Tweede Blad
PUROL er op!
ZATERDAG 24 SEPTEMBER 1927
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
FEUILLETON
Machtiger dan de Keizer.
VAN OVER DE GRENZEN
Het verzacht en geneest.
In 't kraaiennest.
g^ÓTE WAARDE M
van publiciteit I
VAN OVER DE
FËUILLE
Machtiger dan i
V Bij het derde eeuwfeest van
Bossuet.
Rijk is de zeventiende eeuw in Frank
rijk geweest aan voortreffelijke menschen,
wier roemi onsterflijk blijven zal in do
wereldgeschiedenis. Onder hen behoort
voorzeker de man, wiens derde eeuwgetij
op 27 September a.s. herdacht zal wor
den. Uitmuntend toch was Bossuet in ve
lerlei opzichten. De invloed, die hij heeft'
uitgeoefend, is groot en dit niet alleen in
de 17e eeuw. Zijn geschreven werken zijn
ook nu nog een voorwerp van studie en
litterair genot, wat wel blijkt, uit de
telkens weer nieuwe uitgaven van zijn
werken, o. a. de te verwachten publicatie
iu zeven deelen van een critische studie
door Abbé Lébarcq, en uit de oprichting
van de „Revue Bossuet" eu de „Sociétó
dea Amiis de Bossuet", welke het doel na
streeft, een museum en bibliotheek, go-
heel aan Bossuet gewijd, te stichten to
Meaux, waar de jubilaris van 1681 tot zijn
dood in 1704 den bisschopszetel bekleedde.
Vandaar dan ook dat een herdenking van
deze groote figuur in wijden kring belang
stelling vindt. Groot is Bossuet vooreerst
als philosoof.
In een tijdvak van diep verval der scho
lastiek was hij de eenigste beoefenaar van
heteekenis. Hij volgde de Thomistische
wijsbegeerte, ofschoon inen hem wel ©ems
een volgeling van Descarles noemt. Voor
zeker ajjn er teksten aan le halen, .did
ecu gunstige uitlegging geven, van de
.werken van Descartes; toch een volgeling.'
is hij niet te noemen. Andere en heldere
teksten spreken Uit tegen. Merkbare iit
vloed in zijn werk is er wel van Augu'a-
tinus. Behalve de H. Schrift en. de Kerk
vaders maakte hij ook een hepgaande
studie van de Klassieken, vooral van
Homerus en YergiRus. Zeer noemjenis-
waard is o.a. zijn werk „Le discours sur
l'hiatoire universelle"...waarin hij van wijs
geerip standpunt de wereldgeschiedenis
behandelt vanaf de schepping tot Karej
de Groote en zoo kan beschouwd wloit
don als een der voorloopers der moderne
gescbiodbeschrijving. Groo-t ook Bos
suet als theoloog.
Al» dokter in de godgeleerdheid was hii
tie «roote verdediger van da katholieke
Kerk. Heerlijk straalt ztjjn godgeleerdheid
on zijn kennis van de Kerkvaders in „Ex
position de la doctrine de l'Egliao cathd-
liquo sur les maliéros de controverse"
en in „Hjstoire des variations dos (dis es",
'welk laatste boek genoemd wordt hot
schoons!e boek in de Fransche tetteren.
De uiteenzetting is helder; do stijl voor
treffelijk. En dit alles kenmerkt zie a door
een heerlijke irenische geest t rgenovxa'
zijn tegenstanders. Deze ironische geest
was het, die hem deed optrc-aen tegen de
Z'.i. verkeerde leerstellingen on niet tegied
de menschen, zoodat liij, strijdend tegen
het Jansenisme, toch persoonlijn bevriend
kon zijn met Arnauld.
Groot was Bossuet in hel bijzonder
als redenaar. Een genie betoonde hij. zich
in zijn gedachten en in de uitbee'.dliinfj
van die gedachten. Bovendien gebruikte
hjj zijn buitengewone kennis vain den
Bijhei, on» al het gezegde aan den Bjijt-
bel te toetsen en zijn redevoeringen te
doorweven met toepasselijke Bijbeltek
sten Voortreffelijk zijn de mysleriepree-
kon. Bewijzen van groot kunstenaar
schap de lof- en lijkrcden, waarvan etc
drie klassiek geworden zijn, n.m. de lijk
rede van de koningin van Engeland, dochi
ter van Hendrik IV en weduwe van den
onthoofden Karei I, voorts die op de
dochter van koningin Henriette van Ent
geland en schoonzuster van Louis XJV.
-en ten laatste vooral die op den Prince
de Condé.
