ES
OOT,
:kbank
a 99
IING,
Tweede Blad
co'JRAN r
HEEKS
n ds beste
(J in alle
in de
NIEUWE ZEEUWSCHE COtJRAN r
uwe
ctie.
eelig
«verken,
toekjes,
oenten,
flacons.
Fruit,
Appels,
rziken,
n.
t 33
Goes
ze zaak log niet
erhoogd. ondanks
ide inkoopsprijzen
maten. Verlangt
van de
ilSTERIJ
ULTE 6
.IEME
VAN OVER DE GRENZEN
FEUILLETON
De vreemde vriend.
KERKNIEUWS^
Voor onze vrouwen.
Voor de Keuken
Ontspanningslectuur.
In lichtenden tooi.
iTERId -
LTE 6
1ME
ROODE PILAREN
IIEUWSTRAA7IM D£
DELFT J
ZATERDAG 14 APRIL 1928
ig'8 een uur ruór
zult heel spoedig
linose wordt dooi
de roode bloed-
stelselverschaft
iet vaste hand de
gen met zwakke
1-2 fl. f21,—.
16300-40
ide Drogisten.
Den Haag.
f353.060.—
a flOO,—
1577848
1 OER MINNE.
T DE ROODE PILAREN
DE ftlEUWSTRAAT tl DC
WGEDELfTj j
m De werkgevers-organisaties
In aansluiting op wat wij in vorige anti-
kelen over de arbeidërsvakbewegmg mede
deelden,lijkt het ons gewenschit thans al
lereerst eenige beschouwingen te houden
over de werkgeversorganisaties in Neder
land. Het is niet jnloeil'ijk iu te zien, dat
deze heel wat ingewikkelder is dan de ar
beidersvakbeweging. Iimlm-ers terwijL dezo
laatste eigenlijk slechts één belang heelt,
de verbetering der arbeidsvoorwaar-den. ko
men bij de werkgeversorganisaties tal van
dikwijls tegenstrijdige belangen aan de or
de, omdat de werkgevers als ondernemers
nu eenimiaal in vele gevallen .eikaars con
currenten zijn. Verder zijn de onderne
mingen in belangrijkheid en in grootte zo,o
verschillend, dat ook daardoor moeilijk
heden kunnen ontstaan.
Dit alles neemt echter niet weg, dat do
werkgeversorganisaties zich in tweeërlei
opzicht hebben kunnen ontwikkelen. In
de eerste plaats heeft men d'e vereenigin-
°-en, die meer in het bijzonder opkamen
v.oor de ondernemersbelangen. Voor wat
industrie- en handel betreft, zien Wij ten
eerste het Verbond van Ned'erl. .Werkge
vers, dat in 1926 is ontstaan uit een fusie
van drie andere vereenigingen, verder do
Algeimi. R.-K. Wierkgeversvereeniging en
de Chr. Wierkgeversvereeniging. De Ne
der). Mijl. voor Nijverheid1 en Handel kan in
dit verband! ook worden genoemd, hoewel
zij geen directe werkgeversvereeniging is,
doch unieer een vereeniging van personen,
die belang stellen in handel en nijverheid.
Daarnaast hebben zich in vrijwel alle be
drijfstakken organisaties ontwikkeld', die
zich speciaal ten do-el stellen in overleg
imiet de arbeidersorganisaties de arbeids
voorwaarden te regelen en die das in het
bijzonder d'e werkgeversbelangen beharti
gen. Evenals bij de arbeidersorganisaties
zijn doz'e vakbonden tot. op 'zekere hoogte
zelfstandig. Verschillende hebben zich ech
ter, ook weer gelijk de arbeidsorganisaties,
in een federatief verband' vereenigd, ten-
pinde. onderling de vraagstukken, waar
voor zij geplaatst worden, te kunnen be
spreken. Deze centrale organisaties zij'n
Centraal Overleg in arbeidszaken voor
Werkgeversverbonden en het R.-K. Ver
bond van Werkgevers Vakvereenigingen.
Zooals wij echter reeds opmerkten, blijft
bij deze vereenigingen, men ka,n haast z'eg-
gen in tegenstelling m-et de vereenigingiem,
die pi-eer d'e ondernemersbelangen behar
tigen, het zwaartepunt bij! de vakbonden iu
de bedrijfstakken, die geregeld besprekin
gen voeren miet de arbeidersorganisaties.
