ZATERDAG 25 MEI 1929
f IN HET KRAAIENNEST 1
Doorzitten pi p/\i
Zonnebrand |r*UIWL.
UIT DE PERS
rillll ALLERLEI 111
ZEEUWSCHE COURANT
GEKKE GESPREKKEN
China. en Europa»
De teleglraimlmien die deze week uit
Ohin-a 'kwamen, la(en geen twijfel te,e
over liet feit, dat die verschrikkelijke giee-
«el Van den buigierooirlog weer in dit
millioenenii"ijk wopdt.
De ongelukkigen die nauwelijks zijn ont
komen aan den hongerdood zullen nu
weer hun v'eege lijf moeten redden uit
de moord zuchtige handen van bandelooze
totoepen. Driestier ,als ooit gaan de leiders
der rooiVftrbenden hun koppen weer op^
steen; moord en doodslag, plundering' en
brandstichting hervatten hun schrikbewind
En het zijn niet alleen de Ghineezen, die
boeten vóór de zonden van eenige g'e-
wetenlooze s'ehunken, neen ook de Euro
peanen vallen ben offer bij' tientallende
doodenlijst v'an gemartelde kath&Lieke
priesters is reeds welsprekend genoeg.
Wij zouden anet een betuiging v'an
medelijden vöor zóóveel ruwe onbeschaafd
heid en 'met den uitroep: „zullen ze nu
nooit wijzer Wojrden"- kunnen vblsbaan,
indien de ware drijfvearen van het bloedig,
otetootend bedrijf niet bij' de zoogenaamde
■beschaafde staten be vinden ware.
China heeft geen wapen- of munitie
fabrieken. Wlanneei- .heb dus pp eigen
krachten móest teren bij het oorlogvoe
ren, 'dan z;ou het al 'zeer spoedig uitge
vochten zijn. De „beschaafde staten" zijn
echter onbeschaafd genoeg, omi zoowel re
geering als opstandelingen te voorzien van
de vórdelginglsweiiiktuigen, dio zij verlan
gen, mits zij de leveranties girof betalen
willen. i
Europa vtooral isi hot, dat z'ich "weeri om
nidtis' van diat luguibpre vette kluifje J)e
missen. Nog de Vorige w-'eok na,m de Bel
gische ministerraad het plechtigbesluit
om1 den doogvber van oorlogstuig vo,or
China geen str.oohreed meer in den Weg te
leggen. Elr werd niet bij verteld, tegen
welke concessies de Belgische regeering
zoo toeschietelijk vóór haar nabuufrsta.
ten Was gewonden, on'aar het is duidelijk
genoeg, diat deze niet onbeduidend zijn ge
weest. Zóó wondt de ellende in een half
onbeschaafd land, doof de machthebbers
in Europa, productief gemaakt. Het is
beschamend, diep' beschamend vloor <j;ns-.
Evenals 'in d,e Hedsjas, evenals in Marok
ko, zal het nu in Ghina kunnen gebeuren,
dat blanken sneuvelen of verminkt wor
den met het mlaberiaal dat eigen landge-
nooten geleverd 'hebben. Wat moet er
toch nog veel veranderen in de halrten en
hoofden der regeerders vóór de christelijke
naastenliefde, vóór de ware Vplkenhonds-
geest hun diaden richting geeft,!
.UITKIJK.
Waarvan u spreekt, zijn slechts bijzaken
en geenszins wezenlijk' in godsdienstzaken.
Het geloof hangt van den wil af en niet
Van gevoelens, en meer van 't verstand
dan van 't gemlocd. Wat de vastheid van
het, geloof betreft, zbo is 't nieti onbekend,
dat tallooze martelaren gtoed en bloed eï
voor veil gehad hebben. Deze bloedgetui
gen hebben de idealen, die u voor zoo on
bestendig houdt, steeds voor oogen gehad
en ze hebben in 't beslissende pogenb'lik'
polkl getrouw daarnaar gehandeld.
Dflf is zonder twijfel waar van an
dere menschen en van andere tijden, waar
de omstandigheden ook' anders waren. Doch
ikl zou nu wel eens met mijn eigen oogen
een miensch met gezond verstand willen
zien, die zijn leven op 't spel zou willen
zetten voor zoo'n onzeker iet.s, als 't
bovennatuurlijke is.
