ZATERDAG 1 OCTOBER 1927
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANi
Land- en Tuinbouw
_GEMENGD NIEUWS
ONZE DAMRUBRIEK
ALLERLEI
Gekke gesprekken j
Dat -was het esnige ooigfenMik van trots
in dit' leven van vernedering. Oog'enlblik-
kelijk' riohtte de gestalte van den ouden
militair zich op. De arme man, gewend
kroan te loopcn met de oogen naar den
grond, had voortaan een fier© houding en
keek) altijd opwaarts ojni het vaandel to
zien wapperen en het geheel reclhjt, hee]
hoog te honden, boven dood;, verraadt en
vlucht.
Gq Ji ebt nooit een m[an zoo- gelukkig
gezien als Hornus, wanneer hij' den miet
koper 'beslagen stolt met beide handen
vasthield. Hij' sprak niet, hijf v-ertrokT geen
spier. Ernstig als een priester, zou men
gezegd hebben, 'dat hij' iats hciligs droeg.
Ilcel zijn leven, al zijn kracht was in z'ijta
vingers, die krampachtig -de mooie lap,
het mikpunt der kogels, omhoog hielden
pn in den uitdagenden blik waarimedlg hij
de Pruisen tegemoet ging, als of' hij zeg
gen wilde: „Prohe,er eens het jniiji te ont
nemen
Niemand probeerde het, Zelffe niet do
dood.Na Borny, na Gravelotto, die hHoe
digste slagen, ging bet vaandel nog over,al
inee, doorboord, doorschotenmjaar het
was altijd do oude Hornus, d(jei het aroeg.
III.
Daarop September, het leg©r te Me-tz,
de insluiting, het slijk waarin de Kanon
nen roestten, de beste troepen gede
moraliseerd door nietsdoen, gebrek aan
levensmiddelen, tijdlingen stervend| van
koorts en verveling. Noch aanvoerders,
noch soldaten hadden ver,trouwen op dfe
toe-k-om'stalleen Hornus koesterde nog
hoop. Zij-n driekleurige lap was voor helm
alles cn zoo lang men die nog had, scheen
er niets verloren. Ongelukkig bewaarde do
kolonel 't vaandel in een der buitenwijken
van Metz, otmldat ©r niet meer gestreden
werd, en do brave Hornus gevoelde zich
ongeveer als eqn ®iteeder, die van haar
kind gescheiden is. Hij' dacht ter onaphpu
d-elij'k aan. Werd het verdriet hem' to
groot, dan liep hij in één adem naar Metz,
en als hij het vaandel dan maair alfrjtl
weer op dezelfde plaats heel rustig tegen
een (muur vond staan, kwam hij' vol moed,
vol geduld terug en droomdje in zijn aoioir-
natto tent van veldslagen van voorwaarts-
rulïken, waarbij de drie kleuren, wijd ont
plooid, daarginds boven d|e loopgraven aer
Pruisen, wappcrden.
Een order van maarschalk Bazaine ver
nietigde zijn illusies. Op ziekeren mor
gen toen Hornus waikjer wend, vond hij
het geheide kamp in beweging, de- soldaten
stonden in groepen, zeer opgewonden' en
balden woedend db vuisten in ae richting
van de stad, alsof zij' een schuldige be
dreigden, die zich dlaar bevona.
Laten wij1 hem' oplichten, weitld' er
geroepen.
Eusileert beun.
En die officieren z©ide-n nieitsZij
liepen terzijde molt gebogen hoofd, als
schaamden zij zich voor hlun manschap
pen. Bet was dan ook wel oim ziclhf to
schamen. Aan honder-vij'fltig duizend
goed gewapende, strijdbare soMJaiten, was
juist d'e order va.n den maarschalk voor
gelezen waarbij hij zich overleverde-
En de vaandels? vroeg Hornus ver-
Weekend
De vaandels waren overgeJeVerld imlat do
nest, met de g©weren, wat ©ir van do uit
rusting over was alles........
Dr.... Dr.... Drommels, stotterde do
nrmle man. Zij zullen het mijne, toch niet
hebben. Ea hij' liep hjard naar de stad.
IV.
Ook hier hcerschjto groote opwinding.
Burgerwiacht cn burgers liepen schreeu
wend heen en w0er. Afgevaardigden, tril
lend van toorn, waren op weg naar den
maarschalk. Hornus zag niatsi, hoorde
niets. Te-rw'ij|l hij' 'voortholde sprak hij
tot zichzelf.
