t
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
ING"
IJNEN
:IRE LEENING
KOOPST
ALLOTTINER
1'
DIT BLAD VERSCHIJNT; DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
C£FUf?AN r
DONDERDAB 29 NOVEMBER 1928
imer 10
singü!
te ROTTERDAM,
rs in Effecten.
FEU ILL ETON
Het Offer.
CHINA
MEXICO
BINNENLAND
NUMMER 141
24™ JAARBANR
voor ilea
sterk gehèugap,
leen. op het gen
zoa waarschuwt
Iroor hetgeen pijnj
|>nd heeft respect;
lird is heel! voor-i
|dijik, waarvan het
al is afgegleden,.
In gewaarschu wd)
Inielk, en een ezel
lal) aan denZelfdea.
rsen
26 Nov. 1928
ie 13.05
el 47.97
lopenhagen 66.40
tockholm 66.57Vsi
|slo 66.40
taag 7.39
(erpachtmss
Jonhuis met erfj.
woonhuis, met
en tuin, Pilaar»,
met schuurtje,
hóuwland, Pilaar.
I :>len met woonhuis*
I lok met erf, Pilaar.
I lerdeeelen bouwland!
Dissel.
Iiiis, Schuurtje, var*
|rd, bouwland en in*
met tuin en erf*
L«, woonhuis en erfj
ent tot f4,00
horten
maf f 3,00
tot de duurste
luveauté's.
falie prijzen;
Armhouders
houders
■luxe doozen)
15,00;
{UIEN
anaf t 3,00
igenschoners
lin alle prijzen
EKEN.
4 ct.,
^t. per doosje,
ien
Divankleeden
naf 16 cents;
It, enz. enz.
17930-207
en HOO,»
>68 en 2464 dd. 2/11
eneralis der Congregatie
listratie te 's-Qravenhage*
rden
pCt.
er 1928 en 1 %o zegel op
plaats hebben.
ij van alle tegenwoordig*
17935-81
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie en Administratie t Westsingel 75, GOES;
Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG, Markt t en 2| Telefoon No.474.
Abonnementsprijs f 1,90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
AdvertentiSn van 1tot6 regels f0,90, elke regel meer f 0,15;
Contractregelprija, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager.
1R00TEWAARDE
VAM PUBLICITEIT
WORDT BELEZEN
IN ALLE KRIN6EN
y Eenheid.
De innerlijke kracht der R„-K.. Staats.
-partij1 i® hechter dan oodt.
iZdelhier het verblijdende feit, dat d©
laatste vergadering van dén Partijraad
demonstreerde.
Het werkprogrami, waarjnd© de verkie
zingen wan 1929 aal worden ingegaan,
werd met algeftneenei stelmjmén aanvaard;
en de dfacluissiies over; d© samenstellingj
daarvan vroegen slechts tweemaal stom
men en brachten geen enkele maal een
wanklank.
Geen verontrustend optredlen mleer van
j\'. K. P -ars of Mi-chaeRsten, maar een
eensgezind handelen, van leden der R.-Kji
Staatspartij.
Hiet miadhtilge leger onzw werklieden
staat schouder aan söhoudier met den
middenstand, die weer heiclht aansluit bij! die
industrieëelen en mi©er giefbrfulmleardfeii.
Bij alle Verschil in rangen en stan
den toch, één cordon ten strijd© bereid'.
In deze omstandigheden valt een geest-
driftige voorbereiding voor den komenden
sbembusslag niet moeilijk en is het te
voorzien, dat we onze sterke ppsitiesj op
staatkundig terrein zullen weten te be
houden.
Dat doet de togén der eenheid!
V Een zonderlinge geschie
denis.
Het is alweer bijna eien half jaar gele
den, dat voor de zooveelste maal
weer eens de algepalaene aandacht werd
gevestigd op de bekend© zaak' van de
Louise-Guoeve. En thans komt zij opnieuw
in het volle lioht te staan, laten wij hopen
voor de laatste maal.
