NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
\Wq gmatté &wud£\
flroote waarde
VAN publiciteit
wordt belezen
IN alle kringen
feuilleton
Machtiger dan de Keizer.
VAN OVER DE GRENZEN
BUITENLAND
BINNENLAND
NUMMER 139
DONDERDAQ 24 NOVEMBER 1927
23"» JAARSAN8
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie enAdministratie: Westeingel 75, GOES;
I Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
I I Bijkantoor MIDDELBURG, Marktl en 2| Telefoon No.474.
Abonnementsprijs f 1,90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
Advertentiën van 1tot6 regels f0,90, elke regel meer f 0,15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager.
Moedige waardeering.
Pe a.r. „Rottterldaimkneï'' dirjestjayt
„Het is m'et Ih'öti anji-roomache relletje;
tegen den gezaftttelcJhapBipost gegaan, zoo,-
als het steeds met inihoudloiozo reflietjieis
gaat. i j_
Pe RoomSche Staatspartij' heeft vaa
Dieet af tegenover, .djitj godop een iwjaafldjigej
doth ook politiek-verstandigs hou|d|ing aan-
gemopQ'en en daarmee eik(e Mjaijiz5i|eiliige'
artie lam' geslagen. f
.Van Roomsdlie zijde ia niet antiktetód',
Jat het afstemmen van dein begrooitpigSh
post een beleediging voo,r dep. Paus en
een pijnlijke bejegening der Nederlanidtecho
Roomtecb-Katholieken ,wias. Doteh' tegelij-,
kertijd is steeds mpt na|dpuik verzejker.d)
Jat de ihanidjhaving van het gezanltteldbap
geen Riiomteeh, maar een Nederl|a|n|dsxh'
teang i». i
Pat lang niet iedereen er: epn1 nationaal
belang in zag, ook1 niet onder de anti-r,evdi-
laiionairen, ontneemt de Roomschen niei
hetr .eeht de zaak zoo te zien.
peze opvatting en verzekering is door
Je houding d|er R.-K'. Staatsppptij in den
loop des tijdsi niet verzwakt, maar voort,
durend versterkt. Het bleek! volle ernst të
Hjn. i i
Pat Iwlas het geval, toen sociaal- en vrij.
annig-demiooratcjü, die nota bene ook
Jen post haddien afgestemd, eek halvpn d|ag
later verklaarden, dat ze gaarne aap. her,
ste lvan het gezantschap wilden meebHlpen
als er maar 'n roomscih-roo.d-rozo khhinet
Met waardigheid is djt sjacher-voorstel
afgeiwezen. En Aloarda en Marchant had
den e>en dure les in politiek iat&0(em en
wellevendheid gehad1.
'lloen daarna Minister, van Knrneheek1 in
let Kabinet-11e Geer nogmaals heit gezant
schap verdedigde, heeft mien h|em er geen
enkel verwijt van gemaakt, dat hij' nu met
veel kladhtiger argumenten opereerde, dah
in den berudhten, nacht van 11 Nov1. 1925.
En thans nam, de R.-K. Sfapbslpartij
weer de eenige juiste, maar ook' politiek-
waardige houding aan.
Voor de zooveelste maal verMaarde d|e
heer Nolens, dat zijn partij' van het gezant
schaf geen ruilobject w'ensoht te mtekten.
'En zeer duidelijk wterldj d|aar,aan toege
voegd, dat deze kwestie gepn b.elateel zal
zijn om tot herstel der dcalipe te klomen.
Pat zulks een streep^door de re|kening is
van allen, die om' wteQkle oorzaak dan
ooS de samehwlerking der rechtstóhe
groepen gram' Zijn, behoeft geen betoog.
Maar er spreekt wel sichuldhewlrstzijh
uit, dat niem'and d|e Room'Sch-KajfhioIielktein
loont cf ook zelfs maar bekritiseert, dat
rij het gezantschap als een afgedane zaak
heSdhoutven..
Hierin heeft Borne op de meest waar.
dige 'wijze over alle anti,-p|apisten geitriiuml-
feerd.
Poch ock, laten Wij dat niet vergeten',
op onwaardeerbare wijze de voorberei
ding van een Christelijk' kabinet, onge-
Ineeii bevorderd.
