MIJNHARDT'S 7*c
a MIJNHARDT'S 6()c
MIJNHARDT'S QAC
ZATERDAG 29 JUNI 1929
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Zenuwtabletten
Maagtabletten
V> W Hoofdpijntabletten
Q Staaltabletten
MIJNHARDT'S fine
Laxeertabletten
f IN HET KRAAIENNEST
If DAVERENDE DINGEN 1
GEKKE GESPREKKEN
^verkrijgbaar bij Apoth.en Drogisten
Alles voorzien van den naam
A.MIJNHARDT
Pharm. Fabriek. ZEIST
Het mislukte offensief.
Eenilg'e maanden terug! zette deS.D.A.P.
liet groote offensief tegen Limburg en
Brgbant in. Een speciiaial persbureau werd
opgericht en dit zou eend even de ver
schrikkelijke snoodheid vian de Zuidelijke
geestelijkheid 011 de Zuidelijke kjaitlholieken
aantoonen.
Met veel tambiame wend aangekondigd,
dat onder het voor ons extra grievende
opschrift „Uit liet laind v'an Koning Chris-
itus1" minstens vijftig welomschreven géval
len V.an de tiranni dar priesters en, de ge
meenheid vbor de katholieken beneden
den Moerdijk zouden worden gepubliceerd-
Hoe 't afkwam lazen wij dezer dagen in
,De Tijd".
„Maar onder den titel „Een Stroom van
Feiten" wenden heelemiaal acht gevalletjes
gepubliceerd, waarvan onmiddellijk mat
de stukken werd aangetoond, dat zij on
ware blamlages bleiken. „Het Volk" wei
gerde eerherstel en zweeg, toen het zag,
dat de za|a|kl verloren was, den „Stroom
vlam Feiten" dood, die een „Stroomt van
Leugens" bleejkt.
De „Sltnoolmi" druppelde nog. een beetje
na. Helt blad kwam nu mot gevalletjes
,aj» togen de geestelijkheid van den „Drie-
spronigl", die wel h,ad gedaan aan een las
tig en klant vim den Modernen Bond. Na
tuurlijk weigerde het blad de dk>o,r ons gte-
puibliceeflde, onderfceeken.de bewijzen dle,r
leugenachtige mededeelingen aan zijn le
zers vbor te leggen.
Diatama volgde de laster tegen: do eer
der katholieke vrouwen van Oirschot. Of
schoon wij de officieel© gegevens over het
aantal huwelijjken en alle gteweniséhte ge
gevens mededeelden, die dien laster in hfflt
licht stolden, weigerde hielt hoofdorgiaian
der Si. D.A.P. eerhe.rptel lïian de belas
terde viiouwein."
Oolk Zialtardag bracht „Do Tij(dl" weevr
'n eolmlplelte weerlegging van (het elflde
„is'dhaindiatal" dat z|ou bestaan hebben «n
liet feit d;at te Eijgolshov'eta op minden
mooie wijze dooi" Bi. en W|. met den, pas
toor (de paistoor ontbreekt noioiit in „Heit
Völlk") de openbare school weidl leeggje-
pompt. Niet d'ait er overatr,oominlg( is ge
weest in Eijgelshovien, miaar „Het Volk"
bedoelde met leegpompen, het weghalen
vlam leerlingen. Kinderroof op groote
isclhiaia'l dus in het hart van de beschaafde
streken, anno Domini 1929.
Prachtige copie. Jammer dat alles Van
A tot Z weer gelogen was. Maar enfin,
tegenspraak wordt nooit opgenomen, dus
de „bewusiten" kunnen met dio .sprookjes
z,oet gehouden worden. Alsi het eigjenlijk
niet z;oo treurig wia,s, zon men er om moe
ten schla,teren.