De waarheid is onveranderlijk!, her-
nami Pather Lijm'an,. en de menschen ver
anderen weinig in den loop der tijden. Ik
bon ben overtuigd, dat, zoo New-YorM
morgen in een heidensclh. Home veranderd
werd, er obkl weer spoedig een colosseum
en martelaren zouden wezen.
John schudde ljet hoofd en Pather Lij-
man ging voort.
Zou u uwe landgenooten, die in den
'aatsten -oorlog hun leven hebben opge-
oiferd, voor dwazen honden, Want, hunno
principes waren toch, veel minder edel,
dan die. waarvoor de martelaren gestor
ven z'ijn?
Deze vergelijking' Schijnt mlij! onjuist,
want ik' kan mlij gemakkelijk een imlan voor
s-tellen, die z'ijn leven geeft vóór de ver
dediging, van z'ijn vlagt. Dat is iets be
grijpelijks.
De vlag is slechts het symbool van
de principes, waarvoor ze sterven. Deze
principles z'ijn niet duidelijker dan die,
welke de standaard vau het kruis sym
boliseert.
-Maar, antwoordde John, patriottisme,
vaderlandsliefde, dat is iets, wat zoo Voor
de hand ligt, iets zoo natuurlijks. En
then ziet ook dadelijk in, dat heil zeer
verstandig is, z'ijn leven daarvoor te geven.
Maar ik kan me niet indenken, dat een
verstandig mensdh 'hetzelfde zo-u doen, be
ïnvloed door liefde tot een God, die hij
nooit gezien heeft, of uit sympathie voor
iemland, dien liij niet kent. Diat zijn irn-
Imfers uwe grondprincipes, niet waar
Jawel, stemde de priester in, wel
erkennend, dat een v erdere verklaring over
jbodig zou zijn. Zoolang de wereld bestaat
zullen er steeds gel-oovigen zijn, die do
geboden van Christus met hun bloed en
leven zullen verdedigen.
Laat u mij dit niet -mijn eigen
oogen zien in dezen egoïstisclien tijd en
kunt een nieuwen bekeerling onder de
uwen rekenen.
Als dat- een vroim'e wenseh is, dan
moge -hij in vervulling gji,an, antwoordde
Father Lijmian, toen ze op den roep der
ont bijl.klok de eetzaal binnentraden.
Dikwijls ontstond er een dispuut tus'-
schen den priester wol zielenijver en zijn
vr-oegeren medestudent; doch de logica
en welsprekendheid van den eerste inhakte
klaarblijkelijk geen indruk op zijn onge-
loovigen vriend. Soms echter brachten do
begeesterende woorden van den jongen
priester in de ziel van den (Kunstenaar
een impressie te weeg, een soort ontroe
ring, die hij zich niet verklaren kon.
Z-oo was het dezen morgen geweest,
en als dan John 's avonds op 't mUan-
verlichte promenadedek' oipi en neer wan
delde, gaf h'ij z'elf toe, dat zijn gedachten
vr-oeger nog' nooit in zoo hoogji sferen
verkeerd hadden. Hij verlangde een be
wijs voor het bovennatuurlijke. Als hem
dit bewijs nu werkelijk geleverd werd?
Was er werkelijk eeu bewijs noodig, dat
Lijmans geklets de diepste en meest ware
philosophie was? Was dan Lijm'an zelf
niet een sprekend en afdoend bewijs Jong,
innémend van gestalte, met rijkere talenten
be.gaafd dan al zijn Parijsche vrienden,-
en dan nog door een heilige ajélofte ver
plicht tot een leven van engelachtige deugfd
en wel onder de armlsten en zwakken in 'n
kwalijk riekende atmosfeer van een kwar
tier in New-Yorid
Bah, riep hij' uit, terwijl z'ijn hjalf-
opgeroofc'te sigaar in zee vloogf; het is
de wet der tegenstellingen; een soort sen
timentaliteit, naar voren geroepen en aan
trekkelijk gemaakt door het tegenoverge
steld streefverlmioigen.
