De ongeziene wereld of het leven
na den dood.
ZATERDAG 1 SEPTEMBER 1928
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
VAN OVER DE GRENZEN
Voor onze vrouwen.
FEUILLETON
Jonkvrouw Louisa.
5?)
KERKNIEUWS
Ontspanningslectuur.
Nummer dertien.
■MWM—■MBMUI
XIV.
EEN LAATS,T|E, BIEWIIJIS: VOOR HET
BESTAAN VAN GODi, DEN
VEKGE|L,D|ER.
Het Leven.
Hoe grootsöh en plechtig schildert Ma
zes in 't oude Boek (Ier Sjjli-epping het opt-
staan van het leven 1
„In den 'beginne to^n God hm-el
aarde sdhiep, 'was de aardia woest .en ledig
duisternis bedekte den afgrond en de Geest
Gods zweefde ovieir de Wateren. En God
sprak: de aarde heenga voort groenend en
zaadgevand gew'as iep Vruchtboomlen, die
volgens hun so-ort, vrucht voortbrengen,
w'aarin hun zaad zij op de janrde. Em alz-oo
geschiedde hle.t. D'e aarde deod' planten uit
spruiten, gewassen, diet 'paar hun soort
zaad dragen en böamlem, dito vrucht dragen,
waarin hun zaad is, naiar bun soort. Eiu
God zag', dat het goed was! i
„God sprak: w'omlele- bet water van
levende -wie-zCns en vliege het gevog'ëlte
over de aarde; langs he.t uitspansel' dos
hemels. En alzoo geschiedde het.. En God
schiep de groote zlce-gedrogten en al 'do
zich bewegende levende wezens. waarvan
het water wemelt, an soorten, als-méde al
het gevleugeld gevolg-feite, dn soorten. Em
God.zag, dat bet goed was! .Toen zegende
God hen en zeide: woest vruchtbaar en
vern»igv:uldigt u, vervult bett water in
de zeeën tan worde het gevogelte talrijk
op de aarde.
„God sprak: brenge de aard» levende
wetens voort dn soorten vee, kruipends
dieren en gedierten des velds, in soorten,
liet vee, in soorten, «n alle '[kruipende die
ren der aarde, in soorten. Etn' :God zag,
dat het goed was!" 1 l
Ziedaar in enkeljei regels, in enkele so-'
here en toch Zoo grootschie trekken 'de
wondere;geschiedenis van het leven! Maar
't lag geenszins in de bedoeling van Mozes
met 'boven gegeven hesc(lirijviing1 dei' Schep
ping z'n volk Wetenschappelijk' onderricht
te geven in de natuurkunde. Hij Wilde het
slechts dit ééne zoo levendig mlogelijk
voor iQogen stellener is lm.a,a;r lééu God, die
hemel en aarde geschapen beeft. Hieruit
volgt dus niet, dat nien in het verhaal van
MoZes met angstvallige juistheid de tijds
orde vindt afgebakend, w'aarip plaptan oh
dieren op aarde zijn ontstaan. Volgens do
natuurkundigen moet de aarde reeds dui-
e'enden, ja, miillioeaan jaren hebbel® be
staan, voordat zé dn haar. 'tegonlwioordigten
toestand kWaln'. Onder de zfes „SdbeppAngs-
dngen" van Mozes hebban wie dan .ook
geen „dagen" v-am 24 uur te .Verstaan, inlaat'
tijdperken van duizenden jaren. En 'het is
heeleinaal niet in strijd niet het 'geloof te
meeaien, dat de. 1 evenlooz'e stof eerst Ihieel
langzaam' door natuurlijke ontwikkeling,
d.w.z1. door natuurlijke krachten, haar door
door God ge&ahonkan, na verloop vein hon
derden eeuwen ontstaan is; een di®g is
ëahter Zeker, dat „het leven" door' G,od
„onmiddellijk" is geschapen iem niet door
langzame ontwikkeling uit de „dood® stof"
ontstaan is. Wamt Ihnew-el dit laagste, n.l.
dat het leven uit de dood-el Istof zou zijn
ontstaan, met Gods miedeWerking, niet on
mogelijk miaet gem>oie|mld worden em deze
meendng ook niet in strijd zou! izijn m'et
het geloof, is zij wel in Istrijd rnlat de na
tuurkunde, die eenparig leert;
Ten eerste, dat er eenmaal een tijd
geweest lis, dat bet loven van planten en
dieren op onze aarde physisdh (d.w'.z. vol
gens da natuui-wettein) volstrekt ommioge-
lijk 'was.
Vervolgans, dat het ontstaan van 'het
leven niet anders verklaard kan worden,
dan door de inwerking aan te Imamte-n van
een buiten -em hoven de natuur ',staa®de
oorzaak, n.l. God.