Dat kondigt 'met groot lef „vijftig web
omisékreven gevallen" aiam en d'a.t loopt op
elf kleverige lasterpraatjes uit. En mlat
zulk pnopaig'andarmateriaal wilden de hoe
ren Brabant en Limburg v(an, Kwik «1
Staatspartij afscheuren. Of was hut alleen
om de ondeugende jongens in eigen partij
wat zoet te houden?
Deu Matsten tijd doen de socialistisch©
leiders krampachtige pogingen om zich
vioor collega's vhn de Eiigelscfoa Labour-
miamnen te laten verslijten, maar als Mao
Donald van een en ander, wiist, zou hiji
wel spoedig laten blijken, dat zulk soort
Collega's «vletnveel bij hem in tel zijn, als
'n rotte kool bij 'p. groenvlrouw.
UITKIJK.
Monsieur Bentin een betrouwbaar man eu
bovendien een deskundig© was op dit
gebied, ieits waartvan monsieur Berlin
zelfs trouwens 'ten volle overtuigd! waa
1verzochten ztiji ham de viool te onder
zoeken en de wa,arde te schatten. Zij
zouden dan gaarne zijn oordeel vernem'on,
daar z'ij dp mogelijkheid niet uitgesloten
achtten, dat het een zeer oud instrument
was, dfat zeier veel waard zou zijn. De
viool was afkomstig van hun ouden
grootvader, die violist was geweest aan
het koninklijk hof en die deze viool al*
zijn kostbaarste schat bewaard had. Ook
Ivist ziji, <iat het instrument tegen een
fabelachtig liooge som verzekerd was ge
weest tegen brand en diefstal. Daarom
meende zijj te mogen aannemen, dat de
viool een zeer groote waarde had.
Monsieur Bertin nam! de viool uit 'de
kist, onderzocht ze nauwkeurig cn kreeg
Het bestuur van Goes tijdens
de Republiek der Vereenigde
Nederlanden (1581—1795).
D© rentrnlee st ers'.
Ten slotte moeten nog* genoemd worden
de twee rentmeesters die wij' tegenwoordig
gemeente-ontvangers zouden noemen, een
fungeer enden en een toeZiendem. Dezen
hadden het beheer ov:er .da geld'maldldfelen
vau de at,ad, en mbesten aan het einde van
het jaiar hunne rekening overleggen. Het
rentmeesterschap was ook een ambt,, dat
alleen te beurt viel aan vrienden van het
stadsbestuur. Hertog Filips, vian Bou,r-
goudië, in do geschiedenis bekend als
Filips de Goede, had bijl privliegie van 1
April 1437 bepaald, dat elk jaar Op Sit.
J.ans Baptisten-dagh te Mid-somer (24
Juni) gekozen zoiuden worden twee goede
eerbare mannen, te Goes woonachtig, die
minstens read® drie jiaoj' jpoorter geweest
zlijn, „Out wesende 3(i Jaer, onde Gegoet
tot twee hondert Engelsehe Noibelen toe
ofte meer." De. aldus gekozlen personen
unbeaten door den Baljuw als rentmeesters
beëedigd worden. -„Endie ais 't Jaer omme
gekomen is, sal men twee andere Rent
meesters Kite,san in der manieren vtaorsz'.,
End© soo wie een Jaer desen dienst be
waart heeft, eude sal den, sielvan dienst
niet weder bewaren binnen drie Jaeren
daer nae. Dit sal gedueren tot eeuwigen
d]ag«n."
De rentmeesters moesten dus [poorters
van Goes zijn. Niet alle ingezetenen kon
den poorter worden. Het poorterschap
werd door de magistraat op aanvraag
onwillekeurig ©en schok' want het scheen
hem toe, dat ztowel vorm als kleur ge
tuigden dat zij, door een zeer beroemden
meester gemaiaiht moest zijn. Zijn snel
werkend instinct van zakenman meende
hier een goeden slag te Jrunnen slaan.
