De ongeziene wereld of het leven
na den dood.
ZATERDAG 8 SEPTEMBER 1928
NIEUWË ZEEUWSCHE COUR AN i
~FEUTLL ET O N
Jonkvrouw Louisa.
VAN OVER OE GRENZEN
KERKNIEUWS
Voor onze vrouwen.
Nuttige wenken.
E,EN LAATSTE BtEuW!I,J|S VOOR OBElT
BESlTAAN VAN GOD, DEN
VERGEiLDIER.
XV.
i I Het ilevcii.
Wij Jiebben dus aangetoond: djait de
overal in '6 teel ai verspreide „oerstof"
4ch samen'hooipïie tol één grooten gas
tol, niet een, piikldelMg wan esnj'go duii-
zend jnillioenen kilometers.
Biooir een van de groote nature-watten-,
n.l. (iföe dei' miididelpbnlvJaed-Oide krachlj
vormde ach oml dien evenaar van dfazer.
gasbol langziapi^rhanid een soort gondel
'of ring. Toen' deze uiteonsgrobg' in ver
schillende nieuwe kleinere gasboMen, be-
hielden |de»e begrijpelijkerwijze hun draai
ende beweging om; het gemeenschappelijk
oorspronkelijk miiddelpujit. Deze losgeraak
te brokstukken werden d,e planeten waar
onder pok onze latere aapde. Toen onz/a
latere naflde 'zich afeehei-dtle wais zlij nog
.niet in vatten' toestand, zooals nu. Zij
wa4 evenals de toenmalige 'zjan, e:® dichte
gasmassa, Dopr de aantrekkingskracht van
het middelpunt wend deze gas-massa hos
langer hoe dichter en warmer en ten
slotte witgloeiend, zpodat züjl lucht en|
warmte uitstraalde en dus een soqrt stcy
was, gelijk wij er hij helderen nacht
duizenden kunnen zien. Maar d'eizie sterre-
glorie was v.ap koutten diw, .want ook
voor 'haar gold deze gro'ote wet: warmte-
uitstraling heeft warm te-verlies tep ge
volge; waar af gaat en niet bij koimt, dat
.vermindert. Ze was1 betrekkelijk gauw uit
gegloeid. En toen zij van gloeien|d-gas'r
voimigen m gloed-endvloeibare®, loestani
was overgegaan en steeds meer afkoelde,
gebeurde hetzelfde wat wij, kunnen op
merken bij afgekoelde geikoio'kte m'elk; er
komt een .soort vlies of dunne korst on
drijven. Zop ook hier. Eindelijk was de
aaide zoodanig afgekoeld, dat er op ver
schillende plaatsen een soort vlies of
Sunne korst omheen kwam- de zoogenaam
de aardkorst.
Infussehen ging het afkoelingsprcces
geregeld zijn gang:, de wuur-ma=sa in
het inwendige der aarde, le z,g. aardkern,
weid daardoor hoe langer 'hoe-kleaner; im
mers de koude doiet krampen. Door deze
inkrimping begon de aardkorst te rimpelen
en ten slotte te barsten, evenals bijvoor
beeld Ale schil om .een uitgedroogde®
appel. Hierdoor ontstonden die hoog- en
laagvlak ten, de h eiig en en Mem. Eiudie-
lijkwas de afkoeling zoover gevorderd,
dat de dlampvormiga toestand was over
gegaan tot water, HetzieJfda wat wijl op
merken bij stoomenden: waterketel. Door
dat de verzameifie water-.mas.sa naar dj
gevormde afgronden stroomde, ontston
den ine zeeën en rivieren. Daarna is de
aardkorst van lieverlede hoe langer hoe
dikker geworden, zoiowel door stolling v'a®
sommige bestandüeelen aan de binnen
zijde als dopr samenhoopingt van vergane
stollen aan de buitenzijde, totdat zijl eiuii-e-
lijk geworden is, wal ze nu is. Hoelang
zij hierover echter gedaan heeft.,weet men
niet. Sommige geleerden meenen van *100
millioen jaren.
Hoe dik de .tegenwoordige aardkorst ms
heeft men nog niet ppoiefonde'vindeiIjk
aangetoond, te 1 diepste boorgaten zij®
maar 2 K.M. diep. De nat.uui'ku®digett
beweren echter, dat de .aardkost op het
«ogenblik wel niet v;eei dikker zal Zij®
dan 50 K.M. De afstand van die opper
vlakte der aardkorst tof aan het midliel-
•PWt der a ara-kern bedraagt ruim 6000
kilometer.
