lappershuis
IILLEN'S
iolaas cadeaux
LOOVER,
iterverven
enhoek
SIIVT-IVICOL,AAS 1927
THIEME
AN EIJSDEN,
Kalfs-, Varkens-
Lamstleescli,,
IROOIJ
E, Goes
Ider- en
ingen.
boedels.
ren te Middelburg
Ster",
HE COURANT
MERIEËN EN
TARTIKELEN
igaren- en
ïtten-Magazijn
Flesschen.
irometers
Pendules
Horloges
J. DE GRAAG.
ijks voorhanden
ION 309 - GOES
ODEUR
en.
UIT DE PERS
ALLERLEI
Aanbevelend
Koopt uw
in
Inrichting voor dames
en heeren.
)tische bediening.
Aanbevelend,
lomeerd Kapper,
•tikelen worden aan
Vgd.
elft - MIDDELBURG
(uime keuze
uurwerken. Langdurige
Minzaam aanbevelend,
oek Opril, Goes.
Aanbevelend,
IPPER
1TEERING IN
ICOTY, 4711 j
SCHEERKWASTEN,
or St. Nicolaas-Cadeau
r
verf en penceel,
jes
ies en 6 tuben verf,
}s 60 cents;
te tuben en penceel,
vuld met 18 groote
palet, f 2,20
met 24 groote tuben
let, f2,80.
FD AANBEVELEND-
Tweede Blad, behoorende bij de „Nieuwe Zeeuwse he Courant" van 3 December 1927.
51, Nicolaas en de scholieren.
langen tijd heeft men zich afgevraagd,
■«arom St. Nicolaas vaak' afgebeeld wordt
Li aan zijn voeten een tobbe of bakje,
Jwar drie 'kleine, naakte kinderen uitkij-
fcjj, die bij'< den zegen geeft.
In de XVIe eeu'wi nog bekende eeta ge-
I ioonograaf, Molanus, dat hij" niet gloed
■tegreep op
"wélk voorval uit bet leven van
Wen grooten bisschop van Myra deze sc'ene
iHking had. In Frankrijk echter w'as
icionographische -moeilijkheid in de
IjlUe eeuW 1 en missAien zelfs vroeger
opgelost door een drain's, in latijn-
sile verzen, dat o.a. in 't bezit w;asi van
je abdij van Sint Benediotus aan de Loire.
De personen van dit Kbrte draimh hier
bedoeld, zijn drie jeugdige scholieren, eten
en zijn vrouw, eindelijk' komt St.
zelf om1 de handeling 'te sluiten,
het kloor in het theater bij' de Griet-
|fea en ïtoméinen..
De eerste slcholier spreek't„Wij', die om'
lie eohoone letteren te leeren, hij vreemd©
lioKen zijn gew'eest, zoeken, nu de zton
Ihar laatste stralen neerzendt', een ver
blijfplaats voor den naAt."
I Twteede slcholier„Wij' 'kennen dit' land
laid en Inbeten duS, nu de naAt iwéldr'-a)
zal invallen, een eAuilpÜlaatsi zoeken."
Derde scholier: „Wij" zien hier een grijSa-
rd, die missAien bereid is op ons ver-
eï' de gastvrijheid té gevén, w'eüke- wij
I wagen."
De drie Scholieren gezamenlïjKTt'ot den
grijsaard: „Waarde heer, w'ij' zijh de we-
teld doorgegaan omf te studeeren. Wij zijn
1 ju lier a-angeklotoén, nadat' Mjf oma vader
land hebben verlaten. Wil ons toestaan,
I Jat Vïj Voor één naAt in UW huis v'er-'
I Mjven."
De grijsaard: „Moge de SAepper van al-
Ie mlnschen u ontvangen, Want i@ kan ui
nachtverblijf Verschaffen, dat mij bo
vendien niets zou oplevéren. Het past mij
erg slecht o-pi dit oo-genbliK."
