I
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
Het Offer.
VAN OVER DE GRENZEN
BUITENLAND
CHINA
BINNENLAND
RUMMER 138
DONDERDAB 22 NOVEMBER 1928
248T» JAAR0AN6
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie enAdminiatratiei Westaingel 75. GOES;
Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG, Marktl en 2| Telefoon No.474.
Abonnsmontsprijs f 1,90 por drie maanden, bij vooruitbetaling;
AdvertantiSn van Itotö regels f0,90, elke regel meer f 0,15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager.
«ROOTEWAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT BELEZEN
IN ALLE KRINGEN
Onze katechismus in de
Staten.
Het Zondagsvervoer 0p dia Btoomlvaairt-
jjjn HaBSweert-Wialsoordeiij heeft ia die
jongste zitting! van dia Pirpv. Staten; heel
wat stof doen. o-pjagen. i
"t Vorig jaar is n.l. door Gedl Sitaten een
hloot op; Eondlag ingelegd!, waardoor e«n
ejnd kwam' aan dien onhoud'bhpein toestand
dat men uit Zeeuwsdb-Vlaandierpm alleen
dee morgens en deal avond om| 7 uur naa»
Zudd-Beveland kou komien.
In bet afdeelingsveirslag was! door dhr.
Bomjin er op gewezen, dat dez© derda
dienst ook vian bielang was voor de katlho-
jjeke reizigers, daar. zij nu vóór da reis,
bun kerkelijke pachten kunnen vervullen.
.Deze uiitlatdng was eerst voor dhr. v.
d. Wfirt diö n.bl. zelfl 't vorig jaar
legen opheffing van den dierdien diiemst
gestemd heeft - een gjeteede gielegfèu-
beid om.' «en pjijltja tegen da katholieken af
T y te schieten en na hem! blradht dhr. Brands-
ma onze katechjistolus in 't vuur.
Genoemde heer sprak oagieveex als Vo ljgt
„Wat iu het afdeelingsverslagi over de
lRomsdh-Kiatholieken is gezegd^ kan on
mogelijk van principieel© Roomsdhien gel
den. Zulk een standpunt is in strijd' niet
den Room'sc!h-Kia.tholi;eken oatechjistaius.*
Daarin wordt ook alle s|aaf!sc|be arhfeid
ep Zondag verhbdlen.
Het as ;alleeu mteairi jammer, dat dit
standpunt in da Staten ndiet mleeri door
de Roombch-Kiatholiieken wordt voorge
staan.
Volgens hun ciatechiiStuiis1 mjoeten ze
naast de Anti-revolutionairen, staan. En
dit is helaas niet altijd zoo. Zijn ze
misschien een b'eetje bang?"
.We zijn dbr. Brand'smia dankbaar, dat
bij zich de móedte getroost heeft om. zich
een R.-K. ka.tedhistmlus aan te schaffen,
jmaax over zijn uitleg hebben wei ons toclk
even de oogleu. uitgewreven.
Onze aa.tedbiismius leert alleen dat wij
om den Zondag te heiligen ons van slaf'e-
lijke werken móeten onthouden en da H,
iMis godvruchtig mloeteu bijwouen.
Beizen woa'dt dius niet verboden al voelt
-rj> een ieder katholiek natuurlijk, dat deze
vrijheid niet ongébónden mloet wordeu ge
noten.
Onze catechismus zegt bovendien dat
het verrichten of doeu verrichten van
slafelijk werk alleen groot kwaad is, wan
neer dit zonder w«ttigq reden ge-
tuiiimen tijd gedaan wordt.
Alle arbeid op Zondag is dua niet ver
boden. 't Noodzakelijke werk is wel dege
lijk geoorloofd en daaronder wordt dóór
de Berk ook gerakend het in gebruik hou
den van de middelen van vervoer.
Zeker, het is mogelijk dat hierin te
ver wordt gegaan, maar dat is toch zeker
niet 't geval met den beperkten dienst
waar hier sprake van is en mócht de heer
Brandsma anders meeneai, dan moest hij
toch voelen, dat het niet aan 'hem plast onze
catechismus opi zijn manier ,uit tê leggen
en aan de hand van die uitlegging de. ka-'
tholieken te kapittelen.