I. Er was een tijd dat ;'t leven opi aarde
onmogelijk 'koA 'bestaap.
'Eerst na verloop vian eaUWem, na lang
durige studie, hebblen de natuurkundigen
vastgesteld, dat er duizland-en em nogmaals
duizenden jaren mtaeten overheen .zij'n ge
gaan voor de aarde ziidh in idem toestand
bevond, Waarin wij haar thans aantreffen.
De ouden hadden 'hierover nog heel primi
tieve ideieën. Pythagoras 540 v. Chr.)
meende, dat de aarde een losse, ivrij in de
ruimte Zw'eveudie bol was. Plato. 400 v.
Chr.) vermhedde needs, dat niet do aarde,
maar de 'Zon het middelpunt van alles wins.
Ptolomeus (170 n. Chr.), oen beroemd
Egyptisch sterrenkundige, hield weer do
aarde voor het middelpunt van alles on
deze ta'e,ening bleef oviorbeerschend tot de
15de eeuw. Omstreeks 1450 verklaarde de
geleerde. Kardinaal Nikolaas van ÏCusa, tot
spot en verbazing der gelbeele wereld, dat
de aarde een ster is, .gelijk! iaan lapdero
sterren. Toen kwam' mem eeuw later 'dp
wereldberoemde astronoom'. Kanunnik Ni-
ooloas Ivopernicus (14731542) met zijn
verrassende en opzienbarende leer vo,or den
dag, dat niet de aarde, injagi' .de Zon het
middelpunt is van ons zonnestelsel «P
dat de aarde eenvoudig een planeet is, die
zich om' de zon w'entelt. Na 'n langdurige®
strijd onder de geleerden is zijn 'stelsel tot
op den dag van heden algemeen aopgieho-
inen.
'Djo wetenschap Weeft dus uitgemaakt,
dat de aarde qen ongeveer ronde, an,n
beide poleu «enigszins afgeplatte bol is,
die niet duizelingwekkende snelheid e-c-ï.;
dubbele draaiende beweging maakt, een om
zMizclve, en een om; de zon. Men zlou baar
hierin kunnen vergelijken met ee» draaien-
den tol, die, al draaiende, een 'kring be
schrijft om' een brandemdle lamp.
Maar wij moeten bewijzen, dat er een
tijd geweest is, dat er op ,deze aarde geen
planten of dieren konden leve®Om dit
duidelijk ta maken is 't moedig, dait Wja 'n
ietw'at uitvoerige beschrijving geven van
de vorming en ontwikkeling dpi' aarde
zooals die volgens de natuurkundigen moet
hebben plaatsgehad. 1
Er mb-et een tijd gcWeest zijn, zeggen do
geleerden, dat er. niets anders bestond dan
de z.g. „oerstof" d.w z. oen .ordelooze mas
sa, 'waarin alle verschillende elciménten,
waaruit thans do tallooz'e 'homielliohain'en
zijn samengesteld, niet zonder Gods won
derbaar ingrijpen, govormld zijn. Zie .gijn
het er echter nog piet .over .eens, in wolken
toestand die „oerstof' verkeerde.
Volgens som'mligen o.a. Kant (1755) en j
.Laplaöe (179(1) Fray-e en HjarschBl, was
die oerstof in de ruimte verspreid in don
vorm van een z'ejer ijl gas, Imlillioie-nen analen
ijler dan onze lucht. Volgens .anderen, 'L.o.-
ckyer e.s., verkeerde de „oerstof" niet ,ijti
gasvormiigen toestand mlaar in dep tolestaPd
van „meteoren" d.-W.'Z. pep steenachtige
massa, vermengd unlet ijz|er-soorten.
Hoe dan oiok, dit is in ligd-ar g|ev;al 'zieker
ten eerste dat die z.g. „oerstof" .alleen van
God afko,mistig 'kan zijn gcWeest .en .vervol
gens, dat zij dn beweging wa.S .opbracht
door den Schepper, dip hieruit dan 'verder
volgens natuurkundige w'etljön de aai'de
z-al doen ontwikkelen, na verloop- van
eeuw'en.
Door de .onderlinge inlwlea-king nu der
VerselhjHemde stofdeeltjes dier „oerstof'
vorm'den zich op 'meerdere plaatsen ,,ver-
diclhlingskernem-" waarin au waarom'h|ee<n
zich hoe langer hoe m|aen „oerstof" op
hoopte en -samënb'oldle-. D|it had Weer i-tauÉgë-
volge, dat ar op verschillende, pla'aüsenvèan,
soort nevel-voemiingen" ontstondel11. Wel
nu, één van die nevelvorminge!11 een
van de 'miillioenep was ons tegenjwiaoïdig
zonnestelsel, 't wlelk bestaat uit:
1. Die zon mieit 8 groote (planetenMereu-
riu-s, Venus, onze .'Aarde, Mars. J|u|pitje)r,
Saturnus, Urannp en Neptunns.
lEen plan-eet of „dwaalstar" rnhjajlct twee
bew'egiugen, iaën om' de zloai, «n 'eieh opil
zich zelve.
