□I
ZATERDAG 22 JUNI 1929
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
ONTSPANNINGSLECTUUR
MIJNHARDT's
Hoofdpijn-Tabletten 60ct.
Laxeer-Tabietten 60ct.
Zenuw-Tabletten 75 c».
Staal-Tabletten 90 o».
Maag-Tabletten 75 c».
By Apoth. en Drogisten
ALLERLEI
GEKKE GESPREKKEN
ar jraren duizenden strooibiljetten ver
strooid en Henri was gearriveerd voor het
houden eener politieke rede. Om' acht
uur, het aanvangjuur dor groote politieke
vergadering' was e.r éép. belangstellende,
om vijf minuten over acht waren er ,a)
twee en weer vijf minuten later was ook
de derde gearriveerd'. De an|dlare 497
waren om 'dringende redenen verbindeed.
Henri betaalde de zaalhuur en had dien
avond wat men noemd een vroegertje.
Om1 negen mui' wasi hij; weer thuis. Dat is
toch zielig. 'Dat is sneu. Stel u zidh
nou ecus voor, Henri ter Hall op| het
podium'. U ^eqt liem wel. Een lichtgrijs
l>ak, witte slobkousen, dat artistieke rondo
hoedje op zijn grijize kuif en de zonnige
v'ermakelijkheidspartij-glimlach op zijn
rose gepoederd kakement je. Hiji Ëijikt de
zaal rond en zoekt tiaar klanten. Na
eenig zoeken vindt hij. er 'drie. Hij' telt
nog een.s opnieuw. Eén, twee, drie. Be
gint van achter af. Drie twee, één! Twee
één, drie. Maar hoogor dan drie komt hij
niet. Toen Verleden jaar op de Goudsc-ho
kermis zijn revue ten tooneele werd ge
bracht, was het lederen avond een uit
verkocht huis ,stoud er 1u hetzelfde be
richt. Daaruit concludeer ik' dat voor
Heuri ter Hall een revue en een politieke
vergadering hetzelfde is', 't gaat er bij
hem maar om, groote massai's vlolk bij
elkaar te raggen. Dat deed hijj in zjjn
revue's, dat doet hij; op de Rijswijksche
Wielerbaan, maiar nu faalde bij. Maar
hij had dan ook Buziau mee moeten ne
men, dan was het een gedrang en een
gewriemel geworden van je welste om
er in te komen. Als Buziau eens oen
partij oprichtte en zelf den boer op
ging om reclame te maken voor zijn partij
en redevoeringen te houden, dan zou hij
zoo in de Kanier zitten. Hij zou zijn
redevoeringen kunnen houden respectie
velijk in alle creatiefs, die hij! door den
loop dor jaren uitbeeldde en eenmaal
in de Tweede Kamer gearriveerd zou hij
regisseur viau het elite gezelschap kunnen
worden en dan, zooals1 eens tea* Hall met
zijn revue-gezelschap, met de heele Twees
de Kalmer iop tournee kunnen gaan om
dan overal in het gdheele land voorstellin
gen te geven. Dan zouden we allemaal
op de beurt een zitting van do Tweede
Kamer 'kunnen bijwonen. Dan hadden de
Kamerleden tenminste iels pan hun gratis
sppoiiabanuciment en konden: ze hun salaris
uit de entrée'sl balen. Te;r Hall heeft hot
dus niet g|oed ingepikt:. Maar sneu is
het hoek. Een troostprijs uit hot Dorus
Rijlklerelpmds mag biet uitblijven!
REIJNOUT.
Kiezelsteentjes-soep
Een vertelling van .Walter v. Runvmel.
Do middagzion gloeide op den vlakken
wag, die met een dikke laag stof bedekt
wa.s, een schaduwplekje bracht eenige ver
kwikking aan de twee rondtrekkende am
bachtslui, die 'hpngerjg en dorstig langs
den weg zjwieryen.
Slechte 'tijden. Bijl hef prachtige weer
waren alle bperen op het Veld: en. ston
den ze meestal viool- gesloten deuren.