Behalve de hier genoemde organisaties
bestaan in den landbouw en de imiddjen-
standsbedrijven nog belangrijke werkge
versorganisaties, welke speciaal de aange
legenheden behartigen van d'e bij deze be
drijven betrokken werkgevers.
Zoo ziet men dus, d'at z'icli aan beide
kanten belangrijke organisaties hebben ont
wikkeld, waart.usschen gelukkig langza
merhand toenadering en samenwerking
koimt.
Paschen te Jeruzalem».
U.it geheel Palestina stroomen de geloo-
v.igen op het Paascthfeest naar de heilige
stad, onafzienbaar Zijn d'e rijen der bede
vaartgangers, allo rassen en naties zijin
vertegenwoordigd' en in J eruzaleiml ont
wikkelt zich in dez'e dagen een druikte die
geheel cosimiopplitisch is. Een Amerikaan-
sche geestelijke, dr. Jaimes: Buchanan Nies,
die gedurende den feesttijd! d|s heilig,e stad!
bezocht heeft, geeft een aanschouwelijke
schildering van d'e groote kerkelijke plech
tigheden. „Den avond! voor Pasehen bi-edt
de heilige grafkerk een beeld, dat zich diep
in de herinnering prent. Overal op d'e
vloersteenen t^rn 't Godshuis liggen d'e
pelgrjimls die duizenden tellen, want iedere
pelgriimi houdt het voor zijn plicht, min
stens een nacht in de kerk dloorgedracht te
hebben en degene, die gedurende. cll#n nacht,
voorafgaande aan d'en Goeden Vrijdag een
hoekje vindt in d'e kerk, acht zich bijzónder
gelukkig.
.40
Deze geestdriftige goedkeuring: hield
Georges even,min tegen, als de hardë be
straffing die zij juist aan het adres van
Pourasson had gericht.
Ik wist, sprak hij' heel kaljmi, dat me
vrouw Rabiao de geldelijke positie v,an
juifrpuw Solange niet in overeenste,miming
vond met die van haar zoon. Dat Was ook
zoo. Daarvandaan d'at ik bij notaris Via la
een passende huwelijksgift deponeerde.
Gijl hebt u dus arm gemaakt zonder
hoop-
Met de hoop ,d'at zijl gelukkig zou
zijn. Deze gedachte heeft mijl d'en moed
gegeven, dit laatste offer te brengen. Maar
juffrouw, bewonder mij niet al te zeer.
Nauwelijks had ik dit offer gebracht, of
mijn moed was heen. Ik zeid'e tot anjj' fc'elf
Is het mogelijk dat ziji Fabien Rabiae be
mint; hij is wel een goeie jongen, maar
een sukkelaar; hij tast niet door en hij
schijnt niet in staat omi werkelijk, innig
lief te hebben. Ik kan mij niet aan de ge
dachte gewennen Solange te hebben ver
loren en haar niet het geluk gegeven te
hebben dat zij waard' is. Daarom. wa.s het
mij onmogelijk te vertrekken, zonder te
weten of zij hejnl lief had.
Wilt ge dan vertrekken?
Wat, moet ik liier nog doen? Niets.
Indien u zegt, en u mioet d'a/t in alle op
rechtheid d'oen, dat juffrouw Solange in-,
derdaad Fabien bemint, moet ik na,ar het'
land terugkeeren vanwaar ik gekomen be,n
voor mij noodzakelijk en om! te leven en Om'
en weer aan het werk gaan. Arbeid is !nu
's Avonds voor Piasehen is geen plaatsje
mie er te krijgen, de geheel© ruimte is met
menschen gevuld.
