as-Gadeaux,
en- en
fkleeding
en Vestenj
indsctioenen
VERMAIRE j
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VDDR GEHEEL ZEELAND
RIJK
elang!
ulaas-Etalage
en Spetten
ste, soliedste en
ftrouwdste adres
ipOld England",
.aaistraat 2-3
NieuwEngeland"
lordstraat L 77
afdeelingen een
litige sorteering
leren en Dames I
Jdelburg
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
i
ff
IE COURANT
ren. v>
DINSDAG 6 DECEMBER 1S27
ieaux.
I. SOMER
Ie GOES
1IDDELBURG
yer de kazerne).
me keuze, i
meden alle
mcurrentie. j
Nicolaas,
^oek en
terwerken.
leerenhoek.
FEUILLETON
Machtiger dan de Keizer.
VAN OVER DE GRENZEN
BUITENLAND
MEXICO
CHINA
BINNENLAND
r
|K
m
feletiers .g»
O Z.
éleetd aan. pi W
NUMMER 144
23»» JAARGANG
niet gepoetst te
6,90 per dozijn.
'ARTIKELEN als:
PEMVAZEN, enz.
traat 80, GOES
Goes
ROOTE MARKT 36
orige jaren vindt
in onze
ïerom een
sorteering
i- en Gewone
pakkingen.
voor
mm»
I aam
M
ollen- en 1
ikte Dekens i
.nbevelend: j
ge Vorststraat A
GOES
urne sorteering
IEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES;
Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG, Markt 1 en 2) Telefoon No.474.
Abonnementsprijs f 1,90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
Adyertentiën van 1tot6 regels f0,90, elke regel meer f 0,15
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager.
eROOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT GELEZEN
IN ALLE KRINGEN
Een antwoord.
De „Middelb'. Crt." heeft geantwoord op
jas artikeltje, waarin we er opj gewezen
hadden, dat enkele bladen, die den bisschop
van Roermond hadden aangevallen inzake
Je Roode-Kruisilrwestie, een verslagje ach
terhielden, waarin het besluit van mgr.
Schrijnen, in een ander licht kwam; to
staan.
De „M. Crt." schrijft
We hadden die woorden wel gelezen,
maar er geen melding van gesmaakt, omdat
we inmiddels ook gelezen hadden, wat de
secretaris van het Roode Kxuis daarover
opmerkte. Daaruit bleek, dat die zaak!
niets met de verhouding tot de Katholieken
te maken had. Zij betrof een geschil van
besturen."
In dit kleine stukje staan twee onwaar
heden. De „"M. Crt." kon inmiddels
niet gelezen hebben wat de secr. van het
Koode Kruis zei, omdat die pas drie of
vier dagen later over de uitlating van dr.
Mijnlieif aan het woord geweest is. Ten
tweede erkende de secr. wel degelijk, dat
de Katholieken er iets mee te maken had
den.
De „M.Crt." vervolgt dan:
„In dat jaarverslag van het Oranje-
kruis werd gezegd, dat het Roode Kruis
„steeds bruutweg met de ellebogen wer
kend" achtereenvolgens kans gezien had
om in onaangename verwikkelingen te ko
men met: Eerste Hulp, Groene Kruis,
.Witte Kruis, Wit-Gele Kxuis, N. H. Red
ding Mij., vooral met het Oranje Kruis, en
nu met de Katholieken. De schrijver van
dat jaarverslag vond de houding van de
Katholieken verklaarbaar."
Het zuiver resultaat van deze bekentenis
is, dat de ,M. Crt.", één regel, zegge één
regel onverminkt weergeeft. De laatste
regel is weer in strijd met de waarheid!.
De schrijver van het jaarverslag, dr. Mijh-
lieff heeft het besluit van mgr. Schrij
nen verklaarbaar gevonden en niet over do
houding der katholieken gespro
ken. I
We lezen dan verder:
„Maar daartegenover kwam |e secre
taris van het Roode Kruis in het inter
view met het Hand. verklaren, dat het
schrijven van den bisschop van Roermond
door geen enkele verwikkeling met Katho
lieken of Katholieke vereenigingen was
aangekondigd. Geen enkel bezwaar was er
ingebracht."
