r
feuili
ZATERDAG 25 AUGUSTUS 1928
NIEUWE ZEEÜWSCHE COURANT
i';
■IS
r
In 't kraaiennest, j
7en uwst i i
't Lied van den dag
ALLERLEI
ook een opvatting. j
zijns inziens.
V Socialisten e
Jonkvrou-
I
i
L 0
r
ft 'y
'l
5e 5
Ja
a' i
n.i
M
i
l.< E
Ei
Eerbiled vooï; 't'l-qvjen s. v. p.!
In verscheiden» plaatsen en streken is
de politiemacht voorzien van wap|enen, die
ietwat gevaarlijker zijn dan gumim|istok of
sabel. jWje doelpn hier op; karabijn en
revolver. i
Tegen dit soort bewapening,is niets aan
te nuerken, .wauniaer ze getaakt wordt,
voor Zelfverdediging jpf voor bescherming
van burgers, die naai' het lleVen worden ge
staan door moorddadige individuen, wanfl
geen politie-ag|ent of marechaussee behoeft
zich. weerloos door een boef te laten af
maken en evenmin Wég kij werkeloos blij
ven, wanneer' de goedgezinde burgers wor
den aangerand. IT f PTl i
(Tot hiertoe is alles dus in orde, maar
helaas wordt door de bew akers onzer vei
ligheid wel eiens al te vlug naar het vuur-
gvapen gegrepein en nogmaals helaas, laten
hun reglementen somis deze lichtvaardig*
htid toe. ,1 j i
.Veel te dikwijls Wordt er gtesrihoten op
menschen, wiier misdrijf in geen verhou
ding staat tot den doodenden kogel, welke
op hem' gericht wordt.
.Wanneer bijvoorbeeld een op diefstal
betrapte, die zich aan liet halt-geroep niet
stoort, een schot wordt nagezonden door
een agent, die niet van hardlooperij houdt,
dan is dit zeker voor dien agent èrg ge
makkelijk, maar of het ev|eu zeker is, dat
zijn daad niet tegen het vijfde gebod
strijdt, ;ib voor ons twijfelachtig. Bovendien
komt het mteer dan laems voor, dat lieit bevel
tot stilstaan niet begrejijein of .verstaan
wordt, wat de handeling nog ergerlijker
maakt. 1 I 1 1 1
Ook dez'e week heeft het lichtvaardig
schieten weer 'n slachtoffer gemaakt. In
de buurtschap Hemden hij Aalten, ont
dekten komlmlieZjen een troep smokkel aar-e
dile met balen koffjle dn tabak over de
grenzen wilde tijekkbn. Toen aan de som
matie oto' stil te blijven sltaan, gjaen gevolg
werd gegevfen, mlaax de smokkelaars bun
vrachtje afwierpen en 't hazenpad kozen,
Roetten de komtali|ezleu er lustig .op los,
waardoor twee der vluchtelingen warded
aangeschoten en leen van. hen doodelijk
getroffen bltyk.
Men kan nu wel zeggen„Waarom
bleven de hjerols niet staan, 'maar mlen mlag
met evenvteel reden opmerken, dat noch op
een poging tot smokkelarij, noch op eieu
ongehoorzaamheid aan een komimfieznnbe-
v'el, de doodstraf behoort b' worden toe
gepast. 1
De beambte of die autoriteit teven hem',
dile dit wel meent, heeft zto'n nijpend ge
brek aan eerbied voor het lev'en van den
menseh, dat hij in veel gevallen voor <lei
samenleving gevaarlijker IJls), dan de man of
vrouw die door hem' neergelegd wordt.
UITKIJK.
ik hem' smeelkend aanzag.
.Wees niet bang, zuster, zei hij spot
tend, als gij maar doet wat ik li zejg;, hebt
,gij niets te vreezen. I|k z'al den trein 'to
Tonlon verlaten en als de conducteur
komt. m,oet gij Unlet mij prutten, alsof illf
naar mijn familie ga en gjj te Iryoin reeds
kennis antet mij ge|miaa.kt hebt.
Natuurlijk' beloofde ik helm) dat cu hij
ging door met zijn toilet. Zijn haar was
kort geknipt, 'maar hij zet(to een Zware
vrouwenpr.liifk op en deed ringetjes in zijn
ooren; hij had een band omi zijn midden
uien hij losmaakte. Toen liet hij -mij oen
wit cliemiset vast maken, -en Vroik hij, een
lijfje aan, dat ik dicht moest rijgen. Gij
kunt begrijpen mijnheer, h,oe mijn gedach
ten w.arzn! Mijn handen beefden van opl
gewondenheildde trein snelde maar steeds
voort en bet is wel een uur stooni|Cns vu.d'
Marseille naai' Tonlon.
Ilij praatte druk ik geloof' dat hij he|t
prettig- vond, na ecu tijd V;an eenzame
opsluiting weer eens te kunnen spreken.
