zccuRAN r
nieuwe zeeuwsche courant
ZATERDAG 18 AUGUSTUS 1928
In 't kraaiennest.
GEMENGD NIEUWS
■be cijfers: allemaal
|at 'talierergste is;
chter" die borden
ren naar haar toe
e nou he.usch heel
i Och, 't zou toah
ifde hem vast niet
f er niets gebeurd
uiteloos staarde ie
drong z'n hartje,
uis en... zag Frans
tranen in Moeder's
a de 'jongen gieen
ilopte z'n hartjie:
edht rapport!" Hij
ucht.en in haaf tee-
vastgenageld stond
i mbnd open, maar
diie bevende lippen,
niet huilen om mij
el.
r te kijken. totdat
naerdruppelden uit
fte. 't Was ook te
'even slecht rapport,
ren Moeders tranen
•il.
nderen nouWant
toch weer eens' zliek
t als toen zusje ge-
ik had hij toen bij
neengedrongen. met
c koortshanden iw
•ugkomJen
rde de angst. Ne®,
hij Wel voor zorgen
schrok, mtoe stond
Hod-gesdhrfaide. oogen
Kvig aan.
■j'n stem1, „nou ga>
I.. alles wordt weer
Hx> dikwijls, jonglen!"
■1 middag.
Hstond Frans op. Weg
Koe.
Lëih de 'groote gpeel-
Ihr waden nog maan
H nog.zlao vroeg. Hé,
Hster. Vast® drukte
Hi muur.
8>en jij vroeg?" De
I ter kwaim' dichterbij,.
Ht je rapport?"
Hiurde ovjer de speel
H^
Here jongens op, joel-
^■ongen mee naar de
■Frans wat hij gezlien>
Ho org na.ar was 'tg
i
^Eoofe taan in die jon-
s. dat 'is verschrik-»
H mbe, die den herten
moet die nog zoon
■n?"
Het zliek' wordt", ang-
^Eorgen, dat 'tnijet ge-
k zijn. Handen uit die
I Ik Zal ja na school
■zult zien, dan wordt
Hts: „ja". ,,Denk erom!
■l!"
H e tijd nu voor Frans.
Hir vmzlette zioh tegen
Hle hardie bank, z'n ge-
niet "Hdj 't wteirk 'blij-
^fcngéfs kroan'd®n zidb
Mooie letters en cijfers
I allemaal"t was voof
I Laai niet mleer ging,
Hen afgunstig op z'n
Harde, kwam meester
■d- even 't blonde jon-
Hadht, dat niemand 't
Hrde hij: „Toto Frans,
waren al om.
Hi hoe d'r jongen ver-
Hls Zat ie stil s'dmimo»
I leerde mat pijnlijk
H een les van buiten.
H, die goecüa mloe.
Hextratje" bij z'n bbter-
Hn zoo graag laten vote-.
I meeleefde dezen moei
Hted z'e nooit i«ts, bang,
is 'Zou zijn.
'rans aan mteesler, dat
Hij gekeken had of des
Halletje taet 'm gedaan
It! Volhouden maart"
I dan.
Hf Frans' plaats open.
al aan een paar
■f Fr.ans ritok wiajs'. Nie-
Hlijk 'kwam hij, bleek,
■n. Zonder op de ver-
■ten te letten, liep-»
beefde z'n stem doof
Hitige snik volgde, nog
Hr's hand rustte op dile
Hstalte. „Kictoi jongen.
H'ct jle kijken hoor!"
Hen werkte Frans nog
Hsschien werd moe wel
H om zijn go aio rapport.
I 't, dat had mWter 'm
H krijgen, morgen! Oooil
morgen. Moe zou dam
Hl Frans voor mOederd
't rapport en 't is een
I straks breng ik' 'tmae.
w beter?" I
Het groote bezwaar.
Zoo men weet, kon, lang nadat ieder
Staatsburger gelijke grondwettelijke rech
ten tad gekregen, geien katholiek een
rijksbetrekking krijgen. En hioewcl «ht
tegenwoordig. dank zij onzie politieke eenr-
helid, niet zoo scherp meer doorgevoerd kan
wonden, bestaat die hatelijke aehlteruitL
Eetting nog immer, vooral o,p de. Haagsche
depaatetoieinten en v.oor wat de geMeeultte-
Jtetrakkingen betreft, in veel plaatsen,
(waar wij in de minderheid zijn.
Evenals vroegen, iwordt het echter een
legende geheeten, dat de openbare ambten
pns om ons geloof' worden onthouden.
Neem. zeggen pnz'e tegenstanders, wij
letten alleen pp bekwaamheid!
Toevallig is (fc katholieke sollicitant
flam altijd de m'inst-beigaafde.
Een enkelen keer laat de overzijde eehL
jter in haar kaarten kijken.
