De ongeziene wereld of het leven
na den dood.
ÏHE COURANT
ZATERDAG 29 SEPTEMBER 1928
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
feuilleton
Jonkvrouw Louisa.
VAN O VER DÉ GRENZEN
KERKNIEUWS
Ontspanningslectuur.
W-q keken na,ar buiten.
In 't kraaiennest, j
V- V*
XVJME i
GODjSi |W|EZpE|N. i
Die God idcr lirideinsiir
iet hem hier en daar! De
en en wat is zijn geheim
ik, bij een drogist gekocht,
it is een nieuwe Jansen,
lel is, dus opletten, dat
met de driehoekzegel
B. Meenk in de poeder.
Rijswijk (Z.-H.)
TELEFOON 174
Haast aïlles wat onk uit do grijze oud
heid is overgebleven, dwingt onze diepste
bewondering a!f; wij staan stolini van eer
biedige verbazing -voor de onsterfelijke
monumenten, die in 't oude Bows ca Athe-
ue nog getuigten van 'hun weergalop-zo
Bcheppingsnniadht en 'hun superioriteit op
baast allte gebied van imlenBchelijke activi
teit. Alleen hun godsdienst wekt ceri ons
medelijden dan onze bewondering. H'edll dó
Ülymjp met zijn talrijk© goden en ;al hun
trotsche imarmier-eoi tcimlpjels en ranke zui
len-gangen, htm affltaren |m|et rookePde of'
feranden zijn slechts een earic'atuur van
den waren eere-dienst. God en pnens-ch 'ou-
waardig. Een gïoot historicus uit dien tijd
PJinius, durft het dan ook nujterKijk (beken
nen.! „Over niets verke;eren de imlensclhe"
zoozeer in dwaling, en duisternis aflla over
den godsdienst." (Hist. Nat.: 3Q, 1. ,2)).
Hun dichter Ar-etas puoclhit vrij zeggen:
„Alles is vol van God; do |miarkt, de zeo
en de haven; (Ph|a©no|mi. 2.) Hjun grootste
wijsgeer, Seneca (mpest het droevig coneta-
teeien: „Neen zij kennen God niet unieer."
(Ep. 31:10)). -
Eu toch zochten zij God overal, ,want
ook voor de oude heidenen gold Idle groot»
wet der (qptönschhoidzonder God' kunnen
wij niet leven. Zij1 zochten Be|mj_ loveraü,
doch hebben Ham' niet mogen vinden om
dat zij Ham zochten, waar Hij. niet was en
waar Hij was wilden zij Heim||niet zoeken,
't Moet dan ook niejm|and verwonderen !dat
het den vurigan Gods-heraut, S.t. Paulius,
die na 't lichtend visioen op den weg vóór
Damlascus' poorten zóó dieip had' mogen
schouwen in Gode blinkend aangezicht, wel
smartelijk imoet hebben getroffen, toen hij
bij zijn onstujlmigen rondgang door de
steden der heidenen dm oen vah die hailig-
du|ui;m«n te Athene hpifc altaar vond, .toege
wijd aan „den onbekenden God", Diep. hij
daarna in de Kioningshal v,an den |,Areopa-
gus; den Grjokschon wijsgeeren ging be
kend maten, met deze rijn-psychologische
inleiding: „Athieners, ik puerk, dat gij on
der- elk opzicht ,onge(aile|en godsdienstig, zijd
Want rondwandelend en achtgevePd' op
uw heiligdompibn Vond ik ook een altaar,
waaro pgeschreven staat: „Aan den onbe
kenden God."
Atheners, wat gij dan vereert, zonder
het te kennen dat verkondig ikiU. De God,
Die de wereld en all wiat .daarin is geimiaakt
heeft, Hij, daar Hij' Hoer is .van h-epipl en
aarde, woont niet in te|m[pels door handen
gemlaakt. Ook wordt Hij niet door unlen-.
sekenhjandon gediend, -als had Hij aan iets
behoefte, daar Hij zelf aan allien 'Ipven -en
ademt en allies geeft. En Hjj hoeft uit éénen
stamvader allje Volkeren der mpnsah-heid
gqmaakt om oVer dien gansch-en aardbodem
te wonea, terwijl Hiij' hun b-épaaUldei tlij'den
en de grenzen van hun woongebied! vast
stelde,, opdat ze God zouden zoeken, of zo
Hs]mi misschien tasten -en vinden moch^e11,
hoewol Hij niet ver is van fetter van onsi,
want in Helm- leven wij en (toelwpgen wij
ons en zijn wij ztwajs ©enigen ;vap uw dich
ters ook al gezegd hfeblben: van Gods ge
slacht.