Volkomen juist deze aanhaling, maar de
„Midd. Crt." weet drommels goed dat de
secr. ook gezegd heeft, de bezwaren van
den .bisschop te eerbiedigen en dat bet
Limb. Roode Kruis besloten heeft aan die
bezwaren tegemoet te komen. Hieruit
blijkt dus wel, dat er bezwaren bestonden
En wat de verwikkelingen betreftdie zijn
misschien door het tijdig optreden van
den Kerkvorst voorkomen.
Inmiddels kan de „Midd. Crt." niet tot
erkenning komen, dat zij onrechtvaardig
geoordeeld heeft en ze vraagt zich nog af,
wat of al het voorgaande te m'aken heeft
met het voorschrift van den bisschop van
Roermond aan zijn katholieken om; zioh
van deelneming aan het Roode Kruijk te
onthouden.
Een blijkbaar door naijver en personen-
twist geboren hatelijkheid als die in het
jaarverslag van het Oranje Kruis, is waar
lijk een zeer twijfelachtige versterking van
I-Katholieke motiveering van den
Het had er zooveel mee te maken, dat
en Midd. Crt. en Handelsbl. en iVolk het
zorgvuldig verzwegen!
Bovendien heeft geen enkel Katholiek
blad, de uitlating van dr. Mijhlie)f£ als
versterking van de bisschcjppelijke motie
ven beschouwd. De motieven wareu sterk
genoeg en wij gaven de woorden van! dr.
Mijnliefï alleen de waarde, dat ze toelicht
ten dat 't Roode Kruis niet zoo onschuldig
deed. als voorgesteld was.
Niet de bisschop, van Roermond, die voor
de ongereptheid van zijn katholiek bisdom'
60
„Niet van heden is dat zoo," antwoord
de de Burchtheer. „Na Godfried van Bouil
lon's Kruistocht is de Adel reeds aan het
dalen en de Burgerij aan het opkomen;
®aar het zal nog lang duren, en heel wat
bloed zal er vloeien moeten, eer de Adel
het hoofd buigt en al zijne voorrechten
prijs geeft. Gij' zijt nog jcmg, doch het
einde van dien strijd zult gijl niet beleven,
al wordt gij; nog zoo oud. Er wordt mlefc
dien stijd tusjscheu den Adel en den Burger-
stand tegenwoordig eeu nog veel grootere
gevoerd. Het is de strijd tusschen het Gees
telijk en Wereldrijk gezag. Op het oogen-
blik staat zijne Heiligheid de Paus aan do
•eene, en de Keizer met al de vrienden der
Hohenstaufen aan de andere zijde. Doch
spreken we hierover niethet is een te ge
vaarlijk onderwerp."
„Goed, heer, maar noemt ge mij dan ook
Juitel?"
De BurcLikeer keek schuw om zich heen,
wilde hij zioh overtuigen, dat er nie
mand was, die hem beluisteren kon, en
z e 'oen zacht: „Luister even! Ik heb'
opkwam, deed sectariscb, maar wel hef
Roode Kruis.
Genoemde bladen keerden echter de rol
len om en blijven na al wat volgde hard
nekkig bij' hun verkeerde meening.
Het blijkt nog altijd gemakkelijker een
bisschop te beschuldigen, dan ongelijk te
erkennen.
De redactie van de „Midd1. Crt." ga®
geen regel van ons artikeltje weer, Wiel
voegt ze er een schimpscheut voor ons blad
in, die haar niet eert en ons niet daart).-
We zullen echter geen kwaad met kwaad
vergelden, maar een wensch aanbieden.
Het is nog niet zoo lang geleden, dat wij
een schrijven ontvingen van de Middel-
burgsche Middenstandsvereeniging, waarin
de hoofdredactie van de „Midd. Crt." be
schuldigd werd van velerlei. ,WSj plaatse'
ten dit schrijven, maar g,aven ook letterlijk
de verdediging weer, die in de „M. Crt."
verscheen.
Wij hopen dat de „M. Crt." zioh in de
toekomst op een even eerlijk en ruim)
standpunt zal plaatsen.
Moderne apjo-st eïwlerk.