Bij het aanbreken van den nieuwen dag
is 't Godshuis zoo overvol, d'at men denkt
dat d'e stevige miuurmassa's moeten wijken
voor den druk dien de menigte er op uit
oefent. Wij hadden de grootste moeite ons
toegang te verschaffen en met groote moei
te baanden wij ons d'oor de schaar der ge-
loicwigen een weg. De groote pleehtigjhieid
der heilige vuurgeving," welke de Grieksche
patriarch voltrekt, begint m de Grieksche
kapel, welke door d'en hoofdgang mot de ei
genlijke kerk verbonden is. Omgeven door
zijn in prachtige gewaden gehuld'en gees
telijken staf loopt de patriarch d'oor de
kapel en voert dan d'e processie langzaninf
in de kerk naar het heiligdom», waaronder
het graf ligt. Steeds1 luider en machtiger
zwelt het geiz'ang aan, dat d'en stoet bege
leid -en bruisend' dringt de klank van vele
duizenden stammen toit in de nissen en ge
welven van 't Godshuis door. Voor het
graf doet de patriarch zijn riiken pra,al-
imiantcl ©m' en betreedt het heiligdom. Aan
beide zijlden ziet mien "twee ronde openin
gen. Aan de eene zijde staat een Griek uit
Belhlelheiro, aan de and'ere een Armeniër uit
dczeliü'e plaats, beiden omringd clpor bun
vrienden en bereid' het heilig vuur te ont
vangen.
Daar beginnen plotseling de kerkklok
ken te luiden. Hun galmende klank ver
mengt zich met de klolcke.tonen d'er nabu
rige kapellen. Do menigte staat roerloos
en wacht. Dan ziet tnen te mid'd'en van het
adeimloozo zwijgen, d'at de patriarch door
de opening aan beide zijden van liet heilig
den» een brandende kaars steekt. In dc
grootste haast steken do .Griek en d'e Ar
meniër hun fakkels aan dit licht aan, dan
worden ze d'oor hun kameraden op do
schouders uit d'e kerk gedragen. Buiten
voor de deur staan de paarden reedjs klaar,
beiden zetten zich jnhet zad'ei en weg
gaJopipeoren ze naar Bethlehem. Wie
mot, het heilige vuur 't eerste in Bethlehem'
kcimt, 'krijgt een prijs en zijn roem wordt
overal verkondigd'.
„Maar in de kerk, zoo vervolgt di.
Nies, is het einde der verheffende plechtig
heid n,og niet gekomen. Weer reikt d'e
patriarch het licht uit het heiligdom», met
een sprookjesachtige snelheid schijnt nu
het vuur over de menschénmenigte heen te
springen. Ieder der aanwezigen heeft een
aantal kaarsen bij1 zich, dp eene ontsteekt
dc zijne aan 'die van. een ander; en ma, nau
welijks een mdnunt gelijkt liet geheelo ge
bouw eeai lichtzee. De patriarch heeft do
woorden gesproken: „Kpmit, neemt licht
van dit eeuwige licht en prijst Christus die
opgestaan is van de dooderi'.
'Wiaar men hoenblikt, het groote schip
van de kerk, dë galerijen, alles schijnt plot
seling in vlammen te staan en nu ziet pien
pas goed de heerlijk stralende kleuren
der geestelijke gewaden.
Weer vormt zich de stoet: d'e Griek
sche priesters loopen in langzame processie
drie- of vienmiaal rondom' de kapel, de 'Ar
menische priesters en de geestelijken der
Abessinische en K-optische kerken volgen
hop» met wapperende banieren, een zoo
schitterende aanblik, dien de toeschouwers
verblind d'e oogen sluit. De Grieken en de
Arabische Christenen geraken m een gods
dienstige stemming, va.n alle hoeken der
kerk hoort men luide uitroepen: „Dit is
het grafv an onzen Heer!" Kliqkt hot over
al „Hier is het vuur!" De Arabische woor
den en de klank der Grieksche taa.l doen
het'oor van den Westerling vreemd' aan,
de begeestering nee|mt toe tot extasfe en wie
ecus te mudden van deze m'enigte getoo-
vigen de plechtigheden heeft (mpegieleofd,
zal het beeld nooit meer vergaten en z'ich
■herinneren hoe deze machtige godsdiicn-
stige geestdrift ook snaren deed "trillen in
zijne ziel.
Op den eersleu Zondag na Pasclien.
Epistel van den H. Joannes. V. 410.
Allerliefsten! al hetgene uit God geboren
is, overwint do wereld, en de overwinning,
welke de wereld' overwint, is ons gelooi",
.Wie toch overwint de wereld, dan hij, die
gelooft, dat Jezus de Zoon Gods is; Hij,
te vergeten.
Hij zweeg. Zooals in het begin van het
onderhoud, heek juffrouw Octavie hemt
weer strak aan. Maar het Was niet 0;mi ta
zien wat haar in hem) aan Liucien Dutar
herinnerde. Zij dacht na "wat zij; zou ant
woorden.