Aan den linkerkant, bpAen aan ^en
Zoom van het woud, zagen ze plotseling
een alleenstaande boerderij, een smal kron
kelend paadje leidde er heen naar bo-ven,
„Hé Karei," zei de jongste der twee,
„zouden wc daar boven niet eens gaan
kijken?"- 1
„Een gïpoten om]wgo is het niet. Voor
uit dan maar Frits."- Dadelijk gingen zo
samen het paadje pp.
Tpen ze de boerderij bereikt hadden,
liepen ze >er. eenst eens omheen. Op het
erf zagen zijl een pud, Verschrompeld
vrouwtje die ijverig met de waisch bezig
was.
Drie kinderen zaten rond haar je spe
len. Met snellen kennersblik overtuig
den Kgrel en Frits er zioh van dat -er
geen valsehe bond naai' hun beenen kon
springen, tpen deden zijl het hek open,
traden binnen, namen netjes en beleefd)
den hoed ,af en gingen langzaaml naar
liet pud moedertje. Deze keek .wrevelig
en lang niet vriendelijk; ze keek' de beide
mannen met onverholen wantrouwen aan.
Maar deze waren zoo zachtjes- aan ge*
wend a,an zoo'n onvriendelijke begroeting
van hun medemensohen, zij lieten er zich
niet d|oor afschrikken, maa.r deden alsof
zij het niet bemerkten en zeiden vriende
lijk, goeden dag.
Het bestuur van Goes tijdens
de Republiek der Vereenigde
Nederlanden (1581—1795).
|I e t Bestuur V a n G p- e s.
Hierbij, lipmt in de eerste plaats in
aanmerking het college, dat samengesteld
was uit twee hurgenicesU'rs en negen
schepenen, dat gewoonlijk aangeduid wend!
door den naam van de Magistraat. Dit
college vormde het eigenlijke bestuur der
stad, en had eene veel uitgebreider macht
dan de tegenwoordige gemeenteraad'.
Vooreerst is tegenwoordig de ra-ad ge
bonden aan eene ontzaglijke menigte rij|ks
wetten, die vnocgar niet bestonden.
Ten tweede is beden ten dage de raa|J)
bij elk besluit, dat do inkomsten of uitga
ven der gemeente raakt, genoodzaakt,
daarop do goedkeuring van Gedcputeerjdle
Staten te verzoeken. Toenmaals besliste
de magistraat in bijna al die geVall-en
Oppermachtig. Zelfs kon die den invloer
van spmmige waren verbieden, ter be
scherming der eigen ingezetenen. Wat
men tegenwoordig heeft onder de verschil
lende staten, dat zij n.l. elkander met be
schermende tarieven bestrijden, had men
toen zelfs lusschen de steden van 'het
zelfde land. Maar ook toen sneed men
door die bescherming zich. zelf dikwijl
in den vinger.
Zoo had in 1611 de Magistraat van
Bergen op Zoom verboden, klei-aarde Voo-e
pottenbakker® uit te voeren. Dat besluit
was voornamelijk gericht tegen de pot-
„Kunt ui pus' ook zeggen vinouw", be
gon Karei, 'de oudste, „hoever we hier
nog van Mitterileoh zijn?" Nog, 5 ww.?,
.Werkelijk- Hppr je flat Frits-Nog 5
uur!"
,,Ik bood' bet Kprel, ik boor bet! ,D,at
betcekent de beenen weer geducht in den
pas zetten, en de buikriemen vaster snoe
ren.
,M,aak nu eens gauw dat je wegjkomtfl
waarschuwden de kpiude grijtzo oogen der
boerin. M,aar Ka,rel en Frits deden juist
alsof zij bet niet bemerkten. Integendeel,:
Karei kwaiml nog een stapje dichterbij: en
zei met veel omhaal van woorden dat do
geweldige hitte een verschrikkelijke do.rst
veroorzaakte en hield zijn stoffigen hoed
onder de pomp, waaruit oen heerlijke
straal boel water uitkwam, b.rac'ht den
g-eïmprioviseetrdeu beke.r aan de lippen en-
ledigde hem] met gulzige teugen. Daarna
li-et bij den bood opnieuw völlpopen en
reikte helmi -aan zijn kameraad die hëtnl
eveneens uitdronk. „Nu Inkjet ook onzen
honger nqg| gestild worden" verklaarde
Frits. „Grootmoedertje, beb je niets te
eten voor ons?" 1
„Te eten?" .antwoordde bet oudje knor
rig en schijnbaar ten hoogste verbaasd.
