t NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VODR GEHEEL ZEELAND l|l DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS Eerste Blad De ongeziene wereld of het leven na den dood. ZATER0A6 2 JUNI 1928 VAN OVER DE GRENZEN BUITENLAND NIMMER 66 24s» JAAR6AN6 NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Bureaux van Redactie en Administratie j Westsingel 75, GOES; Telefoon Interlocaa! No. 207,) voor Redactie en Administratie. Bijkantoor MIDDELBURG, Marktl en 2| Telefoon No.474. Abonnementsprijs f 1,90 per drie maanden, bij vooruitbetaling; Advertentifin van 1tot6 regels f0,90, elke regel meer f 0,15; Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager. «ROOTE WAARDE tM PUBLICITEIT WORDT BELEZER IN ALLE KRINGEN Olt nummer bestaat uit twee bladen V Bestrijding alcoholisme. Het alcoholisme, ,met de uitwassen daarvan, is ,©en ernstig maatschappelijk k(waad, en|de coanbinatie'v^n vonefenigingieai ■welkte daatop: nogeens dn aandacht heelt gevestigd, heeft ,d&armlïïde ongetwijfeld een Igoed werfo' .gedaan. Wij doen uit dit geschriftje de volgen de aanhalingen: Dr. F. ,B. Banning, Nijmegen: „Gedu rende mijn (jarenlange letr.varing als politie- dofkter en algemeen arts(ben ik steeds mlger bevestigd in .mijn overtuiging, dat het al-i ■coliolisme voq1' «ons volkl en voer alle stan den een „ware post is." Prof'. Dr. tH. ï- de Graaf, Leiden: „Ge loof, hoop ,en liefde wilden nooit gped ge- dijen in den dampkring van den alcohol." Dr. W;. G. Harrestein, Amsterdam:,,Als het alcoholisme ions volksleven bedreigt, en de feiten sprieUfen hier een ontroerende taal, is nationaal verzet eisch. Dan m|aig niemand zich onttrekken." I Mr. H.. de Bie, Rotterdam: „Maar liij, /iiie nog een ideaal bovten deze wereld uit- Biet, wien,het nog'ter hartte gaat, dat.'jonge levens en jonge gteizinnen verwoest wor. i'den, terwijl idit voorkomen had kansen \werden, hij .durft den alcohol, die in tal- laoze ruwheidsdelicten, ,in zooviCel misdrij ven tegen levien, en «er, tegenwoordig' ook in een Ongetelde menigte verktee!r:s©ngteu vallen met doodelijken afloop .of althans «matigen afloop, zijn macabere rol speelt ■■nog te 'bestrijden als eeji Vloek v,oor onze natie. Dat hij de ecnigs vloelf niot is, mag aan den ernst, waarimiee wij lieta' te kfeer gaan, geen afbreuk! doen." i In het .licht van 'dezte uitspraken is on^ei- twijfeld verheugend het bericht, dat alle organisaties die bij den handel in gedistil leerd zijn betrokken, in beginsel ov«raen- .gjöEcJmen zijn, een contract fff sluiten, waar aan ten grondslag ligt alle misbuikten te Jfeeren die in dezen handel voorkomen. (Dit wordt niet alleen geacht leien belang "te zijn Van den handel in .gedistilleerd, Imaar bovendien en misschien nog miser, de behartiging van het algemieien, be- g. Vooral jpdien eventueel adöijnsverfa- jging totstand g,al kfointen, acht m!eu deze samenwerking noodig. Men wil jnfet alle •Kracht voorkómen, dat verlaging van den Igtedistilleerd-accijns tot drankmisbuik zou 'leiden. Bovendien wil mie® den elande- Stienen vetekbop van sterkleln drank 'door deze samenwerking bestrijden an allerlei andere misstanden, ,die op dit gebied be staan. Men jh,oopt uit eigen kraclït dit doel jfce bereikten, .rn'aar zal zoo „noodig hiervoor ■Oen beroep doffn op Regeeringshulp. '-%* Esperanto. Daar