De scholieren tot de vröuW vkn den grijs-
lard: „Goede vrouW, mlogen wij1 door u
wrMjgen, Mat' wij' Vragen. AI' zou het u
ook niets opleveren, misschien zal' God u
I zegenen voor deze goede daad1."
De vrouWi tot den grijsaard: „Al1 is er
geen gevaar of geen belang Voor onS aan
verhonden, om' deze Scholieren, die dei wies
reld door trekken om1 te studeeren. gast-
vrijheid te Verleenen, verplicht onS dan
niet 'de liefdadigheid' 'djaartoe
De grijsaard: „IE zal je raad opvolgen
en hun een verblijf Verstóhaffen voor de
zen nacht. (Tot de Scholieren)„Kótól b-in-
nen, scholieren; u zal' gegeven wbrdem,
Vat gij vraagt." I
(De jongens gaan nu slapen, zonder een
Jvondm'aal te gebruiken).
De grijsaard tot zijn vrouW, terwijl! de
schalieren slapen„Ziet ge niet, boe 'Wel ge-
vnld hun beurzen zijn Zij zijn ruim
schoots van geld Voorzien. Wij' kouden ons
die som' Bunnen toeëigenen, zonder dat er
ïem'and er iets van Wist.'"!
De vroulw1: „Beste mla-n, wij hebben den
last van den arbeid gedragen tot op dit'
oogenbliB: als W5jj ben dooden, zijn wij' ge
vrijwaard vbor arrnbe.... TrekT'dus je sa
bel uit de sAeede, !w|ant gij' zult, alfli <Sj(
onder de aarde liggen, gedurende bet ovte--
lig deel van uiw leven rijk! zijn en ni«|m|aiid
zal Weten, wat ge hebt gedaan." -
(Hierop, doodt de grijsaard drie kin
deren en komt terug).
St. Niciolaas treedt binnen„ïkf ben ver
moeid do,or een lange reis en kan niet Ver
der. Ik vraagT u, dus gastvrijheid voor één
lacht." .'ii,. i i
Be grijsaard tot zijp vrou|w|: „Ijk) vraag
3e« dierbare echtgenoot©, mloet ik' kern on
derdak- geven?"
Be oude vrouW a „Deze Imfcn ia beminne
lijk en eenvoudigbij verdient, dat gij! hein»
gastvrijheid verleent."
Do grijsaard: „Komi nader; gijf sghijht
een te uitnemend injan, omf ui iets jte
vveigeren. Als goj; 't verlangt, zal ik! iui te
eten geven en alles Wlat u aangenaam!
mocht zijn, zal ik[ traAteniju te versAaf-
i I L
feu."
kt. Nkblaas aan tafel: „Yan dit gilles
ik niets eten. Ik' zou gaarne versA'
vleese'h hebben." 'Tl
De grijsaard: „Ikj zal u het vleesA ge-
Tw> dat ik' heb, want ik heb geen Werpcti!
iMeeöuh." 'ij
Blcoiaas: „Wat gij daar zegt', ia een
bara teugengij hebt vleesA en zelfs
oei versch vleesA. En dat hebt ge v>er-
egen door een groote scbelmenstriejejk1,
gedood<X"VW^e Tan
grijsaard en zijn vrouW werpen zich
me- VoeteQ van St- Nitiolaas).
simeek'en u, heb medelijden mfet'
os, iwjant nu zien wij, dat gij- een afge-
nt van God zijt. Onze (misdaad isi afschu-
ew Waar niet onherstelbaar."
Niclolaas: „Brengt de licham'en der
den hier en moge u'w'e harten gebroken
]a door berouM'. De gestorvenen zullen
«""Lr -cnade van God'verrijzen; vraagt
fm' 'tVeenend om; vergiffenis..
(Gebed van St.Nictolaad bif de ontzi.-lde
hohamen.)
