ZATERDAG 9 JULI 192?
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
jjj In 't kraaiennest.
Ontspanningslectuur.
De penitentie van den
Landjonker.
ONZE DAMRUBRIEK
ALLERLEI
Voor de Keuken
Gekke gesprekken
MMMI.
■IMHU—MWM.IIWM—
Zonde,rlinge redeneer iag.
JJ;e statistiek wijls>t uit!, dat er meer
zelfmoorden onder de Protestanten, dan
onder de Katholieken gebeuren.
Hoewel 't voor de hand) lag, heeft men
van onze zijde dit treurig verschijnsel niet
aan het Protestantisme geweten, wa.t zeer
voorzichtig was.
Ongetwijfeld tooh zou d'it ons zeer kwa
lijk genomen en lastig te bewijzen geweest
zijn.
Vreemd is het dan ook, dat nu van Pro-
lestantsohe zijde die conclusie wel getrok
ken wordt, maar nog vreemjd'ej- tlat men
daar trots op ia en er een bewijs in ziet,
dat het Protestantisme te verkiezen is
boven heit Katholicisme.
Het is niemand minder dan de prot.
theoloog dr. A. G. .Wolff, die in „Op den
Uitkijk'' het volgende, schrijft:
„Het Protestantisme hcotfit 'in zijn leer
een persoonlijke inslag, die tragische mo
gelijkheden schept. Maar tienmaal liever
deze moeilijkheden van een lovend geloof,
dat zich staande tracht te honden, dan een
onpersoonlijke rust, die geen leven meer
is to noemen. Zoo bezien, vorwondert het
ons niet, dat de statistieken een hoogere
zulftnoordirequontie oantoonna bij Prote
stanten dan bij Boomseh-KatholiekenJ"
Het levendmakende va.n een geloof, wil
hiel' dr. Wolff dus bewijzen, door het feit,
dut het iemand' den dood door zelfmoord
Indrjjft.
Zonderling!
JD'at is net zoo iets als iemands eerlijk
heid willen aantoonea, door een opsom
ming van zijn die&tallen te geven.
■Het lijkt mie veiliger, om| in redeneerin
gen, den tot nu gevolg}!'® weS te gebrui
ken en niet over te gaan tot de „Ejnstei-'
nevjji", die „krom," „recht"- en „gelijk)"
„oneven" noemt.
Het gros der menscMieid', dat zijn'
aesde zintuig, wel altijd zal blijven mis
sen, zou er een kronkel in de hersens
van krjjgen.
De voornaamste fout Van dr. Wiolff en
van zijn geloöfsgenooten, die hem: in zijn
gevaarlijken gevolg,trekking bijvallen, is,
dat zij het katholicisme sleolit,of geheel
niet kennen.
iijj geeft daarvan, zooals ook het Cen
trum' terecht opfrnerkte, een voo.rsitellingl
waaraan naegnoeg alles ontbreekt, en zoo
komt lijji tot een o'óniclussie, die geen!
conclusie is.
Werkelijkheid is alleen het feit, dat
hij constateer en moet, en waaruit slechts
deze gevolgtrekking is te miafcen, dat iele
katjhoiieko Kerk aan 'den mensdh, d'en
denkenden en geloovendein mepsch, ook'
die kracht, die vastheid en zekerheid weet
te geven, welke hem' behoedt tegjen epn
vyanhoop en v ertwijTelmg, die leidt tot
het vreasel'ijk uiterste van den zelfmoord.
UITKIJK.
Men heeft ons gezegd, dat onze machine
met versterkt geluid g-ehoord is, maar ik
heb dit niet kunnen controleeren.
Wij waren aangekomen op liet punt,
waarop wij, indien wij Parijs bloven mis
sen, een noodlanding ergens op het land
zouden moeten maken, alvorens weder bo
ven liet water te zijn. Bij zulk een "landing
op onbekend terrein zou aiies iu stukken
gegaan zijn. Op het water te landen in
pikkedonker zou ook wel gevaarlijk zijn,
maar toch was het. onze eenige hoop.