Wij erkennen graag geestelijk gezag,
Waar alleen van onze geestelijke overheid.
V Het conflict in de Duitsche
ijzer-industrie.
Evenals indertijd bij bet conflict in de
Engelsobe steenkolennijverheid, zijn thans
aller oogen gericht op bet conflict in de
ijzer- en staalindustrie in het Roerge
bied in Duitschland. Het conflict heeft
«en eigenaardig karakter, dat voortvloeit
uit de ontwikkeling der sociale verhou
dingen in Duitschland, en daarom i? het
misschien goed er, eens,1 de aandacht aan te
besteden.
Door de verordening van 30 lOetobelr
1923 zijn in geheel Duitschland bemidde
lingsraden ingesteld, bestaande uit even
veel werkgevers als arbeiders en een on
partijdig voorzitter. In belangrijke eoo-
^EUILLÊTÖN
17)
„O, Jaar' klaagt Zij nooit over; zij zegt
altijd dat uk nijaar genieten moet, terwijl
sik jom bon."
„Dat zeet zij, om;dal rij yeel te goed
,voor je ia en je altijd bedorven heeft;
ala ziji je wat strenger behandeld em miet
altijd ja wenschen, voorkomen had, zou
dut vrij; wat beter voor je geweest zijn."
Adolf zag zijn vriend verbaasd aan.
„Beter voor me geweest zijn? Wal is er
op me aan te mor,ten? Vroea. bijl lachend
en zijne slanke, buigzame gestalte fier
omhoog heffend, voegde hij er bij: ,„Ben
lik niet flink! en bracht!? opgeroeid, al
heb ik veen slaag gehad? Ben ik' ge-ui
/Weester in de rechten, en een solied jong-
ntensch, die nooit veel' kattekwaadi heeft
uitgevoerd in zijn, leven?"
„Ik heb niets' op je karakter aan te
merken, dat weet je ook wel,' zeil Louis
©veneensi_ lachend, „m|aar je neemt "all'ek
veel te lioht op eu vertrouwt blindelings
op je gelukkig geslernte, dat je tot mi
,vo?r a^a l0e<i heeft bewaard; wat
zal' je kracht en moed geven, wanneer je
«ens met tegenspoed te kampen hebt?"
nomische distrieten kan de Rijkbregeierina!
verder nog rijksbemiddelaars benoemen. Da
Raden zoowel als de bemiddelaars trach
ten, wanneer werkgevers en arbeiders niet
tot overeenstemming kómen, de partijen
tot elkaar te brengen. Gelukt d'ilt nieit, dan
wordt eerst nog een bamiddeliugskamer
ingesteld, welke e'en uitspraak doet. Het
spreekt van zelf, dat, als deza uitspraak
aanvaard wordt, het conflict opgelost is,
doch is1 dit niet het geval, dan kan da
rijksbemiddelaar of, wanneer bij bet con
flict groote economische belangen betrok
ken zijn, die buiten het district uitgaan,
da Rijksminister van Arbeid* de uitspraak'
verbindend verklaren. Deze verbindend
verklaring heeft dezelfde gevolgen als het
aannemen van de arbitrale uitspraak en
treedt; in de plaats van de collectieve
overeenkomst, die anders' tuissphen par
tijen zou zijn afgesloten.
"Wat is nu het geval in, de ijzer-indu
strie iu Wiest-Duitschland De arbeiden?
verlangden een belangrijke loonsverhoo-
'ging. De werkgevers1 verklaarden, op
grond van de uitkomsten van het bedrijf
deze niet te kunnen geven, tenzij de prij
zen verhoogd: zouden worden, wat weer
onmbgelijk was door de buitenlandsche
concurrentie. De door de regeering be
noemde arbiter bepaalde, dat «r een loense
verhoogingt van gemiddeld 4 tot 5 °/o zou
aboeten worden gegeven. De werkgevers
bleven erop staan, dat dit niet mógelijk
was De uitspraak werd verbindend Ver
klaard, met het gevolg, dat de werk'gevtera
besloten, de arbeiders ontslag ta geven
en de fabrieken te sluiten.
