MIJNHARDT'S 7*c a MIJNHARDT'S 6()c MIJNHARDT'S QAC ZATERDAG 29 JUNI 1929 NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Zenuwtabletten Maagtabletten V> W Hoofdpijntabletten Q Staaltabletten MIJNHARDT'S fine Laxeertabletten f IN HET KRAAIENNEST If DAVERENDE DINGEN 1 GEKKE GESPREKKEN ^verkrijgbaar bij Apoth.en Drogisten Alles voorzien van den naam A.MIJNHARDT Pharm. Fabriek. ZEIST Het mislukte offensief. Eenilg'e maanden terug! zette deS.D.A.P. liet groote offensief tegen Limburg en Brgbant in. Een speciiaial persbureau werd opgericht en dit zou eend even de ver schrikkelijke snoodheid vian de Zuidelijke geestelijkheid 011 de Zuidelijke kjaitlholieken aantoonen. Met veel tambiame wend aangekondigd, dat onder het voor ons extra grievende opschrift „Uit liet laind v'an Koning Chris- itus1" minstens vijftig welomschreven géval len V.an de tiranni dar priesters en, de ge meenheid vbor de katholieken beneden den Moerdijk zouden worden gepubliceerd- Hoe 't afkwam lazen wij dezer dagen in ,De Tijd". „Maar onder den titel „Een Stroom van Feiten" wenden heelemiaal acht gevalletjes gepubliceerd, waarvan onmiddellijk mat de stukken werd aangetoond, dat zij on ware blamlages bleiken. „Het Volk" wei gerde eerherstel en zweeg, toen het zag, dat de za|a|kl verloren was, den „Stroom vlam Feiten" dood, die een „Stroomt van Leugens" bleejkt. De „Sltnoolmi" druppelde nog. een beetje na. Helt blad kwam nu mot gevalletjes ,aj» togen de geestelijkheid van den „Drie- spronigl", die wel h,ad gedaan aan een las tig en klant vim den Modernen Bond. Na tuurlijk weigerde het blad de dk>o,r ons gte- puibliceeflde, onderfceeken.de bewijzen dle,r leugenachtige mededeelingen aan zijn le zers vbor te leggen. Diatama volgde de laster tegen: do eer der katholieke vrouwen van Oirschot. Of schoon wij de officieel© gegevens over het aantal huwelijjken en alle gteweniséhte ge gevens mededeelden, die dien laster in hfflt licht stolden, weigerde hielt hoofdorgiaian der Si. D.A.P. eerhe.rptel lïian de belas terde viiouwein." Oolk Zialtardag bracht „Do Tij(dl" weevr 'n eolmlplelte weerlegging van (het elflde „is'dhaindiatal" dat z|ou bestaan hebben «n liet feit d;at te Eijgolshov'eta op minden mooie wijze dooi" Bi. en W|. met den, pas toor (de paistoor ontbreekt noioiit in „Heit Völlk") de openbare school weidl leeggje- pompt. Niet d'ait er overatr,oominlg( is ge weest in Eijgelshovien, miaar „Het Volk" bedoelde met leegpompen, het weghalen vlam leerlingen. Kinderroof op groote isclhiaia'l dus in het hart van de beschaafde streken, anno Domini 1929. Prachtige copie. Jammer dat alles Van A tot Z weer gelogen was. Maar enfin, tegenspraak wordt nooit opgenomen, dus de „bewusiten" kunnen met dio .sprookjes z,oet gehouden worden. Alsi het eigjenlijk niet z;oo treurig wia,s, zon men er om moe ten schla,teren. Dat kondigt 'met groot lef „vijftig web omisékreven gevallen" aiam en d'a.t loopt op elf kleverige lasterpraatjes uit. En mlat zulk pnopaig'andarmateriaal wilden de hoe ren Brabant en Limburg v(an, Kwik «1 Staatspartij afscheuren. Of was hut alleen om de ondeugende jongens in eigen partij wat zoet te houden? Deu Matsten tijd doen de socialistisch© leiders krampachtige pogingen om zich vioor collega's vhn de Eiigelscfoa Labour- miamnen te laten verslijten, maar als Mao Donald van een en ander, wiist, zou hiji wel spoedig laten blijken, dat zulk soort Collega's «vletnveel bij hem in tel zijn, als 'n rotte kool bij 'p. groenvlrouw. UITKIJK. Monsieur