Met deze troostende verklaring Verjoeg
hij' het. 'Schfikheeld, dat hem gestoord had,
,en begaf zich naar zijn hut. Johp scheen
slechts eenige oogenblikken geslapen te
Jieb'ben, toen hij alarml van hhastige Voet
stappen vernam! en Verwarde stemlmkm
hoorde. Zich vlug aankleedend, ijlde hjjj
't -dek! olp, waar hij Father Lijmani (Ont
moette.
Is er gevaar v!rocg ljij hem.
-Ja, groot gevaar, antwoordde de
priester ernstig. Het schip is tegen een
ijsberg gel-oopen.
Vlug, 'heeren, instappen I oomitnlandeer-
de energiek een officier, die voor de red-
dingslo-ep, waarbij onze twee vrienden hoor
den, te zorgen had.
Beide vrienden Schenen te «peigeren 't
ttoimmando op te volgen.
Toen de officier dit bemerkte, riep hij
geërgerd
Als 't, u belieft, heeren: er is geen
tijd te verliezen. Het schip zinkit en dit
is de laiatste sloep-.
Maar er zijn nog zooveel mensdhen
op 't tus-sehendek, antwoordde Father Lij-
man.
Honderden nog! antwoordde de offi
cier. Er is geen tijd en geen jjfelegenheid,
hen nog te bereiken, mijnheer, en deze boot
lean -alleen u twee nog1 maar dragen. Vlu.'l
dus
John was al in de boot, en de officier
hielp Father Lijm-an instappen op de nog
open plaats. De sloep werd vlug naar be
neden geheschen en hfct 'Koude, donkere
water schemerde mat in zijn verschrikken
de nabijheid. Eén moment was de priester
besluiteloos, toen de gedachte aan zelf-
oeho-ud voor zijn geest kivaml. In hetzelfde
c,ogenblik' trof geschrei en g^jamtner zijn
oor; do roepstem dei- natuur zich zelf te
redden werd verdrongen door de „boven
natuur", die genade -elm' den in doogs^pvaar
verkeerenden zijn priesterlijken bijstand tcï
verleenen.
Een®oogenbli'k, als 't u belieft,, Zei
hij tot den officier. Dan wendde hij ziclj
tot, John en reikte hem- de hiand. Hit, is
't einde, J-ohn. Mijn plicht roep|fc me.
Gods beste zegen en
Met. een sprong was John ter been.
Lijlnjan, is u gekl? Dit. ia de eenigsle
gelegenheid uw leven te redden. Ik' bid
tt, laat mij eruit. t
De bloot los!
John, zacht terugduwend in de reeds
hobbelende boot, zei Father Lijman:
Neen, vriend! U is nog niet bereid!
God zegene en leide u verder api den1
rechten weg.
Na een warm'en handdruk trad Father
Lijman terug en staarde naar de schom
melende sloep ,qp| de golven. Dan spoedde
hij naar 't tussclhendek' den dood tege
moet.
De nu volgende uren zullen nooit ver
geten worden door degenen, die vanuit
de reddingsbeoten het droevige schouw
spel gadesloegen. Vrouwen vielen bewus
teloos of werden Krankzinnig, sterke m'an-
nen weenden als Kinderen, kien ze die
hulpelooze tnënigte. z'agCn, die voor hun
oogen den dood tegembet gingen, en aan
wie zij geen redding Konden brengen.
Jia-hn niet lettende op zijn naastzitten-
den, z-gl in de bloot, de oogen aldoor
'gewend naar het verdwijnende schip. Hij
betreurde de ongelukkigen, nfanr heel bij
zonder waren zijn gedachten bij- Father
Lijuikm en 't, bovennatuurlijke. Voor de
eerste maal in zijn leven had hij met
eigen oogen zich van die onzichtbare
macht kunnen overtuigen, wier bestaan
hij zoo hardnekkig geloochend had.
Bij den aanblik' van zulk een ver
schrikkelijk schouwspel van verwarring
werd hij zich bewust, dat m'enschfclijk'a
krach ten mensehelïjke weten als 't w'are
slechts een speeltuig zijn tegenover een
h-oogere macht en een hooger weten. Hij
liet zijn lief geworden drogredenen in
lange rij zijn geest voorbij slaan. Zij kwa
men hein nu geheel waardeloos voor. Zijn
huisgoden, scheppingen van zijn trotsdh
verstand, vervielen in 't niet bij den ver
blindenden straal der waarheid, te voor
schijn geroepen door den geest der liefde
bij den „vaarwel"'-groet v'an den offer-
vaardigen priester.
