NIEUWE ZEEUWSCHE COÜRANr
ZATERDAG 23 MAART 1929
UIT DE PERS
MIJNHARDT's
Hoofdpijn-Tabletten 60ct.
Kiespijn-Tabletten .60ot.
Laxeer-Tabietten 60ct.
Zenuw-Tabletten. 75et.
Maag-Tabletten 75 ct.
ONZE DAMRUBRIEK
ALLERLEI
Gekke gesprekken
Dan imiet Krenten, zei da vrek, en hij
liet zjjn tong heimelijk strijken ov,er zijn
ondierste lip.
De vrek ging met zijn brood-naar buis.
Pas echter -was hij <sen tijdje weg iof
daar stond hij" -Weer in den bakkerswinkel.
Bleet" en ontetelid zag hij er uit.
Bakker riep hij.
.Wat is er gaand'ei? Vr|oeg Marouf.
Helbt gij mijl niet g«zeig|d, dait gij een
fatsoenlijk man ziijt?
Zoo is het.
Dat gij uiw Manten niet bedriegt?
Nooit dleed ik zulks.
Dat gij er op staat, uwe eerlijkheid
te handhaven?
Gij spreekt .zuivere waarheid, vriend!
Allah hoort u, riep de vrek, en gij
zult uwie daden met uwe woorden hebben
oVereen te brengen.
Ik wensoh niats anders dan ji voldoe-
ning te gaven, zei Marouf, maar zeg
dan eindelijk ,wait gij! verlangt.
Gij hebt Mij- daa.r straks een brood
verkoold.
Die eer inderdaad had ik.
Van tw'ee penningen.
Zooals gij zegt, van twee penningen.
M«t krenten.
Met krenten.
Ik heb da,t brood eerlijk betaald.
Gewis.
Ik betaalde vtoor degelijke waar, 't ia
te zeggen vpor brood mtet krenten ailleeU
Zoo bedoel ik het ook, want ik ver
moed iwed, dat gij niet verwacht kunt
hebben, dat ik u vöor twee penningen
mijn muilezel nog zou meeverkocht heb"
ben wmj het twee penningen, brood to
vervoeren.
Noch uw muilezel .noch eenig ander
dier inderdaad wenschte ik dat gij mij
zioudt [verkoop en en toch hebt gij dat
gedaan. r
Zijt gij! niet wel, oude man? vroeg
Marpiuf zijn zonderlingen klant aankijk
kend toet een paar oogen die 1# zijn
hcofd puilden van verbazing.
En dit hier dan? vroeg do Mant.
Marouf keek wat hij kijken kon.
Op do winkelhaak had de Piude iets neer-
gelégd.
Het wuisi Hein.
Het was zwart.
En toch was hot geen Krant.
Want heit had pooten.
En vleugels.
't Is een vlieg, z'ei Marouf eindelijk.
Ja, bakker, een vlieg, .en dia vond
ik in uw krentenbrood!
Marouf begon zich het zweet af to vto-
gen dat op zijn voorhoofd parelde.
,Wia,t denkt gij te doen? vroeg de
oude- i
-Ik' ben een eeriijk toan, zei Maa'ouf.
En zich oprichtend in zijn voile waar
digheid,s tr.ekte hij den arto! pit in de
richting van een hopten bak, stak daarin
zijn hand en legde vioor den oude «en
krent, .terwijl hij sprak'
Neeto' wat u rechtmatig 'toekomt,
maar laat die vlieg liggen.
Nu wist bij hoe eerlijk' Marouf de bak
ker wajs.
DE DROOM.
SoMber-trieste herfstdlag. De storm
huilde en tierde rond tusschen de huizen.
Door het venster van een dier huj.zvm
dringt een flauwe lichtschijn, die bij de
snel invullende duisternis een roodachtigen
gloed werpt op den natten straatweg.
