NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
hummer 135
23sï" jaargang
II
oroote waarde
van publiciteit
wordt 8elezen
in alle kringen
FEUILLETON
Machtiger dan de Keizer.
VAN OVER PE GRENZEN
BUITENLAND
MEXICO
BINNENLAND
DINSDAQ 15 NOVEMBER 1927
ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES:
Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG, Marktl en 21 Telefoon No.474.
Abonnementsprijs f 1.90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
AdvertentiSn van 1tot6 regels f0,90, elke regel meer f 0,15
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager.
Adverteeren
en wat er bij te pas komt.
Als uitgave van liet Centraal Hanze*
Bureau in ihét aartsbisdom' Utreciht is ooi*
der den ititej, die ttferlboven staat,' cI(aor, B-
Conijn, een goéde prettig] geschreven ver*
handeling verschenen oyer een des typi
ste verschijnselen ,van onzen tijd. Wat
het nut der reiclamé is? Schr. geeft het als
volgt aan: i i
„De advertentie miaaik't ntedwiei produio*
jen. beklemd', zij verhaast den go.edereaf
(uuleop, zij1 verhoogt de productie van fa*
briefcen en -wérkplaatsen. Gebouwen wor-
den vergroot, arbejildstpersoneel wlordt in
aantal versteekt, prij'ze® dalen. De adver
tentie leid't de koopwaarde van het geld
naar boven. GéwielcLiga, onvermoede, ongje*
dacbte mlogelijikheden houdt Zij1 verborgen,
Maar haar schatten klomen hoe langer ho#
meer aahh-et licht.
Niet hjleén het huidiig tijjdsgefw'riahi
trekt pjCö'fljlt van het machtig handels(j
■vceldjinlgsm'iddel, d(at da a'd'verfcentjifl ia
Het nut der dagblad-reclame 'werklt d|por
tot in lengte van dagen. ImJmier», :w|at een*
maal ontdekt is, behoeft niet meer ontdekt
yeat eenmaal bejklend is, behoejflt niét mie;e,
bekend ta fwlorden".
(Wij lezen dan, dat Charles D1. Hastings,
president van de Hupp Mo.torcail Corpora*
tion, op het autooongres te Néw--York ta
verstaan gaf, 'dat het aan het adve|i1tee(.
ren valt toe ta schrijven, dat do Amie;ri
ktonsche automtoibieX-iiiidustrie de vooi)-
oaanaste der [wegleid is geworedn; djaf het
conoern van den Beirgh in 1924 niet miiin-"
der dan '£1.8.00.000 aan reclame bestaeld
heejft, [w'aarvan de adlvertenitiën de groot:
ete portie oipssLokltandat de Californischa
Iruivenklwe^kiars na d'e ujitvharidliginig van
het drankverbod door een rebLama-organisa
tie, die .een géweldige propaganda ging
voeren voor rozijnen, thans voor hunt dub
bel drooggelegd product Imleer djan ooit te
voren 'krijgen; dat de Buiok Motor Conip.
in 1925 voor reclame uitgafl 1.700.000
dollar, :w!aa.rva® 600.000 voor co-wanten;
de Dodge Bros. (auto's) 1.800.00Q dollar,
jvaarvan 1.200.000 voor couranten; Leve®
Bros. (zeepen) 2..250.000 dollar, wlaarvan
1.600.000 voor couranten, enz.
