NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
DINSDAG 12 JUNI 1928
VAN OVER DE GRENZEN
FEUILLETON
Jonkvrouw Louisa.
BUITENLAND
MEXICO
BINNENLAND
RUMMER 70
24«™ JAARBANB
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie en Administratie) Westsingel 75, GOES;
Telefoon Interlocaal No, 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG, Markt 1 en 21 Telefoon No.474.
Abonnementsprijs f 1,90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
AdvertentiBn van 1tot6 regels 10,90, elke regel meer f 0,15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager.
6R00TE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT BELEZEK
IN ALLE KRINGEN
V Nieuwe wijn in oude leder-
(zakken.
'Amerika werkt, alle oppositie ten spijt'
ongestoord voort i^an den bbuw van den
hoogen mUur, die de nationale industrieën
tnbet bfeschermrii -tegen de aanvallen van
buitenlandsehe cbncurrente®. -Engeland, het
land van -de vrijheid, heeft zijn vrijhandels
politiek verlaten -ten streeft doeleinden na,
die ons ,d©en denklein aan "de tijden 'van Ko
ningin Elisabeth ;Cjj van Oliver Cromwell.
Onder koninklijke bescherming wordt pro
paganda gevoerd voor zuivering van de
Britsche mode -,van vreemde invloeden. Zul
len wij .straks weer dei oude m®tsenw:et uit
de zeventiende eeuw zien herleven? Een
wet waarlij iwterd voorgestehueye®, dat iede
re Engtelschmlan .een in Engeland gemaakts
wollen mUtte .moest hebben. En een wet
telijk' voorschrift, kdat een lijk in ©en wollen
kleed begraven moet worden?
In Rusland spreekt Trotski over den
plicht van iederen Rus het vaderland in
van oorlog te verdedigen. En in Eet Zuid-
Oosten van -Europa wordt imiet economische
wapenen een nationaliteiten-strijd gestre
den tusschen de volKfen, die bij vredes-
tractaat het -zelfbfestelmimingsreeht verkfè-
gen, (maar de middelen nog missen om' _van
dat recht profijt te trekken.
Terwijl dit alles olm! ons heen plaats
grijpt, blijven de geleerde economisten
voortgaan met te spreklen en te schrijven
over de naive opvattingen van de staats
lieden uit de zeventiende, eeuw, die in
hun econotaWche ,politiekr zichT lipten ledden
door het 'Beginsel, dat verrijking van het
eigen volk .niet anders mógelijk was 'Han
door verarming van de vreemde volken. Is
het grijpen naar oude wapens, het herstel
Iran een (oud© door dei wetenschap als on
deugdelijk* gekwalificeerde, (slagorde in den
ecönomischen volkfenkring, jcen daad van
wanhoop, of' moeten wij het to-genlwóordige
streven Beschouwen -als ©en poging van da
staatslieden om! iin ©en tijdperk.van over
gang, zooveel .mogelijk directe winst te
bfehalen
Hoe simplistisch in dit opzicht het den-
kfe® van de leidende staatslieden dikwijls
is en hpe weinig' er uit de lessen der his
torie geleerd wprdt, blijkt uit den inhoud
van het tiende hoofdstuk' van hielt vredes
verdrag van Versailles, handelende over
de ecbnotois'ch© kfsvelsties. In de vergader
zaal van Versailles werd in 1919, dia eerste
nieuwe wijn gedaan in outte lederzakken.
"Wanneer thans Engeland, Atnleirika, Duits
land, Frankrijk! 'en de Staten van Zuid-
Oost-Europa elkander verwijten, dat door
hooge tarievenmhiten 'het vrije wereldver
keer geschaad wordt, m'ag da Buitenst aani
der den hij venden het Vredestraetaat, Voor
houden en hen wijzte® op den inhoud van
het tiende hoofdstuk, waarin, zij hieit ook
ietwat Verbórgen het oude Meirc'antilisti-
Sche Beginsel is neergelegd, dat het krach
tige volk zich slechts verrijkje® kan ten
kbste van het zwakke.