Wij begonnen ons op het einde voor te
bereiden en borgen onze wetenschappelijke
notitiën op zoo veilig mogelijke plaateen
en zette koers terug naar de verlicjhftei
aiuiuaameuts-gelegenheid, die wij gezien
hadden. Toen wij uit den nevel "kwamen,
zagen wij het op eenige mijden afstand:
.Wij gingen laag vliegen en trachtten het
water te vinden in de buurt, maar dit ge
lukte nun niet. Wij- hadden eenige bomlmien
bij. ons, 'die bij aanraking! met liet water
wat licht geven en, daar onze benzine op
raakte, besloten wij de daling maar te be
proeven. Wij) kwamen in het water te
recht. D;e wielen raakten het eerst hefil
water en werden afgerukt. Een p:ia;r ee-
eondeh daarna kraakte alles en was het
geheele vliegtuig dadelijk vol water.
jNoville zegt, dat hij mij uit, het raam'
za.g tuimelen, waarvoor ik den toestand
zat te aanschouwen. Ik weet alleen, dat ili
in liet water terecht, kwam ert naar- "liqtj
venster zwom: Ik hoorde dat Noville imjïj
riep. Ik riep ook' om) liejmi, maar hij was-
vrij u'el dool' door .42 uur lawaai van de
marjhine en, hoorde niets, maar ik zag
heni uit een venster koimen. Ik zag ook.
dat Balelien, zich eveneens uit. het venster
werkte. Acesta was niet te zien. Ik1 riep
hem zoo hard ik kon. Geen antwoord. Ik
vreesde reeds het ergste, voojr hem, toen
hij plotseling opdook.
Met gro.pte moeite konden wij. in oaize
rubberboot komen en naar het strand roei
en. Daar aangekomen gingen wij op het
naaslbij'zijiidu licht af. Dat was het plaats
je Ver-sur-Mer. Nepgens vonden we een
liek open en nergens werd opengedaan.
Toen gingen we naar den vuurtoren, waar
de wachter en zijn vrouw op waren. Ze
waren eerst op hun hoede, toen zij' vreem'd-
.uitziende, doorweekte lieden zagen, maar
toen ze begrepen, dat wij met. ons vliegtuig
uit Amerika in do buurt, op zee, neerge
komen waren, waren ze opgetogen over
onze redding en ontvingen en hielpen ons
op de hartelijkste en beleefdste, wijze. Het
geheele dorp heeft ons verder ook luin
allerhartelijkste, attenties betoond en wij
zulLen dat nooit vergeten.
De Totheigills waren landjonkers ge
weest van E-stofoft, zoolang de geschie
denis vermelte. De tegenwoordige was
de laatste van z°q geslacht Hij had
dertig jaren geleden zijne vrouw ver
loren, na met, haar één jaar gelukkte
geleefd te hebben en hij had zijn eeniaen
zoon verloren hij het begin van den
oo-rlog. Dns regeerde hij alleen eri een
zaam. Hij was een man voigens den
stijl der eerste typische landjonkers: zeer
eerzaam, /.eet patriotisch, (Jod .vreeiziend,
den koning eerend1, goed voor zijne pach
ters; maar met eene sterke zwakheid:
drift. Deze ion plotseling losbarsten over
groot e zaken, over kleine zaken, nietig
heden en haast even plotseling, wxier
verdwijnen. Maar, wanneer ze uitbarstte,
Wist men net wat de landojnker zou
doen. Men wist, dat hit oen bloembed
had vernield met er als razend eenise
minuten lang op te dansen.
Gp .zekere gelegenheid 'had hij; afwe
zigheid van den dominéé zijn plaats
vervanger de gewone gebeden voor uein,
Ivoning weggelaten. Dit gebeurde in de
avondoefoning en die peiestelijkee zal
nooit vergeten de scène, die later iu ue
consistoriekamer volgde. De landheer
had iliem in niet afgepaste ta.nl gewezen
op zijn plic'ht jegens den Koning ere
jegens zijn dienst in de Kerk.
Gij, zjjt een vervlte radikaal, me
neer, had hij gebulderd. Gij en uws
gelijken zullen het land ten ondergang'
brengen! Wat "reden hebt gij om g.ebeJen
Iweg te laten, teneinde ;e eigen wille
keur te volgen? Gij zult dat niet doen
meneer, zoolang ik hier landheer ben.
li moet zeggen, dat de landjonker bij
deze gelegenheid zijn geizag voire fe
buiten ging en hijzelf was dS 'eerste
om dit toe te geven en excuus te vragen,
toen hij kalmer geworden was.
