i
NIEUWE ZEEUWSCHE CD13RAN l
Ifci'V:
vi
In 'I kraaiennest.
LANDBOUW EN VEETEELT
Voor d© Keuken
ALLERLEI
i Gekke gesprekken
J
FEUIL
Jonkvroi
ZATERDAG 7 JULI 1928
Zt
f'
m i
j
dal,
1 ach f
rial
eei-
'ec
tit
ree1;]
j te
ad
tit
ve'
li 'n
w
til;
ci
k]
fa
w
z«
f
Z'
OK
■O
ei;
X'
v
«■WHMIRHH HHHM
(3
i r v
c
i
1
1
G eslaagde nl
De schoone tijd van liet jaar is weer
aangebroken, dat de eene, helft van Neder
land zich neerzet oim de andere helft van
Nederland te examineeren.
Bezorgde ouders, liefhebbende bloedver
wanten en meelevende ke-nnissqn, schou
wen met ietwat meewarige blikken naar
de slachtoffers der wciemtdh&ppclijko veem
gerichten, die weldra opi de geestelijke
pijnbank zullen worden uitgestrekt, en de
ongelukkigen zelf, leven ju een nerveus-
gejaa-gden toestand van jnaiagptoringein,
hoofdpijn, hartkloppingen en moedeloos,-
hcidze doorwerken boek opi boek', eten
zenuwtabletten bij doosjes en zoeken naar
ezelbruggetjes en geheugentrucjes.
Du als, dan de uitgevraagde, doorge
zaagde en geradbraakte jongens, en meisjes
met het fel-,begeerde diplopia, de wraed-
bevochten akte huiswaarts lreeren, mot helt
gevoel van een triornjphator, hoe vel en moe
ten dan al (spoedig tot hun ontgoocheling
■bespeuren, dat het, slagen voor een examejn
noig geen slagen voor het leven beteekónt.
.Dxa.mens zijn natuurlijk noodig, maar
de fout is, dat zoowel de examinatoren
als de examinandi, mitsgaders hen die de
laatsten opleiden, in de meeste gevallen
het examen niet nis middel doch als doel
beschouwen.
Dit geeft dan aan de maatschappij een
serie jengemensehen volgepropt met over
zichten, maar zonder inzicht of' doorzicht.
Men heeft ze laten loeren feit op feit; zó
kunnen u de Hollands,chc, gravenhuizen
stuk voor stuk, met al hun illustro of
minder illustro leden opdreunen,; ze we
ten alles van de beenderen,structuur dor
gewervelde dieren en van de kopstukken
der beweging van tachtig, scheef gaan
zo van automatisch .ingestampte ja,art,allen
en ze kunnen wat vertellen, Van Bunsen
branders, gasfabrieken, worteltrekken,
fidjïnjmimicperende vaten, het watergehalte
van kristalzure ,soda en den loopl v,an
Donau en Rijn, maar juist door al dat lee-
ren hebben ze, jiimlmer tijd tot nadenken
gehad.
Ze hebben zooveel Van historische be
roemdheden moeten hooien, dat. ze nooit
aan me.nscben- laat sla,an a-a-n zelfkennis
toekwamen.
Zóó hoeft men ze beladen met dingen
van anderen, dat; velen, zichzelf totaal
kwijt geraakt zijn en nimlmer hun eigen
persoonlijkheid terugvinden.
O zeker 't oude wijze, leven zal bij het
grootste deel heel wat goed maken opl de
lange haan. do tijdstroom zal door hen.
wier hersenen nog niet geheel verziekt
zijn, zuiverend werken en de meeste ba,ril
len wegspoelen, maar ten koste van hoe
veel pijn en ontnuchtering? En niet ieder
bovendien kan die, gezondheids,kuur door
staan en anderen blijven weer levenslang
sukkelen.
Neen. zoolang het meorendeel dor exa
mens en examen-ciseihcn. zoo onpraktisch
blijft als nu. moest rn'en maar niet moer
van geslaagd spreken tegen degenen die
het doorstaan bobben.
IUITKIJK.
Dan slentert hij weer het perron op en
neer, terwijl de roosjes glimlachen, de vo
geltjes sjilpen.
Mijnheer Homais glimlacht niet maar
mompelt
•»- Alzoo, ook hier! Het is ontzettend,
zoo iets! Die pastoor, die kapelaan, die
geen cent bezitten.
Ik kon ze wel. En die, pastoor vjndt de
middelen zich een cinema aan te schaffen.
01' liever men levert hem1 deze. Wie, men?
De „Croix"! Wat zit daar toch. lichten?
