ANADA
GOES - Telefoon 1(7
Tweede Blad
ikaLyn
ITHEEKBANK, NIJMEGEN
OOP:
!TSTRAAL"U BIEDT?
evenals vorige
toncurreerende
"IIJM Jr., Goes.
ïEUWSCHE COURANT
{ATERDAG tO'DECEMBER 1927
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
tide sorteering,
r VIJVEN, Goes; P.;A. VAN
L KRAMER, Ieeseke.
98'/,
EEN LICHTSTRAAL OP
LEVENSPAD14345-3#
^uilleton"
Machtiger dan de Keizer.
VAN OVER DE GRENZEN;
KERKNIEUWS
Voor onze vrouwen
In 't kraaiennest.
D.E. HEEREN-BAAI, de
ZACHTSTE en LICHTSTE
rooktabak, leent 2ich veel beter
voor de korte pijp, dan de
zooveel grovere krulsnede;
probeert daarom vooral eens
D.E. HEEREN-BAAI, indien U
gewoon mocht" zijn krulsnede
te rooken.
U zult dan bemerken, dat
D.E. HEEREN-BAAI veel beter
brandt dan krulsnede, zoodat U
ZACHTER kunt trekken.
[burg.
GOES
N.V. NIEUWE ZEEUWSCHE
Nieuwjaars- en Naamkaartjes
extra daarvoor ingericht. Nu
i het zicht raakt, vestigen wij
ier voorraad Naamkaartjes is
prachtige lettersoort op prima
en prijs. Bestel s.v.p. aan ons
stsingel, of bij onze Vertegen-
ïde plaatsen van Zeeland.
■t
te' Holland-Amerika^Lijfi
refigt U rechtstreeks va»1
.otterdam naar Canada,'
onder overscheptog in buiten»
lodsche havens.
en AMSTERDAM.
TELEFOONNUMMER 2865.
SRIEVEN a 99'/,
'1000,., f500,- en <100,-.
BANKINSTELLINGEN, alsmede bl)
-.EVE, Dam N.Z. 17, MIDDELBURG.
HYPOTHEEK BESCHIKBAAR.
f 350,-
f 625,-
f 400,-
f 300,-
behalve motor f 700,-
JRINGI 1050,-
3, nieuw 12250,-
1E850,-
f 290i-
;elijke betalingscondities.
LERS.
:nt u reeds
one voordeelen, welke
op 1/Z0 Slaatslet hebben
»en na korten tl|d reeds
reoht op hypotheek, enz.
nCj" Wanneer gij door het lezen
ULIVb van een advertentie ie*8
handelaar of winkelier, zeg heU
■entie hebt gelezen in dej„NiBUVjf
Het kost U niets en ons, zoowel a»s
laar, bewijst gij er een dienst mede-
Personeelskeuze.
De beslissende factoren, die bij indienst
neming van pérsoneel meestal den doorslag
geven, zijn
diploma's',
getuigschriften en,
de ,indru!k!", dien -de sollicitant op dbn
werkgever maakt.
Toch is door het volgen van deze metho
de bij personeelslk'euze, maerimlaiein gebleken
dat men zich in een sollicitant, niettegen
staande zijn schitterende „referenties"' Ice-
lijik' vergiste en hem een Werkkring toe
vertrouwde, dien men heim later weer ont
nemen moest; ter-wijl zich daarentegen ook
dikwijls het geval voordoet dat iemand, djie
een tfwiijfelachtigen indruk1 maakte, later
beter bleek te zijn dan zijn zijn getuig
schriften of' eerste optreden deden verimoe-
dcn. 1
In eenige zeer lezendwlaardige artikelen
over Personeelskeuze laz'en Wte dat toen
Amerika zieh in den tw'ereldoorlio-g mengde,
een Commissie belast, weid om te onder
zoeken Welke soldaten een beroep kenden;
250.000 man, die allen bew'eerd hadden imlet
een of ander valk vertroulwld te Zijn, werden
onderzocht imet het resultaat, dat slechts
6 <Vo of 15.000 Werkelijk beschikten over
de kennis, Wlaaxop zij aanspraak maakten
een derde wist. absoluut niets van het vak',
waarin zij beweerden bedreven te zijnDit
bracht een feit aan bet licht dat in tijden,
waarin zich veel sollicitanten aanbieden
ook voor de industrie van groote betee&enis
is. Hoe dikwijls! leest men niet bij vacatu
res dat zich honderden sollicitanten aange
meld hebben, iw'aarna voor den werkgever
de moeilijke taak pas begint opm de gesrihik
ten uit te 'kiezen. Om dezen 'wienkgeweir, die
bij zooveel sollicitatiebrieven Wieffi ee-nsi met
de banden in 't 'baar zal zitten, in zijn per
soneelskeuze althans eenigszins te hulp te.
komen, memoreeren -we voor hemt, dat Dr.
