nieuwe zeeuwsche courant
zaterdag 16 juli 1927
j In 't kraaiennest, i
j Gekke gesprekken j
ONZE DAMRUBRIEK
ALLERLEI
teZ:T harteÜjtete dankfe'
HMEMU Hint
I..TT ~1
.Wees onbaatzuchtig!
De vergadering der Provinciale Staten
van Zuid-Hollandl is de vorige week onder
broken door een scène, die het mlid^eür
hield tusschen een Poolsdhen Landldag en
een burenruzie in een volkswijk.
De comimunist Van Burink vertelde bru
taal, dat hij niet van plan was om' de af
gelegde belofte van trouw aan d)e Grond
wet te houden.
Daarop ontspon zich de volgende dia
loog
I Zwijg, riep de voorzitter, baron
Sweerts. i
Kom, kom', antwoordde de heer Van
Burink uitdagend.
Zwijg, zeg ik u. 1
Och kom, waarvoor! sehreeukvde de
ander tartend. Houdt ,u u maar stil, met
al uw1 vette pensioentjes en goeie -baantje^
en uwt zakken vol ine,t guldens. (Oor-vex1-
doovend gehamer en protesten.)
Zelts mensc'hen-eters houden hun
woord en uw gedrag was niet fatsoenlijk,
zei hierop baron fvweerts.
Dat moet u maar eens op een ver
gadering vat werkloozen durven komen
zeggen! gilde de heer Van Burink! (R|U-
moer.) i i
.Waarna de heer Hofmans (r.-k.) kwam
zeggen, dat zelfs de communistische kie
zers van den heer .Van Burink' van mee
ning zijn, dat een eerlijk man een afge
legde belofte niet mag schenden. De com
munisten streven inplaata van het alge
meen- hun eigen belang' na. In Geneve
had spr. gezien, hoe de Russische afge
vaardigden hun vingers en overhemden
sierden met de prachtigste diamanten. (Ge
roep: Gestolen diamanten!)
„Dat zijn nu de partijgenooten,'', ver"
volgde spr., "van Lau de Visser".
Dit was het moment voor den heer De
.Visser om woedend naar yoren te sprin
gen en tegen dr. Hoffman uit te roepen:
ik ontzeg jou het .recht om1 mijl zoo tei
noemen.
Dr. Hoffman: La,u is echt Hollandsch,
maar als u liever wil Lo,dewijk of Louis,
is 't mij ook goed (Gelach).
Dat laat. ik me door jou niet zeggen,;
halve idioot, brulde nu de hepr De 'V jSser-
terug. (Lawaai)
Het was nu zoo'u chaos geworden, da.t
-niemand zich verstaanbaar kon maken,
alleen het haiiuergeroffel, dait eenige mi
nuten aanhield, was goed te volgen.
Vervolgens hield de heer .Van Burink
weer een rede over het fatsoen en d\e
volkstoestanden in Ned.-Indië en vondj ge
legenheid dr. Behokking te verwijten, naar
aanleiding van een opmerking van deze,
dat hij nog een burgemeesterspost hadi
geaccepteerd op een leeftijd, dar men ar
beiders naar -'t besjesbuis stuurt, (Protes
ten.) i
Ieder die 't wel meent met de. demo
cratie, kan niet anders dan zulke vers
wording van de parlementaire zeden be
treuren en het gevaar, dat dit meebrengt
is des te grooter, omdat er bij de coan|mu-
nisten opzet in het spel is.
Zij willen de volksvertegenwoordiging'
in discrediet brengen, om zóo de dictatuur
voor te bereiden en zij aarzelen niet, door
't uitlokken van dergelijke relletjes, hun
doel nader te komen.
De anderen dienen deze trucjes te door
zien en door zelfbeheersohing onmogelijk
te maken, dat de trawanten der sovjet-
boeven munt uit opstootjes kunnen slaan.
Door zelfbeheersohing en ook door het
goede voorbeeld.