Ilij stelde mij n.ogcens gerust, en zeide
mij geen kwaad te zullen doen als ik lvem
strikt gehoorzaamde. Hij liet mij bij' helt
kruis. ,dat ik droeg, zweren, dat ik met
niemand een woord over hem zou spnaken.
En ik zal uw trein nakijken zuster,
veegde hij er bij.
Toen ik hem' gekleed had, ging ik' naar
mijn plaats terug 'en lachte. Hij keek mij
hoos aan en vroeg mij waar.om ik zoo be
spottelijk deed. Ik zei hem, dat, zijn glelaajt
zoo bleek was, en dat dit bij zijn zwarte
haar geheel niet paste; hij zon dadelijk
opgemerkt worden. Hij zat zoo'n beetje
in zichzelf te bromlmen, (maar bracht toch
onderwijl een flesohje v|eff en een borstel
te voorsëhijn en begon zijn handen te
kleuren. Het wilde evenwel niet vl'aeien.
en ho.e hij; het fleschja ook soh|udde, het
bleven stukjes.
Ik zou wat spiritus npodig! bobben,
zei hij nijdig.
Ik beefde toen werkelijk van angst,
want het was een hachelijke toestand,
waarin ik mij bevond. Tpen kwam ik' op
een gioe,den inval en 2101:
Cognac heb ik niet bij mij, maar ik
gebruik zoo nu en dan een medicijn, die
spiritus bevat, en die heb iik altijd bij
mij. lilt sahonjk wat van de, etheir in zijn
fleseh'je en, schudde he.t. Dat hielp en cr
ontstond een bruine vloeistof. Nauwelijks
gaf hij zich den tijd mij te bedanken, maar
begon ijverig zijn handen te kleuren, waar
bij hij even. gemakkelijk zijn linker- ,als
zijn rechterhand' gebruiktetoen kwam
zijn gelaat aan de beurt, en ik lachte, wieer,
maar ditmaal van vreugde; want ik had al
mijn moed bij elkaar geraapt en voeldie,
dat ik er in z'ou (slagen ham' fe vatiten.
.Waarom' lacht ge nu wper? vroeg hij
op barsolien toon.
Omdat ge uw wangen veel te donker
maakt; uw oogleden zijn wit, en om' uw
lippen hebt gle o.ok «en hieelen kring ver
geten, zeii ik, ziopveel mogelijk Vastheid
aan mijn stem gevend-
Goeden hemiel! riep hij uit, en zieh
tot mij wendend, sprak hijNeen» gij den
horstel en verf' mij.
lk nam' den borstel, -en hield mij pf ik
erg beefde, toen. ik 'hietmi aanraakte,
Dwaas, 'die gij zijt, riep h'ij! uit. I,k
zal je gaen lead doen, miaair zia dan toch
hoe snel die trein rijdt er is geen. oegieni-
blik te Verliezen*
Goed, mijnheer, was mijn antwoord,
'miaar dan moet ge ;ook doiein, wat ilk u
zeg. lik nam zijn jas en sloeg die om' lieim
heen, zaoials in een kapperswinkel ge
beurt, en terwijl ik hém! vroeg zijn oogjen
te sluiten, begon ik die laden ta kleuren.
Het volgende ooglanibM|k niaimi ik dein borstel
in imlijn linfcerirand', miet innijn rechter deed
ik het stopjie vian hlat ohlorofloirmifleschje
af. en goot d'e hielfit van den inhoud uit op
de watten, waarin hielt verpakt Was ge,-
wei'st. Gelukkig w,as het oen groot Stuk,
en terwijl ik den horstel liet vallen, drukte
ik' hom1 de watten o.p neus en in'ond.
Ilij was zoo verrast door mijn plotse
linge handeling, dat hij het eerste oo,gen-
blik volkomen kalm bleef, en toen hij zijn
o,ogen opende, wierp ik ham; bet ileschje
met verf in Wet gelaat, nog steeds de wat
ten ondier zijn ne,us duwend. V.oor oen
oogcniblik was hij verblindzijn armlern za
ten in zijn jas Verward. Als nu da chloro
form haar werk maai deed, dan was i'k gla
red. Dien angst, die1 mij die o,ogenblikken
vervulde, zal dik nooit vergeten. Hij
trachtte hief nneis te grijpen; maar ik wierp
liet van de bank, juist toen bemerkt» ik,
dat de pogingen, om' zich tei verzetten,
zwakker werden; nog eens drukte jk hem'
de watten onder den neus, cu hij liet zijn
hoofd hangen, terwijl zijn annum slagi
langs zijn liahaami vielen.
Ik ha,d geen ondervinding- van de wer
king der verdaovleind© middelen, en nu be
gon ik te vneezen, dat, ik he{mi gedood had.
