ND
ALTIFIN MOTZAK
Tweede Blad
nu;
lunsteling;
tsje in
-el-Brabant.
ZATERDAG 21 MEI <027
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
andels-
schuine
fiteeren.
t in 't woud;
*lgië;
Dat kan!
Manahan Tarine Motzak
Manatian Motvelien.
Manahan Motkaarten.
HET HUIS MET DE
ROODE PILAREN
VAN OVER DE GRENZEN
FEUILLETON
Verloren sporen.
Letteren en Kunst.
kërknTéÏÏws"
UIT DE PERS
ÏHE COURANT
14091-482
U gaat dezer dagen de
kens, wollen goed en bont
I opbergen. U wil ze voor
mot beveiligen 1
In Het Huis met de Roode
Pilaren, dit is de Drogisterij
SCHULTE THIEME, kunt
U alle bekende middelen
tegen motten koopen, tegen
concurreerende prijzen,
vaak goedkooper en ninir
mer duurder dan elders.
Kamfer, Naftallne in ko
gels en schubben, Motten-
tinctuur, enz.
Een bijzonder doelmatig
iets om motten te weren
is een
waarin men veel en veler-
lei kan opbergen. Ze slui
ten hermetisch en kosten.
f2,50 en f2,75.
Om onder vloerkleeden
te leggen of om er de de
kens in te wikkelen, heb
ben we
Om in koffers en kasten
te leggen, raden we aan
Iets nieuws is de uiterst
goedkoope gepatenteerde
Deze kost slechts 40 cent
en is 170 c.M. lang en 72
c.M. breed. Met wat kam
fer of naftaline in den zak
kan er heel wat voor wei
nig geld tegen mot be
schermd worden.
is schuin over de Nieuw-
straat in de Lange Delft
te Middelburg. 14110-'
Door wodorkoorlg ta koopa*
bi] enza Advarteardars, stanst
ook zijn algon zaak'
f
De tientte Internationale
Arbeidsconferentie.
25 Mei a.R. zal te Genève de 10e Inter
nationale AvbeidsconiWie worden ge
opend. Bii liet vredesverdp-ag van 1' ersail-
lesis een Permanente. Organisatie van den
Arbeid gesticht, ter uitvoering waarvan
in de eerste plaats te Geneve is opgericht
bet Internationaal Arbeidsbureau, dat voor
het publiceeren en daeumenteeren op, ar
beidsgebied wer.kzaa.ffii is, terwijl verder
bepaald is, dat elk jaar een intern, ar-
beidsconi'erentie zal worden gehouden.
Deze moet in de eerste plaats worden be
schouwd als een algemeens ledenvergade
ring van de Permanente organisatie van
den Arbeid. Vcrdpr worden echter opi deze
conferentie steeds eenige algemeen vraag
stukken op, arbeidsgebied besproken en
worden daarover dbn ontwerp-vcrdragen
of -aanbevelingen opgesteld. De leden (ate
verschillende Staten) blijven geheel vrij
om deze verdragen of aanbevelingen in
tvuvi oigen wetgeving' toe te piassem. Zij-
moeten echter binnen een bepaalden tijd
it a iy2 jaar) een en ander aan kunne
parlementen voorleggen. Keuren deze dan
de on twerp-verdragen goed; dan worden zij!
wrahifieeetrd en is de inhoud^ er van in liet
betrokken land van toepassing.
Het belangrijkste ontwerp-verdrag is
wel dat over den aAturendpg, dat op de
eerste conferentie 'in 1919 te Washington
werd aangenomen. Wij komen daarop nog
wel terug.
Op de a.s. 10e conferentie zal nu in de
eerste plaats worden besproken deziek'te-
v er zekering, waarover reeds vorig© jaar
voorloopigc discussies plaats Vonden. Voor
Nederland» is ti|iti niet zoo zeer va.11 belajng,
omdat, zoodra onze nieuwe Ziektewet zul
zijn aangenomen, deze toch minstens even
ver cn op soipmige punten veel verder gaat
dan de besluiten van Genève.
Vorder zal worden beharad|cld 'het onder
werp der vakvereeniging&vrijheid, ife-t ook
voor Nederland van geen rf[ireetl belang is.
Immers de vak'vereenigingen bezitten in
Nederland binnen fljjs grenzen van de ge
wone burgerlijke rechtsorde practisch ge
sproken alle vrijheden, die zij zoudjen kun
nen wenschen. D.oor hef ontwerp vakver-
eenigingswet van de Engelsehe Riegeering
staat het echter thans in het brandpunt
der belangstelling, terwijl ook de houdjing
van de Italia-ansehe Begeering ten aanzien
van de vakvereenigingeu op de besprekin
gen van grooten invloed zal zijn.