Mij mijn vaamdel afmennen Och
kom, 'hoe is 't mogelijk'. Men heeft er het
recht niet t-oe. Laat hij' den Pruisen geven
wat van hem" is, zijn gouiden koetsen cn
zijn mooi zilveren vaatwerk uit Mexico.
M-aiar dat, dat is van mijl... Dat iS mijn
eer.. Ik verbied dat mien er aan raakt.
Al die korte zinnen wqrden afgebroken
pndcT het loop-en cn door zijn stotteren:
tn'aar ld© oude had toch ®0n plan. Een, h|eel
duidelijk en goed vastgesteld ,-pian: het
vaandel meenemen, naar h©t regiment en
zich 'een weg banen dwars door de Prud^eto
heen Im-et, allen die hem wilden voSlgen.
Toen hij' daarginds aankwam, liet man
hdmi zelfs niet binnen. De kolonel, die ook
ui woedend was, wilde niemand© zien....
Maar Hornus nam daarmee g«©n genoe
gen. Hij duwde, den oppasser op zijc'lp en
scbriaeuwidte:
iMijh vaandelik wil m'ijn, vaandel
hebben1
Eindelijk werd het venster geiOpcnd.
Ben jij hot, Hornus?
Ja, kolonel, ik'.
All-e vaandels zi,n in hot arsenaal
ga. daar maar heen, dan krijg je eefr regu.
Een reguWaarom
H'et is een order van den maarschalk.
Maar kolonel
'Loop naar de maan en heil vflnsifor
ging wieer dicht.
Do oude Hornus wankelde als een be-
schonkene.
Een regu.... eicn regu.... herhaalde hjij'
Werktuigelijk'. Eindelijk ging hij weer wieg',
dacht, nog slechts aan één ding, -dat, 'n'a.m'e-
tijik 't vaandel in het arsenaal was en' dat
hij tot -eiken prijs terug moest hebben.
V.
Do deuren van het ars©naal stonldteimwlij'd
oipe.u olm de Pruisische bagagewagens door
te laten, die in rijen wachtten op de bi-ni-
nenpllaats. Toen "Hortaus bilninon kwam',
tilde hij'. Al de andere vaandbagsi waren
daa-r, vijftig of zestig officieren, diiaptreu-
rig -en zwijgend, en als imlen -die dom|ker-e
wagens zag, en de mannidn: daa,r achter gie-
gr-oepcer-d met ontbloot hoo'fld, dlan d(rcht
mion aan con begrafenis.
In een hoek op h©t modderige! pllaveilseü
lagen door elkaar, op oen hoop. al Ide vaan
dels van hef leger van Bazaine- W;e-lk ee®
frlaurig gezicht, idi® lappen sdhittextehd
gekleurd1» zijde, di« re-stien van gouldjen
franje cn fraai bewerkte stoklkcn, al die
roemrijke dingen op den grond geworpen,
bevuild door regen en slijk. Een officier
van dc. ad'mliniis|tlria|tia p.am ze eeinl voor e:en
en bi„ het aifnoqpen kwa-m e-lkle vaandeldra
ger naar voren om' -een regu imi ontvangst
te nomen. Stijf, onhewee-glijk, hielden: 2
Pruisische officieren -toezicht bij lipt lad-ein.
En ge gingt'dus 'hleani o heilige, rjoiejm1-,
rjjke 'flard-en, uw sch-aur-em tooneplde, droe
vig slepend over het plaveisel afei vogels
miet gebroken wiekten. Gie gingt heeffll en
elk ,uwer na,m iets van Prank'rijik' mee. Do
inwerking van de zon bij- lange onarschen
was nog zichtbaar in uw verschoten plooi
en.'In de sporen dor kogels be'w'a-aridiet gij
de herinnering aan onbekende doodlen, n^
hier, Ida-n daar gevallen, onder hpt vaa|n|dleK,
diat tot (mikpunt diende.
Hornus, het is jouw' beurt. Je wordt
opgeroepen.... ga je regu halen.-....)
Alsof hij aan een regu kon -danfelen.