Ik mise,n|da wtefaeins gehoord te hebben,, dat
somtaJiige gestellen -er al heel slecht te.gen
bestand waren, «n j|k dacht nu tnlo,gelijk
een lijk a,an Wet gerecht te zullen overleve
ren.
Hij zag cr ijzingwekkend ,uit Intel zijm
hiall' gekleund gelaat. Ik plaatste fniju
hard op zijn hart, «n voelde zijn pols,
gelukkig ontdekte. i|k! d|a.t die klopte.
Toen ging ik op dien grond zitten mlet
zijn pols in mijn handen», hlat fleschjle
chloroform! op mijn schoot, icjml, nis -zijn
pols sneller begon te kloppen, tie rest
van den inhoud op de watten ujt tie stou
ten.
Ik 'heb vele mlorilijike ur,en doorleefd,
m'aar nooft een zaoals dit. IJlf ben niet
wreed van natuur, «n terwijl i|k mog een
Kwartier m'e-t 'mijn slachtoffer dn den treip
doorbracht, verbaasde hiet mij, hoe ik zoo
had kunnen hia-mdelein en het Scheen mij
toe dat ik Martha Liecl-ar c niiojfc was.
De toén imjin,derde zijn vaart en hield
eind'elijk stil a.an 't stajtian. Twee coadupi-
tours openden d® wagons. Ik bpirong ,op
en liep het perron ;opi, nfat -anjdieus roepiend
dan:
Durette Durette
Wiat is cr m'e-t Dur-eite? Vroeg mij
een groof-e man, die naderbij kwam.
Daar! daar! riep jk en wees op do
coupé. Toen wond ik bewusteloos en ik
weet niets miecr dan dat ik wakker werd
in de kamer v-an dein Shef.
Die (guoote mian stolde iziidhi Voor als
Jcian Louvaiin, idirecteiur van die gevange
nis te To,ulon.
Durette ontsnapte gjistorem,, mlaar dat
liij mij -doof een vrouw w-elej' ón ha,nulen ge
leverd zlo'u worden h;a,d ik niet Ifnnnen ver
moeden,, z:e|i die die-pie stem Van Jea-n Lo;U-
vain.
Zoo maakte ik kennis m,e|t miijn echt
genoot.
De Noorsche Frithiofsage.
In de vearti|ende eeuw wbonde o.p hefl
landgoed vlam den vrijhoef, Thorsten .Vi-
kingson diens erfgenaam Ei'ithiof'. D(a hoe*
ve lag op het uchiemeiiland, tegjenoverj
Vaugues gehejpiten, dat destijds den naam
Eraïnmles droeg. D|e gaheele 'landstreek
rondom' de fjord word bohtarsoht door K.o>
nling Bele, die op' dien te-genoverlig'gianden
oevtu' zijn woonplaats 'had ter plaatsje,
waar nu Balholmien ligt.
Zijn een'ige dochter was de. pdhoono
Ingeborg, die te z'amlen miet Frithiof op do
hoeve van H'ilding, qen vrijboer was opge
groeid Nadaf zij do kindea'scilioteuK'n ont
wassen waren, ontwaakte in Frithiof iaën
groote liefde voor zijn vropger speelmak-
kcjtje Ingeborg. Bijna gelijktijdig waren
Frithiofs vader en koning Bele gestor
ven. Voor hun dood hadden zij hun eïfgij
naam, Frithiof en de koningszonen H;edg,o
en Hialfd.an, samlen geroepen en hen de be
lofte laten afleggen, dat zij na hun dood
in vrede en vriendschap mlet elkander
zouden leven. Na den dood der beide va*
ders aanvaarde Frithiof 'zijn vaderlijke
hoeve, terwijl Hielge en Halfdan gemeen
schappelijk het rijk huns vaders rjeg|eexden.
.Kort daarop vroeg Frithiof den bei.deu
broeders de hand hunner zuster Iegeborg,
toen bij het graf van Koning Bele een bij
eenkomst werd gehouden. Hooghartig we.es
men zijn aanzoek af. Nilw|mler, jio-o zlaide
Hielge, zou 'hij zijn zuster aan een boeren*
zoon afstaan, wel echter mocht Frithiof
een plaats in zijn gevolg innemen als hij
wilde. Verontwaardigd weigjarde Frithiof
dit voorstel, trok zijn zwaard, dat den
naam ,,'Angurvadel" 'droeg en kloofde
daarmede m'et leen slag het gouden schild
van Helge, dat aan den glarechtshoom was
opgehangen, daarbij de koningsbonten drei
gende en zleggende, dat zij, zich Voortaan
|voor dit zwaard ,in ,a,dht 'zouden mloeteii
nemen. Frithiof keiaerdc huiswaarts vol
woede over den smaad, dien itt'cn hteml had
aangedaan.