Hij hoorde de naïeve bez'oekerd uit van
a tot z en hiijl kwam' datums en allerlei
bijzonderheden t.e weten omtrent de ge
schiedenis dar oude viool, 0ie hem z'óó
interessant en belangrijk toeschenen, dat
zjjn ondernemingsgeest nog' meer geprik
keld werd. Toen hij echter terloops vroeg,
of zij al die -dingen wilden verkoopen,
antwoordden zij- heel vriendelijk dat üiit
niet in hun bedoeling lag. Zij wanen alleen
miaar bij hem gekomen om zijn gewaar
deerd oordeel te vernemen, Zoo verzeker
den beiden, zoowel de man als do vrouw.
Natuurlijk waren zij g-aarne hemj bereid
hem voor zijn bemoeiing schadeloos te
steBen, onverschillig', of het resultaat van
zij.n onderzoek al dan niet gunstig uit
zou vallen. Zij' waren uit deu vreemde
naar Parijs gekomen en wilden met den
nachttrein weer naar huis terugjkeeren.
Zij hadden nu jmg! enkele iinkoopem te
doen en zouden het zeer op prijs stellen,
als bij in dien tusslöhentij'd de meege
brachte Voorwerpen nauwkeurig wilde
onderzoeken, vlo,oral de oude viool. Bin
nen drie uur ongeveer zouden zij; al
deze voorwerpen gaarne a,an zijn zorgen
toevertrouwen.
Daarna waren ze heengegaan en mom-,
sieur Bertin stond nu met het vergroot
glas en een duimstok in zijn winkel en
onderzocht met de grootste nauwkeurig
heid die oude viool. Hij werd! er werkelijk
koortsachtig van. Hield ïiij nu een echte
Stradivarius in zijn handen, zooal® hij
hij: ingeving vermoedde? Als dit Waar was,
dan inbesfc hij de oude viool in zijn bezit
zien te krijgen, hij kon er üa,n zeker
een kapitaal van 2030.000 dollar mee
verdienen. O ja, hij kende nauwkeurig
de prijzen, die de laatste jaren betaald
waren voor die twee of drie Stradivarius-
violon, die er verkocht, werden. Hij twij
felde er jgcen oogenblik aa-n dat de eige
naars van dit instrument wel wisten, dat
deze viool zeer veel geldr wagrd was en
een ia,ardig( sommetje vertegenwoordigde.
Maar de juiste waarde Van het kostbare
stuk kenden die goede mensehen, zéker
niet. Vandaal' dat monsieur Bertin hoopte,
het zeldzam© instrument voor een zacht
prijsje in zSjn bezit te kunnen krijgen-.
Met het jonge echtpaar zou hiji het wel
eens kunnen worden. Zij zoudein waar
achtig de eersten niet zfii'n, die door
hem, den geslepen Zakenman, wenden
beetgenomen.
Terwijl hiji zfoh aan deze verleidelijke
«vbrwegingen overgaf, kwam er een heer
zijn winkel binnen, dien hij ineermalen
als klant hiji zich kreeg, altijd op zoek
naar een antiek beeld, een zeldzame ko-
pergraVUTie, oen kostbaar boek of een
antiek meubelstuk', en die ook' 'dikwijls
iets bij h,em! kocht. Monsieur Bentin ibc-
siokouwde hem1altijd als een verwoed,
wantrouwig en eigenzinnig verzameLaar,
maar. met vie-el kennis van zaken.
Ook nu weer snuffelde de vi-eemdelingl
een reeds bejaard heer, in zijn winkel
rond toen hij ook de oude viool bemerkte,
die monsieur Bertin nog niet in de kist
had teruggelegd. Ofschoon de vreemde
ling, veel moeite deed om zichzelf te
bebeerschen en zoo onverschillig1 mbgelijlk
te doen, zag monsieur Bertin, die hem
scherp aankeek, zijn g'roote .verbazing en
zijn groeiende haast hartstochtelijke be
langstelling. Hiji wist dus dat hiji gelijk
bad, do oude viool was een echte Stra
divarius, maai' hiji hield zich dom, om ivoor
den vreemdeling! geen achterdocht tó
wekken.
