NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
DINSDAG 3 MEI 1927
VAM OVER DE GRENZEN
FEUILLETON
Verloren sporen.
BINNENLAND
De verjaardag van de Prinses.
MUMMER 52
23*™ JAARGANG
Bureau* van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES:
T.lefnon Interlocaal No.207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG. Marktl en 2l Telefoon NO:474.
Abonnementsprijs f 1,90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
Advertentiin van 1 tot 6 regels 10.9O, elke regel meer f 0,15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager.
GROOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT BELEZEN
IN ALLE KRINGEN
V Hardnekkifl-
Ia een inleidend woord tot eau bundel
historisch-politieke geschriften van jhr.
De Savornin Lahman, heeft dr. De Visser
ia 't lichlt trachten te stelHfen, dat de
Rpomsche politiek in de laatste jaren de
ontstane toenadering tussctan C.-H. eP
A.-R'. in den weg is getreden.
Met de natuurlijke, voortschrijdende
jaachlt der katholieken, beweért da doctor,
«nng h|et streven g-epaard, speciale Rooih-
fidhe wenschen te brengen op' 't gieibied vaia
fcief staatkundig leven, en da.t nog wel
terwijl er op parlementair gebied: samlen-
werking met de A.-R. en C.-H. bestond,
„Wij herinneren, zegt schr., „aan do
door hen gewensehte opheffing van het
^processieverbodaan de .door h:en. Ver
langde bestendiging van het gezantschap
hij het Vaticaan; aan de door hen be
geerde wijziging van artikel 177 van het
Indisch Regeeringsreglement. Het is be
grijpelijk, dat de Roomscton, wieu in
vloed letterlijk op elk gebied, teingeVolgio
Runner' energie, grooter cn g-Tootjen is gó-
worden, dezen ook willen aanwende» op
politiek terrein. Maar het dunkt ons, niet
van juist inzicht in de staatkundige ver?
houdingen in ons land te getuigen enzelfb
ontoelaatbaar te zijn, Wanneer men daar
bij voor eigen, afzonderlijke idealen! gaat
jjjveren. Op dit punt heeft de anders zoo
beleidvolle Roomsche staatkunde .gefaald.
Zij onderschatte zoowel het protestamtscbi
■gevoelen van vele ChristeJKjk-Hjstorisehejl
en ook van niet weinige Am.ti-Revolution'1
nairen, als het bTandend verlangen v'ain
velen ter linkerzijde om, naar .Sdhaepj-
man's woord, een knuppel te werpen id
het rechtsehe hoenderhok en een einde te
maken aan het gehate bewind-Colijn".
Men staat verbaasd over de hardnekkig--
beid, waarmee dr. De Visser voortgaat om?
de onjuiste meeningen te vestigen, dat de
katholieken schuld hebben aan de ver
breking der coalitie en de dreigietnidfe ver
wijdering tusschen C.-H. en A.-R.
Evenals reeds een vorige maal, moeten
wij beslist ontkennen, dat de door dr. De
(Visser opgenoemde voorbeelden, bewijzen
zouden zijn van Roomsche aanmatiging.
Wat dr. De Visser naait voren schuilt
als speciale Roomsche wenschen, hebben
met de laatsten niets uit te staan.
iDie opheffing van het processie-verbod en
artikel 177, hoe redelijk ook, waren door
on-s reeds prijsgegeven en heit handhaven
ivan hiet gezantschap bij' het Vaticaan
■grondden wij op landsbelang,
i Wanneer de C.-H. in deze kwestie be-
gdneel boven belang hadden durven! kie
zen, zouden zij de grofheden van reetnj
clubje brutale anti-papisten evenafe de
A.-R., dit met groote opofferingsgezind
heid deden, hebben afgewezen. Dan was
er geen sprake gewaest van een einde
aan het kabinet-Colijn, de coalitie §tond
nog stevig en voor verslapping van dé
handen, tusschen." A.-R. en C.-H. bestond
dan geen vrees.
Di-. De Visser wilde met zijn niannen
van twee -wallen eten «n nlu dit' buiten
kansje bun is ontgaan, -yijtelnl zij1 de mis
lukking van deze halfslachtige manoeu
vre, aan ons. f
Nobel is anders.
Hollandst-hc pelgrims naar 't H. Land
(van Arn. Suij's, Geestelijk bestuurder dei;
Heilig-Land-Stichting).
Pelgrimstocht H. Land.
