ZATERDAG 5 MAART 1927
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
MIJNHARDT'S7^C
o» Zenuwtabletten
MIJNHARDT'S 7cc
Maagtabletten
MIJNHARDT'S fin0
Hoofdpijntabletten
MIJNHARDT'S QAC
Staaltabletten
MIJNHARDT'S fine
gk Laxeertabletten
A.MIJNHARDT
Pharm. Fabriek. ZEIST
GEMENGD NIEUWS
De Motorboot.
ALLERLEI
j Gekke gesprekken
«■■■«■MNM HIHIHMM
Verkrijgbaar bij Apoth.en Drogisten
Alles voorzien van den naam
ton- of uia-ngeïvortelzaad worde ouontSmet
uitgezaaid!
Nadere inlichtingen worden gaarne gratis
verstrekt door don Pfantenziektenkundigen
Dienst on de daarbij werkzame ambtenaren.
Aseh-gedacliteii.
In 't verloren Uocksken vau Het Brus-
seis olie Laatste Nieuws heeft Note Klan-
wacrdiune, nu het Karnaval voorbij1 ia,
haar asch-ged,achten opgeschreven. Zij
zegt:
't Is allemaal aisch.
In uw kürOhel wordt hout, turf, steeiikooii
on avonddrooui, a sell
Aan de avondkim verbrandt de diiigHoejn
tot, ascii en het is as ebdie de nacht werpt
over de gedoolde huizen.
Het jnaskra'jg! interen voorgehouden op
Üet bal dat gloeide van buiten en jra»
binnen, gij hebt' hot. gegooid in dien a-omïirei-
bajt, én het fraaie karnavalkostuum, waar
in ge zoo glorieus zijt opgetreden, erf Mij
als een inopskeu met een klontje suiker,
gij heb t liet uiteen gehaald voor ander go
fcrnïik: asch'.
Zooveel werk waar ge hebt over ge-
tobt zooveel' inspanning die verloren is
■gesukkeldzooveel zorgen die bleven han
gen in uw gemoed als slonzige wolken;
zooveel bloemen, die, ge hebt zien verslen
sen; zooveel roem die over u ia 'gekomen
in is kapot gevallen als ge alleen (waart;
zooveel woorden, geest en humor, die go
hebt gestrooidzooveel boeken, waarover'
ge verdroogd zijt tot perkament; zooveel
kunst, die ge hebt meencn te geven;' ''Zoo
veel droomen die ge hebt nagchoepeldalle
maal asch.
Het is Aschdag geworden.
Palmtakken van verleden jaar werden
verbrand cn do asch ervan op hel voor
hoofd van geloovige mensehen gedrukt:
we zijn allemaal asch.
Het dorre hout- evengoed als het groene.
Nu brandt het eerste gemakkelijker, het
tweede wordt door het eerste aangestoken.
Alles asch.
Het voorhoofd van sinjeur Plezier, va®
prins Rarneval, van meneertje Kupido en,
van vrouwe Eortuna bedrukt roet a-sdh...
Het kan triestig zijn op al die asch terug
te kijken, dio van varschiro.de dagen,, van
ver trokken hoop en van verhuisde liefde.
Er is maar één ding, dat geen asch is,
hoog blijft blinken in den tijd, en pver den
aschhoop een glinstering legt als van een
hemdsehe zonhet Ideaal of, met een, P-til -
leren naam, do Goedheid.
Een rentenierende bevolking.
Het bestuur van het nationaal congres
voor do industrie heeft, een onderzoek inge
steld naar de bezigheden van de inwo
ners der Ver. S-taten. Daaruit blijkt, dal
(13 »/o van het zielental leeft van de op
brengst van beleggingen of door familie
onderhouden wordt- Van de. 38 °/o, die zelf
zijn kost verdient), is 39. o/o werkzaam' in de
industrie,, 34 o/o in den landbouw, 7,(1 ,°/o
bij het verkeerswezen, 3.7 o/o in do knijlnen
en 35.3 o/o in andere, niet-industrieeSe be
roepen.
Ontevreden studenten.