Welke bfeteekenis kunnen, wij nu hech
ten aan een ontwapeningsconferentie, wan
neer de geesten van Richelieu, 'Colbfeït en
Cromwell in de conferentiezaal rondwaren
Of-zou de oude 'wijsgeer tooh gelijk hebben
gehad, toen hij Bohrteef:' „Wat de ervaring
en de geschiedenis leeren is dit, dat vol-
Efen en xegeeringen niminer iets uit de ge
schiedenis geleerd hebben en niminer han
delden naar de lelssen, die <Je historie ons
voorgelegd heeft".
Door daden IzUllen de volkfeta Van Europa
'de onwaarheid van dezte woorden móeten
aantoonen, indien het hun, wat wij hopten,
ernst is met het teconomiscb en politiek
pacifistoe.
Portugal -en de Missie.
Enkele weken geleden, schrijft dr. A
iVath in de „Roombohe Wereldpost", is
23)
In Walters ziel was nieuwe hoop geko
men. Was het dan slechts een b-ooze
droom geweest, dat de schoone prins ge
komen was, om hem zijn liefde te rooven?
Ook zijn angstige oogen klaarde® op, ge
lukkig lachend keek hij de spreekster aan.
Onze Walter heeft toch niet verleerd
vroolijk met de vroolijken te zijn, z'ei een
«ogenblik later zijn moeder tot haar neef.
God zij dank.
Toen den anderen dag de heenen van
Guldenpforten aan tafel zaten ,3eed Louisa
het voorstel, het nieuwe ziekenhuis, dat in
de nabijheid van den Zwaluwen,berg lag,
te bezoeken. De vroegere heer had dien
bauw begonnen en de tegenwoordige had
dien voleind.
Gij komt toeh met ons Inrec? vroeg
zij aan den prins, de weg er heen is zeer
mooi, hij voert door het dennenbosch van
den Zwaluwenberg.
D,e gevraagde maakte een grimjas, zoo
als hij steeds deed, als hem' iets tegen
stond en de welverpleegde, móóie handen,
waaraan kostbare steenen en ringen flon
kerden, als tot afweer uitstrekkend, riep
hijEen ziekenhuis
er tusschen dep H. Stoel en Portugal een
verdrag tot stand gekpmbn, waarbij het
Protectoraat, dat dooa- 'de Portiijgepistehte
rege©ring, reeds meer dan'400 jaar over de
Kerk in bet 'Oosten wordt uitgeoefend
opnieuw geregeld en omschreven wordt.
Do bctoek'eiiis van deze overeenkomst kun
nen we ,diUi slechts btegrijpe®, wanneer
we de historische ontwikkeling van dezen
strijd om biet Protectoraat, die in h« Oos
ten zo© veel onheil gesticht heeft, bfeschou-
wen in ,het licht van dezen. tijd. i
Toen het iPa'tugWche volk! zich' eeuwen
geleden gereedmaakte ,ojn ,zijn heerschappij
te gaan vestigen in h|e.t Oosten, wees de
H Btoe.l ,den Koning van Portugal op zijn
plidht om mede te wierklen aan de missio-
neexing en ,den ophlouw van de Kerk in
die verre landen.
Póftugal ki-eeg daardoor het recht, om
naast het vestigen van zijn handelsbetrek
kingen, eigen .missionarissie® uft te zonden,
en geschikte personen ujt te kiezen voor
de verschillenda .kerkelijke waardigheden,
welke keuze door dön H. Stoel mbest wor
den goedgekeurd ,ep bekrachtigd. De H.
