als d'e Regeerrag'e een-
zijdgih te ihaelken, en 'die geheel naer
rijkversierden dolk in de soheode. Want
eigenlijk was hem1 het bcZoek van den
beogen gns't niet Zoo onverscihillig ais lifj
wel liet blijken.. Het eenZarne eentonige
leven op Zijn kasteel, zonder intriges dn
kuiperijen verveelde hem gruwelijk cal
tegen G.ü'nther SehwarZburg koesterde k|ij
een .onverzoenlijke haat, omdat deze hem'
.eens: openlijk aan de kaak stelde bij ge
legenheid van een tournooii. IMaa-r dit laat
ste had hij' voor Karei zbrgYuldig ver-
Zwegen.
Nu werd' hem) een onverwachte ge
legenheid geboden om Zijn haat te bevre
digen Zonder de Verdenking van wraak op
Zich. to laden.
- Keizer Karei was dan wok niet (weinig
'Ve^i-raslt, Hoen hij. twee dagen na zijn boete-
roisi Werner vnn Mont.au Zich! bij. hem
aanmeldde. Hij ontving bóm' mét groote
hartelijkheid in Zijn eigen kabinet, s«h(ud«
do hem krachtig dei hlanden en Z'oi:
„Begraaf den ouden twi'slt en laja.t pna
weer vrienden Zijn vloor altijd."
Werners: blikken bleven op, den z'waren,
gouden m'et b'rillanlen bezette ketting rus
ten, die de Zoon van Johannes! nis toeken
zijner keizerlijke waardigheid droeg.
„Zeker, 'ik Zal m'ij'n Beer dlienen, z'ooate
vl-oeger."
Ka.rel dlrukto den lang Verinislten
„vriend" in een leeren leunstoel on maak
te Zijn ouden Vertrouweling deelgenoot
Van al Zij'u zorgen.
üiintber vlom Schwa.r'zburg, 'gesteund
dioror do Beieradhe partij', taaidhtte h'pm to
onttronen. Z'ijn leger, dat iederen dag
sterker werd lag. bij' Eltvillo cn wachtte pp
enkele versterkingen olm er dan op, los to
trekken.
Hij was echter ook niet werkeloos ge
bleven, Ifij lliaid al zijne Bitrijdkrachjfcen
.opgeroepen en Stond op het punt Zijn
tegenstander te verrassen. Maiair, vrede
lievend alsi h'ij was, en ook om bloed Ver
gieten te voorkomen, wiilde lilij1 moig eens
voor tie laatste maal beproeven urn' G lin
thor do,or onderhandelingen tol, bfet opgeven
.van z'ij'n vermeende a'cehlen te bewegen.
ü'm IdeZe tpdracht tot een gelukkig
einde to brengen Zacht' ihlij ,een li(andSgen,
maar aok een vooiiJz'iclhtli(g,en diploMaialt.
Hier m'aakte de keilZer een buiging naiar
Werner, die niets aan duidelijkheid te
vwemschen overliet.
Na een kleine pau'Ze stond de aange
sprokene op met de woorden:'
„Dat was' duZ het doel van «W bezbek,
eergisteren?"
„Zeker ,m'ijn b'esto Werner. Is er nog
wei iemhnd in het Rijk 'buil,en u, die Zoo
diplom'abiiek aangelegd ia .ajls u, die, hok
Zow goed Zij'n woord kan doen, als' m mijn
waarde vriend ?'i
Werner d'aclbt evten na olv'e.r die vleiiraijl
en antwoordde toen:
„Goed, ik neem. èiio opdracht aam. iMiaar
laat eens h'ooren. welke beloojiing u mijl
toegedacht Iheef't."
„Wat ik ui bijl 'mijn hbzloek reedsl beloof
de: Het slot Beitetain a.an de Moezbl pn
dez'o ketting alsi bewijb mijner bijzondere
genegenheid."
Rinkelend gleed' liet siieraad v;an den
hals des kei'Zers en Werner von Momtau
voelde de Zware massa in zij'n hand, diiie
de keiZer lang en hartelijk druïde.
