t
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
DONDEROAB 22 MAART 1928
feuTlletqn~
D© vreemde vriend.
VAN OVER DE GRENZEN
B UITEN LA N D
MUMMER 35
24"» JAARBANB
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES;
Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG, Markt 1 en 2: Telefoon No.474.
Abonnementsprijs f 1,90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
AdvertentiBn van 1tot6 regels f 0,90, elke regel meer f 0,15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager.
GROOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT BELEZEN
IN ALLE KRINGEN
Wie zich tegen 1 April op ons blad
abonneert, ontvangt tot dien datum de
Nieuwe Zeeuwsche Courant" gratis.
DE DIRECTIE.
V Het ontwerp-ziektewet.
Kr. F. 38. PosthwDja, oud-minister, heeft
in een be 1 anigwekkende voordracht d'e be
zwaren ontwikkeld, welke in breede krin
gen bestaan tegen het ingediende wets
ontwerp tot wijziging der Ziektewet 1913.
Dit wetsontwerp geeft een groote uit
breiding aan den kring der verplicht-ver
zekerden; het betrekt erin categorieën van
personen, die of daaraan geen behoefte
hebben (de hooger gesalarieerden), óf in
wier nood en reeds opi andere wijze is voor
zien (het huispersoneel), óf die geen recht
op ziektegelduitkeering krachtens verplich
te verzekering behooren te kunnen doen
gelden (degenen, die weLeens een dag voor
een ander werk verrichten). Zoo is het een
volslagen raadsel, waarom, een dienstbode,
die ziek wordt, die in het gezin verpleegd
wordt, en wier loon doorbetaald wordit,
ook nog een recht opi ziektegelduitkeering
mpet worden gegeven. Do ervaring, dia
juist het huispersoneel met do Invalidi
teitswet heeft opgedaan, moest een mee*
dan afschrikkend voorbeeld! zijn. En wio
zal het noodig achten, aan het hooger gesa
larieerde personeel1 (directeuren, procura
tiehouders) wier dagloon Mee* dan £.8
bedraagt, e.en ziektegelduitkeering te gv
randeeren tot een maximum van 7 P'o/o van
£8? Deze uitbreiding van de bescherming
der wet leidt d!e aandacht af van die hoo-ild-
zaak: de verzekering van arbeiders in
dienst van een ondernearning; bevordert
in hooge mate de administratieve romp-
elopup en 'daardoor de administratiekosten.
Voorts wordt bezwaar gevoeld tegen
volgende bepalingen van het ontwerp:
1. waarbij de verzekering wordt uit
gebreid tot alle arbeiders, ongeacht het
bedrag van hun loon en ongeacht of zij! in
een onderneming werkzaam zijn of niet
2. waarbij aan d'e bijzondere ziekenkas
een voorrang wordt gegeven;
3. waarbij het aantal ondernemingen, dat
te zaïm'en een endernemingsziekenkas mag
oplichten, tot vier is beperkt;
4. waarbij aan den werkgever beleptae-
ringen bij het oprichten van een onderne-
miingsziekenkas in den weg worden gelegd',
in dezen zin, dat zijn arbeiders daarover
zullen hebben te beslissen;
5. waarbij! bedrijfsveireeraigingen opge
richt door werkgevers, slechts telkens een
levensduur van vijf 'jaren is toebedeeld1,
ook al voldoen zij aan cle bepalingen d:er
we t;
6. waarbij in de 'Ziektewet ten aanzien
van de dagloonrekening bij ziekte wordt'
afgeweken van de overeenkomstige bepa
lingen in de Ongevallenwet.
V Sectarisme in den aether.
Onder bovenstaanden titel gaven de libe
rale en aanverwante bladen geregeld! de
nieuwtjes die zich voordeden bij! de djraad-
looze omroepen, die zich afwenddfen van
den „neutralen" Hilversumsehen zender.