de -gereldhulptaal Esperanto meer en mieer ,de aandacht van iedereen begint ■te trehlken, vis het i noodig, dat imlen iets wate omtrent de .hertbimlst en vete verbreiding, van die taal, welke- haar beoefenaars reeds bij Imillioenen telt. Het woord Eispieranto is 'afgeleid van het werkwoord ©speri hopen esperanto beteiektent ,letterlijkeen hopende, 'duts iemand die hoopt. Esperanto werd sa mengesteld door den Israëliet Lazaro Lu- iiovikb Zamienhof, ,dje in 18.59 in de oude iP.oolsche stad Bialystok' geboren werd. De ijiawoners dier ^fad behoorden tot vie* (Verschillende elementen, tnl. Russen, Polen, Duitschers en Israëlieten, dia vier ver schillende talen opraken, elkaar duts niet (varstonden en .ook' al tengeivolge daarvan als vijanden tegenover «Ikandea" stonden: Dit verdroot' den kleinen Zamjelnhof, die zeer godsdienstig .werd opgietvoed, ten zeer ste. Hij meende, als diei menschen elkaar maar veretonden, dan zou zulk's wel beter worden; en toen, hoe jong dan ook, begon hij reeds naar een taal te zoëlsen, die ge- Inakkelijk door (iedereen aan te leeren zou zijn. Eerst zocht hij onder de levende talen,, toen (Onder de doode, maar beide verwierp hij ,als te, moeilijk1. Hij zou- een nieuwe taal m'akten! Na verschilleinde talen bestudeerd te befbben. besloot hij de Grarn- maire van het Engelsch tot grondslag te neanen. .AL'spoedig had'hij ©etn spraakkunst van 10 eenvoudige taalregels samenge steld. Maar het woordenboek1 bleef nog maar te groot, tot op zekéren dag zijn oog viel op twee uithangborden miet de woor den: SVejcarskaja ((Portierswoning), en Konditorskaja (Suik'ergoedwink'el). Dat achtervoegsel sk'aja bracht hem op eten ideehij ^stelde ©en genicus bedacht stelsel van vóór- en achtervoegsels samen. waar mee hij gemakkelijk woorden kon vormen en nu islonk het dikke woordenboek weg tot 'n dun boekje met nog geen 2000 stamwoorden. In 1S78 vierde hij, 19 jaar oud, met zijn klasgenooten van het gym nasium. het ontstaan van de „Lingva Universala". (Universe©!© (Taal). Behalve de Gtamhiaire |©n de;Dictionnairiel lagen ook! nog ©enige vertalingen in de nieuwe taak op tafel. iToch wachtte hij nog m'et de publicatie ervan Ltpt het jaar 1887. Toen Verscheen dea^.ersie "brochure„Doktoro ■Esperanto, Lingva Tnternacia". In 188!) jvebsteheen in jNttrnberg toet eerste tijd schrift in Esperanto, nl.1 „La Esperantist»" In 1892 iwerd te St. Petersburg d® eerste (Veve-eniging gesticht: r,E(spiffro". In 1898 de Eranwhe J^'opaganda Veremiging. In 1901 nam',de Eransche A-cademS© dek Scien ces kennis ,yan Esperanto. In 1903 stich ting ©ene tiVerieeeniging in Spanje. In 1905 had „in Bologne sur M'ffr lvet teerste. Internationale Congres (plaats. waaraan 800 personen tuit verschillende; landen deel namen en ,dat een rfiusachtig succes was. Sedert dien tyrordt elk jaar pen Interna tionaal Congi'és (gehouden, waaraan dui zenden personen ;dpelne!m'en van ongevepjC 40 versdiillendc inationaliteitpin. Diiï jaar heef't het plaats te Antwerpen Van 3 dot 11 Augustus a.s. In 1907 verscheen voor het eerst („Esperanto7', m'aandtijdschrift wan U.E.A. ((Universala Esperanto Asoeio is Internationale .Esperautisten Bond, dièl in Mei L1908 officieel1 werd opgiejhkcht. Dezó Bond telt thans zijn leden bij duizendeh, heef't in 2000 wereldsteden zijn