Wijl volgens het besluit vian den gauver-
neur-generaal van 12 Januari 1912 het ge
bied van Nieuw'-Guinea, gelegen ten Zui
den van de scheidingslijn plp( 4 gtraiden 30
minuten Zuiderbreedte, aan de katholieke
missie ter missioneering w'erd aangewe
zen en liet stroomgebied van de Mimi'Ka-
rivier, liggende binnen deze scheidingslijn,
sedert October 1926 onder bestuur iwlas- ge
bracht, 'werd door de missie besloten daar
te gaan onderzoekteuj wat er voor de bevol
king kón gedaan worden. Mgr. J. AertS,
apostolisch vicaris van Ned. NieulwGuinea,
geeft nu in de December-aflevering vian de
Til.burgsehe annalen een beschrijving van
den nieuWen missiepost, dien hij! 9 Mei op
het eiland Raken,au gesticht heef tdaaraan
is het volgende ontleend:
De Commandant van de landschapspo-
litie kMam ons tegemoet en doelde ons
mede, dat het districtshoofd (mét tien ge-
Wapende politiedienaren, die tijdelijk! hier
Wiaren om het 1 and te verkennen en de, be
volking te registreeren, op patrouille W;as
tevens dat de bevolking der kampongs, naar
verlaten Waren en slechts' enkele, menschen
het binnenland wlas, zoodat alle woningen
met vxouW'en en kinderen nog hier waren.
Aan het strand, op een 'klein stukje
grond, bevond zich de geheele nederzetting
namelijk' de Wóning van het districtshoofd,
den üomtoóudant met zijn tien man land-
Schapspolitie, allen Amboneezen, drie wo
ningen van Chirieeaohe ruilhandelaars, een
pasanggfahan en de drie lange rijen va»
hutten van de 'bevolking van Mimdka: a-lle
van rond bosKhho,ut met bewknding en dak!
van sagobladeren. De vloer wlasl de vochti
ge grond. Voor ons verblijf iwteTd onsi aan
gewezen de pas gebouwde pasanggrahan..
De Iwbningen der bevolking zijn erg pri
mitief. Een of 'anteerdere lange rijen, hutten,
ouder één dak) hooog tot aan den nok ,van
het d'ajk) 2itoeter, diep, 3 im'eter. Elk huisge
zin heeft een afdeelimg vian 3 maajl 2 toeter
Waar ze slapen, eten en keuken houden. De
afdeelingen zijn van binnen niet afgescho
ten, het is één ïalnige hut, jwBarin elke fami
lie haar af deeling heeft. Van buiten heeft
ieder zijn uitgang, 'n opening van 1.50 M.
op 1 M.deze kan afgeschoten Wjorden met
'n mat.
De Wbningen zijn opgetrokken uit dunne
houtjes van rhizophore, waar tegenaan ge
bonden is de stap. Ook het dak is van atap
alles even slordig en ruw'. Wijl) de bevol
king niet langer dan enkele maanden a,a:ii
het strand blijft en dan. W'eer vei'huist naar
het binnenland. is( het niet te ver'wónderen
dat ze maar weinig werk maken van hun
Woningen en deze verlaten zoooals z-e zijn;
veel is er niet aan verloren. Meuhelsi ken
nen lzij niet; ze liggen of zitten op; 'dein
grond. 1
Met de enkele menschen, die, hier wlaren,
eenmaal iets gedaan, dat ik nog zou doen
als ik er weer voor stond, want ik zie eW
geen kwaad in. De keizer noemde het ver
raad en strafte mij1 door mij vrouw, zoon
en dochter te ontnemen. Ze bevinden zioh
geheel in zijn macht, en wil ik hun leveq
niet in gevaar brengen, dan moet ik meer
malen doen, wat ik anders nooit doen zou.
Mijn gevangen zoon, een ridder zonder
vrees oi blaam, heet Erederik. Mijne goede
vrouw noemde hem steeds „Friedel", doch
ik noemde hem, het liefst „mijn jongen," en
toen hij de riddersporen dragen mocht,
„mijn zoon!" Voor anderen en in hetI
openbaar noemde ik hem steeds „jonker" of
„ridder." Gun mij nu het voorrecht, als wij
sajnen zijln, u „Imijn joDgen" en in het open
baar „jonker" te noemen. Noem mij1 in het'
openbaar „heer" en onder ons „vader" of
„vadertje", dan zal het mij' zijn, alsof de
oude dagen weergekeerd zijn. Kom, nu aan
het maal!"
Het groote vuur, dat eene heerlijke
warmte verspreidde, het gemakkelijke huis
gewaad, maar bovenal de hartelijkheid van
den gastheer, deden Eitel met smaak eten
en drinken, en toen de disch afgenomen
was en beiden aan het vuur zaten en daar
bij' zeer matig gebruik maakten van goeden
wijn met water vermengd, begon Eitel ta
trachtten iw'e bevriend te worden, wat ons
spoedig gelukte.