De Zon glanslde over de legerplaats vlan
Elleville. Lutibig wapperde de blanw-wiHo
vlag der SehwarzlburgoTSi v'an de keizer
lijke tent.... De sloldatem Zaten te dobbelen
rond de groote ruwe tafels:. Spelend en
stoeiend liepen de kinderen, die tot den
legertros behoorden tusselhen de tenten
iditior, gevolgd door den soldaat, die grim
mig Zijn havelaren-stok heen en weer
'zwaaide. Uit de kantine der m'arketensters
klonk lachen en Zingen, razen en schreeu
wen. Werner v'on Montau schreed, zonder
op het lawaai te' letten rechtstreeks maar
Je keizerlijke tent. De wacht, salueerde nn
liet den gez'amt binnen treden.
Groote verba'z'ing teeljende zich af op
liet open eerlijk gelaat van Giinfher.
„U, Werner Vom Monlau.... ,Wat Voert
u tot mij?"
De hoveling boog Zlie'h tot in Üijnt Biof en
bleef in hali'gebogen ho.ud!iaig slaan den
bloed tegen de borst gedrukt.
„Met uw verlof, Sioogmoigende gebieder,
ik (ben tot u igékiamra om; ai mijne dliensien
aan te bieden."
■Elen fliarc'astischl lachje gleed over
Giinthers gelaat, toc-n Ihijl anl.woordde
„Gijl, de raadstaau va|n Karei, die nUe
geheimen van Rolie'mfen keüt? Laat ons
ibij' do waarheid' blijven. Wat is hij fli nog
vloor den laataten dienst sc'huldiiig, of heeft
Wij: u taissdhiiien de een of andere schjurken-
sitreek reeds v'ooa'uit betaald ?'4
Werner Verbleekte zichtbaar bijl deze
spottende w«xrrdcn, die hem alle wiapeng
uit do hand sloegen. „U miskent im'ijne be
doelingen" antwoordde hij'. „Het (BI, pm'
bet Blta'ten van broederbloed te vPoiko,-
men en <vm' een goed voorbeeld te stellen,
veruit het beste, oimi niet door een zwpd-
lottigen strijd maar door vriendschappe
lijke onderhandelingen lot een vergelijk to
tarnen.-
(Toen stootte d'e Tlliuringea-, die aan oor
log gewoon waai mek een sdhaterlaph hpt
zwaard in den glrond', sileuude met beide
handen op- het gevest en zag medelijdend
neer op W erner, die daaa' nog nltijld h,a.lf
gebukt bleef staan.
„Aha" spotte hij' andermaialte hpt
hem) dat? Staat liet. er Zóó hij1?,"
„Besehou.w inijn aanbod niet aks een
teelten van Zwakheid"- vliiel .Werner den
(Thuringer din do rede, „het isi een lang-
bedacht weloverwlogen iilan en waard om
eens1 kalm besproken te wmiden. En Iwat
Kiarelsi strijdkrachten betreft, die ken't u
ibetcr d'an ik
„Ut 'Zal wel hcol gewillig het Veld vlooi'
hem ruimten", spotte Günfclier verder. Zóó
na ligt uw' 'heer m'ij' mliiet aan het h|a,rt!
Hot zwaard zal beslissen.!. Zeg dlalh aan
uiw {Hieer. Ëln nu: ilt dank u, Heel' Wernen'
von MonlaiU. Hen anderen keer mbet 'Ka-
rel IZidhi van een beteren tussdhenpersoon
bedienen. Ik bond niet Van Verraden I"
Werner deed alsiof Ihlij' de beleedigijng
niet Ihnordc en zocht naar een pnderen n|iit-
weg.
Daar klonlt hem eensklaps' Gunther»
bopz'e stem' in het oor:
„Wat talmt ge nog. U kunt vertreltken
Werner lachte ijzig koel, maakte een
diepe buiging en verliet de tent. t
Buiten echter balde bij, woedend over
z'ijn mislukking en niet bet minst pver do
nieuwe beleedi'ging, j?Himlm:,ig, de vUiiat;
een fanatieke haat glinsterde uit de kool
zwarte Kpleetoogen.
„On'Ze rekening is: nog niet Vereffend"
mompelde hij', terwijl bij verder ging.