Wat «ru den toestand i® het binnenste
der aarde betreft, hierover valt niet veel
met zekerheid te zeggiem, tenzij djt, dat er;
een buitengewoon hoogs temperatuur moet
'heerschen en dat daarom alles in aen,
gloeiend-vloeibaren tpe&jtanid zat varkeerem
Ziehier i® z'n geheel, hoe de natuinrkuu-
djgann zich ide vormang en ontwikkeling
van onze aarde voorstellen.
Welnu, Zij geven allen eenparig toe dat
wegens de -ontzettende!, gloeihitte, djre er
OP die toenmalige aarde heeirsehte, er geen
enkel levend wezien moiet hebben kunnen
bestaan. Dit wordt trouwens bevestigd!
doer de geologie (d.w.z,. aard-fcundc), uie
weer heeft aangetoond, dat de onderste
aardlagen, welke door de geleerden nauw
keurig zijn onderzpchit geen onkel spoor
van een of .ander levend weizien bev,attc-n.
Het -staat dusl absoluut wetenschappelijk
vast, dat 'dq aardle vroeger een tijdperk1
heeft gekend, waarin! geen onkel levend/
wezien kon besitaan, bat z:.-g. aizoïsqhe tijd
perk. Djt wa^ imimlers Ojnze eerste stal
ling. j.
11. Onz;e tweede «telling ])ujjd|d(e: het le
ven is: volgens natuiuriwdjgen ni'at ont-
60).
'Hef was den, ajizligen mia® te moede, als
noojt te vw-qn, Diaar atopd zij® lieveling
voqr heimi -ern/ vatte met de blpipdiendle han
den zijn vtereeldd irech/taijhand e® fceékj
hepil im|qt haan grootte 'bruine .oiogen, waair-
■JW tranen stropmidjen,, zlop viol' vertrouwen
aap, iaOis ido biddlende o.p;zipt naai' zijn
söhujtspatrcpn. Welke aardsiclha kr,achifc isi
vsferkeir idan het vieirtronwen? Wie kan het
Wediergtaan? Gret, stotterde! die Goliath,,
tn'Ot, waaxoiml 'komt je hiehhaen giel|0|0'pien?
•h je dq Juni nn 'het slot besdhierimieinl
-daar het kdntdj (had «idlerwijl ook de
stoityrouw, die 'hevig ween|d|ei, oipi heit bal-
l00 ihhtddkt, zij ren(dle tot vóór haar en
lleO juichend
Wees maait gerust, de simjijdl fs er.
o, "hud Jacob l.ief züjn blak jdioor dia -rijm
«ft/**» kÜonikiani hier en, d|aa,r naa/r
pineMering. Een plplselllingla jiewejgiing
twi/tsitoinjfl lOmctar dia iuii. Velen onder hien
aacihten pok aan vrouw on kind. Ro,s be
sloten, ilijiaf hij het kinid pp Zijn sch,oiu|ders
en riiap: Kameraden, z|iiat «ll;t lqi«|d., het is
uejdochter van jagea- Kru/g, een kind uit
ftejt ypljk, afej wij. Hjeit ie gekd|ni(en, ^q| de
sjtiaan uit aen dooie stof. Zij® onilsfaan fèo
miejtanders verklaaitd wolpdie®, id,an door do
inwerking of daitieqld schepping van God'.
AJis 'hejt leven ar niet altijd gewieest is,
waar kom|t hat idan vanidaami, vraagt Zidh
ieder weJlderifeenidi mieniscb af. Vauwaar
dan 'he(t Neven
Do ongejoiovigo wereld anitwaordlda: bet
leven heeft zich langzam;erhan|d ntïtwiklkiaïd
uit de ievenlooza natuur door ahLogoniesis
of genoratio spontanea, d. w. z,. door „zélf-
wording, ,of zelfteelt."
Dit is gemakkelijker beweend dan bewe
zen Is dan 'zulk een. belfwoiiding van het
leven ujt de do,ode stof absoluut onmoge
lijk? Pro.f Br. Beysens meent dat de inner
lijke onmogelijkheid van een diergelijke ont
wikkeling natuurlijk onder leiding vian
God niejt met zekerheid bewezen kan
worden 1)
Wat men hierover van wijsgeeiig stand
punt ook moig bewieren, de natuur,weten
schap heeft proefondervindelijk afftoepde
bewezen, dat de z. g. ,,g e n eratiü
spontanea" of aeilfteelt ten eenennnale
onmogelijk isi.