De studentenraad van de universiteit te
Princeton is ral bloc afgetreden als pro
test tegen een besluit van de curatoren 'der
universiteit, dal- de studenten geen auto
mogen houden. Da studentenraad is een
lichaam, dat gekozen wordt uit de oudste
studenten. Het bestaat 30 ja,ar en vervult
de taak, die aan de Neder],andsohe univer
siteiten de faculteitsbesturen uitoefenen
Het verzet geldt niet zoozeer het besluit
zelf, maar is gericht tegen het beginsel van
de bemoeizucht der curatoren onet het leVeü
der studenten buiten de collegezalen. Deze
„plagerijen", zooals de studenten het noe
men, 'hebben ook aan andere universiteif-
ten aanleiding tot moeilijkheden gegeven.
Een verplichte verzekering.
Dc lloemeensche spoorwegen hebben met
de jongste tarietsverhocigingon nog iets
ingevoerd, dat waarschijnlijk een imicum
mag hoeten, n.l. een verplichte verzekering
tegen ongelukken en dood. De passagiers
eerste, klasse zijn voor geval van dood voor
100.000, die. der tweede klasse voor 50.000
Toen ik ontdekte, dfeit mijn maatschappe
lijke positie den aankoop- van een motor
boot eischte, kocht ik er een.
Het was een reeds eenigszins gebruikte
motorboot, die fx echter netjes uitzag. Zij
kon tot dertien personen 'bevatten, wanneer
men heel stil zal. .Wanneer men zich be
woog, kon het er niet zooveel bevatten. Era
paar vielen er dan namelijk in het water.
Dat beviel mij allemaal bijzonder.
JU dacht desnoods kan ik de kranten er
inl ezen cn 's mid'dlags kun'nen we er kof
fie in drinken, Wautaeer het op; d(e veranda
te warm zou worden.
Do boot kostte 1200 gulden. Zij was
namelijk reeds eeuigszins gebruikt Hoeveel
zij gekost zou hebban, Wanneer zij nog In-iet
gebruikt w^s getv'eest da.t zou bij benade
ring niet zijn te zeggen. Ik zeide tot een
jnau die die boot verkocht;
,Hef zijn slechte tijden.
Voor niotortboat.cn niet.
Zullen wjj niet een beetje' terzijde
gaan, zeide ik.
Wij gingen een beetje terzijde, ik kreeg
dn boot voor 1100 guldjen.
Een paar dagen later kwam er een mon
teur bij mijn vilj'y aanbelden, zette zijn
petje af ou zei tot mijn keukenmeid:
Daar ben ik.
'Doet me plezier, zeide mijn keu
kenmeid, die humoristisch i,s aangelegd.
Kunt' u da iraarfl, repareeren.
Waarom vraagt u dait? zeidie dc mon
teur, die ernstig wjs.
Omdat! ie kapot is, zeiidlp mijn keuken
meid.
Op dal oogenlblik kwam ik mijn kamer
uit' keek den man nauwkeurig aan en
zeide;
t Je u knot een motorboot hier geko-
ftn die der derde klasse voor 30.000 lei
verzekerd en ontvangen in dezelfde verhou-
dingen uitkeeringen bij invaliditeit. De
verzekeringspremie wordt betaald met een
bij,zonderen bijglag op de plantska,art, ton
bedrage van vier lei voor do eerste, flrie
voor de tweede en twee voor do Hordei
klasse.
Oorlogsbodem.
Op een schriftelijke vraag in het Lagra--
huis hoedt de regeering, eveneens sdhrif-
telijk, het volgende vergelijkende staatje
overgelegd van de kruisers (linie-kruisers
uitgezonderd), waarover de vijf groote zee
mogendheden beschikten in 1914 en thans.
Het eerste cijfer is dat van 1914 ,De cij
fers zijn
Engeland
112
48
Vereenigde. -Staten
35
32
Frankrijk
32
'16
Italië
33
14
Japan
34
33
Het, loterijbriefje.
In het jaar 1700 leefde in de kleine
stad Lib'au in Koerland een arme fimibte-
naorsweduwe Her old.