.Vóór de legerplaats ontmloelte hij' plot
seling oen oude bekende, Dr. Kreidank,
lijfarts van den Sohwarzburger. Hij Wist
da't deZ'e d'en klank v|an goiud niet tan
weerstaan en daarop stelde hij' thans zijne
hloop'. Een duivelsich plan kwam :in fcijif
gedaöliten Ala een adder kronkelde bij
aieh naar den doktor, knoopte een gesprek
met hem aan, en slenterde pratend na,ast
hem Voort. Toen bet donker begon to wor
den keerde li'ij' naar het kamp' terug. Tpen
'begon hij Zachtjesi aan zijn plannen to
ontwikkelen.... af en toe rinkelden de gou
den muntstukken in 'z'ijn tas'ch. en streelden
hot oor Van den hebzucbêigen geneesheer.,.,
tenslotte liet Werner hem' zelfs den lbr.il-
lanten ketting Van Karei Ziiien
Het waZ reeds lang na middernaielït toen
z'ij beiden neg fluisterend in de epaarza,am
verlichte tent bijeenzaten. Ma.a,r toen de
morgen grauwde, sloop; een venmlomlde ge
stalte langs heimelijke wegen uiit lliet
kamp
[Triomf schitterde uit de koolzwarte
.splcetopgen.
Ongeduldig 'had Karei op den terug-s
keer van den afgevaardigde gewacht.
Toon liemi eindelijk zijn aankomst gqmeld
werd, sprong h'ij: Van achter z'ijn eehgijf-
iafcl op en beval Werner oogenblikkelijk
,in Zijn geheim kabinet te geleiden. Hier
legde lïij vertrouwelijk de handen op de
schouders van Zijn vriend en bestormde
hem mieü allerlei vragen.
„Nu, hicie zijn de .ondei'hand'elingen met
m'ij'n tegenstander afgeloopcn?'-
„Hij wil Zijn rechten doior het zw'aard
beslist Zien", lachte Werner.
Teleurgesteld liet Karei de banden zin
keu.
„Wat? Zijl gij niet geslaagd.?,"
„De SchwarZburger was slecht gemutst
.en het was: dus een .slecht gekozen dag om
te onderhandelen. Maar de .overwinning is
beslist aan uwe Zijde."
„Weet ge dat Zoo zeker?", twijfelde rle
k'oiZar.
Het latehje verdween vjan .Wernersi ge
zicht en maakte plaaitó voor een gri|nimi-
gen trionifantelijtan blik.
„Zoo Zeker als: ik Werner Von Montau
heet."
De besliste Zekerhoild, waarmede do
•spreker ide.Ze bewering uiltstootte, deed Ra-
rel verschrikken. Nadenkend' staarde bij
na.ar den vloer. i
Werner Verbirak heb stilZw'ijlgen.
„Wil nwo genade mij' nu vöork»pji|g
verlof geven
„Waarom ?"- slclirok Karei op>
„Dat Zal u later duidelijk worden"- zal
Werner ontwijkend. En zkündei' de beslis
sing v'an Karei af te waiclhiten gtagt hij'
heen.
Enkele dagen na deZe gebeurtenis: vroe
gen eenige afgezanten v,a.n Günther
vlon yebWaTzburg om een onderhond jntot
Karei. De omstandigheden waren plotse
ling g'eheel veranderd. DowlZiiekylan
Zijn btmd'genootten verlatendioor het
BiOiheemlsrihie leger olm'singeld Zag! Gün
ther geen anderen uitweg meer dan tak
te onderwerpen en vrijen aftocht te ver-
We eken. Dtoch reedZ in Erankfurt a Mate
stierf de wakkere krijgsman, wiens koirtn
hevige 'Zirökte vtar allen een rnadsel was,
een vroegtijdige® pijnlijken dood.
Nauwelijks: was de teraardebestelling
van Günther in den Dioim1 te Frankfurt
voorbij of daar verstelleen Werner v.ooi
Montau weer orni dtenl keiZer aan Zijn be
lofte te herinneren.
Uwe 'Zending Was: vruchteloas sprak
Karei bot den brutalen hoveling. De gun
stige imstandiigheden 'hebben nSj! dé over
winning beZorgd."