„W,at z|ou ilk nu toch voor jullie te
eten hebben?"
„Brpod, ar zal toch tenminslo wel wat
brood in buis zijn", hielp Karei zijn
v-riemd en sloeg daarbij, op zijn zijzak.
„Wij willen het graag betalen."
„Betalen?" Verachtelijk haalde "t oudje
do schouders op, zonder dat zij, echter
liet blijken dat rij: niet aan betaling,
geloofde, of .wegens bet geringe bedr,ag
geen betaling wensehte.
„Betalen herhaalde zij beleedigd en
wendde zich tot het oudste d'er kinderen,
een meisje vau ongeveer 12 jaar. „Loop
eens naar- bimne.n, Li-esje, en baal eens
wat brood." Met liéhte sprongetje hupr
pelde de kleine meid, die barrevoets: was,
naar bet huis, de vlasblonde knullen
-dansten olm1 haar hoofd. Spoedig kwam ze
terug en hield -een zwart-bruin rond br-oocl
in de mlagare armpjes geklemd;. „Wa-ap
iis 't Wes?" vtaoeg de grootmoeder brom
merig. „Ik kan bun toeh niet bet beeld
brpiod medogerven!"
„Het zou ook le ^w-aar zijn omf te
dragen," lachte Frits en g,a,f bet oude
vrouwtje zijn mes met gekleurd bouten
heft. Deze n-ami bet aan en sneed! voor
zichtig twee sneden af zoo dun mogelijk
en g-aif ze aan d^ mannen. Met 'n „God
loone u" namen ze de karige gift aan.
„Heerlijk, eigengebakken brpod," zei
Frits. „Alleen wat erg dr.oog bij: deze
onverdraaglijke hitte," meende Karei.
„Als liet te droog is," merkte d'o onde
giftig pp, „week1 het dan in de kuip."
„In het vv-ater?" Karei schudde.
„Het water is me weer te koud. W,e
kebben boel den dag nog i^jets warmal
in ons lijf gehad. Wat zog je ervan
Frits, als we ons van dit groot s/tuk
brood eens 'een soepje kookten?"
„Soep?" weerde dfe boerin beslist af,
„ik heb niets in huis om soep te koken.
„Wiat, is daar dan zoo-veel voor noaJ
dig antwoordde Frits en galf aan zijn
kameraad een knipoogje.
„Het bjpod kebben we en een .pan,
heb je tp-ch zeker ook, vrouwtje. 'Water
is er meer -dan genoeg, en, bij keek onder-
Zoekend op- het -erf rond, steenen, kie
zelsteen-en zijn eir ook meer dan we nopdig
hebben."
Hij jgenddo zich tot de kinderen. „Zoek
eens gauw -30 ,of 40 ponde kiezelsteentjes
bij elkaar, de no-ode zijn de besta >en
wascht ze eens gioed af onder de pomp.'I
De oudste sperde mond, oogen en oor-en
tegelijk open. „Kiezelsteentjes? Wat moet
je met kiez-elsteenen doen?"
„Kpken, jufïfooiw, tve -willen ze ko
ken. Wat anders
„Misschien ook nog opeten ook lachte
de boerin.
„Maai- natuurlijk, grootmoeder. Wan
neer ze zacht gekookt zijn. Dau smakeif
ze ais heerlijke paddestoelen. We willen
'toch al dio moeite niet voor niets doen".
Het oude vrouwtje giechelde in haar
tandeleozen mond en kneepl baar oogjes
dicht. „Dat is immers onzin, je gelooft
immers zelf' geen van beiden dat je kiezel
steenen Zacht kunt kloken!"
„Zo,o 'Zacht als was, vrouwtje. 'Heb
lmaar wat geduld. D,at Zullen wij tweeën
toch immers wel weten, wij eten immers
iideren dag, Zoolang we op route zijn,
zpo'n kiezuLst,eentjessoep
„Maar dat imoet ik toch eerst met mijn
tenbaldke-rs Van Goes, die nu hunne grond
stof misten. De Magistraat van Goea
beantwoordde dit besluit met te beslis
sen, dat er voortaan geen potten uiit
Bergen pp Zoom mochten ingevoerd of' ter
markt gebracht worden.