Delegitoj (gedelegeerden) en ige,ef't elk jaar zijn Jarlibro (Jaarboek) init. Van 500 blad zijden, waarin -mfen alle gegevens betref fende Esperanto Kan vinden. Esperanto heeft zijn „.lingva Komitato" (Taal Co mité) en Akadehiio (Academie), waarvan groote. taalgeleea'den ideed uitm'akëfr, die de taalkwesties .oplossen isn Voor de lit- terature zorgen. (Haar biMiothpek' bevat reeds duizenden (grootc en kleine boekdec- len, zoowel icorspronkfelijke als Vertaalde ■werken. Het (ivorig jaar versohëen volgens, de statistiefen iom' den andpren dag een werk' in of ovei' Bspea-anto. Ook wordt EepeTanto in .versobillende landen' reeds op Vele Scholen .onderwielzen. Ook alle groote Jaarbeurzen ma'kfen voor bunn© reclame 'gebruik van (Esperanto en hebben een aparte Esperanto-Falkb. In nagenoeg alle talen van «enige beiteekenis zijn leerb'oe- Bén en woordenboekpn van, Esperanto ver schenen; in ons land bestaan (gr reeds ee® groot aantal. Ook verschijnen er óver Weiding b Ondergeteekende werd het vorig jaar aangezocht door het bestuur van da R.-Ki. Propaganda-ciub, ofdeeling Sint Jsu, te Haarlem, osm. .'gedurende de winteravonden teea godsdienstcursus, te geven voor allen, die daar belang in stelden. Hij koos zich daarvoor tot onderwerpj: De ongeziene wereld of het leven na den dood. Deze avonden hebben nog al belang stelling en interesse gewekt. iWiegens ziekte moesten wij echter mid del in de behandelende stof onze voor lezingen afbreken; een langdurige sanato rium-kuur maakte-een vervolg onmogelijk'. Later werd ons van verschillende zijden, a. ook door het bestuur van "bovenge noemde Propaganda-club herhaaldelijk ge vraagd het interessante onderwerp schrif telijk te behandelen, opdat alle belang stellenden daarvan kennis zouden kunnen nemlen. Daarom hebben wij de stoffige schakels van die half gebroken keten weer opge zocht en saamlgesnoerd. Missichien kan de ze keten van eeuwige, onvergankelijke waarheden voor enkelen nog een riehtsinoier zijn, naar de verre, onbekende kusten van die ongeziene wereld daar achter 'de don kere poorten van het giraf, die wij allen ©ena zuRen moeten betred»a. Ziehier inhoud en verdeeliag van da ba behandelen atof: i. Over God, den eeuwigen Vergelder. 1. Zijn bestaan. 2. Zijn wezen en eigenschappen, il. Over de Engelen. 1. Hun schepping en val. 2. Hun wezen en eigenschappen. III. Over de menschelijke ziel. 1. Haar wezen en vermogens. 2. Haar voortbestaan na den dood. IV. Over het mtysterie van den dood. •V. Hemel, Hel en Vagevuur, in het licht der Kath. Theologie, en Scholastieke Wijsbegeerte. VI. Het laatste einde aller dingen en de jongste dag. VII. De opstanding en 't laatste gericht. Vill. Terra Nova of de nieuwe aarde. Boe het onderwerp zich rechtvaardigt. Allen zullen het toch hierover wel met mij eens zijn: doel en bestaan van een Courant is niet enkel „Nieiuwsblad" te zijn. De Courant heeft niet tob primaire taak aan te kondigen, hoeveel mienschen er een arm.' of been hebben gebroken} hoevejel auto-bussen gekanteld zijn; in hoeveel en in welke villa's er in den afgeloopen nacht -is ingebroken. De Courant wil zijn lezers nog iets meer geven, dan de gewante nieuwtjes van den dag over mloord of inbraak; ze raakt ook' dieper© levensvra gen en wereld-problemenze verdedigt en propageert een bepaald© richting