NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
Tegen God.
Bericht.
Bij 't Zilveren Priester
feest te lerseke.
feuilleton"
Jonkvrouw Louisa.
VAN OVER DE GRENZEN
BUITENLAND
TSJECHO-SLOWAKIJE
CHINA
ROEMENIË
MEXICO
RUMMER 97
0INSDA8 14 AUGUSTUS 1928
24s» JAARBARR
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
I Bureaux van Redactin en Administratis! Westsingel 75, GOES;
Telefoon Interlocaal No, 207, voor Redactie en Administratie,
j Bijkantoor MIDDELBURG, Mark» 1 en 2) Telefoon No.474.
IROOTEWAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT BELEZEN
IN ALLE KRINGEN
Wiegens technische bezwaren, o.m. in
verband mtet den tiisselrenvallindcii Ztnr1
dag, zal »ns blad Donderdag niet veirr
schijnen. Ter vergaedinjg zullen wij a.s.
Zaterdag twee pagina's Ontspanningsleer
tnnr extra geven.
Pastoor-zijn van 'n parochie als Ierselkes.
waarvan het grootste deel, helaas, door
pverstooomiin® in de golven ligt verzonken,
is «u juist niat bet geëigende middel can!
zich wereldiveirjmlaardheid te verwerven.
Stil en eenzaam ligt dit Mean pastoraat
verborgen, aan de Zeeuwsühe striooimten.
Geien ihbpga torenspits van dit tot voor
Mort nog tonenlooiZa kerkje trek|t de aan
dacht van den voorbijganger oiml hem' te
beduidien, dat daar een bedehuis staalt
en dat daar ©en priester woont. En toOh,
een kerk staat daar, waar Ons Heer in
•woont jmlet Zijn priester, den brouwen
■wachter van, dit ieenza.afml Tabernakel. Of
•enhtrar dit pastoraat .omf zijn, kleinheid en
armoe ie® eenzaamheid iminder; verdienstelijk
is, zou ik ten Zeerste durven betwijfelen.
De Pastoor dan van lerseke, de Beex-
eerwaaflde heer Wi. H. de Groot. Viert op
16 Augustus zijn zilveren priesterfeest.
En nog eiensdat jubilé zal da pers niet in
beroering br,engten. Maar behalve de
parochie van, Ieriseto, behalve zijn oud-
parodhianten ten. enkele vriend'em, weet God
allele® dien grapten ijver, waarmede de
jubilaris altijd bazieid wlas voor alles wat
goed is.
Als zijn, oud-parochianen van Roelof-
aïenidsvean moesten spreken, ze zbuden
verhalen hoe altoos haastig en vlug pastoor
De Groot taan nog kapelaan pfeT
rijwiel de parochie doorkruiste. De gene-
genjhieid en de dankbaarheid voor zijn
jaremlamig we.r(kfe® aldaar leeft nogt onge
stoord voort in hun harten en1 ujjfcte zich
nog niet lan|g[ geleden in tastbare
bewijzen.
- Maar Zelfs buitan dei grenzen van ons
vaderland heeft pastoor Be Groot dank
bare harten verworven door zijn mede
lijdende zorg voor de, Oostenrij'ksohe kin-
d,exen tijdens dein hongersnood.
En hoe bij al dat werk in da uitgestr eikeis
parochie van Po elofaren cïsveende jubi
laris daarenboven nog tijd wist te vinden
olm] maanden achtereen,, dikwijls maleerdere
uren in dein miorgfe®, dag in dag uit, ta
besteden om! een leerling langs1 dorre
Igramjm'aticaregiels van doodle en. levende
talen af te richten, voor, het' seminarie,
daaraan denlbt schrijver dezes nog steeds'
meit genoegen en dankbaarheid ter|ug.
Die ijver ïs ook nu nog niet Venzonikle®.
Zijn taloed heeft geen schipbreuk geloden.
Als een andere Franciseus, zoo bedelt hij
steenen om) het vervallen heiligdom! van
lerseke te hersteilen. Lovend in zijn lan
delijke en lachende dorpspla.sto.ri©, teimidden
■van 'öenvioiTiicKige) "visscüi&rsi, staa,t hij hiepi
"bij im)et ra<ajd em met daa,d en ge&Ü hij doiojij
■wotoirid m door1 voorbeeld a.aai iedea? cwpr
weKkinig tcxfc hesfc gloeide.
