S In 't kraaiennest, j
ZATERDAG 10 NOVEMBER 192Ö
NIEUWE ZEEUWSCHE COÜRANr
ONZE DAMRUBRIEK
Nuttige wenken.
't Lied van den dag
ALLERLEI
Gekke gesprekken j
Beric
FEUILLE
Het Off
't Oordeel der wereld.
Hoe wordt er door velen, gezworen bij
dit oordcel en ach boe feilbaar blijkt
't vaak.
Herinnert go u nog de geschiedenis van
den Spaansellen anarchist Francesco Per"
rer, die wegens! het verwekken van een
revolutie te Barcelona, door den Krijgs
raad ter dood werd veroordeeld?
In minder dan geen tijd maakte de pu
blieke opinie den man tot een slachtoffer
van de Inquisitie en oen martelaar dier
„vrije gedachte
Dolzinnige sympathie-betoogingen wier
den door geheel Europa door Pepretr ge
houden; Spanje werd met zijn gehaele be
volking door 't oordeel der wepeld getrof
fen en in 't voorbijgaan Vcrbandem de
gevoelige zielen er nog; ren hetze tegen
de Katholieke Kerk aan, zoo,dat 't gebeu
ren kon, dat te Amsterdam', nonnetjes1,
die van dn geheeld zaak niets afwisten,
door het gepeupel voor moo-rdenaaj'g ge
scholden en ïn'et slijk werden geworpen.
En in Brussel kreeg burgeureestieir Max
het van zijn nnti-eleriicalen gemeenteraad
gedaan, dat er voor Perper een /standbeeld
werd opgericht.
Langzaam leerden de feilen dat de. Kerk
niets met, de geschiedenis ie maken had,
dat de Spaansclio krijgsraad een w'ettig
vonnis velde en dat Franc'eso» Pcrre.r
behalve 'n revolutiemaker, nog 'n jeugd
bederver ook was geweest.
Beschaamd droop het gepeupel af; de
vrijzinnige gro-o-tpers1, die eerst 'het kabaal
gaande had gemaakt, begon gereserveerd
te doen en probeerde do histories te doen
vergetenmaar hot standbeeld te Brus
sel stond er eenmaal 'en ;uit valsche
schaamte bleef dit staan, totdat de Duit-
schers' in 1914 het neergehaald hebben om'
't in een pakhuis te stoppen. Wat er m'eio
gebeurd is weten we niet, maar na 1918
hebben de Brussieiaars er niet mscf aan
gedacht, Senor Ferrer opnieuw te ver
eeuwigen.
We haalden dit alles nog eens op,
omdat dezer dagen nieiuwo onthullingen
Perrer als nog groot er misdadiger lrebhen
doen kennen.
Maurice Talmeijr deelde n.l. 10 Octo
ber in de „Correspondent", aan de hand
van onwraakbare getuigenissen mee1, dat
Ferrer te Barcelona een Tijka dame met
haar dochter vergiftigd heeft o,mJ in het
bezit van haar kapitaal te khnren en z'oo
zijn rcvolutionnaire. propaganda op gxoo-
ten voet kon toepassen.
't Oordeel der wereld komt e,r door de ze
openharingen al weer niet beter af «n da
Brusselaars mogen blij wezen, dat de
Duitsehers lien van een nog gekker figuur
gered hebben.
UITKIJK.
Schiniits was verhjuiöd en bewoonde nu
twee mooie vertrekken, bestaande uit 'n
woon- en slaapkamer. De netjes in nieuwe
kleeren gedoschte oude pi&akte in zijn
keurige kamers den indruk van een wol-
gesteld particulier. De geheele verande
ring had zich) in een dag of twee voltrok
ken, zonder dat zijn nabestaanden hiervan
iets hadden gemerkt.
Eerst een week later kreeg hij bezoek
en wol ,yiaa zijn oudste schoontiokilij er.
ilehmlits opende de deur; ademloos reudie
Amflliiei. hem voorbiji, de isam'er in, en liet
zich, snakkend naar luchjj, in den eersten
den besten stoel vallen.
„Het loopt toch de spuigaten uit, lieve
papa, dat m'en eerst op het bcvolküngs-
imreau moet gaan inforMeeren, waar gij
eigenlijk zit", zoo voer zij uit cn zag
daarbij rond in bet vertrek;, hpogst ver
wonderd over de nette inrichting.