Het is gemakkelijk genoegt om aan te
toonen, dat de roode broedlers geen haar
heter zijn dan de politieke tegenstanders
waar ze op smalen, maar het is veel be
langrijker dat de leiders van die partijen
die recht en orde voorstaan hun houding
zoo hoog en vlekloos maken, dat het
volksooraeel er geen vonnis over kan
vellen.
Kr is bij bedoelde partijen, helaas, nog
te veel gejakker om naar eigen belang
te speuren, te veel gehonger naar presentie
gelden en ander stoffelijk-en afval. Het
moest niet kunnen voorkomen, dat leden
van Perste -en Tweede Kamer voor een
commissaris-loontje hun naam leenen .a.an
wrakke instellingen die paxa.si-eteeren op
de arbeidersklasse.
Meer eerlijke onbaatzuchtigheid is 'n
levenseisoh voor onze maatschappij.
,W:aar -het bederf' der corruptie niet
heerscJht, zal Moskou geen kans krijgen.
ÜITKUK.
zoveelste anaal zijn wil heelt we,tem
doior 'te drijven.
.Verwend? Keen, verweid was hiji jotcii
niet! int zin jouige leventje ging, alüe|S| ten
strengste geregeld: gtapen, eten, spalein.
E11 lieei vaak gebeurde het, /pit li'tjj wiel
een uur dwingerig te linten lag in zijn
bedje, niel korte rustpoozzpn, ïuiste1
rend dlaai^ of hij nitoeder's bekonido stap
of stem niet hoorde tot tensio^e die
g.aap aiich over hem ontfetlmile, ai( hij
ïnajep, de bolle wangetjes nog mat vaan
tranen. Wanneer «moeder dan, hJCél! ^achtf-
jes en l^éiéil voorzichtig, «nog eens naar
lie® kijken ging of Ihij goal lag! ioi'
.hij niet was hhootjewoeijdl veegjdla zje(
p.ongzlaa® |de dlriiltraantjes weg, die ihfiaa
kindeke en haar zelfs nog het meest
zoo'n pijii dej3ten(
■O, 'toch due drift! De drift, d'ia hem
dwingerig «naakte en ia.stüg! De koppige'
(drift, die in stjive vasthoudendheid van
geen wijken, wtot. De drift, dliie oli.' 'd&apai'
wroette (in zijn jonge opstandige 'hartje, 011
als ze niet werd tegengegaan en' u.itgofr
roaid. heel z'n valsere leven bedreigde.
Kr sloop ^oirg liieroon in (haar hapt. E|ni; in
zelfverwijt boog ze het hoofd.*'Droeg ook;
zij 'hier igeen scjhujlidi? Hajl 'zie ai'ch, toioij
God haar gezegend! had met Idiit kinid, dij
koninksk'e, in dien verwaohtitagsvollein
tijd wel altjjd volkomen beheersoht? Hafl
ize, misbruik tankend vast de haar steedal
ontziende go.edineid van haaj' mum, LaaW
neiigiimgen met at te veel -den vrijen, teugel
genuien? Nu, ze daar neerzat in angst, or®
inqt lieve idierhare leventje, beserte ze
eea'st ten vode de groote vqi-antwoofiid/eKik1-
|heid van de vrouw, die moeder wo|r;dit.
VV alt «noest 'ze nu? 'X Antwoord op «Ra
vraag luidt: Alles doen Wat (h-a'&r nelip-em
kan diilt kindl, hoe toitein. lOOlk, te leeireav
tzucji te beheerscjn«n. En zie negreep, dat'
ze hierin den zlwaargten strijd z'cu moeten
zpu moeten strijden, niet mul het kleine^
koppige heetfioofdje zalf, docft met
haar eigen- moederliefde, ae liefdot,
«ie s'teefis maar wijde toegeven en «iet
b,OiOZ.e dwingerige willetje ontzien. Tranen,
wilde ze haar jongslee besparen hij was
impilers nog zoo kleia en het latere teven
zou -toch vroeg genoeg kloppen met 'n
kruisje aan zijn deur. iVla.ar ut diit atzon-
iderlijKe geval begreep ze, dat deze drilt1,
traantjes slechts gespaanl konden wo-rdent
ten koste van heel zijn verdere leven. En'
daarvoor Goddank! hald ze haar
kindeke i e lief. L
Ze begon den strijd! Wie zou, de over},
winning behalen: Mpeder of kleuterken'?,
Daar zat hij na: de handjes nijdig ge
klampt tot vuistjes, groote tranen over
de vuurroode bolwangetjes; zwemoo-gjes
en trappelende "voetjes! En probeerde
de schaar terug te stijgen, die moeder
hem verschrikt had afgenomen en ilie hij,
ik weet niet hoe, had weten te heniaon-
tigen.