in het geestes-leven, al schreeuwt Bn krijflcht ze nog zoo luid pp hbekeu van pleinen en de honderd .tijdschriften in Esperanto. In ons land (noemen we „Nedetrfanda iCato- likó" en („Hblanda Esperantisto". Ook de Katholieken hebben ,hun Internationalen Esperantisten Bona: (I.E.II.B. (Internacia. Katolik'a Unuigo .Esperantista, met zijn pTachtig geïllustreerd .piaandschriftEis- pero Katolik'a", (en sedert 1910 hun jaar- lijklscli Internationaal .Congres; dit jaar wordt het (gehouden t© Tilburg. Van 12 to tlö iAugustus a.s. Om inlichtingten wende men zjüh tot den sejeuetarisP. Verspeek, BroCkhovienscheweg 100 te Til burg. Heidense li e toestanden. Bij de beidenen in Mayomlbe, zoo verba len de annalen van scheut worden de rouwgebruiken behaerscht en ingegeven door de vrees voor. kwelgeesten, en alles streeft er naar, am ds of den overledene te paaien, opdat hij of zij de overlevende vrouw of den overlevenden mian niet lastig zou komen vallen. Die rouwgebruiken zijn dezelfde voor weduwe of weduwnaar. Gaan we ze hier na hij de begrafenis van een getrouwde viouw. Na den dood van die vrouw, komien de vrouwen van het doi'p, alsook de vr,ou wen van die dorpen, waar de famïlie- langs-mioeders-zijde van de ovei-ledene woont, rouw zingen in de voorbut en vóór de hut waar het lijk ligt. De klaagliederen blijven bijna onver poosd voortduren tot| laat in den avond en worden 's anderer^aags wedewmi aan geheven voor dag eik.dauw. Ook de mian der "overledene vrouw kei-mit en klaagt jn zijn eigen hut. intusschen heeft m.en den weduwnaar zijn haar, of ten minste eenige tresjes van zijn haar afgeknipt. Dat haar wordt zorgvuldig in negen bladeren gewikkeld van mialemibelamibe (soort van plant die vooral aan den wa terkant groeit) en in negen bladeren van tsaka-tsaka en in negen bladeren van miayuka. Stevig samengebonden wordt dat pak diep in liet bosoh verborgen. 's Morgens vroeg, wanneer het lijk' nog niet gekist is, roept de weduwnaar, bij de hut der overledenen, driemaal zijn gade op. Alsof hij zeggen wilde: 't Is tijd ooi water te gaan putten en 't werk te be ginnen. Hij roept: „Nk'azi amia, mijn vrouw", ©n noemt haar naam! De treurzangeressen zingen telkenmiaio naast 't lijk: „Nk'azi 'aumad Mijn vrouw, ^ij '.heeft opgehouden gehoor te geven aan den oproeper, imdjn vrouw!" Daarop gaat de mian terug naar zijn hut. Na een dag wordt het lijk gekist. De kist is gewoonlijk uit parasolboami- planken gelmaakt. De rouwklagers hebben matjes meege bracht. De man van de overledene haalt stoffen te voorschijn. Die inatjes en die stoffen worden op den bodejmi der kist gespreid. Het lijk, in dekens gewikkeld, wordt er opi neer gelegd. De kist wordt nog verder aan gevuld m'et stoffen en matten. Al die stoffen en imutten worden eerst imiet een mes doorboord en opengereten opdat niejmand ze nog wille stelen. Die stoffen en jnatten laten heit lijk zacht rusten: doen het gerust en stil in zijn graf blijven. Ze waken ook het bezit uit van den straten, in licht-reolamie boven theater: of bioscoop, in wachtkamler of spoor-coupé, dat ze „neutraal" is en ieders overtuiging eerbiedigt en ontziet. De groote Dr. Schaepman zegt dan ook terecht: „En sinds die ure staan en kamipen op onze aarde - „Twee machten, beide sterk in zelf bewuste waarde); „Het woord der Heemlen