Onverstoorbaar kalm' en onuitsprekelijk
schoon ligt in die ka|Mer een knaapje op
de doodsbaar, Zoo vreedzaam', alsof pog
weer een ademtocht den vollen jongen
boezem zal 'doen zwellen en de doorzichtige
neusvleugels doen trillen. Da lange,
dichte wimpers schijnen opgelicht te wor
den en de schaduw op de wangen te( ver-
grooten. Maar neen, zij" heweg-en piet
im'eer. Niets beweegt zich meer.
Weer doet do stormt het kleine huisjd
trillen en zingt een Iiedi der wtaphoop
voor d'e moeder, die roerloos! "bijt bet bed
knielt, d« handen gevouwen, de .oogen on
afgewend op het lijkje gevestigd.
Ach, dat hij heenging
•(Schreien: kan zij niet. Do lippen zijin
vast op elkaar geperst, alsof zij zich
nooit m'eer zullen openen tot spreken,
alsof de diepste smart haar werkf .heelt
volbracht en wat vroeger leefde heeft
doen stollen tot ijs. Neen, zij kon niet
schreien. Daarvoor is haar stohrt ]te groot.
■Waarlijk, God beproeft haar wel zwaar.
Ha.ar man is reeds zea jaar dood. Hij
heeft haar een knaapje, frisch en krachtig,
peel zijn evenbeeld, achtergelaten, Dit
kind'eke heeft zij verzorgd' en vertroeteld,
zooals 'n moejer alleen dat kan. Zij wilde
pet opvoe|den ter eere Gods, opdat leen
degelijk man er uit zou groeien, zoo de
gelijk en braaf als Zijn vod-er gawoest wast
God 'had het anders gewild. Heden knielt
zij' aan het doodsbed van den eenige, die
naar trouw gebleven is iu dit loven.
Ach!
't Was of de. smart in haar brak! en
heete tranen rolden ovpr haar wangen. Zij
snikte zeer heftig, nie.t wild, maai" stil,
heel stil, traan voor traan uitweenend', 'n
wereld van overgroote stomme smart.
Dat hij ook heenging en haar alleen liet
in dit koude harde levenl
En heel haar heftig opbruaschend ge
moed komt in opstand tegen Hem, die
haar dat lijden overzond. Wiaaraan had zij
dit alles verdiend. Mocht zij dan niet
aanspraak maken op eien klein weinig
geluk? En wie. had zij nu nog, nu hij-'
haar ontnomen was, haar eenige jongen,
haar Frans? Was,God tegenover haar niet
onrechtvaardig?
Heftige strijd woelde in die moeder. 'En
telkens en telkens Wieer mfoesfc zijl kijken
naar het doodsbedje met den kleinen lieve®
dooide, die nog scheen ta 'glimlachen.
Aan de hoekpunten brandden kaarsen,
wier vlamtoen bogen en flikkerden in den
binnendringetujden wind, alsof ze zich
kromlden onder .groote felle smart.
De 'moeder keek .en dieper woelde de
smart in haar. Zij kon piet bidden.
Eindelijk stond zijl op en begaf zioh
te rusten, 'n Buurman zou bij den kleine
waken.
De slaap ontfermde zich over do zwaar
bepr|Oefida moeder. Toen zond God haar
een droom over.
Zij wais oud geworden. Haar haar was
sneeuwwit. Voor haar stond haar zoon,
haar eenige Frans, opgegroeid tot een ster-
ka jongeling'. Maar zijn trekken waren
verhard en in zijn oogen .wiedde een on
rustig vuur.
Moeder, 'moeder, o, waö ik pooit
geboren I
Maar mijn jongen, riep zijl rinai'tvol
uit, wat is er tochWiat ziejb go er uit?
'Wat is u overicom'en?
Mij, niets, antwoorjdde Frans ge
dachteloos.
Maar na een tijdje wierp Hjl ziidh han
denwringend aan hare voeten.
Moeder, kunt u blij vergeven?
Maar kind, wat zou Sea vergeven?
En dan schreeuwde hij met ruwe angst-
stem
Ziet u dan niet dat er bloed aan ndn
handen kleeft? Verslagen heb ik hem', ver
moord. Vermoord daar, daar hij
wierp een zak geld' van zioh, die rinke
lend op den vloer viel.