Toen hij in de Katholieke Kerk was
opgenomen jn het begin dezer eeuw,
besloot hij deze fout te overwinnen óf
in ,den strijd daartegen te sneuvelen. Het
was nu 1920 en de overwinning was nog
niet ten volle behaald; doon er was allte
hoop, dat ze komen zou. De uitbar
stingen van drift werden minder in aantal
en hevigheid, doch nu en dan kwamen
zij nog en daarna berouw en spijt. Eene
der eigenaardigheden van dez.e plotse
linge uitvallen was, dat zij nu plaats
hadden wegens zulke dwaze dingen. Ik
ga het u vertellen.
Het was de eerste April en da land-
heer ontwaakte in een slecnt humeur.
Hij had naar de Mis willen gaan ia bet
kerkje, dat hij dicht bij, ziijn landgoed
gebouwd had, maar die „zot van een
knecht" had hem te laat geroepen. Daan
hij zijn eigene /Wakheid kende, liacl hij'
niet over het .onderwerp, gesproken teren
den man Het kwam hee.lemaal niet le
pas om voor het ontbijt daaraan toe te
geven een fatale tijd.
Toen hij naar beneden kwam voor het
ontbijt, lagen er heel wat brieven voor-
hem', doch ongelukkigerwijs lag ppi den
t.op van den stapel eene advertentie. Ir
zeg ongelukkigerwijze, want de. landjon
ker had het land aan advertenties e<n
smeet ze aanstonds in de scheurmand.
Bij deze gelegenheid echter onende hij
noodlottige!'wijze de enveloppe. Vanbin
nen 'lag een geïllustreerde catalogus van
een ol' anderen kleermaker. Hij nam zie
op en begon ze door te bladeren. On
de tweede bladzijde >z'ag hij een o.uden
lieer van ongeveer vjjf-erezeslig met 'n
militaire snor, een pet op, het noofd en
een sp'ortbuis aan. Het was voislrekt
geen mei'kwaardige advertentie op zich.
zelf, maar, helaas, die oude heer was
het sprekend beeld van lamineer Toïher-
gill zelf.
Dit was te veel voor hem. Al dei ver
bittering van den morgen, tot hiertoe
in z'ijn binnenste besloten en onder con1
ctrole gehouden, barstte nu los. Hij be
gon met een luid taptoe op dei ontbijt
tafel te trommelen met beide vuisten.
.Schotels en borden dansten, en dansten.
Da'arna stond hij op en verhief zijne
saamgeknepen vuisten omhoog.
Infaami! bnlderdie hij. t
Een bediende stond bij het buffel, om
zijnen meester ta bedienen. Hij. blenf
heel onverstoord. Hij had deze uitvallen
vroeger reeds bijgewoond. Bovendien was
hij er vni'et zoo 'geneed afkeerigvan.
De jonkheer maakte ze altijd weer goed
en gewoonlijk op een vrij substantiêefe
wijze. Men vertelde; dat hij jaren gele
den, toen deze toonelen vaker en heviger
voorkwamen, zijn koetsier voor twee of
drie dag'en naar hot zeestrand had laten
gaan en nog wei met. vrouw en kind.
Infaam! schreeuwde de .oiikhee:-
nogmaals. John, hoe durft gij dat ding
hier le brengen, hoe durft gij dal, 1>na'
hier op tafel te leggen? Antwoord mij.
Zijl. gij doof?
lk had geen idee, meneer...!.
Nonsens, gij had het moetan heb
hen. Gij had mo'eten weten, dal hot miij
van stuur zciu maken.
Ik wist. niet...
Stilte. Hoe'durft, gij 'net wagen?
Nogmaals verhieven zjch de gebalde
vuisten in de 'lucht.
Nu was de heele zaak heel onredelijk.
Slechts voor een fractie van een seconde
had hij gedacf.Vt, dat de plaat in de adv eb
tonite zijn portret was. Hij wist, dat het
zoo niet was. Hij, wist ook, .lat zijn be
diende er geene: hand in had en hij wist
verder, dat hij spoedig, zijn excuus 'zoju
maken voor zijne woede. Maar hij ge
voelde eene dring'ende behoefte haar ietsi
en iemand, aangaande wat en op wien
hij zijn toorn kan luchten. H,i.i vei
langde naar het uiterste vermaak cmij
zijne 'prikkelbaarheid en woede vrijen
■toorn ie vieren. Bovendien was hij, dien
dag bijzonder door de jicht geplaagd.