'Dpi'ï^n13^?6 ®oc'' ®te alles hebt geaAa-
hemel, aarde, lucht en zeeën, beveel
dat zij opstaan uit den dood'. Vervolgens
zal het kbor zingen: Te Deuin'laudaanns!"t
Buiten het belang van dit kleine, reli
gieuze dramia als eenvoudige, dramatisAe
poëzie, geeft dit w'erH ons de beteeketais
van één van die iwsnographisAe voorstel
lingen, (waarin we Sint Niciolaasi vaaH zien
afgebeeld. Wij vinden erin terug den oor
sprong van alle teek'eningen, die den groo
ten bisskhop van Myra voorstellen, zege
nend de drie kinderen, djie boven dfe
tobbe of het bak'je uitkijken.
Dit Wonder Van den grooten Sint Niclo
laas vindt mén opi een kerkraam in de
Kathedraal van Bourges en opi Verstobillen-
de kerkelijke zegels uit de Xle tot d© XVI
eeuW. i 1
't Cadeautje van den toren.
D'r Wlas een afspraakje tusschen den
erwten toren om' den hoek) van het grafchtje
ren den nieuwen toren midden op fle
'mlarkt.. Ze hadden 't handig ingepikt..
:T[w'ee nachten ervoor I 't wjas héél don
ker ge'wëest de mjaan wasi weg geweest
om' üadeautjes voor de sterren te jkjoopjen
verleden jaar had zij 't nog Wel niet ge
daan, maar ze zeurden en jengelden er zoo
oim1, di^ ze 't er dit jaar niet bij: niets dorst
laten, ze had anders Kans; dat ze de heel'a
Decembermaand vertikten opi'liAt te ge
ven en dan had zijf't heele Wierkl.Voor 'haar
alleen nou, die maan dan wte weg .ge-
Wteest dien nacht en de ouwe toren opi dein
hoek! van het grachtje ikon 't plan, dat 'm1
a ldrie dagen in z'n ouWen grijzen kbp te
kriebelen zat, d'r uitwijzeren tegen den
nieuwen toren.
Geen sterveling had het gezien hij
had gakwl z'n wijzers op Kwart o.ver zes
en tien minuten vóór vieren, gezet, en dat
beteek'ende „Hela!" en toen 't antwhord
Klwlato.1 van zijn broer op; de markt, gingen
de wijzers drie minuten over half aöht
half tien KWart over twaalf ze
ven vóór negen dertien minuten- over
half elf tien Uur en elf minuten; over
drieën en dat beteeKende: Iwtei gaan een.
dadeautje k'oopen voor de m)aan en We
laten 't Sinterklaas brengen help mee
verzinnen! „Ac'ooord!"' beierde de jongere
broer er stiekutni tus'schen door toen ia
z'n half drie sloeg. j
Den volgenden nacht wlas 't licht. De
m|aan stond te schijnen met haar zak
ken vol njaar ze stond te slchijnen d'r
twias nietoland die 'r (Wat Van te zeggen had
ze deed d'r pliAt, Ze Scheen en Wat zB
in d'r zakken: had, mioest Ze z'elf 'weten
dat lazen de sterren in d'r oogen in d'r
gezicht, in d'r heele bolle Witte lijf.
Op den hoek' yan 't grachtje stond de
toren te peinzen z'r rimpelig geziAt'
vertrok' geen Spier op de nieuwe markt
Werd een plan gesm'eed werd een plan
Weggegooid weer een plan gesmeed en
iweer weggegooid vijf-en-twintig plan
nen aAter elkaar gestaieed en Weggegooid
en Werd 't opgegeven.
Toen Wbs de ouwe toren net klaar z'n
tanig gezicht beWöog zich niet hij
Mathtte.
Den volgenden nacht' W'aS 't licht.
Den volgenden nacht WiaS 't weer licht'
toen had de grijze toren een rimpel van
zorg er bij de nienfw'e toren op de markt
Iwlas bet w&ichten vergeten.