Den volgenden dag k'wa,m het districtsï-
hoofd terug. Hij wlas 13 dagen otp: pa-
trouüle geW'eest om.' de bevolking der ver
schillende kampongs to registreeren. AI
die dagen en machten had hij voor het
Rte gedeelte moeten, doorbrengen in een in-
iandsche prauw1, zonder eenige beschutting
tegen zon of regen.
Oïn to'arSchen te maken isi het land niet
geschikt 'w'egens de vele rivieren en den
moerassigen grond, begroeid mét rhizo
phore. De missionaris, die hier zal móeten
Welken, mag wet een flink bootje unlet mo
tor hebben voor zijn reizen.
Het genot van te reizen in ztoo'n inland
sche praulw1 ondervondenl we, toen we twee
dagen later met den bestuursi-assistent en
het distri'ktshoofd tw'ee kampongs zouden
gaarnebezooeken, w;aar de geheele, bevol
king thuis' W|aa.
Om zes uur 's mórgens stapten 'w'e in de
pmuW, waarop voor ons een bankje ge
ïmproviseerd Was. We voelden al gauw,
dat gemakkelijk anders w!as; we probeer
den toen maar, onder in de praufw) te
ga,an zitten en trachtten ons te overtui
gen dat we gemakkelijk zaten. Toen, we
tegen 9 uur aan Wlal stapten, was' de
Wandeling van aj^ierhalf uur in de heete
zon een welkome sport ojm) onze beenen
Wéér in de rechte plooi te Krijgen.
Tegen half-11 kw&men we aan den
Kampong IraWea, waar de geheele bevol
king, 'n 400 menschen, thuis: was. W,ai
eeu getotemel en gdkrioéi voor in in dié
huttenkinderen liepen s'ohujw! weg, vrou-
wén kropen in ha.ar woning, de mannen
kiwiamen naar orns toe en riepen de kin
deren toe: „Toenoe maito'" ('wbesi niet
biang). Door middel van tabak voor de
grooten en Kraaltjes! voor de kinderen w'as
de vriendschap al gau!w) gesloten-
Ter ecre van den „Toean-soerabaia"
zooi iwlorden'de blanken genoemd zou eï
gezongen worden. Drie tromhién werden
ar gehaald, de mannen zetten zioh in eén
toing in het zand. Een slag op de trom
en met trom!elo.-stem begon de voorzanger
zacht „oóóoohó ohló", Wat dooï
allen op gelijke wijze herhaald werd. Met
een .sterken neusklank1 begon hij toen opj
zachte Wijze voor ons onverstaanbare woor
den ,te neuriën, tefwijl de heele troep dit
geneurie Begeleidde mét ie,en diep; uit de
keel opgehaald schor en aang'ehouden „êh...
Op het einde riep één met een heelzachte
6tem„ohó", wat allen luid, kortaf, her
haalden. Onder dieuitvoering zaten alle.u
met strak1 ernstig gezicht naar den grond
te turen. Hei; is een eentonig saai gezang,
voor ons wéinig aantrekkelijk1, voor hen
waarschijnlijk1 zeer mooi. De gewoonte
scjhijnt te zijn dat de vrouwen dansen,
terwijl de mannen dezen zang uitvoeren..
De 'Kampong Naweteri aan den overkant
der rivier wérd ook' bezocht. De heelei be
volking, eveneens een 400 menschen, w'aa
thuis. De k'ennisinaking wlas spoediger
gedaan dan in andere Kampongs, er wérd
gezongen en de „toeansoerabaia'" moest bij
Een blijven en ookr een school zouden zij
bouwen, opdat maar gauw een goeroe zou
kbmeu voor hun kinderen.
Vergezeld van enkele mannen gingen wé
tegen tw'ee uur huiswaarts, den enk'ela
kiappernaten die zij' hadden meegebracht
van hun tuinen, namen ze voor ons m'ee.
Onderweg zouden ze graag met oms ge
praat hebben, maar wijl we slechts enkele
woorden van hunne taal Kenden, vlotte
het gesprek' niet al te best; wie beigtejpen
echter wel dat ze hoopten dat we spoedig
terug zouden kómen.