Ten slotte wordt nog behandeld, de me
thode van vaststelling van minimiipi-loo-
nen in de industrieën, waar üte organisatie
van patroons en arbeiders onvoldoende is
en waar de loonen buitengewoon la.ag zijn,
waarbij in het bijzonder rekening zal wor
den gehouden met de huisindustrie. Ook
hier behoeft Nederland zioh weinig van
aan te trekken, aangezien de organisaties
van patroons cn arbeiders in ons, land
betrekkelijk goed ontwikkeld zijn, d(e loo
nen, vooral 111 vergelijking mot het buiten
land, in plaats van laag, eerder hoog ge
noemd kunnen worden, terwijl ook huis
industrie in ons land nog slechts in enkele
bedrijfstakken voorkomt en ook daar steeds
meer verdwijnt.
Ken en ander neemt echter niet weg,
dat met belangstelling de besprekingen te
Genève moeten worden gevolgd en dtet de
NoderlandsAe djelegatie, die dezer dagen is
benoemd, onder leiding van 'mlgr. Nolens
zeer zeker haar nandeel in de besprekingen
zal hebben.
HolUndsche pelgrims naar 't 11. Land
(van Arn. Suijs, Geestelijk bestuurder ,det
Heilig-liand-StiAting)
N az>| 1 et (lij, en o m!g e v j,n g.
Do Goede Wrok zouden wij te) Nazareth!
doorbrengen. Op Pahn-Zond^gmhakjtetolhvie
plan, 'bij1 de GrieksAte Kja(flhodiiieiken tiet
kerke te gaan. Daar zou da AaitobijssCÏbóp'
van Galileo, celebreeren. De Aaiitsbisse!h.bp,
in vol ornaat stond reeds met zijmj Woog,e(n
tiaar op aan. 't altaar. De kerk Was gevuld
met. geloovigen. I>a vxoulwen Waren iaofoi
den Evangelie-kant gezeten', do mannen
aan. den Epistel-kant. Aaini den. vrouwien-
kant W(aren 't bijna, alle moeders mtet kiip-
dentjes, de, kleinste, de zuigelingen mèei
uitgezonderd. Aan den nifijnjniepkant atora
den de mannm wH tan overige kroolst
beladen.
Naar aanleiding van den tekst „kinde
ren der Hebreeën, komt met palm- en
olijftakken Jezus juichend' tegembet'T, maj
ken de Grieken van P.a,lm-Zondag een eidhit
kinderfeest.
54
„Zijn wij 111 deze grof nu veilig, Atho
ree?" vroeg Johnson. „Zal mien het vunr
van buiten niet zien
„Niets zien daar. Aihoree en Soemiach
gevonden den weg!'*
„Als je dan samen nog eens uitvinden
gaat, hoop ik, dat je wat beters vinden
zult, kameraad!" bromde Patrick.
„oterkhand mooi bromlme.n," zeide Atho-
ree.
„Dienk-je dan dat ik een liedje v,an plei-
zier zingen zal?"
„De weg was waarlijk al te moeielijjk,
CT cjv' decd mi hooren. „Zou de
.001 deling ons willen zeggen, waarom wij
dien weg gegaan zijn? Was er dan geen
ander pad.'
„Mij volgen SZien!" sprak Athoree.
„Hoe. ver loopen?" vroeg Edgar. „Ik
zou liever rusten!?'
„Diertig stappen
Nu, dat kan lik ben veel te nieuwsgie-
vrielcU" 30 d,aitl tad bebt.
Hoor een donker gewelf bracht Athoree
Elk kind (hieëft een met groen «ni bloe
men versierd© kaars bij zichi-
Wij tzagen toen den pjapfoor miclfc uitge-
sitrekten armen tot dlei mtoedeirs vap. de zui
gelingen komen. De Moeders legdcmi dan
Sun kinderen daarop. firn de pastoor ging
er mede naar dén Aarisibfasojhfop, die epn
aparten zegen over ten uitsprak.
Na tót H. Misoffer toog alios in be
weging. De kaarsen werden aanfejesttokfefe.
Hooge kandelaars wcrdiep in don) optocht
gereed gemaakt en vaandels aan ihboge
stokken en spoe.dig hield men niet al die
kinders, Je Aartsbisschop in 't mi dkle'nl.
een processie onder, de zijbeuken dA' kerk.
Driemaal trokken zij zingendie rótnld. Men
zag er vaders tussAen loopion, die (op
ieder arm enn paar kinderen droegemt. Na
dc processie (haalden allen, ook wij, een
gezegende olijftak bij den Aartsbisschop-
Vandaag, 11 April, Maandag in tie
goede weeik, gaan wij den gansctem dag
door brengen in ccjn heel klein primitief
dorpje, een uur van Naizanefflh gedpgen.