Weldra verschenen nu bod-en van den
in het Noorden wenenden koning, lti-ug aan
het hof van Balbolwen om voor hun be
jaarden heer, di'e weduwnaar was, de hand
van Ingeborg te vlagen wlelke vroeger met
haar vader vaak het hof van Koning Ring
had bezloeht. Hoonend wezien de broeders
de boden van Ring af en zbmden h-e-n terug
naar 'het hof van hun hieer. Mlet wraak
zucht vervuld rustte deze nu een vloot van
draaksdhepen uit en verklaarde den broe*
ders den oorlog. Zijn macht was' grootor
dan d'ie der Balholm'ers en de broers-
brachten hun zlustar in vuiligheid in den
tem'pel van den lichtgod Babhfer, die op
een heuvlel 'gebouwd was. Men zond den
pleegvader H'ilding paar Frithiof óml diens
hulp in te roepen, waarop Frithiof in den
nacht zich naai' don tam'pel hiqgaf wam'
Ingeborg vertoefde, welke hem' verzocht
zich mtet baar broeders tje .verzoenen en
hun zijn hülp' te bieden. Djen volgyiden
ochtend bezbolit Frithiof de bijeenkomst
van strijders die op1 de gerechtsplaats! was
bijeengeroepen en vroeg hij daar weder
li» de hand van Ingeborg, waartegen hij
gewapendo (hlulp wiildte beloven. .Allen
(stemden 'toe, slechts HJe-lge weigerde ten
schold daarbij Frithiof voor een tempel
schender, die zijn leer .slechts kon hietrlstellen
door een tocht naa.r de Wje^cilandon, waar
de gevrclesde 'Jarl .Agantyr getelde o'm'
.dezen tot het Vervullen ecner door hem ge
dane belofte te dwingen In den nacht deed
Frithiof een laatste poging oim' Ingeborg
er toe te bewegen miet hem' de vlucht Ite
nemen, doch haar efer irJe.gevierde ovw
haar liefde en zij verzocht hem' de zware
taak te volbrengen, di|a haar broeders als
prijs tot het berdihem eenor verztaening
hadden gesteld. f
Frilhiiof stak mtet z'ijn sfchip1 Ellida in
Zee. Zware storm|cn waren den zsOpJ'iietLen!
bjjna noodlottig geworden, mlaar Frithiof
'berdikte toch du W|esteilanden, waar hij
bij Jarl Agantry, die een vriend van zijn
overleden vad|er was, gasltvtrijhielid vond. Na
dat in het voorjaar tic sneleaiw verdVenen
wUs, bereide Frithiof zich opi de terugreis1
voor, en de J|arl gaf hen, tier voldoening
aan de gedane belofte, een groofen bundel
goud mede, waarover hij vrijelijk miac.ht
beschikken. Het Schip' bfereikte Fr amines*
m'aar Fritlüof vond slechts! de puinhoo.pen
van de hofstede, dilo door brand vernield
was. Koning Ring had intusschen de bei
de broeders ovlerwoimen en de hofstede van
Frithiof, zijn medeminnaar, laten verwoes
ten. Als prijs' voor de overwinning vloter hij
Ingeborg als echtgenoofe mtee, anders' zou
den de heidien broeders zoowel land als
kroon vterloren hehhlen. Frithiof ontsltak
in woede over. Ingjeborgs ontrouw en hij
ging Zieh mlet zijn pleegvader Hilding be<
raden, d'ie hem ie®n geruststellende mk'dc-
deeling nam'ens zijn geliefde deed: zij be,
minde hem- nog stdads' miaar om' ho-ogera
belangen van geslacht, »n land to dien-en,
had zij ziich opgeofferd.
In zijn woede wilde Frithiof zich nu op
Helge wreken. Hij trof heml aan 'in den
tempel van Balder, terwijl hij een offeran
de deed. In zijn toorn sloieg hij Helge m'et
den bundel goud in het aangezicht, zoodat
het bloed uit neus en mond Vloeide. Bij
het nu ontstaande tweegevecht in den
tem'pel wierp Frithiof Wet beeld van den
god Balder omver, dat in het offervuur
viel en verbrandde. Ook de tempel werd
door het vuur vernield.
Nu liep het volk 't,e hoop eu eisdhte,
dat de dubbele tempel schenner zou ont
hoofd of Verbannen worden. Frithiof wicri
het verblijf "in liet land ontzlegd <>n m'cn
verklaarde 'hem' vogelvrij. Hltarop voer liij
thet de oji roof uitz'ijnde Vikings naar Grie
kenland, bleef rlri|e jaren afwezig en begaf
zich daarna, door verlangen naar Ingeborg
verteerd, weder naar het vaderland, w'aa*'
'hij, in de vernromWing van opn bedelaar
aan 'het hof van Koning Riing verscili'qen.