De bleeding van de bevolking is niet
meer dan 'tkleine sohaatobedekkingsom
mige m'annen dragen echter reeds eieïi
klort broekje en- jasje. Sedert jaren zijn z'e
reeds in aanraking geweest met Ceramscbe
ruilhandelaars, die kieeren, armbanden,kria,-
len en andere snuisterijen 'Hwlaimien aanbie
den voor damlmlar, geelhout en parelmoer-
fcchelpen. I i
OpiSchik en versiering troffen wij bij
vertellen van zijn ouders, van vader
Adelbold, van Adolf, van Ada en vail
grootvader -Hendrik, den "Troubadour op
den Hertogstroon. Hierdoor kwam het ge
sprek van zelf op muziek en Zang, en zeida
Eitel, dat hij ook wel eens zou willen zin
gen, doch dat dit toch minder goed ging,
als de zang niet door eenig muziekinstru
ment begeleid werd, en hier op den Heu-
bach, die alleen scheen gebóuwd te zijn
om aan de grenzen den nabuur in bedwamg
te houden, en waar geen Edel vrouw en
aanwezig waren, zou wel geen enkel mu
ziekinstrument te vinden zijn.
„Gij vergeet, dat Keizer Frederik hier
wel eens vertoeft, en dat hij1, zelfs in zijne
tent op het slagveld, geen avond kan laten
voorbijgaan zonder muziek en Zang. Het'
gevolg hiervan is, dat er hier ta vinden
zijn psalters van allerlei grootte, luiten,
mandolijnen, mandoren, citers, rëbeken,
fluiten, violen, en ik weet niet Wat al
meer."
„Geen Iiarp dus?"
„O ja, eene harp ook, en wat eene mooie";
want zij is het meest geliefde speeltuig des
keizers. Hij bespeelt haar en zingt er b'ij1,
als een Troubadour, zooals er geen bétere te
vinden is."
„Ha, nu vergist gij u," sprak Eitel. „Ik
deze bevolking niet aam. Alles maakte hier
hier den indruk' van eenviou,dig in tegen
stelling met de Zuidkust van Nieuiw'-Giiii-
nea-, iwaar de Kajakaja zidh toont in zijn
opïschik' en versiering, in zijn dansen harts
tochtelijk, geweldig en verwaand. Zioh be
wust van zijn eigen grootheid, noemt hij
zich „anim ha" (de echte tm'ensöh), wlaxs
van elïken vreemden invloed. Die beVolking
van Mimika, is) zaciht, eenvoudig en gewil
lig van aard; zich bewtost Ivan eigen zwak
heid vraagt ze om hulp en ziet gaarne dem
„toeanSoerabaia"en de goeroes Komien.
Nog een paar dagen bleven Wte op het
eiland Kak'enau em Zondag 15 Mei om half
ftvlaalf namen we aflsc'heid van de twee
goeroes, die zeer onder den indruk! w:a,reto,
.We ontveinsden ona niet, dat het oen
z'wkre missiepost zou zijn wegens den af-
fctand van de centrale statie Toeai. Kei
eilanden, en de zeer gebrekkige cbmtouni-
catie met 't Mimi'Ka-gebied.
Vanuit Toeai is er slechts om! de tW'ea
maanden üojntounioatie per K.P.M. m'et
Kaim'ana, en vanuit Kaijmiana Varen maan
delijks slechts zeilprauKvéb van Chineepdbe
ruilhandelaars naar Mimiklal, die 5 tot IQ
dagen doen over de heenreis en bven zoo
veel dagen over de terugreis.
Hét land zelf is daarbij niet aantrekke
lijk. Langs de kunst hoegenaamd niets
ontgonnen of beplant, overal cteuarine-
boomen cp een tsrjo'k van een 200 -meter
breeden daarachter alles la,ag üjand, moe
ras met rhizopore en talrijke rivieren, die
in zee uitloopen en de ctmimunielatie over
land onmogelijk' (maken.
OOSTENRIJK
Politieke sWhatteriiJ.
Hebben de vorige wéék' in Stiermarken
duizenden rechtsthe burgeilw'aclhten betoo-
gingen gehouden, eergisteren wlas het dé
beurt der sbcialistische schutterijen vooor
hun machtsontplooiing. Ongeveer 12000
KoiCialisitisehe schutters zijn op verschillen
de plaatsen bijeengekomen, w'aarbij1 heftige
toespraken gehouden zijn tegen- de poli
tieke tegenstanders. I
ZWITSERLAND
De «ntwlapcning.
