Schoenwit
„de twee Pijltjes"
ANK, NIJMEGEN
lonhuis met Schuurtje,
kenshok, Eif en Tuin,
SCKULTE THIEME
Lgèmengd nTeljws"
iot f 74000,00
Appels en Peren
'SCHE COURANT
Kerkbesturen in het
Fr9-
98'/,
ZATERPAQ 3 SEPTEMBER 1827
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
koop aangeboden:
in het Huls met de Roode
Pilaren, MIDDELBURG.
.V.Nieuwe Zeeuwsche Gonrairt
koop bij inschrijving
t- en Slaapkamers
»tte Dienstbode,
Ontspanningslectuur.
V Dat! kan, oom', knikte Nel en trok
ALLERLEI
j Gekke gesprekken
gevat. -
gevonden voorwerpen.
betere hulp.
in de olie.
Nuttige wenken.
Ituren zijn uitgeloot:
.00, 1 a 300,00. No. 22
,00, Ut500,00, No. 18
1 a f 100,00, No. 35
f,00, I a (250,00, No. 12
),00,1 a f3J0,00, No. 11
4 a f 500.00, Nos. 8,3,7,|
00, 1 a f200,00, No. 27
«00,1 a f 125,00, No. 33
1,00. 1 a f 125,00, No. 10
.00, 1 a f 100,00, No. 12 9
lie ten Bankierskantore
De Trustee.
'OONNUMMER 2865.
99'/,
0O,- en 1100,-.
ELUNQEN.
MEEK BESCHIKBAAR.
tTSTR;TEl.r:174
OPGERICHT 167*4
ongeveer 8 Aren, staande en
ten aan een halte van het
alspoor in Zuid-Beveland, R.-K.
elte, volkrijke buurt, gunstig
jen en geschikt voor winkel
tfè.
f volle koopsom kan zoonoodig
leröte hypotheek gevestigd wor-
Brieven letter M, Bureau dezer
pant.
14667-19
Gebruikt voor uwe witte
Linnen Schoenen uitsluitend
en u li steeds tevreden.
Prijs per pikje IS cent.
Voor Middelburg verkrijgbaar
bij de Drogisterij
Door bemiddeling van de
estsingel GOES Telefoon 207
worden ADVERTENTIËN j
aangenomen in alle Binnen- I
en Buitenlandsche Bladen
onder eenlga prljsverbooglng.
Slechts ééne kopij is hier
voor voldoende; voor af
schriften wordt door ons
zorg gedragen en zjjn wjj
gaarne bereid tot 't verstrek
ken van alle inlichtingen.
mtant, van den heer C. BLOK Al,
Gravenpolder,
isende in den boomgaard bij da
ptede te 's-Gravenpolder in Zwake
i het streepje halfstammen). Re-
'e 3 H.L., appels naar verkiezing,
rscbrijvingen in te leveren ten
tore van Notaris VAN DISSEL
Joes vóór of op 12 September a.s.
3 uur. 14723-15
HEER vraagt tijdelijk
met of zonder pension.
|3rieven onder nummer 14726,
reau van dit blad.
GEVRAAGD
bgens huwelijk der tegen-
pordige, een
,fst voor den dag.
IE GLAS, Groote Markt 13,
)ES. 14735-10
Fa df kraai, die de zaaiaiklkjexs zoo er-
tamelijk to toetakelen en, de jongei
twijg® in de boomien Wreekt, verslindt
Lch ook een heelo boel ritnaaldienl en
Leiten cn te" 8°®^ hipster d1™
«kriid tegen de meikeiVeTplaag. En do
ekster, die 'kuikendief en al wat bliinlkt
niet. nagelvast ie, voor zoover1 het
haar krachten toelagen, een luchtreis do c.t
■naken om er haar woning mee te stof-
feere.n, vindt toclh ook'smaak in veldttióizen
cn engerlingen °n rihaaaldeh.
En dan de spreeuw. Die artmie spreeuw;
Waarom1 inoest ze cx>k juist zooi verzot
zijn op hossen en kersen, ju vooral op
kersen, waarvoor ze „den kop door een
ijtrop zou steken" en lacht OP» den Vogel
verschrikker, die imet zijh atafrige armen
dooie boenen haar ook al Weinig schrik
aanjaagt. Alleen voor 't gefweer schijnt
z0 oen heilige Vrees te hebben. Maar bui
ten .li jn kersen- en beSseutijd zidni wij zo
ja troepen door het veld vliegen, oim on-
krnidzüidM» en insecten ito zodklen. En
waar ge een troep koeien hebt, Vindt zo
in de aanwezige insecten een ochf tafeltje-
dokljo»
Be wintertijd is voor .dé vogeld een
treurige tijd. En da gevloderdé vrienden,
die ons in dón zomer zoozeer mót hun
met genoeg to waardecrön hulp bijston
den, moeten wij in hun ellende ook niet
•vergieten.