- In hoofdzaak waa' itllit beginsel 'reeidls op-'
gezet en bewezen do.qr Harvey (pl.m. 16961
en idooir voortgezet onidlanzloiökl werd! 't
hoe langer hoe m,aer boveBltiadj totdat ein
delijk in die tweqdle helft der vorige eeuw
de generatie spontanea of zelfteelt als; we
it ensehappeffijk -systeeni voor goed! werd
.afgedank;l, 'omidiat die ischitterende proeven
van den gropienl Piasteu,r 'z,oo ab&oïunt
miogel'ijk bewezen, dezlet groote, alles be-
sfesende natuur-we.t: er ontstaat goen lo
Vensheginsei zonder een! ander levensbe-
Iginsel als welkende oorzaak. Hoe hij hier
in slaagde, willen wij ,u een v;oHgc®iden keer
aantoonen. Dit is zekor, toen Èasteur had
Ig.esiproben. was het vraagstuk over da
zeJ'fteelt beslist. Eu de bewijzen, die hij
daarvoor hall geleverd,, waren zóó af
doende geweest, diat 'heel de welenschap-
pelijiko wereld hem bijviel. De wetenschap,
pelijko comlmisisie van onderzoek, door de
A'kademie (der wetenschappen ingesteld,
verklaarde zoo beslist mogelijk in haar
Verslag:'„Wat Pasteur heeft beweerd, slaat
hoven allen twijfel. De g-cperatio sponta
nea of zelfteelt -aannemen is ingaan tegen
jnlle wetenschappeKlk geconstateerde, fei
ten".
William Thomson, de voorzitter der ver.
eeniging van Engelsche natuuritiindigen
voiklaa.i|de: „Ik ben bai;qid ailé een gcfoofs-
artitel der wetenschap! aan te nemen, dat
vain kracht zal blijven voor allf» tijden en
plaatsen: hot leven komt voort -uit leven
en enkel' en alleen uit leven."
i Wiesner, de ber,oem|die Wieensche protes-
,;sor an do plantkunde sprak bijl z'n inaugu
rale rede in 1898: „het wetenschappelijk
onderzoek heeft de bewijzen voor de gene-
rajtio 'spiontanea tot n,ul ieruggebrachtt."'
iProfesSpr Retake: „Wij.beschouwen de
generafio spontanea ais goddeloos verlo
ren, en daarmee valt do materialistische
wereldbescli|0;uwing als gen kaanbephujs
ptjteen. De mechaniacihe etn ohemltóceh
(krachten Zijn ondier geen en'fceil'c!
oms tandigh eid bö maohte, een lo
vend wezen voopt te brengen."
I Een volgenden keer! zullen wij aan-
to.O(nen, hoe de groote Pasteur deize genjale
ontdekking heeft gedaan»
C. VIS, Hector, Goes.
1). Natii.urphi-loso'phie of Go,sinologie,
bto 228.
Di e M e x i o .a a n s e li e b i ie r a r c h ie-
"werkte voor de so,cia 1 ia V'oOir-
Jiitgang. j
Voordat dr. 0'Hiarra spreekt over de
doktrinaire radicalen, djo ice® wan-regee—
i'ing voeren in Mexico, geeft hij de resul
taten van zijn. onderzoek naar de. volksimie.e-
ning in da V. S. als izo.u de Mexioaanscihe
thiexarrclhie vereenzelvigd zijn unlet de re»
actionnaire gnoepen, dat zij de oorzaak
is- van de vrij'heidsbepai'kjng van da kerk.
Hiet is aen h^el natuui'Djke zwaai van den
slinger zei e,en overtuigd liberaal geduren
de zijn reis naar Mexieo-stad ie® degenen
die erbij zaten knikten bevestigend als
hij voortging: De bisschoppen waren Span
jaarden en waxen voorstanders van het
oude systeemi, zij w'ar,en het eeng imtet de
groot-grondbezitters en de werkgevers en
hielden h,et volk omlaag. 0|m) hun invloed
te fnuiken was de revolutie genoodzaakt
strenge bepalingen uit te vaardigen teglen
de geestelijkheid. Dat is de gangbare iruee-
ning der niet-kat(holiekiejn. 'Dit oioïdeel wieer^
legt de schrijver, nnet hjtt cene lon'wieist-
jankvripuw daarboiven ®iü u,w handein te
redde®. Hij wijdd een van zijp gpwopa
lachreejkslem njjbstoioten, 'maar bat bleef ham]
da ide keel sitekan, ook anhesit heiml baipaakl
.wat in da oogem gevlogen zliju, iw.aint 'hij
veegde imleit dien rug van zlijn vrije linlk'eir-
Ihaud Iherhaaidelijk overt die oiogen. I'k' voor
imïjn, deel, ging Ihijl voiomt, heli vpor heden
ge®oe/g vdn de ziaak; als vrouwen q» kim
ideren grienen, ia er ininet's degelijks te b-e-
praiten. I'k meen, dat we moeten wachten,
tot er riïet den heer zlelf te praten is.