Het dorpje heat Jaffa, van Galilra",'
om toet niet te verwisselen mtet Jaffa, in
Judea aan zee.
Het telt eten goede zevenhonderd memi-
sdhen. Zij wonen daar in huizen van leem
en stroo opgetrokken uret een kleilDic ope
ning tot ingang, gedeeltfcejlijk in de roits
onder den grond eul gedeeltelijk ei' boven.
Wij werden door den pastoor bijzowdldr
hartelijk ontvangen, gul onthaald en den
gehcclcn dag is hij volijverig in de wteer
geweest om' ons de bijzonderheden van
zijn mooie parochie te toonetn.
Wat zal ons Dinsdag 12 Aril, Weer voor'
heerlijks bieden?.
Op 'tprogram staat: vanmiddag najar
den berg Ttohbor. De morgen .wfais (dus
vrij. Voor 'n goed deel braoiht ik diel dloor
uabij de bron, ouder eewl bbom mot veel
Schaduw' en hield mij Ibiezig miot. 't Evan
gelie te lezen, ten ,e)i'ode, toch; altoos maar
't idee vast te (houden, dat ons liiea- moet
bezielen, Christus, Maria,, Sint Joseph zijn
hier aanhoudend overal geweest, jaren
lang.
De meeste'n gingen nianx dan fEhaJbor
per auto, haast ievensge(vafl.rlijik werk}
«omtaigen, bij 't steile klifmin|en der auto's
^tonden met, den votet op de frèd'sn, om| er
zoo noodig bijtijds uit ta kunneini sringen
Alat een vijftal Bctilter stegen ,wij Ite
paard, om 'des te Inteer met de mubum. van
Palestina kennis te makep!.
Ondedw'eg Was "t.efln genot te ziani, hoc
de eenvoudige Arabieren tegen da bergonl
aan /huisden, hoe'jeugdige herders totat
liunne kudden de rotsen op klatiterdfen.
Nalbij een verspoedde) leudde sdhiapen, zagen
'wdj: ook, ibovenn 011s de luc(h(t in, c,eui gier
rond zweven op zijn laimge, toast vteirkanta
vleugels en loeren op 'n lammetje.
Wiel werd de vermoeienis van ion ka
•toclhlt te paard op den Thaibör l rijkelijk'
beloond. Wïj genooten wr ito eens van ililat
fijnste vergezicht.
Naar 't Noord-Oosten de hbogc btengen
va-u den Hermon' 'cm, dan Liba non mtet
sneeuw bedlflkt, Wat diielbtor bij Zagen -wij
oen gedeelte van, het meer vlam Gelnlesarielti»
in "tlate zon'iiejhft blinken). Ten Wlasten
keken wir aan twe» kanten ver weg im de
blauwe Middel,amds'tyhe, zee, ten ZuUJn
'zagen wij op 't dorpje N,aim aan den voiet
van den kleinen! Permon-berg' gelegen en
daarachter het geibbvgtie van G-elboê.
Toen ik 's morgens toeiei vroeg op mijn
eentje die 'breede kruin van. dem' berg pan
'hbewandelen "was, h|eto ik rechts en liinks
op alle punten gestaan tenj gezien (hfae den
regelmatig /afgeronde, berg-, los van alife
andere ibergien, midden iai; die vlakke ^'pn
Jesraël „statig oprijst en hteb ik begre
pen, 'hoe de Evangelist met reden, zegt, dat
Jezus Zijne leerlingen voerde de eehzaam-
toeid in. in afzondering. Gij, kunt hier pp
dezen Ihoogen wenzamte, zoo alleoni zijn, met
Boven. De Evangelist sprpefct over die
afzonderlijke plants, als 'Ihiij ons verij?fl(fc
hloo Jezus op den Tihabor voor (t pian-
sehijn van drie Seerlinge/nl, ;gcfiainlk|eèirldi
door twee getuigen van da oude gë^etóe.-
denis, Mozes en Eli.as, alvorens Iheit i»ni-
metelijk lijden in te ga,an, wildé Cloven-
zien, liöe Hij' zou Wezjem in deln| todkomsti-
gen blijvenden staat Hie|rbovpiiii, als Hij
na den kruisdood .uit Ih^t gr al" zo,u oge-
«ta,a.n zijn.
Daarna mocht ik op de plaats, iï'aa-r
zulks gebeurd is, Wet H. Misoffer op'dTa-
gen en met, Jleizns alleen zijln.
De goede week braelhten Wij dus (p
Nazareth door. Op Wdftfen Donderdag zou
den wij natuurlijk eerst n)J« jA'hepiitigfite-
den volgen. Wij moeiten zeggteiu, cla-t wij
in ihtet volk daar Zeer gqsticht zijn gewletest.