„Sedert wanneer maakt gij u zoo be
zorgd over mij", antwoordde Sckmits on-'
veTsChillig en ging in de naastgelegen ka
mer. Amlalia volgde hem en zag nog juist
hoe blij een pakje dn een geldkist Moot.
Deze blik was voldoende.
„Effecten", schoot li|aar in gedacht en(/
en in stilte nam zij don welstand rondom'
haar op. Jacob Sdhfmiits sloeg haar ge
amuseerd gade en schonk zich een glas
wijn in.
„Prosit papa", klonk bot zuur-zoet van
Amalia's lppen ein dain: „wilt ge m'ij niet
alsjeblieft eens zeggen, hoe dat allemaal
zoo vlug gekomen is".
„Wiel waarom niet. Ik heb gewonnen":
„Gewonnen? Wiaar dan gewonnen?."!
vroeg ze, met klimmende verbazing.
„Nou in de loterij natuurlijk, domkop".
I:let was de eerste keer, dat Söhmits'
haar aldus durfde .betitelen, Amalie keek
weliswa ar wat op„ doclb een tereiehj. wij zing
bleef uit.
„Zooveel hdbt gij gewonnen", mqende
zij pcinz'end. I
i „Wat dan? HtoeVeel?/'
„Dat gij u bier alles! zoo, maar kondt
aan schaffen."
Dut zon weinig zijn, zdij Scihmitsy, en-
nam. een teug uit zijn glas. „Ik bad m'ij'
ook een klein buisje kunnen knopen, maar
waarom zou .ik zoo groot gaan wonen.
•Voor m'ij oude m'an, zijh deze kantors im
mers voldoende."
„Nog juister zoude, bet zijn geweekt,
lieve papa, als ge eerst m'et onsl een.4 hadt
overlegd," antwoordde Amalie een beetje
gepikeerd.
„H.oe zoo dan Amalie, het is tocllfj heel
netjes bier. Of bevalt het je niet?"
Dat, wel, maar als gijl bij' ons waart
komen wonen, zou het u wellicht nog aan
genamer gemlaakt zijn, en hadt ge boven
dien nog' geld gespaard."
„Neen Amalie dat zou verkeerd' ge
weest zijn, want .met dat moderne soort
menschen, dat bij jullie in en uitgaa,t,
wil ik niets te doen hebben. En overigens,
waarom zou ik sparen?"
„Dat wat ik heb, kan ik alleen tpdhl
al niet opmaken. Wellicht trouw ik nog
eena, want altijd zoo alleen, dat is ook
niks." i
Terwijl Amlalicj, bleek van verwonde
ring, naar een antwoord zocht, weid! er
gebeld en de loterij-ageait Petei' Seifert
trad binneni, een dikke aktenmap; onder
den arm dragend.
„Ik kom- in verband Met de. afrekening,
mijnheer Sdh|mits. Hier Web' ik' het restant
yan
,n Oo-gehblik, onderbbak Jacob zijn
vriend, wendde zich naar lAmlalie, en Voieg-
de baar kalm toe: „Ja ziet kind, dat ik
op bet «ogenblik zaken te bOhpndclcn heb.
Doe mij 't /plezier en laat ons alleen. Koon!
mlaar gauw weer eens terug. Vele groeten
thus."
Amalie keek oenigsZins Verbluft naar
den keurig geklecden boer,, stond dan op
en nam afscheid.
„Goeden dag dan, papa, storen wil ik
u niet."
De 'beide vrienden straalden: Zij! wis-
tten, dat thans de, ooimiedi'a voor; goed' be
gonnen was.
Gedurende de volgende IdlagOn was Ja
cob Sdhimi'ts eeno 'hezienswuardliglhjpid vöor
zijn heel familie.
Er verging zoo wat geen uur, dat
deze of gene niet den weg naar hem! vond,
en steeds werden hem,', fltó ev^n zoo vele
attenties,, geschenken meegebracht, om' den
ouden heer plezier te doen. Men wed
ijverde van nu af in vrijgevigheid',, en onze
Jacob verstond uitstekend d'e kunst de
cene partij tegen do andere uit te spelen.
iZie eens Klaïa, dat heb ik van Anna.
Leuk hé.
Dan kwam Klara ecnige dagen daarna
en bracht hem' nog iets mooiers. De wo
ning van Sehlm'its leek weldra op een
klein winkelm'agazijn. Van alles was Aan
wezig, de fijnste likeuren cn de heerlijk
ste eetwaren.