Wel zijn ze voor,lrij de tijden van hef
groote a.ntielerikale tijdperk, toen de zwar
te man was geblokkeerd in zijn sacristie,
toen men geen m'ensich in de kerk zag.
De slang steekt zijn kop eer op. Het
spook herleeft. Het feest van Jeanne
d'Arc is een nationaal feest geworden, en
een .cinema te Marat-Ville!
Mijnheer Homais blijft staan, als ver
schrikt door het visioen: „Waar zijt gij.
Ferry, André?, Combes? Waar gaan wij
naar toe. En hij kijkt, weer naar de kist.
breekbaar, dit boven houden, cn zucht:
Slechts Mexico blijft nog over.
f
Reizigers' voor Parijs instappen!
De trein komt. langzaam, langzaam bin
nen.
Zorgzaam' stapt mijnheer jHomais in do
eerste klasse coupé, die de stationchef voor
hem opendoet.
Goede, reis mijnheer Homais!
Goede réis? De stationchef heeft
makkelijk praten!
Ik zal aan mijnheer pastoor keggen
dat hij u een uitnoodiging zendt voor de
première!
Verschrikt komt het hoofd van mijnheer
Homais aa.n het portier:
Goen domheden. Doe. dat vooral
niet
En de stationchef, ilje katholiek spoor
wegbeambte is, sóhiet ï,n oen lach.
Naar het Bal,
(Vlaamselie sc-hets)
Sedert enkele jar^n waren zij gehuwd.
René en Adrienne, alles was een droom'
geweest.-
iZij was de «enige "dochter van Oen
groolen koopman en haar .vadcir wou pij
't. huwelijk van zijn lieveling niet ton
onder doen voor zijn vrienden.
Mijnheer Jansen luid zijn fortuin ge
maakt onder en na den oorlog' en hij zou
eens laten zien hoe liij dat verstond.
Mevrouw, die zolder «Ou goedhartig
mlenseh was, doch, zooals alle moeders,
trotscli op haar eenige dochter, kon deze
ook niets weigeren.
Adrienne zou dus eene tmloderne opvoe
ding krijgen, zoo verstonden papa en ma
ma Jiausen.
Eerst 'dachten zei eeUe gouvernante ta
nemen, doc'h hoe zulke personen in huis
bullandelen. Dan mlaiar naar e^n kost-
sclioiol, „'maar niet Wij nonnekfens, hé,!"
had papa Jansen gezegd, „daar lecren z«
niets dan kwezelen. Mijne dochter moet
haar overal kunnen poesen toeren en later
op 't 'kal alle jonge hearen op haar, doen
verlieven."
'En later, 'kreeg dan ook Adrienne ken
nis op 't 'hal: een flin'kfen jongen heter van
eene goede familie dit de stad, René, die.
alhoewel het meisje hein Wiel Beviel, toch
ook dacht ,aun liet fortuin, dat haar la
wachten stond. Christelijk "opgevoed thuis
en op 't ooilege, werd hij zooals vele jon
gens in de stad door 'kameraden meege
sleept naar öalfé's én nniar 'h'als, en eens
'begonnen, had hij voortgedaan en later.....-
het zich zloo dikwijls betreurd.
Na vele op- én aarim'erkïngen kreeg hij
de hand van Adrienne. Matalal had er nog
eens h'ijzondea' ,o]i- gedrukt:
Ge zult haai' toch wol overal mee
naar loc nototen zakfer, en lia,a;i' geen vo
gel! jo in een Wooike 'rn'aken.
Dat het huwelijk (mét buitengewonen
zwier en praal gle.vierd wferd, 1 roe ft niet
gezegd. Die leveranciers zullen liet moest
tevreden geweest zijn, bijzonder Se wijn
koopman, want wijnen en champagne kWa.'
uien toovarachtig Woven.
Het eerste jaar van hun huwelijk werd
hun een lief zoontje géboren. Het was do
trots van de 'falm'ilie, doch mlamii Jansen
had er toch eens gauw tussdhen geroe
pen:
Ik hoop dat het Wij ééntje zal blij
ven, anders gaat ge -u te veel last op den
hals halen, en ge zou,dl uw partijtjes en
uw Wals móeten opgeven. Ziet "uit uw
oogeu en zijt slimlm-cr. i
René Wij 't hooren dezer woorden dacht
aan de ïSaiadgevingen van zijn eigen móe
der: I
M'n jongen, vergeet nooit uw lui-
welijk'splichten, al is do, last nog zoo
zwaar. Elk kind brengt z'n zegen mede-.
Maar, hij had uit vrees laan zijn schoon-
Imaniu niets durven antwoorden.