2. Die „vaste starrpn", die alleen om- z'idli
zelve draaien.
3. Die bij-planeten; zlas van de 'aelht
groote planeten htebbhn één of m'eer bij
planeten, die op (haar bfeurt wieerj :oim' cte
hoof'd-planeten dnaaion. Dja 'bij-planeet Va;n
onz'e aarde is de maan. i i
4. 800 kleine planeijein; mloteonan en ko.-
Jneten of staart-stewten.
Ziedaar ons volledig zlonmastjelseldit
.complex van hemiellichlaln^e®, unlet als glan-
z'end m'iddelpuut de schitterende sfcir, Wel
ke Wij „zon" noiemlen, vormt één ggheel.
Hoe nu al deze verschillende Wereld
bollen en tenslotte ook oMe aarde, die sens
te samen één grooten gas-bol vormid|en.
Iangza,méi1hand zioh h'ebbep ontwikkleld to-t
ons tegenwoordig zonnestelsel, willen wij
u een volgenden keer aantoiooie!11, aangezien
dit «enigszins ingéwikk|eld is.
O. VIS, Rector, Go'es.
Het Zionism'e in Palestina.
Dir. Alfred Wiener, Algemeen Secre
taris der Centrale Vlereeniiging van D.uit-
sciie Israëlieten, heeft een boèk ^icpublir
ceerd, getiteld: een „Criitische reis door,
Palestina", hetwelk z'ooz(e|er de aandaphit
heeft igetrokklen, dat de gehleelh oplage in
weinige maanden word uitverkocht.
D'aarin geeft hij als resultaat zijner
bevindingen te kieunen, dat Palestina gee®
geschikte plaats is oai epp' hJoodscihé
Staat te süiclliten, en dat, voor .zoiovieff mien
er 'in geslaa.gd ds Jtoodsdlie holoniea' al
daar te stiicliten er anarehistiscJifei toestan
den heérschen. De schrijver, die in Ber-
lijnschie Jloodsche ki-ingen pen eerste plaats
inneemt, heeft zijn onderwferp zoo. objec
tief mogelijk behandeld, doch gaf tevens,
vail de grootst mogelijke openhartigheid
blijk. Zijn bevindingen koralen hjwvp' neer:
lo is het land te Weinig (aantrekkelijk en
minder dan «enig andf* oord geschikt voor
een .grootsell opigoz^t kolonisatie-p an; •~'e
de tot nu toe op bescheiden schaal gchou-
den proeven van kolonisa.tip Imbtai niet'
aan de vorWaohtingen beantwoordde bol"
overgroote dcpl dor 'Ziipraistisehe emigran
ten bestaat uit Joden, afkomstig -uit ,Uoslt-
Buropa, die ultra-sooialistische ideeen Zijn
toegedaan, en aan wipr behoeften roods
enorme somlmlen bes te,cd zijn, zon dei emii0
noemenswaardig sucoes. Dl'. Wicpers con
clusies zijn even opemhartig als z'jn too-
schi-ijving der toeslauden, als hij Zeg^IK
zou er openlijk (lurven bswicreu, dal, hij hot
pogen der Joden tot h|et stichten cener
eigen natie Zou wilton afbreken of belem
meren? Maar zoolang de Ziiioniistisclli|ei be
weging er naatr s treieft den tookoimlstugem
Jöodsdlicn Staat langzamerhand m het va,-
derlaud te vestigen en Zoolang haar steven
zal zijn alle Joden der wpreld ',an een poli
tiek en Ilebreeuwsch'-Gultiu'eiel verband te
brengen zoolang zal ook de D|u!itsdlip Jood
Ziich tegen deu opbouw van «sen ^Nationaal
Palestina moeten verZetten.
Schrijver toont aan, dat de werieid een
verkeerd beeld heeft van de uitgestrekt
heid van Palestina, wannctex er uit opti-
imsme beweerd wordt, dat de besehiv are
oppervlakte toereikend Zou zijn om) aüe
'Joden ter wei*,eld te huisvesten. Wanneer
gesjirokcn Wordt van duiZendem dunams,-
dient mten er rekening mede te houden, (lat
dit per dun ami slocJits 9Q0O vietk.voflt be-
teekent, dus zOoviflel als de opper vlakte wan
een bescilueiideii woniiuigtuin. Dle^ te be
bouwen oppervlakte van Palestina rtvi i
schrijdt de 900.0000 dunans niet, waarvan
de Joden ihans 360 vfark. mijl iWjitten,
dus de oppervlakte 'van Groot Berlijn.