De zonen waren met den nieuwen toe
stand in d'e familie ten zeerste ingeno,-
■men, want zij Voelden zich in ztekerpu Zin
diep in 's vaders gehuld.
lederen dag op een cpn bepaald .uur
kwam de loterij-agent Peter Seifert en
liet alles Vertellen. Daarbij word natuur
lijk een flinke opruiming gehouden onder
do aanwezige voorraden. De beiide, vrien
den amuseerden zich lederen avond meer
over huu welgeslaagde list en niemand
zou op de gedachte komen, dat Seifert
voor weinig geld zijn ouden speelkame
raad een onibekojum-erdlen levensavond had
verschaft.
Op een Dinsdag kwam Amalia !w'eer
eens op bezoek, haar armen vol inkoopen.
Op de trap was zij Fkmtj-e tegengekomen.
Kij pakte op, tafel de verschillende ge
schenken uit. en sdhjoolf daarbij' oen blaoik-
bidjot van 60 Mrk. op Zij'.
„Hier hebt u geld liggen, papja!"
„Ach ja, dat is van Pientje'g zeidé de
oude mlan, vrij1 onverschillig en. deed hjet
geld iu zijn portefeuille.
,„V,an Prentje vroeg de auderq ver
baasd.
„Ja" bevestigde Jacob, en voegdei adar
aan toe,, „die is zeer" attent en hoeft ge
zien, dat ik mij erg m'oest bekrimpen. Ik
•heb namelijk vergeten op tijd de rente
.van mijn geld in te vorderen".
„En daarom mloest jij u juist tot Pien-
tjo wenden, papa! D;at was niet Mooi van
u. Wanneer ik dat slechts gemerkt h]ad'.
Hier papa zijn evemqens Vijftig mlaa'k' en
lederen mlaand krijgt gij voortaan een
zelfde bedrag, dan kunt gij uw geld rustig!
verder beleggen".
Tien minuten later ging' zij' wog. Jactab
Sehimlits Had van z'iju sdhioondbchter bet
eerste gold gekregen. De vier vrouwen
wedijverden van nu af aan ondier elkan
der, hoe Zij het leven van dien jouden
(Schmits zoo aangenaam! mbgelijlc konden
maken. Geld had l'fc m'eer! dan genoeg,
en de voorschotten, welke li/ij! van Peter
Seffert bad ontvangen, waren reeds lang
terugbetaald.
Op zekeren dag echter., gcüjeelj onver
wachts, stierf J.ac'oib Sdbmitó tengevolge
Van hartverlamming.
Bij de opening van bet testament; waren
v'ier families tegenwoordig. De vier wei
nig energieke zoons;, met hun respectieve
\zorgvollc eigta's1.
Met zachte stem las d'a notaris! den
J-aatsten wil van d'en overleidienei voor.
Ik, Jacob Sichtmits, kfenocM Wiermedls
mijn zonen tot universcel-er'f'gBinaami, ech
ter;, mijn vermogen zal eerst vijlf jaren na
mijn dood uitbetaald worden. De redfen
waarom, zal op d'en dag van d'e testam'ent-
uit voering worden bekend gemaakt. R.
De uitbetaling wordt hiervan afhjanke-
lij'k gesteld:, dht mijn laatste wil door
ailo familieleden gerespecteerd wordt. I.lc
verlang verder niets als een waardige
rustplaats en een goed ondferhouct van
mijn graf, en bovendien jaarlijks eene
zielemis. De geringe kosten van oen en
ander moeten mijn kinderen maar geza
menlijk dragen. Mijn vriend Beter Sej.-
„Hert, zai ervoor waken, dat mijn laatste
wil stipt wordt vtervuld'. .Zou, hij bem'er-
ken,, dat in ceniig opzicht dit niet bet
geval Mocht zijn, dan Zal miij'n vermogen
onder d'e liefdadige instellingen dier stad
verdeeld worden.
JACOB (SCHMITSi
De oude Sichlmlits Icon tevreden, zijn,
Hij kreeg oen eerste klasl begrafeuid en
■een prachtig gedenktecken op Zijö ga-ai",
Ook zijn zTefemis kreeg hij,, en in' allo
►bladen stond een rouw-advertentie van
Zijn treurende kinderen.
