t
t
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VODR GEHEEL ZEELAND
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
V Terugtocht.
FEUILLETON
Machtiger dan de Keizer.
VAN OVER DE GRENZEN
^BUITENLAND
VAN HET VATICAAN
BINNENLAND
UIT ZEELAND
MIDDELBURG
RUMMER 4
DINSDAG 10 JANUARI 1928
24*™ JAAR6ANB
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES;
Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG, Markt 1 en 2| Telefoon No.4-74.
Abonnementsprijs f 1,90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
AdvortentiSn van 1tot6 regels f0,90, elke regel meer f 0,15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager.
8R00TEWAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT BELEZEN
IN ALLE KRINGEN
„Zal de S.D.A.P. bij afgedwongen mo
bilisatie de regeering een spaak in 't wiel
steken?"
Zoo luidde de vraag van minister' L;a,m-
booy in de Kamer, na de snoeverij van den
beer Zadelboff.
De roode Kamerleden bewaarden hierop
een ijzig stilzwijgen.
„Het Volk", dat om antwoord verzocht
werd, draai.de er om' heen en de heer Sten-
huis, riep vrijmoedig in „De Strijd", „wij
zullen het doeri'.
Nu is eindelijk de hoofdman, de heer
Albarda uit zijn schulp) gekropenom
met slakkengang, den terugtocht aan te
geven.
Angstig voor de dreigementen van mi
nister Lambooymisschien nog meer be
vreesd voor de mogelijkheid, dat de «massa
van zijn mannetjes, niet erg ingenomen wa
ren met den bluf in de Tweede Kamler,
schreef de heer Albarda o. m>. in de J',a-
nuari-aflevering van den „Soc. Gids", kef
volgende
„Het geval kan zich voordoen, (lat de
noodzakelijkheid om troepen naar onze
grenzen te Sturen, door ons ontkend wordt.
Het is mogelijk, dat naar onze overtuiging
de mobilisatie onnoodig of voorbarig zijn
zou, en zelfs dat zij pro-voceerend zou wer
ken instede van geruststellend. Ook kan
het voorkomen, dat men reden heeft om bij
een regeering de aanwezigheid te veron
derstellen van oogmerken, dia ver over du
grenzen der nentraliteits-verplichtingen
gaan. .Welke ernstige staatkundige pfu-tij
zou, zich ooit, door met een Categorisch ja
of neen te antwoorden op ee,n al te simpele
en geheel abstracte vraag, te voren tolt
een bepaalde houding mogen verbinden?
Welke sociaal-demokratische partij sou ooit
blindelings haar medewerking kunnen toe
zeggen voor een mobilisatie, waarvan zij
niet weet wanneer, waarom, onder welke
omstandigheden, door wie en op welke
wijze ze zou worden bevolen? Men kan on
moet somtijds aan een regeering. „eartq
blanche" geven. Maar wie zou aan eed
regeering en aan alle mogelijke toekomstige
regeeringen blanco vertrouwen willen toe
zeggen voor beslissingen, waarbij het leven
van het volk op hot apels taat?
Natuurlijk moet hierbij ook in het oog
gehouden worden, hoe de houding van do
arbeidersbeweging in andere landen op dia
van de Nederlandscke socialisten grooten
invloed uitoefenen kan. Actie tegen oorlog
zal bijna altijd internationale aotie moeiten
zijn óf krachteloos moeten blijven.
Ook de wijze, waarop, gemobiliseerd
wordt, kan bij de bepaling van de houding
der soeiaaldemokrateu vau groot gawidht
zijn. Mobilisatie, die afgekondigd wordt
om neutraliteitsplicliten te vervullen, be
hoeft geen voorbereiding tot landsverdedi
ging te zijn. Zijl kan van veel kleinerejD
omvang zijn, dan de voorbereiding toj
nationale defensie. Zdj behoeft niet do toe
rusting van de stelling Amsterdam) en van
de vesting Holland te omvatten. Zij be
hoeft niet de omzetting van allerlei fa
brieken in ooriogswerkplaatsen te omvat
ten. Zij behoeft in één woord het karak
ter van oorlogsvoorbereiding niet to dra
gen. Ook om deze reden is een antwoord
op, de vraag, of wij aan mobilisatie in een
nog onbekend geval medewerking verlee-
nen zullen dan wel haar willen bestrijt
den, niet blindelings bij voorbaat te geven."
