Nil
ÜinuvvE ZcEUWSCHË COURANT
ZATERDAG 18 AUGUSTUS 1928
te
li
i7
't Lied van den dag
troubadour.
Boek1 en Blad
KERKNIEUWS
ALLERLEI
j Gekke gesprekken i
menschenkennis.
Capucijnen - R
25 jaar.i
Jonkvrouw Lo
lelijk koud van.' t 1'? T I
K; ïssrt
3
I n
J
c
t
i
Kl
ï;3
- 'Jt
I-
ji
i*
l'
lu
0-
ie
h
1.1
i
ïi
i
l(f
Bi
de liefde in en de rechtvaardigheid. Hij
wenscht pen grootsohe toekomst voor dit
-talrijkste volk. Deze Beschouwingen too-
nen aan elk een mlatleloos verschil tus-
schen de oprechte belangstelling van den
Paus en de hypocritische bolsjewistischs
p'anipagne. die het nationaal idep, van de
Oostersche volken uitbuit om de civili
satie en de christelijk^ Cultuur te ontwrich
ten. De Paus stopt niet verkapt miillioie-
nen toe, zöoals de 3e Internationale, noch
zendt, Hij een le-gpr van corruptie-agenten.
Hij zendt een legpr van missionarissen en
dit leger Is het vreedzaamste wat men
zich kan denken. Deze schoon en opretóhte
woorden van Pius XI zullen zeker diepe
indruk maken op1 de Ohineezleu, "zoowel
op de katholieken als op de heidenen.
In zijn boodschap wijst Pius XI ero.ok
op, dat de Chinoezen moeten werken voor
het sociaal welzijn en de grootheid van
hun Vaderland. Wel e.en beiwijs hoe Z. H.
vooral de aandacht wil vestigen op do
noodzakelijke leetónsamenwerking met de
bisschoppen en de geje&telijkheid. Hoe es
sentieel deizle saimtenwerking is' voor een
fcradhtig bloeiend katholiek leven.
-■■■■
■■■■■■•■■■«■■■«■■■■■■BB
m
Sjef van Dongen.
Kijk eens, Sjef fife, dat gaat zoo niet
Ha je reuze heldendaad
Hu je naam- op aller lippen
En in alle kranten staat.
Hij wou stalletjes naar hu,is gaan
Haar je Pa en naar je Moe,
Ha je koude Poolijs-zwerftocht.
iWiou je stil naar Moeder top,
lötoi te rusten van het spieuren
In het eindeloozle ijs,
Want ook jij stelt liefdewarmjte
In het ouderhuis op prijs.
Maar dat zal eens niet zoo koud gaan
Als in 't Noordpoolijisgebied,
Want zou koud als in de Hoordpool
■Ia het nog in Holland niet.
Hu je hier bent, 'beste Sjeffiie,
Chef van sneeuw en ijs en kou
Ben je thuis, dat is in Holland,
Holland, o zoo trotsch op jo,u.
En nog veel meer dan een bokser
Of Olympisch kampioen.
Heeft nooit iemand, wat jij iteed, Sjef,
'Zóó reusachtig kunnen doen
Jij bedwong niet e,en paar mienschen
,Vijf minuten of een uur,
Jij hebt jaren lang bedwongen
Heel die koude Pooliiatuur.
Voor jon koude heldendaden
Klopt ons hart en klapt, de hand.
Groote, Jcleine Sjef van Dongen
Welkom in het Vaderland.
Eer aan Bernadiette.
Het uitgevershuis Piaillart uit Abbe
ville hwft eem geïllustreerd boekje uit
gegeven over de gelukzalige B-ernadette.
Uit pagina 50 lichten, wie de voJjgtendte
passageGod had Bernadette de gaven
der natuur geweigerd. Dat is ovlerdrijr
■ving. Bernaidette had gaestes- en karakter
eigenschapen, een evenwichtigheid tussc'hen
gelest em redelijlkheidsgavoel, die Volstrekt
niet zoo hieel gewoon was. We moeten
maat weten te houden. „Deze aaniteek'ei-
ning van de Semarne religie,use uit Her
ning van de Semarne religieuss uit Ne-
v«rs schijnt oms zeew juist. Om1 te oor-
delelen ,o,ver de kleine Bdrnadette m!qe|t
talen maar lujstelren nlaar de getuiglenissen
van hen dia met haar hebben omgegaan.
Zij was njwt ouderl-egd, maajr niet (fom.