{Toen Uïj een hooge kruin van eénl JJerg
bereikt hadden, zagen wij nog het liefe
lijke Bethlehem achter ons, in den vorm-
van een halve ma,an zich uitspreidende
tegen de helling Van twe0 heuvelen, wier
lijnen in elkander loop en:- en bezijden
one zagen ,wij in de verte hiet tempelplein
yan Jerusalem -en den Olijfberg. Wij re
den altijd verder en steg6n altijd! hooger.
46
Athoree verwijderde zich en haastte zich
om het m'eisje bijl te houden en ondertus-
fichen begon Soemach de groote uitdeeling
onder de vrouwen en kinderen, tlje uitge
laten van vreugde waren.
■Wil je wel eens maken, dat je weg komt,
babbelaarsters 1" riep; haar een der mannen
toe. „Je weef) immers niet waarom die
oude vrouw je zoo van allerlei prachtige
geschenken voorzietMaakt dat je Weg
komt!"
Al wandelend had Edjgar de uitdeeling
gade geslagen en toen Amaqua. hem na
derde en zeide, dat hij! tje harten vaa alle
vrouwen der Otfowas gestolen had door die
n.tke geschenken, gaf Edgar hem ten ant
woord, dat hij| wilde, d[at' men heml nog
vriendelijk gedenken zou, als hij reeds ver,
weg was buiten het gebied der Dttowa's.
Juist wilde Amaq.ua weer wat zeggen,
■toen het meisej, dat de bonte hoofddoek
gekregen had, het tweetal naderde en met
vrijmoedigheid aan Edgar vroeg of 'd|e
iJtoode Man" een Medicijh-jmaji was.
■Zij vroeg dit in. de taal der Ottowag en
Eindelijk daal' zien wij het eerste kloos
ter, dat wij gingen bezoek™. Dat oude
klooster is gesticht in zbowat de zesde
eeuw door den H. Theodosius. Het graf
van den H. Tlheodosins is daar. Daar
wordt gevierd de rustplaats van de hei
lige .drie Wijzen uit het Oosten, die langs
een anderen weg van Bethlehem 'naar
bun land terugkeerden'.
Bij de verovering van Jerusalem1 door
de Engelsdheh, hadden Üte Turken zich'
in dat klooster teruggetrokken, vandaar,
'dat' de kea-k en 't klooster gedeeltelijk in
puin zijn geschoten. Wij klopten bij1 aan
komst op de kloosterpoort een monnik
met grooten grij'zen baard en zwlart lede
ren Picrn oou de lendenen deed! op)e|ni. Wij
waren welkom cn stegen af. Wij verkwik-
tan ons, na een tocht va» 'n paar uren.
en wederom ging het verder naar een
tweede oud klooster, dat nog veel belang
wekkender was.
Ik had mij veel van „Mar Sabbas" of
hot klooster van den H. Sabba-s voorge
steld, wijl ik veile afbeeldingen er vam
hiad gezien, maar 't was geheel anders
dan ik 't mij dacht.
De geleider van dezen tocht was een
katholiek Arabier, Basil e Ohomala, ecu
troriwe vriend van Piet Gerrits. Hij was
munotar van Bet Sahour, d. i. zooveel als
burgemeester van Ihtet dorp dei' herders,
dat Bet-Sahour heet.
.Een sympathieke, troutve, eerlijke vent
Hij bracht ons altoos hooger de bermen
op, toen wij opeens een prachtglezichh
hadden op de blauWe wateren der Doode
Zee. Men zou gezegd hebben, in oen kwar
tier hebben (wij gemakkelijk de Doode Zé9
bereikt Ho., Iho, zei de Arabische burge
meester, dat is nog wel vier uur, ja (min
stens, dat komt, omdat men telkens
bergen moet opstijgen en valleien móet af
dalen. Het voornaamste wlat ons onder
weg afleiding bezorgde, dat waren de vele
kleine roode en blauwe en witte bübemp'jes,
waarmede de sfeenen grond hier en d'ajair
Was bezaaid die witte bloempjes moeten
zijn geweest de leliën des ve|llds, waarover
Jezus- sprak, dat wU.ren de rotswoningen
van sommige eenzame mlenschen, die hier
S>! daar een kostbaar stukje grond be
bouwden en wat schapen, geiten, ezels efu
kaemelen laten grazen, djait Waren de
zwarte tenten, die uit de Verte als groote
vleermuizen leken, tegen de 'grijs-wittel
berghellingen neergestreken. Hief liamü-
sdhflp 'Werd hoe langer hoe eenzamer en
geleek zelfs op een kamp' van grijze en
witte utigespanneh leger-tentem'. Eindelijk
daar zagen wij 'in de verte „Mar Saib-
bas". Ik had lue voorgesteld' een klooster
hoog tegen den steile®' rotswand uitge
houwen, als hangend aan 'de rots. Het ge.