Het duurde lang. Zijl was weer kalpi
geworden en wilde op zulk een ernstige
vraag geen lichtzinnig antwoord geven,
dat dén heldhaftigen jongen tot wanhoop
kon brengen of bedriegelijke hoop op wak
ken.
Stilzwijgend wachtte hij kalml het vonnis
af, dat zijl zou uitspreken.
Eindelijk kwa,m' het.
Beste jongen, zeide zij, het antwoord
dat go mij! .vraagt, kan ik van. avond' niet
geven. Het zou overijld zijn en aan het ge-
vaal- blootgesteld word'en niet juist te zijn.
Ik 'heb Solange omtrent dit teed'ere punt
nooit ondervraagd'. En toch is dit noodza
kelijk. Zij zelf moet mïjf Zeggen, welko
hare gevoelens zijn.
De jonge man dacht op zijn beurt een
«ogenblik na. Hij was te verstandig om
niet naar de«jnieening van de oude juffrouw
te luisteren. i
Dat is waar, zeide hij.
M el nu, ga naar huis. W,erk' morgen
en de volgende dagen zooals gewoonlijk';
ik zal meerdere dagen noodig hebben ore
alles op te helderen. Ik zal u waarschuwen
als ik iets Weet.
Hij stond op, boog en zei met ernstige
stem heel eerbiedig
Mijn dank en tot ziens.
Zij' naimi zijne hand, hield jie in de hare
en herhaalde:
Mijn dierbaar kind'.
Benige oog,enbLikken bleef zij ham( nog
aanstaren. Hare oogen vulden zich met
Jezus Christus, die geboren is in water en
bloedniet in water alleen, miuar in water
en uloed; en het is dë Geest, die getuigt,
dat Christus dë waarheid is. Wjaint drie
zijn er, die getuigenis geven in d'en hciraicl
de Vader, lrct .Woord en de heilige Geest;
en deze drie zijn één; en drie z'ijn ©r, die
getuigenis geven op aarde: dë geest, het
water en lret bloed, en deze drie zijn één.
Indien wiji d'e getuigenis der menschen
a(anne.mien, Gods getuigenis is immers meer
der. Nu do getuigenis' van God, welkio
grooter is, is degene, die Hij van zijhen
Zoon heeft gegeven. Die in den Zoon Gods
gelooft, heeft Gods getuigenis in zich.
Evangelie Joannes. XX 1931.
In dien tijde, als het avond was op
dien dag, zijnde de eerste dp,g dva' week', en
de deuren, daar- de Leerlingen bijeen w'areu,
uit vrees voor de Joden gesloten waren,
kwam1 Jezus, en stond in het midden, en
zeid'e hun: vredë z'iji u! En als Hij dit
gezegd had', toonde Hij hun Zijne handen
en zijde. De Leerlingen waren dan ver
heugd, d'at zij den Heer Zagen. Hii zeide
hun dan wederom»; vredë zij u! Gelijk de
V«der mij' gezonden heeft, al zoo zend Ik u.
En dit gezegd' hebbende, blies Hij over hen,
en zeide hun:, ontvangt den Heiligen
Geestaan wien gijl "do zonden zult verge-
van, dien worden ziji vergeven, en aan
wien gij de zonden zult houden, dien z'ijn
zij1 gehouden, Maar Thomas, een van dë
twaalf, die genoemd wordt Didymus, was
niet bij hen, toen Jezus kwam. De andere
Leerlingen zeiden heiml dan: wij hebben
den Heer gezien. Maar hij zeid'e hun
tenzij ik in zijne handen do gaten, der
nagelen zie, en mijnen vinger in de plaats
der nagelen eteke, en mijn hand' in zijne
zij'de legge; ik z'al het niet gclooven. En
acht dagen daarna waren de Leerlingen
wederomi binnen, en Thomas met hen.
Jezus kwami toen. met geslotene deuren,
en stond in het midden, ©li zeide: vredfe
zij u'! Daarna zeide Hij tot Tholmla^:
stjek uwen vinger hier in, en bezie mijne
handenen neemt uwe hand, en steek die
in anijne zijde, en wees niet ongeloovig,
:mia,ar geloovig. Thomas antwoordde, en
zeide hem: mijn Heer en mijn God! JeZus
zeide heimi: omdat gijl mij gezien hebt,
Thomas, hebt gijl geloofd;- zalig z'ijn zij;
die niet gezien, en toch geloofd' hebben.