Hoeveel van die ongeletterde he)i'derinn,q-
tjes uit da Pyreneeën zijn initelligieniteg
en evenwichtiger dan veel van die z.g.
intellectuieieleu, zoo „rijk aan natuurlijke
gaven." Bernadette was niet simplistisch',
wel silmpel em rein als een engel. Gojcl
heeft Bemuadlette niat de gaven van glet
jgoudheid, van fortuin ,em educatie ger
schonken m'aar wel allei gaven dan natuur.
Op den twaalfden Zondag na Pinksteren.
Epistel II van den H. Paulus tot de
Corinthen. IH. 49.
Broederswij hebben door Christus zoo
danig vertrouwen bij God; niet dat wij
.van ons zeiven bekwaam.' zijn om iels Jta
denken, als uit ons gelven, maar onzfc be
kwaamheid komt van God, die ons o(5k
tot bekwame dienaars van het njeuwe ver
bond heeft geemaait; nifct 'van de letter,
maar van den geeestwant dfa letter,1 doodt,
®aar de geest maakt lavtendig. indien nu
de bediening des doods, m|et letteren in
steenen gedrukt, in glans is, geweest, zoo
dat de kinderen van Israël het aanschijn
van Mozes niet konden aanschouwen, uiG
hoofde van den glans zijns aangezichts,
<jrelke echter voorbijging, hoie veel te meer
d e bediening cles geestes,met gloria
gjesehieden I .Want, indien de bediening
lier voldoening m'e|ep glorie is geweest, zoo
,veel te .mieter zal de bediening dei' recht
vaardigheid in glorie overtreffen.
Evangelie, Lucas X. 23—37.
In dien tijde zeide Jezus aan zijne Leer
lingen Zalig .zijn de oogen, die zien het-
gene gij zietwant ik zeg u, dat viele Pro
feten en Koningen gewemscht hebben te
Bicn hetgene gij ziiet, en zij hebben het
wiet gezienen te hooren hetgeim gij hoort,
en zij hebbeen het niet gehoord. En ziet,
««ai wetgeleerde stond op, en zeide om
hem te beproeven: Meester, wat moet ik
doen om het eeuwige leven te bezitten En
Hij zeide hem/:, wat staat «r in de wet ge-
Schreven? hoe leeat gij daar,?. Hij ant-
owoordde en zeidegij zult den Heer uwen
God beminnen uit geheel uw hart, en uit
geheel uwe ziel, en uit al uwe krachten^
en uit al uw vorstand; en uwen naaste
gelijk u zeiven. En Hij aeide hem: gij
hebt wel geantwoord; doe dit en gij zult
leven. Maar om zich te netehtraairddgen,
zoide hij tot Jezus: wiie is. toch mijn
naaste En Jezus nam het woord en zteide
izeker menseh ging van Jeruzalem naar
Jericho en viel in die handen van moorde
naars, die hem beroofden en. vele wonden
toegebracht hebbende, henen gingen en
hem half dood lieten ligglen. Het gebeurde
dan dat een Priester langs dien weg kwam'
die hem zag, en voorbij ging. Ook kwam
een Leviet omtrent die plaats, zag hem
en ging voorhij. Maar een Samaritaa.ni, eien
reis doende, kwam' omtrent hem, zag hem
en werd door .barmhartigheid blewogen,
Eai hij ging tot hein, verbond zijne won
den, goot er olie >en wijn in, en hernJ op
zijn jukbeest legg(ende, 'bracht liij hem in
eene herberg en droeg zorg voor heta'. En
den anderen dag nam hij twee Eenlingen,
igaf ze. den waard, en ziaide: draag zorg
voor hem; en alles wat gij miepr .mocht
uitgegeven hiebben, zal ik Ibij mijne terug
komst u wedergevenWjiie van deze drie
dunkt, u dat- de naaste geweest is1 'van
hem', die onder de moordenaars gevallen
was? En hij z'eide: die hielmi barmhartig
heid bewezen hepft. En Jezus zeide hein1:
ga henen en doe ook zoo.
De eerste slachtoffers in den
Franscli-Duitsdien oorlog.
In deze eerste Augustus-dagen is weder
het uitbreken van dein wereldoorlog her
dacht, nu veertien jaren geleden. Reeds
terstond zette de strijd met groote wo,ede
en vernieling in, om meer dan vier langs
■jaren zijn overstelpend onheil aan te
richten.
De m'aand Augustus roept echter ook
de herinnering op aan den Pranseli-DuitJ
schen oorlog van 187071. De bloedigste
veldslagen gedurende dien oorlog worden
in die maand geleverd.
In de tweedie helft van Juli was de
Iporlog verklaard en de eerste ontmoeting
had reeds weinige dagen daarna plaats.