richt er op wlas geheel, anders. Denkt u,
dat gij fusselhlen verscheiden ibergeut in op
een paar groote vierkante van bóven platte
torens ziet oprijzen, anders niets. Daarn'a
nader komend bemerkt gij in de diepte 'hiet
overige gedeelte der klooster-gelbouwieri.
Een der torens, was vroeger ihlot vro.uwie.tf
klooster. Ieder der monniken' feeïü daar
apart zijn woninig oil Celletje in de rots eirf
gezamenlijk hebben zij' .één. groot» kapel.
Men -toonde ons de cel van deni H. Sabbas.
Het plekje naiij zijn cel, waarop- 'hij' Voor-
veertien eeuwen hot. H. Misoffer i.as en
zelfs nog het kasuifel, dat hij altijd ge
bruikte, en nog uitgespreid lag op- zijn!
.altaar., 't IWias alsof hij; straks uit zijn
graf' zou opstaan en daar* de H. Mis zóu
lezen. Het graf van den H. Sabbas lag-
avederom vlak bij Zijn cel. Hier krijgt mën
eerst volop het idee, dat men voor goed 'de
wereld uit is. De kluizenaars uit de eerste
eeuwen, die met) God alleen wensohtan te
zijn, verre van 's Werelds ibeslomtn'eriingeni,
(hadden wel een uiterst verlaten' pJlekjo
uitgekozen. Overal in 't rond, waar uw
oog zich. in. die dieptei tusschen de steile
•'berghellingen richtte, zag tot noghofa*
en- spelonken in hooge rotseini, waar vroeger
kluizenaars in- 'Huisden.
De Arabische burgemeester en Piet Ger-
daar Edgar haar niet verstond, vroeg hij
aan Amaqua.„Wil mijn Broeder mij' zeg
gen, wat die jonge vrouw mijl vraagt!?"
Am-aqua vertaalde haar vraag, en nu
zeide Edgar„Neen, de „Dpodp Man" is
geen Medicijn-man. Waarom vraagt ziif
dat?"
Amaqua bracht' aan het' meisje het ant
woord van Edgar over en Jju vloeg heti
kind of Ed-gar dan hare Grootlmoed'er. niet
helpen kon.
Ook deze vraag bracht Amaqua aan Ed
gar over, en hjj| voegde er aan toe, dat' men
algemeen geloofde, dat alle Blanken artsen
waren, omdat zij! altijd geneesmiddelen in
huis hadden.
Edgar had natuurlijk een soort van veld-
apotkeek bij zich evenals alle reizigers.
Het waren wel niet veel anders dan huis
middeltjes, maar op reis kan men die tóch
moeieli k missen. Zoo had hij' ook .ehinine-
pillen en poeders, bijl zich, en nit hetgeen
het meisje vertelde, had hare Grootmoeder
voortdurend koorts, en in dit geval [l|urfdo
hi; haar wel chinine geven. Bijj ft,ad met
Amaqua de hut binnen, en na den pols der
zieke geraadpleegd te hebben, was hij over
tuigd, dat het niets anders rllan harde
koortsen waren, die hare krachten geheel
ondermijlnd haddjén. Hij' zeide dus tot hej
meisje, dat zijl maar bij' hejm! in do wig-
riits ihadden nabij liet klooster gezorgd
voor -'n fermen maaltijd. Zelf htadden- zij
Mies toebereid en ik geef u de velrzeke.-
ring dat ibet rijkste Westersche -bruilofts
maal Ibet niet kon halen- bij de samen stel
ling van Oostersche vruchten en tractaties,
die zijl ons op gemoedelijke wijze Ujaar neer
ftooverden.
Ook een monnik' van 'ifc klooster „Mar
Sabbas"- wlas gekomen oml te helpen, en
de verrassing nog te vergrooten. Toen zijn!
wij wederom op de ezels gestegen i?n
gingen wij weer Bethlchexn-wU arts.