Het was niet heel vriendelijk, miaar ach,
voor die „benepen" mensehen, die iets meer
verlangen dan grijze neutraliteit, behoeft
men niet veel Waardeering te gebruiken,
nietwaar
Nu heeft zich! echter 'n eigenaardig
geval voorgedaan. Vorige week brachten
©enige kranten het Volgende bericht:
„Naar gemieldi wordt, heeft zdcii eenigen
tijd geleden een comité gevormd' met ais
doelstelling zoo spoedig mogelijk te ver
krijgen een verspreiding van de liberale
beginselen langs radio-telefonischen weg.
Ter voldoening aan de gestelde voorwaar
den is het Comité doende een vereeniging
te stichten, in welker statuten het boven
staand doel wordt neergelegd.
Voorzitter van hot comité is mir. D.
30
Dit was dus besloten. Mevrouw Rabiac
zou Oetavie gaan bezoeken. Zij gaf den
koet-sier bevel in te spannen en kleedde
zich eenvoudig en smaakvol. Spoedig stond'
het rijtuig voor het bordes. De bewoon
ster van Gelag kwarni reeds in de vesti
bule, want zij had een afschuw van te lui
ten wachten, zelfs haar bediende en het
paard.
Plotseling deed zij!, verstomd en ver
ward, ondanks d'e kalmte, die zij! altijd be
waarde, een pas achteruit.
Toevallig sajmtentreffen! mompelde zij1.
Op het oogenblik, dat zij wilde vertrek
ken pmi juffrouw Oetavie te bedoeken,
naderde deze het kasteel door het park.
Span uit! zeide mevrouw Rabiac
kortaf tot den koetsier.
Heel beleefd ging zij de oud'e dame te
gemoet; deze laatste had gezien, dht zij
zich gereed maakte de trappen van het
bordes af te dalen.
- Waart ge van plan uit te gaan, beste
vnendm?
Mevrouw Rabiao kon niet liegen en of-
Pook, terwij! al's secretaris en penningjmjees-
tex optreden do heeren S. Wijnbergen, te
Hillegersberg en mi'. J. Bastiaan te 's .Gra
ve nhage."
Wij waren zeer benieuwd of de liberale
bladen voor dit nieuwtje ook het kopje
„Sectarisimie in den aether" zouden gebrui
ken. Doch niets van dit alles. De onvrien
delijke aanduiding steeds gebruikt voor dje
christelijke radio-omiroepen bleef nu ge
heel achterwege voor den liberalen.
Is uraen bekeerd in het VrijheidsbondSsclha
kamp? of gelooft mien daar nog altijd
rotsvast, dat het liberalism© het hoofdbe
standdeel der natie is en allo anders
denkenden sectaxisten zijln?
Indien dat laatste juist is, d'an hebben
wij', na al wat gebeurd is, niet unieer te ver
wachten, dat daar nag ooit d'e werfcelijk-
lie.id'szin triomfeert.
Zulk ee.n waanwij'ze zelfoverschatting
is .een hopeloos geval.
Herinneringen aan 'n keizerin.
In de Revue des d'eux Mondes haalt de
Fransehe diplomaat Paiéloguo zijn gesprek
ken op, dia hiji eens had', toet wijlen ex-
keizerin Eugenie van Frankrijk, de echt-
genoote van Napoleon III.
Brokstukken van deze gesprekken wor
den nu vertaald in de N. Rott. opgenomen.
Uit een ervan blijkt dat de ex-keizerin
m<et groote beslistheid de beschuldiging
van de hand wijist, dat zij! het uitbreken
van den Fransch-D|uitsc|hen oorlog zou heb
ben gewenscht of bevoordeeld.
In een ander onderhond! vertelt de oude
vorstin van haar 'liefde voor de politiek.
Reeds als jong taeisje, zoo zeide zij,
hield ik van politiek; een voorkeur, die ik
van mijn moeder heb, in wier huis ik
van den ochtend tot d'en avond staatslieden
diplomaten, generaals, schrijvers hoorde re
deneeren. U weet hoe warm de politieke
hartstochten in Spanje waren ten tijde
van koningin Christine, van Naxvaez, v,an
d'Esparkerd, en vooral gedurende do ge
duchte crisis der „Spiaansehe huwelijken".