Zoo was het do socialist Kieerekoipeq,
flie als lid van den Amtsterdamschen ge
meenteraad in 1919 openlijk de aanstelling
ivan pater v,an Ginmefcein tot prpfessor
6nn de Stedelijke Universiteit besltr|e.e,d,
iwijl het een katholiek priester betrof.
Be meerderheid .van de Amsterdatmteche
-Vroedschap Was heit n-pmend mot den anti-
paapsclïen ,.A. B. K." eens en koos, tegen
de aa/nbeveling der curatoren in,, oen tritam,
Hvians laenige -verdiensten wanen dat hij
-een bundel spreekwoorden verzameld had
«en dat hij niet katholiek was.
Ook nn bij de presidentsverkiezing in
tójmlerika, komen enkele vrijzinnige bladen
er rond voor uit, dat Al Smith oui' zijn
Katholiciteit geweerd zal worden.
Aan populariteit ligt het hier niet; aan
kennis evenmin,, rwant wie driemaal wordt
herkozen tot gouverneur vian d'en staat
jNeV-York mag or zijnmaar Al
Smith moest geen kruisje slaan!
Lees wat die. „Telegraaf' over heim
Schrijft: „Al ümith is populair in. den
goeden zin ton het woord. Hij is iemand
wan wien lnten weet, dat hij een kjnap,
energiek en terlijk 'bewindsman is, en bo
vendien iemand die spreiken kan tot heit
Jrart en de hersenen van de gtoote mlassa".
Deze camdidaat heeft dus, naar de er
kenning zelfs kan zijn tegenstanders, alle
leigensdhappen ota oen voortreffelijk pre
sident te zijn.
Hij is oen kna-p, energiek en eerlijk
bewindsm'an. hij is populair, hij heeft (ie
gave om! tot het har|b en de hersenen v;an
de groots m'assa te sproken.
Men zon Keggen een kerel uit hondeiid-
duizemfl.
Hij zou dan ook zeker gekozen worden,
sen Amerika; Kou zich gelukkig met hém
jrekenen, mlaar er is een allesayeilhleere
i.Bthenid bezwaar, tian al draZe voortreffa-
liike edigensdhiappeu van geest en karakter
.>3 één groote „taaarf' verbondenSmith
iBoomsoh.
..Het zon de eerste maal in de gesahid-
ak der V.S. zijn", zegt „de ITeleginaaf"
de „Haagsche Post" sprak in gelijken
zin, diat een president niet tot een dar
oude Hollandse!», Engelschie of Sehotscihe
geslaeMtem, behoorde cn niet tot «enigerlei
ot-estarit kerkgenootschap, maar tot een
tor^antenfatrndlie en... tot de Kakho-
.lieke Kerk.
Als Al Smith dus geen president van
Amerika, wordt, zal 't zijn alleen omdat
yhi! Katholiek is.
Toch zal men eerstdaags wel w.eer met
t smoesje komen, dat nooit een katholiek'
«n zijn geloof .achtenuitgiazet wordlt.
Bekwaamheid geldt alleen!
Je moet maar proeven, zegt de peren-
UITKIJK.
Zieke moe lag met wijd-open oogen haar
anigste aan te kijken. Ze voelde zich zoo
jodmoe, vandaag, 'n Groote angst om-
^nelde, m!et ijzieren vüist, d'r moederharti
|D'r zwakke liéhaam deed zioo'n pijn.
I ,,'kGa mhar vast naar school inoes.
•Elapen gaan nou, hoor, straks komt 't rap-
(pori Dag möederke!" D(a flrtisscthe jon-
IjjJBöislippen drukteu 'n kus op mde's inge-
llen wangen.
Ongeduldig schuifelde Frans in de bank.
t Wat duurde die tóorgen toch vrjeeselijk:
j JUng. Eindelijk! Meester logde 't stapeltje
Hfcporten voor zich neer. „Ziezoo, jougensf
■deze maand hebbien jullip allen buitenge
woon goed gewerkt. 'kBen tevreden!"
'Een voor een riep hij zie bij zjitoh.
JFra:., stond naast de bank o-m1 to,db
maai gauw bij mijnheer te zijn, als die 'm
kiep r i J V 1 CJJ\J
,-%'tIs prachtig hoor. "jongen, maar gauw
naar JnOeder." j i I L I
Met glinsterende oogen rende ie naar
huisr toe, "t rapport stijf tegen zich aan
geklemd. Wat zou moed® blij zijn, nu
werd ze stellig beter, misschien Was Ze al
twel op.
Maar o, toen ie thuis, kwaïn1. I'
Buutvtouw stond in de deur, legde Veel-
fceteekenend de vinger op den mlond.
„Stil joCh, mbo is Zoo naar Ze heeft
bloed opgegeven". i
Hij duwde de vrouw opteij, rukte de
fleufivau moe's slaapkamer ojnen. Met wijd
opem angstoogan staarde die op die bleek
blauwe roeirlooze gestalte.