Het vaamdel was -daar, vóór -ham:. Het
was wel hol zijne, ih«t -mooiste, hict nrees-t
gehavende van alle.... En toiCni hij! h|et te
rugzag, geloofde hij- nog 'daar bovemi op d-e
helling te zijln. Hij hoonde da kogels flui
ten, de eetketeltjes verbrijzeld worden
en de stern' van den kolonie-I, die riep:
„Hat vaandel, jongens
Zijln itw-ee en twintig 'kalmera-dclnl waren
gesne-uvcld en hij', 'dte drie ©n twiln(ti gistte,
sprong op zijn beurt na-air voKIdni oimi hat
arme vaandel, da;t wankelde', uit gebrek
aan st-eum, o-p te beffen, hoog to houde®,
D-ien 'dag had ihij gpzwo-rian bat te verd'dd-f-
gen, het te. behouden tot zijln dood'....
En nu
Toen (hij daar aan dacht, stee-g hjet bloed
hc(ml naar het hoofd. G-eheei buiten zich
zelf, -ra-zond, wierp hij' zich op -Hen Pruisi-
echen officier, ontrukte hem zijn geliefd
vaandel; daarna, trachtte hijf hpt "omhoog
te steken, hee Ihoog, >he;el recht, onder
den kreet: „Hot vaMa,ar zijn stent
etolcte in zijin heel. Hij voelde -den stok
bevend uit zijin handen glippen. In de-ze
lo-om-e -atmios'f-eer, idio zoo zwaar wieegt op
een overgegeven fltaid', kan 'het vaa;n!d!e'l
nic-t mtae-r wapperen, kon micts fiers m'eer
bestaanEn de oulde Hiormus viel inle-er
als -door !de-n bliksem getroffen. De dood'
deed wa.t hij zelf niet kon.
Winlervlinders-l'ijlmban'dcini.
Fruittel'ersHet is nu de juiste tijd om
lij'mbanaen a,an ie leggen. De vvinfcer-
vlinders beginnen deze maanl, zooid-rai er
een vorst van eenig'e b-eteefcenis is giet-
weest, te voorschijn te komen uil den
girond, waar zij den zomer als pop heb
ben doorgebracht.
Er is een groot verschil tusschen de
mannetjes en wijfjes. De l'aatste missen)
de vleugels. O'm, de eitjes te leggen in dei
kronen der vruchthoomen, aan du-nne
takjes dicht hij de knoppen, moeten zie
-dus tegen de stammen opkruipen. Van
idit feit wordt bij' de bestrijding) partfjl
getrokken.
Door het aanleg'gen van lijmbauden
(natuurlijs met -de lijm aan de buitan-
kant) om de stammen wordt het de vrou
welijke wintervlinders onmogelijk gemaakt
tegen de boomen o-p, te kruipen.
De banden moeten goed sluiten met
twee touwtjes, (aan boven, en onderzij-a»)
op een glad gedeelte van den stam be
vestigd worden. Soms 1 eg-gen de wijf
jes de cities beneden den band op den
stam-.
Dit gedeelte moet in Februari mot 10
pet. vruchtboom carbolinaum b- -pio-ten
worden.
Hot resultaat, dat men met lijmbauden
kan bereiken is afhankelijk van de kwa
liteit van lijm en papier.
De lijm moet langen tijd kleefkrach
tig blijven het papier (perkamentach-tiig)
mag niet do olie uit de lijm opnemen,
Men betrekke daarom lijm en papier
van betrouwbare handelaren.
Uitdrukkelijk zii hier vermeld, aat 1-ijlm
banden alleen dienst doen ts-gien winter
vlinders (om dat dei wijfjes ongevieugolld
zijn) n-iet tegen wormstekighel
De rup-jes van de wintervlinders (tHc-
maiden) zijn groen met een donkergroene
streep in de lengte over den rug. tiet zijn
spanrupsjes, d.w.;0. zij 'hebben behalve
borstpooten alleen aan het achterstel go--
-deel'te van het achterlijf een raar pooten.
Zij hebben daardoor een. typ-isehc voort
beweging met geb-o-gen rug. Zij beschadi
gen de knopp-en en jonge bladeren van
verschillende vruchthoomen van kers-en
ook de jonge vruchtjes.
In mededeelingl 3 van den Plantetrzieik-1
tenkundigen Dienst wordt de leve-ns'wijlzb
van vlinders en rupsen, de schade do-or
'hen veroorz'aakt, als mede de bestrijding!
uuitvoerig beschreven.
Inlichtingen worden verstrekt dooir don
Plantenziektenkundigen Dienst te Wa|g,e--'
ning'en en door de o-p- verschillende plaat
sen te weric gestelde ambtenaren van d-e
zen dienst.