Bentin een betrouwbaar man eu bovendien een deskundig© was op dit gebied, ieits waartvan monsieur Berlin zelfs trouwens 'ten volle overtuigd! waa 1verzochten ztiji ham de viool te onder zoeken en de wa,arde te schatten. Zij zouden dan gaarne zijn oordeel vernem'on, daar z'ij dp mogelijkheid niet uitgesloten achtten, dat het een zeer oud instrument was, dfat zeier veel waard zou zijn. De viool was afkomstig van hun ouden grootvader, die violist was geweest aan het koninklijk hof en die deze viool al* zijn kostbaarste schat bewaard had. Ook Ivist ziji, <iat het instrument tegen een fabelachtig liooge som verzekerd was ge weest tegen brand en diefstal. Daarom meende zijj te mogen aannemen, dat de viool een zeer groote waarde had. Monsieur Bertin nam! de viool uit 'de kist, onderzocht ze nauwkeurig cn kreeg Het bestuur van Goes tijdens de Republiek der Vereenigde Nederlanden (1581—1795). D© rentrnlee st ers'. Ten slotte moeten nog* genoemd worden de twee rentmeesters die wij' tegenwoordig gemeente-ontvangers zouden noemen, een fungeer enden en een toeZiendem. Dezen hadden het beheer ov:er .da geld'maldldfelen vau de at,ad, en mbesten aan het einde van het jaiar hunne rekening overleggen. Het rentmeesterschap was ook een ambt,, dat alleen te beurt viel aan vrienden van het stadsbestuur. Hertog Filips, vian Bou,r- goudië, in do geschiedenis bekend als Filips de Goede, had bijl privliegie van 1 April 1437 bepaald, dat elk jaar Op Sit. J.ans Baptisten-dagh te Mid-somer (24 Juni) gekozen zoiuden worden twee goede eerbare mannen, te Goes woonachtig, die minstens read® drie jiaoj' jpoorter geweest zlijn, „Out wesende 3(i Jaer, onde Gegoet tot twee hondert Engelsehe Noibelen toe ofte meer." De. aldus gekozlen personen unbeaten door den Baljuw als rentmeesters beëedigd worden. -„Endie ais 't Jaer omme gekomen is, sal men twee andere Rent meesters Kite,san in der manieren vtaorsz'., End© soo wie een Jaer desen dienst be waart heeft, eude sal den, sielvan dienst niet weder bewaren binnen drie Jaeren daer nae. Dit sal gedueren tot eeuwigen d]ag«n." De rentmeesters moesten dus [poorters van Goes zijn. Niet alle ingezetenen kon den poorter worden. Het poorterschap werd door de magistraat op aanvraag onwillekeurig ©en schok' want het scheen hem toe, dat ztowel vorm als kleur ge tuigden dat zij, door een zeer beroemden meester gemaiaiht moest zijn. Zijn snel werkend instinct van zakenman meende hier een goeden slag te Jrunnen slaan. Hij hoorde de naïeve bez'oekerd uit van a tot z en hiijl kwam' datums en allerlei bijzonderheden t.e weten omtrent de ge schiedenis dar oude viool, 0ie hem z'óó interessant en belangrijk toeschenen, dat zjjn ondernemingsgeest nog' meer geprik keld werd. Toen hij echter terloops vroeg, of zij al die -dingen wilden verkoopen, antwoordden zij- heel vriendelijk dat üiit niet in hun bedoeling lag. Zij wanen alleen miaar bij hem gekomen om zijn gewaar deerd oordeel te vernemen, Zoo verzeker den beiden, zoowel de man als do vrouw. Natuurlijk waren zij g-aarne hemj bereid hem voor zijn bemoeiing schadeloos te steBen, onverschillig', of het resultaat van zij.n onderzoek al dan niet gunstig uit zou vallen. Zij' waren uit deu vreemde naar Parijs gekomen en wilden met den nachttrein weer naar huis terugjkeeren. Zij hadden nu jmg! enkele iinkoopem te doen en zouden het zeer op prijs stellen, als bij in dien tusslöhentij'd de meege brachte Voorwerpen nauwkeurig wilde onderzoeken, vlo,oral de oude