Tpen in 1671 Middelburg do olie, welke
vau bier kwapi, belastte, werd wedar-
keerig de wijn, van daar ingevoerd, hier
belast.
Ten derde haid d'c Magistraat de be
schikking pver eene menigte goed bezol
digde ambten, en "hierbiji wisten Burge
meesters en Schepenen zeer goed aan
zich zelf, hunne familieleden en vrienden
te deuken. W,ant de bepaling1, dat de re
genten zelf niets aan de stad verdienen
mochten, bestond toen niet. Ook was
Goes een der stemmende steden in die
Staten van Zeeland, en dezen hadden
insgelijks verscheidene rijke bezoldigde
ambten te begeven. Nu bestond er in de
Staten een regel, dat elke stad een hei
paald aantal ambten te begeven zpu krij
gen. .Onder, die. ambten behoorden in do
eerste plaats de zoogenaamde rentambten.
Die bestonden in het ontvangen van be
paalde belastingen. W,as er zulk eene
plaats opengevallen op Zuid-Beveland,
dan wees Goes daartoe een j»ersoon aan,
die dan door de andere stedpn werd ov'ar
genomen. Dezelfde regel werd gevolgd
voor Zierikzee, als het eene plaats op het
eiland Thplen betrof.
Ten vierde bad de Magistraat ook' de
rechtspleging, zpowel bopge, als m'j-ddel-
eigen oogen zien, voor ik er iets van ge
loof, zei de oude, terwijl ze ongelooivig
het hoofd schjndde.
„Kijk tmaar, zoo lang go wi-lt, pfi'oot-
mo-eder" glimlachte 'Frits, op vërtfouwe-
fijken tocen. „Je behoeft niets tp doen,
dian ons een plan te geven" en hier
klopte hij het vrouwtje op den schpuder",
„de rest tnaken Karei en ikf heelem|a,al
ailleen in orde.
„Een pan kun je .gerust krijgen, en
vuur is er ook nog in den haard". i
Uiterst nieuwsgierig g-iug de boerin
gevolgd door de kinderen, die vol ver
wachting waren, wat er toch wal ging|
gebeuren, met de beide mannen hat huia
binnen. Spoedig was in de keujkfen een
pjan imet water gevuild, het vuur werd op
gestookt. De schoon gemiaalklte kiezel1-
fteentje's werden in de pan gelegd en
iFrits en Karei begonnen om beurten te
floeren.
Maar hoe zo steenen ook .dooi elkan
der roerden en ze geducht bewerkten,
ze wilden im-aar niet week worden.
- „Jullie moeien hier op 't land wel bui
tengewoon harde koppen en steenen héb
ben, bromde Frits. Een handvol zout kon
overigens geen kwaad. .Wat zeg) jij ervan
Karei?"
„Gauw wat zout. Zout zal zeker hel
pen, om. die leeLijke hardkbp van een
steen zacht te maken. Zoo'n beetje zout
is ook niet z'oo du,ur.
Daar was de kleine Lies ad terug met
een grooten -lepel zöu-t, want ze was (bran
dend nieuwsgierig boe het af zou loepen.
Grootmoeder pruttelde heelem|aal niet
tegen, strooide zelfs met eigen hand het
zout in de pan. Maar hoe vaak ze de stee
nen -ook met den lepel aanraakte, ze nv-a,-
ren hard' en ze bleven hard.
't Is immers niets dan onzin", broimido
zij wrevelig „ik verlies er mijn kostbaren
tijd maar iinee. 't Is beter dat ik weer
naar im'n werk ga. 't .Kan nog langl duren
eer jullie kiezelsteenen week1 zijn. Is het
.«zoover, roep me dan maar". Daa[Um|eo
ging ze terug) naar het erf.
[Toon -de pude verdwenen was, geraak
ten de beide mannen in de beste stemlming.
Ieder «ogenblik schenen ze ook' geruster
te worden. „Kijk eens kinderen, hoe de
hellen al oistijgen," riep Karei triomfan
telijk de lucht trekt al weg uit de duivel-
scke steenen. „Week weekf zujien ze wlor-
den, of zie willen of nietj"
Frits begon zelfs te zingen;
„Kook, k'iezel kook
Ons Licsje wil dat e.okj"
Eu toen Frits dit rijmpje voor de derde
.maal zoog, deed Liesje vToolijk pace.