Voor 'n stil gezin.
Een benedenhuis te- 'huur voor stjil
gezin.
Zoo'n aanbod ko-mt vo,o.r, niet wa,ar
Men k'an 'het bijina dagelijikls iini de ad-
-tveir/t1e|ii)tiei-kolo'm|men lezen.
- „-M-a-ar wat is „een stil gezin"
Luister maar wat e-en danre overkwam,
die, aangespoord door zulk -e-en aldlver-
tentio, in de buurt van do Loosduilnlscliie
brug te Den Haag op- zoek ging.
De hiUiseige-naa.r woon-de boven. Hij' zelf'
was wel niet thuis, idocih zijn vrouw kon
goed haar woord doen.
(Heeft u Jrind'eren zoo Wer-d dlei DS'pi-
jlant-huurster gevraagd.
Neie®, was bot antwoord.
Gelukkig wia-nt kindenen gev-eln1 "Zoo'n
drukte. Ein 4'aa.r k'an m'ij-n maal ni-et te
gen, ziet u, want die gee'f't de heel'ei week
les. Haelflt u dan een stofzuiger?
Het antwoord luidde w-eer meien.
Prachtig, zei d'e vrouw van den
huisba-as, want d-ait enorrende geluid is
natuurlijk ook -erg hinderlijk.
Heeft u tleieïbon?
Hierop moest de dame ja antwoorden,
want haar man die hij' de RijikslMlel-
gr-adf is hqaft d-eze in zijn -diemstbef-
fr-eklking noodig.
-Maar da,t ga,at niet, z-eid-a zij. Dat
onophoudelijke gerinkel van d-e bel, meen,
-dat gaat niet. En dan heeft u zoke-ri ook'
riaidio I r 1
Wec-r nto-est de dam© ja antwoorden.
Maar -dan kunt u- het benedenhuis
niet huren. Daar komt te vbel lawa-aii
van. W-ij zelf z'ijn ook altijd heel rustig
en kunnen dus van onze hanpdenhowo-
ners in ons eigen- huis: ook geen leven
velen. 1 k zelf' <zing wal ve-ojll mlaar- alleen
Btiiclhtelajke ld-eideren. "D-at is tlen|m|insite iets
anders dan 'tel-éfbon en radio.
Toch werd 'de aspiiran-t-hamrater 1 nog
even yer'dor uitgehoord. O'f! ze- een hond
of een kat ha-d! Ne-en? Gelukkig.
O-ok bleek de vrouw- van -den huisbhas
dat ide daim-e vrij- veal bezoek ontving. Dat
ging ook niet. Het imlociht wel, maar, al
leen Zondagsavonds-. Diapi gaf haar man
geen les.... i, I I I 1
T-oen vertrok 4a t -aap'ijanll-h'uuirster
-miaar. Zij moch-t bet h,uis buren, wanneer
zij ,gcen telefoon en g-eicni radio lielfc aan
leggen, alleen Zocdagsavoiuid-s visitp -o-nt-
ying en heel stil was. Aldus- -de vrouw
van iden huisbaas.
Natuurjlijk is |d-e 'idaimte no-oit terugge-
kornien. Laatst hoorde ze van een klemmisl,
die ook o-p de -advertentie was afgegaan,
dat 4!ij- M 'Mj' 'da dejur| afgos-cheept was,
omdat zijn stem'„veelte zwaar" was!
En -booze tongen b!eweiie|n|, d'at idle- vorig»
huurder eruit gezet is, omdat zijln vjulpen
zoo kraste. i
.Wonderbare bic-kcicring.
Egisto Paob-ri, een geb-oren Italiaan,
woonachtig te New-York -en aanlhamiger
dor Episcopale Kjerk, Idie den jnnerlijlk'eni
drong spe-urde om een go-ed -wiel'k t|e db-en,
w-as op de ge -dachte gekoimen e-en klerk
te bouwen, -een ideale, kerk, op-groei-epd
uit het geloof van het oenvoudig-e vülk..