Walter D-ill Sicbtt, schrijver van bovenge
noemde artikelen, die op dit gebied stati
stieken beeft aangelegd, Welke zich over
niet minder dan, 3 imiÜioen ciandidaten uit
strekken, tot de conclusie gekomen is, dat
er meer intelligentie vereischt wordt voor
een verkooper, dan voor eenfabrikant,
en dat men aan meesterknechts hoogere
eis'chen moet stellen dan aan kantoorper
soneel 1
Doet men dit niet, zoo- Waarschuwt de
auteur, dan berokkent men niet alleen zk'h-
zelven ails Werkgever zeer veel onaange
naamheden, maar bewijst, ook den minder
bekwamen geen dienst door hejml in een
w'erkkring te stellen, die boven zijn krach
ten gaat en Waar bij zich niet op zijn
plaats, dus niet gelukkig kan voelen, en
met allerlei k-unst- en vdlie.gwle.uk za>l traeih-
ten zich te blijven handhaven, tot groote
schade der belangen die hij1 -bad moeten
dienen.
V Moeilijke keus.
Een maandschrift, gewijd aan de ver
betering der jeugd, beeft haar lezars ge
vraagd boe de Nederlandsohe strafinrich
tingen voor jeugdige personen het best ge
noemd 'konden 'wiorden. Zij ontving de vol
gende nnt'wborden
„Jongenshuis"„jongens" klinkt aardi-
diger dan „jeugd" en „huis"' drukt het
beginsel uit.
„Afzonderingstehuis.", omdat inzender
niets 'wéten wil van het woord „straf" of'
„gevangenis".
„Verbeteringinrichting", Want hoofddoel
is verbeteren.
„Huis voor jeugdstraffen", omdat
„Jeugdstrafinstituut" den inzender om "t
ivioord: instituut, te uitheemödh klinkt.
„Jeugdstraftehu,i&", door te huis, zegt
inzender, .wordt het onaangename vau het
bestanddeel „straf" beperkt en het reelas-
seeringsdoel meer op. den vcorgrpnd ge
steld Dan volgen nog: Straf tehuis,
Jeugdstrafgestioht; Straf Igesticht voor
Jeugdige Lieden enz. enz'.
We .kunnen niet zeggen, dat ze erg Wel
luidend klinken; ook blijkt de vodlslagen
onmacht en tegenstrijdigheid der inzenders-,
Mlaarvan eenige niets willen weten va-n
„Straf"', anderen niet 'w'eten hoe ze toch
maar samenstellingen met „straf" verzin
nen kunnen. ,Als de redactie -eens. de ,',te-
verheteren-jongelieden" zelf igens beslissen
liet't zou best kunnen dat de f rissdhe ge.eist
van jongens, die nog verbeterd moeten
wörden, vindingrijker zal blijken dan de
wijsheid van ouderen,.
62
Ook heer Benno was van het oogenblik
af, dat de jonker op den burcht kwam, als
het ware geheel veranderd. Boos of slecht
voor zijn volk en zijne onderhoorigen, was
hij nooit. O, neen, hijl was steeds een goed
heer en meester geweest, maar nooit eens
vroalijk. Treurig en droevig gestemd be
gon hij dén dag, en treurig en droevig
gestemd eindigde hij hem. Dat had invloed
°P allen, die op den burcht waren, en het'
was maar zelden, dat men er eens helder
uit de borst hoorde lachen. A an eenig ver
maak of eenige uitspanning werd nirnjmer
gedacht, en dat was vooral des- winters
treurig. De eenzame 'burcht lag dan. soms
wel vier maanden aaneen, stil en verlaten.
Alle toegangen in het gebergte waren door
ue sneeuw afgesloten, en van de heerbaan
was^ geen spoor te zien. De groots-te en
gewichltigste gebeurtenissen konden in die
maanden in het Rijk plaats grijpen, zonder
dat men er iets van hooade. Slechts één
uitspanning had men, en dat was de jacht
°P wilde zwijnen, herten, hazen, wolven en
vossen. Het Wemelde dan ook in den
omtrek van den burcht van wolfskuilen en
«azenstrikken, doch van alleen op de jacht
gaan, was geen sprake, want niet zelden
o waalden kudden van dertig of veertig
hongerige wolven rond.