Het koningspaar schcp-te btiliagen in den
van zbo Verre gckonnjen zeemlan, hij werd
Uitgenooddgd, den winter aan hjet hof te
verblijven, wat door Frithiof wWd aan
genomen. Elke vraag naar z'ijn vlerleden en
afkomst weigerde hij te beantwoorden. Bij
een sledevaart over het bevroren miecr
redde hij het mlet de slede door het ijs gie-
jrnkte koningspaar het lev|em Tijdeus een
jachtpartij bleef de oudp koning Ring,
dlie wegens zijn oudfcrdom1 den stoet niet
genoeg vermbcht te volgen, in het gezel
schap van .Frithiof achter. H'ij stelde jfrit-
hiof voor -eeuigon tijd 'rust te n-emen in lje,t
hosch, doch, Frithiof ried dit dep Koning
af, bevreesd als hij was, dat hij dja verlei
ding niet zou kunnen weierstaan, den sla-
pendep Koning te doodidu. D|e Koning e,ch-
tor hield aan, Frithiof breidde zijn mantel
over zijn knieën uit en dp oude Ring legde
zijn vermoeid hoofd .op Frithiofs schoot,
waar liij insliep en zoo gerust sluimerde
als een kind kan rusten aan die borst der
moeder. D;aar yersëheien qen zwarte vo
gel in liet bosch, die Frithiof toöZongr
haast U Frithiof den m|an te doodeai;i
die zulk een groot aapdjeel heeft in
het leed, dat ovler IJ gekomen is. Even
daarna cchtep verscheen ©en witte vogel
i-u het kreupelhout, di|ei Frithiof in z'ijn ge
zang voor oo gen steldé, dat hij doo.r hjet be
gaan van een laaghartigen moord zijns
naam als held, vrijwel het menige wat hem
was overgebleven, zou verliezen, wat hij
er ook verder mlode. mjocht winnen. Nadat
de vogel zijn gezang"had g(eëindi!ejl ver
dween hij op lichte vleugelen zbnnie'waarts.
Frithiof, door de waarschuwing getrof
fen, slingerde zijn zwaard Agurvad'el in
het bosch, waarop de Koning ontwiaakto.
Deze zeidie li-ëml, dat hij Frithiof reeds lang
had erkend, en henni nu op de proef had ge
steld -om- te onderzloieke.n of hij hem! zijn
vertrouwen kon geven. Kort na deze ge
beurtenis stierf Ring en werd Frithiof
door het volk als voogd over den jongen
Koning, den zbon van Ingeborg e.n Ring,
aangewezen. Hij vond pchter ge.en rust
daar nog sbe-eds de smaad dier verbanning
op hem rustte. Hij 'begaf zich da,a,rom| naai'
Balhoku-en, 'waar hij op- de plaats waar
eens do Verbrande tempel had gestaan, eo«
nieuwen lemip[el, gewijd aan god Balder,
bouwde, On zkh mlet Halfdan, dien goe
den broeder van Ingëblorg, vterzbende. De
slechte Helge was intusschen door de miu-
ren van een ineenstortenden tempel gedood
-geworden. 1 l I 'I 1
!D|e vrede was nu wledergekesrd. Half
dan bewerkte d'e verbitends tuisfedhen In
geborg en Frithiof, die nu leindelijk 'zijn
'bruid veroverd had. 1
Sportvcrdwaziug.
Het oifficieuze blad „Buidapcsti Iliir-
lap" bracht Doiudendaigatvpnd eon
lang hoofdartikel over heit verloren
spel der Hong|ar,eia in die finale vap.
het Olyimpisoh wa/texpnlortournpoi
onder 't hpofJi „Boedapest weent"
en, ooust'aitecndie, dat die s|tralten van
de hoofldstad -een ndvolutionnair
beeld topnden. Het artikel slpqt
met de woorden: „Het hart van
Boedapest is gebrhken de amiai't
in Hongarije is evem 'erg als na den
verloren oorlog".
Waarom is u zioo verdi'iefig,
Moiudertjo, idat u zoo schreit;
Meisje, waarom toch die tranen
In je mopiste meisjestijd?
Jongen m'et je frisscbe wangen
Waarom zijn z» nu niet droog.
W;a,a.ro|mJ günst'rein er nu terne®,
In je anders tintlend ioog?
Wiarker, die' 'het harde leven
Moeidig steeds hebt getrotseerd,
Ito,or wat leed! en door wat droefheid
Wlopdt pok uwe vreiugd verteerd?
Is uw to-ekioimet of' uw laveu
Weer opmieiuw in groot gievaar
Waarom is uw hart gebroken?
'k Wil U troosten, zeg het miaar!
Dreigt er weer opnieuw een porlog,
Weer ellende en weer mopd,
Kal er armoe weer ga,au. heersdien
En dein lipnger eud» dopd?
Zal er weer geen eten wezleni
Vopr U zelf' en voor pw kroost,
Zullen er wejer dagen kolaten
Zonder vi-ejigdc, zonder troost?