Vier jaar waren sedert, dien vierloopen
en Reiióke was tot een schoon lie'f baasje
opgegroeid, molaar.... icirg bedorven.
't, Was -een paar dagen vóór Kerstmis
en René 'en Adrienne zaten stómen, na het
middagmaal nog w,a,t te praten.
René, ik verwacht dezen namiddag
mijn nieuw toiletje voor 't Korst,misb'al,
zei Adripine. Oh! wat zal ik pronken
op het Wal!
René antwoordde niets, m!a,nr bleef na*
denken.
Na een paar minuten:
Wat scheelt er ui, liovfe, u ziet er zoo
imismoedigd uit, juist alsof ge met mij niet
graag mleer uitgirtgt.
Neen, vrouwtje', dat 'weet ge jwel
beter, maar ik denk njn.n den kleine, 'die
sedert een paar dagen zoo, loelijk hoest.
Och, de kleine is immers hleter nu,
de meid kan er toch bijblijven 011.... dan is
't ventje goed bewaard.
't Bieéf er Wij.
't Was daags vóór Kerstmis'. Do kleine
had den gansehen dag lievige hoestbuien
gehad, zoodanig dat de dokter ontboden
wiard. 1 SI 1
Goed warm houden, 't is eene zware
verko'udh-eid. I
De kleine Im'ocht het Wed niet verlaten.
Die jonge móeder liooipte maar dat het
kindje zou rusten tegen den avond, want
'het tal speelde gedurig in haar .hoofd..
Dat nieuwe toiletWjat zou ze Weziens
lieblven hij al de vrienden!
Hlet kindje werd heel Woelig én do
jonge móeder meer en meer zenuwachtig.
Haar m!am was thuis gekomen voor 't
avondmaal en zag er erg WeZ-orgd uit.
Ja, Adrienne wou toc'h maar naar het
bal. Met lret mledidament van den dokter
zou de 'kleine toch wel in 't slaap' vallen
en waarom kónden zij dan niet fetaap!,
m'eendci zij. De danige drang om te schitte
ren op 't bal maakte -haw haast waan
zinnig. Zo,ui zij ïöbeten thuisblijven als
al hare vrienden en kennissen dw waren.
Na 'het aviondm|a|al, ging' zij zich opschik
ken. De auto werd voTwflicht 'tegen ho
gen uur. 1.
Make, 'make, riep' de kleine, die daar
op wow een hoestbui kreeg.
Ja, schat,téke, 'k Iconr séf'Ilens. Tri
netto zal u wel helpen. Braaf zijn, vriendje
dan krijg ge morgén wat lekkers vau m,a-
ma'kc.
- Madalm'e, zei Trinette, 'k 'geloof dat
de 'kleine koorts heeft.
Begint gij nu ooU te zagen. Blijf hij
do kleine zitten, Zulle, Trinette, en gaat
niet uit, de ft,mier. Als de kleine naar mij
vraagt, zeg helm', dat ïkl eene boodschap
hén gaan doen en tracht liem, te doen in
slapen. 1 1
Er wordt geteld. De auto was da,ar o'm
hou te halen. I
Make, make moet komen, riep we
derom het. kind en wierp al z'n deksel
weg. i
MnclaWe, rie.p de dienstbbde. nog eens
op den trap, de 'kleine roept zoo over u.
Met drif'tigen stap- k'wuni zij nogmaals
naar hoven en omhelsde den 'klein,,.11 René.
Toe, zoetek'e, braaf zijn nu en netjes
slapen, mamak'e. komt. straks terug hls ge
stehoo-n dodóke gedaan hebt, en zij gaf 'heni
in haar ha,net een dubbele dosis mWeieijnoni
hop'ende alzoo hol: hind te claen rusten.
Het zoontje werd kalmler en sliep stil
aan in. Het, ból was ,n,l begonn-on toen zij
er aank'walnvcn. Hlet wOs een echte betonvtt-
ring aldaar. Al die ge.kleiurdo lalmpen, die
chieke toiletten, die kleine tafeltjes' m'e-t
Chineesche, lichtjes, waarop de champagne-
llesscheu en róupen pronkten en waaraain,
de kbppcltjes zaten! Die meelokken de mu
ziek!
In dit, alles trachtten do aanwezigen
hun 'kómlmei' te vergoten, icdccpen m'aakte
illusies. Oh 1 die begoocheling van eenige
uren waar ér zoovele .hunne onschuld
laten.
Twaalf uur! Plots is .alias stil! 't OiJ-
ftst herneemt heel stil ,,11 oen sterke man-
menstem heft aan: „Minuit, clirétiens
c'cst 1'heure solennelle" enz.