Op een avond kwam een officier door
Li'bau, dal hij aandeed op zijn weg mar
het leger. Hij vroeg in ecu herborg paar
een warmen drank doch kon er geen krij
gen. Hij had nauwelijks aan de deun lier
nmbt-enaarsweduwe geklopt of zij ver
schafte hem heete thee. Toen hij zijp reis
zou voortzetten, bood' hij haar geld aan
raor dezen dienst, doch zij weigerde.
Toen herinnerde hij zicih dat hij ocd
loterijbriefje in den zak had, de prijs,
ilie daarop vallen kon was een klok ter
waarde van f 15.000. Hij deed de weduwe
dit briefje aannemen.
Gauw lag het loterijbriefje in een lade;
de kinderen hadden zoo dikwijls met hei
„mooie prentje" gespeeld, dat het bijna
aan flarden hing. Eens kwam een heer
toevallig in het huis de.r weduwe en Zag
terwijl hij wist, dat de prils erop gevallen
was, het veminkte briefje tussdheu de
lijst van den spiegel steker. Hij maakte flit
de widuwe bekend en de weduwe kroeg
de klok
De keizer van Biusland bood haai' voor
de klok f 40.00Q en een jaarlijksche lijf
rente van f 3000. Do weduwe nam dit
voorstel aan.
Het buitenwerk der klok stelt een an
tieken Griekscheu tempel voor cn van
binnen bevat, zij twee speelwerken, die te
zamen een der beroemdste doelen van Mo
zart's „Don Juan" spelen.
menS
Ja, zei de monteur ik. heb ha,ar aan
de brug Vastgelegd).
Goed, zeidj; ik, ik zal mijn familie er
uiede in kennis stellen.
Mijn familie nam de zaak zeer levend|ig
ojg. Mijn vjrouw viel mij om den halt en
zuide
Beloof ine, dat je je zelf geen sqha,d(e
berokkent.
Ik en de monteur gingen naar d(e brug.
Mijn 'familie begeleid c'Je ons. Mijn keuken-
meid hleef,thuis en hield, de haard vast.
Wij kwamen aan de brug. Zij -was vol
menschen. Allen zomergasten uit het dorp
en de omgeving. Ook dip inboorlingen had
den hun wterk aan ploeg ,.u eg iln dpn steek
gelaten en waren tegenwoordig. Dn tobt
geheel waren wij met ons zeven en tach
tigen, benevens de schoonmoeder van den
manui'aeturier van het dorp, die er in een
rolstoel heen Was gereden.
Er taersribfe. doodlcljjke stilte, t.ocn .ik
nadeddo. Men maakte onder diepe buigin
gen plaats voor mij. De monteur en ik
ldommen in de boot.
Gaat u zitten, Zei ik, doe bJ" u! thuis
is. Wees welkom en zet liet ding in bevra
ging. Ik wil de haven uil.
Del u inaar eens op, zeide dje mon
teur, dan is u er sporting achter. (Men opent
dc benzinekraan, d|an draait' men' aan den
stroombreker, dan stelt men dut kleine
ding hier op het lage ontstekingspunt en
dan zei men dje geschiedenis in beweging.
De montieur zette een wiel op een stang
en draaide- er op los. De motor 'zuchtte.-
Op de brug heerschfe ecu groote. spuu-
ning. De monteur draa.iid|e nog -eau's De
motor zuchtte nog eens. De monteur drukte
een knop., drukte een paar maal en begon
weer aan het' wiel te scharrelen. Hijl schar
relde 22 maal' aan 'twieï.
De weduwe trachtte den naam te weten
te komen van haar weldoener en ofschoon
de keizer de politie last gaf haar fe hel
pen zoeken, zijn alle pogingen daartoe
vruchteloos geweest.
Edison.
E-r is, begrijpelijkerwijze, de laatste
dagen héél wat over den thans tadhtigl-
jai'igen Edison gepubliceerd. Laten wij dio
inededeeüngen aanvullen door in deze ru
briek te vertellen hoe de beroemde uit
vinder de vrouw vdnu, met, wie hijl vele
jaren gelukkig heeft geleefd.