viool. Bin nen drie uur ongeveer zouden zij; al deze voorwerpen gaarne a,an zijn zorgen toevertrouwen. Daarna waren ze heengegaan en mom-, sieur Bertin stond nu met het vergroot glas en een duimstok in zijn winkel en onderzocht met de grootste nauwkeurig heid die oude viool. Hij werd! er werkelijk koortsachtig van. Hield ïiij nu een echte Stradivarius in zijn handen, zooal® hij hij: ingeving vermoedde? Als dit Waar was, dan inbesfc hij de oude viool in zijn bezit zien te krijgen, hij kon er üa,n zeker een kapitaal van 2030.000 dollar mee verdienen. O ja, hij kende nauwkeurig de prijzen, die de laatste jaren betaald waren voor die twee of drie Stradivarius- violon, die er verkocht, werden. Hij twij felde er jgcen oogenblik aa-n dat de eige naars van dit instrument wel wisten, dat deze viool zeer veel geldr wagrd was en een ia,ardig( sommetje vertegenwoordigde. Maar de juiste waarde Van het kostbare stuk kenden die goede mensehen, zéker niet. Vandaal' dat monsieur Bertin hoopte, het zeldzam© instrument voor een zacht prijsje in zSjn bezit te kunnen krijgen-. Met het jonge echtpaar zou hiji het wel eens kunnen worden. Zij zoudein waar achtig de eersten niet zfii'n, die door hem, den geslepen Zakenman, wenden beetgenomen. Terwijl hiji zfoh aan deze verleidelijke «vbrwegingen overgaf, kwam er een heer zijn winkel binnen, dien hij ineermalen als klant hiji zich kreeg, altijd op zoek naar een antiek beeld, een zeldzame ko- pergraVUTie, oen kostbaar boek of een antiek meubelstuk', en die ook' 'dikwijls iets bij h,em! kocht. Monsieur Bentin ibc- siokouwde hem1altijd als een verwoed, wantrouwig en eigenzinnig verzameLaar, maar. met vie-el kennis van zaken. Ook nu weer snuffelde de vi-eemdelingl een reeds bejaard heer, in zijn winkel rond toen hij ook de oude viool bemerkte, die monsieur Bertin nog niet in de kist had teruggelegd. Ofschoon de vreemde ling, veel moeite deed om zichzelf te bebeerschen en zoo onverschillig1 mbgelijlk te doen, zag monsieur Bertin, die hem scherp aankeek, zijn g'roote .verbazing en zijn groeiende haast hartstochtelijke be langstelling. Hiji wist dus dat hiji gelijk bad, do oude viool was een echte Stra divarius, maai' hiji hield zich dom, om ivoor den vreemdeling! geen achterdocht tó wekken. Kort en bondig zei 'de oude heer: „Honderd duizend franc's, monsieur Ber tin." De Antiquair had wel teigen het plafond willen springen viain blijde verrassing. Slechts met de grootste moeite wist hij •zijn groote opwinding te beiheerschen. En uiterlijk heel kalm antwoordde hij lachend ,,'t Is wel jammer, heel jammer, mijn heer, maar deze prijs is voor een echte Stradivarius beslist veel te laag." „Ah!" jmeende de vreemdeling verrast, „u weet dus, dat u daar werkelijk een echte Stradivarius hebt! Goed, ik bied u 150.000 francs! Gaat u ex mee accoord?" Maar ook dit aanbod weer monsieur Bertin glimlachend van de hand, dbor er op te wijzen, daf hij nog geen recht had, alleen toegestaan aan personen, tot de burgerij behoorende. Wieirldieden en knechts konden geen poorter wordeui. Bij privilegie van 10 September 1460 be,pa al-de dezelf de Filips de Goejie, dpit de verkiezing der rentmeesters voortaan zou geschieden binnen de twaalf nachten tus- sJheu Kerstmis en Driekoningen. E» se dert had de Verkiezing, altijd' plaats op (d/en tweeden Kerstdag. De vbornaalmste reden dier wijziging wa®, dat het vöor do atftne- dende rentmeesters' dan v'eel gemakkelijlkleir viel, rekening te doen, dan midden in aen zomer-. 