Dat medeibrengiem van de kleimsta lrin
dertjes en de zuigelingen maar d© kerk,
a.l schaadt dat nu en dan db stilte, heit:
'hinderde ons niet, ma,ar galll oamf 't geheel
de Blanken buiten en met den vinger in do
diepte wijzend zeitle hij.: „Daar Sanlteuxl
Aien wachtvuren! Ander pad gegaan, nu
geen scalp meer!"
„E:n kunnen ze ons dan hier niot vin-
den? vroeg Edgar, een weinig ongerust
„Ze zijn zoo dicht, bijl"
„Saulteux domkoppen. Niet weg hier
vinden. Kamp twee uur hier vandaan.
Hoog hier. Grot) diep. Athoree straks
spieden. In honderd stappen dicht, bij
karnip!"
Verrast zag Edgar op.
„rn honderd slappen dicht bij; hei, ka,mp>;
Hoe was dat mogelijk?
Eerst heette het, twee ujur eer men in
liet .kamp1 was, en nu maar honderd stap
pen! Heli was ongelooflijk!
Was het wonder, dat Edgar na eerst
wat van zijn© verbazing bekomen te zijn,
uitriep: „Maar wat is dat. nu voor praat?
Kunnen wij dan vliegen? Dat' is nu im
mers glad onmogelijk?"
Athoree haalde de schouders op, want
hij' verslond dia woorden van Edgar niet,
daar ze zeer haastig waren uitgesproken.
Maar hij» .begreep wel uit zijpe gebaren
vn de drift' waarmee hij sprak; dat zijne
woorden in 'twijfel getrokken werden, es
daar hij' ook op de aangezichten der ande
ren dienzelfden twijfel Zag, zeide hij':
iets gemoedelijkg vooral op, -de plaialts,
waar Maria Moeder; is geworden. Honder
den cn (homderctan, Jawiamen (n'fli ons °iP
altaar de H. Communie ontvangen! fiin wij
telden onder deken versctoeidhBl mioeiders,
die m'et kinderen of zuigolingeinl op den
arm del rappen bestegen om' Ons-Hte»-i'
te gaan nuttigen. Na de pkrjh'tighode'ni gin
gen 'wij per auto nog twen voorname .op
gravingen zien, de ©ene te Tamak, dc an
dere te Megiddo.
Beide opgravingen betreffen oudé C,h,a,"
nen ces Af steden, die daar oprezen,, vóór
dat dc Joden bezit namen vami Ihieti landj-
Dat oprijzenvan de steden motet) gij zóó
verstaan, dat zij geplaatst zijn op een paar
mooie hoogten, die die gansAe grooto cn
mooie en vruchtbare, viafcpfk van Eedrelon
betoecrsehftinn.
Hooge plaatsen, goed gekozen, om zich
tegen eiken vijand in de viafctd t{e, kunnen
verdedigen. Om die oudé opgegraven ste
den te bezien, hééft men mliitet zóóveel tijd
noodig, wijl de steden dter oudheid filer
over "t algemeen niet groot, v,an omtrek
zijn. Voor, ons was tet aanschoufwlcln1 er
van des te belangrijker, omdat méér cn
meer h,e,t idee in ons werd' btevestiügcl, d!at.
men Ih'iier door alle tijden heen tot mm toe
zóó gewoond ihieéft, half onder den groiuidl,
in 'kleine huizen, laln'gs hlccle smaClei straat
jes en dat men in elke st/ad' teew hloogn
plaats gereserveerd 'hield voor den Iioogen
ecxedieinst, a.an "n 'hteoger wezdnl, al had
men daarom nog niet vamlhiet Benig Hvnre
Wezen, groot boven alle andere wezens1 en
aller Sdhépper, een góed denkbeeld.
Een en ander van) "t gaen de gedeerde»
daar vinden weet men nog niet te verkla
ren ,b.v. die red!i(ist:aande, .aii'zonderlijk ge
plaatste smalle opgaande' stenen, mfet uit
geboorde kuiltjes 'er in:, cn soms glad ge
streken van de olie,. Men gist sleAhs. Bij
'n 'frissdhe (bron te Megi'd'do heibb'en Wij' «is
eiten genoten, terwijl lfwamten' jeugdigö
kndden, geleid Idtooi' jie'Ugdi'gc htea-dé-rs, op
en af, en de jeugdige herdérs diqdcn van
zelf denken aan Jacobs zotoen, die mot de
kudden van Vader dte vlakten em do bergen
in gingen.