Zie me nu toch dat kieuterbaasje eens
aan. flij meent, dat voor z'n willetje alles
en allen buigen moeten. 1111 hij staal ver
baasd, dat iemand hem weerstreven durft.
Zal moeder hem nu niet eens heel' gauw.
z'n zin weer geven?
j;Dezen keer niet!" zegt moeder vastbef
sloten. Kalmpjes legt ze de schaar in
net kistje, waar ze thuis hoort en Kijkt
schijnbaar naar den hoozen diwinuetiaud
niet meer om. Ze gaat zelts de kamer uit.
Doch in de gang bij de ueur blijft zei
staan.
Hoor me toch dien kleinen dwinger eens
schreeuwen! Hij gooit Zich woest op der»
vloer en schopt en schreeuwt. Hoor je
het
In de gang staat moeder en hoort het.
o, zoo goed! En m haar nait komt 'n
kleine pijn! Om die drift, „e toom'elooze
drift! En och toch! haar groo-te, groote
liefde! Zoo graag zoo neet gt:aag ging;
ze nu naar binnen, om ham te nemen, den
kleinen drittigen bengel in haar bescherj
mende, troostrijke armen! om zjiïnj
booze traantjes te drogen en hem af te
leiden van de begeerde schaar en heim
te sussen met iets anders
Zoo eraagdit schreeuwen en
schreien en schoppen voelt ze meer,
dan de kleine driftkop.
Ze heeft den deurknop at in ae hand'.
Maar dan verschijnt voor haar 'u ander
beeld in schrikbarende werkelijkheid,
•'n Meisje, klein, 'n paar turven hoog!
Ook zoon driflkopje! Erger nog mis
schienl En ze herinnert zich 11 mo Ier,
die dat. dwingerige, koppige kleine meisje,
alles toegaf om van het dwingen .enl-
schreien af te zijn en omdat z'e zooveel,
zoo machtig veel hield van haar kin
deke! En de drift groefde, en groepte
meer. En toen het mieisje grooter werd,
leek het of de koppige drift ook zjoo
grooter was... grooter nog!.... En* toen
besefte het meisje, wat n ,:Tove karak
terfout ze bezat.... Ach! wat een inoeita
kostte haar de heheerschtng... wat een
strijd had ze te strijden.... wat een leed
en wroeging na onbezonnen driftbuien,
waarin ze vaak woorlen zei, 'ite niiet ge
zegd hadden mogen worden; waarin
ze daden stelde, waarover ze zich Liter
schaamde
„Was Moeder maar niet te .oei voor
me geweest! Had z,e desnoods met harre
hand, de drift in den aanvang uitge
roeid...", zoo -dacjit aat mejsje dikwijls,
in weemoed1.
De moeder, luisterend naar aen kop-
pigen dwing'eland, laat de deurknop los!
Want dat meisje..was zij zelf. En voor
haar kind wil ze goed, maar verstandig
gped zijn. Hij zal haar later niets be
hoeven te verwijten.
Ze gaat. aan haar werk, en is dapper.