De zitting der voorbereidingöcloimlmissie
voor de ontwapeningsconferentie isi ge
ëindigd, Van Russische zijde iwterden nog
enkele voorstellen ingediend, die; wlelrden
verworpen.
Definitief is nu het begin vap de Volgen-
gende zitting der veUigheidsebmimtoBi'0 °E
20 Februari 1928, dat van de volgende zit
ting der voorbereidingisWoimjmissie voor de
ontwIapenin'gHcbnf'erentie o-p 15 Ma,art 192§
Vastgesteld. i
RUSLAND
,W|aaronï de Russen naar Geneve
gingen.
Uit gesprekken met de Russische gedefe-
geerden concludeert de correspondent van
de Information te Genève, dat hun vteor-
naajmste doel wps mét Briand, Chataberlain
en Stresemann een basis voor nonmlalep be
trekkingen mé't W-est-Europa, te leigigeu- De,
regeering in MosKo-u zo,u bereid zijn de
propaganda in het buitenland te staken,
Iwbnt ze zou inzien dat daara,an verdere
millioenen Weggegooid sdjm. De dorrespon
dent constateert, dat de atmosfeer gunstig
is voor deze stappen. Vrijdagavond moet
LitWinof aan tai'el met verscheiden per
soonlijkheden van. den Volkenbond, on(der
anderen sir Arthur Salter, een algetaeené
gedachten wisseling hebben gehad. Alleen
de drijvers te Moskou schijnen een, naulwter
salmenWerking van Rusland mét den Vol
kenbond nog onmogelijk' te achten.
Nieuwe gruwelen.
Op 't laatste oogenblik kreeg de ,,L' Os-
servafcore Romano"1 bericht uit Spanje,
Waar het beikend. wercf uit Co-lima, dat de
ken een harpenaar en zanger, die verrel
boven keizer Frederik staat. Ik heb hem
gehoord op den avond, dat ik op den Ho
henstaufen kwam."
Over den harpenaar eenmaal begonnen
moest hij tegenover heer Benno gaan spre
ken, dat kon niet anders. 'Hij' vertelde al
les, wat hij ervan wist, en zelfs verzweeg
hij het voorval niet op de heerbaan, in de
nabijheid van den Ritterhof. Al warmer en
warmer werd hij' onder dit verhaal, en toen
hij begon over zijne gelijkenis op den har
penaar, en hoe zijne vrouw hem Voor haar
verloren zoon hield, docht heer Benno, aan
de woorden in den brief: „Hij verbeeldt
zioh de zoon van een ander dan van Hertog
Albreeht van Neuenburg te zijn."
De keizer had gelijk. Welk een medelijn-
den en liefde voor die armte, lijdende harpe-
uaarsvrouw! .Wat een hartstochtelijke ver-
eering en bewondering, voor dien harpe
naar! Wel!: een warme genegenheid voor
dat schoone, maar eenvoudige Zangers
meisje!
Hij moest een einde maken aan dat ge
sprek, want hij zag, dat Eitel zich meer en
meer opwond, en dat was tegen het be
vel des keizers, die gelijk, groot gelijk had.
Ja, de geestvermogens van den jongeling
waren sojns in de war, dat bemerkte heer
pastoor van Tamazula,,, eerwl heer Librjado)
Ancbla, in de gevangenis w'erd geworpen,
alwaar de soldaten den priester met een
bijl' de handen afkapten, opdat hij' de H.
Mis niet meer zou kunnen lezen.
Te Quaetari Werden twee andere pries
ters' in de gevangenis: geworpen, de oerw.
heeren Andrès Gomez Vega en Salvador
Septien.
De onveiligheid in Sjanghai.
Naar Reuter uit Sjanghai verneemt is
het tegenwoordig met de veiligheid in
Sjanghai allerbedroevendst gesteld. En dat
geldt ;ook in hoogc mate voor de internatio
nale (W'ijk'. In die wijk tocih werden in- den
den (loop der laatste maand twaalf mborden
en ,137 diefstallen gepleegd door gewa
pende hoeven. Daarbij! Werden drie buitein
landers .gedood. De politie doodjde achttien?
gew'apende -roovers.
De Times van Sjanghai bepleit bet weer,
opwferpen van barricades op, belangrijks
punten teneinde de diefstallen «n. ontvoe
ringen door OhineeSche misdadigers tegeö
te gaan en ook omdat de cöüiluittnisten
wéér aan het opruien zijn getoogan en
stakingen ipitlolkken.