De naAt Wan 3 December Whs donker
de imla&n móest d'r cladeautjes! uitpa'kik'en
en namén erbij' SchrijVen ze Kén geen
tw'ee dingen tegelijk doen |afe ze Worgen
'n standje Kreeg van de zon dam zóu z'e
Wél zeggen dat ze hoofdpijn had gehad'
dat' had, ze ooB barstende hoofdpijn
ze m'oesten 't daar beneden dan maar mét'
een beetje (minder liAt doen.
Dien nacht bad de grijze toren een Con
ferentie met den:- heiligen mJan. Dé. hei
lige man vond alles gloed Vond allés
héél best vond alles1 prachtig en Welken
Winkel hij prefereerde en hoe. duiur 't'
mbcht zijn (,"'t Woest' zk» duur inbgelïjiB
zijn en Wat voor winkel waS hul het
zelfde. Toen kiloiml de Heiliga mét' ee!n
stillen groet opi z'n sAimlm'el en verdWéen
tuSsAen de daken in de dónker© stajdt
En in den grooten maAt Vain 5 op' 6
Déc-, is' de heilige mén met z'n sAimtoel'
Voven op 't grijze hoofd Van den toren
geMomhien en hij' heeft gezegd tegetn de
Witte m'aan: „laaf je ladder zakken!'"
en 't klonk zoo- hard, dat m'et de maan alle
sterren 't hoorden en alle sferrTen aan
kWiamén loopen om1 te ïrfjik'en en te zien
1en de arta'e tóaan tmloest allebei d'r han
den gebruikén oimj, de ladder uit d[r ruggie-
za;B ofp te diepon en all'ebéi d'r Zakken
lagen bloot, en al de pakj'eS in d'r zaikk'en
lagen bloot en de sterren die drongetn en
pakten en ieder nam! 't blare en ze maakten
een laWlaai, dat de Sint, die beneden stomdl
te wéAten en riep, dat' ie voort' tabeist ma
kten. Wént dat' ie nog zooveel te doem had,
z'n eigen niet verstaanbaar kbn makén.
En toen eindelijk de maan z'n ladder
tuSsAen de sterretjes door naar beneden
geWrnngen had, steeg 't witte paard mét
den heiligen man omhoog en in de
hand van den' heiligen mkn scheen door 'n
vloeitje en door nog een vloeitje mi-ssAien,
iets' roods, iets donkers, iets vurig roods.
Tien minuten daarna reed de sAimWeï
over de donkere daken en prijkte de m'aan
met een groote bloem' in d'r Witte kpoops-
gat, en een dag daarna stond ouder „we
tenschap" in 'n krant, dat er een vlek) op
de de ïuban Was gecbnstateerd, en nog 'n
dag daarna stond er in alle Kranten onder
„w'etenschapv" dat er een vlek! op de m'aan
jwlas gecbnstateerd.
En de witte ïnlaan, die geen EranteP. las,
peinsde, dat die ouWe toren een goeie ouwe
baas Wias m'aar dat de sterren toch wel'
„dank! je" hadden kunnen zeggen, toein Ze
al die pSkjeé gekregen hadden en dat 't
goed stond, dat ding, héél gbedl
Retourtjes!
Fr. W(isse) schrijft in „Het' Katholieke
Schoolblad"
We leven in een eigenaardig© tij'd.
Grappen, waaraan vroeger niemand
dacht, lees je avond aan avond in je blad.
We knippen nit „De Morgen" bet vol
gende stukje:
Ook daar steek
penningen.
Een kennis van mij', hoof'd eener school
kreeg onlangs van een R'.-E. groothandel
in schooïbehoef'ten een postwissel gestuurd
met de vermelding dat hettn| voïgenfs af
spraak 10 o/o provisie was toegekend, we
gens de aan zijn school gedane leveran
ties. Bedoeld hoof'd was van een dergelijke
afspraak niets bekend. Maar uit dit feit'
blijkt toch weï dat er ook bijl leveranties
van sehoolbehoef'teit met steekpenningen
wordt gewerkt. En m.i. verdient dat' in
dit geval niet minder afkeuring dan bij
leveranties aan gasfabrieken e.d.