I -'Hfoeske. mbeske" ^sndlite ie. „Kijk tooh
eens, hier ben ik' mlot 'trapport!"
Nog eenmlaal opende moe d'r oogen.
StRwransfluisterde Ze. o Zolo'z^lcht, tele®
was alles voorbij.
Langzaam gleed de jongen op den grond
t mooie rapport stijf 'tegen Zich aang^-
Irukt. 1
TH I I
Kennismaking
door J. N. v. Vleuten.
Een gesloten karakter en 'n Zekere
ïksehheid in zijn manieren, Wellicht ge
lgen van een harde jeugd, mlaakten Ber-
rd i Vlastra mlinder gesdhdkt voor het.
felscha pslevbn.
Zelf wist hij dit al te g}>eden daar zijn
(uiterst fijuge,voelig|e aard, nog pgiescherpt
idoor zijn trots, .kwetsuren vxeieSde, ver
meed hij zooveiel mogtelijk den omgang de»
taensohen, groeddie hij van lieverlede op
telt den eenaelvigeniman, vervreemd van de
gemeenschap. i 1
Betrekkelijk jong was hij verloofd ge
■weest, maai' allerbitterste ervaringen, de
verbreking van zijn engagieimlent voorafge
gaan, waren de oorziaak, dat hij op het ter
rein der liefde de grootst mbgelijke voor
zichtigheid betrachtte, hpt hij voorkeur
zelfs niet betrad.
Het tevelel aan liefde droeg -hij over pp
de natuur; op geesteskinderen van lieve
lingsschrijvers'; op1 een fijne ets, een goed
schilderij en op Zijn viool, waairlmtap hij züjb
vroolijke of droeve stetoiningen ton ont
zetten in «en totelodieuZe klankengolf.
En was daar, wanneer het lot te zWaan
wooig, de kerk niet wiieg ontstellende: ruim
ten het gemakkelijk maakten, de niPriig-
hoid van zijn "Zorgen dn te zien; de kerk
waar Hij wacht, die troost heeft voor allien
die tot Hem komen, hop gehavend en ge
knauwd het leven liien ook heeft?...
Vlasstra had Slechts één Vriend, Hans
Berkels, dien hij dn zijn wjegkhring} had toe
ren kennen.
Hkis was vers'chaidenier jaren jonger dan
Bernard, van een geheel andere leivensop-
vatting, en 'n tegenovergesteld karakter;
Rlleen uit den viteemlden drang, di|e de iuiter
sten tot elkander drijft, Was hlet te verkla
ren, dat er tusschen liieh een hedite ge"
negenheid was ontstaan.
Overigens: de vriendschap beperkte zich
inieer 'tot een uitstékende verstandhouding
dan tot een druk onderling vigrkeefze Wa
ren buiten hun arbeidstijd alleen tezia-
m!en, wanneer Hans «ens geen meiisj-e had,
nn dit gebeurde uit den aard der Zaak niet
weel, hoe onstandvastig hij ook in de liefde-
was, daar Haus zooal's hij <yriisch Zedde
„niet de gewoonte 'had .oml oude schoenen
weg te -Werplen voor hij nieuwe had."
De taeeste. van Hans' sfchatjes, kende
Bernard slechts bij naam uit cle viiétoria-
verhalen van zijn vriend, of hoogstens van
een portret.
Slechts eens had hij kennis getajaakt met
Blek Norlan, wie Hans langer dan gjekvo-on.'
trouw gebleven was.
Hoe vluichtig de ontmloehing ook was
geweest: 'thad Bernard dilep getroffen.
Duidelijk had hij gézien hoe gehecht h'ct
uteisje aan zijn vriend was.
't Verm'oedcn dat 'took nu weer van
Hans 'n wreed Spelletje was', had bij Vlas
tra de bittere gedachte .doen opklomten,
waarom lieden van Hans z'n soort, hij
voor-keur de gunst der m'elisjeis' genieten;
een gevoel van mledelijden met 't mieisje,
om! de ontgoocheling, die ook haar wel
wachten zou, behield tenslotte hij 'hem'
de overhand.
Den anderen mbrglen nam Bernard den
vrouw'enharten-breklenden don Jnan eens
geducht onder handen, ran waarschuwde
Èeta', voor 'teerst werkelijk boos, voor zijn
onbezonnen, roekeloos bedrijf.
Hans had natuurlijk vele verontschul
digingen wie is er tenslotte een streng
rechter voor zichZelf„ieder heeft zoo
Zijn liefhebberijtjes,ïpotte hij, „de «en
spaart postzegels opde ander leert kunst
jes met..." „De ander maakt menschen on
gelukkig", viel Bernard hiém' kwaad in de
rede.