Peter Seifert behoefde geen enkele aan
merking te Maken, en geleidelijk verstreek
de tijd. Eindelijk voor menigeen was bet
eene eeuwigheid, waren de vijf jaren voor
bij, en de dag, waarop de definitieve rege
ling van Sr'bmils' nalatensdhhp zoude
plaats vinden, was aangebroken. Onder
toezicht van den notaris en Pater Seifert
werd d'e lang Verwachte sdhiat uit de brand
vrije klujs opgediept, en daarop1 begon d'e
notaris achter de gesloten dubbblei deur
van zijn privé-kanloor den volgenden brief
voor te lezen.
Lieve zonen en schoondochters
Vergeeft uw ouden vader zijn zonder
lingen wenschj, die u jaren tot wa'cfhjjen
dwong. Het was een soort egoisme, dat
V\OH.SV-
Een andere manier om; sAoenen gm
laarzen te drogen, is, door ze op tu,rven
te zetten. Het Vocht trekt daar dan in.
Men denke er evenwel aan, nooit laarzen
en schoenen bij de kachel te (Irog.en, daar
ze daardoor totaal bedorven worden en liet
leer hard en Utug wordt. 1
Mij ertoie dreef, jullie tot piëteit jegens
(mij1 op te voeden. Ik! heb tijldens Ijbijn
leven niet Veel y^'Ugde aan u göbad, en
daarom wilde ik tenminste naj mijn dood
niet direct vergeten worden. Dat ik mij
Vijf jaren bij' jullie in goed aandenken
wist, was Voor mij een prettig en rustig
gevoel.
D'e onaangenaamheden, welke gij mij
in liet leven nogal eens bereid hpbt, Zijn
lang vergeten cn vergeyfin. Dat gjij ook
later nog aan m'ij zult denken, daarvan
iben ik overtuigd.
Uw vader.
D'e vrouwen keken wat spit»,, terwijl
do miannon, bet hjoofd gehbgen^ schuldbe
wust op him stoel Heen cn weer sehovien.
Dan kwam eindelijk 'bet groota mbment:
de verdeeling der nalatenschap.
Niclinland lotte op Peter Seifert, die
Met innerlijke ppet, de, 'hebzuchtige blik
ken der vrouwen gade sloeg. i
Nu verbrak do notaris met plechtig
gebaar het eene zegel na, h'et andere, en
terwijl men zich. zoowat de oogen uitkeek,
nam hij vier dikke enveloppen .uit dien
omslag en las do adressen voor. D,e Man
nen ontvingen ieder hun eigemldoM en
betasten hot. Amalia EcHmits kon zidhi nu
echter niet meer inhouden. Te lang reeds
spookte de geheimzinnige erfenis in lip ar
hrein rond. Met een lieven glimlach nam
zij' 'haar atijd gehoorzamen echtgenoot de
enveLoppe af, en maakte daze voorzichtig
open.
Zij dacht Half mn oen spaarbankboek
je,, miaar wat -ex te voorschijn kwam, leek
daai'op in 't geheel niet. In hlaxe van op
winding trillende banden ttield zij' een
welgelukt portret van haar schoonvader
z.g., die haar met d'en m'eest innemenden
laSh op Het gelaat aanblikte.
Bevend van woede, 't kan ook van te
leurstelling geweest zijn,, keek zij naar
do haar zoo bekende trekken, wierp lifct
portret op tafel en holde mieer dan zij
(liep, naar buiten. D'e andere vroluWan
deden ongeveer betzelfde. De mlannen
waren nu alleen.
P/erst beerschljie er een dooctódlie Stilte,
welke zich spoedig oploste in een dreu
nend gelach. H'et «inde van hpli liedjo
was, dat zij eens flink dronken op de
nalatenschap, terwijl Peter Seifert in geu
ren en kleuren Vaders laatste lislt Moest
vertellen, waartoe, deze Maar al te gaarne
bereid was.
Teu slotte gaf de lotor'ij'-agent bun nog
eenige zeer goede raadgevingfen, waarvan
het gevolg was, dat d'e opperheerschappij
der vrouw-en in de Schmitsdhja families
voor goed gebroken werd'. Daardoor wer
den de slappielingen en pantoffelbelRen
eindelijk eens flinke mannen, wier woord
minstens zooveel waard was', als dat hun
ner wederhelft.
D|A MPROBLEEM.
Kwart: 11.
1 2 3 4 5
wé.ÉÉi lm
Mi üi
iW.it11.
Oplossing vorig probleem'.