Op een dag dat Edison achter den stoel
van miss May StiUwoll, een op zijn kan
toor werkzaam zijnde jongedame, stond,
draaide dio zich met, een ruk om-. „Dat
dacht ik wel", mompelde ze. en hervatte
meteon haai' arbeid.
„WhtMacht u wel?" wenschte de baas
te weten.
.„Dutïi daar stond."
„Hoezoo
„Ja hot is gek, maar ik voel altijd in
tuïtief, dal, u in m'u nabijheid brait.Y
Nauwelijks had May dit gezegd of
Edison boog zich over haar heen, en zei:
„Juffrouw Stillwell ik heb den laatsteu
tijd veel aan li gedacht enenfin, ids
u mij wilt bobben, zou ik graag met u twil|-
len trouwen."
„Maar mi-ster Edison, nooit in mijn le
ven
„Ik begrijp het kind, ik begrijp hot.
Nooit in je leven heb je gedacht, dat dio
stijve vervelende baas van je met zoo iets
voor den dag kon komen. Maar denk
er eens over. Bespreek mijn aanzoek toet
je moeder e'n laat mij zoo gauw mogelijk
weten hoe je over de zaak denkt. Als je
mij accepteert, zouden wij eventueel aan
staanden Dinsdag kunnen trouwen.
Den volgendein dag gaf miss Stilwol]
den baas het jawoord en precies negen
dagen later deed ze als mevrouw Edison
haai- entree in de bescheiden villa, die haar
echtgenoot toentertijd zijn eigendom mocht
noemen. Toein liet jonge echtpaar zijn wo
ning had bereikt, zei Edison togen zijn
vrouw„Beste kind, maak het je gelmakke
lijk en excuseer mij een kwartiertje. Ik
moet even naar het. lalmratorium, maar ik
ben gauw terug."
Vier, vijf uur later liep een van da
vrienden die uitgenoodigd was, om met
den heer cn mevrouw Edison op den huwe
lijksdag te dineeren, door den tuin van
de villa. Hij passeerde het laboratorium en
zag', tot zijn verbazing, dat er licht
brancldo.
„Inbrekers" flitste het door zijn brein.
Meteen had hij de deur al geopend. Tot
Daarna veegde hijl zijn voorhoofjdlaf met
een hand vol .olielappen en tierde zoo
hard, d|at dc schoonmoeifer Van den mhnu-
i'ncturier Joh-anisse naai- huis gerold
wenschte- te worden.
Kust u toch oen beetje uit, zeide ik,
wij zullbn perst ontbijten en het dan in
kalmte nog eens probeeren.
Hij moot edhiter in gang komen, zeide
de monteur en pakte nogmaals a,an. De (mo
tor zuchtte plotseling en kwam vervdligrais
op gang. De brug scheen te zwenken.
Losmaken, zeide ik.
De boot siddRrde. Alles sidderde. I)e
brug scheen te draaien. i
De heer Lindeman, fabrikant van over-
hemden, maakte los, gaf, d;c -boot een duw
en zeide;
Een waagstuk is toet, zooveel is
zeker
Dc monteur trapte middtan in de boot eon
stang ne"i' en terstond suisdloM wij voor
waarts door toet Water. Do boot. voer zeer
buitengewoon voortreffelijk, de Volksme
nigte riep hoera, en ik zat aan toet stuur
rad en diadht:
Dat doet mij' veel genoegen. Den vol
genden zomer z'al ik probeeren, idle boot
voor 2000 gulden to verkoopen.
Wij maakten een paar ronden d(e have®
uit en daarna- voeren wij naar die brug
terug.
Zal ik de motor stop zetten? zeid|e
de monteur.
Neen, zeide ik, Want ik wist immers.,
hoe moeilijk het wa®, hem op gang te
brengen.
Toen 'hief de monteur die stang hoog op,
zoodat d|e propeller bffoéf staan.
De motor liep voortdurendt Ik liet hem
werken. Wij legden tile boot v^st, ontbeten,
en toen vertrok de monteur.
De motor liep voortdurend^, ik had eg-
zijn verbazing vond liij' Edison aan den
arbeid.
„Maar kerel"! riep hij- verbaasd, „wat
doe jij hier?"