Zwïk ijverisg;v n^eriigi pri'este^wierij Ve-r-
dient -wel eeai zilveren krans, ja, zielf's een
igbiudeai ikfoxml Dia-afiorol raepesi wij' U,
zeereerwaarde Jubalaais, oip .dieoi da.g een
biartelijk „proficiat" tofo! Moogjb $ij nog
vele jaren,, arbeiden misschien niet in
net Z^etuwsche De'kanaat dan toch in
net HaariieanscbEi Bisdom'.
H. m VAN SCHIE,
Kapelaan.
IV.
(Slot.)
Voldoende zou het door ons gegeven
maat al zijn om aan te taonen hoe brutaal
en funest week in wiaek uit deze schrijve-
ta] haar verwoestend werk in Nederland
50)
Louisa hoowe nna/tenkend too. Arme
Mane, zeioe ze, ik weet, üat bet iets
heiligs is, ae echt, het is toch een
Sacrament.-
Ja, 'daxt zei oor mijn moeder Zaliger
toen we van het trouwaltaar kwamen',
Anne, zei ze, denk, -lal je een Sacrament
ontvangen helt, dat zlal je ook over alles
heen helpen, als eenmaal kwade dagen
kolnen.
Ja, .ankvrouw, en die zijn gekomten.
De liefde alteen 'kan niet troosten, al'S da
nood komt, alleen kan ze het niet, de Ke-
Is a^e,s ^ock koofdpersoon
Na deze verklaring waagde de jonk
vrouw hei met langer, haar geliiefde be-
scheimehnge terug te j0uden. Na, eenia
heen en weer praten werd eindelijk heslo
ten, dat nog denzelfden namiddag, 'de
équipage moeder en kjnd tot aan de be
tonde boschplek zou brengen, apldut ze
naar haair huisje konden terugkeer®!.
Vtouw Landheixn werd verzocht ze te ee-
leiden en zooveel mogelijk aan v.jonraad en
voortz'et. En we Zouden lievier niet verder
willen aanhalen. Maar het móet, het moet.
De oogen móeten open vóór hiet 'te laat is.'
Nederland, het Christelijk Nederland mbet
eindelijk eens gaan begrijpen, dat het den
vijand in eigen huis heeft.
Onder het opschrift: „De Bloed-thleolor-
gie van het Christendom" verhaalt (1) een,
zekere Rqedijk over de BD. Bloedprocessdei
te Brugge (numimer van 23 Juni 1928).
„In een urn of kruik wordt hier in
Brugge bewaard het bloed van Jezus;
zeg nu niet, dat Jezius in levende 'jijve
naar zijn groeten vader is afgereisd, want
tijdens zijn lijdensuren op Golgotha stond
daar iemland met een emMer .onder het
kruis oinl op te vangen wat uit zijn Wbndem
vloeide, om dan direct in den looppas daar-
talede naar Brugge te gaan- E|n nu molet het
JJ ook zoo- helder als koffiedik zijn, dat
Baten met Christus' bloed dun löersten Maan
dag in Mei door Brugge's straten defileert.
Maar het grootste wonder is, dat dit bloed
ihet geheel© jaar door Zoo hard is als een
spijker, to'aar juist op dez'en Maandag
vloeibaar wordt. Duizenden loopen in deze
processie achter du gieestelijkten mtede. ma,ar
niet één van hen, die dit bloed te zien
kreeg of ooit te zien zal krijgen; want de
paljassen in het zwart hebben in 't geheel
niets bij zichof 't is een pot roode menie,
die men ter elfder ure met wat olie ver
dunt. Medelijden en haat strleden in mij om
den voorrang, toen ik deze duikende,,ont
zielden" aan mijn oog zag voorbijgaan,
tatedelijden met hen, di,e zitten vastgeroest
in de klauwen van dit wanstaltig bijgeloof
en een oprechte haat tegen deze priester-
kuste, die m'ede door dezle Ceremonie het
volk hecht aan Beurs en Altaar weet te
kluisteren".
Is dit grove en walgelijke haat of niiet?
Alleen de vorst der duisternis en de vader
van alle leugentaal kan dit ingeblazön
hebben.