Neen? W|at meig dan d'oor-z'aak1 weizien
Van dat natiomaal verdriet,
Koinr, wees flink, verbijt uw tranen
Zeg imij 't leed', dat is geschied!
Neen, 't is geien verloren porlogj,
Die ons dit h'ee® aangedaan,
En waarin eens Hongarije
Diep ten. onder is gegaan.
't Is veel erger dan de oorlqgl
W-aar dees am|art aan is gewijd,
't Is de droefheid pm| de neêrlnag
In den w,aterpolostrijd.
TROUBADOUR.
Schubert.
Eranz Sehubert, wiens liondei'dst'e sterf
dag dit jaar wordt herdacht, had als Zoo
vele andere kunstenaars, een moeilijk fe-
iven. Voor de kosten van zijn WegraJeintid
liij stierf reeds op 31-jai'|igen leeftijd
was zijn geldelijke nalatenschap ontoerei
kend. En veel miskenning, geringschat
ting en onderschatting was tijdens zijn
leven zijn dejel geweppt.
Een sterk staaltje daarvan is Jtet vol
gende; ii, i
Een tijdgenoot van den grootelu lipderen-
(componist, de W|eens'dhja musicius Josief
iFalu'baeh, was in z'ijn jeugd b!ediend(a bij
een ntfazieldiandlelaar. Nadat hij ier een
week weakzaam was, opende pp zekeren
dag een onbekende kleinP mhn, met e«' n
rol papier -in de hand, 'voorzichtig de
deui'. Nauwelijks zag de uiitg|«ver hem1 of
hij riep: „Hé daar, vandaag is er niets1!"
Waarop de bezoelï|e|T zi-ch sohucihter; ver
wijderde. "I| i
,,'Wliie was dat?" vroeg Jfnlubach.
„Oh. ilie hpet Schub|e,rt," béomld© ffe
uitgever geërgerd, ,.liij komt hjer aan
houdend vragen, of er diets vpor hem' te
verdienen valt...."
Een ander tijdgenoot van Schublert, Jlo-
sef von 'Spann, die tegelijk mlet hem op
de keiz'erlijk® ^zangschool te Wteemen
,werd opgeleid, Verhaalt, du zijn „MVmloi-
ren" het ontstaan der Bt'lkönijg-colnfpo,-
sitie, wel pen der beroemdste liederen
van den geniialun toondichter, aldus:
„Op een namiddag ging ik met Mayr
luifex naar Siehubea't, di'e topnlmlaals (1815)
bij z'ijn vader „atni Hjim'melpforfgrunde''
woonde. Wij vonden (Schubert gloeiend
van opwinding, bezig den „Erlkönig" uil
een boek luidop te lezten. Hij stapte mle.er
'm'alen met het bo|ek op en neder; plotse
ling zette hij zich ncter, en in korten tijd
stond de heerlijk® ballade op het papier.
Daar Sehubert geen klavuier ltegat, liepen
wij met 'het muziekblad naar hlefc Conviclt,
en daar werd de Erlk'ünliig nog dienzlelfden
avond gezongen en lm|et geestdrift be-'
groet. De oude hoforganist Ruzlicka speel
de 'liet lied tenslotte z'elf, zonder gezang
in alle deel|an optalerkkaam en mét be
langstelling door, en was' diep bkswogleh
'over de compositie." I
Het jaa-r daarop trachtten Sdhubert's
vrienden eenige zijner liedehcu in 't 'licht
te geven.
Goethe werd in leen nederig vleiende»
brief belangstelling voor dézle uitgave
gevraagd, m'et de tjede om er de opdracht
van te willen aanvaarden. Op dit, schrij
ven heeft die dichtervorst nooit geant
woord. In muzikale aangelegenheden ver
trouwde hij op 't oordeel van zijn vri|end
Zeiter. en diens eenvoudige *sstrofen-be
handeling van zijn liederen en balladen
was hem' liever dan die rijke, levendig
schilderende muziektaal van den jongen
Sehubert.
Langen tijd nadien, toen Schuhlerl
reeds overleden was, moest de 80-
jarige Goethe zijn Verkeerd inzicht van
vroeger erkennen, toen de g0niale z'ange-
res Wlilhelmlina SchroderD'eyrient hem
Schubert's Br]köuig-tomposlitie voorzong,
te Weimar. De grijze dichter werd er tot
tranen toe door be.wogenhij had nooit
kunnen begrijpen, dat ;een muzlikaal ge
nie in staat was' 'zooveel waanbjeid van
uitdrukking „aan z'ijn .ve|rzep. te gjeivein, cr,
'zoo'n geheiptóiinnige sf|em om te weven,
en er zoo'n diapjen zin aan ïnjee ta daelem.
„Bescheiden, g|eimioedelijk ipn nxxdt ja*
loei'sch, heeft Ödhubfeït .veel kuunenj
waaa'deeren in en genieten van andorcr
mtuziek, zegt een schrijven.