D-aar hij1 zelf dit geloof niet bezat, viel
zijn keuze op een dorpje in -do, T-osfc'aflml-
sche Al-pen, ni-et ver van zijn zomterver-
blijf'. De dorpsbiawoners zouden die- kerk
bouwen ;met z(,!n materiaal en volgemis zijn
plannen.. Op 'bet oogc-ublik is de klerk
haast klaar. De koninklijk» 'flamilic, Mus
solini cn andar-e voopnama -personen 'heb
ben den bouw deze-r k-erk m'et groote be
langstelling gievolljgd. H-et schoonste resul
taat van het kerkje van Serravalle, dat
zeker -eens ®en bedevaart zal worden voor
de Atae-rika-anschie Watliolieiken is, -dat naar
mate d® m,UT|e-n van zijin kerk' omho-og re
zen, ook het geloof' in het hprt van dem-
bouwmeester opschoot en groeide. Onlangs
is Egisto F.abbiri tot bat Ktatholidislme
overgegaan. j
s yoarspellingcn.
Men Voorspelt Noor-d-Zw-e-den, waar mlen
het erts en goe-lkoope waterkrachten bij
de hamd heeft, een gouden to-ekoim'st, om
dat Hoesch in-Duitschland er in gesiaa-gd
zou zijn staal -direct uit erts te winnen,;
het ouderzockingsproces ia zoover gevor
derd, dat id'e Duitsche onderriem©1' 'eecijs
m-illioenen iaa.n omvainsrijfce- inst-alClatjies ten
koste legt; 'hot pr-ooédé heeft -dus -hjet llabo-
-ijaitorium reeds verlaten oin 'zich over eien;i-
gen tijd l-e n-esjelon i'ni het ©rtsrijka Z'wte-
de,n en in al die strekeln-, die totl nog toe
ho-ogovemipifoiduciten leverden, oinidat die
hoogovens -d'aa groo-teudcels zullloni Warden,
uitgeschakeld.
Even-aens voor-sipelt mec goudie|n| 'bergten
aan Spitsberigeji door te- wijzen op het
feit, dat de proeédé's om' uit steenkolen
petroleum en benzine tc wilnheii op gr-oote
sclra-al zullen wouden foegepast hij? de
kolenmijnen vain- Spitsbergen, waardoor he^
vervoerp-rohl-eem Van -d-e- pirioduaben -deker
mijnen een heel andftr kar,aklter zal ktr|ijgen
Oplossing vorig probleem.
Wit: 24-20, 20:9, 31-27, 41-37, 33:13, 13 9,
44-40, 50:17.
Zwart: 17:26, 13:4, 26:23. 22:,41 42:38, 4:13,
35:44.
Nieuw Damprobleem.
Zwart 10 schijven, 1 dam
1 2 3 4 5
Wit 10 schijven
Oplossing volgende week.
Correspondentie over deze rubriok wordt
niet gevoerd.
'E[»n aanslag op Napoleon III.
Evenals zoovel® andore 'Staatshoofden
hecf't Napole-on III mle0Umalon ^blootge
staan aan aanslagen 'op zij'n leve®. Do
ui-eest bekend© daarv-a.n is die van 14 Ja
nuari 185S, toen d'e lraizcr zich,, vergezeld
van zijn gemalin, te P-aUij's n-a-ar dte opera
bega'f. -
Hjet w:al3 S ''huu 'dos- avomdsi. D-e sou-vei
rieinen, vergezeld' van gen-euaal Boguet,
kwame-n aangereden, goësqorteerid door
eon peleton lanciers. Op heit oogenblik diat
h-et keizerlijk' rijtuig, helt fwteede van een
drietal uit don hofstoet, het gebouw na-
dieUde, deed zich een gewelidjigo OntpMfing
hoo,r.en, onlmidjdte'lliik gevollgd door een
tweede eu deiidle. Er Was een oogen-
blik van stojmlmia ontzetting, daama gjng
een woest geschreeuw van pmtzetting op,
waiarin gruwelijke j-amta'crklachten ge
hoord we-uden. Op die. mlenigte op-
rijtuigen en die borgden .biegleledders plof
ten allerlei voorwerpen neer, een woil'k
van gruis .dwarrelde- -even -pppia-ajudien
steigerden, verloren heit evenwicht, Stout-
ten n-eer, en hinnikteP ilH doo|ds|trijld. Epkle-
la lanciers wenden door hun paa-rden' mteo-
geslenrd, die- he-n d'wars door 'dfc- versehrik-
to menigte voe-nden, gewonid 'én a|fziChte-
lij'k verminkt. D® optplo-ilflingein ba-ddon
alle gaslantaarns gedoofd. D-o-or d'ei dlursjtel'-
uis werd -de onteteltenfo v-ei'gr-oot; de
verwarring dreigde in een ;-chtasltrop|h!e
ove-r te gaan, maar de b-evelvioeren'dei com
mandant, hoewel gewond, 'wist orde te
schoppen; met Cenige manschappen om
ringde hij' het rijtuig .de^| so-uivereinen en-
brlaohtlh et voor den ingang voor id'e-zen
geiricserve-erd. Toe-n weer- licht Ontstoken
kon worden, -overzag m'cn die afschuwe
lijke, gevolgen van d® ontploffing. H-qt
keizerlijke rijtuig w.as Moor- zes -en Zeventig,
projectielen getroffen; één p^aaid' v-an de
bespanning was ge-dood, .«tón -andler^ ge
wond. Blo-ad was gespat op den wiit)feta
miamtel van keizerin Eugéni®. E|enoo-geB-
blik dineigde zij' flliajUW te vafflen, m!a,ar de
keizer, die zijn kbidbloicdigh'eiidl nje-t h'aid
verloren, on, -evenals zijh geim!alin, onge
deerd was gebleven, miaandie- ha-ar tot
kalmte aan, ®n zij dwong zich ,om' siterk
te zijin.
