ZATERDAG 20 APRIL 1929
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANr
ONZE DAMRUBRIEK
D'.ie saghm'e eeaia in mijn harigd, en die)
wiiet mie uyt) te leggen,
Dat ielk olmlinijin achttiend© jaar.... do.or een
benni.pipe venster zon klimlme in
„mijn graf'.
Dorih ook als! m'en djie kunst niet ver
staat, kunnen handen ons soms tocihl «en
taal spreken, diie duidelijker en ontroe
render is dan welke tong ppfc. Zoo verhaalt
ons Peter Dor fier in een van die heer
lijke boeken, hoe Vaders1 ruwe vere^ldo
nrfceids'hnnden hiemj na iedere vacantie tel
kens weer zoo dicpi ontroerden, als ze hen!
uit den grijzen linnen geldbuil de daalders
kietelden, die zijn studie, kostte. Zoo kun
nen moeders' altijd .werkzame handen pms
zoo diep ontroeren, wanneer we ze) op
'haren ouden dag een enkel oogsublik) rus
dag in haar Schoot z'ien liggen, terwijl ze
ï'elf .even over haar breiwerk is ingedut.
.We kennen ook allen wel miemsldhietD, di©
'nieein vuist kunnen maken, omdat ze geen
hand 'hebben en andere, die armen aan hjun
lijf hebben, m,aar ze niiet uit de mouw] ste
ken of zie tot alles verkeerd hebben stapn.
Een fatsoenlijke jongen zal nooiit een hand
in den z,ak steken en een liefdadig) miansclh
doet het bijna dagelijks. Maar ik zou mijn.
lozers onderdehand mlet mijn praatje over
dt 'hand vervelen, en dat zou me zeer over
de hand zijn, v,anda,a.r dat ik ten siLott^
nogi renig© sAooine gedachten yap Dr.
Alfons Heilm,an over dit ouder werp. wil
ten beste gieven. In zijn mloqie ihqekj'O
„SUmden der Stille" zegt hij o,a.."
„Do hand is voor den mensicihi ,als oen
llouvye, nooit vermoeide dienstmaagd, d'ia
hij niet eer ontslaat dan wanneer hij ziA
vermoeid te slapen of te sterven legt. Wie
zflph zelf nauwkeurig! wil leeren kennen,
lette eens een dag| nauwlettend op zijp
handen".
Hoeveten zijn er njiet, die hpt Van Eedcn
kunnen nazeggen
Dra worden ze mlagler en beven
pn verlangen naar eeuwige rust,
dan is 't laatste woord gesAreven,
bet laatsite kaarsje gieblus'dht..
En'mijn handen, mijn handen voor 't laatst
nog*"doior lieve lippen gekust.
d.i. door den stropi.
Het huis van Lucie Nevins.
Een wemidie, wanneer hij even had
kunnen binnen ldjken, zou zeker geidaAt
hebben, dat zij omeenighedd. hadden. Zij,
zat opi een bank aan. de eeme zijde, hij! in
een breedten leuus'tp©! aan de andere zijde
van het gpoot vertrek. Zij keklen elkaar
aan het v|olgiep|d oogenblik lagen zij1
jn eikaars prmein! Do zaak' was, dat teij
juist, dien middag besloten, hun verloving
piublie'k te maken.
Na enkele «ogenblikken zij he;t knefiisje
„Ga weeriop je s;toel zitten, John. Ik heb
nog wat met 'je te beappAan. Bovendien
verwaAt i|k Fined "Marsal nog."
„OA, die Freddie! Maar goed. Vijf mi
nuten vjoor de „bespreking)". Ik' houd miA
horloge A de "hand!"-
De kamier waaiA zij ziA bevonden was
rijk', maar vooral opi een w'ijize, dlie getui
genis aflegde vian een persoonlijk© sm'aak
gemeubileerd. E|en dik tapijt beidekte den
vloer; de (meubels waren A FranjsAen
stijl; aan de pannen overgordijnen van
rose kleur. KleAe snuisterijen., ÈmgelsAe
platen, Japans A iivOorlwierk, «pkele Cbi-
nees Ae via zen stempelden het vertrek tolt
de kamier Van een joing meisje. uit, weil-
gestelden en lauistoicrattsAeii ki-Ag.
„Natuurlijk heb A 't niet verdiend", zei
John. „En 't spijt me voor de anderen.
Voonal voor Marapl. Fradldiei is werkelijk,
een aar)d|i)ge join.gen. Ondanks al zijn geld!