^Men ziet, dat er van den destijds in de
Kamer geët,Meerden overmoed, geen grein
tje meer over is.
Zorgvuldig wikte de schrijver, de ver.
schillende mogelijkheden, die een Mobi
lisatie voor 'hen onaanvaardbaar zouden
kunnen maken, innaai' hij' laat meteen uit
komen dat neutraliteitsplicliten vervuld dio
nen te worden, pok wanneer daar mobi.
lisatie voor noodig is.
Zoo uici zietde draai is genomien.
Voor den zoo.veelsten keer bleek de stu-
74
O, O, wat een tooneel, wat oen tooneel!
Sprakeloos bleef de zanger staan.
„Machtige zanger, Meester der tonen!
Harpenaar, die bijna „de Eónige" moogt
beeten! Ik dank <u voor uw lied,"' sprak'
de keizer diep ontroerd. „Maar ik ken
iemand, die u, zoo niet overtreft, dan toch
nabijkomt! Gij> zult hem hooren! Ridder
Eitel, alles, alljles verstaat gij', wat ik) van
U-op den Heuback hoorde. Neem de; harp,
did ilk) u.>schonkBegin
Eitel aarzelde en da.t was zeer natuur
lijk1. .Waren allen onder den indrulk vau
het spel en den zang des HArpcppars,
geen, met uitzondering van den Keizer
wellicht, was Zoo; diep bewogen, als hij.
Met 'bevende hand vatte hij' de prachtige
harp aan en beproefde er cenige tonen
aan te ontlokken, en de volle kHJank dei'
Baaien miste zijne uitwerking niet. Met
eiken nieuwen toon kwam de bezieling
?yer hem, en eindelijk', eindelijk, daar
klonk de harp, in aj Jihjsp-e kracht, liefelijk
heid en schoonheid.
Verbaasd zagen allen den jongen zanger
deerkamei, andere resultaten te leveren
dan do spreektribune.
Wij kunnen ons niet anders dan verheu
gen dat gezond verstand en plichtsgevoel,
het wennen van vdksverlakkerij.
Alleen zagen we nu nog graag dat ir.
Albarda ook in meer gelezen roode op-
ganen dan de „Soc. Gids" zijn meening om
trent deze zaak uitztetta opi bo.venaan.ge,-
haalde wijze.
Waarom de Inlander naar
Moscou luistert
(door oud-Resident G. Gonggrijp).
II.
Een lange stoet op vlugge, kittige paard-
jes, patrouilleerde door en langs de djatti-
bosschen. Do hoofdpersoon was de hout
vester. Met pijn in het hart werd hier en
daar een stronk ontdekt. Kïomo heeft wel
eens een stukje hout noodig. Daar werd
een hout sprokkelend oud vrouwtje aange
troffen. Het hout Sprokkelen was' alleen
geoorloofd op. de kapvlakte. Eenmaal in de
week mogen de Inlanders zich naar dd
kapvlakte, het terrein waar het boscli ge
veld wordt, begeven om do spaanders en
verdere afval te verzamelen. En zij Moch
ten vooral hun picolpaarcljes niet meene
men. Zij imiochten eens te veel brandhout
verzamelen. Duizenden maakten van dia
edelmoedigheid gebruik. De afval zou an
ders toch verbrand moeten worden, maar
enfin, royaal was het toch. Het oude,
miezerige vrouwtje was in overtreding.
Peucken! maak proces-verbaal op tegen
dat mensch! gelastte de Houtvester aan
zijn boschopzienerMaar, mijinheer! laat
dat mensc-hje toch sprokkelen, pleitte da
opziener. Ik "gelast het je! En ik weiger
liet, was het antwoord. Peuchen was ge
huwd en vader van drie kinderen. Peui
chen werd ontslagen omdat zijn ziel in
opstand was gekomen tegen een klein<
zielige last van zijn ohef.