Ook in luchtigeT vOrin', maar uit even
kokende poel, tracht het genoemde blad
zijn helsehe bedoelingen te bereiken. In
een verhaaltje gaat God de Vader, die zich
in den hem'el .ontzaggelijk'' verveelde", na
wat noodzakelijke dingen en zijn strale®
krans in een valiesje gepakt te hebben,
naar de aarde en belandt bij de voetbal
match Druquay-Argentinië..., bereikte, feu
laatste ,het RemhT,a,ndplein. om in een der
vele daar aanwe'z'ige .ata|useim)entsgelegen-
heden te belanden" en bestelt een cocktail
(nummer van 30 Juni 1928):
„Nou, 't öm'aakt niet slecht', bromde God
de Vader goeedkeurend. Na. zoo'n paar
'eeuwen hetalelsche neeltar Wil ie wel eens
wat anders.
Hij knikte den kellner en bestelde ee»
tweede.
De Jaz'zband-syncopsn wekken niieUwter
vreemde, sensaties hij den ouden God, die
zich weer opnieuw jong begon tie voelen.
Goedig glimlachend beluisterde hij de voor
hem' zoo vreemde muzilek en keek naar het
dansen, dat zoo anders wais dan de heonlel-
sehe parades. 1 I I
Zij verzinnen toöh van alles tegen
woordig, gnumikte hij. Als ik w'at jonger
was, waagde ik ook ^en dansje. -
Maar dat ging niet mteer en bij wijzle
van vergoeding, liet God zijn glas nog
BolaaT eens vullen.
Aan alles komt een eind, ook aan hlet
vermaak der goden.
God de vader bedacht, dat het
tijd was oto uaa.r den hemel terug te toe
ren hij wenkte den kellner om af te re
kenen.
iZas gulden, mleneler. N
Dit een slip van zijn mlantel haalt God
d© Vader e.en papieren rijksdaalder.
Neen mene,er, dat gaat niet, 't is
zes gulden. i (t
Ja vrieDd, 't is goed zoo. Kijk. ik
hen God zelf, weet je en, als legitimatie
bewijs haalde God de Vader zijn straten-
krans uit zijn valiesje en Zette dien op.
Nu, je weet, Waaruit ik besta, niet
waar, als je het tenminste wfeief. 1
vreu£ Si; dat ze
it, doch; ver:
lijkbt, 1
versterik'eade middelen mede in te pakken,
oimi da hoscihhtewoners daarmee te Verzor
gen.
Anne Marie nam! geroerd en met groots
dankbaarheid afscheid van haar weldoe
ners, maar: zij kon niet verbergen, hoe
haar dit, en, haar vurig verlangen, tia^ir
huis tegenviel. Gretehen toonde haaq
ir huis ging, allterduide-
Jde niet Louisa en iWlar-
ner ten dringenste uit te noodigen spoedig
naar het boschbuisje te komen.
Dan tornt go eindelijk ook' Jateob eens
Ie eren kennen, zeilde ze daarbij.
Louisa herinnerde zich haar gesprek miet
TValter ovem daze mensohen en ztei tegen
haar v.adeirZie eens, deze heiden verlaten
het slot met alle gemakken en overvloed,
welke hiet hun hood, zonder smlairt, Dim! een
nederig huisje te willen, waar, hun slechts
arbeid em, ontbering wacht. Als onze Zach
te Anne Marie het maar' uithlofudlt.
Plichtsgevoel mkakt sterk en liefdte
met minder, was hiet lachende antwoord
van den vrijhaer.
Anno Mama had zich: ten opzichte dieir
stemming van hlaar jmtan niet vergist. (Toen
Louisa indertijd, de uitnoodigjmg vaar dein
prins aaimemtepd, 't slot had verlatenhad
i Ja zeker, nxeneler! God de Vader da
zoon cn.....
-x- Ja juist. Nu ik betaal je mijn aan
deel als God de Vader plus yijftig dentó
food, maar je kunt van mij toch niet ver
gen, dat ik voor te twee andeto ook be
taal. Dat moet je hun zelf maar vragen.
En met deze woorden nam God die Vadter
zijn stralenkrans, groette 'heit gezelschap
en verdween."