Ik moet' u tocih nog even vpirtellen, hoé
avontuui'lij'k onze nutoitoAt naar dio op
gravingen geWeiest .s. De Afa.ufïeurs had
den blijkbaar op incidenten, g|erek'end. Want
zii' namen kettingen! mtefc zidh) rpede, zoo
gauWi wij de groate wteg'on verlipt/nn en
kWaanen op de ibmncnlwegen, siehökiten
wiiji langs deaifrkers door gleuven'en slo
ten! heen. Soms ging dlei auto zóó diep oern,
kuil in. half vol wiaiter, dat. de woilgend'd
auto zijn voorganger de diepto, in «jet
meer vóór zidh kon zien. Diei lezers zullen
ons nauwelijks gelooven, dat ibieigrijpen. wij',
zoo iets moet gij zelf', ondervonden! Ihtebtoioin
om kot te geloovem. Maar wiaarheid is
(hiet. dat een familie, die bij de comlm i ssi-o
der opgravingen behoorde, met haar auto
in een kuil vast z,at. Onze afflo"s .'h|e(blbe(n'
toen met hun kettingen, dezenverdronken
auto uit water en modder getrokken.' Soms
stond de auto in cons^ooiivertWnrjhfhsl voor '11
'niéuwe gracht, geyprmd door de .faafis-te
felle regens. Wat gedaan? Lang wérd ér
niet geredeneerd, of' w'el men da,a]die er
voorzichtig met den auto in af. of .men
schoot door het veldgewas om m,e|t Ven
omweg aan de andere zijde te komen. Bij
onzen terugkeer was een oniz©r chjaiuf'feiurs
onvoorzichtig. Hij w'iui.gcle meer dan hij
bij "t gaan gewaagd ihad en weldra, zat hij
in n so»>rt moeras. Onze twe-ei andere pu-
to"s icw'amen terug om' te' Wpen. Maar
.spoedifi Zat o-nze t.wteede auto óók vast in
de moeras.. De derde heeft toen wijselijk
met 'n ketting den eerstan' waaghals 'in-
plaa.ts van vooruit teruguit getrokken ear
na een uur werken k'onlden wij wiepr ver
der.
Mot Goeden Vrijdag vierden wij" die
pléAlti-ffheden 'wieiderom in Nazareth mede.
Van zelf vereenigt ons de plaats daar inni
ger met Maria,, die Moeder werd' va» GrJcüs
Zoon. maar tevens ook Moeder van smlaf-
ten.
Onze. ruime tijd voor Nazarelih, gemomén,
Spoedde ten einde. Bij e^en laatste, wahHIif
ling heb ik nog een laatste) blik' gewlorpéln
op Nazaretjh! en zijn omgeving om' heKJ
nooit weer uit mijn ge,h|migen an, venboel'-
ding to verliezen, om telkens opi telkens
hief Weesgegroet Maria, va n don Engel met
meer jhioiligiei voldoening te kunniem uitspre
ken en meter doordrongen' t© worden vaai,
dc gedaehte, dait niet het verhevene van
een 'werk, ma,ar wiel de goede mteening voor
God waard e ihleeflt aan onzien arbeid hief
op aarde.
Na. dit afscheid, dat niet dan 1100,dei ge-
seihiedde, wachtte ons een n-ieuW omver-'
gotelijk verblijf-aan lijnt meer van Gpino;-
sarefthi.
(Wordt vervolgd.)
„Athoree. nog niemand, zeggen dan Soe-
m-aeh, hoe Atlioreé de Saulteux bespieden
kan van diohti biji en toA ver ai! zij|n,
Zw"ijigon niet noodig meer. Athóroe toe-h
sterven. Goedhart misschien gebruiken als
Athoree is 'dood. Meegaan allen!"
Nieuwsgierigheid behaalde de overwin
ning op vermoeidheid cn Athoree. volgend,
daalde men in de grot of. Licht had men
niet noodig, want het liAt der ma,a.n dat
scheen juist boven hen door eene breedo
rotsspleet. Spoedig kwam; men nu hij een
donker gewelf.
„Athoree voorgaan. Vasthouden! Nie
mand spreken!"
Benige treden slechts had men geda.an
(oen liet licht der maan door eene andere
spleet viel, welke zoo nauw was, dat drie
vingers naast elkander er niet door. kon
den.
„Hierdoor kijken," fluisterde Athoree
Edgar, die onmiddellijk achter hem liep.
Edgar keek en duidelijk zag; hij de wach
ters voor dc vuren heen en weer loopian,
ja, hij- kon zelfs hun spreken hooren, ep
als hij, de taal verstaan had, zou hij) ge
weten hebben waarover zij het hadden.
Nadat ieder op zijne beurt gékeken luid,
keerde men weer nn.ar de rustplaats terug
en zette zich bij het vuur aan den maaltijd.