„Wat 'wil u dlaiarmec Zeggen" aniiwaard-
de Werner geprikkeld, dat mijn reciht op
het slot Beilstein Vervallen is, maar dia»
herinner ik den keiz'er aan mijh woorden
U Zult overwinnen.
Wat heeft dat met de gunstige pimlstan-
Aigheden te mkben ?'*-
Niet, mteer, en niiet minder, viel Werner
scherp in, dan dat juiist één dez'er jDim1-
«■taniigheden u de oVerwiintiing' deed be
halen.
Karei verafchrok.
Ik begrijp! u niet. Vea-klaar u nadea".
Toen rekte Werner zich ujlt, zag den
keiz'er doordringend aan met z'ijn kool
zwarte oogen, 'haalde diep; adem, trad een
tehrede nader, en siste:
Uw tegenstander Werd plotseling dood
ziek.
Dloodz'iek, herhaalde Karei werktuige
lijk, haasit toonloos. Doodziek.i
H'ij' sloeg zijn oogen neer yoor den door-
borenden blik' der d'uivelaoogen. Dang-
zaain1 Met gebogen hoofd, .als een terdioodl-
veroordeelde liep. hij! de kamér op en
neer.
Werner stond daaa', dreigend oaibeweeg-
lijk, geen jota ztou liij van zijn rechten
prijsgeven. Als een v'erseheurend dier' volg
de h'iji met Z'n zwarte oogen den keiz'er,
die nog steeds lioen en weer liep.
Plotseling stond deZe recht voor hem
stil. Nauwelijks merkbaar beefde zijn
stem':
Houdt u gereed. Morgen in alle vroegte
kunt ge naar Beilstein vertrekken.
Karei reikte Werner de rechterhand en
liet hem.' gaan.
Elen uur later jaagde een koerier met
een vergezeld stuk langs de Moezel.
.Tif.cn Werner eenige dagen later op
hot slot Beilstein aankwam' en dén bezit
ter Rid'der Gerlach van BraunsIhloTn, atan
liet verstand bracht, da.t hfij' voortaan n.u
de heer was, ging dez'e daar echijnbaiar
geheel op in. Doch midden onder een
vroolijk feest werd Werner qyervallen,
geboeid en iln den toren geworpen.
In den «nderaardschen kerkeT van Beil
stein Klit Werner von Montau en wadht
op den dooid. i
Wat niet iedereen Weet.
De beste Rijhwijnsaorten gaioeien hoofd
zakelijk' aan den xeehter Rijnoevier tus
schen Biehrieh en Oiaub. De cigonaardiige
grond vlan dtezp, omgeving, welke ijzer
houdend' is, d'e breedp spiegel Jian den
Rijn, welke de zonnestralen met kracht,
Te'£3.ecteert, de vochtige, en d'oor het Tau-
nusgebeng'te tegen de kooide b'eschernidle
atmosfeer, hebben hier een der, beste
wijnbouw streken vlan de wereldl gemaakt.