Is het genoeg? Is nu voldoende bewe
zen, dat in Nederland iedler de vrijheid
•heeft God en het Ohxistendoml op de laag
ste, platste en gemfaenste wijze te bespot
ten en uit te jouwsrn? Zijn wis nu .opge
schrikt of ,z'al het gaan als gewoonlijk;
we schudden het hoofd en steken een si
gaar op!? W'at zullen onze politie-auto--»
riteiten, magistraten, on'zte katholieke en
Christelijke Kamterkdjan nu doen Is het
nu nog niet. duidelijk, dat dergelijke ac-
.ties en systeimhtischo volklsviergiftigingenf
op z'iöh zelf reoeds zoo immoreel en droe
vig, wijd 'den weg banen en ongehinderd
doorgang verleenen aan hiet Verwante coln!-
mhnisme, dat in ieder© .gjploofeondiermijning
jiaar het woord van den Russfechen leider
kelf, de beste propagandist heeft
Of z'al het inzicht uitblijven, tot de
Roode Terreur or is?
Thérèse Neulmfann van
Konner sreuth.
Vooral niot-katholieke bladten gaan
voort m'et beschouwingen oyer hetgeen zij
„het raadsel van Konnersrquth" noieimfen.
Zoo heeft dr. Wolfgang _W,eisl, e|en spo
eialë m'edewerker van cte ,Neue Prei,o
Presse" in .Wleeuein, nogfm'aals oen bezoek
gebracht aan Konnersrmith, waar hij niet
aUeen den pastoor, 'mdar ook Thérésa Neu
mann weer heeft glesproken.
Aan de vertaling, welke het ,jAlg. H:bl.
van het artikel der „,"Neute Ereie' Presse"
geeft, ontleenen wij het volgende:
Alvorens uit Wieenen tiei vei-trekken
heeft Dr. Wieisl ejen bezoek gebracht aan
prof. Veth 'van de universiteit aldaar,
voorzitter van de jReligjoins-psycholórgi-
«he GeseUsöhaft", die getuige geweest
was van hetgeen deimijnWIertor Diebei
v erricht had olm! aan te tooncen, dat hij da
stiigm'ata willekeurig jte voorschijn kon
roepen. De professor vierklaarde, da.t in
dit geval van stigm'ata in de \digenlijkie
heteekenis niet gesproken mböht worden.
De mijnwerker had het oude, fakif-kunst-
stukje vertoond, z'icha'elf wonden toie te
brengen, die boviemditen niet bloedden, en
had op verschillende deleten van het 'li
chaam bloedklemrige plekken vertoond, die
(hoegenaamd geen overtuigenden indruk
'Waakten. Diebel Verscheen echter niet op
een tweedia onderzoeking, die in de Wagi
ner-Jauregg-klindek te Wieienen zou gte-
«ohieden, hoewel hij dit beloofd had. Later
heeft Diebel hbvendi'en zelf toegegeven,
dat liij niet in staat was Werkelijke huid
bloedingen op te roepen, m'aar dat hij daar
voor het bloed gebruikte van Vroleger zelf
gem'aakte wonden.
In Weenein en Berlijn vertelt mien een
voudig weg dat de „Sch'wdndel" van ICon-
narsreuth nu is opgehelderd, dat Diebel
bewez'en haeft hetz'elfgde te kunnen en dat
Thérèse nu weer gezond geworden is,
rp het land werkt én haar stigm'ata niet
meer teruggekomen zijn. Maa-r in Konners-
reuth zielf vertelt d« pastoor 'smloxgenS in
de kérk de „gezichten" van Thérèse. Zij
bidt veel voor haar om'geving.en schijnt
Op deze wijze ook genezingen voor haar
zieke dorpsgenooten te hebben verkregen,
Dr. Wteisl sohpijft verder, dat voor hem!
een raadsel is de, visioenen Van het eenvou
dige boerenmleisje en bovenal het feit, dat
zij n u al negentien m'aandem zdndiar het ge
ringste voedsel en tien m'aanden zonder
het minste drinken Voortle,eft.
Dr. Weisl heeft daarop den pastoor Na-
ber ondervraagd, ,,'tls niet waar", zteide
dezle, dat de stigmata öpgphoudien Zijn
de smid met een bopsaardigeu laöh' tot
K'oenraad gezegd: Nu ziet mten eens, hbs
goed het gaat als mten zich met de voor-
njaimten inlaat. Je vrouiw mlag nu zien, hoe
het gaiat. Is dat aen, neitite handelwijs?