Daar wij dan van Gods geslacht zijn,
zoo unpeten wij niet mtecnen dat aan gou
den of zilveren of steepen bceildwerk van
m|enschelijke kunst, en vindiing de- Godheid
gelijk is. (Hand. XVH:22. V. V.)
Wat 'n schril contrast vor|m)t deZc heer
lijke Gods-Openbaring, deze God der Joden
Inlet die talrijke god-en en IrafflF-goden, die,
Met -hun Imenschielijko eigenschappen en
nuenschelijke -gébMk-en den god-eu-hpm'ell d-er
Roimteinen en Grieken bevolken. Z,e|lif's Ci
cero Imjet al zijn sdiea'nzinnig vernuft .ver-
oilocht in zijn diepzinnig werk „D|e natura
'DOoru-ml". -„Over de natuur der Goden",
zelfs jn de verste verten niet! het wezen
der godheid te benaderen.
De gedachte aan de nradhjt en Majesteit
van een -eeuwigen God, wien zij vrijiwUllig
den r,ug hadden toegekeerd' en die hen
yn heilige verbblfeenlipid |m|et ©euwifee straf
fen dreigde, drukte hen neder. Dje gedachte
aan een oneindigen, allmlachligeP, h,eill|igen
en rechtvaardigen God, kan geen zondaar
verdragen I i
Zoo kwalmi de mtens-cli er toe Helm1 voor
goed te verweipen en jn 'Zijn .plaats zi«h
zelf goden te scheppen naar eigen spilaak
en goedvinden.
In plaats van den belleedigden Godi, dis
bij allls gestrengheid en rechtvaardigheid,
toch nooit de liefde en bar/mjhiaa-td-ghieid ver
geet j-egens den talensclh dien Hij naar -eigfen
beeld -en gelijkenis boets-eei-det pipakte de
HJfenseh zich ontelbare goden naar eigen
69)
Gpmerkeljjk, Walter, die zoo; goed ge-
eeru had zijn gevoel' voor Louisa eu haar
_egenw-oo-rdigheid meester te z-ijii, werd
l°l'a- ee''..Z(Aer0 beklemdheid overmand,
P'xlra hij wist, dat de geliefde in da re-
sMeiUie vertoefde; met spanning zag hij
6 bileven .tegemoet, die van-Jaar na-ar
Dn moeder of naar Guldenpforlen eezaii-
den werden.
Builen schalde een posthoorn.
Esh extra-post, zeide Walter, wal
'Oü -die brengen?
Een paar o,ogenblikken later weird op
u® trap een lichte vlugge stap hoorbaar,
laar dat 'kon z'a toch niet 'zijn, want z'-e
uas zon ver weg!! D-e starn gintr 'haastig:
naar de 'kamera z-ij-ner moeder, Walter
°nd vlug op en, deed! de d!eur open.
oor hem stond Louisa in, reiscostuum,
■hnt een kleine ïeistasch om.
Louisa, gijl hier? Ik dacht, dat. ge
Zij onderbrak hem - Waar is -e moe
der? nep- ze met hijgende adem1.
1 's ^emels wi-1 wat is er voor-
kS Z£1 turchthfeer vejr,schroi-
b-c-eld -en gcj|ijkeinis, gbden in imienscli,an -ge
daante-, dmiachtend naar mtensdhien-blopd en
gloeiend van Imlensclien-'haat, al(» Iyali A'h-
rdlmian en M-elodh, In pfflaats van Zichi gewil
lig te Haten leidon doo-r, Eija iSaieifdevollie
Voorzieniigheid,, aanbaden zij het blinde- to-e-
'val en het ijzeren noodHot- i
iWlonderibaro tegenste-lllliiiglDftp pi|ens'dh-en
die zich naar eigen wiElekciur goden had
den uitgedacht, vonden slechts god'en uit,
die den tatensdh altijd vreemd: zijn (gebllleven.
't Was de o-penhfering di-e ons jbracht „den
ccht-imiengchriijhen Godl"
In heel de o-udheid vond' imlen Je Athene
slechts één alltaar toegewijd aan de godin
„Elcos" de godin der baajmliartdigliieidl! Een
god van den rijkdo|ml w-erd door hou Wel
in eenc geho-udien,, imlaar oen god! ,vöor de
arimlen h-eblben zij noojt gekend. Die ,god
der wrake stond in hoog aanzien, jmlaar aan
een god van Verzoening werd door ,niiie|m|a'ud
gedacht. Voo-r de gelukkigen hpd imlen ion-
telbare goden; d-e on-giejllukkagen en 'jnlis-
decld-en waren van goden verstoken I Wie
't waagde z'n slav-en tot de goden to-e te
laten werd !m|at zware straffen, bedreigd.