Een klein misverstand.
Oottal Vin,dent was al tlwkje dagen te a,
bij zijn neef! cn nicht, 't Beviel helml best.
Ze moöhten oom1 Vincent graag en hielden
van hemi en van z'n huisjes natuurlijk' ook
een beetje. Oom zat in een rieten stoel
in de waranda, keek behftgelijk naar 'jt
Jrissche tuintje en de weelderige fuchsia's
die op het schrapje stonden voor zijn
raam. Hij trok aan zijn sigaar en zei naar
binnen waar Nel bezig whs (met tafel af
ruimen. i
Ik' wou even schrijven.
'in een wip 't bureau open; papier, pen,
inkt, alles is fertig! wees ze.
Ja ik' moet die man va.n do glas'ver-
zekering nog even antwoorden zei die, mlee
ie zich in de ronde stoel zette; d'r klant
wat kijken als je huisbaas bentl
Kom], zei Nel, u wordt er todh! niet
magerder op hè?
(Jam grinnikte even cn teekendie heel
waardig: Geadhte heer. J.a. iw&t nou?
wreef! die langs z'n kin. Da's wttar ook,
zei die ineens helder on smeet m|eie ifen
grooten vlak' op Z'n vel papjier. ,!jZpuif
de", zoi die en trok' 't voorzichtig van 't
boek. Aan z''n beenen voelde die de pa
pier1,mand. Mot 'li' eens kijken oft je oan! ma
denkt, zeii die, terwijl hij! de mand naar
voren trok'. Hij kreeg een kleur toen ie 't
zag: d'r lagen wol tien enveloppen met' do
postzegel d'r .nog op. Nel kwam1 op ecu
drafja naar hemi toe, begreep.
Ja, gisteren nou. toevallig niet afge
scheurd voor n, voor de Missie, hakkelde,
ze,
Zonde, mommelde oojn nog eens, mag
ik
Natuurlijk, knikte Nel, en dan kun
nen zo bij de groote dartonnen doos die wo
nog vol hebben staan hè?
Hij kroop op z'n knieën en sehóffeldo
den inhoud op 't kleed.
Tien... wat zog ik1?... wel twintig
zei die in z'n eigen, terwijl ie de afge
scheurde zegeltjes op de stodl legde. Nol-
Nel... wees ie nog, maar Nel whs naar do
keuken getippeld, stond spjjtig in der
eentje naar buiten te kijken, ging toe® tt
fornuis aanmaken. (Join had al adhttie®
twee-oen tezegels bij elkaar gezocht en toen
ie g'een antwoord' kreeg, koek ie even om'.
'Hij was du,s alléén. Een vouiwhakjo
vond io en een hal've waarschuwing vaa
do gasfabriek waar die om móest lachen.
En dan een vleugel in hui®, zei die hard
op. Hij schrok' er zelf van, keek nog even
naar de kamerdeur. Net had ie z'n laatste
zegeltje uit de chaos opgediept, toen dio
nog even wou, Weten Wat er op het groene
driehoekje, afgescheurd van- een kaart
uit Diuiitscldand' stond. Kennissen zeker,
zuchtte die on kroop even bij' 't licht van
do waranda, 't Blood steeg hem: naar 't
gezicht toen die las: moet je die oudio
met te lang vasthouden, en daaronder:
een dag of driewaar wóer onder heel
fjjn gekrabbeld: neom direct de ring van
z n poot. Werktuigelijk greep ie naa,r z'n
linkerhand waar de dikke gou|dteri ring
nog prijkte: hoe was ?(i mogelijke 1 Hij; had
direct wel de kamer uit Willen hollen om
t uit te bazuinen; huichelaars! comedian-
ton! maar trillend liep io na,ar de stoel,
groef verder tusschen de witte snippers.
Nel, die dacht dat 't buitje 'al wegge
dreven was, kwam' tact het koffieblad
binaen.
Kijk, kijk, Zei ze poeslief, u is (lus
i nog d,e oude verwoede Missie-a,rtilselen
•verzamelaar?
Ja, snikte ooml nerveus de vlokken
heen en weer graaiend, dezelfdedfe-
zel'fde^noig... die dk ben.
J(ie ik ben die benik
versta je?