Groot was Bossuet ten slotte ook als
mensen. Vanaf het begin van zira priester
wijding in 1652 stapelden zich de eerbe
wijzen op. Beroemd was hij overal als
philosoof, theoloog en redenaar. Tot bis
schop van Condon werd hii benoemd in
löül). Het jaar daarop werd hij door Lolde!-
wijk XIV aangesteld gedurende elf jaar
tot opvoeder van den dauphin. Verkozen
werd hij tot lid van de Academie fran-
caise. En na de voltooiing van zijn taak
als opvoeder van den dauchin kreeg .hij
den bisschopszetel van Meaux. En toch
bij al de waardigheden bloef hij steeds
een nederig, bescheiden en vroom man.
Daarbij een mensch van geweldige werf
kracht. In zijn politieke werkzaamheid
was hij een bewonderaar van het absolu
tisme en een groot vereerder van „do zon
nekoning". toch, bezjen. bij de tijdsomstan
digheden en vergeleken met zijn tij'dgenoo-
ten, was hij een van de meest gematigden
en betoonde zich ook hierin een, edel
29
Niet 'zoodra had' hij dit gezegd, of üe
vrouw zakte met een gil ineen cn zou op
de steenen bank neer geslagen zijn, als
Eitel en Ada haar niet vast gehouden had
den.'
„■„Kunnen wij! dan niet helpen?" vroeg
Adolf medelijdend.
„De beste hulp, die gij geven kunt, is
dadelijk te vertrekken," zeide de harpen aar
op eenigszins ontevreden toon en hij legde
de bewustelooze vrouw voorzichtig op het
zachte mos.
„Laten we dan gaan," sprak Ada, en
gevolgd door Adolf en Eitel rende ze heen.
De arme vrouw opende even hare ooglen
on de harpenaar zeide nu tot Golda„Haal
uit gindsehe beek eene kruik koud, frisch
water, kindl"
Golda liep heen.
„Hoe zijt ge nu toch zóó ontroerd, Ir
ma?" vroeg de man.
Hortend en met heesch stemgeluid luid
de nu het antwoord: „ik zag in dien jon
ker, Eitel mijn jongen neef Walter vair
mensch. Bossuet, „de arend van Mealux"
is waarlijk een man van groote geest
kracht en adel des gomoeös, die reclxi
heeft op onze hoogachting bijzonder bij
de herdenking van het derde eeuwfeest
van zijn geboorte, voor welke gelegenheid
er in October a.s. grootscbs festiviteiiiten
in Frankrijk georganiseerd Wordoni
Degennn-, die klagen, 'dat in Indiëziöh
ai'lbeiilstoostandeln voordoen, r'ie don toets
center billijke booarldoolinig niet kunnen
doorslaan, picaten cn terecht voor
invoering van de arbeidsinspectie ook op
Java. Maar- moor dan eens is er op gewe
zen, 'dat die urbaidsiuisprcfjie zfiich "an vöoaj-
al niet mö-et bepalen tot hot allUoen inspec-
leeren yam- de groote, onder Emropiaesdh
beheer staande laindbüuwondoa'nomlüigen,
waar, dank zij goede fliraanciieple nos6rves,
voor de arbeiders het noodige wordt ge
daan en kan worden gedaan, "och zij
vooral zich moet bemoeien mJot ,de ldiuinie
of groote Inlamldsche en Chiniecddhe be
drijven, waar 't in den regel nioitinord.it is.
Dat men vaffl bepaalde zijde jnet twee
ërlei maat meet, kan blijken uit hetgeen
de heer Stokvis, het bekende sociaal-de
mocratisch lid vau demi Volksraad, hoeift
gezegd. Hij vindt hol, temlm'inste vanzelf
sprekend, dat ook de. Inlandsche werkge
ver naar behoorem zal hebben te zorgen
voor zijne werktfflelmters. Maar men mag
van hem vooral «iet tatzelflde verlangen
als van do Euro pees che bedrijVam. Want
Inlandsche waarom verzuimt hij1 to
spreken v'an Chincesehc bedrijven, zij'n
weinig draagkrachtig cm ingeschoten op
tra.ditionecle arbeidstoestanden cn verhou
dingen,. Bij de Inlandsehia bedrijven zijn
de werknemers in eigen sfeer en voel Wat
hen, wat de verhoudingen betreft, bij de
Europeeschr bedrijven tege/usteaifc, onder-
vinder. zij bij de eigen Inlandsche bedrij
ven niet. Maar vooral zo unie: het zaak z'ijn
met do draagkracht van hief, Imianldsich,
bedrijf rekening te houden on daar m!ag
de arbeidsregeling nooit zóóver ingrijpen,
dat men de bedrijlfbmo,gelijikhoia op het
spel zet.