dia nochtans Amtslialve d'aer in erkent
end© gerespecteert mtoieltien wezen. En
heelt men alzoo bestaen in te voeren en
te. pnactiseeren, onordentelijke ,en in d'eezc
Onze. stiadt nooit' gehoonde niteuwighe-
den, alleen tend'eerendle om' Vl;e w-ettelijka
authoriteit van tie Bni'gemeesters' te vi-
lipendeeren, in liaer Amt indi'aeht te
den, end'e 't selvte alzoo m'ebtertijit te be-
bcoVcü Van zijn luister, gerechtigheden,
en de .toebehöoren. 'WaSr tegen Wij eedt
en Amtshalven hebben geo-ordeelt miet
alle mogelijke ende behoorlijke midldtelen
to moeten vteorzien, op Haïti Wij 't zelve
Am't ende bad'ieninge hiernae ongeschendt
Onzu Naezaeten mogen overleveren, ende
met een goede consciëntie daer van af
scheiden; end'e d'erhalv'en noodigh gevon
den alle Onze burgers end'e jngesetenen
op het ernstigste- te vermlaenen, text haeren
schuldigen plight, om' naer tijdl e,n|d'e ge-
legenlieid v'an z'aek'en in 't geeme d'aer
haeren dienst zonde Wonnen vereteéht
werden, zich gewilligh te laeten vind'en
ende gebruiken, ged'enkenjile boe waerdlgh
bijl hiaer behoorde te wpjZen, d'ie geene,
aen welk'erij' in alle voarvallende onge-
le-gcntheden ha er eerste acnklag'te end'e
twaerigheden koioni'en vbor te dtaegen,
di|e als haere Opperhoofden, Yoogld'en,
ija© als haere Vaders behoord'en garekent
ende erkent te wonden, enidle die soo
hoogen en dierbaren eedt gesworen heb
ben, om baer, haere weduwen end'e haere
weosen te beschudd'en, bese.berta'en, on
voor te staen, waer in, zoo als1 Wijl
haopen, naer ons v'erm'ogen niet) er zjjn
te kort gebleven:«ende dlaorom! vertrou
wen dat Wij, en die geene die uit Onzen
niaemc tot Onze goéde burgers endle
jngezetenen de orders enidle bevielen Bullen
In Noorwegen bestaat geen vlerpliehting
om zcih te laten inenten, maar niemand
mag aan de verkiezingen dteelnemen, die
niet is ingeënt.
Echte ©delgesteenten voelen koudler aan
dan valsehe.
Het wooa-d kiosk is .aftamstig uit het
Turksch cn beteiek'ent zooveel als tuin
huisje of tent.
Om koffievlelcfcen te verwijderen wrijlflt
men ze in met aau-d'e-oologne.
Vlekken op ©en glegoten 'ijzeren gas
stel verwijdert men geheel id'oar het stel
mek een ineengefroimmeld'e krant flink
af to wrijven.
WREED Ef TELEURSTELLING.
Directeur: „Hoe is mijn drama giste
ren bevallen S"
„Ik heb den géheelen nacht gieen oog
too gedaan. Hoe ik mijn bést dleed, ik kon
niet slapen."
„Prachtig! D© inhoud schijnt ja dlus
erg opgewonden te. hebben of maakte het
pakkende slot je zoo van streek'?J'
„Geen vian beiden, maar zie je, ik had'
in den schouwburg zoo heerlijk gemaft,
dat ik geen slaap meer hadl toen jk er
vandaan kwam'."
ZELFKENNIS.
Een bankier wandeldie met een vtriendt
In een gedrang merkte d'e laatste, dlat
een gauwdief d'en zakdioek vlan dpn ban
kier1 rolde.
„Zonis men besteelt je," riep hij- uit.
Zonis keek om, z,ag den gauwdief' die
zich uit de vb-etem maakt© en zlei lak-o-
miek: „Och la-at d-e kerel loopen. Ik Hen
ook in 't klein begonnen."
KINDERLIJK.
„Juf, J,uli,a h-eéf't met haar eerste H.
Communi© twee horloges -gekregen."
„Z-ekcr v|an chocolade o-f' suiker, Roosje."
„N-e-em juf, t.wee levlendijge t"
„Kom, kind, dat kan imlincra niet."
„H-eusch juf, ze loop-eoi all-ebeil
ZIJ WIST ER W|EL RAAD OP.
„Vrouw, ik kan nie-t nit, ik heb èen
gat in m'n v-ést."
„O, d,a,t !'s ni-et erg, je jas zit er
toch ovér."
„Ja, maar, di-e is ook gescheurd'!,"
„Nou, je hebt immers ju overjas.
„Zeker, doch je weet dat d'aarv'an -op-
den rug -een naad' los is."
„Z-eurpiet, dan dbe je er je regenjas
ov'erheen."
„Daar heb j© 'de. moddervlekken nog
ni-ei- uitgemaakt."
„M.an, je maakt me razend, jé weet
je ook nooit eens ta beh'elp-en, dan blijf
je m,aar thuis."
VOORZORG.
„IS|a>m|metj-el", sp-rak Isaac-, „mot jij je
kinderen niet szoo vlroég, leeren loopen,
-as dat s-ze szullen khrijgen khroimlmia
beenen, as jijj hiab't ook."