1 Keizer Karei V heeft aid Graaf vari Zeeland bij, privilegie van 18 Maart 1537 in de verkiezing, der .rentmeesters M.ang- rijjke wijzigingen ,a,angelbra©ht. Di't was noodig geworden, doordat die sta.d| veel geleden had en verarmd wais ten gevolge van watervloeden vooral die van 15i30 en 1532, a.n andere oorzaken. Zoo viel het moeilijk; elk jaar twee rentmeesters! vnn 36 japr oud en 200 EugelScka Nabe-leu rijk te vinden, te meier Wijf dieizielfde per sonen eer®t konden 'herkozen worden drié jaar nadat zijl hun rentaneeislteirschapi van een aar meieriglelegd hodidemj. Keizer Kawl V bepaalde daarom', dat m'en gocdle eerWajrc mannen zo,u kiezen, zonder dat mem op den leeftijd behoefde te letten. In plaats v'an 200 Engelsdhe Noibelen werd slechts een bezit Van honderd Engelsehe Nobëlan Vcroischt. En Burgemeesters e.n Schepe nen zouden dezelfde rentmeesters kjunmen aanhouden, zoo lang het hun geliefde. Doze wijjzigingen zouden vian kracht zij|n „tot onser wedarroepen". om, dit instrument te verkioopen. Hij moest eerst toestemming hebben van den eigenaar zelf'. En als men dien kende, dan wist men ook tev'ens dat dez'e in 't geheel geen genoegen zou neimen met zoo'n prijs. Na lang, loven en bieden kwam' mem ten slotte overeen voor den pirijis vani'180.000 francs. Monsieur Bertin beloofde, al zij:n invloed a,an te wenden our de kostbare viool voor dezen prijs te bemachtigen. De Vreemdeling' schreef' reeds een cheque Voor de Credit Lyanmafs en dwong! als' 't ware den hiahdelaan om' deze in ontvangst te nemen, z'óó bang was hij', dat de kans naar deze viool hem' zou ontglippen. Monsieur Bertin beloofde van zijn kant al het mogelijk© te doen en haalde ten slotte den, kooper over om' geduld te hebben tot den volgenden dag. De ^luwe handelaar rekende er op, dat hij 's avonds' wel m'et het echtpaar afgehandeld zbu hebbën in-, zake den verkoop van de viool. Toen de vreemdeling heengegaan was, wreef' anJon®iemr Bertin zich heel v'erge- noegd de handen! Eén diaig was zeker: hiij, riskeerde niets', totaal niets! Hiji was er van overtuigd, vanavond- 'had hij een reuzenzaafcje, zooals het ieder, ..jaar niet voorkwam, 't Was' ,nu maar z'aak, alle» in het werk te stellen, om de v'iool wan het echtpaar afhandig te mlaken. Toen deze tegen den aybndi weer, bijl m'onsieur Bertin kwamen deed hiji een bod op „de heele rommel". Hij 'had het noggl tamelijk hoog getaxeerd, en dit kou ook' wel, omdat hij een der houtsnijwerkjes als „echt" uitgaf. Hij bood 3000 fqancs. „Maar Zonder de viool" zei toen het jonge Vrouwtje, wamt het is een viool v'an een ouden méestey, in Italië gemaakt. Dat weet ik Zeikier, alleen de naam' ben ik vergeten." „Maar, mijn beste daime," antwoordde monsieur Bertin, „waf had ui dan wel gedacht, dat Ze waard Zou zijn „80.000 f-ija-ncs en geen cent mioider!" „M;aa.r meiviwiw, bedenk' tocfli eens walt u diaar z'egt! Geen imenselh: zal zoo dwaas zijn u zoo'n spui diaazlvbon te betale-nl" riep Boa-tin geheel v'erbatasd. „Goed mijnheer, da,n neanen we de viool miaar weer mee. Ik wil z© niet voor niets weggaven. En ik dwing ook niemand e^r zooveel geld voor te behalen. Wie echter de viool wil hebben beiaglt ©r ©ns 80.000 francs vioor. Wlant dalt is ze zeker waard." „I,k bid mevroniw, weeS toch jteu- minste redelijk", jammend© de teleurgestel de hanidelaiar, die zoo .zeker gerekend! haidl op een reuz'enwinst en diö toen hij het vrouwtje hoorde, zijn verdiensten weer verdwenen zagt „ik ben een groot lief hebben v;an oude instrumenten, mevrouw en zbu dit stuk' zoo ggaamo aan mijn verzameling; toevoegen, (zoo loog monsieur Bertin er lustig op los). Ik bid u, zeg mij, toch (Jen uitersten prjjb. Ik wil u zbover tqgem'ofyt komen als ik m|aar oenigszins kan." „U weet wait ikgezegd heb mijnheer en geen cent minder of meer." „80.000 iCrla. 