Thans echter w.as de winter heel anders
V.oJk'enboadsniettws'
Z, on als men uit de berichten over de nu
weer beëindigde vergadering der voorberei
dende commissie voor de ontwapenings-
donferentie heeft kunnen lezen, schrijft
liet „Centrum" terecht, is het resiuj!fc|a1a|t)
niet bepaald groot geweest. Maar men
heeft althans van gedachten kunnen wis
selen. en al deden de Russen een voorstel,
dat als si te radicaal, en onmogeÏÏijlti ia ge
aua..ificoerd, het feit dat zij aanwezig wa
ren. is toch niet zonder beteeklenis,, is wel
licht zelfs het belangrijkste feit van deze
saiiitnk! met. Vooral heeft men daarbij het
oog -c-p het onderhoud tusscihen den Russi
schen gedelegeerde Litwinoff en Chamber
lain. Alle betrekkingen tuasic'hen Rusüland
en Engeland zijn, naar men weet, verbro
ken sinds- de Engelsc-he regeering dit ja,ar
hardhandig optrad tegen de Russisdae han
dels-delegatie te Londen, aan welke het
voeren van communistische propaganda
werd ten laste gelegd. Thans, moeten d.
Engelsche en de Russische bewindsman
zeer uitvoerig en ook' zeer ronduit met el
kander hebben gesproken, en dit kan wel-
ilcht verheldering in den toestand brengen
en toenadering ten gevolge hebben. Hst
heet zeHs, dat er onderhandelingen zijn gie,-
voerd, maar dat deze plotseling tot een
einde kwamen, toen Chamberlain de cjua.es-
tie der pr-o-pa,angda ter sprake bracht
Daar lion of wilde de Russische macht-heb
ber zich blijkbaar niet over uit laten.
Ook Briand, de Fransche minister-pre
sident, heeft met Litwinofï geconfereerd
en daarbij verklaard, dat, nu Raikofski als
gezant te Parijs was teruggeroepen en ver
vangen, er geen sprake meer was. van eien
breuk' iu de wederzijdsohe betrekkingen,
en dat men weer zal beginnen met de on
derhandelingen over de oude seliuluu-n
Rusland staat diep- bij Frankrijk in hei
krijt 1 en het verleenen van nieuwe cr.s-
dieten.
Een gerucht uit Genève houdt de verras
sende mededeeling in, dat ,d(e zetel van den
Volkenbond o.q. naar W.eenen zou worden
geplaatst. Als, reden wordt opgegeven, dat
men in de Oostenrijksche hoofdstad,
waar zooveel monumentale gebouwen staan
gemakkelijk aan een Bondspaleis kan ko
men. Maar het eigenlijke motief zou toch
een ander zijn, n.l. W.eenen ails, zetelpllaats
van den Bond voorgoed te neutraliseeren
en aldus den door de Fransöhen en Italia
nen gevreesden Anstihlusz aan Duitsehland
te verijdelen.
Van de zijde van Italië en Frankrijk
wordt dan ook', naar men zegt, reeds eeni-
gen tijd stemming gemaakt voor de ver
plaatsing, ofschoon nog geen bepaalde
voorstellen zijn gedaan. En ook' te Wieenen
zou men er niet afk'eerig van wezen, zon
der dat men daarom het tdenkibeelltR van toe
nadering tot Duitsdhland prijsgeeft. Do
Oostenrijkers staan blijkbaar op het stand
punt, dat dit geen beletsel is, En de inwo
ners van Weenen zouden ongetwijfeld
graag een of meer der nu leegstaande pa
leizen weder bezet zien.
Een merkwaardige uiting' ten slotte van
een Londensc'h blad, de „Sunday Times",
c-ver het befaamde Vredesverdrag van Ver-
„De Volkenbond", schrijft dit orgaan,
„verspilt zijn tijd wanneer hij de ontwape
ning bespreekt. Hij' zou dezen veel beter
kunnen gebruiken, wanneer de bepalingen
in 't Verdrag van Versailles, die, gelijk de
ervaring heeft geleerd, een bron van on
recht en ontevredenheid zijn, werden ge
wijzigd."
Een scherper oordeel zou moeilijk over
dit Verdrag kunnen worden uitgespro-
k'en.
Maar daarmee is nog niet uitgemaakt,
dat men over de ontwapening maai' z-c.u
moeten zwijgen, zoolang' het tracitaat niet
gewijzigd is.
Rotterdamsche Brieven.