Daarna zette 'bijl Grelchen op, .den bodiam
en 'zeide: Zoo, ga na tolaar heen aaar je
vriendin, wellicht maken die daarboven je
op.en. Wat ia' alles gegrendeld en ver
speld! Ga. maar en zeg, dial hun niets zal
gebeuren, omdat jij, bij &mid Jacob voor
hen gebeden 'hebt. Kameraden, zoo wend
de hij zich tot. dezen als een veldheer tot
zij® legerWie met mij' naar het dorp
terug gaat en na den m'ars'cn daar in die
herberg zlijn dorsj .stillen wil!, mlag hel
doen, de vertering betaalt vandaag amid
Jacob verstaan?
Na oen fcoR beraad was men met dezen
voosrlag tevreden en 'dia beadle troik Weg.
Gretohen was alleen teruggebleven,
pilaar Lotijsr ijlde, ido'or' Walter gevolgd),
naar 'haaï' redó,to« toe. Ta en Wallek zag,
hoe do dame |C|n(ler tiianein aet kjpi .in
staanbaar bewijs dat er, dit is ^historisch; ,in
geen 75 jaar Sp-aansehe bissdhpppen zijn
geweest in Mexico en dat dq /kerk reeds
2 generaties lang geen productief qi&|en-
doï® bezeten heeft.
Na 3 weken van persoonlijk onderzoek
in Mexico schrijft dr. 0'Harr;r- aan/t „Iv..
I. P.", ben ik in staat de verklaren dat do
M-exicaansdbe kerk de laatste kwart eeuw
een vitaal aandeel heeft g,e,biad in tact pro
gram voor sopiale vooruitgang voor land
zoowel als voor arbeid. D(e katholieken van
Mexico, zoowel priesters als leeken. bestu
deerden onder leiding van de hiieriarchje een
fundamenteel program) voor sociale rege
neratie en trachten dit in -werking -te bren
gen jaren voordat Galles en Obregom uit
hun obscuriteit .opdoiemden. Het prograim
was zooveelbelo.ovend voor Mexico als nu
het program' van Calles vernietigend is
geweest voor de Mexicaansclhe industrie
handel en la/ndbou'W. i
Ik heb 'taier terwijl ik schrijf, een tafel
voor mij, vol imlet boeken en- Ivlugsdhrif-
ten die de geschiedenis bevatten van de
sociale -actie van de Mexicaansclhe kerk
omstreeks 1904. Dit is e,ea verza|m)eltag
van particuliere 'huii-zen uit heel Mexico-
stad want 2S Januari v,an het „afgeloopen
Jaar 'maakte Calles politie zich (mleiester
van het katholiek Sociaal Bureau, Moto-
tinea straat no. 9 en verbrandde de biblio
theek die viersöhillende zalen besloeg ên
een schat van geschiedenis bevatte.
1 Laat mij u eenige boeken opso|mim!e'n,
die voor mij liggen:
1. Die .Eerste Katholjeke Sociale Wieek
ter hestude.ering der landboHw-pj-oibleimien
Leon. Oct.. 1908 „Dit was 20: jaar gele
den, toen Dliaz nog dictator w-as van Me-
txico. Die resoluties van da,t Congrps vroe
gen de verbrokkeling van de geweldigs
landerijen en de verdeeling van het' land
onder kleinere bezitters.
Zij vroegen de Vestiging) van Raiffeiisen
saving en van crediet-banben in iedere
parochie oim! te voorzien in da middelen
voor oen netwierk van coöperatieve orga
nisaties. Experts werden uitgenoodigd uit
Diuitsc'hland en België oml in Mexico, ,de
belangrijke ondervinding van deze lan-
dan productief te nfaken.
2. Miguel Paloniar, een katdioliek advo
caat, ridder van S,t. Gregorius, gaf dn 1908,
een beschrijving vain hp! „Raififeisen-
systeejmi" later ■uitgewerkt tot een aanzien
lijk boekdeel. D[e inleiding van dit'lwerk be
vat aanbevelingsbrieven van vlei-schillen-
den van de Mexieaansch» h'ieraroliie. P,a-
loimiars ze-er oo!m(p'etent w'erk was geschre
ven 15 jaar voordat Calles z'n 'bekende reis
naar Diuitscliland in 1924 begon, waar hij
voor het eerst de verdiensten leerde kennen
het Raiffoise® systee/ml- P,alo|m|ar leeft nu
in ballingschap- en de parocllifie-banken zijn
door Calles vernietigd.