Stoel bleeft 'trtecht houden om1 de. Bisdom
men in te richten volgens de kerkelijke
wetten. Volgens den tekst van de, JPause-
lijke Bullen konden deize voorrechten aan
Portugal niet ontnomen worden, dan met
uitdrukkelijk goedvinden ,van dief Portugee-
sche regteering. ,Deze regeling' paste gfiheel
in'bet kader van dien tijd. Heit 'zou.trou
wens destijds niet mogelijk" geweest zijn
de missioneering op groote schaal op een
andei'e wijze door te, voeren. :W|e móeten
dan oo'k -erkennen dat Portugal ïn|aer dan
een eeuw >lang trouw zijn taak heeft ver
vuld.
Maar s'edert ,1580 komt er leen omknteke-er
voor Portugalhet land werd toen 'dooi'
Spanje Veroverd ie® in de twee -een-weU
die nu, volgen wordt de macht en invloed
van Portugal steeds kleiner. Van het vrper
gere wepeldrijkf .blijven slechts enkele ko
loniën als armzalige resten ovteor. Het moe
derland werd (steeds arm'er.'Holland, Frank'
l'ijken -eindelijk1 ook 'Engeland b'egonne>n
een voornamfe rol te Spelen in de gebeurte
nissen in het Oosten. Het was duidelijk,
dat Portugal de taakr„ .die hem1 was toege
wezen, niet mie-er vervullen kók, Vooral
niet toen het Missitewezen in de 17e,eeuw
een onverwacht ihooge vlu-dht nam'. Bij
gevolg was ,er geen reden miêer om Portu
gal een iblevoarnechte positie te geven in
verband met het Protectoraat.
Evenwel wist bet land zijn rechten nog
ten volle ,te handhaven. Het hield aan dia
rechten vast (en voerde 300 jaren lang een
taaien verdedigingsoorlog, (dip jn Indië
steeds scherper-vormen aannam.
De H. Stoel had steeds een zeer tege-
Im'oetk'omende houding aangenom'en en ge
durende al dezlen tijd 'het re'oht van -Proted-
toraat der Portugeestehte regeering, erkfend,
doch tegelijkertijd door bet oprichten van
nieuwe Vicariaten -yporzicn in de® nood
der Missiën. Het Vaticaan was ooHpteods
bereid om' üp 'Bisdommie®, die Portugal
onder zijn Protectoraat wensdhte geveptigdi
te zien, ,te letrkennen.
Dergelijke bisdomtaie® .ontstonden wer
kelijk in 1690 to Peking en Nanking en in
1857 gaf Jbjme nog zijn bfereidwillige toe
stemming -fooi-Indië. Slechts ©etomaal, in
1838 nl., itoen Portugal openlijk met den
H. Stoel 'gebroken bad, was Gnegorius
XVI van plan om de vier bisdommen Mai-
lapur, Kanganur, -Rotsehin e.n Malakka,
die toen -vacant waren eh waarover, Portu
gal ook bet Protectoraat uitoefende op te
heffen en het gebied van de beide andere
Goa -en -Macao in te peTkfen.
Daar deze -xnbatregtel in Indië een open
lijk verzet -uitlokte van de Goanesis-chei ge
meenten, die&ver bet- heele land verspreid
waren en -i® Psptugal zfelf gewaar Bestond
voor een Is'ebism'a, nam Rom©, dit blSsluit
terug, en -door eetn eoncbrdaat, dat toen
gesloten werd, kwam' er ©en nieujwle Tege-
Ik ga nooit naar zieken, ik heb een
hekel aan alle ziekten.
-En als gij cr nu zelf eens door be
zocht wordt? vroeg Louisa met ongewone
scherpte.
Dan, lachte de prins, zal ik mij op
dat ongeluk wreken, door het mijn omge
ving zoo onuitstaanbaar moegelijk te mh-
ken.
Geen der aanwezigen stemden mót die
„vroolijkheid" in, slechts de gravin zedde
schertsend, dat zij het zou onthouden en
het ter gelegenertijd wel eens zou herinne
ren.