De diagramist-and in cijfers was: Zwart
1 schijf op J3 en een da(m' op 26. Wit twee
schijven op 18 cn 31, voorts twee dam
men op 6 cn 45. ,W|it speelt hier heel
eenvoudig maar vernuftig, den niet voor
de hand liggenden eet 644!! zwart is nu
gedwongen om 26x48 te slaan wegens
de dreiging 4439! Vervolgens wit 44
49!!, zwart alis «enigste 4826 en wit nu
49x21 winti
Een goed voorbeeld van „da,mlspel-
dwangspel" 1
Correspondentie over deze rubriek wordt
niet gevoerd.
Als men kindcrkleedjesi naspoelt in wa
ter, waarin een halt ons aluin ia -opgelost
op elke 5 liter water worden zei in hooga
mate onbrandbaar gemaakt, totdat ze op
nieuw gewasschen worden.
Magnesia is uitstekend om! vetvlekken
uit lichte stollen te verwijderen. D.o.e het
los op de. vlek en laat 't ongeveer 'n half
uur intrekken, borstel dan zacht met h
schoonen borstel. De magnesia neemt het
vet op en laat geen sporen achter.
Een theelepeltje terpentijn ïn de stijfsel
voor uw linnengoed, maakt bet linnen
glanzend en voorkomt het blijven klqveu
van het ijzer.
Laarzen en s'ohoenen, die door regein ol'
modder Hink nat geworden zijn, legt men
na het uittrekken terstond omgeikeierd m-eit
de zolen naar boven en laat ze op deze
wijze drogen. Tegen bederf van bet leer
is dit niet alleen het be9te middel, maar
zijn bovendien de bdhaeneu suel droog.
Onze lollen.
'n Zaak wia-aumtee ze zijn aan 't Sollen,
Dat zijn onze Wegentollen.
Sommigen schreeuwen: weg er mee!
Anderen schudden weer: o nee:
Roejiend: lev-cn onze tollen!
Eu zij noejmen 't geltko grollen
En in strijd tn'et elk fatsoen,
Oiml die tollen wog te doen.
Tal van trago boerenknechten
Willen voor do tollen vechten;
Zoo eens- pleisteren onderweg,
Doen ze graag, wat ik jo zeg.
Even draaien op hun hakken,
Onderwijl 'n pintje pakken,
Van zoo'n elf-ure prop-,
Knaptzoo'n paardeknecht wat op.
En de ouwe voermansknoll-en
Houden -ook wel van do tollen;
01 't December is of Mei,
Tollen gaan ze niet voorbij'.
Dat die knollen er op azen,
Oml eens even Uit te blazen
Bij zoo'n tolboom' aan do .krqeg,
Dat is duidelijk genoeg.
De bazinne nit t oaféken
Is beslist niet goed te spreken;
Stellig voelt zij zicih gestraft.
Als de tol wordt afgeschaft.
Maar de „Kilommtervretefg"
Noemt -de toestand wis' niet beter,
Vóór in 't heele Nederland,
Alle tollen zijn aan kant.
I)an eerst zal bij lustig toeren
Eu de burgers en de boeren
Lacht hij achter de auto-ruit
Bij 't pas&eeren lekker uit.
Floris V-os, die van die tollen
't Heele zaakje bracht aan 't rollen
En zie ill daarvoor beeft geweerd,
Wordt nu als 'n heldi vereerd.
'k W-aelit zelfs, dat z'heimi bij z'n leven
Nog een prachtig standbeeld geven,
W-ant wat Men er ook van zegt,
Komt bet Met dien tol terecht,
Dan blijft Floris V-os do man.
Die de affaire pakte an.
A uto- m-o tor-m ani akk'en,
Die naar grooter snelheid snakken,
Juichen straks -er blij op los:
Leve onze Ploria ,Vos!
P. VAN ROTTERDAM.
't Eiland Van Robius-on Crusoe.
Zou er wel oen jongen op dei hetelie
wereld zijn die niet het verhaal van Robi-
son Crusoë heeft gelezen? Maar boe-velen
weten, waar in werkelijkheid zich h'et
eiland bevindt, waarop eens de Schipbreu
keling beeft geleefd en dat Masi a Ti-erra
beet, en tot d-e kleinste eilandengroep
Juan Fernandez in den Stillen, O-oeaam
behoort?
Ook eilanden hebben bun geschiedenis!
Reeds in de Keventiende eeu,w gingen nu
en dan Buropeesebe handelsschepen v-oor
bet eiland Mas a Tierra voor ankieir.
