loten
RM
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
e spits.
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS ,1,
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS 'I'
deeding
Beleening,
tposito's
ite 4 pet.
fOET.
»CHE OCURAN r
linder geld.
jassen
i)0 2j°° 2250
ijgoo 2500 2250
330° 28°° 18°°
DONDERDAG 3 NOVEMBER 1927
lijn,
ling kochten
eding bevalt.
flr00te waarde
van publiciteit
wordt belezen
in alle krinpën
etalages.
FEUILLETON
Machtiger dan de Keizer.
BUITENLAND
BINNENLAND
UIT ZEELAND
MIDDELBURG
1)0 jjjOO 1250
/hipcorp Regen
de nieuwste tinten
9,00, 26,00, 24,00
mooie Whipcord,
13 J. 14 j. 15 j.
10,80 11,20 11,60
NUMMER 130
23SH JAARBANB
75
80 85
6,25 7,00 7.65
prima kwaliteit
75 8085
7,— 7.50 8,15
•s f 50—f 38.
15114-300
ITRAAT
irpstraat - Telefoon 12
-SIt
tra
^f&ira^win»!
iTRAAT
BOWWETERIE
j. wollen Truien
das, leeftijd 3 jaar,
55 kl. st. p. maat.
dern geblokte
ll-Overs, 4 tot 12
alle maten, f 3,25.
9. Eng. Sport-
jsen, mooie rand,
'tijd 6 jaar, f 1,60.
Ivet Broeken,
'tijd 5 jaar, f 2,75,
stijging per maat.
inch. Broekjes,
gevoerd, leeftijd 3
1,90, kl. st. p. maat.
>bbroeken, in 4
ur., leeft. 3 j., f 1,75.
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie enAdministratie: Westsingel 75, GOES;
Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG. Markt 1 en 2| Telefoon No.474.
Abonnementsprijs f 1,90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
Advortentibn van 1tot6 regels fO,90, elke regel meer f 0,15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager.
t* Hoe klein.
De „Nieuwe Rotterdamlsdhe Courant"
tehoort tot de bladen, dóe Weigerden om'
dok maar iets mede tei dgelen> over die gru-
wedijke kerkvervolging in Mexico. Of bet
alleen, onwil van de hoofdrejdpotie was, of
dat dc directie het haar verboden haft is
jatuurlijk ons onbekend, maar het feit
jjjoet geconstateerd lyorden.
Maandag is dit dpoidjelijk sitil'zWSJgen
vertroken. De lezers die tot nu toe niet^
van de kerkvervolging hoorden, kregen
su opeens in een z.g. particuliere en ge-:
teimizinnige tiorrespon demtie uit Mexïoo
te lezen, dat al' de bericlhten over bloe
dige wandaden vrijwel gefantaseerd! zzijn.
Verheven journalistiek, nietwaar!
Eerst nalaten om de béridhteft.tel plaat-
jen en dan toch' een tegenspraak getvë®.
De „N. Rott." volgt hierin bet illustre
vcorheeld van „Het Volk", dat eveneens
tot de doodzwijgers behoord», totat zij
Ede Fimm'en, de „salon-bolsja'wist", affiets
liet loochenen. i i
Hoe klein, hoe naamloos Hein
De ongenoemde N. Rotterdamsdhe brief
schrijver uit de ongenoemde plaats: geeft
wel toe, dat alle niet-Mexicaansohe prie&i-
ters uit het land gezet zijnhij geeft toe.
dat alle kerken mei thaar inhoud' gestolen
zijn, 'doch hij vindt djat' heel ge'woon m
herleidt alles Wat zich afspeelt tot een
relletje van priesters,, die „staken".
Wij Willen tegen de, beweringen van
dezen onlw,e(tetride of sdhaanrteloozé dit
maal niet "de officieele verklaringen van
.VMieaan en bisschoppen petten, maar nog
eens de aandacht vestigen op betgeen dj
publicist Gullagb na zijn reisi door, Mexico
sdhreef. De bakende journalist vatte -zijn
oordeel samen in dei Woordlpn, 'lat men in
Mexico te doen heeft' „m!et de Wreled^te»
vervolging, waaronder christenen sedert
de dagen van Nero gehukt zijn gegaan".