-Hs gij het goed vindt, zeide de ka
pelaan, dan zullen -Wierner en ik u naar 't
ziekenhuis geleiden.
Ach, neerni mij ook im'ee, riep mejuf
frouw van Kanten.
Des namiddags stond de ponnywagen
gereed om! het gezelschap naar het zieken
huis te brengen.
Da levendige ponny had reeds getrok
ken ooi het kleine voertuig in beweging
te zetten, toe® plotseling de Griek' naast
het 3 ij tuig stond en riep: 'Een oogenblik,
wil een oogenblik no-g stilhouden. Daarna
trad hij op Louisa toe en zich, lachend voor
haar huigend, zeide hij: M'n waarde juf
frouw, is het wellicht geoorloofd, u een
gift mede te geven voor Uwe beschlerme-
lingem? l i i 'i -
ling van bet Protectoraat tot stand.
Na dit .Concordaat van 1857 zouden
de Bisdominen 'Mailuprar, Kranganur en
Rotschin, waarover i!Rsrtugal ook Ret Pro-*
tectoraat had, -ondanks hun bbperkt gel-
bied weer "spoedig tot hoogen bloei ge
raken. Daarenboven izóu Br ©en nieuw
Bisdom worden opgericht onden bet Aarts
bisdom- Goa, waarover Portugal ook bet
Protectoraat zou! krijgen. Daar echtelr de
.vertegenwoordiger van 'Portugal geen te-
gembet'k|omende- houding .aannam, kon mten
over de grensregeling.der bïsdomknen gëe®
overeenstelmkning Bereiken (en zoodoende
werden de bepalingen van het Concordaat
niet uitgóvoerd. Slechts enkele afzonder
lijke decreten jyerden van kracht. Daar de
Goanesische parochies izich vtejzet hadden
tegen den Apostolische® Vidarie, kwamen
zij onder de persoonlijke .rechtsmacht van
den Aartsbisschop ivan Goa.
ïn 1886 ils^wam' er een nieuw Concórf
daat tot stand, dat ook werkelijk werij
uitgevoerd. De bisdommen Maliapur en
Rots'chin werden opnieuw opgeïicht ©n
langs de iWestkust ten Noorden en Zui
den van Romb'ay ontstond het nieuwe
bisdom Daman, waarover Portugal ook
het Protectoraat -uitoefende. De uitzbn-
dering, die ,in 1857 voor de Goaneeisehe
gemteenbe® gemaakt iwas, bleef ten volle
gehandhaafd. Zo« bbhielden de. kerkelijke
autoriteiten van Damian en Mailapur de
leiding van talrijke parochies bhiteln hun
reehtsgebïed en voerde de Patriarch Van
Goa ook' ,'t beheer 'over de groote (pa
rochie in Jluna. Van den andere® -kant
waren er - verschillende Kerkelijke gemeen
ten in hrt gebied van Dam'aii, die 'onder
de xechtsbi'acht van den Aartsbisschop van
Bombay stonden. I
Deze. dublbel-ei|jurisdictie Bracht tvele inbei
lijkhed-en m'ea 'vooral in de stad Bombay,
waar viervijfde Vjin de Katholieken nief
onder de '.rpdhtSmacht van de® Bisschop
der stad stonde,!, m'aar onder dieh Opper
herder van Dam in.
Zoodra echter bet saamhoorighWdsge-
voel zich 'onder deze' groepen 'behoorlijk
ontwikkeld had ontstond er een zeer goede
verhouding, zoodat een buitenlander ,nau-
iijks k'on jmlerkën, dat, er hie!r twee 'groepen
christenen waren )dw elkander een halve
eeuw geleden zbo vinnig, bestreden hadden.