Met, He vermetelheid van een ongeloo-
vige had John een bewijs gevórderd voor
bet bovennatuurlijke en hij was in zijn
woorden gevangen. De apostel Thomas
had dezen eisc'h gesteld en hjj zag de
wonden, welke de liefde lot de, mense-hen
aan Jezus toegebracht had. Een tweede
Thomia.s was nu getuige, toen een,andere
Christus uit dezelfde motieven het leven
gaf voor z'ijn m'edem'enschen.
Daar Stond hij kalm' en verheVen, even
als z'n Meester moest gedaan "hebben in
Jiet storm'-bedreigde scheepje van Pelrus.
En rondom' den priester knielden zij, voor
wie hij zijn leven ten offer gaf'.
De om'lrek' van het groote sc'hip- werd
steeds kleiner en altijd nog zag men den
jongen priester heen en weer spoeden,
ijijn laatste handeling beantwoordde ge
heel aan zijn karakter en roeping. Met op-
s
geheven 'hand tola,aklte lifj majestueus het
(Wruisteeken en gaf de absolutie aan de
geknielde Schare; dan sloten zich de wa-i
teren boven hen en de groote akte van
liefde was voleind.
Heel onbewust viel John op zijne Knieen
Als zijn zuchtend gebed met de ziel van
zijn edelsten vjjiend hemelwaarts steeg,
ziond de opgaande zon haar stralen over
een m-an, die geloovig was geworden, Want
Father Lijm-ans offerdood had hem. over
tuigd van 't bestftan Gods.
Hel heldendicht van het socialisme.
In ziin ochtendblad van gister bevat
het „Volk" onder den titel „Een helden
dicht v an de Roomlsche Daad" weer een
dier afschuwelijke lasteringen tegen de.
geestelijkheid „in 'het land van koning
Christus'welk'e lasteringen als verkie-
zingslecluur door de propaganda der S. D.
A. F. in Noord-Brabant worden uitge
speeld'.
Volgens onze gewoonte drukken wij
eerst den laster af en daarna de weerleg
ging:
„Een Heldendicht van de Roomfeche
Daad.! Elen 4ni°^ern georganiseerde is met
zijn gezin uit zijn huis gesmeten.
„De gemeente Teteringen heeft een aan
tal arbeiderswoningen Mj „De Driesprong"
vljaikl bij de grens vlan Breda. In een van
dezze. huizen woonde een- lid van den
modernen Tr&nsportarbeidersibond. Bij het
bezoek! van den pastoor, vond deze het
vakblad van deze moderne organisatie en
wees de vrouw' er op, dat haar man voor
die organisatie móest bedanken. Bij her
haalde bezoeken werd telkens aangedron
gen om den rooien bond te verlaten.
Alles zonder resultaat.!
Toen heeft m'en naar andere middelen
gezocht en die gevonden.
Bij deurwaarders-exploit w'erd onzen
klatoeraad de huur opgezegd. Wegjens een
informaliteit gelukte het onzen pg. W*.
Drop dit eerste exploit waardeloos te ma
ken. Een tweede exploit was beter gesteld
en toen de termlijn was verstreken, kom
tot uitzzetting worden overgegaan.
Gelukkig is onze kameraad, door be
middeling van anderen, er in geslaagld! een
kamer te betrekken van het „Arme Kin
derbuis" te Breda, een instelling van de
protestanten VoorloOjpig is het gezin dus
onderdak!.
Ook! een heldendicht van de raom'sek»
daad, en tevens een bewijs, hoe diep de
lietdev oor de armen de ziel der geloovigen
en van den pastoor van Teteringen reeds
heeft vervtdd. Dat trots dit alles do
arbeiders ziéh Viasfklaimpen aan onze mo
derne vakbeweging, is wel het beste bewijs
dat- ook! deze. vorm van bestrijding zelfs
in Brabant den opm'arsc'h niet kan tegen
houden. Hulde ,aan de dapperen !"-
En thans de waarheid:
1. Het is onwaar, dat de „pastoor
van Teteringen" die met het g-éheele
geval niets- 'heeft uit te staan 'het deur
waarders-exploit heeft laten beteek'enen;
zulks deed de neutrale, gemeentelijke
instelling van den Centralen jWiouingbouw.