Cullagh zag op, een Zondagmórgen in
Mexico (stad), tussehen gore Wijven en
kerels, die wegens Weroovingen en vecht
partijen opgebracht werden, een geheele
stoet fiere jongelingen en gesluierde meis
jes. Op zijn vraag hoe ditf mengelmoes! bij
een kwam, antwoordde men hem „Het is
immers Zondagochtend en. generaal Ro
berto C'ruz, maakt er zijn gewoonte: vau
om 'zijn trawanten dan er op uit fte
staren om1 katholieken die .ter Misse
gaan, te arresteeren. Zonder .volmacht en
liegen de uitdrukkelijke wOor'dien der
grondwet, dringen dfezei agenten, do par-
lieiuliere huizen binnen en vervoeren allé
misgangers naar het Jpspecteion Geineral.
Deze jacht op! geloovigen en geestelij
ken is toch (wel iets! anders dan een rel
letje van „stakende priesters."
Mr. Cullagh stelt verder in bet 'licht,
dat bfehalve godsdiensthaat diei religieuse
vervolging een bedenkelijke finaiacieeïe zij
de heeft.
„Personen die de: misi bijwonen, wordteu
(volkomen onWettig) gestraft met zware
bbeten en generaal Robértol Cruz! arres
teert deze lieden i,etc%ren djn-g1 en|,vooral op
Zondag ten einde zooveel' mogelijk geldj
uit hen te persen. Een deel van dit geld|
gaat naar de Mexichansdhe regeering, die
op het oogenblik hop eloos slecht bij" kas is
een deel van dit bloêdjgdd) dlient om) den
interest te betalen op'jMexieta'si buitenland-
sclhe schuld aan Aïnerikaansehe bankiers
die elke gelegenheid schijnen t# b'aat te
nemen om) deze gemeens clique te steu
nen, ten einde bun eigem namen op de
Mexicaansche ob'ligatiën volWaardig te
louden. Doch bet m'eeste vloeit iu de, zak
ken van Senor Roberto, van Wie!n m'eh
zegt, da tbij' sinds dien aanvang der gods
dienstvervolgingen op deze 'wdj'ze maan
delijks 25.000 dollar beeft geëmpoeheerdL
Cruz kapitaliseert den angst der oujdjers
eu bun begrijpelijk heftig verlangen om'
lui: jonge zonen en dochters uit de voUe
kerkers met ihun smlejrige besmeittedïjiKe
46
Nog was de dag niet aangebroken, toen
mf gewekt werd en na een stevig ontbijt
verliet de jonge reiziger den Ritterhof,
'ut aan <ie buitenpoort, door den ouden rid-
uitgeleid. Wel had Eitel getracht
ridder^ Johann of den harpenaar te zien,
deck in den burcht scheen nog niemand
ontwaakt te zijn,, en bet was ook nog te
donker om voor de venster-openingen in
"e hoogte, wat te' ontdekken.
Pij de 'buitenpioort gekomen bleef' beer
Cddlried staan en zeide: „Jonker, mijn
knecht Friedel zal u zoo ver brengen, dat
£i] niet meer verdwalen kunt. Vaarwel!"
- „Heer Godfried," sprak nu Eitel, „ik
dank u voor uwe ontvangst, en hoop bij
zdzjn terugkeer u in gezondheid en uw
zoon in vrijheid te ontmoeten. .Wilt gij
em mijne groeten overbrengen en, och ja,
en harpenaar laten weten, dat ik hem' en
0 zijnen spr.eken wilde, maar niet spre
ken kon?"
uw verzoek wil ik gaarne voldoen,
j0tt F) zeide heer Godfried, die meende,
i i 4it veilig doen kon, omdater;
tvu8®?1 sevaar was, dat de jonge mlan
terbof ooit w.eer zou betreden! ,Wje
ziekten te redden. En over het algemeen
zijn 'zijn bterekejninge® juist, ,Want door
gaans slaagt hij erin, een losgeld! van 500
pesos, of 250 dollar voor de vrijlating van
■eiken gevangene los te krijgen. Waar1 het
priesters en nonneln betreft, is zijn vast
.tarief 1000 pesos, of 500 dollar.