Plotseling tilde Karei echter Liesje pp,
Zcodat zij verschrikt ophield met zingen
e.iv zetten haar op! de vensterbank ter-
■wijlhij naar buiten in den tuin wees.
„Spa-ing er eens uit Liesje. Haar buiten
staan vlolop gele worteltjes en peterselie
«H' is vvol soejugroenten voor een heel regi
ment; knoflook) en uien ook »i wolopl. Dat
vtlles mloet je nq eens gaan halen Moor,
peza kiezdisoepi".
Toen liet hy haar door hjet raaml zak
ken en vlug cn ijverig gling de 'Weine
'pilukkien.
Nailal dit gebeurd' was, wendde Karei
zich tol den 10-jarige Geo-rge. „Jij: kunt
ou» ook helpen. Haal me eens een dozijn
.ongebroken, -ongesdronden eiersdhalen, dan
w-onjt -onze steen Vlugger week eu be
hoeft grootmoeder niet zioa lang. te wach
ten. Versta je? Nog niet?, Je bent pok
niet erg smug'gerj We hebben de schalen
nopdig, oimd-at de kalk1 uit de schalen den
kiezel oplost en zacht maaltót".
i „lieele, ongeschonden eierschalen?"
stotterde de jongen. „Die hebben we niet
in huis".
„Heb je geeu heele schalen, dan is pen
heel ei even goed. Maar een is niet ge
noeg. Zooveel als je maar vindeu kunt,
daar ginder in jullie kippenhok."
Ln een minimum van tijd was pok Geor
ge door het venster verdwenen en druk
in .actie.
Ondertusschen had Frits vriendschap
gesleten met de 9-jarige Vroni en deze
had hem het vertrek daa.rna.ast getoond,
bare en lagere. Alle zaken, welke tegen
woordig door kantongerecht en rechtbank
behandeld worden, kwamen toen voor
de Burgemeesters en S'chepeneu. Als do
Magistraat samenkwam pm recht te spre
ken, dan drpeg het college den naam
van College van wette. De strpifen be-
stondeu betrekkelijk' slecht® zelden in ge
vangenisstraf. Verbanning, werd zeer dik
wijls uitgesproken. Wanneer iemand ver
bannen werd, dan moest hiji binnen een
bepaalden tijd de stad' Goes en ook het
eiland Zuid-Beveland verlaten hebben
Verbanning had -plaats voor een bepaald
aantal jaren, maar ook wel Voor het ge-
lieele leven.
Een ande-re stra-f' wa-s 'de schandpaal.
Iemand kan veroordeeld worden om voor
een half uur, een uur, ,of een paar uur»
aan den schandpaal tentoongesteld te wor
den.
Eene niet ongewone straf was de geese-
ling, welke gewoonlijk door verbanning
gevolgd werd.
In dien tijd kende men ook bet bran
den. Het gebeurde wel, dat iemand' ver-
wrd'eekl werd om gegeeseld', gebnanjdi-
merkt, en daarna verbannen te worden
Nadat hij zijne geeseliug in ontvangst ge
nomen had, kreeg hij- een bew'ijis- van ge
drag op zijn rug, en daarmee kon hij: men
dat hij weg kwam. Werd zoo iemand
later voor het een of' ander vergrijp er
gens aangehouden, wat niet zelden voor
viel, dan wist men aanstonds, met wat
v|oor iemand men te doen had.
waar de boter stond. Hij sneed er een
flink siuli' af en wierpj het in den pot.
Toen hief hij Vroni ook uit venster. Help
jij Liedje builen, je kunt niet genoeg
brengen.
Nn gau wde kiezelsteenen uit den ppt
en in den baard onder, de asoh gesmeten.
Terwijl Karei en Frits het bropd dat zo
gekregen hadden, lang|za.a|m| oppeuzelden,
■sneden zij flinke sneden v'an het brood,
dat op tafel lag, deden dit in den pot,
roerden er de 6 eieren door die George
gevonden had, wierpen er de Soejigroenten
in, de gele worteltjes, uien, die 'Liesje en
Vroni volop gebracht hadden alles ver
dween in den gropten pot. Allies werd nu
nu d-opr elkaar gemengd eu gjeroord en
eenige minuien later was de soep klaar...