en het woocd der Hel." („De Pers") Maar, dan kan het ook niemland mieer verwonderen, als hij jn een Rooimlsch-iKa- tholieke Courant een onderwerp ziet be handeld van louter godsdienstigeu aard.' .Want onze mioderne tijd staat in bqt teekem der- ontwikkeling en wie durft dit feit loochenen imim'ers de tijd is voorbij, dat vader in een rustig hoekje aan den haard z'n pijpje rookt en moeder de kin deren wat vermaakt op; 't ganzen-bord, omdat de avonden 's winters zoo lang zijn? Die goede oude tijd ligt vijftig jaar achter ons. IWie dit niet wil gelooven, is gelijk aan den mian in Twain's Boek, die te lang had geslapen en tegen den avond uit z'n bed stapte, gehuld in een wollen deken om eens naar buiten te gaan kijken of de zon al opkwam, toen ze juist in h'et iWiesten onderging! Als het dus waar is en overal wordt ge constateerd, dat onze tijd vraagtt, naar al- gemeene ontwikkeling „en in d© Courant wordt gesproken over allerlei wetenschap pelijke onderwerpen van verschillenden aard, dan moet ze ook rekening houden met den algemeenen trek naar godsdienst! overledene in de geestenwereld. Dienten gevolge stopt imten heden ten dage ook nog' wat papieren geld dn de kist. Dan Itomit de vader, ntoeder. broer of zuster van de overledene en raakt, al schrijvende met een stokje, de borst aan van het lijk en zegt: „Nata biaku, bika biama. Neem 't uwe mee. laat het mijne achter. Alsof men wilde, zeggen: Kom; ons, na die goede verdeeling der goederen, niet nfeer kwellen in verschijningen of anders zins. Dat stokje wordt daarop in de kist uaa^t 't Jtoofd van 't lijk gelegd. Nu treedt de weduwnaar toe, neeimit de kern van een palminoot, spuwt er 0|p|, schrijft ©r mee in de lucht, spuwt en nogmaals op- en stopt die kem ook in de kist naast het hoofd van het lijk. Alsof hij zeggen wilde: Vergeet nu uw palimnoten en planterijen. .Verontrust m© niet als ik palimnoten zal afkappen of zal jagen in het bosc'h. Dat spuwen heteekent (volgens imijn ze.gsiman. die mij uitleg geeft, nadat ik alles imiet eigen oogen gezien heb): Wij zijn nu gescheiden. Kdml mij dus niet verontrusten of kwellen. Intusschen heeft men den weduwnaar zijn gewone kleeren uitgetrokken en hij krijgt ©en lapje aan, afgescheurd van de stoffen, die unlet het lijk begraven zullen worden. Een ander reepje wordt nog afgescheurd van dezelfde stoffen en wordt als een kroontje rond het hoofd van den weduw naar gebonden. Uit de hut van den weduwnaar heeft mien het bed in palmlatjes gehaald, en in de plaats hanaanbladeren op den grond ge spreid,. i Dat zal z'n bed zijn gedurende de rouw dagen. i 11 Ook dat rouwkroontje blijft hij ver schillende dagen, ja verschillende weken dr^geih IWie dat verliest of wegwerpt mioet een zware boete betalen aan den oom! langs moeders zijde van de dverledene. omldat hij hare gedachtenis niet in eer heeft gehouden. ARes is nu gereed: de kist wordt geslo ten. toegebondeu en genageld. Eenige jon ge kerels binden ze op een draagband. De grafkuil is imtmers reeds gedolven langs den weg aan den boschk'ajit. De lijkstoet zal dus optrekkten. Doch intusschen heeft de zuster van de overledene ©en gebroken kalbas unlet water gevuld en twijgjes groen hout geplukt. Als de kist wordt opgenolmien, neeun't die zuster van de overledene den weduwnaar hij den anmi, en saïn'en volgen zij den lijk stoet tot aan de laatste hutten van het dorp. Daar gekiolmen, wlrpi de vrouw de kal bas mlet water aan stukken, en gooit ook' de groene takjesi langs het dorpspad. Dat is het laatste afscheid, de alge heel© scheiding. 