Die klaniken, die toon doen Adrienne
huiveren. Zij denkt aan den kleine, ma,ar
al Jpoedig vea'worpt zij de gedachten.
r— Nu slaapt hij zekEa1, waflirom zou
ikr'mïj ongerust, maken.
De zang duurt "nog «enige -minuten,
daarna worden de bickers opgeheven om
een gelukkig Kerstfeest 'te wensclien.
Zoo worden onze .christelijke 'feesten
ontaard in heidensebe, He«>sten. Men heeft
als' m'en er aan denkt 011 dajnjr Tegenover
stelt onze Middernacht-missen alwaar men
het ware, innig® geluk alleen stailaiakt.
Het l'al gaat zijnen gewonen gang.
Naarmate de uren voorbij gala», wordt
'hot volk woeliger. De champagne cn de
ibins hebben de.hoofden verhitst en nu.
weet mien niet iklaar meer wat er,g|a!ande i®'
Bijna vi,j f uur 's, morgens. Het Wal ia
geëindigd. De auto's rijden huiswaarts mrti
afgetobde cn zeker geen gelukkige in'en-'
aehen. Ook' Bené die heel den tijd rn'aor
stil was geweest en veel opi z'n zloontjo
had gedacht, trok met Adrienne huis
waarts.
Zoohaast, de Meid de sleutel in de deur
hoorde, 'kwam' ze wecneud naar 'beneden
Zij kón niet uitgelogd krijgen. ^Pussohen
snikken in vertelde Trinette hoe de kleine
in slaap was gevallen nadat ze w'eg waren,
hoe zjj dau zol'f ,ookf wat had gerust op
den stoel nevens het bedje. Tegen den
mórgen was zij ingeslapen en toen zjj
waklker -Werd, daar' do kleine /nog zoo
vast vocrtsliép, ze dichter bijkwam! en
hem levenloos vond.
Haastig werd de dokter bijgehaald. Do
modccijn had haar wérk verridlit, maar
het verdwaasd, zenuwachtig m|almntje had
in haar lvaaist o'm' we.g te kómen, de dosis
to straf gegeven.
MIJNHARDT's
Hoofdpijn-Tabletten 60ct.
Laxeer-Tabietten 60ct.
Zenuw-Tabletten. 75c».
Staal-Tabletten90 c».
Maag-Tabletten 75 ct.
Bij Apoth. en Drogisten
De afziet van geslachte kippen.
In een der laatste nummers van de Be-
drijftpiluimveehouder doet de heen Burgca's
een idee aan de hand waarnaar misschien
de afzet van jonge 'hanen en vette oude
kippen op een beteren voor d,en ,kip|penhiou-
dcr voordeeligop wijze zou kunnen plaats
vinden. Zooala men weet verkoopt Men
thans algemeen do jonge banen vaa;k voor
spotprijzen aan oipkoopiers, die -en gaode
zaken mee im'akem. De verkoop van t^pdo
'hennen is op verschillende plaatsen ver
schillend geregeld. Bekend is de kiplpen-
rnai'kt te Barneveld, te Alm'eirisfooirt en te
Utrecht. Daar komen de boeren met hun
„aftandedie" kippon ter markt en kun
nen nog, wel eens een aardige prijs maken.
In Zeeland is de afzet van oude, kippon
door de Zeeuwsche Dandbouwmij. onder
aanvoering van don heer vau Asperen
V ervenne, hoofdassistent pluimveeteelt-
consulent,, georganiseerd. De boeren bren
gen op bepaalde plaatsen op vooraf be
kendgemaakte tijden hun oude kippen,, die
dan per Kilo worden veiiikodht. Het voor-
doel is hierbij natuurlijk, dat men ineens
groote. kwantumsi tegelijk krijgt, waardoor
ook den prijs stijgt. De Zuid-Hollandsdhe
eilanden worden op soortgelijke, wijze be<
handeld. De meeste van deze oude kiplpten
gaan naar Duitsehland. Een ernstig be
zwaar is: dat alle Iwoigelijka kwaliteiten
van kippen door elkaar geleverd worden
en dat drukt de prijs weer eenigszins. Het
beste zou dan wezen indien ook' hiervoor
een. veiling werd gehouden., waaribij do
goede hij de- goede., en de minder gócjlé bij
de minder goede zouden kolmen.