Wanneer op de prijzen van leermidde
len 10 o/o gekort kan worden, dan behoort'
dit te geschieden ten voordeele van d'e ge
meenschap en niet van een Schoolhoofd.
Ook hoofden van scholen zijn mensldheïl
en het vooruitzicht van de toegezegde pro
visie zou hen er toe kunnen brengep! oml
desnoods met minder kwaliteit leermidde
len genoegen te nemen enj zekér omf deit
kleinen boekhandelaar, dia geen provisie
kan geven, te passeeren.
De onthullingen over de retourco'mlmis-
sieS in de gaswereld hebben tot' geWolg
gehad, dat het publiek alle gasdirecteuren
min of meer verdenkt hun beurzen op min
der eervolle wij'ze gespekt' te hebben.
Laten de sAoolhoofden zich' een derge
lijke verdenking besparen door alle aange
boden provisie van leveranties te weigeren
en desnoods te publiceeren welke firma's
het stelsel der steekpenningen blijven toe
passen.
Een schoolhoofd in af
wachting.
Onnoodig te zeggen, dat' wij- boven
staand artikel met instemkning hebben ge
lezen.
Als er misstanden zijn, dan móet daar
op worden gewezen.
Maar voor onö, katholieken, Komt' er
nog iets bij'. En wel dit1
Onze Hoogeerwaardige Bisschoppén heb
ben naar aanleiding van- een gestelde vraa^
reeds het vorige jaar de bier aangeduidd
praktijken verboden. En elke 'Bisschop
heeft dit aan zij'n onderhoorige Geestelijk
heid ter kennis gebracht.
Men weet dus waaraan men zich heeft'
te houden.
Wij hoorden reeds van een schoolhoofd
die, nadat hem' aanbieding van een Zeker
percent korting waa gedaan, alle relaties
met de handelsinriehting afbrak.
Zoo hoort het!
Niemand kan meer onbekendheid miet de
juiste praktijk als verontschuldiging aan
voeren.
Uitgevers enz. zullen Zich Zeker door'
artikeltjes als in „De Morgen" versche
nen, laten waarschuwen.
Modern 'hii
Het tetek'enendö feit, dat one Neder-
IandsA Elftal steeds vergezeld gaat van
een „gelulklsikonijn", geeft Aupie Qalomjons
aianleiding, in „De Groene Amsterdatmtaier"
ha;ar hart te luAten over deze en dergey
lijke hyper-moderne praicltijken.
„En toen Kwlam van der Meulen mét het
Konijn, en zette dat naast de go,al"-', vulde
de ander het relaas der gebeurtenissen aan.
,Een Konijn?" vroegen yij tegelijk'.
„Waarom?"' I f
„Jia, dat is nu eenmaal het Konijn van
bet Nederlandsche elftal; dat gaat op alle
■Wedstrijden rn.ee.HJun gelukbkbnijn of
hoe je 't noemen -wilt
„Een speelgoedktonijn, zjooalei J;an eem-
beer hoéft?" (-'II 1
„Ja- zooiets. Maar dat is toA net het
zelfde., als dat je tegenwoordig in iedére
auto een poppetje ziet hangenals dat elkte
vlieger zijn maSebtte heeft."
„En in den oorlog.had daar niet het
eene Engeléche regiment zijn poes', het
andere zijn hond, zijn beer ofl züjh, Kaïngoe
roe, die hen voor gevaren moest béwUren.
En de masebttes van de oorlogsschepen.
En Billi'ken, en Bpnzo. en de geluKszWdjh-
tjes.
„Ja- dat is inderdaad' hetzelfdfe," Zei ik)
nadenkend. En ik Wou iets zeggen over de
-amuletten, die inlanders plegen te dragen
tegen allerlei ziekten en Kwalen, «ju om' er
geen nadeel van te hebben, als ze «en val-
sAen eed ziwéren. Maar ik! bedacht nog net
op tijd, dat dat niet beleefd1 zo-u zijn. Én
toen zag ik! in de -openhartige op-gen tegen
over me de vr-aag; „verbaas jij je oyer
zulk' fetis'obisme, jij, die op-gegroeid bent
in de vereering yan sciagupuiieren en reli-
quieën van heiligen En dat bijl ook' be
dacht, dat zoo'n opmerking niet beleefd
zou zijn. En wé glimlachten verontschuldi
gend, om Wlat we elikjaar verzwegen.