Het is me in den laatsten tijd voor jml'n
blauwe oogen herhaaldelijk groen en gecll'
geworden bij 't lezen van hetggeai ocjkj in de
Rotterdamsche kranten zwart op wit sito-nd
gedruik't aangaande binnen en buitenland.
Waren ze over de Belgische Minisitereri-
fiis gauw uitgepraat, niet alzoo over de
Roods Kruis-beweging in ons: land.
Dat Roode Kruis, die beroemde instel
ling, die in de oorlogen zoo schtone dagen
van naastenliefde te zien gaf, en sedert
ook' bij andere rampen als storan', wa-
voorbij gegaan. De burehthheer ging nu
menigmaal al de anderen in lachen voor.
Onuitputtelijk was hij in het bedenken van
allerlei uitspanningen, en bijna iederen da,g
vergezelde hij den jonker op, de jacht.
Was de duisternis gevallen, dan werd er
ook voor tijdkorting gezorgd, en Jonker
Eitel was het geweest, die bedacht' had
het beurt om beurt vertellen in te voeren.
Kleine geschiedenissen bracht hij ook qp
rijm en hij. zong ze dan z'óó lan°J voor
tot allen het lied uit het hoofd kenden
en konden medezingen. Hij was het ook
geweest, die de mannen geleerd had om'
uit geen al te hard hout allerlei dingen te
snijden, zooals men dat in het Schwarz-
wald en in heel Zwabenland deed'.
Wat evenwel misschien wel het groot
ste aandeel had in het algemeen genoegen,
was, dat er in al dien tijd niemand' van
wege keizer Frederik met een birief' over
zoogenaamde Oostenrijksche aanslagen
kwam, en de man, die steeds belast was
geweest met beulenwerk te verrichten,
had op een morgen tot Ivo gezegd: .„De
grendel van het valluik is vast geroest.
Als er eens iemand komt, heb' ik een
hamer noodig om hem! loë te slaan. Mij
nentwege wordt die gevaarlijke put ge
dempt, want sedert ons Jonkertje op den
burcht is, heb ik zooveel tegenzin in dat
werk gekregen, dat ik van plan ben, als
er weer eens een gast komt om. dia vnee-
selijke reis te maken, tot heer Rentlo
te zeggen: „Laat dat nu eens een auder
doen, heer!"
„Zoo, zoo, een ander! ,W,ie zou dat!
tersUMdachade enz. zich niet onbetuigd
liet, wordt thans druk' besproken. Diat
komt, doordien andere instellingen van
dien aard, die niet ,op. alles wat het 'Roode
Kruis decreteerde ja en amen willen zeg
gen, mnar van oordeel zijn, dat zij' op, 't
gebied van ziekenverpleging enz', enz', well
hun eigen gang kunnen gaan, liever dan
als ondergeschikte van het Roode Kruis
te werken. En dat deze instelling er o,p uit
is, om de opperleiding over alle v-erpjle-
gingsinstituten te bemachtigen, bleek' uit
verklaringen van heeren leiders van het
Groene Kruis die met lang niet mailaohe
beschuldigingen aan 't adres, van het Roode
Kruis voor den dag kwamen. En daar die
beschuldigingen volstrekt niet kwamenvan
Christelijke zijde, doet dat autoritaire op
treden van het Roode Kruis inderdaad! den-
keu aan zekeren machtswellust, die in
staat isi, om; grooote schade te doen aan de
grootsdhe zaak' der zieken en gewonden
verpleging in 't algemeen..
Z. D. Hooigw. de bisschop van Roermond
meende ook zijn stelm te moeten verheffen
tegen de wijze van optreden van het Roode
Kruis en 't verdient zeker wel de aan
dacht, wat ook' door ons sedert lang, zoo
voor. in en na den oorlog tot leniging van
nood, ziekte cn lijden is gedaan, gebaseerd
op R.-Kath. grondslag. Dat ook wij R.-K.
evenmin als de werkers' van het „Groen,
en „Oranje Kruis'!' op voogdij vau het
Roode Kruis gesteld zijn, is alleszins be
grijpelijk'. En dat het Roode Kruis door
ci'lehoog en andere stooten haar doe-1 tracht
te bereiken pleit lang niet voor 'n handige
tactiek maar lijkt veel tmeer op !n soort
dwingelandij.
Wij Katholieken kunnen ons daar niet
aan onderwerpen, en gezien de groote be^
dragen opgebracht ten behoeve van het
Roode Kruis door N.-Brab. en Limburg,
trekken wij heel andere cioncluoies.
