I NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS Het Offer. VAN OVER DE GRENZEN BUITENLAND CHINA BINNENLAND RUMMER 138 DONDERDAB 22 NOVEMBER 1928 248T» JAAR0AN6 NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Bureaux van Redactie enAdminiatratiei Westaingel 75. GOES; Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie. Bijkantoor MIDDELBURG, Marktl en 2| Telefoon No.474. Abonnsmontsprijs f 1,90 por drie maanden, bij vooruitbetaling; AdvertantiSn van Itotö regels f0,90, elke regel meer f 0,15; Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager. «ROOTEWAARDE VAN PUBLICITEIT WORDT BELEZEN IN ALLE KRINGEN Onze katechismus in de Staten. Het Zondagsvervoer 0p dia Btoomlvaairt- jjjn HaBSweert-Wialsoordeiij heeft ia die jongste zitting! van dia Pirpv. Staten; heel wat stof doen. o-pjagen. i "t Vorig jaar is n.l. door Gedl Sitaten een hloot op; Eondlag ingelegd!, waardoor e«n ejnd kwam' aan dien onhoud'bhpein toestand dat men uit Zeeuwsdb-Vlaandierpm alleen dee morgens en deal avond om| 7 uur naa» Zudd-Beveland kou komien. In bet afdeelingsveirslag was! door dhr. Bomjin er op gewezen, dat dez© derda dienst ook vian bielang was voor de katlho- jjeke reizigers, daar. zij nu vóór da reis, bun kerkelijke pachten kunnen vervullen. .Deze uiitlatdng was eerst voor dhr. v. d. Wfirt diö n.bl. zelfl 't vorig jaar legen opheffing van den dierdien diiemst gestemd heeft - een gjeteede gielegfèu- beid om.' «en pjijltja tegen da katholieken af T y te schieten en na hem! blradht dhr. Brands- ma onze katechjistolus in 't vuur. Genoemde heer sprak oagieveex als Vo ljgt „Wat iu het afdeelingsverslagi over de lRomsdh-Kiatholieken is gezegd^ kan on mogelijk van principieel© Roomsdhien gel den. Zulk een standpunt is in strijd' niet den Room'sc!h-Kia.tholi;eken oatechjistaius.* Daarin wordt ook alle s|aaf!sc|be arhfeid ep Zondag verhbdlen. Het as ;alleeu mteairi jammer, dat dit standpunt in da Staten ndiet mleeri door de Roombch-Kiatholiieken wordt voorge staan. Volgens hun ciatechiiStuiis1 mjoeten ze naast de Anti-revolutionairen, staan. En dit is helaas niet altijd zoo. Zijn ze misschien een b'eetje bang?" .We zijn dbr. Brand'smia dankbaar, dat bij zich de móedte getroost heeft om. zich een R.-K. ka.tedhistmlus aan te schaffen, jmaax over zijn uitleg hebben wei ons toclk even de oogleu. uitgewreven. Onze aa.tedbiismius leert alleen dat wij om den Zondag te heiligen ons van slaf'e- lijke werken móeten onthouden en da H, iMis godvruchtig mloeteu bijwouen. Beizen woa'dt dius niet verboden al voelt -rj> een ieder katholiek natuurlijk, dat deze vrijheid niet ongébónden mloet wordeu ge noten. Onze catechismus zegt bovendien dat het verrichten of doeu verrichten van slafelijk werk alleen groot kwaad is, wan neer dit zonder w«ttigq reden ge- tuiiimen tijd gedaan wordt. Alle arbeid op Zondag is dua niet ver boden. 't Noodzakelijke werk is wel dege lijk geoorloofd en daaronder wordt dóór de Berk ook gerakend het in gebruik hou den van de middelen van vervoer. Zeker, het is mogelijk dat hierin te ver wordt gegaan, maar dat is toch zeker niet 't geval met den beperkten dienst waar hier sprake van is en mócht de heer Brandsma anders meeneai, dan moest hij toch voelen, dat het niet aan 'hem plast onze catechismus opi zijn manier ,uit tê leggen en aan de hand van die uitlegging de. ka-' tholieken te kapittelen. Wij erkennen graag