'i l'ïiSllMf Nu is alle hand tussc'hen weduwnaar en overledene verbroken. Dan neeimlt de vrouw den weduwnaar hij de hand ©n leidt ham)te midden van de laatste hutten. Daar blijft de weduwnaar plat op den grond op zijn huik liggen en loert bet dorpspad op, totdat de begravers terug- konten. Nu is hij zeker dat het lijk begraven is, staat op, en keert naar zijn hkt terug. Na de begrafenis neetmit een der 'fami lieleden van de overledene vrouw, (ge woonlijk de zu,ster of broeder), den we duwnaar hij den pink;, geeft heimi een mand je, waarin een mies en een bijltje liggen, en ge ontwikkeling en blijft het dus altijd van groot belang ook daarvoor de kolomtmen M te staan, want ook in ODzen modernen verlichten tijd, blijft nog waar Thomas' djepe woord uit de „Navolging^beter 'n eenvoudige boer, die biddend die handles vouwt, dan de trotsche „geleerde,, die den loop der sterren nagaat En zoo langzamerhand gaat de verdoolde miensohheid toch weer inzien dat de ge heimzinnige Gast van Bethanië wel de vol le waarheid sprak, toen hij zeide aan da drukdienende Martha dat er miaar één ding noodig is. En daarom! ligt Zij nu al 2000 jaar op haar knieën voor dien Leer- aar uit Nazareth als eens die 'Gallileesdh© visscher op 't strand te Caesarea met, da hartstochtelijke bede: Heer tot Wien zul len wij gaan Gij hebt de woorden van het eeuwige leven. En herhaalt zij miet gloeiende aandrang voor dien geboeiden Gevangene van het Ronreinsche Pretorium! de Pilatus-vraag .Wat is waarheid Geef ons de waarheid, Gij die, U noemt de W,eg, de Waarheid en het Leven! En ten slotte moeit. Zij hef wel inzien hel en klaar: de Christus blijft toch het Begin en het Einde aller dingen en de afgrond van goddelijke geheimen tussclien twe« deelen van de geschiedenis der mensChheid. Neen de menscb leeft niet van brood alleen, maar van alle woord dat uit Gods mond voorkomt. En heeft de Arpi'e van Nazareth die rijker was dan alle mdllion- nairs van de wereld, al hebben z'n geiZe gende handen nooit de blinkende, gladde Schijven van den MamtaJon aangeraakt, die geleidt heimi achter' de hutten van hejti dorp, oimi ham1 opnieuw in te wijden in zijni dagelijtóch veld- en hosdhwerk. Dat verleent he,ml de vjjjjheid om! wggn naar 't veld en 't bosoh te gaan werken, Men brengt heimi ook naar 't water, waai'in hij zieh baadt. Daarna is hij wederom) een gewone ster veling. Al die ceremoniën moeten slchts één maal ondergaan worden; Bfcreft de vrouw met wie de weduwnaar een nieuw huwelijk 'heeft aangegaan, dan is hij onmiddellijk vrij man.'z onder plichtpleging. Maar weigert ieimiand na het sterven van zijn eerste vrouw die ceremipmeëa te ondei'gaan, dan is dat een teeken dat de tweede vronw, m'et wie hij getrouwd is, Spoedig sterven zal. Wie de ceremonieën afwijst, is mibonio. Zoo'n m|bondo kan moeilijk een tweed© huwelijk sluiten, omdat niemand zich aan een spoedigen dood bloot wil stellen. Gelukt hij er toch in een tweede vrouw te krijgen en sterft die werkelijk na kor ten tijd, dan krijgt de mibondo gewoonlijk berouw en wil boete doen om- 'die