01 hier de woordvoerder niet met "e
socialistische leer spot is een andere
vfaag. Voorop sta, dat het dus* Wijl 'het
streven naar verbetering der M'hoi'dövjer-
houdingeu niet moet gaan ,o;m heit ver
beteren v'am, de ellendigste arbeidsverhou
dingen,, desnoods met Reg'ceringssteun,
maar dat no. I is, opvijzelen tot ofl 'tot
over de grenzen, van liet redelijkerwijs
mogelijke, ten bate vam de arbeiders in de
Eiu'opeesche bedrijven. Het is wel merk
waardig van socialistische zijde te, hooren
waarschuwen, dat mor, vooral met- de
draagkracht van den werkgever moet, re
kening houden. Beroep 'daarop hij de be
handeling v'an 'do Arbeidswet en zoovele
andere maatregelen' in Nederland placht
met oen glimlach te worden onjtVaiigfen.
E n als men, in Indië ten aanziep. vau dc
doorvoering van etn bepaalde sociale voor
ziening bezwaar maakt mot hot oog op
minder rouldaibelc ondernemingen, moest
men steeds hooreln, dat bedrijven, "ie niet
in slaat zijlui Volwaardige aifbeidsvcirhou-
dingomin stand te houden, geen bcstaaPsi-
reeht hebbenWat zou dc® werkgever in
Europa wel worden gieiaimtwoord als hij
zich, ter bestrijding v'alnl welken m'aait,-
rege lVan socialen aarid ook, zou durven
beroepen op „trailitioUeele arbcidStloie'-i
standen en verhoudingen". Indien hij ter
vergoelijking bijvoorbeeld van toestanden
in ide huisindustrie, zou willen wijzen op
het feit, dalt de wei-kneuters er im „eigen
sfeer" zijn elnl'zich onder deze axbeiddvfer-
houidiugclu zoo „lekklar" gevóelen!
Uit li et Katholiek verleden
van B u 1 g a r ij e.
De naam' van Bulgarije is ons wel he
kend, en ook uit de geschiedenis der laatste
jaren weten w'ij, dat het streed aan tie zijde
der Centralen. Minder bekend is het inte
ressante, schoone land en rijn arbcidzaaml
volk.
Velen worpen een medelijdende blik op
de „heksenketel van Europa", waar het
immer pruttelt en de eene revolutie de
andere volgt. Dat mag waar zijn van me
nige Balkanstaat, maar het gaat zeker niet
op voor Bulgarije, en rle Katholieken rnioet-
ten iets meer weten van dit land met zijn
roemvolle geschiedenis.
De Bulgaren kwamen uit hot Binnen
land van Azië, van den Wolga, naar Euro
pa, zetten zich neder aan de grens van
i Oost Roomschc Rijk. Zij vonden d'aar
reeds vele Christenen, daar het Christen
dom, reedis vroeg Tn dat lan'd 3'ijn ingang
gevonden had. Bekend is het Concilie van
bijna twintig jaar geleden, cn rechts
van den neus had' hij een moedervlekje.
Toen gij in het 1 taliaansch tot Goldia gingt
spreken, o, Walter, o, Walter, toen sloot
hij' het rechteroog, eu den rechter mond
hoek trok hij omhoog! Als dat, dat,
„Onze Silvius eens was," vulde de har
penaar aan, „dat wilt ge zeggen? O, arm'a,
wanneer zal dan ook bij' u de hoop- in het
hart begraven zijn als bij mij? De wree
daard liet Silvius niet rooven om van een
gravenzoon een hertogszoon te maken.
Herstel u en laat Golda toch niets bemer
ken!"
„Maar zaagt gij dan ook niet, diat
„ik zag; dat beide broeders zeer veel op
elkander geleken, Irma! Zaagt, gij d'at
niet?"
„O, ja, ja," snikte irma, „gij hebt ge
lijk! Neen, ook deze was onze Silvius
niet! Komt, nemen we <ns kruis op en
laten wij verder gaan. Het is voorbij!
Voorbij'!"
Juist kwam Golda met het water terug
en toen de arme moeder hiervan gedronken
had, nam de man de harp op on ze gingen
heen.
Alle drie waren ze echter zeer afgetrok
ken, somber en stil. Dat was verklaar
baar voor den harpenaar en zijne vrouw'.
Sardica (Sofia) iu 't jaar 344, waar ruim
350 JJisschopipen samenkwamen om de
dwaalleer vau Arius to bespreken. De
stormen der volksverhuizing, hebben het
christendom! zoo goed' als vernietigd.
In 't jaar 619 kwamen de Bulgaren
over den Donau en grondden daar hun
Rik.
Door overwinning in de oorlogen onder
wierpen zij andere volkeren aan liun
macht, vooral de Slavenstammen. Daar zij1
minder in getal waren, smolten zij met de
slaven te samen eu namen hun zeden en
gewoonten aan.