Onpartijdige bhoorderlaars jizien hien'in
't reSnltaat van het werk dat' diei Duitscbe
Jesnieten infet heel veel moeite hebben
tot stand gëbfraehf. Meit wijs beleid heb
ben zij alle moeilijkheden overwonnen en
een verzbening b'ewerkt zoodat de natio
nale tegenstellingen l verdwenen waren.
Maar toen 'de wereldoorlog uithbak wer
den de 'Duitóchers verjaagd. Daar kbtnt
nog hij, idat Sedert in Portugal de 'tepu-
bli'keins'che regeleringsvorml |was ingevoerd,
het Protectoraat niet inteer werd uitge
oefend. Zoo was er teen geheel nieuwe
verhouding ontstaan, j
De thans 'gesloten ovtereenkomfet past-
zich volKombn -aan 'bij de nieuw® toe
standen. i i
ZWITSERLAND
Een rede van mgr. Nolens.
In de international© arbeidsconf'erctntie
heeft Zaterdag Ook onzte eerste Nederland-
sehe legeeringsgedelegieerde, .imy-. Nolens
een red'evoexing -gehouden. Mgr. Nolens
sprak de (hoop uit, dat de moeilijkheden
knjet deconventie van Washington ovter den
8-urigen werkdag, weldra zulle® over!w|jn-
nen zijn. Tegenover hen, die ongeduldig
worden en dat zijn er wejl-en, mte-ende mgr.
Nolens in herinnering tie ,mjoeten Wr'emgen,
dat verséhillende istatten tientallen jaren
noodig hebben gehad om Bollede te wor
den opgebouwd -en om1 zijn organen meer
of (minderregelmatig te i doen w-egkèfi.
Mgr. Nolens -herinnerde er hierna aan,
Wat mij betreft is het geoorloofd,
was het antwoord. En terstond daarop
viel een kleine goudregen in Louisa's
schoot. 'Het was inderdaad een vorstelijke
gift!
Hij is toch goed, onze prins! rie.p'
Louisa ,toen zij wegreden. De kapelaan
zweeg. Vindt gij ook niet? vroeg Zij.
Deze gift mlaakt meer indruk op me,
antwoordde de gevraagde, op een boek'
met zichtbaar gebruikten band wijzend,
dat zijn kleine leerling behoedzaam- in de
handen hield. Het is een liefdegift van de
zen voor zieke kinderen in het zieken
huis. Wierner had zich slechts met ïnóeite,
imiet veel móeite van den ouden vriend
kunnen scheiden. Dit is -een offergift!
Louisa keek nadenkend voor zich' uit.
Gij hleht gelijk, zei 'Ze na een poos.
Een dag latei' schreef dibmiaal prins
Alexander aan de vorstinverheug U,
-m-adre toia, spoedig zult ge het lang ver
beurde geluk genieten, uw dierbaren zoon
weder te kunnen omhelzen. Ik heb hier
zooals geweet, Zeer aangename uren door
gebracht, maar daar ik van afwisseling
houdt en niets m-eer vrees, dan de verve
ling, zoo wil ik van hier vertrekken, want
licht kón ze mie eenmaal overvallen. De
nHenschen zijn hier eigenlijk veel ie deugd
zaam voor Zulk oen kind van de wereld
als uw zoon. Denk eens aan, daar doet
dat ni'en -zich tot'dusverre bet meest'heeft
beziggehouden Imiet -de materieels zijde van
het internationale (arbeidsrecht. Geleidelijk
kómt er -echter ook btelangstelling voor de
mfeer formeels igedeelten voor de controle
en 'voor ide sancties, dite ten grondslag heb
ben de Rapporten van artikfel 408 Van het
verdrag ver -Versailles en waarin een zoo
belangrijke rol (ig gereserveerd vóór de
organisaties der arbeiders en werkgevers,
-evenals voor -de staten, die leden Van de in
ternationale arbeidsorganisaties zijn, indien
zij slechts -dg rechten, die hun op dezen
grondslag toekbtaten, wgnstehie® te gebrui
kten. i I
Na deze jalgembene beschouwingen ging
mgr. Nolens «ver tot de.bespreking vaD
-een bijzónder -punt, n.l. de- eam'enwerkïng
tusschen de werklgetversgroep en de arbtei-
dersgroep in de internationale afbteidsebn-
fefentie. Hij toacht in herinnering, dat hij,
toen hij -in 1926 de eer had de internatio
nale arbteidsconf'erientie te presideeren, zich
reeds veroorloofd -had leienige aanduidingen
te geven ointreut de oorZaak', waarom een
nog Zoo groot verschil- bestond tusschen de
werkelijkheid en -het ideaal. Mgr. Nolens
heeft toen -Verklaard, dat het hem' toe
scheen dat -imlen vooral de-(reden van dit
onderscheid móest /zwikten in' de onvolledig
heden en in diei "juridische onzekerheden
van de -Bepalingen van dieiel 13 van het
verdrag van iVersailles ie® in de eerste
'plaats in ;bet Wekend©iartikel 405.