Ho,e kon je eigenlijk van al zijp Im'lliiaenep
afzien en mij nemen, een armen uilgeivjer
„Het passanide antwoord zou zijn",
meende K|i|tty, „dat geld er niets 'tpe doeit.
Maar dat is natuurlijk niet waar. Geld is
Uit de Kerkgeschiedenis van
Walcheren en Zuid-Beveland,
AI.
Itüoin'-A Wal Arren der 11de cieaw-
D,at gedurende, de 11de eouw de bevol
king; van WaiAeren .in meerdere mate
jv.as doordrongen van den waren geest
v,au t Christendom1, blijkt wel 't best uit
de toenemende viereeripg der Heiligen Gods
len wel op; de ©erste plaats uit de ver-
eerAg| voor Siut Wiiilibrordus, die op.
zijn beurt vanuit den Hemel blijk gaf zijn
dierbaar W.aJlAeren en hare bewoners nog'
opi bijzondere wijze te gedenken.
In 't begiin der 11de eeuw werd alsppe-
d:g| de kerk, die te Wiest-Kapelle door den
H. Willibrord was gebouwd en ingeze
gend, door de dankbare West-K,apelteps
aan hem zeiven toegewijd; en toen zij
Hem tot- schutspatroon hadden giekazen,
vroegen zij pan de abdij v'an ËiAternaA,
dat een gedeelte van zijn heilig gebeente
binnen hunne kerk ïnüAt rusten. Deze
hede werd inderdaad verlioordde be
noemde abdij schonk volgaarne aan hare
dochter-kerk een deel van de kostbare
overblijfselen en zond het rijk-viersiierde
kistje met relikwieën naar Wiest-Kjapplle
heen.
Van toen ,af stroomden de g'elotovigein
van geheel WaiAeren naar 't zeestadja
do© om1 den H. Wiilli'brord te verderen en
genade en barmhartigheid ioip. zijn voor
bede van den hemel te verkrijgenen me-
nigje bewoner vau 't eiland vond daar pp
zijn smieekende hulpbede een welkomeu
jstain van den Flem'el door Willi'bi'oi'ids'
voorspraak.
Gelijk de eenlAg in z'ijn moeilijfchiedieaj
ziiiclli spoedde naar W'est-Kqpelle om ziA
daar WAUibrords steun te verzekeren, zoo
deed bij! gemeenschappelijke rampen ook
't geheel© volk.
'Poen immers Kobert, de jongste zoon
van den Graaf! van Vlaanderen, omstreeks
't jaar 1.063 aan de bewoners v'an Walche
ren den oorlog: verklaarde en de 'Wjatcjhe-
naren nog geen tiende gedekte van 't
leger aan Kobert orp 'den been Ronden
brengen, toen gingen dp krijgers eerst ter-
wel degelijk bijna alles. Ik heb nog nooit
in mijn leven geld genoeg gehad.
Doch toen het er op aankwam, te kiezen
tussAen Freddie Mprsial en jou
„Als ilk bedenk, wat een boffer "A bem!
Ik he b jui|S,t een vlrpuw noodlig, zooials jij,
Klitty. Diie kan oritvlanglein, gakten kan
uoi|dftiihou,dein.'-
.„Donk je>, dat 't H|0pdLg is, veel taien-
schen te zien en te pinitviangyn A ons
huis
„Dat is A mijn vak zeker pooidAg."
,,'t Kliai|lflt heel Aiteresaapt. Ik po|t|mpet
bijna noodlt verstandige mensohen. Altijd
allen m;aar rijkei memsichen,"-
„\A je 't ook niet het best, pis we, in
Juni triouw|dein ?'t
.„Jia,, dat vind jk goed. Ik ha,d lm|e ook
opgeveer omisteeeks id|iep tijd voorgesteld.
De laatste idpie mAuten heb ik bij d'eizeli'
al overlegd, of ik als bruid zal trouwen of
'in eien gewiope japon. Maar, waar Zo-uden
we giaan women,, John?"
„Ja,. in id-e' oude sAd kruipen we bijna
evlem goedkoop een be©! huis huren, ajs
hier in de buurt een étage. Wiat deuk je
ervan? Zou je er bezwaar- .tegen hebben,
da,t we in de. stad gingen, w,on«n, nl was
't maar vlooi- tijdelijk?"
„Neie., tot je zaken zóó gaan ,d'at We
hjetr eajgiens weer kunpen ga,an wonen."-
John moest dian hoog poodiig wieg. Hij
had eien aflsppaak met eep Jmepjsje.