Kort en bondig zei 'de oude heer:
„Honderd duizend franc's, monsieur Ber
tin."
De Antiquair had wel teigen het plafond
willen springen viain blijde verrassing.
Slechts met de grootste moeite wist hij
•zijn groote opwinding te beiheerschen. En
uiterlijk heel kalm antwoordde hij lachend
,,'t Is wel jammer, heel jammer, mijn
heer, maar deze prijs is voor een echte
Stradivarius beslist veel te laag."
„Ah!" jmeende de vreemdeling verrast,
„u weet dus, dat u daar werkelijk een
echte Stradivarius hebt! Goed, ik bied u
150.000 francs! Gaat u ex mee accoord?"
Maar ook dit aanbod weer monsieur
Bertin glimlachend van de hand, dbor er
op te wijzen, daf hij nog geen recht had,
alleen toegestaan aan personen, tot de
burgerij behoorende. Wieirldieden en
knechts konden geen poorter wordeui.
Bij privilegie van 10 September 1460
be,pa al-de dezelf de Filips de Goejie, dpit de
verkiezing der rentmeesters voortaan zou
geschieden binnen de twaalf nachten tus-
sJheu Kerstmis en Driekoningen. E» se
dert had de Verkiezing, altijd' plaats op (d/en
tweeden Kerstdag. De vbornaalmste reden
dier wijziging wa®, dat het vöor do atftne-
dende rentmeesters' dan v'eel gemakkelijlkleir
viel, rekening te doen, dan midden in
aen zomer-. 1
Keizer Karei V heeft aid Graaf vari
Zeeland bij, privilegie van 18 Maart 1537
in de verkiezing, der .rentmeesters M.ang-
rijjke wijzigingen ,a,angelbra©ht. Di't was
noodig geworden, doordat die sta.d| veel
geleden had en verarmd wais ten gevolge
van watervloeden vooral die van 15i30 en
1532, a.n andere oorzaken. Zoo viel het
moeilijk; elk jaar twee rentmeesters! vnn
36 japr oud en 200 EugelScka Nabe-leu
rijk te vinden, te meier Wijf dieizielfde per
sonen eer®t konden 'herkozen worden drié
jaar nadat zijl hun rentaneeislteirschapi van
een aar meieriglelegd hodidemj. Keizer Kawl
V bepaalde daarom', dat m'en gocdle eerWajrc
mannen zo,u kiezen, zonder dat mem op
den leeftijd behoefde te letten. In plaats
v'an 200 Engelsdhe Noibelen werd slechts
een bezit Van honderd Engelsehe Nobëlan
Vcroischt. En Burgemeesters e.n Schepe
nen zouden dezelfde rentmeesters kjunmen
aanhouden, zoo lang het hun geliefde.
Doze wijjzigingen zouden vian kracht zij|n
„tot onser wedarroepen".
om, dit instrument te verkioopen. Hij
moest eerst toestemming hebben van den
eigenaar zelf'. En als men dien kende, dan
wist men ook tev'ens dat dez'e in 't geheel
geen genoegen zou neimen met zoo'n prijs.
Na lang, loven en bieden kwam' mem ten
slotte overeen voor den pirijis vani'180.000
francs. Monsieur Bertin beloofde, al zij:n
invloed a,an te wenden our de kostbare
viool voor dezen prijs te bemachtigen. De
Vreemdeling' schreef' reeds een cheque Voor
de Credit Lyanmafs en dwong! als' 't ware
den hiahdelaan om' deze in ontvangst te
nemen, z'óó bang was hij', dat de kans naar
deze viool hem' zou ontglippen. Monsieur
Bertin beloofde van zijn kant al het
mogelijk© te doen en haalde ten slotte den,
kooper over om' geduld te hebben tot
den volgenden dag. De ^luwe handelaar
rekende er op, dat hij 's avonds' wel m'et
het echtpaar afgehandeld zbu hebbën in-,
zake den verkoop van de viool.