Vut'zien (Wij' het gebeuren, dat fabri
kanten hun directe hlinemiers, do winka-
liers, een handje helpjen oml de produlötenj
die hu® fabriekte® of wérkplaatsen veria*
teil, te slijlte® in zloo groot! mógelijke hoe*
veelheden. Een industrieel als Vorkad©
uit Zaandata.' b.v., om' één uit Velen te ®o.e<
Wen, heeft op; de bedoelde m'anjer véél
voor den middenstaudjer, voorzoover diens
branche met Verkade's lartikelen dan ta
toaiken had, géd-aan. -
„0% advertenties geleken Iwor-den, mioge
vroeger den interessante vraag gewéertj
zijn, tegenwoordig zal iejmiand', 'die .yoor
een verstandig luan wil doorgaan, zich'
JVel wachten haar ta étellen. Adviektfenitiesi
tvorden in Zulk' ©en m'atc gelezen; dat zij
Slechts voor de propaganda Van bona-fida
goederen te gebruiken zijn. Omdeiugdleilijk'©
Koopwaar mét kanS op blijVemdl siurtses! am-:
nonceeren, kan -eenvoudig ®iet méér! Dp
advertenties -worden 'door z'ooveel men*
schen gelézén, dat, alai irifferjw'd ptókjtój!-
ken aan de reclame ten grondslag liggen,
de campagne -altijd me,t verlies eindigt)
nooit met wiinsit'.
Het geloof in de Klacht, het besef van
de waarde der nieuwsbladlpn-reclame zijn
bier te lande nog niet groot genoeg'. Ge
deeltelijk' is dat -w'el aan de geringe voor-
Wiiting te wij-ten, ddei er binnen onze
landspalen «op dit ge'med gegeven iwordit ©n
te verkrijgen 'Valt. Maar de .bel'angjhelb:-
benden gaan oo'k z-eive niet vrijuit. Speed*
aai W"at de reclame-wetenschap; bejtjrleffit
hebben zij- zich' dei klacht van prof. Dési-
derius Franses O.F.M. aan te trekken:
„dat de handelstand! -en djei inHluElijripeJéni
niet meer waardeering en liefhebberij! in
ffadic toonen -en daarvoor niet zooveel
51
..Hier is de brief! De jonker slaapt
vast," sprak Solon toen hij weer bijj den
kluizenaar in het vertrek kwam. „Ik ge
loof stellig, dat die jonker de zoon van
dien armen graaf Walter en zijn lieve
vrouw Irma is. Ik heb ook op die Èerk'en-
Bmgsteekens gelet!"
"Hij moet de zoon zijtn, Solon," Zeide
de kluizenaar. „Alles, alles herinnert mij'
uau den harpenaar, die ons zoo openhartig
aJ» treurig leven vertelde. Doch openen
den brief! Gij! weet, niet één van de
yden, die we naar den Heubach zagen
®ekken, mochten we terug zien k'eeren.
uk dezen armen, onschuldige» knaap- zal
netzelfdo lot weervaren. O, keizer Fre
derik is bitter wreed, dat hij! den ouden
enno, die eens een misdrijf beging,
dwingt om zijn beul te zijn. De. goede-
tfenno verdient niet zulk een lot. Trachten
wij -hem ook eens een blijden dag te bezor
gen. Open den brief!"
Met de meeste voorzichtigheid opende
o andige Solon den brief zonder hef
^gei te schenden, en hij las: „Heer Berrno
n den Heubach zal brenger dezer ter-
tjjd over hebben als m»c!ht wlorden ver-
Moge dat veranderen.
Een nieuwlsblad word-t genomen cm' het
nie(uwl9 en otol de advertenties'. Een blad
zonder advertenties zou een ending zijn,
niejnland zou het .willen lezen, tenzij- ne
vens ©en courant Wharin wél! auhoncea
voorkjemen.
EvenzOo is e«n blad' d!at alleen .advhr-
tjejaties en gteen nienkwis' geie!f!t e^i onding.
Adverteer-en daarin is geld iwie'ggoodön,
oindat ge«n 10 »/o van he» dia zloCi'm- bbaid
ontvangen, Zich de mbefte gotrcosten hdt
in te kijken.
:Wie succes (w'il 'hebben mloet dug adver:
t'eeren in -een niauWbblad- en in dat blad,
'dfat gelezetn Iwtordt dbo-r een ruimten en
kloopkraichtigen lezerskring.