-Eien ontmbeting van enkele strijders nog
maar, en die als volgt wordt verhaald
Graaf Zeppelin, de later zoo bekende
uitvinder der luehtsc'heipien, was destijds
ritmeester bij de Bedersc'he Cavalerie. Het
Fransehe leger, hoewel weinig talrijk li»
slecht voorzien van het noodigje.-, was eer
der gemobiliseerd dan het Duitsche. En
Duitschland verwachtte dan ook, dat d<
Pranschen belangrijke troiepcn-cbncentra-
ties bij de grens zouden doen plaats vin
den, en om' te constateeren of dit werke
lijk het geval was, werden eeniige af delin
gen cavalerie uitgezonden om te verken
nen. Zeppelin, vergezeld van twee andere
officieren, onder wie een zekere luitenant
Von Winslow, en vier Beiersche huzaren
togen ter verkenning uit en kwamen na
een rit van Cemrge uren aan een soort, dal,
waarin eeuige armoiedige huisjes stonden.
Moe en dorstig Van het rijden werd bij
een der huisjles, een soort kroegje, halt
gehouden en de paarden in den naburigen
stal gezet. De soldaten gingun in de gelas}
kamer zitten, behalve een, die hij de paar
den bleef, de beide luitenants deden zich
tegoed aan hier, en Zeppelin zelf hield
toezicht in de keuken, waar een boeren
meid bezig was met pannekoeken bakken.
Intusschen had eicihter -een klein meisje de
vreemde soldaten gezien en in grooten
angst was ze den veldwachter gaan waar
schuwen. Deze draalde geen «ogenblik en
steeg op een oud rossinant. waarmOde hij
naar Niederbronn galoppeerde. Dit kleine
stadje was toentertijd een eerst» klasse
badplaats en een dhiici en rijk publiek vuldo
de terrassen der aardige Testaiirants. Onze
veldwachter trok z'iieh echter van deze
drukte niets aan, steeg van zijn paaTd en
stapte op den eersten den besten officier
dien hij zag toe. Toevalligerwijs had hij
juist kolonel de Beruis te pakken en ver
telde hij aan deze zijn verhaal, opgesm'ukt
m'et allerlei' bijkomstigheden, die 'z^ker
«gedurende den fit. in 'smans brein waren
opge'kotóen. Ben paar offiOiieTen waren in
tusschen naderbij gekomlen, oogenblikke-
lijk werd alarm' geslagen, bevel werd ge
geven aan de inwoura-s om barricaden op
te werpen, want zooals iedereen spoedig
wist te, vertellen: „de vijand was vlakbij
met een groot leger". Een afdeeling cava
lerie zou in twqe dèelen gesplitst, volgend
de aanwijzingen van den veldwachter,
langs twee weg|en oprukken naar de
plaats waar de vijand gesignaleerd was.
Den eersten tijd werd in een vlot tempo
door gereden, zonder vets te ontdekken,
wat op vijand leek. Zoo werd 't dorpje
Sehirlenhof bereikt en bijna waren de
Pranschen het onoogelijk'e dorpje doorge
trokken, toen plotseling in den stal van
een der laatst® huisjes 'n Beiorseh huzaar
inlet eenige paarden werd ontdekt. Het.
(kroegje waarin Zeppelin m'et 'zijn men-
schen een rustplaats dacht gevonden te
hebben, werd oogenblikkelijk onder vuur
genolnien.
Een oude Fransehe ijzervreter behan
gen met onderscheidingen, die hij in ver
schillende gevechten had verkregen, storinL
de met geheven sabel Voorwaarts, maar
'n Duitsche kogel trof hcfml juist in 't (haat.
Het eerste slachtoffer van den
Fransch-Duitschen oorlog in 1870 was
gevallen! Onmiddellijk daarop werd luite
nant von Wjmslow door een Eranschan
kogel in 't hoofd getroffen en viel dood
neer. Een oogenblik stilte 'temidden van
dit geknal van schoten en gekletter van
sabels, en dan hoort mleu plotseling aan
(Ie achterzijde van het huisje paarden
getrappel. Een oogenblik later $iet mfen
ritmeester .Zeppelin in snellen galop oveT
de vlakte verdwijnen; cenigle hem' nagezon
den kogels missen hun doel, en men laat
den vluchteling mtet. rust.
De vier overgebleven huz'aren en een
jong luitenant gewen zidh aan da Fran-
schen oveT en in triomph wordpn deze
eeiste krijgsgevangenen meegevoerd.
Keichshofen, waar men dooTtrekt, juicht
juicht de overwinnaars spontaan toe, en
als Hiederbron wf-dar bereikt wordt,' stijgt
de vreugde teil top. Een telegram wordt
naar Parijs gezonden, kolonel Beruis
«preekt zijn regiment toe, uitweidend over
over de overwinning, die bevochten is.