„Daarom ook kon hij enjtiek beter vjex-
drageu dan Beethovfen; dat zij hetaj mate
rieel benadieeleu kon, was e©n overweging
dié zijn hart niet bereikte. Hij compo
neerde maar wat omdat hij mbpst. Eu
zoo danken wij a,an een kort leven van
weinig, rijkdom in huiselijk- en maat-,
schappelijk op'zlicht, een lange reeks' mu
ziekwerken, dpi blijken zullen den 'tand
des tijds heel lang tp kunnen weerstaali.
Sehubert oomponeerdc heel snel en h«e|
veel; hij heieft, gerekend, dat de schep"
pingsperiode hoogstens een 'dozijn 'jaren
geduurd heeft, enorm! vteel gesohxevan.
Zijn levenswerk olmjvat, bplialve de 9,
symp'honiieën, 15 sixijkquar letten, viele
sonates' en ldavlior werkten voor I han
den, een'igp opera's en waLspn, eeniga
honderden liederen, zboiwel voor geWeUg-
de- en mtannenkonein als vöor één stem'.
„En de'z'e vorm' van zijn kunst geeft
hem! volle recht op een plaats in de eere
galerij dor groote toonlcunstenaars."
De „Erlkönig"-cdmpositie werd ges'öhrte*
ven toen Sehubert nog pas 18 'jaar oud
was. I
I Uit het teven van Albierl de Mun.
Graaf Albert de Mun, een der schoone
figuren en der grootst® redenaars1 van
Frankrijk nit d'e vorj'ge en hat begin van
deze e®uw, verhaalt in zijn boek, „Ma*
Vocation Sociale", ho® het ontvan
gen van de II. Oomimun'te opl d«
militaire school van Saint-Cyr weer In
eera kwam'. „To,en ik. in 1862, behoorde
tot de leerlingen dier School', zloiu er nooit
iemand in de kapel de IIH. Sacrantenten
ontvangen hebben. Op Paasohdag was' «r
te z-es uur in den ïnbrglen algemeene uit
gang en de leerlingen, die reeds vóór Ze
ven uur te Parijs aankwalmlen, kondem
daar, 'ieder naar zijn zin, c'otalnninicteiepem
waar zij w'ilden.
„In 1874 liwalm' er onder den ilnvloieid
van eenige oud-studenten der J|ez'ujetsn
een algemlaerie herleving. Die godsdien-
stiigie beweging 'w'as zbo groot, 'dat (Jp
Paasehdag in de kapel, onder hal llpot-
tend oog hunner twijfelzileke ta|ak!kers, hon
derd drie en tachtig studienfen der krijgs
school de II. Comlmuniie ontvingen. Toian
zij later dan do anderen in de eetzaal
kwa'mlen om te ontbijten, veerden zij ont
vangen m'et gespot «n gteflulilt, miaar een
der ouderen, «en der: cavalerie, stond op
sn riep luide: „Wja moesten ten minste
zwijgen." Aanstonds1 hielden dp spot cu
het geroep op' ®n da H- .Comlmumie hadt
haai' burgerrecht in Saint-Cyr herkregen.
„Dit was," zlegt cle Mun, „heit "begin
ecner beweging, die niet mfeer zbu stil
slaan. De Paasehoamlmuniies in de stehool
zelve werden zoo talrijk, dat ar mbest
worden vastgesteld ieen orde Voor da H'.H.
M'iisls'en en voor "de afdeelingen der stu
denten, die ®r bij mbehfcen tegenwoordig
Zijn.
HJJI K,ON DIE IIU.UR BETALEN.
Die huiu'oplialer van de woningbouwvier-
eenigiing, was al vijf welden na elkaar door
baas Piletersen, zonder dat hij de vexsiohule
digde huur'lteuningen had ontvangen, weg
gestuurd.
,»Ik betaal je niet; voordat wie een nieu
we kelderdeur igekrogen hebben", ziej Pie-
tei'sen i®dejr|e week.
Eindelijk kwam de nienlwte ktelderdeur
en toen de 'huurophalier 's Maandagls|
nieuwsgierig ol" liij nu wlat binnen, zou
ki'ijgen, kwam, ontvling hij al het geld "dat
hij hebben moest.
„Blij, dat ik het nu eindelijk gekregen
heb," zei bij, zijn geldzak djchtknoopland.
Tustaelien twee liaakjleis, baas, fietersen
was niet lliuis, mhax ziju oudste zoon Ma-
nus hielp.
„Ja; mijnheer." z'ai Manus. „Maar het
heeft mbeitte genoeg gekost. .W,e hebbed
wat van ons meubilair er voori mpetiep
veikuojjen." I
„Zoo, ik dacht anders dat jullie toch al
niet te ve|el meubilair hadden."