De heer Burgers, wil echter oen andoiro
weg inslaan. 'Hij wil do kippen ini ons
land houden. IWanneer m'ein P.arijsi door
kruist, valt het opi, dat men daar zoowel
in de arme als iu de betere wijken tal van
winkels aantreft waar niets anders, dan
geslacht pluimvee verkocht ïvordt. Dat
zelfde zou .hij nu ook in de groote, steden
van ons land willen. Daarvoor is noodig
een flinke dosis ondernemingsgeest en vol
doende kapitaal. De Hollanders, zijn jlog
niet gewoon „wit" vleeséh' te eten en
dus zullen Ze dat moeten leeren. Daarvoor
meet het hij hen gebracht worden. Goed
opgemaakte piepkuikens, soepkippen,'
poularders, enz. moeten op een aantal
plaatsen, ook in do volksbuurten met de
prijzen erbij in aparte wink'elsl worden
uitgestald om koopers te trekken. Het
moet bij de toensehen gebracht; worden.
Men gaat nu eenmaal hetgeen men wel ge
bruiken kan, maar wat tocllil niet onmis
baar is. niet veraf zoeken, maar, tnen
neemt het wel, wanneer men het vlakbij
cn niet duur te krijgen is. Hoofdzaak
hierbij is. dat men prima waar levert. En
wanneer men die goede waar dan ook nog
een bekoorlijk jasje aantrekt en voor 'do
noodige propaganda zorgt, kan succes niet
uitblijven. Hij acht Vooral voor de groote
kip pen,markten hier een taak weggelegd.
Zij toch zitten elk jaar toet een ma,s,sa
prima go-'d dat met "het minderwaardige
over een kam' geschoren wordt. -Wanneer
die nu zelf na de noodiige, propaganda te
'hebben gemaakt enkele, winkels, voorloo-
p.ig alleen in de hetere wijken, openen,, dan
kan m,en daar zeker 'een beter®, prijs voor
zijn producten dingen. Wanneer de vlag
de lading maar dekt. Het- is: zeker een
idee, dat de- overweging waard is.
Droge rij-ït.
Als men droge, korrelige rijst wenséht
te hebben, moet' men beginnen, de rijst
zoolang onder de kraan af te spoelen, tel
kens en telkens opnieuw, tot het waiter
absoluut schoon blijft. Het is namelijk het
aanhangige „meel", -dat gekookte rijst Zoo
kleverig en onoogelijk kan maken'.
Voor hot koken van 2' deciliter rijst
heeft men noodig jl deciliter water. Dit
water met het benoodigde zout wordt' aan
de. kook gebracht, in die kokende vloeistof
strooit men de zuiver gewasschen rijst, z'e
van den bodeml .afrocrendo totdat het wa
ter weer aan de kook is. Dan sluitl men
liet pannetje, zet het op een nie|t' al itle
hcete plek van het fornuis, waar de rijst
zachtjes kan b'lijven kakten, opent het
deksel niet en laat de rijst een kalJhi.ur
staan. Dan is ze gaar en korrelig.
Jv'aspar 'Hacser.
liet was in Mei van dit jaar een eeuw
geleden, dat te NeurenUerg een 16-jarige
jongen optrad, die voortaan als Kaspar
HauiSer in de geschiedenis vermeld zou
staan en door het onhéMondc van zijn af
komst en liet geheimzinnige van zijn per
soonlijkheid en dood het aantal histori
sche raadselen zou vermeerderen.
Op 26 Mei, tweeden Pinksterdag, werd
in bovengenoemde Beiersch® stad een
schoenmaker op straat door den hem on
bekenden knaap aangesproken. Deze zag
er uit als een aankomend schildersgezel,
wa-s van middelbare gestalte en had 'iets
zonderlings in zijn manieren. Hij had een
Brief bij zich voor een rit/móester, von
Wesenig, ,cn vroeg diens adres. ITet schrij
ven wa-s al even gahei'm'zinnig als dc jonge
man zelf. Het vermeldde als' plaats vim
afzending -en dataering: „Van de Beiar-
sc'hc grens; plaats onh'eléend; 1828". Dd
ongenoemde, schrijver Vertelaarde, dat d-o
drager van den brief' in 1812 als vonde
ling voor de deur zijner woning was neer
gelegd, en dat hij liet 'kind in 't geheim
had opgevoed. Dc jongen 'k'on dan ook le
zen -en Schrijven. Nu had 'Hij hem' in den
nacht naar Neuniarilv 'begeleid cn hem
daarna met don brief verder gezonden
naar den ritmfeester te NeurenRerg. Hij
lioopte. dat deze den jongen, die ,li!ij di!
cavalerie wilde gaan, zou voorthelpen.