Wanneer men deizle feiten valn brutaal
blamdjltisme, die zelfs dloor1 Galles niet' zijn
.tegengesproken, legt naast de uitvluchten
van den onbékende in die „N. R<o(M,.'",
springt de onwaarachtigheid' van die laat-
sten Iwtel heel duidelijk in hot' bog.
Zoo strijd 'n groot libleflaal blad in 1927.
BELGIE
Doop van Primes Josephine
Chariot!».
De 'dooppleclhtigjieid van Prinses' Jo
sephine Charlotte van België isi thnhs
'definitief vastgesteld' op Donldferdjagi .10
November a.s. Zooala békend Zal' Mgr. van
Rooy, aartsbisschop van Mecfhelen, bet H.
Doopsel toedienen. Als peter en m)eten tre
den op Prins Charles van. België em
Groot-Hertogin Charlotte van Luxemburg.
DUITSCHLAND
Maximilian Harden, t
Maximilian Harden is Zondag ma een-
langdurige ziekte to Montape-Vertobla in
Zlw'.ijtserland overleden. 20 Obtobler1 j.l. haüi
hij zijn 60sten verjaardig gewiegd.
Met Harden verdkvijnt «en dier mieest
blekende publicisten van het keizerrijk en
de hartstodhtelijkste en onverbidldi?lïjik!stai
btestrijier van Wilhefm.' II en diens, regee
ring. Hij begon zijn loopbaan als' tooneel-
speler en w'erd vervolgens; redacteur van
■de Berliner Volkiïzeiitung. ZSjinl in da+i bladj
met het pseudoniem' Apostiaita geteekendéi'
politieke en letterkundige artikelen wék
ten reeds algemtene bfelain!gsifél!ing. Zijn
groote vermaardheid als publicist heeft
Harden echter te danken aan, zijte uitvoe
rige artikelen in dié Zukunft, wlelk tijd
schrift hïj in 1892 oprichtte en tot 1923
bleef uitgeven. Hij had- een alamtf&it imetlix
(w erkers, die het aanzien van het blad' ver
hoogden, ntaar geleidelijk ontvielen dljzb
hem en de laatste, jaargangen van de Zu
kunft heeft Harden zeif( yrijtvtel' geheid
volges'cfare.ven. i
Niet ten onrechte Wordt Harden h'edjen
door enkele bladen geroemlc'tafa d^i sterkste
publicist van het Dudtschlanidl v!an voor
den oorlog. Zijn ontwikkeling op elk' ge
bied, zijn scherpe toon en mfeer nog zijn
onversaagdheid hadden hem! groote popu
lariteit verschaft. Het aantal lezërsi vau
de Zukunft 'steeg voortdurend! en WtaD zel
den heeft een politiek Weekblad' dn DuitScb-
land een dergelijke hboge oplaag bereikt.
Harden bestreed dpn keizer zonder ge
nade. Hij genoot in dezen strijd het ver-
(trouWen va,n Bismarcib, nadat deze bij'
Wilhelm' II in ongenade was glév«®feni, 'cd
van den zoo machtigen Hblstein. Herhaal
delijk Werd Hardjen w'egiensl beleleidilgjmg
van den keizer tot ge(vara!geinisstraf ver
oordeeld. Door zijn actie tegen prins Phi
lip von Eulenburg, 'die nog gaande iwas
toen de Wereldoorlog uitbrak, verzieEerdlp
hij zich een Weraldverm'aar'dheildj. TijdënS
den oorlcg verzwakte de oppositie van
'den testrijder Idjer regeering van Wilhelm!