1 Wat een aomi! Wat ?n geld!" En de deftige monsieur Bentin stond te 'trappelen en te staimptvOeten Van woede, steunde en kermde, woeld'a Ver twijfeld met do hgnden in zijn zwarte ha ren. „Nu goed xnbVrouw, ik' zie, dat u wan geen toegavbn weet, „u Zult het geld heb ben. Excuseer me een oogenblik." En monsieur Bertin verliet zijn winkel om ecnige oogenblikken later met een zware geldkist terug te keeren. Onder veel zuchten en klagen telde de handelaar 80.000 francs op tafel. Nadat het echt paar het geld in ontvangst genom'eni had, maakten zij: zich gereed, om, vblgens hun zeggen, naar het station Orleans te gaan en van daaruit naar hun Vaderland terug te keeren. Als een Napoleon stond Monsieur Ber tin in zlijin winkel. Hij! bad dein stagj ge wonnen. Al had hij ook een zware ader lating moete-n ondergaan, h-em wachtte toch nog altijid oen z,oet winstje van 100.000 'francs. Zelfbewust en tevheden sloot hij den winkel en liet Zich triomi- fanteJijk in alle cafe's van het stadskwar tier zien, waar zijn Sitradiv'ariuS al heel spoedig het onderwerp van alle gesprek ken was. En niet -alleen den gehieelen nacht, miaar ook de vblgende dagen. Want al heel spoedig lekte het uit, dat de slimme mon sieur Berlin nu zelf' eens op een reuzen- manier beetgienomen was. De vreemdeling, die de „echte Stradivarius" voor 180.00Q Hierrfaij weird dus te kennen giegeven, dat het privilegie van Filips den Goeden weer ten vblle van kiralehit zou wojden, Zopdija de slad wederom1 in beteren toe stand zbu vorlkeenen. Van dat wederroe pen is echter nooit iets glekbim'en. Men is blijven voortgaan m'at op tweeden Keirst- djag twee remitimieesterns' te kiezen volgens het privilegie van Kiarel V. Hoe de vberkiezi ng en van de Magistraat plaats hadden. Na, deze uiteenzetting der inrichting vlam het stadsbestuur is het van belang, te weten, hoe de verkiezingen plaats had den, en hierbij moet worden begonnen met de verkiezing der twee rentmeesters o,p tweeden Kerstdag. Karei V had, in naivbigingj van Filips den Goeden, beipaold, „d'a.t onsen Baljuw vian onze voogsz Stede Goeb sal van nu voortaan alle Jare op Sit. Jans Baptisten Diaglh te Mid-soimqr, hij den meesten gevbb ge ende acooorde vian B,mgejn©e»ters ende Schepenen, aidiaieir, m'ogen Kdesen twee goede Eieii'ibiare Mannen, Poorters der vtoorsz Sltede," enz. Hierbij vialt in de eerste plaats op te mérken, dialt de veikieizing! toch bij voort during- heeflt plaats gehad vblgens het privilegie vian Filips den Goeden van 1460 op tweeden KerZtdag. Ten tweed© moet de aandacht gevbstigdi worden op de woorden: „bij, den meestien gevolge en.de accoorde van Burgemeesters ende Schepenen", d. w. z. vblgens de mees te stemlm.en van Burgemieesters en schep©-* nen, wijl juist om den uitleg diaarvdn francs gck'ocht had, kwiaiml nooit weer. En zijn chèque, die mkmsieiur; Bertin den volgienden dag om' 9 uur. Zoodra de bank geopend was, bijl de „Crédit Lyonnaisf' presenteerde, bleek' valsch en waardeloos. Ook Jjet jonge echtpaar, waa verdwe nen Zonder een apoor achter te laten en daaaimee ook de 80.000 'fqancs Van rnlon- sieur Bertin. Het wa® een ontzettend groot vierlies vooj: ,den