(SM volgt)1
Een moderne geloofsheld.
Joaquim! stond' als van den bliksemt
getroffentoch verloor hij' Zijh tegenwoor
digheid van geest niet. „Wat mij' betreft,
tot uwe orders! sprak hij1 u 'kunt me
gevangen nemen, dood en, of met mie doen,
wat u verkiest. Maar laat dezen jongen
gaan; het zou misdadig zijn een kind' als
dit te vermoorden."
Manuel echter, zijn vriend omhelzend,
die zijn meester was geweest in hot apos
tolaat, zei met luider stem' en geheel ont
roerd „Neen, J-oaquim', ik wil sterven met
jou."
In deze ernstige o-ogenblikken vlogien
Joaquims gedachten naar den hemel. Hij
liet den pastoor vragen om' hein de H'i
Communie te brengen, doch' de priester
bevreesd do-or de niets ontziende wreed
heid der vervolging, durfde zijn, schuil
plaats niet verlaten. Later speet hlet hem,
dat hij' niet, als onder de eerste christen*
vervolgingen door midd-el van een kind
-aan de marte3|aars de H. Comtmunie had la'-
ten brengen.
In den 1-aatsten tijd geschiedt dit veel
vuldig. Nog niet lang gel-eden heeft die
H. Vader aan de priesters, die met lev-ensl-
gev-aar in het' land zijn gebleven, verlof
gegeven om de H. Mis te celiebroeren zon*
der altaarsteen, zonder licht, missaal of
paramenten, zich! .enkel beperkend' tot hef
Offertorium, de H. Consecratie en Comhuu*
nie. Bovendien heeft hij! verlof! gegeven,
dat iedere persoon van vertrouwen hfet
Allerheiligste Sacrament naar de gelo-o-
vigen kan brengen, opdat deze het in 't
geheim in hunne eigen huizen kun-DJen nut
tigen. Men vertelt van een moedigen
kn-aap, dat hij' op die wij'ze aan Vijifhonlderd
personen de H. Communie heeft kumman
brengen. Als in de tijden van Nero en
D-iocleti-aanDoch keeren we terug naar
onze gevangenen.
Generaal Ziepeda liet' soldaten aanrukken
om de twee te bewaken gedurende kun reis
naar Zamora. Onderweg probeerde da
huichelaar nog door -allerhande schoons
beloften h-en hun geloof te doen verza
ken. Doch! dat was1 vergeefsche pioeite!
In Zamora aangekomen werden ze naar de
kazerne gébracht om daar gevangen ts
blijven tot nader order.
1 Martelaar,
Zepeda telegrafeerde aan president Cal-
les om hem op de hoogte te stellen van- da
prachtige vangst en te vragen, wat hij1 (met
de twee moest doen. Het korte antwoord
telegram luidde: „Fusilleeren". Onmiddel
lijk werd hun het vonnis medegedeeld en
kort daarop bevonden zij' zich op weg maar
h!et „Pantheon". In het geheel niet uit
bet veld geslagen, veeleer in kalme, hei
lige stemming nalmen de twee kaïnpioenen
van Christus hun rozenkrans in de hand
en begonnen met luider stem- 'te bidden
„Laat dat toch!" snauwde hun een sol-
daat toe, j j -|5( If 1*7'
.„Zoolang ik leef neemt" niemand (mij1 mijn
stond na zijne aankomst in d-en afgrond
laten vallen. Hij' is gevaarlijkl voor d-en!
troon en is de zoon mijns grootsten vij'ands,
keizer Fred-erik!"
De twee mann-en zagen elkander vra
gend aan -en bleven gedurende eeni-ge
osgenblikken sprakeloos zitten, tot de klui
zenaar de stlilte verbrak en zeide: „Als
wij er niets op vinden, dan is de arme
knaap verloren. .Wij moeten hem' bijl ons
houden en hem verbergen."