3. Die. jaarlijbsdh-a uitgave- van „Sociale
restauratie", bulletin van da katholieke
Sociale W|eek. Die uitga,ve- voo-r mij ds die
van 1910. Het beslaat 464 pag. en be
spreekt de geest van de Encycliek1 van
Leo XIH over de arbeidsvoorwaarden, d-e
huidige pro'blamien van den, levensstan
daard, werkuren, nachtelijke arbeid voor
vrouwwen, arbeidswetten vo,or kind-eren,
hygiene, 'beh/uiztag, agrarisch hjervor-tninaj
ongevallen-veraebertag.
4. „Leo XIII en de Soc-iala k'wiestie".
Die Encycliek van de arheddsvooaWaarden
imiet nota's ai aolmim'mtav'tm en margine
voor stu-di-e-clulbs. Die text en de bespre
king hierboven gemoietaÜ over de Emcyclitek
van Leo XIII geven de sleutel |-vloo,r de
tegenwoordige situatdje. In Miexi|ciO', even-
aLs in andere landen (katholieke landen),
schonk dat onsterfelijk docuim|c®t (1891)
initiatief voor een uitgebreide sociale na
tie en Mexico vond zijn proimiotor in Bis
schop Jpse Mora y del Rioi, ilater Aarts
bisschop van MexidOi stad, onlangs' als bal
ling gestorven in San Antonio, (Texas.
Mora Werd hevig geïnspireerd tot kathlo
liek-e sociale actie toen hij tot Jbissah(op! w'erd
benoem'd onder, de: Indianen, jmlet -een arm
en ellendig diocees.
Ik heb een interessant getuigeaii's- gekre
gen over Bissehops- Mora's belangstielling
voor de Indianen-arbeiders van pyof. Starr
de meest blekende autoriteit over Mcxicaan-
seh-e Indianen. Prof. Starr is dez'a Izomler
in Mexico. Hij ver/molde- imlij dat ,toen hij
zijn Wierk in de Indiaansche dioa'pie® begon
oen brief van bisschop Moata y died. Rio lijern
de huizen en de harten der l-dlorpielingen
had geopend als geien andere brief in staat
zou zijn geweest. Giedur-ende zijn langdurig
-episcopaat heeft bisschpp Mora del y
Rio nimlm/er de n-ooiden dqi- Indiaansche ar
beid-ers vergeten. Jaar na jaar gaf hij on-
da'steund door zijn broedlers ini het episeo
paat zijn (o-ewijding aan de actie voor dio
.cesane, provinciale ien nationale katholieko
aonferenties ien over landbouw- en arbleids--
probl-e'ni'en. Toen ik o-vler dit edele apos
tolaat sprak imet Mozes Saenz1, ondermi
nister van onderwijs in de Caile'S-regee--
ring veinsde hij mij niet te taporenzeker
eeen droevige bekentenis van de invloed
van fanatiamje.
Dit is dus de conclusie. De) Miexiicaan-
sche hietarclhie is gedurende de laatste
kwarteeuwen in zijn gdheel een progres
sief lichaajni geweest van mianuen met
verre blik en hoogstaand intellectueel,
die hun krachten gaven aan sociale stu-
en sociale actie in o.vereensteim|m|i(ng' met
/de grondbeginsel-en d-o-oi- Lieo XHI neerge
legd in zijn baroqmide encycliek. Zij, ken
den geen weelde noi|i door hum kerk
noch do,or hun privaat bezit, (een of twee
uitgezonden). 4-ls persoon waren zij1 on
bevreesd in h'et bestrijden van de 'misbrui
ken van de Weelde en v,ani het uitbuiten
der arbeiders. Hun Werk was vruchtbaar
jm'aar 'hun goede naalml is bevuild door da
co-mbijia-tie v,an bedorven politici, die sa-
mieniWe/rken onder het banier van radicale
arbeiders en radicaal agrarisch cotm!m|unis-
imie. Olmi eén juist denkbeeld te ,geveh van
iWlat die 2 typen vlan radicalisiinio 'Wateeke-
nen voor Mexico, zullen wij aa® lader van
hen een kort artikel, Wijden. j
haar armen slaof- jievloieMe .ook .'hij oen
Sterke antpoemig, tsrwijüi hij( schelrisend
zeiidie: Do edelvTouw m amiarmnng. met
het 'kind ujt iet vo-llj, moge liet ecu goed
voorteelten 'Z-ij® va® den vracta in, dte'top-
komst.
Het duurde niet laag meer, of d'et ge-
Ifro'uwe. hulptroepen met de® Jioutvsstei
.aan de «pils; versohenen op 'nat to/oineel!
Allen waren niet weinig: ,verwqnidend,' het
veW reeds van vóanflte-n ontruimd te vin
den. Voor den dapperen gagier Kpemiaadl
•was hel een zekere teleur,stelling, dat de
zaak een zon vreedzaam verloop had, en
de gewensc-hle gelegenheid, om z'ij® doirsl
te lesschen en tegjsiijis, een rekening mlet
den sloitheer te vereffenen, onbenut nwesi
blijven.