HJiervan ds slechts 75 vierk. nnijl m handen
van de Zionisten. Vervolgens maakt ihi]
een vergelijking m!et andere gebieden, o. a.
Zuid-Rusland, alwaar sinds 1917 belang
rijke Jbodscbe nederzettingen gevestigd
Werden en waar 1750 viprk. mijl beschik-
baar is.
Ook Argentinië anot 2400 "vierk. niijl
beschikbare grond acht hij voor kolonisatie
veel beter geschikt. Wpar reeds thans
Palestina geen werk o-f voedsel aan 'de
nieuw-gevestigden kan verscfliaffen, zal bet
plan om daar een Jbodsdlien Staat t® vesti
gen tot mislukking gedoemd zijn. Die hos
pitalen Liggen rqptte ove,rVol mlet lij diers'aan
ondervoeding. Velen namen reieds hun toe-
vluclht tot het pistool of totide zep, omdat
zij de iiiiiet-verwezenlijking van hun droo-
mén niet konden verduren. Met cijfers
tooni; Dir. Wliienca- aan, dat van ,de tussdliim
192' en 1926 naar Palestina uitgewiekencm
er 16520, dus 22 »/o, weder Hieniggekom'en
zijn, ter'wijl lrót aantal teriiigkieioirend'on dat
(lol- koawenden gedurende 1927 Overtreft.
Het grootste gevaar blijft «vwnWel Volgens
hem de cehto cbmlmunistischo basis, wrfnr-
op deze nedérzetting, is gebouwd, wlelkc
den naam' van Ivlwuzotili draagt. Hlieii' heb
ben Russische en Poolsclbp ideeën die,_o,ver
hand. Alle ontvangsten worden in «eh 'ge
nerale kas gestort. O# zijn beurij speelt
ieder voor boer, knecht, keukenblediiendc.,
enz. Zelfs de lijfgoiederen worden als ge
meen eigpnclomi beschouwd. 'Een godsdien
stig huwelijk keut mén er niet. 'Men leeft
gezamenlijk en daarmee uit. De pasgebo
ren kinderen worden uitbesteed a,an voed
sters, aangewezen door de gemiaenschap1.
Dlaar worden de 'kinderen ook gemieten-
scJiappelijk opgevoed en n,a het elcuiiientair
onderwijs wordt hun de keus van «en be
roep' n.iet gelaten. Zij ontvangen ook geen
godsdienstig onderwijs. 1 l
Tenslotte wijst schrijver op d,e geldsom
men, Welke cllazie Kwuzolhs verslinden. Tot
1924 moest een bedrag van 163072 voor
slechts 19 deZer EWuzoths uit vrijwilligfi
bijdragen van buiten worden bijiemge-
bracht. Tenslotte wijst D|r. Wliienpl' er op,
dat slechts een ldpin gedeelte van de Jlood
sche emigranten zich aan landbouw wijdt.
Hij becijfert het totale, aantal "op 30.000,
dit is een vijfde, terwijl er 128000 in de
steden verblijven. Bij gebrek aan vol
doende kapitaal en goedkoops grondstoffen
zal het niet mogelijk Wijkje® da stedelijke
nijverheid in voldoendie mlate te bevorderen,
terwijl er ook voor de industrie geen voor
uitzicht bestaat. Wlanneer m(an bedenkt,
Bret hoeveel optilmisimie het wierk der Zio
nisten werd aangepakt kan mpn begrijpen
hoeveel opschudding d|eze eenvoudige op-
som'mbig van den geleerden Joodschen
schrijver in Zionistiedhé kringen heeft te
weeggebracht.
Over de welbegrepen liefde in dc
opvoeding.
Baar .is wellicht geen onkel woord, dat
lammer, da! et nicman-1 is, (lie
naar het slot ioopt oim; te zqggen, dat wij'
'komen, wanneer lie anderen, ons somp
vóór mochten zijn. Doch dat geloof ik
■met, z'ij zullen zich na den tangen marsch
niet zoo sooodig van de kan kunnen,
scheiaen.
Anne Marie legde haat hand op liaftr
mans arm' en vroeg me! bet mie lippen.
„Zou hei: gevaarlijk voor je worden.
Koenraad?'.
„Ach, bah, en al zou mt ial! Wilt ge
•soms, dat wij onzen heer on. het slot in
den steek laten in zijn nood.?''