Het kleine en op zich zelf weinig betee-
kenende gevecht werd tot een grootsüho
overwinning opgeblazen.
Zeppelin intusschen bereikte heelhuids
het Duitsche hoofdkwartier en kon mel
den, dat zich geen belangrijke troepen
macht hij de grens bevond. Die Duitsche
staf besliste dat nïon den opmarsch dus
kon wagen en inën waagde hein.
Portugal voor 100 jaar.
Het is tegenwoordig niet erg rustig ip
Portugal en aan „revoluties" 'hieieft mbn
geen gebrek. Maar dat het het er een eeuw
'geleden ook niet bepaald couleur de rose
was er woedde to,en een vinnige troon-
atrijd leert het volgende bericht uit
een Hcderlandsche courant van 6 Aug.
1828:
„De jongste tijdingen uit Portugal loe
pen tot den 16den. Lissabon levert thans
een hatelijk schouwspel op; roof ep
wieedheid van de zijde van het gouverne
ment, angst en onderwerping van de zijde
der burgers, onsehuid en misdaad worden
in dezelfde proscriptie verm'engd, en geen
onderscheid van jaren doet hier iets af;
de arrestatiën zijn oen middel tot Stijving
der uitgeputte schatkist, de rijksten wor
den hij voorkeur opgelicht, als zullen zë
waarschijnlijk het hoogste losgeld geven.
De. verbeurdverklaring der goederen van
hen, die getrouw zijn gebleven aan dien
zelfden Pedro, aan wiiem door Miguiel
trouw gezworen was, heeft mede reeds
een aanvang genomen.
Christelijke heldenmoed.
De H. LaurentiiUs, wiens marteldood
iu 2oë wij, 1U Augustus, herdaehteoi,staat,
in de geseluedenis bekend om zijn buiten
gewone moed en doodsverachting,
Toen hij den Paus door de .neadensclha
kerkvervoigers ter ïlood "zag geleiden,
klaagde hij luide midden op, de straat
en ten aantioore van allen: „Vader, waar
om gaat gij heen, zonder uw zoon?"
De Paus voorspelde hiem daarop, da*
hij eveneens martelaar zou worden.
Men eisohte van hem, dat hij de schat
ten der Kerk zou uitleveren. Hij vroeg
ji dagen tijd, verkocht wat waarde had,
deelde het gc-ld uit aan behoeftigen en
kwam met een groote schaar armen en
gebrekkigen: „Zredaar ïl-e schatten d»r
Berk", zei hij.
Langzaam werd hij door de beulen ge
roosterd, eerst te eenex zijde, dan ter
andere. Maar geen klacht kwam1 over zijn
lippen en tot liet einde toe toonde hij zijn
verachting voor den dood en zijn onwan-
kelbaren trouw aan het gjeloof.
Een echte heldin was ook de Rumieinsdhe
maagd Suzanna, verwante van Paus Ca.->
jus, di/e in 296 stierf voor haar geloof. Zij
had in het huwelijk kunnen trpdien, m|et[ den
zoon van keizer Diocletiaan, dien berudhtem
despoot -en kerkwarvolger. Maar zij wei
gerde als Christin en ward in haar woning
onthoofd.
Het halve werk van sir .Walter Raleigh,
De beroemde Engelsche zeevaarder Wal
ter Raleigh heeft dertien jaar lang in den
.Tower (1603.1616J gevangen gezeten en
d'ien tijd bestoed mlat het schrijven van
zijn „Historie of the .World", van welk
alleen het eerste deel bestaat. Wiel was
het tweede deel ook geschreven en het lag
op tafel gereied, toen de uitgever.Burre bij
hem kwam.
„Hoeveel (exemplaren zijn er van het
(eerste deel verkocht vroeg Sir Walter.
„Zoo weinig", antwoordde Burre, „dat
deze uitgave mij ruïneert."
„Het spijt mij", hernam Sir Wjalterf
„dat gij m'et het eerste deel zoo weinig
succes gehad hebt: maar ik zal Zorgen,
dat het tweedie u geen schade berokkent".
En hij wierp het op hetzelfde oogenblik
in het vuur.
Haderhand kwam' er veel belangstel
ling voor de „History". En na den dood
van den schrijver verkocht Burre binnen
weinig® dagen mjeer dan duizend .exem*
plaren Van het aërste deal. i
Een Troowelijke postWèester-generaal.