De bekeering der Bulgaren dankt het
volk aan koning Boris. Zijn zuster was in
Constantinopel tot het Chrisendom bekeerd'
en na haar terugkeer spande zij al haar
krachten in om' haar broeder en hot land'
voor het Christendom te winnen. De Ko
ning was er eerst niet toe te bewegen, hij
vreesde den tegenstand van het volk, dat
in opstand kon uitbreüen.
ZocaLs de legende ons verhaalt, riep de
koning bij een hongersnood den God .der
Christenen aan om Kuip; er kwam hulp en
ür koning, zoo goed' als een groot deel der
vocrnaamisten van het volk liet zich doo
pen.
De eerste missionarissen waren uit Con
stantinopel; maar daar zij weinig in d'en
smiaak vielen, zond de koning drie gezan
ten zoowel aan den Paus Nioolaas als aan
keizer Lodewijk, deu Duitscher, miet do
smeekbede om ijverige missionarisjsen, oru
gebedenboeken en kerkelijke sieraden, l'aus
en keizer waren zeer verheugd, dat do
Bulgareu zich bekeerden en zij bestemden
de bisschoppen I'aulus vin PopiiLona en
Farmasus als piaselijke gezanten. Deze, zoo
goed als de bisschoppen Dom'inicusl cn
Grimniald werkten met onve.rmoeiden
ijver, bouwden kerken, wijdden inlandsche
priesters en stichtten de kerkelijke hiërar
chie. Er kwam 'n breuk met Rome, toen
de koning de erkenning van den bisschop
Formasus voor zijn Jand niet kon beko
men. llij sloot zich aan bij Constantinople!;
en van daar kwami een aartsbisschop, d'ie
alle vreemde priesters uit het land joeg.
Toen later Formasus tot Paus gekozen
werd. kon hij zijn geliefd Bulgarije niet
vergeten. De zoon en opvolger van Boris
ha,d door gelukkige overwinningen zijn
macht uitgebreid eu den titel van Keizer
(Tscar, waaruit later voorkwam, Tsaar)
aangenomen. De Paus kroonde hem tot
keizer en verhief t aartsbisdom tot patri
archaat met 40 bisdommen. Een ongeluk
kige oorlog m,ct de Grieken bracht Bulga
rije ten onder en het kwam onder kerikc-
lijken invloed van Constantinopel.
De Czaar Ivalojoannes (1196- 1227) sloot
opnieuw betrekkingen aan met Rome, on
derwierp zic'h aan Paus inuocentius III eu
ontving van hem, kroon, vaan en scepter
er. werd doo,r den Pauselijken gezant ge
kroond.
Uit dien tijd! stamlmen de talrijke over
blijfselen der schoone Latijnsclie kerken,
vooral do kerk van die n. Sophia in Sofia
waaraan de stad' haa,r naam, ontleent, liet
is een romaanseh bouwwerk met hoog en
breed middelsc'hip en twee zijschepen vau
middelbare lengte. De afsluiting van do
miadenbeuk wordt gevormd door een absis;
door het dWarsschip tuss'elien m'iddenboek
cn absis krijgt de kerk de vorm van 'n La-
tijnsch kruis, aan weerszijden van de mach
tige peilers, die d'e koepel dragen, staan de
ambonen, bijna zoo Koog als de preekstoe
len. De muren van het voorportaal der
kerk zijn in den loop, van het jaar inge
stort, maar er is niemand, die- er zich over
bekomlmert.
Een ander interessant gebouw is 't klei
ne kerkje van Bojana in de nabijheid' van
Solia. Het dagteekent ook van de twaalf
de eeuw en hot is met oude 'fresco's be
dekt, welke 0. a. den Czaar Kalojoannes en
zi,n gemalin Dessislava voorstellen (1299).
De aangezichten zijn zeer goed bewardl ge
bleven en zijn van verrukkelijke schoon
heid; in de linkerhand noudl de koningl het
model van de kerk, die naar haar vormen,
hoog en slank ons herinnert aan den goti-
sc'hen bouwtrant.
Met diepe weemoed in 't hart, zoo
schrijft een missionaris, ga ik zo,o dikwijls
de schoone kerk der H. Sofia voorbij; ze
staat, op1 dc. schoonste plaats van d'e hoofd
stad, moest het nationaal-heiligdoim van
het volk zijnduizenden en duizenden gaan
daar dagelijks voorbij, niemand ldjkt er.
naar, niemand bekommert zich om dlat
werk. Hoe geheel anders zou het zijjn,
wanneer het volk zijn geloof was trouw'
gebleven. Zeker het ligt nóg niet in puin-
hoopon neer; 't is in waarheid een beeldl
van 't Bulgaarsche volk. lloog, verheven
en schoon bloeide het leven, als het volk
nog verbonden wa.s met den ievenden boom'
der Katholieke kerk. Maar losgerukt, is
het een dorre, tak gelijk geworden, e«n
droevige puinhoop, en zware arbeid.' cn
moeite zal het kosten vooraleer nieuw le
ven uit deze ruïne zal opbloeien.