Er was niet- zooveel gekeuvel meer onder
'de pelgrims. De vermoeidheid en dó stilt»
trad in. Echter vóór wij in (Bethlélhlelm:
kwamen, wachtte ons nog een liefderijk»
'ontvangst van de-n burgemeester, te Bet-
Sahbur, het dorp ,der herders, die 'ons
geleid ihfad.
Heerljjk was de verfrisSdhing, die zijno
vrouw ons daar in de ontvangzaal met
divans had voorbereid. Limonade, 'n si
garet, en daarna 'm kopje mokka. Met zeer
veel fijne ibeleefd(h»i-<l wferd zulHks aangvh
boden, cn daarna- veTtoonde 'die vrouw) 'des
liuizes ons hare lieve kindereu'.
Vermoeid en wel legden wij mis in
Bethlehem ter ruste, om' 's morgens al
heel vroeg een bezoek te brengen, aan
hiet gastvrije BeihlehemSOihe klooster der
Salesianen. Daar ziet men. Wat een ver
heven iw-ei'k Dom Bosco gesticht heeft. In
dat klooster wordt aan weesjongens uit
Palestina een ambacht geleei'd. Ook daar
Werden wij ontvangen als bij den Burge
meester met dit verschil, dat "daar de
;jongens-|barmonie onder de ontvangst de
heerlijkste muziek 'speelde. Geillijk in-'
Bethlehem was ook d»ar eeu Vlaamsdhe
kloosterling, all -even hartelijk', n.l. Pater
Dom Verkoutereu, die onlangs mij' nog op
de Heilig-Land-Stichfa'ng had bezocht!. De
kapel der Salesianen Was voo reen groot
deel belangloos geschilderd dóoi' Piet Ger
rits, wat dankbaar op een gedenkütteen'
stond gegrift.
Des middags daalden wij af naar 't vfeld
d-er herders. Wij moesten toch Wgten, hoie|
de natuur er uitzag, waar de herders die
boodschap kregen van den Engel, waar
een leger van EnggLj-p^lhiet Gilória haddew
gezongen.
Het plekje der Herders is zaer merk
waardig. Het is tlhians in het bezit Van de
Franciscanen, zij hebben daar hun wijn
gaard, waarvan Wij in Bethlehem den wijn
(h'ebben gedronken. Men kam. zich' 'goed
voorstellen hoe de herders met hunne kud(-'
den 'daar gewoond hebben. Denkt u tegeH
den berg, waar de Wijngaard gelegen is,
rots-woningen me,t thtolen, sp'elotake^ en put
ten. Dat daar vroeger rotswoningen Wa
ven geweest Was overduidelijk. Men zag
het aan den bodem m'et zijn trappen, dat
men daar te doen 'hiad] met woningen! uit
.den primiticfeten tijd. Vóór de herders
htebben daar dan ook Chananeërs gewoond.
Men kan ihiet afleiden uit 'de offer-hólen, di»
oVeral. op de hóoge platasen duiedlijk ver--
spreid lagen. Deze plaats w,as voor her
ders zeer geschikt. Herd'ers zoeken altijd
tegen de berghellingen hunleie plllekjes en
'niet in de valleien. Gisteren oto'denvag
naar „Mar Sabbas" blebebn wij óns hier
van mot eigen oogen kuUn'en overtuigóln.
Op deze route 'heef't ons de pastoor "van
liet dorp 'der herders nog gastvrij ontvan
gen. Hij 'bad ons gisteravond reeds opge
wacht, en hij Vertelde, dat alilla katholieks
wenschen toen in de kerk aanWezig Waren,
om Piet Gerrits te .begroeten, uit dank
baarheid voor de mooie schilderingen, die
hij; wederom .belangloos in hun kerkje heeft
aangebracht. 1
Als men overal zoo gastvrij; wordt ont
vangen, begrijpt men-, wat Jezus bedoelde,
'als Hij zeide: „Wanneer gijl uittrekt om
to gaan prediken, groef 'dan niemainld.''
De Oostersche gastvrijheid eiscJit een
hóóp kostbaren tijd van u op. i
Des avonds keerden wij m»t dankbare
herinneringen naar ons dierbaar Jerusa
lem .terug.
wam- jnó,est kómen om' m'edieijh ïe balen.
Daar inmiddels- de tijdi naderde, dat de
mannen komen zouden, zoo haastte Edgar
zich «mi thuis te komen, en nauwelijks was
bijl daar of het meisje was er ook. Hij gaf
haar vier poeders mede, en liet: haai' dloor
Johnson onderrichten hoe ze ingenomen
moesten worden, waarna zijj zich vol vreug
de verwijderde.