Het was een lust éllen te zien
Bafèr H. Lfnnrbank f
Wa t Hugo [Verriest geweest is| voor
Vlaanderen; was Pater Linnebank in het
Noorden; een jeugdleider, kunstenaar en
voói' .alles de gevoelige Rooimsche Priester,
werkende voor de opheffing van het stu-
den ten volk, in het bijzonder van het volk
als volk in het algemeen. _Als een woud
wasten de idealen in dezendenkerskop';
idealen van geloof en deugd, van verheven
priesterschap, éan kunst en, wetenschap
en niet' hét miöst het schobne oorbeek!
dehor groote gemeenschap van alle Neder-
lands'che stampnen. Groot-N edcrliander in
den goeden zin van het woord was Linne
bank; i'n woord en geschrift weckte hjij
voor de bereiking van dit ideaal, mlet dien
overmoed van de jeugd, dé bezonkenheid1
van den wijize en den vollen ernst gespro
ten uit diep beleven van zijn geloot.
Alle schijn was hemi verre; opreAtheid
was een zijner innigste deugden. Vandaar
zijn eenvoud, zijln openhartigheid, zijjn
rondborstigheid en zijn blijheid. Zijn blij
heid voor 't sehoone in dé natuur, de
schoonheid van z'n Holla,ndsche weiden en
duinen, z'n Brabanfsche heide en z'n
Viaamscho gewesten. Z'n blijheid nóg over
dc goedheid van 't Vlaajmeehe volk, over
de deugd en de. gutijgvr.uAt ervan. Dc taak
van het volk, van het Brabantsche en 'het
Vlaaonpche in het bij.zonder weer was hem
lief. Zelf kunstenaar pijnde doorvoelde
en doorproefde hij geheel op bijzondere en
diepe wij'ze de kunstenaars en hunne wer
ken die oani hem leefden en groeidA. Eén
Verriest-'ziel kon hij omvatten en 'de teere
subtiliteit van Gezelle's meesjt innige ge
voelens kon hij waardeereii, daar waar de
massa van inteileotueelen en halve kunste
naars' zich verloren in dor geredeneer en
niet-kuiinen-ouivatten. Het Vlaijmsche
land beminde hij. Daar kon zijn vrome zifel
op gaan in de- schoonheid van onbesmet)
volksgeloof, in de oude glorie van de Aris-
telijke middeleeuwen, in de extatisAe
schoonheid van de schilderwerken van een
Momlinc en een Van 'D(ijfck. Brugge -braAt»
hem de bctoovering van cle middeleeuwen
geheelBrugge met zun musea, z'n kerken
en Godshuizen en z'n oud begijnhof. In
Vlaanderen dan trok hem no,g dc Vlaam-
sehe strijd, waarin hij zich mengde tot aan
z'n dood. Hij, schreef artikelen in dagbla
den over Roderibach en het VIa,aimgA°
studenten volk, over Verriest en Guzelle en
Sfreuvels, hij sehifte het kaf van het ko
ren, wees nieS priesterlijke overtuiging
op de gevaren die scholen in de werken
van Godsdienstlooze kunstenaars en hij; be
streed hen, die vals.Aelijk het Vlaaausjcüie
volk van den lande wilden la,ten doorgaan
voor brute drankzuchtigen en aniisdadige
beestm-ensehen. Met kalm: betoog weeg hij!
op 't oppervlakkige van somlmige kunste
naars v,an zijn tijd, hoe velen slechtst de
buitenkant kenden van het volk, zonder
dieper te kunnen of te willen doordringen
tot de diepten van de wel naïve, 'nua-ar tooh
jnniurvastit geloofsbeleving- van aardwroe-
ters en boerenbevolking. Liunebank was
er te overtuigd van dat „de holderheidl dter
deugd, de Nederlandien nog nieij uit is."
Het Vlaaimsehe volk was diep in 't hart
voor Linnebank, „kriste-lïjk van boven en
van ondpi'en". Ter waarheidswille kwaim-
hij, op tegen werken als dije van Cyriel
Buysse en Heiman Teii'linck, die het volk
Vlaanderen bij voorkeur uitite,ekenden als
plotaipe, ongemanierde vuilpratera die van
de eenvoudige pastoors van den lande
steeds maakten, onbenullig© onnoozelaaxg
oi' enghartige ik-zuchtigen. Linnebank
kende Vlaanderen en z'n volk te goed oiu»
niet te weten dat dit géwest was Katholiek
geheel en al, in leven en streven, in handel
en wandel van z'n volk' in welvaart en
tegenspoed.
Het was dit Rpomsche Vlaanderen inet
z'n kerken en bedevaarten, met z'n diA-
terl'ijke priesters en monniken, roet zUn
openhartig, levenslustig, leutig volk'. Het-
wa-s voor de behouding van dit Vlaande
ren, dat hij! zich mengde in de volle bewe
ging voor VlaaimssAe kult|uur. Het was
hiervoor dat hij) streed voor de taak van
d'it volk, voor een VlaaroËche lioogesAool
voor dit volk en dat hdj( 'arbeidde en
wroAt voor dit volk en zijin kunst, als
z'ijlnde alletoiaal middelen om het diep ge
loof' en do innig-vroime gebruiken van dit
volk on.beslmiet te houden tegen alle verder
felijke invloed van buiten af.