Maar het streelde (laarentegien niet
weinig zijn vadertrots, toen hij; van: Gret-
gh-ens moedig reddingiswerk hopirde; ja,,
itoen de jonkvrouw hem met betraanda
oogen en veel warme woprden voor z:iju
hiUlpvaardigheid bedankte, toen zij mjat
'diep,e ontroering van den, moed ea den
■trouw van z'ijn kind sprak, werd ook hr
door een vree.mldej lOntrO'artag aangegre
pen. Het was; als smolt op eens| datajzjga
korst, welke zich, trots alles en bcuri
zeil' nauwelijks bewust, qm zijn trptsch
haflt 'had gevorrnd. Een vermflqilen van
Op den vijftienden Zondag 11 a Pinksteren.
Epistel van den Hj. Paulus tot de Galaten.
V. 25—26 en VI 1—10: i
Broede/rs! indien wij naar d,en geest-
leve®, laat ons dan ook naar, den geest
iwiandelen. Laat oms niet hegeerig' worden
naar ijdele ejep. elkander tergende, elkan
der benijdende. Broeders! dmidiem iemalD'dj on
bedacht gevallen is in eeaiige misdaad, on
derricht hem', gij, die geestelijk z'ijt, in den
;si van zachtnroedig'lh.eidgaeft opj u ,zlel-
vem acht, opdat gij ook ni-ettwordt'bcJioprd.
Draagt -elkanders lasten, «n zoo z-ult gij de
wet van Christus volbrengen. W|amt i®di,em
i-cmand verm'ceait iets te zijn, daar 'hij niet
is, die bedriegt zich zlelvien. Een ,i/eder
beproevo zijn eigen -werk, e-n zo,o ,z-al hij in
zich zelven allqem roeim, hebbtem, en hiet in
een ander. Want leen ieder zalzijnen eige
n-en last dragen. Hij die in i/hltt woord w|oirdt
onderwezen, deele dengenendie hetmi on-,
derwijst, van alle goederen ni-ede. Bedriegt-
u niet: God laat zich niet tbespoittan.
Want, Oietgene de- memsch zaait, zal hij ook
mlaaiem. Die in zijn vleesch zaait, Zal van
zijn vleesch het verderf Waaienm-aar, die-
in den geest zaait, zal van den geest 'hat
eeuwig leve® maaien. Laat ons in het go-o
de do-en niet mloiéde werdenwant, indien
wij niet moede wordien, zulle® wij -te zij
nen tijde maaien. Laat ons da®, teiwijl wij
den tijd hebben, wiel doe® aan alle®, maar
all-ermeest aan de huisgenooten des ge-
loofs. i
Evangelie Lucas VII .1116.
In dien tijde, ging" Jezus naar iieene stad,
genaamd Na.i|m[: en Zijne Lperlingeffl -en
eene talrijke menigte gingen met Heim. Als
Hij nu de po-ort der stad -naderdle, ziie to,en
w'erd er uitgedragen een doode, een eenig©
zoon zijner «hoeder, dije weduwe was:, en
daar was Veel volk van delstad mlet haar.
■Dte Heer haar ziende, werd irnfet imicêdoogen
over (haar be.wiogem, len zeiide haar: ween
niet. En Hij naderde, en raakte de baar
(d-e, dragers dan stonden stil.) E® Hij zieide
Jongeling'! ik zeg, u, sta -op. Em de. dö-ode
zat overeind en bpgom te -spreken. El11 Hij
gaf hömi aan zijne mo-edier. D[a vrees dan
bevang hen aUen-, ien zij verheerlijkte11 God
en zeidenieen groot Profeet 'is onder ons
opgestaan, en G,od heeft- zijn volk bezocht.
Vrouwentranen en vruuweiilaeli.
Lang» -de m'eest verscheidene wegen
weet ide vrouw den weg te vtadau ni
het hart van den man. Fen lief, spieeikenid
gezichtje miet den dauw der tranqn, i® de
nog -omfloerste opgen. geeju man die het
weerstaat. Niet, td/at er va.n alle vrouwen
o.p 'trauengebied amvlbedi u,itg,aat, verre
vandaar, er zijn' ,er die op- doorloop-end
-druipende paraplunes gelijke®, hij de ge
-ringsjte aanleidiing stroionre® onauitpuitutelij)
ke boekjes over dei wangen, diepe gro-even
(Waar ze niet «iaO)ner van wai'den) .achter
latend; na dergelijke regenbuitjes koimt
de zon m'jnfor stralend of geheel met
idooir de wolken.