"kérknUuwT
Gij weet 'wat deze twee leden, maar tuinder
te begrijpen was het van Golda, het-
bloeiende, schoone meisje. Zij immers leed'
niet hetzelfde, als hare arme oudiers? En
wat deed zo toch? Voortdurend bewoog! zo
de, lippen, alsof ze wat- in stilte opzegde
of zong, en dan weer strekte ze hare rech
terhand uit, en bewoog daarvan de vingers
op dezelfde manier als een, die dc harp
bespeelt. Soms scheen ze zich in iets to
vergissen en schudde dan het heerlijk
selioone hoofd, doch enkele malen ook
lachte er iets van tevredenheid m'et zich-
zelve in hare vriendelijk sehitterendM
oogen, doch toen tem laatste de avond viel'
en zo gereed waren om in d,e kleine schuur
van een vriendclijkcn hoer, zieh op het
geurige hooi tér ruste te vlijen, zeide
Golda: „ik kan niet gaan slapen voor ik
11 wat gezegd heb, vader en moeder!"
„E11 wat wilt gij' zeggen, lievelinjg?"
vroeg de harpenaar met zijne diepe,
schoone. stem, en hij' woelde met de vin
gers in de zachte en glanzende lokken
van zijne dochter.
„Het was een vreemde ontmoeting daar
in hot boseh opi die steenen bank," ant
woordde Golda. „ik Heb er een lied op
gemaakt. Mag ik het u voorzingen eer
.we slapen gaan?" 1
Op den Uien Zondag na Pinksteren,
Epistel 1, v. d. H. Paulus tot do EplbeKcn,
III. 13—21.
Brooders! ik bid u' dat gij, om1 bat-
gene ik verdraag, miet kleintnoedlg wordt
het strekt imim'e[rs to't uwen roelm'. Dieswego
buig ik m'ijne ktaiieen voor dien Valder, on
zen Heer Jezus Christus', die bet hoofd
vlan bet gansch gezin in dein hemel en op
aarde is, opdat Hij u, ingevolge de rijk
dommen zijner gloria, schenke, dat gijl
door zijnen Gaeist tntet kracht versterkt
woniet naar don inwondigen ménseb"at
Christus .door he,t geloof in uw hart womto;
dat gij, iu de liefde geworteld en gegrond,
met alle heiligen moogt begrijpen, walt. de
la-eed te, tLe lengto, de hoogte pnl "e diepte
zij', en Christus liefde kemnon, wel'k'e allte
wetenschap t« boven gaat, opdat gij! mWt
de gansehe volheid Gods war"!; vervuld.
Hoon dan, die machtig is dooi- "0 kracht,
welke in ons wea-k't, alles overvtloadige»
te doen dan wij' verzoeken of denken/
Hein1 zij oer in de Kerk, on dooij Jirzus
Christus in alle geslachten, in de eeuwig
heid dor eeuwigheden. Aniani.
Evangelie, Lucas XVI. 1—22.
In dion tijde, als Jezus op een Sabbath
in het huis v'a® een voornaam Farizeür
kwam, om net maai te -houden, gavom| zij
acht op Hein1. En zie, een) wa.terz'ujolijUg
mensch was daar voor He,m, en Jezus
sprak de Schriftgeleerden en Farizeërs
aan on zeide,: is het geoorloofd cp den
Sabbath te genezen En zij' zwegen. Hij
nam hem dan, hij de -hand, genas henj en
liet hem gaan. Eiüi Hij sprak toen tot hen
en zeidia: wie is ei- offlder u, dio ejs' zijfa
ezelo'I' os in icetaem put Viel, he»n! niet ter-
stou I op idee' Sabbath daar zonde uittrek
ken Eln zij' kónden Heim' hiea-op niet ant
woorden. Ook sprak' Hij' tot de gelnoodig-
den oetae gelijkenis, en mwlkte op, hoe
zij do eerste plaatsen uitzöchitetalcn Hij
zeide tot hen: als gij' ter bruiloft geimoo-
dig-d zijl, gaat dan niet op de oereto plaa;tsl
zitten, of' er misschien iemand aanzienlij
ker 'dan gij verzocht waria; ep degena die
u en hen Verzocht heeft, inkomende, u
dan zoude zeggm: maakt plaats Voor de
zen; en dan zoudt gij met schaamte de
laagste plaats moeten nemen. Maar alsi gij'
genoodigd zljt, gaat op do laagslia plaats
zitten, opdat, als hij die u g»niDtO|d'i,ga
hoeft komt, u zeggevireiidgai hooger
op. Dit zal u eene, eer zijn,, voor de^emtu
die 'mtode aan tafel zittóni. Want al die
zich verheft, z'al vepnedter'd, dm die zidh
Ven-node,rt Zal Ycrhevetal wonden.