Kitty laAte.
„Ik heb een pdlvienbemtio voor 'p seore-
tprcissie moeten plaatsen'-. liAtlte Joliar A.
„En ik wacht ieid)cir oogeniblik Freddie",
herApepde hem' Kitty. „Zijn nieuw1 huis
is klaar. En Freddie, heeft mie gev'i-aagd
hem.' advies te geven voor d'e AiiehitAg
van aAtti'en of peigentien kamieps!'!
John wuis mauweSijks op zijp buntau toen
mem hltm een kpai;tja ibiraAt
„LuA-, NieivlAs" las hij.
Hij ondAiteiekendo e,6p AiefJ terwijl de
be,zo)ek'sitea- btAuentirad.
OplAjkemd sahajok' hij' hjeit meisje, dajt
binueptnad, leek wel een kopy, een even
beeld yap Kfltty. Of eigenlijk geep even
beeld, ,zij wa|s heel anders on toA l©eikf zij,
,op Kjitty. Zij wps eien apdere vlariatia op
Kitty's typte. Ook de tAit, het haiar Üer
beidie mejsjes kwalmiem piv!e|r,aen,. Maar- bij
de ,bAin|eiptradenide wps all'es donkerder Pp
inAider .vlerfijipd.
John ,vpoe,g biet mejsje veretehilltepdiB bi-
zonidterihtadein over- hapr vpoegefjep wier'k-
kripg!,, ,d|iiclte«ird« hpar, ais ppoef'e'en halve
bladzijde .uit ©em bpek ep heit slot Was, dat
hij ,ha,ar .aaaps't'ehdiei.
Dem ,v|olgjandep Maiapdog zou Ewif© Ne
vins hapr Wenk bc|gftnpon.
D'e ,v|olg|einde wieken zoudep wel tot de
g'elukkigslta A John's leiven blijven b'ahoo-
run. Op kantoor had hij pep drukken tijd,
maar pa kaptooutijd leiek heit iedopep dpg
wel feest. Hij ,glkg voel maar theiater en
schouwburg mtet Kitty em beiden apruseiep-
den .ziA uiitstekond.
Mot Fnelddde hadden zij lange discussies
over .allcirlei planpen voor de ArichtAg
Van hun hui|s.
Dit, ,g)aif idjiklwijA wel moiedlijkheden, want
vleorAoppg zuu Jolrn alles nog zuinig aan
inoAun doen. Toit spijt van z'ijp meisje, di'e
ziolr diaar mloeülijk A eahiAta.
„Wja.t moet 't hieerlijjkl zijp!" zei zij, „als
jo er niet op hoeïlt ta k'ijik'ePi, of iets- vv,a,t
duurder is, dan gieiwioon. Zooveel geld t'o
kunueip uitgaven ,als je wiilt!"-
J ohn w'epd dan wel oens stil. Da Iv'ea-ge-
lijMpg tusschen zijp ciigen to,ekom's|tig'e
inriclrtAg ca dlie vian zijn rijken vriend
drong iziA vanzelf op tip Fred was er
digen'lijk te, trotsA voor, idiau dat hij; die
vcr,gicdij|k|Ag iz;ou huppen toelaten.
In izulke oogieiublikken daAt hij ook aan
zijp kantoon-, waar zoo hand muost wor
den gewerkt. Hij miaest erkennen hij
vjomd ihet daar prottiger, dan ooit 'te voren.
Do pit'uwe searataressa, Luci Nevins, zag
beevaart naar Sjnt Willibrord te West-
Kapolle, beleden fer hunne zonüep, ver
sterkten ziA m'et 't VleesA pn Bloed van
den Godni'cnsc]h, en bonden 't kistje met
relikwieën op) den standaard, die voor 't
leger, werd uitgedragen. Zingend en juii-
Acnd trokken zij de kerk uit vol vertrou
wen op; Hem', wiens g:ebieent© hup vpor-
gjng eu als den weg ter overwiunAg wiees.