„Om' hem -een leven vol onrust' te bezor
gen? Dat gaat toch niet aan? Geh-ejel
Duitschland! staat thans voor keizer Fre-
derik open, en als hij- er achter komt,- dat
de knamp niet op. den Heubach verschenen
is, dan zal hij' hem' zoo lang laten 'Zo-eken,
tot hij hem vindt. Bedenk, mij'n goedia
vriend, dat -de keizer zelfs na bijna twintig
jaar den vader schijnt herkend' te hebben.
De van Zeü's hebb-en gelaatstrekken, hou
ding, gestalte en bovenal octgen, die men
nimmer vergeet. Bedenk ook, dat hij' in
dien Woldemar von Roth -een dienaar
heeft, die schijnt geboren te zijn om! ©en
echt gluipers- en sluipers-leven te leiden."
„Hoe weet gij, dat de keizer onzen har
penaar herkende?"
„Heeft de jonk-er ons dan niet verteld',
dat de keizer hem' wilde doen wegjagen?"
„Nu ja, maar de harpepaar weigerde
rozenkrans af", sprak Joaquim. En de
soldaten durfden hen niet weer lastig Val
len.
Onderweg vroeg hen een persoon: „Gaan
de heer en naar de strafplaats?"
„Neen!" antwoordde Joaquim, „wij gaan
naar den- Oalvariel"
Toen ze op de begraafplaats aangekom-eD
waren, formeerde zich het peleton voor
da executie. Een d-er soldaten, kwam! op
Joaquim af om 'helm- een -blinddoek voor Üe
oogen te binden. Maar deze weerde hém
-af, zeggend: „Niet noodig; ik ben geen
misdadiger. Ik zelf zal het teeken geven
om' te vuren. Zoo gauw als ik zeg: „Leve
Koning Christus! Lev-e de Maagd van
Guadalupe!", geeft dan vu,ur."
Voordat 'de schoten vielen hield Joa
quim', gebruik makend' van de gelegenheid'
om eenige woorden tot de omstanders te
richten, ©en roerende toespraak', Waarin!
hij zeide allen van har te te vergeven en voor
hen ten beste te zullen spreken bij dear
troon de.s Allerhoogstendat hij stierf voor
God, tot verdediging van het geloof en
voor het vaderland.
Niet weinigen- onder de omstaanderS
werden tot tranen toe geroerd, ©n een der
soldaten, zijn „mauser" tegen den grond'
smijtend, sprak tot den veroord-eelde
„Vriend', ik schiet niet! Ik ben ook1 katho
liek. Ik sta aan uwe zijde."
Zij kwam' hein duur te staan, deze ge
loofsbelijdenis:- hij werd onmiddellijk ge
vangen gezet' en den volgende®, dag ge-
fusileerd. De g-eheele stad was gesticht
doou den geloofsmoed van- dezen eenvou-
digen soldaat.
Toen Joaquim zijn toespraak geëindigd
had zei hij' - tot zijn metgeizel, Manuel
„Neem je hoed af, binnenkort zuil-en we in
de tegenwoordigheid Gods zijn." En ter
wijl dan die sympathieke, flinke jongeman,
met dat edel gevormd, bleek gelaat, dat
zwarte haar en die donk-ere oogen, zich tot
de soldaten wendde, riep hij' met vaste,,
luide stem-: „Leve Koning Christus! Leve
de Maagd van Guadalupe!"
Nauwelijks werden deze edele uitroepen
van katholiek geloof gehoord, op een salvo
weerklonk! en doorboord van kbgelsl zeeg
do martelaar ter aarde, terwijl zijn ziel' op
waarts vloog naar den hemel.
Manuel Milgarejo was zóó ontzet, dat
hij' bij het zien valleni vau zijn. vriend-, ook
bewusteloos neerviel om' kort daarop dit
tranendal te verlaten en in de® hem-el B©
kroon teontvangen tegelijk met zijn gezel.