Overigens, gelijk1 toten We,et, was, in
atoffii-ioivolutiiomaffle ikhihgen de toeenin'g
oveTihetehriihjenjd1, dat Ibet gezanitsohap bij
Jen Paus niet een zaak is, waaruit omr
mocht voortkomen in eigen ge.
Ook de geschiedenis noodzaakte niet tot
een fel partijkiezen vóór, en daarom1 fel
inteer verheugen wij! on® van harte', dat dit
pMiJktelblok thans opgeruimd is van dteu
welkte' tot vernieuwde' samtepWlert'
King,leidt."
Deze ondubbelzinnige waardeering Van
A.-K,-zijde verdient Hjea naam' vain moed,ig
ten volle, w'ant niet alleen verooir!d|e!rfIti
het christelijke hladl er stóh'erpi h'eit drij'ven
Jer antij-ptepiteten mfee, mtear het bekent
®>gta'aals op het herstel' dteir coalitie te
hepen, ©n wij allen weten nii Wel, dlat d'ezei
veroofdteding en beklentenis^KerstianeP én
55
Dit alles was Lu veel minder dan een
half uur afgeloopen, en toen heette het:
„Dat ig een werk om' er warm van te
worden. Leggen we het nu op ons gemak'
aan! Zet-je, zet-je, jonkerI Vertel me nu
eens een paar uur van alles, wat je; aan
het hof gehoord en gezien hebt, want wiji
hier op dezen eenzamen burcht hooren
'oo goed' als niets."
„Het doet mij' l6ed, heer Adelbold," We
gen Eitel, doch pas had hij deni naam'
„AdelboM" doen hooren, of de dronkaard
sprong op, en met een vloek er bijl riep
J- „Adelbold? Adelbold!? Hoe w,eet gij',
m zoo heet?"
Tot zijn schrik bemerkte de Jonker, dat
J zich versp had, want als Solon
ien naam niei ,enoemd had; zou hij dien
'e, geweten hebben. Toch herstelde hij
p. sP°edig m zeide, op goed geluk af:
"1' er> wie zou in Dutschland niet
den^'i, dappere burchtheer van'
rnml'jDee'lo:rn> als ridder Adelbold, een-
was?" schrik van 's Keizers vijanden
„Je heb tl
gelijk, jonker 1 .Wie aan den
Lingbetekl-mamneu w'apcns in de handien
geven.
Hoeveel rujimer is toch deze A.-R.-po-
litiek', dan dio idpr genoemldle igr,cic,pén. Van
hoeveel mleer inzi'dht getuigt ze. Want
tjenwSjl oen eendrachtig saimengaain dier
Tteiflihsöhe groepen de w'a.arhorg isi voor
den triomf der christelijke beginselen. in
de ,Nede.rlan'd|sthe Staatk'un'de, zou oen verj-
der veldwinnen van 'd|e ianti-papisteH,j voor1-
goe.d' verspreiden wat bij elkanidjer hoort,
en de o,verwinning bezorgen aan ken, die
ta'et 't Christendom, radiclaal gebroken
hebben.
Door het land der Marokkanen.
De Scheveningsoho globetrotter Dirk
van den Toorn, die te zamen met zijn'
Duitscho collega, Karl Rohwedder, een
itocht door de Noord-Afxikaanscbe woes
tenijen waagde, verhaalt ons hier vani zijn
angstwekkende avonturen.
In de haven van Mjejlipla.
Na een nachtelijke overvaart over de
JMiddellandsehe Zee kwamen we in de ha
ven van Melilla, de eerste stad van Afrika.
Wij zagen de Marokkanen in hun mooie
kleederdrachten tegen de muren op de
hurken zitten. Als het schip vastgelegd
was, kwam' de politie aan boord om de pas
sen te eontroleeren. We moesten lang
wachten, daarna naar het politiebureau;
daar vóór alles een visum' van den mili
tairen commandant noodig was. D'e com
mandant was een vriendelijk heer, en liet
ons spoedig vertrekken. Eerst bezochten
we de stad en troffen een paar DnitschexS,
die in het Spaansche vreemdelingenlegioten
dienden. Onder het drinken van een kop
koffie vroegen we of het mogeHjk' zon 'zjjh
een ezel te koopen met het oog op| do
bagage. „Ja," zeide een der' heeren, dio
Hans heette, „ik spreek goed' Arabisch en
ben in een. dorp hier dicht in de nabij1,
beid goed bekend."