Want, nietwaar moeders? er is wa,ar-
acjitig 'n flinke desis dapperheid voor
noodig, de tranen vart uw kindeke te
zien en toch ook weer niet te /jen,
hem te hooren schreien en schreeuwen
en h em dan om zijn eigen bestwil, niet
te mogen sussen in uw bescherrnjtrnde
moederarmen
En toch handelde het verstand' 1 moe
dertje zool 'n Paar maal deed ze of ?.e
iels te redderen han in de kamer en
keek den kleinenf&vingelana dan lang
niet vriendelijk aan; en tta.it toon was
vol verwijt en afkeuring. Overigens deed
ze, of hij niet voor haar bestond.
En toen?
Toen kwam, na een p<oosje n klein
broekemannetje, heel nederig de keu
ken ingewandeld, om naai' moeder te
zoeken; moeder, die lezen keer getoond
had veel sterker te zijn, dan zijn sterke
Willelje, en die htm aad keren bui
gen!
„Fransje braaf!" belooft het kleine-
mondje, als in smeeking.
Toen breidde moeier breed r.aar be
schermende armen om naar kleinen,
scha) algeheel te kunnen omvatten,,
want n.11 had hij haar liefkoozjn- ver
diend.
ANNY BERKVENS-RULSMAfNS.
m éi
PRECIES GELIJK.
Patroon (woedend zijn horloge uit den
zak halende, tot een laatiomenden bedien
de): Meneer, het is tien minuten voor
half-tien
Bediende (evenzeer zijn horloge voor
den dag halende): U is precies gelijik.
meneer.
ZOO GAAT HET.
Ik' zal je een geheim jjertellen, maar
je vertelt het aan niemand verder IM
heb dat trouwens zelf ook moeten beloven.
ZOO MOET HET ZIJN.
Toen de vrienden van Socrates eens erg
boos waren over de lompheid van iemand,
die zijn groet niet beantwoordde, zei hij
tot hen:
Het is voor inij geen reden om boos
te worden, als iemand onbeleefder is djan ik
HET BEWIJS.
Hoe weet je, dat de man dronken
was
W,el, edelachtbare, antwoordde d[e
agent, beklaagde gooide vijf centen in de
brievenbus van het postkantoor, en toen
kedk hij naar de torenklok van de kerk en
zei dat hij' vijf pond afgevallen was.
EEN BEETJE FANTASIE.
„Willie," vroeg de onderwijzer, „hoe
veel is zes en vier?"
„Elf", zegt Willie.
„Wel neen.... vooruit... 6 en vier?'-'
„Twaalf".
„Nee".
„Negen".
„Maar jongen.... waarom' zegi je niet
tien....? Zes en vier is toch tien."
„Nee mijnheer", zei IWillie vertrouwe
lijk, dat kan toch niet. Ik weet veeï te
goed dat vijf en vijf, tien is".
VOOR, DEN NACHT.
Een officier in de tropen had aan zijn
oppasser, een neger, een paar zware, wa
terdichte schoenen gegeven, en het zwar
tje was er zoo blij mee, dat hij' de schoe
nen direct ging poetsen en aantrok.
Sedert den dag dal hij z® gekregen had,
was hij' 3e verwaandheid zelve en heel
den dag kon men, hem door het kamp zien
stappen met de _glim(mende laarzen aan.
Óp zekeren dag kwam' hij echter weer
als van ouds op zijn bloote voeten bij zijn
meester.
En je schoenen
Schoenen te rap slijt, antwoordde
't nikkertje, ik ze nu alleen draag 's nachts
in bed.
Oplossing vorig probleem.
Wit: 32-27, 42-37,44 39, 48 42, 43-38 38-18,
33:4, 4:40.
Zwart: 21:41, 41:32, 26:37. 37:48, 48:28,
12:34, 15:24.
Nieuw Damprobleem.
1 2 3 4 5
46 47 48 49 50
Oplossing volgende week.
Correspondentie over deze rubriek wordt
niet gevoerd.
Eien en ander over Canada.
Djeze maand wordt in Canada, het groo
te dominion van het Britsohe wereldrijk,
op feestelijke wijze het feit herdacht, dat
zestig jaren geleden de Canadeesehe Sta
tenbond zijn beslag kreeg.