2. Het is onwaar, dat de pastoor
herhaaldelijk! aandrong op het bedanken
voor ejjn modern vakblad, daar de gees
telijkheid niet eens wist van een ver-
sóhijnen in het gezin van zoodanig blad.
'4. Het is o.nwaar, dat de man uit
de woning werd gezet, óm'dat hij lid der
moderne organisatie was; want in be
doeld cdnvplex huizen woonden en woneu
nog steeds, zonder lastig te worden gje-
vallen, verscheiden leden van moderne or
ganisaties en niet-Katholieken.
4. Het is onwaar, dat de uitzetting
plaats ha,d om' socialisten-bestrijdingzij
geschiedde op aandringen derfatsoen
lijke buren, onder wie leden van moderne
bonden, omdat de 'betrokkene een ruzie
maker was, de buurt in opschudding-
braclht en zich ombehjoorlijk! gedroeg, zoo-
dat de buren dreigden te verhuizen, iaR
de klabaalanaker niet heenging.
5. Het is onwaar, dat „deze vorm
van bestrijding" eigen is aan de Brab'ant-
sdbe geestelijkheid, waar desondanks de
„opmarsch van 'het socialisme niet heet
tegengehouden; imtoers de geestelijkheids
heeft a.an bedoeld gezin, a,an hetwelk cenr
S.D.A.P.sehe opvoeding blijkt geglaven,
zeer veel goedis gedaan en herhaaldelijk
werd het of's/clnoon verwaarloosd dooi
de r-oode „kameraden", die nu, ~het geval
letje exploitccrêk door de geestelijkheid
voortgeholpen.
G. Het is onwaar, dat het gezin uit
het huis is „gesmeten". Maanden geleden
is den man de bestuursmaatregel van de
gc-me alelijk'e houw-exploila'lie meegedeeld.
Hij heeft overvloedig tijd gehad, om' naar
een woning om' te zien. Maar hij wilde het
-op ecu heibeltje laten aankomen, en dreig
de: „Laat ze maar eens durven, om! mij
pruil te zetten".
Ziedaar de leugen en haar achterhjUing'
dcor de waarheid. Natuurlijk zal „Het
Volk" bij zijn lezers de leugen lateit
voortcireuleeren en de weerlegging! braaf
achterwege laten. Dat zijn Wij zoo ge
wend van 't orgaan „Het Liegt", en dat
vooral tegen den verkiezingstijd, ter wille
van den „opmlarsöh", dagelijks moet lie
gen.... „uit het laud van Koning Christus".
.„Tijd"'
„Volk '-sdüinheid.
De socialistische theoloog, die in „Het
(Volk!" belast is rïiet, de rubriek „Uit het
Land van Koning Christus" en die acht,
d,at ook! socialisten peter kunnen zijn bij
katholieke doipelingen, schrijft thans een
stuk onder den titel: „In Limburg wordt
o,p Pinkster-Maandag gewerkt". Hij $r-
gert zich, dat dien dag aan een katho
lieke kweekschool achter wier Ijjjdige
oplevering noodzakelijke haast wordt gel
zet door Katholieke arbeiders werd
gewerkt, terwijl dit niet miodht op eersten
Pinksterdag en Maria Hem'elvaart. De
domioor weet niet, dat 'T.lleen de beid*
laatstgenoemde dagen verplidhte katho
lieke feestdagen zijn. Maar desniettemin
wil hij over Lintburg peteren en aan de
Katholieke Kerk de wet voorschrijven
GiMENGDiN IE U WS~
^Veenbranden-
Op, dtrie plaatsen in de (gemeente (Emmen
zijn gisltertnioirgpn vee-nbpanden uitigebro-
kc-n, dip ziclh ern-sltig laten aanzien, [fw'ee
der vuurhaarden -liggen bij lEtomenErf-
sfcheidenveen, de derde ia bij iKlazinar
veen-Noord. De branden, die zich mót
groo.te snelheid uitbreiden, Worden met
kracht bestreden. Al liet in deze gemeente
beschikbare braoidweerm'ateriaal is naar de
venen gedirigeerd. Een fefterke Wind en
felle zonneschijn werken uitbreiding van
het vuur zeer in de hand.