Het scheen, dat d-e officier van het pe
leton nog niet tevreden was: hij! ging naar
het lijk van Joaquim! en doorboorde diens
schedel nog met een kogel.
Oml strijd liep de jnenigte toe qml da
lij-ken der geloofshelden te vereeren. Men
bedekte ze met de schoonste bloemen, en
doopte doéken in hun bloed, omi ze als
kostbare relieken naar huis mee te nemen.
Ja, met heilige ijverzucht verzamelde sm|en
de aarde gedrenkt' door het martelaars(*
bloed en hun kleederen, in tallooze stukjes
verdeeld, gingen in duizenden huisgezin
nen den geest brengen van heldenmoed en
christelijk geloof.
.Wat de aanvoerders van het Nero-vonnis
betreft, de officier van het peleton stierf
twee dagen daarna aan een hevige bloed
spuwing en een der soldaten- kwam op| ©en
ongelukkige wijze aan zij'u el'nde, meege
sleurd door een paard.
(Slot1 volgt.)
DUITSCHLAND
Een bclangeugemeen schap iLcn
R.-K. P'crk-
Tusüchen de „Koelnisehe Volklszeitung"
en de „Gerntania" is', om een eensgezinde
veiieg«®w(oordigi®gi vla® het centrum;-
program! en van de belangen vau het ka
tholiek© volk' te bereiken ee» b!el,angeuf-
gemicKSnsiuhap, gesloten.
ook het loon aa® te nem-en, dat k'eiZed
Prederik hem' aanbood."
„En gelooft' gij- dan niet, dat hij| hem!
herkende, nu gij gelezen hebt hoe hij! d-en
armen vader treffen wil in het dooid'en
zijns zoons'? Het staat vast bijl mij-, dat da
keizer hem h-erkend heeft."
„Bij mij! niet, Solon! Zeg nu niet, dat ik
den harpenaar herkende, omdat i-K zag, dat
hij de zoon van mijn oudsten en besten
vriend Heinrieh van Z-ell was. Nooit h-eb
ik mij aa® iemand zoo gehecht gevoeld als
aan dien Heinrieh, en vele jaren ging ik
njet hem om. Zelfs zijn zoon Walter, heb
iS op mijne knieën paard laten rijde®!,
Keizer Frederik zag dezen Walter veel
to kort om' meer dap een oppervlakkige
herinnering aan hem! te hebben, e® ver
geet niet, dat h«t geslacht di Ferrara in
Italië, Frederiks heftigste vijand, bij-n-a
geheel dezelfde trekken heeft, als het ge
slacht van Zeil. En juist zijn het niet de
van .Zell's, die gevaarlijk voor den troon
zijn, maar. wel de di Ferrara's!"
„Gij kunt gelijk hebbenIk zag ook' me
nigmaal aan het hof van koning Hendrik
een di Ferrara, en ik moet zeggen, Hat
de jonker even goed ©en zoon kan fcij® van'
graaf Paolo di Ferrara, als van graaf Wal
ter van Zeil."
„Voor u, Solon, voor u, doch voor mij'
De twee' toonaangevende Duitsche cen-
trujmsbHdc-u blijven, ,wat dq organisatie
betreft, zelfstandig, doch zullen npuiw,
overleg pteg-en |w!at de binnen- en- buitePh
landédhe politiek! betreft.
In den 'r.aad' va® "eoimjmiss.-afjisfeieitt vajn
beide organie® nemen - vertegyuiwloprliiilgtera
va® dieide bladqn zHttjug. Dp tegptp-'
iwloordige hmfd'reldae'teiur. ra® dfe „Ger-
UMunia" zal de leudjng der Berlijlnsche re,
daetie va® de „Ktiln. VolkSszfg." op kick'
netaen, texNviijl de tege®wooirdige( leidlei;
van deze redactie hoofdredacteur v!a® du
„permlania" iwbrdt.