Nel werd er koud van, voelde iets Van
Verkoeling i'n z'n snerpende woorden,, liep
toen zachtjes de deur uit. Leo was naar
de kerk en toen ze naar voren liep om'
e zien of er al geloop was van monsehen
uit de Hoogmis, schoof Leo net de sleu
tel ïn de deur.
B Goddank zuchtte Nel o pde mat en
in uerveuse schokjes snikte ze: hij'
dan
18 hij doet zoo vreemid.
Wat vreemd, wie vreemd'? koek Leo
angstig van den weeromstuit. Mee liep
ie de gang door naar binnen. Op dein g|rön|cll
zag ie ooml ligfgen languit; z'n redhiter-
wreéfl ovpr het zeil onder 't bureau.
Welde hemi naar de keel te zoggenliij
is gek! Hij blééf even witjes staan sta
ren, kwam toen schuchter bij de stoel:
dag ooiun I
Dag oom! zait ie nog, knarste H ofader
het bureau. Toen Stak ie z'n paarsrood-
geziicht in de hoogte: wil ik' pens zogh
jgen wat jelui tlwteeën zijh? Huichelaars
sim,eet ie d'k- uit terwijl ie 't giro en papier
tje onder Leo's neus d|Uwde.
Mamaar oopv, zei Leo benauwd
de k'amvcr rondziend waar ie ineens Nel
zag isftaan snikken met d'r kanten z'ttlc
doekjo aan d'r oogen: wat ma.nkéért u?
Wat ik mankeer schreeuwde oom'
woest, ik mankeer niks, maar jijjij' èn
zij halen me in huis om nou lees nou
eens hardop als jo nog een beetje karak
ter in je lij'f hebt?
Leo stond als een kind', bedrMnimeaid
met 't stukje kaart in de hand'.
Je imoet 7 t lezentoe nou hluilde
Nel, lees dan ook
Oom! stond, dc handen in die zij, Sn af
wachting.
L.ees' dan eens voor, zei die nog
eens sarcastischwaar ik' hij tikte
op z'n vest waar ik' bij! bon.
Leo liep d'r imee na,ar het rieten stoeltjo
in de warandadat .kan, zei cijio schou
derophalend. Eerst keek 'ie nog even. naar
Nel en naar het felle gezicht van oom' en
toen begon die hardop; imoet-je-die-ott-jlb
niet te lang vast-liou-den.
Hij hield even op: Nou?
En verder knikte oom:verder zeg
ik. Een-dag-o'f-drie-speldo Leo.
Ga (jfiortoe maar, d'r kan nóg
meer .bij wees Vincent.
Neom-di-rect-de-ring-van fcijn .poot,
las ie, terwijl io voélde dlat ie een kleur
kreeg. Hij) Heef oven stil staan staren
naar buiten tot ie hoorde d!a,t er icmiand
naar hemi toe kwam'.
Oom' greep 'm1 bij Zijln arm.
Is dat laf of niet zoo achter iemdndis
rug?
Me maar stotterde Leo, m'ag ik
dan geen duiven meer houden? Ik had
een extratjo verdiend en toen
Oom Vincent keek bcteutert in hot rond.
Duiven houden? Duiven houden?
Wiie maakt daar aanmerking op, maar
ehals er zoo over mij gesproken cn
geschreven wordt achter mijn ruig reg
is... ja... zwol die aan: achter mijn rug;
dan en hier sloeg io bijna 't ronde ta
feltje in tweeën da.n 'ben ik' je... je oom
niet meer, begrepen?
Leo's gezicht vertrok' tot allerlei gri
massen.
Maar... eh... 'oom,'... dat is van fte
nieuwe d)ui... diui... ven hakkelde Lep.
Va.n-de-du;iven? lispelde oom! weer
en Nel knikte ook tragisch;
Ja, van de duiven.
Oom Vincent wierp zieh mee 'tusschen
de papiervodiden en begon opnieuw te
snuffelen.
Zullen we zien... zullein We kijken...
mopperde die... van de d|uiv,en...
Nel en Leo hurkten er dadelijk bij en
bekeken elk snippertje van twee kanten.
As jo wat groens ziet, leg maar op
de stoel, commandeerde Vincent. Toen 'dfije
een stuk' of zeven snippers bij mekaar e'ag,
liep ie d'r mee naar 't tafeltje... ijverig
passend en metend'...