Onze Rotterd. politie ging, natuurlijk' op
hjiqg bevel op- jacht ter inbeslagneming
der pas uitgekomen brochure „Waarom
werd Pisuise vermoord?'" Ook in den
Haag en Amsterdam werd op aandrang, d'er
betrokken familie getracht de verspreiding
v.an dat persproduct tegen te gaan of te
voorkomen. De familie acht zich door de,
onthulling van dat moderne liefdesdrama,
naar 'ts chijnt, min oj, meer gecoimpro
mitteerd en tracht te voorkommen dat een
en ander aan de groote klc-k wordt gehan
gen. De Amsterdamsiche politie heeft in-
tus&chen haar bemoeiingen iu deze ge
staakt, zeker wijl de brochure geen straf
bare beschuldiging inhoudt en dus. van ver
bod tot verkropen geen sprake kan zijn.
Daar dergelijke schandaal historiek veel
al gretig worden gekocht, zal het zeker
'n heele toer zijn om in den Haag en Rot
terdam ,alie exemplaren van dat stuk! in be
slag te nemen.
Het is intusschen te betreuren, dat reeds
zoo kort na den tragischen dood van dien
beroemden cabaretzangers het sehoone de
vies; van de dooden niets, dan goed/' uit
het oog verloren is.
In onze kerken zijn de. liefdadighei'dspre-
dik'atiën weer in vollengang'. En de op
brengsten waren in den laatsten .tijd in
één woord, reusachtig. Ze varieeren tusi-
schen 500 en 2000 gulden, naar gel-anig den
meer of minderen welstand dei' parochies..
En <jan moet men weten, dat door de stich
ting van ettelijke nieuwe kerken, somlm'ige
parochies voor zeer zware lasten zittenom
maar één ervan te noemen, onze St. Willi-
brordusp-arochie zit voor 'n schuldenlast
van f400.000 rentende 5 °/o f20.000,
waf-lief? Terecht wordt vaak beweerd:
Roomsch is duur. Maar de doorsnee R.ooni-
Bche Rotterdammer antwoordtduur is ook
deugdelijk en zooals ook O. en A. Bren-
uinkmeijer zeggen: „toch 't voordeeli-gst".
Religie's die goedkoop zijn en geen offers
vragen dan enkel een Zondagskerkgaing.
zijn lang niet zoo betrouwbaar.
Door den weleerw. pater Quirinus O. M
0. wordt hier voor de R.-K. Propagandis
ten een cursus gegeven tot het vormen van
leeken-apostelen. Onze grijze Bisschop
heeft n.l. 'bevolen dat moet worden getracht
leeken op te 'leiden tot helpers onzer pries
ter», om mee te helpen aan de bestrijding
van het steeds meer dreigende ongeloof en
dwalenden door de kracht van het goede
woord terug op den goeden weg te brengen.
En het mag gezegd dat dien cursus flink
bezocht wordt. Lang niet zoo groot was
de belangstelling in het Goessehe a cap-ella-
koor van den heer Tamminga, dat hier voor
de vereeniging „Z.eelandia" in de groote
Doelezaa'l ons op 'n kijkje naar de Zeeuw-
moeten zijn?" vroeg Ivo,.
„Wie? Wat 'n vfaag! Zijn er dan niet
'.ruim honderd-vijftig man op den burcht?"
„Honderd-tachtig, Sepp-el, honderd-tach
tig man
„Een heele boel! Stil, ik bedenk wat:
als er weer zulke reizigers komen, dan
ieder op zijn 'beurt, vau den óu,diste te
beginnen."
„ik ben de oudste, maar ik doe
het niet, begrepen!" -
„Jij met je „begrepen", je wilt een
ander liefst maar voor dat baantje zien
opdraaien, he? Je hebt medelijden met
je zondige ziel, dat heb ie Maar ik' heli
ook een ziel hoor, al is het maar een heel
kleintje. Stil, daar komt heer Benno aan!
Ik moet er hem eens over aanspreken."
„Doe het! Je vangt toch slib, Seppel!
Onze goede heer kan er geen mensch beter
aan wagen dan jou, begrepen?"
„Alweer dat vervelende „begrepen"?
Neen, ik begrijp er niemendal van. Wiaar-
om moet ik er aan gewaagd worden?"
„Omdat je van ons allen het kleinste
ieltje hebt, Sepp-ell"
„Nou, voor een keer mag heer Benno er
dan eens een groote ziel aan wagen! Ik
ga er hem over aanspreken, want als de
sneeuw weg is, dan komen de boodsehaps-
jongens weer als paddestoelen opdagen. Hij
kan niet minder dan neen zeggen."