Men kent de zaai. In da oorlogsjaren,
toen er in ons land ©en nijpepd gebrek aan
brandstof was, was de Rijkstkólendistri-
hntie (dat is de Staat) een gjjeitigja afnemer
van de bruinkool Van ccmiiga Lim.huirgischie
groeven. De Louise-Grocv© had haar tor
tale productie ad f 12 per ton loco aan den
Staat verkochttoen echter dia .onderne
ming gtereed was voor de levering, duwde
da Staat eenzijdig den prijs naar hemte|dten
tot f 19,50 per ton. De Louise-Groev!©,
die daardoor haar winstmarge, Zag wegge
nomen, zou natuurlijk ijlings de exploitatie
hebben stopgezet, wanneier niet de Rijks-
kolendistributie namens den Staat elen
toezegging tot dekking' van ©vleintutetel©
exploitatie-verliezen had gedaan. Niet
tegenstaande de zwarie verliezen, doch
steunende op deze toezegging, zette da
Louise-Groeve de onderneming voort, ook
toen de eenzijdige prijsdruk voortging tot
1' 7,50 per ton. Totdat de Rijks-kolendistri
hutie werd opgeheven en de Louise-groeve,
gedachtig aan de gedane belofte, vergoe
ding voor haar Verliezen verzocht.
Op dat oogjenblik begonnen de chicanes
De Staat weigerde. He Louise-groeve ech
ter kreeg den bijval van de Crisis-Ehquiete-
oommissie, welker conclusie, stekkende tot
„evenredige nabetaling", dadelijk door de
Tweede Kalmér bij motie werd overgeno
men. De Regeering bleef' echter weigeren J
zij benoemde ©en ambtelijke commissie,
welke conform! haar opdracht haar
inzichten deelde. Doch de Kamfer, gebelgd',
drong aan op arbitrage. Da Regeering
moest hierin wél toestemmentoen dam ook
de scheidslieden tie Louisie-Groeve in het
gelijk stelden, kre,eg deze slechts ©en deel
van haar totafe vordering toegewezen.
Het spreekt vanzelf, dat na deiza gun
stige beslissing de Louise-Groeive thans
vroeg de berechting van da hoofdpunten,
welke de Staat uit de arbitrage had weiten
verwijderd te houden. Zij diende ia dien
zin een request in bij de Tweede Kamer;
deze eischte., op vrij geiprikkelden toon,
van de Regeeriug nu eens jrredies) tien
waren stand van zaken mede te deelen;
maar in plaats daarvan maakte de Regie
ring allerlei kromme sprongen, om zich.
uit haar benarde positie te bevrijden; zoo
Werden geheim© rapporten for inzage naer-
20)
Na eenige oogenblikken onbewegelijk te
hebben gezeten, begon het mannetje z©nuw
achtig te stotteren: „U mjoet maar nieit
schrikken, maar ze zeggenmeneer
zeidat u bij hem' moet komen."
„Heel best, Piet, maar is dat nu iets
om van te schrikken Heeft mijnheer,
ook gezegd, waarom?" vroeg Louis' ver
der, ten hoogste verwonderd over ide
ontroering, welke op Pief's: gelaat zicht
baar was.
„Nee, dat heeft-ie tegen mijn niet gjezieid,
maar geneer van Velden is er, n weet wel,
de commissaris van peliesy'emeneer
mist geld luit de brandkasten en
hij, denktik bedoel hij is woe
dend."
„O,viel Louis, lachend in, om' den
ouuen man te helpen, die, blijkbaar niet
met de beschuldiging voor den dag. durfde
komen. „O, nu begrijp ik' het, hij denkt,
dat ik' het geld genomen heb."
„Ja, dat zeiit-ie, zoo'nzoo'n...!"
Hij zocht naar eén woord, dat krachtig
■genoeg was omi zijne verontwaardiging
gelegd, waarin de staf' wordt gebroken
over bet persoonlijk' beleid van den direc
teur der Louise-Groeve. Opnieuw werd
het middel van den persoonlijKen aanval,
het element van „schimpen" gebezigd, dat
in een vorige instantie dein Staat geein
uitkomst- had kunnen brengen.
In deze omstandigheden hebben drie des
kundige ingenieurs, als ambtenaren hooige
posities bekleedtetnd, zich geroepen geacht
oen adres te richten to,t de Kamer, Waarin
zij het doodvonnis uitspreken over deiza
onwaardige manoeuvres der Regeerfnjg en
waarin zaj het ridderlijk opnemlen voor de
Louise-Groeve. Deze drie, Staatsambtena
ren: Ir. Pi. H. A. Rosewald, administra
teur bij heit Departemtent van Wlaterstaat,
Ir. F. Westendorp, hoogleeraar te Delft
en dr. Ir. L. R. Wtentholt, hoofdingenieur
bij den Rijkswaterstaat, stellen nadrukker
lijk de Rijkskolendistributie, dus den Staat
schuldig, en beklagen er zicih over, dat tal
hun rapporten Werden genegeerd omdat
deze niet pasten in dei tactiek der Regee-
ring.