Hier ziet toen de groots gevaren van
een stelsel van arbitrale rechtspraak, zoo
als dat in Duitsdhiiamd bestaat. Did ijzer
en staalindustrie heeft in da laatsts jaren
geen winsten geWaakt. AHeis wat bespaard
kon worden is gebruikt om! het bedrijf',
zooals men dat tegenwoordig noemt, te
rationaliseeren. D'e sociale wetgeving in
Duitschland geeft voor het b'edrijferaden-
stelsel den arbeiders een groote miate van
medezeggenschap. Ook overigens zijn door
den Duitsehen wetgever successievelijk tal
van arbeiderswensohen ingewilligd en toch
leidt dit alles, zooals wij' uit dit conflict
weer zien, niet tot «en rust in heit be
drijf. Integendeel, de ervaring! heeft ge
leerd, dat bij de onderhandelingen over
de arbeidsvoorwaarden de verantwoorde
lijkheid do.or de partijen op d'en scheids
rechter wordt afgewenteld. Men leunt als
het ware tegen een scheidsrechter aan.
De arbeiders stellen hooga eischen, om
dat zij weten, dat, als dez'J t© hoog zijn,
de scheidsrechter wel op matiging aan
zal dringen.
De werkgevers wenschen deze geheele
staatsinmenging daarentegen uit te scha
kelen, omdat zij van oordeel zijn, dat niet
da regeering, doch zij slechts in laatste
■instantie kunnen bepalen., wat de bedrij
ven 'kunnen dragen. Naast het verzet te
gen de loonsverhooging gaat dit conflict
dan ook tegen de inmenging vap de, reigee-
ring in het particuliere bedrijf, een in
menging, die, zooals elke sociale wetge
ving, natuurlijk goed bedoeld isi, doch die
zooals wij thans ook weer zien, er in laat
ste instantie todh vaak heel weinig toe kam
leiden, dat de rust in het bedrijf Wordt
verzekerd. Het is dan ook niet te verwon
deren, dat de ervaringen, dia Wet een zoo
danige regeeringsinimenging iu Australië
zijn opgedaan, zich thansi in Duitschland
herhalen. De oplossing der sociale vraag
stukken schijnt met dit alles' dan ook nog
niet te zijn gevonden.
De Katholieke Universi
teit van Tokio.
Eenige maanden geleden werd er bericht
dat de Japansche regeering officieel de
Kath. Universiteit van Tokio erkend had.
Deze Universiteit werd in 1913 door die
„Tegen spo'ed? Waairomi zou ik dien juist
krijgen, dien kan ik best missen!
„Ik sel'oof dat iedereen dien best mis.
sen kan, m!a,a,r hij, klopt nnettemin aan
aller deur en het Raamt er dikwijls veel
Van ,af, hoe m|en dien onwel-omen ?asl
ontvangt I"
„Ongenoodigde gasten kunnen voor mijn
part precies weer zoo uitrukken, als ze ge
komen zijn", mompelde Adolf in z'n baard,
v Loujs deed alsof hij. deze, ontboezeming
Indieit hoorde en ging ernstig voort: „Als
jet je nu maar eens stellig voorneemt geen
geld te verteren, dal je, niet betalten kuiut
'ew vooral niet meer te epeltem.. dan, ben je
al een heel eind op weg ami.
„Een beter nieinisch |e .^jvondenJ' viel
Adolf in, zijnj vriend/ lachend aanziende.
„Bat wou jet zeker zeggen, he? nu ik
dankt je wel voor je predikatie en zal me
naar behooren gedragen, dat beloof ik
je; hier heb je mijn han 1 er op."
Louid reikte Adolf die hand! en zei half
ontevreden: „Je m'aajrt ook' overal gekheid
van en ik mteen het in erst."