Deze uitvallen eindigden bijna altijd
op dezelfde Wijze, in een acte van
physiek geweld, zooals in het geval, toen
hij'het bloembed vertrad, daarna volédé
plotseling kalmte en zonneschijn na den
slorm. Vandaag was het g'eene uitzon
dering. flohn. de bediende, .lacht bij,
'z'ichjzelf
Wat zal hij nu kapot smijten?
Klaarblijkelijk dacht de jonkheer on
geveer hetzelfde, nog daar staande, met
gebalde vuisten staarde hij naar de
schuldige plaats. Dan ru,stte z'ijn oog op
een schotel geroosterde kalf snieren. Daal'
viel hij, opi aan en wierp- met welgemikt
doel de heele zaak door do openstaande
Fransche vensters.
's Avonds voor de juist vermelde ge
beurtenis waren twee Liefdezusters laat
'iu het dorp Eastcorft. aangekomen oim!
daar een rondgang te houden.
Eerst gingen zij naar de pastorie, waar
zij avondmaalden en het adres van, een
huis in het dijrp. kregen, waar zij goed
koop konden logeeren. Daar gingen z'ij
heen. 's Mo-rgens gingen zjj naar de M'i.s
en 'keerden daarna naar bet. hotel terug',
waar zij het goedkoopste en karigste ont
bijt kregen, dat men zich uit kan denken,:
thee, brood en vet. Zoodra zij dit wieeilr
derig maal hadden veroiDer.1, gingen z'ij
op weg om te bedelen. Goeda aiime zus
ters, is er iets wat gij niet doien wf.lt ten
liefde Gods en zijne kleinen? Het moet
hard zijn voor ieder te bedelen, dubbel
hard voor twee welopgehraohte vrouwen.
Maar het moest geschieden en liet huis
vgn den landheer 'kwam 'net eerst.
Het viel maar zelden voor, dat z'iji zoo
zeer fortuinlijk waren als thans, nu het
voornaamste huis van het dorp een katho
liek behoorde. Hier zou d'e z,aak betrekt
kelijk gemakkelijk ziijn, ztij zouden daar
eerst heen gaan, verzekerd van eene hof
felijke ontvangst en eene goede gift.
Zij wandelden de laan door naar de
voordeur. Toen z'ij, de vensters aer ont
bijtkamer passeerden, werden, zij verwel
komd. Heet. was haast meer grootmoedig)
dan zij hadden gedacht, want het ontbijt
van den jonkheer vloog tiaar tegemoet
met een geweldigen scho,K.
Daarna volgde d'e landheer.
Zuster Agnes Mary wa,s, geen lafaard',
evenmin zuster Elizabeth. Zij waren 'gfe-
wend aan pilo soorten van afwijzing!,
doch dit soort van ontvangst in hst hui-s;
van een katholieken edelman was, om,
het op zijn zachtst te zeggen, bepaald
ontstellend. Voor een oogenblik keerden
zij; haast om .o(m; het op 'een tooipen te
zétten. Maar zlij deden het niet, want op
het moment, dat hij plotseling stil suwid,
was de jonkheer van iemand, die Mina,
gek is van onredel'ijk'en toorn, ve- nderd
in een zich Zeer e-xcusoei enden en wel1-
gemanierden heer.
Ach, ik bied u wel mijne veront
schuldiging aan, zeide hij, ik haa geen-
idee, dat u langs het venster zowat 'ko
men, zusters!
Alles is in qrde, mr. Tothergill, ant
woordde zuster Agnes Mary. Wij haakten
natuurlijk niet verwacht, dat uzaken
uit dit venster zoude werpen. Maar er
is geen schade aangericht.
Zij keek naar haar habijt en dat van
zuster Mary Elizabeth. Het was w,a_ar, er
was geene noemenswaardige schade toe
gebracht, Maar de 'jonkheer wilde dgar
niets van hooren.
Inderdaad, er is sohade aangebracht.