Als» lachende, Wijle oog-én sporadisch ver
duisterd woi-den -ïoio'i! 's levens lood, o,
dan is da macht va® -echt gemeendei vrou
wentranen zoo- groot -op. 'net sterke man
nenhart.
Zelf te trotie'h, te -mlannelijk jjm uitlung
te geven aan diep innerlijke bewogenheid;
mlaa'ktc -de traan eener vfo.uw hem week
-de kosltbaarhoid, welke, de schat via,n -/len
'trouw bezit, van -den band' Dvaii dien
trouw, welke heer an knecht v-erbindt,
kwami Jin hem; op. Met een uitdrukking
van bescheidenheid, zouals n-o-g n,iamatn|i
ooit uit de» in/oml van Koem-aad' Krua
tverno-men had, z,eida ,hjj: Het Kind heeft
getracht «pp doel vtan ae «dhuldl te -del-
gén, haar ouders hebben hdt ni-qt ge
kund.
Maar ni,qt sl-eohte voqr den va-der va®
de kleine red;s|teir, doch oojkr voor ieder
'dei- wakkere lui, die z-o-o ,h:e-rei,dwillig
iter hulp-e gesneld; waren, had Louisa an
.Waiter in vereen,ig;tag mét haar, woo-r
den van ha^teliikén dan/k. Die goicidie mees
ter bood zich -een welkome gelegenheid!
tot een noiogopgolvenda rq-dlevo-sring. over
dankbaarheid jn 'hqll algemeen en, in het
bijzonder, molaar niemand voelde, zien he-
-den geneiga d^t te bakrjtisesren of be
lachelijk te maken. Allen gevoelden niet
een z-ekeren eerbied, wat de kracht der
reinste menschenliefde oir der'trouwe a,o;n-
-hankelijlkhekd in dien zwakken «nialn uitge
werkt nad.
In de groote kaimlerb van de sloitbew-o'
nere; was nat weer stil geworden, rnja,ar
des te grooler' leven heersente er in de
vertrekken der batli-en/den. Daar werd d<
gebeurt^^ natuufljik in alle kkemem be
ate was irf z;ach.tere mornenton van het
leven.
Zooats de invloed van vrouwentranen
een gamcihen oiuineki'.ec teweegbrengt in
«meevoelende taarten, -evenzoo onde-iigaat de
tnenhctaelijlke nataur oen algetheele veran
dering b'ij het zi,en van een vr,o,uw, wier
z'acnt en lief gelatt do-oir een lach ate
veredeld wordt. Een lachend, vriendelijk
vrouwengezicht, waarop elk© gemoedsaan
doening weerspiegeld' wordt, wint net van
de schoonheid.
Hetzelfde gevoel krijgt men als te wan
delen in oeroude bosschan, onitnlatelijk
schoon door mlajestuenzd boom-en, toch
benauwend, tot op het onverwachte- het
gordijn der zon doorscheurt boven de
toppen dei kruinen; de blauwe hernial,
onbereikbaar gedacht, zjiöh! baan breekt
door dichte bladerenkoepel.
Wisten de vrouwen en jopge meisjes
hoe goed en vredig -een gul. gemeenidie lach
werkt op zieke en ovorsp-annteu imenscnou
ze zouden er minder karig mee züjin.
Als een kind haar opgewekt., onschuldig
gezichtje laat zj-en, lijkt de wereld, minder
kond en wreed, in menige familie is de
lac'h v,an 'het kind het eeniige dat harte»
samen bindt. Zo-o ook de vrouw; Als zij.
haar vian nature -ernstig en o-precht gelaat
ploo-it tot een! glimlach, rijk aan liefde
en hartelijke toegenegenheid,' haar geuea-
le ziel als open legt nn dien blijdien lach,
beseft ze hij benadering nnat, hoie, ruwe
en koutte harten verteiödcild- wonden en ver
warmd; wat gaven1 ze uitdeelt enkel door
haar heerlijk vrouw zijn, liaar eenvoudig
geven door geadelde levensvreugde.
Tegenwoordig kan men gerust vragen,
of -de vrouw! het natuurlijke lachen ver
leerd heeft; 't schijnt regel te wonden mét
verveelde, ontevreden gezichten roind te
looipen, het land aan ieder en alles heb
bende. Echt ousohuidjg geraet men hoog
stens in de kinderjaren, de jonge dames
schamen zich, recht hartelijk te lach-eu
ten niets doet zoo goejl als heerlijke, onbe
zorgde opgewektheid. Moeders bekennen
eerlijk: z«als wijl in onzle jeugd gelachen
heh-bén, Rren onze kinderen miet meer,
z'e zijn er te wij-s en iq geleerd vOiOir. Zo-u
het waar 2ijn?