O, neen, neen zeker niet, ik wilde
dat ik met je mee icon gaan.
Zoo maj ik .'t hooren, zei Koenraad
nam de trnks van den ml uur, drukte An
ne Marie een ku,s op de. lippen, strook
net kind over den kioeskop ion snelde
met den meester naar de /houtvesters!
woning. r
Toen beide vertrekken waren, gaf da
.vrouw jan den jager zich eerst g,eheel
aan haar smart over. Zjji .snikte luid en
zei tot het kind, dat met de handen op
den rug' cu, wijdgeopende, oog'en het ge
sprek had aangehoord: „Kom, Gret, laten
we bidden, dat vader weder gelukkig tot
ons weder keert! ©n, onzien hoor geen
leed geschiedt. Di.ei arme jonkvrouw, wa!
zal ze .schrikken. Ach, kon ik nog loof
pen zocals vroeger., ik zou, er flink heem-
snellen, om haar te troosten on haar to
•zeggen, Jat hulp. komt, indien do boozo
menseden, rcca je vader er zonden zijn!
Kom, Gret. zei 'ze verder, de kleine bij
hand vattend, kom, wij tweeën kunnen
niets verder doen dan bidden.
Ziji gingen in' huis en knielden voor 't
kruisbeeld neder. Bij hel; eerste Onze Va
der zei Gretchen met voile aandacht liet
vervolg, maar later bleef het uit. Anne
Marie keek eens om. Waar was het kind
gebleven? Ziji schudde het hoofd. „Dat
wilde ding. 'neeit- nergens rust voor, niet
eens om' te bidden! en zehoult toch zoo
veel van de jonkvrouw. Wat zijn die
kinderen toch 'lichtzinnig,"i {jaarna bad
ze voj ornsjdge on warme liefde alleen
verder.
In een der kamers van liet slot Guldon-
porten, waaim de groenzijden gordijnen -t
felle daglicht den .toegang' weigerden,;
rustte den van zijn zware nekte- genezen
heer des huizes in een verkwikken'ie elaap
Het was het stilste plaatsje in hott slot,
dat men tot ziekenkamer hadi uitgekozen,
en dan nog was de uiterste rust aanbe
volen. Louisa zat' in een der diepe ven
sternissen, bezig aan een handwerk, ach
ter do gorlijnen' en keek dikwijls- naar
het bed van tiaar valei, om zioh te over
tuigen, dut liii nog sliep. Zij was diep in,
gedachten verzonken. Hel laatste jaar
had veel verandering, in haar vroeger
leven gebracht. Fetc schaduw rustte op
haar vroeger noo zonnig leven. Haar
gchcole omgeving was steeds, in de .weer
om haar do treurige episode van liet
slot Fürstcnstein te doen vergeten, haar
vader verdubbelde zijn liefde voor 'zijn
dochter. Werner kon nauwelijks zonder
de geliefde zuster zijn, de burchtvrouw
trok zich harer inet vernieuwde knoei
derlijke liefde aan, maar één was anders
tegenover haar geworden: dat was Wal
ter.
Niet dat zjiji. wezien voor den niet inger
wijden toeschouwer iets buitengewoons
vertoonde, maar Louisa gevoelde, dat zij
voor hem niet ineer dezelfde Was, die zij
op zooveel versdh'illleaide manieaieu Wo,rdt
uitgelegd als 'het w'oord „lipfde".
'Een der m'elest voorkolmlende begrippen,
welke vooral ouders aan dat woord hiedli!-
ten, is de mqein.ing, van Ihun geliefde pan
den zooveel mogelijk alles verwijderd te,
(houden, wat Wet geluk (Uodoold is aardsc'h
geluk en welzijn) van bun kinderen kan
schaden. Ze waken angstvallig dat geen
leed Ihen tflaffe, voldoen, ja voorkomten-
zooveel mogelijk alle wenschen en verlan
gens hunner kinderen (niet zelden uit ge
makzucht, opdat ze ophouden m'et dwingen
en schreien), vragpn dikwijls hun mjeëning
over verschillende, zaken, die de peuters
betroffen, len 'haasten zich dan daarmee, in
te ,ste,minen en hun vaak dWa'zIe kinderlijke-
eisch-en in te volgen en te bevredigen. Ze
Mee.iie.ii Jiun kroost gelukkigte maken
door al de steentjes ta verwijderen van
dien pas begonnen levensweg, elk doorntje
angstvallig te w'eren, die kleinen voort .te
helpen over elke oneffenheid en alle' ver
driet z'ooveel mogplijk van hen te hiouden.