.W-el moc'ht zij- sterk® zenuwen hebben!
Honderd zes -en vijftig personen waren
g-etroffem, waaronder vrouwen- en kin-de
ren en verscheidene hunner stierven aa-n
hun wonden; 'de plak voor d'e Opera, leek
«sn klein slagveld mfet al zijn vorfschrikl-
kingen- De keizer en de keizierin hadden
-echter de lu-acbt -de- Op^r-a b-inn.ea te ga,au,
zich een oogenhlik in hun loge te vento-o-
nen, teneinde het publiek gerust te stel
len. -Eerst -daarn-a. keo-r-den zij! n-aar do Tui-
lerieën tarug, wlaai- hun neef, ppins Napo
leon, «n prins Mur.a-t, -die op het oogen'-
blik v-an id-a ontploffing in -de C-omédiia
'flranclaise- waren cn er h©t stuk met den
nu zeieir toep-asselijiken titel van Alfred,
Idle Vigny„Quitte 'pouir l'a, peur" wilden
zien, he,n kwa-mien begroeten en gieluik'-
lewnschcn met hun ricdding.
Die (da-ders van den aansla-g wierdeu spoe
dig igearrestUeiid. Helt warcn Italianen,
imet Orsini als aanvoerder. Uit de gevan
genis schreef deze een brief a,an don kei
zer, waarin hij -a,a.n Prankrijkl verweet, in
1849 aan Italië He onaiflmmkciij|k!heid te
henb'en Onthouden, -en hjejm) au aaUspo-ofde,
hpt de vrijhei-d 'te geven.
O-rsini -en zijin imtedepU-qhtigan w-erden
ter dood veroordeeld en on%rgingan hrui
straf'. Met d-en kreejf: „Jeye Italië, fevq
Er,ankrijk", besteeg Orsini bet sichavo-t.
1)0 Harm unica.
Dezer da,gen was het een eeuwi geleden,
diat -d-e harmbnica werd uitgevonden.
De uitvinder wias d® Parij'zcn-aar Charles,
Buffet, een eenvoudig brievenbiepitellex,' dief
op 'h-e-t idee kwafm' om een klein, -gemaikkeé
lijk te, hanteeren mstrum|ent tte m-ak'en,
dat zou w-e-rken o-p de im'anicri van een| or-,
gel. Dus door middel viain 'lucht, die oen
ton-gatje in frilling zo-u brengen. Ma,ar...
zoo-als het wel m'eeI iga-a-t, do brievemlb-c-
stellor imleit zijn genia-al idee- m:isto -d'e
-energie, om' zijn -denkbeeld ten uitvoer
de brengen. Of hij' het h|eeft v-erko-cjlilt, is-
niet bekenid, |m!aar het is een 'f'eit, dat »en
Duitsc'h industrieel -d'e .cqrate h|a,rmbnica
in iden handel hee'ft -gebracht.
Sin-ds -d-e -dagen van Charles Buffet is
de harmonica steöds mcer cn meer gaper
ïtectionnciefd, al is zij ook vrijwel «en in-
striumtent voor amateurs gebleven, -vioor
den jnan uit het volk, idle geen geld! en
ge-en gelegenheid heeft, oml zich, op an-,
d-er-e instru:m|enten tc oefksnien pn|der vak
kundige leiding. Bapjmbiijca-spelan kan
igdcr, -die c-en muzika-al gehoor hqe'ft', zich
zelf loeren.