De ar|m!e h-ei'dene-n wisten wel sdhpono
hyminen te zingen in hu!11 stralend-el mar-
mieren tempels voor dei godinnen van
schoonheid en weMlust, imiaa-r zij v-ermlo-oh-
yen niet -een godheid uit te ^vinden, die lief
de tot deu vijand, onthouding en offerhijae-d
leerde. Neen van een God, die u-it lii-efde
tot den Imiemseh zichzelven zou vqrn-ietigen
Jtot kruis-bffer, wiiens wijsheid o|m| onzent-
pol!l)e tot dwaasheid w-erd, wiens ahmhdlit
Voor ons tot hulpettliMS lrind en nederig
dienstknecht werd;, daarvan hadden de
grootste, ge-esten der oudheid, 'n Ariisto-
teles o'f' Pllhtoi, zelfs- geen fia,uw begrip.
Den God van bar|m|harlig(heid, van liefde
en vergeving zou eerst do openbaring
teengen.
C. VIS, Rector, Go-es.
H-eit Katholicisme in Au stra 1 i
(Slot.)
W,at het onderwijs betreft, va.lt tat
gemakkelijk te begrijpen, dat het hecil wat
voeten in de aarde heeft gejhad, lalv.orens de
katholieken op- dit terrein alls gelijkberech
tigd imiet andere kerkgenootschappen wer
den behandeld. In Australië toch! had) imlen
drie syste|m!en van onderwijs1: het .absoluut
neutrale (godsdianstlboz'e) onderwijs,, dan
de scholen, waa-r do llaeraren der verschil
lende sacten in vrije- uren godsdienstonder
wijs lconden kotaien geven, en veirvolgaUs
die scholen, waar -een al|ge|m|eeno school-
bij-bel word gébruikt, gezangen werden ge
leerd, en het „Onze- Vader" werd -gebieden.
Daar d-eZe ©venwel -een strikt Protestants'ch
karakter droegen, waren zij v-ooi' dei-Katho
lieken op- godsdienstig gebied onbruikbaar.
Evenals in ander© lianden war-eiu de Ka
tholieken defhallve genoodzaakt heit onder
wijs, dat zij voor k-un kinderen wenschten,
geheel uit eigen imliddejlen ta bekostigen,
hetgeen hun,, dank zij de hulp v;an bjondcr-
den kloosterlingen, die hun leyen a.aU het
onderwijs Wijdden, zonder daarvoor eenige
vergoeding te eischem,, imlocht gelukken.
Toch jmoosten zij ©en evenredig bedrag aan
de bestaande Siaats-scholen bijdragen.
Op het oogenl'lik glev-en del diplblma's
van Katholieke onderwijs-iiastellingen toe
gang tot d-e llnivcrsitieiiten,; en uit de sltajtlis-
tieken is gebleken, dat de res-ulltat-eai' van
dan onderwijs in Vergelijking' «niet andere
instelJIingen in allo opzichten g.uhs'tig zijn
te noomlen. Die Universiteiten van Mel
bourne. en S-ydney helbben zoowel voor
m-annen als voo,r Vrouwen aparte katho
lieke Ijesrstoelen.
H-et redht tot 'h|et sluiten van huwellijkcn
wordt toegekend aan aljle geestclijkim van
Engelsqk© nationajliteiit.
Hiet Parle,m|ent Van Nieuw Ziqeüland hoéft
in 1920 een wet aangeno|m|3in, welke| als
een schaduwzijde van het 'huidige systeqml
van godsdienstvrijheid zou kunnien die°©n.
Onder het toenim'alige gouvexneiment werd
onder den invloed van anti-kathoülieke- ele
menten een wet afgekondigd, waarbij de
gene, die in het openbaar ,bij woord en
geschrift oen wettelijk huwelijk voor niet-
geldig zou verklaren een boete toitl 500
kon beloapen. Hierbij dient ©venwel te
worden ©p-gamierkt, dat dezte; wat tot op
heden nog geeneplei toep.asss'ipig heeft ge
vonden.
Weeshuizen -en ander© instellingen van
liefdadigheid kunnien thians op- finanoioejlen
steun van -den Staat rekenen. D© |diplqmla's-
voor ziekenverpleging enz. door t'rkend-e
Katholieke instejlliingen verstrekt, worden
jniet die door SitaatsinateljUingen a'flgege.ve'li,
Niets, niets van beteekenis, -mlaar
Uk mlhet je moeder .sproken, dadelijk, er
is haast bij.
Zij opende de deur der hu.iiakamer eu.
bemerkte toen, dat de burchtvrouw uit
wa,s.