Canada, oorspronkelijk een Fransche
•kolonie, evenals Louisiana in het Zuiden,-
heeft zich zelfstandig gehouden, toen
Britsch-Amerika zich aaneensloot. Dpor
de Eugelschen in de achttiende eeuw op
de Franschen veroverd, behield Canadü
zijn afzonderlijke positie, en bleef afzijdig,
toen de Vereenigdie Staten van "Noord.-
Amerika zich vrij «naakten. Ook verder in^
den loop der negentiende eeuw heeft het
Canadeesehe volk weinig voeling, gehou
den m'et het Amerikaansche, toifdiat 'in,
1861 de burger-oorlog uitbrak, waarin de
Canadeesehe sympathieën aan de zijde 3|er
Zuidelijke staten waren. 1
De Noordelijken wonnen en na den vj-ede
zegden zij het handelsverdrag, met Canaldp,
op, wataa-,bdj' dit land; he,ti recht van meest
begunstigde natie had: verkregen. Die Brit
sohe regeering liet de Canadeesehe wtoten,
dat jleze do bescherming harer grenzen,
zoowel in economisch als politiek opzicht!
zelf ter hand moest nemen, omdat "Enge
land geenerlei waarborg kon bieden. Zoo
«stonden de Canadeesehe staten voor Ü|e
noodzakelijkheid om! zich aaneen te slui
ten en in 1867 kwaml het tot den bond
tusschen Quebec, Ontario, Nieuw Schot
land en Nieuw BrunsWijk, die samen het
dominion Canada vormden. 1
Langzamerhand breidde zich het nieuwe
dominion uit, naar het voorbeeld! van de
Amerikaansche Unie; in 1871 tradBritsch
Columbia toe, onder voorwaarde, dat een
spoorweg gelegd zou worden, die ri(en staat
staat verbond met het Qosten; Manitoba
voegde zich bij de anderen en na. veis
jaren in 1905, ook Alerbta en Saskatche
wan, de prairie-provincies. In het N.Wt
ligt nog het groote N.Wj. territorium' als
eeu reservegebied, maar overiglens -Jtöeft
Canada zijn definitieven vorm thans ver
kregen.
Het kan het daarmee ook doen. MetJ
trota wijst men erop, dat sedert 't onpstaan
van het dominion Canada,, dit tot zijin.
tienvoudige gfootte van eerst is gegroeid,-
terwijl het aantal inwoners van enkele-
honderduizenden is toegenomen tot ,91/»
millioen. In 1867 waren er maar twee ste
den van 50.000 inwoners, terwijl er nu,
100 groote, 500 kleine steden zijn, en
bovendien 1000 dorpen. De bevolking is
voor 55 0/0 van Britsche en voor 2$ o/0|
van Fransche afkom'st. Die anderen belmo
ren tot de afstamimlelingen van andere na
ties.
Ook in andere opzichten is het land' ge
weldig vooruitgegaan mede door die
imanigratie en steeg de handelsomzet
van 25 miillioen tot 500 millioen pand'
's ja ars.
Bankier en afzetters.
't Gebeurde te Frankfort, in 1848. Vier
ruwe kerels lieten zich bij den bankier-
James Rothschild aandienen en werden
ontvangen.
.Mat kan ik voor jullie doen? vroeg
de bankier.
Luister eens, ouwe, sprak een der
kerels, ik wil je even vertellen, (waarom
het gaat. Jij bezit millioenen, en wij zijn
met ons vieren geen gulden rijk. Nu heb
ben wij besloten ons deel van die millioe
nen te krijgen. Geef op!
De bankier dacht een poosje na.
.Weten jullie ook hoeveel mijn for
tuin bedraagt? vroeg, hij aan de boeven.
Bij benadering, ja. Veertig millioen?
Goed geschat! Nu ik ben t«t een eer
lijke verdeeling bereid'. Die staten tellen
veertig millioen inwoners, jullie natuur
lijk inbegrepen, zulks maakt een gulden
per persoon. Hier is 't geld en laat mij
nu met rust
De vier kerel-s dropen af als geslagen
honden.