Ontslagen, al sinds 'n taaand zonder
werk, zonder middelen hoe zou ik u
cn mij van het noodige kunnen Voorzien?
Ach.'h ad ik slechts den mloed gehad het W
te zeggen! Als we maar eenmaal rait deze
ellende wanen. Iets' 'beginnen. Zelf vler-
dienen ,rijk worden ja. die rijken var-
vloekt. Hel en duivel, daar Saar.
Koortsgloed lichtte in zijn oogen. Zijn
handen krampten tot Vuisten.
Moedert Moeder!
Zij had zich hoog opgericht. Haar lip
pen beefden slechts, «en woord Ptiot zij
uit.
Weg!
Toen hoorde zij een duivelsch lachen.
Was dat haar zoon?
En nu jaagt u me weg, nu? Wie is
dan de schuld va,n al mijn «Hemde? klonk
het haar, als "de stem; van haar geweiten
tegen. Wie heeft voor mijn verkeerde
jongensstreken de oogen gesloten; de lui
heid in me gekweekt? Wie heeft ieder van
mijn verlangens «n wenschem vervuld?
Vloek u zelf! Vloek vooral uw dwaze
liefde wat uit mij geworden is', heeft
u zelf 'van m'e gemaakt.
Da moeder zag zioh verplaatst in «en
groote zaal. Om haar heen veel menschen,
fluisterend. Haar veelbeiteekencnd aan
ziend. Voor haar, achter 'n lange tafel,
m'anuen in zwart gewaad, met witten bef.
Links, op zij, op 'n bank in elkaar ge
doken, een arme zondaar haar Frans.
De mannen in het zwart stonden op,
cnt.bloot.ten de hoofden. En van hen, 'n
eerbiedwaardige gestalte, las iets voor. 't
Was het oordeel. Het luidde: den dood
door net zwaard. i
'n Vreeselijke schreeuw, dip haar door do
ziel ging.
Zij ontwaakte. Gelukkig maar gedroomd.
Maar wat was dat vloor een droom Zij
veegde zich het angstzweet van het voor
hoofd.
O. Frans, mijn jongen, mijln kind!
Zij sprong op. Haar blik adel op het
kruisbeeld aan den wand. Zij knielde neer.
Nu ja nu viel haar het begin weer in:
„Onze Vader, Die in de hemelen zijn...
TTw wil geschiedde op aarde, als in den
hemel
.Weer knielde de moeder voor het
doodsbedje. En weer hield ze de handen
gevouwen cn de oogem onafgebroken ge
richt op 'dat lieve gezichtje. Voor haar
brandden twee kaarsen, klaar en vrien
delijk. Zij schreide niet, zij klaagdeniet,
zij bad. En dan vervalt zij: in stille berusi
ting. Onwillekeurig sloten zich haar
oogen.
Toen was het haar, alsof de hemel zich
opende. Een helle lichtschijn straalde haar
tegen, waaraan haar oogen zich eerst ge
wennen moesten.
En dan ziet zij de Moeder Gods1 op oen
gunden majeisitueuzen troon, 't Jezuskindje
op den arm. Om Ha.ar heen veel liöhtemle
gestalten met gelukstraleudie oogen. Daar
k'omen vian terzijde, vele kleine (Engeltjes.
Zij zingen lieflijke liederen, eendgen dra
gen lelinë in de hand. Eu in haar midden
welk heerlijk beeld! Daar zag zijl haar
Frans, haar lieve kleine hartelijke jon
gen. Hij trad voor den troon der Madon
na, steeg de trappen op cn gaf de Moeder
Gods zijn lelie. Maria eohter breidde haar
mantel nit en trok het kind liefdevol
naar zich toe.
Zij stond op. De Moeder Gods had
haar liefderijk toegeknikt en ziji had van
Haar half geopende lippen 'n belofte van
zaligheid gelezen.
Stille glimlach verklaarde haar trekken.