Toen de vreemdeling heengegaan was,
wreef' anJon®iemr Bertin zich heel v'erge-
noegd de handen! Eén diaig was zeker:
hiij, riskeerde niets', totaal niets! Hiji was
er van overtuigd, vanavond- 'had hij een
reuzenzaafcje, zooals het ieder, ..jaar niet
voorkwam, 't Was' ,nu maar z'aak, alle»
in het werk te stellen, om de v'iool wan
het echtpaar afhandig te mlaken.
Toen deze tegen den aybndi weer, bijl
m'onsieur Bertin kwamen deed hiji een bod
op „de heele rommel". Hij 'had het noggl
tamelijk hoog getaxeerd, en dit kou ook'
wel, omdat hij een der houtsnijwerkjes als
„echt" uitgaf. Hij bood 3000 fqancs.
„Maar Zonder de viool" zei toen het
jonge Vrouwtje, wamt het is een viool
v'an een ouden méestey, in Italië gemaakt.
Dat weet ik Zeikier, alleen de naam' ben ik
vergeten."
„Maar, mijn beste daime," antwoordde
monsieur Bertin, „waf had ui dan wel
gedacht, dat Ze waard Zou zijn
„80.000 f-ija-ncs en geen cent mioider!"
„M;aa.r meiviwiw, bedenk' tocfli eens walt
u diaar z'egt! Geen imenselh: zal zoo dwaas
zijn u zoo'n spui diaazlvbon te betale-nl"
riep Boa-tin geheel v'erbatasd.
„Goed mijnheer, da,n neanen we de viool
miaar weer mee. Ik wil z© niet voor niets
weggaven. En ik dwing ook niemand e^r
zooveel geld voor te behalen. Wie echter
de viool wil hebben beiaglt ©r ©ns 80.000
francs vioor. Wlant dalt is ze zeker waard."
„I,k bid mevroniw, weeS toch jteu-
minste redelijk", jammend© de teleurgestel
de hanidelaiar, die zoo .zeker gerekend! haidl
op een reuz'enwinst en diö toen hij het
vrouwtje hoorde, zijn verdiensten weer
verdwenen zagt „ik ben een groot lief
hebben v;an oude instrumenten, mevrouw
en zbu dit stuk' zoo ggaamo aan mijn
verzameling; toevoegen, (zoo loog monsieur
Bertin er lustig op los). Ik bid u, zeg
mij, toch (Jen uitersten prjjb.
Ik wil u zbover tqgem'ofyt komen als ik
m|aar oenigszins kan."
„U weet wait ikgezegd heb mijnheer
en geen cent minder of meer."
„80.000 iCrla. 1 Wat een aomi! Wat ?n
geld!" En de deftige monsieur Bentin
stond te 'trappelen en te staimptvOeten Van
woede, steunde en kermde, woeld'a Ver
twijfeld met do hgnden in zijn zwarte ha
ren.
„Nu goed xnbVrouw, ik' zie, dat u wan
geen toegavbn weet, „u Zult het geld heb
ben. Excuseer me een oogenblik."
En monsieur Bertin verliet zijn winkel
om ecnige oogenblikken later met een
zware geldkist terug te keeren. Onder
veel zuchten en klagen telde de handelaar
80.000 francs op tafel. Nadat het echt
paar het geld in ontvangst genom'eni had,
maakten zij: zich gereed, om, vblgens hun
zeggen, naar het station Orleans te gaan
en van daaruit naar hun Vaderland terug
te keeren.
Als een Napoleon stond Monsieur Ber
tin in zlijin winkel. Hij! bad dein stagj ge
wonnen. Al had hij ook een zware ader
lating moete-n ondergaan, h-em wachtte
toch nog altijid oen z,oet winstje van
100.000 'francs. Zelfbewust en tevheden
sloot hij den winkel en liet Zich triomi-
fanteJijk in alle cafe's van het stadskwar
tier zien, waar zijn Sitradiv'ariuS al heel
spoedig het onderwerp van alle gesprek
ken was.