Intusschen had ,-m'gr. Nolens toen even
evenetenS reledsl -gewez'en op de noodzake
lijkheid, dat. er ©en atmbsfeer moet bó-
Btaan, die -dgn wil naar wederzijds elkTaUr
verstaan scheppen -inbet. Hij had er toen
aan toegevoegd, -dat d-ei omstandigheid, dat
menigmaal de gedelegeerde mót vaste in
structies naar Genève 'kjcSpt, nieit altijd
igies'chikt was -om' een dergelijke- atmosfeer
te scheppen, kjiet vreugde- kbn migri Nolens
er thans -op wijzen, dat in verBchillelnde
landen en ,ook in Ned-eHand ©en strekking
bestaat, een politi-ek? die er naar streeft,
om' de samenwerking van del voornaamste
groepen uit 'het ©economisch, productieve
leven, n.l. de werkgevers en de arbeideTs,
te bevorderen, ,een streVen dat zich gel
dend mteakt ia de werkgjeiving, in het bte-
istuur en Izelfs in de petelitspraaH
Wanneer mten 'eteJiter deze tendenz naar
Bamtenwerking tusschen wterkgeVers en ar
beiders vergelijkt Wet den toestand in
de internationale (arbleids'conferentie dan
moet men ebnstateie!ren, dat de-ze toestand
heel veel nog te wensohen overlaat en in
'strijd is Wet de logische En wezenlijke'
tendenz naarjm'lelerdere samenwerking.'Mgr.
Nolens wees -dan Br op, dat zóówel in de1,
werkgevers'grotep-, als ijl de werknemlers-
groep, m'en iWenigm'aal de gedel.geer-
de kbmf 'voorzien van bindende! mandaten
van hun (beroepsorganisatie.
Menigln'aal gebeurt Ihieifc ook, Mat in de
groep de 'beslissing, zfelfe indien 'de-ze
elechts bij 'mteerd-erb-eid van steminten ge-'
nomten wordt, Iblndend zijn ook voor de
minderheid. Mgr. (NolenS lelndigde met bet
uitspTekbn van de overtuiging, dat het in
het belang (zou zijn van den sociale®
vrede, van -den industrieelen vrede, in het
(belang van de werkgieverB, koowel als
van de arbfeiders en' ook" in het belang yau
de juiste iwerklng van ctö jntemationald
arbeidsorganisatie, dat ide twtele groepen,
die van -de werkgtevers en die Van de .ar
bfeiders althans (trachten im|e|t eikhar tot.
ovexeenstemtoing te ikb-m'en, inplaats van
eenzijdige bfeslissingten ite- netmlen.
Mgr. NolenB -sprak de hooT ujt, dat
tm'eiL in het volgtendie jaar op de fbfulletius
van d© laibteidsconfferientie een andelrie ru
briek1" zbu.lsfunnen lezteln, "n.l. die van gtecbtai1-
hineerde "bijteenkbrnfeten (van de werkgte-
vers- en larbfeidersgto-ep. 1
DUITSCHLAND
j I Bc regeeringsvo.rming.