„Pas op, daar komt de jonker ook aan
en je yveet, het bevel luidt: „Goed voor
den jonker zijn, hem alles laten zien, maar
van dat valluik, mondje dicht!"
,Dat weet ik wel, maar weet je, wat ik
sche kleederdrackt, frissoh-e, blozende ge
zichten en ook op. de muzikale gaven der
Goessenaars vergastte. Zooals te verwach
ten was, bleek de opkomst slechts matig
en was de opzet van de dure groote Doele-
zaal, die nauwelijks half vol was een
nogal gewaagd spel.
Hoe lief en aardig de zangers en zange
ressen er ook uitzien en hoezeer hun dulrf
om in onze wereldstad te komen zinge.n,
getuigt van Zee.uwsehen moed, die men
waardeeren kan, bleek echter hij de uitvo-e
ring van hef programma, dat Tatmimin.ga'9
koor slechts over matige krachten beschikt
die stellig heter tot him reoht komen in een
dorpslokaal, dan in een der .grootste zaleD
va.n 'n groote stad.
Toch hebben de- aanwezige leden van
„Zeelandia" genoten van de zangkunst
hunner oud-landgenooten, en hun p-restatiés
met spontaan applaus begroet. En wat
betreft sommige recenties in bladen zullen
Tamminga en zijn koor wel in acht willen
uemen dat de muziekverslaggevers in Rot
terdam lang niet ma-lsch zijn in hun beaor-
deelingen. Zelfs de uitvoering onlan
van de beroemde A'damsche „Schola Can
torum" van Hub. Cuijpers werd in de
Maasbode geducht onder handen genomen
en lang niet gunstig beoordeeld. Ook do
heer Tamminga zal wel in aanmierkinlg
willen nemen, dat de Rotterdammers over
't algemeen op kunstgebied nogal hooge
hooge eischen stellen.
Even als elders is ook weer in Rotter
dam flink „Sinterklaas" gevierd. De etala
ges waren in sommige drukke winkelstra
ten fabelachtig. Op 'n fietstochtje van 'n
paar uren telde de schrij'ver niet minder
dan 12 Sinterklaazen met zwarten Piet,
sommigen in 'n auto, enkelen met rijtuig
met 2, en één zelf's bespannen met 4 p-rach
tige, feestelijk getooide paarden, begeleidt
door 'n 8-tal muzikanten en eenige honder
den schoolkinderen.
Nu in Antwerpen de mogelijkheid van
een Scheldetunpel fel wordt besproken en
de hoop op dit reuzen- en mil-lioenenwerk
meer en meer levendig wordt, is het te be
grijpen, dat 'bij- gebrekkige verbinding tus-
schen rechter- en linker-Maasoever, som
mige vooruitziende Rotterdammers wel
eens drooonen van een Maastunnel.
Ik acht het evenwel zoo goed als zeker,
dat de Scheldestad met z'n voortvarenden
burgemeester burgemeester Ca,uwelaert
dat met z'n scheepvaart Rotterdam tracht
te overvleugelen, ons met z'n Scheldetunnel
wel eenige jaren voor zal zijn. R.
Op den derden Zsndag van den Advent.
Epistel v. d. PI. Paulius tot de Philippijnen.
IV 3—7.
Broeders! verblijdt ujaltijd in -den Heer,
wlederom zeg itó, verblijdt u. Dat uwe ze
digheid allen miensdien bekend zijde
Heer is nabij. Weest nergens in beklom
merd; maar iaat uwé begeerten in alles,
dooi' bidden en smëekhn, met dankzegging
aan God bek'end worden. En de vredje d'es
Heeren, wélke alle. verstand te boven gaat,
béwiare uwe harten en zinnen in Jezus
Christus', onzen Heer.
Evangelie, Joannes I 1928-
In dien tijde zonden .de Jodjen priesters
en leviten tot Joannes, om' hemi te vragen:
Wie zijt gij En hij' bekende, en loochende
niet; en hij heieed: ik! ben de Christus-niet.
En zij vroegen hemwie dan zijt gij
Elias? En hij zeide: die ben ik! niet. Zijt
gij de profeet? En hij' antwoordde: neen.
Zij zeiden hem dan'w'ie zijt gij, opdat, ,wij
antwoord geven dengenen, die ons gezon
den hebben? W.at zegt gij- vani ,u zeljVen?
Hij zeide; ik' hen de stem.' van die in de
Woestijn roept: ana,akt den weg des Heeren
recht, gelijk' de Profeet Isaias' gezegd heief t.