Maar m'n gedaAten bleven aan het
eigenaardige probleem do-or draaien. H-oe
hebben de rationalisten van het einde der
vorige eeuWJ geijverd om' de Jn'enschen ni-et
alleen met hun voeten, mp-ar zelfe met hun
gedachten .op, den beganen grond te honden
Hjoe hebben ze ernaar gestreefd „Kracht
en Stof" tot godheid te verheffen, en da
dingen, die je zien en grijp_en Kunt, tot
de eenige „Werkelijkheid" te. proeï-ameeren
Inderdaad zijn ze er voor een gofld1 d|©e]j
in geslaagd de Kerken leeg te pompen 'etu
den strijd om de biefstuk! feller dan ooit te
maken, omdat dat tooh blijkbaar het eenige
goed 'w;as, dat de moeite waard' wasi in, het
leven. Maar in de dagen van depressie, in
dagen van angst en zorg §n ook in de Zeld
zame uren van een overstelpend geluk-
voelde menigeen zich tooh Wlat ontriéf'd
zonder een OpperWezen, tot -Wien men zijn
hart 'Kon verheffen; zonder een Kxa,At,
Die boven -al dit 'w'ereldslAe gewentel uit
onveranderlijke vastheid en zekerheid,.be
loofde.
WJaar het geloof verdwijnt,, tiert welig
het bijgeloof: !wie de rozenktans verwierp,
bidt braaf bij tien Knoopjes in een touWtje
de wönders'preuKen van een m'ensAlievélnd
apotheker. Voor Wien de biecht een aan
tasting der zelfstandige persoonlijkheid
leek, bracht de pisycho-analyse van eem
psychiater de redding uit ononfwlarbare
zielsconflicten. j
N-adat men eerst de o'eretmbniën en de
liturgie van de Katholieke Kerk als uiter
lijke pronk en praal had veroordeeld, haal
de men ze, in het eigen nuchterder KeirKge-
bouwi weer binnen, anders dajn het oorspron
'Kelijke ritueel, maar zekér niet bieter.
Is de arme, verdw'aalde ménsAheid' niet
-als een kind, dat zich verbeelde zel'flsitandig
te Kunnen zijn; dat in hoogmoedigheid het
ouderlijk1 huis isl uitgelOopen, en nu, in de
Koude duisternis', naar 't Welbekende licht
loopt te zoek'en en telkens door dwaallich
tjes .wórdt verleid?
En als de menslc'h nu |w*ezenlij!B zóó blijkt
ta zijn, dat hij, als bij geen heiligen méér
vereeren miag, speel'gtaedKonijnen A Wfallen
poppetjes'als sohutsptraonen aanvaardt
Kunnen Wé dan anders dan het woord' van
Frans Goenen, (maar met een andere into
natie) herhalen „Al'S Wij allen te zamlen
maar Weer eens roolmBich werden.
Troonpre tendon ten.
Het "huwelijk van de dochter van den
hertog de Guise, den Franschen troonpre
tendent, met een Italiaansch-en prinS, en'
meer nog de gebeurtenissen in Roemenië,
hebben weer eens de aandacht gevestigd
op de troonpretendenten, en de plaats,
welke Zij in de geschiedenis innemen.
Zij speelden niet zelden een belangrijke
rol en hun getal' Wa(S, in vorige eeuwen
vooral, niet gering.
Nederland heeft ook zijn troonpreten
denten gekend, sokrijft V. in de „Ned."
Men denke maar eens aan de Hoekscha en
Kabeljanwsche Twisten en aan den strijd
van Adolf van Gelder met zijn vader.