Bij den 'Brief was een papiertje Ingeslo
ten, z.g. van de moeder van den jongen
afkomstig, doch duidelijk zichtbaar mot
verdraaide hand getidireven, mót de me1
dedecling, dat zij den knaap den 30en
April 1812 ter weircld had g'db'raóht, het
kind in October te vondeling had gelegd
nadat Ti,a,ar anian, een cavalerist, wa
overleden. De jongen heette KaSpar Haw
ser.
D® jong'cn zelf' kón of wilde geen ver
dere inlichtingen geven. Hij werd als ver
waarloosd 'lrind voor den NoOTcnhlergadlren
tea'agistxaat gebracht. Kort daarop stelde
'burgemóeeter Binder oen comtoumqué
op, waarin een fantastische lezing* Werd
gegeven van zijn persoonlijkheid, zulks
aan de hand van eenige vage, ten dietelo
gesuggereerde antwoorden van don
'knaap.
D® openbare móeuing begon zich nu
«niet het geval to bemloeicn. KaSpar Hnu-
ser werd het mSddelpunt van all-err be
langstelling -en er word stilaan «jen log'en-
de oiri zijn geheimzinnige figuur gewe
ven. ICaspar zelf wist niets pimtrent zijn
eigen verleden. Hij sprak weinig cn toon
de zich achterlijk en vrorimtl.
Allerlei verhalen omtrent zijn afkomst
deden de ronde. Hij word o.a. ce.n afistam'-
mieling Van Napoleon genoemd, en de Ko
ning' van Beieren loofde zel'fls fiwi prijs
van 10.000 gulden uit voor dengeine, die
het raadsel wist op te lossen. Ook waren
er, die helm' voor een simulant en bedrie
ger hielden en die, toen er in 1829 een
eveneens onopgehelderde aanslag op zijn
leven plaats had, beweerden, dat hij zich»
zelf de Verwonding had toegebracht. Een
latere aanslag, die tragischer verliep', zou
echter aantoouten. dat het leven Vau den
jongen wel degelijk belaagd Werd.
Een Engelsch edelman, lord Stanhope,
had Heli in'middels1 Kaspar'is lot aan ge
trokken en helm! oersft 'Wij oen loeraar te,
Neurenberg in huis gedaan en latei' voor
zijn vterdcrie opleiding naar Aushlach ge
zonden. Daar 'tó-qeg do jonge nnlan ce.n
aanstelling op het, gHmópntehuis, en hij
'zou wellicht in vergetelheid z'ijn geraakt,
indien niet in December 1833 «en tweede
aanslag op hem! had plaats gehad. Op, 14
Dec'etóter kwam Kiaspar 'H|a,user des
avonds m'et een zware steokwond 'thuis
en overleed drie 3agen later, het, gelreiip
van zijp afltónilst in het graf' medenelmten-
de. Do, dader, die hem', naar zijn zóggen,
in het, park' had gelokt, o'm1 hem medede®-
lingten omtrent zijn a'Ikomst te doen,
werd nooit geyonden.
Dit tragische einde vestigde opnieuw
do algomeene belangstelling op zijn ge
heimzinnige persoonlijkheid en c,r ont
stond in den loop der jaren oen wa.ije.
Hauser-litfceratuur. In een der brochures
werd Ka spar aangowtezen als de zóón
van een Badenschon groothertog, wat
echter als een verzinsel werd afgeweizen.
Maar het ware is men nooit te- weten ges
komen, en thans nt, 100 'jaren tast, mon
nog altijd in 't duist®.
Op zijn grafsteen te A'enbaoh staat
KasjiOT als „hot na a.d-sel van zijn tijd"
vernield.
Geesldrifl-uiliiig,
Toon de opera „Otlhello" van Rossini
voor het eerst te Napels werd opgevoerd,
sleepte de 'm'uziek het ge-hcete "publiek
zoozeer mee, dat twee la,z'zia,roni (bedelaars)
o)i de libvcngal-orij gezeten, die beidei/
slechts één arm' hadden, elkfaar hun over
gebleven hand leenden oim' ie kunnen ap-
plaudissecren.
Nueliicr.
De békende plnt-DuilSehe dichter Klaus
Groth (1819'99) stelde or Imogen prijs
op, dat- ook' de eenvoudige lieden, de
weinig ontwikkelden zijne gedichten zou
den begrij pen.
Eens wilde hij zien, welken indruk
zijn werk maakte op een njenvoudigeu
bóer, en hij las den mbn oen zijner tref
fendste gedichten voor, waarin verhaald
wordt, hoe het klraken eieneir deur bij
ieui'and de herinnering welct aan zijn kin
derjaren inlet ,al huil lief en leed.