En de afgezondenen ivaxen uit de Phari-
eeëw. En zij vroegen en zeiden hem: 'w'at
doopt gij dan, indien gij no;dh Zijt de Chris
tus, noch Eliasi, noch de profeet? Joannes
antwoordde hun, en zeide: ik' doop in wa
ter; maar oiidden onder u heeft Hij ge
staan, dien j?ij niet kent. Hijl is1 het, die na
mij 'kolmën zal, die vo-or mij' geWeest is,
Wiens schoenriemen ik niet waardig ben te
ontbinden. Deze dingen zijn te Bethanië ge
schiedt over de Jordaan, Waar Joannes
doopte.
Advociaat, cchtgenootc en moeder.
Onlangs Werd in 't Koloniaal Instituut
geloof?"
„O ja, je houdt er het honden-geloof' op
na, dat het vleeach toch altijd beter is dan
de beenen."
„Waarlijk? Het troost me; dat is jouw
geloof' ook. Do-ch in ernst, ik geloof stellig
en zeker, dat het luikje o,oU voor hemj be
stemd is geweest, en dat er alleen eeno
vergissing of zoo iets heeft plaats gehad.
Ik Ved, dat de jonker aan het hof' deed,
zooals hij hier doet!"
,Wat doet hij dan hier meer dan zich'
vervelen
Vraag je dat nog? Vraag jij dat nog, en
je bent zijn kamerdienaar nog wel!"
„Je hoort het, dat ik het vraag."
„Nou, als je het van mij weten wilt, dan
zal ik het je zeggen. Zijn vriendélïjjk! en
schoon gelaat doet bij iedereen, te beginnen
bij onzen baas, alle muizenissen aan den
haal gaanzijn goedhartig en vrool'ijkl
woord brengt lachjes en vrooïijkheidzij'o
vindingrijk hoofd jaagd al, wat verv#ing
heet, op- de vlucht. We hebben het van
den winter mogen ervaren. Het beste van
al echter doet hij met zijn vroom hart. Hij'
bekeert er duivels mee, en hiervan hen ik
een voorbeeld. Geloof' mé, Ivo, m;et da
meeste vreugde schoof ik steeds den gren
del van het valluik, eu ik lachte bij' de ge
dachte aan de buiteling, die de Irian zou
maken. En nu, neen, inderdaad ik zou het
niet weer kunnen doen, en, je moet me niet
verklikken, nu a.1 drie maanden lang heb
ik, heel in stilte, steenen iu den afgrond
geworpen, en de vreeselijke put is thand
reeds zoo ondiep, dat de buitelaar opl
n«««Hia
Wiaar gaan we heen?
Erasmus is reeds lang dood en zijn „Lof
der zotheid" wordt nauwelijks meer gele
zen; het wordt daarom tijd, dat een ander
groot schrijver, zijn pen opneemt, om| de
dwaasheden dezer tijd te vereeuwigen. Zou
de verheerlijking der steekpenning, geen
dankbaar onderwerp vormen? Zoo veel
zijdig als een geslepen diamant vertoont
deze kwestie zich in diverse kleurschakee-
ringen aan ons oog.
De retourconi.niiseies waaraan verschei
dene gasdirecteuren zich verzadigden, „blij
ken maar een klein onderdeeltje. Nu zijn
het weer sommige uitgevers, die hoofden
van scholen trachten over te halen, om hun
geweten mitsgaders hun portemonnaie te
bezwaren met fooitjes voor gedane bestel
lingen. Ook de jachtvereeniging „Deventer
en Omstreken" meende iets aan den tijd
geest te moeten offeren, door het uitloven
van premies aan rijksveldwachters voor
ieder proces-verbaaltje dat zij opmaakten
inzake strooperij.
Het gevolg was natuurlijk, dat iedereen
in Deventer en omstreken, die niet met een
jacht-aete op zak liep, gevaar liep aan den
haak geslagen te worden door de op. deza
wijze opgehitste dienaren vam Hermandad.
De historie vermeldt, dat een meisje, dat
met een springtouwtje huppelde geverbali
seerd werd wegens vermoedelijke pqging
tot het uitzetten van strikken en een jonge
ling, die voor de nooden van zijn moeders
huishouden, een flacon jachtwater gekocht
had, likte eveneens aan het lampje. Geluk
kig dat de minister van. justitie medelijden
had met de beurzen van de bevolking en
met de zielen van de veldwachters door
een dergelijk aanmoedigingsstelsel te ver
bieden.