M aar thans is het drama tot zijn hoogts.te
punt genaderddeze drie hoofdambtenaren,
die den zedelijken moed hadden omi de
rechtmatige 'eischen dar Iiouise-Groev© te
ondersteunen, zijn door de Regeering ge
prest om tot de Kamer een tweede adres te
richten, waarin zij verzoeken hun ©erste
adres als niat-gesohrevan te' beschouwen.
Gedwongen onder 't ambtelijk juk door
te gaan, móesten zij. zelf hun rechten als
Staatsburger prijsgeven.
Het staat thans aan de Kamer om in
dit schandaal in te grijpen. Gansch Neder
land ziet in angstige spanning toe) of wij
nog ©en Parlcmlent hebben, dat Waakt voor
kneveling van de rechten, dia iedere
Staatsburger aan da Grondwet ontleent.
Bet gaat thans niet moer alleen om de
zaak der Louise-Groeve, neen het is een
zaak. van ons allen, van Gamsch Nederland
geworden.
VAN OVER DE GRENZEN
In diisoib Var i a.
Vergissen wij ons niet dan bestaan er
.in de Indische ambtelijke wereld' vier
phases van geheimhouding.
Een zaak kan. „geheim", „zeer g-e-
h.eim'j „geheim) eigenhandig"' en '„zeer
geheim eigenhandig" behandeld! worden;
pok alWteer;, als wij' ons niet vergissen.
In ieder geval grijpen er gebeurtenissen
plaats in gouvernemienteelen kring, d'i©
van verschrikkelijk geheimen aard' zijn.
Zóó geheim,-, dat ze zelfs door de auto
riteiten die ze zeer geheim eigenhandig
behandelen, niet anders dan. fluisterend
ter sprake worden gebracht. Dit is ook
d'e reden, aldus het „Bat. N.'j dat kort ge
leden het smókkelsdhipi „dé Baune" ©r
net. bijtijds van door gegaan is. De orders!
aan de politie werdén ook zeer geheim
eiigeanandig doorgegeven en dit is per
telefoon, blijkbaar uit vrees voor luister
vinken zoo fluisterend! geschied; dat ze
,aan bet andere eindle van de lijn misver
staan zijn.
Een gebeurtenis, dia ook immer zeer
geheim1 eigenhandig behandeld pleegt te
worden, is het vaststellen van den datum',
waarop een transport cbmimiunisten uit de
boei te Glodok naar het schip zal wor
den overgebracht dat hen naar Digoel zal
voeren.
Dit is zóó gieheiimi, diat het mindere:
gevangenispersoneel bijv. er niets' van we
ten «rag en er voor hot ©erst officieel' iets
van hoort als d'e Digoelklanten gepalet en
gezakt moeten worden.
Hr-t „zeer geheim' eigenhandig" is in
dit g'eval zéér verstandig.
Het zo.u imlmers niet gewenscht zijn dat
eon troep gestrafte communisten uitge
leid© werd gedaan door een aantal enthou
siaste bewonderaars van d'e „martelaren".
Maar het is jammer dat die verwanten
van de transport-gangers voor een g(eheim|
eigenhandige behandeling! van. een zaak
uit te drukken, doch kon dit in zijne agi
tatie niet vinden. Zenuwachtig wipte hij
van zijn stoel en liep bijna dansend da
kamer rond, om zijn ontroering meester
te worden.
„Ik geloof er toch niets, van", begon hij
weer en fluisterend ging hij voort: „me
neer zei, ge.cn mensch als u kon 't gedaan
hebben en hij zou u, zoowaar hij leefde,
achter de traaljesi helpen, dat heb ik alle
maal gehoord, want ik heb aan de deur
geluisterd."
„Dat is ©en leelijkei gewoonte, Piet, dat
moet je niet doien," sprak Louis glim
lachend.
„Ja, maar 't w,as voor u, anders had ik
er immers niets van geweten en u niet
kunnen pripperaerien, waarschuwen, weet
dat u niet schrikken móest, want tegen
mijn zei meneer alleen, dat u dadelijk
moest komen; maar ie had zoo'n nijdig
gezicht, dat ik dacht: daar. mloet ik 't
mijne eerst van hebben en toen heb ik
alles afgeluisterd."