Het dorp lag ongeveer 7 K.M. uit de
stad, we werden door den kalif heel vrien
delijk ontvangen. Spoedig werd een ezel
voorgebracht. Het was een mooi, jong dier,
spoedig waren we het over den pirijs eens,
itrotsöh gingen we weder naar Melilla
waar we veel bekijks hadden.
Dwars door de woestijn.
Wie belaadden den ezel inet bagage en
gingen, na hartelijk afscheid genomen te
hebben, naar Uxd'a; dit is een ongeveer
170 K.M. lange streek, steeds dwars door
de woestijn, boom- en struiklooze steppen,
slechts af en toe komt men langs een mi
litaire post of een arm Arabisch dorpje of
ontmoet men een inboorling met een ezel
of een zwaar beladen kameel-karavaan,
onder de brandende hitte van de Afrikaan-
sc'he zon. 's Nachts zochten we een onder
dak onder een hooge cactushaag of! on
der een vijgenboom. We stilden den 'honger
met het meegenomen proviand, terwijl de
ezel zich het spaarzame gras en de weinige
distels, welke door de zon half verdlordi
waren, goed liet smaken. Na nqg een
cigaret opgestoken te hebben, legden wij
ons te ruste in de frissehe lucht onder den
sterverlidhten hemel om kracht te Verza
melen om den volgenden morgen vroeg
op te breken.
Regraf'eni s-p leo'htigheid
Den 4den dag in den namiddag kwamen
wij te Uxda aan, een kleine, vieze stad. Er
wonen slechts weinig Europeanen, bijna
alle bewoners zijn Arabieren of inlanders.
Wie hadden hier gelegenheid een Arabische
begrafenis bij1 te wonen. De doode, be
dekt met een witten doek, zoodat'slechM
'het gezicht vrij blijft, wordt op oen plank
naar het kerkhof gedragen. Vóór, naast en
achter de baar loopen mannen, die een
eentonige melodie zingen. Tot zonsonder
gang blijven de klaagvrouwen bij' het graf
en uiten ijselijke jammerklachten. D'e doo-
weg timmert, kan geen schuilevinkje spe-
Ert ik !{i>eb aan den weg getimmerd, dat
wil zeggen: ik heb in den oorlog getoond,
dat ik even goed zwaard en lans hapj-i
teeren kan, als nu den beker! „Een dromikl
aan den dapperen ridder AdelboM!" zou
gij' zeggen, als ze geen blomZoet paterken
waart. Nu zeg ik het maar voor u!"
Hij ledigde geen Bekers meer, doch zette
slechts de kan aan den mond, en als dezo
ledig was, werd ze door een knecht alweer
gevuld.
„Wat deed je-je-nu leed?" begon die
ridder toen de kan ledig was.
„Dat ik u niets van des keizers hof ver
tellen kan, heer! Ik kwam er tegen het val
len van den avond en den volgenden mor
gen reeds vroeg moest ik op reis!"
„Je weet dus niets? Dan zal ik maar
drinken! Een mensch moet wat doen o|ml op
dezen eenzamen burcht de lange winter
avonden te dooden," sprak de dronkaard,
en zette de pas gevulde kan weer aan den
mond, en haar neerzettend begon hij' met
schorre stem! een oud Kruisvaarders-lied
te zingen, of beter gezegd, te brullen.
Met walging zag en hoorde Eitel alles
aan en verlangde maar naar den tijd, dat
hij zou kunnen gaan slapen, of althans
zich verwijderen.
Lang duurde het'echter eer ridder Adel
bold, wiens tong steeds meer dubbel begon
den worden begraven met het gezicht naar
het Oosten (Mekka en Medina), aan deze
zijde ligt ook de grafsteen, bij! mannen
staat dezo rechtop, bij1 vrouwen ligt de
steen vlak op den grond.