II aën wiens optreden de keizer, een groot
degl van zijn onpopulariteit' te: wjjlten. had'.
Harden stemde toen vaak in m»t het na
tionale Duitsche standpunt; lang duur'dip
'dit echter niet en geleidelijk wijlzigc'b
Harden zijn inzichten w'eer, zoodat bij
tlji: het einde van den oorlog aan cje zijdlp
van de ultra-radiüale pacifisten stondj Een
oogenblik scheen het alsof Harden bij" het
begin van revolutie een actieve, r,ol! in (de
Duitsche politiek en deplom'atie zöu gaan
spelen. Dit geschiedde echter niet en' Har-
dien gang ging, keerde nog nimmer weder.
Nog eenige oogenblikken, ende
burcht verdween in den kil-kouden mist
van den morgen. De sneeuw, die op de
boomtakken lag, gleed bij kleine massa's
naar beneden, of drupte af op den grond',
waar alles eene natte, koude modderbrij!
wero. Dag scheen het niet te kunnen
woruen, integendeel bet werd voortdurend'
donkerder daar de nevel zich steeds ver
dichtte. Hoewel snel dooiweder, greep do
koude beide ruiters toch aan. Ze wik
kelden zich in hunne mantels en reden!
zwijgend naast elkander voort. Spraak
zaam was Friedel evenmin, als spjn beer,
en waar hij maar eenigszins kon, beant
woordde bij alle vragen met een kort
„Ja Jonker!" of „Neen, Jonker!"
Zoo naar den gis hadden ze reeds meer
den twe,e uren gereden, toen Eitel vroeg:
„Tot boe var zult gij mij, brengen, stomlme
vriend
Hier kwam Friedel er niet met twee
woorden sprekens af, en daarom' zeide hij:
„Tot daar, waar de heerbaan zich in drie
wegen scheidt. .Was bet niet zulk nat, on
gelukkig weer, dan zouden we er al ge
weest zijn, doch nu zullen we nog wel
een half uur te rijden hebben."
W eer ging het voort, en werkelijk kWa-
men ze na verloop van dien tijd bij den
genoemden driesprong, waar Friedel zijn
paard inhield.
den trok zidh nu teleurgesteld gelei,cljpfllijld
meer en meter uit den strijd! terug. Gefiii-
rende den laatsteu tijcljvan zijln pubïioisi-
tisdhe activiteit bestreed bijt voornam'eilijk
de nieuwe tbeers'dhersi van Duitsc(hlatD^d,.
De bladen herjnneren aan do .be's'chou-
wing, die Harden inldjgrjtijld1 aan het vredes
verdrag van Versailles', beeft gewijd'. Hij
schreef toen o.m.: „De voorwaarden der
Geallieerden zijn zacht in vergelijking
me.t die wtelke d'a DuitSchers zicih voor
namen op te leggen als zij Wi'nmaaïslwa;-
ren geWeest en dia zij! tb Brest-Liffjfsk!
ook inderdaadj aan Rusland! hebben opge
legd. i 11 'f ,L- "1 1 1
„Het DuitScJhe volk beseft nog niet Wat
er ge'bburd js, noch yvaaromj be.tl keizerrijk'
'zcovee Itegenzin bij' de volken dér wierelc}
veroorzaakte. MiHipenen Duitstherfii ge-
Icoven nog aan een gatmdnzwjej'ingt om!
Dtuijtschland te ojmbiingelen, Wharaan het
rijk in 1914 ten offer, id gevalleh."
Harden is in Juli 1922 b'ijtna, het slacht
offer gewlorden van een aanslag. Een' van
d-e -dadjjrs, de göwiazën officiiter Ankferf-
miann, is later tot zes' jaajr tiichiliuis verf
oor deeld'. i j i
RUSLAND
Huwelijk va echiscliciding.