„Ik werk."
„Vandaag? Op je trouwdag?"
Onthutst keek Edison den vriend aan
cn riep toen lachend: „Ivcrel wat een
geluk datje bent gekomen, ik had! waar
achtig lic.irauaal vergeten dat ik sinds
enkele uren er een vrouw op1 nahoud."
Dat ging gemakkelijk.
Toen keizer Jozef II eens zijn paleW
t/o Ween en verliet, reikte oon aardig jong
meisje hom een verzoekschrift, om een
audiëntie.
Bij den keizer toegelaten sprak ze vrij
moedig
Ik bon Nanette, barones KAe-in,. en
verzoek Uwe Majesteit om oen pensioen,
waarop ik wel geen aanspraak' heb; maar
ik heb geen voldoende inkomen om van te
loven.
-H:eb jé dan geen verloofde? vroeg do
keizer vriendelijk.
Wolk meisje heeft dien niet, Maje
steit! Doch do mijne is maar luitenant ui
op dat trac'tement kunnen we niet trouwen.
Sfuur hem morgen bij me, zei de
keizer.
Toen de luitenant den volgenden dag
kwam, overhandigde Jozef II hom een
verzegeld biljet, gericht aan den Obcr-
Polizei-Dircktor met den volgenden inhoud
„Luitenant hiermede tot er wat beters
komt aangesteld als Polizei-Dircktor met
een traotement van duizend gulden, onder
voorwaarde, clat hij met Nanette K'lein
trouwt.
Een gunstig resultaat.
Aan do hoogeschool te Oxford was het
vroeger den' studenten streng verboden wijn
of sterken drank' te gebruiken of in hun
woning to hebben.
Op zekeren dag word den rector gemeld,
dat een student een vat wijn gekregen had.
De schuldige werd ontboden en op do
vraag van den re.clor waarom hij, togon do
wet der imiversiteit handelde, kreeg den
reetor ten antwoord, dat de, dokter hem
het gebruik van dien wijn had voorgeschre
ven.
Nu, vroeg de rector verder, denkt
ge dan. dat het wijn drinken ja werkelijk
goed zal doen? Heb je al eenig resultaat
daarvan opgemerkt?
- Jawel, meneer de reetor, antwoordde
de student, toen ik het vat kreeg, koin
ik het niet van den grond optillen en nu
gaat het al met granok.
SPREUKEN.
Hij d'io altijld van oordeel is, dat hij niet
naar waarde geschat wordt, loopt groot
gevaar dat hij zich zeiven te hoog what.
Onze wenschen worden niet altoos ver
vuld. Gelukkig want wij, hebben er ge
koesterd waarover wijl nu glimlachen en
ook waarover wij' ons nu schamen.
Zelfkennis is do weg tot deugd; doch
veel meer nog is deugd de we.g tot zelf
kennis.
'In zeer hoog'e kringen neemt men helaas
dikwijls eerder iemand op, die vroeger
valseho wissels, dan iemand di" vroeger
schoenen en laarzen gemaakt heeft.
De ijverzuchtige meent altijd, dat de lof,
dien men anderen toezwaait, hèm ontsto
len wordt.
In elk goed hart is door do natuur hot
edele gevoel gelegd, dat het voor zich
alleen niet gelukkig kan zijn, doclh zijlij
geluk in het welzijn van anderen zoeken
moet.
In het oogenblik van ontstaken drift lc
handelen, is in het oogenblik van den
storm aan boord van een schip to gaan.
Er zijn van dio onschatbare wezens,
die ons omhoog heffen en voorwaarts stu
wen, eenvoudig door in ons te gelooven.
Zóó sterk, zoo vast, dat we er verlegen
mede worden, en onze eer er in' betrokken
achten, lien teleur te stellen.
vijf en twinitg liter benzine iml dat is
voldoende voor tw;1a'lf uur. lk liet hem
den geheelon dlag loopen en 's avonds kroop
ik er in en goot. er weer 35 liter benzine in|.