Veel bijzonders is er in Uxda niet' 'te
zien, en vertrokken we spoedig naar Taza
en Fez, een afstand van 300 K.M.
Volksverhuizing.
Onderweg zagen we vele inboorlingen,
die daar bleven overnachten, ze lagen tegien
een boom en haddeh slechts de kap van dein
mantel „Moehila" over het hoofd getrok
ken. i
Ook troffen we een geheels stam', dia
zich in een andere streek ging vestigen. Da
kalif aan het hoofd', op een wit paard, dan
volgden de onderdanen met ie ezeli's, welke
beladen waren met de kinderen en bet
geheele hebben en houwend® onderda
nen waren ta voet. De tenten werden ver
voerd op kameelen, welke op den rijkdom
van den stam duiden. Dit opbreken vain
zoo'n stam' heeft soms plaats vanwege
oneenigheden, ook verplaatst men zich! wel
om voor het vee een betere weide te zoekén.
Na een reis van 8 dagen kwamen we te
Fez aan. IVe waren blij! wederotnl eena
een goed onderdak te kunnen hebben. De
stad' is in 2 deelen verdeeld, de Europee-
sehe en de Arabische wjjk.
(Slot volgt.)
BELGIE
B» minhfcroriKis opgelost.
Jaspar heeft geen gras over de minister-
crisis sIaten groeien.
Sledhts 24 uur na het collectief ontslag
van de driepprtijidüge! regeering had! hiji die
volgende Katholiek-Liberale regeerjng sa-
mcngc-steldi
Jfispar, ministerpresident en koloniën.
Hymans, buitenlandsche zakém, Camoy;
Jbijnnenlandsdhe zakten. JaPson, justitie.
Houtart, financiën. Baels, landbouw en
openbare Jvtexkten. Lippens, .spoorwegen,
De RrocpieviHe, nationale verdediging,
ïfeyman, arbeid' en handel.
Deze lijst bevat de namen van, vier ICa.
t(holie!ke donseirvatieven, twlee Katholie
ke democraten en< vier libtexaJienzij1 is of
ficieel, in het Staatsblad verschenen.
Jaspan, Baels, Hymans, Houtart, De
yBroqueville en Vautihien bdhoopren tot do
vorige regeoring; Carney is ihoogleeraar
te LeuvenHteyman, die onderwijzer, was,
is Katholiek kamerlid voor, Sintnikblaag
Lippens, oud-gouverneur-gteneraal van
Congo, is liberaal-senator van Gent; Jan-
son, liberaal, is,(loud-minister vain landsver
dediging. i
Naar verluidt, zon de socinJa^tóscha ka
men-vo,or;zitteT 'Brunet zijn ontslag ne
men, zijn eventueele opjvolgier is Poullet.
RUSLAND
In 'handen van 'ito Gpoe.
De bisaclhop, van Mohileff, mgr. &tosta-
niojff, die eenige maanden gjelejdifji door
.agenten v,an de Gppe gevangen genomen
twierd, is thapsi aangeklaagd wegens hoog
verraad en wtegens betrekkingen met Poj
len. Hij wbrdt mteit) dei jdiooidistraK bedreigd1.
ITALIË
Een saiiicnzbviorlng.
Te Turijn zijn twtee vroegere
digden Peid|e'n 'btek'ehdp antó-fas'disljejn,:
avresteard onder bestehhtcllig.mg van s,amten-
zWlerjng tegen dei regeerijng.
Het zijn Ponzeo d'i San SahaistjWtiot,
vroeger fascistisch afgevaardigde, dlpdh
later uit de fascistishe partij' gezöt (wte
gens zijn houding tijdens, het Majfeoittjl-
prodes en generaal Roberto Bencivtein'gal
die van medeplichtigheid^ beSefhfddigd1
[wbrdt.
Het verluidt, dat Ponzio ld|j, 'San Sehas-
tlano in voortdurend contact stond(_ me,t
te slaan, een volle kan uit dc handen vallen
liet en hij" bijl 'die kan op den grond neer
zeeg. Een paar mannen schoten toe en
droegen hem op zijn leger, dat in hetzelfde
vertrek was.