Toch zijn ook de- iharimpuica-virtuo'zlein
zeldzaam-. Wdc er eve-nw»l ooit een hoor
de. staat versteld over lie mfrziek, die uit
zoo'n „simpel" instrument te halen isi.
Onderwijzers-bezoldiging in vroe
ger lijd. - i
Ho-e droevig h-et in -de 18e eeuw d'a,ar-
mte-e gesteld was, cn (wat men toen van
een On-d'erwijzer -durfld-e vragen, wend on
langs in ide1 „Dir-enitsCh-e Crt." met -dei vol
gende voorbedden geïllustreerd
Ziehier hïjV. die „voord-Beien" 'in 1784
verbonden aan e©n onderwij'zerspo-st te
Dwingelo-o: i i
1. Een jiaarlijiksch tra,kjte|mieut 'van 37
gulden On 10 stuivers.
2. D-e opbrengst der schoolgelden ad 4
duiten per week.
3. Voor het schrijven dar do-r.psrekfeniug
één acht ien twintig.
i. Voor het opwinden van h-et toren
uurwerk en het schoonhouden -der k'erk'e-
paid-en, een daalder.
5. Voor h-et verpachten dar 'Kerklaïari-
dien, een rij-ksda-ald-er.
6. Voor h-et schieten va,n kraaien' en
h-et vangen van bunsings op d-e -heerlijk-
beid va-n Baron van Bi. jaarlijks twee
vrachten takkbhoss'ch'en.
7. Des winters voo-r het oipon houden
van de grachten van h'et kasteel, vijf
pch-ellingen.
8. Als omroeper, telk0ns een zosithalf'.
9. (V-oor het verven en teere® der hek
ken van h-et k'eikho'f cn -d-e kcrk-elan-de-n,
-e-en -dukaten.
10. Gadurend-e de winteJimiaiandcn .van
elk ter school gaand klind 's weeks- een
turf en twee kn'uppols, ter Yerwar|ming
der school.
11. V-e-rder als koster ®n voorzanger de
voor-de-elen van de duiven op den kart'.
tor-en. I i f
12. H®t gebruik van ,tuin en bleéMveld'
benev«ns twee *Mde 'morgen boomgaard'
Wei- cn hooiland'.
13. Uit elk boerlderij', wa,ar twee o'f
pa,add-e-n gehouden jwioojdteu, leen sdhépd
rogge 's jiaiars. T
14. Een gast jaieijen, -da,t ia 4 'atui^
voor 'elke zitplaats in de k|erkl, oip- tie halen
aan ld® huizen ijn ,'ld-e week van Base-hen.
15. Voor 'het to!a.ken van graven op kipt
kerkhof, van elk' lijik -drie. s-cheUlingem.
'16. Het restant wijh 'en brood' na het
gehouden Avon'dim-aal.
Oud» reisgevaren in InJij
E-en m'aand geleden heridaeht de „Java-
Bo-de" haar 75-jarig bestaan. Aan hqt bij
-di-e gelegenheid ve-rschenen jubileum
nummer Ontleenen wie h6t .volgende, dla-t
een a-ardigen kijkT geelt pp- ide ontwikke
ling van Indië:
H-et eerste nummer, in 1852, b^gon' met
Hofberichten: Z. E. -de ,Gp.uiviernieiuji(-Gei,
neaia-al (Duylmiaer v-an Twist) en Hoogst-
deszelf's Göm'alin wanen van een reis! door
den Pneianger -en Kra-wang, Idie bijha tweo
miaanid-en geduurd' had, .belhou|il(en terug
gekeerd, w'at stof tot iid'ankb'a-arheid' gaf,-
want reizen was toen .zóó gevaarlijk, dat
het nog niet zoo lang geleden waSj „dat
er bij' een reis v;an den GouVerlnlaurl-Gener
van Batavia naar (Buitenzorg, Vi'Ca versa,
in de kerkten voor -den behouden oyertodht
van Z. Ex. in hot openbaar wend gjdblad^'".
.Voo-r piaxticiuli-aren htegf dit "traject
levensgevaarlijk. Aan 'de -redactie war^a
bereids v'ij'f' -m'alen „klachten" ter oo.ra ge
komen, wcg®ns meeil3er o'f! 'aninder zware
ongelukken, op dan gro-otcn postweg van
Batavia naar Biuitenzorg voorgevallen
mtet ide postwagen-s van -d-en herbergier; ter
.laatstgenoemd» plaats.