Louisa had zich teleurgesteld -op den
haar aangeboden stool laten vallen ent
,z|eij O, wat ongelukkig. Zij keek' olp haar
horloge en vervolgde: Ik; kan niet langer
wach'ten, de oost wacht op mie, Ik moet
terstond verdter roiaen, tant© taloet vader
oen ho-odschap brengen, er is haast Dijn
Naderhand bleef z© zitten. i
I Ik zou ook naar Guld-enipforten kMJi-
n-en gaap, oiml het va-der zeil te- zeggen,
ïnlaar dat zotp niet goed zSjiij zeide ,z-e
halfluid tegen zich zelve., n.ij! zou mfij
k|iuin-en houden.
Walter had .met stijgende bezorgdheid
L-oiui&a aangezien. Die liefde neeft een steri
waairneimiingsvermogen. De nood aan. dö
koper,smel'terij had in d-e laatste dagen
.het hoofdonderwerp van hun gesprakken
gevormid, en hij ri-ep verschrikt uit: Louisa
ge denkt ei) toch niet aan naar dei koper
smelterij te gaan?
la, -datf is bet luist, waaraan ik denk,
antwoordde ze miet vaste stem, Waarom
verzweeg -men dja zaas voor mij?
Uw vader vy-lde het z.0,0, gij npocht
Igelijkgest/dlld. In Niauw Z-ejeland bestaat
de bepaling, dat luitsjluiiitond Staats-instel-
lingon tol deze opHe-idingl bcvoeigd zijn.
Dit h-céft tengevolge-, dat goestdlijke zus
ters haar oplejding in AustraOlië ontvan
gen. Met het aldaar verstrekt© dip>illo|mia
mogen 'zij ook in Nieuw Zeeland .het beroep
van 'ziekenverpleegster uito-ofenien. Oipi 't
oogenblik zfet dus hiet Katholli-rislmle in
Australië 'zich niet in ©an uitzonderings
positie geplaatst en de Rijksbetrekkingen
staan voor iedereen op-en. Een -enkele Irn-aah
kótot het voor, dat prartiquliere- werkgevers
de voorkeur aan belijders van c®n bepaal
den godsdienst gev-en, dioch regel is dit
gie-ens'zins.
Die pers staat bij do Katholieken jn li-oog
aanzien vanwege -haar onpartijdigheid in
godsdienst-aangelegenhedenBerichten, die.
Katholieke bejangen voorstaan, worden
mtet de grootste bereidwilligheid geplaatst.
Tijdens het Eucharistisch Congres in Ohji-
eago we-rden heele- kolblmim-en aan do ver
slagen daarvan gewijd. Bij' h-ot jongste
Congres te 'Sydin-oy waren versche-ideai©
verslaggevers v:i11 Nieuw Zeéllands'che
bladen tegenwoordig.
Zoowel dn Australië als in Nieuw Zee
land word), zoowel) de kerk als die dierus
gerespecteerd. Mocht zich hier Of1 daar
een anti-Katholieke str,oo|m|ing openbaren,
dan is deze geïmporteerd vanuit Europa.
D-e buitengewone groei van het Rafchpli-
cismie in Australië is een vojlldoeud blewij®.
dat de inlandsdhe hevollking op; h,et gebied
van ver dra agzaaimheid niets kan worden
verweten.
Op den 18fn Zondag 11a Pinksteren.
Epistel I. van dien H'. Pa,ujl|ns tot de.
Corinth. I. 48. 1
Broeders-I ik dank |m|ijnen God altijd
voor n ten aanzien van Gods -genade,
welke u bewezte-n is door Jé-zus Christus,
dat gij in a.ll|os door HlijEij.zlij-l. rijk gewor
den,, in allle woord en wetenschap;,! -gelijk
de getuigenis van Christusl in u jbevestigd
is; zoo dat het ut dio do openbaring van
onz'en Hteer Jiezu9 Christus verwadlit, aan
goene genade ontbreekt; Hij zial -u .opk ten
eind© toe bévestigien en voor zonde) |h©r
waren, tot den dag der koimlst van onzen
lieer Jezus -Christus.
Evangelie, Matthcus. IX. 18.
In dien tijde klote Jezius in hot schip,
voer over en kwa|m! in zijne ;stad. En ziet,
zij brachten Beimi ©enc-n lani'mO, die op oen
'bed lag. En Jezus, hun geljoo'B 'ziende,
zeide tot den laimlme: betrouw zoon, u-wfi
7.onüen worden u vergeven. Ein zpet, (©ehige
Si-:hrjftgele-e.rdcn zeiden bij zich zel|v-eu:
Hij lastert. En J-ezuis, hunne gedachten
ziende, zeide: waarom- denkt gij kwaad
in u.we. harten? W|at is lidhter te zioggOn:
uw© zbnden worden u vergeven, oifl -te
zeggen: sta op,, en wand-él? Opdat gij dan
zoudt weten, dat de Zpon d-es impins'chcn op
aarde im-adht hoéft ote.' de zonden, te ver
geven, sta op-, z'eide Hij toen (tot den lalml-
■mie, n-ee-m uw bed op, enjga naar uw' huis
Eli 'hij -stond op, en ging naar zijn huis.