„Kom), kom." 'zei Hans, ,zoo?n hart-
kwaaltje is een jeugdziekte, die \de tijd
Een paar weken labejr kwam1 Hans is mor
gens op 't kantoor en zijn eie.rste woord
was: „Finis!" .1
„Ja vervolgde hij lachend, „we heb
ben eens lernstig anlet elkaajr gesproken pWei
den nood der tijden, onze jeugd, weinig
vooruitzichten en bovendien je kunt
toch geen huis krijgen, zoodat we alle»
bij elkaar genoomen maar besloten heb
ben, den strijd des levens voorloopig alleen
te strijden."
„Hoe lang." gromde Bernard, „Zal j;e
je daar aan houden?"
,,'t Valt (mie mee dat jle 't nogal kalm
opneemt, oude kampioen."
,,'t Is todh boter aan de galg gesaneerd
imèt jou."
„Niet Zoo somber Benny, daar is geien
reden voor; we Zijn in vrlede gescheiden,
haar portret mbeht ik zelfs behouden
ta'aar als ik je .soms dienen kan, "ran
de foto "te voorschijn halend wiprjr
Hans haar op Bernards schrijfbureau.
„Zeg wees nu wijzter," zieicleze. 1 -
„Wanneer je hét terug gooit verscheur
ik het voor je oogen, dreigde Hans.
„Enfin„ ik Zal het dan bewaren tot
je tot beter|e gedachten kioimt."
„Zeg ïs Biek niets voor jou, R'en!"
„Wroeging dat je haar in den stleek liet;
doet je zbo praten."
,,'t Kan zijn, 't kan zijn, mlaar jij b'ent
verliefd op haar."
„Zeg verkoop nu geen onZin," brotaüe
Vlastra kortaf, 'n PaaJ: Bilaal betrapte hij
Zich echter dien morgen op zoet sentimen
teel gemijmer; vond hij Ziohztelf verloren
in gedachten, waaïvan hij de wieelde ver
geten riteend" te zijnen 'hoeVeel malen
dwaalden zijn blikken naar de foto, diid
Hans hexn' toegeworpen had?
Dagenlang doorstond hij een fovigen
tweestrijd.
Het nieuwe leven waarin hij Weer ging
gelooven, lokte hem wel, maar zijn wan
trouwen maande tot voorzichtigheid't
bleef m'et foto 'n Wikken en wegen. Zijn.
besluiteloosheid sloep tenslotte de scherp
ste kanten van de kWestie af, en Wanneer
hij nog eens wankeldia, dan bradht 'hij
<rich weer in evfenwidht in'et Be ?elfbe'-«
spotting„WaarOm1 toaak je ,het "Je «d'geu
lastig toet allerlei béZwaren, je weet toch
ïtatoers wel dat jo schuWhéid het beste
pantser is voor de 'Zwaikke plekken in
,je hart."
Het duurde nog lang oer Barnard de
tnwendige rust Weiar foZat; mJaar dat dia
rust nog niet volklonten was, da/t wtelt hij
wel uit de Worsteling tojet Zijn Weifelin
gen, die hij beginnen mloest, iedoren keer,
als hij Riek Norlan ontmoet had.
i -■ r
In de groote zaal van de sooijetedt werd
een liefdadighleidsvoorstelling gegeven: de
dilettantentoon^elvereeniging zou een spel
in vier bedrijven opvoeren. Geen plaats
was er bijna onbez'et, ovfaral gonsde ge-
heilig een geroezemoes van stemmen.
Bernard had Zich door Hans laten be
wegen, Om' de uitvoering bij te wonen;
Zelfs was hij er in eigen persoon op uit
gegaan ota' twee plaatsen te bespreken.
Het Zag er eChtjer naar uit dat Hans
verhinderd was, of rijn afsptra.ak ver
geten had, want toen folt tooneelsclhelletje
'voor de laatstetalaal ging zat hij nog stejeds
naast een onbezietfen Zeifcel. f -
't Spel begon; Hans blaef weg; Vlas
tra amuseerde zich matig.
De pauze werd door «enige nteisjes be
nut om tombola-lootjes t'e verkböpfen
plotseling 'Zag Bernaa-d Riek Norlan, die
zich eveneiens dn dienst der liefdadigheid
had gesteldZe zag fold oolk. 't Was of
hij een schok kreeg, zijn SenkVedmbgen
leek verlamd, een gedachte bleef: zou
'zie kontenDan: eiein ontspanniing, 'z'n
bloed golfde weer, z'n lippen 'voelde hij
'teillen Ze k wato' naar heto' tae.
„Neemt u m'n laatste mijnhjeer Vlastra"
.vroeg Ze vleiend vriendelijk. Bernard zei
Woorden Waarvan de zin Voor hém! ztelf
verloren ging, zbcht instindttohtig en zan
der 't te 'Zien. „Voor 'n gulden heeft
u alles," hielp- Ze handig.