Hrie eeuwien geleden, op 1 Augustus
1628. werd in Duitschland bij keizerlijk
besluit, -een vrouw benoemd tot postmees-
ter-generaal. Hfet was gravin Alexandrine
von Thurn und Taxis, en zij dankte haar
benoeming ongetwijfeld aan het feit, dat
een 'harer vootrvadlaren. graaf Frans von
Taxis, in 1517 de eerste was' geweest, die
het postwez'en organiseerde. Dit ambt be
zat toentertijd hen tot ver over de Du'itslchel-
grenz'en reikende beteekenis, want, gelijk
imen in de geschiedenis van het Huis
Thurn und Taxis kan Iaz'an, Verleende kort
daarop koning Philips IV van Spanje haar
'dezelfde waardigheid voor de Nederlanden,
•Lotharingen en Bourgondië. De gravin Be
heerde zieventien jaar lang achtereen da
Duitsche post, een taak, dje destijds zeej
moeilijk was, omdat toen juist de dertigja
rige oorlog' woedde. Tot 1867 hlieef de
faimlilie Thurn und Taxis, die inmiddels tot
de vorstelijke waardi^feid Was vwhevbn
én te Regensburg haar residentie had, een
voorname plaats in het postwegen innemen.
Tal van vrouwen waren gedurende den
loop van jaren in verschillende rangen bij
de post werk'zaata!, o.a. als „Bofenfrauen",1
die op het platteland die brieven bestelden.
Zonderlinge testamenten.
Talrijk zijn de verhalen omfr|eint zonder
linge testamenten.
Zoo beschikte eien zëkere Maarten van
Heemskerk, diie in de zeventiende eeuw
overleed, dat een gedeelte van zijn nalaten
schap zou worden bestemd tot het stichten
van een fonds, waaruit jaarlijks eien jong
taleisje eten bruidschat zou ontvangen, <jp-
'dex voorwaarde echter, dat zij met haar
bruidegom.' op> rijn graf zou komen... dan
«enDeze bepaling mbet, naar bei 'heet,
langen tijd stipt nagekom'en zijn.
.Van geheel ancteren aard is het volgende
Etienn-e Ferdinand lie Merle, een rijk
grondbezitter te RoimSlly-sur-Seine, had
twee broers. Met een van hen leefde hij
op minder vriendschappelijktan voet daii
met den ander, hetwelk het testament, dat
hij in 1807 naliet, duidelijk doet zien.
Hierin bepaalde hij, dat aan Arm'and Hai-
e'isse le Merle, die steeds met hem had
samengewoond en mlet wien 'hij als eeij
vriend had om'gegaan, al zijne blazittingei»
zouden worden vermaakt, terwijl hij als
uitvoerder dezter wilsbeschikking aanWeed
rijn anderen broedte', Alexander Cesar le
'Merlev- Duveger I
De verwisseling.
Een aer vermakjelijkste zettersfouten is
voorgekomen onder 'dte regeering van den
Franschen burgerkoning Louis Philippa
(1830—'48).
Kekeren morgen las men in de
„Constitutional": „Zijne Majesteit heeft
den heer Thilers ontboden en bem. met
de vorming van een ui|euw kabinet be
last. De bekwamte staatsman haastte rich
den koning te antwoorden:
„Ik betreur slechts één ding jjs met
als een kapoen dien nek te kunnen om
draaien".
En een paar kolommen vierder las men
de volgende Wededeeling:
„De mboïdenaar van 3e Ruie du Pot
de fer, werd in leen verdacht huis ge
vangen geno'm'en. Voor den rechter Aran
instructie gebracht, had de booswicht de
vermetelheid dezen ambtenaar met scheld-'
woorden te overladien en 'hem toe'te voe
gen:
„Ik kan Uwe Majesteit de verzekering
geven, dat ik nooit een andere eerzucht
heb gekend, dan u en/ mijn vaderland
trouw te dienen." t
Een noodlottige vergissing had den
mbordenaar 3e woorden van dien 'heer
Thiers in den mond gelegd ien omge
keerd.
Koning en Har.
Ivarel de Efenvoudige van 'Frankrijk
had een nar, die zóóvisel invloed bezat,
dat de koning hem dans voorstelde van
plaats te verwisselen. Daar - de nar er
geen zin in scheen te hebben, yroeg de
ikoning, of het denkbeeld koning te zijn,
hem' dan niet toelachte.
„O jawel," antwoordde de andier un
verfroren, „m'aar ik zou mij sdhamen-
zulk een nar te hebben!" 1
Hoc Schumann en .W.agncr
elkander beoordeTden.