Onze Stadhouder Willem' Hl is troon
pretendent geweest voor Engeland. Hij
joeg zijn schoonvader Jacöbus H van den
troon, en toen deze, op zijn beurt troonpre
tendent geworden, met behulp van Fran-
scbe troepen, het verlorene traAfte te her
winnen, werd hij' aan de Boyne geslagem.
Jane Gray en Maria Stuart Zouden
Waarschijnlijk ook! niet ter 'dood zijn ge
bracht, als zij niet troonpretendenten wa
ren geweest, zegt de schrijver.
De Fransehe regeering vroeg uitlevering
van den later en Napoleon Hl, toen deze na
een mislukte staatsgreep, in Straatsburg,
naar Zwitserland- was gevlucht (1840),
maar Zwitserland hield, evenals Nederland
in 1918, Asylrecht hoog.
Troonpretendenten werden «n wejdeh
doorgaans nit kun land verbannen, waar
tegen Victor Hugo opkwam en wat hem de
diAtregelen in de pen gaf:
C'est nne juste aumón-e
De laisser la patrie a qui m'a plus de tróne,
in 't Hollandsch gezegd: Het is -een pas
sende aalmoes, dat m-en bet vaderland laat
b Aoud-en aan dengene, die geen troon meer
heeft.
Be vaccine in d« 18e ee-uw.
Uit het volgende bericht kan men zien,
hoe in 1774 de inenting der kinderen als
een operatie van belang weéd- beschouwd,
vooral wanneer die bij' een vorstelijke telg
werd geappliceerd
„Zijne doorluchtige en bare Koninklijke
Hoogheden de Prins en Prineesse van
Oranje b-eb-ben goedgevonden, om de twee
oudsten van Hoogst derzelver kinderen te
doen inoculeeren, om ze te béhoedenl voor
de kinderziekte, die sedert een jaar alhier
en in de naburige plaatsen zeer kwade gé-
volgen heeft gehad, kunnende d'e inoeulatie
aan den Prins Willem] George Frederibi
om zijn jongheid (hijl was pas twee maan
den oud) niet dan met veel gevaar worden;
werkstellig gemaakt.
„Het heeft den AlmaAtige bAaagd de
voornoemde operatie, dewelke door deni
Hoog Geleerden Heer van Doeveren, Pro
fessor bij de HoogesAool te Leiden, ten bijl-
wezen van den Hoog Geleerden Heer Pro
fessor Gaubinus, Ldjf-Mediona van Zijh
DoorluAtige Hoogheid, gedaan is, met eeni
allergelukkigst gevolg te zegenen, en men
heeft nu het genoegen om aan het publiek)
kennis te geven, dat de bovengenoemlds
geïnoouleerde Vorstelijke kin-deren ziA! zoo
wel bevinden, als men zou, kunnen ver
wachten.
„De 24 April zij'n wegens' de voorsz..
inenting aan de twee vorstelijke kinderen,
en derzelver gelukkige herstelling, in al da
kerken dezer' Hófplaatse Dankzeggingen!
„Hunne DoorluAtige Hoogheden da
Prins en Princes van Nas|sau-W,eilburg
hebben ook hunne beide jongste kinderen!
(Ilaamlijk den Erf'-Prins en de Pïinees Ca
rolina Loulisa Fred-erica) te MaastffiAf
doen inoculeeren, onder opzicht van den,
heer M. Wi. SAwemteke, Med'. Doet. en-
Professor in 'S-Hage".
B-i sm arekia ansA.
Toen Bismarck, op jeugdigen leeftijd!
in Frankfurt a. d'. Main als diplom'aat
werkzaam', daar op kamers woonde, vep-
zoAt hij zij'n huisheer een- sAel te laten
maken, waarmee hijl Zijn kafmierdienaar
eventueel zou kunnen waarschuwen. De
huisheer wilde hiervan echter niet hoo-
ren.