Eu inderdaad! het veel grootem leger Van'
Robert werd totaal verslagen Pn dip .Vla
mingen allen van WaiAeren verjaagd,
terwijl, zoo, verhaalt men^ gedurende den
strijd.boven de WalAenaren, die slechts
drie man verloren, een witte duif! kwam
zweven, totdat de overwAping' was be
haald. 't Zegevierend leger de©d nui de
gtelofte om alle jaren 't feest der pvlrav
winning' te Wost-Kapelle A St. Willi-
brords heiiligdom) te komen vieren, terwijl
't twee op, den vij'and venoiverde vapen. app
de abdij-kerk van E|Abern.aA ten gese'ljjen-
ke bood. Sedert dien tijd werden de reli
kwieën van den Heilige jaarlijks op dien
dag in plechtige processie ronijgedragep
door West-Kapalle onder toeloop aller be
woners van 't eiland.
Het 'bovenstaand verhaal vinden wij1 mpt
veel omhaal vernield in „Het Leven van
Sant Willibrord" ons beschreven in de
jaren 11001110 door Thipdf'riod, deif
abt van E'AternaA, die bij' zijn bezoek
aan WaiAeren di|t alles vernam1 van zeke
ren EkAard, die den strijd zelf als één
der voornaamst en mledestreed ©n daarna
zijn krijigeTSlctatuumi verwisselde tegen de
monnikspij1. Al vermeldt deze Thioidfrietci
ook geen enkel jaartal; 't is zeer waar
schijnlijk, dat die kamp, ziA afspeelde A
1063; in ieder g'eval viel dit alles niet, ©er
dan 't ju,ar 1061 en niet later dan 't jaar
106-1 voor.
In datzelfde werk *t Leven van' S,ipt
Willibrord door abt Thiod'lried vinden
wij ook diens bezoek aan Walcheren ver
meld. Ook 'hier laat deze monnik, helaas I
wieer alle jaartallen weg; maar daar
Thiodfried eerst in 't 'jaar 1083 tot At
werd giekozten en hij' juist in die waardig
heid 't eiland bezoeken kwam, moet dit'
allesi pa 't jaar 1083 zijp gesAipd. Waar-
niet /tegen moieiten pp en zij .nam! John
opgctonpiklt steeds mieer welA -uit handen.
Hij 'begion «r Jioe langer hoe 'mlepr t>Aik
A le kii-jjglen. Hij v|oelde ziA op zijp privé-
kamtooi- ook 'niet meen- zoo alleen, hij, had
■een toiediew'epks/tWL' gekregen op hij, g|img
ziA idjaar spoeidilg pan hechten»
Den dag;, dat Jiij 'een ring V|opii- KAty
had gekócht liet hij 'dezen paai zijp secre
taresse izien.
„Wpt pnaAüg", zei ze. Zij pr|oibaer,dia
den pipg aan haar vAgwr en piaakite heit
volgend ooganbliikhaar excuus hierover.
„O, 't A niets", zei hij,, mpisjos paiohe'e-
ren /altijd ©en i-jpgi apn hun vlAger.'i
Fredldics A^iAtipg vroeg poig lang v,eel
van (Kitty's zjoffgep. De pilanpcn voor ha,ar
eigen inrichting wenden i-idoo1" ulltgesteld.
Het w,as ,op oen dlag A het volglepdlo
voorjaar dlat John zijn secr.eitapesse vroeg:
„Juffrouw NevAs, u -woonit toch in, da
oud© stad. Kijfcit u leiens paar ©on huis voor
mijtlepmipste wanpeer u daai-toe ©ens
glelegeAoid lvf«dit?v-
Veentiep diag;en later- had Lucia NevAs
inderdaad pen hujis g.evopdcn. Jolin B'teldo
voor, dat hij en juffrouw NjovAs eerst paar
helt huis- zouden gaap zien,. Ik spaaffl dan
voor Kitty misschien een onmoodtigp Aop
uit", Vond hij.
Zij /besteedden mlele/r dan ©en. uur aan do
bezichtig Ag Man heit huis.
John ivi/e-1 heit op, welk eon gaode kijk'
het micdisje, dat toA al sinds viersctiiUemdte
jaren ppi kamtopen. had gewerkt, op do
Ad ceding en de mlogelijklitede» van oen
huis ihad.
Hét Iduuaide nog bijna een week vóór
Kitly ert,qa kwam, het huis met John to
gaan beziAtigiein. Ma.ar dit bezo-ek had eem
sleAt Viorloop. Kitty beklaagde zich, dat
sAuA tegemover het huis «en dlrogiaten-
winkel was. Dat het zoo *>U|d was. Dat do
kamers diopkeir waren. Die frappen smal.
„Nee^ hier kan A tooli piet wonen
Jrhn,was haap besluit.
Hij bedankt© juifrpuw Nevins ,die hen
V'crgeizeld had.