Hij is gestorven, pater Linnebank- Z'n
werk leeft' voort in de herinnering van
velen in Noord en Zuid. De blij'de gloed
die van ham, uitging is .bewaard gebleven
voor pen klein gedeelte in talrijke artikelen
en in enkele gebundelde boekdeelen. Hét
is een klein gedeelte van zijin groote ziel
dat ons blee fen een troost voor de Ka-
en de zekerheid, welke men had, dat allen
hier veilig waren,, deed het etén nog beter
slmakcn.
„Athoree strains .lyneden op die plek.
Kan hoor.cn waar Saulteux zullen ga,a.n.
Verstaan Hoofdeling, als hij' spreekt. Zoo
altijd geda,an. Athoree dan komen waar
Saulteux niet waren. Nu slapen!"
„Het bed is wel wat hard/* zeide Ejtgar,
„maar de slaap zal wel komen. Ik kan
de oogen haast niet meer openhouden I"
„Niet hier slapen! Daar mos en hooi!"
Isprak Athoree en wees een lager gp-
declfo der ga-ot aan. Athoree ook vi^r
paarden zorgen. Dieren eten en slapen!'"
In geruim,en tijd was men nïct zoo goed
geherbergd geweest. Dat bed vanmos,
varens en hooi was heerlijk en niet zoodr.a
lagen ze neder oi' ze sliepen.
Ook Aihoree en Soemach legden zjph
op dat groote leger cn sjiiepen ook. Vóór
het krieken van den dag was Athoree
voor de sjmalle rotsspleet en luisterde alles
al'.T oen do bende opbrak, Ir wam, er een
spotlach op zijn gelaiat en zacht mom
pelde hij: „Alles weten! kunnen naar het
Fort!"
Weldra- was hij nu weer op de rust
plaats, en ging nog wat slapen.
Op den gewonen tijd stond Soemach op
en maakte het ontbijt klaar, en terwijl ze
tholieke en Groot-Nederlandsehe zaak, die
door 'f heengaan van deze onverimloeijdè,.
blijld-e en eenvoudige kruisheer een groot
verlies leed; de jeugd verloor een leider,
de kerk een goed priester en de VlaalmlsA©
beweging een stuwende kraAt.
August Henri Aernaudts.
Op den vijftien Zondag na. paseih©n.
Epistel II van den H. Jacobua 1 22'27.
Aïleidliefsteuzijt uitwriikers van het1
woord, en niet sledhits aanhoordjeirs,; u zal
ven (bedriegend©, Wianit, iinldien ieimanidl ecu
a,aiihhorder en goten uitwerker vami liet
woord is, die is aan eenen m|an gelijk*
die zijn natuuflijlk wezen imj eenen spiegel
beziet; (hij beschouwt zich, é,n gaat tonen,
doe'hi is terstond vergeten hoe hij was.
Ma«r die de volmaakte weiti der vrijlhiei®
wel inziet, en er in volhardt, is geen ver
geetachtige aa-nhk>rder, mjiar een uitwer
ker van tost wimk geworden, en zal in
zijne verrichting zalig zijn. Indien echter
iemand meent,- dat Mj godsdienstig is, ©n
zjjne tong niot toetiéjuige'lt, maai' zijn 'liart
misleidt, diens godsdienst is 'ijtdjel. De zui
vere cn onbevlekte godsdienst blijiGod on,zon
Vader is dezeweezen en weduwen in hunne
verdrukking te bezoeken, cn zidh'. omlli©-
smelt te bewanein van deze Wereld.
Evangelie Joannes XVI 2330.
In dien tijde zeide Jezus tot zi„tne Leer
lingen: voorwaar, vtoorWaar. ik zeg u: al
wat gij don Vader ia mijne,n, naaml (zult
verzoeken, zal Hjij! u geven. Tot nu ioe
hebt gij niets in niijncwf naam1 veirzofrjhlp;
vraagt en gij zult verkrijgen, opdat uwé
vreugde volkomen zij'. Deze dingen 'h'ob ik
in de gelijkenissen (fot u gesproken. HA
uur komt. dat ik ui niA meer in geitijkiel-
nissen 'zal spreken, maar opelulij'k van den
Vader verkondigen. In dielra 'dlag kult gij in
mijnen naam vêrzookelni; ©n ik! zeg u niA
dat A den Vadcr voor u bidlden, Zalwant
de Vader zelf' beihint u, omida.t gij' Mij b©J
mint, en geloofd hfobt dat ik van Godl hem
uitgega,an. Ik ben van dem( Vader jritgel-
gaa,n, en in de wereld gokomemi; ik verlaat
wederom' de wier.(Jd, en ga' tot d'en Va(djea>.