Reeidls in (lien eersten tijd had de jager
lust getoond, Je zieke terug te halen, en
slechts 'aan. de welbespraaktheid, van de
wakkere hiuishloiuidsteir was het gelukt, don
kwaden lui|ml van den mlan te doen over
gaan. Toen daarop Anne Marie's genezing
zichtbaar vooruitging, tornde hij zich ten
op'zdöhte van jieit vertblijf op, het eloifl waf
gunstiger, ïnlaar eiem angel hleief hem' toch
in Wet hiart steken. Bij: het voorstel van
Louisa igevueldei hij daarvan, weer opnieuw
al de sdhlesrpte. Zijn antwoord was. zooals
Anne Marie Vierjmdtedde, door hitteren hoon
Het rijtuig dat mbeder. en; Hnd Baar
huis mbest hrenjgiein, had de plaats bereikt.
Daar, waar de hreede weg] in een voetpad
uitliep, hield het stil. Anne Maria herin
nerde zich! pllerduidelijkst het oogjenblik',
diat mten haar jnlaiandien, geleden, imlet veiel
mioeite in jheit rijtuig hhd geitild feu dq
bamige vriaalg hlaniri dloor het hart Kneed i
Zou Wet een afscheid zijn, waarop geen we-
derziem volgt Haar handen vouwde zie pn-
Wel zijn na Kerstmiis eenigu weken lang
de geweldig 'pijnlijk© Vrijdag'spjassdies uit
gebleven, m'aar dat had Thércse
vooruit aangekondigd. De godsdienstige
ontwikkeling van Thérèse is in het laatste
jaar duidelijk vooruitgegaan. Bijna op allo
kerkelijke feesten heeft zij Zeel" heldfexa
en duidelijke visioenen; ztegt zij Latifnstehe-
Grieksche en ook Pransdhe en Portugee-
sche woorden, die zij hoort. Maar bovenal
zijn haar beschrijvingen van den tempel
van JeruZalem' zóó duidelijk, dat zij voor
oriëntalisten veel, dat vtouger onduidelijk'
was, ophelderen. Met dein Heiland voelt zij
zich 'nauw verblondem", zoo vervolgde de
pastoor, „lederen da,g ziet zij H'eml 'meer
malen in visioenen, 'hoort zijn stem' ,em
voelt Zich zteer gelukkig. Zij zielf is, Zoo
als vroeger, eenvoudig en kinderlijk, dee
moedig en vroolijk."
Met toesteminixxg van den bisschop van'
Regensburg heeft dr. Wieisl daarop een
onderhoud gehad m«et Theresa in de pas
torie van het dorp. Zij was nog precies zoo
gekleed als het vorig jaar: leien hooggeslor
ten zwarte blouse, zwarte, halve hand-,
schoenen, die da wonden op de handen ver
bergen, een witten hoofddoek oïnl de bruine
haren en licht-rood gekleurde wangen. Zij
ziet er veel gezonder uit dan aen jaar gele
den, het getocht sdhijnt wat ronder getwor-'
den, haar huidskleur beter, 'haar steml hel
derder. Zij bekent dat zij ziteh, nu Zij' niet
meer gedwongen wordt Water te drinken,
veel beter gevoelt. Natuurlijk voelt zij in
de wonden altijd pijn, alsof er een splinter
hout in handen en voeten steekt. Maar erg
is de pijn niet, hoewel zij slecht loopen kan
(zij loopt talmlelijk vlug, maar op den bui-
tensten rand van de voeten). j
Eerst vertelt zij van haar fataSlie een
broeder 'is hij de RêiohsWehxeen andere,
,van vijftien jaar, gaat naar het klein-setoi-
narie. Daar vefheugt zij zich over, hoe
wel zij het helm: in het bteigin afgeraden
heeft. "Wij spreken ovler Indië, waar ik
juist geweest Was en ik viertel haar o.a:
dat ik daar iafet inlanders gesproken heb;
die omi boete tei dolein, drie dagen lang moes
ten vasten
Naiëf ztegt Thérèse dan: „Hoe houden
die menschen het uit? Driie dagen niets
eten of drinken I"
Langs een ottfweg kom ik dan op.,haar
eigen lange vasten. En zij vlertelt; „Bij mij
gaat dat Zoo-sis ik de comknunie ontvang,
dan zie ik den priester niet en evenmin de
Hostie, maar vóór mij staat de Heiland
Zelf en op het oogenhlik, dat ik "dia "hostie
op de tong voel, behoef ik hleel&m'aal niet
te slikken, want zij is al weg". En zij
voegt erbij: „Dokter Gerliteh Weeft mij
-wekenlang gadegeslagen. Onder het coml-
mUniceeren stond hij vlak bij mij1.en keek'
scherp toe. Hij is Protestant en ©en eerlijk
mtenseh. En nu heeft hij de genade gekre
gen, hij zal spoedig katholiek worden".