geestelijk gezag, Waar alleen van onze geestelijke overheid. V Het conflict in de Duitsche ijzer-industrie. Evenals indertijd bij bet conflict in de Engelsobe steenkolennijverheid, zijn thans aller oogen gericht op bet conflict in de ijzer- en staalindustrie in het Roerge bied in Duitschland. Het conflict heeft «en eigenaardig karakter, dat voortvloeit uit de ontwikkeling der sociale verhou dingen in Duitschland, en daarom i? het misschien goed er, eens,1 de aandacht aan te besteden. Door de verordening van 30 lOetobelr 1923 zijn in geheel Duitschland bemidde lingsraden ingesteld, bestaande uit even veel werkgevers als arbeiders en een on partijdig voorzitter. In belangrijke eoo- ^EUILLÊTÖN 17) „O, Jaar' klaagt Zij nooit over; zij zegt altijd dat uk nijaar genieten moet, terwijl sik jom bon." „Dat zeet zij, om;dal rij yeel te goed ,voor je ia en je altijd bedorven heeft; ala ziji je wat strenger behandeld em miet altijd ja wenschen, voorkomen had, zou dut vrij; wat beter voor je geweest zijn." Adolf zag zijn vriend verbaasd aan. „Beter voor me geweest zijn? Wal is er op me aan te mor,ten? Vroea. bijl lachend en zijne slanke, buigzame gestalte fier omhoog heffend, voegde hij er bij: ,„Ben lik niet flink! en bracht!? opgeroeid, al heb ik veen slaag gehad? Ben ik' ge-ui /Weester in de rechten, en een solied jong- ntensch, die nooit veel' kattekwaadi heeft uitgevoerd in zijn, leven?" „Ik heb niets' op je karakter aan te merken, dat weet je ook wel,' zeil Louis ©veneensi_ lachend, „m|aar je neemt "all'ek veel te lioht op eu vertrouwt blindelings op je gelukkig geslernte, dat je tot mi ,vo?r a^a l0e<i heeft bewaard; wat zal' je kracht en moed geven, wanneer je «ens met tegenspoed te kampen hebt?" nomische distrieten kan de Rijkbregeierina! verder nog rijksbemiddelaars benoemen. Da Raden zoowel als de bemiddelaars trach ten, wanneer werkgevers en arbeiders niet tot overeenstemming kómen, de partijen tot elkaar te brengen. Gelukt d'ilt nieit, dan wordt eerst nog een bamiddeliugskamer ingesteld, welke e'en uitspraak doet. Het spreekt van zelf, dat, als deza uitspraak aanvaard wordt, het conflict opgelost is, doch is1 dit niet het geval, dan kan da rijksbemiddelaar of, wanneer bij bet con flict groote economische belangen betrok ken zijn, die buiten het district uitgaan, da Rijksminister van Arbeid* de uitspraak' verbindend verklaren. Deze verbindend verklaring heeft dezelfde gevolgen als het aannemen van de arbitrale uitspraak en treedt; in de plaats van de collectieve overeenkomst, die anders' tuissphen par tijen zou zijn afgesloten. "Wat is nu het geval in, de ijzer-indu strie iu Wiest-Duitschland De arbeiden? verlangden een belangrijke loonsverhoo- 'ging. De werkgevers1 verklaarden, op grond van de uitkomsten van het bedrijf deze niet te kunnen geven, tenzij de prij zen verhoogd: zouden worden, wat weer onmbgelijk was door de buitenlandsche concurrentie. De door de regeering be noemde arbiter bepaalde, dat «r een loense verhoogingt van gemiddeld 4 tot 5 °/o zou aboeten worden gegeven. De werkgevers bleven erop staan, dat dit niet mógelijk was De uitspraak werd verbindend Ver klaard, met het gevolg, dat de werk'gevtera besloten, de arbeiders ontslag ta geven en de fabrieken te sluiten. Hier ziet toen de groots gevaren van een stelsel van arbitrale rechtspraak, zoo als dat in Duitsdhiiamd bestaat. Did ijzer en staalindustrie