Dit moet uw eerste gedachte zijn bij
Brand- en Snij wonden, Ontvellingen
en allerlei Huidverwondingen
Rotterdamsche Brieven.
Het was geweldig drux met Konin-
ginne verjaardag op den Goudse lesingel,
dc plaats waar 2 x 's weeks, markt wordt
gehouden van zoowat alles wal men zicli
op dit onde-rmnansche kan voorst' 'en.
Daar slaat oo,.t het groote Verkoop*-
-lokaal, het bekende gebouw waar com
munisten, anarchisten, socialisten en an
dere wereldhervormers hun plannen, open
baren en vanwaar de optochten en de
monstraties tegen het bestaande gezag
worden op touw gezet en geleid, en waar
'indertijd (1918) ook üe bekende greep
uaar de macht door 'n Troelstra worn aan
gekondigd. welks mislukking aen grooterl
leider de koorts op het lijf ioeg. Wie
van relletjes en opstootjes houdt kon
'hier jn den laatsten tijd wel z'n hart op
halen, maar niet zonder gevaar van met
den gummistok onzer politiemannen ken
nis te maken. Want, era hier 'n boot-
werkeisterm te gebruiken: „de klabakken
(hebben er onlangs aardig opgedonderd".
En ze deden dat natuurlijk zonder te
vragen wie er wel tot de ruzjestokors be
hoorde. Wie in den weg liep kreeg klap
pen, en niet zachtjes.
Nadat die Sacco ,en Vanzctti-opslooijes
.eenige dagen hadden geduurd tal van
straatlantaarns en oor eenige kostbare
winkelruiten waren vernield, vaardigde
do burgemeester 'n proclamatie uit, mot
verbod van samenscholingen van meer
dan 3 personen op straat, waarna plots do
relletjes ophielden daags voor Konin-
ginne ver jaardag! do verbodsbepaling
werd ingetrokken, en evenals vorige jaren
het koningiime-feest met groote opgewekt-
„Waaro'ml niet, hartje?" zeide vader.
„Kom, laat ons uw eerste lied eens hooren,
kind!"
Golda ging nu op het hooi zitten, zette
de harp op hare knieën, en na een Kort
voorspel te hebben laten hooren, zong zo
met hare heerlijke stem op eene Jtaelodie
ook door haa?zelve vervaardigd
Daar leefde een man met vroom giemoed,
E11 met een' ed'len zin.
Als harpenaar met vrouw en kind
Trok hij de wereld in.
Maar voor dc kunst van deze drie
W a-s taiem-and's liefde groot,
En 't arme drietal zangers wou
Niets meer dan zwart, hard brood
Eens rustten ze op een steenen bank
En aten 't brood 'der smart;
Maar ach, voor de arme zangersvrouw
Was 't zwarte brood te hard.
Drie hertogskindTen kwamen aan,
En edel was hun zin;
Een hemel straalde er uit hun oog,
E11 liefde woonde er in.
Dat maal zag oen van 't drietal aan
Een jonker goed eu schoon,
En met een hart vol medelij,
Sprak hij1 op zachten toon:
mhimhb ibuuiih bbbbubbb ■■mbhmb
E e i d, s 'c1 Ji o studenten
Dc Jantjes van Lieidem hebben in ]lej
bekende spreekwoord een zekere ver-
maardheid in den laudc verworven. pr
eirc'uloericn er zooveel, d.at het eigenlijk
goen verwondering oehoeft te baren, ja{
het te Leiden zoo'n Janboel is.
Eerst is d-e oude, grijze Sleutelstad, hej
paradijs geworden der rijKsdiouwmtatieis
die binnen de, muren vau de stichting'
welke ze optrokken, zoo'n lustig, royaal
leventje leiden, dat vrouwe .Justitia ha
tenslotte over de snede van haar gloeiend
zwaard joeg, maar tevergeefs zocht naar
de verdwenen millioenen.
Nu blijkt weer, dat andere categorieën
ongerechtigen ziclh er een hof van Eden
hadden ingericht, namtelijk do Jspcs patriae
de hoop des vaderlands, het intellect, de
hersens der maatschappij... do studentjes.