Ik vraag haar mij te vterMaren, hoe zij
den tetolpel van JeruZalöm Ziet.
„Hij is half zoo groot als Konnerste.uth"
antwoordt zij. „Rimdota! den tempel loopt'
een dubbele1 zuilenrij, waardoor heen mten
in een grooten voortuin komt, die naar dein
ingang van den teinipel voert, waar 'de
mlannen staan. De vrouwen vinden ©en
Verdieping booger 'plaats. Ik begrijp ieeh-
ter niet, waarom! Josef en Maria miat tot
kiind JezUs, niet langs den weg, dien ieder
een neemt, dien tempel binnentreden, maar
tusschen twee zuilen door, die halver
hoogte door een ketting verbonden zjjn,
Kunt u dat verklaren?"
Ik mbet 'dit ontkennen ten vraag naar
het aantal ingangen van den telmlptel en
andere bijzonderheden. Maar daar blijft
Thérèse het antwoord op schuldig'. „Ik
'Zie den heelen tempel niet", antwoordt zij
„m'aar allee® dat deel, dat samenhangt miet
de heilige geschiedenis". 1
Dr. Weisl was voor zich overtuigd,
dat er bij Thérèse van geen bedrog spra
ke is. Ook hij kon de verschijnselen niet
langs natuurlijken weg Verklaren.
willefeurig tut een. d'ank'gahed, em tramietn'
van vriomia pntrbiering] rolde®.1 over kaap
wangen. Vrouw XiangiMlmi, ta fijngevoelig
olm1 het wedtaim dar. edhtgenootm ta sto
ren,, Zeilde achter te willen blijven en Zatte
do Imlandi mlet proviand in h'at bosch. Hier
kan Koenioald z® wd halen, zteide ze. Met
trotscbe vreugde j2ag zij daarop haar ver-
pleiegda nia, toen dielz© mbt hat kind de®
weg naar hiet jagershuis insloeg. Ook de
oude Christiaaq sttieeik! miet d'en ruig der
Wan|d over giin ooige®,, die vochtig! wareai
geiwordie®. Maar Anna Marie smeldo met
eien ludhitigem tred als mten van een naurwe-
lijik's geoieizema piet verwacht zbu tohbeu,
vooruit. Wat hinderde Wet haar, dat hef
lied van de® lijster vmstomld was en de
be.Uk ziin kbpertooi reeds had., dat de bloe
men i® 't romd veirhleelkteni en koel db
herfstwind woei! Haar hart sloeg] va®
vreugdevolle Verwachting. Gretcto® hup
pelde naast haar moeder, haar snaplmondje
stond gem oogesiiblik stil va® enjkel vra
gen .e® zeglge®. Nu kroonde zich! het pad
en hlet huisiei wend zichtibaairl.
Anne Marie mbest stilstaan, otaii adetal
te halen. Zij hileld' zich aan een boornJstam!
vast, haar voeten, wilden haar niet ver
der dragen, zóó gtcoot wat haar ontrola-
De Volkenbond en het anti-oorlogsVerdrag.
Hpioigstwaarschijnlijk Zal de Volken-
hondsvergadei|ing het anti-aorlogteverdjragj
ïn September bespr]eken, nu Engeland het,
als zaak v,an algem'een belang ondier do
aandacht van alle leden van den Bond
heeft gebracht.
Ben bespreking van het verdrag door
den .Volkenbond zal, naar miern vfrw.aicht,
de beteekenis ervan voop de handhaving
van den wereldvrede Verhoogen en een
,'aanmbediging zijn voor wapeningsbeper-f
king.
BELG1E
I Opnieuw vestingtrocpen voer Lnik.
De forten van Pontisse, Bapchon, Eiveg-
née, Eléron, Efmhourg w Boneelles± in da
onmiddellijke omgeving van Luik zullen
binnenkort van barakken wordem. voorzie»
bestemd voor de trpepen van tot hieuwi
[opgerichte regimteut 'Vesting-artillerie.