Hindenblirg heeft iZateirdag Lo-ebe ont-
rnij de m-ooie Louisa laatst het voorstel,
baar bij een bezoek aan het ziekenhuis te
vergezellen! Mij! Gij weet, dat ik al ©en
hekel heb aan een gezwollen vinger! Nu,
ik kocht mile met een paar goudstukken
los. ik kan niet goed verdragen, dat zij
boos op niij is. Ik bid u zorg voor -bij aan
komst op Fürstenstein voor aangename
gasten.
Vorstin Landeros las niet zonder teleur
stelling dezen brief, want reeds had zij
zich aan de hoop overg-egeven, dat baar
zoon eindelijk een vrouw gevonden had.
Met spijt ontving de „zwarte tante", die
omverwerping van haar stoute plannen.
Het onweder van haar toorn ontlastte zich
het eerst o-p het onschuldige hoofd van
haar broeder. Da gelatenheid, welke deZa
hij deze gelegenheid toonde, verhoogde
slechts haar woede.
Je weet, mijn schat, antwoordde hij
haar, dat ik je wenschen, betreffende deze
verbintenis nooit gedeeld heb. Het is zelfij
twijfelachtig, of ik er in zou hebben bewil
ligd.
Da gravin lachte hoonend. Ja, ik acht je
daartoe in staat, mlaax gelukkig zijn er ook
nog anderen, die ©en woordje hebben m(ee
te spreken.
Ja een groot woord, zei de baron,
die zijn wenkbrauwen in de hoogte trok
En hij vervólgde op dringenden toon: li-
vangen en -hem' meegedeeld dat hij heden
een sociaal-dtemótiraat b# de vorming van
de nieuwe .regeering zou belasten, aange
zien het jkabinet Marx pae Maandagmid
dag zal -aftreden.
Over den persbon van de® nieuwen for
mateur heeft ,die! rijkfepresident daarna met
de leiders 'van d« soriaal-dfembcirtati-Scbe
partij gesprokén, -waarop hij ook de liedders
der andere (groote partijen tot hef. verkrij
gen van -inlichtingen ontvangen hieleft.
Voorbarige vrcdewgcruckten.
De „Daily .Expres" van' 7 Juni bevatte
het volgende (berichtII
Het New -Yofkfechs blad „World"-
schrijft, dat (Vrede tusschen de R'.-K. Kerk
en de (Mexicaans'chte 'rege.ering .„definitief®
schijnt te zijn tot standgekbm)en."
De „World" voegt ©r aan toiei, dat -het
aan de (officieuse hulp- van de® Amferikiaan-
-schen gezant, ,mr. Morrow, die vtefrleden
week' .van -México in Washington arriveer
de, en aan het werk van Aartsbisschop
Leopold Ruiz1 -van MichoaCan, die juist te
Romte is 'aangekomen, „grootendeels te
danken is, -dat een eind aan de troelbfelen is
Igekbmfen." j- I
„De Mexicaansohe -katholieken gelooven
dat het -bezoek van den Aartsbisschop aan
Romte ten -gevolgei z'al hebben het zenden
van een -Pauselijk legaat mtet de macht een
overewfklgïnst be, ratificteerim. Men ver
wacht dat -het z'endèn van 'd-eizen im|an, die,
naar bteweerd -wordt, ;elen le-edc' Zo-u- zijn, mis
schien vandaag-nog door den 'H'. Stoel zal
worden aangekondigd, |doeh ztelëelr binnen
©enige w®ken. I
„Men mieent 'dat zijn taaHfzal zijn de
overeenkfemfet, diie, Igelijk gemeld, nu bte-
reikt is, te ratifioteieren. 1
„Volgens dezte ,overeenkfemfet zal het
Mexicaan «che volk opnieuw in staat wor
den gesteld-naar hareutradities te handelen.