.Moordaanslag -oipi Obiegon.
Te Mexico, (stad), hééft eep maslutlte
poging plaats gehad out den rege.erinlgs'*
oandidaiat voor ihet p/.ejsufd^tsichap', Obre-
gon te vermoorden.
»;i
D© Wiang van de ©x-president Obre.go®
is door scherven Van d'e) ruit ,va® het
[windscherm! van zij® auto getroffen ten*
gevolge van het ontploffen van bojmkniepi,
die [wlaren gelworpen toe® Obregoitt langs
Wwtalm op weg iiaa.r de arpn® voiooir -het
stierengevecht. Metgezellen van Obregon
die in een twfeede auto zatenl hebben twe©
lied-en zw[aar gökfwetst m'et revolverscho
ten, van wielkle personen hot heet, dat zij
de boimimen zouden hebb'en getwlorpen.
Obregon béw!aar.dP zijn kalante; hijj zette
de rit naar u-e arena voor-t en wioopde
vertooning bij'. Toen président Callesi, dje
ookl het stierengevecht bijlwioondie kennia
'kreeg van hqt geb-eiuifdia, Iwienstht0 Jiij.
Obregon gelukl imét de ontsnapping.
KORTE BERICHTEN
In Duits'chland is gisteren ©en uit*
sluiting in de sdg.areniiu'dustrjp afgeké®-.
digd'. Zij! .omvat 130.000 arbeiders.
In Rusland zullen 'binneuklort 76
vooraanstaande leden .uit de partij' ge*
fcltoioten [Worden.
Dte Tadicale® zijn uit H|ank!otwl.veirJd're-
dreve® Pn da natiotal'fetep. habbéu dej skald
benef. Ta .vore® hadden jpjiumdpHtugén. e®
brafldEttieMwogo® plaata.
Brisnd heeft ta Nantetsl een! redevop*
ring gehouden, Wlaaxi® hij- zijln vrpdes-
pplitiiek verdedigd hééft.
Wiisiffifg der Ziek!fe(w(et.
Bij de Ttwpefle Kjalm'er ia een wptsomte
Werp ingediend tot wijziging tlfer Zjelklta*
Met. i v
.Voorgesteld Wprdt than® olm) hetgeen in
de b-estaanda Ziekfcewtet voorkomt mét be*.
trejkjking tot -de voorzieningin geneesH
fc'un-Oige hulp-, uit ,die wpt fa dgen ver
vaUen.
Voorgesteld wprdt d|ei verzekering „ziek!
te doe® uitstrekken tot aUa lopuarbeilders!,
MBverschiHig of zij' jn dienst Van ee® on
derneming dan WSÏ in icï(ienst van( eep pan*
ticulier arbeid verrichten en omvtepsehüljg
oei', cf zij' in vasten dan wol in lossejn
dieust arbeiden.
De verZelkteTing duurt zoolang dé arbei
der ia dienstUattrleltjking isi, en in b©!*
gaalde gevalle® tot een mlaanid!, Pa het
eind© der verzekering.
De verzekering [wbr-dt voorts- onafhanke-
l\j!kl gemaakt va® de hoo-gte| van hpt lop®
via® den arbeiHief- Derhalve zuHe®^ alsl ge
volg Van het loslaten van die|n ©isch', dat
de arbeid "i® d(ie®ist va® een onld|ejrppming
nwet [worde® vprrtdht, ook da ,persome®y
.uijtöMHtend belast imPt het verrichten va®
huiselijke of persoonlijke -diensten onder;
d» verzekering komen te Vaile®, onver*
adhillig of zij al dan njet bijl deu Wlerklgq-
ver iawonen.
De verzekering geelt alleen xPcht op
ui{i(kiecriug van ziekengeld; dug niet op
genees- an heelkundig© behandeling.