Met vrede in het hart nam' die moeder af-
sOncid van "haar kind en het doodsbedje
v erlatend bad zij luid
„Uw wil geschiede ,op aarde als in den
hemel".
Anny Berk'vens'-Hulsimiams.
Avcrlboida's Weekbi.
Het „schrikbewind",
Sp'eculeememd op de .zee van onwetend
heid. waarin het grootste deel der socia
listen aangaande hot Katholicisme loeft,
gaat die noode pers voort jüet het ver
spreiden v»n anitd-paapsche stukjes.
Ondier «en stuik of wlaf sensationeel
hopjes leizen wij nu, weer:
„Het looneri speelt in Wia,ubaeh. iWeet
ge niut lezer, waar diiifc ligt? In Limburg,
Zuid-Limburg, waar de geestelijke over
head in vele gevallen meer te vertellen
beeft dun de wereldlijke. Hier leefde teen
echtpaar gelukkig, totdat de man ziek
werd ta in het St. Joeef-zdekemhuds1 te
Hperlen wend opgenomen.
Hij was ernstig ziek en Moest Van de
Heilige Sacramenten der stervenden voor
zien worden. Maai' dit kbn zoo maar niet
de man had in zijn leven een groote
fout begaan, hij was wei wettig, mUar niet
kerkelijk gehuwd, dus hokte hij' maar
zoo met een vrouiw. Alleen wanneer hij
verklaarde zijn wettige vrouw niet m'eer
Bij Apoth. en Drogisten
als ec-htgemoote te erkennen, kom hij „be
diend'' worden. Eu de man moiet in zijn
doodstrijd hiertoe zijn overgegaan."
Dit is toch inderdaad nielts anders dan
rekenen op die domheid der lezers.
Het „gélukkige" echtpaar was niet ker
kelijk gehuwd; vtolgems die leer der Kerk
is er iu dait geival Voor Katholieken geen
huwelijk em er kan dus ook gieen sprake
zijn van een „weittigte" vrouw om de
doodeenvoudige reden, dat het zooge
naamd „Wettig" trouwen voor den Katho
liek' een blootie wettelijke formaliteit is,
dia niets te miaklen heeft met helt sluiten
ven het, in geweten bindend hutwelijks-
oontract. Dit laatste immers moet, dtoor
degenen die gaan huw«n, geschieden voor
den off'icieelem vertegenwoordiger der
Kerk.
Het spreekt van zielf, dat iem'amd die
gedoopt is en in Voortdurendan staat van
doodzonde leeft, hetgeen, objectief' ge
nomen het igeval is voor Katholieken,
die alleen „burgerlijk" trouwen de oor
zaak en aanleiding daarvan (moet wlagne-
mien. wil hij de Sacramenten ontvangen.
Katholiek-zijn is nu eenmaal jiiiet zoo
gemakkelijk als socialist wezten. Het ze
delijk ideaal der Kerk, ook wa.t H huwe
lijk betreft, staat walt hooger dan dat Van
d:e apostelen dier vrije liefde.
De socialist en vinden het blijkblaar bar
dat 'de Kerk zich verzet tegen onwohtiigie
slamenleving en, diat tlie pastoor van een
Limburgsch dorp niet de ergernis kan dul
den alsof iemland die, volgens Katholieke
opvatting volstrekt onregelmatig leefde,
maar heel gewoon bediend kan worden.
Deze geestelijke kan wel niet anders dam
protesteeren tegen bid/plaatjes, die ge
drukt werden door degene met wie de man
onwettig had samengeleefd. Heft geheel
is duidelijk' voor ieder die evern nadenikt.
Maar „Volk" en „Voorwaarts" besluiten
dit s-omlberei verhaal aldus:
„Het is hier hlet land der burgerwach
ten, ter vlerdediging cn beveiliging van. het
„wettig gazag".
Voor het huwelijk geldt, dit wettig ge
zag echter absoluut niet.
Zoo wordien de menschen hier opgejvlocd."