Het volk dan dat- ziend-ei, w-eridi v-erbi'aasd' en
verheerlijkte God, die zoodanige mjacht aan
de Imiensehen gegeven hqéft.
Die ongezien voorbij gaan
't Is niu, lang ge-noeg geleden o-m de ge
schiedenis 1-e vertellen.
De perso-on in kwestie daaronbovoti, om
wien: het -gaat. is al jaren! overleden. Hij
-rust naa-r i'k 'hoo-p; in v-rcjle.
Eigen!!ij|tf is '-I. niet eens een gescihied-anis
'1 is eetólcr het -einde van oen geschiedenis.
Ee-n kno-o-pi wordt er niet in.- gevlochten,
hoewel- er sprake is v»n een oititfcnoo-
-ping.
'i; is -een bevestiging van he t feit, da-t d'n
grooito en de kleine verschijnsellen van
deze wereld ons Kondeirodiuizend1 tattal'
ziull-en piasseeren zo-nde-r ons o-p te v,allen,
oml ons dan ineens te pakken, duizelend te
ontro-cïcn on te overweldigeni.
Je Debit Van je kinderjaren, af gras en,
groenten gezien «m ineens zal 'i je opval
len na paren dat één. grassprietje
een heel wonderlijk! ding is en da-t er
in heel do wereld! geen enkele fabriek is.
die één echt grassprietje kan voortbrengen.
De menscheu leven in hun. o-nmiddielijiko
omgevMig mot degr-aotst m'o-gelijke jnyste-
ïi-es en za kijken er niet iwair om', toi
ze soni-s onverwachts' tot -de oiitdeidain-r
van liiet mysterie kennen.
Een kruisbeeld in. die huiskamer heefi
jarenlang vlak tegenover, hei» aam den
wand gehangen l-usschen een hoeleb-o-el
j-n ,uw vreugde niet gestoord w;orden.
Ja, ik ben slechts geschapen oim' te»
j-ubelen en -te dansen, -klonk het diiep-biti,
-ter terug, een -ernstig' ding is zeker -m;et
imjj niet te toespraken! Maar het is nu- met
dit [spelen im'et mijn- lev-en uit! riep ze,
terwijl ze vastbesloten opstond. Een krach
tige wil hlon.c haar uit de oogen.
Uw vader zal er nooit in to'estemi
imfen. en tante Toni, hoe js het mogeltj-c,
da't die u gaan liet?
Zij! weet er niets van, zij wa-s op
reis i-it liet haar een brief achter. Loui
sa zuchtte als verlicht, to-en z;ijl over fte
Moeilijkheden dacht, -over welke ze zege
vierde.
Bij de bedienden der gravin had Loui
sa's plotseling veitrek! gean gering, op
zien verwekt. Dia iamerjuffrouw. der op-
perhofnieesteresse, die nog meer ao-n de
éti-quette hing dan- hare meesteresse zleif,
wilde niet toelaten, daL Louisa ajl-een de
reis ondernamslechts da energieke
m-eest besliste afwijzing door Louisa, v-a-n
een begeleidster, en de omstandighei-d, dat
de reis reis slechts kort was en ten doel
had' hot landstadje Bjrkenhei-g; het station,
dat het dichtst 'bij' het vaderlijk slot lag,
had eindelijk Jen- tegenalami gebroken. Zij
was hierna overtuigd, dat de bar,o-n de
reis gelast had en de equipage haar aan
portretten en schilderijien jn|el landschap
pen en do Gekruiste onlging dia,air zoiozeer
iiun blikken, dat ze Hem opi te-tst ijjet
-eens weer zagen; en -op. een avond in
«en diïELb'ui, of bij, 't MitdiraOiien v,an de
lamp, of bij een a-nder onverwacht oogeai-
Blüc, js H'ij daar ineens veel workeJijker
vlo,oir he-n -dan alle andere dingen en dan
zij z-elf miisscliien.
Zoo- is, d-e wereld boo-rdeviol- myt won
deren, dliie we in -stekeblindheid nooit
zjie-n. Ja on,s leventje is een uitstal
ling van wondorl-ijikhedon. ften s-tu-lc roes
tig ijkier, het glas van ons venster en
lreit porcelcmn v,an -ons ïeclaimie-asc-hbaicje
do vlam in de kachel en een. wiegend-!}
boomtak voor hiet raam, de klank van een
li-el. en do knal: van oen dichtslaan Ja
dour en al de hoitdeédduizcodc verschijn
selen van hot leven, zijn ejganlijk wonder
lijke -dingen; en als we diep-hewust kon
den loven, hoele maal or in, zoiud'om we
«Ik -o,ogenblik, benieuwd ppk'ijfcenl en zqg-
g-en: _wa.t nu( weer?