Toen bleef zk nog wat staan praten;
Zei wat gelegenhraidszinnetje®. Bernard her
stelde Zich weer, luisterde toet genoe
gen naar haar mielodieuZe stetm, zag met
behagen naar haar op-, zboals ze claar in
jeugdige bevalligheid voor hem' 'stond:
|hoe goed kleedde haar 't bruin fluweelen
rokje, de grijZe, rode en zwart gestreepte
blouse; hoe elegant omhuifde haar gol
vend kapsel 't welgevormd gezichtje.
,,'Wlaar zat u daar even," vroeg, Ber
nard. 'die wat Vrijer werd.
„O vooraanmaar de comtolissiie is1
izoo leuk' geweest ota ons in den hoek te
plaatsen: drie kwart van 't spel zie je
niiet." 1 I
Het tooneelschjelletje ging weer, Riek
schrikte op.
„Wilt u mistechien van de plaats' naast,
mij géhfuilk maken die is vrij."
..Weet u 't 'zeker?"
Hij gevoelde, de verrassing, ja de blijde
verrassing, dat zij toesfcetodé.
„TT kan er zeker van zijn," bevestigde
hij bloZend; nog half verward stond hij
op- nn Met 'haar passteren.
Het scheito' ging op, maar 't w.as Vlas'-
ira niet mogelijk' de hatidnling^te volgen:
'op de hevige opwinding, was de 'terug»
slag gevolgd. 'Werktuigelijk keek hij voor
zich uit. m'et de gedachten ètochïs bij
het schokkend onverwachte; bij Wet jongei
m'éisje dat nu naast bem zat.' de handen
rustig dn 'haar schoot, 'het Woofdje Ver
trouwelijk naar heto gehield. Iets zOets
doorvloeide hem'. 1t geluk streelde hem
m'et 'n Zachte lievle hand. Dan sloop de
twijfel weer aan; Zou hij Zich gewonnen
geven was het n'ifet dWaas Waf hij
deed? beloofde zoo'n toekbta'st meer
dan hot heden?
Weer viel 'hiet scfoïto', en de regisseur
vroeg voor de detior-vlerwisseling, die het
laatste bedrijf eischte een weinig geduld.
De conversatie vlotte tusschen Bernard
en Riek uitstekend; 'zij was een leuk' ver
telster, en als Berimrd eenmaal loskwam
deed hij voor niémand onder. Het gesprek
werd vertrouwelijker, de stemtaen zachter.
„Wel Riek' ben jie van plaats Verwis
seld", vroeg met een sterk' Duits'eh acioent,
een nasseerend meisje.
..Zooals je zli-et," zed Riek' een tikje on
geduldig.
„Ts dat een Duitsche" Vroeg Bernard.
„Ach nee. niets dan aanstellerijhet
kind is een paar maanden in Duitschland
gelogeerd geweest en nu taoet itedrar dat
hooren."
Dié hardheid Van oordeel hinderde Ber-i
nard heel even: hii Verweet Zich' echter
feijn lichtgeraaktheid en trachtte 'hlet ge
sprek weer op gang te brengen. ..Kijk,"
zie hij, daar staat ntevi-ouw Oldhuis met
haar_ dochter." Riek' knikte. „Wat Zijn die
jtoéisjes druk," vervolgde Bernard. f
.,0die kinderen 'zijn alleto'aal zoo ver
velend bewegelijk. Wéét je dat hun vader
in oen Zenuwgesticht is geweest: ze hébben
het van geen vteetad."
Dat 'is dan wel treurig zei Vlastra dto
zonder^ 't eigenlijk be "willen iets beris-
p'ends in rijn steiml'had gelegd. „Treurig?"
wierp Riek tegen, nu werkelijk' srïïbbig,
z'oodat Bernard haar onWÜlekeurig aan-(
k'eek, „al hadden zie 't niét Van haar vadert
dan Zouden ze gek Van verwaandheid Zijn!
De felle uitval Verraste Bernard, nog wil
de hij niet- geloovien, Vergoelijkend zei hij
Zacht: ,,'t Zijn zekér fgeen vriendinnen van
to juffrouw Norlan Onwillig haalde
Riek haar schouders lop, eien boos vlatol-
toetje flitste dn haar oog; maar voordat Zij
kon antwoorden, Werd er' stilt»!" geroe
pen; „kale deftigheid 'schataperde Ze nog
'Verachtelijk. f' T
Het laatste bedrijf begon.
^Bernard Zat we® '"stil voor zich te Zien:
hij had 't gevoel of er 'n afschuwelijke
leegte iin hytm' kwam. I
De teleursteUing dira Riek' hém1 gaf
schrijnde schern; was dat nu het liefde
volle, Zachtaardige mfeisjle, dat hij zich ge
droomd 'had f H1
Verloren in wejetooedig gepeins, schrok
hij op toen Rick' wat Zed.