Vcor het rood-e publiek .is natuurlijk de
Staat het „wettig gezag" in zake huwe
lijkssluiting; maar Katholieken zijn nu
eenmaal andleus opgevoed. Het zou recht
vaardiger zijn van de socialistische pers
om' hiermeie rekening te houdien inplaats
kwaadaardige praatjes te verspreiden over
priesters, die eenvpudig hun p'licht doen.
De laatstee die het Mogen wtagen om als
verdedigers van het huwelijk op te treden
tegenover ons, die de eenheid en onver
brekelijkheid van den wrttig-g-eis-loten echt
leeren zijn de heeren ,die gj®en: Verschil
maken tusschen gehuwde en ongehuwde
moeders noch tusschen huwelijk' en „Vrije"
samenleving.
„Msb."
DAMPKOBLEEM.
Kwart7.
1 2 3 4 5
46 47 48 49 50
Wit: 7.
Dc diagraim'stand in cijfers moet zijn:
Zwart 7 sohijvën op 79, 1114. Wjit
7 schijvien op' 24, 27, 3234 en 42. Wjt
speelt cn verlokt zwart tot een foutieve
vportzfetting, waarna wit win)t.
Correspondentie over deze rubriek wordt
niet gevoerd.
Een brandende kolenmijn in Alaska.
Het reword van can 'brand houdt onge
twijfeld de stad Normjan in Alaska, waar
in een kolenmijn aiinds 140 jaar brapd
woedt. Norma n ligt aan dem oever van de
doer Alexander Mackenzie ontdekte en zijn
naam dragVhde rivier. Toen Mackenzie in
1788 voor het eerst in de streek hvianVi,
stelde hij al vast dat een groote kolengijln
in brand stond. Daar Normjam brandweer
noch bluschmiddelén bezit, bestond er geen
enkele hinderpaal tegen uitbreiding, van
den brand. Het water stroomde in de mijn
cn veroorzaakte instortingen, welke heel
den omtrek in een puinhoop deed verkee-
ren. Waar eertijds boes'clhen stonden, ziet
men. nu slechts groote meren waar stam
men uit opsteken. Volgens de ijniboioriinglen
is de brand ontstaan lang' yoior de koMst
van den ©eristem blanken man Hooir de
onachtzaamheid van «en inboorling, die
in de mijn een vuurtje had gestookt olm'
ztili te warmen.
Wonderkinderen.
Ook op het gebied der wonderkinderen
zoeken de Vexeenigde Staten Ogn wereld-
rcOord. Dat bewijst het te New York ge
houden congres v.an zulke vroeg, al te
vroeg begaafde kinderen, welk (tongres was
georganiseerd door de „Liga ter verdedi
ging van het genie." Onder de attractie
van dit congres trad vooral P,aul Gels!!
op den voorgrond, die het vooruitzicht
hoeft ,als ster aan den diahtershjemel to
schitteren. In ieder geval heeft dezen ne
genjarige knaap reeds vier draMa's in de
loop van de laatste tien maanden geschre
ven, en 'de organisatoriis van het congres
beweren, dat deze dranfa's bijna, rijp"
voor opvoering waren..
Een nog gTooter talent is de zes-jarige
Bobby Cohen, wiens rijmposities geduren
de den duur van het congres werden ge
speeld. Ii^ het eerst- twijfelde mfen dat
Boc'ly zelfstandig onze stukken had ge
toonzet, maar rijn ouders verklaarden op
hun «erewoord, dat hij oorspronkelijk was.
De achtjarige Gerard Bwanson, zoon
•van een tramconducteur, kreeg vtoor zijn
landschappen den eersten prijs.
De pers interesseert ziieh vooral Voor
■den kleinen. Fred Riilglg' uit Seattle. Sinds
zij'n geboorte was het onooglijke knaapje
«en bron van zorgen vloor rij'n ouders,
daar bij zwak en bleek wlas en zoo teer,
dat men niet geloofde heml in het leven te
kunnen houden. Tegen het g'enot van'melk
lwd hi,' een onbeslchlrijfelijke afkeer, m'aar
zi/n grootste belangstelling had reeds op
zi,u tweede jaar de tabakspijp v,an zijn
vader! Hij zoog er vtortdurend aan, die
zaak diced hem! waarschijnlijk veel pleiaier
en toen hij1 drie jaar was, roqkte hij ral
sigaren. \an dit oagenblik was het heel
mbuHIk het kind het rooken af to leeren.