Ik ben een slechte oude schurk om! zoo
driftig te worden en ik heb twee dienares
sen Gods hoon aangedaan. Niet dal is
het meende ta doen! De he-m'el bewarof
me! En nu, vervolgde hij, gaat aanstonds
mee naar binnen, als 't u belieft, onf <w,.it
te ontbijten, daarna kunnen wij over mijn
penitentie spreken.
Maar, m'r. Tothergill, wezenlijk, wij
hebben reeds ontbeten.
Nonsens. Gij h'eht een, wissewasje
Ihe? gehad en wat. 'brood en boter. Noemt
u dat een ontbijt? Ik k'en uwe monteren',
li z'ijit niet de eerste, lusters, die hier op
bezoek koimen. -Komt dadelijk binnen.
John, haal een goed ontbijt voor de z'us-
flers en sta daar niet te gapen. Komt bin
nen, komt bnnen!
Of z'ij wilden of niet, de zjusters werlen
naar binnen getroond. Voor 2ij> aan de
ontbijttafel aanzaten, maakte hij nofmlaals
vormelijk zijn excuus. Zjj zuiden, d'at
het niets bet.eekende, niets.
Zegt. de waarheid', sprak h'ij, en bei-
schaamt den jonker.
Na het ontbijt werden de zusters vc-r-
Mijd door een goede cheque, te ontvangen.
Wij zijn uiterst dankbaar... be'on
zuster Agnes Mary.
Nu, nu, z'eg' maar niets meer...
steek het ding in je zak ert gaat. met imlij-
mee naar den tuin.
Maar wij moeten gaan, wij hebben...
WiljC n als 't u 'belieft meegaan naai
den tuin en een ouden man, zijnen lain
geven? Ik verlang m'ijn boete, te bespre
ken.
Zonder verdere praatjes ringen deifanid
heer en de z'usters naar den fraai,en
ouderwetseh aangelegdcn tuin.
U zult me wellicht pevmUleeian 0111
mijne pijp, aan Ie steken, zusters?
-4 O, zeker, met plez.i&rl
Hij, leidde haar door de bloemen en
fruitituinen, voorbij, de stallen en e®n af
gesloten veld daarnaast. Aa,n het 'einde
van dit laatste bevonden, zich een tuintje
en een landhuisje met vier kaarters. 'Het
huisje was ledig, maar ie tuin was in
goede orde.
Hier is m'ijne penitentie, sprak hij.
De zusiers waclijen verwonderd.
Ik ben niet juist geweest, wat de'yve-
reld een slechten kerel noemt, stel do
ionk'héer.
Ik' ben overtuigd begon zlustei
Aenes Mary.
Nu, luister als 'I. u. belieft, sprak
hij. lk ben nu juist niet, «eweest wat del
wereld een slechten kerel noemt, maar
ik heb één ernstig gebrek gehad aedu-
rende heel mijn leven. U heeft bet. vin
morgen in (werking gezien, drift. Het
is dank aan Gods genade, llians vee!
meer onder controle, veel minder vaak
in zijne uitbarstingen. Toch is de over
winning nog niet volkomen,. Mogelijk zal
ze nooit volkomen behaald worden. God
is goed voor m!ij geweest, zeer aoci
Boven alles heeft Hij mij de gave van
aeloof geschonken. Nu, waarde zusttis,
oua kort. te gaan, ik wil dit landhuisje
veraioóten ,en verfraaien ein het aan
zusters seven om het te gébruiken a'ts
een buitenverblijf voor bare weesf-'nde-
ren. Dit -zou een akte yait dank, ziijn
'j'egens God voor zijne goedheid en. van,
boete voor z'jjne zlonden. Het ztom mij
ook vee! belang daarin doen stellen en
boven alles, daar zouden kinderen fkij-n
om mij; te beminnen en voor mii te
bidden. Wat 'denkt u van mijne peni
tentie? En denkt u, dat uwe Oversten
het zouden aannemen vergroot en inlet
eene jaarlijksche toelage begiftigd.
De boete van jonkheer Tothergil werd
behoorlijk' volbracht. De Liefdezusters aan
vaarddén blijde het landhuisje en nu
z'ijn er altijd twee zfuslers daar en door
gaans een -dozijn 'kinderen.