Jezus heeft nog vele andere teekenen iu
het bijzijn zijlner Leerlingen gedaan, die
in dit boiek niet geschreven zijm; maar-
deze zijn geschreven, opd'at gij zoudet gc
looven, dat Jezus Christus dë Zoon van
God is; en opdat gij', geloovende in zijnen
naam1, het leven zoudet hebben.
De kleur onzer keukens.
In een Amerika ansch tijdschrift stond
onlangs een stukje over het aanbrengen
van gezelligheid in onze keuken. De
schrijfster Dorothy Buff zegt daarvan het
volgende
Gewoonlijk is de keuken dë zitkamer van
het dienstmeisje, wanne.er zij! haar werk
klaar heeft en het is onmogelijk uit te
rusten iu een kamer die uitgesproken keu-
kernachtig is. Natuurlijk is dit niet het ge
val in de groote heerenhuizen, waar trou
wens buiten de keuken omi dikwijls een
extra kamer ter beschikking van het per
soneel is. Maar afgescheiden nog van d'e
rust, welverdiend' na het werk van den dag,
is het werken in een keuken, die prettig
van tint is, heel wat aangenamer dan in
een, waar de felle kilheid der witgekalkte
muireen, zoo onpleizierig aandoet.
Toen ik tot deze gevolgtrekking geko
men was, besloot ik de keuken in m'ijin bui
tenhuis waar ik eenigen tijd' verblijf hield',
eens geducht onder handen te nemen en er
een vertrek v,an te maken, niet alleen
helder en schoon, maar bovendien gezel
lig.
Het houtwerk werd geschilderd in twen
tinten, grijsblauw, de lijkt van het groote
1-a.aimt in een diep blauwe kleur, dë mluren
in wnumi steenrood. Aan een koperen roede
boven het aanrecht werden bla-uwe en wit
te gordijnen opgehangen, die voor het ser
vies getrokken konden word'en bij het stof
fen van de keuken.
Oun tot een goed geheel te 'komen, werd'
over de tafel na afloop van het werk een
tranen bij de herinnering aan dan verloof
de^' ien zijl 'sedert Zoo lange jaren beimintl
had.
.Wat lijkt ge toch op hemd zeide zij
nog eens.
Maar zij voegde cr niet bij, hetgeen zij
zoo vurig verlangde hem te zeggen, omdat
zij eerst de beslissing van Solange moest
hebben
Gij zult uw geluk hebbengij Zult
gelukkig zijn.
De tuin van juffrouw Octavie.
Verschillende dagen gingen voorbij.
Georges Dubois bleef Georges Dubois.
Hij kweet zich miet dezelfde stiptheid, mét
denzelfdien ijver en dezelfde overtuiging
van zijn nederige taak. Juffrouw Octavie
had hein» nog niet geroepen. Wat gebeurde
er dan? Hij dacht, dat de oud|e juffrouw
niet het gewenschte antwoord van Solange
ontvangen had, ofwel dat dit antwoord
niet in overeenstemming was met zijin wen-
sehen en. dat zij aarZeLd'e het aan haar
jongen vriend mee te d'eelen.
Deze voelde, d'at zijn geduld begon na
te laten. Nadat hiji vrijwillig en zoo lang jn
het duister was gebleven, nad'at hij zelfs
zijn laatste middelen had uitgeput oun' den
triomf van een mededinger te verzekeren,
kon hij niet verdragen d'at het nog langer
duurde voor hiji zou vernemen pi' die niejdc-
(linger beimiind werd, ja dan neen. i
Deze onzekerheid Was voor hëmi een
Zware beproeving en zijl drukte hemi ter
neer. Hij meende d'at hij in zijin levem jniiiet
zoo'n groote smart geleden had', jnoar hij
had de treurige bekentenis van zijin ster
venden Vader aangehoord, luj had zich tot
armoede veroordeeld, hiji had zijn naam;
zijné weldaden, z'ijne liefde verborgen ge
houden, hij had zich getroost met de ge-
donkerrood tafelkleed gelegd. Twaalf
rood-ltoperen bussen op een breedë blauwo
imluiurplank maakten een alleraardigst ef
fect..