Hst ziekengeld bedraagt 70. ,«/o vau' 'het
niet. Graaf .Walter h-eb ik herkend, effl
zijn zoon Silvius herkende ik in jonk-er
Eitcl van Neuen-burg. Doch w-e verbabbe
len onzen tijd; de knaap zou kunnen ont
waken. Zeg mij', of gijl wat beters weet."
„Vo.or zijn ontwaken bestaat geen vrees;
•hij doet een vasten en gezonden slaap Van
acht uren.' Eer ik echter mijn plan voor
stel, zou ik van u willen weten, of gij
den knaap altijd hier in de grot zouldt wil
len houden."
„Neen! Ik zou willen vereenigen, wat
Frederik zoo wreed gescheiden heeft."
„En als we ons da® toch eens 'vergist
hadden
„Vergissing is onmogelijk!"
„Onmogelijk? Zeg dat .niet. Te Mainz
woonde een klokkengieter, ©n wanneer deze
zich kleedde, als koning Hendrik, zag
iedereen aan het hof hem voor koning aan,
Zoo hebben die twee ©ens een uur geruild.
In het kleed d-es klokkengieters kWam.' de
koning in de werkplaats, en niet alleen al
het werkvolk hield hem' voor den meester,
maar ze.' het zoontje van den klokken
gieter noemde hem! „vader", en toch was
die knaap al dertien jaa-r. Eerst toen de
koning dien knaap vroeg: „Hoe- heet ga
en waar zyn uwe broertjes en zusjeiS?"
verried hij zicb, want de knaap was eenig
kind ,en hoe kon een vader aan zijn zoon
geiniddeldi® d|©r loonlklaiss© JwiaiUrtopi dé vers
zekerde, behoort. Over dei «ersta fwleé
gen der ziekte wordt niet udtgejkesrdl.
De betrokkenen kunnen zic'h- ve-rzekerenl
bij den Haal van Arbeid© of bij! een er;:
kiende bijzondere ziekenkas ,d(i.a nupsteM
2000 loden telt of' di© lijó^ds van een ver,':
eeniging van bij'aohttere ziakéhkaasen mot
in tataal -ministens 3000 led©)n-
.Verder bij' -een ondernem'ingszidlfénklanl,
die aan de gasteld(e voortvaart!©® voldoet,
Wiaartvan er ©en is, dat dé meertdlpirheild; Van
Ihet bestuur Wórdt gehézen door die v-ar:
ze-kierde arbeiders en einldjBlij'b bij! ©en bé:
(lrijfs[verte;enlg!ing,
D'e plicht oïu prém'i© te batal-e® rus-ti
in elik! geval op, dén Wérkgevéir. Hij' ipa-g
eehter d-a helft van da (premie afhéudje®:
van het loon van déni arbéliider.. 1
Uit de klompenindustrie.
Vrijdag heeft heit comité tot behartiy
ging der belangen van de bedreigjdfl k-lom-t
pe®indUitrie te Arnhem vergaderd.
iAi£em©en .was men ontevreden over dé
wij'ze w.aaropi de regeering zi-dh tegeno-ven
'de bedreigde klompenindlustrie houdt en
men meende niet meer !bet minste! vertrom
wen in mSnisterieele toezeggingen fe k,UP*
uen stellen.
Besloten w.erd-, dat men zieh tot alle
Klalmierffiacties zal wénde® met verzaeiB
de iuttustnc te hulp te kbmen.
Verzorging van ouden van dagen.
Aan dé miemérie van Antw. van de®
min. van Arbeid ontleenen we:
Ook dé minister betreurt de toeneming
van hetaantal der ouden van -dagen, die,
verzekerd ingevolge de Invaliditeitswet,
dé ouderdomsrente, als bedoeld iu art.