Maar de interne aangelegenheden van d'e
partijen, hun naijver, hun gekonkel lieten
■mjj volmaakt onverschillig. ,W;at mij' Wawp
maakte, waren de groote vraagstukken,,
waarbij de nationale belangen, het natio
nale prestige betrokken waren. Ja. daar
door heb ik mij! voor het eerst tot tnïjh
toekomstigen man aangetrokken gevpeld',
lang voor ik heml persoonlijk kende.Ik
was bovendien voorbereid, van mijn kinds
heid' af, door Stendhal, die veel' bij mijn
moeder verscheen; hiji had' mijn zuster
en mij bedwelmd toet kijk geestdrift voor
Napoleon. Toen ik keizerin ben geworden
heb ik dan ook mijn best gedaan d'e groote
zaken te begrijpen, die den keizer bezig
hielden. Ik liet ze mij door hem! uitleg
gen, ik miaakte aaniteakeniragen en ik lag
alleg waarvan ik kon leeren, wat mijl kon
voorlichten. De diplomatie interesseerde
mjj' ten zeersite; ik kende geen grooten
genoegen dan daarover te praten mtet
Cowley, Granville, Clarendon, Malmesbu-
ry, Buol, Hubner, Cavour, Hatzfeldit, Or-
low en a!le buitenlandsehe staatslieden,
die naar da Tuilerieën stroomden. Want
ik verzeker u, dat op het tijdfctip, waarvan
ik spreek, alle kanselarijen voortdurend
de oogen op den keizer hadden gericht,
hem, genoegen trachtten te doen, zijn be
doelingen trachtten t,e raden, hemi voor
hun zaak te winnen. Frankrijk' ging waar
lijk aan het hoofd van EuropaHeit
publiek, dat mij na,ar het uiterlijk beoor
deelde, dacht, dat ik miiji slechts bekom
merde om wat elegant en mondain was,
om kleeren en. opschik. Men beschuldigde
mij ervan wuft, spilziek, koket, lichtzinnig
te zijn en wat al niet! Zij' die deze slechte
campagne tegen mij voerden, zouden wel
verbaasd zijn geweest, als ze de schriften
hadden kunnen zien, waar ik dagelijks wat
ik las in samenvatte... In 1859 heb ik
schoon het misschien geschikter geweest
Ware het doel van haar voorgenomen uit
stapje te verzwijgen, antwoordde zij: een
voudig
Ja, ik wa» van plan naar u toe te
gaan.
Zij zagen elkander aan. Beiden waren
ontroerd. Ofschoon zij' van hare kinder
jaren bevriend Waren geweest, legden zij
toch miaar zelden bezoeken bij elkander af
en beiden voelden d'at het vandaag niet
over gewone dingen zou gaan, maar dat
haar onderhoud zeer belangrijk zou z'ijn.
Echter spraken zij' over niets bijzonders,
totdat zij het kasteel bereikt hadden.
Mevrouw Rabiac bracht haar vriendin
in den kleinen salon, waar zij! gewoonlijk
was, en ging recht op haar doel af.
Ik was op het punt naar u toe te rij'-
den, lievo Oetavie, zeide zij', pm u over
een ernstige zaak te spreken.
Waarover?
De een© dezer twee dames die het eerst
gesproken had, waa ook zeker de rnieest
berekenende. Toch had zij niet getwijfeld
het gesprek te beginnen, terwijl de andere,
aLa door instinct, zeer op haar hoede was.
Er zijn van die zeldzame omstandighe
den, die ons juist het tegenovergesteld'©
doen uitvoeren, van hetgeen ons gedrag,
onze gewoonten, pns karakter, ons ge-
voor het eerst in het regeeringsmiechanismie
ingegrepen. U herinnert zich, dat ik gedu
rende den oorlog, in Italië het regentschap
uitoefende en ik verzeker u, dat ik he.t heel
ernstig deed', ten volle bewust van mijn
verantwoordelijkheid', maar ook! van het'
initiatief, dat mij toekwam'.