Uit den regententijd.
In de 18de eeuw Was de macht 'dfer
regenten zeer groot. In velerlei opzicht
lag het wel eii wee der gemeeutletaafcWn:
in hun handen. Te Zalt-Bommel bij'vt moch
ten de heelmeesters zonder toesWm|ming
van de overheid- geen operatie verrichten.
En zoo kwam de burgemeester d-en 15en
April 1725 in den Raadl met de mad|edeie-
ling, dat dokter Cool het been van SimOm
van de Graaf's dochter wilde afzetten,
omdat er „een verrottiug in gekomen was!"
Maai' de dokter durfde er niet dan te be-
gninen „voor en aleer Hare Weledel Agt-
baren sulx geliefden te permitteeren". ite
vroede vaderen gaven toestemming tot de
operatie. Maar anders was het vast niet
gebeurd en zou d-okter Cool de „verrot
ting hebben laten voortwoekeren.
Zich zelf bewust.
V oor een muziekfeest kreeg Meyerb'eler
eens een verzoek van een Parij'sche dame
die ook componeerde. Zij: had namelijk]
een vers gedeeltelijk op muziek gezet nx>
kwam bij den Meester.
„Kijk eens" zei-de zij, „zoover is het
klaarwilt u nu -de rest componeerenhet
zal een groote eer voor mij' zjijn met u
samen te werken."
Meye-rheer kon en durfde dit de dame
uit één der hoogste kringen njlet weigere|nf
en componeerde het werkje af. Toen de
dame het kwam' halen, zeide hij':
„Ik ben nieuwsgierig, wat 'het publiek'
zeggen zal, pas maar eens op. U zuR)
hooren :„Welke knoeier heeft dat ding
gecomponeerd
„O, wees paar niet bevreesd," zei dé
dame; ,ik zal nooit zeggen, welk gedeelte
u hebt geschreven
Zijl doken niet.
.Wilhelm' II bezocht eens de duikërwert-
zaamheden bij Helgoland1 en hij vroeg
aan -den chef duiker
„Hoeveel vëlrdient u -wel per jaia,r?'f
„Dat hangt er van af. Ale iet zeer ge
vaarlijke duikers-werkzaamheden zijn, 40
duizend mark en meer."
„Dat is heel wat meer dan mijn minis
ters verdienen."
„Ja, Majesteit, maar die duiken ook'
niet."
Een Kauaalrlurht in de 18e eenw.'
De overweldigende enthousiaste ont-'
vangst, die Lindibergh bij zijn aankomst
te Le Bourget ten deel viel, ligt nog)
versch in aller geheugen en velen" zullen
zich ook nog wei den storm van LewOnde-,
ring herinneren, die Blériot ten d'eel vielj
toen hij nu reeds weer Vele jaren ge-1
leden de koene pioni-ersvlucht in een
bestuurbaar vliegtuig over het Kanaal
volbracht.,
Minder bekend! is echter, dat een vlucht
over het Kanaal ook anderhalve eeuw ge
leden door stoutmoedige mannen is vol
bracht, die bij' bun aankomst te Calais op
zeker niet minder storm,achtilgei wij'ze wér
den gehuldigd. Op 7 Januari 178ö'slaagd|e
de Fransche luchtschipper Blanchard- ex
in, met een passagier in een ballon Vau
Dover naar Calais te 'vliegen. De beide
luchtreizigers kwamen daarbij in levens-<
gevaar te verkeeren en om hun bajloo^
boven water te houden, moe-sten zij- alles
over boord gooien, tot zelfs hun instru
menten, hun mantels fln hun dekens toe.
De geestdriftige ontvangst, die den twee
ludhthelden bij hun aankomst te Calais
ten deel viel, deed echter al spoed|ig alle
doorgestane ellende vergeten. In een mét
zes paarden bespannen staatsiekaros trok'
men naar het stadhuishier was eew
groot galadiner aangericht en Blanchard
werd tot eere-burger van Calais-benoemd!