Men vroeg! euens ,aan Robert Schu
mann, of hij Richard Wagner kende en
of hij met hem omging. „Nejen," antwoppd'-
de Sohum'ann, „voor mij is Wagner een
ottmbgelijk mensoh. -Hij is ongetwijfeld
een zeer begaafd mlan, met veel geest,
(maar hij praat zonder ophouden. Men kan
toch niet altijd doorredeneeren." i
Het toeval wilde, dat degene, die Schu
mann naar Wagner gevraagd h^d, den dag!
daarop dezen laatste ontmoette, en dat het',
gesprek op Schumann kwam. ,,0, wij
zijn heel goed 'met elkander," zeide Wag
ner, „maar Schumann is niet iemand om'
miee om te gaan. Hij spreekt heelema.al
niet. Spoedig na tmijn terugkeer uit Parijs
Ibracht ik hem een bezoek en v6rtelde hem
een massa interessante dingen over da
Parijsche opera, concerten, componisten en
zoo voort. Schumann zag mij voortdurend
onbewegelijk aan of keek in de lucht en
zeide geen woord. Toen b^n ik opgespron
gen en weggeloopen. Een onmogelijk
menseh!"
Anecdoten vail Clement ran.
De Fransehe oud-minister .Clemencteau
hij ie thans staatsm'an ia ruste en tij
de negentig was steeds bekend en ge
vreesd om zijn sarcastische opmerkingen.
In den Senaat was eens iemand aan ?t
woord, die van geen uitschelden wist, Zoo
dat zijn politieke, vrienden hem op zeker
oogenblik toeriepen: „Rust toch eens uit!
Rust toch eens uit!"
„Dank u. heel aardig yau u, maar ik
hén heelemaal niet moe", Zgide de spreker,
i „Laat ons dan tenminste uitrusten
riep Clemënceau hem daarop toe.
Toen in de Kamér werd bbraadslaagd
over de Parijsche waterleiding en onder
de argumenten werd aangevoerd, dat ieder
inwoner der .hoofdstad gemiddeld 60 L.
water gebruikte, stond een afgevaardig
de, wiens 'niet al te friseh uiterlijk van
weinig ingenomenheid met water getuigde
op en riep: „Wat: Drinken de Parijzri-
naars dan 60 L. water1 op' één dag?"
Waarop Clelnlenceau hem quasi-gembe-
delijk toevoegde
„Ik verzeker u, mijn waarde, dat er
volkstammen zijn, die het water ook voor
wassehen gebruiken."
Op zekeren dag haalden ClemtenöeaU
en Varenne herinneringen op uit hun po
litieke loopbaan.
„Toen u minister was," ztejde Varenne,
„was ik in de oppositie..."
„Ik ook," viel Clëmtenceau hem in de
rede.
„U ook? U was toch ministerpresi
dent
„Zeker, ik was 'in voortdurende qpposd-
tie mlet... mijn eigen ministers,"
„Hallo!"
Een tijdje geleden lag, een twaalfjarig
gymnasiast te Wieenen doodelijk ziek te
hed. Toen men den dokter ging halen,
voegde hij erbij„en ook een priester."
Deze vroeg hem' later, of hij nog wat op
z'n hart had. „Neen, eerwaarde, ik heb
alles gezegd." „Nu," sprak de geestelijke,
„dan zal ik' Ons Heer halen," en Im'et
vleiende stem verzocht de kleine: „Als
't u belieft." Ben weinig later tolt den
dokter: „Binnen enikele uren begint voor
mij een tijd zonder -einde, vol reine geluk
zaligheid!" „Maar kind, spreek toch niet
zoo; 't gaat nu slecht, maar spoedig zal
het heter worden." Het jongetje zag dien
dokter aan met een half medelijdenden,
half verwijtenden blik en antwoordde
„Maar dokter-, 'i is toch beter nu in Gods
genade te sterven, dan later misschien
in ongenade."
Na toet den ineesten eerbied de H.Ha
Sacramenten ontvangen te hiebben, klaarja
zijn gezichtje op en spirak hij opgeruimds
„Zoo moest het gebeuren. Altijd heb iü
gebeden, dat ik voorzien van de H.H.
Sacramenten der Stervenden zou sterven"
Daarop- hief hij zijn rechterarm omhoog
en riep met blijlüida «tam': „Hallo!" Dat-
was zijn laatste wooud; de- apmi vde'l terug,,
de jongen was dood. De dokter zei: „ik-
he.b al veel menschen zien 6terven. maar
zoo sniooi als dit kind, heb ik nog nooftifi-
ie-majid het leven zien verlaten!"
mmmmmmmmmmmmmmmm*nmmmamammm
S
DE HELDHAFTIGE.
Rechter: „U hejbt idjus gaZien, da,t da
beklaagde zijn revolver afschoot?"
Getuige: „Ja mijnheer".
Rechter: „Hoe dicht sfon-d u bij du
plaats der (misdaad
Getuige „T-oen, hij 't eerste schoit loste,
stond ik vijf pas van 'hem1 ai"'.