„Zoudt ge mij' ook m'ijln bed kunnen wijl-
zen, mannen?" vroeg Eitel. „Ik ben moe
van de reis en de frissehe winterkoude!
heeft mij' slaperig gemaakt."
Niet zeen beleefd werd Eitel zijne ka
mer aangewezen, doch zijn leger Zag er zool
onooglijk uit, dat hiji besloot zich in eed
hoek op eene bank te zetten en 'de kleeda-
ren aan te honden, en toenhij1 den anderen
morgen dezen burcht verliet, had hij wel
van blijdschap willen zingen, als heer Adel
bold, die alweer nuchter was, hem' niet)
vergezeld had om1 hem' den weg naar het
volgende nachtverblijf te wijlzen.
Nu de ridder niet achter de wijnkruik
zat, was hij1 echter veel gevaarlijker, en!
Eitel had' 'wel dl zijne scherpzinnigheid
noodig om op de listige vragen geen ant
woord te geven, dat hem' later misschien!
in moeilijkheden brengen zou.
Die voorzichtige en wel overdachte ant
woorden l vielen niet aan heer Adelbold,
die alleen daarom ae taak van wegwijzer
op zich genomen had, omdat hiji hoopte,
dat de jonge man hem wel wat vertellen
zou, dat bruikbaar was om anderen bij den'
■achterdochtigen keizer aan te klagen.'
spoedig weer beter door
ruAd/rt-
tciMjztt&ri I
I wettig beschermd tegen vervalschingen s
In Buisjes van 40en75ct.Proefbuisjes25ct.
bujijienlanders', voornaïntelijk' met in Fran-
rij!k! iwbnende Italjaansc|hte anti-fascisjiani
en dat hij bezig was meit de organisaitjia
van een complot tegen de regteorjng van
Mussolini. In zijn bezit zijn versc|hili'epd«i
bezwarende brieven gevonden..
CHINA
Nicujwlei <«m!miiufetisc!li;ci staats
greep te Kanton?
Volgens' te Peking .iijt Kanton ont
vangen telegrammen bebbten dn cOmmxuilSf
ten gebruik geimaakt van de gelegenheid,
dat alle vooraanMIaande pöpthd Atari
Sjanghai zijn vertro'kkep, omj daar meit
Tsjang Kai sjhek' te donfelreeieh, oïn! een
niienw'en staatsgreep uit te voeren.
Er is een dommnnifeitiseh Cottnlité ge
vormd onder leiidling van Koumin gjoues.
Koumingjoiues' isi een vriend' Van Barodin
en 'wus vroeger politiekf .adviseur yan
de regepring te Hanlklon.
H'eden liep het gerucht, dat Boroldjin zelf
ook teruggekeerd' ,is. In verband hi,er!me|r'te
is door de aiïtqrjjteöfnri 't® Hankou een
bevel tot arrestatie tegen Borcdin uit-
geVaardigd.
Tweedie Kamer.
Oveirzlicht.
De Sociaal-Demoeraten Albarda, Ger
hard! en van Zadelhoff hebben Dinsdag
gebruik gemaakt van hun parlementair
recht van initiatief en direct de gelegen
heid' aangegrepen een wetsvoorstel in te
dienen, stlrekkende tot invoering van den
7-jarigen leerplicht, ingaande 31 Januari
a.s., nu de minister van Onderwijs^ my,
.Waszink, ziek aan, de Riviera ligt.
De waarnemend Minister van. Onder
wijs, mr. Kan, had verleden week ver
klaard alleen de begrooting van mr. Was
zink te zullen verdedigen, doch! geen enkel'
ander wetsontwerp. Het zal intusschen
wel midden Januari worden, vóórdat de so
ciaal-democraten hun troetelkindje zullen
kunnen verzorgen, en hun lust tot reclame
verder mogen uitvieren.
De af deeling Armwezen van de begroo
ting van Rinnenlamdsche Zaken is altijd
een welkome gelegenheid voor' verschillen
de sprekers om te getuigen van, hun liefde
voor onze ongelukkige medeburgers. Voor
al de krankzinnigenverpleging is een kwes
tie, die nogal stof opjaagt en het zijn in
zonderheid de sociaal-demööraten, die hier
bij fungeeren als kampioenen der lijdenden
en bedrukten tenminste met woordenjf
nooit met dubbeltjes.