Ecnigo lieden van de bemanning lieten,
zich tot -op bet d/usver; Volkom'en onbe
woond eiland neer cn stichtten daar oenige
kleine nederzettingen. Tot ben behoorde
ook de Schot Alexander Selkirk, die in het
jaar 1704 -schipbreuk leed, en opi bet
eiland terecht kwam/ en eerst vijf jaar
later door Kapitein iWoor Rogers weer
naar Engeland terug werd gebracht. Zijn
wederwaardigheden op dit, toen nog onher
bergzaam! eiland, gaven later Daniel Defoe
aanleiding tot bet Bcbrij-ven van zijn be
roemd boek „Robison Crusoë". Juan Fer
nandez had 't eiland Mais a Tierra gedoopt,
toen hij, in bet jaar 1572', op zijn vaart
naar Valparaiso naar bet Westen, toe
vallig deze eilandengroep in den Stillen
Oceaan bad gevonden.
Mas a Tierra zelf ligt 670 K.M, van
de Ohineescbe kust, is 22 K.M. lang en
ongeveer 8 K.M. breed. Het eiland bezit
drie tamelijk goede havens, waaronder de
met een van Verre zichtbarel vuujtoren
voorziene, San Juan Bauristabaai, welke
havens zijn genoemd naar de liatiesi, die
deze havens liet eerst hebben bezocht,
nl. de Engelsche, de Fransiche en de
Spaansche haven. Bergen van geringe
hoogte en van vulkanisc-hen oorsprong,
prachtig begroeid, verhoogen de schoon
heid van bet eiland.
De plantengroei 'gelijkt, over het geheel
genomen, op dien van Nieuw-Zeeland. De
regenperiode die vrijwel van Apiril tot
en met September, omvat dus dei helft
van het jaar, doch zijn de pverigo maan
den niet vrij van neerslag en da klimator
riscbe toestanden worden als gunstig be
st tiouwd.
Het- aardigste op bet gebeele eiland
zijn niet de door de Spanjaarden in den
loop der eeuwen ingevoerde geiten, die
daar naast paarden, ezels, runderen en
honden meer of minder vrij rondzwer
ven, maar de liliputaclitige stadjes), die
kleiner zijn als onze dorpen en toch een
zorgvuldig georganiseerd bestuur hebben.
De meeste menschen weten evenmin,
dat op dit eiland een tweede Robinsonade,
eenige tientallen jaren gëled'em, ia Voor
gekomen. En dat gebeurde, zoo.:
De Pransche schoener „Telegrapbe," zeil
de, in 1891, komende van Valparaiso, naar
de Juan Fernandez eilandengroep. Op' on
verklaarbare wijze kwam de bemanning
in het bezit Van een hoeveelheid sterken
drank. Het werd een dronkemansgelag,
waaraan de gpheele bemanning, m'et Uit
zondering van den kapitein en de «enige
passagier aan boord. Oharpentier ge-
pnaamd, deelnam. Een geweldige storm
'tak op, waartegen de bedronken beman-
ming geen maatregelen kon nemen. De
„Telcgraphe" sloeg om'. D'e kapitein en
de. bemanning verdronken. H'et gelukte
Charpentier, al roeiende en zwemmende
de kust van Mas a (Tierra te bereiken.
Maanden verliepen. En weer kwaM oan
schipbreukeling aan de kust van het ei
land, een zekere graaf Alfred dia iRodt,
Met primitieve vis-ehgereedaobap Uitgerust
begaven zich beiden op de vislch- -en kreef-
tenvangst en bleven zoo lang op bet
eiland, tot een medelijdend kapitein hem
naar Valparaiso bracht. Daar vonden bei
den een kapitaalkrachtig man, Louia P.
Recart, die hun de middelen versiahaf'te
voor de. oprichting Van een groote kreef
ten-handelsmaatschappij, die thans nog
oloeit en overal hare vertakkingen hteelt
tot diep in het Amerikaansohe vasteland.
Tegenwoordig is liet Robinson-eiland
vol leven en bedrijf'. Soboorsteenfabri'ekicn
rooken, motoren snorren, arbeidersme<fer-
zettingen bloeien. Uit de havens wordlem
schatten aan 'Vislch en kreeften naar Chili
en Argentinië gezonden. Geld stroomt
naar het eiland en, behalve de historische
Robinson Crusoë-grot, herinne/rt tegen
woordig nieta meer aan de romantiek' van
Tpods lang verdwenen dagen.