Linoleumi in groote vakken steenrood en
zwart, bedekte den vloer inpjaats van het
traditioneels patroon in wit ën zwart. En
kele sterke matten, die good pfjgpboeiid
konden word'en, lagen opi den grond. Aan
de ouidërwetsche rechte houten stoelen werd
een schommelstoel met een warm roode
bekleeding toegevoegd'.
Mijn kleurencamposi'tie was slechts pis
proe.fneimdng bedoeld', maar heeft zoo best,
voldaan,d at, bij de eerstvolgende opiknap-
ping de schilder aan de steenrood! en blau
we combinatie trouw mloet blijven; want
noch imtijn gedienstige, noch ik kunnen ons
een keuken indenken, die beter voldoet
aan den eisc'h van helderheid, en genoeg
lijkheid dan de onze.
Klcercn opknappen.
Er zijn allerlei v,an die kleine, handige
huis|m;iiid'eltjes omi kleedingstukken, die
doord ragen of andere oorzaken geleden
hebben, weer een nieuwe irissehe gloed to
geven. Fluweel bijvoorbeeld, kan door dra
gen so|mls erg gekreukeld en „geplet" zijn.
Daarvoor helpt opstoomien heel goed'. Houdlt
het gekreukelde of gepletlte deel boven ©en
bak lof ketel) kokend, 'flink! stoqmend' wa
ter, imiet den onderkant van de stof boven
het water, zoodat dë stoom» er doorheen
naar bttvcn trekt. De haartjes van bet flu
weel zftllen door dëz'e behandeling zich
weer geheel oprichten en rechtop gaan
staan, waardoor het er weer uitzief, &ls
nieuw. Een zwart zijden jurk, die niet
pieer zoo mooi zwart is, als eerst, kan een
st.uk opgehaald word'en door afsponzen met
he'ete koffie (goed gezeefd!) Vetvlekken
worden daar|mie-e meteen verwijderd en die
zij'de krijgt weer natuurlijke glans. Op
strijken, terwijl de stof nog ©enigszins
vochtig is. Regenspafcten op kleeren kan
imien wegmaken door een s'choone, vochtige
doek op do stof të leggen en dan (mieit een
imiatig warm! ij'zer te strijken. Modderspat
ten (mpet men altijd eerst goed laten dro
gen, waarna men met den kant van een
muntstuk (een oonit b.v.) het modderkorsitje
breekt. Daarna zachtjes boi'sitelen, om de
mioddër-nict in het goed te wrijven.
Eventueele vlekken of „moeten", die ach
terblijven, kunnen weggemaakt worden met
een lapje met wat zuivere alcohol. Heel
wat hoofdbrekens veroorzaakt soaps hef
Imioioie zijden borduursel pi tres, dat een
mlaoie japon garneert. "Soms as de japon
nog prachtig, maar het borduursel is vuil
geworden door het dragen. De geheele
garneering er afhalen, reinigen en er weer
opzetten, dat ia iets, waartegen de huis
vrouw dikwijls o.piziet. Nu, dat is ook niet
noodig. Doe wat wijngeest pp een scho
teltje, nee|m| een' kameelharen borst,eitje
(of k,wast,je), doop dat in den wijngeest,
en ga da.arimiee over $lk deel van het bor
duursel, tot heit heetamaal schoon is. Voor
al telkens het kwastje goed in d'en wijn
geest uitspoelen. Op die manier wordt
het prachtig schoon, zonder dat het van de
japon afgehaald behoeft te worden. En dio
1 eerlijke knieën in de broek van uw mian?
Die zijn er ook uit te krijgen. Keer de
broek oim, binnenste buiten, maak de knieën
vooral flink door en dëor nat, en strijk dio
plekken imet een gped' warm' ijzer. Een
piaar keeren herhal en, tot de stof weer inge-
kroimlpien is tot den normalen omivang en de
knieën verdwenen zijin.
Magere erwtensoep» j
4 d. L. groene erwten (p,arel- of Split-
orwten), 2L. 'whter, .89" gr. zëut, 4
preien, I "blosje selderij', "1 ,selde|rij! knol;
40 gr. 'bloter. i
iWasch de erwten, wleeÉ ze «en naolit
in- wuter en la,at ze daarin den volgenden
dag met hef zouit, dë gesnipperde prei, de
gehakte selderij en de in bliokjiels gesneden
selderijlknol fijuakoken (ongeveer .2 uur).