„De- zaak' is," Viai-yplgjde Hij, „dat een
huis A dte nie.uwe stad voor ons toch te
dn ar- izal lioimfe n.'- i
„Zag je ook", vinaeg Kitty, „dat die
secretaresse wan je e(6n beetje pp mjj
lijkt?"
„Jo, vin je diat?"-
Kd'tty laohte, miaa,t- er was iets A lipax-
laoh, Idiat Johm ïfoed opzien.
„TussAten twoe haakjes, John. Fneid's
huis is nu heelemaal Hiaar. Hij 'hoeft ons
voor Zondag op d'e luinoh geivnaagd.".
„In terdie. Da.t kan."-
John zag erg togen Zondag1 o.p. Hij ging
nu niet .graag paar Fred's huis; Waar nu
alles in nieuwen glans zou Behitterien. In
gedachten gAg hij kamer vjoor kam,er het
huis na, dat Lucie Nevins liad uitgekozen.
Hij zou ni'et zoo'n huis meer dan ip zij'n
soliik zijm.
Maar Kjitty, idliie had zulke heel andere
'eisAiC-m
„Ik zal zelf wel 'n h,ujis zoeken," sfceldte
Kjitty es anderendaags .voor.
„Binnen enkele dagem."
Maar zij dteed het met binniem enkele
dagen en zelfs piet bAnem emke,le weiken.
Op 'n a.vonidl, dat beidep bij Fred Mar-
sal op, bezoek waren, kwiam' het gesprek'
erop, dat ©r A de rookkamer nog) AkW©
kleedien ontbraken.
„Djc zou jo het bes'te A Spanjo fctamen
halen,zei Kitty soherlsend'. „Wij zoiud'en
ze klippen 'm'eebnengen, als John en ik
van onze huwelijksreis .tei-uigjkbaniein.."-
Iet.s A d© gedaohte, dat Aj' viap; zijm
•huWelijllijsipeits iets vlooi' Frc'd! Marsal z'ou
mtee-brengen,, sltak John. Maar hij z'ei niets.
HA hAidrnde hem odhlteir ergA, dan liij
zichzelf wiliclic loegevion.
Luci© NicVAs had Aitusscben nooit meen-
v an lult huis1 meldjimg gem'aajkt, diat zij
sAijid'ijk .iis dit yoorgbvallen tussAen do
jaren 1085 en 1096.
Op Walcheren (zoo vAd'en 'wij' basAre-
ven) was een burgertwist uitg-c broken en
woedde in al haar verslcllii'ikki'ngen. 'Dp
oorzaak dezer .oneen,igheid is onbekend.
Mog'elijk bad zij haar oorsprong in den
l-u.il lussAen Dirk V. en Robert gesloten,
waarbij Zeeland gedeeltelijk aan den Graaf
van Holland kwa'mi. Wat daar ook van
waar zij, feit is dat do bevolking'! vaa bet
eilaud v^deeld was in twee partijen, dio
zooi fel tegenover elkander stonden, dait
m/en ziA nergens mleer veilig kon bewe
gen. Vele «dele WaMhenareP vielen onder
't moordend staal hunner teg!aup[artij. Het
liep z'eljfs zoover, dat m'en op; Goe'd(e|il
Vrijdag i,n volle wapieurusting en om'stpwd
van A-ijlgskneAten ter Vereiei'ipg van 't
H. Kruis naderde.
In di.fc uiterste vatte men 't plan pp
eenigen hunner af te vaardigen naar dep
abt van EidhterpaA, opdat Ifij' tof liep
zou willen komen e,n door den Invloiejd
van zijn roem'rijken yooi'g|anger, den H,
Willibrord, hunnie rampit-n en de twee
spalt zou doen beëindigen. Neemt men nu
als de oorzaak aan, dat do twisten tus
schen de voorstanders van Holland ecner-
zij'd's, van Vlaanderen anderzijds plaats
hadden, dan is 't o,ok heel goed te begrij
pen, waarom! niet de abt van Geut (rap,ar
een neutrale, de abt van J3iAternach werd
ontboden als scheidsrechter tusschen du
beide partijen.
Op 't bericht van zijn komst naar Wal
cheren, werd de dag bepaald voor het
prootc. ri.-Atsgedmg, waarbij de abt van
F'Aternadh, Thjiiodfried zon tegenwoordig
zj,u en waarbij alle Walclhepapen vcrr
plicht waren aanwezig te zjj^.