D© keizerin vertelde vervolgens aan Pa-
léologue, dat zij', na het regentschap van
1859 niet meer opgehouden heeft deel te
mennen aan do algemeen e leidingvan d'o
openbare zaken.
Dat bezorgde mij vele aanvallen, die ik
mij', ongelukkigerwijze, te veel aantrok. En
de eerbiedigste waren niet die, waar ik het
minst onder leed. Niets irriteerde mijl ptoeï
dan mij' pplitieken zin ta hooren ontzeg
gen omdat ik een vtoiuw was. Ik ha,d Ü'an
wel willen antwoorden: ,,D|e vrouwen zou
den geen politieken zin hebben? Bui Eli
zabeth 3an, en Maria Theresia, en Cathe
rine II?" En had ik niet mijh groote vrien
din te Windsor, koningin Victoria, voor,
oogen, die reeds langer dan twintig jaar op
zulk een krachtige, nobele Wijze alle begin
selen, tradities en verlangens van het Brit-
volk personifieerde
Op de vraag van Paléologue op welk'
tijdstip de keizerin begonnen was geregeld
zitting te nemen in den ministerraad, ant
woordde zijl
Ik heb er nooit geregeld zitting gehad J
ik nam er slechts biji gewichtige beraadsla-
gingne aan deel. Vooral na 1866 ben ik
er dikwijls gekomen. Wijl maakten toen,1
zoowel wat het binnenland als het buiten
land' betreft, een heel' moeilijke, heel duis
tere periode door. Het was dtis natuur
lijk, dat de keizer mij' praktisch wildle in
wijden in de groote staatszaken voor het
geval ik opnieuw1 het gtwicthi van een
regentschap te dragen zon krijgen. Maar
al keurden verstandige geesten als Rouher,
Troplong, Billanlt, Baroche, La Valette
mijn tegenwoordigheid aan d'en tafel van
den Raad' goed', er waren er anderen, die
een arglistigen strijd tegen mij' voerden, die
van mijn rol een valseh© voorstelling ga
ven, die mij! belachelijke pretenties toe
schreven, niet beseffend, dat zij" aldus voor
uitliepen op d© infame grappen, waarmee
Rochefort irnij' weldra in ,d© Lantern© zou
gaan vervolgen.
Toen de keizerin dez© laatst© woorden
uitsprak, schrijft Paléologue, geraakt© zij
in opwinding. In den plotseling opflik-'
keranden glans der oogen zag ik opnieuw
de VuiM van reeds gedloofden toorn. Na
vijf-en-dertig jaar kan zijl niet zonder be
ven aSn de sarfeazraen van den verschrik-
kdijken pamflettist denkén.
DE VOLKENBOND.
Rusland'» voorstel'.
Ook Dinsdag, bericht da dorr, van d©
Msb. te Genève, waren de beraadslagingen
in de ontwajieningsdojnlmissi© interessant'.
Wanneer mien zich jiog illusies tooclht
gemjaakt hebben, dak de groot© mogend
heden een bevestigend antwoord zouden
geven op de vragen van Litwimoff, of zij
bereid waren, bij dén verderen ontwa-
peningsaxbeid uit te glaan van he,t beginsel
van algeheel© ontwapening binnen den tijid
,van 4 jaren, dan zal hiji wel) teleurgesteld
zijn door de antwoorden der gedelegeerden
van Italië, Frankrijk, Engeland en Japan.
D|och vermoedelijk zatf wel niemand zoo
naïef geweest zijn, aan een bevestigende
beantwoording der vragen te gelopven.
Frankrijk en Japan misten den moed',
nadrukkelijk te verklaren, dat zij het Rus
sische voorstel uit principieel© overwegin
gen niet konden aanvaarden.