„Ik zal dadelijk' komén, hoor, houd je nu
maar kalm, Piet, want 't zal eene Vergis
sing zijn."
„Dat zei meneer van Velden ook, maar
meneer zei, dat-ie zich nooit vergiste,
dat-ie daar veed te sekuur voor was; mis
ten deze niet vatbaar blijken. Wat toclh is
het ge;val?
Men weet dat gezinsleden van dd Bi*
goelklanten ben desgewenscht mogen vol
gen. Dus dient dezesn meuschen afflgevraag|l
te worden, of zij lust hebben mét hun ge
straften verwant in ballingschap te gaan.
Desjtt, dan wiordt hun aangezegd, op| een
bepaalden datum te ©mbarkaeren. En oml-
dat dlez© zaak natuurlijk degelijke vüorbe-
freiding eischt, geschiedt dit gpruimien tijd
Voor het vertrek. Ein daar is nu alle zeer
jgeihteim' eigenhandig!© behandelinfij en alle
'gefluister om niet geweest!
.Wiant nauwelijks zijn die geraadpleegd®
familieleden in de kampong terug, of ba
zuinen overal iu de kampong rond dat „pa"
•of wié dan ook dan en dan naar BpvieuV
■Pigloei vertrekt.
Natuurlijk haasten zij zSJcfhi ook dit bij!
het 'eerstvolgend bezoek aan „pia" iu dé
boei|, ook aan hem! te vertellen.
Zioodat het gevangenispersoneel af en
toe verrast wordt door de mledieldleeilli'ng
v.an gestraften cioimlmundtet no. Zooveel dat
jer dan en 'dan weer zooveel veroordeelden'
naar Digoel vertrekken.
Helaas, het zal nog wel lang duren
voor dé kampongbevolking van het be
grip „zoer geheiml eigenhandig" zal zijn
doordrongen
Een verstan digi w ool'd
Steek de handen .uit de mouwen en'
schreeuwt niet, zegt da PéW. Déü-
In de „Pewarta Delï," treffen wij een'
hoofdartikel aan, dat door dé inheemséiem
'heusch wel eens ter1 harte mag! Worden
•genomén. De redactd,® wijst op da alge-
Uieene zucht naar' vooruitgang en Zelf
standigheid', doch mérkt op, dat redlef op
zichzélf er niet aan dienkt om dlien voor
uitgang en di» zelfstandigheid eerst op
zichzélVe toe te passen. Velen verkie
zen liever te werken als ondergeschikte
in ©en rif ander bedrijf van vreemdiefageUi,
dan zelf een bedrijf uit te oefiemeu,, waar
zij niet .afhankelijk zijU Van anderen. AaU
het slot schrijft die „Pewara Dek" d©
volgende welgemeende woorden, giericht
tot landgenooten
„Wij schreeuwen mlaar aldoor, dat wij
grond te weinig hebben. Wij gaan aldoor
protesteeren tegen ©Ik verzoek van een
vreemde maatschappij omi grond! ter ont
ginning.. Wij roepan ons altijd de gevaren
.voor den geest, welke er zbudlen dreigen,
verwij'zén naar armoede en ellende, welke
de gevolgen tonden Zijn, indien er te
royaal wordt omgesprongen, miet' dé uit
gifte der gronden. Maar, waarom! bewer
ken wij-Zelf niet dn© gronden, waarom)
laten wij za maar braak liggen en tot
oerwouden worden? Indien het werkelijk
zoo is, dat Wij benadeeld zbudem wordlen
indien de gronden in vreetmde handleb'
'konten, dan moeten wij Za zelf gaan be
werken, vandaag, dez'a minuut, dit oogén-
bliik nqg
^=BUrfS:LAND^
DUITSCH LAN D
De uitsluiting in da metaalindustrie.
Gistermiddag heeft bet bureau van den
regeeringspresident te Dusseldorf het vol
gende communiqué verstrekt
„De regeeringspresident heeft Woens
dag de partijen van de Noordwestgroieipl der
Duitscbe ijzcrindustrie afzonderlijk ont
vangen. De onderhandelingen zijn tot Za
terdag verdaagd."
ENGELAND
Dit ziekte van den kening1.