Wij kunnen ons geen denkbeeld vor
men wat houtgebrek beteekent voor goed
voor een inlander. Wij leggen de kachel
aan of ontsteken de gasvlam, maar he?
eenige waarmede Kroimo zijn potje kan
is hout. Als hij geen brandhout heeft
kan hij zijh rijst of maïs niet koken, cjH
voor de bereiding van vele zaken hoeft hij
brandhout nóodig en hoevele malen bob
ik hem zijn kostelijke vruchtbooimen zien
omhakken oimidat hij geen hout had en
dat in een residentie voor meer dan' du
helft van zijn oppervlakte met bosoh be
dekt. Op de kapivlak'te van de houtvesterij'
Eoedir kwamen de menschen vanaf 'Pan-
dangan en Kragen. Twintig en meer kilo-
mieter moesten zij' loopen eer zij; de kap
vlakte bereikten en zij mochten geen paard-
jes meenemen en beladen met 70. 100
Kg. spaanders liepen zij de hellingen van
Eoedir af. Het krioelde op (le dagen dat-
liet vergund was om spaanders te ver
zamelen en de Houtvester deed het voorstel
om voortaan retributie te heffen. Ja, ei'
was genoeg vraag naar afval. Ik be
schreef 'in mijn advies dehoutnood van de.
bevolking en hoe de menschen, bedjejef
met zweet en lofliederen zingend op hef
Boschwezen, naar huis gingen. Ik ver-
wekte hevige verontwaardiging Ijij het
B'OSchwczen te Buitenzorg. Van die loflie.
deren geloofden de bureaumannen geen
steek.. Het was ook heelemaal niet waar,
de menschen zongen niet. Maar wal) d»
heeren 't meest boos (maakte was, dat dio
resident geen ambtelijke stijl had.
Men ziet uit het bovenstaande dat do
Ethiek ér bij velen nog dun op zit. 'Als
er nu lieden komen die de bevolkingl wijd
maken dat er geen kouthonger meer gleleden
zal worden in de residentie bedekt miet'
honderdduizenden bouws bos'eh, zou het dan
een wonder zijn dat zij! geloofd worden?
In 1905 stond er een prediker op, Pa
Samien,cl ie leeraarde dat de bosschen door
God geschapen waren en dat de kinderen
van het land recht hadden op hout dat Hij
aan, want het scheen, alsof met iedcrén
■toon, die van de harp. kwam', de jongeling
zich onitooverde in den ouden harpenaar.
Voorkomen, blik, houding, gestalte, alles,
alles was de eerste meester harpenaar. miaar
een kleine twintig jaar jonger.
„Men zou zweren dat die twee vader en
zoon waren," fluisterde de keizerin haar
gemaal toe, doch het antwoord, dat de kei
zer "wilde geven, bleef uit, want Eital begon
te zingen:
Verlaten dwalen man en vrouw
Met dochter over de aard.
Hun liev'lingszoon werd weggeroofd
Uit sc'hoonen levensgaard.
De verbazing nam toe bij het hooren van
die diepe, prachtige stem, volkomen van
denzelfden klank, a.ls' die van den ouderen
harpenaar, die, pijnlijk kreunend, zich neer
zette tussohen vrouw en dochter, die hare
armen opii zijn hals sloegen en hel} hoofd
weenend. op; zijn Behouder lieten rusten.
Doch hoe ontroerd, ze konden dte oogen niet
van clen jongen kunstenaar afhouden.
Nu loeide de storm en bulderden de don
derslagen van de harp', en dan dat„Geen
rust voor u! Geen rust voor u!" dat do
halle deed trijlen, bracht eene huivering
over allen.
Maar van de harp'snaxen vluchtten stormI
in Zijn goedertieren had doen groeien. VaD
de. door vreemdelingen geplante bosscheu,
de djangleng aanplant, moest urnen afblijven.