Nog één,, kwam Nol d'r ,ljij.
iSichei maar uit, zwaaide dlio toen met
z'n hand ik' geloof' dat jelui toch gelijk
hebben. En hij lns toen ook' hardop met
stukjes en brokjes van: oogjes waaschen
met boorwater enniet te veel ma,is. [Toein
gingen z'n oogjen open. Met uitgestoken
handen liep ie op Leo af: jongen... neem
mo niet kwalijk hoor... Nel stond in do
gang met d'r kanten doekje gewapend te
gieren.
Zo hoorde 't schuifelen en 't opruimen
van 't papier en zag ze samen 't tuintje
in drentelen. Ko,er,re... kóerre... floot Leo,..:
mee ie wat mais in 't duivenhok! strooifie.
Ooim l'iop door... naar die konijnen.
(E. L.)
Dje dood eener koningin1.
Er is onlangs een boek' verscjhenon,
bevattende de gedenkschriften dier beu
len van Parijs, do familie der ^iansoii's,
die ruim! anderhalve eeuw het 'beulsyak!
in de Fransöho hoofdstad uitoefendie, door
dat telkens de zoon trad in dp plaats van
den vader. Het is een lijvig boek! in drie
deelo.n gesplitst en bevat het relaas van
,een groot aantal executies en de wijze van
straffen in vroeger tijd, welke zich. maar
al te lang en al t.o zeer: kenmerkten doo;r
groote wreedheid'. Dlat oók meermalen on-
scliuMigen daaraan ten óffer vielen, blijkt
ook' herhaaldelijk' uit .deze bladzijden en
het is zeker wél merk!w'aa,rdig, dat de
heulen zeiven hun droevig emplooi met
weerzin vervulden en de laatste van hén
als zijn conclusie neerschrijft, dat de doódt
stra'f haar tijd beeft gehad, dat het resul
taat der balans van de honderd, en el'fl men4
s'chcnhooMen, die hij heeft doen vaUen
wel is, en dat die doodlstraf uit de wtet-
boeken behoort te verdwijnen.
Er worden verschrikkelijke dingen ver
haald in deze gedenkschriften, dtingen, die
men niet zonder huivering lezen kan. Maar
er zijn ook' onlr.oe,rend bladzijden, ten be
wijze met wdk' een grootheid d'e mensofi
het lijden weet te Weerstaan en dien dood) te
trotseeren. Een 'klassiek voorbeeld daar
van werd gegeven door LodCwïjk' XVI
en niet minder door ,zijn gemalin Maria
Antoinette, die beiden aan. den moordt
lust der Franscho terreur-mannen ten óf-
l'er vielen. Dien gang der koningin npog
het schavot het .proces tqgen haar wa.s
Op de meest schandelijke en lasterlijke wij|-
ze gevoerd vindt mien in 'deze gedfenk'-
ecliriften als volg! beschreven:
Tegen tien uur kwam- Sanson in da
Coneiergerie, 'die gélieel omsdngteld was
door soldaten. De koningin zat in de zaal
der dooden, het hoofd) tijgen den muur ge
leund. De twee gendarmes en Bault ston
den op eenigen afstand. Baults dochter
schreide.
Toen Marie Antoinette het escorte zag,
stond zij op en liep de mannen tegembet.
Ma,ar op -een beweging van de dóchter vlaai
Bault, stond ze stil en omhelsde het meisje
met groote innigheid.
Zo was in het wlit gekleed, een trMJte,
dunn-e doek' omi de sohouldprs. Op het
hóófd droeg ze «en mutsje met «en zwart
lint. Ze was bleek, donkere kringen la-
gen om' de oogen, dlio levendig glajLsldjen.
Sanson eu zijn zoou liaddein huu hoofd
ontbloot, velen der omstanders groetten
eveneens. Voordat iemand gelegenheid haij
iets te zeggen, ktoarnl Mar'ie Anltofcnefcto
naar voren en zei:
Ik' bon gereed, heeren, we kunnen
vertrekken.
Charles Ilonry maakte haar opmerk
zaam op enkele maatregelen die nog ge
troffen moesten worden. Ze wendde zich
om, -en liet hemi haar achterhoofd zien. D'o
haren waren afgeknipt.
Is 'het zoo goed? vroqgj ze. Eln
meteen hield zo haar handen op om) .ge
bonden te wordien.
Terwijl de jonge Sanson zich van dozo
taak' kweet, vjysicheen pr een priedffcr,
do abbé Lothringer en vroeg, verlóf haar
te mogen begeleiden. Hij' bahoordle evenals
Girard en Lamhet tot de jlriesters die %i)
eed aan die republiek' hadden afgelegd.
Zooals u -wilt mijnheer, ,Wlas het
antwoord.