Autotoatiseh knikte hij, wilde eten lach
foroeeren't bleef bij een wrange .gritoas.
Riek keek «ven verrast. Hij bespeurde
hetbedwong Zich toet kracht, nam een. on
verschillige houding aan. Licht verstoord
verweet hij Zichzelf Z'n dwaasheid jai
een dwaas Was hij, eietn oude dwaas'; niets
niets had het levten hem' geleerd, wat ver
beeldde, hij gteh ook? E'*n woedende Wrok
doorstormde hem dan; tegen Zichzelf, te
gen 'het méisjV naast hém, tegen allen om
hem heen.
Wjeg moest hij, allqen wilde hij weZen,
alleen in de eenZaamfoid zou hij weer
rust vinden. 1
Zou 'hij 't wagen weg 'te loopen... mlaar
de spelers... die taensChen,
Wat zou mén denken; neen 'twas te
gek: hij durfde n'iet.
Maar als h ijbleef tot het leinde zij
verwachtte natuurlijk 'da,t hij haar naar
huis zou leiden, en al dieled hij dat niet;
tusschen het gedrang zou hij genakentoet
rijn Ziedende Zenuwen moeten kruipen als
eeen slak.
Besluiteloosheid wond foto' op, 't angst
zweet paieldie op zijn voorhoofd.
Dan toet -een bruusk geblaar, stond hij
op, tobmpelde. eran "verontschuldiging, liep
'naar de Zaaldeur. Hij voelde de verwon
derde blikken, 't schaamrood brandde in
zijn gezicht. 'Dan was (hij in de ''koelie
gang; méér rennend dan loopetnd ging hij
naar de vestiaire; leen hoed, «en jas de
deur van 't gebouw sloeg drleunrand achter
heto dicht.
Hij huiverde voor den khudlen wind. die
kil op zijn gloeiend gezicht viel, verkoe
lend zijn bloeddoorbionsde slapen.
Lang liep hij, holde, ihij .bijna, Zonder t'a
weten Waarhoen.
Droefheid verdrong langzaata! ,die woe
de, berusting het toedde schoonheid van
dén sterrenhjeto'el en der verlaten stadss
grachten, waar langs hij liep, trof wei®
'Zijn gemOed.
Eensklaps tast hij in zijn binnenzak,
trekt een foto tie Voorschijn, die hij toet
'Zekere bewegingen verscheurt, van boVen.
"naar on'dsr,. een, twiee, drtietoaal, een
larmteWaaii de snippers fladd®ien op den
nachtwind.
Met rustig vasten tred ging hij dan
naar Z'n woning.
An t obuskwestie"
Te Bergen op Zoom beeft de autobus
ondernemer Lilefbroer Van de Kroon con
cessie gekhegen. Gedep. Staten Van N.-Bró!-
bant echter beroepen zich erop, dat ie
wet hen opdraagt die diensten t'e regelen.
'Als gevolg daarvan wordt nu Liiiefbïroer
belet, te rijden. Wiel hoéft de kantonrechter
heto' vrijgesproken van 3(e ten laste gelégde
overtreding, m'aair teen hij laeni'ge da'gen ge
leden wé® Wilde rijden, werd zijn autobus
aangehouden door den insfooteur van de
Wfigeuinspectip. vergezeld van den doto-
ta'audant der Kon. Maréchaussee aldaar."
Hij belette djeu chauffeur verder te rijden
en dwong de reizigers uit te stappen, den
conducteur gelastende, de betaalde gelden
terug te gevten. Deze voldeed hileraan en
de reizigers wrarden gedwongen in de auto
bussen van de 'trató die die ifopecteur
had laten volgen. oVer te stappen.
Bij den taliddagdienst van 2.30 herhaald/:
zich dit spel. doch Zonder den Co;mtoau-
da.nt. De reizigers Werden andermaal ver
zocht over te stappen, doch Weigerden
zulks te doen en eveneens om' als' getuige
in deze Zaak' op te tpeden.
Na een kwar uur te zijn vastgehouden,
werd de reis viervolgd en kon de verbin
ding te Putte gehaald worden.
Drie dappere dames.
De politie te Groningen heeft gearres-
steerd den achttiénjarigen bakkersknecht-
Jï. S. die inbrak in het tijdelijk onbiewoon-
-He huis van ds. Coolsltoa.Jn de Sterréboséh
straat. Hij ward in den tuin ontdekt door
drie oto'wonende damles, dfe hem' vasthiel
den tot de politie kwato.