Voeg er even voor het opdoen de bbter bij1
en dësveilkiezend twee the|ole|p:els Maggi-
aroina. Geef 'bij' de soep sneedjies geroos
terd btood.I l li
Recept nracaranie met tomatensaus
150 gr. madaronie, een halve L. wiatei-,
dachte, dat Solange de echtgenoote van
een ander zou Word'en.
.Want ofschoon hij in de oogen d'er pa'©11"
sclien het uiterlijk van een bescheiden per
soon bewaard had, was hiji toch dezelfde
niet pileer, sedert hiji alles aan juffrouw
Octavie verteld had'. Hij smaakte een in-
nerlijken troost, hij! had .een gevoel, alsof
hij' in zijn oer hersteld was iets wat tolen
dikwijls heeft als gevolg eener bekentenis.
Nu de oude juffrouw aan alles haro goed
keuring had gehecht, nu zij hemi hare hoog
achting getoond had; hare bewondering, ja
zelfs liare bijna moederlijke genegenheid',
voelde hiji dat hij Solange minder onwaar
dig was.
Dan had hij er weer spijt van ,dat hïj
zich aa,n het gevaar blootgesteld had So
lange te vei-kiezen. Hiji verweet z'ich zelf
dat hij Fabieu Rabdaci gelegenheid had ge
geven, de tegenwerking zijner moeder ta
overwinnen, die door hemi ontwapend was.
Hoe kwam' het, dat hij de dwaasheid
had beg.a,an cm Galibert of Dickson het
geld naar notaris Viiala te laten brengen,
dat vervloekte geld', dat hem nu Solange
ontroofde.
Hoe ameer hij' nu de kansen berekende
dat het jonge meisje zich onverschillig
voor de hulde van 'den kasteelheer van
Célas zou verklaren, hoe geringer zliji ham
schenen. Bij een jong meisje met een half
mdllioen zou alles ten voordeele van dëz'en
onverwaehten pretendent pleiten, en zij
had d'ien verkregen door een schoone da,ad
die vaud'aag bitter betreurd werd. Wie van
al degenen, die haar lief' hadden, zou haar
niet aanraden dit huwelijk aan te gaan?
Solange zelf jmoest dius voor Fabieu Ra
biae niet slechts niets voelen, maar een
onoverwinnelijken afkeer hebben, indien zij
aan die wijze raadgevingen wilde weer-
500 gr. tom'aten, 65 gr. hloem', 40 gr.
bëter, 1 uitje, wat (peterselie, clitroieinsa.p
en cayennepeper. i>
.Broëk de maclaronie in stukjes van 3
c'M. lengte, kook zei gaar, pjL.m'. drie k'warc-
tier, onder jaf en. toe roeren. Voeg het zout
toe. Snijd intusschen de gewassoheu toma
ten in .stukken en smoor deze met de bbter,
't gesnipperd© uitje en 'de .peterselifl pl.
m. 15 .minuten op 'n zacht vuur gaar.
Wri/l dan de tomaten dooa- 'n haren zeef,
giet er 'het kokende water blij', do« do
bloem in het pannetje, meng dezë aan
met Wat' ivian de vloeistof tot do kluitjes
ei-uit zijnvoeg da,n bij scheutjes do rest
toe onder goed r.oeren en laat' dé saus
nog tien minuten doorkoken. Maak z'e
af m'et izo.ut, cayennepeper #11 citroensap;
giet de .mac'aronie af, leg ze op 'n ver
warmde schotel, .giet er de saus overheen
en garneer (de schotel mét driehoekige of
halv'e maan-vormige plukjes oud' FrOod,
dio m ,bbter of in frituurvet' zij'n .bruin
gebakken.
In'plants van verscho tomaten kan men
ook 'ingemaakte ..gebruiken of anders toma
tensaus. i 1 i
Do zon koesterde haar, maar ze zag ze
niet.
Dc vogels zongen het nieuwe lied van
do lente, zij hoorde Ze, maaj^zag ze niet.
De juichende kinderen sprongen omi ha,ar
heen, ze kon Ze slechts betasten; haar
bevende handen aaiden de rondje, warmienjde
gezichtjes; en dan konzij! slechts mom
pelen zoo rond, zoo zacht was haar lieve
gelaat ook.
De oude moeder verzonk in Zwijgend
mijmeren, leunde tegen den witten muur
van het oude landhuisje, waarop de zonne
stralen speelden en dë oogen der wilde
wingerds open kusten.