„Motten me kinderen hebbén khromm-e
beenen .a's ik heb 'ook', zei Samkn'etje.
„Na-h, waariom' miotte ze dhat?"
„As de khindëren woald'en groot en
sze imbtten draghen dé ouwe biroeken
v-an Imijn s-znll-en die passen Heter, as
sze hebben khromimte' been-en, a& ik' heb
ook."
HISTORISCHE- ANECDOTE.
Een sold'aat w-as ter dloodj Veroordeeld.
Zijn verzoek om gratie werd) heml door
dén ould'en Frits toegestaan, o-p v'o-or-
waardé, idlat hij met ©en aangedpid oneisje
z'ou trouwen. „Lass mal sehen", zei d'e
soldaat latani-ek. Nauwelijks zag hij' htar
of'hij ri-ep: „-Schiet me maar dooldl."
IN HOOOGER BEROEP.
,,W,as dat Idle jonge van B-rev'eren niet
dien ik' in d'en tuin tegen kw.am'ij" vlroeg
dé rechter ,aan zijn dochter.
„J,a, papa."
„Wat? Ik had! h«m toch' dien toegiang
tot het h'nis verbbd'en."
„J,awel, papa, maar hij- ia in hooger
beroep- gegaan, en ma|m:a heeft' uw uit
spraak v'ernietigd1."
overbrengen, ende die van onzent wege
wettelijk zullen zijn gejast, oml alle
quaiede gequehten, die Ons eenigszina in
bekomtaeringe brengen, te verhoeden, d'at
tot gene diaad'elijkhe|dlen endie uitwerkin
gen imbghen werden gebaiagt, ook met
behoorlijke respect zullen werden be
jegent; op dat alzoo tot dteezen tijlt noch
blijeken nuagh in de harten van Onz-e
burgers overgebleven te zijn die op
rechtheid, trouwe end'© geh-oorzaalmheit
omtrent haore Magisitraet ende Overhelt,
daer van zij in oudé tijden z-eer ver-
maert, loffelijk-e g-epresen, en vblgens de
getuigenissen vian de «ud'-e Chronijcken
altij't zijn beroemt geweest. Aldus' gedaen
en gepubliCeert op- den 21sten December
Anno 165&.
Ter Ordonnantie van Burgemeesters en
Schepenen voornoemt,
en was getekent met zijn eigen liant
H. GR.UIWARDT, 165G.
Gedrukt tot Midjlelburgh bij, J.aqu-es
Fi-erens Anno 1656.
Men ziet het, Burgemeesters en Sche
penen wisten een wiarmen, een gevoelige®
toen aan te sal an.
Helaas, de lucht boven Go-es Zat Vol
electriciteitslechts een kleine vonk was
no:dig, om' het onweer te dloen uitbarsten.
Eene gesteldheid' id'er gemoedjeaien, z-ooals
toen te Goes heersc'hte, bezweert mlen niet
met eene langdradige afkondiging, al is
di-e oik nag zoo aandoenlijk' gesteld1.
Enk-ele dag-en later zou d'e Btrijdl pas
voir go-ed beginnen.
L. DE- KOK Odes.
(Wordt vearvolgd1.)
haere particuliere ,zinnelij|klieit te diri-
geeren; ja-e hebben ooOe' zelfs eenige pier-
sonagien, -o'ml de géanocd'ercn v'an eenige
van het eoleigi-e te versöh'xilkken, ende
te doen -alwiijcJben v'an baer goet end'e
oprecht- vtaprneem'-en, wel derven weggen,
dat zij die goan-o waren, lllie d^ vlijlanrlen
van Godüs kerke in da Regeeringe esoch-
ten in te dringen, end'e nlzo-o- pp haere
schouderen zoaiid'en l-aeldlen djen last, die
zij: mooil noch vloion: Godt., noch voor
haere e-onséientie zouden kbnnen afleg
gen ende ontlasten, welké verv'aerl'ijke
cn vlalsche betiglitingen alle te vergêefs
z'ij-n geweest, en niet hebben k'onmen ont
stellen di-e eerlijke en-dé oprechts g|e'mioe-
deiren, die vlan een béter voornee'm|e:n bij.