heeft in da laatsts jaren geen winsten geWaakt. AHeis wat bespaard kon worden is gebruikt om! het bedrijf', zooals men dat tegenwoordig noemt, te rationaliseeren. D'e sociale wetgeving in Duitschland geeft voor het b'edrijferaden- stelsel den arbeiders een groote miate van medezeggenschap. Ook overigens zijn door den Duitsehen wetgever successievelijk tal van arbeiderswensohen ingewilligd en toch leidt dit alles, zooals wij' uit dit conflict weer zien, niet tot «en rust in heit be drijf. Integendeel, de ervaring! heeft ge leerd, dat bij de onderhandelingen over de arbeidsvoorwaarden de verantwoorde lijkheid do.or de partijen op d'en scheids rechter wordt afgewenteld. Men leunt als het ware tegen een scheidsrechter aan. De arbeiders stellen hooga eischen, om dat zij weten, dat, als dez'J t© hoog zijn, de scheidsrechter wel op matiging aan zal dringen. De werkgevers wenschen deze geheele staatsinmenging daarentegen uit te scha kelen, omdat zij van oordeel zijn, dat niet da regeering, doch zij slechts in laatste ■instantie kunnen bepalen., wat de bedrij ven 'kunnen dragen. Naast het verzet te gen de loonsverhooging gaat dit conflict dan ook tegen de inmenging vap de, reigee- ring in het particuliere bedrijf, een in menging, die, zooals elke sociale wetge ving, natuurlijk goed bedoeld isi, doch die zooals wij thans ook weer zien, er in laat ste instantie todh vaak heel weinig toe kam leiden, dat de rust in het bedrijf Wordt verzekerd. Het is dan ook niet te verwon deren, dat de ervaringen, dia Wet een zoo danige regeeringsinimenging iu Australië zijn opgedaan, zich thansi in Duitschland herhalen. De oplossing der sociale vraag stukken schijnt met dit alles' dan ook nog niet te zijn gevonden. De Katholieke Universi teit van Tokio. Eenige maanden geleden werd er bericht dat de Japansche regeering officieel de Kath. Universiteit van Tokio erkend had. Deze Universiteit werd in 1913 door die „Tegen spo'ed? Waairomi zou ik dien juist krijgen, dien kan ik best missen! „Ik sel'oof dat iedereen dien best mis. sen kan, m!a,a,r hij, klopt nnettemin aan aller deur en het Raamt er dikwijls veel Van ,af, hoe m|en dien onwel-omen ?asl ontvangt I" „Ongenoodigde gasten kunnen voor mijn part precies weer zoo uitrukken, als ze ge komen zijn", mompelde Adolf in z'n baard, v Loujs deed alsof hij. deze, ontboezeming Indieit hoorde en ging ernstig voort: „Als jet je nu maar eens stellig voorneemt geen geld te verteren, dal je, niet betalten kuiut 'ew vooral niet meer te epeltem.. dan, ben je al een heel eind op weg ami. „Een beter nieinisch |e .^jvondenJ' viel Adolf in, zijnj vriend/ lachend aanziende. „Bat wou jet zeker zeggen, he? nu ik dankt je wel voor je predikatie en zal me naar behooren gedragen, dat beloof ik je; hier heb je mijn han 1 er op." Louid reikte Adolf die hand! en zei half ontevreden: „Je m'aajrt ook' overal gekheid van en ik mteen het in erst." „Ja, ja, da,t begrijp uk en dat je een ware vriend ziij.zo^als in van Alpben, zaliger nagedachtenis! wisf ik reeds llanrt Ik' noem1 't ook voor ernst op en. ben je dankbaar voor je poedem raad; je mbet nietti denken, dat ik je "een gelijk yeef; op paters Jezuïeten gesticht. Terzielf'dertijd werd er bericht dat overeenkomstig de nieuwe Universiteitsreglemeuten deze in stelling 100.000 frs. had moeten uitgtef1 keerd worden. Dit bericht nu strookt, wat die gelduitkeering' betreft, niet