Men meent te weten, dat de geneesheeren
des konings gisteravond tevreden waren
over den toestand van deu koning. Zij'
bleven nog geen uur bij heim( en Verlieten
het Buckingham1 paleis tegen half1 negen,
mtusschen hebben zij toegegeven dat de
ziekte ernstig is.
schien heeft z'n eigen rakker van een
zoen het wel gedaan," eindigde Piet ver
ontwaardigd en verliet het Vertrek, zon
der Adolf te groeten, geheel vervuld als
iiij was Met het ongehoorde feit, dat men
„z'n lieven Louis" van diefstal kon ver
denken.
„U is niet eens geschrikt, ikl wist Wiel,
dat het niet waar wasi", fluisterde hij hui
ten de deur, opziende in het kalmé gelaat
van den jongen man, die hem aamimaaudo
voorzichtig op de trap te zijn.
Piet söbeen nog iets op zijn hart te
hebben, althans hij stond zóó verlegen te
kijken als. iemand, die iets zeggen wil en
niet weet hoe hij beginnen mtoét. Eindelijk
stotterde bij: „Ik... ik had al vast een
rijtuig besteld, daar op den hoek staat-ie
te wachten, als'... als u somlf vluch
ten wondt."
„Maar Piet..." beigon Louis.
„Neen, u moet niet deuken, dat ik
dacht, dat U 't gedaan hajd, ik datoht wel,
dat u onschuldig er aan was, maar
maarik dachtHier begon hij!
weer zenuwaxrhtig te worden, daar hij' vqr-
ward raakte in zijn eigen „gédaahten,".
zoodat hij er ten laatste niet mteer uit kon
komen, waarom hij een rijtuig bestelde,
als hij van Louis' onschuld overtuigd was.
Een stakingswapen.
Eien dag of wat geleden maakt© men
.melding van de origineel© wijze, waarop
stakers in Peking hun werkgevers!, mtet
wien rij' in Conflict wiarieui, bestreden. De
stakers vortaldien (hiet trampartoneell, zij
«taakten .niét hiet werk, dodh w©l| de in
ning Van d'en prijk der-tramkaartjes. Ieder
die w*«n kon gratis mfeerijdéu; geen cleat
behoefd© bijl te betalen. Daormlee wad die
traJnidirectie ntfg verdér van hulis dun zij1
hiet mét een staking door neerlegging van
het werk tou zijin geweest. Het bespotte
lijke experiment is trouwens al weer van
die baan. Br is tusdchen directie en de sta
kers of Indet m'en ze „wau-inners" noe
men? een vergelijk getroffen.
Onlusten in den Staat Puebla.
Te Puebla, in Mexico, kwam bet tus-
schen de aanhangers1 der Verschillende can-
didaten voor het amibt van gouverneur tot
botsingen, waarbij 10 personen gedood en
40 gewond werden. Aangezien de onlusten
nog voortduren heeft de overheid den staat
van beleg afgekondigd.
TWEEDE KAMER.
Over ziéllht..
Dinsdag heeft de Kalmer eten aanvang
gemaakt met de behandeling der begroe
ting van Justitie. Verscheidene wenschen
waaronder zeer billijke, werden naar voren
g'ebracht. Zoo werd aangedrongen op het
bekend maken van den naam, wanjnenr
een advocaat, wegens wangedrag, tijdelijk
geschorst wordt. Ten eerste' beschermt dit
den goeden naam1 van de maex|derheid der
advocaten, die zich niet schuldig maken
aan allerlei misdadige praktijken en ten
tweede wordt er door voorkjo(mfen, dat zoo'n
gewetenlooze advocaat, dank ziji da on
bekendheid met zijn gedragingen, verant
woordelijke betrekkingen weet te krijgen.
Nog onlangs kwam1 het voor, dat een
geschorste advocaat brutaal naar een bur
gemeesterambt solliciteerde.
Ook het huurkoopsysteean1 moest menige
veer laten. Enkels wilden dit ongetwij
feld verderfelijk© stelsel radicaal verbie
den, andexen wilden alleen een bescihertmirig
van argelooza koopers tegen sluwe opi-
dringere .zakenlui. Dit laatste lijkt ons
het beste. Het eerste ziet all een in
den zakenman den schuldige cn ivergftet
dat bij geheel verbod vau huurkoop, som
migen, die bepaald iets noodig hebben,
maar bet geld missen, weer in banden van
woekeraars vallen, wat slechts een ver
plaatsing der bezwaren is.