Met zestien lange Ahepen waren d'o
WalAenaren naar Antwerpen uitgevaren
om abt Thiodfried ,af te halen. Twee da-
g|en lang waAtten zij tevergeefs bjpnen
den haven v'an Antwerpen dc komst vap
den abt, ali en den derden dag' mloieisteml zij
terugkeeren, daar dc vastgestelde rechts-
«ittAgl ilifun aanwezigheid eisohlte.
Onderweg, zo,o verhaalt Thiodfried, op
hun terugreis naar Walcheren smeekten
v.ooa- John ha,di govopden. Zij spteaken
friou;weips toA nA't meer vleiel piet elkaar.
Ieidf-r deed stil zijn wluikl, als tw'eia A'.en'-
schen dbf-p die dooa- hup werk "v'eiel samen
zijn ein die iets- 'hebben, waarom ziji tuiet
kunueln spieken.
Dagelijks vtepieg Jolrn Kitty, of z'ij; al
naar 0,011 huip hadl ujlgezien. Telk'ans
bleek zij ©r geen tijjdl yopa- te hébben
gehad. John zwoeg, maar hij voelde al
te goed', dat het zóó niet lang mieer kop
blij'vten.
Op ©en 'mii|djdag hadden zij Fped wiocr
bozoebt en Jqlm had Kj|tty P|aa/i- huis
igehpacht.
„Kitty,". va;o,©g JAn. „Kuin je Pu d-e
vioigfende week naar oen, hui|s vooa- ons
zoeken
„Nee, Jolin, jk hen er "ta mo© Mbor.d
„Kan ilk hielt d)an niet djoen?"
„Waaroim hob j,e zoo'n haast met het
huis Tpouwleins eerlijk gezegd]ik
heb daar a,l dikwijls «vien- gedpeMik vind
■t to A ie.i'g;cinlij!k beter', /dat wijl ions tte-ouiwen
uitsteldein, t,o;t jiji wat ui eer vlerdiieint.'"
„Dat kan pog lapg, nog' wiel vftea-; tel
vijf 'jaar idui-iein.'i
„Ik vind helt beter, dan nu te tno.iiw'en
icui ma van alles' te pi/oieitqn ontzaggjep."
Jelui atontfl op. „VA jo '1 dan miaa/r niet
bateir, dat wij onze verloving verbrAon?»
Kitty knikte. „Ik' zp.u jei zoo graag Wil
lem duidelijik' makenhakkelde zijl.
„Dat iis ndidt poojig", onderbrak hij
haar, terwijl hij vlug de Kamer verliet.
Denzelfden m|i(d|dag belde JoJuj nog zijn
kantoor op>
„Juffrouw NovAs", viioeg hij, „weet u
of dat huifs nog iteiTiuur is dat u indertijd
vlooi- mij bad' gewonden?"
„Dat is zoo, mijnheer?»
„Wdilt u dfcln huisheer dan zagtgen, juf
frouw, dat dik dlat wil huiran? Eln houdt ai
dan mpa-gein ane|t mij klunpen lunclien ?'-
„Ik ik ."- ictn dian in, haar geiw'open
©©nvlqujd: „Ja, mij-nliear".
„Jk hdb icjts m'et u t© besiptrAA'. Hij
aarzelde even. „MiipsAdten weet u al wel,
Wat heft j|s. Wieiet j© 't LiuioA?'!'
Eem lang© .piauzc. Diap hoodde hij ©eoi
zwakke stelni: „Ja, Jolunl-
DAMPROBLEEiM.
Zw;art: 15.
1 2 3 4 5
46 47 48 49 50
.Wilt: 16.
De diiagi-amstand in cijfers behoort te
zijn: Zwart 14 sichijjv'em opt2' »69, '11, 12,
14, 15, 20, 23, 29, 36, '45 en ©én dlam' ,op
19. Wit 16 sAijivein opi 16, '21, 22, 25,
27, 31, 32, 35, 38, 41, 43. 44,. 46, 47, 49
en 50. Wj]t spoelt en whijt pffl sehit(bwcn|d:a
wijze! i
Oplossing vorig pirobleem'.
De dd|aga-amsit,naid in jpjfcrs was: Zwart
9 sA. op 5, 810, 19, 2123, 2G en ©e.n
dam op 50. W|iit 10 stli. 25, 3134, 36,
39, 41, 44 ep 47, Voorts opi 37 een diam.