Merkwaardig het kind had gfeen Uadeel
van het tabaksgebruik, het tegendeel sis
eerder waar. Zijn eetlukt steeg zoodra hij
voor het eten een sigaar van rijta. liefling's-
nrerk had opgerookt. Met den tijd nalml hij
in liichaamisgewicht en °F zijh vierden
ja,ar was uit het teere kindje e»u flinke
jongen gleghoeid. Tegenwoordig wint hij
het van rijn kamteraden op de speelplaats.
Lachend verklaarde zijh mloeder, dat zij
deze ontwikkeling aan het rooken va®
Fred toeschrijft. De geheel© stad rsi trotsch
op Fred co wielli'eht niet ten onrechte..
Fjdu tehuis voor verloopcn jnillionuairH.
In een der arm'site gtraten Man NeW-
York, in de Ohineeizeubuurt, Jigt een oude
danszaal, die 'heiden ten dage Wel tot een
der meest merkwaardige hotels van de
geheele Wereld is ingericht. Yroeger hiel
den de Chineezen hier hun wilde danspar
tijen -en 'thans is d'e voorgeviel nag be
plakt met allerlei veelkleurige feclame-
biljetten. Het publiek ,dat geiwioon was om
zielr hier <te Vermaken, heeft thans andere
gelegenheden voor ontspanning, gezocht,
want het danspialeiis is omgebouwd in eem
toevluchtsoord vpor verloopten millionnairs.
lederen avond koMen er ttallooze man
nen bijeen, die in (Ie zakenwereld Vrpeger
een Schitterende reputatie hadden, (naar
die banknoot gegaan zijn pn die thaps hier
«ml. onderdak komen vragen, jfn die zaal
staan eenvoudige houten kribben, fm zij,
die vroeger in .schitterende palerzen en
bankiershuizen Woomdten, 'dóe in auto's re
den en kostbare juwieelen pn diamanten
droegen, zijn 'thans blij, (jat ztei hier on
derdak vinden. t.
Bedelaars of landloupers mlogen er hief
binnenkomenom in deze club opgenomen
te worden moet m'en kunmen bewijzen,
dat m'en vroeger rijk gewieest is. Onder de
getrouwe bezoekers Vinden we talrijke
figuren wier Verschijning vgcegeir pp de
beurs van New-York oen paniekstemming
kon teweeg brengen. Een dier bekendste
trouwe klanten is wel de vroegere bankier
Williams Britt. Lange jiaren was hij op
de beurs van N«w-Y'ork j,de speculatie
koning!" Als hij wilde hepen d'e koersen
omhoog cn heit bericht, dat hij 'm bepaald
soort aandeel-en gekoöht had, jkhmk ju
beurskringen als oen alarmkreet. t
Ongeveer drie jaren geleden kocht hij
massa's aunideelen op, om ^en grootsbh
opgezette Speculatie te ondterncm'en. Maar
al zijn berekeningen liepep. falilfcaut uit,
de koersen daalden, en in «nikela Weken
tijd Was Britt bankroet.
Een andere bezoeker van dit toevluchts
oord had reeds meerdere malen de wissel
valligheden vtan de fortuin ondervonden.
Wanneer hij goede zaken dacht hij
altijd aan zijn lotgenooten uit hejb lu
gubere nachtverblijf; hij ging hen pp-
zoeken en trachtte hen .een goede betrek
king te be|zorgen. In beurskringen wOrdt
beweend, dat die drie kopstufkken, die thans
op de beurs van New-York dien toon aan
geven, vroegere "bekenden waren gap dit
toevluchtsoord. In dit tehuis komen jriiet
alleen bankroetiers te samen, maar ook
talrijk'eB, ussiscihe landverhuizers. Maar
deze la,altsten Krijgen slechts hoegang wan
neer zij kunnen bewijzen, /lalt zijl vroeger
directeur van «en hank geweest zijn of
dat zij de een pf andere hooga betreklkingl
bekleed hebben. En die zijn or in NeW-
Yprk heel veel onder Je ïtussjsche .vluch
telingen. i
Februari 1828.