Juist bijj den uitgang kwam- zij- Athoree
tegen, die haar verwonderd a,arisfaard|e en
snel naar binnen liep om lda.ar Edgar; in
het oor t'e fluisteren: „Dat was Silimach,
de kleindochter van de oud(e Miskutake.
Dieze nog! leven!"
„Wat!" riep Graaf Edgar uit, „watl
Hebt_ .gijl haar dan gevonden? Goddtwik!
Dat is weer wat hoop! Misschien kan ze
mi; raad geven!"
„Soemach vinden. O.ude vrouw slim!"
zeide Athoree.
„Maar hoe zullen ypjjjdie zieke vrouw,
die ik zag,.tot' spreken brengen? .Weet gij
daar raad op?"
„Komen van 'avond mannen drinken.
Goed! Veel drinken. Nevel over de oogenI
Beenen niet vast, en hoofd zwaar. Niet
denken kunnen. Vallen grond. Kiefs' zien.
Doen zoo! Dan Athoree zeggen wat doen.
Athoree heeft gesproken."
„Maar als ik ook dronken den? Ik ben
De feesten te 's-Gravenfcage.
De feestdag werd ingezet met een klok
kenspel op den St. Jacobstoren en met,
den middag, een optocht van vereeniginj
gen naar,, het Binnenhof, waar om' 3 uuif
thet groote feestspel een aanvang Ball
nemen. Op verschillende plaatsen ira die»
stad waren muziekuitvoeringen.
In de buuirt van het Koninklijk paleis
aan |hefc Koordeinde was het tal vrij
vroeg in den ochtend (drnkfcar Ian jgeH
Woonlijk op verjaardagen van leien vatf
het Koninklijk' Huis. De felicifatieregiisteM
■die voor Koningin, Prins en de verjarende
Prinses in een Zijkamer der Paleisvc.s'ï:
bule gereed lagen, werden aóitengewBon
drpk geteekend.
Onophoudelijk werden prachtige bloenu-
stukken en geschenken in fraaie vcrpaK-
kinigen ten paleize .bezorgd, .Onder 'dd
(bloemstukken, waarvan somlmige zoo orn'-
vangrijk waren, dat ..ze ,op groote .wa
gens werden bezorgd, waren er van do
dames en heeren der hofhoudingen yani
Koningin, Prins, Prinses en Koninglinl-
Moeder, van personeel der paleizen, en'zi.
Ook namens den Raad van State word een
bloemenhulde bezorgd.
Pakken vol telegrammen en brieven bar
reikten het paleis.
Het geduld, dat zoo velen gedurende!
den g'eheelen morgen bij :het Koninkljjlkf
Paleis deed wachten, om misschien iets
van de jarige Prinses te zien, is ten slotte!
beloond. Omstreeks half een reden Ko
ningin, Prins en Prinses Juliana in eeoi
open auto u|it naar het paleis aan het'
Voorhout om1 het noenmaal hij de Konin
gin-Moeder te gebruiken. Bij het weigrijff
den weiden zij door de wachtende men'gta
hartelijk toegejuicht.
Tegen 1 uur verzamelden 'zich een groot
aantal vereenigingen, die in optocht zjch
naai' het Binnenhof zouden begeven off»
daar het Feestspel bij te wonen. Hiet op
stellen van ddh stoet -naini veel lijd io
beslag; eenige duizenden naar schatting
namen aan den optocht jleel. Ruim 101)
vaandels en banieren weiden erin m'edef
genomen; een groot aantal miuziezkiorpsen
ljep mee.
Het feestspel.
Het Zal niet veel over drieën gewieesö
zijn toen de Koningin de Prins en Prinses
Juliana Jan toch werkelijk' aankwamen.
Als sein hiervan werd «op het middeij
van het Binnenhof de standaardvlag van
de Prinses gehe.schen.
I De manier waarop zij beglroet werden,
overtrof alles. Aan .het (gejuich kwam
letterlijk: geen einde, het duuïdia nog voort
■lang1 nadat zij naast de Koningin-Moede»
hadden plaats genomen.
Een laatste sein van Nico de Jong' enj
het feestspel begon.