Wit speelt 34—29, 32—27, 37x17!, eerste
zi; A oen vurig' gebed den H. W|illib|roitJ
om ï'eg'en, daar huil velden uitgodnqolgd
lagten en de oogst dreigde lei mlhlukk'fl!.
Nog voor zij tluüs waren werd' hun ge
bed verhoord; samengeplakte wolken ont
lastten zinlh in regen; voor de verwoesting
dooi' droogte trad een welige groei der
veldgewassen i,n de plaats.
Spoedig na hun afvaart uit Antwerpen
kwam aldaar abt Thio'friedd aau. Zooals
da WalWhenaren hadden vèi-zochl, gier
StAiieddc. De 'magistraat en bevolking van
Antwerpen ontvingen d'en ab-t mlet alle
eer en voor zijn overtocht naar 'WflldhiC-
ren werd zoo. spoedig' mogelijk zorg gedra
gen en nog dienzel'ilden dag ipge.p dian
avond landde Thiodfried op Walcheren,
door z'eer vele eilanders blijde Verwel
komd.
Bij Wet aanbreken van den volgphdem
dagf stroomde al het volk naaif Middel
burg', waar 'het geding onder voorzitter
schap van abt Thiodfried zou plaatsheb
ben on tegen hunne 'luidruchtige ruwe
glewoonlen in was er oi-de odder hem on
ontzag. Dien dag regelde dc abt allêeln'
maar zaken van ondengosAikt belang- eii
verzette tot den vollgienden dag d© belhan-
delipgi der voornamere en meer ingewik
kelde reldbtslvraigien.
Hier Krabt do schrijver .een epiisodo in
van -©an larlmlen man, di,e zich) mieh een
adellijke walde verzodnien. Doz'e weigert,
wordt bezeten, maar geuezen door een
relikwie van St. Willibrord'dan volgt
nog ecu dergelijk geval, waarbij1 de onver
zoenlijke blind wordt, maar na zijn ver
zoening: 't. licht der oogen terug ontvangt.
Of' deze twee wonderen inderdaad ge
schied zijn, zal wel een open vraag blij
ven zeker is 't, dat wij aan abt Thiodfried
©en zuicllit van wonderen te ontdekken
niet kunnen ontzeggen.
Den volgenden dag, zoo, gaat 't verhaal
verder, ijlden opnieuw allen tot den
plaatsvervanger van den H. Willibrord,
oplat hij hun verdere gesAjillen zou on
derzoeken en tteisteAten. M,eii kwam over
een voor beide partjen zeven zaakg'clas3
tiigden te kiezen uit de families der Ver
slagenen. Dezen ontvmgen yolm'aAt om
mqtjef: „Sw'a/stika'J 17x48, .48.-37!,, twne-
de mpitief: „Oplsluiitimgi", en 2520 is
derde mpticf1: „M.ateet".
Correspondentie over deze rubriek wordt
niet gevoerd.
I Gekke gesprekken
«MMMB HMUIU
DE JONGEN VAN ERVARING.
„Vreemd, zpoals veel ïnejsjep van teglen-
woondig niet willen trouw en
„H|0© wieet je dat, Kariel?-
„Ik heb -'t zft geviriaagdl'-'- t -
LEKKERE, LEKKAGE,,
Vrouw des liuizieis (die loodgieters Ver
rast, teirwijl zijl zjA bdj1 een biervlat tegoeld
dloen): ,,M;ag ik' u, vlagen, w|at u tier
uitvoert?-
Lo.odgiAetrp,: „Een lek sitopppp, mo-
vnou.w.'1 i -
EEN BEVAREN MATROOS-
„Mijnlider, mevipuw zeg|t, dat ziji over
vijl' minuten klaar is.»
„Laat d© ©hauff|eiur dan ;ojver een uu,r
vArnjden!" 1
ONDER EENVOUDIGE EIEREN.
Vr.ouw toil nieuwiem doimAé: „Lacht u
wat harder, dopiiné, pniju m|an A 'n
beetje dooi1!"
STOFFELIJKE GENOEGENS,
Brpid machinaal liet gebruikelijk©
zinnetje opdreunend: Dank u wiel yoor
uw altera annkgplt ca«leau. Ieder Keer dat
wc er uit eten, zullen w© aan, u denken.
Gast. Dat is -werikalijk heel vtriewle-
lijik van u, maar is het miA wat lastig
om nilt een stofzuiger te saupcerea.
IEDER ZIJN WERK.
Och, Jan, ga eens even wat water
putten v|ooi- Apn;a, ziei mijn/heer tot zijn
koetsier.