De stoet zette zich in beweging- Voor
op de gendarmes, vervolgens de kóningin
met den priester, ten slotte de deurwaar
ders, d'o beulen en gendarmes.
Toen Mario Antoinette de vreeselijk'o
kar gewaar wérd,, stond zo plotseling, stil
en er 'teek'ende zich! op haar gezicht een
diepe aifkéer.
Do priester ra;wlje wat zij; voelde. Hij
trachtte haar te tgposten,, _sg>rak van do
berusting vau den Christus, die zijn kjruis
gedragen had voor onze zonden.
Zeg: fouten, mijnheer, zei Mario
Antoinette en zonder verdeir naar hiem1 te
luisteren liep zo naar 'de kar -toe.
D,o deuren gingen open: do koningin
van Frankrijk verscheen je midden van
haar somber geleide en onmiddellijk! be
gon het volk' .dat dïóhtopeengepakt ötond
op straten en kaden als een woeligle zee te
golven en te huilen.
Kreten van vervloeking en haat stegen
op uit de oind'elooze zee. 'Dje k'ar kon
niet door do mensclienmassa heen. Hiet
paard steigerde tussóhen de boomen. Elen
oogenblik' was er zulk een verwarring, dat
de beide beulen, vader en zoon, zich! voor
Marie Antoinette moesten plaatsen om!
haar te beschermen. Zelfs de gendlarmies
die d'o menigte terug behoorden te kerin
gen, schreeuwden en vloekten miec.
Nourry, officier in het revoliitieleger
was laf genoeg zijn gebalde vuist voor het
gezicht der koningin te houden.
Nooit hééft zij zich waardiger betoond
dan in deze vernederen|d(e oogtoHikikcn.
Zij was Wlaarlijk' een koningin die zondier
angst, zonder te bukken haar vijanden iin
de oogen keek. Die afschuwelijke kar
scheen een troon en het was of zij de
kracht liaroir ziel wist uit te storten als
een -mantel van koninklijke waardigheid.
Gramhwnt had' intus'sdhen mot cenigo
ruiters ruim! baan gemtok't. Die kar zette
zich in ^beweging en slechts af en toe
hoorde men nog:
Dood' aan de Oostenrijksche 1 Dood
aan Mevrouw Vetol
Maar zoodra, de ka,r bij de schreieuwers
kwam, verstomden ze.
Mario Antoinette stond rechtop in het
midden der k'ar, ld|e abbé Lothringer nuaót
haar, praatte op zalvenden toon. Zij luis
terde niet naar hem1. Ze had' voorzien, flat
men haar geen priester van de Riooimlscihe
kerk zou meegeven. Ze was hier ongerust
over geweest en een niet-b'eëedigd| priester,
de abbé Magnien had bcloófld op '^en dag
van do executie in een huis van die Run
St. Ilonoré to zijn en haar van vejrrje, i,n
extremis, de absolutie te schenken die de
kerk aan haar miinste dienaren geeft.
Ze zacih'b dan ook' mét de oogen lie hui
zen af, vond' het afgesproken numlm'er en
zag inderdaad d(en priester. Op een toe
ken van ham) boog ze. het hoófid, concen
treerde haar aandacht en bad. Een zucht
van verlichting, een glimlach olm' haar
lippen en de vrede was in haar gevaren.
Op het Rlevolutieplein blcöf de kar juist
tegenover den groot,en weg: naar de Tuil-
leriën staan. Do koningin stond te ge
peins verzonken, onbewegelijk. Ze was
zeer bleek, haar oogleden werden vochtig
en de omstanders hoorden haar fluisteren
Mijne dochter I Mijne kinderen!
Sanson en gijn zoon hielpeu haar Ibïj
het uitstappen. Charles Henry fluisterde
over haar heen, gebogen:
Moed, mevrouw.
De koningin keerde zich plotseling om',
a.ls verwonderd ovér den vriemdielijkien toon
bij den man, die haar doodpn zou. Ze ant
woordde
D.ank U, mijnheer ,dank U.
Men wilde haar ondersteunen. Ze Wei
gerde i
Neen, ik' zal de kracht hebben alleen
te gaan.
Ze beklom, het trapje rustig en mei
vasten tred en in .voile mAjesteit. Haar
verschijnen op het platform- verwekte
eenjge verwarring.
De abbé Lothringer had haar gevolgd en
ging voort met' zijn overbodigl praten.
Sanson duwde hem: terug.
De knechten grepen haar nu Tieet.
Terwijl' ze haar op'de plank bonden,
riep ze. met luide stem1:
Vaarwel, mijn kinderen, ik ga naur
jullie vader.