Een Rus schreef aan 't R.Wl.P.-bureau:
Het huwelijk is in Rusland: de meest
eenvoudiga en doodgewone zaak ter we
reld! geworden; imtoers niemand voelt er
zich ook maar het minste door een huwe
lijk gebonden. Op ieder oogenblik van
den dag kan mon scheiden; een van b-eide
echtgenooten 'behoeft daartoe slechts het
verlangen te kennen te geven, dat is reed^
een voldoende reden.
Nog kort geleden vroeg ik aan een voor
naam Russisch Staatsbeambte hoe de we
duwe van Lenin het maakte? „Wielke be
doelt u: hij heeft er zooveel gehad!"
kreeg ik den antwoord'.
En inderdaad, wanneer men b'.v. Dins
dags een jong gehuwd paar gefeliciteerd
heeft, kan het best gebeuren dat men
's "Woensdag^ reeds hoort vertellen, dat
ze na één dag reeds besloten waren om!
maar niet bij elkaar te blijven, en maar
te scheiden. Dit is zonder eenige over
drijving de droevige waarheid.
Op het bureau van den Burgerlijken
stand in mijn stadswijk ontmoette ik kort
geleden in de wachtkamer een jonge vrouw
van nog geen zeventien jaar. Lachend gaf
ze te kennen, dat ze echtscheiding ver
langde van het huwelijk dat ze daags te
voren gesloten had1. Hetgeen ook aanstonds
gebeurde! In dezelfde zaal bevonden zich
nog 11 menschen die allen echtscheiding
kwamen aanvragenzeven vrouwen zaten
op een bank te lachen en gekheid' te
maken; aan den overkant stonden vier
mannen, die de zaak toch wel wat ernsti
ger schenen op te nemen, tenminste ze
spraken geen enkel woord en staarden
droevig voor zich uit. Een hunner was
zelfs de echtgenoot van een van die zeven
vrouwen. Al die overige vrouwen waren
maar alleen gekomenzij wilden hun mian-
nen zeker een verrassing bezorgen, als die
straks zou vernemen, d'at ze gescheiden
waren, d'at zij hun vrijheid' weer hadden
teruggekregen
Rusland! staat algemeen bekend om' z'n
ambtenarij; aan formaliteiten geen gebrek;
en overal maken de ambtenaren bezwaren
overal heb je groote papieren voor noodiig,
tegen, behalvo tegen echtscheiding, dat is
zoo gebeurd In twee minuten tijd' "is alles
afgeloopen. Diegene die echtscheiding ver
langen gaan gewoon op hun beurt in de
rij1 staan, voor een klein tafeltje, waaraan
een vrouwelijke beambte zit te schrijven.
Toen ik op het bureau kwam, zat er een
jonge vrouw met nog prachtig blondi haar,,
en droomerige oogenhaar 'gedachten wa
ren heelemaal niet hij haar werk. Een-
„Zie, jonker," begon hij', den rechten
weg aanwijzend, „deze 'heerbaan kunt gijl
twee uur lang volgen, zonder gevaar te
loopen om: afl te dwalen. Dan komt ge
alweer op eene plek, waar de baan zich in
tweeën deelt, en onthoud het nu goed:
gij moet rechts en niet links afslaan!
Hoort u het? Links en niet rechts, neen, ik!
verspreek me: recht en niet links! Gij
komt dan vanzelf! weer op eene heerbaan,
die u onmiddellijk voert naar den Sehnee-
horn. Dat God' u geleide, jonker!"
Zonder ta wachten of Eitel hem' nog
iets te vragen had! omtrent „links en
reckts," reed! Friedel snel' terug en was
weldra verdwenen.
„Wat zei hij' nu?" mompelde Eitel.
„Moet ik links of rechts afslaan? Ik' ben
er niet zeker van. ,W!as het niet links? J,ai,
ja, hij ze,i: „links moet gij! afslaan en niet
rechts! Hoort u het? Rechts en niet links,
neen ik verspreek me: link's en niet'
rechts!" D:us, links.! Mogelijk ontmoet
ik wel iemand, en dan kan ik' nog wells
vragen om zeker te zijn!"