373 di-er wet, wegens te weinig betaald a
premiën niet bij! het bereiken van de®
65-jarigen leeftijd deelachtig kunnen wor
den. Die minister verklaart zich bereid
iu nadere overweging te nemen de vra
gen in hoeverre, mits blijvende binne®
het kader der Invaliditeitswet, passende
voorziening kan worden getroffen. Reeda
aanstonds wenscht hij echter te verkla
ren, dat hij niet kan medewerken tot eie®
Voorziening in den vorm' van uitbreiding
d'er kostelooze ouderdomsrente®.
De vaccinatie-kwestie.
Geen verplichte inenting meer.
Thans is verséhienen het wetsontwerp
tot wijziging en aanvulling in die wettelijk©
bepalingen betreffend© de vaccinatie.
Dé regeering staat nu voor Ket tot dus
ver in geen enkel opzicht opgeheldérdé
verschijnsel, dat i® een zek-er aantal ge
vallen na vaccinatie tegen de pokken ern
stige ziekteverschijnselen optreden, die in
enkele gevallen een doodelijk verloop heb
ben gehad. Dat de vaccinatie zelf oor
zaak van h'et op-treden van de verschi-h-
selen zou zijh is niet gebleken. Het be
hoeft geen betoog, dat met alle krachtge
zocht' wordt maar de verklaring, die da®
tevens de mogelijkheid va® bestrijiding vaal
het verschijnsel zal kunnen brengen. Inl
afwachting daarvan heeft de regeering
zich ernstig afgevraagd', of zij de be
staande wettelijke bepalingen betreffend©
het verbod van schoolbezoek door niet-
gevaecin-eerden-, onverzwakt mag handha
ven. Die vraag heeft zijl, naar het adviesl
van den Gezondheidsraad ta hebbén inge
wonnen, ontkennend beantwoord. Daarom!
wordt voorgesteld, art. 17 van de wet
voor den tijd va® 3 jaar buiten werking ta
stellen. Mocht binnen dien tijd overhoopf
de wetenschap nog niet geslaagd zijn, d'e
raadselen op te lossten, dan kan die bermij®
verlengd-worden. Aan deu verantwoorde
lijken minister moeten echter miet bietrek
king tot d'e scholen zekére bévoegdhiedle®
worden gegeven voor het geval, dat pokken
worden waargenomen, o. m1. da bevoegd
heid, allen zoowel leerlingen als onderwijP
zend personeel, die ni-et of niet volgenq
de wettelijke bepalingen gevaccineerd zijh,
van scholen te weren. 'Bovendien moeit,
vragen: „Hoe heet gij?" Met den klokk'en-
gieter was het ook zoo. Toen hij: gekleed,
als Hendrik, voor de koningin trad, begon
deze laatste met te zeggen: „Maar, Hen
drik, deugniet, die gij zijt, is dat lang
wachtenI Ga ma,ar gauw mede!" D© mian
ging mede en kwam op het voorplein, waar
ze haar paard besteeg.
„Toe, wat mart gij?" vroeg de koningin.
„Waarom stijgt gij ook niet te paard?"
Een luid gelach klonk achter haar, en
toen ze omkeek, zag ze daar nog een ande
ren koning Hendrik. Het geval wilde nu,
de koningin niet wist wie haar gemaai
was, en aan een© hetoovering dacht. Eerst
toen de klokkengieter haar zeide, dat hijj
niet te paard rijden kon, begneep ze, Bat
ze gefopt was."
„Zulk een dubbelganger is gevaarlijk,"
meende de kluizenaar.
Dat meende hertog Hendrik ook, en
den volgenden dag was da klokkengieter
verdwenen. Uit dit voorbeeld ziet gij1 dus,
dat we, trots onze meening, dat wij fceker
weten, ons toch kunnen v-ergisaen. Wat
zouden wij dan die mensch-en diep ongeluk
kig gemaakt hebben. Bovendien zal jonken
Eitel overtuigd zijn, dat bij! niet de zoon is
van hertog Albrecht, maar wel van den
harpenaar?"
(Wordt vervolgd.)