In den nacht van Dinsdag op Woensdag
werd een inbrlekter op1 foeterdaad betrapt
door den bewoner van hfet café' Voirénkatop,
aan den Coendersvrtag te Belptóan, toen hij
ziöh in de slaapkato'er bevond. Hij vlucht
te weg. De politie Vond later op een nabu-
rigen weg eien geldkistje mét 600 gulden
'dat de inbreker 'had Weggeworpen. Zijn
buit, bestond nu iu een portletotennaie, met
t'ien gulden.
Door een autobus geschépt.
Een 4-wielig motorrijtuig van bakk®
M. te De Bilt, bestuurd door oen der
knechts, als toede-passagil® den bakkers-
ijongen K. m'eevoierend, moest l'iuks Van dén
weg stoppen naast de tratobaan om aldaar
brood te bezorgen. Dje jongen. K„ sprong
uit den wagen, keek noch links, noch
rechts en werd door Oen van de andere zij
de kotoende autobus „gastofopt". De. jon
gen werd ii.l. gegrepen en boven op den
radiator geworpen. Waar hij hebterover
lag uitgestrekt. De aangeredene kreeg
tfleehta enkele verwondingen en klaagde
hevig ov«r pijn in den tug.
liet vliegongeluk te Heerlen.
Het deskundig onderzoeik, heeft uitge-
Wezenj dat één der bougj|es vol koolaan
slag zat. Hierdoor kon de motor niet op
.vol toerental loopen.
De piloot Gesper, dié het vliegtuig voor
hét eerst in rijn teven bestuurde (hij trad
op als plaatsvervanger van een collega,
die toet vakantie was), hipeft dit euvel,
waaraan het ongeluk 'is te wijten, blijkbaar
niet bctoerlrt, ook niet hoen de machine
na "den eerstien start proefdra-aide.
Avonturen in het Poolgebied,
De correspondent van lilet Dagblad „De
Maasbode"', die in verband ta|et de span
nende gebeurtenissen in het Poolgebied,
welke het gevolg Waren Van de stranding-
van Nokile's expeditie, naar Spitsbergen
was vertrokken, hééft geruimen tijd .niets
toeer van zi«h laten hoorton.
Een radio-bericht Maandagmiddag om
2 uur aan boord vau het ijsschSp Bobby
via het draadloos station op het ïpgöy-
eiland (ten Noorden van Hatotoi'arfest)
verzonden, bracht, naair het blad gisteren
tateldde, 'het volgende nieuws:
„Moest gedurende een m'aand op een
onbewoond eiland verblijvjan, 'Waar ijk door
een vergissing was afgezet.
Ik was namelijk ontscheept op 'tHope-
eiland (op 25 graden L. van Green
wich), in plaats van op 17 graden O'. L.
'de Zuidelijkste punt van Spitsbergen,
vanwaar ik een onderzoiakingstaekt over
geheel Spitsbergen wilde gaan ondccna-;
men.
Geen geweer bezittend en slechts vijf
KG. proviand bij mij hebbend, lééfde ik
todh nog van pritalitieve ja'dht.
Juist was ik op het punt om in eert
eigen gém'aakte boot te vertrekken naan
het Zuid-Oostland, toen een visscheréboofc
toij in het zicht kreeg ran mij aan boord:
nam. 1 I
Stellig behoorde dit Robinson Crusote-
avontuur tot de verm'akelijkste', maar te
vens ernstigste ervaringen van mjjn heele
expeditie naar hlet hooge Noorden."
De alcohol-contrabande tusschen'
Canada en de V. S.
16 schepen, beladen met alcoholische
idTanken zijn in de Niagara geblokkeerd
door eem vloot van de Atotorikaanisdfo
kustwacht en wachten hét juiste oogenblik
af ota te kunnen ontsnappen. Elf enidere
booten, die eenige dagen de waajkz'alatal
Ihciid d® Amterikaamsche autoriteiten had
den weten te verschalken, rijn nog hiel;
teruigjgsvonijcilen. Van den anderen kamt
hiehhen dig Canadeesche autoriteiten voor
eenige Imlillioenen dollars aan .alcoholiscihia
dranken geeonfisdeeirKi, die naar de V.S-
mpesten wopd'en .geëxponteerd.
Hoe de communistische schooiers
feest vieren.
Bij geleglenjheiid va-n het jaarlijksche ge-
mieejite-fee9t, hiajd de vrije gemeente v'an
M'ontfor d'Aubertvillieirs Zondag j.l. een
gecostuime'erde optoo'ht georganiseerd. Maar
de oolmimunistem die waarschijnlijk van
m'eening waren dat de opitoeht nielt piquant
genoeg was, besloten op hun m'anier op
tocht te houden. En onider de officieeto
optochit imieaigdm rij hun eostum'esmion-
niken. priesters en vooral lieildezusters.