Daar binnen de veste van harimg on
brood, deed zich helt .typische verschijnsel
voor, dat de college-zalen in do Univm(si|.
toit steeds voBcr liepen, terwijl! heb aantal
ingeschreven studenten slonk bij den dag,
Leaden eertijds aan de spits, mot haar
hóogescihool zakte naar den staart van <lc
urulversitleitsslbeden af.
Dit kwetste wal het eergevoel 'dur hravf
docenten, doch in de stoffige fbliajutaui dar
wetenschap vondein zij de ^troost oanl him
lee.d te 'dragenpeurden zij als echter Lei-,
danaars, het vertrouwen, dat die toekomst
Verbetering zou brengen.
Het gesukktel duurde -eohtar voort en
bet geval begon naar een ziclh graïWaarts
sleependc ziekte te zweeta%n, toen er het
vorige j'aar, een re'c'tor-xuagtaiïïclub'blelnoeliiilil
werd, die ondanks zijn amlbt, de professo
rale verstrooidheid miste en -in eten heller
oogen blik besefte, dat volle poülliogezaleii
noodzakelijk! eeui gevuld imschrijVi'ngsboak
«Is tegenhanger moesten hebben; de prof,
rook liont en begon, zooials hij! bij' ide( recto
raatsoverdracht zelf1 vertelde, voor 'recher
cheur van politie ta spelen. AmMJonate".
bevoegd om proces-verbaal op te mate,
gingen Imct heimi na, wie van de heem
zonder inschrijvingskaart betaald te' heli-
ben, 'de colleges bezochten ,en het resultaat
was verrassend. Bij tientallen vlogen dc
leergierigen tegen de lamp; in een wip
wend er f50.000 inscllirij'vingsgleilld'gebeurd
en toen na de razzia het boek denk iu-
schrijvingeu werd opengeslagen, bleek dat
het aantal studenten der Lcidschie hoogo-
school van circa 1500 tot 2000 was g,;.
stegen.
Vijfhonderd studentjiels hadden van èo
geLegjeinheid gebruik gemhakt olnll den Staat
,der Nederlanden, die toch al gehukt gaat
onder de ond'erwij'slasten, doodgewoon op
te lichten. I
De rector deelde nog|mledie, dat de mtes-.
tea misbruikers ond'eir de .toekomfetige nif-
dici eu theologen voorkwaimien, ,zoo'dat we
een gegrond verlmóed'en .hebben ;d!at Leid-
sche doktoren on Leidsdhe 'dominees niet
zoo'n goede reputatie als'de L'eddschei wol-,
len dekens zullen klrij'gen.
UITKIJK.
„Kom1, ruilen w'ij1 eens brood om brood I
Wij geven bruin voor zwart!
Van onzen kant ook bed'len wijt
En vragen zacht voor hard."
't Geschiedde en 't edel drietal at
Zwart broo-a gekruid met smart;
De zangers aten 't zachte brood
E11 proefden 't edel hart.
„Kind," zeide moeder irma toen Goh
da. haar lieu Jffeëindigd en de harp m
haar vader gegeven liad, „kind, gij te
een Engel! Zing dat lied dikwijls! U"
doet me zoo goed!"
„En vindt gij het ook goea, vaderlief''
vroeg Golda.
„Ja, ja, kind," klonk het dof', „mMT
geloof niet, dat alle menschen zoo zijn-
Menigeen rooit zacht om- er hard voe
terug te geven."
„ik weet dat, vader," zeide Golda,
„maar dat zouden die drie nooit dóen,'
en al voortgaande neuriede zij
„Kom, ruilen wij eens brood om brooJ,
„Wij geven bruin omi zwart;
Van onzen kant ook bed'len wij,
En vragen zacht voor hard." i
(Wordt vervolgd-)
beid en in. de beste orde werd gevielfd.
Ce straten die gewoonlijk aan versierinj
doen, hadden wederom1 hun gewoon fees
telijk aanzien, waartoe de gemeente door
.de toekenning van prijzen veel bijdraagt.
Op -tal van openbare pleinen werden dos
a vonds muziekuitvoeringen gegeven en d«
feestdag ouder gewoonte besloten met 'n
grootsch vuurwerk op verschillende da :-
toe geschutte plaatsen, .welke duizenden
en duizenden o-p de been brachten.
Meesmuilend werd! door 'n rood bh'-»
geschreven, dat er toch minder vlaggei
wapperden en niet zoo veel Oranje weni
gedragen als 't vorige jaar. Na de klap*
pen die zooveel trouwe lezers van dte
..Voorwaarts" bij de relletjes onlangs op<
liepen, zij hun dat pleistertje op de wor:7
van harte gegund. Minder vlaggen en mil
der Oranje heet bij hen natuurlijk mind'er
liefde en aanhankelijkheid, voor or.3
Vorstenhuis. Es je 't maar gelooft.