Het vUfg-ongbliik' Mijl Bagdad.
H-et stoffelijk overschö-t v-an den bij' het
vliegongeluk bij Bagdad omgekomen offi
cier-vlieger Eivefts' zal ogen ïeg'eerings-
uaar Nederland wórden overgebracht en
op het R.-IC kerkhof te TElij's'wijlk! ter
aarde besteld worden.
Diefstallen duur aigleuncrd-
De politie te Radijs heeft een Bpaan-
sch-e zigeuner-vkouW in hechtenis geno.-
nien, w-egens diefstal. Eij' behoorde tot een
groep ziigieuneds, die hun k-amp( ta'et Wa
gens buit,en Parijs hadden opgeslagen en
teen de politie daar*, een pnder'zoelk ini
Bteldo, kw-am ph vtior ongeveer leen toil-f
Hoen franc gps-tolcn góed vóór den dag;
dp-mc-sjurken, groote hoev'eellieden Bdhoe-
tu-n en laarzen, m'assa's linnengóed, Ireis-
tasschen, porselein, aiardewerk.
Al dvzB -artikelen waren in hoofdzaak
uit winkel-^talaige.s, buiten-uitstallingen,
gestolen en Maria Rodriguez1, de aange
houden vrouw, heeft nan de (politie be
kend, dat Zij- het hoofd' jwafs Vlan een
dievenbende en dat de gevonden, gbadlenen
d) opbrengst van twee jagen ptelens vorm-
de-n. Negen leden ivan de bende zijn ver
volgens achter simt gezet. Maria iRodlri-
guez' had .een vergunning om' op- de ma/rik
ten van de Parijselhe voorsteden goederen
te v erkoo-pener werd echter (tn'eer gesto
len dan Vierkoc-ht en het Wais Maria's
plan om, in Spanje ieen twinkel V'aiil het
gestolen góed te openen. iWó-ensdagj is de
politie bezig geweest met vracht-auto's ,de
voorraden uit h.et zigeunerkamp oa£kr h-6'
bureau ovpr te blrengen. -
.Wonderbaarlijke vischvangst.
Uit C-anne's wóndt gemeld, dg.t daar nan
do kus-t sindih penigen tijd fle haxidljinen
in overvlo,ed voorlkomen. Dagelijks wor
den er pp de reede 'en in de '.golf van Na-
poule duizenden kilo's gejvischt. De prijh
iiji, volgens d>e Petit Parisian, reeds van
twaalf tof twee frank' per kilo gedaald! en'
en het blad zegt, da(t (wanneer de over
vloed van viisch a,an dat (gedeelte Van
de kus-t blijft aanhouden, de (vissc'hers
zich in hun vanglst zullen: móieten beper
ken ,oim'dat izdj (voor d^n B)1 te gro-oteji
o-vervlo,ed geen .afzetgebied hebben. Eir is
geen enkele coois-erven-fa-briek! in de ma-
bij beid gelegen.
Onze brievenbussen.
Binnenkort komt in den Haa,gschenRaad
hoti voorstel in behandeling, om de brie
venbussen ,op een bepaalde plaats en in
bepaalde grootte verplichtend (e stellen.