„Ja, ja, da,t begrijp uk en dat je een
ware vriend ziij.zo^als in van Alpben,
zaliger nagedachtenis! wisf ik reeds llanrt
Ik' noem1 't ook voor ernst op en. ben je
dankbaar voor je poedem raad; je mbet
nietti denken, dat ik je "een gelijk yeef; op
paters Jezuïeten gesticht. Terzielf'dertijd
werd er bericht dat overeenkomstig de
nieuwe Universiteitsreglemeuten deze in
stelling 100.000 frs. had moeten uitgtef1
keerd worden. Dit bericht nu strookt,
wat die gelduitkeering' betreft, niet miet
de waarheid, 'n Missionaris sphrijft hier
over
„Het Honger Onderwijs is in Japan vrij,
maar de wet stelt condities niet alleen
voor die instellingen, die nog, niet officieel
erkend zijn, maar ook' voor die ondernemin
gen op kooger onderwijsgebied, die zich
reeds verheugen in alle rechten en privi
leges van een Universiteit." De eersta
conditie nu isi dat mlen bij' zoon onder-
wsinsteUing een heele serie finantiaele ga
ranties aan de staat geeft. Omj ta begin
nen 500.000 yen. Deze 500.000 yen zijn
■bedoeld alsi een storting, veireiseilit voor de
eerste faculteit; voor iedere faculteit, die
aan een Universiteit toegielvoegd wordt,
moet men 100.000 yen betalen. Handel en
philosophic worden in Japan evenelems als
faculteit beschouwd. Een volledi'gei Uni
versiteit met alle faculteiten zal daarom
1.000.000 yen als borg mloeten storten, en
1.000.000 yen maakt het sommetje nit van
12.000.000 frs,. Het is daarom niet te
verwonderen, dat het zoo lang duurde,
alvorens deze eom' bijeen was1, daar ör
in de mier kapitaalkrachtige kringen niet
die ijver voor de verspreiding van bet
Katholieke 'geloof was, als eigenlijk' wel
moest. Toch had men in veel korteren
tijd dan 20 jaar de vereisohte eom' bij
eengebracht, zoo zich niet tweie ongevallen
hadden voorgedaan, die een dieiel der ver
zamelde gelden opvorderden. Ten eerste
was de oorlog een ernstige spelbreker,
daar hierdoor in verschillende landen de
geldswaarde daalde en ver-volgens bracht
de aardbeving ernstige schade; toe aan de
reedsi bestaan Universiteitsgebouwen. De
Universiteit der Wijsheid werd toever
trouwd aan 2' Duitsche provincies van de
J ezuïeten. Sommige Fransühen opperden
over dezen stand van zaken bezwaren bij
den H. Stoel.
Een zeker ongodsdienstig blad matigde
zich het monopolie van de vaderlandsliefde
der katholieke Franschen a,an en schroomde
niet over het geval beklag in te dienen. De
Commissie, benoemd om een onderzoek in
te stellen, vereffende de zaak. Plaus Pius
X had voorgeschreven, bezorgd als Hij
was. voor de Katholieke kerk in Japan,
dat er naar middelen en weigen moest wor
den uitgezien om een hoogiesehool in To
kio te stichteü. Deze opdracht kadi Z.H.
niet gegeven aan den Duitschen overste,
maar aan den Generaal der Jezuïeten.
De Overste, pater Rockliff was een En-
cgelschman, pater Bouger, een Franseh-
man, P. Dalilmann, een Duitscher. Deze
laatste is de eenige, die in Japan bleef en
deel uitmaakt van de tegenwoordige com
muniteit, samengesteld uit leden van 8,
provincies der Jezuïetenorde. Opmerkelijk
is nu, dat die 8. provincies juist in ver
schillende landen gelegen zijn. Deze or
ganisatie kon slechts' gedurende de jaren,
die de stichting voorafging, alleen voor-
loopig zijn; de generaal besloot een pro
vincie te benoemen, die belast werd met
het bestuur der school. In 192Q ontbood
hij een Spaansch pater naar Rome, uit
wiens rapport het hem mogelijk was «en
besluit te nemen. En waarlijk, da keiuze
was' zeer beperkt, de Franscbe en Bel
gische provincies kwamen er zoo, goed
als niet voor in aanmerking wegend hun
geweldige missie-ondernemingUniversi
teiten te Bayronth, Shanghai, Tricihinopoli,
Calcutta, het Centraal Seminarie van Can
dy. De Duitsche provincie daarentegen
die afstand moest doen van da Universi
teit van Calcutta was meer dan! één pro
vincie in staat, de taak te vervullen. Nooit
was er sprake van geweest aan de Univer
siteit van Tokio zijn universeel katholiek
karakter te ontnemen en er een soort van
haard voor nationale propaganda vlan te
■mijn woêffid, kerel, ik zou me zelf soms
kunnoni verachten .omi mijne verslaafdheid
aan dal verweuschte spel, terwijl ik mo
itoch' 'reeds zoo dikwijls heb1 voorgel»,m;ein
het na ta laten."