Nauwelijks had ze gesproken óf het mes
viel.
Vive la République! werd er uit de
verte geroepen.
O» het schavot was het stil.
Gramlmonti beval Sanson, het hoofd te
laten zien,
Een van de beulsknechten hield het op.
De oogleden trilden nog| in laatsben kramp.
Het lichaam' werd in een ongeschaafde
kist van wit vuren hout gtióorgen en
begraven in een k'alkgroeve op* het kerk
hof van Madeleine.
Die kleeren werden verdeeld ond|3r d«
armen.
Bij lijd- gered.
Toen de beroemide Fransohe treurspel-
lapeelieter RUchel (182058) eens te S(t.
Petersburg was, ging Zij' opl zekeren dag
een der voornaamlste straten dóór. Zij'was
uit haar slede gekómun en wamileMie langls
de rijke uitstallingen dér winkels. Dien
vorigen dag hudl hot opgehouden to sneeu
wen het Weer wusl prachtig, miany bet K'ao
buitengewoon kóud. Gedlok-em in kerimtelijm,
trotseerde do trettrspelspoelster mirt haar
gewonen imloed do lucht' van het Noorden
Minder tevreden schoen z5j' den bl'ik' to
verd ragen van een voorbijganger, dito haar
met opmerkzaamheid1 gadesloeg- Reeds
schitterden haar oogen van toorn, toen dé
heer op haar toeschoot, haar in zijn ar
men klCmdc om allen tegenstand te ver
hinderen, «en handvol sneeuw opraapte
en er dan neus der beroemde vrouw tateo
wreef. Rlaóhél begon luidkeels te schreeu
wen; weldra wins «r een groote michilgjtq
rond haar veyzamdfl., maar niemand ver
zette zich togen een handeling, die allen
imét levendige belangjsteUing; aanzagen. Een,
der omstaauderB bood zelfs een tlweclclle
vol sneeuw aan, omi de bewerking voort
to zetten. Dat alles gebeurde zoo snel.
dat de verklaring ceyst later kwam. Toen
de heer lang genoeg .gewreven hadi, Zeidë
hij: „Vergeóf me, mevrouw, maag, uiw
neus bevroor, en dat was het «enigo mid-
t del omi hom' te redden''.
De omstanders bevestigden de waarheid
dezer woorden cn Rachel begrijpende
dat, wat zijl voor een beleedliging) gehóu
den 'hadi, een dienstbetoon was gin® van
gramiSchap tot dankbaarheid' over, en be
dankte 'hartelijk' den redldler van haar neus.
lloe een oneerlijke hakker In
1772 wérd) gestraft.
In het 'jaar 1772 woonde hier ter stede,
verhaalt de „Arnh. Crt." een bakker, dlio
het met do eerlijkheid! niet zoo heel nauw
nam'.
Hij had ziöli schuldig gemaakt aan on
derscheidene bedriegerijen. SedfCrt gerui-
men tijd was luj belast jn-et het bakken van
het roggebrood ten behoeve van het pro
vinciaal 'tuchthuis. Daarvoor werd hem'
van tijd tot tijldi namens den tuchtbuas-
meester een hoeveelheid rogge bezorgd.
Deze rogge werd door hem- aangevuld mét
een hoeveelheid van zijn eigen roggemeel
vermengd met 'n deel rogge.-grind «n
daarna tot brood: verbakken. Die tucht-
huislmeester ontving, dan het vereisdlito
getal hroodende rest werd djoor hemi voor
goed roggebrood verkocht.
Het was gowloonte, dat particulieren
hun eigen brood bereidden, djat bij den
bakker werd geb.raoht om: te worden ge
bakken. 'Onze bakker nam', alvorens tot
bakken over te gaan, van elk brood' een
stuk ten eigen bate af. Zoo deed hij' ook
met het weitemeel, dat hem om te verbak
ken werd bézorgd. Ook was het gebrui
kelijk, d,at hnmi h'et braden van vleesdh
of liet drogen van appelen door do bur
gers werd' toevertrouwd'. Van al de hen»
toevertrouwde artikelen hield hij een deel
voor 'zich, tot zel'fs van het brood:, dat
liij voor de S,t. Niöolaas Broederschap ten
behoeve van de anmen mbost bakken.
Dit alles kwaimi aan het stadsbestuur ter
oore en bleek op waarheid te bgrusten.