„Neen. dat hebben wc ook niet, niaar
vader heeft d'e niéuwe kelderdeur ver
kocht", zei Manus onstehuldig-
Een gevaugenisblezocker vroeg eens aan
©eau gevangenbewaarder, die hem rond
leidde.: „U, mbet nogal vteel ervaring heb
ben.: wat dunkt u: heersolit ondepj dieven
ook een soort aelrgevoel?" I I
Het antwoord luidde: „Ik geloof niet.
Er 'mogen u'iizbnderjngen zijn, maal' in
't algemeen mag wiel worden nangenoliné»,
tlat dieven eVen sleüht zijn als andere
menstheni" 1 i i
HEEL EDEL".
Onthoud dit goed, jongens, z'ai de
onderwijzeres, hjet is zaliger te geven dan
'te ontvangen. f I
J'a, juffrouw, sprak ®en van de
jongens, dpi zegt mijn vader ook altijd.
Hat is heel ed|el vhn hieiml, laintwoordde
de juffrouw goedkeuifcnd, wat is je vader
Bokser, juffrouw, Zeil de jongen.
Vader: ,„Nu hoe vindt ge den nieuwen
meester?" j I
Koos: '„Hij weet zboi goed als ,ftfijel9j
want hij vraagt alles aan onaf" i
MAAR SCHIJN. 1 j
Twee pensionhoudsters hadden ruzie.
„Hbe het oo,k z'ij, juffrouw de Brulin,!
mijn kostgangers blijven toc'h maar lan
ger dan die van uwes."
„Dat denkt u maar, juffrouw de jWiit.
'Ze lijken langer te blijven, omdat ze zoor
veel magerder, zijn.'-'
Bureaux van Reda<
Telefoon Interlocal
Bijkantoor Ml DDE
8RQ0TEWAARDE
VAN PUBLICITEIT
Onze nationa
In „De R.*K. Wer
?t volgende rake .stuf
„De Telegraaf" wis
de te deeJen. dat de
en Draadnagelenfabrie
landsch noemen wij
nagels") naar Antwerp
plaatst. Als reden
dezer inrichling werf
fje met het Gemeeni
Het moge waar zijr
de "druppel was, die
overloofen, vde hoofd
zocht moeten wordei
praktijken, die het hu
de Nederlaridsche n
le krijgen.
Het „Telegraaf'-ber
reedefeeling: „Indiei
Haarlem verdwijhi,
eenige draad- en dra
Neuerlanu veruwene
Wij n. ogen „Je 1
handelsorgaan, nat
geweten herit, dal d'
dustrio wordt afgesl?
vinger tot redding
even troosten. Zóó e
voorstelt, is hel gelu
In Biabant de
toch wellicht, dat i
lands een provincie
etaat in de buur
Reek en Donk, en
befstaan nog eenige
die d» eer van het
baat ver buiten onz
houden. Zij bestaan
ger dao oen halve
van plan om te vei
Maar, zoo- vragen
niet diep, treurig, da
dagbladen van ons
de hoogte blijkt te z
Nederland gemaakt v
in de kolommen van i
over achterlijkheid bij
die bescherming vrag
echter .de onkunde
Jomlrent onze indu'strji
De afstraffing, die
krijgt, <is meer dan
eigenlijke sphuldigenj
jkigheid waarmeie
der pers, over onz el
"geschreven wordt zif
sche Binnenhof.
Hadden regeering I
Woordiging, steeds dil
ken aan onze eigeif
!z^j om het groote 1
schools verdienen, dal
komen, dat de leiJed
ongestraft enormiteiJ
male industrie kunnei|
min als het dan
diez'elfde industrie,
delspolitiek van me
vlucht in liet buitel
De loyaliteit der
oorlogstijd altijid ten
Als iedere oorlog vei l
het kapitalisme, danl
plicht der socialrstel
■over te stellen. Hiei l
lijke theorie dat opl
klaring de socialistil
ïnoeten antwoorden, r
keer schoon opgezet,
delt bet socialisme l
1914 staking predikt!
en in de oorlogsjarel
tiekst, bijv. Hervé.
nationale heeft, nu c
heeft gemaakt, voor]
schiedenis dit problil
zien. Men trachtte iul
op te lossen op; twel
55)
Mie bij het zien a
voorheen met het tel
ken had, zou een trew
ben waargenomen. Hl
al in zijn landsdracfl
voorliefde uit de fijl
"was, maar zlijh mooil
mats en zijn oogen '1
kregen. Het .gezelscl
avond rond; hem: ver:l
geringer in aantal dl
stond slechts uit dril
stoel van den prins I
den, die acht gaven I
de kamer naai
den reeds lang aanl
kaarsen, ynaar menl
lang nan den avonl
heeren had iets bijzcl
te vertellen. Hij hail
maakt 'op den steil
trotschen le^euw en f
Vreeset ijk e kaken J
boord. Dat was wj
aan te hooren,
seerden prins.
De verteller was
Wik gekomen, dat