En niet -alleen den gehieelen nacht, miaar
ook de vblgende dagen. Want al heel
spoedig lekte het uit, dat de slimme mon
sieur Berlin nu zelf' eens op een reuzen-
manier beetgienomen was. De vreemdeling,
die de „echte Stradivarius" voor 180.00Q
Hierrfaij weird dus te kennen giegeven,
dat het privilegie van Filips den Goeden
weer ten vblle van kiralehit zou wojden,
Zopdija de slad wederom1 in beteren toe
stand zbu vorlkeenen. Van dat wederroe
pen is echter nooit iets glekbim'en. Men is
blijven voortgaan m'at op tweeden Keirst-
djag twee remitimieesterns' te kiezen volgens
het privilegie van Kiarel V.
Hoe de vberkiezi ng en van de
Magistraat plaats hadden.
Na, deze uiteenzetting der inrichting
vlam het stadsbestuur is het van belang,
te weten, hoe de verkiezingen plaats had
den, en hierbij moet worden begonnen
met de verkiezing der twee rentmeesters
o,p tweeden Kerstdag.
Karei V had, in naivbigingj van Filips
den Goeden, beipaold, „d'a.t onsen Baljuw
vian onze voogsz Stede Goeb sal van nu
voortaan alle Jare op Sit. Jans Baptisten
Diaglh te Mid-soimqr, hij den meesten gevbb
ge ende acooorde vian B,mgejn©e»ters ende
Schepenen, aidiaieir, m'ogen Kdesen twee
goede Eieii'ibiare Mannen, Poorters der
vtoorsz Sltede," enz.
Hierbij vialt in de eerste plaats op te
mérken, dialt de veikieizing! toch bij voort
during- heeflt plaats gehad vblgens het
privilegie vian Filips den Goeden van
1460 op tweeden KerZtdag.
Ten tweed© moet de aandacht gevbstigdi
worden op de woorden: „bij, den meestien
gevolge en.de accoorde van Burgemeesters
ende Schepenen", d. w. z. vblgens de mees
te stemlm.en van Burgemieesters en schep©-*
nen, wijl juist om den uitleg diaarvdn
francs gck'ocht had, kwiaiml nooit weer.
En zijn chèque, die mkmsieiur; Bertin den
volgienden dag om' 9 uur. Zoodra de bank
geopend was, bijl de „Crédit Lyonnaisf'
presenteerde, bleek' valsch en waardeloos.
Ook Jjet jonge echtpaar, waa verdwe
nen Zonder een apoor achter te laten en
daaaimee ook de 80.000 'fqancs Van rnlon-
sieur Bertin. Het wa® een ontzettend
groot vierlies vooj: ,den antiquair, want
ook de viool bleek niets waard. Het was
een he-el getwoon instrument en, kostte,
Volgens de verzekeringen van alle viool-
ihandelaaris der 'Rue de Madlridl stellig! nog
geen honderd francs.
Niet dringen!
Er wordt in deze dagen zbo ernstig
geboomd, dat, ik zéker wel eens 'n grapje
mag maken?
De verkiezingsdag nadert met rasse1
schreden en eindelijk doordrongen van het
gewicht van dien allerbelangrij'ksten da-
tuim hc'b ilc tnKj ceus .neergezet, ik heb voor
mij neergelegd de namén van al degenen,
die gedurende vier jaren hun heil en rust
wens'chen te zoeken opi het Binnenhaf in
Den Haag op, hofjes is het trouwens
altijd rubtig en ik iben gaan peinzen
tmet méea, beleid en trouw, Wie tot heil
vau het Vaderland met een g'roote
„V" mijn zetel in de Tweede Kamér
zal warm liouden, want dat is een zeer ge
wichtig ambt. i
En liet geviel, 3at ik mij verplaatst
dacht temidden der Babylonische spraak
verwarring, toen ik ronddoolde in die
.clhaoa van verlangens en beloften, die aan
ill die oandidaten vastzitten.