Ik bon gehuurd «mi met de piaardem
te rijden, mijnheer, «n niiqt qm water, la
putten, was het antwoord'.
Beat, zei mijnheer. Span dan even
A en rijd' Aapa naar dien p|ut.
DE VOLONTAIR.
Patroon: Uw vader li,e,eft toA ook
©en zaak njebw'aar? .Wat zegt hij: dis
iemand van zijn personeel drie dagen ge
boemeld heelt en den viaiidcU dag .te, laat
opi kantoor komt?
Volantair: Mijn Vader zegit dam al
tijd: Ach, ik ben pok eenmaal jong jge-
wce,st.
ZAKEN ZIJN ZAKEN.
Wpadiend kwam, een man -den wAkei
U hebt mij gisterenavpipd A plaats
biunculooplen.
v an insettenppedier niespoeder' gegeyen en
in iu heb A vappaaht natuurlijk' geen oog
dicht gedaan.
Ik ben blij ,cta.t u zoo, eerlijk bent,
zei de drpigisi. O an krijg A nog aijiiltien
cent van u!
DJE HEER DES, HUIZES.
Zeg, Pepjer, isl d© vrouwl thuis?
Natuurlijk isl zes thuis. Dinclht' jo nou
dat ik op Za,terdag|m(iddag Se ramen zp|U
staan te zemicn, als za niet) thuis jvpp?
VERKEERD BEGREPEN.
Huisbezoeker; En is dra flesch UW,
éénige troost
Pimpel]mte®sNee, A heb nogI pen aDdera
A mijn zak.
HAT .VERANHERDE.
Anancfhist: Vanwiego de bomlmlen in
zheht.
Polilie-aiatenten (om strijd); (Wiaffrom'
zouden 'wc
Anarehli'st; .Vaianivegio de bommteP in
m'n zak 1 1
unlet den abt en zijn raad, alles] te, regelen.
Zij! slaagden inderdaad; de vredie keerda
terugl eu word' door pilo bewohers; van
.Walcheren bezwaren. Gedur-endé twee
maanden bleef Thiodfried op 't eiland en
keerda dan m'et eer overladen naar; Eteh-
ternaclh terug', 'alwaar hij- .pon dankoffer
aan de jl. Drieëehheid b'radht.
Thiodfried mogle van 't volk van Wpl-
Chereu m de 11de eeuw gtetuigen, dat 't
sterk© en harde mleoséhen waren dof op
paarden: hun vereoriAg! .voor Sint .Willi
brord ©n do groote eerbied voor zijn
.priester-opviolgter zijn voor ons bewijzen,
dat dit volk moer en m'epr doordrong, in
d'en waren Aristelijkep gjepst.
Behalve abt Thiodfried ,venh]aalt opa
ooi nog ©en monnik uit ZinokJAergian
(Fransch-Vlaandlercn), Drogloi genaamd, 'n
wonderbaar voorval dat A de> elïldo pe,uw
op Walcheren zon igtaschiiied zijn. Wij vin
den dit vermleld in zijn werk: „De ge
schiedenis der overbrenging van de Hei
lig© Levina".
Il'et lilöhaam' Van deze maagd en mar
telares werd A ]085 .uait Eng'eland naar
Zinoksblcrgcn overgebracht en d'aarna, oinil
meer bekendlip,i|d t© g'eVen aan' do Hei
lig'©, langs de Viaamislcihe kusten naar Wal
cheren gedragen, waar het in een kerk ter
vereei-Ag werd uitgesteld.
Daar was nu een 'man, nret naffl'e Rem-
bold, die aan ©en dubbele kwaal leed; hjji
was namelijk met doofheid en lamlbeid
geslagen. Vol vertrouwen brachten 'hem'
zijn kinderen naar die Kerk' en Aderdaad
herwon Rcmb'old hier niet alleen zijn
gehoor, 'maar ook het gébruik van al
zijii ledematen wc»r terug;
Van al dez© wonderen, hiierblaven Ver
meid, kan rnlen aanvaarden wat men. wil,
imaap dat alle Verdicht zij'n, id toch wel
niet aan te nemen. Het Walcheren der
eifld'e oenw is bekend om zij'n wonderen,
door vertrouwvol glebed m'et tusséhsn-
kolmist van God's Heiligen verkregen.
Zoo zagen de menséhen van dö elfde
eeuw bet mOoiie eiland door Sint Willi
brord ©11 andere heiligen pens geheiligd.
1 H. W.,