De nevel werd dichter, doch daar de
heerbaan hier veel breeder was, had hij
geen last van ajdruppeïende hoornen, en
was de sneeuw midden op de heerbaan nog
vrij vast, zoadat hij' nu zijn paard ook
sneller kon doen loopen.
Mogelijk had hij reeds drie uren gereden
en naar. zijne gissing moest het tegen den
tonig herhaalde zij telkens dezelfde vraag:
„Geef mij uw papieren". Dan vulde zij
een formulier in, gaf er een stuk van aaa
de echtscheidingscandidaat, beurde het
leges-geldi eenige kopeken, en, net alsbfl
bet reeds te lang duurde riep ze: „Wie
volgt?"
Terwijl ik diaar op het bureau stondv
waren in een half uur tijdi elf echtscheidin
gen voltrokken. En er waren er bij die
het pas 's morgen^ in hun hoofd gekre
gen hadden om echtscheiding aan te vra
gen!
D'e beambte vertelde me nog dat de
mannen 'en vrouwen die hierbij niet tegen-,
woordig geweest waren, schriftelijk be
richt kregen dat ze gescheiden waren, 't
Kon immers goedi gebeuren,, dat ze er niet
eens iets van wisten, en dan is dit nog
wel een aardige attentie!
Zoo spot men in Ruslandi met de heilig
heid van het huwelijk, waarop de grond
slagen der maatschappij gebouwd moeten
zijn! Geen wonder dat in zoo'n land de
meest zedelooze verwarring beerseht!
Pc! doodstraf afgeschaft.
Het dentaal uitvoerepd executief co,-.
in'ité heeft besloten de doo^jatraf af te
schaffen en door vrijheidsstraffen te ver
vangen. A i i
ITALIË
Een artikel van Mussolini.
Tei" gelegjïpihaid van (den vijfdlfn verjaart
dag van den opm'arsélh naar Rome, d(ie Vrij
dag gevierd We;rjcll lh«|eft Mussolini voon} dje
Ge;ardhia, biet door hejm( opgejricjbte tijd-.
scihrift, een mdnio.gr,aflie ges!e!hpeven,'w!aax-!
in hij: alle gegevens omtrent dtóze histori
sche gebeurtenis heeft wSJlen verwerken.
„Dé tegenstanders van toet fasdi,sm(e,
zoo, sUhr'ijït hij: omhe!b!ben langen tijd' ge
tracht hjet karakter van revblutie aan de
gKjbeujrtehi'SS'en, fwleltee. zich' op
van Öétobfer 1922 afspeelden, te ontzag.
g(en.... H'e.t is onlwtoar| dlat het hbfajeiwis-
tische of subversieve gevaar in hjet jaar,
(waarin de zwarthetadén op Romei aanmaal-'
dheerden, reeds van t'lpn ItaJiaansohpn. ho
rizont gejwëken Was. De: waarheid! isl daar*-»
entegen, dat in Augjustus' 1922, d-Kvi-Z'. twee
jaar na de bezetting van dé fabrieken eta
slechte t'wtee m'aanden voor den opmiarsuh'
naar Ram®, het bolsjetwisim© ziclhl zooi wei
nig geliquideerd vo«Jid|p, djat hét mét hé-
hulp v,an da fam'eUze AHiantiei van den
'Arbeid poogde id|en toestand' wwer in d'e
hand te krijgen en zich mliSsehien van 'de
mialdht m|eester te maken." „Men !kTan!
nooit genoeg (herhalen, Schrijft' Mussoliniy
dat de bloeidjige strijd tussehen lipt fascis
me en anti-fasclismé van 15 AprR 1919
af geduurd 'heeft en zijn hoogtepunt be
reikte in de eierst'e dagen van Augustus
1922, précies' vier jaar, waarin de natie
in een staat' van bijna algeméenePj burger
oorlog leefde." „De z.g. „wéttigte"! aljgfe-
mëene staking in Augustus '1922, ist iu da
lijst van het geheel, wat de slag_aan vde
Piave,'ïn Juni 1918, geWeest' isl voor Vit-:
tcrio Venetc'."' „De Augustusmaand! van
1922 is een culminatiepunt in de Cöhtemv
poraine geschiedenis! van Italië."