miet de waarheid, 'n Missionaris sphrijft hier over „Het Honger Onderwijs is in Japan vrij, maar de wet stelt condities niet alleen voor die instellingen, die nog, niet officieel erkend zijn, maar ook' voor die ondernemin gen op kooger onderwijsgebied, die zich reeds verheugen in alle rechten en privi leges van een Universiteit." De eersta conditie nu isi dat mlen bij' zoon onder- wsinsteUing een heele serie finantiaele ga ranties aan de staat geeft. Omj ta begin nen 500.000 yen. Deze 500.000 yen zijn ■bedoeld alsi een storting, veireiseilit voor de eerste faculteit; voor iedere faculteit, die aan een Universiteit toegielvoegd wordt, moet men 100.000 yen betalen. Handel en philosophic worden in Japan evenelems als faculteit beschouwd. Een volledi'gei Uni versiteit met alle faculteiten zal daarom 1.000.000 yen als borg mloeten storten, en 1.000.000 yen maakt het sommetje nit van 12.000.000 frs,. Het is daarom niet te verwonderen, dat het zoo lang duurde, alvorens deze eom' bijeen was1, daar ör in de mier kapitaalkrachtige kringen niet die ijver voor de verspreiding van bet Katholieke 'geloof was, als eigenlijk' wel moest. Toch had men in veel korteren tijd dan 20 jaar de vereisohte eom' bij eengebracht, zoo zich niet tweie ongevallen hadden voorgedaan, die een dieiel der ver zamelde gelden opvorderden. Ten eerste was de oorlog een ernstige spelbreker, daar hierdoor in verschillende landen de geldswaarde daalde en ver-volgens bracht de aardbeving ernstige schade; toe aan de reedsi bestaan Universiteitsgebouwen. De Universiteit der Wijsheid werd toever trouwd aan 2' Duitsche provincies van de J ezuïeten. Sommige Fransühen opperden over dezen stand van zaken bezwaren bij den H. Stoel. Een zeker ongodsdienstig blad matigde zich het monopolie van de vaderlandsliefde der katholieke Franschen a,an en schroomde niet over het geval beklag in te dienen. De Commissie, benoemd om een onderzoek in te stellen, vereffende de zaak. Plaus Pius X had voorgeschreven, bezorgd als Hij was. voor de Katholieke kerk in Japan, dat er naar middelen en weigen moest wor den uitgezien om een hoogiesehool in To kio te stichteü. Deze opdracht kadi Z.H. niet gegeven aan den Duitschen overste, maar aan den Generaal der Jezuïeten. De Overste, pater Rockliff was een En- cgelschman, pater Bouger, een Franseh- man, P. Dalilmann, een Duitscher. Deze laatste is de eenige, die in Japan bleef en deel uitmaakt van de tegenwoordige com muniteit, samengesteld uit leden van 8, provincies der Jezuïetenorde. Opmerkelijk is nu, dat die 8. provincies juist in ver schillende landen gelegen zijn. Deze or ganisatie kon slechts' gedurende de jaren, die de stichting voorafging, alleen voor- loopig zijn; de generaal besloot een pro vincie te benoemen, die belast werd met het bestuur der school. In 192Q ontbood hij een Spaansch pater naar Rome, uit wiens rapport het hem mogelijk was «en besluit te nemen. En waarlijk, da keiuze was' zeer beperkt, de Franscbe en Bel gische provincies kwamen er zoo, goed als niet voor in aanmerking wegend hun geweldige missie-ondernemingUniversi teiten te Bayronth, Shanghai, Tricihinopoli, Calcutta, het Centraal Seminarie van Can dy. De Duitsche provincie daarentegen die afstand moest doen van da Universi teit van Calcutta was meer dan! één pro vincie in staat, de taak te vervullen. Nooit was er sprake van geweest aan de Univer siteit van