Louis bemerkte met vreugde, dat hij
nog den- ouden invloed op .zijn vriend
bezat, want geruimen thd bleef hij: des
avönds hij; zijua mlama thuis, begrn met
groote stapels boeken om zröh heen ziek
ta verdiepen in verschillende recciskwosi
tines, mot het pian ev <pver ta schrijven,
volgens den raad daor Louis gegeven,
v Lotos bracht Zoinda?-:' a'ti.id den dag
bij zrjn vriend door anl hij; verheugde zich
in de blijdschap, waarmee mevrouw Wen-
«mek hemi .den! Zondagvolgend op hun
gesprek vertetóe, „d'afi Adolf tegenwoor
dig zpo huiselijk -was en 's avonds zoo
gezellig bij haar za|t tg werken."
De catastrophe.
Bij remand v.an Adolfs karakter duurde
did vlaag van' ijver en. goede voornemens
evenwel met lang1. Haj begejn ïeeds spoe
dig weer naar zijn vrienden te verlan
gen, die op hun beurt den gezelliigen,
vpoolijkten jOngeliung ongaarne misten en
er steeds op aandrongen, dat hij zieh weer
vertoonen zou.
Adolf gaf maaj* af te gewillig aan, d'ezg
roepstem gehoor en hoewel' hg ter hefdo
maken. Tengevolge van het onderzoek
werd er een decreet door da Congregatie
der Propaganda uitgevaardigd, di« de Hoo
gescihool aan het bestuur der Duitsche pro
vincie overgaf'; 31 Juli 1921 teekende
de generaal der Sociëteit van Jezus; de
acte vau goedkeuring.
OOSTENRIJK
D« politieke schutterijen.
De burgerwacht te Innsibruck heeft, wer
gems' de voortdurende socialistische1 aanval
len op haar leden, besloten zichzelf daar
tegen le verdedigen door haar mannen
te wapenen en patroelje® op straat te
laten dienst doen.
Veranderde omstandigheden.
Twee interessante gebenrtenissen van de
laatste dagen toonen da verandering, die
er zoo langzamerhand in de oeconomische
ombtandigheden in Oostenrijk tot stand is
gekomten. Vóór den oorlog en met name
in den tijd der inflatie nam! de Lombard-
und Escomptebank, die later, toen da rer
actie kwam', in elkaar gestort is, een lei
dende positie in. De president van deze
bank was een van de bekendsta per
soonlijkheden onder de O. Wt'ers en f'inan1-
cieele magnaten van ma dein oorlog. Op-
langs diende vóór de Wleenscha rechtbank
een zaak van wisselruiterij, waarbij deize
ex-bankier betrokken was. Ondanks e:em
reeks van dagvaardingen was de man niet
verschenen. De rechtbank moest oonelu-
deeren, dat deze ex-milliapd«ir onvindbaar
is.
Het andere geval betreft de ook! buiten
Oostenrijks grenzen bekende Wjeensohe
joodsche sportvereeniging: Hakoah, welker
failliet was aangevraagd door een advb-
caat wegens een schuld van honderd shil
ling. Daar de vereenigjag verklaard h'eeft
dit geld niet bijeen te kunnen brepglen, zal
dezer dagen haar voorzitter, ds schrijver
dr. Löhmer, den eed mbeten afleggen, dat
zulks inderdaad het geval is.
AMERIKA
Een namenlijstje van hetcekenis.
Als antwoord op den anti-_
leugienstroom;, die gadiuren.de de presidents
verkiezingen over de Vereenigdia Staten
werd uitgegoten, heblben dte Amierikaan-
scihe Katholieken eeu h'oeb uitgageven,
getitield „The Calvert_ Handbook of! C.a"
tholici facts".
Het aardigste is het slot van. het bbek,
veertig bladzijden over familieleden en
afstammelingen van presidenten der V. S-,
die Katholiek werden.