Er is natuurlijk door onze rood
Raadsfractie 'n interpellatie aangekondlj -
over de houding onzer politie, en z d
er in de Raadszaal wel 'n hartig woord
je vallen over die ranselpartij yan „on
schuldige, rustige proletariërs", die nfe
mand kwaad willen doen, alleen Mar
herrie schoppen. Jammer, dat zij die in
vergaderingen on krantenartikelen de ou-
iioozelen tot daden vau geweld en vernie
ling ophitsen, zelf buiten schot blijven.
■toch verdienden eigenlijk meer do klappen
dan het straatpubliek en de kwajongens,
die aan de straatrelletjes deelnamen.
Maar, straks zullen ze in de Raadszaal
Bureaux van Redactie en/
Telefoon Interlocaal No.
Bijkantoor MIDDELBUF
Geen stakingen t
collectief arbeids
Eenigen tijid geleden g'
overzicht van de ni-euwe w
jjag der C.A.O., wylke
enkele wijzigingen door d^
j3 aangenomen. Wij' verme
dat er van verschillende zijc
gedrongen om' een bepaling
te nemen, dat tijden» het bi
C. A. O. staking of' qitslui
verboden. Dit is niet .gcsc'J
laat zien aanzien, dat dit
aiet zoozeer tot mUeilijkheii
zal geven. Immers in dc- nul
is .deze bepaling zelf ree(
Daarbij komt nog, dat ,dez
een Commissie van Arbit
«enige van de bekendste
juristen zitting hadden, ©e
gedaan, die ten aanzien va,
?an zeer groot belang is.
Eind 1925, begin 1926 v
lende-musici van enkele bi<
Haag iu staking gegaan. D
één dezer bioscopen, welke
contract had afgesloten m'et
dezer musici, was van ooi
staking in strijd was me
omdat ten aaDzien van he
reads een r«geling daarvooi
tieif contract bestond. De
voorgelegd aan de geuoen
van Arbitrage, die besliste
gaan van con G. A. O. naar
en billijkheid voor de conti
eenigingen spjve do vevpli
brengt zich overeenkomstig
te gedragen en zdob gedu:
er van te onthouden van
sluiting of andere strijidlm
rechtstreeks o'f zijdelings1 ti
dn de overeengekomen regn
ie brengen, m.a.w. ook al
'dit geval, geen clausule .c
van staking of uitsluiting'
opgenom'en, dan nog zou kr
ginsel, dat aan de C. A. O.
hgt, het verboden zijh d(
uitsluiting te trachten ©en
'dens den duur der C. A. O
Het behoeft .geen betoog
bitrale uitspraak vau gr<
is voor ons sociaal-eciouon
voor het instituut (ter C
bijvzond-ar. Het bevestigt
'dat dc C. A. O. uieit slecht
slag. waarop verder de in
tracten kunnen worden a
dat de C. A. O. zelve een
tussehen de partijten isi af,
naast rechten ook verplid
verplichtingen, oto! in de
zoolang het contract duu
vastgelegde bepalingen te
te handhaven en niet doo
len, die lot strijd „aanleid
ven, te trachten wijziging
palingen te verkrijgen. Al
de uitspraak van de ihiert
arhiirage-comimissie ongeti
stituut der C.A.O. ten g
zal ook voor velen één de
zij' tegen de C. A. O. hebl
omstandigheden daartoe
den geven, Men toch we
Imidfleien een wij'ziging d!
aen brengen) ou gelwijfeid|
Uit he
Het is te Rome een
geworden, dat de regent!
-digi om jn. September opi
nen. De Romeinscne volks
■de regen terugkeert tuss
■Lieve Vrouwe-feesten in.
.meivaart op 15 Augustus
hoorte op 8 September
buiten de stad! le Ganaz;
Madonna-feesten viert. Oo
30
Een slechte onf
Toen de drie jongeli
-den burcht gekomen wa
met uitgepraat laken over
zHn? vrouw en de schi
„Men had-hem- maar
e doen en een he!m| o;
der,zeide Jonker Adol
een Hertog of Graaf te
te"t|de te trekken."
„En zijne vrouw." ze
nu. heelemaal geen bed
eene houding als eene
net weinige, dat ze zeidi
*eer beschaafd was."
Vt 1 beschaafd en on;
aan. „Als ze mij a
dat er tranen in hare
„Het meisje werd Gold
«dolf, „en als m'iine br
^00 uitziet als zij, dar
Wereld zeggen dat ze
schoonen is.'-'
De ouders lachten oi
denheid hunner kjnderei