Dan eens braken de wielen o'f 'Wok,
dan weder db assen o'f' veereii, zoodat dp
reizigers nu »en's een onaangenamle opont-
houd im-o-esten ondervinden, tHa,n wddbr gei
noodza-akt war®n, palen ver, «loon do bran
dende zon o'f! 'hevige regenvlagen een ge
dwongen wandeling te'do-en tc® eilu|d®, na
hot betalen van de voMe v-r-acht, te trach
ten ergens een wagen te huren, o|ml de rei»
.voort te zetten, terwijl alsdan hun „b-a-
gaa-dje" mtet karren jp-aar het oorld' der be
stemming werd vervoerd; - „bovandiea
mpgten zij den hemel nog wid idlank toe
brengen, er zoader ikneuz-ing8n te zijla, af-
gekolm'en."
Beeldspraak.
Toen m'en ciens aan Mira-beiau vroeg
hoe hij' Robespi-e-rre v-o-nid, luidde hpt niet
zeer vriendelijk oordëel„Hij ,z-iet eï| uijj,
als -eein kat', diei azijh ge-dronkfen,' hgeft".
■■■■■■■■■■■■■■IHBBRIIHattlllHI
i
'T COMPLIMENT.
Uw vader was zeker een beroemd
man? vroeg het meisje.
Beroemd? zei het jongrnensch. Wei
neen; waarom:
Omdat ik altijd gehoord heb- dat de
kinderen van beroemde mannen in tien
regel' geen uitblinkers zijn.
VERD'EELD: I
Ziezoo, Gre-ta en jij ziijn dus nu ge
trouwd, en gelukkig?
Zeker. Zij is gelukkig en ik ben- ge
trouwd.
EEN RAADSEL.
Mevrouw: „Hoor 'ns bier, Kaatje, dat
past niet voor 'n dienstbode. Wat ik je
ook zeg, altijd wil jij 't laatste woord heb
ben!"
Kaatje: „Ja maar, mevrouw, hoe kan 'k
nu weten of u 't laatste woord gezegd
hebt?"
DE SCHOONMOEDER.
„Waar gaat mevrouw N. nu wonen,
nu haar beide dochters getrouwd zijn?
Bij haar schoonzioon in Rotterdam1 af bij
haar schoonzoon in Amster-ia'm?"
„Och, de een wil' haar in R'otterda'nf
hebben, de ander in Amsterdam."
„Wel1, wel, wat 'n piaar voorbeeldige
zoons."
,yJa maar, begrijp mei wel, die een uit
Rotterdam wil haar in Amsterdam heb
ben, en die uit Amsterdam wi-1 haar in
Rotterdam hebben."
HOE HIJ HE-T OPNAM.
De jonge man had de jonge dame uit
het water gehaald en ontving den dank
van haar vader.
„Gij hebt u aan -een groot gevaat
blootgesteld, jonge vriend, Joor mijn doch
ter te red,den," zeid®: de oude heer.
„Toch niet, mijnheer; ik' bèn al ge
trouwd.
ZIJN VOORSTEL.
Een dronken man wordt -'s nachts dooi
zjjn vriend naar buis gebracht. Het wa-aiit
erg en do hoed van den dronken man
wordt een heel eind meegenomen. De
vriend l'aat da-aro-p- den m,an een lantaarn
paal vast houden en gaat er op uit om den
hoed te zoeken. Na een tijdje komt hij
terug en zegt, dat hij den hoed niet vin
den kan.
„Weet je wat", zegt de dronken man,
„hoü jij zoo l'angj die lantaarnpaal vast.
dan ga ik eens even zoeken."
VADER EN Z-OON.
Toen een rijke oude Rotschild' in
huurkoetsje naar h-uis reed, bemerkte hij
na de afrekening, d!a,t de koetsier onpp'
per-de.
„Ma®, wat heb je?" vroeg Rotschild.
„U is toch de oud® miillio.iiiia.ir Rot'
schild
„Ja, mi'n waarde!"
„Nou danuW zoon geeft heel w'at beter
'fooien dan u zelf!"
„Dat zit ',mi daarin, diat inijn zoon een
rijken vader heeft en ik niet! Ad'ieu!"