Zjjn ballon werd in de kerk' ten toon ge
steld en naderhand voor djrieduizend francs
door de stad gekocht. De plek, waar Idle
luchtschipperw as neergekomen, werd naar
hem genoemd en men richtte er een groote
marmeren zuil op, als herinneriug aan de
h istori-sche gebeurtenis'.
En toen Parijs! Bij het ■vernemen van
den geslaagden overtoc!h.t ging een schok'
van ontroering door het lichtonfjvlaml-
bare gemood van Frankrijks hoofld'st^d.
Die menselhen liepen te hoop en trokken in
onaizienbare stoeten juichend, en zinge!ü|d
door de sta4. Lodewijk' XVI -ontving
Blanchard en, gaf hemj een geschenk' van
tw'aialf duizend fr,ancs. Vender* kre|eg hiji
een jaartykseJh inkomen van twaalfhon
derd franc's toegewezen. D;e vlag, die hij
hij zijn tocht b!y,i ziteh had' gehad', ontvi™
oen eereplaat# in d'è Ac'ademie van ÏWietén-
schapipen.
Geen sterveling had ooit aan het wel
slagen van zijn tocht geloofd. Men had
hem voor den „ijaoten don Quichptte,'.'
uitgekretenop dezelfde wijze als noa
pas onlangs Lindbergh voor „l'lying fooi
werd uitgemaakt.
't>c!hril steekt bij' deze eerbetuigingen af
de tegenslag van twee andere luchtpio-
tiers, de gebroeders Mongolfier, die, in
een ballon met verwarmde lucht omhoog
gedreven, eveneens het luchtruim poogden
te bedwingen. De ballon vloog alras in
brand, de beide luchtvaaxd|ers kwamen in
een weiland neer en de woedend|B boeren
scfieurden den baRon in stukken. Slechts
met imoeite konden de luclhthëlden zich
aan de dolzinnige woede van het volk
onttrekken.
De Honoraria van Dickens.
Dickens pen verschafte hem.' hooge in-
kom'sten. Een zijner Christmiasc'arol's, een
vijftig bladzijden groot, liet voor zijn aan
deel -een win-st over van ongeveer ,8700
gulden en deze vond hij zoo gering, djat hij
zich op Btaanden voet van een anderen
uitgever voorzag, die hem' dan ook inder
daad hoogere voordeelen bezorgde. Enda^r
was reden toe, want van de volgende,
kerstvertelling (Doctor Marygolda Pres
cription®) werden binnen weinige weken
niet minder dan 250000 exemplaren v-er-
kocht. Merkwaardig voor de -kennis van
de haudelswaarde zijner Werken is het
contract wegens de uitgaaf van "Chuzzie-
wit" Hij bedong zich daarbij een maande-
lijksehe uitkeering van 1800 gulden van
den dag, waarop hiji dit verhaal zou be
ginnen. Koodra üij er aan begonnen en zoo
lang hij er mede bezig was, werden deze
qp 2400 gulden gebracht per maand! Die
uit keeringen, met de kosten van drukken
papier, advertenties enz. kwamen geheel
voor rekening van de uitgevers, die hem'
later van hetgeen het werk bovendien,
opbracht en dit was een aanzienlijke
som twee derden hadidpn uit te betalen.
Van dit bedrag werden d|e maandelijfcsch-e
termijnen van 1800 gulden (niet die van
2400 gulden )eohter weder afgetrokken
Lijn werken kwamen in afleveringen uit
zooals de Dng-elsche manier is. Toen er
van Dombey zes num|mers verschenen wa-
ren omsireeks een derde van het geh»el
bleekh et, dat buiten de 1200 gulden
die de uitgevers hem' bij, elk dezer zed
nummers reeds op, rekening hadden ver-,
strekt, zijn aandeel in de opbrengst be-
?.eg 1[-8400. Deze cijfer» maken ftet be
grijpelijk, dat de zoon van een met schul-
aen beladen vader, dfie in zijn kinderjaren
met harden arbeid zijn dagelijksch brood:
moes! verdienen in een smeerfabriek en
al blij was, toen hij een postje van procu
reursklerk machtig kon worden, in ziin
latere jaren als een nabob leefde. Alleen
Lord Byron en .Walter Scott ontvingen
honoraria, die met de fabelachtige som
men van Dickens zijn te vergelijken.