T-oen werd er Voorzichtig gegroefd en
de kinderen moesten bekennen, dat ze nog
nooit zulke -lekkere soep .gegeten hadden.
Maar ze mloes'len nu, ook do gekookte kie
zelsteenen eens proeven. „Och arme stak
kerd" roostte Frits de kleine Vroni, die
daar bet tneeat naa,r verlapgde. Waaii-opi'
be to je -ook zoo- lang in den tuin blijVen
Zoeken. De soep: heeft veel to lang pp bet
vu,ur gestaan en nu zijn 'de kiezels heele-
m-aal verkoo'kfl1 Maar daaroimi smpiakt
uu ook de soep zoq heerlijk)] Ziezoo, haal
nu mluar eens heel Vlug je groolmbeder,
andere schiet er vbpr h'aalr geen leppl
meer over van onze fijne kiozelaot®!"
De laatste „zoon fles Ilemfclsf.
Een nog jonge Chinees, steeds in het
blauw, de ronw'klcur, gekleed, wandelt
vergezeld door oen ouden heer over liet
golfterrein van de Countryclub bij: Tient
sin. Hij- is vde zoon des hemelsf' Hso-ean
Toeng, do laatste keizer, die op( Jlen
Chinees-dien drak-entroon zat. Hij leeft
thans als een verb-annene in de ffapan-
«chie eoncessie en noemt zich 'bescheiden
mr. Henry P.oe Yi. Mr. Henry is' dn
den rouw, omdat de graven van Zijn
voorouders: zijn geschonden. Den vorig-en
zomer lieten, de -soldaten van generaal
S-joie Yoe Poe d-e zware muren, Waar
achter de sarcofagen der keizers van tie-
Malndschoiedynastie stonden springen,
dag'en lang waren duizenden soldaten uit
sluitend bezig' met h-et doorzoeken van
de graven naar kostbaar-heden. Het was
in China bekend, dat de doode heier-
sebers reusachtige vermoig.eng op hun reis
naar het g-chiaduwrijk! hadden m'eegenomen.
In h-et graf van de laatste keizerin] Vond
men juweelen ter waarde van 50 milli-oen
dollars. De lijken waren letterlijk in paar-
len begraven. De soldaten s-peelden voet
bal met de schedels der doodle keizers
en traden alle wetten der piëteit, Welke
sinds duizenden jaren voor heilig werden
gehouden, met voeten. Voor een Chinees,
wiens godsdienst de vereering: van zijn
voorouders is, is er 'geen gfootere femaad,
dan het schenden van hun gr,a(ven. Der
halve is ook mr. Hénry in den rouw en
daarom spreekt hij mot niemand behalve
de lieden uit zijn ge-violg, met wie hïjl,
overigens slechts in de uiterste noodzaak
spreekt.
Aan het l-o-b van dezen heerscher wordt
inen weer herinnerd als men hem: E;et.
Ongeveer aolit jaar geleden liet de laat
ste keizer zijn staart afsnijden, dat was
■ecu zec.r gewaagde slap, welke stap niet
den troon voor hem kim redden. De
staart werd in liet paviljoen van de keizer
lijke garderobe bewaard. Jn het zelfde
jaar huwde hij, eerst zestien jaar oud. D:e
keizer wilde eigenlijk eerst de dochter
van den beroemden Yoean Tsji 'Kai hu
wen. Doch zijn sterrewichelaars verklaar
den, dat hij- in het toeken van den tij'ger en
zij iu dat van de gazelle was' (geboren. De
ze twee dieren konden nimmer een geluk
kige huwelijkscombinatie vormen. Zao
moest de kei-zer van een huwelijk uitliefde
afzien eu nam zioh een vrouw uit het oiud
eerwaardige geslacht der Mandsdhoes, de
dochter Van prins Yoe Lan. Den öden
November 1924 drong generaal Feng dooi'
tot het keizerlijke paleis. Hals ovler hop
moest de keizer en de keizerin ln Üe
buitenlandsdhe gezantschappen v'an Peking'
vluchten, waar hij door de Japanners
vriendelijk werd ontvangen. Vaak zag-
inen hem op den zoogenaamden Tartaren-
muur wandelen. Het gelukte den keizer
veel kostbaarheden en voornamelijk zijn
parelen mee te nemen. Hij leeft tegen
woordig van den verkoop dezer parelen.