Rechter: „Ep bij het tweede scliot?"
Getuige: „Zoowat -500 of 600 pas!"
EEN BEWIJS -VAN INSTEMMING.
Met een schok stond de auto stil- Kar»
tuurlijik midden in een drukke straat. Du
„zelf-starte-r" weigerde en de eigenaar,
id'ie zlelf chauffeerde', was verplicht op da
nuidenwetseba mlanie-r den slinger ta
draaien.
Wiel vijf minuten laug, deed hij de hef-»
tigste pogjngen. -Tevergeefs hoor.
Toen kwalml er een oude juffrouw uib
h-et Kringetje touschoiuwers, dat zich om(
den auto en om dein -eigenaar had glevormd.
De juffrouw was blijkbaar -erg bijziende.
Z-e stapte pp den auto,-eigenaar af eu
drukte hiaml een stuivertje in de hand.
„Ik mjo-et z'eiggen, beste man, dat hett ta
wenscben was, dat -alle orgeldraaiers zoa
weinig lwen miaaktetn als .jij
EÉN DIPLOMAAT.
Ond-erwijzier (dia de kinderen heeft aipi
derkoudien oveir Zachtmoeddighëid en vergier
vingsgerimffitód): Wel, Karei, wat ztou j'U
nu 'doen,a Is een andere jongan je uit-»
schold
Kare-ltj-e (na t^n oogenblik' nadenken) i
Een igwota of' een kleine jong|en?
HIJ WIST ER VAN.
„Tommy", zeide do onderwijz'eres, „ala
Oen miud anthraciet dirie gulden kost eg
je geieft den, brandstóffenhaaidelaair 12 gul*
den., hoeve-el anthraci'et Krijg je dlaai?"
„Go-eJ drd'e.-en-een-half mud, j[u|fif«'Ouw."
„Dat is niet in ord-e, Tommy."
„Noen, juffrouw, maan zie- doen hét
tóch! Mijn vader ook."
„Juffrouw Smit," zeide dje eigenaar vaffl
die hoedenzaak in het stadje, „u hebt zieker
al gehoord, dat jntargen de nieuwe Ge»
mjeientie-seorotairi® ikomt."
„J-a, mijnheer."
„Weet u iielts over heïni?"
„Het is eien man van aeht-en-twimtig
jaar, nogal knap en onglebrouwd."
„Mooi. Legt u dan morgen al onza
mooiste nileiuwo hoeden in de étalage, ja?"
DE RUSTIGE WERKMAN.
Rechter: „Dus je beweert, dut de
j-e lamriesteend'e, toen je rustig van j-s werh
ikwatm'?"
Boef„Ja, Edelachtbare."
Rechter: „Maair wat voor werk deed je I
dan eigenlijk
Boef: „Inbreken mijnheer."
UIT 'N SPANNENDE FEUILLETON.
toen trad de bandiet mlet ge»
trokken més op den eenzamen wandelaar
toe, en sneed hem den weg, het woord, ea
den hals af.
KINDERLOGICA.
A. (tot zijn vriend): Zeg eens, jijf
ligt 's nachts zeker op je rechterzijde,
want -daar is je bajaxdi veel dunner.
De kleine Frits: Pa.pa, dan staat ul
's nachts -zeker o-p uw hoofd, dat is «foMl
■zoo weinig (laar h'ebt!
ESPERANTO.
Een EngelBclimau loopt een boter ait
kaaswinkel fclinnen om eeu ei te koopeu. Er 3
zijn heel wat klanten in den winkel, miaaC
eind-elijk is het zijn leurt om geholpen t
worden. De winkelier vraagt: .Watc
blieft u waarop de Emgelschimlan ant-f
woordt: An egg. Daar hoeft de winte-g
lier nog nooit van gehoord: 'n ek. Ool'B
'de dienstmeisjes kijken d-en Engelschmaci
verlaasd aan, d'ie plotseling mO-t stentor-|
stem kraait:
Kukeleku Nu begrijpt de winkeli-
het, en de EngelBchmhn krijgt zijn ei.
GEDACHTEN.
Wie gelid verliest, verliest veel;
eten. vriend! verliest, verliest meer; d<ü
wie -den. moed verliest, verliest alles.-
tenjminste uit materieel oogpunt bezien.
„Niemand ri onmisbaar". Maar dit
geien reden waairiouif ge u zelf ïiiet
onmisbaar mogelijk zoudt miaken.
De IMan, die ojvierwint is degeen, Aie
houdt tot hij ni'efc mteer kanen
tooh niet opgteeft.