En al die. figuranten gesticuleer,den druk
eu zaten schreeuwend, aan de toonbanken
in de kroegen. De maskerade, is het wel
mondig te Zeggen, viel volstrekt niet in de
smaak der toch zeer gemengde bevolking
van Aulb'ervïlliers. En als d'e. communisten,
die bef volgende week Zondag „nog crans
Willen doen", mlaar dezen keer met klein»
burgertjes, hun vuig plan ten uitvo® zul
len brengen zullen zij heel de bevolking
tegenover zich hebben.
Mussolini's memoires verboden.
Een Fransch Weekblad publiceert sinds
eenigen tijd gemeenschappelijk mtot een
Engelsch bla,d^ de neenroires van Mussolini,
die fed®e politieke belangrijkheid taissen.
Zij worden pas interessant door het doof
de „Liberia (een in .Parijs verschijnend
anti-fascistisch blad) m'eegedeelde Ifeit, dajt
nadmk of extraotien in Italië, door Musso
lini nadrukkelijk rijn verboden. Mussolini
wil ten koste van alles, verhinderen, dat'
zijn mémoires door zijn landgenooten wor
den gel>elzen; Zijn maatregelen gaan zelfs
zóó vei;, dat dé in Italië binnenkjOniendra
numto'ers van beide tijdschriften door de
politie worden opjgefcoèhf en verbrand.
Nieuwe gevallen van paratvphoïde.
Twee nieuwe gevallen van paratyiphiofde
wonden getmield vanuit Londen. De medi
sche autoriteiten, Kaden de personen, die
women in wijfeen waar de epidenüe.be'arlsciht,
ten sbeilkste aan, taelk en waiter te kolken
en geen rooim1 te gébruiken.
Het katholicisme te Moscon.
Georges Goyau verhaalt aan de lezers
vam de „Figaro" die lotgevallen van een
Fransohe panoclrie te Moacou. De revolutie
overwon, da Sovjets naturaliseerden ons
gebouwDie kelken werden opgeëischt.
Zij wegen -16 Kg. Wjead het dubbele ge
wicht betaald in zilver dan mocht man ze
behouden. Np zlag mton hoe vrouwen en
ni'annan hrln simadep afstonden, zelfs hun
tnouwiringen, tm-wijl ook de kinderen, ia!
was bet onder tranen,, hun medailles afga
ven, zelfs de anm'en gav'en hun oorbellen,
die 2g jratn zilver bevatten. Zie hier een
staaltje van die opofferingsgezindheid der
Moseouscbe katholieken.
■De fïlml van de expeditie-Nubile.
In verschiltond'a Italiaansche 'en (mis
schien ook wel buitenlandsch'e bioscoop
theaters woqdt de film' van Nobile's
N«wndpool-.expeditie vtortooind, dia door db
1B opigMWnen. Naar d'e Giormato
d ltalm sohnjft mogen er, in de IPilm 'geen
oiupiures aongébradht worden olmldat d'e
ruim,' bet belwijs moet leveren van den
groptschten. opaet en de betaeklenis van
de lexpeiditre en een weerlegging nroerti
leasen van; de lasterlijke campagne var»
het anti-fascistmie.
De boodschap van den Paus
aan de Chincezen.
Na de boodschap van den Paus aan
de Chmeezien op die eerste pagina in z'n
geheel te hdbhlen afgedrukt, houdt de Mes-
sagero eenige interessante beschouwingen
over die boodschap. Die bbodsöhap is in'
volkbto'en harmonie met de ovéri'ge docu
menten, welke Pius XI heeft gepubliceerd.
De Paus heeft door denzlelfden geest ge-
dreyen ook steeds 'zich "beijverd een in-
landsche geestelijkheid ie vormen en in
landers te brengen op' de hbvenste trap
pen der hiërarchie. En inderdaad wij ztoij
reeds inlandsohe bisschoppen in Indië, in
'"a eu Japan; iedereen herinnert zich-
nog met welk een luister de Paus zelf in
de St. Pieter de, eerste Japansche (bisschop
heeft, gewijd. D'e boodschap- van den Paus
dus geens'zins een nieuwe resoluut inge
slagen weg. Toch taoet men de houding
yan den Paus niet toeschrijven a,an opper-
turustae: de traditie 'van de katholiek»
kerk Is, dat zij in de geschiedenis steed#
hoert getracht een Weldadige invloed uit
te oefenen op crittóke momenten, om do
rechtvaardige eischen te ondersteunen er*
de onbeheerschte reacties te,gpn te gaan,
Dit karakter draagt ook de boodtohap
van Pius XI want wel bevestigt hij het
waarachtig redht der Ohineozta op om
afhankelijkheid en bevrediging hunnei-
fwenschen, hij vergoot niet te wijzen op
fo bezonnen grenzen en de moderatie
welke de omlijsting moetpa zijn van een
rustige nationale ontwikkeling. Als basis
voor den vrede in China roept Pius XB