Kapper en barbier in vroeger tijden.
Kappers en barbiers hebben in Vroeger
tijden meermalen -een voorname rol ge
speeld en grooten invloed uitgeoefend. De
man, die steeds bet mes aan da keel van
zijn medamenschen zetten durft, bekleedde
toen een bizonder vertrouwensamibt, en
daarom' waren de barbiers dikwerf! de
machtige gunstelingen van groote heer-
schers, niet alleen in liet Oosten, maar
ook iu de Europeesche geschiedenis. Men
denke aan den [Vlaam'scben barbier D'an-
hirsch, die als Olivier le Daim de al
machtige minister van Lodewijk Xl werd.
In do Russische gesohiedenisi heeft de
barbier L'Estocq, de zoon van een Fr.an-
schen Hugenoot, die zich te Hannover bad
gevestigd, een gelijke rol als Le Daim
gespeeld onder de regeeringj van keizerin
Elisabeth van Rusland.
De geschiedenis' van de barbierskunst
want als een k'unst is vroeger het schee
ren beschouwd verliest zioh in de
donkere tijden. Emil Sziitya laat in een
interessant artikel de barbierskunst bij
Alexander den Groote beginnen, die bet
scheren in Griekenland zo[u hebben Uitge
vonden. In ieder geval ig do barbier in
den Romeinschen keizertijd reeds een aan
zienlijke persoonlijkheid en oen barbier
was de eerste leermeester van den latejen
keizer Nero.
In de middeleeuwen ondervond 't gilde
der barbiers beurtelings aanzien en ge
ringschatting. Maar men had ook bar
biers, d^1 tegelijk als „chirurgijnen" een
zegenrijk werk verrichtten en „adarla-
laters" werden genoem'd. D« barbieip op
het platteland beeft langen tijd de functie
van aderlater uitgeoefend.
Vroeger kende men twee manieren om
zich te laten Be-beren, vooral op het plat
teland. De barbier daar vroeg aan zijn
klanten, of zij over den lepel of over1, de
duimen wilden geschoren worden. Om! n.l..
op de wangen met het mies goed tel kun
nen komen, kregen de betere klaoitetn van
den barbier een lepel in den mond, terwijl
de barbier bij de minder goedbetalenide
clientèle... de duimen 5n den mond stak.
Sinds de achttiende eeuw werd de kap
per ook voor Vrouwen steeds meej een
gezaghebbend raadgever, w-at dei haar
dracht en den haartooi betref'. Bepoeimde
kappers, die de mode der haandj-achten
maakten, kende men te Parijs reeda in
de zeventiende eeuw.
Opoffering.
In den veldslag van Fehrbellin in 1675,
waar Frederik Wilhelm- van Brandenburg,
bijgenaamd „de Groote Keurvorst", de
Zweden versloeg, bereed deze Vorst een
wit paard.
De Zweden schenen dat te weten, al
thans Fröben, 's Vorsten stalmeester, ont
dekte, dat zij bun kanonnen op het witte
paard richtten. Hij wendde zich nu tot
den vorst en zeide hem', dat dieusi paard
schichtig scheen en het beter zou zijn van
paard te verwisselen.
De keurvorst, die den stalmeester ge
looide, vond het Voorstel goed en zoo ver
wisselden beiden van paarden.
De Zweden, "die Üe verwisseling niet
gezien hadden, bleven op den Schimmel vu
ren, en bet gevolg was, dat het niet lang
duurde of Pröbe.n werd doodelijk getroffen.
mmmmmmmma mmmmmmmam mmammmmw i mmmmammmm
HUMOR IN 'T BOS-OH.
Oud zieltje.: „Waarom! bak je al deze
bo-ojneu om?"
Houthakker: „Ja ziet U, de eigenaar
kc-cht ze voor enkele jaren op afbetaling
en nu kan hij de overeenkomst niet nako
men en daarom balen we ze nu weer weg".
WOORDEN EN DADEN.
„Het zijn daden, die tellen en niet
woorden", beweerde Janssen vol enthou
siasme.
„Jij hebt zeker nog nooit een telegram
gehad," zei Pietersen vol koel &arüasm!e.
MODERN.
Mevrouw -onderhandelde met 't nie/u.we
keukenmeisje en nadat zei alles verteld
bad, zei ze in spanning:
„En nou hoop ik maar, dat wij je zullen
bevallen!"