Bureaux van Redactie en Ac
Telefoon Interlocaal No, 21
Bijkantoor MIDDELBURG
IR00TE WAARDE
TAN PUBLICITEIT
't Gcbeuixle in het jaar II
van Ncderlandschigirtootstei Ca-jf
een. reis maakte door -de Zee
den. en daar kennis naml v,an
lijken toestand van Rilland's
Uren ver moesten daar d-
trekken om hun godsdienstph
vullen, door weer en wind, i
kousen en schoenen op- dei
modder en slijk van het toenir
de Schelde hehoore-nde Kreel
De groote Capucijnenpatei
cliangelus van Macharen, d
gloeienden zielenijver, zoo ggh
gen van den missaonarisge'
Heiligen Ordestichter, Vade:
begaan met -den droevigen,
Rilland's katholieken, lever
groote gevaren, te midden vi
kenden, hij vond hier een
evenals Vader Frianeiscus, on»
la-ndgenooten. Niet terugsoh
de groote offle-rs, die daar "zou.
worden, begint hij miet eeniJ
dors een kbrkj-e te bouwen, on
zooveel .eeuw-en her een bloeii
was. e.en nieuw leven te si
gemaakt do-or het voortduwi
zijn van on-z'eni Christus Eucl
Velen, onzer Zeerawseh-e n
ken, zë zullen thans na 25 ja
denken aan het verschijnen' q
texs en broeders. Thans lar-hl
51el4p-urig o'm onze Icindlejrlij k-
zage-n er ook z'oo vrieiemd uit
achti'g in hun bruine pij. op
blootshoofd en met grooteai
nu, na 25 jaren van hartelij
thi-ekeu omigang„ van mieclevci
ven, va,n meevoelen en mc<3|
dan denk ik hieraan den grootjr
v,an 1906, t-oen het gansche t
stereiiid van niefliwheid,, voo
Roomseih en, Protestant, een
dak boodNu kennen we
wscuszonen, nu waarideer-en
'danken ze en bidden Gods
steeds meer en grooter blo
voJkspriester-s bij uitstek.
E,en dankbaar „Te Deum
is thans zéker op zijn plaat
dit puntje van Ze-eland is
juist Francisous' volgelingen
op zich zouden nemien.
Dank a-an God, miaar dan]
de 1 aters en Broeders, die
v-oor ons werkten. Dank v-oori
dank voor (hun leven van Loet!
ving, dat zeker ook voor ons i
voor ons tijdelijk en reosteli,'
trod .behoede dan onze Pat"
ders en moge, het vaststaan i
Voorzienigheid, dat steeds o.
klooster zich miag verheugen
durend aangroeien van kafch<
S1® hinnein haar schaduwen.
26 Augustus a,®. zal he
bo-jarig bestaan van dit klo
worden, voorafgegaan van
Iriduumi tot cïojiik en. bede
ifoinst.
,7 is .niet allefe
olk dat dri f-'eest vi,ert, neen,
Bavelamd zal mieiad-Oien; ijntalers
Parochi'e uitge.zonidier|d ondervi
tet werk van de Capucijnen.
moet de belangstelling kom
nuisje. waarin een kruisje ha»
schoon, we overtuigd zijn, dl
zal ontbreken, m-emoreeran w
al'f ,dat Bill^d's
rijna allen tot den werkenden
sken Te sl6cllt« -
weduwe" kan k'o
^ogen we dit feest niA z£
Wieiest nieit ongeduldig,': In Ainf]
wonden,
door jn'ensichten, diia bijna allen bove»
45, vaak zielffe -bovteu da 50 rijn.
D
Woest altijd vlug bereid, met heit hety^"
van and-eren m gij zult waairsdhijnlijS!
'geien hulp mleer nexxdig hebben.
Denk breed, praat wednag, lach- sp1^
werk hand, heb v,eel lief, geef gjetaakM,
betaal contant en wees vriendelijk
is voldoende.
(gdn.fr ihii n zlniW? a.andelil
der ik f 'Yeeik«n toon. ilnl
^«Hef£dDlO hadtanderli
hebt. ®elletde' mij, datl
oogen niet'
telden o^er iteTT6 2e? rl
He vorstin j'1?Illtere wimJ
^en AITS 8
lang verhmno Bang! verl
her inn ering Zii TZ h'Mmi
-S haar T' T d(T
o^er haar dak AT 111
wonder vaj] aPS^nomJ
Hellas. W was
lijkheid v^n l 1,1 4
öen Hans •'f®"11®® bekol
Nauwelijks h^d AlZ I\eerIii3
«I zeldzaam We«n tner L|
®jn hart ontbrandde te hef 1
dagen, nadat