Het Stadsbestuur oordeelende, „djat deze
feiten strekkende waren tot groot nadeel
van het algemeen, bijzonder in een tijd
van zulke duurte als tegenwoordig, mits
gaders tegen de goede oCdlo en een welge
stelde politie en bovendien na reChfen
strafbaar", gelastte den bedoelden bakker,
oiffl gedurende zes weken zijn Winkel te
sluiten, zonder direct óf indirect eenigo
nering uit te oefenen, an binnen zes we
ken een bedrag vau 200 goudguldens te
deponeeren ten profïjte der arm en.
Ook een mattier
Een ambtenaar Vertelt:
Toen ik a.ls referendaris naar Z. ver
plaatst was, moest ik, zooals vanzelf
spreekt, bij al mijh 'chefs een betoetfd)-
heildsbezoek afleggen.
Réchter Jansen was niet thuis), dodh'
z'ijn vrouw ontving mij'. Ik moest in id'em
salon plaats nemen op dei reusachtige sofa
iwaa.r,boVen zich oen boekenrek bevould.
Noidat ik mij go-durendq vijf miriuff-ai
tejvtergeefs in de hoogorp ebnvérmifié ge
oefend had, sprak meivrouw: „Ach, neemt
u (mij niet kwalijk- (mSjinhóelr Pieitterse, muur
het boek dat precies boven, u ataia,t, hipaikt
mij toch zoo nerveushet' staat ottdeirbitt
boven. Belelefd' stond 'ik ,o.p', zette hiet
boek goed; doch de datmie scheen mijn op
staan misverstaan te hebbenook zij stond
op en 'zei-de: „Tot ziens, mijnheer Pio
terse. i
Op de trap trof ik den héier dett httizes
zelf. Hij noodde mij opniejuw in den sa,
Ion en ziedaar, hét (boek; stond weehop
zijn kop,! Ik1 trad' naderbij om) hot "voor dé
pwoedei maal om' te draaien. Doch! d'e
hechter hiejd mij terug en z'eidfe: „Neem,
meett, laa(t u (kat maar staan, dat hoort zoo
Wanneer ter namelijk ee.m .omaalngenamte be
zoeker komt, zetten wij helml steeds onder
het hoek pn vragen bami vijf minuten later
het tqm te 'draaien. Diain, staat d« Wtervele/nd®
kerel op jen vóór hij weer is gaan zitten,
he,bben wij rneds afscheid v'an Weimi go-
nopten."
De laatsle parochiaan.
Meer en meer worden de woonihuizon
in de oudé b'innénwijken ,der groote ste
den ingenomen door kantoren, «n zaken.
Eu de vroegere .bewoners trekken zi-cih
terug in de buitén'wijken. Nergens éch
ter heeft zich dit (procés reóds zoo Vol
maakt voltrokken als 'in Londen. Men
mag veilig aannemen, dat er op heel hst
grondgebied van dp eigenlijke „City of
Londén" nauwelijks nog lesnige honidér.
dén, imensdhon inderdaad wonem. Zijn over*
d,ag de stadswijken van Bank, Reursi ei»
Mansion House, de drukste: veijkeerspun.
ten ter wereld en daarom: adeem reeds een
Uantrekklcllijlliie bezienswaardigheid Voor den
'b'uitcnlandschm Ib'eizoeker, 's avonds: en des
Zondags zijn deze wijken als uitgesitorivep
en slechts hoort men ér de doffe tred vaat
een sleniter!enden politieagent.
Juist in .die stadsgedeelten (WavShid-en,
fcich' echter d« qudste kerken, wier pa
rochianen alléén zijn dé zakenlui ón| ty
pisten, 'die overdag evenwél vwoinigtijd'
vinden voor kerkhézoók «n dio er dea
avbnds, gelijk gezegd, niet meer te vin
den zijn.
'Eenigen tijd' geleden nu is «r een hef
tige persjxrümiék gevoeril' om 'de nu leege
Anghcaansche kerklgéhbuwon te verkbo-
pen en de opbrengst te (béstedén Voor
kerkén in dé nieuwe wijlken.
Doch om! 't historisch verleden: onder
vond dit voorstel ovérnl verzet. Een enkele
stemh eeft zidi toen nog een® laten hOor«nl
voor de idee dé, nu nuttóLoozc korkkuim'-
ten aan de katholiók'on/ „over te dragen"^
'bedoeld werd natuurlijk „terug te geven"
Doch dlaar kon evenmin iets v.an kómen»
Van dé Vroegere vrij talrijke parochiac
men der St. CliristophoruB-paro-dhüé waren
nog slechts overgóbleven de portier (en
a'ieus vrouw) van de Bamlk of England, éett
der weinige gebouwen, die nog tot het
grondige'lied' Van delze parochie behoor en.