'tia.er zelfs wel bewust waï-en, z'o-o heb
ben zjj 'hoer niet ontstem oml tot liaelr
vuile en «cbaiHlalepse coiinpilo-tterdjen over
to haclen ende te v'erleidlen, te H|oion be
loften ende a-enbiedingen van Amten en
bedieningen, dla-er zijl nochtans zelf'sl véor
'I- moorendeel buiten em-pl-oij; .end'e bddlie-
ningen zijn: jae o-olk wél Kohae-mteloos
ende stoutelijlk groot-e eolmtonen vla-n pen
ningen derven loov-en e-iid'e verzekeren,
zf»o uiaer i-emant ara liaeï-a oomploite-
rije-n enae flaotien ziieli haiddle, willen va-sh
m'aecken ende véi-ibind'enW-aer .jegens
H.aer Ed. Ho-g. ni'ij-ne Hoeren d'e Staeten
's L.ints ende Oraeffelijldh-eite v'an Zee-
lant in den jaare 1652 hebben geoird'an-
neert enoe gestalueort, dlat ?l:ie geene, iljjc
aen ie-man) van de Hoogs of' Subalterne
Regeernqge eenige gaoven ofte geschenken
zullen hebben gegeevén, belooft ofte ge-
presenteert, dir-ectelijk' ofte indirectelijk',
ende ondter lioedbenigb jiretext heit ook
zoude mogen zij'n, b'ij- sententie zoiud'cn
werden geeondémn-eert in eene amenldle,
even gelijk de wia.a,idSje ofte jnterest van
d© zaeke, d'aar omta'e. 'd-a vloorsz-. bel-ofte
ofte gifte is ge-dia,en; end'e Ülajb allels'
boven gelijke p-eene vgn reëel departe
ment. arbitrale cor.r©e|üe, Inflalm'ie en-de
i.Tili.a biliteit. Zulks dait Mijne Hoeren Bra,r-
ge'ir.eestens en iSeihepemen lnffler genootz-a-eklt
vinden opentlijk' Vioior Godt en die Gemeen
te te b-eltui'gen en v'erklaeren, gelijk' zij'
betuigen ende v'erklaeren inlitsd'azen, niet
anders voo;r le hebben, als 't geene tot
ruste, vrede e-nd-e welvaere® v-an file stad(t,
mitsgaders d'e ©ere vla-n Goldlta' kerke is
dienende; noeilite ook genegen te zij® eere-
1 ij k e ende a-en-zienelijke Fam-iliën, ofte
ieniant in 't particulier, v'an de Regeerin-
ge te seclud-eierenten ware Mogelijk'
dezelve ba-er volgens d'e régulen van
p-oliiie, wetten vlan St-aet, ende getuigenis
sen vlan liaer eig-en g-emoet, hae.r zelfs
a,lln ee-re ende bë-d'ieninge v'an Amten lialdl-
den onw-a.erdigh gemaekt; en willen Wij
niet twijfelen, of zullen -onse goede jnge
zetenen -en burgers, die vlan alle dë vo-or-
©aende qnaod'e, argerlijclte esndle ondiraege-
lijk© v'erkeerthe-den ende sli-rrtme strekfeu,
nevens Ons, mlaer b.l te veel k'enniisso be-
ta-o-men hebben, end-e Wij- d'aenom Verzoe
ken, ende, mitsd'eeizen wel 'exp-riesaelijk ge
lasten, dal aen Ons o.p heit spoedigste
getuigenissen daer van overbrengen, op
dat nlsao noch vlolkbmelijker fnaglii wct-
di-n versta-en, hoe alred'o spraeck'e en
laele is ge-vloert, vóorjlkb-oMende uit pen
euvel en trots gemoet, even als pf één
zich de g'ansche directie v'an «le bedie
ningen en Stada-Amten naer zijpi partieu-
li-ero drift, véiorneemén end'e lust zoudé
willen aenmaetigen, -ende onV'erliindert
dier in véortv'aeren, het wara d'an lief
of leet den B-urgemeesters' en, Schepenen,