Men vertelt dat hij daarbij' door tusschen-
Ook werden niet zelden boeten opge
legd, dikwijls zeer hooge. Die boeten
waren -dan voor den baljuw, of voor de
stad, of voor den a,rme; soms ook werden
zij: tusschen die drie, of tussehen twee
daarvan, veroordeeld.
De geheelc politie W|a,s in dien tijd' iu
handen van de Magistraat. Rijkspolitie
bestond toen niet. Een politiemian droeg'
den na-pm van 's Heeren dienaar, en, werd
door het volk -diender genoemd'.
Uil dit alles blijkt genoegzaam', welke
eene aanzienlijke macht aan Burgemees
ters en Schepenen w:a,s opgedragen. Geen
wonder daarom, dat deze waarld'ighedjm
zeer begeerd waren. Over het algemeen
kan men zeggen, dat de leden van de
Magistraat, bij het behartigen van do
belangen der stad, hun eigen belang niet
uit hel oog verloren, maar zich zeiven
zoowel als hunne familieleden goed be
dachten.
Een gewichtig persoon in de stad was
ook de Baljuw. Deze had tot taak', over
tredingen en misdrijven op te sparen en
te onderzoeken, en zoo- noodig bij het
College van Wette, d. i. bij' Burgemeesters
en Schepenen, -aan te brengen. Oorspron
kelijk was de Baljuw do-o-r den graaf' aan
gesteld, en toen w,a,s hij- er tevens mede
belast, te zjp-rgen, dat geen inbreuk werd
gemaakt o-p de voorschotten en belangen
van den graal'. Daarom werd hij, ook
npg toen er geen graaf' van Zeeland meer
was, dikwijls de grafelijke officier g-e-
Hoem'd. Niet zelden stond d'e Baljuw in tlle
personen op een schandelijke wij-ze wordt
bedrogen. Ook' in ballingschap draagt mr.
Henry de beroemde dubbele parel, die
sinds ondenkbare tijden van keizer op
keizer is overgegaan. De sage vertelt, dat
deze parel in een stroompje in den ,tuin
van het paleis zou zijn gevonden. Ze zou
van den hemel zijn gevallen om den keizer
cn zijn geslacht voor altijd te beschermen.
Het loont do moeite het vroegere paleis,
van den laatsten Ohineeschen heerscher te
Peking te bezoeken. Het is een minst-iun,
zooals er in de wereld niet een tweede
is te vinden. 12000 eunuckën zijn bijl de
liquidatie van het keizerlijke paleis! broor
deloos geworden. Een deel van hen ver->
dient -het dagelijks'che brood dlaor vreem
delingen doo-r het labyrint van het keizer
lijke paleis rond te leiden. De keizer) be
woonde bet zgn. purperen slot. De p'ur-,
pere kleur was: den gewonen sterveling
varboden. Het z'g'n. verboden deel ivau,
-het palcis gloeit ïn een waren roes v,au
purper. 1
Men betreedt het paleis door de poort
v»n de z'gn. „Geesten de.s heldend!otmls(".
Door deze poort vluchtte de keizeriu-
weduwe, den 12en Augustus 1900 t,oen de
troepen der groote mogendheden na dë on
derdrukking van den bokseropstand in
Peking trokken. Door deze poort wej-den
ook de doode heerschers naar hun laatste
rustplaats gebracht. Iu alle vertrekken
staan vazen met chrysanthemen. De bloe
men zijn verdroogd, rij! staan hier sinda
de vlucht v'an den keizer.' Kunstwerken
van een zeldzame pracht en stóh-oonheid
versieren deze vertrekken. Het liefste
meubelstuk van den keizer was... een
Amerikaansch bureau ininistre, zooals men
ze overal ziet.