Tokio zijn universeel katholiek karakter te ontnemen en er een soort van haard voor nationale propaganda vlan te ■mijn woêffid, kerel, ik zou me zelf soms kunnoni verachten .omi mijne verslaafdheid aan dal verweuschte spel, terwijl ik mo itoch' 'reeds zoo dikwijls heb1 voorgel»,m;ein het na ta laten." Louis bemerkte met vreugde, dat hij nog den- ouden invloed op .zijn vriend bezat, want geruimen thd bleef hij: des avönds hij; zijua mlama thuis, begrn met groote stapels boeken om zröh heen ziek ta verdiepen in verschillende recciskwosi tines, mot het pian ev <pver ta schrijven, volgens den raad daor Louis gegeven, v Lotos bracht Zoinda?-:' a'ti.id den dag bij zrjn vriend door anl hij; verheugde zich in de blijdschap, waarmee mevrouw Wen- «mek hemi .den! Zondagvolgend op hun gesprek vertetóe, „d'afi Adolf tegenwoor dig zpo huiselijk -was en 's avonds zoo gezellig bij haar za|t tg werken." De catastrophe. Bij remand v.an Adolfs karakter duurde did vlaag van' ijver en. goede voornemens evenwel met lang1. Haj begejn ïeeds spoe dig weer naar zijn vrienden te verlan gen, die op hun beurt den gezelliigen, vpoolijkten jOngeliung ongaarne misten en er steeds op aandrongen, dat hij zieh weer vertoonen zou. Adolf gaf maaj* af te gewillig aan, d'ezg roepstem gehoor en hoewel' hg ter hefdo maken. Tengevolge van het onderzoek werd er een decreet door da Congregatie der Propaganda uitgevaardigd, di« de Hoo gescihool aan het bestuur der Duitsche pro vincie overgaf'; 31 Juli 1921 teekende de generaal der Sociëteit van Jezus; de acte vau goedkeuring. OOSTENRIJK D« politieke schutterijen. De burgerwacht te Innsibruck heeft, wer gems' de voortdurende socialistische1 aanval len op haar leden, besloten zichzelf daar tegen le verdedigen door haar mannen te wapenen en patroelje® op straat te laten dienst doen. Veranderde omstandigheden. Twee interessante gebenrtenissen van de laatste dagen toonen da verandering, die er zoo langzamerhand in de oeconomische ombtandigheden in Oostenrijk tot stand is gekomten. Vóór den oorlog en met name in den tijd der inflatie nam! de Lombard- und Escomptebank, die later, toen da rer actie kwam', in elkaar gestort is, een lei dende positie in. De president van deze bank was een van de bekendsta per soonlijkheden onder de O. Wt'ers en f'inan1- cieele magnaten van ma dein oorlog. Op- langs diende vóór de Wleenscha rechtbank een zaak van wisselruiterij, waarbij deize ex-bankier betrokken was. Ondanks e:em reeks van dagvaardingen was de man niet verschenen. De rechtbank moest oonelu- deeren, dat deze ex-milliapd«ir onvindbaar is. Het andere geval betreft de ook! buiten Oostenrijks grenzen bekende Wjeensohe joodsche sportvereeniging: Hakoah, welker failliet was aangevraagd door een advb- caat wegens een schuld van honderd shil ling. Daar de vereenigjag verklaard h'eeft dit geld niet bijeen te kunnen brepglen, zal dezer dagen haar voorzitter, ds schrijver dr. Löhmer, den eed mbeten afleggen, dat zulks inderdaad het geval is. AMERIKA Een namenlijstje van hetcekenis. Als antwoord op den anti-_ leugienstroom;, die gadiuren.de de presidents verkiezingen over de Vereenigdia Staten werd uitgegoten, heblben dte Amierikaan- scihe Katholieken eeu h'oeb uitgageven, getitield „The Calvert_ Handbook of! C.a" tholici facts". Het aardigste is het slot van. het bbek, veertig bladzijden over familieleden en afstammelingen van