Aanleiding hiervan is 'het feit, dat som
mige brievenbussen, meestal die welk'e
naast de huisdeur in don m'uur zijn inge
bouwd, op -dusdanige wijze waren gemaakt,
dat de besteller in den regel verplicht
was. die te negeeren en aan te bellen. Wij
hebben eens den tijd genomón om te on
derzoeken, hoe de brievenbus eigenlijk is
ontstaan en aan wien de eer van de uit
vinding toekwam'. Het resultaat E, dat
wij dien tijd alsi verliespost in onsl arbeids-
regisler hebben afgeboekt en, behoudens
tegenspraak van bevoegde zijde, beweren,
dat de brievenbus' (de huis-brievenbus, wel
te versla'-n) geen geschiedenis 'heelt. T,ocl<
is die evenmin uit de lucht Komen vallen
als al het andere .geschapene. Gaan wij
de wijze van het bestellen van brieven iu
vroeger dagen n\ dan Kamen wij tot de
postillons en postboden, die de hun toe
vertrouwde brieven aun den betrokkene
afgaven. Veelal werden de brieven of stuk
ken eenvoudig JLn liet Voorportaal of! de
gang van de zoning] gedeponeerd op- een
zich daar bevindende rustbank'. Een of
ander zwaar voorweip was steeds voorhan
den -om ze tegen weg-w»aien of' anders
zins te besc'herm'en. Zelfs werden in late-
ren tijd postwissels en stukken vaiy
waarde -op deze wijze bezorgd. Het spreekt
vanzelf', dat de behoefte aan den brieven
bus eerst werd gevoeld, toen men de
gewoon! e om' de woning voor ieder toegan
kelijk te stellen, afschafte en waar de
huisbel op dorpen en op' Kleine plaatsen
zoogoed als onbekend was, werd naar een
middel uitgezien om den besteller tegemoet
te k'oimen in i'ijn werk. Nu had' men reeds
in de middeleeuwen £ip> groote plaatsen iu
de kerkportalen bussen, waarin men mee-
deelingen vjn allerlei aard Kon werpen,
bestemd vaor de geestelijkheid die toeu
nog verspreid' woonde en op geregfelde tijd-
siippen, gewoonlijk' iu de ochtenduren, du
voor hen bestemde stukken aldaar kwa
men afhalen. Dit voorbeeld is vermoede
lijk in latere jaren dbor de groote handels
huizen en de Kooplieden, die niet altijd
bij bun z'aaK woonden, nagevolgd. Naar
mate het postwezen en het vervoer ziel»
ontwikkelden, werd het verzenden 'van
brieven en geschriften veelvuldiger, ler-
wijl de Koeten zoo gering werden, dat rijk
en arm zich op deze wijze met) elkander
tot op Verren afstand in verbinding Kondaii
stollen. Eigenaardig is wel, dat in den bloei
tijd van den z'.g. hofjesbauw, n m. in de
zeventiger en tachtiger jaren te DenHaajg)
in de Hof jes een brievenbus onbekend Was,
evenals de huisbel. Het nieuwe voorstel
beoogt de postbezorging^ te vergemiaKIlielij-
k'en. Zouden wij- hier niet, het voorbeeld
van koWmige Duitsche- en Auilerili'aanselie
steden Kunnen vólgen en bij onze talrijke
port ieJsjwoningen op den beganen g|rond
brievenbussen kunnen aanbrengen Voor da
diverse bewoners. Het nadeel, dat deza
laatste zioh even buitenhuis moeten be
geven, weegt toieh niet op tegjpn het Voor-
.deel, dat bestellers en vooral couranten-
bezorgers worden gebaat, doordat op de
eerste plaats het aflmlattende trapbeklim.-
men geruimen tijd achtereen wordt voor-
Komen en in de tweede plaats liet. bezorgen
van poststukken en couranten daarmede
in niet geringe mate wórdt bespoedig^!.
JVorden alle inlrnschtn doof?
Een wereld, welke tengevólge van, het
Voortdurend toenemen yali het javvaai,
dool is geworden, wordt in een toekomst
beeld v'an een Engelse-hen psycholoog! ge
schilderd, 'die beweert dat minstens d'e
bewoners van de ggoote Steden 'binnen
100 jaar bjjna niet jn-eer kunnen hoo-
ren. - - - -I
Wanneer het leven van fle m'enschen in
de steden van vijf en twintig jaar geleden
met dat van tegenwoordig wordt- verge
leken, dan kan men Zeggen, dat de wereld
uit een rustig idylle in een ware hel is
veranderd. 1
De invloed van dezte stijging van gelui
den, door mlac'hiniesl en ylerkeerfimiddelen,
door alle mógelijke mlechani'sclhe' muziek
instrumenten en andere oiormartiplwerk-
tuigen opgewekt, kan reed)® door! gienees-
heeren womdlen Vastgesteld'.
,De kinderen v'an tegenwoordig'", ver
klaarde een geneesheer, toonen duidelijk
de glevolgen aan van het overmatigie
gebruik van hfet gehoor. Zie worde-n, aaD
de eene zijde-, door het lawaai sterker
aangegrepen 'dan hun voorouders, omdat
zij' ne-rvieuser zijn, terwijl zij, .aan de an
dere. zijde, zich aan de \eisclhien meer
aanpassen, waardoor het gehoor snelle-r
wordt afgeistomtpit.