antiquair, want ook de viool bleek niets waard. Het was een he-el getwoon instrument en, kostte, Volgens de verzekeringen van alle viool- ihandelaaris der 'Rue de Madlridl stellig! nog geen honderd francs. Niet dringen! Er wordt in deze dagen zbo ernstig geboomd, dat, ik zéker wel eens 'n grapje mag maken? De verkiezingsdag nadert met rasse1 schreden en eindelijk doordrongen van het gewicht van dien allerbelangrij'ksten da- tuim hc'b ilc tnKj ceus .neergezet, ik heb voor mij neergelegd de namén van al degenen, die gedurende vier jaren hun heil en rust wens'chen te zoeken opi het Binnenhaf in Den Haag op, hofjes is het trouwens altijd rubtig en ik iben gaan peinzen tmet méea, beleid en trouw, Wie tot heil vau het Vaderland met een g'roote „V" mijn zetel in de Tweede Kamér zal warm liouden, want dat is een zeer ge wichtig ambt. i En liet geviel, 3at ik mij verplaatst dacht temidden der Babylonische spraak verwarring, toen ik ronddoolde in die .clhaoa van verlangens en beloften, die aan ill die oandidaten vastzitten. Toen ging ik' schiften en indeelen en qm ceu zoo eerlijk m'ogelijk resultaat; te ver krijgen telde ik eerst het 'aantal candidate!) en ik k'waiml tot 973. Ncgonhonderd'drie-en-zeventig jnens'chein die allemaal willen zitten op, Aiondexd Zetel,'-', i i - I Ik peinsde: dat gaat niet, .dat wordt dringen en dan vallen er dooien. De klein tje» worden .onder den voet geLoopen. .Was bet te doen om- het zitten alleen, dan zouden ze het best een inbraak kun nen 'pjegen, daar staat ook vier jaar op en in de bajes is het oven rustig' als in etm 'hofje. i Ik vond het gok, dat er een kleine duizend mensehen vochten Om' een pjaals in een 'zaal, die maar op,'honderd miiens'c.hen berekend is. J f 'n Stukkie aanbouwen en 873 bankies bijzetten! Waarom! niet? Dan kunnen Zo er allemaal in. Want ajs.z'e nou, toch. be slist daar willen zitten en nergens ander®, dam moeien or 873 vier jaar blijven staan, dat gaat toch, ook niet.! Tien baalde ik de stapel laantjes en tweemaal felle beipeiringien in de stad ont- slaa/n zijn. Wanneer hu op tweeden Kerstdag! do iiiieuwe reratmeesters Verkozen wiaren, wer den zij door den Baljuw' beëeidli|gjd(. Do oude r&nibmeeisters deden rakeming] eiep dér eerste daigeiu vian Januani d.a.v., en daplrpip a,anvia,arddein de .nLeuwbenaemdfeni hjun ambt. i Deze vbiikfezingi der rentmeesters was van wel gewicht, wijl die rentmeesters oak glenoepein wlaron om' medo te werken tot de vei'lkicziing vlam Brurgeimce sbers' en Schepenen. De verkiezing van de Magistraat Was geregeld bijl het privilegie, in 1467 giege ven door Kjairel, HenttO|g van Bouruen- dië, in de- geschiedenis beiltead' als Karei de Stoute, een privilegie, dja,t de Stad vim Hertog Karei als Graaf van Zeeland gaklodhit had voor de som van dnizemd1 gul den. Bij dit privilegie was bepaald, dat jhet eene jaar Zoudein affireden één biurgje-i meester en viiep achapenen, en het andeire jaar één burgemeester ein yijjf schepenen. Minstens veertien dagen Vcwr Sit. Jans dag dus iuó|te.rlijjkl 10 J uui, moest eene ve'ir- kiezinig pl'a.ats hebben, welke als eene •inleiding',, tot de groot© verkiezing kon beschouwd worden. De woorden uit, het privilegie van Karei den Sltouten van 1467, waarbij, dit vastgesteld was, luiden aldus „En die Burgemeester alsoo outset ende verdlregen, met beijde Rentmeesters onser voorsz -Sited© dan wesende, sullen bij hém doen komen twee Notabile Persoenen Van circulaires te voorschijn, die in de laatste weken in mijn