Die meded'eelingen, met namen, adres
sen, data, zijn interessant. Zoo lezen, wij',
dat 85 familieleden van. Washington Ka
tholiek werden; er zijn priesters en zus
ters onder. Viler feuniReleden van John
Adams en Jiohn Qujmcy Adiamfe werden
priester, één hunner zalf's kardinaal.
De lijst gaat alle presidenten af en
toont nog aan, hoei onder president Coo-
li'dge's Katholieke bloedverwanten zich
ook een priester bevindt.
Dreigende hongersnood.
Volgens de jongste miedledeeelimgen van
het internationaal hulp-dolmSté in verbhnd
miet den hongersnood in China worden
twaalf millioen inwoners van dentraal-
en noordelijk China dbor den hongerdood!
btedreigd.
Men vreest, dat dit aantal to.t( twintig
millioen zal stijgen, als de ralmp haar boog!-
tcpunt zal heblben bereikt.
Om' hulp te Verleaniien heeft het inter
nationaal hulpcomité een minimum-bedrag
noodig van 40 millioen Mexidaansche dol
lars.
van zijne iriama wel met .sou druk uit
ging als vroeger, 'bracht hij todh de meeste
avonden weer bujitenshuis 'met 'zijp© vrien
den dloor.
„Vordert je werk goed?'' vroeg. Lours
hetml" eemae weiken later, toen de vrietndlen
elkaar op straat ontmoetten.
,,'t Schikt nog al,"' pialwoordde Adolf
vroolijk, „je zult eens zien, wat een piet
•ik nog word.'"
Daarop begon hij over S elina te spresen
en zeide: „Ik verlang ernaar, dial het
spoedig tot een openhjlk gngagepaemt tus-
.sohen ons komthet is ©'"eplijk een
publiek ->ehcirri, want iedereen weet bet."
„Zoo, dus ja liefde voor haar blijkt
■dan wel stamdlvasti'01 te zijn."
„Ja zeker, ik. vind haar telkens wan
neer ik haar zie bekoorlijker; maar ze, is
nieit mieer zoo vroolijk en voorkomend
als vian den, zomer en kan zelfs merk
waardig stijf tegen me 'zijn."
„Nu, da,t is best te begrijpen; op een
vreemde1 badplaats is men natuurlijk:', veel'
vrijter dan hier, waar een meisje zich
slechts een paar maal vriendelijk met
een heer behoeft te cmderhoudfen, of het
beet, dat het wel' een engage:mtent zal
worden; het is volstrekt niet ie verwon,
deren, dat ze hier wat stijver tegen je is."
„Je hebt gelijk, dat z$J de reden zijn;
TWJBEDE HAMER.
Over zfldlht..
Minister de Geer, is geen katje om| zon-<
der handschoenen aan te pakken, dat heb
ben Dinsdag de heeren van links ondervOPH
den, die hem' hebben aangevallen. Mr»
Marchant en ir. Albaada, tegen welken
laatsten Wibaut en v. d. Teimpel werden
uitgespeeld, kregen leeiijk klappen.
Het financieels Verlanglijstje voor da
ambtenaren, wees de minister, na hetgeen'
hij reeds- beloofd heeft, kórt en! krachtig
af.
Aan het verzoek' van den heen Bulten,
omi alsnog oen bedrag! beschikbaar, tej stel
len voor de groote gezinnen kón hij üieti
voldoen. Evenmin kón gevolg worden gen
geven aan het denkbeeld omi nu een maand'
extra salaris uit tei keer.en, want dat zool
20 millioen kosten. Nog altijd had; hij
hoop, dat, door het eenstemlmig advieis, het
prestige van de centrale commissie vooo
georganiseerd o.verleg zou worden ver
sterkt, want ook al bleken enkele groepen
het er niet mee eensi, men moest bedenken,
dat groepszelfzucbt geen detuigd was.
W at de salarisverboQgdngl van de onge
huwde onderwijzers aanging, dat was een
soort van vergelijk. Tot nu, toe kregen'
de ongehuwde ambtenaren de twee laatste
verhoogingen en de ongehuwde onderwij
zers de vier laatste verhoogingen niet.
Daar zat iets' onbillijks in, ook al vond
men onder de ongehuwde onderwijzers! een'
aantal, die in kloostergemeenschap leef
den.