Deze artilleristen zijn thans ijeiedsl gerecjru1»
teerd in de provinciei L,uik. Ook is needs
een begin gejn'aakt m|et tot plaatsen van,
betonnen platfotanien v,oor verdragende ka
nonnen in dez'e gedeeltelijk herstelde foptenl
die, zooals 'betond, in AugustUsl lf>14t efen
belangrijke rol hebben gespeeld.
Godslasteraar veroordeeld.
De redacteur Anton Hodiua had op eiea:
vrijdenkexsvergadexing te Teplitz voor eea
gehoor van ongeveer 3000] personen een
rede gehouden, waarhij hij God gelasterd
had en den godsdienst openlijk vjeraohtelijk
had gemiaakt.
Hij werd dez'er dagen tot viler mbanden
kerkerstraf veroordeleid, welke straf nog
verscherpt werd met één vastendag pe®
maand. i
Een ultimatum van Tokio.
Volgens eeen bericht uit Shanghai heeft
baron HiayaSbd, Jupansch .vertegenwoor
diger bij de regeierjngvan Mantsjoerije^
Zaterdag a,a.n generaal Tsjang Bsoeh Li
ang een nota overbancligd, welke vrijwel!
overeenkomt met een ultimatum'.
Daarin wordt genoemde Tsjang gewaaxi
schuwd, dat Japan niet zal kunnen toe
laten, dat de Chineesche nationalisten da
hand leggen óp Mantsjoerije.
De petrolenmschandalen.
Naar uit Boekarest wordt gem|eld, is dia
rechter van instructie Petrescoe, die in]eti
tot onderzbek naar de pietroleulmschan-
dalen was belast, waardoor aan den staat
een nadeel van naar schatting 4Vï milliard
ia berokkend, ten gevolgje Van de vele on
aangenaamheden, welkle hij in Verband met'
deze zaak had, overspannen geraakt, zoo
dat hij zich voorloiopig aan zijn wehkZaaifil-
lieden heeieft moeten onttrekken.
De officieuze „Universal" bilengt naari
aanleiding hiervan een opzienbarend hoofd
artikel, waarin de hoofdredacteur Popasaoiel
VerMaart, dat PetresCoe die laatste 3 jJatoJ
voortdurend rapporten en aanipandinlgen toti
de regeering hleeft gericht, om! het schan
daal uiteen te zetten.
Echter werd hij voortdurend door in
vloedrijke personen tegengewerkt.
Wel is waar heeft Petriesooe de voldoe
ning gesmhakt, dat een onderzoek inglesteld1
is, en de schuldigen geanjeeteerd zijn, docÖ
'zélf is hij tot slachtoffer van dezle® j[aren
langen strijd geworden.
De vrijgelaten kloosterzuster-.
Naar thans uit officieele inliahtingien'
blijkt, mbet het beribht over vrijlating
der in verhand m'et den moord op Ohrëgo»
gearresteerde 14 kloosterzusters anders ge
lezen worden, dan het uit Mie&ico aan de
bladen geseind werd. I
De „Osservatore Rdmkno" kon de offi-
xiinigf. Het kiud' stormde vooruit. De
houden aLoiSgleiu aau en weldra verhief toechl
•e,e® vrleugdleigelhuil, waairlhoven veruit de
stem van den raafl snijdend klonk: „Goe
den dag, Gretahjen." Toien de moeder op db
nlaats van. dit leven fcwaml, vond zij Gret
ehen in innige omarminta miet Waldmann,
den jongste® van. hleit gezelschap, terwijl]
■haar gevederde oude vriend haar omflad
derde ie® ijywfsuchtiig op haar welkomst
groet wachtte, Q?:o.en moedeir en kind hefï
hutje binnentraden, vonden zjj' bet nog
leeg. Anna Maria zag om zich heen. Welk
een warboel bleeirschte er! De ordelijke
vroiuw.einhand was weg geiweest, maar zij
begaf zich dadelijk aan hiet werk ornl een'
aanjgenaimen indruk voor d'en binnentre
dende voor te bereiden.
Intusschen wae het in het huisje reedd
sqhem'er geworden. Daar piepte de boscb-
igirond onde® den stap va®1 een mannen-
voet. Kom', zei de vrouw tot de kleine,
laten wa hier gaan zitten, heit is vader.
Zij letgjde dien vinger op den puend. Stil,
dat vader ona niat hoort.
(W)ardt vervolgd.)