bus1 gedeppneerd waren en die ik zorgvuldig had opgespaard' yr- Lieldcuork Oud-plapier. Ik las ze aandachtig woord voor woord. Twee dagen ben ik er mee bézig geweest. Alle beloften, die daarin gedaan Werden schreef ik ©!p, het werd een boekde.el en' toen ik hot doorlas bevond ik', dat Wij' de vervulling van al die beloften ona land een Paradijt, zou wouden. Ook' dat kon niet waar z'ijn. Toen overdacht ik, of het geen (Oplossing zou kUnnen zijn oimi een nieuw hofje te stichten waar plaats zou Zijn voor alle 973 qgndidaten. Maar ook dat- was te gevaarlijk, daar )iot misschien juist zou gaan als tot nu tos in do 2o Kamwi earst vechten om erin te komen en als ze het zoovel' ^e- brudit hebben dat ze daar, een zetel heb ben, dan thuis* blijven. En dan zaten wo met ons lioije. .We Zouden ze ook alle 973 kunnen kiezen, de imeesten komen toah niet. Maar ook dat mag; niet, er mogen er lu&air hon derd in, niet oneer en niet minder. Laten ze het dan zelf maar uitvedliten in een escort van afvalrace. Honderd stoelen klaar zetten en dan alle 973 er op los. Wie een stoel 'bemachtigt, wordt Kamer lid, de rest Zwaait af en ga,at naar huis. Wel ja waarolm] niet! Een reglemént vau orde en klaar is' Kees. Diames en iheeren, aan den start! KlaarJa! Maar .'denk er our: niet dringen s.v.pc REIJ'NOUÏ. LEVENSVRAGEN. Vader, wat zijn voorouders Nu, jongen, ik ben leen van je voor ouders. Je grootvader is er ook een. i Maar waarom snijden de lui er Jan zoo over op DE PANTOFFELHELD', i „M'ijn verloving vierde ik onder den kerstboom, en m'ijn zilveren bruiloft on der de clana.pé." ER, OP VOORUITGEGAAN. A.; Kerel, ik kan z'ien, dat je ge trouwd bent. Heelem|aal geen gaten meer in je Sokken! B.Nee ho. Dat yas het eerste wat (mijn vrouw nfe leerdë. BILLIJKE EISCH. Patiënte: Dokter, ik voel mij' nog niets goed. Dokter: Ja, mevrouw, wat wilti iu dan? Ik jjpan u toellil niet weer jong maken Patiënte: Dat verlang; ik ook niet, dok ter; ik wou alleen, dat, u mij oud liet» worden. 1 deu Rijeikidoimmc, niet zijnde in dér Wétfc, ende Kiaseu Twiutigh Nota,bile eers'aiiie PeiiSoonen", enz. De „BiorRieimeester alsbo ende vepdre- g,en" was de burgemeester, die met Siut- Jiansdag moest aftreden. Deze moest niet de twee Tent-nreesteus twee voorname pleir- sonen uit den rijjk'domi deir stadl kiezen, „niet zijnde in der Wetli," die d'ufj gé,en lid was v'an 'h,et college van Burgemees ters en Schepenen. Die twee aldus geklo- zen personen weirden Oudermannen ge noemd. De aftredende burgemeester', met de t wee rentmeesters en de twee oudef- miaunon hadden tot taa.k, eene voordracht op te m'aiken v'an twintig notabile eersamc personen, waaruit de aaaublijlvtende buiqge- mccster met de 'auniblijjvénde s'chepenen den 24. Juni een burgemeester en vier- of yijjf soliepenen zouden veriliiazen. liet privilegie kende het verkiezen der oudennla.nnen toe aan den aftredend'en bug- g.ftneestei' met de beide rentmeets'ters. In wcilkelajkheid zijn zij steeds' beuoemjd idlaor •hét vblle college van burgeimieestersl en schepenen, iin don rcgiel, miaar niet altijd, met den Baljuw. Wiet mer|kwaiairdig', dat uilen hier zoo geheel anders handelde, dlan het 'pri vileigie vootrsehreef Hiermede waren de voorbereidend© werkzaamheden a Igetoopen, en nu stond het groot© werk Voor de deur, heit verkie zen viau een Burgemeester en vier of' vijf Schepenen op Sint-Jansdag. (W|ördt v'egVolgd.) Goea. L. DE IJOK.

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1929 | | pagina 6