't Meest frappante staaltje in deze zaak
is echter het systeem dat het „Instituut
voor zelfgenezing" bedacht heeft. Genoem
de instelling geeft n. b. schriftelijke cursus
sen uit voor zieken en belooft, zooals van
zelf spreekt, de groote schat der gezond
heid aan ieder die zich abonneert, op. de
schriftelijke lessen. Do-kters zijn niet meer
noodig; beloven enkele brouwerijen, ge
zondheid per glashet instituut zegt ge
zondheid per briefjpöst toe. Aannemen Jan!
Erg vlot liep blijkbaar het zaakje toch:
niet. Het publiek dat uog zijh maajg
zit met de „gratis" boeken, is wat kop
schuw geworden voor al die weldoeners en
keek de kat eens uit den boom. Nu heeit
het Instituut zich tot vooraanstaande per
sonen gewend, met het verzoek, cursisten
aan te brengen tqgen 20 °/o van het lesgeld
dat den patiënt afgetapt wordt. Dit wordt
dus nu een engros-handel in zieken en
k ranken
Neen, dan is me de kwakzalverij' van
een .Staphorster boertje of van Japie den
Hollander nog liever. De ongelikte en vaak
grappige verlakkerij van ^wonderdokters,
op marktplein of' in binnenkamer, lijkt mlij
verre te verkiezen boven de schijnbaar we
tenschappelijke manier van ontwikkelde
heeren, die dan toch ook alleen speculee-
ren op de onnoozelheid der goegemeente.
Ondertussohen is het verregaand en men
vraagt in angst en vreezewaar is het
eind.
Achter ieder aanbod, iederen raad! rijst
de steekpenning op, dreigender dan ooit de
10e penning van Alva dat deed en het zal
bepaald bedenkelijk worden, wanneer de
doodgravérsvereeniging met aanbleng-pro-
visie-penningen gaat beginnen, want leden
tot nu toe alleen onze duiten lastdan is
het op ons leven gemunt.
Waar gaan we heen?
UITKIJK.
te „Amsterdam een studie-oonferentie over
vredesvraagstukken .gehouden, 'waar óók
klw'am spreken Suzanna) Grinberg.
Niet omdat 'we met deze conferentie!,
no.t'h met den Wereldbond voor Vroutwen-
kiesrecht, v.an Welke zij uitging, stympathi-
séeren, herinneren We er ,a.an, nodh omdat
We tot de bewonderaarsters van Suzanna
Grinberg behooren, die we niet kennen.
Maar over haar lazen we van Mare Logé
in „De Telegraaf' een getuigenis, WP-lkte
ons zéér trof.
Na haar huwelijk! ze is Zéér jong ge
trouwd promoveerde zij in de reuhten in
1909. Zij- heeft een zoon van 15. En nu) ge
tuigt M. L. van haar:
Suzanne Grinberg klotnt op1 geestige
zijn hoogst een paar beenen breekt, enl
daar is opknappen aan. Bovendien heb ik!
den grendel iedere week met water inge-.
smeerd, en nu zit het ding zoo vast ge
roest, dat het zelfs jnet een hamer Bjijet
meer te verschuiven is. Dat wonder nu
heeft de jonker bij- mij! verricht, en ikj ge
loof inderdaad, dat er nu ook een beet ja
groei in mijn zieltje gekomen is, en dat ifc
kans heb' om op een goeden dat eeiie ziel
te hebben, als alle andere m-enschen. Zulke
jonkers zijn," Seppel fluisterde nu,
„gevaarlijke lui voor jaloersche keizers'.
Ho!"
„Wat, ho?"
„Ik hoor aan de poort kloppen! Zou er
daar al een zijn? En dé sneeuw is nog niet
weg! Daar komt Miehei, de nieuwe deur
wachter aan. Ik moet eens hooren, wat er
is, en is het' een fc-aodschapjongen van den
keizer, Ivo, dan waag ik het er op om heer
Benno, je weet wel wat, te vragen."
Seppel sloop heen om' af te luisteren,
doch weldra keerde hij terug enzei„Een
reizend potsenmaker, die om nachtverblijf
vraagt. Ik dacht ook al: te vroeg in den
tijd voor boods-chapsjongens!"
De 'twee mannen bleven nog een poosje
met alkander babbelen, doch werden in hun
gesprek gestoord door het bulderend gelach
van een groot aantal mannen. Snel liepen
beiden naar de lachers eu bij' hetgeen ze
zagen,4flchten ze hartelijk mede.
(Wordt vervolgd.)
ff
it
i