Zacht zette de Koninklijke Militaire
Kapel Koeberg's voorspel, mooie mUz'iek!
van heldere kleur en bizondere1 stemming,
in, waarin men een enkel bekend miótief
"hoorde; zeer schoon, Iwaarlijk 'in-irukl-
wekkend klonken dan de ^meekende reci
tatieven van de menigte „Verhoor o Godl
ons bidden en ons smeeken" en O Glodl,
wij, willen ons ver-blijlden voor uw aard
gezicht, op. Het effect |was onverw-toht
giupsjtjg en ontroerend. Tegen, den klank!
bodem van de gebouwen klonk het gezang
vol en plechtig'. Een ischoon oogenblifci'
Vroolijker van toon was het derde reci
tatief: „Tijd der eerste levensstralen vol
verwachting', rijk en blij,". Plechtig daart
na weder de bede uit den Gedenkklanciij
van Valerius: O Heel' die daar des Hemels
tenten spreyt met gevouwen handen
gezongen door al de medewerkenden aan
het feestspel.
Uit de gespannen stilte sleeg dezen door
zoo menigerlei omstandigheden gewijderi
zang' innjjg en ernstig naar den blauwen
hemel op.
dan ziek. Ik kan geen rum verdragen
„Een glas. Doen dan raar als dronken.
Mannen lachen 'en meer drinken van pret.
Bespotten Bleekgezicht'. Nog meer drinken
van pret !Dan nevel komen. Doen zoo!"
„En gijl?"
„Athoree ook drinken. Nietmevel! Atho
ree veel drinken kunnen, e;efr [hïj is dronken.
Gaedihiart weten."
Het was eene gewaagde proef', vooral
met Athoree. Dat Patrick ook zijne schade
zou' inhalen, hiervoor bestond geen gevaar,
als ihaj maar wist, dat zijl misschien dezen
nachit nog afreizen zouden ctaj dat hij' dan
alleen zou moeten achterblijven. Johnso-n
nam op zich om Patrick te waarschuW'en,
en hij beloofde ook, dat hij' een oogje opj
Athoree zou hóuden, want op dezen kVam'
nu alles aan.
Nauwelijks "Waren deze afspraken ge
maakt, of de "tuannen vexschónen! bijha al
len tegelijk en de drinkpartij' begon. WS1I-
holm was de schenker, doch. al heelf spoe
dig was er geen schenker meer noodig.
Houten mgpen vol rum werden im'gezwol-
gen en Edgar, oHsdhbon hij niet meer dam'
een half glaasje gej'edigd had, scheen door
het dolle heen té zijn en tbegon ,JJie
.Wacht am Rh'ein" te 'zingen, doch' op zulk
een dronkeman® m'anier, dat zelfs Wiïh'eülm)
ex zich; door liet bédriegen. De Rbodhiii'dleril
Dan de fanfares: een Prinses is g'ebo!-
ren, gevollgd dóór het Dankt, dankt nu|
allen God en Spoel's vrooldjke Prinsessa»
lied. Tijdens dit laatste lied kwam er
een verrassing', die een z.aer gelukkig .ef
fect had. Op de woorden: Prinsesse var*
(Oranje haalden nl. alle zangers uit 'nulpl
zak een rozet van .oranje en rood wit
blauwe linten voor den dag en zwaaiden
daarmee boven hun hoofd', een wemi-hngi
van kleuren, die den juichtoon, van het
lied op alleraardigste wijze onderstreepte.
En dan kwaan. er een waarlijk' zeer aitf-
dig en fleurig moment: de WilhelmUslana
door da jongens 'en meisjes keurig geb
danst. Maar nog veel yiardigei' was dei
kinderdans, die er onmiddellijk: op vottf
de. Do kinderen hadden zoolang rechtsi
van het bordes opgesteld! gestaan. Nu
kwalmen zij naar voren en sprongen vlak!
voor de Prinses hun vroolifke en 'sier
lijke sprongetjes. Een echt kinderlijk spsl
zonder opgeprikte gemanierdheid, vrijuit
■g'edaan en alleraardigst.
Toen het voorbij was en de kinderen
'zïoh hadden teruggetrokken traden del
Haghesangers uit den achtergrond naad
voren en hieven onder directie van hunl
dirigent Hubert CuYpers een pl'echtigeri
Jubel zang aan Jubilate Deo omnis terra
Heel de aarde juicht den Heer, enz.