Mussolini somt „de: redenep van hoogs
keaelijkheid en nationale waardigheid" op
die den idiatumi van 28 October, 1922' had
den doen kiezen yoor djen o,pmarsch paar
Romfe en hem! verhjaastten en er. het rhyth-1
taë nDod'zabelijk' van bepaalden. Hij clonciu-
deert, da tdé afkondiging van den staat
van beleg, modeloios onder: oogen gezien
en ten deele beproefd, verijdeld' zoui zijn en
dat" de belwering van sommigen djat de
geregelde troepen dé fascistische Jipid&en
kunnen overwinnen, dwaas en ten eeJien-
male uit te lucht gegrepen is. Hij verheer
lijkt tenslotte de bezetting van Rome,
wiaarop niet de Schaduw' geworpen is, dis
iedere overwinning vergezelt, van toiv'ak-
ken, plunderingen, gaw'eldidladeh en wan
orde. i 1
middag loopen en etenstijd zijn. Trou
wens, tijd' of niet, zijne maag vroeg naar
spijs, en hij opende de male of tasch,
die vóór hem aan den zadel hing. Hij
greep een stuk brood' met hertenvleeschl
belegd, en beet er in.
„Wat is dat?" bromde hij'. „"Waar bijt
ik op?"
Hij haalde uit den mond een stukje
perkament, dat blijkbaar met opzet tus
sehen vleesch en brood gelegd was. Hij
bekeek bet en zag, dat het beschreven was.
Gruwelijke monsters van letters waren
het, en in verschrikkelijk' slecht Latijn,
las hij met moeite: „Uw leven wordt be
dreigd. (Wees op uwe hoede! Den laatsten
dag der reize dreigt groot gevaar. Uw
vriend Johann."
„Zonderling," fluisterde Eitel voor zich
heen. „Alweer eene waarschuwing voor
gevaar op den laatsten dag, en ditmaal
van geen krankzinnige! Door welk' vree-
selijk geheim ben ik dan toch omringd?
,Wil ae keizer mij soms, zonder dat mijns
ouaers er achter kunnen komen, laten doo-
oen? Zoo ja, wat heb ik dan den keizer
toch gedaan
Hij liet 'jn paard stilstaan en keek voor
zich uit. Te midden van den somberen,
grijzen nevel zag hij voor zijne verbeelding
de groote keizers-hal, spookachtig verlicht
door het houtvuur, te voorschijn komen.
Daar zag hij ook keizer FrederikHu, wfct
In toet t'weede gedeelte van zijn betoog;
vat de duoe die (historische en polifajekd
redenen samfen, die dje vorming van hëtt
anti-fasc&itisdhei eentopictófrou,t bepaalden
en definieert toet' fascisme al'd'us: „d|p
sidhepping van een niéulwiöu staat, autoori-)
taar, ïnda.r niet aibfeioluut, hiërarchisch' en
organiek, open voor allo Hassan en Cate
gorieën en voor alle bleiamgén dés! volks".
De uiterste revolUitionnaira oprspronkeljjffi-i
beid van de téWeging1 bbstaat niet in die
min of meer dramatisldha epaodén van
Wlat mén een terrorististdhéj periode noemliJ
maar in de: poging tot verzoening tussjdbdnS
'den staat en de vijandjen van djen stahit.
„Het onverbiddelijke en plechtige vboT-'
reoht nieu'We pogingen te kunblen doen, als
belooning van reeds gedane pogingen, isl
er het uitgangspunt en, geleidëj van."'
Voorkeur aan artikelen van Ncderlamlsoli
fabrikaat.
De minister van binnenlandscbe zakemi
en landbouw heeft aan de besturen den
gemeenten geschreven
„Ik heb de eer het volgende ouder uw
aandiacht te brengen.