Het leven is één groot wionideir. Sloml
zijn we, dat we 't niet bogiijip-eih. Eigenlijk
i-s alles -onvei-wiaicht, a-lf weten we dat 't
gebeurt en dat 't er is.
Zoo-, z-oaats wo blind zijn vpo-r 'I. wu-n-
der v*u hot alledaagSche, zijn w,o 't ook
vio-or ,wat neeiemiaall niet aleda,ag'sch is.
- Jaren geledon slo-nd ik b-ijl een ouden
vrijgezel voor t raam to kijken, naar de
drukte o.p- het plein voo-r z'ij-n huis.
Hij- is lang dood' -en braaf afgestorven.
Toen. nam hij hot zoio erg nauw niet.
In zijn jongo -jaren was hij- wat ver-
liberaliseerd en kon z.00 eigenaardig oyec
G L. H. praten. D110 was züó goed,' dat
Hij eigenlijk nóóit boos zou kunnen v/or-
den en zoo hoog, dat Hij zich niet >mot
de menschen kon, bezighouden. Langzaam
aan had hij ,0-. I.. H. hoeleimaal -ver
geten of hij meende ten-minste, dat hij
Ileiml vergeten had. M,aar hiji vergiste -zich
daarin heel Zeker, want O. L. II. laat zich
nooit vergeten; en wie hem oenimaal pe
ileend heeft, zeker uit de woorden van zijn,
-m-neder. kan Ilem nooit vergeten.
Wat er van zij; de oude heer, o,p zijn
p-aptoffels, in 'zijn chaimlbercl-oack met zijn
tang-en Duitschen pij.p, en zijn eenig over
gebleven vriend een 'Bennaidsho-nd
meende dat Hij- noc-i-t jneer aan Hem dacht.
't Was wol een illusie, mg,ar hij! meende
't toch.
Met alles wat hij in de wereld gezien
had, was hij dus tenslotte nog een -zot,
.oimidat hij 't meest zichtbare (O. LM)
niet gezien had.
Maai' O. L. H. wieekte zich op hem, op
do liefderijke wijze, waarop de liefde z'icïi
Wreekt dag in, d-a-g uit, van de eene blad
zijde na,ar de andere in het Evangelie. Hij
wreekte zich, want mijn oude vriend z,pu
Hem onzichtbaar ineens zien, :oip d;e wijke,
waarop een irensc'h zich plotseling do
ontzeitti-ng en hetr w:oin|der v'n,n eon werke
lijkheid bewust woidit.
Mijn o-ude vriend was vrijwel alleen oyer
in de wereld. Hij -had rijn ervaring'emi
gehad, die hier niet behoeven verteld to
worden. Het slot v!an do rekenjing' was,
dat hij', na! een luidruchtig leven met veel
menschen alleen stond;, echt moederziel
alleen Insschen dq zestien honderd mil
'lio-en, Menschep, diq d'o aarde h-evio-lken.
Hij yerïegenwoordigdó -een' van, dei velo
ongekende stilte tragedies, die zoovele- on
bekende menschen in zich afspelen.
Era lang had hij- ni-et meer te teven. En
zijn einde zoui ongetwijfeld zijn heel
-eenzaam-, heel verlaten. Er zou zeker
niemand a,an zijn sterfbed staan.
Er was ook geen sprake van dat O. L. H.
er zou zijn want Die had niet hem ver
laten, maar hij had 0'. L. H. verlaten. Hij
wi-kte ook niets van Hem- weien, zooals
oude menschen vaak heel koppig van nie
mand of niet,9 iets, willen, weten.
Ijk vermoed dat hij, z-ich schaamde. Maa"
i;k weet niet voor wien, w-aar,schij-mlijjc' voo.r
zichzelf.
In ieder geval hij wa-s een eenzaam
maxi' en ondaiiK-s heel -zijtn b-urgorlijk-e,
min, of moer .p-oteierliijke, Fliiegende Blafcter-
achldgo uitrusting van cham'b-orcl'oack. en
Dui-tscho pijp ook een tragisch mlan.
Ik stond juist m-et hem te praten over
hot feit. dat( do jaren zoo gauw voorhij
gegaan waren 011, hij vertelde dat al zijn
vrienden weg of dood waren,. Hij; sprak
,op den toon yan den. m|a,n, die zich geen
enkele illusie meer maakt; die mot alles
hoeft afgerekend. Hij, beklaagde ziich niet,
maaa- met een/ verho-rgen verbittering in,
ziijii stem, constateerde hij; het feit, dat hiji
heelemaail) alleen was; geen vrienden, had-
en dat buiten de belastingen en nog eenige
minder philantropische instellingen nie
mand zich met hem bemoeide.