Hij werkte regelmatig en goed. 's Mor
gens vulde, ik jiet' reservoir opnieuw,
waarop ik naar de st-adlging cn Ibelangrijlio
zaken afdeedl
lk kwam 'smiddfags ;weer terug. De mto-
tor liep voortdurend^ en aan den walkant
kant stond d(e hicvr Lindeman, (fabrikant/
van overhemden, ,d)io zijn villa, in de
buurt had en schimpte ov.er „dflt ver
vloekte lawaai".
Hoe lang zal da.ti nog zoo djuren? in-j
formeerde Lindjeman belangstelöHid.
Nou, ik denk hem voor alle zekcrheid|
den gcheelen zomer in gang te houdlpu1,
zeide ik. I
Dat' wordt dluur zeide. Lindeman.
Zeer duur. zeid(e ik.
Daarna ging' ik naar huis en at 'mididiag-
alfen e'n (Liindeniai telefomeerdje na,ar de
stad cn verzocht om oen boek, chat over mo
toren handelt.
Na de koffie sloop ik naar die brug. ik
was alleen, lk stèeg in de boot en maakte-
haar lotsf' likt klopte den stang naar bcne-
neden, zooals die monteur mij had la.teu
zien. De boot school vooruit. Do propeller
werkte cn ik voer jn-et voll'e snelheid dj-
haven uit.
Het was een zeer mooie avond en ik
genoot van de ondlprgaarode zon en van. lal
hei andere dpt. fs avonds tot liet /buitenleven
behoort.
Ik voer tweemaal do. haven rondden toen
besloot ik te landen. Stuur,die recht op de
brug aan en draaidp bij op een |a!/fsta,nd vain
tien mieter. Want voorzichtig moet men
zijn. Ee.n brug is niet! zoo gemakkelk te
rcparaei-en. De booti was iets of' wht voort
varend. Ik tradhtte. haar tot sbilst,a,n!dl
.Waar zeggen.
Indertijd wad Petje Pie behulpzaam bijl
een fancy-fair ten bate van wcrklöozè
sneeuwscheppers.
Eicr-st liad men ham geplaatst bij de tom
bola zonder nieten, doch aangezien hijl zoo
ontactisch was geweest om de oude weduwe
van den overleden burgemeester, een veilig-
heidssjcheermes te laten winnen wat tot
heftige scènes aanleiding gaf liet men
hem optreden als assistent bij' dte waar
zegster.
Patje l'io was slechts met ondergeschikt»
werkzaamheden belast, want; daar zijd
vrees voor koud water, vooral in den win
ter ovei'heer&ohte, boozenvdo hij' geen ver
trouwen ajls „helderziende" in.
P. P. mocht alleen a.an de eassa staan
en 'n bon afgeken, dio den toegang) tot (3e
Sibyllle verzekerde.
Zijb meesteres werkte tegen 'n tarief
van één gulden per profetie, welke zijt
de profetie namelijk uit de lijhen fler
aangeboden liamd Ins.
Wie slechts twee kwartjes te missen had,
werd niet tot een bezoek genoodigd, maar
moest de vragen op een briefje zetiteai,
waar het antwoord dan achter geschreven
werd-.
Zoo verscheen dan voor de tent mej.
Euphonia Knipbuigtang, die een halve gul
den wilde spendeeren, enn te weten tq ko
men, lioelang haai' verloofde, die de plaat
gepoetst had, nog zou wachten voor liijt
haai- eens schreef.
P.P. trad met llfa vraag 'het kabinet van
de waarzegster binnen en keerde weldra
weer terug met het onderschrift: „Binnen
veertien dagen zal hij' schrijven". Eupho
nia knipperde zalig met haar oogen tot zoo
lang P.P. sprak: „Ik wil u niet o-ntmoe"
digen joffer, maar ik geloof, dat de tlamiie
daarbinnen, zich loelijk vergist heeft.'-'
Euphonia geloofde hem niet.
-
'n Maand later, de fancy-fair was reeds
vergeten, klampte genoemde, maagd P. P.
op straat aan.
Ze had 'n traan in haar oog, Koaalkj
P. P. zag, maai' geen brief Van haar ver
loofde, zooals ze z'ei, en nu vroeg ze hoe of
Petje Pie geweten had, dat de voorspelling
niet uit zou komen.