Doch nauwelijks waren zij; uitgezongen
of het was weer de vroolijfcheid, dia
'zich liet gelden. -Fanfares weerklonk'sn
en het koor, in bonte rij; zette zich in lid-
weging en tróc onder <"t zingen van Wij
leven vrij, wij' leven Mij aan de Koninkt-c
Irjjke familie voorbij. Hierop volgden weer
een Schotsche drie van dó jeugdige dans
sers en een bizonder feéstelijk'e bloei-
mendans van d!e kinderen op de mtuziek!
van Hei twas in de Mei. Dit was het hoogt
tepnnt van het spel. Do kinderen danstent
zoo innemend en gracieus, dat het eeir*
Slist was er naar te kijken. D'at zij, oude®
't dansen heel wat van hun bloemen ver
loren, zoodat de grond op '{laatst b'el-
Izaaid was met oranje-gele tulpen, gkf er
nog een onbedoeld en aardig nootje aam
mee.
Bloemenhulde aan ie Prinses.
Toen de kinderen (ujipeJanst waren
kwam uit het gToepje jongeren op den
achtergrond een jonge ta'an vroolijik Ih'upi-
pelende naar voren.
Hij, droeg een grooten bouuuet' met vele
linten dien hij de Prinses aanbood, en1
en waarbij hij' ^en oorkonde overhandiaK
de en als .feestgeschenk iaën schilderij,
dat betrekking' had op de feesten in 1909,
toezei.
De .gala-maaltijd ten Hove,
's Avonds heeft ten Koninklijken Pai
lei ze in het Koordeinde de Gala-maal
tijd plaats gehad', door de Koningin aan.
een 80 genoodigden aangeboden.
De genoodigden waren ten kwart over
zessen bijeen en werden in d!s uelegem
'g'esteld om, alvorens aan den fe-stdischl
plaats te nemen, hunne gelulkwensc'haa
aan de Koninklijke fa'nhilie aan te bieden:.
Aan den galamaaltijd heeft de Koningin
het woord gevoerd. Zij .richtte zich tof
Hare dochter met de volgende woovleu:
Geliefd kind',
Alvorens uw Vader onzen gasten voor
stelt een heildronk op ,uw sezondheii
.Uit te brengen, gevoel ik mij. gedi'ongen
een enkel woord tot U te richten, waar
mijn hart vo-1 is van dank' aan God dat 'Hij
het u gegeven heeft in g-o-eden welstand
den mijlpaal door de Grondwet gestold
Wij de vemiHing' van uw 18e -aar te
bereiken. Zoo behooren thans de g-aluk.,
kige jaren van uwe opvoeding en aan
vankelijke vorming tot 'net verleden. IK
wensch een woord van hulde en wurmen,
men dank te Wijden aan allen die daartoe
mót ons hebben medegewerkt-
Ech-ter kan hiermede voor u het tijdperk
van studie nog- niet. worden afgesloten, in
tegendeel giji Zult u nog' verder voor de u
wachtende taak willen en moeten biekwa-
laclhiten zich bijna een ongeluk, maar zagen!
Edgar met minachting a-an. Was dat een
inanl Van een weinig ruto' al dronken.!
Neen, dan konden zij het beter!
En dat toonden zij ook, hloewel in het
eerst zeer voorzichtigZij schenen dei zaak
tochi niet al te best te vertrouwen.
Ook Oeeket'eoac'oe was gekomen, tot
groote Verbazing van Patrick, die dacht,
dat de man wel op: j,zijn doódjen rug'-1
.liggen zou. Patrick vergat evenwel dat
een Roodhuid niet zoo heel gauw dood
is. Maar waar iv'as 'het toch, de Medicijn
man was ziek, zeer ziek. Die twee groot»
hoeveelheden van tw#3rlei geneesmidde
len todden hém zoo Van streek gelmlaakt,
dait hij zeker zou thuis gebleven zijn, als....
er maar geen rum in lifeit Vooruitzicht ge-
weeat Wlas, Whnt rum, oïl vuurwater....,.'- -
Het is zoo, de Roodh|uid is nu eenmaal
een sterkedrank;-verzwelgjer. Maar dat hij
dat is, dat is de sclhuld! van de Blanken,
want vóór de Roodhuiden 'd'e? Blanken ken,*
den, was sterke drank bij Uien; onbekend.
De sterke drank is htm ondergang ge
worden. Nu, dat is, Helaas, ook nog bij1
menigen beschaafden Europeaan iminérs
tot geValji j j
(Wordt vervolgid.)' t