DOORZIEN.
Een student passeert op] straat 'n aar
dig Verpleegstertje, en spreekt haar. aan
■met 't volgende praatje:
Bardon zuster, ikik wou
11 nog even Bedanken -voorrfe zorgVolb
verpleging, toen ik onlangs in, 't zieleen-
buis lag. Maar ik moest zoo o-verhtiast
weg, dat ik geen tijd' bad' om! w te bedan
ken.
U moet wat anders -bedenken me
neer, zei bet glundere- verpleegstertje, A
ben alleen voor vrouwen!
Bureaux van Redactii
Telefoon Interlocaal
Bijkantoor MIDDEL
AROOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
Ons doel om de „N:
Courant" -op steeds boogf
zal wederom- voor een d
gaan, doordat wij Van 2
en deskundige zijde een
kelen kregen toegezoncW
geschiedenis van Walcb
v eland.
Do bekwame schrijver
£chanue]ijke frases en d<
vermeden en zijn gegervte
dat het geheel zich sma
Zonder dat aan de degi
werd gedaan.
Misschien zullen wij de.
do publit-eering een aan1
Naast de uitmuntende
too-gen van rector Via, c
dersdenkenden met graa;
zen, zullen wij dugi ooi
zeer verwaarloosde en to
1 Kerkhistorie recht kunn
varen in ons blad.
Red
Stemmen bij v
In verband m'et de
^Staatsblad'' verschenen
Kieswet komt Eet ons 1
volgende onder de aandJ
te brengen:
Do mogelijkheid van
(macht is thans in die Kil
in een artikel 4 a nieuwl
„De kiezer is. met ii
het in deze wet b'epaal
.volmacht te stemmen, inL
df werkzaamheden medel
herhaaldelijk of althans!
gedeelte van het jaar, wa|
gewoonlijk v-alt, werkzaa
buiten do gemeente op w
hij voorkomt, mits zijne L
dien hij gedurende het tijl
vakken, waarin hij aldu
een of m eerm'aien in die
komt, als regel telkens
dagen duurt.
Med-e is, met inachtnl
in deze wet bepaalde-, bl
macht te stemmen, de vrf
huwd met een kiezer, cl
de in het vorige lid g-stell
Met haai' man, in verbanf
roep of werkzaamheden,
te zijn."
.Wijl het zijn nut kan
maamste punten dezer il
tel' kennis der kiesgerechl
gen zonder in détails te I
hier oen korte u,iteenzeti|
duroi
„a. de belanghebbende
redenen omkleed verzoek-!
gemeentebestuur in vóór
niet eerder dan 1 Oetobeil
afgaande jaar, ten eindol
worden aangewezen als bl
men bij volmacht. (Staaf
model a.)
t. wordt van de giev1
beid gebruik gemaakt, dail
hebbende in persoon daari
le doen ter secretarie dq
(welker kiezerslijst hjj
Deze mede,doding kan L
dra het v-erzoetsclhiift ingl
latei' dan een week na del
daatstelling. O.m. gecf't bil
naam etc. van dien door
■gemachtigde.
Een afschrift van een!
en (,e teekenen volmacht
gereikt.
0. De gemachtigde moeij
secretarie van de gernoel
dat hij de volmacht aannel
Hij onderteekent eon aal
14)
Een blos kleurde bijl dil
gelaat van het jonge naei-sjl
glans -deed de donkere o<|
Zij, 'dio zboi vaak hare oni
kienmeni gaf, wanneer de hl
ccotnplinnentje9 vervolgden!
"m onbeduidend noieimde, 1
slr-eeld, nu zij uit den mjil
«niKijgen mam- een vlei-end I
Tarno-mien, helgeen beweesJ
naar haar luisterde.
houdt Veel van imlolz/l
G .doelt ef zieker ook veell
na -een korte pauze.
„Noen, eigenlijk zeer u|
Fife want ik 'heb niet veel
„Maar u improviseert: tcf
we verteld; duig we z'ullq
■een® ho-oren?"
Lï.'iZ°?'„lloeft da' ..enfant
griklapif, 1 /sprak bi] half 1
onitevredieoi. „Maar ik iimprl
gezefaohap, enkel alsf ik
„Maar dan heeft ook nil
van"> meende Selma.
„Wat behoef ikf voor vri
onverschillig het 1
hart uit tq storten; dat J
zou m-yi onmogelijk zijn'!