Wlat is het gevolg van dit lalles? D'at. 't
kind Voelcischiend wordt, zich niet leert be-
hieerseWen, zich diep ongelukkig- voelt bij
de kleinste tetonrstelling en er zijn ouders
een grief van Maakt, dat z|e -de onvermij
delijke hindernisgen niet alle voor hen
w'cgnem'eu.
Nog -moeten da ouders er op letten, hun
kind niet te hartstochtelijk en te via-ak te
liefkozen. HOoviael moeders zijn er niet, -die
huil kind beschouwen als elen lieve .speel
pop, het aanhoudend kussen en knuffelen
en daarmee eerder eigen hartstocht voeden
dan 't kind ba,tan. Een jongkind, dat zich
zoo bemind weet, wordt spoedig een kleine
tiran, die alles en allen in (huis regeert en
voor wi'e allen mloetan bukken. Noen, dat
is de ware liefde niet, zbo'n! '(handelwijze
verdient aelr den naam' van zëlfzncllit' -en
blinde eigenliefde. O, hoeveel Heter zou
men toornen wUre 'liefde voor zijn kind
te hebben, zoo mien het niet (zoioi vaak licfv
koosde, het soimisi iets wjedigerde, vooral wan
neer 't eischend optreedt of mlet 'grooten
aandrang ami iets smteekt, dat gdmlakkelijlc
uitstel of ïielf a'fetel kan lijden. Zoodoende
leert het riich! te verloochenen, zicfli. iets
te ontzeggen, «ene telcurstellinlg te drast-®,
zonder dadelijk allen mOed te verliezen,
een opoffering te doen Zonder verbittering",
tegengewerkt worden z'ondcr ongeduld te
toonen, i-et.s te ontberen. Zonder te mieenen.
dat nu alles verloren is.
Heeft het kind verdriet, zoek hleti dan
niet /te troosten door overgevoelige lief-
koozlmgen, -wijs 't lieVer op (hiefc iKruisbeeldi,
dat 't daar zijn hartje raitstorte |en bij hlat
Zien van wlat Jezus leed, zicfli Iflink heen-
zette over zijne kleine vérdrdetelijMieden.
Stel onder zijn bereik, wat hot noodig
hééft', ami in ren onderneming te Islagien.
maak het werk, de taak, di;o (vervuld
moot worden, niet tje licht' en gemhkkëlijk
opdat uw lieveling lucre begrijpen, wat
„moeite" -is en zich' laere harden voor de
toekomst. Zorg, dat uw kind Zich muttig
beZighóudt, en eisehi van h«M de Itaak, die
ge het iedieren dag zult opleg^fen. volgens
zijn leeftijd en kradhteu. l 1
Eindelijk, leoa- uw' kónd vooral steunen
op God, eerder dan op- u, louldat diie. steu-
h-elm' nooit zal ontbreken en bet dus weie
tot Wlien Zidli te iv:en<len in mood en
tegensjioed.
Wiann-ocr immi zoo zijn kind bemliut,
kan mén er Verzekérd van zijn, niet sledlits
zijn tijdelijk, maar vooral o,ok zij'n 'eeuwig
geluk verZekjerd te hebblen, wat toch wel-
het ideaal Zal zijn van "ieder 'christelijk
ouderhart. j
Op den veertienden Zondag Ua Ri,nU:steren.
Epistel v. d. H'. Pauluis tot 'de G,ala,ten.
,V| '16—24. J
Broeders wandelt naar den geest, en gij
zult de begeerlijkheden des vleeschies niet
volbrengen. Trouwens, het vleescjhi begeert
tegen den gieiest, en de geept itegfen liet
vleepch: -w'ant zij strijden tegen elkander,
zoo dat gij niet do-et hetgiene gij w'el wilt.
Doch, indien gij door dein geest wn?dt ge
leid, zijt gij niet onder dielwtat. Nu de-wievk-en
des vleesohes zijn bekendzij z'iju 'oneer-
baarh-aid, ontucht, onzuiverheid, wiellust,
afgoderij, ontucht, vijandschap, gramschap
gelirak-eel, twIeiedraAt, ketterijen, nijd,
doodslagen, droiiketnsclha.ppetn, hrassiwij-en
en dergelijke®, van wlelk'e ik u Iwtaarséhnw1,
gelijk ik u reeds hpb geWaai'schuWd, dat
zij die zulke dingen doian, het( irijk Gods
niet zullen beërvien. Maar d-e vrucht des
geestes is: liefde, blijdschap-, .vrede, ver
duldigheid, goedertierenheid, gjoieidhei!.',
lankmoedigheid, za,chtmbedi|g!h[eid, getrouw
heid, zedigheid, -eerbaarheid, r«inh(eid. Te
gen dusdanige® is de wiet niet. cDje Chris
tus dan toebelhaoren, kruisigen hun vleesc'h
met deszelfs driften en kw'ade lusten.
eens geweest was, ©n dat het woord op
den -dag vair afschei-d: Louisa leef wel,
oen vaarwel'voor altijd van de zielen' ge«-
iworden was. Gelijk' wi\ echter de waard©
van een dinsi ©ikwijls eerst gpheel erken
nen, wanneer het ons ontnomen wordt,
zoo gevoelde Louisr eerst nu, wat zij
in Walters liefde boz'et-on, en wat zij- er
er nu in vcrioreu had.