Een v-ernisje geleierdhe|i|d, een alles over
bluffende, oppervlakkige kemnrns g-even de
kinderen niet het recht ov-er den aardibiO
dein -te tip-pelen als we-zens Van, hoogere
oude; grondig aan den tand gevoeld, val
len zie, wat geestesgaven betreft, gauw
door de mand' -en bezitten- z,e capaciteiten
-dan iis hefi geen retdqn, vroplijikheid te
'bannani.
Ongekunsteld lachen, is hot smakelijkst
gerec'ht voor do jeugd-; van gichelendla
lachebekjes gaat geen verheffende invloed
-ujt; 't «S niet de sympathieke lach, wel'fca
wonderen in, een! geslagen inienschenhart.
iteweegb-rengjt; 't is| nie-t de lach, waarna,a'r
zieken en door het 1-even gek®eus|den reik
halzend uitza-en.
De lach, die koude zielen verwarmt,
eenzamen en ui-tgestooteinen blijheid, rust
en -zelfvertrouwen i-uiiiiqe-z'emt is de lieve
lach van heit 'kleine kamd; de hartelijke
lach van het •.zonnige, tevreden jong'a
meisje, -de welgemeende lach dier rijpere
vrouw, wetende wat het leven inhoudt
aan goede en- slechte g-aven; 't is hei-
lachen dor beproefde dia ondanks ervaren
smarten en bittere ontgoiocheliiing den moed
bevonden heeft, het leven van lotgenoot-en
(te vervr.O|Oil'ijken't is de 'lach van die lieve
verpleegster, alles vaarwel' gezegd heb
bende om zich uitsluitend te offeren aan
zieleen en 'stervenden naar zjiiel1 en lichaam'.
De lach isj -de spiegel der vrouwen
ziel; as he-t binnenste vutech e-n schijnheilig
'z;oo weerkaat-st het zich door een vlalschc-n
glimlach o-m> de lippen, is ze eerllijiK en
opgecht, dan w-ékt ze als een echo aeliifo-
egist-emde harten o-p t-qt genegenheid! en
liefde.
En tot slot, lachen is zoo gezlo-nid, 't is
ide beste imiedicijn voor zwartgallige na-
ituren of -somb-ei' gestemd en; z-e houdt dien
lev-ensjust wakker in het getroffen tnien-
.schenhari.
i.(Kath. Vr.)
Onderhond van wit hout.
Dit hout is nïeit bedekt) irnjp/ti iV-erf of
iets ande/rai. Het vuil wat Hro-p- laumlt diingt
in het hlput, gn dat is (lastig te. vlerWijderen.
Dharonii ploet dit ook geregjeld o-iiderlhiOMden
'worden. Het hout wordt verdeeld' in kleins
voorwerpen die |m|et eten en die nie-t /mpt
eten in aanraking koinrën, dat gjeeffc ia 't
onderhond nog vqrsöblil.
1. Tot de eerste groepi be-hftore® ;b.v.
hakbord-en, lepels, vlieeschlpPlanken, hirood-
planken enz. D'ezie -worden geschuurd ®tet
rijn zand. Schuur altijd mlet de ;draad' van
het hout miee, anders wordt het. 'hj>®it ruw
sproken. Grqtchen wad de heldin vla®, den
dag geworden, doch ooik de moed wan dj»
sloitviouwe werd niet weinig, bewondand.
Loui-sa gevoelde een ziekere beschroioimid-
hei-d, 'toen zij zich ptotseld-ngi met Walter
alleen zag eni ze verklaarde haalsfe dat
ze naar haai' v-adsr wilde gaan, oml to
zieil, of hij giet verontrust was.
Wil ik met -u mee gaan, of komt ge
■terug om het raijf te vertellen? vroieg
Walter.
Louisa betocf-de idft laatste. Nadat zü
zich overiuiga hqd, dat de zieke notr
in rus'tdgen slaap verkeerde donk Zif de
vooi-zichtig'hekdisiniaatregelen. waardooir het
1-uimlult met in de ziekenkamer ..was',
droogen, ging - rii' lang'zlarim' -'.wiecier de
trap af. Een eigenaardig befc'ie'm'meinjd ge
voel' was over haar gekognen. 4
Heb ik «njJ verraden? vroeg zij: zich
zelf verschrikt; o neen,, iik deed jriets
imeer dan mijn plicht. Maar nu moet i'k
hem: toch bedanken, voor alle», wat h'ij
om| o-nz,en,t.wi:l gewaagd heofl. Zij si'ddiarie
üicht, bij dezo gedachte. Toie-n z'ij in de
tuinkamer terjigkeerde; vonid zij; daar Wal
ter op haar wachten.
(WowR vervoilgid..)