(D-e Rijksgebouwendienst heeft de vol
gende bepaling in de bestekken opgeno
men
„De aannemer is verplicht, van alia
bouwmaterialen of constructiedeelen, welke
hij wenscht toe te passen, op verlangen
van de directie een bewijs van oorsprong
over te leggen. Indien hieruit mocht blij
ken, dat de bedoelde materialen of con
structiedeelen van buitenlandsch fabrikaaf)
zijn en d'e directie van oordeel is, dat
deze in even goede kwaliteit en tegen niet
hoogeren prijs in het' binnenland! kunnen
worden betrokken^ zal de aannemer ver
plicht zijn,, deze te bestellen' van bin-
nenlandsch fabrikaat, tenzij hij! het aan
nemelijk maakt, dlat dit wegens kwaliteit
of prijs onmogelijk is".
De hier weergegeven bepaling, wdka
eveneens reeds door verschillende gemeen
tebesturen is aanvaard, heeft ten doel, met
de noodige waarborgen,, voorkeur te ge-
ven aan artikelen van Ned'erlandsch fa
brikaat.
Ik juich! het streven, dat aan, deze be
paling ten grondslag ligt, in hooge mate
toe, doch ongetwijfeld zullen de resulta
ten, welke ermede beoogd worden, nog
grooter zijn, indien allerwegen de meen
bedoelde besteksbepaling wordt aanvaard
en toegepast. Zoo uwerzijd|s nog niet
tot invoering mocht zijn besloten, zou ik!
het op boogen prijs stellen, indien daartoe
thans wordt overgegaan".
Kamer van Koophandel en F abrieken.
In de "Vrijdagavond gehouden vergade
ring van bovengenoemde Kamer werd o. a.
benoemd' als lid der Kamer, die naast het
bureau d'e besprekingen over de mogelijk
heid van invoering van een ferrydensti
NederlandEngeland zal medemaken, be
noemd de heer A. Jeronimus, die het eersti
met dit plan in de Kamer, is gekpmen.
BijT de behandeling der begroating voor
1928, was het de heer Jeronimus die
evenals vroeger er opl aandrong, pogingen
aan te wenden, thans bij dezen minister,
om vermindering der bijdragen te verkrij
gen, de Kamer maakt nu maar steeds
■grooter kapitaal.
Door deu voorzitter, den heer O. Bou-
dewijnse en den heer Stoikopier werd afge
raden die poging weer te doen, omdat men
van de andere Kamers geen steun kan ver
wachten, en de minister' voor een Kamer
geen vermindering kan toestaan.
een blik! Hij opende den wreeden monci en
hu, wat een rauw geluid! ."W'elk een
grauwen en snauwen! .IVlelke vree&eRjke
wooraen!
Met groote moeite at Eitel een stuk!
brood' op.
„Op den laatsten dag gevaar," mom
pelde hij. „Op den laatsten! Morgen is
het nog de laatste niet, en eer het naohtj
is, ben ik op den Sebneehorn en, daar, ja,
daar zal ik dén Burchtheer onbewimpeld,
vragen, waarom ik in dezen tijd van het
jaar den verren tocht naar den Heubachj
moet ondernemen. Ik zal dan neen, ik!
zal niets weten, want men zal het mij
niet zeggen. List tegen list danWjie goed
hoort, heeft niet veel woorden noodig.
Kom, de laatste dag pas dr-eigt mij jm«t
gevaar, laat ik nu eten en dan weer,
voort naar den Schheehom!"
Kort voor zijn vertrek had' Zijn lieivo
pleegmoeder hem gezegd: „Eitel, eeni
mensch kan in omstandigheden kopnen,
waarin alles (Jonker en dreigend voor hém]
is, en hij' niet weet wat te doen. Bddl dan^
en gij zult d'e dreigende toekomst kalm
te gemoet gaan."
Aan die woorden dactot Eitel. Hij: Hom;
van zijn paard', knielde midden op de heer.
haan op do natte sneeuw neder en bad
innig en warm.
("Wordt vervolgd.)