Zoo ook nu weer. Da heer Ds. v. li.
Heide wilde maatregelen genomen zien!
ter voorkoming van ongemotiveerde op
neming in krankzinnigengestichten. Dhr.
Gerhard wilde de krankzinnigenvefpleging
van armlastigen uit 's Rijks schatkist
bekostigen en niet meer de gemeenten er
voor laten opdraaien. Het lot der arme
blinden vond warme sympathie bij! den
communist Lou de Visser en bij' jmevr. Rak
ker—Nort (Vrijz. dem.).
Minister Kan antwoordde als steeds di
rect en zakelijk. Er zal een wijziging ko-i
nfen in de krankzinnigenwet', er zal geJ
wacht moeten worden op de regeling der
financieels verhouding tussehen Rijk en
Gemeenten wat de verplegingskosten der
arme krankzinnigen betreft, de nood'zakte-
Blijkbaar was Eitel hem te slim.
„Z,eg, jonkertje," begon hij' eindelijk',
toen hij weer zoo'n nietszeggend' antwoord'
ontvangen had, „weet jewel, wat je bent?"
„Ik geloof het wel, heer ridder!"
„Nu, wat dan?"
„Ik ben de zoon van hertog Albrecht
van Neuenburg!"
„Van avond zal ik op zijne geztondheïd1
drinken! Maar je bent nog wat anders!"
„O ja, ik ben page van de keizerin, of
hoop het althans te worden."
„Z-eker, zeker, je hoopt, en hoop doet
leven, maar je bent nog meer!"
„Wat dan, heer ridder?"
„Een gevaarlijk zwij'gertje, en slim! aid
een oude rat!"
„U doet me waarlijk te veel eer, boey
ridder, en ik geloof dat ge u vergist, want
vader Adelbold noemlde mij altijd 'n „eehta
flap-uit!"
„Bij mij, heb1 je er dan toch al heel Weinig
uitgefLapt!"
„Dat is mijne schuld niet, heer ridder!'*
,,Ei, de mijne soms?"
„Ja, heer ridder, want u deed' mij' steeds!
vragen, waarop ik geen antwoord wist te
geven."
„Zoo, jonker, was het' dat? Wist je er
geen antwoord op te geven? Och! Maar
wat ik zeggen wil, je kunt nu niet meer|
verdwalen. Deze heerbaan voert n regel-
lijke bezuiniging dupeert ook de voort
gezette blindenzorg! I
Toen kwam' de werkverschaffing ,op 'ti
tapijt
Ook een kolfje naar de hand der socia
listen. Veler wenschen, voornamelijk!
streekbelangen uit de provincie van her
komst der afgevaardigden, werden dan
dien heer Minister ter kennis geblracht)
die er zich gewoonlijk met een Jantje van(
Leiden afmaakt en heel wat „in welwillen
de overweging" belooft te nemen. Van'be
lang was, dat d,e heer Wieitkamp geen
W;erkloozen uit de steden op het plattelandl
te werk wilde stellen en dat deze land
bouw-Kamerafgevaardigde de voorkeur gaf
aan afwatering dan aan ontginning vaa
gronden. Do sgcialist Stenhuis, voorztterl
van hiet N. V. V. pleitte voor de uitvoering
van productieve werken en voor actievo
welvaartspolitiek, ten bate der werkveirrui-
ming in den landbouw, de nijverheid sn dehl
handel; zijn fractie-genoot, v. d. Waerden,
die meer kapitalistisch js aangelegd, zwoeE
echter bij den eenzijdigen vrijhandel.
ij
In d'e avondvergadering is de Arbeidsbe-
grooting behandelt.
Gelijk te voorzien was, heeft minister
Slotemaker de Bruine, heel wat critiek!
op zijn beleid moeten verduren. Zoowel da
katholieken, Veraart en Kuiper, als de so
cialisten Stenhuia en v. d. Waerden, had
den vele grieven. Daartegenover verdedig
den de heeren Kortenhorst (R.-K.) en Bak
ker (C.-H.) het beleid' van den minister en'
opperden als hun meening, dat er in da
criti'ek veel onbillijks school.