Zij verschuilden zich achter fortoeel©
gronden, bewerettd' d'at de volkenbopjLs-
vergadering aan da comjmissie alleen zou
hebben opgedragen, een ontwapening) voor
te bereiden met de nationale veiligheid! als
grondslag, dus niet een totale ontwape
ning.
woon verstand schijnen vocrr te sdhrijlven.
Zoo had mevrouw Rabiac gaarne spoe
dig geweten of ziji haar zoon Zou terug
houden van, dan wel aanmoedigen op den
weg, dien hij. wilde inslaan. Zoo kwam! het
dat juffrouw Oetavie er iu berustte, dat
Fabieu met Solange zou trouwen, omdat
zij' F.ourasson verafschuwde, ofschoon da
begunstiging van. dit plan haar todhi ook
eenigszins tegen stond.
Zij ikwam: omdat Fabien haar zulks ver
zocht 'had en omdat, na eerst dte gedachte
van dit bezoek met het bekende dóel ver
worpen te hebben, hare overwegingen, haar
goed.hart en haar verlangen om! het ge
liefd© meisje nuttig te zijn, haar hiertoe
hadden doen besluiten. Toen zij' echter be
merkte, dat de moeder van Fabien, naar
zij' meende, den eersten stap zou doen, had
zij! bijna spdj't dat zij gekomen was; zij
oordeelde het verstandig te zwijgen en af
te wa/ehten.
Zij behoefd© het antwoord van mevrouw
Rabiac! niet lang af te wachten.
Ik wilde uwe meening vragen, lieVe
vriendin, «xmitrent een plan in verband' met
de toekomst van mijn zoon.' Hij' wenscht
de hand van een jong meisje te vragen,
dat met u, ofschoon nog al ver, verwant
is, maar voor wie gij, naar ik me«n, nog
al veel' voelt, juffrouw Solange Rages.
Djt is een onwaardig argument, want het
zou zeker een vergrijlp tegen -do ppensehkeid
zijn, om', als men aan d© mogelijkheid) van
onmiddellijke totale ontwapening gelooft,
z,ich daartegen te verzetten, all'een omdat
een resolutie der volkenbond,svergaderihg
een andere opvatting omtrent de tank dtec
coimlmissie zou gehad) hebben.
Veel moediger was de Italizarasche gene
raal De Marines, die openlijk zeide, trots
alle syimpathie voor den duurzajnren vrede,
geen totale ontwapening te kunnen aan
bevelen.
Door totale ontwapening toch zouden
de volken in de nabijheid! van een groot
volk, dat snel zich zo.u kunnen bewapenen,
gevaar looplen om onderdir.ukt te Worden.
Dit arguimlent werd ook door lordl CuS-
hendun gebruikt, doch! d©ze voegde er in
zijn jnlet applaus begroete rede, die ruiml
11/2' uur duurde en waarin hij1 geheel open
hartig het Russische voorstel besprak, nog
verschillende brgumlenten tegen het Rus
sische voorstel aan toe, waarvan mien het
gewicht niet kan ontkennen.
Bijzonder indrukwekkend! was zijn her
innering aan Rusland© aanstoken tot een
wereld-revolutie.
Kan de sovjet-regeering waarborgen ge
ven, dat het voorstel tot totale ontwape
ning niet slechts de verkinderinig befce-
kent van do internationale oorlogen, doch'
ook de verhindering van de burgeroorlo
gen vroeg hiji
Ook wees lord' CushendUn op d'en plicht
der Euxopeesrhe koloniale mogendheden om!
den vrede ond'er da half-ontwikkeld© vol
ken te handhaven en dez© tegen aanvallen
van buiten ta 1 beschermen. Ook voor dit
En vraagt ge mijn meening! riep het
goed© menseh uit. Zijl was niet in staat da
rol te spelen, die zij! zich voorgenomten
had, want d© rol van afwachtend© toe
hoorster kwam volstrekt niet overeen m'eÜ
har© zuidelijke natuur, haar romantischen
geest en haar teeder hart, d'at zoo gauw
ontroerd was.