Do overige werden het modern» verkeer
ten offer ge,tracht.
Deze Bank, de mfeest békende van' de
wereld, gaat evenwel weer eens verWou-
wett. De portierswoning komt nu elders
te liggen, zbodiat de St. ChristophoruS-
parochio van zijn laatste parochianen:
wordt bteroofd' en de reótor dei; kerkl, geen
lavend wézen meKr kan reklencn te behóo-
ren tot zijn ambtsgebied. Hoe zal hijlaan
kariktaleesters karnett, die 'ham sltra(ks, wan
neer zijn afmlbtsperiode tón einde is heb
ben te herkiezen of eon nndfer in zijlui
'plaats? Zal 'de kerk' nu wé|gen9i Wet gemuis'
oan kerkólijken reeihltsgromd' móeten wor
den opgehe)ven of niet?
l>e oplossing Van déaei ze,er peaM®
kwestie wordt rniét 'hólanigstóLHug tege-
móet geziie'n.
■■■•■■■na
ANDERiS GEZEGD-
A.Waar is mijn gulden gebleven,
dieni k' daar op tafe 1 gelegd hób'?
B.: Denkl je, dat ik hem, heb?
A.Neon, dat nu direct mïat. Maar
'ik' ben nr van overtuigd, dlat als jij daar
niet gezeten had;, hij1 er no® wel' zou-
liggen. i J
Een examinator wilde een leerling dje
er'niet erg slim! uitzag, bij een examen «rin
laten loopen «n vroeg, toen de aardrijks
kunde aan de beurt kwam,: Hoe breed'
is de Seine blj: Londen?
Do jongen antwoordde zonder enige
aarzeling: Even breed als de Theems
hij Parijs. 1 I
VLIEGEN NIET GEVAARLIJK.
Is het gevaarlijk', vliegenier, om' met
een vliegmachine op'te stijgen?
Heelemaal niet, mtevrouw. Het ge
vaar ri t. bn alleen maar in het neerkomen.
MOEILIJKE KWESTIE.
Zijn do plaatsen in den schouwburg
nog al hoog] ia prijs?
De lage zijn hoog, maar de hooge zïjjn
laag.
"Bedelaar mét één heen, eon diame aan
sprekend: Ik heb een been verloren, me
vrouw, en ik dacht
.Dame: Neen, ik heb het tot mijn splijt
niet gevonden, goede vriend!
Een leerling-verpleegstcr had in dien
beginne na® al moeite mét' het aflezen
van den koortstermometcr. Eie.n keer belde
zij den dokter op en riep doo.r. d(e telefoon
Kom: alstublieft! direct, Eén van
dc patiënten heeïlt 120 graden.
Maar de dokter j-iep terug:
Daar kas ik niets meer aa» doen;
haal liever de brandweer.
Zijt ge gisteravond goed; thuisgeko
men, mijnheer vroeg d'e Conducteur.
Goed thuisgekomen? Natuurlijk
bromde de ander. En waarom) vraagt Fe
dat?
Wiel, zei de Conducteur, toen u gis
teravond ops to nj't om: uw plaats aan een
dame te geven die instapte, was er buiten
u niemand' anders in da heele tram.
HOE ZE GROEIEN.
Moeder, groeien visschen erg hardi?
Vraag dat aan je vader, die heeft
verleden jaar een snoek gevangten, die
eiken keer, dat hij' het vertelt, twee cen
timeter grooter wordt.
DE DITO-RIJDER.
D.e man achterop: Houdt in 's he
melsnaam' eindelijk eens op; die bagagedra
ger is gebroken en nou zit ik aï vijl
minuten op den band.
Waar zant gued voor is1.
Behalve om) spijzen te kruiden is zout
nog voor het volgende gpedi:
Met in spiritus of geest van salmiak
opgelost zout verwijdert men vetvlekken
uit stóffen.
In azijn opgelost zou,t is goed omi geel
koperen voorwerpen te poetsen.
Zwart laken blijft goed als men het in
zout water iwiasciht, en krimpt dan ook
niet meer.
8trooien en manden voorwerpen en ge
vlochten riet worden door afborstelen met
zout water als nieu|w'-
Tapijten MijVen ifrisch v,an kleur, als
men ze voor het kloppen miet zoutooe-
der 'bestrooit en daarna met vochtige doe
ken opnoemt.
R|oest- en inktvlekken verwijdert ïhlen
met zout, dat in de zonnewarmte in ci
troensap is opgelost.