D'e ziusters hebben maar één klacht...1
dat de haar toevertrouwde teugi bedorven
wordt. Ik geloof echter, dai zij het niet
.ernstig meenen. Wat de landheer betreft,
hij, gevoelt MÖoh niet langer elenizlaam
en bezit de grootste hulp, die een mensen
opzichtens God kan hebben, do gehelen
van kinderen en hunne Engelbewaarders.
H. I.TZERMANÏ, O. fi. Crucisi
Oplossing vorig' probleem.
Wit: 37-31, 29-23,27-21, 34-30, 24-20 23-18,
28:39, 33:15.
Zwart: 26:37, 17:26, 26:17. 25:34, 15:24,
12:23, 37:28.
Damprobleem.
1 2 3 4 5
Zwart 13 schijvenwit 13 schijven.
Oplossing volgende week.
Correspondentie over deze rubriek wordt
niet gevoerd.
Uit het leven van Rubejis.
Voj'ige week, 28 Juni, was 'het 350
jaar geleden, dat de beroemde schilden
Peter Plaulius Rubens geboren wierd. ZelV
den is mensch en een kun.steinaa._r zoo^
izeer door d'e fortuin begunstigd als ïfeziq
buitengewone man. Hij was gelakte' tirt
'zijn huiselijk leven, gfeljnkkig in zpjin
klunst. En maar weinigen, zijn zooveel
niét eerbewijzen overladen, hebben zioor
veel waardeering ook tjjd'ens hum laven
gevonden, lafs ,ïiij. Rubens sproot, uit
een jVlaamsch gesl'acjhlt en de \'la|m!in«
gen eischen Ihern dar» ook ferecilft v,oor
zich ;oipi, al werd bijl toevallig nieU in
laanderen, miaia-r iini Stegen (Nassau)
geboren. Toen hij 12 jaar oud ',wa.s>
keerde zijn familie naar Antwerpen tjif
hing, om er daarna voor, goed te blijv.en,
al werd zijn verblijf door groote reizen
en langere ,ol' kortere verblijven in het
buitenhuid onderbroken. ,.In 1598 ,we.rd
lijj, meester in bet Liucas'-gilde en twiad
jaren later vertrok hij voor zijn ven-
dete ontwikkeling naar Italdjë, wiaa.r hij
o.a. hofschilder werd van den hertog
vau Mantua, die hem met opdrachten,
naar Rome gn Madrid' zlomd.
in 1609 is hij ter,ug in Antwerpen en
dan begint, verhaalt een schrijver in'
du „Opr. Hand; Crt.'", zijn schitterende}
carrière. Hij huwde er Isabella Brant,
ons van vele zijner doeken biekjeinjd',
Albert en Isabella benoemden hém; aanv
stonds tot hun hofschilder; de leer
lingen stroomden hem toe en in 1611
schreef hij aan een vriend, d'at bij er
al 100 had moeten afwijzen I Nu begon
zijn bovenmensch'elijke productiviteit ep
honderden altaarstukken, en- portretten
verlieten zijn atelier, la 16.10 sch;jld,ea";te
lijj voor de Walpurgiskerk de beroemde
kruisafneming. i
Zelden maakle hij een stak geheel
zelf af, 'doorgaans zette hij, alleen de
schets op en de leerlingen maakten- die
af, terwijl hij er dan meest, vjiog dé
eindstreken aan deed'.
Hoewel volbloed kunslehaar, was Ru,-'
hens ook een uitnemend zakcinkniapi, zioo-
dat bij al spoedig een gro-ot Verm'ogien
had vergaard. In 1018 kw,aml zijn paf-
leis, dat hij zjch te Antwerpen had! Ja.
ten bouwen, gereed on d'it b'o.ujvw'erk
zou f 60.000 gek'osi hebben.
Ilier ieefde hij nu in vorstelijk/fin
staat, bezat een 4 uitgebreids kunstverza1
uieling en bem;oeide- zich veel met Ipöilii-
liek. Toen in 1620 de Jezmjetcinferk. to
Antwerpen gereed 'kwam; droeg jn'éu 'reni'
op de muren en gewelven ta betsChiJ-
vlcren. Hei. volgend' jaar bestelde (Ma,rifll
de iMpdici, de Jconingii'ixwieidiinve van JA'anK
rijk, hem de groote tafereeJpn, dié haar
levensgeschiedenis; 'moesten ilhiistreeren
(thans in het Louvre). De opdrae(bt,etri
slroomden toe.