Muziekonderwijzers klagen dikwerf
over hi et feit, dat de kinde-ren niet meer
zoo het fijnie gevóel vbor he-t onderscheid
der tomen hebben als viroe-ger. De vermin
dering van liet gehoor kan Worden vast
gesteld 'doordien Vele- bewoners Van..groo
te steden, in het spektak»!, Waarin zij
zich, dag aan dag, bevindlan, heelemaal
n.iels meer hooren. Het geweldige lawaai
op de straat gaat eigenlijk spoorloos' hun
oor 'Voorbij. Talrijke ongelukken op straat
hebben plaats, o-m'dat luide signalen zelf®
niet 'meer worden gehoord. Die signalen
moeten 'daarom' telkens wój-deh Versterkt
en zoo wórdt het lawaai steeds grooter
en neemt het gevaar vooi* die ooren der
menseheD steeds meer toe. 1
De voorspelling, dat de mensc'hen in
het jaar ,2030 zoo goed als doof zullen
zijn is daarom' niet geheel uit de lucht
gegrepen en ook wanneer men haar al te
overdreven noemt, blijft toch het' grootje
gevaar bes-taan, Waaxd-oor ons tromtmel-
vlie"', in den hck'sensabbath van d°in
groeten stads-ohao®, wordt, bedreigd. Al
leen de rijken zullen nog 'in staat zij{n-
hun gehoor te behouden, doordien zij
zie'h of jn cte stilte Van hefi land Kunnei»
terugtrekken, of' in geluidwerende wo
ningen hoog boven in een der hoogste
verdiepingen van een wolkenkrabber hun'
leven kunnen leiden.
IN DE LEEUWEN KOOI.
Eeu wor'klooze. timmerman kwam lang^
ecu circus an ivrpeg om! iwejrK. Toti zijn
verbazing werd hij aangenomen e.n ,werd
hem gezegd, dat hij de,s avonds inaar
moest komen. Toefl hij kwamt moest hij
een leeuwenhuid 'aantrekken, gji werd hij
iu een hok ge,s;toipt, maafl gezegld, dat hij'
niet bang bbho-efde ba zijn. Op een
gca'e'vcn oogenbliik' word er een schuif
opengedaau e,n 'kwam uit, een ander bol
een leeuw 'grijnzend naar hem' toe.
Do timim'ertnau Vlaplatnu is' mijn laat
ste uuir gïïhlag'e.n. Wia,a.r,op- dc le<euw al
nader en nader k-wa.m' en hom' toen im
't echt Hollandsch vtoeig: ,Zegj ana,at,
zit jij hier p,ok voor, ,'n pik's(?Üi
BELOONDE TROUW.
Mevro-uw lot notaris: „En ik wenseh'
duizend gulden na te, laten aan Elisabeth
Jansen, die m'ij jn-eer dan zes maanden
eerlijk' en trouw" gediend h'öefti
WAAROP ZE WACHTEN.
Er werd een groot nie.uw' étaJageraanJ
Van den vvagjen afgeladen. Twee .jongen®
hadden een half uur staan kijken. Toen
zei 'de -eeni
„Gat m'aar mete, jo; ze laten liet tóch
«iet bij ongeluk vallen.'"- i
ONNOOZELE VRAGEN.
lieer (to-t winkelier): En ditsigai-
renpijpje is vain hard glas, niet Waak
V link slier: Jawel, mijnheer.
Heer: Kam het dual iop den glrond
'vullen, zonder dat het Wreekt?
Winkelier: Hoogstwaarschijnlijk we]
'mijnhe-er.
Heer: Kan ilk helt legen de sitraatj-
fleenen gocien? I i t
-Winkelier: Wel zeker, mijnheer.
Heer (met belanglstteHing). Kan ik
er met een ham-er o-pi slaan!?
Winkelier. Wel zeker, mijnheer.
Heer (ve-rwó-nderd)En breekt het
dan niet i
Winkelier. Denkelijk' wel, meneer,
maar niemand kan u beletten, ,er dat
allem'aal mee te doem!
OP SCHOOL. ;.- i -
Onderwijzer: Hoeveel iis de helft van
een lierda.
Klaasje: Precies kan ik het u niet
zeggen, maar veel is het niet.