P. P. krabde zich achter de ooren. Hijl
vond het 'n pij'nlijjkc. vraag, maar tenlanlste
won Zijn eerlijkheid het en vertelde hij
zaoht: „Mijn meesteres had sleöhts uw
handschrift gezien juffrouw, maar toen Sik
u van aangezicht tot aangezicht beschouw
de, begreep ik terstond, dat uw verloofde
nimimer meer zou terugkeeren."
Euphonia, Knipbuigtang wankelde en
P. P. bracht haar naiai' de diohtS bij'Zij|nda
apotheek.
Al worden da mannen ook nc>g zoo
wreeddo goede oude „Hoffmann" staat
steeds troostend) gereed.
KEIJNOUT.
GOED BEDOELD.
Iemand ontmoet 'n vriendl, die op. 't punt
staat te trouwen.
Laat ik je vjan harte geluk Wenschen
beste kerel en sta mij' toe je tei zeggen Ihoe
ik met jou dozen djag als de gelukkigste
van je leven bescjhouw.
-Dank je wel, ouwe jongen, zei zijn
vriend vroolijk, „mimi- ik trouw morgen
W-
Ja, ja datf weet ik!
EEN BBUTALE.
Een zware, dikke kerel belidle aan bij
het. rijke, liefldajdjiige oude mevrouwtje.
Het dametje djped zelf open. De «li'kkks
man sprak toen:
„Mevrouw, ik kom UW aandacht vra
gen vpor den beklagenswaard^gen toestand'
van een gezin jn deze gemeente- De/vaoTr
is 'doodi, de moodier is fe ziek 6ln' te
werken, de kindjeren verhongerenNu staan
ze op_ 'het! punt op straat te worden geziet^
als niet .iemand hun huur betaadlt, dfia
honderd) gulden bedjraagt".
„Vreeseiijk»" zei 'het oude dfrmetje. „Mag
ik vragen wie u is.?.'-'-
„Zeker, mevrouw," ant|woordd)e de dikke
„ik ben do hui shoes.'I
te brengen. Gelukte nieit. De boot voer jmfet
volle sivlfheid. Ik ging naar het stuurrad
en stuurde weer adluterwaarts .dp, haven in.
Lindeman riep van dp brug af;
Wat' doe je nou
Ui vaar achteruit, zeide ijc, Ik wil
zien, of de, boot behoorlijk achteruit kan
varen.
Ik voer driemaal dpor de haven. Onmo
gelijk d«' boot tot stoppen of tot vp|oruj|tv,s^
ren tie brongen. Toen ik de vierdp maal
langs de brug kwam, zei Lind)eman:
Zo vaart gojed achteruit.
Ja, zeide ik, zeer voortreffelijk.
Ga mee, een grot drinken, zei Lina'fc
man.
Dadelijk, zieidp ik. En toen voer ik
verder. i
Ik voer 27 maal door dfe haven. D<>
oevers wagen allengs met nieu'wbgiorigejn
beziet, die kwamen, oml d[e/voorstelling ook
to zien. Enkelen hadidten iets te drinken
meegenomen cn zeiden: Prosit, als ik voor
bijvoer, en -enkelen zaten lui net gras cn
aten boterhammen. De kleine kinderepi rie
pen hoera en zwaaiden met kleine vlaggqul.
Ik Voer vprder achteruit.
Hot, is bnnoodig het eind] vjan1 dit fvenliaaji;
nog verder te verscjhuiven. Om vier urn;
's morgens w,as die, .benzine op; en, d)e motor
blééf met een, zucht staan.
Jk roeide aan land) dank zij de riemen
en diegenen Vaaï dfe- bevolking, die (niet
naar huis Waren gegaan df aan d-e- oevers
waren ingeslapen ,{het Waren 376 stuks)
droegen mij in een versiordfem stoel mijm
villa binnen.
Lindeman Ihieeft- ,d(e motorboot voor 300
gulden gekocht. Hij! heeft vervolgens db
motor voor een doredhmaehine verkocht
c-n de boot tot een prieel omgebouwd!
M ij