De kerken zullen heropend worden en de
priesters weer -naar hun parochies kifnncn
terugk'eeiten, terwijl .ds sacframenten weer
mbgen worden -toegediend zonder de ge
heimhouding der laatste twte© jaren.
„Van Ifeide -zijden worden ©enige con
cessies gedaan. i
MgT. Diaz-, de secretaris van heit Mexi-
caansch R.-K. Episcopaat, die thans in
New-York "vertoeft, -ztegt geen enk'el offi
cieel bleridht -tel hebhten ontvangen aan
gaande een pvtereenkfemist, dodli volgens de
„World" zou de bisschop gezegd hebben
„dat mt. Morrow in sltaat is een ovcreien-
kbm'st tot ,stand teihirengen."
Men heeft lin Katholieke kringen alge
meen dit 'bericht tte mooi gevonden om'
waar te Jzijn en 'jhet op zijn minst voorbarig
genoemd. Bovenstaand jbteriebt laten wij
dan ook'ivoor rekening van het Nieiw Yorik
sche blad.i
Een B.T.A.-telegram! 'uit Rome mteldt
d.d. 8; Juni
Eerstens, dat ide „Osservatore Rbma^
no" alle'-geruchten tegenBprêiekt, dat Z. H.
de Paus de wapenen der Mexieaansdhe
katholieken in ihun opstand teglen de regee
ring geztegend -zou hiejbben, blzónde-re afla
ten zóu -hebben Verleend aan de deelnemters
aan dien 'strijd en het inzahMe® van gel
den voor de strijdenden zóu hebbein aan-
gembedigd, van -allen -gtrond ontbloot zijn.
Bovendien stelt hot bferidht vast dit
behoort niet mfecr tot de infoftmatiej vari
de 'Osservatore" dat (de Amte-rikaansche
pers op 'voorbferige wijzte teen Vredes-over-
eenkbmfet heleft (gelanceerd. Voor de naaste
toekbmtet schijnt djt zieker nieit het geval te
Zijn, hoewel er thans pogingen gedaan
schijnen te -worden voor hief aankiïóopen
van onderhandelingten. i I
Het R-K. Werkliedenverbond. V
Naar het iVerbbndsblad, van 8 Juni,
m'eldt hadden de bij hef R.-K. Wierklie^
sm-eek je, Antonie, dat je Louisa niets van
je teleurgestelde hoop verraad, ik wensch,
dat het kind haar onschuld behoudt.
De damie antwoordde niet, maar ruisch>
te met m'ajustueus gebaar de kamer uit,
omi zich onverwijld naar baar nicht te
begeven. Louisa zat in haar eigen kaanter.
Ze was m-et haar levendig gekleurde ta<
pijten, de rijk1' gevulde blocmienstandaarda
en vazen, de schetterende vogels, een waar
Verblijf voor een jonge dame. Louisa's
gelaat teekende heden teen ©ngewoniein
ernst. De aankondiging door den prins
zelf van 'zijn reeds op mórgen vastge'
stelde vertrek' bad ook haar niet onvers
schillig gelaten, en hoewel de onaange^
genamie gewaarwording voorloopig dezelfde
was als bij oen kind dat mie® van zijn.
speelkameraden berooven wil, zoo strekte
zich toch als ©en lichte nevel over een
zonnig landschap, een wee-móed over haar
vroolijk hart uit. Daar versoheen de tante
om haar heftige verwijten te doen, dat
zij door eigen schuld lichtzinnig een kóste
baren prijs verspeeld had. Louisa keek de
spreekster mot sprakelooze verbazing aan.
aan. Ik heb bij ons samenzijn nooit aan
een inniger verhouding (tot den prins ge'
dacht, Zeide Zte.
I i f
(Wordt vervolgd.)'