Hoe koud het een eeuw geleden nog
tegen het eind van Februari was, blijkt
uil het volgend beródht in dien tijd:
Uit Stockholm' meldt men, in datq 24
Februari)!, het volgende: „De gestrengheid
des winters overtreft ditmaal alle geloof.
Men kan naauwelijks het huis verlaten,
zonder geviaui' te loopen van neus en
ooren te bevriezen."
Of de vorst toen nog lang; aangehouden
heeft, vinden we niiet vermeld.
'Zonderlinge onderscheiding.
Toen keizer NiiCiolaas I van Ruslalnd
(17961.8.55) ziC|h voor «en bezioek„te
Berlijn bevond, leed hij op, zekeren dag
aan hevige tandpijn. Men riep een tand
arts, die de oorzaak van de pijn vast
stelde en den keizer een tand trok.
Toen de .adjudant van den c'zaar1 de,n
tandarts vroeg, wat de patiënt hem
Schuldig was, antwoordde de tandarts, dat
hij r eeds voldoende was beloond door het
geluk, den keizer van pijn te hebben be
vrijd..
Den volgenden Morgen kreeg de tand
arts, die eigenlijk nooit Berlijn had verla
ten, wan den keizer een onderscheiding
Met de mededeeling„Voor dapperheid in
den Kaukasus".) Een onderstóheiding, dia
blijkbaar in dien tijd aan Kussistehe mili
tairen werd verleend.
Twee pjano-vlrtuasen.
Paderewski, die deze week in ons land
(verschillende concerten heeft gegeven, ont
moette, toen hij nog zeer jong w'as, voor
de «ersto Maai den toen reedsl zeer be
roemden R:ussisiehen virtuoos Anton Ru
binstein ten huize van den uitgever Boek
te Berlijn.
Deze stelde I'aderewski aan den Russi-
soireji Meester -voor als een pas beginnend
componist.
Paderewski werd aangezocht oM .eenige
van zijn composities vjoor te spelen. Ru
binstein was er zeer mtee in zijn óchik, en
uitte zich geestdriftig over het werk. „Ha"
riep hij uit, ,.dat is goed „dat ih nieuw'.
Maar 't is alles: Hl-echt gespeeld. U s|peelt
als een coMponist. U. m|o«t beter leeren
spelen. U moet goed leeren sjpel-en!"
Bij- een volgende ontmtaeting toonde Ru
binstein zich vrij' wat ko-eler tegenover
Pader-ewski en achtte hij' hipt blijkbaar
ook niet Meer nood-ig heiM den raad te ge
wen „goed te leeren spelen!"
l'ai-le-nw'ntaire varia ;uit vroeger jaren.
Het „Dagblad van Zuidhioll. en 's-Gra-
Venhage" van 26 Mei 18.57 h'evatta onder
do rubriek „Sitaten-Generaal" het volgende
verslag, dat zooal® ,D« Vrijheid" zegt
wel «en kijk geeft op de gCMOiedeJijka
Manier, waarop- toen de beraadslagingen
in .le Tweede KaMer gevoerd werden:
„Zitting der (Dwieede KaMer, van
Maandag 25 Mei 1857.
Aan de orde is de biea-aadslagingl over
h-et wetsontwerp) tot .wdj'zigiing) yam Hoofd
stuk .VIII (Marine) der Staatsbegrooting-
voor 1.8.57.