Toen de baroti hem- met veelzeggendeij
blik medegedeel 1 had lat zijn dochter
den prins had afgewezen, lia.l Walter
„God zij aank'' geroepen, maar terstoni
daarop zeide hij Beste oom, laten we eb
kander niet verkeerd begrijpen nvijin
'vreugde geldt Louisa's geluk, niet het
mijne. De vrijheer koek hem verwonderd
aan. Niet het mijne, herhaalde Walter
met nadruk. Ik1 mag niet meer om uw
dochter vragen.
Goed, wat mij 'betreft, ik 'dring mijn
dochter niemand! op: was het/ geraakLê
antwoord geweest, maar ,in! zich zelf
zeide de teleurgestelde, troostend.: De tijJ
verandert zoo mc.nige beslissing.
Louisa was zich nauwelijks bewust, dat
hare gedachten zoo dikwijls met Walter
bezag waren, hoe zwaar zijn oordeel bij
haar woog, maar eens gevoelde ze luide-
Evangelie Mftttlhéusi .VI 24—33.
In dien tijde Zeide Jlezus tot zijne Leer-
Jmgcn: niemand ka(n tw'qe h-eeiie® dienen-,
w'ant hij zal of den ©ew® l-hlaten, e® 'den an
deren bemdnmen: of 'hij zal den eelo-en y-ci-
di-agen en den iandepen veram'adön. Gij
munt God -on deu Majnlm|oin piet! diieP-en.
Daarom zeg ik uwcest nieti beko|m|mtert
voor uw leven, wat gij zult; roten; noch
voor u'w iidhaam, wat gij zult ,a,apitr-ekken.
'net lev-en* niiet miaer damlWat voedsel, en
het - lichaam,: ni-at m'eier dan d© ildeediug Be-
siahoUwt de vogelen deis bomiels, dewijl zij
nocili zaaien, no,cJi maaien, n©-e)h 'in scihJiïcn
verzam-elendan, uw' hsmtelscbe Vader
,v.°tdt,rze' 2ijt SÜ niet v/eel jwaardigër dan
zijMaar, Wie van u kanlpiiet an'ijne.zorg
zijne lengte «en el v-ergrooten Eu «wat
zijt gij voor kleeding bezorgd! Rasclhouw-t
de leliën dos velds, (hoe zij -groeien: zij ar
beiden of spinnen niet. Ru jfc -^g, u, dat
öaionion Zelfs in al zijne ihaarlijlcbeid' niet
gekleed is geweest, gelijk' een van die. In
dien dan God het veldgewas, d'at' Ji-edën
as en morgen in don oovau igtWbrjwn wiardt
zoo beldoedt, iliJofo vieel te irueer da,n n «*ij
klemgeloovigen I Wjolost dan- niet bekom
merd, zeggendie 'wat zulten wij eton, of w,at
zullen wij drinken, of waammodiO zulten wij
ons ldeeden? wiant die Heidenen zijl voor
dit alles 'bezlorgd. Maar ulw' vadea- weet da.t
gij dit alles noodig hebt. Zpekt dan eerst
het rijk Gods on zijne rac-b'tv'aafd-ighieid
worden dmg,|'111 ZUllCn W ^egeivtorpen.
Nooitverklaard-O mdjabqeir, Opip-er-
mian m groote opwinding en slo-eg jntet de
vuist op de tafel. Nooit, nooitf
Maar man, zeiid-e mjevro-u'w; -m'aair, i>a
sn-ikte Annie. i - 7f
Noodt, hefba,aldc mijnhiejep Oppur-m'an
nog -eens, v-ea-ii(e,t d-e kamler iep, fsloiegi de deur
miet -een -hai'd(en slag achter zfclb dichjt
Van zijn standpunt pit had mijnbeer
Opperman bepaald ge|en ongelijk, want
hij w,as na-et -de een of -andere doodgewone
Opperman, maar hij was do Repn Orapier.