presidenten der V. S-, die Katholiek werden. Die meded'eelingen, met namen, adres sen, data, zijn interessant. Zoo lezen, wij', dat 85 familieleden van. Washington Ka tholiek werden; er zijn priesters en zus ters onder. Viler feuniReleden van John Adams en Jiohn Qujmcy Adiamfe werden priester, één hunner zalf's kardinaal. De lijst gaat alle presidenten af en toont nog aan, hoei onder president Coo- li'dge's Katholieke bloedverwanten zich ook een priester bevindt. Dreigende hongersnood. Volgens de jongste miedledeeelimgen van het internationaal hulp-dolmSté in verbhnd miet den hongersnood in China worden twaalf millioen inwoners van dentraal- en noordelijk China dbor den hongerdood! btedreigd. Men vreest, dat dit aantal to.t( twintig millioen zal stijgen, als de ralmp haar boog!- tcpunt zal heblben bereikt. Om' hulp te Verleaniien heeft het inter nationaal hulpcomité een minimum-bedrag noodig van 40 millioen Mexidaansche dol lars. van zijne iriama wel met .sou druk uit ging als vroeger, 'bracht hij todh de meeste avonden weer bujitenshuis 'met 'zijp© vrien den dloor. „Vordert je werk goed?'' vroeg. Lours hetml" eemae weiken later, toen de vrietndlen elkaar op straat ontmoetten. ,,'t Schikt nog al,"' pialwoordde Adolf vroolijk, „je zult eens zien, wat een piet •ik nog word.'" Daarop begon hij over S elina te spresen en zeide: „Ik verlang ernaar, dial het spoedig tot een openhjlk gngagepaemt tus- .sohen ons komthet is ©'"eplijk een publiek ->ehcirri, want iedereen weet bet." „Zoo, dus ja liefde voor haar blijkt ■dan wel stamdlvasti'01 te zijn." „Ja zeker, ik. vind haar telkens wan neer ik haar zie bekoorlijker; maar ze, is nieit mieer zoo vroolijk en voorkomend als vian den, zomer en kan zelfs merk waardig stijf tegen me 'zijn." „Nu, da,t is best te begrijpen; op een vreemde1 badplaats is men natuurlijk:', veel' vrijter dan hier, waar een meisje zich slechts een paar maal vriendelijk met een heer behoeft te cmderhoudfen, of het beet, dat het wel' een engage:mtent zal worden; het is volstrekt niet ie verwon, deren, dat ze hier wat stijver tegen je is." „Je hebt gelijk, dat z$J de reden zijn; TWJBEDE HAMER. Over zfldlht.. Minister de Geer, is geen katje om| zon-< der handschoenen aan te pakken, dat heb ben Dinsdag de heeren van links ondervOPH den, die hem' hebben aangevallen. Mr» Marchant en ir. Albaada, tegen welken laatsten Wibaut en v. d. Teimpel werden uitgespeeld, kregen leeiijk klappen. Het financieels Verlanglijstje voor da ambtenaren, wees de minister, na hetgeen' hij reeds- beloofd heeft, kórt en! krachtig af. Aan het verzoek' van den heen Bulten, omi alsnog oen bedrag! beschikbaar, tej stel len voor de groote gezinnen kón hij üieti voldoen. Evenmin kón gevolg worden gen geven aan het denkbeeld omi nu een maand' extra salaris uit tei keer.en, want dat zool 20 millioen kosten. Nog altijd had; hij hoop, dat, door het eenstemlmig advieis, het prestige van de centrale commissie vooo georganiseerd o.verleg zou worden ver sterkt, want ook al bleken enkele groepen het er niet mee eensi, men moest bedenken, dat groepszelfzucbt geen detuigd was. W at de salarisverboQgdngl van de onge huwde onderwijzers aanging, dat was een soort van vergelijk. Tot nu, toe kregen' de ongehuwde ambtenaren de twee laatste verhoogingen en de ongehuwde onderwij zers de vier laatste verhoogingen niet. Daar zat iets' onbillijks in, ook al vond