Een ontrouwe exéinteur-lestaaentaire?
Volgens een overlevering, in de Duiteche
schrijverswereld in omloop, moest Hein-
rich von Kleigt een tweedeeligen roman'
hebben nagelaten. Tot nu toe was en,
bleet dit werk echter zoek. .Voor eenigen
tijd diende nu Emil Schering in het Ber-
nner lageblatt een zware aanklacht in
tegen Ludwigl Tieck, den verzorger der
letterkundige nalatenschap van .Von'
KI eist. Schering beweert kort en goed
dat wij den verdwenen roman bezitten in;
.Vittona Accoromhona van... Ludwig Tieck
Volgens hem heeft Tieck het manuscript
achtergel,ouden en het eerst veel later m
1840 omgewerkt en uitgegeven ais zijn,
eigen werk. Dr. Eduard Berend nam dlaar
OI> lu ^etlzeüae Mad de verdediging- op
voor 1] eek en trachtte het omvangrijke
philologisc'he bewijzenmateriaal vanSche-'
ring te ontzenuwen, Schijnbaar met g-oed
gevplg-. De debatten over deze pijnlijke
zaak zijn echter nog niet gesloten.
Dé geslepen Dumas.
Alexandre D.umas pèr-e, van wien men
den laatsten tijd- hi-er in Holland weeir
meer hoort, bevond zich steeds in geld
verlegenheid. s
Om dan gunsteling, van alle Parijze-
naars voor zijn schouwburg te wijen,
iceg D-arbois, directeur van het Fau-
murg-theater, den inval D(umas een extra-
pi em-ie aa.n te bieden van 2000 f'r als
Zijn in studie genomen tooneelst.uk Beau
d0MpPrl'olflnS'™ 60000 fr. zou opbren-,
offli. Maar het mocht geen centiem min
oer zijin I
Reeds waren 29 opvoeringen voorhij, met
aan opbrengst van 5 7999 fr. De laatste op-
an Zt>11 pl?atS Viad'ei1 °P 29 S®£tem-ber
1836. Dumas, die weer heelamiaal op zwart
zaad zat, woonde de 30ste opvoering bij,
dë 2000,Jfe fk?h,eld fla voorstelling
de 2000 fr. te kunnen opstrijken, want
oorf t T™ }ad de Bekouwburgscassa
23oi fr gebeurd en de ontvangsten voor
ëom fvS(?d.en avo»d hehoefdlcn slechts'
fini J k /V,apen' N°S «jMcds de voor
stelling begaf D-uma.s zich naar den direc-
fito1' rV1JI1 2000 fr' t6 hal°»- Met een
lijn iachje van leevermaak .antwoordde
Davbots „Het spijt me zeer meneer Du-
mas im-aar de ontvangsten van dezen
avond bedragen slechts 1994 ff. dus ont
breken er 7 fr. aan de 60000." „Nu nog
vloekte Dluanlas zeer geërgerd en
ik had hetg eld toch zoo noodig,ten
'nitet WMt u daarom misschien
•met ZOO vriendelijk zijn om mij 20 fr.
Tl h ■neD "¥iet alJ'e plezier," heraam
ai bois en gaf hem het gevra,agdè goud
tom vëfrT? mareent raJ Dwm«s &et kw-
toor van dep directeur wee j-binn-en en
eisch e zijn 2000 fr., waarop hij
anlëëë I C d aaQstoiMs van zijn 20
g leenrle francs 2 entreekaarten a 4 fr,
gekocht, waardoor da ontvangsten geste-,
fbë 20T '"a 6°a001,,fr' Si
helpm. m°et ZWh het -^Men te