man, beroemd sportman, eigepaar vlam vele
renpaarden, -waaronder dc .edele „Admi
raal en „Klingsor", w'elke mieier dan
eens groote prijzen hadden g<Wonn<m Zijne
stallen waren beraamd door- het geheele
land en o-m het bezit vau |zijn rieinpaardeu
werd hij zelfs in Engeland bjepijd. D-e heer
Opperman liad slechts epn dodliter; fföen
zoon, aan -wiep hij zijn kostbaar -bezit met
vertrouwen had kunnen lovprgeven. Het
as dus niet verwonderlijk, dat hij sinds
jaien h-et besluit bad genomien, to-t sc'boon-
zoou te kiezen sledlits een sportman, die
met yolkomën belc'wa-aimhieid bet beheer
ovci- zijn paarden zo-u kunnen voiarem.:
En mi was daar Zoo ineen-s -reu geheel
onbekend persoon op- die vlakte ver,schenen
die geherf zijnie plannen dreigde omv-er te
stook®. Hij kende di,en man nau-w.elijks; hji
herinnerde zich sledlits vaag, hjem e-en -en
kelen kre® te hebbben ontenio-et o,p ©ene
vergadering ergiens, of een soirée pf "zoo
iets. Hij (had bet gez'icht van -een geleerd
man een privaat docent, of zooiets, mnefc
een langen, blonden baard ciu een goud-en
ril. üiez-e man had zich! toen 'verplicht ge
acht, zioh pte.t -een beleefde buiging ,aan
Ji-em voor te steltensindsdien was hij hem
op- straat wel -eens tegengekomen -en dan
i.. ™J(, d"5 privaatdocent) telkens diep
zijn hoed afgenomen. Ovierigens wist de
hoer Opperman niets van höml, en nu 'wil
de dez'e jongaman in alle gem-wdsrust, te-
kleed m rok m'et witte das, hem' opr de
hand v,an zijn dochter koauep vragen -Eie®
privaat dotent, die nauwelijks oen paard
van een muilezel kon onderschëidienMe
vrouw ep Annie hadden hlarn- vioiorzichtis
daarop wille® voorbereiden, want mie-
vrouw sp-eelde natuurlijk mlet de jonge
lieden onder één (hoedje. MevliouW lud al
tijd -partij gekozen voor haar dochter, -len
tegen haar 'Wettigen lieer en meester
D.°dh' nu was d-e he,er Oppiepmlan baas
an eigen huis em adarom' had' hij dan o,ok
Met^ de Vuist op tafel geslagen ,en geroe-
Nooit, nooit, noo-it! l
Anni-c was diep- geschokt én snikte
voortdurend m maa-r zakdo-eli. O, die -nal
indien hij tenminste n0g redelijk -be
zwaar hadMaar wat voor bezwaren kon
iij iieol-en tegen L-eó, die als ménsch en als
geleerde omlmfers even hoog stond. Zij, Wet
maar scherpen -méisjiesJblik, IVad al zijn goe
de jeigenschapp-en reeds bij de ectstei 'ont-
mteting ontdekt! Dlat was op- .dip 'onver
getelijke soiree geweest. Dien volgenden
dag hadden zij elkaar op de |ijsba|an omt-
nioct, geheel toevallig natuurlijk! Kort
daarna in een liefdadigfceidsbu z'a.reven
eens. Zeer to-evallig! Mei-volgens op- een con
cert, op een tentoonstelling, enz'., ee'U ge
lijk, dat zij. mocht zjj ook al zijn hefde
verloren hebben, loch in hooge mat© zij-u
achting bezat. Ook heden hadden hare ^'e-
dacbten om Walter gedraaid, lei-wijl zij de
wacht, hield bijl het ziekbed van haar va
der. Vrouw Langhelmj kwajm opi de tee^
nen naar haar toe en fluisterde- ha,air toe,
dat Walter haar wensch'te te spreken.
Zjjl gaf haar post over aan «la trouwe
dienares en daaide dei trap af. Waarsni
(klopte haar hart 'zoo fiavig. waarpm
kleurden haar wangen
Op Walters trekken lag con bijzonJ-ercn
ernst, toen hij haar an den salom, tege
moet kwam'. Louisa, zeide hij, zich moei to
gevend rustig te zij,n. we zullen binnen
kort liier bezoek ontvangen, dat niet tot
het aangenaamste behoort. Een paar van
de siiioiterij- willen u,w varie-r spreken.
Het .gaat, dat weel ge wel, ever verhoo
ging van loon. Ik wil deze lui- antwoor
den, dal oo-mi ni°t verontrust mag, war
den. Daar het bit dergelijk» "zaken soms
wat luid toegaat moeten we beproeven
liet. geluid te .dempen. Jk verzoete n
daarom matrassen voor de deuren, van
de ziekenkamer te laten, leggen.
j 1 (Wlordt vervolgd.).