Het aantal van zijn volgelingen bedroeg ai
spoedig 30.000. Pa Samien werd in 1907
verbannen en stierf in ballingschap. Dat
hindert niet zeiden zijn volgelingen want
zijn Geest is bij! 'ons. Pa Samien zou niet
zoo'n opgang gemaakt hebben als engeen
liouthonger .geleden werd in liet houtrijke
Rembang.
Ecu geniale Jezuict.
De technische Wereld is in rep en roer
gebracht door een dezer dagen gqpiüibii-
ceerde uitvinding van den Spaaoïschen pa
ter AI|m«jïda S. J., op; het gebied deh
electrieiteit. Eén Parijsche corresponden
tie aan „De Maasbode"' bracht jongst
leden Zaterdag nader nieuws.
Het betreft hier een accumulator, die
zulke groote mogelijkheden voor vereen
voudiging en verbetering van het verkteer
opent, dat de Spoorwegmaatschappij' van
ParijsLyonAz'uurkust heeft besloten,
de uitgebreide werkten tot ©lectrificatie
van haar net stop te z'etten, in afwachting
van de toepassing der -Almieïdaraccuim'uln-
toren. Dit besluit wijst op de belangrijk
heid, die men aan. de vhrdjfng v|an pater
Almeida toektent. Trouwens er is te Pa
rijs reeds een zeer krachtige maatschappij
opgericht voor het exploiteeren van deze
(Uitvinding, welkte bewijst op welke we
tenschappelijke hoogte .sommige klooster-
l.aboratoriai staan.
In 1926 reeds, toen pater Almeida ver
gezeld van den graaf de Miere® zijn vin
ding beproefde in de Berlijnsohe „Akjku-1
mrujatoren Werkte", had men den zeer
jeugdigen pater een contract voor de-ex
ploitatie aangeboden, doch de uitvinder
is daar niet op ingegiaan. Thans is, nadat
internationale demonstraties hebbeu plaats
gehad voor Amerikaanscke en Europee.-
sohe technici van naapi', die eenstemmig
van gevoelen zijn, dat het gebruik van
den Almeïda-ac'cuimulator een omWente-
ïling zal brengen in de a,apiwending van
electrieiteit als kïacht, is de „Compagnie
Internationale des AcOulmUlateurs Al-aneï-
da" opgericht.
Het merkwaardigste is, dat de uitvin
ding reeds f3 October 1921 werd ge
daan en dia.t pater Almeïda toen eerst'
28. jaren oud was. Hij heeft sindsdien dja
proernemingen voortgezet en aan den bouW
van zijn accumulator gewerkt en eerst
in 1926 zijn vinding aan de pBaotijk aan
geboden. Daarmee w;ap het vraagstuk op
gelost, waarvoor de eleotro-teohniejk! reeds
millioenen en miljlSoencii heeft geofferd,
n.l. een uiterst lichten, gem;akjkteïijik, yer-
voerbaren accumulator Van groote capaci
teit te hebben, die geen- kteachtverlios lijdt.
Bij' gelijk gewiebt van den acouimiuliator
vervoert de nieuwe vinding tienmaal zoo
veel lading, die (kwantitatief tot 100 pelt.
opgevoerd is, terwijl dat percentage voor
de tot dusver gebruikte systemen hoog
stens 9095 pet. (bedroeg, terwijl do
krach (.opbrengst tot 93 pet. is opgevoerd,
tegen 6585 pot. voor de oude accumula
toren. 1 I i 1
De uitvinding is 'Wél in de eerste plaats
van ontzaglijk' belang voor de eectrificatie
der spoorwegen. De bezwaren derhui
dige accumulatoren zijn, daf Zij met de
transformatoren. 4 a 6 1ofi gewicht aan de
locomotieven of traetors .toevoegen, voorts
gemakkelijk in het ongereed© raken' tenge
volge Van schokken enz., en door de ujt-
wiaseming der schadelijke zuren dc iso
latoren en andere Metalen doelen, doen
oxydeeren.. Do nieuwe accumulator kent
geen dampen, lijdt niet van schokken, en
kan eindeloos geladen blijven zonder te
roesten of eenigen hinder te ondergaan.