De heer Ter Bruggen Hugenholtz merkt
op, dat hij- 'het ontweip 20 a 25 stukken
zijn gevoegd, die hem de overtuiging hebi-
bien gegeven, dat zij1 zoo- onduidelijk zijn,
dat 'hij- 'betwijfelt, of de Kam-er ze gëed kan
volgen'bij' wensrfhte dus, dat omtrent
dergelijke bijlagen, bij het opjnaken dei'
begrooting1 over 183.8 nadere inlichtingen
w-erden verstrakt.
Dc toiniister van Marine erkent gaarne,
dat d'e. bedoelde stukken niet duidelijk
zijn en dat hij ze ook zelf niet) goed heeft
begrepen. Hij voegt er bij, dat ook de
ambtöuaren, die ze hebben opgem'aakt, ver
klaard hebben, die staten niet goed' te
luehb-en begrepen. Hij legt gaarne del be
lofte af, dat nij' Wij' Volgende beggooitingten
geen staten zal overteg|gen, die bijl Zelf
niet begrijpt, en als hij ze begrijpt, ver
trouwt hij, dat ook de leden ze wel) zul
len '(begrijpen.
Het wetsontwerp wordt Met algemeene
(44) stemlMen aangenoMen."
Heel gcMoedelijk inderdaad
Maar tóch niet geheel onbedenkelijk.
Inlusschcn lij-den ook in onzen tijd de
officfioele stukken niet altijd aan overMaat
van duidelijkheiiid, al wordt het dam niet
zoo heldier gedeMonetreerd en zöo olnoM-
vvönden gezeg'd, als in dóe Kamerzitting
van 25 Mei 1857..
■HMnar*
iHteiiM aSBSHaau
BITTERE ERVARING.
De v aider des huizes liad hooren rond
vertellen, dat zijn zoon in Louden, nogal
veel scheen uit te gaan en aan het drin
ken was geweest, en bealoot naar Louden
te gaan en zelf te pud'erzoeken, ,of die
ve-rnalen juist waren.
Nogal laat in den avond kwtim! hij in
Louden aan, nam' -een rijtuig en zoöbt
d-e kamers op, waar zijn zoon woonde, en
trok aan dia bel.
„Wloon-t Mi'. Blank' hier?'" vroeg hij.
„Ja", antwOoi'ldlde de juffrouw mat.
„Breng hem' maar voorzichtig naar bin
nen."
MODERN.
Jantje was voor 't eerst naar de Dier
gaarde geweest en de«d zijn vader bij
zijn thuiskomiist opgetogen verhalen.
En wat vond je wel liet aarjigste
beest? vroeg z'n vader belangstellend.
O, die olifant, vajder! Die hoeft een
stofzuiger aan zijn kop!
DE STRIKVRAAG.
Gauwdief„Pardon, heeft u misschien
ergens een politie-agent gezien?"
Mijnheer (aarzelend): „Nee
Ga,uw'dief: „Wilt u me dan maar uw
portcmonnaie geven?"
HE;T NOODLOT DER DIKKEN.
„Waarom .kan ik niet mee, conduc
teur? Er zijn twee passagiers uitgestapt."
„Ja,wel, meivrouw, maar die twee plaat
sen waren niet naast elkaar!"
ADVERTEEREN GEEFT SUCCES.
„Ik heh gisteren een advertentie ge
plaatst voor een nachtwaker."
„Al resultaat?"
„Vannacht een inbraak."
VADER SPREEKT.
„Wat ben je laat van school, jongen!
Hoe komt dat?"
,Jk wist niet, waar da Filippijnen la
gen."
„Zorg er in het vervolg voor, dat je
wei. waaT je je spullen laat."
'N PIMPELMEES-
Wat is misbruik van alcoholische
dranken?
Spiritus in een theelichtje.
PIETJE DURFAL.
Karcltj-e tot mevrouw: „Mijn vriendje
hier, Pietje, kan alios en iedereen nadoen.
Geef hem- een dubbeltje en hij doeti een
kip na."
Mevrouw: „Hier is een dubbeltje. Laat
je vriendje maar eens kakelen."
Kareltje: „O, dat beteekent niets. Hij
doet veel meer Hij eet ook wiMWan op!