De boer luisterde aanda-chtig toe cn
Klaus Groth daóht niet anders of de oude
'm'an had zijn gedicht doorvoeld en be
grepen.
Maar toen het uit was .vaitte Re boM',
met den maker van het gedicht oifbfch
kónd, zijn oordeel als volgt, santen„Als
die deur blehooirlijk'gerimbcij'd was guw'oost,
had do Odarel al dien rom'micl niet 'behoeven,
te schrijven 1" I I i
Het verkfecr vóór honderd jaar,.
Een ®e,uw geleden, in Juni 1.828, werd
or een diligenoedienst -geopend van Gro
ningen op Winschoten. Dc, andeamelmleir, d»
heea* J. Haverkamp' le. Groningen, ,dio
zich „aannemer van het Vervoer der Brie
venmalen en ondernemer vau Póatwagcms"
noem'de, kondigde die opening als volgt
aan:
„I'ij Lfcsluit van Z. Maj. den Koning v;ili
den 31 October 1827 is aan derf onde.rge-
teeji'ende het Rijden van e,.n Post,wagen of
Dilligenc® van Groningen naar Winscho
ten en vice versa, toegestaan, en worden
allen, die daarbij belang hebben, ver
wittigd, dat die Postwagen zal beginnen
te Rijden op jlen eersten Julij aanstaande-;
dat dezelve- dagelijkb zal .afrijden van de
behuizing /van J. Eekhof'f Tzn, Kaste
lein aan de Groote- Markt, alliidr des
mórgens vóór 5 ua'en en te Winschoten
van de behuizing van Eggo van Dijk, d-eo
middags vóór half een uur, alwaar ook
de. Lootjes' -ter bekfoiming der Plaatsen
móeten worden afgehaald. Ieder vol Lootje
is, volgens Rogleinésnfc, bepaald op één
Gulden en vijfentwintig ContS en hóv'eln-
dicn voor het afgeven Van de Lootjes
s.v.p'. tien Cents, mits vrij Van Tol era
Poortgeld."
Een ralverdeeliug van Napoleon.-
Napoleon woonde eens een opvoering
van de „Cid" bij, welke, hdm' echter in
't geheel niet beviel.-kDe rollen waren in
slechte handen, en na. het t.woede hó<
drijf verliet, hij zeer ,uit z'ijn hum'euw
don schouwburg. Nog in die boo ze stCnï-
ming ontbood hij den schouwburgdirecteur,
wien hij heftige verwijten deed. De direc
teur trachtte zich tie 'verdedigen mét te
zeggen, dat voor hat oogenhliU de „Cid"
niet anders kon worden bezet. Toen steeg
de woede van den keizer ten t-op en ge-
bood hij
„Ga zitten, en schrijf de rolvcrdo.eling,
die ik' u, zal dicftaeren! Rodri,gue Taf-
m'a; don Diègu.e Monvelde Comto
de Cormez St. Prix".
Op die wijze ging bet voort. „Ga met
deze lijst naar den schouwburg", ver
volgde de keizer, „roep- allen hij elk'aa.B
en deel do rollen uit. Zóó ''wordt de
„Cid" gespeeld. Ik' kornl 't 'zien."
Dc wil van den keizer Werd natuur
lijk letterlijk uitgevoerd én dc volgende
opvoering van de „Oid" was schitterend.
ammmummmamummmmmmmmmmmmm
ONDER STRAATJONGENS.
Kameraad, na de vechtpartij: „Wpsoh je
gezicht nou niet zloo, want anders ziet je
moeder, dat jo -een blauw oo,g hebt!"
'T KAN VERKEEREN.
Die geweldige: "t Leven is een komisel)
ding. Vóór den oorlog* was, ik jagen pp
g'roi wild in Afrika, olifanten, tijger»,
leeuwen.
De kleine: WerkelijkEn nu?
IX» geweldige: Nu ben ik' reiziger voor
een maatschappij, die insectcnppiOeder ver
koopt.
ZOT OF WIJZE?
Een heer wandelde in een park' en zag
daar bij ecu rozenperk een m'an staan met
een hengel, die mot oen ernstig! gezicht
stond te turen naar zijni dobber, dia tus-
sdi'en de rozen hinig. De heer inleende, dat
do m'an niet goed bij zijn hoofd was!.-en
gaf hem' een kwartje., terwijl hij modelij
dend vroeg-
Hoeveel denk je er zoo wel te, van
gen
De man lteck hem' aan en zei doodkalm:
U bent ,de elfde, mijnheer.
ALTIJD' HANDELSMAN.