Nog werd gehekeld dat sojnmiiga die
naren der Justitie al te lichtvaardig over
gaan om een verdachte voorloopig op ta
sluiten.
Voorts is de voorloopig© schorsing vari
den indirecten vaocinitatie-dwang ver
lengd, daar de Commissie nog niet met
haar onderzoek gereed is.
Daar de waarnemende voorzitter, dr. de
Visser, vreesde, dat de begroeting niet
voor Kerstmis Maar zal kómen, werd; in
een avondzifting met de begroeting van
landbouw voortgegaan.
Na middernacht kwam eindelijk minis
ter Kan aan het woord, die opmerkte dat
gedurende de laatste drie jaar d© gelden,
welke voor den landbouw beschikbaar zijn,
met ongeveer 30 procent zijn verhoogd,
terwijl de uitgaven voor d© ander© depar
tementen met ongeveer 18. procent zijn
verminderd.
De minister zal gaarne meer cónsulenten
aanstellen, maar deze kwestie stuit af op
financieele overwegingen. Overigens zal
zoo veel mogelijk contact worden gehou
den met het buitenland. Ten aanziem van
den export, vooral naar Amerika, zei epr.
dat hij hieraan alle aandacht zal1 wijden.
In dit verhand deelde spr. mieide, dat hij
„Ik hen wat in de war", mompelde hij
varlegen, „dé schrik zit in m'n hoofd
en in m'n beenan."
Na nog een bezorgden, teederen blik op
het gelaat van Louis te hebben geslagen,
ging hij met één diepen zucht de trap af,
terwijl hij zijn hoofd schudde enj in zich
zelf steunde: „'t Is wat fo zeggen, 't is
wet- te zeggen 1"
Toen Louis weer in de kamfer trad en
tot Adolf' zeide: „Wat een vervelend© ge
schiedenis! Ik zal maar dadelijk' gaan",
tchrok hij van de doodelijk© bleekheid,
waarmede het gelaat van zijn vriend be
dekt was en de angstige spanning in tie
anders zoo vroolijke oogen.
„Maar kerel, ik geloof', dat jij er weel
meer van geschrokken zijt dan ik; ben
je nu dwaas, 't zal natuurlijk eene ver
gissing zijn, trek het je toch niet san,
ik doe het ook niet."
„En als. 't eens geen vergissing was
bracht Adolf na eeniig stilzwijgen mét
moeite uit.
„Wat blief je? Je denkt toch hoop ik
niet, dat ik 't gedaan heb?" vroeg Louisl,
zijn vriend verwonderd aanziemide.
Adolf' zweeg en zag er zóó ontsteld uit,
dat Louis niet zonder eenigle verbazing
uitriep: „Hoe is 't? Scheelt ja wat?"
voor de uit te voeren bacon een rijksmérH
beeft aangeboden. Samenwerking met or
ganisaties zal Spr. natuurlijk gaarne zo©
veel mógelijk bevorderen.
Wat bet pachtvraolgstnk betreft, zei da
minister, dat een voor-ontwerp bij, dq or
ganisaties .aanhangig is gemaakt, en dat)
hij' hoopt spoedig imet een voorstel te
dezer zake te kunnen kómesn. Het pacht-
vraagstuk moet eobteT niet wórden gefor
ceerd.
De waardeering over het land- en tuin-
bouwonderwijs was voor spr. een steun omi
op den ingeslagen weg voort te gaan.
Wat de toestanden van dei laudarbeiidera
aangaat was minister Kan van oordeel
dat deze kwestie meter bij het departe
ment van arbeid thuis behoort.
Gister werd mlet d'e Jiusti|ti©-h|e!g!nooting(
voortgegaan ©n kwajp de minister aan het
woord. Erg toeschietelijk wias dézte bó-
windsman niet voor; die v»lé gjeuite wen-
sdhen. Wiel kondigde hij' ©en ontwerp aan'
tot herziening Van het huwelSjks'gOiederem-
reclht. Stevig, uam! minister Djonner stel
ling tegén die beschuldiging, diat hij' p_ar-
tijdig was geweest bij notarilébenoeimingien.