Hij' kan zelfs in kortsluiting funotiómnee-
ren .om op een gegeven oogeiiblik' eep;
en onwedér weg; het koeltje ruischte en
bruiste, de zomerzon overgoot alles unlet een
gouden gloed, en zacht, heel zacht klonk
het lied der vogels, die ter ruste schenen te
gaan. Kalm, liefelijk kalm, .werd heitl En
daar begon heit gebeid:
O, Heer, vergeef dait bitter -yo-ord,
Dat woord van woede en smart.
Allen baden met den zanger miedie, en
misschien nog nimlmer werd er ergens door
zoiovelen en met zooveel ootmoed: „Verge
ving, Heer!" gebeden als nu.
Dc stem zweeg, en de harp1 ook. Geen
mensch bewoog zich dan om tranen wegi te
pinken.
Eitel zag of hoorde niets, sloeg de vin
gers weer in de snaren en ving aan me.t:
„De keizer weent!" en toen hij aan het slot
zijn: „De keizer bidt!" liad laten hooren
had hij wel kunnen zingen: „Eu iade*
bidt!"
Keizer Fxederik was de eerste, die zich
herstelde. Hij stond op; van zijn zetel', liep
op Eitel toe, die nog. altijd was blijyein
staan, omailmde, kuste hem en zeide: „Ont-
van uw loon, Eitel! Ga mede!"
De jongeling liet zich medevoeren tot
voor de bank waarop, de harpenaar, vrouw
en dochter, stom vau staart, ter neder zaten.
Zie zagen den keizer en Eitel niet voor zich
enorme kracht te ontwikkelen. Bovendien
maakt deze accumulator het gebruik v,an
gelijkstroom mogelijk. En waar de Capa
citeit tienmaal zoo groot is ajs van de
andore accumulatoren, is het dus het aan
gewezen apparaat voor het treinve;r!kteer,
daar een tr,actor mtet een batterij' van.
deze accumulatoren bij' norm.ajen omvang
1000 'kilometer kan afleggen zonder dat
herlading noodig is, welkte afstand thans
nauwelijkte 100 K.M. bedra,agt.
Het is onnoodig te zeggen 'dat de uitvin
ding een enorme belangstelling heeft ge
wekt bij de Marine en in de vlieigtuigtech-
niek, terwijl ook de automobielindustrie
voir nieuwe perspectieven komt te staan.
Het enthousiasme in de technische) wereld,
die met de vinding heeft kennis gemaakt,
is des te grooter, daar zij een grooten in
vloed k'an hebb'en in de feWestie van do
vloeibare brandstof en de afhankelijkheid
van Frankrijk (en ook v;an andere lan
den) van de internatioiiiaje petroleum-poli-
tiek (kan wijzigen, terwijl de reeds flink
zich ontwikkelende industrie van de „wit
te steenkool" er een geweldigten stimulans
door krijgt.
Pater Almeïda is in de omstreken vap
Saiatateinca geboren en verrichtte zijn eer
ste studiën in het seminarie van Siajarnain-
ca» Al spoedig trad hij' in de Sociëteit v,an
Jesus en volgde de studie natuurwe
tenschappen in de laboratoria, die de Je-
suieten bezitten te Burgos. Zijn theologi
sche studiën heeft hij in Nederland ver
richt. i
FRANKRIJK
De oorlog in den ban.