men onder de ongehuwde onderwijzers! een' aantal, die in kloostergemeenschap leef den. In 't voorbijgaan rekende de minister even af met da. Lingbeek. Van de 17.000, ongehuwde onderwijzers zijn er slechts 3 a 4 duizend religieus', zóodat' die mil- lioenenstroom naar de kloosters niet zoo omvangrijk ia als mijnheer Lingbeek zijn! gehoor 'tracht wijs te maken. Vervolgens' kwam' de behandeling der verschillende hoofdstukken en de begroo tingen aan de beurt. Bij hoofdstuk II maakte de communist de V ïsser een aanmerking op. de hooge ver goeding -en het premie-vrij' pensioen welke de Kamerleden zichzelf cadeau hebben ge daan. In de aanmerking school veel waar heid, maar dhr. de Visser incasseert eeq en ander toch met onbezwaard geweten. Dc Arbeidsbegrootingl waarmee gister| werd voortgegaan bracht heel wat grieVenj aan het adres van minister Sloteimaker, dia zich echter knap verdedigd heeft. Wanneer men klaagt, zei da minister, over 't feit, dat nog niet de gahaelld Arbeidswet wordt uitgevoerd, móet men: rekening houden mei een periode van. stilstand, dia wij noodgedwongen enkela jaren gehad hebben. In plaatsi van ta kijken naar wat cr niet gebeurd isi, tooet men dan ook zien naar hetgeen Wel ger1 schiedt. De winkelsluitingswet en het winkel* werktijdenbesluit moeten samengaan zef de minister naar aanleiding van eeu op merking, indien de wet niet eu het besluit wel wordt uitgevoerd, zal de controle wor den bemoeilijkt en zal men minder ver kunnen gaan. Slpr. kon nog) geeiB datum) noemen, omdat het voorloopig verslag der Kamer nog niet ia verschenen. Wat de bescherming van den arbeid Van volwassen arbeiders in het landbouwbedrijf betreft, mierktc spr. opi, dat daaromtrent langen tijd niets; is gebeurd. Wianneer spr. nu 3/3 uitvoert ia er toch. wiel plaats voor, iets anders dan oritiek. Ten onrecht© zag de heer Braat da oorzaak der moeilijkheden in dei vlasi-in- dustrie in de sociale maatregelen. Spr. noemde de vacantia voor den arbei der voortreffelijk, doch acht op het oogen- blik den tijd nog niet gekomen om detza in de wet neer te leggen. Ook het verwijt van gebrek aan door- je neemit me waalrlijfc eeu pak yam 't haft, want ik stelde mij reeds het engst© voou en dacht, diat ze niet meer isain mij hiell: dait zou yerscbrikk&lijlk, zijn," voegde hij «bij1, terwjjl alle vroplijjkheid van zijn, gelaat week en hij; een tjjdlamg, tegea z'n aewoonte, zwijgend naast zijn vriend vioortwandeldo. „Soms denK ijk', dat ze te goed voor. mfj is," ging hij na eenige oogenblifckeui voort; „ze heeft zoojets verhevens ovefi zich, waar .mon onwillekeurig tegen op ziet; dan verbeeld ik mjj| wel eens, dat ikl haar nie|t waard ben en !ziij 'mij te oube. duidend'_ zal vinden. Ze zon eigenlijk be ter bij jou passen," hernam hij na een kórt stilzwijgen weer in zijn, gewonen^ schertsenden, toom vervallend. „Of is ziel jou ideaal niet?" Louis beheerschte met moe;te zijne pe. laallstrelkken, om niet te verraden welke teedere snaar in zijn binnenste werd aan geroerd; het ging heart als een steek door del tzjel, toen zijn vriend dit zoo argeloos zeilde miaar hij antwoordde op kalm en toon: „Och, daar heb jk nooit over ge, dacht; po iS mloo», ;a, dit kan niemand,! ontkennen, maar ja woef. jK "maak niet veel g'odjje van onze hedendaagtJohe schoo, nen." LI .Li !i OEpjrdt yeiwlgdj

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1928 | | pagina 1