Den volgenden dag reeds werden da
overige bewoners van het) huis in rep en;
roer gebracht door het lossen van eeni
pisto-alsehot. Da huiAeer begaf ziA on
middellijk naar Von Bismarck's vertrekken
en vroeg wat er gaande was.
„Hoe moet ik anders mijn ka|mierdienaaa
waarschuwen, v anneer ik hem' noodig heb,
als er geen schel iu mijn vertrek is?" ant
woordde de jonga geweldenaar doodkalm'.
Den volgenden morgen was er een bel.
Goed gepareerd.
De FransAe hofnar Murat n,am| eens,
zonder er bij te denken, aan de rechterzijde
van een der kamerheeren plaats, die daaroB
verontwaardigd uitriep: „Ik wil geen zot
aan mijn rechterhand hebben."
Dadelijk sprong Murat aan- de andere
zijde, zeggende: „Nou, ik dan wel."
De Vclnlwe in de 17e eeu-w..
In de 17e eeu;wj was de Veluwe 'nog
rijkl voorzien van allerlei /wild. Herten
kjwlawen, ook in de nabijheid van Arnhem-,
veelvuldig voor en het jwias meer dan eens
noodig, dat men maatregelen nam oml het
overvloedige -aantal door de jacht te ver
minderen. De herten toch deden yee-isAade
aan de te veld staande vruAten en vooral
aan de tabak> die er zeer vee I verbouwd
j&erd. i I
Op 30 Mei 169Ü iaaa)kte de ArnhetmislAe
Magistraat Bekend, dat op. dien da|g( -dfe her
ten nit de zoogenaamde -wildgraaf zoudel»
(worden gejaagd en dat 'de hertenjaAt ta
één uur in den middag zoude aanvangen,
aAter de RederenK, aAter het Lange .Wa
ter bij Presikhaaf.
Alle eigenaren van landerijen, waarop)
vruchten stonden of tabaKT wlasi geplant,
zouden hunne landerijen mogen- besAuttein
en de eventueel daarin gaande hertein mo
gen schieten. Van deze gelegenheid tot het'
j-agen oj> herten wte.rd veelvuldig gebruik
en ook! misbruik g«m|a.akt. Oio-k niet-ge-
rechtigden gingen opi de hertenjaAt en
braAten tevens schade aan de kleine wild
te gaan jagen. Na enkéle jaren besloten
burgemeesteren, schepenen -en raad tegen
dit misbruik op. te treden en wérd bepaald,
dat op herten alleen zou infogen Morden ge
jaagd door hen, die daarvoor een speciale
vergunning hadden. Niet gereAtigden zou
den bij deelname aan een hertenjacht ver
vallen in eene boete van 100 gld. Het ja
gen op klein 'wild naar en in de stad zoui
streng toezicht Morden uitgeoefend.
Wie 'Was- Washington.
Er is in de laatste jaren heel wat ,ge-
sAreven over den zooi hoogvereerden
grondlegger van AmeriKa's zelfstandigheid
den aanvoerder in den vrijheidsoorlog te
gen Engeland en den eersten presidAt van
de Republiek der Vereenigde Staten. Geor
ge Washington. Wie Was.' hij?"Of liever3
hoe 'wias hij In een nu plas weer verscho
nen Merk van, Hiughes wordt hij- geteekend
als een eerlijk' man, maar die nogal ruW!
Mas en in wensi huis het er wanordelijk
uitzag, en erg lustig toegingl
,Men Krijgt van deze beschrijving dus
een andere voorstelling, dan men zich van
den nationalen held. pleegt te mak'em. Maar.
men zal daarbij M'el in het oog hebben te
houden, dat Washington leefde in een zeer
bewogen tijd, dat hij jarenlang; moest s' -j'-
den en werd opgejaagd, en eerst na dc oe-
eindiging van den bevrijdingsoorlog! in
1783 een meer gewóón -en rustig leven Bomi
leiden. I
Van 1789 tot 1799 het jaar van -zijhi
dood 'w'as bij president der Républiek.'