Briand zegt in zijn antwoord aan Kel
logg, dat de door dezen voorgesteld© proce
dure wel van aard is om! de Frans'che re
geering te bevredigen en dat er een voor
deel in zou zijn gelegen rtejfcls thans het ka
rakter daaa'van door de onderteekening van
Frankrijk en de V. S. te bevestigen. D,e
Fransche regeering is bereid zich aan te
sluiten bij de Yereenigde Staten om! aan
alle naties het sluiten van een overeen,-
komist voor te stellen, die reeds thans get.ee-
kend zou kunnen worden door Frankrijk!
en de V. S. en bepaalt, dat de onderteeker
naars van aanvalsoorlog afzien en vreed
zame middelen zullen gebruiken voor de
regeling van welk conflict ook, .dat er zon
kunnen ontstaan. De oontractanten zouden
zich verbinden hiervan kennis te gevten aan
alle staten en lien nitnoodigen zich aar te
sluiten. De Fransche regeering is over
tuigd, dat zulk een voorstel dankbaar
door de geheel© wereld zou worden ontvan
gen en de pogingen der regeering! met suc
ces zullen worden bekroond.
POLEN
Dc verhouding tot het Vaticaan.
Te Warschau is bisschop) Przezdzicc'ki
aangekomen, die dooi' Pilsudski in een bij
zondere audiëntie ontvanger is. D© pea's,
die de regeering na staat, mieent te wqton
dat hij door- den P,aus met een bij;zonjd«re
opdracht voor Pilsudski belast is, a,an wien
de P.aus 'een brief gezonden! zou hebben,
waarin commentaar geleverd word op den
brief ''van de Poolsche bisschoppen aan
hun parochianen. Dr. Wladislas Skrzynski
de Poolsche gezant bij het Vatic'aan, is
ook te .Wlarschau aangekomen.
Pater dr. Kramers bij dcu Paus'.
Men schrijft aan de „Msb."
Gedurende de Kerstvacantie heeft te
Ro|me vertoefd de welecrw. zeergel. pater,
dr. J. Kramers S„ J., leeraar van het S;t.
Canisius-College te Nijmegen. Zooals men
weet, heeft de pater, behalve op cheimiiisth
en wiskundig gebied, ook een vermaardheid
in het berekenen en ontwerpen van! klank
borden, waardoor het verslaan van sprekers
staan. Duidelijk en luid sprak de keizer
thans:
„Harpenaar, kunstenaar bij de gratie
Gods, ontvang uw loon in hem, die u even
aart in kunst, die groot van hart is, als gij'
zijl! Graaf Walter van'Zell, Gravinne Ir
ma, ontvang in ridder Eitel heiml naar wien
gij' vroegt„Kind, kind, waar zij't gij Hij!
is uw zoon, uw weggerooïde zoon, die door
zijn edele onschuld, machtiger dan de kei
zer was."
„Vergeef den keizer!" smeekte Fxederik'
zacht tot vader en moeder zich overtui
gend. „Ik kan bewijzen, dat hij' uw zoon en
niemand anders is!"
Wat er toen een oogcnblik volgde, kan
onmogelijk verteld worden.
„Licht! Licht! Meer licht!" riep) de kei
zer, en toep men alle luchters mtet nieuwe,
brandende kaarsen voorzien had, greepi de
keizer Eitel's harp.
„De keizer-troubadourhoorde men door
de zaal.
Hij sloeg de vingers ïu de snaren, eid
vol en schoon klonk het lied, dat hij! dien
dag in stilte reeds' bij! voorbaat' gedicht!
en op muziek' gebracht had:
Het feestlicht brandt! Het feestlicht
straalt!
Van w.aar die blijde keer?
in moeilijk te bespreken kerken en zal^u
buitengewoon wordt vergemakkelijkt. Ii»
Holland heeft pater Kra,miers reeda enge*
veer 60 kerken en zalen, waaronder de
groote zaal van de Spiritus- cn Gistfabriek
te Delft, va.n zulk een klankbord voorzien.
Nu wa,s hij naar Romie ontboden op»|
eveneens voor de kerk' San Ignazid een
klankbord te berekenen en te ontwerpen.
Klankborden zijn hier geheel onbekend.
Hetzelfde za.l gesdhicden voor da toekom-'
stige groote aula va.n de in aanbouw zijnde
nieuwe Gregoriaansche universiteit.