Toen ging ik' schiften en indeelen en qm
ceu zoo eerlijk m'ogelijk resultaat; te ver
krijgen telde ik eerst het 'aantal candidate!)
en ik k'waiml tot 973.
Ncgonhonderd'drie-en-zeventig jnens'chein
die allemaal willen zitten op, Aiondexd
Zetel,'-', i i - I
Ik peinsde: dat gaat niet, .dat wordt
dringen en dan vallen er dooien. De klein
tje» worden .onder den voet geLoopen.
.Was bet te doen om- het zitten alleen,
dan zouden ze het best een inbraak kun
nen 'pjegen, daar staat ook vier jaar op
en in de bajes is het oven rustig' als in
etm 'hofje. i
Ik vond het gok, dat er een kleine
duizend mensehen vochten Om' een pjaals
in een 'zaal, die maar op,'honderd miiens'c.hen
berekend is. J f
'n Stukkie aanbouwen en 873 bankies
bijzetten! Waarom! niet? Dan kunnen Zo
er allemaal in. Want ajs.z'e nou, toch. be
slist daar willen zitten en nergens ander®,
dam moeien or 873 vier jaar blijven staan,
dat gaat toch, ook niet.!
Tien baalde ik de stapel laantjes en
tweemaal felle beipeiringien in de stad ont-
slaa/n zijn.
Wanneer hu op tweeden Kerstdag! do
iiiieuwe reratmeesters Verkozen wiaren, wer
den zij door den Baljuw' beëeidli|gjd(. Do
oude r&nibmeeisters deden rakeming] eiep dér
eerste daigeiu vian Januani d.a.v., en daplrpip
a,anvia,arddein de .nLeuwbenaemdfeni hjun
ambt. i
Deze vbiikfezingi der rentmeesters was
van wel gewicht, wijl die rentmeesters
oak glenoepein wlaron om' medo te werken
tot de vei'lkicziing vlam Brurgeimce sbers' en
Schepenen.
De verkiezing van de Magistraat Was
geregeld bijl het privilegie, in 1467 giege
ven door Kjairel, HenttO|g van Bouruen-
dië, in de- geschiedenis beiltead' als Karei
de Stoute, een privilegie, dja,t de Stad vim
Hertog Karei als Graaf van Zeeland
gaklodhit had voor de som van dnizemd1 gul
den.
Bij dit privilegie was bepaald, dat jhet
eene jaar Zoudein affireden één biurgje-i
meester en viiep achapenen, en het andeire
jaar één burgemeester ein yijjf schepenen.
Minstens veertien dagen Vcwr Sit. Jans
dag dus iuó|te.rlijjkl 10 J uui, moest eene ve'ir-
kiezinig pl'a.ats hebben, welke als eene
•inleiding',, tot de groot© verkiezing kon
beschouwd worden. De woorden uit, het
privilegie van Karei den Sltouten van
1467, waarbij, dit vastgesteld was, luiden
aldus
„En die Burgemeester alsoo outset ende
verdlregen, met beijde Rentmeesters onser
voorsz -Sited© dan wesende, sullen bij hém
doen komen twee Notabile Persoenen Van
circulaires te voorschijn, die in de laatste
weken in mijn bus1 gedeppneerd waren en
die ik zorgvuldig had opgespaard' yr-
Lieldcuork Oud-plapier.
Ik las ze aandachtig woord voor woord.
Twee dagen ben ik er mee bézig geweest.
Alle beloften, die daarin gedaan Werden
schreef ik ©!p, het werd een boekde.el en'
toen ik hot doorlas bevond ik', dat Wij' de
vervulling van al die beloften ona land
een Paradijt, zou wouden. Ook' dat kon niet
waar z'ijn. Toen overdacht ik, of het geen
(Oplossing zou kUnnen zijn oimi een nieuw
hofje te stichten waar plaats zou Zijn
voor alle 973 qgndidaten.