Zij ademde een ©ogenblik, want d'e woor
den van mievrouw Rabiac! hadden haar
getroffen. Dan hernam zijl:
Ge vraagt mijne meening! Ik kan u
slechts dit zeggen, lieve vriendin. Solange
is «en parel, van het zuiverste water.
Vroom', goed, opgeruimd, spaarzaam, ver
standig, goed' onderlegd, hare ouders zeer
geniegen, heeft zij zelf de opvoeding van
hare broers en zusters verzorgd, do over
ste van do openbare school vervangen, al's
deze ziek o£ afwezig waa, armien bezocht
en ondersteund, d'en pastoor Dijigestaan in
het versieren der kerk en gewerkt als een
fee. Zij' heeft geen gebrek. Ik kan slechts
herhalen: gelukkig, honderdmaal gelukkig
hij', die haar zijn gade zal noemen.
Die goede oude juffrouw had! met zulke
bezieling, met zulke overtuiging gespro
ken, dat mevrouw Rabiac', ofschoon zij
hare kalmte trachtte te bewaren, er ten
zeerst© door getroffen was. Zijl hersteld©
zich, zoodat zij1 zonder koel te zijn, met een
doel is totale ontwapening niet raadzaam!»
Heel scherp waa fordl Gushenduris aan
val op" de houding van Rusland] tegenover!
den volkenbond'. Eteed's had da sovjet-
regeering den volksbond' bestredten en ge
hoond. i
Thans is zij plotseling naar Genève ge-
kpmien. Wjaarom1? Om) eerlijk) Mede te wer
ken aan gedeeltelijken ontwapen ingsar-
beid? Of oanj sabotage tegen dat werk ta
plegen?
Gisterenmorgen onderwierp mr. V. H1.
Rutgera de Russisch© jontwapeningSVoor-
stellen aan critiek. ;Ze zijn volgens hemi
ongeschikt om' zöo Je worden aangenomen-
Ze zullen een jQprllog in do toekomst niet
onmogelijk maken, waarom spr. intrekking!
in overweging ga)f.
E«n stopzetting van (alle bewapening!
zal' het wantrouwen Jusschen de volken!,
niet uit de twereld helpen. Diei bewapening
is nimmer de eenig© oorzakk van da oor
logen geweest. Er "zdjh nog andere oor
zaken. ft
Door een volledige pntwaponing sjalf het
evenwicht tusschen de .Staten verbroken
worden, omdat er staten zijln, die over),
tal Van natuurlijks hulpbronnen beschik
ken en in ,'korten tijd groote weermach
ten op de been kunnen brengen. De oa-,
Zekerheid zal allerwegen ,to)£8nemein.
Er moet trouwens in elk land ook een
macht zijn tot onderdrukking Van binnen-
landsche onlusten. i
Ini gelijken geest .Spraken dia Deenschel
en Amerika,ansohe vertegenwoordigers.
u(
zekere reserve zeid'e:
Gij hebt haar wel Hef.
Van ganscher harte. En met vo-fo
recht, want niemand verdient moer be
mind to worden.
Ik twijfel er niet aan. Maar gijl weet
evengoed als ik, lieve vriendin, dlat eenj.
mbeder over da belangen van haar zoon'
mloet Waken, en dat zijl verplicht is voor
zichtig te zijln, alsr zhlka vreemd© feiten..»
W;at wilt ge zeggen onderbrak haar)
de oude juffrouw eenigszins heftig. Dat d'a
familie Pages u niet waardig genoeg)
schijnt of dat Solange geen geld' genoeg
heeft
Noch het een, noch het ander, ant
woordde mevrouw Rabiad Zeker kan Fa
bien schitterende partijen doen. Maar ik
weet, dat de familie Pages zeer achtens
waardig is. Wat de huwelijksgift betreft.,»
Zij weifelde. J I
Juffrouw Oetavie vroeg haar op eenigs
zins scherpen toon
Ge vindt deze niet voldoende
Ge vergist ra, Hevej ik wil niet» zeg
gen over het cijfer, miaar ik zou de her-
er van willen weten.
I i (Wlordt vervolgd1.).