Dezer dagen werd pater Kra,miers door
Z. H. den Paus, die zich evenals Zijn oimi-
geving zeer voor deze „niochio aöustioo"
interesseert, in ..een privaat-audiëntie ont
vangen. Pater Krajmiers was vergezeld van
den weleerw. pater Willem Kea S. J. alge-
tmteen secretaris Van het Apostolaat des
gebeds. Verschillende minuten onderhield
Z). H. Zich imtet de paters, vroeg naar Hol
land en toen de. naatai Oudenbosch genoemid
werd, informeerde de Paus of' het dicht bij
„Tilbourg" lag, 'en toen Braband in hei<
gesprek voorkwam, zeide 'Zi. H.: „une re
gion trés religieuse". Ten slotte wcnschte
de Paus pater Kramers succes met diens
werk en gaf daarover Zijn Apostolisch en
zegen.
Mag. G. de Langen Wendcls O. P.
Mag. G. de Langen Wtendels O. P., p2'o-
fessor in de Godgeleerdheid aan de R.-K.
Universiteit te Nijmegen, is door een acute
longontsteking aangetast.
Zaterdag werden hem' de laatste H.H.
S,acr,amenten der Stervenden toegediend.
Minister Waszink.
Mr. A. Waszink, minister van onderwijs,
kunsten en wetenschappen, zal 10 Febr.
zijn ambtsbezigheden hervatten.
Uit dq S. Dc A. PI,
Het gewest Limburg.
De gisteren te Heerlen gehouden jaar-'
lijksche vergadering van het gtewest Lim
burg der S.D.A.P. heeft, naar aan. Da
Cour. wlh'dt gemeld, de conclusie van een
rapport, samengesteld door twee hoofdbe
stuursleden van de S..D.A.P. en twee hoofd
bestuursleden van .de S.D.A.P.- en twee
hoofdbestuursleden van li,et Nederl.Vak
verbond, waarbij van den vroeger en pro
pagandist der S.D.A.P. in Limburg, het
Staten- en gemeenteraadslid H. v. d. Ploeg,
voorzitter van het gewest Limburg, ge-
eisclit werd zijin functies neer te leggen,
verworpen «met 29 tegen 5 stemmen en 1
blanco.
Daarna werd imet 21 tegen 9 stemmen
ten 5 blanco een resolutie aangenolmjcn waar
in het gewest Limburg ebn nadere rege
ling van het partij-bestuur aanvaardt, doch
den heer v. d. Ploeg de vrijheid laat, al'
of niet af te treden als gewestelijk bestuur
der.
Ned. Paspaorien.
De minister vraagt Verlaging
De Minister van Binnenlandsche Zakten
heeft een circulaire aan Ged. Staten der
onderscheidene provinciën gezonden, waar
in O'P de Wenséhelijkheid wordt gewezen,
dat, in het belang van vergemakkelijking
van het internationaal werkteer, de. onder
scheidenlijk' door. provincie en gemeentebe
sturen geheven leges Wegens afgifte pf
verlenging van een buitenandlsch paspoort
zooveel mogelijk! Worden veHaagd, althans,
waar ctie leges- het bedrag van f 1,te
boven gaan, de.ze tot f 1,worden terug
gebracht.
De KribbteMjtcr.
Zondagavond lfad in 't Vincentiushuis,
voor een zeer goed bezette zaa.l, de 2e
Graaf Walter kreeg zijn ed'ien zoon.
Als kunstnaai's-loon,
Hij' kreeg zajh' jongen weer!
Heil! Heil!
Het feestlicht brandt! Het feestlicht}
straalt!
Nn juicht de keizer-bard
„Een lang verloren zoon drukt thand
Bij' feestlicht-glans,
Een moeder aan haar hart!
Heil! Heil!
Het feestlicht 'brandt! Het feestlicht)
straalt!
Waarom die helle gloed?1
't Is oan! 'te zien hoe - 't zusterhant;
Den broed©r-bard,
Met kus en lach begroet!
Heil! Heil!
Het feestlicht brandt! Het feestlicht
straalt! 11
Luid ruisch' nu onze toon:
„Bij den blijlden wederkeer,
Een lied ter eer,
Den k'unst'naar, held en zoon!
Heil! Heil!
(Slot volgt.) i