Maar ook dat- was te gevaarlijk, daar
)iot misschien juist zou gaan als tot nu
tos in do 2o Kamwi earst vechten om
erin te komen en als ze het zoovel' ^e-
brudit hebben dat ze daar, een zetel heb
ben, dan thuis* blijven. En dan zaten wo
met ons lioije.
.We Zouden ze ook alle 973 kunnen
kiezen, de imeesten komen toah niet. Maar
ook dat mag; niet, er mogen er lu&air hon
derd in, niet oneer en niet minder. Laten
ze het dan zelf maar uitvedliten in een
escort van afvalrace. Honderd stoelen
klaar zetten en dan alle 973 er op los.
Wie een stoel 'bemachtigt, wordt Kamer
lid, de rest Zwaait af en ga,at naar huis.
Wel ja waarolm] niet! Een reglemént vau
orde en klaar is' Kees.
Diames en iheeren, aan den start!
KlaarJa!
Maar .'denk er our: niet dringen s.v.pc
REIJ'NOUÏ.
LEVENSVRAGEN.
Vader, wat zijn voorouders
Nu, jongen, ik ben leen van je voor
ouders. Je grootvader is er ook een.
i Maar waarom snijden de lui er Jan
zoo over op
DE PANTOFFELHELD',
i „M'ijn verloving vierde ik onder den
kerstboom, en m'ijn zilveren bruiloft on
der de clana.pé."
ER, OP VOORUITGEGAAN.
A.; Kerel, ik kan z'ien, dat je ge
trouwd bent. Heelem|aal geen gaten meer
in je Sokken!
B.Nee ho. Dat yas het eerste wat
(mijn vrouw nfe leerdë.
BILLIJKE EISCH.
Patiënte: Dokter, ik voel mij' nog niets
goed.
Dokter: Ja, mevrouw, wat wilti iu dan?
Ik jjpan u toellil niet weer jong maken
Patiënte: Dat verlang; ik ook niet, dok
ter; ik wou alleen, dat, u mij oud liet»
worden. 1
deu Rijeikidoimmc, niet zijnde in dér Wétfc,
ende Kiaseu Twiutigh Nota,bile eers'aiiie
PeiiSoonen", enz.
De „BiorRieimeester alsbo ende vepdre-
g,en" was de burgemeester, die met Siut-
Jiansdag moest aftreden. Deze moest niet
de twee Tent-nreesteus twee voorname pleir-
sonen uit den rijjk'domi deir stadl kiezen,
„niet zijnde in der Wetli," die d'ufj gé,en
lid was v'an 'h,et college van Burgemees
ters en Schepenen. Die twee aldus geklo-
zen personen weirden Oudermannen ge
noemd. De aftredende burgemeester', met
de t wee rentmeesters en de twee oudef-
miaunon hadden tot taa.k, eene voordracht
op te m'aiken v'an twintig notabile eersamc
personen, waaruit de aaaublijlvtende buiqge-
mccster met de 'auniblijjvénde s'chepenen den
24. Juni een burgemeester en vier- of yijjf
soliepenen zouden veriliiazen.
liet privilegie kende het verkiezen der
oudennla.nnen toe aan den aftredend'en bug-
g.ftneestei' met de beide rentmeets'ters. In
wcilkelajkheid zijn zij steeds' beuoemjd idlaor
•hét vblle college van burgeimieestersl en
schepenen, iin don rcgiel, miaar niet altijd,
met den Baljuw. Wiet mer|kwaiairdig', dat
uilen hier zoo geheel anders handelde, dlan
het 'pri vileigie vootrsehreef
Hiermede waren de voorbereidend©
werkzaamheden a Igetoopen, en nu stond
het groot© werk Voor de deur, heit verkie
zen viau een Burgemeester en vier of' vijf
Schepenen op Sint-Jansdag.
(W|ördt v'egVolgd.)
Goea. L. DE IJOK.