Meermalen pok és Rubens als diplo
maat Werk;Za,a)m geweest in dienst, vau
den koning vau Spanje en hiervoor
verbleef bij. dan vaak le Madrid, wp!a,r
hij intiem 'inlet Velasquez' verkeai>?e. De
kmiing benioemde hem zelfs tot sectie-
lariis van den geheimen Raad1 'der "Nip-
derlaudeti en zond hem als gemiaditig1-
do naar Londen ojn er de p,reH;n<ijMinen
voor den vrede tusschen Spanje en En
geland te openen. Hier won hij wedenozij
do glanst van Karei 1, d'i-e zieb eenliga
mal'en liet portretteer,en enj heimi tojt rid
der verhief.
In T625 to,of Rubens eon gFqote slag:
zijne echtgenoote, met wlfè Hij '/pa gev
IW#g leefde, stiarf.Aïleidjiug, vaoff dit
gg'aol verdriet flocht hij in |zlijn vela djipfor
mafiefce z.enidingain iMaaz'-nA 5 'jlajron giap
zijn g:e)|U|ksz;on w.eer -hoog .op enj al^
üHijarige bartr,o(UW(do tiij 'wet dia blaakb
scbOiOne 16-jarige Holèno Fjoiupmeinit. Van,
tpen ,af ward baar beeld 'het midldiatfiiuni
van ,al zijne scheppiijigen. Zij versobiijjat
herhiaal'deïij|k .allsi I ï.oiofdlbLg;uiu,r in zijne weiv
ken en liiaar tiofH'ot heeft liij talloozo
kearen gemiaaikit. i
ln 1635 fcoeht iliij het lan/lgoed' yjlvonn,
(do, waait' hij veel ito,efd|a ion o. a, ?!ijnq -bet
roemde, fantasierijke iandsclippiejpiui Bctiifc
derde. Hij stierf er na. een korte ziekte
in 1640, zijne weduwe ab Izlijni .7 |kind(eiricji»
een ënormi veflmpgani nia,latenida. i
Die eerste tjiinuiuciiuie.
De -spinimachine, wiellfke eiepi gpade 'boir-
deid jaar g,a!odau d'oior; Rapiiuicl iCXiqmfptön
weijd niitgovond'en, <ppanida onbegnausidiai
mogelijk be,de.n vo,or da tieixfjelnijvettheidl.
en vandaar, ¥lttt do bou|dlerilM:a jiaarddg
van hel overlijden. v,aib dfen (uitvinder j|ri
'Engeland dezer dag'an nflat aanige pfeöti,-
ll'iglheid werd herdacht.
De vertegenwoordigers van vijftien, lan
den kwamen ite Belton, in L'iuimfo'arlajidl
Jbjjee-n, om dit .eauwfeest ta hardiankéuir.
Samuel Clowpf on werd in dit plaatsje ge
boren en hij stierf pr, ,26 Juini 1827f p,|i
,74-jarigen leef Lijd als een oinijmaedligd ,éoj;
italouirgesteM man. To,en hij, vijf jaren -ouji
was, stierf zijn vader m nauwelijks vpjl
wassen w,erd de knaap hi aan groote £a>
b'riek :aau den weefsloel gapkiatsl. Hij
leerde het vak grondig en rial ar steeid'a
grpeiendo belangstelling voor. Wel'irif
splitste hij zijn brein op hel conistruear,eii
van een spinmachine, welko katoongareur
Hou Jqupuett vervaardigen, dat voor eüt'o
verdere fabricatie geschiki z.ou zijn.