D'e minister sloeg flinker van zichi af
dan gewoonlijk. Hij| wees de beschuldiging
van arbeidersvijandigheid ten stelligste af
en beriep er zich! op, dat in de,zen tijd, niet
alles tegelijk kan gedaan worden. De eco
nomische omstandigheden zijn daarvoon
nog te ongunstig. De Arbeidswet wil ook
deze minister handhaven en langzamer
hand verder toepassen.
D'e S.D1. A. P. kwam op 't scheiden van
d'e markt natuurlijk nog met een motie op
d'e proppen. Deze motie betrof onderteek®-
ring van d'e conventie te Washington! en|
volledige toepassing der Arbeidswet; mór
gen wordt er over gestemd.
Nadat gister de reclame;-motie van den
socialist Stenhuis met overgroote meerder
heid hef lot kreeg, dat zo verdiene, wa^
de begrooting van landbouw aan de orde.
De besprekingen gingen vooral over hef
pachtvraagstuk, waarbij wel uitkwam hos
zorgelijk de toestand voor veel pachter^ is.
De rooden gaven natuurlijk geheel ds
schuld aan de eigenaard en zouden maaB
het liefst zien, dat alle land, voor BooveiS
het niet aan hen toebehoort, onteigend|
wordt. Da ehr.-hist. landbouwer W:eit-
kamp wees er echter op, dat niet alleen
met de te hooge pachten, maar ookf rnief
de opbrengst der producten gerekend moetl
worden in deze kwestie. Nochtans eisöheni
lang niet alle grondeigenaars te hoogs
pachten. De zaak is aldus de katholieks
afgevaardigde Van Voorst tot Vooxstt i
dat er een tekort aan boerderijen en cul
tuurgrond bestaat, tengevolge waarvan de
jonge hoeren soms veel hooger koop- en)
pachtsommen bieden dan te verantwoord
den is.
Intusschen heeft de Kamer lang en breedl
gesproken over de middelen om! de wantoe
standen te verbeteren, maar wat of
precies gedaan moet worden, daar was mem
het lang niet over eens. I
De een wil vrijwilligs paohidomtaissliesjj
de ander vraagt vaststelling der pacht doojl
bepaalde organen terwijl de heer Decked
meer voelde voor inhuringsi-jeteht en daar
naast wettelijke regeling van da vergoëj-
■ding voor verbeteringen, welke doop diea
pachter zijn. aangebracht; pachtverminds-
ring in geval van overmacht. Dif alles
vindt men ook in de pachtcoortratcteu',!
recht naar den Wornerstein. Mijl dunkt, gij
zult daar beter op uwe plaats zijn dan op
den Schneehorn, want heer Benedict van
Lindengang heeft ook de gelofte van ma
tigheid gedaan. Ik ga u thans verlaten, en
wil alleen dit nog zeggen, als gB mijn buur
man ontmoet, noeanj hem' dan óok eens hij
zijn voorpaam, zooals gijl het mij gisteren
avond deedt. Het is zoo prettig te hooren,
dat zijn naam1 beroemd is, vooral als een
j'onge, slimme rat dat zegt. Goeden, mor
gen en goede reis, Jonker 1"
De ruiter wendde zijn paard1 en reeicl
terug. j
„Hoe gelukkig, dat' ik' den raad van So
lon opgevolgd' heb," dacht Eitel. „Eép
keer versprak ik' me, met hejm) „rïddeaj
Adelbold" te noemen, en nu blijkt het' mij),
dat hij begreep, dat ik hem' wat 'in hef
zonnetje zette."
Het verblijf op den Warnerstein, enl
daarna op den Saufelsen had niets bijzon
ders opgeleverd, en ,als de onrust dbor 0a(
ontwangen waarschuwingen hem' niet be
angst had gemaakt, dan zou hij' welgeanoap
het doel van zijn tocht genaderd zijn. Nn(
was het' echter anders, en hoe meer de
groote grensburcht in, zijn geheelem omj-
vang zich voor zijn oog vertoonde, hop
onrustiger hij' werd.
(Wordt, vervolgd.)* I