KORTE BERICHTEN
iDé havenstaking in Australië breid
de zioh nog verder uit. In verscheiden be
drijven moest de a-rbeid, in Verband' m'et
deze staking, Morden stopgezet. H;et aantal
wérkloozen -bedraagt reeds 50000 man.
:Jhr. van Vredenburch f
'Jhr. van Vredenburch, de NedeiTandsdhei
gezant in België, die een blindedarm-opera
tie heeft ondergaan, is Zaterdagavond ;aiau
de gevolgen daarvan te Brussel overleden.
De begrafenis zal) te Den Haagt geschie
den..
!Jhr. O. G. W|. F. Van Vredenburch werd
in 1874 te 's Gravenhage geboren, promo
veerde te Utrecht in de rechten én trad. on
middellijk daarna, in 1900 in diplonnh.tie-
k'en dienst aan het Ministerie van Buiten-
landSthe Zalk'en te Den Haag.
Hij wlas achtereenvolgens attaché a,a® de
Nederland§che legaties: te Petrograd. Weien
nen en Berlijnvervolgens wlasi hijl zaakge
lastigde te Lissabon, om' in 1910 henoejnd
te wérden tot buitengewoon gezant en ge- f
volpmchtigd minister te Boekarest. Hij]
wlas daar nog gezant toen de Diuitswhera
tijdens den oorlog! die stad' bezetten. Tp-en,
in 1917 k'eerde hij naar Nederland terug.
Kort daarop w'erd hij- belast met de behar
tiging van de Britsohe belangen te Berlijn.
Hij presideerde in 1917 en in 1918. da
EhigetechDuitsehe conferentie voer "da
uitwisseling van Krijgsgevangenen.
In den loop' van 19*7 ,wbrd hij' gezant'
te Stockholm-, c|m tWee jaar later in dezelf'-'
de hoedanigheid naar Brussel te Kom-en.
Ga.slucht. I
Door den r.aad der gem'eenta Bergten opj
Zoom is een Cojmtmissie van onderzoek inge
steld naar eventueel® onregelmatigheden
bij leveranties aan de gemieiente1. Tot voor
zitter dier ciomlmiésie is aangewezen do
heer J. van As, de Voormalige voorzitter
der cómimissie ad hoö in zak'e de malversa
ties.
Emigratie van landarbeidersgezinnen
naar Frankrijk-.
Geldel ij ke steun van da
regeering. I
De minister van arbeid, handel en nijver
heid heeft gunstig besrihikt op, het verzoek!
v-an de clotmlmisfeie betreffende de eimigratia
van landarbeidersgezinnen naar Fippklrijk,
om geldelijk'en steun te verleenie|n Voor een
ontwórpen plan om in Z,uid-West-Frank
rijk! een kolonie v-an Nederlamdsche landar
beiders te stichten. Het ligt in de bedoe
ling, een centrum! van, b.V. 50 gezinnen in'
Zi.W'.-Frankrijfc te vormen en een, desKun-
Benno nu duidelijk, en voor hem was het
raadsel van den brief opgelost.
„Zou ik die harp eens mogen hebben'-
vader?" vroeg Eitel. „Op mijne eenzama
reis hierheen heb ik een lied bedaoht'. Ik
zou het wel eens willen zingen l"
„Wel zeker," sprak heer Benno, dia
dacht „dat zal afleiding geven." Hij
blies op een fluitje, en toen Eitel verscheen,
ontving deze het bevel om de harp te halen.
Eenige oogenblikken later kWamen Eitel
en Ivo met eene kist aan waarin de harp,
een prachtig instrument, besloten lag.
„Haalt de harp er uit," beval' de Burcht
heer, „en blijf dan hier om' ze weer weg ta
brengen, als de jonker 'za even beproefd
heeft. Het is wel al te laat om' wat méeö
te doen dan te beproeven, en er zulliert
nog genoeg avonden komen."
De harp .was spoedig in jonker Eit'ala
handen. Zijn gelaat zwom' als het ware vaffl
genot. Het hoofd werd opgeheven; de vin
gers begonnen een zacht, weemoedig voor
spel.
De oogen van Eitel den deurwachter;
werden al grooter en grooter, steeds wijden
werd de mond geopend, en in de hoogstel
verbazing liet hij zich z'acht„Graaf Wal
ter ,in levepden lijve", ontvallen.
(Wordt vervolgd.)!
dl
4V