Het meisje had genoog van haar aan
staande en gaf hem' zijnfrinig terug. Toen
bij dezen in ,z'ijn vestjeszak liet glijden,
zei hij
Wie. is, het?
Dat zeg ik je niet.
Toe vooruit, geef mij zijn naalm',
anders
Neen. neen, je zult hein' vermoorden
Hoe kom je er bij. zei het practise,lie
j< ngomensch. ik zal luiml alleen den
ring verknopen.
DAT GEEFT TE DENKEN.
E-*n goochelaar gaf een uitvoering in
een provinciestadje, Terwijl bij bezig was
zijn vrouw in een Z'ak'te binden, waardoor
ze spoorloos zón verdwijnen, irdap 'n sten
torstem': „Wat kost zoo'n fc'ak'meneer?"
AL GENOEG TE DOEN.
Jan was. ,de 'grootste jongen in do klas,
maar niet de braafste. Op een keent gaf
meester helm! 'n briefje mee voor zijn moe
der, en hij schroef daarop„Jan is de-
grootste jongen van de klas. ntaar ook
de ondeugendste. Wat móet ik' mtet hem
doen?"
En de móeder van Jan schreef onder het
briefje: „Meester, doe wat. je goeddunkt,
'k neb m'n handen al vol met, z'n vader.
OOK GEEN SLIMMERD.
Maar Jolian. wat breng je da,atr?
E-'ii laars met een hoogen cn, één metj e,an
lagen Schacht.
Johan: Ja mijnheer, dat begrijp ik
zelf niet en wat :t mooiste is; op uw
kamer staat noig een pa,ar, dat pireeies
8R00TEWAARDE
VAN PUBLICITEIT
VAN OVER
De ti
Ook dc Belgisch
ken® een mededeelii
pater Th. Uyttenbr
schrift Sint Antonii
te lijden.
Een oorlog in Ch:
mag niet vergelekei
log in Europa. Iu
men voor het gem
het gewoonlijk om'
Men spreekt wel vi
tionalisten, maar ir
ken en Nationalist
het einde van den
neer het er zal
plaats-en vast, te
Deze geestesgestj
rige splitsingen e:
daag vochten twea
morgen zijn -het de
uit volgt tu-ohteloj
gezag over de 1
ioldaten.
Daarbij deed de
getal legerkorpsen
grooten, terwijl aai
geldinkomsten mee
jV-andaargedurige
stuur en uitbuiting]
Ten slotte staat
als eersteklas ban-
wanneer het er op
Duizenden en dui
hierover mee te
Geen wonder dan|
de gevolgen van
heeft.
In minder dan
te Itsjang af te re|
verschillende legera:
in de stad en een
d-entie wea*den gedi
woond door soldate!
Kintsjou werd gepl
had te T&jan-sin-h
aan de vluchtende s
imoeten alle midd-e!
gespuis huiten bui
Ge kunt hegrijpe'
heden de missionaris
het uitoefenen van
zijn als de gevangen
bevinden zich me-
beid de christenhei
Daarbij is, het
de soldaten op de
roovershoedanighed-e
legenhed-en aan het
een andere Chineei
kennis mee gemaak
Wat te doen in i
digheden? Geduld li
volstrekt onmogelijl
bezoeken, ten minst
christenen, die won-!
De voornaamste
m'ede een groot aant
tegenwoordig te k:'
Moeilijkheden ve.roo
dieten. Het geduri.
militaire geza!g( 't
oogenhlik geldt in
xegaande tuchteloos
Duizenden oud-solda
tot bandietenbenden
•plaats die de zijne
bandietenbenden gev
■zij geen officieel k
bijgevolg de .groot'
om gevenze wo;
als een noodzakelijk
niet onderduimtech
de oiveAeid (dit söh:
Zuid-West Hupeh,
De misdrijven uit,
den, zijn ougehoori
■er voorbij, of sche;
op den Blauwen stn
terwijl de voornaar
weggevoerd en sled
prijs worden vrij
35)
Afscheid! Aist
mauwend door Louij
tegenover Walter
«/ver hare wankelt
reikte zij dan Vriend
haar kant stond, I
welke de hare omsl|
Beider blikken ont
welk een wereld v.ar|
van den jongen mal
Leef wel, LouiJ
als een afsdheid vo
Nieimand had dit
gehoord, niemand
blik gezien.
Maar nu was ook'
■ontsluierd. Het wa
die trouwe vriendenl
TWaltcr, ik wil blijj
scherm imij tegen
dezen andera, maarl
reeds aart he.t jicht*I
als het rollend rad v j
idex mienschheid met