In 't voorbijgaan rekende de minister
even af met da. Lingbeek. Van de 17.000,
ongehuwde onderwijzers zijn er slechts
3 a 4 duizend religieus', zóodat' die mil-
lioenenstroom naar de kloosters niet zoo
omvangrijk ia als mijnheer Lingbeek zijn!
gehoor 'tracht wijs te maken.
Vervolgens' kwam' de behandeling der
verschillende hoofdstukken en de begroo
tingen aan de beurt.
Bij hoofdstuk II maakte de communist
de V ïsser een aanmerking op. de hooge ver
goeding -en het premie-vrij' pensioen welke
de Kamerleden zichzelf cadeau hebben ge
daan. In de aanmerking school veel waar
heid, maar dhr. de Visser incasseert eeq
en ander toch met onbezwaard geweten.
Dc Arbeidsbegrootingl waarmee gister|
werd voortgegaan bracht heel wat grieVenj
aan het adres van minister Sloteimaker, dia
zich echter knap verdedigd heeft.
Wanneer men klaagt, zei da minister,
over 't feit, dat nog niet de gahaelld
Arbeidswet wordt uitgevoerd, móet men:
rekening houden mei een periode van.
stilstand, dia wij noodgedwongen enkela
jaren gehad hebben. In plaatsi van ta
kijken naar wat cr niet gebeurd isi, tooet
men dan ook zien naar hetgeen Wel ger1
schiedt.
De winkelsluitingswet en het winkel*
werktijdenbesluit moeten samengaan zef
de minister naar aanleiding van eeu op
merking, indien de wet niet eu het besluit
wel wordt uitgevoerd, zal de controle wor
den bemoeilijkt en zal men minder ver
kunnen gaan. Slpr. kon nog) geeiB datum)
noemen, omdat het voorloopig verslag der
Kamer nog niet ia verschenen.
Wat de bescherming van den arbeid Van
volwassen arbeiders in het landbouwbedrijf
betreft, mierktc spr. opi, dat daaromtrent
langen tijd niets; is gebeurd. Wianneer spr.
nu 3/3 uitvoert ia er toch. wiel plaats voor,
iets anders dan oritiek.
Ten onrecht© zag de heer Braat da
oorzaak der moeilijkheden in dei vlasi-in-
dustrie in de sociale maatregelen.
Spr. noemde de vacantia voor den arbei
der voortreffelijk, doch acht op het oogen-
blik den tijd nog niet gekomen om detza in
de wet neer te leggen.
Ook het verwijt van gebrek aan door-
je neemit me waalrlijfc eeu pak yam 't haft,
want ik stelde mij reeds het engst© voou
en dacht, diat ze niet meer isain mij hiell:
dait zou yerscbrikk&lijlk, zijn," voegde hij
«bij1, terwjjl alle vroplijjkheid van zijn,
gelaat week en hij; een tjjdlamg, tegea
z'n aewoonte, zwijgend naast zijn vriend
vioortwandeldo.
„Soms denK ijk', dat ze te goed voor.
mfj is," ging hij na eenige oogenblifckeui
voort; „ze heeft zoojets verhevens ovefi
zich, waar .mon onwillekeurig tegen op
ziet; dan verbeeld ik mjj| wel eens, dat ikl
haar nie|t waard ben en !ziij 'mij te oube.
duidend'_ zal vinden. Ze zon eigenlijk be
ter bij jou passen," hernam hij na een
kórt stilzwijgen weer in zijn, gewonen^
schertsenden, toom vervallend. „Of is ziel
jou ideaal niet?"
Louis beheerschte met moe;te zijne pe.
laallstrelkken, om niet te verraden welke
teedere snaar in zijn binnenste werd aan
geroerd; het ging heart als een steek door
del tzjel, toen zijn vriend dit zoo argeloos
zeilde miaar hij antwoordde op kalm en
toon: „Och, daar heb jk nooit over ge,
dacht; po iS mloo», ;a, dit kan niemand,!
ontkennen, maar ja woef. jK "maak niet
veel g'odjje van onze hedendaagtJohe schoo,
nen."
LI .Li !i
OEpjrdt yeiwlgdj