.Zijne Leerlingen zèid'dèwi Hem: zie nu
-.spreekt Gij openlijk, dn spreekt gecne ge
lijkenis. Nu weten wij1 dut Gij! ninfc mioodig
hebt, <la,t. U iemand' ondervrage'; hi|ai'oni
gelooven wij, da,t Gij van God zijt uitge-
ë'aan. 1 'j
Aauvai cn verwe«r.
De AmeritoannsAïe curr^sp. va.n dc ,Tijd
schreef de volgende 'interessant© bïijeif
oyer een aAujeelc kwgsti©.
Reeds een (half jaar had de perssfcrijkll
gewoed rond den persoon vani gouviemeur
Smiitji van New-York als mogelijke c'aaidi-
daat voor h,A presidentsAap toen plots een
pauze, intrad. Men had waariijfc reAf nu
wat rust te yerwaAten. Heft ging eAter
niA vanl angem duur zijn. Judge, Marshall1
hekend om zijn spitsvondige a.drWcai^(!if
Streken in zijn poging eek fout te vinden
mot Rome in do invalidi^ft&vfcrkiaring
v-an toet Malboiirgh-Va,nderbiliiJhuiwelliijk,
wilde den katlhoHekem- gouverneur aalni oe'a
puMiekrectotelijk examten ondierwelpen over
zijn overtuiging toetrefflemjete de recJlitbAni
der RoomsA-e Kerk in dm Staa,t.
1 Het heeft inderdaad- lang géduurd, voor
aleer de Anxerikaaasolhje pérs toegaf dat
in weeirwil van 's lands ctrojsftituitie JiKt
eenige beletsel om den gevierden. gouver
neur van New-York naar (het Wittel Huis
Huis te dragen, zijn katholiek geloof is.
Eens eAter gedwongen dit te toekeüfuen,
sAeeu het den heeren eeiu' punt van natio-,
nalen trAs, de vlek te beAahtAePl e° toen
uami de vooraanstaand© repubiitaiml A ad
vocaat van 'hek protestantisme Marshall
Wet op zieh deze inbreuk! op het Ajrhleri-
kaansA recht en de AmexikdansAp breèd-
geeAigheid liin dit bijzonder geval eens
te vergoelijken. Hij wierp Smithi dcu hand
schoen toe in een op©U brief, gepubliceerd
in the „Atlantic Monthly", ingelleid door
don uitgever onder toet titelhoofd Eene
vraag, welke antwoord eisAt
MaTAiall's eersite dteellL JyAiahdiAt zijn
inzichten over het katholieke idee nopens
politieke en godsditenslwrijlhèid, volgens
ihiem onvcieenigba.ar in'et de Amierileaan-
Sf.lie opvatting, napieijjk de eiech! zonder
moer als eepige kerk Gods, vepluevien te
6taan boven den Staat* fin) a,l zijn bevin
dingen sta,aft Mj mctrvewtieu zoogenaam,'-
de uittreksels dep ©neyotieken van Plus
IX, Leo XIIT cn vier fAt©n„ namAjk |li)et
Malborough-geval, de. paxoAiaffle seJhbXejn
in den staat Oregon, de 'Mjetcicaalusclhiel
hiermede bozig was, ontwaakte de een na
den ander. Do laatste, die van rijta leger
Verrees, was Athoree. Dat hij niet den boe
len naclif geslapen had, begreep ieder,
maar mien wist ook, dat men niet behoefde
te vragen, wat hij gezien o fgAoord had,
en dat Mj wel spreken zou, als hij tok
daarvoor tijd achtte.
Het ontbijt werd dus op; de gewone w'ijlze
gebruikt, dat wil zeggen, er werd maar
weinig bij! gesproken en dan was lief
meestal nog toa,ar Pati'iA, die zwijgen
voor eene groote ra'mpi hield. Naap hij nu
meende, ha^l do tolensA de tong gekregen
om er zooveel mogelijk gebruik van de (ma
ken, en noemide hij het bijna zonde ze te
laten rusten.
Waar was hef evenwel, dat niem|and
hem, dit kwalijk nam, want nu man wist
miet welke gcdaAt.en Athoree rondliep1,
waren de anderen allen te veel onder den
indruk daarvan, en als onze Patrick niet
begon te spreken, dan wist men zeker, dat
een ander dat niet zou doen, en diat alles
zou neerkomen op hef allernoodzakelijkste,
dat gevra.agd of gezegd moest worden.
(Wordt vervolgd.)