De liberale afgevaardigd^ Knottenbelt, di©
hierop gezinspeeld had, nam' daarop ijlinga
de beenen. Beier: teleurstellend was 'het dat
d© mlinsiter voorgaf niets tegen de imtoerj
driester wordend© pornagrafisdhe1 uitge
vers te ifèen. Wij ziju too vrijl djilt te be
twijfelen. Ook de handel in lichamelijk ver
gif heeft mten toicih aan sterk© banden we
ten te leglgém.
De •edndstemjmiiDg over diézfe begrooting
had nog niet plaats.
R--K- .Werkliedenverbond
De algemfcene vergadering van het R.Kv
Werklieden var bond zal op 12 Kn 13' De
cember to Utrecht worden giehouden. Daar
in komt o.m. aan de ord© de oprichting
van een R.-K'. arbeidersbank
Rotterdamsche Brieven.
Zooals bekend, zijn die debatten in onzón
Gemeenteraad heel wat belangrijker en
breedvoeriger dan die in klein© plaatsen,
evenals d© belangstelling van toelhoordlerk
op de publieke tribune grooter is. Die tri
bun© is niet zelden propvol, mlemsdhien van!
verschillenden stand en allooi,, die vaak
hunkeren na,ar het oogeublfik, waarop ©en
hunner mlenscken weer &ens yajn leen zal
trekken, ziooals com]mu,misten en roodfin'
dat nocmten. Beide „partijen hebben en
meesterlijk slag van om kleine onbedui
dende feiten van vermeend© tegenstamdera
op te blazen tot groote redam© voor hun
partij, waarbij' het aan bijval van die pu
blieke tribune dan natuurlijk niet ont
breekt, wat somtijds zoo'n qnivang neömitl
dat tot ontruiming van dia^ lokaal moet
worden overgegaan.
In den laatsben tij dl móest hetf vooral'
ons uit 1300 mlan bestaand politiekorps)
ontgelden. Daarvan zijn 900 georgjanis-
seexd in dén Algem. of rooden politie
bond, die op hoogst gespannen voet staat
mét onzen hwfd©oim)miissariiS. Eu dat er bij
onto politie nogal iets hapert, staat vast
en bléek o.a. ook uit klachten! der R.-K!<
raadsleden mfej. Meijer en van den heer
Hendriks. Eexstgeno«mldle getroostte zich!
d'e móeite van een persoonlijk onderzoek
naar' d'e politiewachten en arrestanten-
lokalen, waarbij heel wat ongewenschte
toestanden aan het daglicht kwanten.
De heer Hendriks wees op) ontactisch,
'opüredén Van enkel© agenten die wel eéuiig-
zins doet denken aan politie optreden je
gens kaffers in de Kaapkolonie en waarbij
nog verf m'eer los kwam en om. bleek,;
(dat in dé politie-afdéeling Kralingen de
agenten een wax© proces-verbalen jacht'
voeren en per agtent en per jaar 126
verbalen worden gem'aakt. Zouden alle
2300 polltie-agenten zooveel dienstijver)
toonen, dan zou dat per jaar 163.800 bekeu
ringen opleveren, zoodat binnen 3 jaan
Adolf antwoordde niet terstond;' hij
steunde zijn hoofd in de hand als iemand,
die vermoeid is1 en sprak langzaam: „Neen
ik denk niet dat jij 't hebt gedaan, dat
weet ik wel beter, «maar iemand anders)
kan 't wel weggenomen hebben."
„Neen, niemand andersi dan mijmheeil
en ik kennen het geheim) vau da brand
kast, dus 't is onmogelijk1,, hef moet een)
vergissing zijn."
Terwijl Louis zijn overjas aantrak, hleej
Adolf zwijgend zittenhij staarde als ver
wezen voor zich uit en Louisi, die hemt
verwonderd gadesloeg, beimérkte hoe zich
allerlei aandoeningen op zijn gelaat af'tee-
kenden.
Eindelijk stond hij op.
Hij waggelde als een dronken m'an, zoo
dat Louis haastig zijn hand vatte, om|
kern te ondersteunen.
„Loui&, ik heh het gedaan," fluisterd©
hij met gebogen hoofd en schorre stem.
„Jij?!" riep Louis met zooveel smart,
ontzetting en verachting! in zijn sitem) uit,
dat het Adolf door da ziel saie©d; toef
een beweging van afkeer slingerde bijl
de hand^ van zijn vriend weg, alsof ©ea'
giftig dier hem! gestoken had en keerd©
hem1 den rug toe. 1
(Wórdt vervolgd.)