onrein heid, die hij met zich omdraagt, weg t© namien. Luister, hoe de mibondo nu zijn schuld' uitboet. Hij wordt aan den voet van een baonj geleid, waaraan een nest zwarte, zeer kwa de tuieren hangt. Dc schuldige gaat onder dat mierennest staan en de straffer (eender wie), schudt den tak waaraan het mierennest hangt, zoodat de imieren op| het bloote lijf van den schuldige vallen, en hem onbarmhartig bijten. Dan snijdt de straffer enkele buigzaam© twijgen a.f en geeselt daawnee den schul- dig'c. - i v .1 Daarna worden de mieren afgeklopt en afgewreven en Re boeteling wordt op da vlucht gedreven door bosch en dal. Wordt hij het grasland ingejaagd, dan steekt men bet gras achter hém! in brand, opdat hij ver vludhte. Daarmee ia hij gezuiverd van de vlek, die op heimi kleefde. Hij mag in zijn dorp terugk'otalen, mag een nieuw huwelijk aan gaan zonder vrees dat de kwelgeesten zijn nieuwe gade zullen koimen halen. Het heidendolml is een nadht, waarin da zielen angstig dolen! BELGIE De Belgen en de 0©ng©. De blanke bevolking in Belgisch "Cpmgoi heeft zich in vier jaren tijds bijna ver viervoudigd, zoo leest men in „Agentia Fides". De meerderheid bestaat uit Bel gische Katholieken. Da missionarissen van &o;m|mige streken krijgen dan ook' de zorg van dit belangrijke contingent, dajt in htellj land binnenfcoimlt. Vooral sedert den grooten oorlog heeft' België sterk de kolonisatie van het Iandi door ©igen onderdanen aangemoedigd an' 'zijn best gedaan, .maatregelen te treffan voor de hygiëne en hun alle mogelijke fa ciliteiten te verschaffen om hun succtas ta begunstigen. Men heeft ook het belang er kend van den troost, dien de godsdienst In Elisabethville bedraagt de blanken bevolking op heden 2.892' zielen: in Leo- poldville 1.851; in Likasi 1,736. Het to taalcijfer der blanken in het land, de staten' Uruimdi en Roimanda meegeteld, bedraagt 18.525 zielen. zich toch niet ontzagen de vochtigs aard# te kneden tot slijk om! blinden de oogen to openen, niet plechtig verzekerd, dat hjet den miensch niet veel zou baten, al wou hij de geheele wereld als hij z'n ziel en mlee verloor? De tasnsch leeft niet vaa geld alleen, maar van alle woord dat uit Gods mond voorkomt! De miensch leeft evenmin van, genot al leen! Al maakt men in dezen genat-Zoe kenden, liehtzinnigen tijd van 't leven 'a! ï'umloerigen keirtmds-dag 'n bonten speel tuin of vroolijken feest-disch-', dat wistl voor '3000 jaar al de wijste aller wijzen, toen hij in 't oude boek der Schriften dit, vernietigend Vonnisi neerschreef ov|er a'lla aardsche geneugten: „Ik ben Koning van Israël", zegt Sa lomon daar, en ik zeide tot mij Zeiven: genieten zal 'k van alle goederen dezer aarde en mij in genoegens: baden; en ik bauwde paleizen en legde lusthoven aanjj ©n 'k bezat alle geneugten der mensoheni Niets van wat mijn oogen zagen ont hield ik hun; wie smaakte zooveel van de bedwelming des genots als ik? En 'k zag dat de vreugde een bedriegster was en het leven werd mij een walg, want alles is ijdelheid der ijdelheden!'* Neen, de mensoh leeft niet van brood noch van geld noch van genot alleen, maar van alle woord da,t uit Gods mond' voortkomtDaarom- behandelen wij hieic een „godsdienstig" onderwerp. O. VIS, Rector Goes. I

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1928 | | pagina 1