Vijf jaar van zijn levoti besteeddlü
iGroanipiton aan den, bouw, d'er dooi' hem'
ontw.orpen machine, en elka shilling,
die bij, bezat, offerde hij, voor ziijn lenkf
beeld op. Ten slotte kwam de machina
inderdaad tot .stand; zij wefflite voorf-
treffelijk en het z'ag er naar nZt alsof
zijn fortuin was gemaakt- Doch firomipj
ton was geen zakenman on ren eigen
spinnerij oprichten vermocht, bij wiet. Htj
ging een overeenkomst aan mjet groote
fabrjjkanten, waarbjj, na,ar bet neet, ook)
Arkwfigbt, de uitvinder van het weef-
gestoelto, zij het in 't geheim, was 0-
interesseerd. Want Arkwrigh,t w.as een
zakenman, die m'et zijn uitvinding een
groot fortnm had verwoi'ven, t'erwijl
iCrompton naliet zich van de rechten op
zijn ujitvindnig te verz'ekeren.
'Financieel had hij dan, ook.steeds mét
groöten tegenspoed te kampen, en war-eri
de industrie, het parlement en ziin vrien
den hem niet te hulp gekomen, dan. zo,u
hij; in 'komm'ervolle omstandigbledou z'iin
overleden. ,Veel techeel'i'e het trouwens
nj.et, want na zijn. dooi werd de waarde
zijner meubelen op slechte 17 pd. sf.
geschat, een bedrag, dat verre benedc-u
het cijfer zijner schulden bleef.
De arbeiders der spinnerij ia Bolton
hadden een vrjjen dag gevraagd ter ge
legenheid van het eeiuwfeeest, doc»r de
directies dér 'fabrieken wlèj'gerden ditj
Nochtans hebben de vakvareemgingen uit
eilgen b'eweging een -bedrag van 700 pd.
st. ter beschikking.gesteld om do school
kinderen ,op' d'en dag, waaropi hun in
de scholen, zal'worden verteld, kiat Cromp-
tons uitvinding voor de wereidinidiustrie
beteekend heeft, te onthalen. Bovendien!
organiseert zij openluchtmeetings, 'waarin
het ai'beidersstand'punt ten. opzichte vani
Cromptou wordt uiteengezet.
A ard be tanrompote.
Aamdbeieneompoóte, een Mjiz'oindier gmjaf
kelijk desserthapje, dat daprom op
willekeurig tijdstip; meestal! ook weg
smaakt. Op 1 pond aardbeien néémt
men 2 -maatjes water, 1/2 ons suiker,
een weinig, sago en, een, beétje citroem
sap; De aardbeien warden, na. gewasschan
(te zijn, even aparf gehouden. Onde'é
tusschen laat men de s.uikèr met .hjetj
water even inkoken totdat het een dhiuia
slfno.op is. Daarin doet men jjiu, de .aaiJf
beien, die men tot aan den kook hr.angt.
Dan voorzichtig uit de pan nemen (;m)et.
'11 schuimspaan) en iu een schaaltje
leggen. Bij liet overgebleven nat doet,
men wa,t citroensap, waarna men het
afmaakt met een weinig aangemaakt 1
sago. ,Dilt sausje doet men ,over de
aardbeien.
■■■■■IliBailllilMIRBaHBlriBMHHIIIIMIUIIBI
B
M
«■■■■■■■■■uaiBB.
AFRIKlAANiSGHE' HUMOR.
Onderwyser: „Flip; Wat j^i-y 'n .mens as
jy twaalfmaal, vierlmiaal, Be)We(m(aal, drie,
ppitelN' 1
Flip: „Hoofpijn, jneneei-".
Meester: „W,at is 'n slkynheilige
Koos n-uikkerig: „D|at is 'n jo.nget.jie wat
lag,-lag- (lachend) school-toe kom."
Jiiffroii,MjiIlein' \vat, is nul im;a,al nul?"
.W'illem': „Oksoo julfrpu,!"
ii O11, oom' in. Koeberg wou soover'imö-
g'elik twee-talig; ^lees. 'n S,eun kojni by
'hom aan, en die oubaas stel hotoide vr,aag:
„W-at, is di-e Engels vir „rpgi"? (rogjge).
-.O, rye (uitelpr. „raai") 0,om;" sè die
knaap ewe haastig.
„Jou verstand!" s'ê dae boer ewe kwaadI
„as eik nog' moet radii; wanneer 9al ek' diar
klaar kom!?''-'
1.(1" BBE'iLEl N NIG.
Student (wanhopig): Hoe nicer ik
over dat onderwerp lees, 'hoe minder ik er
van begrijp.
ProfessorHm', ja, ijk constateer,
dat u er héél wat over hebt gelezen.