Zoo h-eh ik goleofd -011 zoo zal' ik
sterven 1
liet station zou, opwachten. In plaats
daaivan had zo in Birkenberg' eon extra
postwagen besteld, ewlk-a haar eerst naar
deu Zwaluwenberg zou, brenegn en daarna
weer naar Biakenberg terug, om vandaar'
to sporen naar Steinschacht. iiet stati-om,
dat het dichtst bij Je kopersmelterij lag.
Mijn .moeder, zeide Louisa eindelijk,
heeft zooal's m;en mij eheft verteld, ook
tijdens een epidemie in. hol dorp z-iezen
verpleegd; mijn vader hield haar daarvan
ui-et terug. Hij zal! ook mi ijneits in den
weg leggen als ik hem- viaag, mij te laten
gaan, ïjaarZij hield zich in, haar
stem werd plotseling1 iwaek. een traan
rolde over haar bloei-onde wari-gen, maar ïk
wïMa hem eu mijzelf het afscneid' sparen,
eten afscheid wellichtvoo-i: a-Rijd.
Walters blik rustte met een eigonaardige
■uitdrukking op do s-preekster. Toen zij
voor hem stondi sidderde hij hij d-e ge
dachte, dat zij een offer der vreeseliike
ziekte kon w-orden, dat speolig wellicht de
arm v-an dert grim-miegn dood haar 'zou
omknellen en haar den ijlzigpn kus op- de
lip-pen drukken. Hij' 'sidderde en gruwde!
En daarna overviel hetni een akelig wee,
dat hij zich Moést scneideno van haar,
dié hij van denei kindertijd af hadl liefge
had rn'èer dan 'zijn- eigen leven.
Loui-sa, riep hij plotseling, neen het
Een waarschuwing.
Wo leven in de eeuw val1 reclame.
N-og zoo jjuist heeft do*b-ond viari a-a-rd-
ap-pelhandeloren bosloiteni om| oani cain-
pag,n-e op to zetten oindeii' de w,ap-an,leus:
„,eeit meer aa-rda-ppe-lend"- Dit in naviol'-
gingj van baikkems, fruitvxo,u,wen, au caoao-
jiabiikan.ten, die roedis, adviiseerden: eet
meer brood, gebruikt toch fr.uit of vrien
delijk! vroegen: heeft U al gébJookerd
f Evien machtig is de reclame, die de
dnizend-en-een vwceniigiiigen tot bevorde
ring van vr-eemdelingonverkeer maken. D it
allo mogelijke hopkjes en gaaljos Jer we
reld ontvang je tegenwoio-iidig..boekjes en
blaadjes, die een sla! of streek hemiel-
hoo-g opvijzelen en je bezweren oml pe-r
k-eerende post, miet je heolie Itebiben on,
houden er heen te retzen..
lle;t i-s allemaal goed en w!e-l (jn wat
mpii er vo-o-i' of tegen wjl doen, moet
ieder maa-r voioir zichzolve U|l|tmake.n, doch
w'o mioeteii een uitzondering: maken. v»or
ulo reisgidsen die U imog-elijlk uit Tang-aïka,
i-n Belg. Congo zulten, bereiken»
Met alten aandrang, die i-n ons- is, roe-
peiu w;ij U, toe: gaat er niet heen! Spie
gelt U aan hetgeen het Belgisch konings
paar daar onlangs overzomen is cu mijdt
hét met een boogje.
Het verschrikkelijk avontuur van koning
AJb-crt en Koningin, Eliza in|0ge bier yol-
g;en:
- Na oen bezoek aan Albertviile, begaf
hot vorstenpaar zich naar Ta-ngiaïza in de
binn-onlanden van Kalhbbo. De Lnbooi-
Jingcn geraakten opgetogen yan blijdschap
on zc hingen ter versiering eon serie doods;
koppen aan de kadi-boomen. Koning Mai
ming i stelde da feestcommissie in een
rijtje als een eerewacht op, en glimlachte
imjinZaaim tegen zijn blanke g.ebi-edei'8.