Haar oogen staarden open en vrij! d'e fel
lichtende zon tegen; zijl stoten zich niet
voor dat. verblindende, levenwekkende licht,
want ze waren dood.
De menschen zeiden: z'ij1 waren lichtloos
geschreid.
Zij zelf weersprak dat en noemde het een
gebrek van den ouderdom-. De oude mloedfer
verzweeg daarmede een leed, dat z'iji in het
diepste van haar hart verborgen hield' en
miet welk geheim' zij trachtte te bedekken
de schande en het verdriet, haar door dë
jongste dochter van de zes aangedaan.
De jongste, in de ruimte van het welva
rende gezin gegroeid', had zich niet mjeer
kunnen verzoenen met den eenvoud des
huizes eai was do wijd'e wereld ingegaan
miet hem die voor ha,ar het vaderlijk erf
deel had' geëischt.
En moeder had het gegeven met be
vende hand en had toen zóo getroffen, zóó
mio-ode gekeken, dat de notaris zelfs nog
uit den amibtelijkeu plooi gekomen was en
gemeend had' aan dochter ©n .sëhoonzoon
eenige wijze lessen voor het leven te moe
ten meegeven.
Maar wat gaat hun nu aan, wat w'ij
gaan doen, had schoonzoon, een levens
genieter, een spotter mot wat na;ar vrom'en
aard en degelijke traditie wijst, opgemerkt.
Ik -en Anne maken eigen leven uit. En
niemand wordt er boven ons geduld. D-a
wereld is zoo ruiiim; het leveu is z'oo
mooi voor wli-e het te genieten.wee(t.
Eu Anne had geknikt naar hemi en moe
dertje niet durven aanzien. Zij had nu
eenmaal haar keuze gedaan. Zij wild'e weg
uit het kleiu burgerlijk leven, weg, de
wijde wereld' in, waar men zich vermaakt,
waar jnen zich kleedt naar I.aatsten smftak
en m™!© en waar men leeft, als meu be^
1 toffe, waar geen moederlijk oog doordringt
en geen ver,manend vriendenwoord van een
geestelijk leider geplaatst kan worden.
En zij verliet met hem; stad en land!
van moeder en vader, zijl liet ver achter
zich zusters eu broeders, o,m; to kunnen
opgaan» in den roes van levensvreugde
zonder geest; hoogstens waar godsdienst
slechts uiterlijk eitiquet was.
Hij <©d zij, konden zich goed' en gul be
wegen, dank zij haar rniml vaderlijk erf
deel en zijn gewiekst en handig zakendoen
stand bieden. Wjas dat waarschijnlijk?
.W-as dat mogelijk H et tegendëel zou
een ijdële hersenschim! zij'nin een ©ogen
blik van dwaasheid had hiji zeil' alle kans
op geluk vernietigd.
Naarmate de dagen elkander ©pvoljgiden
werd zijn ongeduld grooter cu met steeds
im-inder vertrouwen wachtte hij het ge
vraagde besluit af.
Ontmoedigd' liad hij' den groots'ten graad
va.n kregelheid bereikt en dacht er een
©ogenblik aan te vertrekken
In dezen ellendigen toestand ontving hij
op een m-orgen ©en kort bericht van juf
frouw Octavie: „Kom van avond t-egen
vier uur tea mijnent". i
Vier uur! Het heerlijke uur, waarop liet
licht der herfstzon zacht begint te ver
minderen, d'e vuurschij! achter de toppen
der bergen daalt cn hare stralen de hel
lingen in het goud' zot
Langs den weg die zich omi de bergen
slingert, ging Georges thans naar liet dorp
zooals een veroordeelde, die naar de plaats
van terechtstelling gebracht wordt. Toen
■hij den klopper op d'e huisdeur van juf
frouw Octavie liet vallen, was hiji buiten
aden».
De oude juffrouw ontving hemj zelf; opt
haar gelaat bemerkte hij! ©en glimlach," die
echter m-eer geheimzinnig dan bemoedigend
was. i i i
Nee.mi mijl niet kwalijk, zeide zïjf. dlat'
ik u zoo lang heb laten wachten.
Maiar ik
Ja, ge waart ongeduldig om. iets ie ver-
nam-en en dat is zeer natuurlijk. Kolm! hier'
heen, kom hierheen.
(Slot volgt.)