De keizer was een groot muziekliefheb
ber. In een kamer bad hij dj-aaiorgelsj en
mechanische piano's. In een hoek van de
muziekkamer slaat een sofa met Buro-
pees-che poppen bedekt. In een ander tvter-
trek staat naast een schip van ivoor Ivan
groote waarde een glazen schaal, welke
men voor een dubbeltje in iederen bazaar;
kan krijgen. Naast schalen uit goud, ko
raal, nephriet, lapis lazuli Qazmirsteeu),
bergkristal en malachiet vau fantastische
schoonheid staan vto-orwerpen uit een der
tig cents bazaar.
NIET GAUW. TEiVRE-DEN.
De onderwijzer zei loit Pietje: „Pietje
hoeveel is 2 maal' 2
i „Vijf meesier", was het antwoord.
En de onderwijzer wordt zoo kwaad,
dat hij Pietje de klas uitstuurt. Als Pietje
weg is, vraagt Jlopie of hij even naar
achteren m'ag.
0,p de gang zeef. hij tegen Pietje: „Ga
naar den meester en zeg: Meester, twle-s
maal twee is vier."
„Wel ja", zegt Pietje, ,,'k zo-u je dan
ken, hij was nog niet eens met vijf tevreje"
PiLAGV AARDIG.
Patroon (tot kant-oor jongen): „Dat. ia
nou de derde keer, dat je vrij draagt om
de begrafenis van je groofcmloeder Ibij te
wonen. Heb' jij dan drie grootmoeders ge
had?"
Kantoor jongen„Ja, ziet u, mijnheer,
een van mijn grootmoeder® was tweeling."
DE SNUGGERE.
Strenge patroon tot nieuwen bediende:
„U mloet weten dat ik! geen papiertje pp
den grond kan zien liggfen...."
„Bent u zóó bijziende?"
HOE IS 'T, MOGELIJK.
Schoolmeester: „Wanneer ie Maria. Inhe
res» gesto-rV'en
Leerling: „Gestorven? Ik wiet niet
eens, dat ze ziek' was."
AANGEBODEN DIENSTEN....
„Wat is er met jon gebeurd? Za.l ik je
naai- huis, naar je Vrouw Ibrengen?"
„Nee, dank je; ik kom' juist van haar
vandaan."
VOOR DE EER.
Een* Vreemdeling vraagt' aam een dor
peling -
„Waar woont ,uw burgemeester
„Die oude Spjtsboei' woont in de...
straat."
Vreemdeling (bij den b'urgemleester)
„Gij hebt hier zeker wet een hjoog sa
laris".
Burgemeester: „Salaris heb ik slechte
weinig, ik ben liier burgemeester ,)vh|0ir
de eer".
regeering' te-genjovter Burgem'eesters -en
-Schepenen. Nadat in J581 graaf' Filips
afgezworen was, werd de Baljuw benoemd
uit eene Vjoordra-eht van 3 personen door
den stadhouder, of' (in s-tadhbuiJerlooze
tijdperken) doof' de 'Sltiaten van Zeeland'.
Doordat hem iu den regel ook nog, andera
functiën -opgedragen waren, was de Bal
juw een man met veel invloed', te meer
wijl hij Vioon zaj-n leven aangesteld was,
terwijl de Burgem'eesters en de Schepenen
slechts vo,o-r twee j-aar benoemd werden,
en dan niet terstond herkiesbaar waren.
Sommige Baljuw's hebben getracht, de
meerderheid v,an h-et college van Burge
meesters -en Schepenen pp hunne hand-
te krijgen, wat door de burgerij: in den jreT
-gel met leede oogen gezien wend. O Ven
het algemeen was de Baljuw uit den aard
zijner 'betrekking geen volksvriend. Ge
lukte het -aan een eenigsizins lieenschzwlln
tig -officier, de meerderheid van d'e Ma-
g eis tea at op .gij-ire hand te krijgen, dan
r reesden de burgers, dat dit wel eens van
invloed 'zou k'umnen rijn o-p de boieten.
Da-u zou het College van Wette er -mis
schien eer toë overgaan, flinke boeten!
ten voord-eel-e Van -den Baljuw op td
leggen. In den megel verzette m'en -zich
niet- graag' 'tegen den Baljuw. Men kan
nooit weten! (Wordt vervolgd.)
Goes.
L. DE KOK.