Koning Albert was omtrent de zeden
en gebruiken der Tangaïfca,nian weinig, in
gelicht en weigerde aanvankelijk de rij
der negers, dia juist brood genoeg! was
om' twee perspoen tegelijk door te laten,
ta passecrcn. Dioch, do Kalif v,an Ka,hallo,
di-e tot zijn gevolg behoo-ide, s-tellde Ko
ning Albert on z-ijini gemlalin gerust. T.o-en
de liooge bezoekers zich eenter tusscnen
do eerewacht der negers toegaven, wer
den zij, plotseling van alle kan-tenbe
spuwd. Zelfs dq Kal-i-f yan KatoalÜo na-1
dit niet voorzien. Hot is te Tangaïka name
lijk gebruikelijk om' welkome gasten te
-toegroeien d.oor ze ftlink te bespuwen.
Koning Albert, wiens keurig,' tropecostu'uM
er vies uitzag en de koningin,, die een
robe droeg1 yan witte zijde, protesteerden
nuitUiurLijik. Maïmingi, di-a het niet begreep,
wa-s' verontwaardigd en een nieuwe inter
ventie van den 'Kalif van Kaballo was
noodi-g'. 's Lands wijs, 's-tan-ds eer de, Bel
gische vorsten besloten mioedig de Tan-
gaïk-aansche zeden, ta eerbiedigen. Man,"
bet -ging op, een -drafje en -zelfs, voo Mai-
miiitigi, die ook al eerbiedig spuwde, had
koning Albert m-aai' een vluchtig woord.
Toen ze teruggingen, weer door de entho-u-
fciast-sp-uwende. eere-wacht der negers, liee-c
het wei of de BeIgi|Scne vorston en hun
gciyolg gesitart waren voor een wedloop.
- Iedereen li-ep oml 't hardst en wilde
zoo spoedig miogelijk buiten liet bereik-
dor plechtig-spuwendc negers -ziijln. Alleen
d-e kalif van Kaballo- bleef kalm-, hij be
greep de ceremonie en groett-e, met een
minzaam lachje reents en links de negers
in het geziciht spuwend, terug.
Aldus onlvangt Tangïza zijn loui'istan,!
Gij aqjt nu: gewaar,se-hpwd geac-hte
lezers! 1
UITKIJK.
Er was nogal- wat drukte, w-ant behalive
het gewone wooligo verkeer van vracht
auto's, tramis, 'ka,iron; behalve het gedrang
bij- he,t lokoE van de bio-scoop, die. oen
Fran,seh scha,n da,all je had weten machtig
te worden tegen de somima vanbe
halve een oneindig aantal' za,konm!enschor«
mei vliegende pandm, was er ',n. Ongewone
drukte van m'enschen, die, aangelokt door
het mooje weer, oen middagwanJelinge je
maakten heeren nie- pet en artistenpijp,
dames, oudere nog -in 't bont, jongere in
licht zom'artoiletje, 't Was echt zomer op
he,t plein, licht over heel' de wereld; de
zon blies MeB bolle wangen haar gouden
glorie het plein over; boven op het ge-
denkteeken zat een jonge vogel uit alle
mlachlt te fluiten.
Kljk-enid nfaar de zotte drukte op- stei
gers v'an 't huis-in-ja-anbouiW; een, vréémd
allegaar van ongeverfde planken, vuile
muren en ramen peinsde is zwijgend
na ov-er dio stille klacht: „Zoo heb -ik'
mag niet 'zijn, eg kunt niet gda-n, ge naoogt
niet gaan, ik laat u niet vertrekkend
Het meisje schrok bijna, van den ver-
dri-eitgen own, waaroo hij"! had. gesproken.
Een hoog rood trok! oyer het zac.ite ge
zicht en een onuitsprekelijk) geluk blonk; I
in haar ooge-ii; toen zij hem aanzag em j
met bevende stem, vroeg: Heb je me dan
nog altijd lief, Walter?
Vraag je dal! nog! riep hij, geheel
overmand door den- storm van zijn gevoel.
O-, Loui-sa, blijf, ge naoogt niet gUa-n! Hij
trad op haar toe en JirejdJe de armen 11 lin
de geliefde uit.
O, welk een strijd voor dra jonge vrou
wenziel. Hier 1-ag, het geluk vóór haiai', een I
zonnig, heerlijk leven aan zijn tr-ouw hart,
en -achter haar de ellende, de zorg, het be
sluit, dat haar heendreef naar een w'eroli
vjoj zware, tot nu toe ongekende plichten
'vVellï-cht heil donkere grafl Zij verborg
het gelaat in de handen en ze zuc.ite
zwaar. Eindelijk was de zegen, bevochten.
Walter, zei-de z'ij mei zachte stem, mijn
lieve Walter spreek niet verder, tracht inot
me terug te houden van mijn offer, fk Jiob
het beloofd alq zoenoffer voor mijn straf-
waaidig verzuim. Laat mij barmhartigheid
uitaelenen, -opdat ik zelf een'Maal' barm-)
hartigheid; mjag vinderi.
t (Wordt vervólgd.'1
